Adulatio. Aristoteles Calistenem ad Alexandrum mittens monuit, cum eo aut rarissime aut quam iocundissime loqueretur, liber VII, cap. II.
Auaritia. De auaritia, liber IX, caput IIII. Quintus Fabius Labeo, finium arbiter inter Nolanos et Neapolitanos, utrosque decepit, liber VII, cap. III. Faniam infamem duxit Caius Ticinus, ut postea deprehensam dote priuaret, sed Marius illum summa totius dotis damnauit, liber VIII, caput II.
Aduersa. De repulsis, liber VII, caput V. De necessitate, caput VI. Rutilius nec accusatus uultum mutauit nec exul animum deiecit et Sylla reuocante redire noluit, liber VI, caput IIII. Solon amicum moerentem in arcem produxix et "cogita nunc tecum", inquit, "quam multi luctus sub his tectis et olim fuerint et hodie uersentur et sequentibus sęculis erunt habitaturi". Idem aiebat, si in unum locum cuncti mala sua contulissent, futurum ut propria reportare domum quam ex communi miseriarum aceruo portionem suam ferre mallent, liber VII, caput II. Apium Claudium maritima tempestas reum fecerat, cęlestis absoluit, liber VIII, caput I.
Ars. Quam magni effectus artium sunt, liber VIII, caput XI. Casu factum quod ars facere nequibat in equo pingendo, eodem. Quędam nulla arte effici posse, cap. XII. Suę quenque artis optimum et actorem et disputatorem esse, cap. XIII.
Audacia. Libere dicta aut facta, liber VI, caput II. De temeritate, liber IX, caput VIII. Audacia Marci Castricii in Cnęum Carbonem: cum ille multos enses se habere dixisset, et ego annos, respondit, liber VI, caput II. Pascelius duas res sibi magnam licentiam prębere dixit --- senectutem et orbitatem, eodem.
Accusator. Infames rei quibus de causis absoluti uel damnati, liber VIII, caput I. Ab accusatione abstinendum, quando ex ea plus mali oriturum iudicamus, liber VI, caput II. Mulier a Philippo damnata, "prouocarem, inquit, ad Philippum, sed sobrium", eodem. Superbia Memmii accusatoris effecit, ut Fuluius Gabinus reus

Previous page

Next page