Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: IterUm Your search found 1568 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 401-500:401. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] IOSEPH IOSEPH, de Rachel filius Iacob, fratres suos criminis pessimi apud patrem accusauit. Fratribus odio erat, quod magis a patre diligeretur. Somnium uidit, manipulos fratrum adorantes manipulum suum; iterum solem et lunam et stellas XI adorantes se. Missus a patre de ualle Ebron uenit in Sichem. Fratres adiit pascentes in Dothaim. Dum deliberant eum interficere, ne id agerent, Ruben intercessit. In cisternam ueterem
402. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] recessere. Pecuniam, quam pro eo soluerant, in saccis comperiunt. Rem patri indicant et Beniamin secum ad regem deducendum postulant. Flebat Iacob et nolebat eum a se dimittere. Cęterum fame inualescente compulsus est iterum eos mittere una cum Beniamin et muneribus resinę, mellis, storacis, stactes, terebinti et amigdalarum ac pro comparando frumento X. duplam pecuniam,
403. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section] seruatum est, mansit incorruptum. Erat autem man
quasi semen coriandri, album, mellei saporis. Aaron in uase collectum posuit in
tabernaculo ad memoriam posterorum. Quadraginta annis hoc cibo usi sunt. De
Syn uenerunt in Raphidin. Iterum murmurarunt ob aquę penuriam. Moyses
percussit uirga petram Oreb, et fluxerunt aquę. Nomen loco inditum
404. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] Cum ob idolatriam seruissent Palestinis XL annis, angelus apparuit uxori Manuę, quę sterilis erat, et ex ea nasciturum prędixit nazareum, qui populum uindicabit in libertatem. Hoc ipsa retulit marito. Angelus autem iterum ambobus apparens insinuauit illis nato puero, quid facto opus esset. Manue quęrenti nomen angelus respondit: Angeli nomen mirabile Quid quęris nomen meum, quod est mirabile? Manue
405. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] sibique coniunxit. Ea promissis corrupta solicitauit uirum sciscitans, in quo esset eius fortitudo et quali uinculo constrictus teneri posset. Ter mulierem elusit, quarto uerum indicauit. Ligatus primo funes abrupit neruiceos, iterum canipeos, qui nunquam in opere fuerant, tertio clauum alte in terra defixum, cui per septem capillos alligatus fuerat, euulsit. Postremo, quia nazareus erat, id est consecratus Domino ab utero matris suę raso capite
406. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section] cum quarto uocaretur, respondit: Loquere, Domine! Dominus prędixit mala Heli futura et domui eius. Quę cum euenissent, sanctificatus est Samuel et factus est propheta fidelis in Israhel. Iterum et apparuit Dominus in Sylo. Idem conuertit populum ab idolis Baalim et Astaroth ad dei ueri cultum. Congregauit Israhelitas in Masphat. Orauit pro eis, et ipsi fleuerunt et ieiunauerunt peccata sua Domino confitentes.
407. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] capite in terra prostratus adorauit dicens: Nudus egressus sum de utera matris meę, nudus illuc reuertar; Dominus dedit, Dominus abstulit; sicut Domino placuit, ita factum est; sit nomen Domini benedictum. Iterum Sathanas exibita sibi potestate in corpus eius, ulcere pessimo totum uulnerauit. Iob ergo a planta pedis usque ad uerticem capitis putridus, testa saniem deradebat iacens in sterquilinio. Obprobratus increpitusque ab
408. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] inquit, absque iniquitate manus meę, cum haberem mundas ad Deum pręces. Non peccaui et in amaritudinibus moratur oculus meus. Libera me, Domine, et pane me iuxta te et cuiusuis manus pugnet contra me! Iterum ab amicis increpitus: Vsque quo, ait, affligitis animam meam? Miseremini mei, miseremini mei saltem uos, amici mei. Scio enim, quod redemptor meus uiuit, et in nouissimo die de terra surrecturus
409. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section] Iezabelis, uxoris Achab, minas fugiens transtulit se ad oppidum Iuda Bersabee. Et dum a Domino finem uitę petit, somno opprimitur. Ad tactum angeli expergefactus reperit ad caput panem subcinericium et uas aquę. Refocillatus iterum se quieti dedit, sed rursum excitatus cum comedisset et bibisset, in fortitudine cibi huius ambulauit XL diebus et XL noctibus usque ad montem Dei Oreb mansitque in spelunca. Conquestus est coram Domino de idolorum
410. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] Post hęc uita decessit. Veruntamen sepultus quoque miraculo non caruit. Hominis quippe cadauer in sepultura cius deiectum, cum sepulti ossa tetigisset, reuixit atque is, qui erat mortuus, a mortuo prophetę corpore iterum uiuens exiit. QVATVOR PROPHETAE ESAIAS ESAIAS, filius Amos, uir nobilis a regibus Iuda originem trahens,
411. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section] spiritum meum super semen tuum; de secundo: Super muros tuos, Hierusalem, constitui custodes; tota die et nocte non tacebunt. De tertio: Effundam aquam super sitientem et fluenta super aridam. Et iterum: Sitientes, uenite ad aquas! Idemprophetauit de gentium conuersione ab idolis ad Christum: In die illa, inquit, radix Iesse (id est Christus) stat in signum populorum, ipsum gentes
412. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section] uaticinatus Esaias nec de ipsa Iudeorum tacuit perfidia, qui Christum sibi promissum, cum uenisset, non recęperunt. Dominus, inquit, locutus est: Filios enutriui et exaltaui, ipsi uero spreuerunt me. Et iterum ait: Dixit Dominus: Vade et dices populo huic: Audite audientes et nolite intellegere. Et rursum quęritur Dominus dicens: Quis cęcus nisi seruus meus et surdus nisi ad quem nuncios misi? Vnde
413. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section] uerbum Dei, sed quia
repellitis illud, ecce conuertimur ad gentes. Post hęc poenam
quoque obstinatis denunciat propheta: Terra, inquit, uestra
deserta desolabitur et derelinquetur filia Syon. Et iterum: Ruit
Hierusalem, quia lingua eorum et adinuentiones eorum contra Dominum.
Et rursum: Auferam sepem eius et erit in direptionem. Demum ait:
Hęc dicit Dominus: Ecce in
414. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] sed sęuiente tempestate mittitur in mare, ut reliqui saluentur, Christi pro nobis in mortem dati figuram gerens. A cęto deglutitur et, ut resurrectionis quoque Dominicę typum pręferat, tertia die uiuus in siccum euomitur. Iterum iussus adiit Niniuen; prędixit eius euersionem, sed poenitentiam agentibus Dominus pepercit. Qua quidem in re significat nationes in prędicatione apostolorum relictis idolis Christum suscepturas et Iudeos inuisuros.
415. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] Prędicauerat hoc idem Ionas, sed Niniuitę poenitentiam agendo ueniam impetrauerant et Dominus excidium, quod per prophetam minatus fuerat, inferre noluit. Illi uero, cum a periculo liberati essent, audaciores facti iterum pristinis uitiis sese immersere. Et quoniam ingrati erga eum, a quo ueniam acceperant, extiterunt, merito euersi sunt. Is ergo magis Deum ad uindictam prouocat, qui post remissum crimen iterum offendere non ueretur.
416. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] liberati essent, audaciores facti iterum pristinis uitiis sese immersere. Et quoniam ingrati erga eum, a quo ueniam acceperant, extiterunt, merito euersi sunt. Is ergo magis Deum ad uindictam prouocat, qui post remissum crimen iterum offendere non ueretur. Porro in annalibus ueterum legimus Niniuen (alii Ninum appellant) ab Arbace Medo dirutam ac solo ęquatam et Assyriorum imperium in Medos fuisse translatum Hieroboam, Ioas filio,
417. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] ex illis fere tria milia. Reuersus Iudas uetuit rapere spolia, ne ab iis, qui cum Gorgia in montibus stabant, inuaderentur. Cęterum Gorgiani quoque mente confusi fugam fecere. Iudas autem ad castrorum spolia reuersus est. Iterum non ultra decemmilia militum secum habens Lysiam cum LV milibus peditum et V milibus equitum in aciem egressum superauit ad Bethoron. Hinc Hierosolymam profectus expiauit sancta, obtulit sacrificium, adorauit Dominum
418. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] Iazer cępit. Symone fratre Galileis in subsidium misso gentium, quę illum inuaserat, exercitum profligauit. Ipse uero cum Ionatha, fratre altero, capit Besor, expugnat Masphat et alias quidem subiugat Galaditidis ciuitates. Iterum cum Timotheo congressus superat. Venit in Syon nemine ex iis, quos secum duxerat, amisso. Deinde regem Antiochum cum centummilibus peditum, uigintimilibus equitum et XXXII elephantis obuium commisso pręlio uicit.
419. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] eundem flagellis cędendo semiuiuum de loco eiecerunt. Prostratus iacebat ille, populus uero gratias agens Deo consolabatur. Porro Onias duram hominis sortem miseratus pro illo hostiam obtulit Deo cum pręcibus. Atque iterum iidem equites affuere Heliodorum monentes, ut Onię sacerdoti gratias ageret pro uita sibi illius pręcationibus donata. Hoc tantum effati a conspectu hominum sese subtraxere. Heliodorus igitur actis Onię gratiis re
420. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph | Section] quos Saracenos appellant / diuturno bello contusos defatigatosque / atque a Betica / quam occupauerant expulsos Poeni ex Hispania pulsi. vsque in Aphricam caedendo ac vrbes eorum diripiendo persecutus est. Cuius refrigerato calore / seque ad italicos tumultus conuerso iterum Poeni collectis animis oras Siciliae / Sardiniae / Corsicae / atque Italiae vehementer infestant: Poeni denuo infestant. proximo quoque anno pene summum Pontificem feras venantem intercoepere. Summus pontifex a Poenis fere interceptus.
421. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph | Section]
|
sic emersit, ut nullum aptiorem Viennae Vienna Pannoniae. Caesar iudicet in obeundis maximarum rerum legationibus. Quod si nunc suus uirtutibus honor redderetur, si bonae artes in precio essent, iam tuis iterum auspiciis noui conspicerentur Camilli, Camilli. Decii, Decii. Fabricii, Fabricii. Marcelli,
Decii. Fabricii, Fabricii. Marcelli, Marcelli. Scipiones: Scipiones. iterum extenderetur imperium Romanum in Pontum, Pontus. Persas, Persae. Arabas, Arabes. et Garamantas.
frustrabunt. Ita sunt loca pleraque non manu modo, sed etiam natura munita, ut vix ulla vis hominum, ut ipsi castra tenere solent, illa expugnare possit, quemadmodum etiam antea Beatissimi Vestre satis abunde perscripsi. Itaque iterum atque iterum Sanctitati Vestre suppplico, ut, dum potest, miserrimis ipsis regnis de republica Christiana, si fateri volumus, tam bene meritis tempestive succurrat subveniatque, ne, dum maxime vellet, non possit, cogaturque dicere
Ita sunt loca pleraque non manu modo, sed etiam natura munita, ut vix ulla vis hominum, ut ipsi castra tenere solent, illa expugnare possit, quemadmodum etiam antea Beatissimi Vestre satis abunde perscripsi. Itaque iterum atque iterum Sanctitati Vestre suppplico, ut, dum potest, miserrimis ipsis regnis de republica Christiana, si fateri volumus, tam bene meritis tempestive succurrat subveniatque, ne, dum maxime vellet, non possit, cogaturque dicere non putaram,
inbiberunt, adeo, ut vix
Christianismum apud eos liceat agnoscere. Vereor, ne verum esse contestentur,
quod dici solet, imperium ad eos transiturum, quorum habitus moresque imitati
fuerint. Quod ne accidat, Sanctitas Vestra provideat, iterum atque iterum
supplico, quoniam, si amittentur, non minorem cladem calamitatemque
Christianitati sunt allatura, quam olim amissio Constantinopolitani imperii
attulerat.
adeo, ut vix
Christianismum apud eos liceat agnoscere. Vereor, ne verum esse contestentur,
quod dici solet, imperium ad eos transiturum, quorum habitus moresque imitati
fuerint. Quod ne accidat, Sanctitas Vestra provideat, iterum atque iterum
supplico, quoniam, si amittentur, non minorem cladem calamitatemque
Christianitati sunt allatura, quam olim amissio Constantinopolitani imperii
attulerat.
exaltatus. Qui enim per tormenta interemptus fuerat, surrexit
de sepulchro uiuens in ęternum. Quem Iudei probro contemptuique habuerant, discipuli eius in
cęlum ascendentem uiderunt. Quem Pilatus Herodesque damnauerant, in cęlesti regno ad dexteram
sedit Dei Patris, iterum uenturus, ut iudicet mundum, in quem uenerat iudicandus. Nos ergo, si
cum illo exaltari cupimus, cum illo et humiliemur. Interim uelim, quando ista, quę scripsimus,
perlegeris, quicquid apte *corr. ex appte appositeque dictum
uidebitur, non mihi hoc
detegeret dicens: Quid me quęritis interficere? Poterant iure quidem
illum Deum esse credere, qui secreta cordis nosset. Sed odii morbo excęcati dissimulare, quod
nequiter parabant, maluerunt et eum, qui cultu dignus erat diuino, contumeliis afficere.
Iterum, cum ad phariseos et scribas diceret: Qui ex Deo est, uerba Dei audit.
Propterea uos non auditis, quia ex Deo non estis, responderunt: Nonne bene
dicimus *corr. ex benedicimus nos, quia Samaritanus
caput
reclinet suum. Poterat quippe Dominus Iudeos sibi tam infensos repente perdere, sed maluit
latere, ut nobis documento esset ne tunc quidem, cum possumus, in aduersantium furorem
uindicare uelle, sed potius ab eis recedere, et pati magis iniuriam quam inferre.
Iterum idem Euangelista refert, quod sublatis de terra lapidibus minati sunt dicenti:
Ego et Pater unum sumus. Iisdem ferme lapidibus eum postea im Heretici petere ausi sunt: Arrius, qui asserit inęqualem esse Patri
Filium, Cherintus et
Pascha celebranda esset. Mihi tamen uidetur
ista quoque exponi posse, ut dicamus unam Mariam diuersis locis et temporibus officio isto
erga Christum uiuentem non bis, sed ter fuisse functam: semel, quod Lucas memorat, quando
dimissa sunt ei peccata multa, quia dilexit multum; iterum, quod Ioannes tradit ante sex dies
Paschę; tertio, de quo Mattheus et Marcus pariter scribunt.
