Your search found 1524 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1129-1156:

nequit, quominus sit perutilis ille labor, quo et necessario stili elegantiam diligenter exercemus, et optimum exemplar, cujus tamquam formam scribendo exprimere conamur, aliis ad imitandum lingua conversum usitatiore proponimus. Sed quoniam plerosque viros summos vel ipsius rei difficultas, quae certe magna est; vel ipsa molestia, gravis profecto, in alienis semper insistendi vestigiis, decursu temporis ab hoc scriptionis genere avocavit, factum est, ut homines nec ingenio florentes nec satis litteris perpoliti hanc sibi arrogarint provinciam, eamque laudem, quae hinc olim a doctis tantum

scribere vociferantur. Quid quod etiam inventi sunt, qui vetera vertentes, ne verbum credo pro verbo non redderent, prosa oratione poëtas non versibus interpretati sunt, rerum videlicet solliciti magis, quam vocum numerique suavitatis? Quod quidem quam recte fecerint, ipsi videant; mihi certe summopere displicet. Cur enim conari non debemus, efficere possimus, ut et eodem igne mentisque calore, quibus auctor aestuabat, correpti videamur; et eadem versuum elegantia, qua graece scriptae sunt, latine (ea nimirum lingua, quae adhuc et florentissima est, et in tanta linguarum

anno proxime elapso latinam ab eo Homeri Iliadem habuisti editam, tantaque felicitate perfectam, ut nata in Latio, non inserta videatur; Odysseam nunc habe latinis itidem versibus a me expressam, eaque, qua potui tanti viri et exemplo et aemulatione incensus, diligentia perpolitam. Utrumque certe dignum est opus, quod multorum cura et explicetur et convertatur. Ac si in Iliade singularem quamdam magniloquentiam et divinam granditatem es admiratus; magnam atque incredibilem prope rerum varietatem in Odyssea mireris necesse est. Equidem illam, quum sit fere tota in describendis Graecos

epici carminis usus est poëta, et nihil esse potest gracilius. DIC MIHI: littera I nulla vocali alia interposita, mirum quantum faciat ter repetita ad exilitatem soni. Perbelle quidem ad rem vates prudentissimus: at si graeca verba cum latinis conferas, quamvis idem utraque significent, non eodem certe modo etiam auribus sonant. ῎Ανδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, etc. plenum habent nescio quid ac sonorum, nec multum discrepant ab iis Virgilii:

posse subaudiri a se captae aut aliquid aliud hujusmodi, quemadmodum et ego ipse in mea versione subaudiri volo sibi; dixi enim: post eruta Trojae Pergama . Cur ista quaeso omnia, quae incurrunt in oculos, si non peccata ac vitia, certe non laudanda maxime et probanda in duobus hisce versiculis summus poëta sibi quodammodo passus est excidere atque effugere? Non aliam profecto ob caussam, nisi quemadmodum initio dixi, quod non latine vertendam sibi proposuerat Odysseam ut fidus interpres, sed turgidiorem reprehendendum

cum latinis conjunxerim, quamvis et Homerum et Virgilium seu natura seu casu aliquo primae institutionis prae omnibus semper poëtis adamaverim, assidueque triverim manibus; tamen video, quantum mihi adhuc optimarum artium praesidii desit, ut laudabiliter eum, in quem fortasse temere, sed libenter certe, sum ingressus, peragam cursum. Dicam tamen confidentius, sed vere, nullum me laborem subterfugisse, quominus si non perfectus, essem saltem ceteris interpres diligentior; proptereaque illos Horatii versus;
Nec virtute foret clarisve

sed centies etiam, si opus erat, castigavisse. Interpretes plerosque consului, Eustathium vidi et Strabonem: in primis latina ne discreparent a graecis summopere cavi; ubi potui, non vim tantum verborum, quod M. Tullius se fecisse dicebat, sed ipsum paene numerum atque speciem reddidi; genus certe ubique, opinor: breviter brevia, gravia graviter, leniter lenia dixi; omnia denique, ut erant poëtica, poëtice conatus sum exprimere. Addam etiam, fuisse mihi ita semper P. Virgilium ante oculos propositum, ut quod scribebam, nisi illam ejus carminum elegantiam suavitatem coloremque aliquo

potis certare insignibus orsis
138  Ipsius est, non illa tuis fovet utile rebus
139  Consilium. namque heic tua quaeque absumere certum est,
140  Hos fallax animos donec servabit, et artes 140
141  Haud certe sine mente datas, sine numine divum.
142  Illa quidem nomenque sibi, famamque parabit
143  Ingentem; sed damna tibi, clademque bonorum
144  Dura struit. nos quippe hinc nulla avertere cura,
145  Aut

