Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: fides Your search found 1133 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 291-330:291. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
Vt igitur ad tam immensum et incomprehensibile bonum peruenire tandem ualeamus,
Veteris Noui-que instrumenti, quorum Deus est autor ,
acta institutiones-que perscrutabimur.
Tria pręcipua sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
292. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
Vt igitur ad tam immensum et incomprehensibile bonum peruenire tandem ualeamus,
Veteris Noui-que instrumenti, quorum Deus est autor ,
acta institutiones-que perscrutabimur.
Tria pręcipua sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
293. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] Euangelistarii Liber primus fidei. De fide Deo pręstanda. Caput I Primus igitur sperandę beatitatis gradus fides est. Credamus Deo, credamus Dei Filio | et quicquid Spiritu Sancto instructi diuini homines de iis quę non uidimus, nobis testati sunt, indubitatę credulitatis assensu suscipiamus. Ut iacto rectę fidei fundamento | cęteras quibus beata
294. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Et quoniam unus fidei nostrę finis est,
diuino frui conspectu,
consulens nobis ipse Saluator noster ait:
295. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] quod Iudeis dictum est:
296. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] pręceptis meis obtemperat |
et me imitari pro uiribus contendit.
De fidei constantia et virtute.
Caput II
Cęterum nisi rectę religionis fides semel suscepta constanter teneatur,
uirtutes quoque effluere ac dissipari necesse est.
Conuulso quippe fundamento |
quicquid superędificatum fuerit, corruet.
Firma sane fides fuit cęcorum illorum,
qui increpati ut tacerent, magis clamabant:
Caput II
Cęterum nisi rectę religionis fides semel suscepta constanter teneatur,
uirtutes quoque effluere ac dissipari necesse est.
Conuulso quippe fundamento |
quicquid superędificatum fuerit, corruet.
Firma sane fides fuit cęcorum illorum,
qui increpati ut tacerent, magis clamabant:
nec ualidis uentorum flatibus potuit moueri.
Sed hanc quoque in credendo constantiam a Deo petendam esse docet
Dominus,
dum ad Petrum conuersus ait:
est dictum:
fecissent, si utile fore censuissent.
Vnde alibi etiam Dominus ait:
Sed uideamus quę-nam sunt ista omnia quę factu possibilia dicat.
Centurionis fides seruum suum paraliticum
sanat,
dum ipse a Domino audit:
vade et sicut credidisti fiat tibi!
Fides mulieris emoroidas
patientis ipsam morbo liberauit:
Fides mulieris emoroidas
patientis ipsam morbo liberauit:
audire:
accepto gratias egit dicitur:
|
fetentem fleuerant,
iterum uiuum receperunt.
dicente Domino:
qui sanctę Trinitatis fidem non tenent,
licet unum Deum, unum Dominum et credant et prędicent,
uitam ęternam habere non poterunt.
De fide sine operibus. Caput
Vt quid enim Euangelio credimus,
si secundum Euangelium non uiuimus?
quid Christum confitemur,
si pręceptis eius non obedimus?
Talis fides |
iuxta Iacobi apostoli sententiam mortua est.
Mortui sunt ergo illi, qui
quod uerbis credere se aiunt,
factis non probant.
de quibus Dominus ait:
fidelibus promissa se fecerint indignos.
siquid Christianitatis conceperant,
totum consummunt |
ęternis-que ardoribus digni efficiuntur |
cum infidelibus cruciandi nisi poenitentiam egerint |
et ante uitam correxerint |
quam iusti Iudicis sententiam subire cogantur.
Sed si neque fides actionibus bonis carens a morte liberat,
quanto damnabiliorem putabimus perfidiam?
De perfidia.
Caput IV
Nunc ergo quam perniciosum sit |
ab euangelica
alia quippe persona est geniti, alia genitoris,
et tamen utriusque una eadem-que diuinitas,
eadem uis et gloria cum Sancto Spiritu,
quem ambo simul spirant, sibi ęqualem sibi-que consubstantialem.
Quod sanctę Trinitatis mysterium in una deitate,
nisi fides teneat,
lingua non explicat.
Ob hoc quidam, quia comprehendere nequeunt, retro cedunt,
cum potius persuadere sibi deberent |
tanto ea magis Deo tribuenda esse,
quanto minus a nobis, qui homines non dii sumus,
possint
quibus non erat concedendus panis
filiorum,
non est indignata,
sed magis semet submisit dicens,
quod etiam catelli micas panis comedant, quę de mensa cadunt dominorum.
Rursum cum responsum Domini accepisset:
obtulisti in sacrificium.
sed ibi uisibilis et passibilis et mortalis apparebas,
hic lates gloriosus et deuicta iam morte triumphans.
Ibi abscondita erat in homine diuinitas,
hic panis uini-que figura cęlatur et humanitas.
Sed licet neutrum cernant oculi,
utrunque tamen confitetur fides.
Tu hic totus es,
qui in cęlo es totus,
cęlestia non derelinquens et terrena uisitans.
Nam et in cęlum ascensurus te quotidie
nobiscum fore promiseras usque ad seculi consummationem.
Illius tamen sacrificium signum et umbra fuit,
tuum autem ueritas est et lux.
tuum istud et prophetę futurum
prędicauerunt |
et figurę significarunt,
ut in eo credendo,
quod et uetustas promitteret |
et nouitas exiberet,
fides nostra stabiliretur atque firmaretur magis.
Ab Esaia prędictum audimus:
Et faciet Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc
conuiuium pinguium,
conuiuium uindemię,
pinguium medullatorum,
uindemię defecatę .