Et hi quidem unguenti dispendium quosdam ex discipulis indigne tulisse aiunt. Ioannes autem
in solum Iudam id reiecit. Et fortasse alii discipuli a Iuda persuasi bono erga
columbas euertit et dixit eis: Domus mea domus orationis est,
uos autem fecistis illam speluncam latronum. Mira res! Vnum multi fugiunt, nemo
resistit. Necdum tamen diuinitatis uim in homine consyderant, cum pręsertim bis hoc egisset,
semel, quod Ioannes, iterum, quod reliqui tradunt. Sed in eum, quem toties formidarunt, elapso
mox pauore magis indignantur (ut Marcus et Lucas aiunt) et, in qua potestate hoc faceret,
interrogant. Quasi uero non satis eos edocere possit ipse metus, quo perculsi repugnare non
sunt ausi. Et quoniam nec
qui traderet eum. Propterea dixit: Non estis mundi omnes. Latebat ergo inter
agnos lupus, inter homines sanctos spiritus nequam. De quo dicitur: Vnus uestrum diabolus est.
Sequitur: Postquam ergo lauit pedes eorum, accepit uestimenta sua et, cum recubuisset
iterum, dixit eis: Scitis, quid fecerim uobis? Vos uocatis me Magister et Domine, et bene
dicitis; sum etenim. Si ergo ego laui pedes uestros, Dominus et Magister, et uos debetis
alter alterius lauare pedes. Exemplum enim dedi uobis, ut, quemadmodum ego feci uobis, ita et
uos
Et, si Dominus non est dedignatus
pedes lauare seruis, quanto minus debet pudere seruum, ut conserui lauet pedes? Et hoc esse
puto, quod Apostolus pręcipit: Alter alterius onera portate, et sic adimplebitis legem
Christi. Deponit autem Dominus uestimenta sua et iterum sumit, ut, quod uerbis
prędicauerat, gestu designet. Dixerat enim, quia crucifigendus esset et a morte suscitandus.
Cum igitur corpus suum in cruce mortuum reliquit, tunc deposuit uestimenta sua. De cruce autem
sublatus in sepulchro recubuit. Et rursum uestem carnis
ipsas negationes. Alii non diuidendo tres totas in prima incluserunt,
ueluti unum corpus efficientes trinę ipsius negationis. Vnde tunc quoque, cum facta est, totam
explicant ante galli cantum, licet et post *corr. ex ante primam
gallus cantauerit et iterum post **corr. ex ante secundam et tertiam,
sicut Marcus affirmat.
Et cum Petrus dixisset ne in mortem quidem eunti se defuturum, similiter omnes dixisse
Mattheus et Marcus aiunt. Veruntamen et hi fugerunt et ille negauit, ut noscamus nostram
carnis nostrę
imbecillitatem et enitamur, ut saltem uoluntas ad bene agendum prompta sit. Vt autem prompta
sit, precatione opus est, iuxta illud: Petite, et dabitur uobis.
Hoc quoque Dominus noster suo nos uolens instruere exemplo (ut Euangelista ait) iterum
secundo abiit et orauit: Pater mi, si non potest hic calix transire, nisi bibam illum, fiat
uoluntas tua! Et nos orando dicimus: Fiat uoluntas tua, sicut in cęlo et in
terra! Vt ubique eius uoluntas fiat, qui ubique bonus est et malum uelle omnino
orauit: Pater mi, si non potest hic calix transire, nisi bibam illum, fiat
uoluntas tua! Et nos orando dicimus: Fiat uoluntas tua, sicut in cęlo et in
terra! Vt ubique eius uoluntas fiat, qui ubique bonus est et malum uelle omnino non
potest. Et uenit iterum — inquit — et inuenit eos dormientes. Erant enim
eorum oculi grauati. Et relictis illis iterum abiit, et orauit tertio eundem sermonem.
Tertio orando docet instandum esse precibus, donec, quod petimus, impetremus, si tamen, quod
animę saluti
Fiat uoluntas tua, sicut in cęlo et in
terra! Vt ubique eius uoluntas fiat, qui ubique bonus est et malum uelle omnino non
potest. Et uenit iterum — inquit — et inuenit eos dormientes. Erant enim
eorum oculi grauati. Et relictis illis iterum abiit, et orauit tertio eundem sermonem.
Tertio orando docet instandum esse precibus, donec, quod petimus, impetremus, si tamen, quod
animę saluti conferat, petimus. Non ergo orat, ne transeat ab eo calix, quem iam assensit, ut
bibat, sed ut nos erudiat tunc
essentię, quę in Christo erat, ferre nequiuerunt
et in terram statim prostrati sunt. Retrorsum abire et in terram cadere proprium est
iniquorum. Retrorsum abis, cum Domino tuo peccas. In terram cadis, cum cęlestium bonorum
oblitus terrena diligis.
Iterum ergo interrogauit eos: Quem quęritis? Illi autem dixerunt: Iesum Nazarenum.
Respondit Iesus: Dixi uobis, quia ego sum. Si ergo me quęritis, sinite hos abire.
Animaduerte diligenter, quid respondeat: Si me quęritis — inquit — sinite
hos
dicens: Si male locutus sum, perhibe testimonium de malo, sin autem bene, quid me cędis?
Ille igitur aduersario alteram offert maxillam, qui molli responso eius mitigare tentat
iracundiam. Neque enim debemus irato rursum maxillam offerre, ne demus ei occasionem iterum
peccandi, si adhuc furere uisus fuerit.
Si male locutus sum, inquit. Quomodo potuit male loqui Dei Verbum aut non bene
loqui Dei uirtus et Dei *corr. ex prestas
**corr. ex inficiantur
ergo: Erat autem Symon Petrus stans et calefaciens se. Dixerunt ergo ei:
Nunquid et tu de discipulis eius es? Negauit ille et dixit: Non sum. Rursum inquit ei unus ex
seruis pontificis, cognatus eius, cuius abscidit Petrus auriculam: Nonne ego te uidi in horto
cum illo? Iterum ergo (hoc est tertio) negauit Petrus. Et statim gallus
cantauit. Quid agis, quid tergiuersaris, Petre? Cum quo mori, cum quo in carcerem ire
profitebare, eum tam repente deseris, tam turpiter fugis, cum te nosse pernegas? Si uitę
periculum times, cur a
rem, nisi
quia Christum, quem Iudei repudiarunt, gentilitas susceptura erat. Iudei ergo continuis
clamoribus instabant, ut Barraba dimisso Christus crucifigeretur.
Aestuabat Pilatus, quid sibi agendum esset, incertus. Introiuit ergo (ut
Ioannes ait) iterum in prętorium, et uocauit Iesum et dixit ei: Tu es rex Iudeorum?
Iesus autem, qui prius tacuerat, tunc respondit dicens: A temetipso
hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me? Quare, quem nihil latere potest, quasi rerum
ignarus interrogat?
insontem esse promulgarat, eum indumento exutum flagris diuerberauit, deinde spinis
pungentibus a militibus coronari arundineque percuti, alapis cędi et omnibus affici iniuriis
passus est, postremo, ut crucifigatur, sustinuit.
Sic enim in Ioanne est scriptum: Exiuit iterum Pilatus foras et dicit eis: Ecce
adduco (uobis) **add. eum foras, ut cognoscatis, quia nullam inuenio in eo causam.
