Your search found 15178 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 13526-13557:

amice lector idemque erudite, opinio jam usque ab Ennii Terentiique ducta temporibus, eaque et Italorum deinceps, et omnium cultarum gentium firmata consensu, eos litteris praesertim humanioribus prodesse plurimum, qui, quae praeclare aliena lingua fuere scripta, in aliam aeque recte transferunt, id est, res pulcherrimas paucis cognitas et exploratas intellectui plurimorum atque usui accommodant. Nam quum omne humanitatis studium duabus rebus maxime constet, exercitatione nimirum et imitatione, fieri nequit, quominus sit perutilis ille labor, quo et necessario stili elegantiam diligenter

vis trahit quodammodo ac proripit:alii autem affirmant, servari omnino non posse, si elegans velit esse interpres, sententias easdem verborumque proprietatem, quibus auctor usus est. Itaque consequi necessario, ut omnia aut enervia sint, aut multum ab exemplari discrepent. Latine vero qui id faciat, eum non hominibus, quibuscum vivit, sed mortuis nihilque jam sentientibus scribere vociferantur. Quid quod etiam inventi sunt, qui vetera vertentes, ne verbum credo pro verbo non redderent, prosa oratione poëtas non versibus interpretati sunt, rerum videlicet solliciti magis, quam

est, et in tanta linguarum diversitate habetur una tamquam communis hominum conciliatrix, ac veluti quoddam doctrinae vinculum) res interpretatas exhibeamus? Cur unam tantum rerum utilitatem, non etiam verborum venustatem persequamur, solumque animi, non aurium quoque voluptati serviamus? Id quidem cum alii multi litterati homines egregie praestiterunt, tum praeclarissime Raymundus Cunichius vir doctissimus mihique familiarissimus. Et quoniam tu, amice lector, anno proxime elapso latinam ab eo Homeri Iliadem habuisti editam, tantaque felicitate perfectam, ut nata in Latio, non

atque arte maxima, ne cuiquam in mentem veniret, priores Aeneidis libros propterea languidiores ac prope senium redolentes judicare, quod non obstreperent tubarum armorumque sono. Noverat enim omnem poëtae vim atque adeo laudem in eo sitam esse, ut quamque rem convenienter tractet; id qui fuerit a principio ad finem usque assequutus, illum egregie muneri officioque suo satisfecisse. Quamobrem dicant per me licet cum Longino fastidiosiores quidam ac morosiores poëtarum judices, quidquid ipsis collibuerit: nullius erit apud me auctoritas tanta, ut quod ego videam poëma omni

copia ac sententiarum gravitate eorumdem deformitas est demonstranda: contra ut virtutem sequamur, quae ipsa per sese valet plurimum, sufficit ejus pulcritudinem nativis quibusdam coloribus delineatam ponere ob oculos, eumque qui sit usus eadem, felicem consequi debuisse finem, multarum rerum ad id facientium apta dilucidaque narratione ostendere. Atque ego quidem, an hoc non multo sit difficilius recte facere, quam primum illud, vehementer dubito. Illic enim, quum mens furore illo poëtico aut potius igne incaluit, plena etiam virium ac nervorum quodammodo oratio ipsa feratur necesse est:

ipso, in quo ille totius antiquitatis consensu incredibili excelluit, se cum illo conferre et quasi certare non dubitet? Atqui ita profecto est: qui aut orationem interpretatur aut poëma, in quibus non tantum sententiae explicandae suscipiuntur, sed virtus omnis atque forma exprimenda est, ille id pollicetur, sibique proponit, ut, si fieri possit, eadem semper cum dignitate atque elegantia tum verborum tum figurarum, qua sunt ab oratore vel poëta dicta, interpres efferat. Ac proinde nemo non videt summa illi esse opus, praeter omne artificium ejus rei, qua de agitur, utriusque linguae et

est, in quo dicebam hujus sermonis initio nobis esse elaborandum, si placere velimus; neque aliam esse caussam duco, cur in tanta interpretum copia paucissimi sint dignique habeantur, quorum res scriptae cum utilitate ac voluptate legantur, nisi quod aut laboris impatientia aut virium inopia id efficere vel neglexerunt, vel non potuerunt. Imo fit saepe, ut quem auctorem sua lingua disertissime loquentem fueris paullo ante admiratus, ejusdem te misereat foedissime balbutientis ignavia interpretis aut potius socordia, vel quod singulas voculas atque adeo apices putidius consectatur, vel

enim dicam cum Horatio.
Dic mihi musa virum, captae post tempora Trojae
Qui mores hominum multorum vidit et urbes.

