illa tristius aliquid passis ad remedium salutemque sufficiat, ita haec mali aliquid perpatrantibus se objiciat ac provida severitate caveat ne bene fundata sua legibus ecclesia male eversa legibus videretur. Quare non modo subditos legibus adstringebat firmissime, sed et ipse eo ferme pacto adstringebatur, ut ecclesiasticas non solum sanctiones, sed et publica religiosissime venerarentur statuta, quin ideo aliquid sibi de ecclesiasticae potestatis plenitudine derogatum sentiret, quin immo praevidebat consultissime, quantum ex hoc ecclesiae commodo, quantum ecclesiasticae disciplinae esset cautum ac provisum. Ita mirabili quodam unitatis vinculo ecclesiasticas ac publicas legum sanctiones complectens utriusque juris extitit vindicator acerrimus, edocens nihil de ecclesiastica actum esse aut imminutum libertate, si non adversa principatus dominatione ac legum suarum praesidio et auctoritate fulciretur. Ita ipse de communi tranquillitate ac commodo bene affectus, publicis semper aderat postulationibus ac praesenti suo opere adeo publicis studuit prodesse utilitatibus, ut quisque aperte intelligeret non mediocrem in illum ex pubblicis malis molestiae partem et ex bonis redundare voluptatis. Errantes oves a recta semita deflectunt? At ille amantissime reducendas contendit. Jubet? At mansuete. Corrigit? At clementer. In iis vero justitiam suam nihil flectere, fidem et constantiam suam nulla temporis aut loci varietate labefactare umquam potuit. Ipse enim, sicuti pastorem decet, vel in erudiendis ad virtutem populis, vel de malo arguendis ita sibi aderat, ut neque per immoderantiam severitatis suae potestatis exerceret disciplinam, neque per nimiam clementiae indulgentiam subditorum vitia convalescere pateretur. Et recte quisnam enim terror umquam valuisset efficere, quod ejus prudentia, quod reverentia sui effecit? Adeo enim ipse cum singulis et remissior et dulcior et ad omnem comitatem facilitatemque proclivior, ut omnes sui amore ac benevolentia sibi devicti, quod vellet aut juberet ultro facerent, quin ullum coegisse videretur. Quamquam vero Gregorius adeo fuerit in pastorali munere exercitatus, ut ad caetera omnia animus ac quies sibi penitus defecisse videretur, nihilo tamen minus Melitensis hujusce congregationis, cujus adhuc praesidis vices gerebat, calamitatem ac impendentem tanti ordinis pene labentis casum sollicita consideratione perlustravit. Hinc quantum pro sedula ejusdem reparatione et apud Ragusinum Senatum et apud pontificem maximum Pium VI egerit atque consilio et auctoritate valuerit, nec mente concipere nec oratione possim complecti. Cernere erat huc illuc eum volitare, consulere, opem implorare, praesenti officio adesse. Nihil difficile quod aggredi perhorruerit, nihil grave ac

Previous page

Next page