Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: que Your search found 1983 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 360-1791:360. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
Sancta quippe lectio
361. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] esse ieiunium et quanta sit eius uirtus c. 21
De uitio uictum delicatiorem exigentium c. 22
De uitio male ieiunantium c. 23
De uitio ieiunare nolentium | uentri-que indulgentium c. 24
De remedio crapulę c. 25
De perseuerantia uirtutum c. 26
De leuitate ad uitia relabentium c. 27
362. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De consortio diuersi sexus uitando c. 4 De remediis aduersus tentamenta libidinis c. 5 De matrimonio c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c. 10
363. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De remediis aduersus tentamenta libidinis c. 5 De matrimonio c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c. 10 De fornicatione uitanda c. 11
364. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c. 10 De fornicatione uitanda c. 11 De triplici elemosinarum genere c. 12 Quibus danda est elemosina c. 13
365. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] beatitudine c. 16 Quantum prodest habere prędicatorem c. 17 Quantum nocet prędicatorem non habere c. 18 De corporis manuum-que labore c. 19 De ocio inutili et infructuoso c. 20 De humilitatis uirtute c. 21 De exaltatione humilium in Lege c. 22
366. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] M. Maruli Praefatio in Suum Euangelistarium. Quemadmodum inter marmora ophites, inter gemmas adamas, inter metalla aurum | ęstimatione precio-que pręstare putantur, et sicut sol omnium syderum fulgentissimus pulcherrimus-que habetur, ita supra omnes scientias eminet illa, quam ethicen uocant, quia de morum uitę-que cultu pertractat. Cum enim nihil in homine laudabilius uirtute sit, nihil uitio detestabilius, quid ea
367. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Praefatio in Suum Euangelistarium. Quemadmodum inter marmora ophites, inter gemmas adamas, inter metalla aurum | ęstimatione precio-que pręstare putantur, et sicut sol omnium syderum fulgentissimus pulcherrimus-que habetur, ita supra omnes scientias eminet illa, quam ethicen uocant, quia de morum uitę-que cultu pertractat. Cum enim nihil in homine laudabilius uirtute sit, nihil uitio detestabilius, quid ea doctrina magis egregium magis-que amplectendum uideri debet, quę hominem ipsum
368. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quemadmodum inter marmora ophites, inter gemmas adamas, inter metalla aurum | ęstimatione precio-que pręstare putantur, et sicut sol omnium syderum fulgentissimus pulcherrimus-que habetur, ita supra omnes scientias eminet illa, quam ethicen uocant, quia de morum uitę-que cultu pertractat. Cum enim nihil in homine laudabilius uirtute sit, nihil uitio detestabilius, quid ea doctrina magis egregium magis-que amplectendum uideri debet, quę hominem ipsum instruit ac erudit, qua ratione et a malicia declinet | et studeat probitati?
369. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] et sicut sol omnium syderum fulgentissimus pulcherrimus-que habetur, ita supra omnes scientias eminet illa, quam ethicen uocant, quia de morum uitę-que cultu pertractat. Cum enim nihil in homine laudabilius uirtute sit, nihil uitio detestabilius, quid ea doctrina magis egregium magis-que amplectendum uideri debet, quę hominem ipsum instruit ac erudit, qua ratione et a malicia declinet | et studeat probitati? Sed licet in isto tam pręclaro docendi genere multa quidem sapienter et acute a philosophis inuenta tractata-que
370. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] amplectendum uideri debet,
quę hominem ipsum instruit ac erudit,
qua ratione et a malicia declinet |
et studeat probitati?
Sed licet in isto tam pręclaro docendi genere multa quidem sapienter
et acute a philosophis inuenta tractata-que ferantur,
quis tamen
371. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] utique ipsi philosophi potuere, sicuti et errarunt in plurimis, quoniam homines erant | Deus autem quia solus consumatissimę sapientię est, falli aut errare nullo modo potest. Eius ergo quo nihil est uerius, nihil sapientius, leges pręcepta-que uiuendi et nobis suscipienda proponimus | et alios ut suscipiant hortamur. Quibus profecto si obtemperare curabimus, non erit ipsa sibi precium uirtus, ut Stoici dixerunt, sed uirtuti merces accedet: pro mortalitate immortalitas, pro
372. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
Quibus profecto si obtemperare curabimus,
non erit ipsa sibi precium uirtus, ut Stoici dixerunt,
sed uirtuti merces accedet:
pro mortalitate immortalitas,
pro corruptione incorruptio,
pro miseria beatitudo.
Denique Deo ipso frui licebit,
cum Dei iussa peregerimus,
eius-que
373. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] miseria beatitudo.
Denique Deo ipso frui licebit,
cum Dei iussa peregerimus,
eius-que
374. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] felicitatem deesse poterit,
cum ab ipsius maiestate atque gloria,
quam eloqui uel excogitare nemo potest,
recepti atque assumpti fuerimus.
Vt igitur ad tam immensum et incomprehensibile bonum peruenire tandem ualeamus,
Veteris Noui-que instrumenti, quorum Deus est autor ,
acta institutiones-que perscrutabimur.
Tria pręcipua sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
eloqui uel excogitare nemo potest,
recepti atque assumpti fuerimus.
Vt igitur ad tam immensum et incomprehensibile bonum peruenire tandem ualeamus,
Veteris Noui-que instrumenti, quorum Deus est autor ,
acta institutiones-que perscrutabimur.
Tria pręcipua sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
quoniam quicquid uel agendum |
uel fugiendum precipitur ,
ad hęc tria satis commode referri queat,
ex iis quę scripturi sumus,
alia sub fidei,
alia sub spei,
alia uero sub charitatis titulo expediemus.
nihil omnino asserentes a Scripturarum sensu autoritate-que alienum.
Non erit itaque meum quod docebo sed diuinum.
et de ipso sanctorum uoluminum thesauro fideliter sincere-que depromptum.
ut quicquid dixero tam uerum sit | quam ipsa ueritas.
Etenim statui atque decreui |
nusquam a Lege,
nusquam ab Euangelio
ex iis quę scripturi sumus,
alia sub fidei,
alia sub spei,
alia uero sub charitatis titulo expediemus.
nihil omnino asserentes a Scripturarum sensu autoritate-que alienum.
Non erit itaque meum quod docebo sed diuinum.
et de ipso sanctorum uoluminum thesauro fideliter sincere-que depromptum.
ut quicquid dixero tam uerum sit | quam ipsa ueritas.
Etenim statui atque decreui |
nusquam a Lege,
nusquam ab Euangelio discedere,
sed per utriusque Scripturę spacia discurrendo,
quę magis necessaria nobis uidebuntur, passim colligere |
quam ipsa ueritas.
Etenim statui atque decreui |
nusquam a Lege,
nusquam ab Euangelio discedere,
sed per utriusque Scripturę spacia discurrendo,
quę magis necessaria nobis uidebuntur, passim colligere |
et in septem digesta libros, quam diligentissime potero explanare |
discere-que uolentibus offerre.
nullo exotici coloris fuco linita,
sed sola sui puritate contenta.
Porro opus ipsum Euangelistarii nomine consecrabitur.
quamuis non solum Euangelii |
sed etiam Legis dicta exempla-que continebit.
Nam quoties per synecdochen a parte totum designare uolumus,
ab ea parte quę insignior uidetur, uocabulum
imponi debet.
unde et puppim pro naui:
et animam pro homine quandoque legimus apud autores.
Pręstat autem Legi Euangelium.
quia in
et umbrarum caliginem dissipans desiderata lux.
Illic pręterea per seruos suos nobis locutus est Deus:
hic per filium.
et tunc quidem in Adam mortui eramus,
nunc uiuimus in Christo.
Explicata tandem rerum: quas aggredimur, propositione:
inscriptionis-que ratione ostensa |
reliquum est: ut Spiritu Sancto aspirante uela pandamus:
et ab ipsa, quam Deo debemus fide: illo beneiuuante institutum opus auspicemur.
fidei fundamento |
cęteras quibus beata uita comparatur, uirtutes superędificare possimus |
et de nobis dici queat:
finis est,
diuino frui conspectu,
consulens nobis ipse Saluator noster ait:
offendimus, penitet .
Idem alibi pręcipit
dicens:
mulier
quasi diceret:
mihi crede qui Dei sapientia sum,
non philosophis qui humana sapiunt,
non poetis priscę fatuitatis scriptoribus, qui in deorum vix numeranda
multitudine delyrant .
neque Iudeis qui Trinitatem denegant | non intelligentes in una
simplici-que substantia personarum pluralitatem, quam et ipse sanctus
propheta Dauid uidit dicens:
ei et habundabit .
hoc est, qui habet fidem,
merebitur gratiam |
et fructibus exuberabit uirtutum.
qui habet fidem,
merebitur gratiam |
et fructibus exuberabit uirtutum.
dicat:
fructum multum.
Ne quis tamen quicquam suę libertatis arbitrio magis |
quam
nisi congruis fidei uirtutum ornamentis sese excoluisset.
Et hoc est quidem quod alibi ait Dominus:
Sed hanc quoque in credendo constantiam a Deo petendam esse docet
Dominus,
dum ad Petrum conuersus ait:
Sola quippe ex corruptibilibus incorruptos et ex mortalibus facit immortales.
Virtus etiam fidei in eo enituit,
quod ex tam infirmo principio tantum roboris concepit,
ut humiles homines, pauperes, inermes |
neque persecutionibus |
neque cędibus cohiberi potuerint,
quin longe late-que reuelatę diuinitus ueritatis uerba disseminarent.
In omnem terram exiuit sonus eorum,
et in fines orbis terrę uerba eorum.
Matt. 9
Joan. 11
qui credit in me,
etiam si mortuus fuerit uiuet.
et rursum:
Si credideritis inquit,
uidebitis gloriam Dei .
Pręcessit ergo fides,
et subsecutus est tam grandis miraculi effectus.
Omnium tamen quę per fidem Christi facta sunt |
quę-que fiunt fient-ue,
hoc maximum quidem est,
quod per eam ipsi credentes de mundi huius miseriis
Pręcessit ergo fides,
et subsecutus est tam grandis miraculi effectus.
Omnium tamen quę per fidem Christi facta sunt |
quę-que fiunt fient-ue,
hoc maximum quidem est,
quod per eam ipsi credentes de mundi huius miseriis
tamen pręceptis aduersantes non recipit.
beatitudine fidelibus promissa se fecerint indignos.
omni humore |
nulli usui apta nisi ignibus fuit.
Ita nonnulli
testimoniis probare conabimur,
ut cum aduersariorum mens pertinacior nullis argumentis flecti queat,
saltem nostri ea secum consyderantes |
in proposito fidelis professionis
intentius perseuerent
fortius-que stabiliantur.
et spinis compungere |
et harundine ausi sunt uerberare.
Nam Christi caput Deus, Christus autem caput nostrum est.
Rursum siquem circa humanitatem
eius errare senseris,
eum sic existima, quasi qui ipsum uestibus exuat et nudum extentum-que
affigere cruci non dubitet.
heretici.
Sunt abominatio desolationis stans in loco sancto.
Fingunt enim se cum Ecclesia Christi sentire, et tamen malignę
argumentationis machinis eam destruere
et euertere conantur | et sancta eius prophanare.
Male interpretantur Scripturas diuersi-que sensus dogmata conscribunt,
et se ueritatis assertores esse prędicant,
ut Iudam imitati osculo Christum prodant |
et spongiam fellis calamo impositam ori eius offerant,
illis ipsis qui olim hoc egerunt deteriores.
Siquid eos
mendacium,
pro antidoto uenenum.
Quo autem facilius illos declines,
audi Dominum dicentem:
magis tenebras quam lucem.
quibus ait Dominus:
es, o homo,
Dei iuris es,
cur auerteris ab eo cuius es,
et illi te tradis cuius non es?
Dictum est: Date Deo quę Dei sunt.
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
quę factę sunt in
uobis,
olim in cilicio et cinere poenitentiam egissent.
veruntamen dico uobis |
Tyro et Sydoni remissius erit in die iudicii quam uobis.
Tyrus et Sydon ciuitates idolatrę erant |
uitiis-que deditę,
et tamen his acerbius punientur illi,
qui cum per inuocationem Christi non pauca prodigia facta uiderint,
Christum non ut Deum recipiunt |
et minus aliquid Patre habere affirmare non dubitant.
In illos qui de miraculis quę scripta
In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant.
Caput V
Sunt qui signa illa quidem facta fuisse
legunt,
sed an uere facta fuerint, animo suspensi sunt |
ac simile aliquid suis ipsi oculis | intueri spectare-que affectant.
quibus respondens Dominus ait:
|
cujus caput est Christus,
membra corporis Christi sumus.
Qui autem non credit Ecclesię |
nec potestati eius subjicitur,
ille abscisus et abiectus est |
atque cum mortuis computatus,
nisi forte poenituerit eum erroris |
ac rursum per fidem iunxerit se Ecclesię mandata-que ejus perfecerit.
Solo enim fidei glutino corporis huius membra ferruminantur,
spe firmantur,
charitate perficiuntur.
Igitur
cum mortuis computatus,
nisi forte poenituerit eum erroris |
ac rursum per fidem iunxerit se Ecclesię mandata-que ejus perfecerit.
Solo enim fidei glutino corporis huius membra ferruminantur,
spe firmantur,
charitate perficiuntur.
Igitur
mauis |
quam cum infidelibus interire.
posuit in ea lacum siue torcular.
id est legem pręceptis uitę redundantem.
ędificauit turrim,
id est templum.
Turris quippe arx est urbis,
ita oratoria nobis munimenta sunt,
ad quę confugientes | carnis demonum-que impugnationes minus timemus,
orationis armis accincti et cęlestis contemplationis fide protecti.
Sequitur:
Et peregre profectus est.
non discedendo sed permittendo,
ut in utranque partem libera sit operandi facultas.
Misit deinde seruos ad fructus uineę
Caput VII
Cęterum meminisse debemus |
illis in ecclesia non esse locum,
qui terrenis intenti negociis |
corpus non animum in eam afferunt.
ne tunc quidem uanis colloquiis et nugis inutilibus abstinentes |
iocis-que et risu,
cum a Sacerdote diuina peraguntur.
Sciant eos minus fortasse culpabiles fuisse ,
qui Domini flagello eiecti fuere de templo dicentis:
adhuc peccant, qui ea mente illuc conueniunt,
ut simpliciorum fidem perniciosis quęstionibus peruertant,
zizania superiacientes, ubi satum est triticum.
Cauent itaque a fermento phariseorum,
quod est perniciosa hereticorum doctrina,
et ei fermento penitus inhęrent,
quod acceptum mulier abscondit in farinę satis tribus.
hoc est, ad illam intelligentiam dictorum tota credulitate accedunt,
quam approbauit Ecclesia | triplici-que sensu distinxit:
historico, morali, spiritali.
donec fermentetur totum,
donec totum sane recte-que intelligatur,
ita
penitus inhęrent,
quod acceptum mulier abscondit in farinę satis tribus.
hoc est, ad illam intelligentiam dictorum tota credulitate accedunt,
quam approbauit Ecclesia | triplici-que sensu distinxit:
historico, morali, spiritali.
donec fermentetur totum,
donec totum sane recte-que intelligatur,
ita
Quicquid ergo cerimonię, sacrificia, prophetę futurum nunciabant,
partim impletum est in primo Christi aduentu,
partim in secundo implendum expectamus.
nequis frustra aliquid scriptum aut significatum putet.
Quicquid autem in Lege ad uitę morum-que institutionem spectat,
sicut ueteribus ita et nouis hominibus est obseruandum |
et cum Euangelio communicandum.
ac de utriusque Scripturę moralibus pręceptis cum psalmista dicendum:
dicens:
Bonum mihi lex oris tui, super milia auri et argenti.
et:
inquit, diligentibus legem tuam, et non est illis
scandalum.
Lucerna pedibus meis uerbum tuum |
et lumen semitis meis.
Multa quidem et ipsi sapientię professores philosophi ad componendos
animi mores uere rationabiliter-que pręceperunt,
sed cum diuinis humana conferri nequeunt.
Potentius ista influunt, si fideliter suscipiantur,
efficacius mouent,
tenacius hęrent,
fęcundius fructificant,
felicius
hęrent,
fęcundius fructificant,
felicius
sunt stabulario dati, id est
ecclesię pręsidi,
ut his peccatorum nostrorum uulnera curentur.
prauas ab animo abscindendas cupidines.
Vetus tamen Testamentum fuit Agar ancilla in seruitute generans,
et Nouum Sarra liberę
prolis mater,
qua libertate donauit nos Christus.
Ecce ego adducam mala super populum istum,
fructum cogitationum eius,
quia uerba mea non audierunt,
et legem meam proiecerunt.
Post hęc denunciat illis captiuitatem futuram,
ut qui ad Legis pręscriptum sponte seruire Deo neglexerunt,
nuiti seruiant inimicis Dei genti-que infideli.
Et si talia Legis pręuaricatoribus debentur,
quanto magis aduersus Euangelii sui irrisores indignatio desęuiet Christi?
Horum autem qui Euangelium despicere uidentur, tria genera sunt.
Alii quippe ne audire quidem uolunt
terram sine
fundamento,
in quam illisus est fluuius,
et continuo cecidit et facta est ruina domus eius magna .
Audire enim et nolle facere deficere est.
Deficiens autem |
et se sibi non restituens |
quotidie deterior fit patet-que omnibus diaboli insidiis
nulla circumspectę mentis uirtute munitus:
tanto-que facilius supplantatur,
quanto se putat magis tutum.
Nam sicut arborem uentorum pulsatam procellis ruere necesse est,
cuius radix uitiosa fuerit,
ita illum
facta est ruina domus eius magna .
Audire enim et nolle facere deficere est.
Deficiens autem |
et se sibi non restituens |
quotidie deterior fit patet-que omnibus diaboli insidiis
nulla circumspectę mentis uirtute munitus:
tanto-que facilius supplantatur,
quanto se putat magis tutum.
Nam sicut arborem uentorum pulsatam procellis ruere necesse est,
cuius radix uitiosa fuerit,
ita illum labi quoties uoluptatum illecebris prouocabitur necesse
erit.
catholici doctores:
Durus est hic sermo | quis potest eum audire?
Nihil credunt nisi quod naturę consentaneum putant,
et nesciunt omnium auctorem supra naturam esse |
et ut se talem probet, super naturalia loqui operari-que solere.