Exiuit ergo Iesus portans spineam coronam et purpureum uestimentum. Et dicit eis: Ecce
homo! Intuetur ergo Iudeorum belluina
Vnde
etiam Pilatus, qui gentilis erat, cum audisset hunc sermonem, magis timuit.
Timuit quippe, ne autor fieret eius necis, qui non solum culpa careret, sed etiam Filius Dei
diceretur.
Et ingressus — inquit — prętorium iterum, dicit ad Iesum: Vnde es tu? Iesus
autem responsum non dedit ei. Dicit ergo ei Pilatus: Mihi non loqueris? Nescis, quia
potestatem habeo crucifigere te et potestatem habeo dimittere te? Tuo te ore iniusti
iudicii damnas, o Pilate. Potestatem te habere dicis
tuam miseram matrem tantis liberet animi angustiis. Donec saltem, sicut
prędixisti*, eueniat, interim inquietum erit cor meum, pectus ęstuabit desyderio, oculi
lachrymas effundere non cessabunt, somnum non capient, nihil, quod sibi uisu lętum sit,
spectare poterunt. Solus tuus iterum uiuentis exhilarare poterit conspectus, sola tui corporis
lętificare resurrectio meque ingenti anxietudine pene deficientem ab interitu liberare.
Dum his aliisque huiusmodi querelis ante crucem filii sui Beata Virgo fatigaretur, mulieres,
quę aderant, tristem
agitatus Dominus coepit sitire. Sitio, inquit. Hinc illi, qui nulla prorsus
mouebantur miseratione, obtulerunt ori eius spongiam arundini superpositam, aceto plenam.
Scilicet parum fuerat ad crucem eunti ac sitienti uinum fele et myrrha mixtum porrexisse, nisi
nunc iterum acetum propinarent in cruce morienti. O flagitium ingens, o impietas omnes uincens
impietates. Os illud fele et aceto potatur, a quo omni melle dulcior fluebat oratio, omni auro
preciosior, omni chrystallo purior, omni medicinę genere potentior atque salubrior. Fele et
Cum igitur iam in mortem anhellaret, iuxta Lucę Euangelium clamans uoce magna ait:
Pater, in manus tuas commendo spiritum meum. Et hęc dicens expirauit. Ideo uoce
magna clamat, ut, sicut uerbis prędixerat, se potestatem habere ponendi animam suam et iterum
sumendi eam, re atque opere ostendat. Qui enim moriendo clamare potuit, poterat non mori, si
uellet. Clamor iste testatur non uiolentam esse mortem, sed uoluntariam. Volens ergo mortuus
est, uolens resurrexit. Non tamen ideo excusatur impietas Iudeorum, qui innocentem
est, requiratur, sed potius unus ille, quem nos colimus, cuius gesta uaticiniis respondent
prophetarum, ab omnibus adoretur, reliqua, quę de Messia scripta sunt, explicabimus, ut
appareat ex his, quę Christo olim crucifixo contigerunt, iam impleta esse nec oportere quidem,
ut iterum redintegrentur, quę semel sunt peracta.
Euangelica tradit historia Ioseph, de tribu
Puer
et stirpe Dauid exortum, uirum fuisse Marię, de qua natus est Iesus, qui uocatur
Christus. Maria erat uirgo, et Ioseph quidem
Ecce ego uenio, et habitabo in medio
tui, ait Dominus. Idem astruit Sophonias dicens: Rex Israhel Dominus in medio
tui... ipse saluabit. Et Dauid: Suscepimus, Deus, misericordiam *add.
tuam in medio templi tui. Et iterum in alio psalmo: Dominus
— inquit — in templo sancto suo, Dominus in cęlo sedes eius. In cęlo enim sedebat
ad dexteram Patris, excelsus et sublimis, et in terra erat in humanitate nostra submissus et
humilis. A Virgine Matre oblatus est in
eius imperium, et pacis non erit finis.
Idem alibi: Vę, qui dicit patri: Quid generas? Et mulieri: Quid parturis? Illis
utique uę istud futurum denunciatur, qui Christum denegant uel de Patre genitum ante omnia
tempora uel de matre in tempore. Iterum alibi: Propter Syon — inquit — non
tacebo, et propter Hierusalem non quiescam, donec egrediatur ut splendor uirtus eius, et
saluator eius ut lampas accendatur. Et uidebunt gentes iustum tuum, et cuncti reges inclytum
tuum. Ad Ecclesiam
prędicta sunt, impleri in Euangelio monstrabimus, magis patescat, quam stulta sit Iudeorum
credere Christo nolentium obstinatio.
In persona Christi uenturi dici illa in psalmis nemo negat: Ego autem mendicus sum et
pauper; Dominus solicitus est mei. Et iterum: Libera me — inquit —
quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me. Pauper enim
factus est, ut nos in cęlesti regno diuites faceret, dicente Iacobo apostolo: Pauper,
diues in fide, hęres erit regni.
nulla malarum
cupidinum uis corrupit. Tales erant illi, quibus Petrus apostolus scribens ait: Et ipsi,
lapides uiui, superędificamini domos spiritales in sacerdotium sanctum. Montes autem
psalmista nominat: Montes exultabunt in conspectu Domini. Et iterum: Montes
in circuitu eius, et Dominus in circuitu populi sui. Et rursum: Fundamenta eius
in montibus sanctis. Apostoli quippe fundamenta Ecclesię sunt, apostolorum autem
fundamentum Christus est.
Hi fuerunt principes illi, quos
Dominus: Nubibus mandabo,
ne pluant super Israhel imbrem. Et hoc quidem tunc est impletum, cum discipuli Domini
a Iudeis repulsi recesserunt ad gentes. Quid adhuc dicam? Hi fuerunt fulgura dicente Propheta:
Alluxerunt fulgura eius orbi terrę. Et iterum: Fulgura — inquit —
in pluuiam fecit. Parum est fuisse fulgura, etiam cęli fuere. Cęli
— inquit — enarrant gloriam Dei, et opera eius annunciat firmamentum.
Apostoli ergo cęli, Christus eorum firmamentum est.
nobis insensibilia sint, autoris autem sui sentiant imperium et
eius iussa peragant. De tranquillitatis autem tam repentinę miraculo prędictum fuisse credimus
a psalmista dicente: Tu dominaris
potestati maris, motum autem fluctuum eius tu mitigas. Et iterum alibi:
Statuit procellam eius in auram, et siluerunt fluctus eius. Et lętati sunt, quia
siluerunt, et deduxit eos in portum uoluntatis eorum. In Ecclesiastico etiam, et
quidem plenius explicatiusque est scriptum. Dicitur enim: In sermone eius siluit
lęta tormenta, per quę uir fidelis meretur ęterni refrigerii mercedem! Et rursum alibi aiunt:
Cibabis nos pane lachrymarum, et potum dabis nobis in lachrymis in mensura. Posuisti
nos in contradictionem uicinis nostris, et inimici nostri subsannauerunt nos. Et
iterum in alio psalmo: Posuisti nos — inquiunt — opprobrium uicinis
nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro. Vicinis et qui in
circuitu sunt, hoc est Iudeis et gentibus; ab utrisque enim passi sunt persecutiones.
Et
negligunt, a Christi inimicis uexentur et castigati aut corrigantur ut Niniuitę aut ut
Aegyptii in abyssum mersi pereant. Satis de fidelium martyrio. Reliqua consyderemus.
