Your search found 1019 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 706-746:

atque exercitatione nostra excoleremus; tamen, quia specie rerum quas sensibus percipimus ita implicamur, eisque inhaeremus, ut erroribus corrupti optima Naturae semina hebescere sinamus ac paulatim obliterari, fit, ut, cum animum ad discendum adjungimus, id aegre a nobis ac cum labore fieri experiamur: proinde ea studia, queis alitur animus, cito fastidimus ac repudiamus, nisi suavitate aliqua noster hic levetur atque imminuatur labor. Quapropter probanda mihi videtur veterum Philosophorum ratio, qui in Academiis ac

ut facile Lucretii rationem in scribendo assecutum te esse quis possit agnoscere. Elucent vero aliquando inter doctrinam ac severiores sententias apte positi quidam hilariores atque amoeniores ornatus, qui videntur animum reficere et reddere ad caetera cognoscenda alacriorem. Ex quibus ego rebus omnibus, si quid animi mei conjectura prospicere possum, non dubitem, quin eam, quae Scriptoribus a frequentia legentium praecipua proficiscitur commendatio, facillime sis ipse consecuturus: cum enim gravissimae

gravissimae disciplinae venustatem adjunxeris, arbitror fore, ut eos, qui hisce rebus non tenentur, si minus rerum ipsarum dignitas atque utilitas, ipsa certe jucunditas trahat: ii vero, qui versari in his doctrinis solent, fortasse a severioribus studiis ad haec hilariora non gravate animum traducent. Quod cum abunde satis, ut auguror, successerint, velim, ut non hanc praeteritorum tibi studiorum mercedem tanquam ac metam constitutam existimes, sed proposito veluti praemio ad novos te cursus excitari putes, et si me auctore ad quidpiam non aegre te conferas, potissimum suadeam,

deducit inde hanc excellentem Naturam Deum esse, proinde ipsum existere, Unum esse sine partibus, Immutabilem, cui denique summa sint omnia, quaecumque ipsi attribui necesse est. A versu 657. Corporum existentiam probat ex eo, quod eorum speciebus afficitur Animus; propterea suum Animum alligatum esse uni corpori, in qua conjunctione Hominis naturam positam esse affirmat; praeter se alios etiam esse Homines ex eorum cogitationes nobiscum in sermone communicatis deducit. Mundum creatum esse a Deo, cui uni per se esse convenit, ab eoque servari atque administrari demonstrat a

Fortuna, et Fato opiniones tollit, eosque arguit, qui a rerum gubernatione Deum amovent: quos refellens ad Animorum immortalitatem demonstrandam deducitur a versu 1194. Cum enim Animi naturam in cogitatione sitam esse, Corporis vero in extensione probet, ex ejusdem Corporis dissolutione Animum, qui simplex sit, disolvi atque interire non posse concludit; aliisque id argumentis confirmat ad versum 1349. Deinde respondet iis, qui sibi objicere possint, Animum pro varia corporis affectione varie affici, proinde illius interitu interiturum: explicat legem

Animi naturam in cogitatione sitam esse, Corporis vero in extensione probet, ex ejusdem Corporis dissolutione Animum, qui simplex sit, disolvi atque interire non posse concludit; aliisque id argumentis confirmat ad versum 1349. Deinde respondet iis, qui sibi objicere possint, Animum pro varia corporis affectione varie affici, proinde illius interitu interiturum: explicat legem conjunctionis inter Animum et Corpus, qua, quomodo altero affecto alterum allici oporteat, sancitum sit; ubi et Leibnizii Harmoniam praestabilitam exponit ac

sit, disolvi atque interire non posse concludit; aliisque id argumentis confirmat ad versum 1349. Deinde respondet iis, qui sibi objicere possint, Animum pro varia corporis affectione varie affici, proinde illius interitu interiturum: explicat legem conjunctionis inter Animum et Corpus, qua, quomodo altero affecto alterum allici oporteat, sancitum sit; ubi et Leibnizii Harmoniam praestabilitam exponit ac rejicit; dataque opportunitate in ejusdem Entia, ut vocat, simplicia, atque in alia breviter digreditur. Infert a

oporteat, sancitum sit; ubi et Leibnizii Harmoniam praestabilitam exponit ac rejicit; dataque opportunitate in ejusdem Entia, ut vocat, simplicia, atque in alia breviter digreditur. Infert a versu 1513. quasdam in nobis affectiones et ad Animum et ad Corpus pertinere, ut sunt praesertim eae, quae a sensibus proficiscuntur: Corpus nempe in iis tantum moveri, Animum percipere. Propria vero esse Animi velle atque intelligere, amare summum Bonum necessario atque expetere, contra summum malum odio habere atque aversari; ad caetera, quae

