Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: atqUe Your search found 13039 occurrences
First 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1901-2000:1901. Marulić, Marko;... . Principium operis Dantis Aligerii... [Paragraph | Section]
1902. Marulić, Marko;... . Principium operis Dantis Aligerii... [Paragraph | Section]
1903. Marulić, Marko;... . Principium operis Dantis Aligerii... [Paragraph | Section]
1904. Baničević, Jakov. Epistula ad Stephanum Ponchierium,... [Paragraph | Section] concilium ac sanctissimam Principum confederationem interrumpere conantibus comprimendis. Non memini audire neque legere orationem nostra tempestate priscorum oratorum facundiae propius accedentem. Nam has nationes, maxime autem Caesarem ipsum ad id jam bellum incumbentem non delectavit modo, atque commovit, sed etiam affecit, et adversus illas gentes armorum ardore vehementer inflammavit, ac omnium concursantium conatus perfregit. Caesar voluit ut impressoribus ederetur. Ego sicuti dicta est, quae certe extemporanea est, pro ea, quae mihi tecum est gratia atque familiaritate eam ad te
1905. Baničević, Jakov. Epistula ad Stephanum Ponchierium,... [Paragraph | Section] bellum incumbentem non delectavit modo, atque commovit, sed etiam affecit, et adversus illas gentes armorum ardore vehementer inflammavit, ac omnium concursantium conatus perfregit. Caesar voluit ut impressoribus ederetur. Ego sicuti dicta est, quae certe extemporanea est, pro ea, quae mihi tecum est gratia atque familiaritate eam ad te mitto, quem scio hoc dicendi genere delectari, |
1906. Kožičić Benja,... . Simon Begnius episcopus... [Paragraph | Section]
sane, quod secundo ac placido flumine nantibus euenire solet, quibus, quanto altiore ac uelociore unda feruntur, maior nandi facilitas et delectatio ex labore concrescunt. Ita, ubi ad dimidiam fere operis partem perueni, ad legendum usque in finem exarsi. Quod cum fecissem, in id ipsum me iterum atque iterum accinxi. Et eius rei gratia uolumen ipsum domum detuli mecumque integrum mensem manere iussi. Vbi perlegi saepius omnia, solam operis breuitatem indolui, quam apud uos quoque accusarem, nisi de omnibus, quae proponit, animum haesitantem a principio plene quietum in fine dimitteret
1907. Kožičić Benja,... . Simon Begnius episcopus... [Paragraph | Section]
atque iterum accinxi. Et eius rei gratia uolumen ipsum domum detuli mecumque integrum mensem manere iussi. Vbi perlegi saepius omnia, solam operis breuitatem indolui, quam apud uos quoque accusarem, nisi de omnibus, quae proponit, animum haesitantem a principio plene quietum in fine dimitteret atque iucundum. Visus sum mihi lucrifecisse non parum ex hac lectione. Et ne auaritiae (quam detestor) locum darem, hoc lucrum meum commune uobiscum facere (per impressorum operam) constitui. Qua in re si gratificatus uobis (ut spero et certus sum) fuero, lucrum hoc meum auctum existimabo.
1908. Niger, Toma. Doctissimo et integerrimo Marco... [page 3r | Paragraph | Section]
patribus ex industria in Lateranensis ecclesiae synodo ad id in prima sessione congregatis. Quam quidem orationem,
1909. Niger, Toma. Doctissimo et integerrimo Marco... [page 3r | Paragraph | Section]
uirorum rarissime ad te praecipue mittere uisum est, ut cui tu in illo tuo praeclaro opere de imitatione Christi eruditionis atque ingenii laudem tribuisti singularem, dignumque censuisti cui ipsum opus praecipue dedicares, eius nunc non minus commendes erga rempublicam Christianam studium atque curam, cum perspexeris qualibus ipse argumentis, quanta animi uerborumque concitatione totus in eo sit, ut bella inter Christianos principes exorta sedentur, ut unusquisque suis limitibus contineatur, ut heresis scysmataque extirpentur, ut pax reddatur ecclesiae, ut tandem aduersus
1910. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page aii | Paragraph | Section]
uero nulla unquam aetas maiorem numerum illustrium uirum tulit, ut satis amplam inde materiam habeas ad omnia bene administranda, siue in pace siue in bello malis. Accedit huc quod isthaec omnia tractauit
1911. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page bbiiv | Paragraph | Section]
repraehendam, potius mihi derogauerim, quod bene non sentiam. Apparet tamen in poeta syllabarum quaedam ueluti negligentia, ut in omisso notauimus primae syllabae breuem usum libro XIIII: Credant esse metum; laxis seruatur omissa / obsidio. Eodem alibi: Atque implet dispersa foros: trepidatur omisso ; item libro XV: Donec nunc pelago nunc lerra exulus omisit , ut par sit credere codices non esse corruptos, sed ultimam operi manum impositam non fuisse. Nam eo loco creticum apud latinos poetas reperiri non
1912. Beneša, Damjan. Epistolae dedicatoriae ex opere de... [page bbiii | Paragraph | Section]
cederet! Noui Christianissimorum regum mores: nunquam putauisse sibi magis esse reges quam toti
Sed quis lachrymis, quaeso, moderari queat, cum meminerit
1913. Andreis, Franjo... . Epistolae III, versio electronica [Paragraph | Section]
erga suam Excellentiam; sed luctuosa ad talem virum scribere non decebat, iucunda qui poteram in maxima animi consternatione?-- Hoc elegidium vero coacta natura vix excussi; quod, ut ingenue fatear, non implet aures meas. Illud autem una cum mea salute iudicio atque consilio tuae Dominationis subiicio. De his plenius coram tua Dominatione acturus eram, nisi me capitis dolor prohibuisset. Quid decreverit tua Dominatio, significet mihi, et suum Tranquillum solito prosequatur amore, rogo. Ego, quamprimum hac molestia
1914. Andreis, Franjo... . Epistolae III, versio electronica [Paragraph | Section]
vates,
In causa est probitas, gloria, Musa, lepos.
