Your search found 1019 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 103-154:

Item detractori 40, 41. Minatur non esse sibi datos homines quos petierat 47. Minatur Sthesicoro , quod in se exercitum paret 49, 51. Magnanimus. Exploratorem captum dimisit 12. Fęminis coniurationis maritorum consciis, earum animum miratus, pepercit 61. Mutuum. Ad eum qui adhuc non reddit mutuum 15. Mutuum sibi solui petit 23. Mutuum dat et ingrati naturam describit. 25. Militaris uirtus. Optat bellando mori 15. Se nec uerbis nec re terreri 27.

sua noscitur uir 268. De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis 268. In ore stulti uirga superbię 261. Lingua sapientium ornat scientiam, os fatuorum ebullit stultitiam. Lingua placabilis, lingua immoderata 270. Sermo opportunus est optimus. Hominis est animum pręparare et Dei gubernare linguam. Qui recta loquitur, dirigetur 271. Bilinguis 273. Symbolum. Collatio 277. Sermo opportunus 279. Loquacitas. Indecens in ore stulti parabola. Labia tumentia cum pessimo corde sociata 280. Stultorum cor in lingua,

cum rem familiamque hostis rapuisset, nihil se perdidisse dixit, quod omnia sua cum ipso essent 71. Patiens iniuriarum 76, 77 . Cato colaphis percussus 77 . Socratis patientia. Libertas est animum supponere iniuriis 78 . Feras difficilia, ut facilia leuius feras 86 . Tormentorum patientia 128 . Stilbon amissis omnibus nihil se amisisse putauit: Omnia, inquit, bona

non faciat hominem bonum. Nodus Herculaneus 37 . Quod artes liberales non perducant ad uirtutem, sed pręparent. Grammatica etc. Quod Homerus non sit philosophus. Philosophia, scientia bonorum et malorum, consummat ac perficit animum. Didymus grammaticus IIII milia librorum scripsit 38 . Apionis grammatici in Homerum curiositas. Philosophii degenerantes. Quantum mali faciat nimia subtilitas. Omnia in utramque partem disputari posse ex ęquo aiunt. Inter sapientiam et

faciunt quod faciunt, sed natura quadam ex diuina animi concitatione 168 . Nolebat Socrates capitali iudicio absolui ea conditione, ne diuina inquirendo philosophetur 170 . Quod philosophus pręter cęteros animum a commercio corporis segregat. Fabulę poetarum abiiciendę, pręter eas quę ad uirtutem informant 197 . Quis nuncupandus philosophus? Quis uerus philosophus dicendus 213 . Philosophi proprium esse

Peruersus. Diogenes, qui recta dicerent nec facerent, eos cytharę similes esse aiebat; et hanc enim nihil audire neque sentire. Intuens insipientem aptare psalterium: Non erubescis, inquit, qui sonos ligno aptes, animum ad uitam non componas. Dicenti sibi cuipiam: Idoneus ad philosophiam non sum. Quid ergo, inquit, uiuis, si, ut bene uiuas, nulla tibi cura est 59 .
Partus.

faciendum est. Ratio omnis honesti comes est 33 . Non ad prouidendum tantum, sed ad omnes res regendas satis est per se ipsa ratio 48 . Sextius consummato die, cum se ad nocturnam quietem recępisset, interrogabat animum suum: Quod hodie malum tuum sanasti? Cui uitio obstitisti? Qua parte melior es? 57 . Adhibe rationem difficultatibus 74 . Oratorem te puta, si tibi ipsi, quod oportet, persuaseris

Homo brutis miserior, nisi diuinum cultum religionemque susceperit 271 . Bonum uirum decet sacrificare diis et interesse diuinis 283 . Cum animum quis ad sacrificndum induxerit 314 . Duo sine quibus Deus firmiter coli non potest, primum quod anima antiquior corpore generationis participe, deinde ueram esse mentem in astris 323 . Virtus maxima