Quibus qui non adhibuerit fidem,
necesse est, ut Dei omnipotentiam deneget |
fateatur-que quod naturaliter fieri nequit,
id nec diuinitus fieri posse.
Qua in re naturam deum alterum constituere uidentur,
si nihil maius Deo quam naturę tribuendum censent.
Quibus
Nihil credunt nisi quod naturę consentaneum putant,
et nesciunt omnium auctorem supra naturam esse |
et ut se talem probet, super naturalia loqui operari-que solere.
Quibus qui non adhibuerit fidem,
necesse est, ut Dei omnipotentiam deneget |
fateatur-que quod naturaliter fieri nequit,
id nec diuinitus fieri posse.
Qua in re naturam deum alterum constituere uidentur,
si nihil maius Deo quam naturę tribuendum censent.
Quibus Dei uerbum respondens ait:
Ego autem quod uidi apud Patrem hoc
loquor.
Ego enim et Pater unum sumus,
una substantia,
eadem natura licet non eadem persona.
alia quippe persona est geniti, alia genitoris,
et tamen utriusque una eadem-que diuinitas,
eadem uis et gloria cum Sancto Spiritu,
quem ambo simul spirant, sibi ęqualem sibi-que consubstantialem.
Quod sanctę Trinitatis mysterium in una deitate,
nisi fides teneat,
lingua non explicat.
Ob hoc quidam, quia
sumus,
una substantia,
eadem natura licet non eadem persona.
alia quippe persona est geniti, alia genitoris,
et tamen utriusque una eadem-que diuinitas,
eadem uis et gloria cum Sancto Spiritu,
quem ambo simul spirant, sibi ęqualem sibi-que consubstantialem.
Quod sanctę Trinitatis mysterium in una deitate,
nisi fides teneat,
lingua non explicat.
Ob hoc quidam, quia comprehendere nequeunt, retro cedunt,
cum potius persuadere sibi deberent |
tanto ea magis Deo
cum uenerit in maiestate sua et Patris et sanctorum angelorum .
Huius autem hominis infelicitati,
quem Christus erubescet,
nulla uitę pręsentis infelicitas potest comparari.
Nam qui receptus a Deo non fuerit in gratiam,
a diabolo recipietur in damnationem supplicium-que sempiternum.
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina peccatorum deposita,
cęlum aspicere incipit,
quę tanto tempore pecudum more terram tantum spectauerat.
Plus dicam: octo et triginta annorum languorem sustinuit ille quem ad
probaticam piscinam sanum surgere iussit Dominus.
ita ut qui tam diu fracto debilitato-que corpore immobilis in lectulo
decubuerat,
illum ipsum lectulum, quo ferebatur,
ipse humeris suis referret | domum-que rediret,
non solum sanitati, uerum etiam uigori uiribus-que restitutus.
His autem curationibus tam diutina tabe marcescentium corporum
significauit tibi Dominus,
quod ipse medicus animorum sit,
quanuis ad multam ętatem in peccatis uersati fuerint,
tantum ut curari cupiant et
sustinuit ille quem ad
probaticam piscinam sanum surgere iussit Dominus.
ita ut qui tam diu fracto debilitato-que corpore immobilis in lectulo
decubuerat,
illum ipsum lectulum, quo ferebatur,
ipse humeris suis referret | domum-que rediret,
non solum sanitati, uerum etiam uigori uiribus-que restitutus.
His autem curationibus tam diutina tabe marcescentium corporum
significauit tibi Dominus,
quod ipse medicus animorum sit,
quanuis ad multam ętatem in peccatis uersati fuerint,
tantum ut curari cupiant et rogent.
Non enim
respuunt ac repellunt,
dum pręceptis eius contraria operantur.
O miram mentis peruersę cecitatem!
non uident quam labile bonum sit mundanę luxurię uoluptas cui
adhęrent,
quam firmum et stabile
qui ad capessendas accedunt uirtutes,
ut in eo bono quod semel sibi proposuerint constanter perseuerent.
Sicut enim in uitiis obdurare perniciosissimum est,
ita in beneuiuendi cura minus esse constantem |
turpe indecorum-que habetur.
De animi constantia.
Caput XII
Firmum ac stabilem esse oportet Dei seruum |
nec iniuria lacessitum irasci |
nec laudatum insolenter efferri.
|
nec satis creduli esse arguemur |
nec ipsa quę intra nos est, sanari filia poterit.
Est autem constantis animi repugnare cupiditatibus,
a bono instituto nunquam deflecti,
et cum semel ad colendam ęqui honesti-que uirtutem conuersus fueris,
nusquam ab ea discedere uelle.
Profecto qui sic sibi constiterit,
intrepidus uitę finem expectabit,
spe certissima firmatus de morte se transiturum ad immortalitatem |
et illam beatitudinem, quam nec fando exprimere |
nec cogitando possumus
flagrantes,
cum sanctius uiuendi domum ędificare cęperimus ,
fundamentum eius supra petram stabiliamus.
et ipsam uirtutum structuram nec malignorum spirituum uenti concutere
poterunt
nec pręsentium aduersitatum flumina obruere.
immobilis inuicta-que perstabit,
donec ad culmen usque perducatur summę perpetuę-que integritatis.
Frustra autem Christum in cordis nostri monumento condimus,
si constantię lapidem ad ostium monumenti non admouemus,
ut eo aditum inimicis Christi, quantum in nobis est, prohibeamus.
,
fundamentum eius supra petram stabiliamus.
et ipsam uirtutum structuram nec malignorum spirituum uenti concutere
poterunt
nec pręsentium aduersitatum flumina obruere.
immobilis inuicta-que perstabit,
donec ad culmen usque perducatur summę perpetuę-que integritatis.
Frustra autem Christum in cordis nostri monumento condimus,
si constantię lapidem ad ostium monumenti non admouemus,
ut eo aditum inimicis Christi, quantum in nobis est, prohibeamus.
Qui sunt isti
Frustra autem Christum in cordis nostri monumento condimus,
si constantię lapidem ad ostium monumenti non admouemus,
ut eo aditum inimicis Christi, quantum in nobis est, prohibeamus.
Qui sunt isti inimici procul longe-que
abigendi |
nisi uitia ipsa, quę salutaribus uitę monitis reluctantur atque
obsistunt |
et quicquid probe laudabiliter-que ędificatum fuerit, destruere festinant.
Ab his quidem quicunque se illęsum incontaminatum-que custodierit,
hic uere Christi discipulus erit.
cui idem
aditum inimicis Christi, quantum in nobis est, prohibeamus.
Qui sunt isti inimici procul longe-que
abigendi |
nisi uitia ipsa, quę salutaribus uitę monitis reluctantur atque
obsistunt |
et quicquid probe laudabiliter-que ędificatum fuerit, destruere festinant.
Ab his quidem quicunque se illęsum incontaminatum-que custodierit,
hic uere Christi discipulus erit.
cui idem Dominus iure ac merito dicere poterit:
Qui sunt isti inimici procul longe-que
abigendi |
nisi uitia ipsa, quę salutaribus uitę monitis reluctantur atque
obsistunt |
et quicquid probe laudabiliter-que ędificatum fuerit, destruere festinant.
Ab his quidem quicunque se illęsum incontaminatum-que custodierit,
hic uere Christi discipulus erit.
cui idem Dominus iure ac merito dicere poterit:
modo displicet,
et rursum quod displicebat placet.
Qui si quando boni aliquid agere aggreditur,
semper antequam perficiat cessat.
atque idem nec sedere | nec stare diu potest.
multiplex, uarius, discors est,
secum pugnans sibi-que-met contrarius |
nec in uerbis nec in factis idem.
Profecto qui talis est,
nunquam aliquo honestioris uitę studio proficere poterit.
immo cum in seculi huius pelago uela faciens frequenter naufragetur,
mergendum tandem in profundo inferni facile coniici potest.
Nunquam enim
| et audit Dominum dicentem:
Atque ita malarum passionum uictor eficitur,
cum ad diuersas ab his actiones animum conuertere coeperit.
In his deinde confirmatus omnes pręsentium tribulationum ictus excipit
clypeo patientię,
de omnibus Deo gratias agens |
minus-que se pati confitens quam peccata sua mereantur.
Hoc est ilud quod precipit Dominus et ait:
est ilud quod precipit Dominus et ait:
confidite, ego uici mundum.
quasi diceret:
Sicut ego propria uirtute calcaui mundi huius erumnas ,
ita et uobis uincendi facultatem conferam,
ut per me mala omnia magno animo perferendo |
illis omnibus fortiores potentiores-que sitis;
tantum non in uobis sed in me spem fiduciam-que habeatis.
Hunc pręterea fortis animi uirum | Christi-que Domini sectatorem,
quemadmodum aduersa non deiiciunt,
ita nec secunda arroganter erigunt .
quasi diceret:
Sicut ego propria uirtute calcaui mundi huius erumnas ,
ita et uobis uincendi facultatem conferam,
ut per me mala omnia magno animo perferendo |
illis omnibus fortiores potentiores-que sitis;
tantum non in uobis sed in me spem fiduciam-que habeatis.
Hunc pręterea fortis animi uirum | Christi-que Domini sectatorem,
quemadmodum aduersa non deiiciunt,
ita nec secunda arroganter erigunt .
Frustra enim in aduersis uinceret,
si in prosperis per
ita et uobis uincendi facultatem conferam,
ut per me mala omnia magno animo perferendo |
illis omnibus fortiores potentiores-que sitis;
tantum non in uobis sed in me spem fiduciam-que habeatis.
Hunc pręterea fortis animi uirum | Christi-que Domini sectatorem,
quemadmodum aduersa non deiiciunt,
ita nec secunda arroganter erigunt .
Frustra enim in aduersis uinceret,
si in prosperis per inanis glorie appetentiam superaretur.
Itaque in dignitate constitutus non sibi blanditur,
sed aliis
erit uester seruus.
sicut Filius hominis non uenit ministrari sed ministrare |
et dare animam suam redemptionem pro multis.
Pręstantis autem ac strenui animi est |
dominandi cupidinem, quę sępe robustissimos uicit, superare.
ipsam-que regum pompam et principum luxuriam pro nihilo ducere |
atque in omnibus cum Christo humiliari.
Quid enim esse potest maius Christo?
qui ejuscemodi humilitatem sic in se commendauit,
ut Dei filius non dedignaretur esse hominis filius |
et formam serui assumere, cum esset omnium
recusantes quo Deo gratificari possimus laborem
clemens Deus refrigerii sempiterni sedem constanter tolerantibus parat
|
pręmii-que magnitudine tanto ampliat magis,
quanto grauius pro amore suo affligimur.
si tamen uindictam in eos qui affligunt, non appetimus,
sed econtrario bene illis facimus
bene-que optamus, a quibus male accipimur.
dicente Domino:
salutis.
et a quibus tormenta patiebantur, eis ignosci orabant.
Proprium itaque Christianę fortitudinis est |
seipsum uincere |
et affectibus contra rationem nitentibus imperare |
nec carni, sed spiritui obedire |
ipsum-que Dominum pro uiribus imitari |
ei-que sese quam simillimum reddere.
Sed iam fortitudini contrariam pusilli animi imbecillitatem in medium proferamus.
Fit enim ut magis elucescat uirtus ex comparatione uitiorum.
De animi imbecillitate.
eis ignosci orabant.
Proprium itaque Christianę fortitudinis est |
seipsum uincere |
et affectibus contra rationem nitentibus imperare |
nec carni, sed spiritui obedire |
ipsum-que Dominum pro uiribus imitari |
ei-que sese quam simillimum reddere.
Sed iam fortitudini contrariam pusilli animi imbecillitatem in medium proferamus.
Fit enim ut magis elucescat uirtus ex comparatione uitiorum.
De animi imbecillitate.
Caput XV
auaritia |
uel fraudulentia |
uel simulatio |
uel arrogantia |
uel uanagloria |
uel ira |
uel gula |
uel luxuria |
uel libido |
uel inconstantia |
uel timor |
uel ociositas |
uel eorum quę ab Ecclesia recepta sunt incredulitas |
cętera-que id genus.
quę quoniam rationi naturęquę repugnant,
quis quis illis seruierit,
non iam inter homines computandus
sed inter pecudes erit numerandus.
quis quis illis seruierit,
non iam inter homines computandus
sed inter pecudes erit numerandus.
Ratio enim propria hominis est.
bestiarum autem natura id tantum sequi,
quod suggerit appetitus |
nullum-que boni ac mali discrimen habere
in his quę appetuntur.
Imbecillus es igitur,
si iugo premeris auaritię,
cui seruiendo | non poteris seruire Deo.
apparent hominibus speciosa,
intus uero plena sunt ossibus mortuorum et spurcicia .
Quanto igitur melius id esse quod apparere uis,
quam quod non es uideri uelle?
Imbecillus quoque es,
si committis ut te sibi subiiciat superbia |
te-que arroganter incedere cogat.
Ea superatus aliis pręferri concupisces |
et plus honoris quam quod mereris tibi exhiberi postulabis.
Quam rem scribis et phariseis exprobrans Dominus ait:
ueritatis.
Neque enim potuit quod uerum erat intelligere ira prępeditus |
aut quod rectum est iudicare.
usque adeo excęcari solent, qui supramodum irascuntur.
Sed neque ille fortis est habendus, qui uentri seruit |
et omne suum studium in cibo potu-que delicatius quam uitę ratio postulat comparando ponit.
Vt autem cognoscas quam perniciosa gulę
seruitus sit,
de manducante et bibente cum ebriosis in Euangelio est scriptum,
ponit.
Vt autem cognoscas quam perniciosa gulę
seruitus sit,
de manducante et bibente cum ebriosis in Euangelio est scriptum,
ut uidelicet ibi ficta crucietur abstinentia,
ubi simulata torquetur sanctitas.
Illic inquit erit fletus et stridor dentium.
ut miserabiliter lugeant qui in conuiuiis immoderate lętati sunt |
et esuriendo siccis crepitent dentibus, quos esculentis poculentis-que
resperserant crapulando.
atque ideo alibi dicitur:
crapulando.
atque ideo alibi dicitur:
Veh uobis qui saturati estis, quia esurietis.
qui autem gulę atque uentri sese in seruitutem dedit,
idem luxurię libidinis-que uitio facile cedet.
Ventris enim repletione uenas inflari intumescere-que necesse est,
et inde pudenda ipsa in venerem concitari
et in turpem pruritum exardescere.
Quam autem male cum illo agitur, qui his affectibus est addictus,
prodigi filii in Euangelio miserabilis testatur euentus.
diuinę gratię lumen in nobis consumimus.
atque ita porcos pascimus,
rem gratam faciendo immundis spiritibus,
qui nos ad impudiciciam stimulant |
et si peccato inquinatos uiderint gaudent.
Peccare autem non tantum opere libidinoso foedo-que,
verum etiam turpi cogitatione possumus,
dicente Domino:
se nosse negauit.
pro quo postea Spiritu Sancto confirmatus mori non timuit.
Infirmi etiam atque abiecti animi indicium est ociositas.
Nonnulli quippe uirtutis operibus ideo exerceri nolunt,
quia uerentur ne labori succumbant.
malunt-que ignauo ocio torpescere |
quam ullam religiosę uitę fatigationem subire.
est, ne fidelis quidem esse poterit.
Semper enim dubius pendet |
et dum errare metuit errat.
diuersarum gentium diuersas consyderat sectas |
et cui earum adhęrendum sit, incertus fluctuat.
Cum nulla uerior credibilior-que religio sit |
quam quę Deo autore tradita est hominibus.
Istos uero qui adhuc in ambiguo uersantes nihil affirmare audent,
pusilli animi esse declarat ipse Dominus,
qui discipulis tempestatem formidantibus:
et illi ideo non obedierunt, ne magis ingratitudine offenderent.
uariis-que
morbis oppressos pristinę sanitati restituisset,
pręcepit eis (ut Mattheus ait) ne manifestum se facerent.
Quanquam enim non possumus non esse manifesti,
quoties erga plurimos pietate liberalitate-que utimur,
nulli tamen alii | nisi soli Deo hoc quod pro eius amore pręstamus,
notum fieri | cupere debemus.
Quemadmodum in iis qui graui morbo liberati sunt,
sanitas latere non poterat,
et tamen ipse qui eam induxit medicus,
quasi latere posset,
ne uulgaretur imperauit.
ultro ad fidem uenturi erant.
Non ergo uoluit aliquid quod non potuit,
sed et quomodo uoluit latuit,
et quomodo noluit, latere non potuit
esset |
et nequaquam ex hac causa silentium imperabat,
sed ex ea, qua inanem gloriam non admittebat.
Alioquin superuacaneum foret iubere aliquid eis,
quos contrarium facturos non ignorabat.
In omnibus igitur iustitię pietatis-que operibus quęrendę proprię laudis absit intentio |
sed alienę utilitatis causa,
ut innotescamus non desit charitas.
et id quoties uidebitur opportunum.
hoc est cum non sit periculum,
ut uel auditor iactantię crimen imputet |
uel doctor committat.
Quod
sed gloriam Dei,
monente Apostolo ac dicente:
ab humano
cultu semotus,
Deo tamen uolente proditur,
ut alii suo exemplo ad calcandam mundi gloriam cęlestium amore
accendantur.
Solus ergo in Domino gloriari poterit,
qui uanitatis humanę pompam honores-que contempserit.
Sic enim et Apostolus gloriatus est dicens:
fimbrias.
Amant autem primos recubitus in coenis |
et primas cathedras in synagogis |
et uocari ab hominibus rabbi .
Igitur qui gloriam hominum appetit,
non Christum, sed Christi aduersarios scribas et phariseos imitatur.
quanto-que magis humano ore laudari concupiscit,
tanto grauius judicio condemnatur diuino.
Multos quidem uanę glorię cupiditas a Christi religione dissidere |
et contra ueritatem stare compellit.
Dum enim cęteris ingenio
etiam ut negare non uereantur!
Verum esse quod dicimus nostrę quoque ętatis exempla probant.
Vidimus non paucos ex Christianis transisse ad Machumetanos |
et pręfecturę sibi collatę honore illectos |
eorum ritus leges-que subisse |
maluisse-que sine Christo |
quam sine potestate uiuere.
Cęterum ne illi quidem,
quanuis cum fidelibus censeantur,
uirtutum suarum fructum aliquem referre poterunt,
qui in his non ad laudem Dei,
sed ad plebis plausum
non uereantur!
Verum esse quod dicimus nostrę quoque ętatis exempla probant.