rejicit; dataque opportunitate in ejusdem Entia, ut vocat, simplicia, atque in alia breviter digreditur. Infert a versu 1513. quasdam in nobis affectiones et ad Animum et ad Corpus pertinere, ut sunt praesertim eae, quae a sensibus proficiscuntur: Corpus nempe in iis tantum moveri, Animum percipere. Propria vero esse Animi velle atque intelligere, amare summum Bonum necessario atque expetere, contra summum malum odio habere atque aversari; ad caetera, quae media sunt, vel expetenda vel fugienda liberum esse suoque arbitratu moveri; innatas ei quoque esse plurimarum rerum

nimiam hominum in conquirendis divitiis anxietatem redarguit. LIBRI QUATRI ARGUMENTUM SE jam medii Operis labore perfunctum cogitatio *** quae adhuc pertractanda restant, ait animum despondere; recreari tamen officii sui erga nobiles Viros, quibus haec nuncupat, recordatione, iisque placendi fluido excitari. Protinus, ut aquae aeris et ignis, de quibus hoc libro acturus est, utilitates commemoravit, singillatim eorum naturam explicare a Ver. 84. aggreditur. Aquam igitur

Musas,
49  Eja agite, hos vultu facili mea dona labores,
50  MARINE, atque ANTONI, illo, quo saepe soletis
51  Me meaque, excipite; et, quamvis sint tenuia dona,
52  Non inopem laudate animum: quin estis et hujus
53  Vos partim Auctores Operis; (pars altera nosta est)
54  Nam Vos et suasistis, et id potuistis ob usum
55  Suavis amicitiae; (vobis concedere quidvis

diversa sequentes,
300  Post et venturo longe mutabimur aevo.
301  Quin et saepe die pugnantia sector eodem:
302  Nimirum modo flectit amor, modo concitat ira,
303  Et modo lenem animum reddit jucunda voluptas.
304  Quare nostra modis variis mens mota, necesse est,
305  Ut varium tueatur, et in diversa feratur.

306   De plano potes hinc igitur

353   Quare age, quae nostrae primordia notitiai
354  Sint, et quam solidae nitantur caetera moli,
355  Percipe: nempe omnis ratio hinc exordia sumit,
356  Non Animum, quamvis de cunctis ambigat anceps,
357  Ambigere incerta de se unquam posse timore,
358  Num sit? In immenso nihili jaceatne profundo?
359  Quo sese magis ille fugit, conditque sub umbras

opus est igitur, quae cogitat, esse
381  Mentem, et propterea, dum sese cogitat esse,
382  Non falli; neque enim, quod non est, fallitur unquam.

383   Nunc animum advertas, quid ab his deducere pergo.
384  Nos, quia percipimus, certum est extare; neque ullo
385  Id potuit nobis unquam innotescere pacto,
386  Ni quia perspicuam manifestamque ejus habemus

est extare; neque ullo
385  Id potuit nobis unquam innotescere pacto,
386  Ni quia perspicuam manifestamque ejus habemus
387  Notitiam, qua nos ipsum non posse videmus
388  Non extare Animum, dum vult dum percipit et se
389  Cogitat, aut aliud quodcumque facit ratione
390  Non alia certe, quam quod sit, et absit inani
391  A nihilo: quare manifesto lumine quidquid

684  Ipsa sibi causa est sensus: quare esse fatendum est
685  Quiddam extra, sensus quod concitet impellatque:
686  Quod porro extensum nisi sit, non possit, opinor,
687  Hac ratione animum pariter sensumque movere.
688  Corpora sunt igitur, quae nos extensa vocamus,
689  Et vere existunt in rebus, certaque constant.

690   Tum, quando sensu semper

repente sua subitum clauduntur ad ictum
777  Lumina, ut hinc animam nunquam deprendere possis.

778   Ut demum invenias, quod aves reperire, sagacem
779  Advertas animum, quod cum audis saepe loquentes
780  Coram Homines, vocem non tantum percipis illam,
781  Cujus in aëre consistit natura agitato,
782  Verum etiam vocis sub signo nomina rerum,

1098  Et, modo qui magni Reges, vix jam ultima vitae
1099  Servare amissis aliis sibi; discere ut inde
1100  Possint non opibus non illi sidere regnis,
1101  Ignotaque sati haud animum demittere terra;
1102  Discere praeterea, non haec bona posse beatos
1103  Efficere unquam homines, quae puncto tempore possunt
1104  Elabi, et vacuam potientis linquere dextram.

