Your search found 518 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 251-317:

vili carmine fasces
16  Vox cantet repleta tui, tantisque triumphis
17  Digna, graves speret sibi conciliasse favores.
18   Ecce Deum patior longùm fervente per imas
19  Bacchantem virtute fibras, videorque sub alto
20  Aethere raptari, subterque revolvere visu
21  Quidquid in humano ludit Rhamnusia fastu.
22   Quae, quae multa procul doctâ percussa securi
23  Aequoreis natat arbor

connisi sanguine Martis
226  Non primi fervore manus certaminis haesit,
227  Sed tumidis per agros oculis ad praelia saevos
228  Terrigenas quaerebat atrox, et damna novabat.
229  Iam mea fila tuâ melius virtute sonarent,
230  Non solito de more quidem, nec Apolline solo,
231  Sed simul ingenti cupidae conamine Musae,
232  Ast fessus tandem nostro sub corde rebellat
233  Commoto jam jamque deus moriturus in

ut illis nullo modo sim conferendus; materia tamen seu obiecto, ita eos excedo; ut mihi plane comparandi non sint. Quis enim Christiano vere Heroi Caietano, ab ipsis decantatos Gentilium Heroes audeat comparare? Heroes dicuntur, quos praecelsa animi vis, rerumque cum virtute gestarum summa gloria, reliquis hominibus excelsiores, et laudabiliores effecit: quibus vero nominis huius excellentia verius attribuenda erit, quam his, quos Dei Ecclesia, publicae venerationi, et imitationi proposuit: quod nunquam faceret, nisi in eis

excedentibus signis, agnosceret. Constat ergo me in obiecto seu materia antecellere eos, qui carmine prosequuntur, quos de Caelo revelata sanctitas non commendat. Imo nec vere Heroes dixerim, quos vetus Poesis extollere laboravit: quamvis enim illi aliqua virtute conspicui, communem fortunam excedere visi fuerint; eam tamen gloriam aliis vitiis, quibus scatebant, obscurarunt. Fuit Virgilianus Aeneas pietate insignis, sed fidei datae violator, ob Didonem derelictam. Papiniani Fratres, superbi, et inexorabiles. Homericus

Thieneum dico, quod stirpis avitae
1.212  Continuans titulos, florenti prole, vetusti
1.213  Nominis est decorumque tenax: horum aspicit Orbis
1.214  Crescere congenita seros virtute nepotes:
1.215  Quorum gesta, fidem, robur, palmasque loquuntur
1.216  Et Patria, et reges melius, quam forsan inepto,
1.217  Posset inexpertus describere carmina Vates.

hausta parat sapientia prolem.
1.388  Non illam Cypria transfiget arundine mollis
1.389  Pusio, despicietque tuos Cytherea capillos:
1.390  Virginei crescunt tali virtute clientes,
1.391  Ubere Virgineo pastus sic proficit infans.
1.392   17 Hac Caietano, mediae post aemula lucis,
1.393  Fluxit ab Aurora pietas: hac

Humanae, et tormenta aulae servilia dixit.
1.720  Hic animo pendere diu praeclara Thienem
1.721  Non passa est virtus; bivii nam laevus amaenum
1.722  Monstrabat qui trames iter, virtute magistra
1.723  Despexit; filumque viae laudabile dextrae
1.724  Arripiens, partum vitio damnavit honorem.
1.725  Hic signata licet raris vestigia plantis;

2.38  Nobilitas; sed demissae concordia plebis
2.39  Formabat fuscum claro sine sanguine corpus.
2.40  At Caietanus, cui nil sublimius alta,
2.41  Nil maius virtute fuit; feliciter illas
2.42  Quas genus, et stirpis quas lux produxerat umbras
2.43  Transiliens, vocesque hominum surda aure coercens,
2.44  Hanc exercendae menti delegit arenam.

maculas, et Cleri munia, vivum
2.324  Suggeret exemplar; stimulis praesentibus acti,
2.325  Et poterunt proprias luce hac extergere labes,
2.326  Errantemque gregem virtute accendere mystae.
2.327  Nam proprio morum plebeia colore sacerdos
2.328  Pectora depingit: purgati gloria Cleri
2.329  Est eadem, quae esset purgati gloria mundi.