Vidimus non paucos ex Christianis transisse ad Machumetanos |
et pręfecturę sibi collatę honore illectos |
eorum ritus leges-que subisse |
maluisse-que sine Christo |
quam sine potestate uiuere.
Cęterum ne illi quidem,
quanuis cum fidelibus censeantur,
uirtutum suarum fructum aliquem referre poterunt,
qui in his non ad laudem Dei,
sed ad plebis plausum exercentur.
Humilitatem
elemosynas faciunt et tubis insonant
ostentationis,
ut misericordium sibi laudem uendicent
.
atque ita bonum opus malo fini corrumpunt.
Cum-que ab ipso bonarum actionum remuneratore Deo mercedem recipere
potuissent ęternam,
fragilem et caducam malunt,
fucum uidelicet istum uolatilem aurę popularis.
Huius tam peruersę sanctimonię et illi erant,
qui Saluatorem nostrum
cum ieiunare adiumentum potius uirtutis quam uirtus sit,
et decimas dare ęs alienum soluere, non aliquid sua sponte offerre.
Tantum autem hac ostentatione profecit,
ut publicano quem procaciter taxauerat, minus iustus de templo
discederet |
documento-que esset peccatorem qui se humiliat, magis esse Deo charum
|
quam innocentem, qui sese aliis pręferendum iactat.
Non possumus tamen, quin tangamur aliquando glorię palpatione,
sed statim aduocanda ratio est,
ut quod caro
Cum ergo cuncta quę agimus aut dicimus laude digna,
ad Deum referenda sint |
ut ad bonorum omnium autorem atque largitorem,
profecto aliquid ex his nostrę uirtuti ascribere uelle |
summę ingratitudinis crimen est |
arrogantię-que non ferendę.
facile autem gloriam pręsentem contemnet,
qui semper fragilitatis humanę memor erit.
quam in primis mortis nostrę testatur conditio.
de qua peropportune quidem nunc tractabitur.
De mortis conditione.
Caput XVIII
,
quę etiam in infamiam uerti potest,
et si non uertatur,
uel ignorata nihil iuuat |
uel cognita plus doloris ei cuius est affert quam consolationis.
Coepit Iesus contristari et moestus esse.
tunc ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem.
Quanuis alii moestitię huius causam assignent non timori mortis,
sed ei dolori quem capiebat ex perditione Iudę proditoris |
aliorum-que in se credere nolentium.
posset hoc tamen,
quod propinqua iam passione est dictum ,
et ad metum mortis referri.
non tam quia timuit,
quam ut hac etiam in re,
sicut in cęteris in se hominis naturam ostenderet.
Separari autem a corpore nemo est qui
uenit,
sed transit a morte in uitam.
Quod si in Adam morimur et in Christo reuiuiscimus,
si de morte nobis transitus est ad uitam,
non est cur mortalitatem exui timeamus mox immortalitate induendi.
tanto-que minus cum etiam corpus nostrum rursum assumpturi simus,
non quale deponimus |
tetrum tardum graue ignobile terrenum fragile mortale,
sed lucidum agile leue gloriosum,
omni pristina fece carens,
nullis casibus obnoxium,
beatitudinis capax,
quęso animam meam a me,
quia melior est mihi mors quam uita .
Quod si hi quibus adhuc clausus erat aditus regni cęlestis,
hinc decedere optarunt,
nos timebimus,
quibus per Christum a maladicto iam
liberatis patet paradisus?
quos-que corpore isto exutos protinus excipit cęlestis claritatis habitaculum sempiternum?
mors sanctorum eius.
Magis excoctum aurum purius nitet.
et terra per se ferax si aratro aut ligone uersata fuerit,
fructus uberiores reddet.
Mortis tempore non est iustitię nostrę operibus-que confidendum,
sed in misericordia Dei sperandum,
cum sanctus Apostolus dicat:
Qui ut hoc nobis insinuaret,
iam morti propinquus,
iam spiritum traditurus:
Pater inquit in manus tuas commendo spiritum meum.
et hęc dicens expirauit.
Et nos ergo commendando animam Deo |
misericordiam-que eius implorando |
ac precibus insistendo uitam istam finiamus.
et tunc sequentur, quod paulo ante diximus:
Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius,
et:
Beati mortui qui in Domino
uitę cupiditate aliquid dicamus.
De vitę cupiditate.
Caput XIX
Si diu uiuendi uel uota uel confidentiam hominum recte perpenderimus,
plurimos quidem qui ita afficiuntur, uanitatis imprudentię-que arguemus.
ita afficiuntur, uanitatis imprudentię-que arguemus.
lętatus dilatare cogitabat
horrea |
cęllaria-que ampliare |
et his quę una ęstas attulerat, per annos multos frui.
Tantos autem cogitatus abscidit nunquam satis prouisa mors.
atque nocte illa, qua ipse sibi longiora feliciora-que uitę spacia
promittebat,
coactus est decedere
et cuncta quę collegerat, aliis relinquere possidenda.
Frustra igitur aliquid diuturnum fore speratur,
quod statim potest deficere.
Sed aliud est sperare
et spe oritur desyderium.
Alioquin quid stultius esse potest |
quam cupere aliquid, quod te assecuturum non speras?
Sed cupis diu uiuere simul et speras,
veruntamen times, ne te spes ista fallat,
atque ita inter spem metum-que dubius fluctuas.
Et cum ita sit,
quęro abs te,
cum uoti compos fueris,
cum ad decrepitam usque ętatem perueneris,
quam diu uixisti?
annos centum aut plures fortasse |
si toto hoc tempore Deo uixisti,
pręclare quidem tecum agitur.
mox enim in ęternum uiuere
uapor ad modicum parens .
Quę res cum neminem lateat,
quid quęso tantopere cupimus,
quod uelimus nolumus |
cito pertransiturum non ignoramus?
Diu uixit Adam,
diu Mathusalem |
alii-que nonnulli ex patribus.
Diuturnitas tamen ista senescente mundo defecit.
Quis enim nostra memoria centesimum uitę attigit annum?
cum pręsertim psalmista dicat:
non fluitent,
et tota corporis deformata facies non penitus alia sit quam fuerat.
adde tussim,
apoplesiam ,
paralisim ,
stomachi cruditatem,
uentris tormina,
inguinum tumorem,
spirandi difficultatem,
mingendi stranguriam |
alia-que hujusmodi multa, quę annositas ipsa secum apportat,
nec corpus modo,
uerum etiam mentem infestans.
Videas enim plerosque delyrare per ętatem |
et qui paulo ante sapientes habiti erant,
iam ridiculos esse.
Cum-que tot mala una senectus afferat,
nonne
mingendi stranguriam |
alia-que hujusmodi multa, quę annositas ipsa secum apportat,
nec corpus modo,
uerum etiam mentem infestans.
Videas enim plerosque delyrare per ętatem |
et qui paulo ante sapientes habiti erant,
iam ridiculos esse.
Cum-que tot mala una senectus afferat,
nonne satis apparet |
eum qui diu uiuere appetit,
non uitam appetere, ut putat,
sed morbos?
Si quibus autem contingat,
quod rarissimum est,
ut etiam in senecta integris sensibus uegeto-que corpore et mente
illęsa sint,
hoc donum Dei est |
ante sapientes habiti erant,
iam ridiculos esse.
Cum-que tot mala una senectus afferat,
nonne satis apparet |
eum qui diu uiuere appetit,
non uitam appetere, ut putat,
sed morbos?
Si quibus autem contingat,
quod rarissimum est,
ut etiam in senecta integris sensibus uegeto-que corpore et mente
illęsa sint,
hoc donum Dei est |
cęlestis-que gratię fauor,
non longęuę ętatis, quę cuncta corrumpere consueuit, beneficium.
Quod Ecclesiasticus testatur dicens:
mala una senectus afferat,
nonne satis apparet |
eum qui diu uiuere appetit,
non uitam appetere, ut putat,
sed morbos?
Si quibus autem contingat,
quod rarissimum est,
ut etiam in senecta integris sensibus uegeto-que corpore et mente
illęsa sint,
hoc donum Dei est |
cęlestis-que gratię fauor,
non longęuę ętatis, quę cuncta corrumpere consueuit, beneficium.
Quod Ecclesiasticus testatur dicens:
sed ut bene uiuant,
neque ut ętate,
sed moribus graues sint.
Nam diu uiuere hoc quoque mali habet,
quod necesse sit,
ut qui diu uixerit,
mortes uideat multorum,
lugeat liberorum orbitatem,
ingemiscat coniugis, fratrum | cognatorum-que funera |
et frequenter exitu tristetur amicorum.
Quin etiam uel sua uel aliorum adhuc uiuentium
infortunia deploret.
quandoquidem crebrius mala quam bona contingere mortalibus solent.
Quas ob res unam tantum habemus, (ut equidem reor) uitę diuturnioris
concupiscendę causam.
ut uidelicet quo plus uixerimus,
uberiores poenitudinis nostrę fructus
colligere possimus |
tanto-que maius promereri apud Deum pręmium,
quanto prolixioris temporis laborem eidem seruiendo sustinuerimus.
dum et aliis prodesse optamus |
et pro nobismetipsis cupimus facere satis.
Alioquin longam uitam desyderare,
non Dei sed seculi
Dei sed seculi amatorum est.
qui nullo pręsentium uoluptatum haustu satiantur.
qui semper uiuere uellent,
ut semper peccare possent.
Et tamen male cupita senectus in eo illis bene consulit si uenerit,
quod lasciuiendi uires obscoenos-que
amputet affectus |
et ad continentiam cogat uel inuitos.
Cęterum quoniam fidei integritati congruit |
non solum quę iussa sunt obseruare,
sed etiam quę consulta perficere,
opportune nunc occurrit |
de
cum pro eius nomine occideris.
Qui perdiderit animam suam inquit propter me, inueniet eam.
Transit enim de morte ad uitam,
de terreno habitaculo ad cęleste regnum |
semper beatus futurus qui mori innocens maluit quam nocens uiuere.
Solent autem parentes cognati-que qui mundana sapiunt,
modis omnibus iter impedire ad perfectionem tendentium.
conqueruntur se derelictos,
omni se solatio destitutos.
Qua in re cauendum est,
ne nostra erga parentes pietas |
impietas fiat in Deum.
Contemnendi quippe sunt,
quoties a Dei seruitio auertere
non poterant,
mortem exhorrescas ait:
Qui credit in me,
non morietur in ęternum .
ne denique suppliciis terrearis:
Mundus inquit gaudebit,
uos uero contristabimini |
sed tristicia uestra conuertetur in gaudium .
Tu interea
si perfectę consummatę-que religionis laboribus implicari
durum putas,
promissę mercedis magnitudinem consydera.
ait enim:
sedebitis et uos super sedes duodecim iudicantes duodecim tribus
Israel .
Perfectis ergo suam communicaturus est dignitatem,
qui cum ipso communicare non dubitarunt
laborum angustiarum-que patientiam.
Duodecim autem sunt qui iudicant |
et totidem qui iudicantur.
quia illi filii lucis sunt tanquam duodecim horę diei.
hi uero filii tenebrarum sub eodem nocturnarum horarum numero
comprehensi.
usus |
aut doloris per supplicia infligendi euasio.
Tales itaque esse debent qui uolunt montem excelsum conscendere cum
Petro |
et operarii fieri uineę Domini |
et abiecta seculi huius sarcina per foramen acus transire |
percalcatis-que mundi angustiis ad beatam illam regni cęlestis amplitudinem peruenire.
Tu igitur qui relicta syndone nudus impiorum
manus effugisti,
ne reuertaris tollere tunicam tuam,
nec aratrum
tunicam tuam,
nec aratrum tenens respicias retro,
ut aliquando imprudenter concupiscere incipias,
quod propter Christum prudenter reliquisti.
Multo melius est non uouisse uiam perfectionis |
quam postquam uoueris regredi uelle |
et cum Anania Saphira-que Spiritui Sancto mentiri audere.
De vita solitaria.
Caput XXI
Huic excellentissimę professioni accommodatissima solitudo est.
Da igitur operam,
ut in coenobio cęlla ,
in deserto locus ab humano cultu uacuus |
legendi, scribendi, orandi | et ea quę ęterna sunt contemplandi
opportunitatem tibi pręstent .
Nulla horum libera meditatio habetur in frequentia coetu-que multorum.
Vulgi clamor,
urbani tumultus,
amicorum interpellatio,
mulierum conspectus,
cognatorum mortes |
mentem Deo intentam conturbant |
nec in illo conquiescere ipsam pro uoto sinunt.
In solitudine autem concupiscentię quoque
Certior autem ibi uincendi spes est,
ubi post laborem ad uires refocillandas nonnula quietis conceditur mora.
Quod nobis innuere uolens Dominus,
in deserto tentatus a diabolo collatis signis uictoria potitur.
fuso denique fugato-que hoste triumphans angelorum utitur ministerio.
Scriptum est enim:
Idem eos qui in Iudea sunt,
ut ad montes fugiant hortatur.
Iudea confessio et glorificatio interpretatur;
ut is qui Christum confitetur |
et ad celsiorem beatitatis gloriam aspirat,
frequentiam fugiat solitudine-que delectetur.
Quod si docendi officio fungitur |
et uicos urbes-que peragrare necesse est,
tantisper in publicum prodeat,
donec populo saluti congrua per sermonem insinuet.
Iudea confessio et glorificatio interpretatur;
ut is qui Christum confitetur |
et ad celsiorem beatitatis gloriam aspirat,
frequentiam fugiat solitudine-que delectetur.
Quod si docendi officio fungitur |
et uicos urbes-que peragrare necesse est,
tantisper in publicum prodeat,
donec populo saluti congrua per sermonem insinuet.
istud Mons Oliueti erat.
mons autem contemplationis altitudinem designat.
Sed ad hanc altitudinem ascendere nequimus,
nisi hominum frequentiam fugerimus.
Zacheus prę turba non poterat uidere Iesum.
Difficile est enim in medio plebis uersari |
et mentem in Deo fixam firmam-que habere.
ascendit ergo arborem sicomorum ut uideret Iesum,
altius-que sese cęteris errexit,
non superbia sed cogitatione,
extra turbam quęrens, quod in turba inuenire non poterat.
nisi hominum frequentiam fugerimus.
Zacheus prę turba non poterat uidere Iesum.
Difficile est enim in medio plebis uersari |
et mentem in Deo fixam firmam-que habere.
ascendit ergo arborem sicomorum ut uideret Iesum,
altius-que sese cęteris errexit,
non superbia sed cogitatione,
extra turbam quęrens, quod in turba inuenire non poterat.
Ioannes quoque Baptista in matris aluo sanctificatus,
ut sanctior fieret,
desertum incoluit.
ibi manens Christum
possumus,
ut ille perquam raro conuersetur cum hominibus,
qui sępe cum Deo esse desyderat.
Nunc his qui sacerdotalibus initiari sacramentis uolunt ostendemus,
quibus rebus et bonus constet sacerdos |
et malus efficiatur,
ut discant, quę sibi expetenda quę-que fugienda sint,
ut bonorum potius gloriam consequantur |
quam in sortem concedant
malorum.
De bono sacerdote.
Caput XXII
Tanta ac talis dignitas sacerdotalis est,
ut nulla maior homini
multum petent ab eo.
Omnibus ergo uirtutibus excultum atque exornatum oportet esse
sacerdotem.
Vt igitur uere sacerdos sit,
necessaria est illi sobrietas,
castitas,
fides,
charitas,
iustitia,
prudentia,
scientia,
terrenarum-que rerum contemptus
et cęlestium desyderium atque amor.
Vt sit sobrius,
Dominum audiat in Ezechiele pręcipientem:
sacerdotibus fuit matrimonium,
quia sola tribus Leui et domus Aaron sacerdotalis erat.
nec aliis licebat hoc fungi officio.
Ne igitur Leuitarum genus in paucis conclusum deficeret,
reparandum per connubia erat.
At nunc non carnis quęritur successio sed spiritus,
translato-que sacerdotio ad tribum Iuda, id est ad Christum,
quicunque Christianus est,
nisi uxori alligatus fuerit,
potest eligi in sacerdotem.
Omnes tamen qui Christo in sacerdotio succedunt,
castos esse decet,
sicut et ipse castus fuit.
ut noui sacerdotii tanto purior successio sit quam
se nouerit esse electum.
Imprimis tamen fidelem esse conuenit.
Quid enim castitas aut aliqua alia uirtus ei prodesse poterit,
siqua orthodoxę fidei pars in illo labascere coeperit?
Fide igitur opus est,
ut reliqua recte prospere-que succedant.
ut reliqua recte prospere-que succedant.
Qui si fideles ac prudentes fuerint,
beatitudinis quoque magnitudine cęteris pręferentur.
Sequitur enim:
magnitudine cęteris pręferentur.
Sequitur enim:
dissipet.
serpens diabolus est.
qui ergo non minus prudens erit ad cauendum |
quam diabolus astutus ad nocendum,
neque blanditiis eius capietur |
neque uim formidabit.
Vt autem cautus et circumspectus fiat sacerdos,
necessariam sibi esse Scripturarum scientiam nouerit |
intelligentiam-que mysteriorum.
sine qua neque se ab aduersario tueri commode poterit |
neque alios uitę doctrinis recte instruere
|
aut ad uirtutem apte exhortari.
In Aggeo scriptum est:
|
nec habebitis partem inter eos;
ego pars et hęreditas tua in medio filiorum Israel .
decimis igitur et elemosinis,
quę altari offeruntur,
uiuat qui seruit altari.
Quod autem necessario uictui superest,
indigentibus tribuat
dispensatorem-que se esse agnoscat bonorum Ecclesię non possesorem.
Apostolis et eorum successoribus pręceptum esse meminerit:
positi,
in cruce nudi,
in sepulchro conditi alieno,
nihil denique in hoc seculo quasi suum possidentis.
non quia non liceret ei frui omnibus si uellet,
cum esset dominus omnium,
sed ut doceret non esse ei opus terrenis diuitiis
qui ad cęlestes thesauros aspiraret,
difficile-que esse duobus dominis seruire Deo et mammonę,
difficillimum uero ut quis auri argenti-que pondere grauatus ad ętheria regna possit conscendere.
Ex his igitur quę dicta sunt,
eum sacerdotii honore dignum censebimus,
qui sobrie,
pudice,
fideliter,
pie
quasi suum possidentis.
non quia non liceret ei frui omnibus si uellet,
cum esset dominus omnium,
sed ut doceret non esse ei opus terrenis diuitiis
qui ad cęlestes thesauros aspiraret,
difficile-que esse duobus dominis seruire Deo et mammonę,
difficillimum uero ut quis auri argenti-que pondere grauatus ad ętheria regna possit conscendere.