Crebro memoria mihi repetenti tuam singularem beneuolentiam qua me nuper es complexus,
quum istac iter facerem, testimonio atque commendatione dumtaxat Viti Verleri, uiri optimi
meique amantissimi et tui obseruantissimi, obrepere non parua solicitudo solet, quae me
dies atque noctes exagitat, quod tuo liberalissimo erga me animo nequeam non esse
ingratus. Erro procul a patria in extremis
1915. Andreis, Franjo... . Epistolae III, versio electronica [Paragraph | Section]
memoria mihi repetenti tuam singularem beneuolentiam qua me nuper es complexus, quum istac iter facerem, testimonio atque commendatione dumtaxat Viti Verleri, uiri optimi meique amantissimi et tui obseruantissimi, obrepere non parua solicitudo solet, quae me dies atque noctes exagitat, quod tuo liberalissimo erga me animo nequeam non esse ingratus. Erro procul a patria in extremis terrarum partibus, nonnumquam inter inhumanas gentes, sine spe, sine auxilio, adeo pertinaciter insequente fortuna ut saepe numero uitae odium mihi
1916. Andreis, Franjo... . Epistolae III, versio electronica [Paragraph | Section]
Prima tuae placidae rara est clementia sortis,
10 Iustitiae ueteres munere uincis auos,
Tuque Philethaeis non inficiande corymbis,
Tu quoque Phoebea conspiciende coma,
Eximio doctos sectaris honore poetas,
Atque foues gremio pectoribusque tuis.
15 Quis neget in summo uariarum culmine rerum,
Inter fortunae dona beata tuae,
Vincere te saeuae miracula ficta chymerae?
Diuitiis Croesus, moribus ipse Numa es.
1917. Andreis, Franjo... . Ode in triumpho reuerendissimi... [page 34 | Paragraph | Section]
Lituanie, Russie, Prussie Sarmatieque Europee dominum et heredem, apud aras Alexandri Magni peracta, s. l., s. a. [Romae, 1515]
lachrimas metumque
Postque procellas
5 Reddidit clarum nebulis fugatis
Lumen inuicto domino ducique
Nunc Sigismundo placidoque regi
Laude perenni,
Cuius ingentes canimus triumphos
10 Atque uictrices uiridesque lauros;
Sub tuis, princeps, oculis et alis,
Te duce, Laski,
Turba Polonos uariis honores
Laudibus tollit redigitque in astra
15 Perstrepens plausu gracilique uoce
Vndique in
Tranquilli Parthenij in Pomponium Melam carmen Asclepiadeum
Quicquid sub gelido sydere desidet
Telluris solidae, quicquid et aestuans
Cancri perpetuis zona caloribus
Atque vrget medii circulus aetheris
5 Et quicquid geminis sunt regionibus
Subiecta, aut placidi sub gremio Iouis,
Descripsit serie Pomponius breui,
Auro Pomponius pulchrior Indico,
Hortis Pomponius Mela beatior,
occeani partibus vltimi
Orsus praeteriit quod placet auribus
Excultis: aperit nobilis gentium
15 Iucundumque solum. Nempe cubilibus
Ipsius Zephiri et precipitis Noti
Et qui Parrasio fertur ab angulo
Atque Austro tumidis flatibus aspero
Coniunxit varios nobilibus locis
20 Mores mortalium, nominibus quoque
Distinguens propriis, siue ruentibus
Et curuis cupias flumina cursibus
Seu cum spiciferis stagna paludibus
finibus insulae
Seu vis Taprobanam, seu Cycladas breues,
Ingens littoreis nec species locis
Nec planis procul est dulcis amoenitas.
30 Hic et Pieridum conspicies domos
Sedemque Oebalii Castoris inclytam
Atque vnde emicuit numen Apollinis.
Venatrix latices Cynthia quos solet
Arcu dum rigidas persequitur feras
35 Aestu et continuis victa laboribus
Crebro virginibus visere cum suis,
Albentes humeros fluctibus
Marcus Marulus salutem. Frater meus Valerius istinc reuersus mihi retulit opus nostrum de imitatione Christi apud Te se reliquisse, Tua opera (sicut ipsi pollicitus es) imprimendum. Quam ob rem magna quidem afficior lętitia, quia per Te, uirum egregium atque doctissimum, lucubrationes meę in lucem tandem uenient. Spero enim plus illis ex Tua autoritate existimationis gratięque accessurum quam ex meo quanuis diutino labore. Nam quis est, qui diffidat, talem nactus patronum, non continuo se uoti sui compotem fore? Quanquam ego non
cum Dei iussa peregerimus,
eius-que
conspectu, qui sua luce omnia illustrat, sua sapientia omnia gubernat, sua potentia omnia sustentat. Nihil nobis ad perfectam consummatam-que felicitatem deesse poterit, cum ab ipsius maiestate atque gloria, quam eloqui uel excogitare nemo potest, recepti atque assumpti fuerimus. Vt igitur ad tam immensum et incomprehensibile bonum peruenire tandem ualeamus, Veteris Noui-que instrumenti, quorum Deus est autor , acta institutiones-que perscrutabimur. Tria pręcipua sunt,
nihil omnino asserentes a Scripturarum sensu autoritate-que alienum.