4.429  Cui hominum numero fecit? quis labe Thienem
4.430  Pestifera illaesum, rabiem lusisse veneni
4.431  Non stupuit? propriaeque pios nequiisse labores
4.432  Illicio vitae sisti, virtute profectas
4.433  Heroa, quae mens poterit describere flammas?
4.434  Sed pro vipereae passae faetore mephitis,
4.435  Quas tibi odoriferas Paestum coeleste reponit

5.283  Foemineae exemplo, morbis studiosa premendis
5.284  Incubuit: cuiusque animum possederat omnem
5.285  Iam pietas; ut conceptis nova pabula flammis
5.286  Adderet, a nota petiit virtute, caloris
5.287  Incrementa sui veteres ditantia taedas.
5.288  Ut fragrans animae, crebrumque Thienis haberet
5.289  Alloquium, mentisque altae documenta; propinquae

subito coelestem ardens per publica vulgi
5.408  Ora Virum geminat novitas: gaudetque recentis
5.409  Hospitis, illustri Syren gratissima fama.
5.410  Plura sibi haec tali dona a virtute parari
5.411  Praevidet, et mentis divinae hoc pignore niti
5.412  Iam sua fata putat, facti quod nobile spondet
5.413  Augurium: tempusque dabit, se quando molestis

5.476  Laeta triumphantem sed quo splendore Monarcham
5.477  Excepit Syren, partas quo pectore palmas
5.478  Amplexa est; non multa loquar: cum Caesaris audax
5.479  Certavit virtute labor: famamque Gradivi
5.480  Caesarei, pronum si non nimis extulit urbis
5.481  Obsequium laetae; saltem popularis ovantem
5.482  Aequavit pietas, urbisque superbia Martem.

6.825  Librari suus optat amor, carnisque solutam
6.826  Mole, Deo plenam superis adiungere mentem
6.827  Non aliter, siccam quem rodens flamma cupressum
6.828  Inequieta furit, donec virtute caloris
6.829  Consumpta trabe, nativae ad fastigia Sphaerae
6.830  Avolet, ingrato per vim comes addita ligno.
6.831  Non lethi virus, non horrida Caietanus

6.977  E Caietani feretro fragrabat amicae
6.978  Pacis odor; cuius dum currit ad oscula creber
6.979  Cum populo primorum aestus, spirante Thienis
6.980  Coelestem virtute auram, furibunda vetusto
6.981  Corda ligata gelu, Martis fregere rigorem.
6.982  Hos etenim, memorata palam viventis imago
6.983  Angelica, et fluxae lucis contemptus; in unam

animi, solido intra semetipsum gaudio, et securâ quiete compositi, ante oculos fulsit, eximiaeque suae pulchritudinis imperiosissimâ vi stylum ad se totum, atque mentem conuertit? Quid enim illâ humanis in rebus nobilius, quae perfectâ ex sapientiâ, ac virtute, quidam veluti earum splendor, erumpit? Quid cordi suavius, perpetuis cuius votis, et studiis, tanquam, optatissimus finis, proponitur? Quid denique seu descriptionum illustrium, seu grandium sententiarum, seu affectuum quà lenium, totiusque adeo poetici cultùs capacius: cum omnem penè

communia iura
1.1131  Si subeat. Facinus quamvis sine dote, nec vlli
1.1132  Sollicitent fructus; sat causa furentibus ingens
1.1133  Ad soelus, vt sibi cuncta probent, vel iniqua, licere.
1.1134  Audax pro virtute furor, pro iure libido,
1.1135  Multaque posse decus summum, non debita velle:
1.1136  Peccando, valeant quid viribus, experiuntur.
1.1137  Si tibi quid damni impositum, si laederis insons;

in rebus; sic (quae pars altera restat)
2.57  Tristitiam imbellem, consternatosque timores
2.58  Mente relegemus, nil extima vulnera gnari,
2.59  Nil varias clades, humanorumque Malorum
2.60  Compositis virtute animis tormenta nocere.
2.61  3. Non tamen hìc ideo (quantumlibet illa repostos
2.62  Iactitet arcani tripodas sententia Veri) (a) (a) Vide

an vnquam
5.1247  Quaestor eò appulerim, latet, admirabile nedum
5.1248  Quidquid, et eximium gessi, populisque loquendum.
5.1249  Heu miseras hominum spes, conclamataque vota!
5.1250  I nunc, sollicitâ famam virtute mereri
5.1251  Nitere. Perpetuis, i, frange laboribus aeuum,
5.1252  Vt tibi inocciduos pariat labor improbus annos.
5.1253  En, quae magnanimis respondet gloria factis.
5.1254  En, quae nostrarum

