Ambitio, partes crebro se versat in omnes,
Singula respiciens, ne quam vis aemula palmam
Praeripiat: pallet, timet, angitur; unde senilis
Est ori macies, oculi livore tumentes,
Est tremor in membris, frontem rugosa senectus
Asperat, et duras succi penuria malas
Sulcat, nativus nigris stat dentibus orcus.
13 Tartareis demum velox se proripit antris,
Ambitio; superasque auras, Phaebumque salutat:
Mox Latias urbes, Romanaque moenia lustrat,
Et signata suis olim delubra trophaeis;
Constanterque suas gavisa assurgere palmas,
Inquit, adhuc hic una viret, quam mille procellis
Ingenii, quaesitus honor mihi fixit; et illam
Laurum etiam novi, multa quam fraude petiti,
Quantumvis vacuae servant mihi nominis umbrae.
Quid veteres memoro vires? texenda recenti
Flore corolla mihi est: novus est, quem persequor hostis.
Martia magnanimum sed ubi spectare Thienem,
Roma dabit? quae certa legam vestigia? nostram
Quis locus excipiet luctam? scio; paupere clausum
Inveniam cella: quid obest? inopesque fatigo
14 Non ingrata casas. Locus est, ubi Romula quondam,
Consuevit certans bellis praeludere pubes,
Martius a tali dictus luctamine campus:
Hic Caietanum, postquam tribus horrida votis
Fraena, voluntati, carnique, opibusque dedisset;
Cum sociis, quos una sibi non obvia vitae
Iungebat pietas, primos posuisse penates,
Certa fides memorat: pulchra dignissime lauro,
Macte animo miles! dignam divina palaestram

Previous page

Next page