Non erit itaque meum quod docebo sed diuinum.
et de ipso sanctorum uoluminum thesauro fideliter sincere-que depromptum.
ut quicquid dixero tam uerum sit | quam ipsa ueritas.
Etenim statui atque decreui |
nusquam a Lege,
nusquam ab Euangelio discedere,
sed per utriusque Scripturę spacia discurrendo,
quę magis necessaria nobis uidebuntur, passim colligere |
et in septem digesta libros, quam diligentissime potero explanare |
discere-que uolentibus offerre.
ueniam
non solum ignoscitur,
sed etiam datur stola, ut ueteri homine deposito nouum induat.
annulus in manu, ut iustitię operibus incumbat.
calciamenta in pedibus, ut ipse firmiter incedens |
aliis quoque se itineris, quo ad Christum peruenitur, ducem pręstet |
atque alios doceat, quod ipse prius et didicerit et fecerit.
Semper tamen meminerit |
ad fidei perfectionem non nisi Deo adiuuante se posse peruenire.
cum Saluator dicat:
Fides cęcum illuminauit.
qui dum misericordiam implorat ut uideret, statim audiuit:
Scandalizantur illi qui dubitant | nec satis credunt.
Vnde Apostolus:
firmissimam petram Christum,
Dei Filium,
Dominum nostrum.
Si fideles simus ipsi sanctę Dei Ecclesię |
cujus caput est Christus,
membra corporis Christi sumus.
Qui autem non credit Ecclesię |
nec potestati eius subjicitur,
ille abscisus et abiectus est |
atque cum mortuis computatus,
nisi forte poenituerit eum erroris |
ac rursum per fidem iunxerit se Ecclesię mandata-que ejus perfecerit.
Solo enim fidei glutino corporis huius membra ferruminantur,
spe firmantur,
charitate perficiuntur.
Igitur
contempta
cęlestibus tantum bonis comparandis inhiemus.
Lex enim et prophetę usque ad Ioannem,
quia illi pręsentem tantummodo felicitatem obseruatoribus Legis promittebant |
Ioannes autem primus regnum cęlorum coepit euangelizare.
Atque ideo dicitur:
Qui nisi conuersi postremo sese offerant Christo,
ita ut ipse digito tangat eorum aurem | et saliua palatum,
nunquam sanitatem consequentur .
semper ad ea quę salutis sunt, surdi et muti erunt.
atque ut ita etiam ad malum sicut ad bonum surdi et muti forent.
sed ut deterius peccent,
et leuam aurem habent, qua ea quę carnis sunt auidissime auriant ,
et sinistram linguam, qua uel nugas garriant |
uel alios infament
uel proximo maledicant.
Quod nisi tandem
|
nisi uirtutum laudem uitiorum-que detestationem atque querelam ?
Porro, ipsis etiam, qui sacra eloquia uel audire renuunt |
uel si audiant, secundum ea uiuere nolunt,
nequiores sunt, qui eadem audiendo coram arguere |
atque iisdem petulanter obtrectare audent |
et sophismatum strophis docere |
ipsa Dei pręcepta uel impossibilia factu |
uel inter se pugnantia |
uel aliqua in parte minus rationi consentanea esse.
quasi uero quicquam rationabilius, consultius, iustius homo possit
indagare |
quam
si ad omnia quę Dei sunt,
humani uis intellectus posset penetrare.
Sunt tamen nonnulli ,
qui in peruersitatis suę proposito ita obdurant,
ut credulitatem nostram etiam irridere non dubitent.
atque hi fere sunt, qui gentilium philosophorum argutias secuti
nihil credendum putant, quod ipsa hominis ratio nequeat inuestigare,
et suorum ambagibus argumentorum usi, quicquid non
satis intelligunt,
id uerum esse denegant.
Dominus,
quod ipse medicus animorum sit,
quanuis ad multam ętatem in peccatis uersati fuerint,
tantum ut curari cupiant et rogent.
Non enim sanat ille nisi uolentem.
Nam et hunc prius interrogasse dicitur,
an uellet sanus fieri,
atque ut uelle audiuit,
non distulit, quin statim sanum redderet.
Nemo ergo desperet;
quamdiu uiuimus, misericordię locus est.
tunc judicamur,
cum morimur.
et si ante impetratę uenię priuilegium
nobiscum
et mutus es.
quia, dum te audire uel loqui ea quę mundi sunt nimium delectat,
ab his quę Dei sunt,
et aures auertis ne audias,
et os comprimis ne loquaris.
Cum surdo igitur et muto a Domino posce remedium |
Ille huiusmodi | hominis aures digito tetigit et saliua linguam,
atque is qui utroque malo affectus fuerat,
utroque liberatus abiit.
uiuificat mortuos te uerte.
nec prosperę ualetudini crede.
quidam dum rident,
dum iocantur,
dum cum aliis colloquuntur,
repente concidere.