LIBRI VI. De interioribus, ac solidis Bonis, quae animi Tranquillitatem absoluunt.
CVm vera, et solida animi Bona in Sapientiâ, et Virtute sint posita; nonnulla Virtutis, Sapientiaeque praecepta, ad animi Tranquillitatem stabiliendam, et absoluendam vtilia, tanquam operis instituti coronis, hoc in libro adiunguntur. Primum Praeceptum, In vitae curriculo multitudinis caecae, perque deuia, et

plenos,
Quanto immortales animos splendore beavit,
Naturae quot dona dedit, superantibus ipsam
Muneribus naturam auxit suprema Creantis
Maiestas? Fuimus purum nihil: ille potenti
Productos virtute, ista regione micantis
Empyrei fixit naturaeque ordine primos
Constituit. Sed adhuc alius quoque suppetit ordo
Et maior naturae opibus, quo tendere votis
Nos decet atque animo non detrectante

Ut sine personae discrimine, qui Deus esset
Is pariter Deus esset homo, tunc Numine dignum
Obsequium praestaret homo: cui addita carnis
Humanae ruditas, aequo pro labe pacisci
Non impos merito, proprii virtute laboris
Posset obaerati nomen delere parentis.” 5.
Effatis commota istis Astraea reponit:
“Quae loqueris commenta, soror Sapientia,

Omnibus est maius, tamen hoc excedere vires
Ostendam non posse meas (hic auribus omnes
Arrecti siluere, magis tamen omnibus una
Astraea). Infinita Dei est persona, vel imas
Cuiuscumque rei, immensa virtute valebit
Ferre vices, tolerare graves accensa labores
Si supremae Maiestatis Hypostasis una
Assumat naturam hominis, cui proprius absit
Personae titulus, terrenae munia partis
Quae

miserata ruinas
Indomitum castigavit, non perdidit hostem.
Attamen ingratum te iam si tanta reliquit
Peccati rabies (quamvis gens impia semper,
Atque potestatis nostrae delicta timore,
Non virtute premens) nec tanta impune resolvit
Culpae libertas, desertus Numine maeres
Quid Iuda infelix? Forsan Crucis ultio tantum
Insontes divina furit? Scio grande fuisse,
Idque immane nefas; tamen ignorata

Ipsam etiam dicant Matris natalibus Annam)
Ambarum tribuum faustis deducitur Anna
Auspiciis, socerique nurus gratissima tecto
Excipitur; dotisque suae si dona fuissent
Regia, maior erat sponsae a virtute petita
Gaza, Ioachimum quae sola invenit amantem. 3.
Istius thalami fructum expectabat uterque
Sponsarum sanguis; magno maerore sed

Prolificam gaudens comitari saltibus Annam.
Attigit ut templo postes, natam Anna recepit,
Et manibus iucunda tulit; nam limine cedens
Illa maritali famulam sibi iunxerat Ormam,
Maturamque viri forma et virtute placentem
Eurionem, quae Rubeni promissa marito,
Iam pactis vicina thoris et robore constans,
Gestandae tenerae laudem est sortita puellae.
Proxima Delubro praedulci hanc pondere laeta

Lilia, narcissos, Cypriae quoque sanguine plenos
Tela dabat Veneris flores, ubi mira colorum
Spectanti laetas referebat gratia formas.
Carbasus haec illa est, Christi quam funere sectam
Arcana virtute stupens aspexit Apella.
Hâc occulta stetit pars illa sacerrima templi
Interiusque adytum, nemo quo fingere gressum
Tentasset, nec mysta quidem: fuit annuus uni
Pontifici summo ingressus, quae solus

Quos ratio virtusque fugit non ambiguo, princeps;
Nec tamen imperio virtus caret. Ille domator
Perfidiae, facile accepturis vincla tyrannis
Imperat Augustus; timet hunc quicumque Latina
Non patitur virtute regi: sua frena momordit
Orbis et Augusto ratio se Caesare munit.
Si vero minus, Herodes, tibi provida rerum
Imperium fortuna dedit, non impare, princeps,
Flagitium virtute premis: par omnibus ultor

Non patitur virtute regi: sua frena momordit
Orbis et Augusto ratio se Caesare munit.
Si vero minus, Herodes, tibi provida rerum
Imperium fortuna dedit, non impare, princeps,
Flagitium virtute premis: par omnibus ultor
Caesar et Herodes superest, nec poscit iniqua
Alterius mucrone fides feritasque domari.
Invicto salva est istorum robore virtus;
Quo gemino veluti rectum se cardine volvit.”