In Euangelio ex quinque panibus et duobus pisciculis quinque milia hominum satiauit Dominus
et iterum septem panibus quatuor milia uirorum pręter pueros ac mulieres. Huiusce rei in
Veteri Testamento figuram apparere uoluit. Concessit enim Heliseo prophetę, ut uiginti panibus
ordeaceis centum uiri saturarentur. Aliquid etiam cibi superfuit, ut indicio esset illud, quod
ex maxilla
l igna pro diis habebant. Et nomen eorum fuit deletum, ut non gentiles
nuncupentur, sed Christiani, nouo nomine, de quo Esaias: Et uocabitur tibi —
inquit — nomen nouum, quod os Domini nominabit.* Et iterum in psalmis legimus:
Qui habitare facit sterilem in domo, matrem filiorum lętantem. Gentilitas enim,
quę nullum uerę uirtutis fructum proferre poterat, erroribus uani ritus implicita, in Christum
credendo facta est hortus bonorum omnium et in Ecclesia, quę
fiunt.
Multa pręterea in parabolis ad populum loquente Domino accedunt discipuli et:
Quare — inquiunt — in parabolis loqueris eis? Respondit: Quia
uobis datum est nosse mysterium regni cęlorum, illis autem non est datum. Et iterum:
Ideo — inquit — in parabolis loquor eis, quia uidentes non uident et
audientes non audiunt neque intelligunt. Et adimpletur in eis prophetia Esaię dicentis:
Auditu audietis, et non intelligetis; uidentes uidebitis, (et non uidebitis).*
**corr. ex sanetur
Vbi hęc significata siue prędicta inueniemus? Quantum ad unctionem spectat mulieris, reor
equidem figuratum fuisse in Dauid rege, quem in Iudea regnaturum unxit Samuel propheta in
Bethlem, iterum tribus Iuda in Hebron, tertio cunctę tribus simul, cum ad illum ibidem
conuenissent. Ita Dominus noster Iesus ter unctus in Euangeliis apparet: primo, quod Lucas
refert, a muliere peccatrice in domo pharisei, quę pedes eius lachrymis lauit, capillis
tersit, unguento unxit
tertio cunctę tribus simul, cum ad illum ibidem
conuenissent. Ita Dominus noster Iesus ter unctus in Euangeliis apparet: primo, quod Lucas
refert, a muliere peccatrice in domo pharisei, quę pedes eius lachrymis lauit, capillis
tersit, unguento unxit et ueniam meruit peccatorum; iterum, quod Ioannes narrat de Maria, in
domo Marthę, ubi erat Lazarus ex conuiuis, quem de monumento suscitauerat Dominus; tertio
quidem Matheus et Marcus testantur, in domo Symonis leprosi, quando mulier, ut supra diximus,
non pedes unxisse, sed super caput recumbentis Domini
et lactentium
perfecisti laudem. Hoc de se prophetatum ipse Iesus dixit, cum pueris in templo osanna
canentibus pharisei et scribę indignarentur et laudi eius, quem et ipsi laudare debebant,
inuiderent cumque sibi pręferri grauiter ferrent.
Coacto igitur iterum concilio in atrio Caiphę pontificis pari omnium consensu deliberant
atque decernunt perdere Saluatorem. Quem** certe infelicius perdiderunt non credendo quam
interficiendo, quando quidem post commissum quoque flagitium non negabatur eis poenitentię
locus, si ad eum, quem
panis cum lactucis edendus agrestibus, in quibus poenitentię amaritudo est. De
isto prophetauit Esaias, cum diceret: Et faciet Dominus exercituum omnibus populis in
monte hoc conuiuium pinguium, conuiuium uindemię, pinguium medullatorum,** uindemię defecatę.
Et iterum: Dabit tibi Dominus panem arctum et aquam breuem, et non faciet auolare
a te ultra doctorem tuum, qui utique in Euangelio ait: Ero uobiscum usque ad
consummationem*** seculi. Prędixit de ipso et Hieremias, ubi ait: Confluent ad
bona
Vnde in alio psalmo ipsum Dominum alloquitur Propheta et ait: Filii seruorum tuorum
habitabunt, et semen eorum in seculum dirigetur. Quos dixit patres, eos nunc appellat seruos.
Filii autem et semen sunt illi, ad quos etiam Apostolus dicebat: Filioli mei, quos
iterum parturio, donec formetur in uobis Christus.
Post multa, quę in Ioannis Euangelio habentur, de persecutione Iudeorum et impietate
conqueritur dicens: Qui me odit, et Patrem meum odit. Inseparabilis enim
substantia Pater et Filius est. Quicquid
re dixerat Propheta: Nox nocti indicat scientiam. Nox nocti — Iudas
Iudeis. Quemcunque osculatus fuero — inquit — ipse est, tenete eum.
Vnde alibi dicitur ei: Os tuum abundauit malicia, et lingua tua cincinnabat
dolos. Et iterum alibi: Molliti sunt sermones eius super oleum, et ipsi sunt
iacula. Molliti erant***, cum ille diceret: Aue rabbi et osculo
blandiretur, sed idem iacula erant, quia necem intendebant ei, qui tali signo inimicis
prodebatur. Quam ob rem rursum ipse
mea uoluntas, sed tua fiat, ut hoc quoque ante
designatum fuisse animaduertere possent fideles, in psalmis conscribi curauit:
Multiplicata est — inquit — super me iniquitas superborum, ego autem in
toto corde meo seruaui mandata tua. Et iterum: Principes
persecuti sunt me
gratis, et a uerbis tuis formidauit cor meum. Factus est enim obediens usque ad
mortem, mortem autem crucis. Vincula quoque passurum Ezechiel propheta prędixerat Spiritu
Sancto dicente: Et tu,
Domino miserante restituit. Scrutemur talia in Testamento Veteri, ut cuncta Nouo conuenire
monstremus.
Quid est illud in psalmis: Astiterunt reges terrę, et
principes conuenerunt in unum aduersus Dominum et aduersus Christum eius? Et
iterum: Principes persecuti sunt me gratis, nisi quia et principes sacerdotum et
Pilatus pręses et rex Herodes, ad quorum conspectum circumductus est Iesus, ut singulorum
subiret iudicium, omnes ei aduersati sunt, omnes eum persecuti? Nam a Pilato quoque, qui
quod amiserat, recepit, ita Petrus post fletum in ordinem receptus est
apostolorum. Respexit enim illum Dominus, ut illud impleret in Esaia dictum: Ad
quem respiciam, nisi ad
pauperculum et contritum spiritu, et trementem sermones meos? Et iterum:
Vias eius uidi — inquit — et sanaui eum, et reduxi eum. Trinam ergo
negationem fletu poenitentię Petrus deleuit. Et tu, qui Domino reconciliari cupis, Petrum
imitatus ablue lachrymis trini generis peccatum: cogitationis, uerbi et operis.