Pelle igitur moras omnes |
et prauas cupidines de pectore proiicere
festina |
atque de spelunca latronum fac domum orationis
in qua habitare dignetur Christus.
Hoc pacto qui nunc nouissimus es apud Deum,
iam inter primos computaberis .
In nouissimis erant Mattheus, Zacheus, latro,
sed
lapidem ad ostium monumenti non admouemus,
ut eo aditum inimicis Christi, quantum in nobis est, prohibeamus.
Qui sunt isti inimici procul longe-que
abigendi |
nisi uitia ipsa, quę salutaribus uitę monitis reluctantur atque
obsistunt |
et quicquid probe laudabiliter-que ędificatum fuerit, destruere festinant.
Ab his quidem quicunque se illęsum incontaminatum-que custodierit,
hic uere Christi discipulus erit.
cui idem Dominus iure ac merito dicere poterit:
acerbitatem.
ita e contrario debilem
et in proposito minus persistentem
domui illi comparandum esse arbitramur,
quam moli arenę impositam
et uentorum concutit flatus |
et impetus subruit fluuiorum |
atque ad solum usque concidere compellit.
Is enim qui inconstans fuerit,
facile quidem et fraudibus diaboli cędet
et uiolentię persecutionum |
et fastui ambitionis |
et cumulandarum opum cupidini.
Seruabit fortasse fidem, quam diu
Vir inquit duplex animo inconstans est in omnibus uiis suis.
Quippe qui nunc hoc | nunc illud appetit,
cui quod modo placuit, modo displicet,
et rursum quod displicebat placet.
Qui si quando boni aliquid agere aggreditur,
semper antequam perficiat cessat.
atque idem nec sedere | nec stare diu potest.
multiplex, uarius, discors est,
secum pugnans sibi-que-met contrarius |
nec in uerbis nec in factis idem.
Profecto qui talis est,
nunquam aliquo honestioris uitę studio proficere poterit.
Christi enim imitator quamprimum ueterem exuit hominem et induit
nouum,
superbiam mutat humilitate,
iracundiam lenitate,
incontinentiam castitate |
et breuiter uitium uirtute.
Atque ita malarum passionum uictor eficitur,
cum ad diuersas ab his actiones animum conuertere coeperit.
In his deinde confirmatus omnes pręsentium tribulationum ictus excipit
clypeo patientię,
de omnibus Deo gratias agens |
minus-que
sed ministrare |
et dare animam suam redemptionem pro multis.
Pręstantis autem ac strenui animi est |
dominandi cupidinem, quę sępe robustissimos uicit, superare.
ipsam-que regum pompam et principum luxuriam pro nihilo ducere |
atque in omnibus cum Christo humiliari.
Quid enim esse potest maius Christo?
qui ejuscemodi humilitatem sic in se commendauit,
ut Dei filius non dedignaretur esse hominis filius |
et formam serui assumere, cum esset omnium dominus.
De animi imbecillitate.
Caput XV
Si eum fortem esse constituimus, qui cupiditatibus dominatur,
quis erit imbecillus et infirmus nisi qui sese his in seruitutem dederit?
Hęc autem seruitus multo turpior atque foedior est |
quam illa quam fecit captiuitas |
aut quam nascendi attulit conditio.
Neutra enim istarum officit quin etiam in ipsis magis liberi dominis nostris esse possimus.
Maior quippe libertas est |
non esse subiectum uitiis |
quam non esse hominis mancipium.
Illic inquit erit fletus et stridor dentium.
ut miserabiliter lugeant qui in conuiuiis immoderate lętati sunt |
et esuriendo siccis crepitent dentibus, quos esculentis poculentis-que
resperserant crapulando.
atque ideo alibi dicitur:
crepitent dentibus, quos esculentis poculentis-que
resperserant crapulando.
atque ideo alibi dicitur:
comprehendi uidissent Iesum,
et dum fragili uitę metuunt,
ueram deserendo fugerunt .
Timuit Petrus,
quando Dominum se nosse negauit.
pro quo postea Spiritu Sancto confirmatus mori non timuit.
Infirmi etiam atque abiecti animi indicium est ociositas.
Nonnulli quippe uirtutis operibus ideo exerceri nolunt,
quia uerentur ne labori succumbant.
malunt-que ignauo ocio torpescere |
quam ullam religiosę uitę fatigationem subire.
Cuicunque uitia dominantur,
imbecillus et infirmus est.
fortis autem inuictus,
cui adest uirtus,
quem non deserit ratio,
qua ipse suam uoluntatem a sęculi uoluptatibus auersam ad ea quę cęlo digna sunt dirigit |
et ad ęterna properans
ea quę temporalia sunt,
constanti atque erecto animo contemnit.
De contemptu glorię.
Caput XVI
Quod si in fortibus censeri cupimus,
pręter iam dicta hominum rumusculos et famę mundanę blandimenta ne aucupemur.
condemnatur diuino.
Multos quidem uanę glorię cupiditas a Christi religione dissidere |
et contra ueritatem stare compellit.
Dum enim cęteris ingenio et eruditione pręstare uideri uolunt,
Scripturę sensus ab Ecclesia receptos atque approbatos impugnare
nituntur |
nec ad hereticorum prauitatem declinare timent,
ut aliquid se acutius inuestigasse rudi plebeculę persuadeant |
et apud indoctos doctorum laudem sibi comparent.