IESSEIDOS LIBER V. 1.
At Virgo augusti servans penetralia tecti
Et viduas formare nurus tenerasque puellas
Exempli virtute potens, sese omnibus aequam
Errare indocilem morum praebebat amussim. 2.
Nacta Phanuelem patrem Solymeia supplex
Templa colebat anus,

nullo
(Opprobrium quod nostra putat Iudaea) viriles
Ducar in amplexus, sanctorum exempla sequente
Proposito: sic Thesbites, quem flamma iugalis
Commendat neglecta thori similique praeivit
Virtute Helciades, quorum vestigia pressi.
Sed quod perpetuum voto firmare nitorem
Me doceas, ignota licet foret hactenus altae
Semita virtutis, mentem festina parabo.”
Nilque morata, statim genibus minor

Non contenta gradu, sua, caeli maxime rector,
Accessit voto thalamos fugitura iugales
Integritas. Alias ibit, scio, fusus in oras
Tantus in exemplum candor, caelestibus istâ
Spiritibus virtute animas faciente sorores.” 31.
Hic Numen contra solio sic infit ab alto:
“Gaudete, aethereae mentes, nunc illa resurgit
Luciferi vacuas

Isaciae tenuere nurus fecundaque fructu,
Cui similem salvo solius pignore Natae,
Nullae aliae meruere nurus. Hac clauditur urna
Femineus cinis, in cinerem dare digna reversos
Quae fuit, invicti mole et virtute Nepotis,
Terrigenas claris caelo fulgere pyropis.
Seu fuit huic regum, aut Levitica stirpis origo,
Posteritas divina fuit. Cum coniuge vixit
Si sterilis donec proles excelsa veniret,

“frustra est, inquit: qui protulit orbi,
Et templo inclusit, faciet comprendere quales
Hoc Charitum caeleste penu disponat ad usus.
Est generis fatum nostri, spem saepe fugacem
Feminea rediisse manu, virtute stetisse
Fortunam: aeternùm nostris ita Iuditha vivit
In fastis celebratque memor Iudaeus Edissam:
Audit adhuc animosa suos Debbora triumphos.
Vivit adhuc clavo non exanimata vetustae

Quod probrum est homini, virtus nequit esse probatae
Mater honestatis veraeque puerpera laudis.
At nescis, veniet sterili quae poena marito?
Vidi ego, sed dolui vidisse; ah! cetera sanctus
Et multis virtute prior, non visa iugalis
Incrementa thori, probro non simplice maerens
Sustinuit Ioachim, templo quem mysta repulsum
Ex ara cui dona dabat, vel solius ergo
Improlis thalami, longum lugere subegit.

levis est. Nostrae caeleste refulgens
Naturae, par sideribus, sed vitrea honestas,
Gaza ingens fragilisque simul, sine Numine nostris
Corporibus servari impos. Quis posse putabit
Tam rara genus humanum virtute perire?
Addo, quod eventu tali, quia caelibe vita
Praestaret thalamus, ne hominum natura ruinae
Proxima supremo molem telluris agone
Desereret, praeceptum esset, quod habebat Adamus,

Occurrat signis teque hoc sponsum omine dicet,
Connubium tantae poteris non velle puellae?”
Iosippus contra: “De me quod talia speres,
O genitor, frustra est: ostendent astra maritum
Nymphae illi virtute parem. Nil praeter avitum
Stemma mihi videor non impar, caetera longe
A tanta virtute absum. Dilecte quiesce
Quaeso, pater, nec nostra ultra connubia tenta.”