non fas expellere tectis,
149  Quae genuit, quae me nutrivit lacte, parentem,
150  Sive usquam genitor vivit nunc sospes, et aura 150
151  Vescitur aetheria, seu funere mersus acerbo est.
152  Durum etiam est certe dotalem reddere gazam
153  Icario: reddenda autem nunc protinus omnis,
154  Ingrata si vi! matrem discedere cogam.
155  Quid si etiam redeat genitor? poenam exiget ultro
156  Iratus, graviorque super

grandior aevo,
378  Dum mens certa viget, dumque ira in pectore gliscit,
379  Nequaquam experiar, Pyliam seu vectus ad urbem,
380  Sive hoc in populo, vobis ut fata parentur? 380
381  Ibo equidem, nec erit certe via vana profecto.
382  Quamquam aliena ratis pelagi me turgida ducet
383  Per freta, vos quoniam sic me voluistis egentem.
384  Dixit, et Antinoi dextra se subtrahit ultro
385  Elapsus facili motu. Non

65  Sic fatus: gaudete epulis ante ora paratis
66  O juvenes; ubi pulsa fames atque ardor edendi
67   Desierit, qua gente hominum, quibus estis ab oris,
68  Scitabor saturos. haud certe exstincta parentum
69  Gloria vestrorum: Jovis alto a sanguine reges
70  Sceptriferi vobisque genus vitamque dedere, 70
71  Credo equidem: ignavi nequeunt educere tales.
72  Dixerat, apposuitque bovis

fors saeviat aspera tactu.
170  Tum sic blandiloquo supplex est orsus ab ore. 170
171  Adsis o, facilisque leves quaecumque laborem
172  Sive dea, o virgo, seu nostri sanguinis una:
173  Si dea; nata Jovis certe es Latonia Phoebe,
174  Cui similis vultuque habituque incedis honesto.
175  Sin genus es nostrum terraeque nigrantis alumna,
176  O ter felices, qui te genuere parentes;
177  Felices etiam fratres,

sociis malus hospes, ubi praecordia vino
493  Edomuit mea, Nemo? haud ille hinc vivus abiret,
494  Si modo vocalis factus tu dicere posses,
495  Eludit qua parte meam nunc improbus iram.
496  Ipsius haec certe fluerent aspersa cerebro
497  Limina diffracto ad cautes, levioraque menti
498  Damna forent, nihili quae vir malus intulit hostis.
499  Haec ubi dicta dedit, lentum dimisit in arva
500  E foribus.

haec te sine labe bibisse
338  Pocula, quae nostro quotquot medicata veneno
339  Contigerunt, sensere malum? tibi pectore robur
340  Indomitum, nullique subest mens pervia fraudi 340
341  Tu certe, nec vana fides, ille acer Ulysses,
342  Quem mihi venturum spondebat classe per aequor
343  Iliacis reducem campis Cyllenia proles.
344  Quin age vagina ferrum jam conde reponens,
345  Et thalamos

tacito defixum lumina vultu,
390  Spernentemque epulas vidit, sic prima dolentem 390
391  Alloquitur Circe. cur o taciturnus, Ulysseu,
392  Sic resides muto similis, nec munere gaudes?
393  Insidias certe metuis, quum triste timendum
394  Jam nihil est, postquam divos in verba vocavi
395  Pollicita aeternum foedus. cui talia fanti
396  Sic retuli: quis, diva, movet pietatis imago
397  Ulla animum cui

Extuderit posthac fulgentia cingula signis.
646  Isque ubi me cernens nigra cognovit in umbra,
647  Ingemuit miserans, dulcique affatus amore est.
648  O sate Laërta, rerum admirande repertor,
649  Certe aliqua heu miserum fati sors improba versat
650  Te quoque, me tenuit vivum quae dura sub auris.650
651  Altisono Jove natus eram; sed tristia saepe
652  Multa tuli, ingrati semper parere coactus

89  Paupere contenti victu: vorat improba pubes
90  Ingentes affusa sues impune, nec ullum 90
91  Fas verita. oderunt sed enim facta effera divi,
92  Justitiam rectumque suo dignantur honore.
93  Certe etiam bello quum rura aliena domosque
94  Gens inimica rapit, praedamque ad litora vertens
95  Navibus imponit, cursum molita per undas
96  Effugit, atque eadem furti non immemor umquam

juvenem circa; Laërtius heros
8  Sensit adulantum voces, venientis et hausit
9  Pulsa pedum propius resonis vestigia tectis,
10  Et subito: huc aliquis se fert, Eumaee, propinquans 10
11  Aut comes, aut certe notus: non excita latrat,
12  Sed potius blandita canum custodia gaudet,
13  Vicinusque pedum patulas sonus incitat aures.
14  Necdum ea finierat, quum limine gnatus in ipso
15  Adstitit. obstupuit