multo antequam hoc euenisset, conquestus est dicens: Ego redemi eos, et ipsi
locuti sunt contra me mendacia. Aduersus quos ipse etiam propheta indignanter
exclamans ait: Arastis impietatem, iniquitatem messuistis, comedistis frugem
mendacii. Et iterum *corr. ex lachrymam tuam
Dominus in psalmis: Insurrexerunt — inquit — in me testes
iniqui, et mentita est iniquitas sibi. Sibi enim, non aliis nocet, qui falsa loquitur,
iuxta illud: Os, quod
os, et
eiecistis linguam? Nunquid non uos filii scelesti, semen mendax? Ipsius etiam Domini
in psalmis lamenta audimus: Confusio — inquit — faciei meę cooperuit me, a
uoce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis. Et iterum:
Sustinui opprobrium — inquit — operuit confusio faciem meam. Et
rursum: Tanquam
prodigium factus sum multis. Et in alio loco: Viderunt me, et mouerunt
capita sua. Et in Hieremia: Factus sum
mei dixerunt mala mihi: Quando
morietur, et peribit nomen eius? Crucifige Iesum, inquiunt, et dimitte Barrabam. De
tam peruerso iudicio taxat eos Propheta, cum ait: Etenim in corde iniquitates operamini,
in terra iniustitias manus uestrę concinnant. Et iterum: Vsquequo iudicatis
iniquitatem, et facies peccatorum sumitis? Talibus autem per Esaiam Spiritus Sanctus
grauiter minatus est dicens: Vę, qui dicitis malum bonum et bonum malum, ponentes
tenebras lucem, et lucem tenebras, ponentes amarum in dulce, et
Promissum enim
dilexerunt, sed exibitum detestati sunt. Eadem ista succincto complexus est sermone Esaias
dicens: A planta pedis usque ad uerticem non est in eo sanitas. Vulnus et liuor et plaga
tumens non est circumligata nec curata medicamine neque fota oleo. Idem iterum ait:
Inglorius erit inter uiros aspectus eius, et forma eius inter filios hominum.
Ipse et Dominus despectum se et pro nihilo habitum confitetur in psalmis dicens:
Ego uermis sum, et non homo, opprobrium hominum et abiectio plebis. Omnes uidentes me
Filius ad Patrem dicens: In me
transierunt *corr. ex trasierunt irę tuę... et omnes fluctus tuos
induxisti super me. Quasi diceret: Omnem uindictam, quam in peccatores effusurus eras,
ego sustineo, ut per me omnium miserearis. Et iterum alibi ad Patrem: Quem tu
percussisti — inquit — ipsi
persecuti
sunt. Pater ergo miserando percussit, Iudei sęuiendo persecuti sunt: Patrem
commouit pietas, Iudeos odia concitarunt. Ideo subiunxit:
autem (crura)* — ut Ioannes
refert — eo quod iam mortuus esset, non fregerunt crura, sed unus militum lancea latus eius
aperuit, et continuo exiuit sanguis et aqua. Facta autem sunt heç — inquit
— ut Scriptura impleretur: Os non comminuetis ex eo. Et iterum alia Scriptura dicit:
Videbunt, in quem transfixerunt. Primum Scripturę dictum in Exodo habetur, ubi de agno
in Paschate immolando lex est, alterum in Zacharia legitur, dicente Domino: Aspicient in
me, quem confixerunt. Ipsum autem lateris uulnus in
aures ad uocem incantantis sapienter. Audite ad ęternę beatitudinis pręmia uos
uocantem Hieremia dicente: Reuertere, auersatrix Israhel, ait Dominus, et non auertam
faciem meam a uobis, quia sanctus ego sum, dicit Dominus, et non irascar in perpetuum.
Et iterum: Laua — inquit — a malicia cor tuum, Hierusalem, ut salua fias.
Vsquequo morabuntur in te cogitationes noxię? Et rursum: Recedite de medio
Babylonis, de terra Caldeorum egredimini, hoc est de medio confusionis et de terra
surrexerunt. Et exeuntes de
monumentis post resurrectionem eius uenerunt in sanctam ciuitatem, et apparuerunt multis.
Post resurrectionem eius, inquit, ut ipse esset primogenitus resurgentium ex mortuis,
quem alii sequi deberent. Neque enim isti ita resurrexerunt, ut iterum moriantur sicut
Lazarus. Nam omnibus uisibiles apparerent, si cum mortali corpore surrexissent. Dicitur autem:
Apparuerunt multis, sicut et ipse Dominus multis apparebat, non omnibus, hoc est
illis duntaxat, qui *corr. ex plausus
Et quoniam, quicquid Pater facit, similiter et Filius et Spiritus Sanctus facit, ipsam
Christi resurrectionem tota Trinitas operata est. Ideo ipse ad Patrem in psalmis ait:
Domine, eduxisti ab inferno animam meam, saluasti me a descendentibus in lacum.
Et iterum: Deus — inquit — redimet animam meam de manu inferi, cum
acceperit me. Rursumque alibi: In ipso sperauit cor meum, et refloruit caro mea.
Pater quoque ad eum: Cum ipso sum — inquit — in tribulatione.
ipso sperauit cor meum, et refloruit caro mea.
Pater quoque ad eum: Cum ipso sum — inquit — in tribulatione.
Erripiam eum, et glorificabo eum. Idem testatur Petrus apostolus dicens, quod Deus
suscitauit eum solutis doloribus inferni. Et iterum: Hunc Iesum — inquit —
resuscitauit Deus, cuius nos omnes testes sumus. Hoc ipsum asseruit Paulus, ubi ait:
Suscitauit eum a mortuis, amplius iam non reuersurum in** corruptionem**.
Ipse tamen Dei Filius Iesus in
Deus, cuius nos omnes testes sumus. Hoc ipsum asseruit Paulus, ubi ait:
Suscitauit eum a mortuis, amplius iam non reuersurum in** corruptionem**.
Ipse tamen Dei Filius Iesus in Euangelio ait: Potestatem habeo ponendi animam meam et
iterum sumendi eam.
Apostolis quoque suis compluries quidem prędixit, quod Filius hominis tradetur, ut
crucifigatur, et tertia die resurget. Et cum resurrexero — inquit —
pręcedam uos in Galileam. Ibi me uidebitis. Sicut ergo a
gloria Patris considenti pręstant famulatum. Tanto enim ipse
maior factus est angelis — ut Apostolus ad Hebreos scribens testatur — quanto differentius prę
illis nomen hęreditauit. Cui enim dixit aliquando angelorum: Filius meus es tu; ego
hodie genui te? Et iterum: Ego ero illi in patrem, et ipse erit mihi in
filium. Multa huiusmodi recitat Apostolus, per quę satis constat Saluatorem nostrum
supra omnem principatum omnemque potestatem atque uirtutem in cęlestibus euectum. Neque enim
asumptę carnis humilitas officere
quam in perfidia manentem repudiaueram, in fine ad fidem conuersam recipiam;
et quam afflixeram, consolabor; eos uidelicet, qui ob Christi contemptum a
Romanis oppressi atque euersi miserabiliorem morte uitam agunt, postremo credentes consolabor.