Ex his igitur quę dicta sunt,
eum sacerdotii honore dignum censebimus,
qui sobrie,
pudice,
fideliter,
pie iuste-que uixerit,
qui in cauendo prudens,
in erudiendo doctus,
esse duobus dominis seruire Deo et mammonę,
difficillimum uero ut quis auri argenti-que pondere grauatus ad ętheria regna possit conscendere.
Ex his igitur quę dicta sunt,
eum sacerdotii honore dignum censebimus,
qui sobrie,
pudice,
fideliter,
pie iuste-que uixerit,
qui in cauendo prudens,
in erudiendo doctus,
in concupiscendo modicus | e
t in obsequendo ei cui se dedicauit, fuerit assiduus.
Quisquis autem sese talem in sacerdotio exhibuerit
,
hic uere erit sal terrę,
cuius doctrinis cęterorum corda
ne in peccatis putrescant,
condientur.
erit lux mundi,
ciuitas supra montem posita,
lucerna super candelabrum lucens,
ut omnibus conspicuus omnes, qui sancte innocenter-que uolent uiuere,
suo illuminet exemplo,
suę famę gloria concitet ad uirtutem.
Hic demum de terris ad cęlum translatus
illorum perpetuo fruetur consortio,
illorum perennis beatitatis erit particeps,
quibus in psalmo Spiritus Sanctus
illorum perennis beatitatis erit particeps,
quibus in psalmo Spiritus Sanctus loquitur dicens:
Portio mea Dominus,
cum terrenis opibus inhiet |
et non solum his quę possidet non renunciet,
sed etiam ea quę nondum adeptus est, cupide affectet.
Sunt quos negociari in domo Dei non pudet,
immo nec foenerari |
ecclesiasticas-que dignitates ambitione atque largitionibus comparare.
quas cum acquisierint,
cuncta Ecclesię bona, quę pauperibus distribuenda erant,
in suos usus conuertunt.
Mercenarius fugit,
quia mercenarius est; et
non pertinet ad eum de ouibus.
Non quia non pertineat ad eum,
sed qua sic agat,
tanquam si nihil omnino ad eum pertineat.
quandoquidem non animarum lucrum sed pecunię quęritet |
terrenam-que mercedem cęlestibus pręferat diuitiis.
Talium auaritiam per Malachiam prophetam redarguit Dominus dicens:
cum potentia |
et dispersę sunt oues meę, eo quod non esset pastor.
Quo pacto enim est pastor,
qui nec religiosę uitę exemplis |
nec sanę doctrinę monitis gregem sibi creditum alere curat?
Quo autem magis deliciis luxurię-que indulget,
eo grauius in inferno supplicium feret.
per Amos prophetam dicente Domino:
Quicquid de pastoribus dicitur,
et de presbyteris dictum intelligas.
Cui enim sacramenta uitę quis ministrat,
eius et pastor esse debet,
quantum officio suo conuenit,
monendo,
corripiendo |
et quicquid commodis eius cui pręficitur,
saluti-que opportunum putabit, exequendo.
Episcopi tamen proprium est et peculiare |
publicos edere ad populum sermones,
uitia reprehendere,
ad capessendas exhortari uirtutes,
transgressores Legis apostolica autoritate castigare,
ad poenitentiam conuersos recipere.
Quibus in rebus si
muti non ualentes latrare.
et iterum:
Sui autem similes sunt, qui ad apostolatum electi potentioribus ita
blandiuntur
ut eorum scelera dissimulent |
et sic Dominum osculo prodant.
eundem etiam uendunt,
dum nihil ita cupide ut lucra sectantur.
Sed cum hi tam immani ingenti-que supplicio destinati sint,
illi qui ut debent officio suo funguntur,
dici potest, quam grandi mercede remunerabuntur.
de his nempe Apostolus ad Timotheum scribens ait:
Tim?
Qui bene pręsunt presbyteri,
duplici honore digni
incumbamus,
quę nobis iter, quo ad immortalitatem peruenitur ostendunt.
Alioquin aquam istam uitę,
ad quam nos Ioannes apostolus inuitat,
haurire non poterimus.
Veteris igitur Noui-que Instrumenti litteras assidue perscrutemur.
In his plenissime discitur,
quid facere,
quid uitare,
quid credere,
quid amare,
quid sperare nos oporteat,
ut cęlo digni simus,
cum terram reliquerimus.
In his Deum Patrem a quo
Io17
menti Deo dicatę iucundius |
quam nosse sensum Domini |
et uerba aliud quam sonant significantia intelligere.
Et quoniam hanc spicarum confricationem sabbato ab apostolis factam
legimus,
hoc admonet nos |
ea quę mystica sunt, commode perpendi consyderari-que non posse,
nisi cum secularibus curis liberi et expediti sabbatum id est quietem agimus.
Terrenarum enim rerum solicitudo legentem implicat,
et ipsa in aduersum mentem distrahens cogitatio, quę leguntur quę-que audiuntur, non satis intelligere permittit.
Intentione animi opus
hoc admonet nos |
ea quę mystica sunt, commode perpendi consyderari-que non posse,
nisi cum secularibus curis liberi et expediti sabbatum id est quietem agimus.
Terrenarum enim rerum solicitudo legentem implicat,
et ipsa in aduersum mentem distrahens cogitatio, quę leguntur quę-que audiuntur, non satis intelligere permittit.
Intentione animi opus est,
ut lecta percipias |
et percepta ediscas teneas-que memoriter.
Postquam autem mysticos sensus litterę tegumento uelatos deprehenderis
|
et eos uel ad Ecclesię nouitatem uel ad animę utilitatem
sabbatum id est quietem agimus.
Terrenarum enim rerum solicitudo legentem implicat,
et ipsa in aduersum mentem distrahens cogitatio, quę leguntur quę-que audiuntur, non satis intelligere permittit.
Intentione animi opus est,
ut lecta percipias |
et percepta ediscas teneas-que memoriter.
Postquam autem mysticos sensus litterę tegumento uelatos deprehenderis
|
et eos uel ad Ecclesię nouitatem uel ad animę utilitatem transtuleris,
adhuc altius tibi erit insurgendum,
ut etiam cęlestia perscruteris |
et de uisibilibus gradum ad inuisibilia facias.
longe elegantiori.
Resplenduit enim facies eius ut sol,
uestimenta eius alba facta sunt ut nix.
Hunc montem ipse si mente conscenderis,
uidebis primum cum Christo loquentes Moysen
et Heliam |
atque intelliges Legis cerimonias oracula-que prophetarum in Christo
esse completa.
ingentem-que capies uoluptatem,
cum talia cognoscere coeperis.
Vnde etiam Petrus tam ualde huiusmodi uisione coepit delectari,
ut ibi figere tabernacula cuperet cęlestium oblitus.
Sed neque ipse de his humilioribus oblectamentis egredi
sol,
uestimenta eius alba facta sunt ut nix.
Hunc montem ipse si mente conscenderis,
uidebis primum cum Christo loquentes Moysen
et Heliam |
atque intelliges Legis cerimonias oracula-que prophetarum in Christo
esse completa.
ingentem-que capies uoluptatem,
cum talia cognoscere coeperis.
Vnde etiam Petrus tam ualde huiusmodi uisione coepit delectari,
ut ibi figere tabernacula cuperet cęlestium oblitus.
Sed neque ipse de his humilioribus oblectamentis egredi poteris,
ut in sublime raptus nudam contempleris
ad Euangelium pertinere censemus.
Itaque cum Euangelio et Pauli Epistolę et aliorum apostolorum |
et Lucę Actus |
et Ioannis Apocalypsis |
et eruditorum hominum approbati de religione tractatus frequenter in
manibus habendi legendi-que tibi erunt,
ut fide stabiliaris,
ut uirtutibus pręstes |
et in Christi domini meditatione perseuerans in Deo tandem conquiescas.
Nihil ita innocentiam conseruat |
et cordis puritatem custodit.
ut Scripturarum,
quas diuini homines Sancto dictante
planas,
per quas incedere cum simplicibus iuuat.
habes et montes excelsos,
quorum altitudinem si adire nequiueris, mirari proderit.
Medicamenta quibus rebus composita sunt,
licet ignoret ęgrotus,
prosunt tamen ei | eleuant-que languorem.
Ita diuina uerba si legantur,
etiam non intellecta | uim habent ad animę sanitatem conferendam.
Te nunc appello qui diu multum-que in gentilium libris uersatus es,
dum te comptus delectat sermo |
et musici poetarum cantus
Medicamenta quibus rebus composita sunt,
licet ignoret ęgrotus,
prosunt tamen ei | eleuant-que languorem.
Ita diuina uerba si legantur,
etiam non intellecta | uim habent ad animę sanitatem conferendam.
Te nunc appello qui diu multum-que in gentilium libris uersatus es,
dum te comptus delectat sermo |
et musici poetarum cantus deliniunt,
quantum inde tibi emolumenti contraxeris parumper cogita.
et cum nihil ista tibi ad salutem profuisse cognoueris,
ad Iesum tandem quęso conuersus dic cum Petro:
dum auditur,
animi male affecti morbos non curabit?
et a periculis perditionis non erruet?
Ergo quoties aliquo seculi huius turbine agitaris,
quoties carnis pugnam spiritus patitur |
et pedibus laquei demonum inuidia tenduntur,
ad euangelicas lectiones te conuerte |
dormientem-que in puppi Saluatorem strepentibus inter legendum uel orandum uoculis excita.
statim illo imperante omnis tentationum ęstus concidet |
et concupita redibit tranquillitas.
Tunc etenim diuina te lectio docebit in aduersis patientiam,
illo imperante omnis tentationum ęstus concidet |
et concupita redibit tranquillitas.
Tunc etenim diuina te lectio docebit in aduersis patientiam,
in prosperis modestiam,
in Deum pietatem,
in proximos charitatem |
pręstabit-que in dubiis consilium,
in periculis opem,
in tentationum certamine uictoriam.
Quis hoc tibi Tullius,
quis Demosthenes,
quis Socrates,
quis Aristoteles,
aut si ad poetas respicis,
quis Homerus uel Vergilius conferre poterit?
meis eloquia tua domine | super mel et fauum ori meo.
Dulcia sane in cortice eloquia Domini,
sed multo dulciora in medulla.
Sacros codices pie indubitanter-que legenti adsistit Christus,
applaudunt angeli,
congratulantur sancti |
et cęlestium uerborum sono maligni exterrentur spiritus ac fugiunt.
denique nihil ita aut uirtutes animi conseruat |
aut uitia repellit |
ut frequens diuinas
uerborum sono maligni exterrentur spiritus ac fugiunt.
denique nihil ita aut uirtutes animi conseruat |
aut uitia repellit |
ut frequens diuinas litteras legendi uel audiendi cura.
Quo autem rarius his uacabis,
eo citius cades exurges-que difficilius.
De auditionis cura.
Caput XXV
Audire quoque quę in ecclesia leguntur |
uel eos qui absque lectione in pulpitis declamant, auscultare plurimum expedit.
qui absque lectione in pulpitis declamant, auscultare plurimum expedit.
Plus etiam eruditi hominis ore prolata uerba mouere solent |
quam si eadem ipse conscripta legeris.
Nuda in libris uerba iacent,
quę si ab oratore aliquo apte diserte-que recitentur,
ipse gestus,
ipse aspectus |
ipsa-que pronunciatio multum orationi addet ornamenti
efficacię-que ad suadendum atque dissuadendum.
Delectet te igitur cum legere quę sancta sunt
tum quoties ab alio leguntur uel prędicantur
expedit.
Plus etiam eruditi hominis ore prolata uerba mouere solent |
quam si eadem ipse conscripta legeris.
Nuda in libris uerba iacent,
quę si ab oratore aliquo apte diserte-que recitentur,
ipse gestus,
ipse aspectus |
ipsa-que pronunciatio multum orationi addet ornamenti
efficacię-que ad suadendum atque dissuadendum.
Delectet te igitur cum legere quę sancta sunt
tum quoties ab alio leguntur uel prędicantur audire.
Discipulum docilem te esse uolo.
Is
mouere solent |
quam si eadem ipse conscripta legeris.
Nuda in libris uerba iacent,
quę si ab oratore aliquo apte diserte-que recitentur,
ipse gestus,
ipse aspectus |
ipsa-que pronunciatio multum orationi addet ornamenti
efficacię-que ad suadendum atque dissuadendum.
Delectet te igitur cum legere quę sancta sunt
tum quoties ab alio leguntur uel prędicantur audire.
Discipulum docilem te esse uolo.
Is enim docilis est,
qui docentem attente audit.
Ad
Maria autem conseruabat omnia uerba hęc in corde suo.
Ita et tu quicquid ab Ecclesię sanctę doctoribus prędicari audieris,
in intima cordis aure reconde,
ueluti preciosum unguentum in pixide,
quo postea opportune utaris ad tuam aliorum-que salutem.
Quod si terra bona fueris ,
non petrosa,
non spinis obsita,
susceptum Verbi semen uberem tibi fructum
faciet,
et sicut didiceris,
ita et operari incipies |
ac secundum legis euangelicę pręcepta reliquum uitę cursum
Beati, inquit, qui audiunt uerbum Dei et custodiunt illud.
Hanc itaque beatitudinem opere magis quam auditione constare ostendit
|
dum subiungit |
et custodiunt illud .
Custodiunt autem illud,
qui bene beate-que uiuendi rationem edocti peccatis, in quibus
hactenus fuisse se recognoscunt, finem statuunt |
et ab his per poenitentiam resilientes ad capessendas uirtutes
disponuntur |
magnam-que capiunt uoluptatem uel legendo diuina uel audiendo.
In
.
Custodiunt autem illud,
qui bene beate-que uiuendi rationem edocti peccatis, in quibus
hactenus fuisse se recognoscunt, finem statuunt |
et ab his per poenitentiam resilientes ad capessendas uirtutes
disponuntur |
magnam-que capiunt uoluptatem uel legendo diuina uel audiendo.
In quo Mariam ad pedes Domini sedentem diligenter obserua |
poenitentiam resilientes ad capessendas uirtutes
disponuntur |
magnam-que capiunt uoluptatem uel legendo diuina uel audiendo.
In quo Mariam ad pedes Domini sedentem diligenter obserua |
uos non auditis,
quia ex Deo non estis.
Non ergo omnes qui in auditorio sunt,
audiunt uerbum Dei,
sed is qui illud quod audit,
opere perficere contendit.
et hic quidem ex Deo est |
illi uero non ex Deo,
sed potius ex diabolo sunt,
qui diaboli obstinationem duritiam-que imitantur |
nec omnino a uitiis resipiscere quicquam pensi habent.
Itidem tibi diuini prędicatores cum Ioanne apostolo respondebunt,
si eorum monita contempseris,
dicentes:
actionibus quam sępissime copuletur |
et pene assidua comes sit pia contemplatio,
si in his ut debemus, perseuerare atque proficere cupimus.
Sicut enim bene operando acquiritur ut recte contemplemur,
ita contemplando, ut sanctius officiosius-que operemur.
Nihil quippe ita mouet atque allicit animum ad colendum omnium autorem
Deum
ut opera eius cogitatione percurrendo |
beneficia-que perpendendo, quę omnem taxationem supereminent et
excedunt,
immensa atque infinita |
eo-que magis optanda ac desyderanda,
quo minus
Sicut enim bene operando acquiritur ut recte contemplemur,
ita contemplando, ut sanctius officiosius-que operemur.
Nihil quippe ita mouet atque allicit animum ad colendum omnium autorem
Deum
ut opera eius cogitatione percurrendo |
beneficia-que perpendendo, quę omnem taxationem supereminent et
excedunt,
immensa atque infinita |
eo-que magis optanda ac desyderanda,
quo minus humano ingenio explicari comprehendi-que possint.
Ad illa ergo consurgat animus terrenis negotiis
ita contemplando, ut sanctius officiosius-que operemur.
Nihil quippe ita mouet atque allicit animum ad colendum omnium autorem
Deum
ut opera eius cogitatione percurrendo |
beneficia-que perpendendo, quę omnem taxationem supereminent et
excedunt,
immensa atque infinita |
eo-que magis optanda ac desyderanda,
quo minus humano ingenio explicari comprehendi-que possint.
Ad illa ergo consurgat animus terrenis negotiis expeditus,
et non solum ea quę oculis cernimus,
sed etiam quę intellectu
ita mouet atque allicit animum ad colendum omnium autorem
Deum
ut opera eius cogitatione percurrendo |
beneficia-que perpendendo, quę omnem taxationem supereminent et
excedunt,
immensa atque infinita |
eo-que magis optanda ac desyderanda,
quo minus humano ingenio explicari comprehendi-que possint.
Ad illa ergo consurgat animus terrenis negotiis expeditus,
et non solum ea quę oculis cernimus,
sed etiam quę intellectu percipiuntur cogitet.
Veruntamen ab his quę uidentur incipiat,
ut quasi
et supra terram aera permeantium uolucrum.
produxisti de terra tot frugum species,
tot arborum,
tot lapidum,
tot metallorum |
et qui his uteretur, pręstantissimum inter animantia hominem.
Tuum opus sunt cęlestia.
Sol, luna, stellę,
quarum cursus, naturas, formam | decorem-que oculis intuemur,
et tamen qua materia constent, dicere nequimus.
Tu cęlum, quo omnia illa circumdantur extendisti,
quod statutis initio reuolutionibus perpetuo moueri ac circumferri
uidemus,
quemadmodum cętera omnia.
et nos soli (proh nefas!) legem tuam toties pręterimus?
initio reuolutionibus perpetuo moueri ac circumferri
uidemus,
quemadmodum cętera omnia.
et nos soli (proh nefas!) legem tuam toties pręterimus?
Miramur pręterea nubes pendere,
uentos concitari,
micare ignes,
fulmina ruere,
pluuias, grandines | niues-que defluere |
et tellurem ab iis irrigari.
quę singula si digne consyderentur,
tantum admirationis habent,
ut non solum Dei sapientiam a quo facta sunt testentur,
sed eiusdem potentiam, qua nihil potentius |
et bonitatem, qua nihil melius possit cogitari .
Atque hęc sane sunt nouissima illa,
quorum nos memores esse iubet Salomon ne peccemus.
