Ut puerum, aut decimo cantare et psallere lustro?
Hercule dispeream, nisi versus scribere detur.
Quale malum nostris timeas a versibus, ede.
Anne ego forte meis aliquid si illevero chartis,
Illico libertas periit, venitque repente
Annibal ad portas? Voltaeri frigida scripta,
Putidulamque novae si dixi fabulam Elisae,
Cur mihi Maeviolus, quaeso, Baviusque poetae
Indignentur? inepta malorum ego carmina vatum
Helleboro potius, Satyris quam digna putavi.
Inde poetarum omnino de laude silemus.
Insano speravi insanos parcere frustra.
Hoc tamen invitis, adimant si cetera, certe
Extorquebo, meo nimirum carmine laedi
Neminem, ab hoc siquidem quia nigra calumnia longe
Exulat, et vitae nota nulla alicujus inusta est.
Dicere de rebus, personis parcere certum est.
Sentio concinne Satyram consistere posse,
Commode et urbano inspergi sale, commode aceto,
Nulla licet bellos moveat meretricula lusus,
Nec bis deprensi facinus joculare Libonis
Det risus, vetulique Venus pretiosa Metelli.
Haec melius leporum atque inter certamina murum
Rubrica in mediis picta, aut carbone tabernis
Admiranda suis dederint spectacula lixis.
Verum istis graviora malis, ut furta Petili,
Hispullae morbum, censum sumptusque Treboni,
Qui poterit Satyra, et Musa ridere jocosa;
Vexari hunc morbo sani dicemus eodem,

Previous page

Next page