QVINTILIANVS IN DECLAMATIONIBVS
Sapiens. Apum solertia 65 . Silentii uirtus dificillima 84 . Quisque in se aliquid habet quod taceri uelit. Sensus quinque. Per oculos ad animum uia 3 . Oculi ad passiones illicitas trahunt 9 . Suspiciones incertorum pessimę 81 . Similitudo. Nemo alteri ex omni parte similis

pessimę 81 . Similitudo. Nemo alteri ex omni parte similis 39 . TVLLIVS IN TVSCVLANIS
Sapiens. Nosce te ipsum, id est animum tuum 96 . Qui supremodum sapere uolunt, obcęcantur tanquem qui deficientem solem intente spectarunt 99 . Sapiens quicquid pręter spem euenerit, deputat in lucro 121 .

Qui illi inhęret, in quo ueritas et ipsum ens emicat, intelligit illud atque cognoscit etc. 219 . Natura terrea lumen cęleste non accipit. Ideo terreni affectus expellendi, ut diuino lumine impleamur. Studium naturalium animum auertit a diuinis. Deus intellectum creat, creando intelligendi uim prębet et continue actum intelligendi 220 . Similitudo: non nisi purgatis oculis posse cerni diuina 221 . Custos contra omnia uitia

Senes uerecundi sint coram iuuenibus 285 . Sensus quinque. Sensibile et sensus congrediuntur 46 . Sensus corporis certos sincerosque non esse 177 . Sensus usque ad animum transeunt 255 . Sensus incorporeorum. Solus animus iudicat, quę sensibus percipiuntur 367, 368 . Sol profecto corpora uisibilia et oculos uidentes procreat etc. 38 .

Pastorem populi ducem exercitus nuncupat Homerus 19 . Sacerdotes Ęgyptii nostris similes 253 . De sacerdote diuina sorte creando 290 . Sacrificium. Deum magis ad animum quam ad dona et sacrificia respicere 17 . Muneribus quę offeruntur Deum non indigere, sed nos indigere, ut sic honoremus Deum 22 . Donaria diis moderata a moderatis hominibus offerantur

Xeniadę, emptori suo, ipsum sibi, quamuis esset seruus, obtemperare oportere. Nam et medicus et gubernator, si seruus sit, utique illi paretur 56 . Rogatus, cur mancipia andropoda sint appellata: Quia pedes, inquit, habent uirorum, animum autem, quem tu modo habes, qui hoc interrogas 59 . Captus ac uenditus scire se dixit hominibus imperare. Fatuos esse dixit uolentes ipsum redimere: neque enim leones seruos esse nutrientium, sed econuerso illos

regnum optinet apud Arabes 16 . Solon senectute audacior factus 86 . Masinissa nonagenarius, sed adhuc uiuido corpore 328 . Sensus pingendo expressit Aristides, et primus animum pinxit 233 . Sol. Hercules astrologiam adeptus cęlum humeris sustinuisse dicitur 33 . Magi astrorum studiosi 65 . Solem esse purum ignem

cur philosophus timeret, cum ille contra nihil metueret, non eandem esse causam sibi atque illi respo ndit, quoniam is quidem esset non magnopere solicitus pro anima nequissimi nebulonis, ipsum autem pro Aristippi anima timere. Item, ex subitis casibus sapientis quoque animum moueri, non iudicio, sed ui naturę 111, 112 . Quam ob rem uenter repentino timore effluat 112 . Timor contrahit sanguinem, pudor effundit 113 . Terrę motus cum

in Gallia 374 . VALERIVS MAXIMVS
Temperantia. De temperantia, liber IIII, caput I, III. Scipio et Lelius ad remittendum post labores animum Caietę et Laurenti littoribus conchulas et calculos lectitarunt; Sceuola pila lusit, aleis et calculis interdum uacauit; Socrates interposita harundine cruribus suis cum paruulis filiolis ludens ab Alcybiade risus est; Achillem Homerus bellicos labores canoris fidibus

