Your search found 2402 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1501-1600:

antea a prandio semper levari consueverat: nunc autem singulis septimanis, toto die Martis, et a prandio die Veneris, discutitur. Tertii ordinis, sunt Ordinariae. Et primo Extra-seriales, veluti omnes Criminales, et quae nomine Magistratus, pro publico bono, ac tranquillo statu, moventur. Tum, Causae divisionum inter fratres condivisionales, si ammonitio fiat per Protonotarium, 1. tit. 45. Causae tutelares, transgressio

Iustitia, tribuit unicuique quod suum est: Ius vero, coadiuvat: Iurisprudentia autem, docet, qualiter illud fiat. Et cum omnium aliarum virtutum species, ad ipsam, propter excellentiam illius, referantur; omnes aliae virtutes, nomine ipsius comprehenduntur et continentur. Quemadmodum et apud Hesiodum habetur: Iustitia in sese virtutes continet omnes. De qua placet celebre illud dictum, ultimi illius ex

contra ipsum, per Non venientiam extradabitur? Inhibitione ipsi utendum est: praesertim, si nec per se, nec per alium, in iisdem Iudiciis antea adhuc comparuit, aut visus est; neque quisquam, eius nomine egerit, aut Literas Procuratorias eiusdem in Iudicio produxerit: 6. Vlad. art. 14. Quod si autem comparuerit, modo praemisso; non poterit hoc remedio uti: art. 55. anni 1550. Unde Actor

verbi sui (prohibetur) a quo descendit, quam actum significat; ut sit sensus; prohibita scilicet res, vel causa aliqua, aut quippiam aliud. Ast si pro nomine Substantivo, uti et debet in hoc proposito; (quia alias duo adiectiva, nullum faceret sensum) accipiatur, pro eoque sumatur, quod vulgo Tilalom dicitur; cui semper Adiectivum Numerale Ordinem

art. 58. anni 1523. quive sint illi, vide supra quaest. 1. cap. 2. Deinde licet Domini Iudicis Curiae quoque Scribae, de Curia Regia ad huiusmodi Executiones exmittantur: non tamen nomine illius, sed tantum Regio, cum Regis Curiae Iudex sit, denominantur, de Iure et consuetudine Regni. 2. tit. 19. Et nisi Tales Executores, de Curia Regia fuerint, debent esse Possessionati, in eodem Comitatu,

sive torturae, per propriam scilicet confessionem equuleo extortam, atque elicitam. Definitivus est, qui declarat, quid Nominis, et quid Rei sit, ut homicidium a nomine homo, et a verbo caedo, atque simplex tantum hominum caedes. Species illius sunt, Patricidium, sive Parricidium, dum pater occiditur. Sic Matricidium, Mariticidium, Uxoricidium,

Sic Matricidium, Mariticidium, Uxoricidium, Fratricidium, et Sororicidium; quae omnia iam communiter, tantum Parricidium dicuntur, tanquam a principaliori, sive communiori Denominativo. Ubi Nota, super hoc nomine multos inter se dissentire; putantes alios id a Patre, alios a Parente, et alios ab Ablativo pari addita (R) litera Euphoniae gratia derivari, ut sit sensus; Parricidium, quasi Patricidium,

Exponentem potius, quam Actorem? Quia non solum Actor in ea procedere solet, sed et Reus, cum intellexerit Actorem quippiam contra se moliri; et ideo cum et ipse coram Iudice, soleat exponere suam intentionem, convenientius nomine Exponentis, prouti et in literis Compulsoriis scribi solet, utendum est. Ubi Nota, quod aliquando Reus, etiam eosdem examinari facit testes, quos et Actor, et ideo si disparitatem aliquam fassi fuerint, pro neutra parte

Protestatio, Contradictio, alia Inhibitio, et Prohibitio, Revocatio, Retractatio, Annihilatio, Cassatio, Mortificatio literarum vel Fassionum, et Reiecta. II. Priora illa Decium lib. 4. sui Syntag. tit. 15. et 16. hoc nomine non dignari, neque hoc sensu intelligere; sed inter species interdictorum a Iure nostro alienorum, adeoque ipsas actiones reponere; cum tamen illa, non sint actiones ipsae; sed actionum accidentia duntaxat, ac satis

moram, quia sic non defensa, sed offensa potius dicetur. III. Ut sit cum paritate armorum. Nam aggressus cum lapide, seu baculo, non debet se defendere ense, aut balista, seu pixide; quanquam haec omnia nomine teli confundantur, lege Corne . de Sica. Et de hac secunda defensa, potissimum ac principaliter dicti tituli satis luculenter tractant. Tertiam

etiam sui innocentiam probandam praeassumpserit, cum pleno homagio abiurare tenebuntur. Ubi etiamsi se plene expurgaverint, vel abiuraverint, in nullo propter hoc Magistratus onere convincetur, quia agit publico nomine, pro publico bono. Ideoque tanto diligentior deberet esse, in frequentandis huiusmodi Inquisitionibus, ut mali tollerentur, et boni quiete ac pacifice vivere possent. Vide supra quaest. 14. cap. 6.

legem interpretando. Ideoque illud semper vetari, hoc autem admitti solere; quia apud omnes nationes, in rebus dubiis, libera est semper consultatio. Quemadmodum et apud Romanos olim habebantur certi Iurisperiti, quos speciali nomine Prudentes vocabant, qui huiusmodi interrogantibus in causis eorum Iuris interpretationes, et suas opiniones dabant quae ex eo, responsa prudentum dicebantur. Iust. lib. 1. tit. 2. Quarto, an