Iosippus contra: “De me quod talia speres,
O genitor, frustra est: ostendent astra maritum
Nymphae illi virtute parem. Nil praeter avitum
Stemma mihi videor non impar, caetera longe
A tanta virtute absum. Dilecte quiesce
Quaeso, pater, nec nostra ultra connubia tenta.” 14.
Huic iterum genitor: “Nec plus tua vota morari,
Nec suadere

21.
Te quoque delubro pariter, Iosippe, profectum
Multa animo, quas signa notent caelestia taedas,
Volventem; eximiam primae quod flore iuventae,
Certantem aetheriis geniis virtute puellam,
Aetatis tibi non modicae, cui totus egenis
Par census, manuum labor; aeternique pudoris
Constanti nuptam exhibeant; tandem omnia curae
Divinae aptantem Cleophae domus hospita fratris

Aspicias longaeva parens, quos sanguinis ordo
Quartus et ulterior proprio de stipite natis
Ob sobolem laetis numeret descendere ramis.
Sis pia, sis prudens felixque attingere primas
Isacias virtute nurus: sollerte Rebeccam
Vince animo, placidis Abigail moribus esto,
Fecundis Liae thalamis, Rachelis amore,
Et constante oris forma vultuque placeto!
Prole, pudore, fide, pietate, propagine cunctas

6.
Ut labor ornandae consumptus Virginis et iam
Taliter ad sponsum servantem limen iturae
Occurrunt comites nymphae seseque relinqui
A tanta virtute dolent laetasque precantes
Vltima delubri contingunt atria taedas.
Virginibus comitata sacris et matribus orbis
Coniugii, obsequio templi quae sponte secundos
Mutavere thronos, cunctis dicentibus

Staturam glebis lauro florentibus urbem
Una Domus faciet, plures factura volando.
Porro enata meis, primo cum solis in ortu
Planta fidem dederit verbis, secura marito
Fare, pudicitiae summa virtute calenti,
Aeterno thalamos aspergat flore iugales,
Cui iustus quoque parcat Hymen.” Haec fatus in auras
Ales abit motisque volans per inane lacertis,
Parrhasiam festinus iter convertit ad Arcton.

divina potestas
Efficit et cunctorum operum non redditur impos.” 32.
His iterum dictis humilis sic Virgo locuta est:
“Dive Ales, summi mihi de virtute Tonantis
Indubitare nefas: me quamvis muneris huius
Arguat immeritam quod sum, caelestibus ecce
Effatis parebo tamen. Parva obsequar alto
Imperiis dignata suis ancilla Tonanti.”

Vindius, aprico iussos dare pectora campo,
Et venalitiam domitos gestare coronam;
Armatusque ruens patriis e montibus Astur,
Agmine tergemino audax ostentare Latinis
Frontem aquilis horumque etiam virtute fugatus
A muris quaesisset opem, nec laricia asyli
Par esset servare fidem. Belli ultima laurus,
Nullas passa faces, Latiis statura trophaeis,
Bellorum Augusti tetigit stans Lancia metam.

Maior arenosis basilisci sibilus oris
Auditus, praestans etiam infamare remotas
Ante venena nocens crudelis spiritus auras.
Si Cato Cyniphios signis laurentibus aestus
Tunc invicto animi nisu et virtute probasset,
Victa reliquisset Virtus vestigia, pestes
Impatiens tolerare novas, armante recenti
Funere Marmaricos Martis cultrice colubros.
Talis erat Lybicas augens Discordia mortes,

Delirare senem, puero, cui mater egena
Servilisque pater, qui armis et finibus amplam
Cessuram vili domino balbutit Idumen.
Pars tamen et mystam longae probitate senectae
Et celebrem virtute nurum viduique probatam
Laude thori monitisque parem caelestibus Annam,
Credebant non vana loqui. Plerisque sed aequum
Iudicii lumen, recutitae propria gentis
Sustulit improbitas terrenorumque

Ubertate domus, quam visi copia veri
Dives alit lucisque novo quos nectare semper
Implet, ut insipidae non optent pocula lymphae.
Isacios quod saepe sibi patuisse penates
Rettulerint; virtute virûm iucunda quod illis
Principis imperio penetrata fuisset Idume,
Perspicuum est. Sunt forte iidem, quorum ora fideli
Thariadae spectata, unum sub triplice quando
Flamen adoravit vultu, cum gloria

aversis alio converteret undis.
Tigrin et Euphratem Taurus vomit, India Gangem,
Nilon agunt montes Lunae, vel montibus ipsis
Subiectae, capitis quibus est data fama, paludes.
Sed reor hic solus quod agros virtute rigandi
Servatâ, antiquo Paradisi a gurgite fluxum
Excipiat, fervente vagum quo dissipat amnem,
Credendum hinc, Phario silva est ubi proxima Nilo,
Fixus erat generis primis authoribus hortus.

