Naribus et posset sat castigata videri.
Tristiùs at multò pueris maturior aetas
Desipit. Expositae quovis in littore conchae,
Talorumque, nucumque haud magna expleuerit illos
Congeries: nihilò dum vos meliora, vetantùm
Caelicolùmque, hominumque, elementorumque; per iras,
Insatiabilibus curis, semperque recenti
Cogere anhelatis studio. Neque proxima tantùm
Excussisse sat est: alio sed feruida Sole
Littora, supremas naturae irrumpitis oras:
Scilicet effosso rapturi Dite sub auras
Nescio quae, nostro pretiosa furore, suisque
Rectiùs ò quantò latebris linquenda, metalla.
Proh curuae nimiùm peioribus, imaque semper
Scrutari faciles animae! Tantine rubentis
Massa fuit terrae, vt caeli spirabile lumen,
Et dulces superos, vitamque diemque per
Manibus efletis manes, totâque profundum
Includente chaos solidâ compage sepulti
Terrenae molis, supra caput Aeacon vmbris
Reddentem iura, Eumenidasque horrenda sonantes
Verbera, Lethaeaeque seuerum inamabile murmur
Audiretis aquae, scandendaque Tartara vobis?
Quis furor heu, caeci, diro pallore nocentes
Cocyti spumas proiectâ luce pacisci?
Semina qùid scelerum iuuat, infoecunda, nec vlli
Noxia, dum tellure latent, in publica damna
Eruere, et populos latè vulgare per omnes?
Plùs satis ah proprijs vrgemur cladibus: ipsa
Plùs satis ex sese profert Europa Malorum.
Sunt variae pestes, sunt horrida saecl Ferarum,
Lethalisque aconiti, et semina dira cicutae.
Cur noua deuehitis peregrino ex Orbe venena?
Cur, quibus, ob tristem violati Numinis iram,
Damnauit donis natura nocentibus Indos,
Fertis in Hesperias, contagia barbara, terras?
Vocibus his fatuae Sapiens deliria turbae

Previous page

Next page