QUAESTIO VIGESIMA QUARTA. Quid autem Advocatus, seu Procurator, aut Orator? Cicero definivit esse virum Bonum, dicendi peritum; ubi sub nomine (Bonum) intelligitur qualis deberet esse; nimirum iustus, verax et omni virtute praeditus; cum bonum, iustum, et honestum, ut idem disputat in libris Officiorum suorum, sint inter se aequipollentia, et

universitate aliqua Ecclesiastica, vel Civili constituitur, ad tuendam publicam causam. Orator dicebatur olim, qui una oratione, sive declamatione, totam causam peragebat. Rabula vero, et nomine, et conditione odiosus; dicitur vel a rabie, vel a ravi, id est, raucitate, quod in negotiis agendis acer est, et rabiosus; vel potius a radendo, quod radat, hoc est, aures

valet, art. 53. anni 1563. super quo vide infra quaest. 7. cap. 11. V. Liberae quoque Civitates, nomine collectivo constituunt Procuratores, pro se communiter, et tales admittuntur ubique. Sed pro singularibus personis, coram ipsis facta huiusmodi Procuratoris constitutio, extra territorium ipsarum nihil valet, neque

ut In-causam-attractos dicit et proponit; quo meliori modo potest taliter: Qualiter superioribus temporibus, etc. Peracta, expositione Actoris, conclusio sic inferri solet. Quapropter idem Procurator, nomine et in persona, cuius supra, petit annotatos In-causam-attractos, praetactae summae testamentaliter legatae; in cuius evidentiam producit etiam testamentum in specie; damnorum item, et proventuum ex bonis ipsi

signum prodatur amoris:
Perque manus serae posteritatis eat.
Cui Ianus Kitonich, gratus dum saecula current,
Dum convexa polus sydera pascet, erit.
Vivet, et aeternum doctrina, nomine: quamvis
Personam, cunctis, mors necet aequa, suam.
Ut tamen umbra sui, saltem post funera vivat.
Effigies operi, est addita viva, suo.
Ergo diu nequeat cum corpore vivere: vivat

ut saltem Dominationi Uestrae Reuerendissimae de non sollicitanda et procuranda confirmatione nota aliqua non incuratur. Ad uisitanda limina Apostolorum ex Quinqueecclesiensi tenetur, quoad absoluta fuerit Dominatio Reuerendissima Uestra; proinde curabo eandem, ut Suo nomine uisitare possim. Congregatio Propagandae fidei non solum gratas habuit litteras Reuerendissmae Dominationis Uestrae, sed laudauit summopere zelum tam pium et sanctum atque easdem in proxima coram Sanctissimo habenda Congregatione referri ac proponi demandauit. De aliis

erit Dominus Tinctus, quatenus mittendam pecuniam transmittat, neque enim ad praesens usque, prout spoponderat, id praestitit. Haec et plura Dominatio Uestra Reuerendissima a Domino Archangelo Heruoy, cooppidano nostro, oretenus intelligere poterit, qui eandem de aliis, quae hic occurerunt, nomine meo edocebit. Quantum ad mea particularia et praesertim quoad negotium Uallachorum, sicuti in aliis significaui, in longum protrahentur. Namque Pontifex examinandum commiserat Dominis Cardinalibus Spadae et Palloto, cum quibusdam Praelatis in Congregatione particulari, quae ad

Missalis et Breuiarii iam pridem aliquod responsum habuissem pro optato et postulatione nostra) atque proinde, si Reuerendissima Dominatio Uestra resistere non poterit, ad meum aduentum usque, qui infallibiliter esse non poterit donec ad minus suam confirmationem habuero, faciat et liberet se in nomine Domini, prout uidebitur et expediens iudicabit. Ego enim scindere meipsum non ualeo, neque possum supra et contra posse. Hoc tamen ualde mihi gratum esset, si ad meum usque aduentum collatio, quae mihi facta fuerat, differri posset, atque si interim restituerentur ex quarta

3.84  Sed spectare Deum (si fas dixisse) loquentem.
3.85  85 Fortunate nimis, summo dilecte Tonanti,
3.86  Maxime Alexander, forti qui digna gerendo
3.87  Nomine, Sacrorum quae sint exempla futuris
3.88  Regibus, auspiciis dum sic felicibus annum
3.89  Imperii primum decoras, tantumque reportas
3.90  90 Ex Aquilone bonum, video, victricia

4.516  Nec modo cognatae tibi grata negotia gentis
4.517  Multi, quos nullo tangebas sanguine, curam
4.518  Expetiere tuam, et cari coluere Parentis
4.519  Nomine, pro Gradia dantes pia uota salute.
4.520  520 Tu patribus uiduos foetus, orbasque uirili
4.521  Auxilio defendis opes, obsessaque curis
4.522  Pectora se rigidae prudens opponere

ego, quae Regum incedo Regina, Ducumque
4.708  Magnorum Domitrix, gemino de fratre triumphum
4.709  Non tulero? poteritque meo superesse furori
4.710  710 Fama recens tracta longo cum nomine uita,
4.711  Letheas quae me ignauam detrudat in Vmbras?"
4.712  Est prope Tartarei spatiosum limen Auerni
4.713  Tectum horrendum ingens, densisque infame tenebris,

idem fragmentum Patavii interim editum est, nequaquam satis accurate, et dimissa passim ejus exemplaria et studia et stilum hominum eruditorum excivere in utramque controversiae partem prolixe disputandi. Itaque et ipse quantum in me fuit, et plerique alii, quibus abstersa a Provinciae nostrae nomine hac tam foeda macula opus erat, summa ope contendimus ne Мarinus Statilius codicis possessor in suo proposito hujus scripti occulte habendi perseveraret, sed Romae conspici et judicari pateretur: donec summorum virorum interventus

fingitur, ad acuendos quasi domestico exemplo ad virtutem ciues suos, adolescentem Ragusii summo loco natum induxit. Sed pietatis erga patriam nusquam illustrior, quam in eius primordiis describendis, quod argumentum executus est elegantissimo drammate, cui Paulimiro titulus est; nomine pariter, et argumento ex opere presbyteri Diocleatis petito, de Regno Slauorum: cui fabulae affinem aliam dedit, quam Zaptislauam appellauit, in gratiam scilicet veteris Epidauri, cuius locus, euersae olim vrbis non obscura vestigia ad hoc usque tempus retinens, Zaptat vocatur. Sueuiam

lingua loquantur. Inter haec maxime studia, curasque, et occupationes vitam Iunius Palmotta ad quinquagesimum annum perduxit, qui fuit humanae salutis M.DC.LVII. prospero, nec vllis aduersis casibus interpellato tenore vitae, nisi quod fratrem Ioannem nomine, natu minorem, cum quo concordissime vixerat, eximia oris, et totius corporis specie, et congruente forma dignitati, ingenio, ac moribus admodum adolescentem amisit, duasque item sorores viris primariis collocatas immaturo itidem fine defunctas. Quod si corporis quoque eius habitum non