Quam ob rem
Exterminant facies suas,
ut appareant hominibus ieiunantes.
elemosynas faciunt et tubis insonant
ostentationis,
ut misericordium sibi laudem uendicent
.
atque ita bonum opus malo fini corrumpunt.
Cum-que ab ipso bonarum actionum remuneratore Deo mercedem recipere
potuissent ęternam,
fragilem et caducam malunt,
fucum uidelicet istum uolatilem aurę popularis.
Huius
sed peccato,
tum quando in inferno poenas luit eternas.
Nam cum mors primorum hominum in poenam peccati data sit,
ipsa poena quę pro peccatis infertur, mortis interdum nomine designatur.
Atque ideo sane nec ipsam corporis mortem bonam esse dicimus,
quia stipendium peccati est,
quia non sine dolore est,
sed tamen,
ut malis perniciosam,
ita bonis utilem.
Alteri enim moriuntur ut in ęternum uiuant,
alteri ut in ęternum crucientur;
fugienda ista,
expetenda illa,
diues ille in Euangelio,
qui frugum ubertate lętatus dilatare cogitabat
horrea |
cęllaria-que ampliare |
et his quę una ęstas attulerat, per annos multos frui.
Tantos autem cogitatus abscidit nunquam satis prouisa mors.
atque nocte illa, qua ipse sibi longiora feliciora-que uitę spacia
promittebat,
coactus est decedere
et cuncta quę collegerat, aliis relinquere possidenda.
Frustra igitur aliquid diuturnum fore speratur,
quod statim potest deficere.
et ex desyderio spes,
et spe oritur desyderium.
Alioquin quid stultius esse potest |
quam cupere aliquid, quod te assecuturum non speras?
Sed cupis diu uiuere simul et speras,
veruntamen times, ne te spes ista fallat,
atque ita inter spem metum-que dubius fluctuas.
Et cum ita sit,
quęro abs te,
cum uoti compos fueris,
cum ad decrepitam usque ętatem perueneris,
quam diu uixisti?
annos centum aut plures fortasse |
si toto hoc tempore Deo uixisti,
pręclare quidem tecum agitur.
mox
quę cum ętate pręterit, pro nihilo est,
peccata autem manent et perdurant
quibus grauatus animus ad inferos ruit,
ibi pro breuibus delitiis poenas luiturus sempiternas.
Quid quod omnium hominum breuissima uita est
super terram?
atque
conqueruntur se derelictos,
omni se solatio destitutos.
Qua in re cauendum est,
ne nostra erga parentes pietas |
impietas fiat in Deum.
Contemnendi quippe sunt,
quoties a Dei seruitio auertere nos moliuntur,
et quasi odio habendi,
ne nos odio simus Deo,
si uocationes eius atque inuitamenta crebro cordibus nostris infusa
neglexerimus.
Cum pręsertim ipse Dominus noster dicat:
me.
Abnegat semetipsum,
qui non iam carni paret sed spiritui,
non jam mundo sed mundi Domino seruit.
ut longe alius sit |
quam qui hactenus fuerit .
Tollit autem crucem suam,
qui pro ueritate asserenda nec supplicia deuitat |
nec mortem horret,
atque ita Christum sequitur.
Ille enim cum Dominus esset,
formam serui accepit |
et qui in se impassibilis erat,
in homine assumpto crucem passus est.
ne id nos pro nomine eius subire timeremus,
quod ille pro amore nostro proferre uoluit.
propter nomen meum,
centuplum accipiet et uitam ęternam possidebit.
hoc est sublimiorem beatitudinis obtinebit gradum
uita-que perenni perfruetur.
Exquisitę enim sanctitatis uiri,
licet uitę ęternitate aliis in paradiso sanctis pares erunt,
beatitudinis tamen magnitudine atque gloria illis pręstabunt.
dicente Apostolo:
aluo sanctificatus,
ut sanctior fieret,
desertum incoluit.
ibi manens Christum baptizare meruit |
et de illo prophetare |
et ab illo testimonium accipere dicente:
potest,
ita nec sacerdotii honore quicquam pręstantius haberi.
Cęterum iuxta Domini sententiam:
excultum atque exornatum oportet esse
sacerdotem.
Vt igitur uere sacerdos sit,
necessaria est illi sobrietas,
castitas,
fides,
charitas,
iustitia,
prudentia,
scientia,
terrenarum-que rerum contemptus
et cęlestium desyderium atque amor.
Vt sit sobrius,
Dominum audiat in Ezechiele pręcipientem:
nec supplicia recuset |
nec mortem metuat.
Io10
Bonus enim pastor ponit animam suam pro ouibus suis.
Idem pręterea justitiam omnem,
quam alios docet,
prior impleat,
ne quod uerbis ędificat,
si aliter ac pręcipit uixerit,
exemplo destruat atque dissipet.
cum terrenis opibus inhiet |
et non solum his quę possidet non renunciet,
sed etiam ea quę nondum adeptus est, cupide affectet.
Sunt quos negociari in domo Dei non pudet,
immo nec foenerari |
ecclesiasticas-que dignitates ambitione atque largitionibus comparare.
quas cum acquisierint,
cuncta Ecclesię bona, quę pauperibus distribuenda erant,
in suos usus conuertunt.
Hi sunt
sui in cęlestibus considere prohibet,
utpote quibus non cęlestis boni adipiscendi
sed terreni abutendi cura semper ac studium fuit.