Sculpta avium formis in acumen euntia saxa,
Quatuor obiectu laterum, ferientia quatuor
Adversas ventorum acies, sibi sede Latina
Sacrata accepit pueri matrisque potestas,
Phoebea virtute prior, cui regia primùm
Thebaeum pietas posuit pro munere marmor.
Harum unam ex imo nunc Vaticana levatam
Suspiciunt propylaea petram, quae subdidit huius
Alta triumphali pueri fastigia signo.

quam sic Numen voluisse reponit. 2.
Post reditum, cunctis quo non illustrius oris
Tectum nacta parens, semper crescente, paterna
Hoc coluit virtute heres opibusque replevit
Aethereis, quarum tangi livore putasses
Caelicolas, aequanda datis sibi dona stupentes
Terrea sortiri Galilaeae limina nuptae.
Huic Domui, quamvis cocto pro pulvere vili

nati
Lumina Messiae, maiori luce micantem
Signorum, petet opprobriis inimica Sionis
Progenies; duraque suum cervice 140 cervice: cerviae repellet
Difficilis virtute regi Iudaea magistrum.
Is morum verique sator, caeloque profectae
Assertor fidei, validus connectere certis
Verborum praecepta notis, signataque miris
Prodigiis effata dabit poteritque videri

caeleste capit; nova candidus ales
Formaturus erat quod saecula, dictus in orbis
Principio liquidum pennis umbrasse profundum.
Tunc etiam eiusdem genetrix praesaga notavit
Flaminis officium, propria virtute parantis
Ad nova fecundas vitae primordia lymphas.
Illa docente suo longinqua sonantia nato
Cum turbis deserta petit; non segnis eidem
Cunctorum commune famis longumque referre

Filius et maestam sic fato aptasse parentem.
“Mater amata, vale, divini postulat ordo
Decreti iam carne mori lethumque subire.
Macte animi generosa parens, nunc robore mentis,
Nunc opus est virtute regi: mors, flagra, dolores
Illotae tribuum voces, convicia, funes,
Sentibus implexum duris diadema, cruoris
Eluvium, dein poenalis nato imminet arbor.
Haec mihi, cui morior, dabit Israëlis amati

Auditam Christi monitis sperare salutem
Instructus, soboli quem procurare supremum
Funeris officium, pietas materna poposcit.
Nec mora, festinans (aderat audacia facto,
Non timuisse palam Christum hac virtute fateri)
Ingressus Solymam, impavidus petit ora Latini
Praesidis atque animi ferventior orat humandi
Corporis arbitrium. Concedit posse rogatus
Funereo Praeses tractum cruce condere saxo.

Lege parens, suspecta novae praeconia vitae
Victricis sobolis fieri se authore profecta
Noluit; atque humilis tantum celavit amorem
Primùm apparentis nati, sat gnara potentem
Rectius immensa prout est virtute, daturum
Signa triumphatae mortis manifesta Tonantem.
Verba tamen matrum Zebedeidaeque repertum
Indicium vitale probat gaudetque sepulchri
Allata vacui fama tumulumque vetantis,

Fixa polo siluit: placidis dein vocibus usa
Et vultum conversa, omnes ex nomine caros
Ad sua submissos appellat funera fratres,
Atque ait: “Est gratum, o socii, Natique propago
Fida mei, quod vestra animi virtute levari
Iam moritura queam et pulchro sudore madentes
Aspiciam sparso fidei pro semine frontes.
Me natus migrare iubet fatique supremas
Expecto vires: vos prout coepistis, opimas