Eminentissime, prae caeteris, quae plurima hujus auctoris in Civitate nostra lectitantur, magna cura, studioque perfectum, cum proferre in publicum supremis ejus tabulis jussus sim; quo voluntati carissimi mihi capitis, et de me optime meriti cumulatius obtemperem, tuo nomine decorare, et insignire constitui. Quem enim mihi privatim in hoc litterario negotio expediendo Patronum rectius adoptem, quam in cujus clientela jam dudum publice conquiescimus Civitas omnis: cujus acceptam a majoribus erga nos, gentemque nostram

alter assentiendo repetit sermonis substantiam et comprobat. Dum quis ad domum alterius mittitur, ante tugurium expectat, donec alter avocat, nec facile intrabit, nisi invitetur. Nullus alterum reprehendet aut acrius increpabit, sed simplici sermone eidem dicet 110 , quae desiderat nomine patris aut suo. Difficultates et penuriam cibi sustinere non valent, sed deficiente illo cito infirmantur et etiam moriuntur. Ideo tostum granum turcicum semper in aliqua scutella repositum conservant, ut, quando lubet, accedant, sicut et pultes. Litteras, dum ferunt in baccillis reclusas

urget.
64  Horror atrox fera corda subit, discuntque furorem
65  Deposuisse minae, latè docuere timeri
66  Vindicis arma DVCIS, Famae quae vecta per alas
67  Attremit hostilis vix hausto nomine miles.
68  Sic cum plena latrat crinitis frugibus arva
69  Sirius, et Calabros populator anhelat in agros,
70  Perculsis longùm cirri inclinatur aristis.
71  Quin et longinquas multus timor efferat

tamen in publico rerum squalore refulsit
1.790  Multorum privata fides; zelumque Latini
1.791  Splendoris, sacros non dissimulasse Quirites,
1.792  Indicio tunc caetus erat, quem nomine divus
1.793  Ipse suo titulabat Amor: languebat in ostro;
1.794  Postea sed Latio factus dignissimus ostro,
1.795  Hic fervebat amor: te Sadolete,

ita monstrosum gressus tentaret in hostem
2.612  Iesseus iuvenis; nolo me talibus, inquit,
2.613  Illaqueari armis: socii haec deponite; funda,
2.614  Et lapide, et Domini prosternam nomine, quisquis
2.615  Carneus ingenti quem terra effudit abortu,
2.616  Ille Philistaea adfuerit statione colossus.
2.617  Sic Caietanus terreni insignia Martis

orae
4.56  Mancipia, immisit tectis; Augustulus isto
4.57  Turbine, Caesareum victus dedit ultimus ostrum.
4.58   3 Sed modo quod referam, vel solo nomine monstrum,
4.59  Roma time: fallor; quamvis superare dracones,
4.60  Saevitie potuit Totilas, sed mitius unam
4.61  Saeviit in Romam: morti quem traderet illa

5.299  Virgineo voluisse reor formare Sacello;
5.300  Quo Nataliciae noctis mysteria, Romae
5.301  Culta olim, manibusque sacrum donante MARIA
5.302  Acceptum pignus, stabuli sub nomine, menti
5.303  Fervidus obiiceret cultor; iunctaque recenti,
5.304  Virginei partus coleret praesepia flamma.
5.305  Internis etiam sic nomina congrua votis

immortales, nictantes cuncta videntis
5.732  Divini intuitus radii, lucisque beatae
5.733  Scintillae illustres: insomnia castra, fideles
5.734  Numinis excubiae stellae, quas nomine solus
5.735  Scit proprio signare Deus, numerumque profunda
5.736  Aeternae mentis solus conservat abysso;
5.737  Quam licuit vestra Coeli spectare volucrem

Nec faciles adeo Superos, sortemque paratam
1.118  Inueniet; nihil vt vacui sub corde relictum
1.119  Mens doleat. Multos ingrato lumine passim
1.120  Seu fortunarum aspiciet sibi diuite censu;
1.121  Nomine seu claro; seu corporis, ingenijque
1.122  Dotibus eximijs praecellere. Multa necesse est
1.123  Latiùs optanti desint Bona, multa repentè
1.124  (Ceu varius sortis tenor, et mutabile semper

1.131  Testis Alexander, fortunatissimus vnus
1.132  Qui fuit, et quo non alium Mauortia virtus
1.133  Celsiùs imperio, ac praestantibus extulit Ausis.
1.134  Ille tamen Mundum fortuna, hanc nomine mensus,
1.135  Occidui terror, Solis dominator Eoi,
1.136  (Credetis? Famae iuranti credite saecla)
1.137  Terrarum exigno queritur se limite claudi,
1.138  Multa gemens, sortemque hominum, inuidiamque

Europam hinc Tanais contingere ripâ,
1.154  Euphratesque, Indusque pater. Vix flumina primis
1.155  Hospitibus noscenda dedit; te noscere Nilus
1.156  Incipit, et magno plenus, quàcunque vagatur,
1.157  Nomine, caeruleis septena per ostia nymphis
1.158  Orbis Alexandrum victorem nunciat, et iam
1.159  Aequora iuncturum domitis Neptunia terris.
1.160  Sortis auaritiam damnas? O pectoris ipse
1.161  Veriùs

egerat annos,
1.431  Fabriciusque potens minimo, Curijque senectus,
1.432  Samnitum vinci nec ferro passa, nec auro,
1.433  Quemque, inopis fundi paucissima farra metentens,
1.434  Psophidium, vitae felicis nomine, Lydo (a) (a) Valer. Max. lib. 7. cap. 1.
1.435  Antetulit regnatori consultus Apollo.
1.436  Et meritò. Neque enim

per annos
1.784  Vix semel accessu raptim fugiente salutas,
1.785  Vnius imperium detrectant, plùsque colonos,
1.786  Plùs hilarant populum, quàm temet, diceris esse
1.787  Qui pulchri dominus, soloque es nomine, fundi.
1.788  Vsque adeo haud tantùm spernenda, minoraque magnis
1.789  Sunt Bona, priuato quae sors indulget honori;
1.790  Sed neque plùs illis vtenti propria, censu
1.791  Quae solido, et raris

errore superbi?
1.918  Vt fatear, veram laudem, meritisque repensam
1.919  Haud pretij vacuam; (vel debita praemia quamvis
1.920  Negligit, ipsa suo virtus, animosa theatro)
1.921  Quae tamen externi contingit nomine censùs
1.922  Diuitibus, tam ficta, leuisque est gloria, verae
1.923  Fortuitas quàm nuper opes bonitatis inanes
1.924  Vidimus, eximijque suis nil addere fructùs.
1.925  Anne igitur sanus, vel qui tam

munera cultu
1.932  Detineant oculos, pro vilibus, atque minutis
1.933  Exhibui, domino veluti mouisse senatu,
1.934  Plebis et obscurae in numerum censumque referre
1.935  Contentus: iam porro Boni neque nomine digna,
1.936  Noxia quin magis euincam fugiendaque. Summus
1.937  Nam nihil in terris author cum finxerit, omni
1.938  Dote Boni vacuum, nulloque optabile fructu;