Timor. Qui priuati timent, captant ciuitatem perterrefacere, ut publico metu suum occultent 73 . ORATIVS IN EPISTOLIS
Temperantia. Animum rege 4 . Mediocritas optanda 30 . VERGILIVS
Tempus. Ver adeo frondi nemorum, uer utile siluis. Vere tument terrę

Vrbs. Saba quę et Merois 151 . Hierosolimę a Dauid nomen inditum 56 . Venia. Annus iubileus 25 . Vestis argento contexta animum extulit in superbiam 175 . IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Vrbs Ioppe, ubi Andromeda exposita 36 . Victoria. Non maior

Sibyllis
2.6.15  Praescia uenturi et priscis exorta prophetis?
2.6.16  Aut alio uates de fonte uenire putandum est
2.6.17  Et sacros animum mentemque haurire poetas?
2.6.18  Nam si crimen erit cantare et pangere carmen,
2.6.19  Cur Moses paeana canit per hyantia uictor

tentigine uermicet imis
2.7.48  Visceribus scabies morboque libidinis arctus
2.7.49  Perfluat, audita turpis prurigine cantus?
2.7.50  Ergo animum mollire caue cytharaeque salacis
2.7.51  Auersere modos, tremularum et desine uocum.
2.7.52  Vox blanda et nequam digitos habet, illa per aures

laborem
2.7.69  Paulatim leuet et sudorem abstergat anhelum.
2.7.70  Illa domet rabiem et furiales temperet iras
2.7.71  Immitemque animum et saeuae corda aspra nouercae
2.7.72  Leniat, illa Iouem exarmet iam fulmine in ipso,
2.7.73  Et prece conciliet manes hominesque deosque.

5.1.126  Me tamen interea sola donare salute
5.1.127  Litterulisque tribus liceat, quo credar amari,
5.1.128  Nec mihi desidiam aut animum culpare superbum
5.1.129  Causa sit et iustis illum incusare querelis,
5.1.130  Fortuna elatus si se patietur abuti,

Mariane, libellum,
6.23.2   Nec pigeat medicos edidicisse sonos.
6.23.3  Non legimur gratis, studio placitura salutis
6.23.4   Haec capient animum qualiacunque tuum.
6.23.5  Nanque operae precium est monitus audire salubres;
6.23.6   Sin minus ingenio, gratia rebus inest.

pariterque Mineruam
6.23.30   Virginibus uates adnumerare solent,
6.23.31  Tu quoque complexus turpis contagia uita,
6.23.32   Ne uitient animum gaudia foeda tuum.
6.23.33  Sin pia legitimi te cura remordet amoris,
6.23.34   Coniugis et casta sollicitere face,
6.23.35  Sit tibi

6.36.14   Siue hanc olfacies, siue lauere rosa. 37.
6.37.1  Non mihi sic animum lothos gustata teneret,
6.37.2   Aut Syren uarios emodulata modos,
6.37.3  Nec mihi sic mentem furiaret tyrsiger Euan,
6.37.4   Seu

prae aliis eloquentia floruit, et causam Matronarum in curia egit cum magna auditorum admiratione. Huic accedit Sapho Poetissa, quae carmine suo omnibus seculis futuris se celebranda dicit. nec tacetur Aspasia, Socratis tempore doctissima foemina. Puto, non te futura secula silebunt; intendisti animum tuum bonis artibus, et non lanificio muliebri, aut operi mechanico. Nam iuxta Lactantium Firmianum in tenebris et morte uersabuntur qui animi bona negligunt et corporis amplectuntur. Fuerunt Amazones bellatrices et Camilla Virgo bellatrix, eae ausae in certamine bellorum cum uiris

aequo animo perlege: nec narrationem hanc rudem forte ac ieiunam: sed magis rem ipsam perpendito examinatoque. Nam fabulae nulli comicae quae ad insidias cauendas hominum uitam instruit iam censebis inferiorem: et quibus aegrum ipse animum rebus leuo: tu quandoque languentem excita. Vale. Eiusdem francisci.