Nihil enim uel peccandi appetitum magis frenat quam future damnationis
metus,
uel ad uirtutem magis excitat quam mercedis promissę spes.
Vt igitur probe innocenter-que uiuas,
imitare Prophetam dicentem:
perficere,
leuemus oculos ad montes cum psalmista |
et mente cęli culmina penetremus.
Inde ueniet nobis auxilium a Domino,
qui fecit cęlum et terram et omnia.
Non possumus recte de illo aliquid speculari,
nisi ab ipso adiuti,
qui-que nobis relicti retro labimur,
Dei ac Domini nostri ope subleuati usque ad thronum maiestatis eius perueniemus.
Ad contemplandam itaque diuinitatis altitudinem dic cum Propheta:
Tutissimum sibi refugium ratus in miseriis celsitudinis diuinę contemplationem.
Qui enim cęlestis ęternitatis bonum mente complectitur,
caduca omnia facile contemnit.
Quosdam talis meditatio in tantum occupat,
ut abstracti a sensibus toto corpore obstupescant |
mortuis-que simillimi appareant,
cum per dies multos nihil de necessitatibus corporis curantes immoti
muti-que perdurent.
Id Gręci extasin,
nostri stuporem appellant.
cęlestis ęternitatis bonum mente complectitur,
caduca omnia facile contemnit.
Quosdam talis meditatio in tantum occupat,
ut abstracti a sensibus toto corpore obstupescant |
mortuis-que simillimi appareant,
cum per dies multos nihil de necessitatibus corporis curantes immoti
muti-que perdurent.
Id Gręci extasin,
nostri stuporem appellant.
perdurent.
Id Gręci extasin,
nostri stuporem appellant.
Diuus quoque Hieronymus noster hanc se gratiam a Domino quandoque
accepisse gloriatur,
ut secessu quodam mentis et angelorum choris interesset |
et nescio quibus oculis in uno Deo uidisset Trinitatem |
ac per hebdomadam uel plurium dierum spacium de corporeis nihil
curaret.
sibi-que tandem redditus |
eorum quę uiderat desyderio recordatione-que afficeretur et fleret.
Nouit ergo Dominus eis quos elegit, etiam ante mortem suę dulcedinis mella delibanda porrigere.
quę tunc plenis
accepisse gloriatur,
ut secessu quodam mentis et angelorum choris interesset |
et nescio quibus oculis in uno Deo uidisset Trinitatem |
ac per hebdomadam uel plurium dierum spacium de corporeis nihil
curaret.
sibi-que tandem redditus |
eorum quę uiderat desyderio recordatione-que afficeretur et fleret.
Nouit ergo Dominus eis quos elegit, etiam ante mortem suę dulcedinis mella delibanda porrigere.
quę tunc plenis poculis propinaturus est,
cum illos omni prorsus terrenę labis fece
De loco et tempore contemplationis.
Caput XXVII
Cęterum et locum aptum |
et tempus huic rei congruum obseruare debemus.
Tunc enim mens liberius intentius-que contemplationi suę inhęret,
cum a turba secedimus |
et nemine interpellante soli in solo loco
sedemus,
nihil aliud agentes,
nihil curantes.
eis tantum rebus intenti,
quas animo uoluimus mente-que uersamus.
Ob hoc plerique relictis
Tunc enim mens liberius intentius-que contemplationi suę inhęret,
cum a turba secedimus |
et nemine interpellante soli in solo loco
sedemus,
nihil aliud agentes,
nihil curantes.
eis tantum rebus intenti,
quas animo uoluimus mente-que uersamus.
Ob hoc plerique relictis urbibus deserta et solitudines incolunt
.
existimantes non posse se commode cum Deo simul et hominibus esse.
colloquiis enim eorum cęlestis contemplationis ardorem interceptum
frigescere,
in secessu uero in dies magis
Tempus pręterea nocturnum maxime accomodum uidetur.
Tunc siquidem omnia animantia quiescunt.
neque hominum neque pecudum uox auditur,
nec auicularum garritus auribus obstrepit |
nihil-que sentitur,
quod mentem cęli secreta rimantem grauet aut quicquam molestet.
Hoc tibi affirmat psalmista dicens:
nocte cum corde meo,
et scopebam spiritum meum.
Summum etiam mane,
dum adhuc nox dubia et dies incertus,
quod crepusculum appellant,
non minus erit opportunum quam nox ipsa.
Nam tunc quoque nocturnum silentium adhuc perdurat,
et quod plus est,
discusso iam sopore cibo-que digesto sincerior animus ad quęque consideranda uiuacior-que consurgit.
Vnde idem propheta in alio psalmo ait:
Summum etiam mane,
dum adhuc nox dubia et dies incertus,
quod crepusculum appellant,
non minus erit opportunum quam nox ipsa.
Nam tunc quoque nocturnum silentium adhuc perdurat,
et quod plus est,
discusso iam sopore cibo-que digesto sincerior animus ad quęque consideranda uiuacior-que consurgit.
Vnde idem propheta in alio psalmo ait:
neque nos fortasse quicquam mussitare oportet dum
contemplamur.
Loquentis enim meditatio oratio nuncupatur,
sicut et legentis lectio |
et audientis auditio.
Nam licet etiam orando,
legendo,
audiendo
pensemus ęstimemus-que ea quę dicuntur,
proprie tamen contemplatio ipsa est
quę cum silentio et neque sensuum neque corporis,
sed sola mentis agitatione perficitur.
De huiusmodi contemplatione in Hieremia scriptum est:
reuocare.
Quanto enim maius beneficium fuerit,
tanto illud rememorando magis erga benefactorem amore accendimur
.
Primorum parentum pręuaricatio de paradisi deliciis omnem ipsorum
expulerat posteritatem |
eadem-que damnationis lege simul omnes premebamur.
Misertus autem Deus filium suum misit unigenitum.
qui ut pro nobis satisfaceret carnem suscepit serui,
cum esset omnium dominus,
uiam ueritatis monstrauit ,
cum totus terrarum orbis pręter Iudeam |
impię
,
cum totus terrarum orbis pręter Iudeam |
impię religionis erroribus plenus foret.
Morti ęternę obnoxii eramus,
ille ultro se morti crucis obtulit,
ut nos a morte liberatos ad felicia uitę promissa reuocaret.
Mortuus et sepultus resurrexit |
cęlum-que cum homine assumpto ascendit,
ut homines de terrę puluere tandem surrecturos monstraret |
et cum corpore iam neque mortalitati neque corruptioni subiecto,
sicut nec ille subiectus est,
cęlum petituros ,
si modo ipsum sequi fide opere-que uoluerint.
resurrexit |
cęlum-que cum homine assumpto ascendit,
ut homines de terrę puluere tandem surrecturos monstraret |
et cum corpore iam neque mortalitati neque corruptioni subiecto,
sicut nec ille subiectus est,
cęlum petituros ,
si modo ipsum sequi fide opere-que uoluerint.
Igitur tanti ac talis beneficii magnitudinem animo metiendo,
quis adeo ingratus erit,
ut potius eligat illa quę caro appetit,
quę mundus blanditur,
quę suadet diabolus |
quam quę omnium creator Deus,
omnium Redemptor
tam modici temporis defugiunt,
per quem aditus ad supernam beatitudinem uerissime comparatur sine
fine fruendam.
De pravis cogitationibus cavendis.
Caput XXVIII
Quantum autem ad bene beate-que uiuendum conferre solet diuinarum
rerum contemplatio,
tantum ad male agendum alliciunt cogitationes prauę.
Quę cum etiam inuitis nobis et nolentibus frequenter obrepant,
quanto uiolentiores putas fore,
siquando uictus manum dederis,
foecunda parit peccatum.
peccatum uero cum perpetratum fuerit, generat mortem.
Igitur tametsi aduersarius hic noster
id est perniciosus cogitatus
non potest sic penitus repelli
et in fugam conuerti,
quin rursum aliquando collectis uiribus in pręlium redeat |
mentis-que nostrę arcem oppugnet,
portis instet.
donec tamen intus non irruerit |
ac dominari coeperit, tuti sumus.
nec uerendum est
ne forte per uim irrumpat.
neminem uincit nisi uolentem.
De illis duntaxat,
qui se in potestatem eius non
neminem uincit nisi uolentem.
De illis duntaxat,
qui se in potestatem eius non inuite dedunt,
triumphare consueuit |
et eos ad interitum usque perducere.
Nihil itaque aliud est impurę cogitationi totum animi assensum prębere
|
quam ab hoste nobis infensissimo sanguinis-que nostri imprimis cupido superari uelle.
Manifesta autem stultitia est |
ei sponte cedere, a quo nil nisi necem speres.
Hoc tibi testatur Salomon dicens:
ne eatenus gratę sint,
ut usque ad consensum facti animum inclinent.
Quod si euenerit,
iam certe commisisti scelus illud,
quod cogitasti ut committeres,
si adesset facultas daretur-que occasio.
Quoties enim iniquę actionis adimplendę potestas tollitur,
uoluntas peccandi pro facto habetur.
Cum ergo se nobis noxii perniciosi-que ingerent cogitatus,
pręteruolare pręter-que labi sinantur.
certe commisisti scelus illud,
quod cogitasti ut committeres,
si adesset facultas daretur-que occasio.
Quoties enim iniquę actionis adimplendę potestas tollitur,
uoluntas peccandi pro facto habetur.
Cum ergo se nobis noxii perniciosi-que ingerent cogitatus,
pręteruolare pręter-que labi sinantur.
Non habebunt in corde nostro ullum remorandi locum,
si contraria illis coeperimus cogitare |
et uitii uirtutis-que finem taciti perpendere.
ut committeres,
si adesset facultas daretur-que occasio.
Quoties enim iniquę actionis adimplendę potestas tollitur,
uoluntas peccandi pro facto habetur.
Cum ergo se nobis noxii perniciosi-que ingerent cogitatus,
pręteruolare pręter-que labi sinantur.
Non habebunt in corde nostro ullum remorandi locum,
si contraria illis coeperimus cogitare |
et uitii uirtutis-que finem taciti perpendere.
Breuis est
Cum ergo se nobis noxii perniciosi-que ingerent cogitatus,
pręteruolare pręter-que labi sinantur.
Non habebunt in corde nostro ullum remorandi locum,
si contraria illis coeperimus cogitare |
et uitii uirtutis-que finem taciti perpendere.
Breuis est uitiorum uoluptas,
sed ęternum supplicium.
Breuis est uirtutis exercendę labor,
sed inęstimabile et infinitum pręmium.
Facessat igitur malignę cogitationis mortifera delectatio,
quę
est uitiorum uoluptas,
sed ęternum supplicium.
Breuis est uirtutis exercendę labor,
sed inęstimabile et infinitum pręmium.
Facessat igitur malignę cogitationis mortifera delectatio,
quę incautos in barathrum pręcipitat inferni.
Maneat autem diuinorum operum diuinarum-que legum meditatio salubris,
quę nos ad cęleste regnum transmittat et sanctorum angelorum faciat esse consortes.
Veruntamen si ad purę contemplationis donum cupimus peruenire,
non solum scelestę cogitationes uitandę erunt,
sed etiam
De spe venię.
Caput I
Spes est summi boni Deo miserante potiundi expectatio.
Peccauimus Domino legi iussis-que eius non ut oportuit parendo |
agamus poenitentiam et speremus ueniam,
et miserebitur nostri Deus noster.
Remisit Mattheo teloneum,
Zacheo fraudes,
mulieri deprehensę adulterium,
latroni rapinas et homicidia,
apostolo negationem.
Zacheus |
ac tum demum poteris esse discipulus Christi,
cum desieris esse mammonę seruus.
Porro,
si Venereę uoluptatis obscoenitatibus es pollutus |
et tua te accusat conscientia,
ingemisce compunctus,
ora ut munderis.
mundata autem conscientia per confessionis poenitentię-que sacramentum
|
dicet tibi Dominus, quod ante dixit adulterę:
sed tamen ut misereatur tui Dominus instanter postula.
ueniam desperabis o peccator,
si et istorum quos modo commemorauimus crimina |
et Domini erga ipsos benignitatem atque misericordiam recte metitus
fueris.
Sed fortasse dices:
Non solum grauia et horrenda sunt peccata mea,
verum etiam plurima uix-que ullo calculi numero comprehensibilia.
mulierem illam,
cui quotidiana delicta peccatricis cognomen indiderant.
Videns onere tot flagitiorum se infeliciter premi,
accessit ad Iesum,
lachrymis pedes eius lauit,
capillis detersit,
unguento perfudit,
et statim mortifero fasce leuatur |
dimittuntur-que ei peccata multa,
quia dilexit multum.
Vtrum hoc de Maria Magdalena dictum |
an de quadam alia incertum est.
te Sathanas alligatum tenuerit,
quanuis longo peccandi usu iam obdurueris |
et toto tempore in scelerum tuorum monumento iacens contabueris,
exolue tandem uincula,
rumpe laqueos omnes |
et diutinam mortem detestatus ad illum conuertere qui suscitat mortuos
|
et qui sepultos tumulatos-que facit reuiuiscere |
et excusso de pedibus puluere mundatos exire,
qui dimitti iubet peccanti non tantum septies,
sed etiam septuagies septies.
Semper itaque spera in Domino |
et ora cum Propheta et dic:
accipit,
quia ipse meretur,
sed quia benignus est ille,
qui eam largitur.
Desperauit et Iudas
Domini sui proditor.
deos alienos colunt.
Cum enim solius diuinę sapientię sit |
futura nosse,
hoc, quod Dei est, aliis tribuere pręsumunt.
Non facies sculptile.
Eo uidelicet animo, ut adores illud ac pro Deo habeas.
Non est sceleris huius expers,
qui pecuniam seculi-que diuitias
magis quam ęquum bonum-que diligit.
Apostoli autoritate hoc probamus,
qui Colossensibus scribens |
auaritiam simulacrorum seruitutem appellat.
Neque tamen per hoc mandatum ars reprobata est sculptorum uel pictorum.
Non pingere aut fingere
sit |
futura nosse,
hoc, quod Dei est, aliis tribuere pręsumunt.
Non facies sculptile.
Eo uidelicet animo, ut adores illud ac pro Deo habeas.
Non est sceleris huius expers,
qui pecuniam seculi-que diuitias
magis quam ęquum bonum-que diligit.
Apostoli autoritate hoc probamus,
qui Colossensibus scribens |
auaritiam simulacrorum seruitutem appellat.
Neque tamen per hoc mandatum ars reprobata est sculptorum uel pictorum.
Non pingere aut fingere simulacra uetantur,
sed adorare.
Ideo sequitur:
uel pictorum.
Non pingere aut fingere simulacra uetantur,
sed adorare.
Ideo sequitur:
Non adorabis ea neque coles.
Ego enim sum Dominus Deus tuus.
Quod autem nos quoque Christi sanctorun-que imagines adoremus,
non ad ipsas imagines,
ne idolatrię arguamur,
sed ad eos quorum ipsę imagines apparent,
adorationem dirigimus.
Iccirco autem eiusmodi simulacra publice proponi solent,
ut quoties conspecta fuerint,
ad memoriam res gestas eorum quibus dicata sunt reuocent
Neque aliam ob rem festo die cessare debent manuum exercitia,
nisi ut quisque cęteris omnibus curis expeditus diuina tantum tractet,
templa uisitet,
precationibus incumbat,
missalibus sacrificiis intersit,
prędicationes audiat |
et totum tempus illud in Dei laudem cultum-que expendat.
Cum ergo Dominicis feriatis-que ab Ecclesia institutis diebus maxime a
scelere abstinendum sit,
cur uos infrenis ac petulans iuuentus tunc pręcipue in ganeis
crapulamini?
in choreis lasciuitis?
in iocis et ludis diffluitis?
cęteris omnibus curis expeditus diuina tantum tractet,
templa uisitet,
precationibus incumbat,
missalibus sacrificiis intersit,
prędicationes audiat |
et totum tempus illud in Dei laudem cultum-que expendat.
Cum ergo Dominicis feriatis-que ab Ecclesia institutis diebus maxime a
scelere abstinendum sit,
cur uos infrenis ac petulans iuuentus tunc pręcipue in ganeis
crapulamini?
in choreis lasciuitis?
in iocis et ludis diffluitis?
alearum tesserarum-que lusionibus tempus diuino honori dedicatum impie consumitis?
In
Cum ergo Dominicis feriatis-que ab Ecclesia institutis diebus maxime a
scelere abstinendum sit,
cur uos infrenis ac petulans iuuentus tunc pręcipue in ganeis
crapulamini?
in choreis lasciuitis?
in iocis et ludis diffluitis?
alearum tesserarum-que lusionibus tempus diuino honori dedicatum impie consumitis?
In quo quidem lusu nec amissę pecunię damnum sine infamia |
nec lucrum sine restitutionis debito |
nec usus est sine peccato.
nisi forte periurare |
et dolos intendere |
et aliena inique concupiscere |
et inter se
restitutionis debito |
nec usus est sine peccato.
nisi forte periurare |
et dolos intendere |
et aliena inique concupiscere |
et inter se identidem rixari atque in contumeliam prorumpere
fas esse dixerimus.
omitto quod interdum nec manibus temperatur |
et usque ad uulnera cędes-que peruenitur.
Quanto ergo leuius crimen ab his diuertere |
et alicuius honestę artis laboribus diem illum conterere |
quam per ocium ad tam nefanda flagitia conuerti?
Profecto minus offenderetis nullum omnino diem festum agere
quam hunc quem agitis tot uitiorum obscoenitatibus
cum nequaquam sanctificetis eum, sed polluatis.
Vt autem et ad uos pertineat,
redite iam ad mentem et intelligite:
ideo festis diebus a secularibus negociis feriandum pręcipi,
ut exerceamur in diuinis |
et non ut hauriendis luxuriis uoluptatibus-que incumbamus.
Et hęc sane pręcepta sunt,
quę ad Dei duntaxat cultum spectant.
reliqua uero circa charitatem,
quam proximis debemus uersantur.
Quartum.
Honora inquit patrem tuum et
sed potius meritum.
ut cum finguntur parabolę siue apologi ad pręcepta uirtutis.
Nemo quippe ignorat ea conficta esse,
non ut mendacium dicatur,
sed ut ueritas disciplinę salutaris iocundius exprimatur,
gratius acceptetur |
tenacius-que menti discentis insideat.
Hoc me fecisse nullo modo poenitet |
edito illo quinquaginta parabolarum libello,
dum prodesse plurimis cupio,
non commento sed ueritate.
