Obruitur, late autumno cum Jupiter imbrem
Immensum effudit, magna et pater incitus ira
Intonuit, terretque viros, qui prava frequenti.
Dicunt jura foro, vique urbe expellere certant
Justitiam, metuunt nec dīs expendere poenas:
Exundant ripis amnes, rapidoque feruntur 480
Cursu torrentes montano a vertice rivi,
Abrumpuntque cavas rupes, per prona voluti
In mare purpureum: vastum gemit unda: boumque
Atque hominum foeda sternuntur clade labores:
Dardanii rapido sic nota ad moenia cursu
Cornipedes turba ingenti fugiuntque, gemuntque.
Patroclus primas magno ut terrore phalanges
Attonuit, socioque abjunxit ab agmine, rursus
Inde agit ad naves, tuta nec condere sese
Urbe sinit pavidos, inter sed moenia, ripas 490
Et fluvii, curvasque rates, caedebat acuto
Aere, instans tergo assidue; Phrygioque peremptis
Ferro tot Danais cogebat pendere poenas.
Ac primum telo Pronoum ferit ille corusco,
Pectus ut ad clypeum nudarat: corruit ingens,
In dura et nervis jacuit tellure solutis.
Enopis hinc leto dat prolem, Thestora. curru
In pulchro hic curvus, turbata mente, sedebat
Attonito similis, trepidisque undantia lora
Exciderant manibus. quem dextram perculit adstans 500
Cominus in malam, telumque exegit acutum
Per dentes, curruque virum detraxit ahena
Fixum hasta. scopulo qualis piscator, in aequor
Saxa ubi procurrunt, residens, linoque, recurvoque
Aere trahit sacrum suspenso corpore piscem:
Sic illum curruque acer Patroclus hiantem

Previous page

Next page