Nihil pensi habuerunt prodesse commissę sibi plebi,
delinquentes corripere,
bonos fouere,
afflictos consolari,
dubiis consulere.
sed ignauię atque ocio dediti
magis uentrem suum quam gregem Dominicum pascere soliciti fuere.
Malus item est sacerdos,
qui uidet lupum uenientem id est, hereticum
aliquem peruersa doctrina fideli gregi insidiantem |
et illius dolo alios rapi,
alios dispergi,
alios mactari
Iesus,
non qua solebat specie,
sed longe elegantiori.
Resplenduit enim facies eius ut sol,
uestimenta eius alba facta sunt ut nix.
Hunc montem ipse si mente conscenderis,
uidebis primum cum Christo loquentes Moysen
et Heliam |
atque intelliges Legis cerimonias oracula-que prophetarum in Christo
esse completa.
ingentem-que capies uoluptatem,
cum talia cognoscere coeperis.
Vnde etiam Petrus tam ualde huiusmodi uisione coepit delectari,
ut ibi figere tabernacula cuperet cęlestium oblitus.
Sed neque ipse de
delectabit,
tu quoque implebis pectoris tui nauiculam saluberrimorum pręceptorum
copia,
quibus et ipse uiuere | et alios docendo poteris sustentare.
Tanta est enim diuinorum uirtus uerborum,
ut fideliter et incorrupte et contente legentibus intellectum
illuminet,
animum exhilaret
atque illa quę pręcipiuntur, perficiendi facultatem suppeditet.
Quod si tacta fimbria uestimenti Domini uirtus de illo exibat et
sanabat omnes,
quomodo sermo eius ex intimis effusus pręcordiis,
dum legitur,
dum auditur,
animi male affecti morbos non curabit?
Aristoteles,
aut si ad poetas respicis,
quis Homerus uel Vergilius conferre poterit?
Quandoquidem nec sibi ipsis quicquam prodesse potuerunt,
ueritatis nobis diuinitus reuelatę penitus ignari.
Porro cum experiri coeperis uoluptatem atque fructum quem tibi lectio
suggeret diuina,
protinus cum psalmista concines:
|
quam si eadem ipse conscripta legeris.
Nuda in libris uerba iacent,
quę si ab oratore aliquo apte diserte-que recitentur,
ipse gestus,
ipse aspectus |
ipsa-que pronunciatio multum orationi addet ornamenti
efficacię-que ad suadendum atque dissuadendum.
Delectet te igitur cum legere quę sancta sunt
tum quoties ab alio leguntur uel prędicantur audire.
Discipulum docilem te esse uolo.
Is enim docilis est,
qui docentem attente audit.
Ad huiuscemodi studium te
continuo
uolentem sibi adhęrere non permisit,
sed prius ut se exerceret jussit,
aliis prędicando Dei beneficium quod acceperat.
Necesse est autem ut sanctis actionibus quam sępissime copuletur |
et pene assidua comes sit pia contemplatio,
si in his ut debemus, perseuerare atque proficere cupimus.
Sicut enim bene operando acquiritur ut recte contemplemur,
ita contemplando, ut sanctius officiosius-que operemur.
Nihil quippe ita mouet atque allicit animum ad colendum omnium autorem
Deum
ut opera eius
et pene assidua comes sit pia contemplatio,
si in his ut debemus, perseuerare atque proficere cupimus.
Sicut enim bene operando acquiritur ut recte contemplemur,
ita contemplando, ut sanctius officiosius-que operemur.
Nihil quippe ita mouet atque allicit animum ad colendum omnium autorem
Deum
ut opera eius cogitatione percurrendo |
beneficia-que perpendendo, quę omnem taxationem supereminent et
excedunt,
immensa atque infinita |
eo-que magis optanda ac desyderanda,
quo minus humano ingenio explicari comprehendi-que
ut recte contemplemur,
ita contemplando, ut sanctius officiosius-que operemur.
Nihil quippe ita mouet atque allicit animum ad colendum omnium autorem
Deum
ut opera eius cogitatione percurrendo |
beneficia-que perpendendo, quę omnem taxationem supereminent et
excedunt,
immensa atque infinita |
eo-que magis optanda ac desyderanda,
quo minus humano ingenio explicari comprehendi-que possint.
Ad illa ergo consurgat animus terrenis negotiis expeditus,
et non solum ea quę oculis cernimus,
sed
Sed tamen pristinę gratię statum recuperare de radice corrupta geniti
nequiuimus,
donec ille qui non per copulam carnis,
sed de Virgine intacta per Spiritum Sanctum est natus,
in mundum ueniret |
et nos corporis sui sacrificio expiatos Deo Patri reconciliaret.
Exinde credentibus atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
Sanctum est natus,
in mundum ueniret |
et nos corporis sui sacrificio expiatos Deo Patri reconciliaret.
Exinde credentibus atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
simul iudicandus,
cum mortui resurgent uiui |
et canente tuba throni positi erunt,
ut quisque illud quod uiuendo meruit, premium consequatur.
Hinc demum neque beatorum glorię ullus unquam erit finis |
neque supplicii iniquorum.
Atque hęc sane sunt nouissima illa,
quorum nos memores esse iubet Salomon ne peccemus.
Nihil enim uel peccandi appetitum magis frenat quam future damnationis
metus,
uel ad uirtutem magis excitat quam mercedis promissę spes.
Vt igitur probe innocenter-que uiuas,
imitare Prophetam
angelorum faciat esse consortes.