avertitque oculos praestantia coram
198  Numinis ora timens, dubiusque repente profatur.
199  Qualis eras nuper? quantum diversus ab illo,
200  Hospes, ades, vestesque alias, alia ora reportas: 200
201  Certe aliquis divum es caeli stellantis alumnus.
202  Sis bonus o placidusque! tibi cadet hostia ad aras,
203  Muneraque ex auro stabunt, miserere precantis.
204  Talia dicebat supplex; quum maximus heros:

quin huc advertere mentem
172  Ne dubita, tibi namque canens ego vera profabor.
173  Audiat haec divūm genitor, mensaeque sacratae,
174  Quas adii, sedesque Ithaci, sanctique penates:
175  In patria salvus certe Laërtius heros
176  Seu graditur, seu forte sedet, scelerisque nefandi
177  Conscius exitium pubi molitur acerbum.
178  Augurium e puppi nam nuper in aethere vidi
179  Certum ego nec tacui monstrans

aerato placeat requiescere tecto,
363  Nec coetus celebrare alios? infanda loquentem
364  Hos juvenes inter tantum juvat usque morari,
365  Nil etiam veritum terret. vel corda Lyaeo
366  Vincta geris, vel certe animus tibi pectore semper
367  Talis inest, vano nequidquam murmure gaudens.
368  Fallit te incautum fastus: si forte superbis,
369  Indignum pugna nuper quod viceris Irum,
370  Jam vereor, ne quis

obliti et gaudia laeta,
449  Sic adeo in pejus vertentibus omnia fatis.
450  Atque his Telemachus turbatis farier orsus: 450
451  Quis furor, o miseri, tantus? cur vina perosi
452  Temnitis, atque epulas? certe vos laeva deorum
453  Vis agitat: celebrate dapes, saturique penates
454  Ite agite ad proprios, si fert ita corde voluptas Umjesto „vuluptas“ ;
455  Non ego nam quemquam pello.

inquit, diffusa reрente,
37  O genitor? jam summa mihi laquearia tecti,
38  Fraxineaeque trabes, murique, altaeque columnae
39  Undique inardescunt flammis, et fulgura volvunt;
40  Certe aliquis divum caelo delapsus ab alto est. 40
41  Cui referens genitor: ne quaere, o gnate, doceri,
42  Sed tacitus monstrata tuo sub pectore conde
43  Visa deum; morem hunc caelestia numina servant.

mihi moenia Trojae.
292  Cui referens Ithacus: parce o pulcherrima, dixit;
293  Neve adeo niveosque sinus patiare, nec ipsum
294  Sic animum assiduis tristem tabescere curis
295  Usque virum lacrimans. te certe caussa doloris
296  Justa premit, fletuque tuo haud irascier ausim;
297  Quippe etiam si jure gemit sibi funere raptum
298  Nupta virum quemcumque, tori cui foedere mixta
299  Progenuit dulces,

revolubile saxum
135  Continuit, laetumque omen sic edidit ore.
136  O regis aeterno qui res hominumque deumque
137  Imperio, insonuit cur tanto murmure caelum
138  Stelliferum sine nube? aliquem felicia certe
139  Signa petunt: jam jam, quod posco munus et ipsa,
140  Da pater. extremum heic epulis operata juventus 140
141  Assideat, longo exercens quae membra labore
142  Perdidit, ac vires mihi fracto in

laticemque lyaeum
298  Miscut aurato in cyatho sic voce loquutus:
299  Eja age nil metuas; fruere una heic munere bacchi:
300  Ipse manus rapidas arcebo, et foeda minantum 300
301  Dicta procum: non hаec certe sunt atria vulgi
302  Publica, verum Ithaci multo mihi parta labore.
303  Ergo omnes cohibete manus, et jurgia linguae,
304  Ne qua fuat magno nobis discordia motu.
305  Haec ille:

piacula, et ignem,
530  Queis valeam suffire domos; mox ipsa vocata 530
531  Penelope huc adsit fidis comitata ministris,
532  Accedantque omnes, tua cetera cura, puellae,
533  Cui subito Euryclaea refert: certe omnia, nate,
534  Digna mones, nec tanta sequi me jussa pigebit.
535  Unum addas, oro: sine me tunicamque nitentem,
536  Et chlamydem tibi ferre novam; sordentiaque isthaec

184  Membra deo similis, seseque ante ora locavit
185  Conjugis adversae residens, atque infit ab ore:
186  Indomitum superi tibi olympia tecta colentes
187  Prae cunctis mulier, dederunt cor: non ita certe
188  Duraque et obfirmans animum sese ulla teneret
189  Conjuge conspecto, passus qui plurima ponto
190  Bis decimo in patriam salvus pervenerit anno. 190
191  Tu nutrix mihi sterne torum, quo languida

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report