De pernicioso autem mendacii genere scriptum est:
Nonum.
Non concupisces domum proximi tui!
Decimum.
Non desyderabis uxorem eius!
His postremis Dei mandatis aperte discimus |
non modo facto dicto-que posse delinqui,
uerum etiam sola mali concupiscentia.
Et si rem alienam nefas est concupiscere,
multo magis auferre:
Et si desyderare tantum alterius coniugem non debemus,
multo minus cum illa rem habere.
Concupiscentia enim et
| iungenda censeo,
ne ex decalogo hendecalogum faciamus.
Cum ergo in fine his duobus pręceptis prauę cupidines uitandę
iubeantur,
quęrimus quomodo eas uitabimus,
cum interdum etiam inuitis ac repugnantibus nobis sese ingerant |
animum-que non parum solicitent ac lacessant?
sed quamdiu refragamur,
nihil nocent.
Nocent autem,
cum eas dominari permittimus
et cum scelus quod nondum peractum uolumus |
toto-que tandem uoluntatis affectu eo ferimur,
quo illę blandiendo inducunt.
cum interdum etiam inuitis ac repugnantibus nobis sese ingerant |
animum-que non parum solicitent ac lacessant?
sed quamdiu refragamur,
nihil nocent.
Nocent autem,
cum eas dominari permittimus
et cum scelus quod nondum peractum uolumus |
toto-que tandem uoluntatis affectu eo ferimur,
quo illę blandiendo inducunt.
Concupiscentia itaque mali nihil aliud est |
quam firmus in malum consensus.
quod quanuis non fiat,
factum tamen iri cupimus.
De mandatorum consyderatione
Caput IV
Hęc sunt Legis mandata in tabulis lapideis digito Dei descripta,
ut cum omnia quę Legis sunt didiceris,
ista potissime teneas,
quę modo magis exquisito magis-que mirabili tradita sunt populo fideli.
Super mel ori meo.
Vis, ut et tibi dulcia sint?
Noli in uerbis diuinis eloquii ornatum requirere;
ita composita sunt,
ut et docti et indocti,
quod omnibus pariter profuturum erat, intelligerent.
Sed attende,
qualis quantus-que sit,
per quem prolata sunt.
Per illum utique,
qui solus et acumen ingenii hominibus pręstat
et ipsum dicendi leporem impartit.
Idem enim et fons bonorum omnium est
et largitor
et cuius tam dicta quam facta nulla prorsus in parte argui
topazion.
Item eodem psalmo:
Lętabor ego super eloquia tua,
sicut qui inuenit spolia multa.
Quid enim illis preciosius,
quid optabilius,
quę sola nos efficere queant cęlo dignos,
ęternitatis compotes,
summi boni certos perpetuos-que possessores?
Talia si tecum, ut debes, quotidie reputaueris,
iam tandem cęlestium mandatorum amore captus
atque ad eorum autorem Deum conuersus dices:
Ignitum eloquium tuum uehementer,
et seruus tuus dilexit illud.
inferenda multo
melius quam illa,
quę de terrę foetibus collecta offerri solent.
Hę sunt decem conchę a uero Salomone positę,
in quibus lauari debent,
non pecudum ut olim,
sed animarum nostrarum uictimę in holocaustum charitatis Deo consecrandę.
Hęc est cithara illa ille-que decacordus ,
ad quem nos hortatur Dauid dicens:
Confitemini Domino in cithara,
et psalterio decem cordarum psallite ei!
Hę denique sunt decem plagę illę,
quibus pharao, aduersarius noster, percutitur
et nos per eas liberati ad Terram usque
Domino in cithara,
et psalterio decem cordarum psallite ei!
Hę denique sunt decem plagę illę,
quibus pharao, aduersarius noster, percutitur
et nos per eas liberati ad Terram usque Promissionis perducimur,
terram lacte et melle manantem,
id est lucis ęternę candore
uisionis-que diuinę dulcedine refertam.
Quę non mortuuorum terra,
sed uiuentium dicitur,
nequis alibi uiuere cupiat
quam ubi semper feliciter uiuat
et mori non possit.
Cum-que ad tam inęstimabile bonum hac sola uia peruenitur,
ad eam
lacte et melle manantem,
id est lucis ęternę candore
uisionis-que diuinę dulcedine refertam.
Quę non mortuuorum terra,
sed uiuentium dicitur,
nequis alibi uiuere cupiat
quam ubi semper feliciter uiuat
et mori non possit.
Cum-que ad tam inęstimabile bonum hac sola uia peruenitur,
ad eam ipsam Salomon sapientię dono insignis te stimulat dicens:
Conserua, fili, pręcepta patris tui,
id est, Dei,
et ne dimittas legem matris tuę,
id est, Ecclesię.
Liga ea in corde tuo iugiter
et circumda
debet |
cuncta quidem, quę in altera tabula conscripta sunt,
ad illam summam redigi, qua iubemur |
ita proximos ut nosmetipsos diligere.
Quo semel recepto |
non solum ab omni offensa erit cessandum,
sed etiam bene cuique optandum bene-que faciendum,
et quod nobis indigentibus ab aliis exigeremus,
id aliorum necessitati pręstandum.
Si cui tamen quicquam mancum in decalogo imperfectum-que uidebitur,
omnium perfectionem ex Euangelio petat:
Quo semel recepto |
non solum ab omni offensa erit cessandum,
sed etiam bene cuique optandum bene-que faciendum,
et quod nobis indigentibus ab aliis exigeremus,
id aliorum necessitati pręstandum.
Si cui tamen quicquam mancum in decalogo imperfectum-que uidebitur,
omnium perfectionem ex Euangelio petat:
Spiritum Sanctum iubentur,
unius Dei iussa esse credamus,
unius maiestatis imperia.
Quędam tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
quędam semper, ut hęc ipsa de quibus nunc agitur,
quę ad uitę morum-que institutionem spectant.
Illa uero, quę perfectionis sunt,
id est, ut paupertatem castitatem-que colamus,
monasticę uitę modum normam-que sectantes,
nostro relicta suunt arbitrio,
antequam ea seruandi uoto nos obligemus.
Quod si uouerimus,
pręstare tenebimur non minus quam
Quędam tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
quędam semper, ut hęc ipsa de quibus nunc agitur,
quę ad uitę morum-que institutionem spectant.
Illa uero, quę perfectionis sunt,
id est, ut paupertatem castitatem-que colamus,
monasticę uitę modum normam-que sectantes,
nostro relicta suunt arbitrio,
antequam ea seruandi uoto nos obligemus.
Quod si uouerimus,
pręstare tenebimur non minus quam illa,
quę iussa sunt.
Pręuaricator est,
tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
quędam semper, ut hęc ipsa de quibus nunc agitur,
quę ad uitę morum-que institutionem spectant.
Illa uero, quę perfectionis sunt,
id est, ut paupertatem castitatem-que colamus,
monasticę uitę modum normam-que sectantes,
nostro relicta suunt arbitrio,
antequam ea seruandi uoto nos obligemus.
Quod si uouerimus,
pręstare tenebimur non minus quam illa,
quę iussa sunt.
Pręuaricator est,
qui secus fecerit.
socru
uel cum uxore proximi!
Et qui percusserit proximum
et qui pro precio uitę insidiatur alienę!
Post multa:
Maledictus, aiunt, qui non permanet in sermonibus legis huius
nec eos opere perficit!
Deinde iterum ad maledicendum acrius insurgentes
ad transgressorem-que conuersi dicunt:
crimen est diuinis nolle parere mandatis
et aduersus ea niti proprię uoluntatis libidini blandiendo.
et audieritis me,
bona terrę comedetis.
Quod si nolueritis et me ad iracundiam prouocaueritis,
gladius deuorabit uos .
Multa huiuscemodi in Hieremia,
multa in Ezechiele,
nec pauca in reliquis prophetis leguntur minis terroribus-que plena.
Quorum quam certus euentus fuerit,
cum plurimarum urbium excidia
tum potentissimorum quondam regum infelicissimi exitus testantur.
prędictum fuerat,
quia uoci Domini non obediuit,
a Palestinis magno pręlio superatus cum liberis occubuit;
sceptrum quoque de domo et familia illius ad alios fuit translatum,
ut, quale scelus sit Dei mandata pręterisse,
non ipse solum,
sed etiam filius, qui reliquus erat,
nepotes-que sentirent.
Vt autem post hunc aliorum quorundam parem fortunam silentio transeam,
Sedechię maiori deploratione digna clades compellit,
si modo plorandi sunt,
qui iuste pro scelere puniuntur.
Sedechię maiori deploratione digna clades compellit,
si modo plorandi sunt,
qui iuste pro scelere puniuntur.
futurę ultionis deterreri possent,
ultima calamitate afflixit.
|
et opes illas, quas multorum annorum uictorię aceruauerant,
paruo temporis momento hostium predam fieri.
Neque enim hoc humanę uires efficiunt,
sed iniuriarum suarum ultor Deus,
qui solo nutu et cęlum diruere et terram potens est dissipare.
Secure feliciter-que regnabit,
qui ipsum regem regum et dominum dominantium nouerit colere ac
reuereri.
Nobis tamen nulla omnino seculi huius aduersa ęque timere conuenit
atque illa quę post pręsentis uitę finem peccatoribus infliguntur.
Pręsentia
Nobis tamen nulla omnino seculi huius aduersa ęque timere conuenit
atque illa quę post pręsentis uitę finem peccatoribus infliguntur.
Pręsentia enim mala quanuis teterrima uenerint,
longiora esse nequeunt uitę nostrę breuitate.
nullum-que infortunium tam immane esse potest,
quod non leniat ac mitiget aduentantis et iam iam-que affuturę mortis
expectatio.
At uero illa supplicia,
quorum nullus speratur finis,
nulla intermissio,
nullum leuamen,
quis non exhorrescat?
atque illa quę post pręsentis uitę finem peccatoribus infliguntur.
Pręsentia enim mala quanuis teterrima uenerint,
longiora esse nequeunt uitę nostrę breuitate.
nullum-que infortunium tam immane esse potest,
quod non leniat ac mitiget aduentantis et iam iam-que affuturę mortis
expectatio.
At uero illa supplicia,
quorum nullus speratur finis,
nulla intermissio,
nullum leuamen,
quis non exhorrescat?
nisi qui ne his quidem,
quę de inferorum
ut a uitiis facilius abstineas |
et uirtutibus proficias magis.
Vigilando autem utrunque effici posse facile
nobis persuadebimus,
si Noui Veteris-que Instrumenti fidelia testimonia audire uoluerimus.
Clamat in Euangelio Dominus:
exiens orasse perhibetur.
Noctu ergo surgentes meditando atque orando quęramus cum sanctis
mulieribus uirtutum aromata,
ut illis ungamus Iesum.
Si cum sanctimonię odore ad se uenientes conspexerit,
qua pietate est, iocunde gratanter-que suscipiet.
In nobis implebitur dictum illud:
Beati sunt serui illi,
quos cum uenerit Dominus, inuenerit uigilantes.
Pręterea quemadmodum ętas uitę nostrę breuis est,
ita et
quin partem aliquam temporis quieti cedamus,
cum nostrę conditionis imbecillitas | ut cibo | ita somno quotidie indigeat.
Sed audeo dicere, quod somnus quoque iusti uigilia sit.
Nam ubi diurna opera pie religiose-que peregit |
et ante somnum quę Deo grata sunt cogitauit,
etiam post somnum quę cogitauerat perficere maturat.
Ideo-que citius expergiscitur et exurgit,
ut quanto minus dormierit,
tanto plus apud Deum meriti bene operando sibi comparet.
Igitur non plures horas
ita somno quotidie indigeat.
Sed audeo dicere, quod somnus quoque iusti uigilia sit.
Nam ubi diurna opera pie religiose-que peregit |
et ante somnum quę Deo grata sunt cogitauit,
etiam post somnum quę cogitauerat perficere maturat.
Ideo-que citius expergiscitur et exurgit,
ut quanto minus dormierit,
tanto plus apud Deum meriti bene operando sibi comparet.
Igitur non plures horas dormitioni impartit
quam naturę necessitas postulat.
ut totum quod superest,
semper in Dei laudem |
aut orando |
aut
die dormire satius esse,
de quibus dicitur:
Cuius longior quam natura postulat fuerit somnus,
non solum bene agendi tempus perdit,
sed etiam ipse ad uitia promptior fit,
dum corpori magis quam animo obsequium pręstat.
Raro uidebis eos qui somniculosi sunt,
a luxuria libidinibus-que abstinere.
Cum crapulati fuerint,
graui sopore premuntur,
quos ronchizantes non facilius excites |
quam syluestres ursos |
aut uitulos marinos.
Putas experrecti ad orationes procumbant |
uel ad decantandos psalmos instent?
ientacula conquirunt,
prandia deinde parari iubent,
instent?
ientacula conquirunt,
prandia deinde parari iubent,
et cum hesternas perpotationes diu dormiendo uix edormierint,
iam sese nouis ac recentibus ingurgitant |
ne tunc quidem uigilare putandi cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant ,
languentibus nictant ocellis |
se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant |
et nisi totam noctem dormierint,
somnum a se fugisse lamentantur.
Tunc remedia quibus reuocetur disquirunt:
iam papauer,
uix edormierint,
iam sese nouis ac recentibus ingurgitant |
ne tunc quidem uigilare putandi cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant ,
languentibus nictant ocellis |
se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant |
et nisi totam noctem dormierint,
somnum a se fugisse lamentantur.
Tunc remedia quibus reuocetur disquirunt:
iam papauer,
iam lactucę parantur,
iam titillatio circa digitos uolas-que pedum discurrit,
seruis ibi pruritum
,
languentibus nictant ocellis |
se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant |
et nisi totam noctem dormierint,
somnum a se fugisse lamentantur.
Tunc remedia quibus reuocetur disquirunt:
iam papauer,
iam lactucę parantur,
iam titillatio circa digitos uolas-que pedum discurrit,
seruis ibi pruritum excitantibus,
ut dominus qui usque mane soporem suum continuare
nequiuit,
eo iam non interrupto ad meridiem duret.
atque istos tam effoeminato ocio assidue torpentes de improuiso mors occupat.
nequiuit,
eo iam non interrupto ad meridiem duret.
atque istos tam effoeminato ocio assidue torpentes de improuiso mors occupat.
Neque enim diu uiuere queunt,
qui multo somno dediti marcent.
tument uultus lurido colore infecti |
putrescentia-que uiscera repente inuadens ualitudo dissoluere festinat.
Et quoniam nulla his cura fuit sanctis actionibus inuigilare,
quibus nixi in cęlum euolarent,
peccatis pręgrauati ad inferos descendunt.
Si sciret pater familias qua hora fur uenturus esset,
uigilaret utique |
et non sineret perfodi domum suam.
Inimicus igitur noster et fur diabolus est.
Somnolentis et ocio uacantibus magis insidiatur,
quia minus prouidi sunt ad cauendum
facile-que ad omnes uoluptatum illecebras inclinantur.
Qui certe si capti et irretiti fuerint,
tunc demum intelligent,
quam male dormierint,
cum uillicationis suę reddere rationem compellentur.
Datum quippe sibi tempus ad poenitendum ac bene agendum |
inutiliter, immo et
quam male dormierint,
cum uillicationis suę reddere rationem compellentur.
Datum quippe sibi tempus ad poenitendum ac bene agendum |
inutiliter, immo et nequiter consumpsere.
Nihil de futura uita cogitantes,
dum pręsentem in deliciis corporis dormiendo lasciuiendo-que transigunt.
De somniis.
Caput VIII
De istorum numero etiam illos esse dixerim,
quos uanę somniorum suorum imagines quasi
sic et qui attendit ad uisa mendacia.
Neque tamen imus inficias quandoque per somnium uera nunciari.
Et a Domino audiuit |
terrę in qua dormiret,
se possessorem fore |
semen-que suum per orbem esse propagandum.
libro Gedeonis uictoria aduersum Madianitas ante
per nocturnam imaginem fuit uulgata quam euenisset,
quodam somniante,
quod ordeaceus panis castra Madianitarum suo ictu subuertisset.
Regum quoque historia testatur |
Salomoni dormienti apparuisse Dominum |
fuisse-que locutum,
et sicut petierat,
rerum scientiam ac sapientiam contulisse.
Somnio fidem fecit euentus.
Nam eum sapientissimum inter reges fuisse satis constat.
Danielis etiam somnia de uentis pugnantibus ac bestiis de mari
ascendentibus |
non ueritatem sed laqueos esse certo scias.
tunc etiam magis erit cauendum,
cum se ostenderit amicum |
et palpare animum blanditiis coeperit.
Illa uero insomnia,
quę uel ab aliqua animi passione |
uel corporis morbo |
uel negociorum cura |
uel diurna uerborum ultro citro-que habitorum
contentione prouenire solent,
semper uana futilia-que sunt et nulla prorsus fide digna.
Quod si quid ita ut somniatum est euenerit,
non somnio credas,
sed cuidam pręsagę mentis diuinationi.
Fieri enim non potest,
quin
palpare animum blanditiis coeperit.
Illa uero insomnia,
quę uel ab aliqua animi passione |
uel corporis morbo |
uel negociorum cura |
uel diurna uerborum ultro citro-que habitorum
contentione prouenire solent,
semper uana futilia-que sunt et nulla prorsus fide digna.
Quod si quid ita ut somniatum est euenerit,
non somnio credas,
sed cuidam pręsagę mentis diuinationi.
Fieri enim non potest,
quin aliquando ita contingat,
ut futurum prędicimus.
Porro uisa illa,
quę diuinitus immittuntur,
quanuis
Bonis quippe ad consolationem,
malis ad terrorem.
Bonorum sunt illa quę pręmisimus.
malorum autem ista quę dicemus.
Pharao rex cum dormiret,
boues uidit septem crassas |
et totidem alias macilentas.
eodem-que numero triticeas spicas,
alias turgentibus aristis plenas,
alias effoetas exiles ac prorsus uanas |
Et quemadmodum ista disserens Ioseph sanctitate notus prędixerat,
septennem annonę copiam septennis fames est subsecuta.
Nabuchodonosori quoque regis dirum ac
Vt autem nobis quoque Spiritu Sancto largiente interpretandi donetur facultas,
minus temporis demus somno,
ut plus concedamus uirtuti.
Id si fecerimus,
ne tunc quidem cum dormimus,
quod terreat somniabimus,
sed quod consoletur |
quod-que euigilantibus quoque gratum sit.