Atqui
1.1253  Fortunae haec ratio: nulli se foedere certo
1.1254  Mancipat: exigui tantùm dat temporis vsum,
1.1255  Cum volet, ablatura. Laris, censùsque paterni
1.1256  Quìd dominum falso te iactas nomine, custos.
1.1257  Veriùs externi dicendus pignoris? Illic
1.1258  Nil penitùs, mihi crede, tuum. Sors annuit aequa
1.1259  Vtendum: nec, quod dederat, non aequa vicissim
1.1260  Sors repetet. Nimbi,

2.120  Inuia praesagis Arcana legebat in vmbris.
2.121  At Siculus pastor, truncâ vestigia pinu
2.122  Errabunda regens, syluas, et concaua duro
2.123  Littora rumpebat gemitu, notumque subinde
2.124  Nomine veruecem compellans, illius aeger
2.125  Laudabat sortem, per prata virentia, perque
2.126  Irriguas valles, quà deuia cunque libido
2.127  Impulerat, Domino quòd fortunatior iret.
2.128  Ne longo

2.551  22. Interea pulsis rediuiuo sole tenebris,
2.552  Post vigiles noctis curas, haud laetior aegro
2.553  Lux oritur: qua cogendi pars rite senatùs
2.554  Esse iubebatur, mulctae vel nomine certum
2.555  Pendere (sic patrijs prouisum legibus) aurum.
2.556  Ire parat: sed, multa timens, priùs omina linguis
2.557  Ex auium, pennisque notat: num garrula cornix,
2.558  Parrave, num laeuo

ab hoste, recepti
2.932  Inuidiam studeat crimenque auertere damni,
2.933  Fraude repentinâ et caeco se turbine Martis
2.934  Oppressum memorans. Hoc tu, vanissime, culpam
2.935  Praesidio tueare? Haud nomine certiùs vllo
2.936  Argueres. Totam haec, si nescis, causa Malorum
2.937  Detrahit inuidiam Fortunae, vnumque nocentem
2.938  Te peragit. Poteras censeri, haec abforet, insons.

laruae, et vani simulacra furoris.
2.1070  45. Hac etiam Veri ignarâ e caligine caecus
2.1071  Non semel ille oritur terror, quem prisca Vetustas
2.1072  Panicon authoris Panos de nomine dixit,
2.1073  Attonitas vrbes, vulgique trementia corda
2.1074  Saepe repentinis rumoribus externantem.
2.1075  Qualis in armiferâ Rheni statione Quiritûm
2.1076  Implicuit turmas, vinclis cum fortè

resque paternas
4.231  Sorte pari subeat. Villas, fundosque vacantes,
4.232  Seruatosque diu census, cumulataque parcis
4.233  Sumptibus, haud parcis etiam sudoribus aera,
4.234  Nescio quis, dignusve tuo quàm nomine, certè
4.235  Externus, subitò veniens, inuaserit Haeres.
4.236   15. O caecas Hominum curas! Rationis inanes
4.237  O gemitus! En quid, busto nigrâque fauillâ
4.238  Vlterior, funestum adeo et

casibus altior, orbes;
4.242  Is, reor, aeterno perfusam nectare mentem
4.243  Conficiet stimulis gaudere vetantibus angor,
4.244  Num consanguineâ quisquam de gente supersit.
4.245  Nomine te referens: aut quis tibi posthumus haeres
4.246  Contigerit, serusque tuâ dominetur in aulâ.
4.247  At Cynicus moriens haud tantûm quaerere spreuit,
4.248  Fortiter ignarus, cuinam versatile tectum [a]

Seneca Consol. ad Heluiam.
4.730  Non spernenda tui inuenies solatia casùs.
4.731   39. Exul es. An genus id poenae nunc noscere primò
4.732  Incipis? An solus comprendi hoc nomine censes?
4.733  Quilibet, aetherei dias vbi luminis oras
4.734  Attigit, in miserum confestim nascitur Infans
4.735  Exilium, longè cognatis deuius astris.
4.736  Vnica, si nescis, Mortali Patria caelum

Sophos, ingeniumque
5.367  Illa Cleantheae populatrix flamma lucernae
5.368  Ex humili tineâ Assyrium in phoenica refinget,
5.369  Aeterno victurum aeuo, vulgique per ora,
5.370  Et memores abiturum illustri nomine fastos.
5.371  Quid Patriae procul à gremio, amplexuque Suorum
5.372  Martia signa sequi, grauibus sudare sub armis,
5.373  Vix summis extantem humeris tranare sonoros
5.374  Sternere castrensi duros

morari,
5.1198  Caetera curarum segnem, ac nescire paratum.
5.1199  Splendida nec moueant, vani quae saepe sodales
5.1200  Praesenti tumidis faciunt praeconia buccis.
5.1201  Nam quis Amicorum vafras sub nomine vulpes,
5.1202  Et parasitantis nescit tectoria linguae?
5.1203  Officio functi laudatum protinus omni
5.1204  Ablegant animo. Quorum sub pectore, quorum
5.1205  Assiduum memori te viuere credis in

Homer. Odys. lib. 9. et 12.
5.1319  Attentare velis. Facile est non quaerere famam
5.1320  Absentem; graue quaesitam dimittere. Nam quem
5.1321  Inuenias, semel insigni qui nomine parto,
5.1322  Non vtraque manu proprium retinere, secundas
5.1323  Non hominum de se spes impleuisse laboret?
5.1324  Liber erat, donec populo secretus. Iniquos
5.1325  Iam subijt fraenos: iam, quod

