Your search found 96 occurrences

Click here for a KWIC Report

This page contains the first 25 occurrences. Please follow the link(s) at the bottom of the page to see the rest of the occurrences your search found.

Versus 36. excidit, qui apud Homerum sic habet:
῎Ενθα δὲ Σίσυφος ἔσκεν, ὁ κέρδιστος γένετ' ἀνδρῶν et verti posset hoc modo:
Sisyphus hic alios erat ante vaferrimus omnes. A. K.
37  Sisyphus Aeolides, quo Glaucus patre creatur,
38  At Glauci

intentio suo frustratur merito, nec sine debito claudi potest, adeo ut apud plerosque sapientes, modus omnium divinarum humanarumque actionum regula et mensura esse definiatur: primumque omnium Auctorem singula egisse et agere sub numero pondere et modo sive mensura nedum theologi sed etiam vero philosophantes rationabiliter et catholice profitentur. Et quia modus in prefata parte contentus in principalioribus defficere videtur, ideo nulli mirum esse debet si debito ac optato fine claudi non meretur. Quod ex tribus liquido

4.6.6   Tollenda est collo sarcina dura meo,
4.6.7   Neue diu longae patiamur taedia uitae,
4.6.8  Haec mala sunt quouis excutienda modo,
4.6.9  Siue loci spatio, uel iniquae tempore uitae,
4.6.10  Siue erit angores soluere morte meos.
4.6.11  Sin responsa dabit placido mihi Flauia uultu,

foenore poena uenit.
4.8.43  Vidi ego iam faciles Venerem spraeuisse puellas,
4.8.44   Postmodo flere senes criminis arte sui.
4.8.45  Sic, modo si qua malos exerces foemina fastus,
4.8.46   Foenore cum duplici perpetieris anus;
4.8.47  Tu quoque mox animi es poenam

Cuncta qui cernis simul et gubernas,
Ipse da castam sine labe vitam
Atque sonoram.
25  Lauream cinctus tenet en capillus
Et lyram pulsat digitus peritus,
Ipse cantabo modo sic triumphans
Ore modesto.
Victor evado tolerans Ulyxem,
30  Qui repugnabat Palamedis aurae,
Victor evado bene recta servans
Iuris in aula.
Victor evado

ueteres quam noui, quoniam utrique unum in Christo sunt, concordi inter se consortio lętabuntur paresque animis ac uoluntate, delectabuntur — ut Propheta ait — in multitudine pacis. O, si modo, sicut speramus, eo conscenderimus, quale nobis gaudium erit uiuos pręsentesque cernere in cęlo, quorum nunc ossa in sepulchro iacentia multorum interdum dierum multique periculi peregrinationibus uidere expetimus uisaque

1.
1.1  Nos modo, si quemquam dederit fortuna secundum,
1.2  Conquerimur, laeti si quis at hostis adest.
1.3  Iam nitidas nostris labris non tingimus

38.65  Dat tibi terra potens, Venetae celeberrima gentis
38.66  Gloria, dat grauidae sarcina structa ratis.
38.67  Tu modo sidereos spectas, Francisce, ministros,
38.68  Nunc oculos retinet uncta palaestra tuos.
38.69  Hic tibi materiam nitidi formosa

ut omnes cęlo se ęquari uelint dum nominentur? Horum uero uetustiorum tam breuis, tam circumcisa inscriptio nihil tale habens patris tantum filiique nomen indicat, nullo superfluę laudis fuco adumbrata, sed simplici narratione contenta. At modo siquis uel ecclesię uel urbis pręsidem affatus nomine proprio appellauerit, lęsę maiestatis reus agetur. Vt hoc uites et effugias, dicendum tibi erit: "Reuerendissima dominatio tua", "Magnificentia tua excellentissima". Barbaro itaque, non Latino more loqui