De oratione frvctvosa.
Caput IX
Sanctarum uigiliarum propria est quam Deo offerimus oratio.
opportune igitur nunc de illa disseremus.
Et sicut Lucas ait,
auulsus est ab eis quantum iactus est
lapidis.
Locus igitur ab omni strepitu uacuus,
(si fieri potest) eligatur offerendę Deo precationi,
ut purior syncerior-que offeratur.
Deinde cum cogitaueris quam potens,
quam immensus sit,
quem allocuturus es,
quam e diuerso tu uilis atque abiectus,
humiliter quantum potes accede |
suspirans,
ingemiscens,
lachrymas etiam si potes fundens.
illum-que imitare publicanum,
ut purior syncerior-que offeratur.
Deinde cum cogitaueris quam potens,
quam immensus sit,
quem allocuturus es,
quam e diuerso tu uilis atque abiectus,
humiliter quantum potes accede |
suspirans,
ingemiscens,
lachrymas etiam si potes fundens.
illum-que imitare publicanum,
qui stans a longe uultu in terra deiecto pectus percutiebat suum.
Peccatorum quippe conscius non est ausus propius accedere,
non oculos in cęlum subleuare,
et ut a se poenam exigeret,
a pectoris uerberatione non cessauit.
Verum nequis uel dignitate pręditus
adiecit:
Vigilate itaque omni tempore orantes,
ut digni habeamini fugere ista omnia
et stare ante Filium hominis.
Denique, quod uerbis docuit,
opere confirmauit.
Ter enim easdem preces repetisse dicitur
et factus in agonia orasse prolixius
multum-que sudasse, dum oraret;
ut discas, etiam cum multum oraueris,
non remittere cordis affectum.
quem non solum cum rogamus ,
quamquam tunc magis,
uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est,
ut impleatur quod Apostolus ait:
Sine intermissione
credentium fore salutem,
sed quod instruere nos uellet,
ut semper uoluntati nostre pręferamus Dei uoluntatem.
Vnde ab eodem edocti,
quotidie orando dicimus:
Fiat uoluntas tua
sicut in cęlo et in terra!
Cęterum, cum eius uoluntas sit,
ut pie iuste-que uiuamus,
hoc quoque his uerbis poscimus,
ut leges atque pręcepta,
quę dedit nobis,
per nos impleantur.
Frustra enim imbecillitas nostra ad id niteretur,
nisi illam gratia iuuaret diuina.
Et si per se bonum aliquod agere possemus,
nisi illam gratia iuuaret diuina.
Et si per se bonum aliquod agere possemus,
necesse non esset orare, ut possimus.
Charitas pręterea, quam omnibus debemus, exigit,
ut sicut pro nobis ita et pro aliorum commodis
preces offeramus Deo
uota-que faciamus.
Iacobi apostoli sententia est:
Orate pro inuicem,
ut saluemini!
Paulus quoque apostolus hortatur dicens:
Obsecro primum omnium fieri obsecrationes,
orationes,
postulationes,
gratiarum
agamus
in omni pietate et castitate.
Denique Dominus noster etiam pro persecutoribus nos orare iussit,
et ipsemet pro illis,
a quibus probra,
maledicta,
uerbera
et in crucem actus mortiferas plagas patiebatur,
orauit Patrem
ignosci-que eis postulauit.
Quanti autem id meriti sit,
primus martyr Stephanus ostendit,
qui iis, a quibus lapidabatur, ueniam precaturus
uidit cęlos apertos
et Iesum stantem a dextris uirtutis Dei,
ab eodem iamiam suscipiendus,
cuius in diligendis inimicis mansuetudinem fuerat imitatus.
oratio quam multorum arma.
Illo nanque orante uictę sunt inimicorum copię,
quo tacente superabant.
Ad Elię prophetę preces cęlum dedit pluuiam et terra fructum,
cum trium annorum et sex mensium siccitate cuncta in agris exaruissent.
Idem uiduę Sareptanę inopiam farinę olei-que copia exhuberare fecit
filio-que eius mortuo, cum orasset, uitam instaurauit.
Eliseus quoque Deum precatus,
uiginti ordeaceis panibus centum uirorum famem saturauit,
ita ut etiam reliquię superfuerint.
Deinde Sunamitidi hospitę diu sterili prolem a Domino exorauit
et, qui
nanque orante uictę sunt inimicorum copię,
quo tacente superabant.
Ad Elię prophetę preces cęlum dedit pluuiam et terra fructum,
cum trium annorum et sex mensium siccitate cuncta in agris exaruissent.
Idem uiduę Sareptanę inopiam farinę olei-que copia exhuberare fecit
filio-que eius mortuo, cum orasset, uitam instaurauit.
Eliseus quoque Deum precatus,
uiginti ordeaceis panibus centum uirorum famem saturauit,
ita ut etiam reliquię superfuerint.
Deinde Sunamitidi hospitę diu sterili prolem a Domino exorauit
et, qui natus fuerat, puerum uita defunctum
feliciter armis conflixit
quam eo tempore sua solus Ezechias oratione.
Sed etiam quando graui morbo affectus se moriturum audisset,
longiora uitę spacia oranti quindecim anni additi sunt.
Longum esset referre Veteris Nouę-que Scripturę miracula percurrendo,
quanta uis atque uirtus precum sanctarum sit,
quot mortuos ipsi etiam Christi discipuli suscitarint,
quot cęcis uisum,
quot claudis gressum,
quot incurabili ęgritudine oppressis pristinam restituerint
sanitatem.
Si manseritis in me
et uerba mea in uobis manserint,
quodcunque uolueritis petetis,
et fiet uobis.
Manemus in Christo cum credimus,
manent in nobis uerba Christi cum ea operibus comprobamus.
Hoc si pręstabimus,
nubes cęlos-que penetrabit oratio,
et illi beati spiritus,
qui Tobię preces offerebant Domino,
etiam nostras offerre curabunt.
Et sicut in Apocalypsi scriptum est:
Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de
manu angeli,
ita et nostrę orationes ascendent.
Neque ulli dubium esse potest,
quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non dedignantur.
Neque enim hoc ideo permittit omnium pręscius et semper ubique pręsens
Deus,
quod indigeat, ut hominum opera orationes-que ad se perferantur,
sed ut per angelorum officium suam erga pios promptos-que peccatores beniuolentiam testetur.
Amare se plurimum eos ostendit,
quos talibus uti concedit ministris.
Quibus certe si digni fuerimus,
hoc est, si, quemadmodum
a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non dedignantur.
Neque enim hoc ideo permittit omnium pręscius et semper ubique pręsens
Deus,
quod indigeat, ut hominum opera orationes-que ad se perferantur,
sed ut per angelorum officium suam erga pios promptos-que peccatores beniuolentiam testetur.
Amare se plurimum eos ostendit,
quos talibus uti concedit ministris.
Quibus certe si digni fuerimus,
hoc est, si, quemadmodum oportet, orauerimus,
pręterita peccata condonabuntur,
pręsentia
re bene gesta hinc decedentes a Domino coronemur.
Sed iam de illis quoque pauca dicamus,
quorum preces uel nullius uel minimi momenti sunt,
ut simul discamus nos eorum dissimillimos esse oportere,
si diuinum nobis fauorem precum laudum-que cultu cupimus conciliare.
De oratione infrvctvosa.
Caput X
Ne supplicationibus nostris propitietur Deus,
peccata obstant.
Vnde idem propheta sub persona plebis peccatricis coram Deo quęritur
et ait:
Nos inique egimus |
et ad iracundiam prouocauimus.
Iccirco tu inexorabilis es.
Nisi enim omnium prorsus delictorum, quę commisimus, nos poenituerit |
et de omnibus pariter dolore moerore-que satisfacere studuerimus,
frustra procumbimus ad orandum.
Nimium impudens est,
qui uel una in re offendere non cessat,
et ab eo quem offendit, orat gratiam.
Qui supplicando atque obsecrando placare Deum tibi iratum speras,
et a luxuria
conferet ut abstineas,
et cum pro tua oraueris salute,
uoti compos ut efficiare pręstabit.
In tantum autem obstinatorum non acceptat
orationem,
ut etiam pro eis orare uetet,
pręsertim si incorrecti inpoenitentes-que decesserint,
quod Ioannes apostolus in epistola testatur dicens:
Est peccatum ad mortem.
Non pro illo dico, ut roget quis .
Ipse quoque Dominus Iudeorum pertinacię iratus,
ad Hieremiam prophetam loquens ait:
Tu ergo noli orare pro populo hoc,
nec assumas pro eis laudem
perseueraturum aliquem constaret,
nemo fidelis pro salute illius orare auderet,
nisi sibi licere arroganter crederet,
quod non licuit prophetę.
Nos uero ideo etiam pro obstinatissimis rogamus,
quia nescii futurorum speramus ad poenitentiam redituros.
Certum est tamen cassas uanas-que esse preces,
per quas aliis id postulatur,
quod non merentur accipere.
Illorum etiam inefficax et inutilis erit deprecatio,
qui lingua quidem mansuetudinem atque humilitatem pręferunt,
dum Deo supplicant,
et
Amen dico uobis,
receperunt mercedem suam.
Non ergo recepturi sunt Dei gloriam,
quam orando non expetunt,
cum iam receperint gloriam hominum,
quam concupierant.
Vtuntur et hi quidem Dominica oratione,
sanctorum psalmis
precibus-que ab Ecclesia constitutis |
Dominus tamen non attendit uerba,
sed animum intentionem-que orantis,
et magis irritatur quam placatur,
cum id, quod bonum est, proposito usurpatur non bono.
Tale quippe facinus et Hieremias deuouet
Non ergo recepturi sunt Dei gloriam,
quam orando non expetunt,
cum iam receperint gloriam hominum,
quam concupierant.
Vtuntur et hi quidem Dominica oratione,
sanctorum psalmis
precibus-que ab Ecclesia constitutis |
Dominus tamen non attendit uerba,
sed animum intentionem-que orantis,
et magis irritatur quam placatur,
cum id, quod bonum est, proposito usurpatur non bono.
Tale quippe facinus et Hieremias deuouet dicens:
Maledictus, qui facit opus Domini fraudulenter!
Ideo peccatoris humilitas meruit ueniam,
iusti superbia damnationem,
Domino de utroque sententiam ferente, cum diceret:
Amen dico uobis,
descendit hic iustificatus in domum suam prę illo .
Quod si tantum potest humilitas adhibita peccato,
quanto plus poterit innocentię probe-que factis copulata?
Sunt, qui nimis negligenter orant.
summis labiis uerba murmurant |
nec satis quid dicant attendunt,
non dissimiles illis, qui per quietem somniantes loquuntur,
quos per Esaiam arguens Dominus ait:
Vtinam frigidus esses aut calidus!
Sed quia tepidus es et nec frigidus nec calidus,
incipiam te euomere ex ore meo.
Frigus timoris est,
calor ad amorem refertur,
tepiditas autem desidię ocio-que tribuitur.
Ociosi igitur et terrena magis quam cęlestia curantis deprecatio,
quoniam neque satis timet neque satis amat,
tantum abest, ut quicquam impetret,
ut etiam (si fas est dicere) nauseam ei faciat, quem precatur.
Cum enim
ut quicquam impetret,
ut etiam (si fas est dicere) nauseam ei faciat, quem precatur.
Cum enim admodum somniculose roget,
illud quod petit contemnere potius quam desyderare uidetur.
Nam si magni penderet quod poscit,
enixe imprimis ardenter-que instaret
diceret-que cum Propheta:
Clamaui in toto corde meo: exaudi me, Domine!
Qui sic non clamant,
non facile exaudiuntur.
Nonnulli uero satis cupide orant,
sed fide dubia adhuc atque nutanti,
ueluti ille
ut etiam (si fas est dicere) nauseam ei faciat, quem precatur.
Cum enim admodum somniculose roget,
illud quod petit contemnere potius quam desyderare uidetur.
Nam si magni penderet quod poscit,
enixe imprimis ardenter-que instaret
diceret-que cum Propheta:
Clamaui in toto corde meo: exaudi me, Domine!
Qui sic non clamant,
non facile exaudiuntur.
Nonnulli uero satis cupide orant,
sed fide dubia adhuc atque nutanti,
ueluti ille in Euangelio,
qui
qui filium secum attulit ad Iesum,
ut a demonis uexatione liberaretur,
et ait:
Siquid potes,
adiuua nos misertus nostri!
Quamdiu suspenso animo fuit,
possit-ne id sibi a Domino pręstari,
quod rogabat, non accepit.
Postquam autem firma stabili-que fide opus esse ad impetrandum didicit
et se iam uere credere
nihil-que de Domini uirtute dubitare respondit,
filium, pro quo orabat, sanum recepit.
Hanc dubię et fidelis postulationis inter se distantiam Iacobi
apostoli uerba satis declarant,
ubi ait:
et ait:
Siquid potes,
adiuua nos misertus nostri!
Quamdiu suspenso animo fuit,
possit-ne id sibi a Domino pręstari,
quod rogabat, non accepit.
Postquam autem firma stabili-que fide opus esse ad impetrandum didicit
et se iam uere credere
nihil-que de Domini uirtute dubitare respondit,
filium, pro quo orabat, sanum recepit.
Hanc dubię et fidelis postulationis inter se distantiam Iacobi
apostoli uerba satis declarant,
ubi ait:
Siquis indiget sapientia,
postulet a Deo,
qui
corporis consecuti sunt
salutem,
ita animę fideles a peccatorum ęgritudine per poenitentiam liberatę
saluantur.
reg. 2. 12
Sic saluatus est Dauid,
qui de adulterii homicidii-que crimine, quod commiserat, dolens:
Peccaui, inquit, Domino.
Et continuo peccatum sibi remissum esse meruit audire.
Et tunc quidem ad altiora se extendens clamauit:
ps. 50
Cor mundum crea in me, Deus,
et spiritum rectum innoua in
nitrum est et herba fullonum,
quę non corpora, sed animam nitidam reddit,
et resina illa Galaad,
quę non carnis ęgritudini, sed mentis medetur uitiis.
Mens autem post peccatorum purgationem Spiritu Sancto fauente
illuminatur
uirtutum-que incenditur amore,
ita ut ab iis, quę Deo displicent, penitus expiata
cogitare incipiat, quę sint illa, quibus ille plurimum oblectatur,
cupiens eidem in omnibus obsequi,
in omnibus semper fideliter seruire.
Hęc est igitur gratia,
quę
ab iis, quę Deo displicent, penitus expiata
cogitare incipiat, quę sint illa, quibus ille plurimum oblectatur,
cupiens eidem in omnibus obsequi,
in omnibus semper fideliter seruire.
Hęc est igitur gratia,
quę poenitentibus datur,
sydus-que illud luculentum,
quod magos, cum Regem mundi natum quęrerent, pręcessit.
Sed cum in itinere ad Herodem diuertissent,
fulgor, uię salutaris index, euanuit.
Vbi uero discessum est ab Herode,
rursum idem lumen apparens illos usque ad Dominum, quem quęrebant, perduxit.
Ergo
neque syncerum esse triticum, donec a minutissimis etiam paleolis et
cunctis pulueris micis euentilatum non fuerit.
Mar. 8
Denique, ueluti cęcus ille,
qui nondum satis credulus uisu recepto quasi per caliginem cernebat
uidebantur-que ei homines (ut Marcus ait) tanquam arborum effigies
incedentium,
deinde plena fide Christum suscipiens
iterum-que ab illo contactus clare uidere coepit omnia.
Ita nunquam perfecte illuminari poterit,
cuius non erit ex omni parte poenitentia perfecta.
Mar. 8
Denique, ueluti cęcus ille,
qui nondum satis credulus uisu recepto quasi per caliginem cernebat
uidebantur-que ei homines (ut Marcus ait) tanquam arborum effigies
incedentium,
deinde plena fide Christum suscipiens
iterum-que ab illo contactus clare uidere coepit omnia.
Ita nunquam perfecte illuminari poterit,
cuius non erit ex omni parte poenitentia perfecta.
de qua perfectione inferius,
quantum Dominus nostras quoque tenebras illustrare dignabitur,
de qua perfectione inferius,
quantum Dominus nostras quoque tenebras illustrare dignabitur,
dicemus.
Interim reliqua poenitentię bona cursim prosequamur!
Post mentis illuminationem poenitentia animi robur uires-que
suppeditat |
ad insultus demonum reprimendos carnis-que uitanda blandimenta.
Anima enim sicut peccatorum uinculis irretitur,
ita poenitentię ope opera-que soluitur ac liberatur.
nostras quoque tenebras illustrare dignabitur,
dicemus.
Interim reliqua poenitentię bona cursim prosequamur!
Post mentis illuminationem poenitentia animi robur uires-que
suppeditat |
ad insultus demonum reprimendos carnis-que uitanda blandimenta.
Anima enim sicut peccatorum uinculis irretitur,
ita poenitentię ope opera-que soluitur ac liberatur.
expedita intrat in domum fortis ipsa iam fortior,
Post mentis illuminationem poenitentia animi robur uires-que
suppeditat |
ad insultus demonum reprimendos carnis-que uitanda blandimenta.
Anima enim sicut peccatorum uinculis irretitur,
ita poenitentię ope opera-que soluitur ac liberatur.
expedita intrat in domum fortis ipsa iam fortior,
et quę ante a diabolo ligata fuerat,
nunc diabolum ligat uas-que eius diripit,
nihil in se relinquens quod ille
Anima enim sicut peccatorum uinculis irretitur,
ita poenitentię ope opera-que soluitur ac liberatur.
expedita intrat in domum fortis ipsa iam fortior,
et quę ante a diabolo ligata fuerat,
nunc diabolum ligat uas-que eius diripit,
nihil in se relinquens quod ille suum esse possit dicere.
quamdiu autem serua peccati fuit,
et domus et uas diaboli erat |
postquam peccare desiit |
et quod peccauerat poenitendo deleuit,
facta est domus orationis et uas iustitię.
Roboam.
Sic Roboam, ne Aegypti armis disperderetur, obtinuit.
Achab
Sic Achab malum, quod capiti suo mox incubiturum per prophetam
didicerat, distulit ad posteros.
Iosaph.
Sic Iosaphat Ammonitas Idumeos-que uicit et numero et armis impar.
Ioram. Ioachan
Sic Ioram Assyriorum obsidione |
et Ioachan eorundem seruitute liberantur.
Ezech.
