Ingentem ferit; hasta gravis quem fregit et ipsum,
Loricam et vario fulgentem transiit aere, 540
Atque cutem secuit, costisque abscidit: at intro
Visceribus ferrum demergi haud passa Minerva est.
Non letalem hastam sensit venisse, recedens
Et paullum, his Socum dictis compellat Ulysses:
Ah miser! exitium quem jam fatale merentem
Opprimet. a pugna tu me hinc secedere cogis,
At tibi ego heic mortem dico fore; teque, meo jam
Perdomitum telo, mihi laudem scilicet, Orco
Tristi animam caeca longe sub nocte daturum.
Sic ait: ille fugae dat sese aversus; at hastam 550
Hic tergo infixit medio, pectusque cruentam
Per medium exegit. ruit ingens, terraque subter
Insonuit. caeso insultans haec fatur Ulysses:
o Soce, eduxit frustra quem clarus in armis
Hippasus, en domitus leto es, nec tristia fata
Vitasti. infelix! tibi non pater, et bona mater
Exanimi claudent frigentia lumina, dirae
Sed volucres alis complexae rapta vorabunt:
At mihi, morte obita, Grajūm gens funera ducet.
Haec fatus, validam, Socus quam torserat, hastam 560
Exemit costis, clypeoque: e vulnere sanguis
Emicuit, durique animum subiere dolores.
Magnanimi at Troës, conspecto sanguine Ulyssei,
Clamorem tollunt, seque exhortantur, et omnes
Uni instant. retro ille pedem fert usque recedens,
Et magna caros inclamat voce sodales.
Ter vastum toto clamorem ex ore profundit,
Ter missam audivit vocem fortis Menelaus;
Et citus Ajacem compellans talia fatur:
Ajax, clarum alti germen Telamonis, Ulyssei 570

Previous page

Next page