1  O qui purus amor summi de corde Parentis
2  Et Nati de corde micas, spiratus utrinque
3  Unicus atque uno praesens tibi iungere nexu
4  Aequales virtute duos: Vigor alitis aurae,
5  Sancte Vapor, quatiens rorantes nectare pennas,
6  Mens rerum atque animus mundique informis origo,
7  Tu superum flammis

anni solisque domos, namque omnia spondet
129  Exoptanda Deis tua frons et flamma genarum
130  Formosaeque minae metuendaque gratia vultus.
131  Macte ergo virtute, puer!« Sic illa loquendo
132  Damna tegit laudis specie pueroque silenti
133  Audiri meruit, si non audita probari.
134  Forsitan et fraudes gravioraque

in auspiciis tu signa secutus et almae
253  Nomina militiae triplicem terrentia mundum,
254  Edomitor luxus, vitiis invictus et Orco,
255  Auriga caelo, fama et virtute iugali
256  Celsus ages nitidos Capitolia ad alta curules.«
257  Non procul hinc pullo iuvenis spectandus amictu
258  Pulchrior a tenebris surgit vincitque

115  Et septemgeminas producit ad oscula turres,
116  Religione loci patrium pensavit amorem.
117  Pressus saepe malis et dirae sortis amaras
118  Emensus virtute vices stetit integer omnes
119  Ad casus nimiumque suus, dum mente volutat
120  Immensi secreta Iovis, ceu strenua pennis
121  Aligerae regina manus, dum

49  Quod spreti Musis nostroque favore carentes
50  Pallida Lethei isubiere silentia mundi.
51  Non multum a magnis obscena ignavia rebus,
52  Otia non multum pulchra a virtute recedunt,
53  Si virtus lateat mersique herois in aevum
54  Indeploratas velent oblivia lauros.
55  At mihi ne placidi pateant penetralia Pindi,

timor.
49  Sane par superis opus,
50  Par saeclis labor est, quod tua dextera
51  Per denas hyemes tulit,
52  Dum virtute truces frangis Erynnias.
53  Io, non secus aliger
54  Calcavit Mihael anguipedum globos
55  Et pennis Boreae citas

tendis adire domos?
I, precor, aeternos ibi durature per annos: 5
Nestoris hic vitam ducere dignus eras. Athanasius Georgiceus Spalatensis, alumnus Graecii in Collegio Ferdinandeo, sua virtute Ferdinandi Caesaris, ejus nomini secundi, animum occupavit, a quo in multis legationibus adhibitus fuit, praesertim ad regem Poloniae et ad magnum Moscoviae ducem; quas quidem ille diligenter fideliterque obeundo meruit ut ab eodem Ferdinando multis officiis beneficiisque ornaretur.

affabilitasque accessit. Annos 34 episcopatum gessit et 1559. anno obiit. Donati Paschalitii:
Ut stellas fulgore suo Sol vincit et ipsa
Umbriferam noctem vincere Luna solet,
Ingenio, virtute, fide, probitate, decore
Sic vincis cunctos, ter venerande, viros.
Praeside sub tali malo me vivere, Summi 5
Atria quam pateant si mihi Pontificis. Christophorus

Atria quam pateant si mihi Pontificis. Christophorus Niger Spalatensis, civis et canonicus, literis Latinis optime eruditus et poeticae facultatis studiosissimus, philosophiae et theologiae arcana noverat, sed eloquentiae virtute imprimis Ex in primis. excelluit et, quod admirabilius est, sanctissimis moribus erat praeditus. Multi alii doctrina praestantes viri ex hac familia, quae extincta est, prodierunt, quos Raphael

propheticus; Quaestiones utriusque Testamenti, liber unus; Quinquaginta parabolae, liber unus; Vita divi Hieronymi, liber unus; Commentaria in inscriptiones veterum in marmore incisas, liber unus; De ratione animae humanae, liber unus; De vitio avaritiae divitiisque contemnendis liberalitatisque virtute, liber unus; Davidiados Ex Davidiacos. carmen, libri quatuordecim, sed perierunt tempore pestis, in quam propterea Antonius Proculianus invehitur in oratione quam

novus incola et urbis et arcis
1.766  Praedatur dites villas pagosque Topuskae;
1.767  At caesus praedam mihi caesit praedo, Joannis
1.768  Alapii domitus virtute. deinde per Obres
1.769  Turcorum sex et viginti millia campum
1.770  Ducta à Mustaffa Sokolovic' Praeside Bosnae,
1.771  Heroo fregit Prorex

Bibliographia locorum inventorum

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report