1522  Quod moveat varie quoque Mentem, quae varianti
1523  Percipit idcirco sensu, quaecumque lacessunt.
1524  Nam si mente movens quaedam penitusque revolvens
1525  Magnopere intendas animum, nil cernere eorum,
1526  Quae posita ante oculos tibi erunt, nil tangere circum,
1527  Non audire leves sonitus non murmura vulgi,
1528  Denique nil tibi tum sentire videberis, aures

gestaque Regum
8  Bella et fortunas et quis datus exitus armis.
9  Sed nil suavius est, humili quam assurgere terra
10  Altius in caelum, nullaque a parte tenere
11  Interclusum Animum, qui libertate sua se
12  Undique victor agat, totumque feratur in Orbem,
13  Imaque summaque et in medio quae pôsta revolvat,
14  Atque alium intra se similem comprendere Mundum

amittit minimam vix denique partem,
248  Ut vel inexhausti scateat fons sargus odoris.

249   His aliiaque tuum permultis de genere horum
250  Exemplis animum valeam disponere, ab ipso
251  Ne finem attingi in rebus non posse repugnes.
252  Non tamen hinc ausim de partibus infinitis
253  Corpora vel parvo vel magno quaelibet auctu

lucem
1760  Involvit, noctemque refert. Quae in turbine tanto
1761  Mens animusque fuit, rerum in vertigine tanta
1762  Deprensis? iterum tellus concussa videtur
1763  Jam trepidare, (animum quoque nunc ita concutit horror)
1764  Sub pedibusque labare solum, ruere ardua tecta
1765  In caput: illa fuit quae mens, cum saxa domorum
1766  Alta

in bona pulchraque suavi
1850  Ultro vi rapimur properantes jungier una,
1851  Ac veluti pars sint ea nostri dimidiumque.
1852  Dulcis amoris hic est motus, jucundaque mulcet
1853  Vis Animum, corpusque vigens est: scilicet omnes
1854  Leniter excurrens venis cruor irrigat artus,
1855  Leniter et pulsans arteria mobilitatur.
1856  Adde, quod in toto suavis calor aestuat intus

in omnes
1858  Ut possit concocta ciborum didere partes.
1859  Denique corpus ita est affectum dispositumque,
1860  Difficile esse nihil prorsum ut videatur Amanti:
1861  Nam simul ac Animum commovit amabile quiddam,
1862  Protinus e cerebro multi fluit aura vaporis
1863  In cor et stomachi nervos, ut pabula possit
1864  Conterere, et motu sanguis majore calorem

dum saepe cupitis
1892  Ardenter, vapor ut vi multa pectus inundet:
1893  Proinde cruor cursu properantior usque citato
1894  Circuit, et pulsus crebros ciet: ergo ubi magna
1895  Spes animum attollit, fidensque Audacia surgit,
1896  Crebra salit cor, pectus ab hoc distenditur amplum,
1897  Celsius effertur caput, et procera tumescunt
1898  Colla, micant oculi, pleno vox insonat ore

et totum se protinus expedit, atque
1900  Sese agile pugnas parat in certamina corpus
1901  Gaudia praeterea fiunt, et amica Voluptas
1902  Laetitiis animum demulcet et irrigat omnem
1903  Suaviter illabens, molli praesentis imago
1904  Cum cerebro est impressa boni: contraque molesto
1905  Tristamur languore, malo praesente Dolentes

acres,
1970  Nec mora, perculsi rabie consurgimus Iras,
1971  Protinus et diros ulcisci ardescimus ausus.
1972  Plurima de genere hoc infesto impellere sensu
1973  Tristitiae possunt animum corpusque ciere.
1974  Tum gelido nobis in pectore contrahitur cor,
1975  Sanguinis et motus languescit tardior, ora
1976  Propterea pallent, solvuntur membra, tremit vox.

contraria quae sunt:
448  Tranquillae pariter laetatur pace quietis,
449  Stultis si careat votis et inanibus, atque
450  Temperet affectus, magnis qui saepe furentes
451  Infestant animum turbis; sit denique constans
452  Semper, et anteactae nullius conscia culpae.
453  Scilicet hanc Sapiens vitam sibi comparat omnis;
454  Atque ita divinae praelibat gaudia pacis.

aliis id, quod fieri sibi nolit ab illis:
745  Proin odisse homines, furari, occidere, sanctam
746  Non servare fidem non foedus, iniqua pacisci,
747  Fallere, non animum benefactis reddere gratum,
748  Non facile auxilium praestare, ubi possit, egenti,
749  Esse malum vetitumque, quod a Ratione, quod aequa
750  Ordinis aeterni pugnans a Lege recedit.