5.1441  Occidimus Thraces: spes nulla: euadite: totus
5.1442  Terga premit Boreas. Sic illi. Haud segnior instat
5.1443  Attonitis, iamque hoc, iamque illo in sanguine Victor
5.1444  Exatiat dextram. Mutato nomine, bellum
5.1445  Fit fuga, fit caedes. Sternuntur barbara passim
5.1446  Agmina: confusus riuo deuoluitur vno
5.1447  Ponticus, Assyriusque cruor, quemque amne niuali

bella,
5.1525  Pegaseo temone super plaudentia Pindi,
5.1526  Austriaci iam Pindi attollent culmina; seu quos
5.1527  Veriùs ipse super Smyrnaeae culmina famae
5.1528  Grandibus auspicijs, immenso et nomine tolles.
5.1529  Felices iterum! Angusti me conscia flatùs,
5.1530  Heroas spirare, et tantùm audere canendo
5.1531  Musa vetat, tenui contentum dicere plectro
5.1532  Interiora animi secum certamina,

illam aeui confer praesentis in vsum,
6.562  Dilato vacuam prohibens transcurrere fructu.
6.563  28. At quaenam ista genus vecors sapientia, (clamet
6.564  Hìc aliquis) foedam niueae sub nomine pacis
6.565  Segnitiem laudare, et natos rebus agendis
6.566  Indecori, aeternoque animos sopire veterno?
6.567  Fallitur. Haud quasvis, steriles deponere tantùm
6.568  Praecipimus, sortis quas importuna

LIBRI II. In quo aduersùs praeuisa Fortunae Mala animus communitur.
Felicitas hominis, ex eo potissimùm nomine, quòd Animi tranquillitatem, laetitiamque, extra Fortunae vel fauentis, vel aduersantis arbitrium, in Sapientiâ, Virtuteque suâ positam habeat. Cuius primam effati partem cum in, superiori libro perspicuè ostenderimus; reliquum est, vt secundam in hoc, et

aduersùs sua crimina iudices, misericordes scilicet potiùs, quàm iratos desiderat; talem aduersùs aliena se et ipse iudicem praebeat. Immo, vel si nullius quis foret criminis conscius; adhuc minùs iustè irasceretur peccantibus: cum eos miserari potiùs hoc nomine, tanquam infelicissimos, debeat, Medici exemplo, qui Aegrorum putria membra non irascens, at inuitus, et miserans secat. Denique, licet vultùs, vocisque

153  Conclamant. Frustra: Pietas formidine cessit:
154  Non patris senium, non dulcia pignora natos
155  Eripuisse vacat: tumulatam in strage maritus 155
156  Consortem thalami, et se nomine saepe vocantem
157  Deserere haud dubitat: propiora pericula terrent.
158  Et socium exemplis, quae sint sibi quisque timenda
159  Admoniti properant fugiendo

ad septentrionem Patzi (hodie Poloni) ad Occidentem Franci (Germani) ad Meridiem Chrobati. A Chrobatis namque (ut idem prosequitur) qui in Dalmatiam venerunt, pars secessit et Illyricum tenuit, atque Pannoniam. Pannonia quoque Croatiae olim nomine tenebatur; Branslavonem quippe eius partis Regni Croatorum fuisse Ducem, quae inter Savum et Dravum sita est, Annales Francorum Fuldenses referunt /Anno 884./ et Ioannes Lucius /Operis citati libro 2. capite 2./.

Lucius /Operis citati libro 1. capite 11./ Slavos Francis in Germania a Septentrione, in Illyrico vero ab Oriente conterminos fuisse. eiusdem rite opinionis est de Slavis Orientalibus, qui Longobardis proximi, Foroiuliensique eorum Ducatui contermini erant, qui nomine Carnuntum sive Carantanorum /Paulus Diaconus/ nuncupati; nunc autem in Carnos, Stirios et Charinthios distincti sunt, quos subditos fuisse Francorum Imperio, Lazius /Migrationibus gentium/ tradit: Et quidem

Regnum pertinebant; cum et ultimas pene illius freti, Corcyram, Tortam, Stedram, Lesinam, Issam et Bratiam, per Ladislavum sive Vladislavum Hungariae et Neapolis Regem, Anno 1405. Hervojae Duci venditas, post huius obitum Barbara Sigismundi Imperatoris et Regis uxor, nomine sacrae Coronae, tenuit; come cosa (ut inquit /Annali di Ragusa libro 3./ Iacobus Luccarus) ch’ insieme con molte citta, e scogli di Dalmatia apparteneva ai Regno d’Ungaria et mox infra;

quelle, ch’erano unite con la corona: ne senza consenso di Racos si potevano alienare. Ne quis vero Croatos a Slavis aut Illyriis aliam existimet esse nationem, hic monitum iri volumus. Croatos nempe tam inter se quam a Dalmatis Slavorum nomine nuncupatos in scripturis antiquis reperitur; In Privilegiis autem tantum se Duces et Reges Croatorum non Sclavorum nominarunt, ut Lucius /De Regno Dalmatiae et Croatiae libro 2. capite 15./ refert; Imo Croatia a vicinis Dalmatis et Ungaris

/Ibi libro 4. capite 3./ vocat. Nam et Serviam antiquo vocabulo Dalmatiam vocatam fuisse /In notis ad Diocleatem nota 25./ vult. Georgius Barakovich opus suum /Vila Slovinkinja/ de Croatia sub Slovinicae Musae nomine, egregio versu concinnatum, edidit; omnesque superius dictae gentes vernaculam suam linguam generaliter Slavam, vel Slovinicam, id est Illyricam nuncupant, cuius usum communem habent. ut Croatae proprii, nas Hervatski aliti slovinski

nas krajnski inu slovenski jezik; nostra Carniolica et Slavonica lingua; sic caeterae. Quos enim Graeci et Latini Illyrios, ipsi se Slavos et Slovinos nuncupabant. Unde apud nonnullos tota Croatia Slavoniae nomine tenetur; apud nationales etiam Macedonia. Hinc Rogerius, Belam IV. Regem Ungariae a Tattaris pulsum in Slavonia moratum fuisse narrat; quae Croatia nostra Mediterranea (ubi Modrusam et Bihigon oppida muro texit) ac Maritima, in qua ad profligationem Barbarorum