Et ab
tamen futurum sit,
hoc nobis relinquitur solatii
quod licet urbes regna-que destruantur,
ipsa Christi religio nullis hominum uiribus poterit aboleri.
Quanuis cuncta defecerint,
illa cui neque portę inferni pręualere queunt,
non deficiet.
et hęc est uictoria quę uincit mundum fides nostra.
Quę si obteri unquam potuisset,
prius (ut equidem reor) pedibus multorum qui pręsunt,
quam eorum qui persequuntur,
obtrita fuisset.
Plurimi quippe ideo clericatum profitentur |
et ecclesiasticas ambiunt dignitates,
sacerdote in Euangelio dices:
Seruiamus illi in sanctitate.
et iustitia coram ipso omnibus diebus nostris!
Primo quidem in fide perseuerandum est,
ne labescente fundamento quicquid superędificatum fuerit corruat.
Nam sicut fides absque operibus mortua est,
ita opera sine fide uana sunt,
et licet temporaria mercede non fraudentur,
ęterna tamen remuneratione priuantur.
Fidei autem perseuerantiam Ioannes apostolus nobis commendat dicens:
Quod audistis ab initio,
in uobis permaneat. |
quia si in uobis
Totis enim imperii uiribus falsorum deorum religionem defenderant.
uicti autem non armis,
sed eorum qui cędebantur patientia
Christum susceperunt,
qui ab ipsis prędicatus fuerat.
Atque hęc fuit uictoria quę uicit mundum, fides nostra.
Pugnantes non repugnantibus cessere,
inermibus armati |
et quod mirabilius est |
interemptis interemptores.
Ab alteris in medium prolata Christi religio permansit,
ab alteris tutata idolatria
ait:
Defecerunt scrutantes scrutinio.
His nonnulli quoque ex nostris mihi similes uidentur,
quibus non est satis nosse quomodo ueram perfectam-que beatitudinem
assequi possint,
sed altiora se indagare conantur |
et ea quidem quę nisi fides teneat,
ratio non explicat,
curiosius perscrutari solent.
Vnde fit,
ut plerunque ab eo etiam quod recte didicerant aberrent |
et dum Christum se tenere putant,
de manibus elapsum non animaduertant.
sicut prędixi,
quoniam qui talia agunt,
regnum Dei non consequentur.
Expositis autem quę carnis sunt,
continenter enumerat quę ad spiritum referuntur:
Fructus, inquit, spiritus est |
charitas,
gaudium,
pax,
patientia,
benignitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Ex his perspicuum est,
quanta sit diuersitas inter carnem et spiritum,
cum alteri uitia,
alteri tribuantur uirtutes.
In medio istorum anima libertate sui arbitrii utens
datur,
dignus inueniaris.
Firmus esto in fide,
longanimis in spe,
ardens in charitate.
Sume scutum fidei,
in quo possis omnia tela nequissimi ignea extinguere.
Sine fide placere Deo impossibile est.
Fides autem sine operibus mortua est.
Vtrunque seruemus,
ut uitę ęternę spem habere possimus.
Quoniam ut Ioannes ait:
Ista detestare,
et his quę sequuntur,
gnauiter te accinge:
Fructus autem spiritus ait |
est charitas,
gaudium,
pax,
patientia,
benignitas,
bonitas,
longanimitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Habes hic quidem,
et quę tibi uitanda sunt ne malus ac miser
sis,
et quę expetenda ut bonus beatus-que euadas.
Vt autem uirtutibus affluas,
bene agendi cupiditas
nemo magis ista quam illa uirtute pręstare potuisset.
neque prorsus omnes nihil prodesse sine
charitate Paulus diceret,
si ulla earum carere charitate potuisset.
et si pares essent,
quomodo staret illud,
quod idem ait:
Fides spes charitas,
tria hęc,
maior autem horum est charitas.
In eadem quoque uirtute alium magis alium minus proficere nouimus,
alium alio meliorem,
sanctiorem,
iustiorem |
perfectiorem-que esse.
et stellam a stella differre
Astitit regina a dextris tuis |
in uestitu deaurato circumdata uarietate.
qui soli Deo placere desyderant |
et Christo Domino dicere possunt:
In odorem unguentorum tuorum curremus.
atque iidem confiteri audent:
Christi bonus odor sumus.
Verissima autem Christi unguenta sunt:
fides,
spes,
charitas,
castitas,
pudicicia,
mansuetudo,
liberalitas,
pax,
patientia,
modestia,
constantia |
cęterę-que uirtutes.
quarum suauitatem quisquis conceperit,
aliarum rerum omnium fragrantiam facile contemnet,
immo nefas putabit opobalsamum uel myrrham uel
|
quam per aduersitatum patientiam ostendere,
quali constantia |
quanta-que fide Christum diligerent.
Adde quod in illos quoque a quibus necem supplicia-que passi sunt uictores fuerint.
Pręualuit enim patientium fides impietati persecutorum,
et contempto inanium deorum cultu ab omnibus adorari coeptus est Christus.
Nequaquam sancti martyres coronati triumpharent in cęlo,
nisi in terra uicissent.
Fidei uictoria
Spiritus Sancti uirtute stabilitus,
pro omnibus gratias agebat Deo |
et nullis erumnis,
nullis doloribus,
nullis obtrectantium molestiis ab ipsa quam in Deum habebat charitate potuit separari.
In corpore miserabiliter fracto integra permansit fides,
et hominem omnibus miseriis oneratum sola in Deo spes sustentauit.
Quod si tanta ac talia iustis quoque inferantur ad probationem,
quare conqueritur peccator cum castigatur ad correctionem?
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.