Praeclare vero dixeris ita, si ad id, quod eo loci Horatius facere instituerat, animum advertas; si autem Homeri verba acutius introspicias, fortasse non recte. Dii boni! tantamne etiam feremus arrogantiam? arrogantiamne dicam an impudentiam singularem? Tu ut Horatium illum Flaccum, quem et quantum poëtam, sancte Juppiter ac

elegantiam suavitatem coloremque aliquo modo referret, omnino respuerem ac reiicerem. Quantum vero his rebus omnibus sim consequutus, non est meum judicare: hac de re tuum erit aliorumque judicium, quod fieri velim potissimum ex illorum comparatione, qui hoc eodem in stadio sese exercuerunt, id est latinis versibus sunt Odysseam interpretati. Habes, quod sciam, nonum decimum undecimum duodecimumque Odysseae librum latino carmine elegiaco redditum a Joanne Prassino; habes octo priores libros a Francisco Florido Sabino latinis item versibus conversos; habes denique integram Homeri

obscurum absonum atque uno verbo deterius factum. Quomodo autem dixisti, obruit, idest demersit; quum idem dicas statim, disjecisse in aequore nantes. Nabantne postquam obruti fuere pelago? Id credo fieri non posse: vide igitur, quid scripseris.

Horum igitur casus memora mihi musa canenti Calliopea etc. Haec profecto quicumque legent, quum praecesserit,

Stomachari jam te video, amice lector, ac mihi jure subirasci, quod in his diutius, quam necesse erat, immoratus sim. At ego verebar, ne si dixissem mihi Lemnianam improbari versionem, nihilque ex ejus versibus protulissem, magis invide quam vere id a me quisquam dictum arbitraretur. Quare quum ea satis me culpa et invidiae suspicione liberatum jam videam; hanc totam orationem relinquamus, ac redeamus, unde discessimus. Peto igitur abs te, ut si Lemnii Odyssea latina, (quod de perveteri quadam Odysseae versione in Bruto dicit Tullius) est

o superi. quid enim contendere solus 90
91  Audeat, aut omnes possit pervincere contra?
92  Sic ait; atque olli virgo Tritonia subdit:
93  O genitor, cui summa hominum rerumque potestas,
94  Omnibus id superis si nunc placet, exsul Ulysses
95  Ut repetat sua regna, lares et visat avitos,
96  Fac age Mercurius properet jam nuncius oras
97  Missus in Ogygias, nymphaeque edisserat omne

prior: medius nam forte adsederat inter
126  Convivas tacita genitorem in mente volutans,
127  Si rediens qua parte procos indigna furentes
128  Exigat a domibus, seque in sua regna reponat.
129  Id juvenis volvens conspexit Pallada, et altis
130  Prosiliit foribus subito, indignatus amico 130
131  Quippe animo, ante domos longum quod degeret hospes.
132  Jamque adstans propior, dextramque amplexus inhaesit,

285  Nec tamen ille deos veritus concessit: at ultro
286  Ipse meus caro genitor donavit amico.)
287  Hos adeo juvenes inter si talis adesset,
288  Flerent angustumque aevum tristesque hymenaeos.
289  Id tamen obscura fatorum in lege repostum
290  Scilicet est, ultorne idem sua tecta revisat, 290
291  An secus? interea tibi prima ea cura recurset
292  Usque animo, hanc diram quamprimum avertere turbam.