Romanis inditum, conservent. Ad haec (pace eiusdem Lucii) ex ipsius vulgatis de Regno Dalmatiae et Croatiae exemplaribus quaedam perpendenda opponam. Et quidem ad Primum. Ex ipsis, de Regno Dalmatiae et Croatiae nomine, auctore Ioanne Lucio vulgatis exemplaribus /Libro 2. capite 8./ legitur. Duces Croatorum detracto Francorum iugo, cum nullum superiorem cognovisse reperiantur, a suis Croatis Reges nuncupatos, eos, qui universam Regionem possederunt, quam, sub eorundem Francorum quoque

Croatorum dictam, ex privilegio Terpimiri et Annalibus Francorum constat. At quamvis Cresimirum maiorem in primo Regem non vocet Petrus, prout in secundo Patrem et Avum: satis est, quod Cresimiro filio Regi praepositus, Cresimirus maior, subintellecto Regio nomine, appelletur. Cresimirum eundem maiorem, eoque antiquiores Reges fuisse, dignoscitur ex sensu antiqui registri Privilegiorum monacorum Sancti Chrisogoni Iadrensis Anno Dominicae Incarnationis 1067. conscripti, quae sunt; Hanc ipsam denique terram his ipsis

adventum evenisse constat: neque aliquis ex antiquis auctoribus Dalmatici maris mentionem facit, solus Ptolemaeus aliquas ex Insulis Adriaticis, quas caeteri inter Liburnicas ponunt, Dalmaticas nominavit: sic etiam, deletis Romanis et Dalmaticae Provinciae nomine sensim cessante, nec Mare Dalmaticum, nec Insulae Dalmaticae, minus Civitates, in Continenti Croatico sitae, Dalmaticae dicendae sunt. Et sicut Rausinam Porphirogeniti Civitatem sua liberalitate Dalmatiae adimit, Slavoniae

Romana moderna, o volgare, non piu Italiana che Dalmatina puo dirsi: id a nullo Dalmatarum, sed nec ab Italo linguae et regionis gnaro facile quis audiverit aut legerit. Dalmatae namque ipsi (servato hoc veteri Provinciae Romanorum in Illyrico institutae nomine) licet etiam Ducali Venetorum a Regali Croatorum iurisdictione separati, raro se Dalmatas (taceo Italos aut Romanos) sed Slavos et Croatos proprie, vernaculamque Slavam, Slovinicam, Croaticam, vocant. Nec ullus est inter innumeros gentis huius, genio ad Musas

Dalmatiae meminit, in Secunda, recentiorem a Titio ad Neronem et in Tertia ad Drinum educit: ita Quartae titulum apposuit; Dalmatia post Imperii declinationem in Croatiam, Serviam et Dalmatiam ipsam distincta: ubi (cum priores tres Illyrico nomine recte inscripserit, nec in ipsa Tertia Dalmatiam per Liburnos extenderit) Illyricum, non Dalmatia, in Croatiam, Serviam et Dalmatiam distinctum asscripturus erat. Tandem in Quinta, Croatia Maritima nuncupata,

Turcorum iugo maxima sui parte oppressa igne ferroque evertebatur Croatia! cuius valida quondam Oppida et opulentae Civitates, vallis, fossis et Civibus fortissimis munitae, prostratae adeo sunt et attritae, ut plurimarum vestigia vix noscantur, non paucarum etiam nomine abolito. Habuit autem (procul dubio) tam Diocleas, quam Archidiaconus manuscripta quaedam priscorum Regum rerumque Patriae monumenta, eaque (ob typorum tunc defectum ac litteratorum paucitatem, perque tot temporum iniurias) ad manus Lucii non pervenerunt. Nec

nunc dicitur. Dalmatiaque /Thomas Archidiaconus capite 1, Ioannes Lucius operis citati libro 6. capite 4./ censebatur cum Croatia una Provincia. Ex adductis Auctorum, superius citatorum sententiis, sub CROATIAE nomine censetur quod triplici Slavoniae Hornius assignat, et quod Romani olim Illyrico attribuerunt; exceptis hinc Rhaetiis, parteque Norici, illinc Achaia Aegaeisque Insulis, quas et ipsas tamen ob Illyrici (quod peculiare Croatorum nomen est) apud Romanos habiti,

Effendi, Capigi Bassa, et Osmane Aga Portae Otomanicae, nec non Ioanne Grimani Savio, Reipublicae Venetae, Legatis Commissariis praesentibus et consentientibus conclusum est. Quod non parvum ad validum Fidei testimonium, valorem facit; ubi ultimi Partium earum Acquisitores, quo Terrae Gentisque nomine Provinciam occuparunt, eodem etiam cesserunt; videlicet Croatiae. Sic et ab amnis Verbas in Savum confluentia per Pineos montes versus Meridiem procedendo, Croatiae modernae limites non modo antiqui scriptores assignant; verum et Turcae ipsi, ultimi eiusdem Regionis occupatores

ut pateret ex eiusdem Regis litteris, per Advocatum Venetorum in Conventu Foroiuliensi, inter Ferdinandum Imperatorem et Rempublicam Venetorum instituto, allegatis, sub H. Regnum vero Dalmatiae quibus terminis circumscribi deberet, nusquam invenio; quod in solo nomine Provinciae a Romanis ita appellatae contentum, a Croatiae Ungariaeque Regibus honoris gratia Regni Croatiae titulo (uti etiam Ramae et Serbiae) adiunctum est. In nullis namque vel Rex, vel Banus praecise Dalmatiae, memoriis hactenus repertus nominatur: Slavonicorum proprie et proprie

nomine Provinciae a Romanis ita appellatae contentum, a Croatiae Ungariaeque Regibus honoris gratia Regni Croatiae titulo (uti etiam Ramae et Serbiae) adiunctum est. In nullis namque vel Rex, vel Banus praecise Dalmatiae, memoriis hactenus repertus nominatur: Slavonicorum proprie et proprie Maritimorum abundante Banorum memoria. Quare, in defectu meliorum de finibus Regni Dalmatiae probarum, Venetis (quibus, uti pro eodem praetenso Regno proba incumbit) solo eatenus Dalmatiae nomine contentos esse, opus est.

quae copia fontis)
In terrae reliquum se diffusura, quaternis
Cursibus exibant collectae in flumina lymphae. 11.
Nec tamen exilis fluviorum â nomine grandi
In fontem manabat honor: nam Gange propinquos
Obiectosque sibi Phoebo post terga cadente
Memnonas exhilarat gemmis pretioque micantis
Natalis terrae gazas testante smaragdi.