Veruntamen si ad purę contemplationis donum cupimus peruenire,
non solum scelestę cogitationes uitandę erunt,
sed etiam futiles ac uanę.
Vana cogitatio est circa ea quę fluxa atque fragilia sunt |
nec quicquam in se solidę utilitatis habent.
Imprudentis est igitur de bonis corporis aut externis cogitare,
quę permanere nullo modo queunt,
et ęterni ac stabilis boni,
ad quod fruendum creati ac nati sumus,
non
mulieri deprehensę adulterium,
latroni rapinas et homicidia,
apostolo negationem.
sordes,
et mereberis rursum fieri membrum Ecclesię,
a cuius corpore auulsus fueras |
et iam cum mortuis computatus.
Hęc tecum meditare,
hęc mente reuolue.
Nunquam ueniam desperabis o peccator,
si et istorum quos modo commemorauimus crimina |
et Domini erga ipsos benignitatem atque misericordiam recte metitus
fueris.
Sed fortasse dices:
Non solum grauia et horrenda sunt peccata mea,
verum etiam plurima uix-que ullo calculi numero comprehensibilia.
tempus diuino honori dedicatum impie consumitis?
In quo quidem lusu nec amissę pecunię damnum sine infamia |
nec lucrum sine restitutionis debito |
nec usus est sine peccato.
nisi forte periurare |
et dolos intendere |
et aliena inique concupiscere |
et inter se identidem rixari atque in contumeliam prorumpere
fas esse dixerimus.
omitto quod interdum nec manibus temperatur |
et usque ad uulnera cędes-que peruenitur.
Quanto ergo leuius crimen ab his diuertere |
et alicuius honestę artis laboribus diem illum conterere |
quam per ocium ad tam nefanda flagitia
ita summe sapiens sit.
Cogita etiam,
quanta tibi in his obseruandis,
quę pręcepta sunt,
promittantur.
Certe, non argentum
neque aurum
neque terreni regni fortunę subiecta potentia
aut glorię humanę fragile bonum,
sed illa firma atque stabilis beatitudo,
qua nihil melius,
nihil maius ab homine optari possit.
Cum ista animo permensus fueris,
tunc non solum
quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine
dices,
verum etiam cum eodem Propheta lętus cantabis:
In uia testimoniorum tuorum
quid optabilius,
quę sola nos efficere queant cęlo dignos,
ęternitatis compotes,
summi boni certos perpetuos-que possessores?
Talia si tecum, ut debes, quotidie reputaueris,
iam tandem cęlestium mandatorum amore captus
atque ad eorum autorem Deum conuersus dices:
Ignitum eloquium tuum uehementer,
et seruus tuus dilexit illud.
Non poteris enim illud non maxime diligere,
in quo tibi tam grande bonum propositum esse
intellexeris.
Prudentia pręterea mirum in modum proficere
Mandatum hoc quod ego pręcipio tibi hodie,
non supra te est,
neque procul positum,
nec in cęlo situm,
ut possis dicere:
Quis nostrum ualet in cęlum ascendere,
ut deferat illud ad nos,
ut audiamus atque opere compleamus?
Neque trans mare positum,
ut causeris et dicas:
Quis e nobis poterit mare transfretare
et illud ad nos usque deferre,
ut possimus audire et facere quod pręceptum est?
Sed iuxta te est sermo ualde,
in ore tuo et corde tuo,
ut facias illum.
est,
si saluti nostrę consultum iri uolumus.
Nam et ipse Euangelii autor Christus,
quęcunque docendo tradidit nobis,
ea se a Patre accepisse dixit;
hoc quoque habens a Patre,
ut Filius sit,
Patri tamen coęternus et consubstantialis.
Atque ita fiet, ut illa,
quę uel per Patrem
uel per Filium
uel per Spiritum Sanctum iubentur,
unius Dei iussa esse credamus,
unius maiestatis imperia.
Quędam tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
cum fugeret,
comprehensus uinculis-que constrictus coram rege una cum liberis adducitur.
Hi spectante patre trucidantur,
ille deinde etiam oculis orbatur,
quas mallet ante errutos,
ne filiorum cędem uideret.
Vinctus postremo et cęcus in Babylonem est ductus,
templum ipsum atque domus urbis igni consumptę,
turres ac moenia solo ęquata,
populus captiuus, pręter eos qui ceciderant, Babylonem translatus.
qui solo nutu et cęlum diruere et terram potens est dissipare.
Secure feliciter-que regnabit,
qui ipsum regem regum et dominum dominantium nouerit colere ac
reuereri.
Nobis tamen nulla omnino seculi huius aduersa ęque timere conuenit
atque illa quę post pręsentis uitę finem peccatoribus infliguntur.
Pręsentia enim mala quanuis teterrima uenerint,
longiora esse nequeunt uitę nostrę breuitate.
nullum-que infortunium tam immane esse potest,
quod non leniat ac mitiget aduentantis et iam
quę precibus impetratur.
dicente Domino:
Petite et dabitur uobis.
Precationibus uero offerendis nullum tempus magis idoneum esse horis
nocturnis,
nullum acommodatius esse creditur.
Atque ideo Propheta hortatur nos dicens:
Has inter se uices partisse uidentur,
quandoquidem Saluator quoque noster,
ut huiusce rei nobis documento esset,
per diem docuisse in templo,
noctu autem in monte Oliueti exiens orasse perhibetur.