lares; sed nondum Juppiter alto
175  Adnuerat caelo reditum discordibus urgens
176  Pectora consiliis. nam quos ducebat Ulysses,
177  Navibus avecti relegunt iter omne, futurum
178  Scilicet id magno sperantes munus Atridae.
179  Ast ego cum ratibus, quae sunt mea signa sequutae,
180  Fugi fata deum metuens, et martius una 180
181  Tydides mecum fugit socia agmina ducens.
182  Tardior ipse

pectora strinxit
137  Altus amor, cujus nomen vix auribus hausit,
138  Continuo ex oculis lacrimas effudit obortas
139  Purpuream obtendens ante ora humentia vestem. 140
140  Sensit id Atrides, dubiaque in mente volutat,
141  Sollicitumne sinat cari meminisse parentis,
142  Occupet an primus lugentem, ac singula pandat?
143  Anceps ille suo volvit dum talia corde,

e fluctu, navimque ingressa resedit, 370
371  Ac propior sic fata. Quid o tibi rector aquarum
372  Tam graviter saevit, tantas et suscitat iras?
373  Infelix! At non te perdet in aequore, quamvis
374  Id quoque, si possit, cupiat furialibus orsis.
375  Quin sequere o mea dicta, atque exue vestibus artus
376  Nudatos, ventisque feris sine ferre carinam
377  Per vada nigra sali. Tu vero litora cursu
378  Tende

indulgens: aliquis dolor insidet aegro
599  Magnus, et assiduo convellit viscera morsu. 600
600  Verum agite, edico, vates jam cesset; ut omnes
601  Laetitia excipiat, nosque una et gaudeat hospes,
602  Id satius multo est. olli hunc celebramus honorem
603  Donaque largimur faciles, reditumque paramus:
604  Quippe homini, cui tantum aliquis sub pectore sensus
605  Vivit adhuc, ipso pro fratre est hospes habendus.

heic etiam lentum si forte morari
378  Jusseris, exactis dum mensibus integer annus
379  Effluat, auxiliumque parans et ditia cogens
380  Dona mihi, et vellem et reduci magis utile multo 380
381  Id foret. ad patrias quanto ipse opulentior oras
382  Nam veniam, tanto redeuntem et laetius omnes
383  Excipient, et major erit mihi fama per urbem.
384  Atque heic Alcinous: non te, jam mitte, vereri,

ter quaque die rursumque resorbens
110  Aestuat horrendum. ne tu, quum gurgite ab imo 110
111  Sorbet in abruptum fluctus, vicinior ito;
112  Nam neque Neptunus diro te subtrahet aestu,
113  Ille quidem id cupiat quamvis, frustraque laboret.
114  Quin propior Scyllаe scopulis adverte carinam,
115  Atque citus molire fugam: sex corpora praestat
116  Rapta dolere, omnes quam certo occumbere leto.

robore fretus
155  Quod si hominum quisquam merito te fraudet honore,
156  Ut placitum fueritque magis, mentique sedebit,
157  Digna luat. sic fatus erat regnator olympi;
158  Quum sic Neptunus: jampridem id, Juppiter, ultro
159  Ipse etiam fecissem, inquit; tua si mihi certa
160  Mens foret: irasci tecum et pugnare verebar. 160
161  Nunc autem pulcram Phaeacum perdere navim
162  Est animus nigri reducem per

Pallas aget turbans et Juppiter hostis.
325  Praeterea hoc etiam moneo super omnia primum:
326  Si mea tu soboles, nostro si sanguine cretus,
327  Audiat haud Ithaci quisquam intra limina nomen.
328  Non id Laërtesve sciat, fidusque repertus
329  Eumaeus, famulūmque alius, non cara vel ipsa
330  Penelope. nobis dabitur cognoscere mores 330
331  Femineos, hominumque etiam tentare licebit
332  Corda simul,

spreto. sic ille; at filius olli
335  Haec iterum sic pauca refert. mea pectora nosces,
336  Spero equidem, expertus; nec me vanum arguet error,
337  O genitor; sedenim non et reor utile nobis
338  Id fore, nec statues aliter tecum ipse volutans;
339  Explorare tuum tamen est, quid praestet agendum.
340  Namque diu campos obiens, longoque labore 340
341  Singula vix tandem lustrans loca, noscere possis