merore maximo percitus: ac desperatione pene ductus: huc se tanquam propinquiori loco tutiorique conferre interim statuisse: quo classem galorum sui causa dominatus repetendi uere nouo exeuntem opperiret. Quae uerba Petro animum diuitias per compendia querere (ut in adulterato prius argento indicauerat) properanti labefactauere: fortunaque in huiuscemodi uirum fauente credens incidisse: negociatione omissa Francisci cuiusdam qui cum eo uenerat licet

ipsorum amiciciae inuideri: afferebant enim uehementer angi se non posse ei que uellent impendere: ac si quid dedissent satis eis compertum esse bene ac tuto collocasse. Quare omnibus qui hospitii eius sodalitate fruerentur eundem animum esse mirum erat caeteris: cum praesertim ipsius ex uita moribusque tot fradum argumenta deprehenderentur: ut quidam non dubitarent affirmare magici ferculi aut carminum ui dementia eis incussa nihil facere aliud

Gesta eciam pariter comite virtute magis inclarescunt, verum si prius hic aliquid se tibi fortune volumen asperius obiecerit, tua illa prudencia divina prope explicasti, nullum quippe laborem, nullum periculum renuisti, modo tibi experiri animum et virtutem exercere pro servanda augendaque Pannonici imperii maiestate liceret. Nec ab illa quidem oneris mole turbatus es, sed ut Olimpi monits arduus apex, qui summitate sua et ventos excedit et hiemes serenusque nulla nubium

iuvene tanto prestancius enitent, fortissime rex, quanto anni tui nondum evo maturi liceencius in voluptatis recessus abire utique possint nec habeant ad deliciarum irritamenta viarum angustias. Quinymo in primo adolescencie ingressu ita animum celesti quadam continencia formasti, ut nihil de solutis cupiditatibus, nihil de concessis etati remissionibus deque vagis voluptatibus in castrum hoc et divinum pectus admitteres. Parit namque virtutes labor, ocium gignit

in secula, in dies robustior. Dicam igitur, o princeps eterne, de incredibili pietate tua, que talis in te hoc tempore ac tanta illuxit, qualis et quanta a condito evo raro adhuc inventa predicatur. Sola enim tuum illum animum semper invictum superavit, sola effecit, ut tu rex Albertum, fratrem tuum optimum, regem alterum erigeres et creares utque tuus in fratrem ardentissimus amor spolia de te reportaret et sincera in

caritas triumpharet, cuius precibus non invitus quidem paruisti. Et dum in hoc a fratre simul et matre vincaris, victor es eminentissimus effectus et triumphator. Et eo magis excellis atque emines, quominus conatus es, quin animum tuum excellentem ac eminentem, facilem mitemque dilecto fratri ac pie parenti tractandum permitteres ac indulgeres. Quid enim hac tua munificencia largius, quid animi magnitudine prestancius, quid pietate demum sanccius inveniri

inveniri potest? Dicentur hec de te, semper invictissime princeps, dicentur, inquam, et quousque poetarum precessere figmenta, propagabuntur. Nam et alii quidem imperia largiti sunt, sed sola donarunt imperia. Tu vero et regnum fratri et animum pariter ac benivolenciam indulsisti. Hec est miranda largicio, hoc inmortale obsequium, hec indulgencia inter siderum locanda comercia, que plus danti afferunt quam accipienti et propius eum inhabitant, a quo exeunt, quam in quem

aut interfusa equora a nostro disterminarunt comercio. Non Indos latum Oceani mare et tumidi fluctus securos, non Bosphoranos aspera hyems inmunes, non Arabes demum medius calor ab armis tuis intactos (modo animum ad hoc intenderis) reddere potest. Predicetur igitur terra Cretensis parvi Iovis illustrata cunabulis, qui terrigenas Gigantes virium inmanitate celos infestantes fulminavit, assurgat in fastus Apollinis numine