784  Semper turpe, quod est, vel quod fuit, aut erit unquam
785  Turpe semel; quod item semel est, id semper honestum.
786  Propterea tota quae Gens tam barbara terra,
787  Quae veracem animum comem fortemque piumque
788  Et gratum et memorem benefacti aequique tenacem
789  Non probet, et laudans non diligat? atque superbum
790  Contra et crudelem malefidum legifragumque

usque,
805  Laudat et innocuos contra culpaque carentes.
806  Semper proinde Bonis hinc gaudia suppeditantur;
807  Opprimit at contra malus impia pectora moeror,
808  Conscinduntque Animum Furiarum Acheruntia Monstra.
809  Utque canis levisomna solent tibi pectora fidi
810  Ante fores agere excubias: si namque ferentem
811  Fors videat tacito leviter vestigia gressu

non ima debere a stirpe fatemur
927  Funditus ex animo motus evellier illos;
928  Verum, ne positis excurrant finibus usquam
929  Avecti, dominae Rationis fraena subire:
930  Inclinant animum tum namque in recta, feruntque:
931  Corripimur magno sic saepe in Numen amore;
932  Idque Bonum, telis veluti flagrantibus icti,
933  Ardenter cupimus; contra peccare timemus,

mentisque vocabis,
966  Excussis sed qui dominae Rationis habenis,
967  Ac velut indomiti veterino e semine pulli,
968  Insultant, turbasque cient sine lege furentes.
969  Aemula sic animum quae vis movet, esse videtur
970  Tum bona, virtutem cum tantum imitarier optat
971  Alterius; quoniam Rationis fraena momordit:
972  Prava sed est, faciat si moestam aegrescere mentem

novit
1044  Infelix: quamvis eadem tam cernat acutum
1045  Rebus in humanis, species et spectet inanes:
1046  Motibus hinc variis stulte jactatur, et aegrit.
1047  Quapropter vis tanta animum turbavit ubi intus,
1048  Ut nequeas contra violento obsistere bello,
1049  Utendum insidiis: rem subtrahe sensibus ipsam,
1050  Quae te commovit: capere arcem si nequeat vi,

habenas,
1104  Pro! quam multiplices metuet Mens saepe ruinas.
1105  Nimirum desiderium metus ardor amoris
1106  Caeteraque, in vita, genus hoc, queis saepe ciemur,
1107  Convertant animum si in terram, projiciantque,
1108  Semper ut in vita nos prave errabimus omni
1109  Non sine pernicie! quod si in caelestia motam
1110  Corripiant Mentem, Ratio indulgebit, et omnes

sapiens qui corde sagaci
1279  Eventus rerum varios cognovit, in ipso
1280  Plerumque incertis praesertim ludere bello
1281  Fortunam vicibus; quapropter comparat aequum
1282  Adversis animum rebus pariterque secundis.
1283  Et quoniam media est inter contraria Virtus
1284  Hinc vitia atque illinc; medium rationis, oportet,
1285  Propterea teneat Prudentia; cujus utrumque

indebita reddit
1479  Ille aliis, ut decipiat, qui falsa profatur,
1480  Et simulat factis ficto et mendaciter ore.
1481  Justitiae est etiam benefactis reddere semper
1482  Gratum animum memoremque et sponte referre volentem:
1483  Non hoc jam vitium magis execrabile constat
1484  Ingrato; si praesertim contraria reddat,
1485  Noxiaque accepto referat pro munere dona.

noxia multo
1612  Damna illata malo: tu caetera de genere horum
1613  Adjice, quae longum mihi sit, si dicere coner.
1614  At non Justus eris, nisi certa pectus obarmes
1615  Atque animum Virtute, queat quae reddere Fortem;
1616  Quandoquidem superanda manent tot dura laborum,
1617  Totque pericula sunt tot magna incommoda vulgo,
1618  Queis misere vita semper tentamur in omni.

1622  Caelestis Patriae atque aeternat in munera pacis,
1623  His interseruit rebus mala multa, dolorum
1624  Infestam segetem; morsu quae suscitet acri,
1625  Admoneatque animum, quaerendum scilicet illud
1626  Esse Bonum, summum quod constat perpetuumque.
1627  Propterea quantis, dum tanto in turbine vita est,
1628  Hic Animus curis, corpusque doloribus aegrit,

honoris
1722  Caeteraque; in sese quae fuerunt dira paventum
1723  Dextram armare Hominum, vel letho ut talia vitent?
1724  Propterea invictum ne rere fuisse Catonis
1725  Illum atrocem animum; quin ipsum vicit eadem
1726  Denique fortuna, qua vicerat omnia, Caesar:
1727  Fecit enim, hostiles ne posset cernere vivus
1728  Victoris vultus, de seque videre triumphos.

esse
1845  Nunc sibi quod valde Mens utile fingit, amare et
1846  Velle frui subito, nec, quae sint consequa, prorsus
1847  Noscere; nimirum quanti vexare fluentes
1848  Ex illo possint animum corpusque dolores;
1849  Omnem qui dira superent gravitate bonorum
1850  Laetitiam, vita queis Mens gavisa priore est.
1851  Jamne vides, agitur quanto vesana furore
1852  Mens

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report