Nostrorum templis uera dicata fuit,
Quis repetat sacrata suis donaria templis?
Quis uelit auctori reddere uota suo?
Sacra quis externis tribuat sua? Quisque profanus
Relliquiis decoret templa aliena suis?
Quorum ope quisque domos patrias murosque tuemur
Vxorem, natos, seque suosque Lares,
Horum relliquiis nostras spoliabimus aras?
Ecquisquam hoc facinus sustinuisse potest
Numina quin uiolet, quin templa profanet et aras,
Perfidus et patriae proditor esse uelit?
Munera sacratis uotiua refigere templis,
Nonne est cęlestes contemerare pios?
Nonne, precor, patriam est uiolare, hanc reddere leuam,
Quae nos finitimo semper ab hoste tegit?
Nam neque nos nostris quicquam defendimur armis,
Sed sola aeterni relligione Dei.
Haec uallum, haec clypeus, haec insuperabile robur,
Haec spes, haec nostris gentibus una salus.
Ergo salutiferi tutelam emittere sacri
Nos patriae leges relligioque uetant,
Et nobis retinere iubent quodcunque putamus
Auxilio, et nulli publica sacra dare.
Haec autem sacra est et uulgo sancta putatur,
Hanc uulgus magna relligione colit:

Previous page

Next page