confidentiusque sese accingit, quod ab altero factitatum quam quod suasum agnoscit. Nemo fere paupertatem, humilitatem, castitatem, uigilias, ieiunia reliquasque corporis fatigationes, etiamsi omnes homines ea magnificarent, obseruare animum induxisset, si nullus reperiretur, a quo ante obseruata fuissent. Atque aliquis tanto oneri nullius uires sufficere ratus hortatoribus diceret: Hypocritę, ut quid humeris meis imponitis, quod ipsi ne digito quidem attingere

fidem amplexus Christi, postquam omnes, qui suę ditionis erant, baptismatis gratia renouandos diligenter curasset, coędificatis uicatim ecclesiis deposuit regnum nihilque secum ferens nisi mundanę glorię contemptorem animum secessit in solitudinem. Cum enim in urbibus adhuc sine honore esse non posset ab hominum frequentia, procul se habendum decreuit iunctusque ipsi Barlaam uitam traduxit in eremo, quę dicitur turrę

et responsum accepisse preces suas, ut petierat, exauditas. Adeo illi omnia extrema potius pati quam a seruitio Christi discedere certum ac deliberatum erat. Si tamen relictarum rerum metiri uoluerimus magnitudinem, non animum, omnium Christi ancillarum parem, priores partes dabimus Kunegundi, Henrici imperatoris coniugi. Quę cum summum dignitatis locum adhuc inter principes foeminas retinere posset, defuncto tamen Henrico ingressa ecclesiam

senescere prorsus non debere. Hinc aiunt adhuc integram in monumento illibatamque ostendi, ut, quam merito id olim ab episcopo prolatum fuerit, tam certus euentus testis etiam posteris foret et nemo unquam dubitaret ipsius animum fulgere in cęlo, cuius corporis partem tot iam annos incorruptam permanere cerneret in sepulchro. Euphemianus quoque Romanus et Aglae, uxor eius, cum diuitiis pollerent nec prolem ullam habere possent, quotidie

ad pauperem. Fortitudo et decor indumentum eius, et ridebit in die nouissimo. Sed multa dare locupletiorum est, pauca tenuiorum; nec tamen ideo non par meritum, quarum ęqualis affectus. Animum etenim largientis pensat Deus, non donum. Nec quantum oblatum est inspicit, sed de quanto. Vidua paupercula duo ęra minuta misit in gazophylacium, et diuitibus pręfertur. Vidua etiam illa, cui nihil aliud erat

factum exanimi iam corporis indicio, quanta illi adhuc uiuenti sanctarum precum cura studiumque fuerit. Sic conseruatur uirginitas, sic ad cęlestis thalamum Sponsi peruenitur. Sed neque coniugatis, quo minus orationi animum intendant, maritalem thorum impedimento esse Elizabeth, lantgrauii, Thuringię principis, uxor, suo ostendit exemplo. Impetrata enim a uiro noctis continentia ad orationem secedebat, super pauimentum distento tapetulo

pariter et diabolo erreptus, Christo uiuere coepit, contemptis idolis baptismum suscipiens ac Deo credens. Iudas Thaddeus Abagarum, Medorum regem, ab elephantię morbo liberauit, credentem baptizauit, corpus uitio, animum erroribus expians atque emundans. Paulus, uas Spiritu Sanctu plenum, Elymam magum fideles ludificantem cęcitate damnauit ad tempus, ut, quandiu mentis oculos non haberet, nec corporis habere posset; claudum a

Cartusienses inuisere perrexisset et prępositus eorum ephippio nimis decoro illum usum arguisset, quęrere a comitibus coepit, quale equi sui ephippium esset. Neque enim aut insiliendo, aut desiliendo, aut etiam insidendo animum aduerterat, quale foret. Iterum prope ripam Lausanensis lacus diei iter fecerat. Cumque iam occaso sole ad hospitium diuertisset et fratres, qui eum comitabantur, inter se de lacu ipso uerba iactarent, rogauit, ubi lacus

tanto magistro discipula, pridie quam Natalis Domini ueniret, ęgrotauit nec licuit illi cum reliquis sororibus ad agendas sacrę noctis precationes pergere. Veruntamen aduersa ualitudo corpus impedire potuit, animum non potuit, et ancilla Christi affuit in spiritu, ubi in carne adesse nequibat. Reuersis quippe sororibus, quicquid inter absentes actum dictumque esset, ordine retulit et mirantibus adiunxit sibi tunc ibidem loci, ubi