heros: ne plura, inquit; satis omnia novi:
319  Tu prior ingrediare licet, celsisque manebo
320  Heic ego pro foribus; didici jam doctus ab usu 320
321  Et foedas ignominias et verbera ferre.
322  Id quoque nunc veniat: non hoc in pectore frustra
323  Stat patiens animus multis jam casibus actus
324  Et pelagi et belli, longumque expertus utrumque.
325  At vis nulla valet rabiem compescere ventris

clari juvenes audite loquentem,
535  Quae fert cumque animus. nullus praecordia maeror
536  Sollicitat, nullusque dolor, cui vulnus adactum,
537  Dum proprias tutatur oves, armentaque pugnans
538  Protegit. id vero indignum, quod vulnere laesit
539  Antinous, quem saeva fames, infausta malorum
540  Caussa, jubet casus animum submittere ad omnes. 540
541  At si inopum ultores dī sunt, et Erinnyes ullae,

vocans ita fidas inquit ad aures.
17  O semper mihi cara, altis in sedibus omnes
18  Nunc retine famulas, secreta in parte reponam
19  Dum thalamo neglecta diu nigrantiaque igne
20  Arma patris. tenero non id mens ante ferebat 20
21  Cauta parum; contra tandem subducere certum
22  Omnia, qua nigri nullus vapor aestuat ignis.
23  Haec ait; at nutrix: utinam prudentia rerum
24  Te capiat, servesque tuos jam rite

ac gelidos hausto de fonte liquores
430  Rore simul calido miscens infudit aheno. 430
431  Ast heros, propior ceu forte assederat igni,
432  Continuo aversum sese deflexit in umbram,
433  Scilicet id metuens, ne clara in luce revisens
434  Vulneris antiqui nosset vestigia nutrix,
435  Ambagesque dolique retecta fraude paterent.
436  Nec minus interea, regem dum proxima circum
437  Illa suum non segnis

haec, diva, quidem non vana profaris;
48  Cura sed illa gravis residens praecordia torquet,
49  Solus ego juvenes tot contra insurgere fortes
50  Quī valeam? semper conferti haec limina servant. 50
51  Id quoque praeterea reputo, si perdere turbam
52  Auxilioque Jovis detur mihi, diva, tuoque,
53  Quo fugiam? casus omnes juvat ante videre
54  Scilicet, atque animo varias expendere sortes.
55  Dixerat; huic

266  Audiat haec superum genitor, sociique penates,
267  Atque arae, mensaeque Ithaci, quas nuper adivi;
268  Te coram huc veniet proles Laërtia Ulysses,
269  Aspiciesque illum, feret id si corde voluntas,
270  Sternentemque procos, multaque in caede cruentum. 270
271  Tantum effatus; at ille: o! jam Saturnius, inquit,
272  Adnuat, ac nutu firmet tua dicta potenti;

370  Ni renuat. donec fuerat spes ulla videndi, 370
371  Sedibus in patriis praesentem rursus Ulyssem;
372  Nil vetuit traxisse moras, et ducere longa
373  Spe juvenes (satius tibi multo id namque fuisset,
374  Si patrias genitor salvus remeasset ad oras);
375  Nunc aliter manifesta fides jam credere cogit.
376  Quare age et incertam precibus tu vince parentem;
377  Illa sibi jungat, fuerit

altus habet me, nate; nec ullas
118  Aut valeo cupido voces expromere ab ore,
119  Aut petere; ipsum etiam nec possum cernere contra.
120  Quod si verus adest Ithacus, post nosse licebit 120
121  Scilicet id melius nos inter; namque tenemus
122  Nobis certa unis, alios fugientia, signa.
123  Haec illa. extemplo dius subrisit Ulysses,
124  Atque ita Telemacho fatus: me me sine mater
125  Experiatur, ait; jam

388  Continuo has rupit voces: o Juppiter alme,
389  Et vos caelicolae magni regnatis in arce
390  Siderea; jamjam credo, cogorque fateri, 390
391  Si meritas tandem poenas dedit effera pubes.
392  Id vero graviter metuo, ne concita contra
393  Irruat huc Ithacae manus omnis, et improba longe
394  Fama Cephallenum rumoribus impleat urbes.
395  At natus: fide, o genitor, nec talibus, inquit,

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report