De quibus iterum idem propheta ait: Reliquię fratrum eius conuertentur ad filios
Israhel, id est ad religionem apostolorum. Ipsi enim filii Israhel sunt, quia et
generis Israhelitici erant et filii diuinę uisionis. Israhel quippe Deum uidens
interpretatur. Ad
enim quędam aperta et oculis mortalium patentia Dei opera, sed in
ea intrare, ut cognoscamus, quare facta sint, nostra non ualet fragilitas. Diuina contemplanti
in Prouerbiis dicitur: Mel inuenisti; comede, quod sufficit tibi, ne forte satiatus
euomas illud. Et iterum: Sicut — inquit — qui mel multum comedit,
non est ei bonum, sic qui scrutator est maiestatis, opprimetur a gloria. Et in
Ecclesiaste: Non plus sapias quam necesse est, ne obstupescas. Quid autem
pręcipue cogitare debeamus, in
igitur Dominus noster in humilitate, surrexit in gloria. Vos illum expectatis; qui si in mille
et quigentorum annorum spacio non uenit, quando ueniet? Veniet autem iste, qui iuxta
prophetarum oracula et passus est, et sepultus est, et resurrexit, et in cęlum ascendit, et
iterum uenturus est, non ut iudicetur, sed ut iudicet. Quo certe iudicio, sicut iusti et
fideles in ęternum saluabuntur, ita scelesti et increduli in fornacem ignis inextinguibilis
sine fine cruciandi detrudentur, ut nunquam iusta uindicta careant, qui nunquam malignę mentis
Nisi uidero — inquit
— nisi
palpauero, sed quia posset esse alius, qui uidetur et palpatur, non esse autem
alium uulnera ipsa, quę in cruce passus est, mihi facient fidem. Deinde dicitur:
Et post dies octo iterum erant discipuli eius intus et Thomas cum eis. Non ante
se iterum eis ostendit quam Thomas desyderio eum uidendi magis fuit accensus. Venit
iterum ianuis clausis. Hinc discimus corpori post resurrectionem immortali facto hoc
ab eo, qui omnia potest,
sed quia posset esse alius, qui uidetur et palpatur, non esse autem
alium uulnera ipsa, quę in cruce passus est, mihi facient fidem. Deinde dicitur:
Et post dies octo iterum erant discipuli eius intus et Thomas cum eis. Non ante
se iterum eis ostendit quam Thomas desyderio eum uidendi magis fuit accensus. Venit
iterum ianuis clausis. Hinc discimus corpori post resurrectionem immortali facto hoc
ab eo, qui omnia potest, tribui, ut clausa quoque penetret et tamen se uidendum, si opus
fuerit,
alium uulnera ipsa, quę in cruce passus est, mihi facient fidem. Deinde dicitur:
Et post dies octo iterum erant discipuli eius intus et Thomas cum eis. Non ante
se iterum eis ostendit quam Thomas desyderio eum uidendi magis fuit accensus. Venit
iterum ianuis clausis. Hinc discimus corpori post resurrectionem immortali facto hoc
ab eo, qui omnia potest, tribui, ut clausa quoque penetret et tamen se uidendum, si opus
fuerit, prębeat mortalium oculis manibusque contrectandum. Mirum id quidem, sed magis
mirandum, quo
Ipsemet enim alibi ait: Qui credit in Filium, habet uitam ęternam. Qui autem
incredulus est Filio, non uidebit uitam, sed ira Dei manet super eum. De his satis.
Prosequamur reliqua!
Postea — inquit — manifestauit se iterum Iesus ad mare Tyberiadis.
Operęprecium* est dicti huius tropologiam obiter perstringere. Tyberiadis bonitas
interpretatur. Ibi igitur Iesus assidue se manifestat, ubi est mare bonitatis uirtutumque
copia. In hoc mari nihil est amarum, nihil turbulentum. In hoc
pręter uirtutem. Et cum huiusmodi sententię sint, neque aduersis franguntur neque
prosperis insolescunt, terrenisque rebus contemptis, quia fluxę atque fragiles sunt, ad
acquirenda cęlestia et ęterna toto animi affectu feruntur. Tales iam ipsi discipuli erant,
quibus iterum manifestatus est Iesus.
Erant — inquit — simul Symon Petrus et Thomas, qui dicitur Didymus, et
Nathanael, qui erat a Canna Galileę, et filii Zebedei, et alii ex discipulis eius duo. Dicit
eis Symon Petrus: Vado piscari. Dicunt ei:
Quod ait tertio, non ad apparitionum
numerum referendum est, sed ad seriem dierum. Ipsa enim resurrectionis die apparuit primo
Marię Magdalenę, deinde mulieribus a sepulchro redeuntibus, deinde duobus in Amaus
pergentibus. Et hęc quidem primę diei manifestatio. Iterum post dies octo, quando ianuis
clausis bis ad discipulos memoratur ingressus. Tertio die ista ad mare Tyberiadis, dum ibi
piscarentur. Postea, quoties uoluit, per dies quadraginta, donec in cęlum gloriose triumphans
ascendit.
Cum ergo prandissent
diligunt. Propterea quidem gregem sibi commendatum et uerbo pascunt et exemplo mouent
et opibus iuuant. Denique, si bonus fuerit, ut esse debet, bonus pastor ponit animam suam pro
ouibus suis.
*corr. ex Non
Iterum ergo dicit Iesus Petro: Symon, diligis me? Ait illi: Etiam, Domine, tu scis, quia
amo te. Dicit ei iterum: Pasce agnos meos. Iterum interrogando ostendit amantem in
amore constantem esse oportere. Videmus enim in quibusdam, cum se Dei seruitio dedicauerint,
Denique, si bonus fuerit, ut esse debet, bonus pastor ponit animam suam pro
ouibus suis.
*corr. ex Non
Iterum ergo dicit Iesus Petro: Symon, diligis me? Ait illi: Etiam, Domine, tu scis, quia
amo te. Dicit ei iterum: Pasce agnos meos. Iterum interrogando ostendit amantem in
amore constantem esse oportere. Videmus enim in quibusdam, cum se Dei seruitio dedicauerint,
promptissimo admodum feruentique studio inire conuersionis suę initia, post hęc tepescere et
pigros effici et,
debet, bonus pastor ponit animam suam pro
ouibus suis.
*corr. ex Non
Iterum ergo dicit Iesus Petro: Symon, diligis me? Ait illi: Etiam, Domine, tu scis, quia
amo te. Dicit ei iterum: Pasce agnos meos. Iterum interrogando ostendit amantem in
amore constantem esse oportere. Videmus enim in quibusdam, cum se Dei seruitio dedicauerint,
promptissimo admodum feruentique studio inire conuersionis suę initia, post hęc tepescere et
pigros effici et, quod peius est, a uoto professionis
quidam autem dormierunt. Deinde uisus
est Iacobo, deinde apostolis omnibus; nouissime autem omnium tanquam abortiuo, uisus est et
mihi. Petro, nisi quando cum aliis fuit, apparuisse non scribunt Euangelistę, sed hinc
discimus. Vndecim autem apostolis uisum semel et iterum in Ioanne legimus, tertio in Marco.
Quingentis autem fratribus ostensum credimus Paulo, et eidem ipsi post omnes. Iacobo uero, qui
frater Domini appellatus est, apparuisse diuus quoque Hieronymus testatur in eo libello, quem de uiris illustribus inscripsit.
quę de ipso futura erant, ut in eodem iam impleta
monstraremus, ad illorum confusionem, qui implenda contendunt, impleta negant. Diximus
postremo de eiusdem exaltatione, eo quod resurrexerit a mortuis, ascenderit in cęlum et ad
dexteram Dei Patris collocatus sit. Vnde iterum uenturum pręstolamur, quando mortui resurgent
incorrupti, et potentissimi quondam reges ante tribunal Iudicis nudi atque trementes stabunt,
quando tollentur iusti in cęlum, ut beati ęuo fruantur sempiterno, impii uero et increduli
detrudentur ad inferos, ut, qui nunquam
res restitui in integrum coepit. Rursum sacrarum litterarum schola suos habitura est
Hieronymos, suos Ambrosios, si modo, qui Erasmum emulari uoluerint, reperientur. Cuius uenustas
admodum conscriptiones cum abs Te nuper acceperim, ne omnino ingratus uidear, Herculem, Ioue
quondam natum, sed iterum proxima foetura apud nos ęditum, ad Te destinauimus. Quid frontem
contrahis? Quid timidus pallescis? Non est, mihi crede, quod timeas. Olim ille multorum uictor fuit,
nunc a nostris uictus est. Abs Te etiam uictum intelliges, cum ista, quę mittimus, perlegeris; uictum,
inquam, non
licet eodem fere tempore Salonae quoque ab Vcris, Glacialis
Oceani accolis, euersae sint.