Domino ac dicente: Attendite autem uobis ne forte grauentur corda uestra in crapula et ebrietate et curis huius uitę , et superueniat in uos repentina dies illa. Horum profecto quę tibi proponimus modo, si memor fueris, iam cautior contentior-que factus | neque cum filiis Heli carnes de cacabo rapies, ne Deum offendas et morte mulcteris, neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes, ne patris benedictionem amittas. neque cum Israhelitis iurulentias Aegypti concupisces, ne

contendunt | et contemptis terrenę luxurię deliciis post eum currere nunquam desistunt. Sed ne solos Iudeos accusasse uideamur, nostrorum quoque in Christum infidelitas (ut alia delicta prętermittantur) in medium ueniat, non tam quę modo sit, quam quę olim fuerit | et ueri assertione uicta desierit. De ingratitvdine hereticorvm et ivdae proditoris. Caput X Cum enim nullum mendacium diu stare possit, quia nihil

LIBER PRIMVS EVANGELICVS Et quoniam, ut diximus, nihil tantum commodis uitę nostrę confert, quantum horum commemoratio, singula, quę ab Euangelistis fideliter descripta et quę a prophetis prędicta uel aliquo modo significata fuerint, inuestigare decreui ac fidelibus religiosisque uiris, qui cum uitia cauere tum uirtutibus proficere cupiunt, ut beatitudinem consequantur, legenda proponere. Quos hortamur, ut abiectis interim terrenarum rerum curis ad hęc contemplanda animum intendant et,

ante quam comitia regi creando haberi cępta essent, exercitu fuisset instructus, nulla ferme res eius uotum morari potuisset, nondum ullo pręsertim publico praesidio optimatibus munitis. Nam apud Hungaros, gentem armis deditam, potentiamque ac diuitias solum admirantem, nulla est tanta dignitas, modo sit inermis, quae suae tantum maiestatis reuerentia contra uim satis sit tuta. Secundum Boëmos Alemani auditi sunt, quorum oratio, quum nullo praesenti decore innixa esset, Hungaros minime mouit, tametsi Romani imperii dignitas antiquusque familiae splendor commemoratus sit, et

perlustrat, ex illis agrestibus duos forte obuiam factos aggreditur, alterumque ipsemet per se, alterum minister obtruncat. Atque ita scelus nefarium pessimique exempli perpetratum est, nec nisi sola mentis ualitudine excusandum. Quis enim est sacerdotum adeo perditis moribus, modo sit sobrius atque sanae mentis, qui hominem nulla iniuria, aut omnino leui prouocatus interficeret? Tantum uero abfuit, ut hic sacerdos, propter hominis necem, aut publica censura, aut sua ipsius conscientia sacris arceretur, ut

religione in animum admittere debeamus? Enimuero, proceres Hungari, si uestri similes esse uultis, nullis potius quam nostris ipsorum exemplis utendum est uobis. Quis enim uestrum est adeo infima fortuna, qui ab hostibus e custodia dimissus atque iuratus, ut ad certam diem rediret, non mallet, modo sit honesto loco natus, captiuitatem omnesque subire miserias quam iuramentum infringere? Tanta nimirum est periurii turpitudo. Quod si priuati atque postremi hominum fidem omnibus commodis ipsique libertati anteponunt, quanto magis id principibus uiris ac regibus est faciendum,

Quum Alfonsus Secundus uiuente adhuc Ferrando patre regnum Neapolitanum per sese fere administraret (rex enim ingrauescente aetate haud inuitus filio mox in regnum successuro publica munera demandabat) tantis saepe cogitationibus animum fatigasse dicitur, quonam modo sibi ac posteris regnum stabiliret, atque contra molem Venetae fortunae in dies magis, magisque crescentem sese redderet firmiorem. Is igitur, ratus adiuncta nouae affinitatis necessitudine sese in Italiam uiribus multo ualidiorem fore, Ioanni Galeacio, Mediolanensium duci, admodum puero,

deditione in hostium uenturos potestatem, ne in concursu biremem rostro discuterent, latus suae triremis cum latere Turcaicae nauis iniecta manu ferrea coniungunt, nondum uelis per securitatem subductis, quum alioqui classici praelium nauale inituri antemnas soleant dimittere, modo sint nauticae rei periti, nec de fuga cogitent. Turcae ubi uident se ab hostibus religatos, fugamque praereptam esse, pars eorum tela in hostes adigere coepit, atque ne saltu ad se irrumperent

