Pulchraque respondet uariantia sede quaterna.
Certa sed in reliquis diuortia limite certo
Distinguuntur et alterius nec abutitur alter
Tramite: sic semper penultima quintaque meta est
Dactylus et sextus transfertur in ultima spondeus.
Hic modus, haec series haeroi carminis, haec lex
Romula: peccatum tamen excusabile multis,
Nec nisi fit magnis auctoribus inque Camoenis,
Naeuus ut in facie, non omnis dedecet error,
Tempore nec quouis culpandus; carmina nanque
Vatibus antiquis maculae, ceu marmor, honestant.
Non eadem nostris reuerentia: multa decenter
Pindaricae licuere lyrae magnumque sonare
Maeonidem decet »Ares, Ares«, uitioque quod aeui est,
Nemo uerecundum nobis incuset Homerum.
Quod uetitum est nobis, multum concedimus annis.
Adde quod ingenii est incuria, summa quod ars est
Dissimulare artem, nec grata est comptior aequo,
Quae lenocinio constat peregrinaque iactat
Munera, mercato penitus circumlita fuco
Forma. Suos uultus quoties solertius ornat
Ingeniosa Venus, quaesita tot artibus aegre
Ornamenta tegi, neglecta parte laborat,
Aut zonam fallax aliquo discingitur astu.
Nudus Amor, nuda est et Gratia: maxima prudens
Simplicitas dos est naturaque pulchrior arte,
Qualis Apellaeis genialiter insita caeris

Previous page

Next page