Noctu ergo surgentes meditando atque orando quęramus cum sanctis
mulieribus uirtutum aromata,
ut illis ungamus Iesum.
Si cum sanctimonię odore ad se uenientes conspexerit,
qua pietate est, iocunde gratanter-que suscipiet.
In nobis implebitur dictum illud:
Beati
corporis imbecillitas longiorem sibi quietem exegerit.
Iste autem a media nocte ad sacrificia laudis Deo offerenda exurgendi
mos omnibus monachorum collegiis iam inoleuit.
Et quod Ecclesię instituto probatum apparet,
id sequi,
id curare atque amplecti saluberrimum esse sentimus.
Sic olim sanctissimi uiri prędicauerunt,
sic docuerunt,
sic suo exemplo factitandum ostenderunt.
Dauid ipse, quem Deus prę omnibus Iudeę regibus dilexit |
quibus reuocetur disquirunt:
iam papauer,
iam lactucę parantur,
iam titillatio circa digitos uolas-que pedum discurrit,
seruis ibi pruritum excitantibus,
ut dominus qui usque mane soporem suum continuare
nequiuit,
eo iam non interrupto ad meridiem duret.
atque istos tam effoeminato ocio assidue torpentes de improuiso mors occupat.
Neque enim diu uiuere queunt,
qui multo somno dediti marcent.
tument uultus lurido colore infecti |
putrescentia-que uiscera repente inuadens ualitudo
Dominus (ut in Numeris scriptum est) dicat:
illusiones accidunt,
uana atque fallacia,
ueris tamen interdum mixta,
ut credantur.
Demonis enim calliditas quo animo falsum aliquid suadet,
eodem et uerum reuelat,
utique ut nimium credulos |
et iam sibi libere confidentes facilius euertat |
atque in foueam alicuius mortiferi erroris pręcipitet incautos.
Prudentia igitur opus est ad deuitandos dolos,
quos ille ueterator nobis dormientibus per ipsa somniorum phantasmata struere consueuit.
Minimum itaque erit ei credendum,
qui perpetuus humani generis aduersarius esse
uanas |
Et quemadmodum ista disserens Ioseph sanctitate notus prędixerat,
septennem annonę copiam septennis fames est subsecuta.
Nabuchodonosori quoque regis dirum ac triste somnium,
siue statuam quam uidit consideres |
uario metallo compactam |
siue arborem supra modum proceram atque amplam.
Vtroque enim somnio Daniele interpretante didicit |
futuram regni cladem |
et suimet qui felicissimus putabatur,
extremam miseriam.
Pilati etiam uxor in Euangelio multa per uisum se passam conquęritur
propter Christum,
et marito ut missum illum faceret,
Locus igitur ab omni strepitu uacuus,
(si fieri potest) eligatur offerendę Deo precationi,
ut purior syncerior-que offeratur.
Deinde cum cogitaueris quam potens,
quam immensus sit,
quem allocuturus es,
quam e diuerso tu uilis atque abiectus,
humiliter quantum potes accede |
suspirans,
ingemiscens,
lachrymas etiam si potes fundens.
illum-que imitare publicanum,
qui stans a longe uultu in terra deiecto pectus percutiebat suum.
Peccatorum quippe conscius non est ausus propius accedere,
non oculos in
Baničević, Jakov (1466-1532) [1510], Epistula ad Stephanum Ponchierium, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 143, Ed. Alexander Apponyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepisthel].
Kožičić Benja, Šimun (c. 1460 - 1536.) [1512], Simon Begnius episcopus Modrusiensis lectoribus bene vivere, versio electronica (), Verborum 274, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - ad lectorem] [word count] [begniusslectoribus].
Niger, Toma [1512], Doctissimo et integerrimo Marco Marulo nobili Spalatensi epistula, versio electronica (), verborum 720, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio; prosa - paratextus] [word count] [nigertepistmarul].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Ode in triumpho reuerendissimi atque amplissimi domini Ioannis de Lasko, archiepiscopi Gneznensis, de uictoria inuictissimi Sigismundi, Polonie regis, contra Moscos habito, versio electronica (), 60 versus, verborum 294, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - oda] [word count] [andreisfode].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Quattuor epigrammata in libris, versio electronica (), Verborum 600, 105 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [andreisfepigr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1515], Iacobo Grassolario, iuris pontificii consulto, versio electronica (, Split), Verborum 274, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15150426].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
1926. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
1927. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1928. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1929. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1930. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1931. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1935. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1936. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1937. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1938. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1939. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1940. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1941. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1942. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1943. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1944. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1945. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1946. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1947. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1948. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1949. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1950. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1951. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1952. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1953. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1954. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1955. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1956. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1957. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1958. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1959. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1960. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1961. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1962. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1963. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1964. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1965. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1966. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1967. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1968. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1969. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1970. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1971. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1972. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1973. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1974. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1975. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1976. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1977. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1978. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1979. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1980. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1981. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1982. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1983. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
1984. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
Section]
1985. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1986. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1987. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1988. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1989. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1990. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1991. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1992. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1993. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1994. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1995. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1996. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1997. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1998. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1999. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2000. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Marulić, Marko; Dante Alighieri (1450-1524; 1265-1321) [1510], Principium operis Dantis Aligerii de Fluentino sermone in Latinum conuersum, versio electronica (, Split), 138 versus, verborum 974, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [marulmardante].
First 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.