Ac velut avulsum celso de vertice saxum
Fertur in abruptum, saevus ruit ense Dautes.
Alipede invectus, venientem quisque tuetur,
Quid ferat et poscens, portendit tristia fata.
Consertis medius turmis ubi constitit ille, 145
Bile, irâque furens clamavit voce tonanti.
Imperat huic Caesar fauces elidere monstro,
Nec fas cunctari, nam impendent grandia damna:
An fors expectandum eois agmina ab oris
Adveniant donec, nosque omnes funere sternant? 150
Occidat iste canis, letho hoc vos reddite tutos.
Mustaphas Caesar sit sospes, regnet in orbe;
Vos commune bonum, positâ formidine tangat;
Corruet imperium, si discors, namque repente:
Parte aliâ Osmanus trahit istas pectore voces: 155
Subiacet anne ulli Caesar? captivus at ille
Ducitur, atque cadet servilis victima dextrae.
Ah! misero Omnipotens summo in discrimine vitae
Fer, precor, auxilium, tua magna potentia fulgat!
Qui mihi succedit, fatis melioribus uti 160
Adnue, neve brevi sors aequa obtingat et illi,
Ac ruat Othmanidum domus alta a culmine laudis!
Vix ea fatus erat, quum subdidit ista Dautes.
Quaenam caussa morae? mox illi frangite guttur,
Textile linteolum, lateri quod fibula nectit, 165
Diripiens Mauro deformi corpore iactat,
Qui collo Osmani convolvens protinus illud
Sternit humi miserum, laevo pede nixus et ipsi
Pectus dextro urget, laquei distendit et oras
Dentibus, atque ungui, fugit dum corpore vita. 170
Occidit infelix sic Caesar maximus orbis,
Et fuit in templo patris prope nobile bustum

Previous page

Next page