Deus atque unâ istius de ventre puellae
Venturum germen caelestibus ante colendum
Exhibet Aligeris. Quibus et pro principe dictum
Unigenam, Matrem, Dominam praescripsit iisdem
Reginamque coli, Mariam quam nomine dixit. 20.
Virginis augustae Sobolem, immortale quod una
Numen erat, Regem accipiunt: par omnibus haesit
Sensus, adorandum venturum in

Gloria, sulphurea Sodomae quid nube negasset
Ultores flammarum imbres crepitare, remensâ
Flagitiis poena saturae carbone Gomorhae?
Inde venit, tantis fuerat servata quod olim
Prodigiis Tharea Domus: quo nomine iussus
Stare dies, aequor scindi, Iordania Doris
Ire retro, nubes famulari, panibus aether
Praesto esse, ignotoque silex humore resolvi.
Hinc domiti Reges et quorum robur in armis,

umbras finivit in Umbra. 27.
Ista Ioachimo Virgo prognata parente,
Cui fuerat vinclis coniuncta iugalibus Anna.
Anna tamen sterilis coniux, quam nomine specto
Prolificam: quam parvam utero dabit Anna puellam,
Nominis est proles: quam praefert nomine, praegnans
Gratia concedet partum: quae ut clarior esset,
In nomen sterilis transivit gratia matris

Ioachimo Virgo prognata parente,
Cui fuerat vinclis coniuncta iugalibus Anna.
Anna tamen sterilis coniux, quam nomine specto
Prolificam: quam parvam utero dabit Anna puellam,
Nominis est proles: quam praefert nomine, praegnans
Gratia concedet partum: quae ut clarior esset,
In nomen sterilis transivit gratia matris 28.
Alta Ioachimum felici Nazareth

Numen: tum quo sibi debita cultus
Obsequia aequatis ferret gens consona votis,
Tum voluit memorem, quantis hanc cladibus olim
Solverit et quantis dives sibi reddita signis
Patria libertasque fuit. Quo nomine mensis
Septimus, arboreis formans tentoria ramis,
Divinam referebat opem, cum stipite tectum
Et foliis, olim loca per deserta vagantem,
In laris et tecti terram Israëla tulisset.

Excelsum nomen! cuius quia sensit honorem
Sanctorum cognata domus, venerabile sanctis
Nomen adoravit. Sed, formidabile Diti,
Terruit infernas acies, Mariamque superbi
Vastatricem Erebi, Styx ipso nomine sensit.
Omnipotentis opes summas resplenduit inter
Nominis istius maiestas: eruta postquam
Haec superûm e gazis nostrum descendit in orbem
Gemma, suis totum radiis tremefecit Avernum,

“Adonai”,
Magno etiam auditum cordis Tetragramaton aestu:
Messias quam gratus erat! rata suavius aure
Nullum illo resonare melos: si protulit ore
Messiam, nullum Virgo mel dulcius isto
Nomine iurasset: si corde revolvit eundem,
Caelica commotas penetrabant iubila fibras. IESSEIDOS LIBER IV.

Belligerae quondam nomen, quae fortia saepe
Arma hosti non laeta tulit, quam crebrius olim
Infido petiit vicinus Dalmata ferro.
Huic Cilici a Tarso primos venisse colonos,
Dicta fuit veteri quod nomine Tarsia, credam,
Ampla olim; modo sufficiens signare vetustam
Ruderibus molem. Quibus illi ut fama maneret,
Aeternum posuit moriens fortuna sepulchrum.
Hic oculis vitreas mensus sacer Aliger undas

10.
Sed memoranda illo mutata Perilia rivo.
Huic sponsus Goliacus erat, quem saga potenti,
Quod thalami primos Natae contemneret ignes,
Carmine mutavit saxo; quod nomine collis
Monstrat adhuc proprio: dedit et sua nomina colli.
Nympha gemens puerum, dum verba minantia iactat
Et sagam compellat anum, irritavit eandem.
Haec illam arte pari puerum qua perdidit ante,

Pluribus haec arvis foliorum credita virtus,
Utpote debuerat quae sistere pluribus arvis
Huc olim ventura domus. Sed maior in uno
Colle fuit, quod mox Lauretum copia lauri
Fecit Aventinae dici par nomine silvae. 13.
Interea non parca precis Iesseia Virgo,
Curva genu primos surgentis ab aequore solis
Optabat radios. Quamvis iam certa

Numen amabile pandam.” 19.
Dixerat haec Patri primum, conversa deinde
Affatam Astraeam Pietas ita voce ferebat:
“Diva soror talique volens te nomine dico;
Ducis enim summi genus immortale parentis,
Teque etiam nostris facilem quod vocibus optem:
Dum iusti tibi flamma calet, vis debita iusti
Perdere iura mei. Siquidem iam pluribus orbem

Arbor erat (palmamque illam celsaque vigentem
Fronde fuisse ferunt) annoso vivida trunco,
Flore tenus, nulli quoniam vicina marito.
Esse ferunt vacuas vesco nam germine palmas,
Has nisi vicinus palmae quoque nomine stipes
Respiciat, faciens diversum a coniuge sexum;
Quam fieri blandis fecundam aspectibus aiunt
Fetiferumque occulto afflatu ducere semen,
Mutua dum pronis mittunt sibi basia ramis.

est, cuius sobolem, sed origine sola
Diversam, pusilla gero; Flamenque beatum
(Numen idem cum patre, eadem cum prole potestas,
Vis utrique eadem, sed fluxus originis impar;
Quod varium mens prima petit) me nomine sponsae
Dignatum, cuius puro molimine castus
Intumuit venter, modicos digestus in artus
Suscipiens animam sanguis, vis illius una est.
Officium sponsi sponsus – mirabile dictu! –

Huic pacis Domino demum Pax totius orbis
Praelusit, latiis mundo donata triumphis.
Pax etenim terrarum extra confinia Martem
Proscriptum, centum vinclis ubi strinxit ahenis,
Trans mare Pacificum vexit, quod nomine tali
Innotuit, postquam Martem portante carina
Pax ipsum Antaecis spumans sulcaverat 591: sulcaverat: salcaverat aequor.