Spiritu Sancto docente desyderat. Bernardinus, cuius prędicationibus Fratrum Minorum collegium creuit, primum quidem pontificii iuris disciplinis operam dedit. Postquam autem ad theologiam animum applicuit, ei studio se prorsus totum tradidit adeoque ipsum delectauit de Deo sermo, ut mox relicto seculo religionem sit ingressus. Itaque iuris peritia uirum quidem bonum constituit, sed theologię ratio etiam

suum rediens extemplo expirauit, ita ut dubium non sit, quin hora illa, qua prędictum erat, fuerit moriturus, nisi mortis suę mora uitam medico esset allatura. Iosephi huius cęterorumque conuersionem minus mirabitur, qui animum attenderit, quod Ioannes Damascenus, Mesuę Iudei filius, Iudeorum omnium doctissimus, Hebreis Gręcisque litteris ęque eruditus, nemine cogente, contulerit sese ad Christianitatem. Nunquid nesciuit

penitusque immutata ornatum omnem abiecit et, quicquid habebat opum, pauperibus erogauit atque impudiciciis finem statuens in monte Oliueti tuguriolum sibi posuit. Tum, nequis in solitudine manenti foeminę insidiari in animum induceret, sexu cęlato Pelagium se nominari fecit. Tantumque deinde uitę sanctitate excelluit, ut de pelago uitiorum facta diceretur pelagus uirtutum, amarissimas Mara aquas in dulces conuertens. Thais etiam,

Deo ulciscente perpetuę sterilitatis damnum tulit. Idem post hęc anxie secum queri coepit se in ędibus habitare cedrinis, arcam uero testamenti Dei manere sub pellibus, quibus tabernaculum tectum erat. Hinc iam in animum inducens constituere templum Domino sacrisque illius magis decenter reponendis dedicare, regiam cessisset, nisi multo magnificentius habitaculum iis quam sibi faciendum decreuisset, et quidem tale, quale deinde a filio

ne per scelus quęreret, quod innocenter se largiente habere posset, quoties petitum uenisset. Magis forsan impensę parceret Felix, si illum furari permisisset, sed a furandi peccato rem copiosius impertiendo auertere hominis animum satius existimauit. Talis in furem et Odo, Cluniacensis coenobii abbas, fuit. Illum enim, qui sibi equum noctu subducere attentauerat eoque conscenso neque discedere, cum uellet, neque omnino descendere quiuerat, mane

dignus erat operarius mercede sua, et tamen crebrius ad tendenda retia quam ad accipienda munera manum porrigebant, ut non auaritiae, sed honesti laboris exemplo essent. Lucam etiam Euangelistam arte picturę animum spiritalibus negociis fatigatum remittere consuesse accepimus. Romę duę imagines uisuntur, altera Christi in Sancta sanctorum, altera Beatę Marię Virginis in ecclesia, quę Sanctę Marię Maioris dicitur. Eas ab ipso

monuit debere se hominem meminisse, materialibus adhuc escis nutriendum, ut sufficere possit actioni spiritali; proinde laborem monachis communem ne detrectaret. Eo enim non solum corpori opportuna facile parari, sed etiam animum ipsum recreari solere, ut semper quasi nouus ad agendas Deo gratias laudesque persoluendas redire cum alacritate festinet. Correctus igitur Ioannes diuina deinceps negocia fabrilis operis uicissitudine impensius est

Bibliographia locorum inventorum

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Mihetić, Ambroz; Cassandra Fedele (c. 1420-post 1487; c. 1465-1558) [1487], Ambrosii Miches Cassandrae Fidelis epistulae, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Iac. Philippus Tomasinus [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [michetacassand].

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report