Iam noua urbs opibus ac ciuium multitudine, soli inopia industriam
acuente, aliquantisper coaluerat, quum iterum Rhacusanorum animis Epidaurii
excidii metus obuersari coepit. Nam Sarraceni Calabris ac Appulis superatis
Garganum montem nullo obsistente occuparant. Distat autem illa regio Italiae
ab Illyrico litore e regione posito duorum ferme
sunt, ne forte cuiusquam
ad credendum fides uacillet. Quęrere enim nonnulli
solent, si tunc, cum a uita ista decedimus, iudicamur, quid necesse est, ut in
fine temporum iterum iudicemur? Cum pręsertim dicat Scriptura : Non iudicat Deus bis in idipsum. Respondebimus, Deum
quidem ista statuisse, non ut mutaret sententiam ante latam, sed ut mundo
faceret manifestam.
: In igne zeli mei deuorabitur omnis
terra . Et in Malachia : Ipse enim
quasi ignis conflans . Et iterum :
Ecce , inquit, dies ueniet succensa quasi [c]aminus . Longe
igitur horribilior erit ignis iste illo igne, quo Ilium arsit, uel quo Nero
Vrbis
cum mortui essent audierunt
uocem Filii hominis, et a mortuis resurrexerunt, ita erit hora illa, quam non
uenisse, sed uenire dixit. Vocem Filii hominis mortui omnes audient, et audita
reuiuiscent; sed non sicut isti, qui nunc suscitantur iterum morituri. Mors enim
ultra non erit. Talis resurrectionis ibi quoque facit mentionem Dominus, ubi ait
: Hęc est uoluntas Patris mei,
qui misit me, ut omnis,
necessaria est corporum resurrectio. Homo enim ex anima et corpore
constat. Alioquin nec anima sine corpore nec corpus absque anima esset homo
perfectus. Vt autem perfectus sit, hoc, quod per mortem fuit separatum, per
resurrectionem iterum uniatur necesse est, et quidem ulterius non dissoluendum.
Nam mors non erit ultra, diceturque ei: Vbi est, mors, stimulus tuus? Vbi est
morsus tuus, inferne ? Ad hęc, si quibusdam antiquę philosophię uiris
placuit,
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Berislavić, Petar (1475–1520) [1518], Petrus Berislavus episcopus Vespriminensis Leoni papae X, versio electronica (, Zlobochyna), Verborum 746, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [berislavicpepist15180410].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Hektorović, Petar (1487-1572) [1520], Inscriptiones Latinae in Tvardalj Pharensi, versio electronica (), 7 versus, verborum 215, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - inscriptio; poesis - epigramma; prosa - inscriptio] [word count] [hektorpnninscr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
427. Berislavić, Petar. Petrus Berislavus episcopus... [Paragraph |
Section]
428. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 415 |
Paragraph |
SubSect | Section]
429. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 422 |
Paragraph |
SubSect | Section]
430. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 425 |
Paragraph |
SubSect | Section]
431. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
432. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 437 |
Paragraph |
SubSect | Section]
433. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 442 |
Paragraph |
SubSect | Section]
434. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 442 |
Paragraph |
SubSect | Section]
435. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
436. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 449 |
Paragraph |
SubSect | Section]
437. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 449 |
Paragraph |
SubSect | Section]
438. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 449 |
Paragraph |
SubSect | Section]
439. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 451 |
Paragraph |
SubSect | Section]
440. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 461 |
Paragraph |
SubSect | Section]
441. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 462 |
Paragraph |
SubSect | Section]
442. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
443. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 472 |
Paragraph |
SubSect | Section]
444. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 474 |
Paragraph |
SubSect | Section]
445. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 490 |
Paragraph |
SubSect | Section]
446. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 494 |
Paragraph |
SubSect | Section]
447. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 495 |
Paragraph |
SubSect | Section]
448. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 510 |
Paragraph |
SubSect | Section]
449. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 520 |
Paragraph |
SubSect | Section]
450. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 531 |
Paragraph |
SubSect | Section]
451. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 542 |
Paragraph |
SubSect | Section]
452. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 545 |
Paragraph |
SubSect | Section]
453. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 546 |
Paragraph |
SubSect | Section]
454. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 547 |
Paragraph |
SubSect | Section]
455. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 550 |
Paragraph |
SubSect | Section]
456. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 553 |
Paragraph |
SubSect | Section]
457. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 556 |
Paragraph |
SubSect | Section]
458. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 568 |
Paragraph |
SubSect | Section]
459. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 570 |
Paragraph |
SubSect | Section]
460. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 570 |
Paragraph |
SubSect | Section]
461. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 573 |
Paragraph |
SubSect | Section]
462. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 575 |
Paragraph |
SubSect | Section]
463. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 579 |
Paragraph |
SubSect | Section]
464. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 587 |
Paragraph |
SubSect | Section]
465. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 588 |
Paragraph |
SubSect | Section]
466. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 590 |
Paragraph |
SubSect | Section]
467. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 591 |
Paragraph |
SubSect | Section]
468. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 591 |
Paragraph |
SubSect | Section]
469. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 592 |
Paragraph |
SubSect | Section]
470. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 595 |
Paragraph |
SubSect | Section]
471. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 600 |
Paragraph |
SubSect | Section]
472. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 604 |
Paragraph |
SubSect | Section]
473. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 606 |
Paragraph |
SubSect | Section]
474. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
475. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
476. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 615 |
Paragraph |
SubSect | Section]
477. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 615 |
Paragraph |
SubSect | Section]
478. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 615 |
Paragraph |
SubSect | Section]
479. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 619 |
Paragraph |
SubSect | Section]
480. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 629 |
Paragraph |
SubSect | Section]
481. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 631 |
Paragraph |
SubSect | Section]
482. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 642 |
Paragraph |
SubSect | Section]
483. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 654 |
Paragraph |
SubSect | Section]
484. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 654 |
Paragraph |
SubSect | Section]
485. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 654 |
Paragraph |
SubSect | Section]
486. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 656 |
Paragraph |
SubSect | Section]
487. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 657 |
Paragraph |
SubSect | Section]
488. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 663 |
Paragraph |
SubSect | Section]
489. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 664 |
Paragraph |
SubSect | Section]
490. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 664 |
Paragraph |
SubSect | Section]
491. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 664 |
Paragraph |
SubSect | Section]
492. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 674 |
Paragraph |
SubSect | Section]
493. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 696 |
Paragraph |
SubSect | Section]
494. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
495. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
496. Hektorović, Petar. Inscriptiones Latinae in Tvardalj... [Paragraph |
Section]
Tempora labuntur more fluentis aquae.
497. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
498. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
499. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
500. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.