Pestiferas radio pellens ab ovilibus auras.
Ne pecori noceat scabies, ne Sirius herbis,
Haec tua erit virtus tuaque ista potentia Ioseph;
Nam memini, genetrix isto 518 isto: iste te nomine dixit.” 20.
Haec Aegon ubi dicta dedit, grata ora resolvunt
Et socii vocemque piis affectibus addunt,
Prout fas cuique animi tacitum

Exitus infelix; tanta impietate triumphat
Filius: hanc melior rapuit, felicior istum
Causa, recens nato quod sit data victima Verbo.
Hannus utrumque una maestus collegit in urna;
Unum utroque etiam signavit nomine marmor.
Hic Dorcas genetrix et Abelus filius, ambo
Exanimes a morte iacent: ruit illa dolore,
Hic ferro; duplexque dolor patrisque virique
Mollius hoc saxum quam sit dolor ipse, paravit.

Thariadae spectata, unum sub triplice quando
Flamen adoravit vultu, cum gloria prolis
Promissae effulsit, sterili ridente marita.
Horum unus fuerat, cui colluctatus Iacob
Victor erat; sumpto Azariae nec nomine ductor
Est alius, qui Tobiam Babylone reversum
Et patrem et sobolem Medus quod reddidit aere
Debitor; et genitorem oculis, natumque puella
Coniuge, non suscepta operum mercede beavit.

cecidisse stupentis Anubim. 25.
Interea placido vicina per oppida Nilo
Nacta viam, peregrina trias non lenta petebat
Phoebopolim Titanis uti de nomine claros,
Sic pariter celebres Titanis numine muros.
Non procul urbanis crescebat caedua tectis
Silva, secans medio proceras tramite frondes:
Qua si plaustra trahi vel clitellaria vellet

adhuc sponso latet: at fortasse sepultum
Marmor adhuc, Iosippe, tuum, semel eruet ardor
Romuleus lucique dabit, positurus honori,
Nutritor divine, tuo: nam gloria crescet
Maior adhuc Iosippe tibi, quod nomine praefers,
Filius accrescens: prodet lapis ille figuras
Forte novas sculptasque novus leget Oedipus ibes:
Hospitiique istis reddatur gratia saxis,
Quam fortasse dato misit iam marmore Nilus.

“I, nate” reponit.
Iosippus vero “Fili,” inquit, “colligat uno
Fac, rogo, venturus tecti nos limine vesper.”
Cui iuvenis contra: “Efficiam, Iosippe, paternum
Quod iubet imperium.” Ratus hoc se nomine dici
Iosippus securus abit sociaque iugali
Virgine progressus. Pelago cum coepit anhelos
Mergere Phoebus equos, ad diversoria notas
Nocte vocante tribus, demissae ad vota maritae,

Didymi Calamina cruorem
Hausit, ubi fixos voluit vernare minister
Aliger Hebraeos, horti miracula, flores.
Haec ita divino venit de sanguine nata
Floris in occiduos Indorum gratia fines.
Nomine flos caruit, donec telluris avarus
Scrutator pelagique audax sulcator ibidem
Divitias cumularet Iber iisdemque repertus,
Voce nova voluit flos Granadilla vocari.

Aspexit, quando populos transivit et oras
Terra Syrissa tuas; cum perrexisset in urbem,
Dilecto sobolis peregre sociata sodali
Mater Amazoniam, summa et caelestis Amazon.
Sermonae prius urbs, Ephesi modo nomine dicta est.
Hac visa Antistes proprii tunc nominis implens
Mensuram, caeli flammis Ignatius arsit.
Hanc Solymis, Graio veniens de litore iudex
Intuitus, non mortali de stirpe creatam

Illa altum pupillae acie purisque vibratis
Luminibus, veluti fatum complentibus omne
Discipulis lethi iaculum finale rogaret;
Fixa polo siluit: placidis dein vocibus usa
Et vultum conversa, omnes ex nomine caros
Ad sua submissos appellat funera fratres,
Atque ait: “Est gratum, o socii, Natique propago
Fida mei, quod vestra animi virtute levari
Iam moritura queam et pulchro sudore madentes

Mercis Arabs, Colchi, Brachmanes, Susa, Canopus.
Iamque tui famuli, genetrix, Tiberimque Tagumque
Eridanum, Euphratem, Rhodanum, bibimusque ruentem
Amne Tigrim; Colcho Eoum cum Phaside Gangem,
Nomine gaudentem duplici libavimus Istrum,
Et septemgemini numeravimus ostia Nili,
Saxosumque sonans Hypanis iam suavia nati
Sub iuga, iam Tanais, iam barbarus ivit Araxes,
Quique sitim nostris oppressit

sacros spirantis amores
Corporis exundans fulgor mirandaque vultus
Nativa Charitum residens in sede venustas. 44.
Palladiae frondis gaudet qui nomine collis,
Molliter acclivi radice extendit aprico
Se Solymam versus spatio, quo stabat avitum
Exanimo cineri et MARIAE pro funere marmor.
Constituunt illo matrem componere saxo

Bibliographia locorum inventorum

Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Lučić, Ivan (1604-1679) [1668], Epistola ad fratres Blaeu (14. 11. 1668), versio electronica (), Verborum 626, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [luciusiepist].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].

Palmotić, Džore (1606.-1675.) [1670], Epistula Francisco cardinali Barberino, versio electronica (), 1382 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio] [word count] [palmoticdzepist].

Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], Naupliâ... vindicatâ, oestrum, versio electronica (), 243 versus, verborum 1647, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramannauplia].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Rogačić, Benedikt (1646 - 1719) [1690], Proseucticon de terraemotu (, Rim), 300 versus, 1974 verborum, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [rogacicbproseuct].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Dissertatio regni Croatiae, versio electronica (, Zagreb), Verborum 780, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vitezovritterpdiss].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report