siue sibi ipsi mortem consciuerit, siue dolore nimio, et erat exactae iam aetatis, subito exanimatus sit, infracto animo rerum mutationem et saeuientem nequiuisse pati fortunam. Selynes satis gnarus fuga hostium non modo Syriam sibi esse concessam, sed etiam Aegyptum apertam, eo magis, quia Cahirius, Heliopolitanae regionis praefectus, transfugio suo magnam Cercassorum partem ad Turcaicum imperium inclinaturus uidebatur ― quippe is statim post hoc praelium se urbemque Heliopolim in ditionem Turcaicam

fortitudinem MA 93 * post foret exp. quippe ocium sicut in priuato, modo sit honestum, haud uituperandum, ita in principe ignauiae proximum, belloque assuetis ualde ingratum; ad haec quod delinquentium peccata eius socordia impunita essent, maximamque ob id infamiam subibat, tum quod ultimam fere pecuniae

cathedras, mensasque profuit,
13.186  Efusi mensis nummi saliere sonantes,
13.187  Alarumque sinus trepidae soluere palumbes.
13.188  Haec super adiecit depulsis uerba profanis.
13.189  Quae domus orandi diuino codice sanctum
13.190  Nomen habet, modo sit per uos spelunca latronum.
13.191  Tum quibus ignoti sub auara nocte colores,
13.192  Iniustique pedes, et inaequales incessus,
13.193  Accessere, quibus data lux, et rectus eundi
13.194  Gressus, ut aequatis agerent uestigia plantis.
13.195  At

licebit
14.212  Postea, respondet Iesus, simul ora reclinat
14.213  Cernuus, immundo lauet ut de puluere Petri
14.214  Ipse pedes, ast ille magis, magis ille reclamat.
14.215  Non mihi Christe pedes unquam non ipse lauabis.
14.216  Ni te Petre tua modo sic a sorde lauaro,
14.217  Nulla futura tibi mecum pars inquit Iesus.
14.218  Expauitque Simon tonitrus et fulmina Christi,
14.219  Laxauitque pedes, Christo se deinde remisit,
14.220  Quin caput atque manus, et me quoque prolue totum,
14.221  Sic

16.456  Ora modis agitata nouis, et uoce loquentur
16.457  Insolita, tolent hydrae et genus omne Draconis,
16.458  Pocula, mortiferumque bibent illesa uenenum,
16.459  Et super ossa manus imponent aegra salubres.
16.460  Vos horum testes, urbe hac modo sistite sedem.
16.461  Donec ab excelso uos imbuat ardor Olympo,
16.462  In uos ut patrio promissum fonte ciebo.
16.463  Nunc exite foras, uiridesque per arcis oliuas
16.464  Bethaniae penetrate, iugumque ascendite cliui,
16.465  Dixit, et aspectu

uirtus,
4.537  Et reuocate animo memores exempla Magistri.
4.538  Namque dies uobis blandiri haud parceret ultro
4.539  Humanus, modo si libeat captare fauentem
4.540  Fortunam populique leues tam mobilis auras.
4.541  Sed

inprimis] suprascr. pro imprimis atque expedit illud,
4.609  Hoc ego conspectu modo si digressus abibo.
4.610  Nam sic in luctu uobis solamen acerbo
4.611  Spectandum, lapsus quod Spiritus afferet ultro.

5.347  Tunc reminiscentem solium liquisse paternum,
5.348  Vt templo gentes offerri uota doceret,
5.349  Hoc auersari, cunctosque intendere demum
5.350  Conatus, liceat modo si depellere cęptum,
5.351  Angebat grauius certamina talia quanti
5.352  Constabunt multum per cuncta obstantia nixis,
5.353  Versari reputans animi in cruciatibus altis,

Bibliographia locorum inventorum

Šižgorić, Juraj (stariji) (biskup 1437-1454) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1087, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia; prosa - epistula] [word count] [sizgorjdocumentasibenic].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report