Undique at an quidquid nostrum est, patiemur inculti
Christiadûm arbitrio verti, subigique protervo 110
Diruta Turcarum sublabi templa ruinâ
Aras vastari, temni simulacraque diva
Ac prohiberi ausu cultum, ritusque verendos?
Et patiemur adhuc toto crux regnet in orbe,
desertâ et Stygius dominetur rector in aulâ? 115
Haud equidem, rapidi partes properemus in omnes,
Flammaque sit restincta, prius quam flagret ubique,
Othmanidum Caesar demisse a rege Polono
Exposcit pacem, legatos, munera mittit,
Et veniant metuens sibi ne mage tristia damna, 120
Acceptat leges, victor quas ponit iniquas.
Sponte, vel invite sint talia foedera pacta,
Devicta haud ullâ cedent vi Tartara nigra.
Fors oblita manent quae grandia gessimus olim,
Nostra experta fuit virtus, perspectaque caelo. 125
Victrices palmas aliis si fata dedere,
Ausi aeterna manet nobis sed gloria facti.
Quid iuvat incassum iactare at coepta vetusta?
Verba aurae rapiunt, nobis sunt facta necesse.
0 digni, unde orti, templis habitare supernis, 130
Versari atque erebi tenebroso a carcere longe,
Tristes si cogor nostros memorare labores,
Irâ acuo incensos ultrices sumere poenas.
Hinc mora nulla alacres tenebris erumpite ab atris,
Ne prius impositas leges, pactumque tributum 135
Accipiant Turcae, Christi et vexilla sequantur.
Cuncta movere loco, miscere et quisque laboret,
Ut mala proveniant, fieri quae maxima possunt,
In centum versus facies, commenta, dolosque,
Insidias, fraudes alternet, fictaque verba, 140

Previous page

Next page