Ob hoc pro Ezechia stans angelus Domini concidit Assyrios.
Manases
penitus delendi,
nisi se corrigant.
Pharao. Nabuchodo.
Id testantur duorum regum diuersi exitus, pharaonis et Nabuchodonosor.
alter toties flagellatus duritiam cordis non dimisit.
ideo-que cum toto exercitu,
qui ipsum sequebatur,
fluctibus obrutus periit.
alter mente alienatus urbe-que eiectus |
et cum brutis computatus,
quia Deum contempserat,
inter aduersa animo resipiscens Deo se submisit |
et poenitudine ductus ueniam ab eo
Pharao. Nabuchodo.
Id testantur duorum regum diuersi exitus, pharaonis et Nabuchodonosor.
alter toties flagellatus duritiam cordis non dimisit.
ideo-que cum toto exercitu,
qui ipsum sequebatur,
fluctibus obrutus periit.
alter mente alienatus urbe-que eiectus |
et cum brutis computatus,
quia Deum contempserat,
inter aduersa animo resipiscens Deo se submisit |
et poenitudine ductus ueniam ab eo petiit.
quo miserante calamitatibus liberatus et in regno fuit receptus.
inuenta fuerit,
humeris reportatur pastoris.
Et
fit gaudium in cęlo super uno peccatore poenitentiam agente magis
quam supra nonaginta nouem iustis,
qui non indigent poenitentia.
Denique poenitenti in cruce latroni Christum-que confitenti ab eodem
responsum est:
22
Hodie mecum eris in paradiso.
Et in Apocalypsi beati dicuntur,
qui lauant stolas suas in sanguine Agni,
ut sit potestas eorum in ligno uitę
proposito ire noluit.
paruo momento utriusque in contrarium reuoluta est uoluntas.
is tamen patris imperium peregisse dicitur,
quem nolle obedire poenituit,
et quod ante noluerat,
rursum uoluit |
sua-que sponte fecit,
quod liberum erat facere nolle.
Hoc si inuitus fecisset,
inter non obedientes habendus esset.
Non enim pro eo quod quis nolens,
sed pro eo quod uolens benefacit,
laudem meretur atque gloriam.
Voluntas ergo ut
sum dignus uocari filius tuus.
fac me sicut unum de mercenariis tuis!
Ideo ęquari fratri qui non deliquerat,
uel etiam pręferri meruit.
Saccum consui inquit super cutem meam |
et operui cinere carnem meam.
facies mea intumuit a fletu |
et palpebrę meę caligauerunt.
Daniel inter prophetas egregius habitus est,
uisionum somniorum-que intelligentia donatus est,
puer adhuc senes iudicauit,
et tamen:
mens intus non se omnino disponat ita uitio abstinere,
ut etiam diligenter incumbat studio uirtutum.
Ideo dictum est:
fallat ętas |
ne salubre corpus et robustę uires decipiant.
Nulli ętati parcit mors |
et sicut senes ita et pueros rapit.
quin immo rari admodum sunt,
quos ad senectam usque patitur peruenire.
Plurimos pręterea eadem dies sanos fortes-que incedere uidit |
et exanimes concidere.
Nulla uitę securitas est semper inter pericula uersantium.
Potes uel morbi ui |
uel uenenati cibi haustu |
uel serpentis ictu |
uel sicarii alicuius improuiso percussu |
uel alio aliquo inopinato casu protinus extingui.
denique quod
quasi non acceperis?
De obstinatione non admittentivm poenitentiam.
Caput XIII
Nunc illos conueniamus,
qui peccandi assuetudine obdurantur |
qui-que graui aliquo execrando-que commisso crimine ueniam desperant.
et cum ad poenitentiam conuerti alteris arduum uideatur |
alteris uanum,
utrique in proposito perditissimę uitę immobiles perseuerant.
Enitendum est,
si quo modo possimus,
De obstinatione non admittentivm poenitentiam.
Caput XIII
Nunc illos conueniamus,
qui peccandi assuetudine obdurantur |
qui-que graui aliquo execrando-que commisso crimine ueniam desperant.
et cum ad poenitentiam conuerti alteris arduum uideatur |
alteris uanum,
utrique in proposito perditissimę uitę immobiles perseuerant.
Enitendum est,
si quo modo possimus,
quod irrationabiliter
non poteris.
Tametsi hoc tibi difficillimum sit,
incipe tamen,
tenta,
experire |
quanto magis tardas,
tanto rem factu difficiliorem reddes.
Neque enim ad hanc difficultatem,
quam causaris,
nisi per moras dilationes-que conuersionis descendisti.
quo longius abieris,
durius erit reuerti.
oneri quotidie addendo,
nisi rursum de illo demere incipias,
grauitate crescente opprimeris.
Quamdiu ergo poenitentiam agere cunctaris,
in dies deterior euadas necesse est.
|
et cum diu dormieris,
iam tandem expergiscaris |
atque a uitiis quę sequeris auersus |
incipias iter ingredi uirtutis.
Quod si parumper perpendere uolueris,
quantum lucri facturus es,
si te corrigas,
quantum boni consecuturus,
multo certe alacrius festinantius-que reditum expedies ad probitatem |
quam ad nequitiam discessum hactenus expedisti.
An tu ignoras iumenta onere grauata segnius a stabulis abire solere,
celerius uero ad stabula remeare?
et hoc quidem oneris deponendi pabuli-que sumendi
reditum expedies ad probitatem |
quam ad nequitiam discessum hactenus expedisti.
An tu ignoras iumenta onere grauata segnius a stabulis abire solere,
celerius uero ad stabula remeare?
et hoc quidem oneris deponendi pabuli-que sumendi gratia.
nunquid ipse minus prouidus pigritabis fascem istum peccatorum,
quo premeris abiicere |
et ad pastum cęlestis mannę festinare?
non quam ueteres Israhelitę manducauerunt in deserto et mortui sunt,
sed qua qui recte usi fuerint ,
uiuent in
quo nunc tendis,
in ultima uię crepidine terribile pręcipitium est |
quo si corrueris,
nunquam inde resurges.
Nulla est enim redemptio in inferno.
Quo autem a nobis reuocaris,
inde aditus est ad cęlestem beatitudinem,
ad angelorum gloriam,
ad requiem gaudium-que sanctorum.
Nequaquam erit ita ut uidetur difficile a prauis actionibus desistere
|
atque ad iustitię sanctitatis-que opera accingi,
si uel malorum poenam |
uel bonorum ęstimare libuerit pręmium.
inferno.
Quo autem a nobis reuocaris,
inde aditus est ad cęlestem beatitudinem,
ad angelorum gloriam,
ad requiem gaudium-que sanctorum.
Nequaquam erit ita ut uidetur difficile a prauis actionibus desistere
|
atque ad iustitię sanctitatis-que opera accingi,
si uel malorum poenam |
uel bonorum ęstimare libuerit pręmium.
Pręterea ignaui est profecto eiusce rei exequendę difficultatem
prętendere,
quam sępe a plurimis peractam fuisse constat.
libuerit pręmium.
Pręterea ignaui est profecto eiusce rei exequendę difficultatem
prętendere,
quam sępe a plurimis peractam fuisse constat.
Mattheus ante apostolatum diu multum-que auaritię studio uectigalium publicorum conducturas factitauit .
quo die autem a Christo uocatus est,
teloneum reliquit.
et qui satis longum tempus mammonę seruierat,
statim fit Dei seruus Christi-que apostolus.
Zacheus quoque
ante apostolatum diu multum-que auaritię studio uectigalium publicorum conducturas factitauit .
quo die autem a Christo uocatus est,
teloneum reliquit.
et qui satis longum tempus mammonę seruierat,
statim fit Dei seruus Christi-que apostolus.
Zacheus quoque ętatem in exigendis usuris contriuerat |
viso tandem Domino |
totum quod foenore quęsitum erat,
distribuere pauperibus coepit |
et illis quos aliquid defraudauerat satisfacere.
eodem itaque die,
quo finem criminum fecit,
Christum domi suę hospitem
si alii non pauci ualuere?
Serum est dices.
at etiam nouissimis datur denarius sicut primis.
et mulier duodeuiginti annos inclinata ad cęlestem medicum tandem
accedens extento dorso errigitur.
quoniam eum qui mortuos ad uitam excitat,
suam etiam infirmitatem quanuis chronicam diutinam-que curare et posse
credidit |
et uelle sperauit.
Nunquam serum est salutem quęrere,
cum semper spes impetrandi suppetat,
donec in corpore datur spirandi copia.
Sed quia dierum nostrorum exitum nescimus,
abscide.
auerte oculos ne uideant quod ad peccandum prouocat,
aures ne audiant,
nares ne odorentur,
os ne loquatur,
manus ne contrectent.
A pristinis quoque sodalitiis ac societatibus paulatim te submoue |
et iam honestiorum Deum-que timentium hominum lateri adhęrere stude.
consortio consiliis-que eorum utere,
quibus persuasus |
is qui nunc es,
esse desines.
Nam si iuxta Apostoli sententiam |
Mala
aures ne audiant,
nares ne odorentur,
os ne loquatur,
manus ne contrectent.
A pristinis quoque sodalitiis ac societatibus paulatim te submoue |
et iam honestiorum Deum-que timentium hominum lateri adhęrere stude.
consortio consiliis-que eorum utere,
quibus persuasus |
is qui nunc es,
esse desines.
Nam si iuxta Apostoli sententiam |
Mala colloquia corrumpunt mores bonos,
consequens est,
ut bona
immo malis bonos |
et ut apertius dicam,
inimicis amicos |
et cum his quidem gratiam inire,
illos relinquere.
Vehementer enim erras,
si ab ipsis te amari putas,
qui ne sibi quidem amici esse censendi sunt,
cum improbe incontinenter-que uiuendo et se et te pariter perditum eant.
Ergo ut a facinorosorum societate consortio-que discedas
et uiris animi integritate conspicuis uti incipias hortamur,
non ut amicos derelinquas.
quod si isti quorum nunc familiaritate delectaris,
ęqui atque honesti amici essent,
et te ab
illos relinquere.
Vehementer enim erras,
si ab ipsis te amari putas,
qui ne sibi quidem amici esse censendi sunt,
cum improbe incontinenter-que uiuendo et se et te pariter perditum eant.
Ergo ut a facinorosorum societate consortio-que discedas
et uiris animi integritate conspicuis uti incipias hortamur,
non ut amicos derelinquas.
quod si isti quorum nunc familiaritate delectaris,
ęqui atque honesti amici essent,
et te ab eis amari faterer.
cum autem te secum simul contempta uirtute per deuia uitiorum trahant,
Siquidem prudentis est prouidere futura.
et si bruta quoque quędam animalia uenturę tempestatis pręsaga,
antequam erumpat procella,
ad tranquilliora sibi loca confugiunt,
minus te rationalem existimabo,
si proposita uoluptariis incontinentibus-que tormenta tecum quandoque
non mediteris |
uel cum meditaris non expauescas |
te-que ad eum uitę statum conferas,
in quo et de poena securior esse possis |
et de pręmio certior.
uenturę tempestatis pręsaga,
antequam erumpat procella,
ad tranquilliora sibi loca confugiunt,
minus te rationalem existimabo,
si proposita uoluptariis incontinentibus-que tormenta tecum quandoque
non mediteris |
uel cum meditaris non expauescas |
te-que ad eum uitę statum conferas,
in quo et de poena securior esse possis |
et de pręmio certior.
Noli ergo fieri sicut equus et mulus,
in
expectaris ut melius uiuas?
quod si ultra obstinatus esse pergis,
cum ficu infructuosa succideris,
ne terram occupes.
succideris inquam et in ignem mitteris et ardebis |
palmitis instar de uite abscisi atque arefacti |
omni-que humore quo reuiuiscere posset destituti.
Abscisus quippe es |
a uera uite et a Christo alienatus,
quamdiu peccatis finem non statuis,
quamdiu te Creatorem tuum Redemptorem-que offendere non poenitet,
quamdiu non metuis Dominum tuum
de uite abscisi atque arefacti |
omni-que humore quo reuiuiscere posset destituti.
Abscisus quippe es |
a uera uite et a Christo alienatus,
quamdiu peccatis finem non statuis,
quamdiu te Creatorem tuum Redemptorem-que offendere non poenitet,
quamdiu non metuis Dominum tuum |
nec illi obtemperas,
cui angeli in cęlo assistunt,
quem sancti omnes uenerantur,
omnes inferi contremiscunt.
qui est super omnia potens,
in omnibus sapiens,
omnium optimus,
primus omnium omnium-que postremus.
neque
tuum Redemptorem-que offendere non poenitet,
quamdiu non metuis Dominum tuum |
nec illi obtemperas,
cui angeli in cęlo assistunt,
quem sancti omnes uenerantur,
omnes inferi contremiscunt.
qui est super omnia potens,
in omnibus sapiens,
omnium optimus,
primus omnium omnium-que postremus.
neque initium habens neque finem.
benignissimus poenitentium remunerator,
seuerissimus obstinatorum ultor ac punitor.
Et cum tantus talis-que sit,
tu illum tibi iratum esse audes negligere?
tu
sapiens,
omnium optimus,
primus omnium omnium-que postremus.
neque initium habens neque finem.
benignissimus poenitentium remunerator,
seuerissimus obstinatorum ultor ac punitor.
Et cum tantus talis-que sit,
tu illum tibi iratum esse audes negligere?
tu illum peccata peccatis cumulando ad uindictam non uereris
prouocare?
cum tamen a peccatis desistendo placare posses.
Ipse enim per prophetam tibi pollicetur |
nullam de tot offensis
Sub hac uineę metaphora tibi sermo texitur o peccator |
Nisi enim in tempore poenitentiam egeris,
postea iusto Dei iudicio |
auferetur a te angelorum custodia et demonibus eris in predam.
tolletur sperandi auxilii expectatio |
et angustiis oppressus cruciaberis.
omni-que ope destitutus |
nec poenitentię falce poteris amputare nequitias peccatorum |
nec cordis compunctione aliquid leuamenti promereri.
sed operiet te omnibus spinis asperior poenarum congeries,
et nemo sanctorum pro te ultra deprecabitur.
hi enim sunt
Dauid
Si adulterium,
si homicidium perpetrasti,
utrunque Dauidi,
cum se peccasse doluisset,
est remissum.
Matth. Zacheus
Si foenore et usuris rem quęsisti,
hoc Mattheo Zacheo-que fuit condonatum.
Paulus
Si persecutus es Ecclesiam Dei,
de hoc facta est gratia Paulo.
Petrus
Si pernegasti Dei Filium,
de hoc Petro fuit uenia data.
Manasses
Si stellas
Si persecutus es Ecclesiam Dei,
de hoc facta est gratia Paulo.
Petrus
Si pernegasti Dei Filium,
de hoc Petro fuit uenia data.
Manasses
Si stellas adorasti,
si diis alienis templa aras-que posuisti,
si obseruasti somnia maleficiis-que credidisti,
si in Dei seruos cędibus es grassatus,
ista omnia Manasses fecerat |
et tamen, cum eum poenituisset ueniam-que orasset,
exauditus est |
hostili-que iugo liberatus regnum recuperauit quod amiserat.
hoc facta est gratia Paulo.
Petrus
Si pernegasti Dei Filium,
de hoc Petro fuit uenia data.
Manasses
Si stellas adorasti,
si diis alienis templa aras-que posuisti,
si obseruasti somnia maleficiis-que credidisti,
si in Dei seruos cędibus es grassatus,
ista omnia Manasses fecerat |
et tamen, cum eum poenituisset ueniam-que orasset,
exauditus est |
hostili-que iugo liberatus regnum recuperauit quod amiserat.
Nullum ergo tam immane
Manasses
Si stellas adorasti,
si diis alienis templa aras-que posuisti,
si obseruasti somnia maleficiis-que credidisti,
si in Dei seruos cędibus es grassatus,
ista omnia Manasses fecerat |
et tamen, cum eum poenituisset ueniam-que orasset,
exauditus est |
hostili-que iugo liberatus regnum recuperauit quod amiserat.
Nullum ergo tam immane facinus committi potest,
quod poenitentibus miseratio non ignoscat diuina.
Et cum ita sit,
nonne stultissimum est id
Si stellas adorasti,
si diis alienis templa aras-que posuisti,
si obseruasti somnia maleficiis-que credidisti,
si in Dei seruos cędibus es grassatus,
ista omnia Manasses fecerat |
et tamen, cum eum poenituisset ueniam-que orasset,
exauditus est |
hostili-que iugo liberatus regnum recuperauit quod amiserat.
Nullum ergo tam immane facinus committi potest,
quod poenitentibus miseratio non ignoscat diuina.
Et cum ita sit,
nonne stultissimum est id desperare,
quod plurimis concessum fuisse
postea tamen ne de peccati remissione diffideret:
Fornicata es inquit cum amatoribus multis |
tamen reuertere ad me,
et ego suscipiam te.
ad me,
et ego suscipiam te.
propheta |
Domino-que ulciscente urbs passa est excidium,
et illi captiui ducti in Caldeam.
Internicione quidem deleri merebantur,
sed Dominus temperauit iram,
ut postea ostenderet etiam in obstinatos clementiam.
Postquam enim eos poenitere coepit |
peccata confitendo misericordiam-que Dei implorando,
ipso fauente de seruitutis iugo liberati atque ad patrium solum
postliminio reuersi,
instaurata ciuitate templo-que errecto sortis pristinę statu frui coepere.
Iam ergo uides
(nisi adeo
sed Dominus temperauit iram,
ut postea ostenderet etiam in obstinatos clementiam.
Postquam enim eos poenitere coepit |
peccata confitendo misericordiam-que Dei implorando,
ipso fauente de seruitutis iugo liberati atque ad patrium solum
postliminio reuersi,
instaurata ciuitate templo-que errecto sortis pristinę statu frui coepere.
Iam ergo uides
(nisi adeo cęcus es |
ut nihil ueri uideas)
quia nulla est prorsus tanta delicti
alicuius magnitudo,
tanta
De peccatorvm confessione.
Caput XV
Tria sunt peccatorum genera:
aut enim peccamus cogitatione |
aut uerbo |
aut opere.
per ista mente discurrendo,
postquam conscientiam diligenter accurate-que examinauerimus,
tam de omnibus quam de singulis,
in quibus Deo uel proximo aliqua illata est iniuria,
dolentes moesti-que imprimis |
et ante sacerdotem ueluti ante Christum reuerenter genibus prouoluti
cuncta illi exponamus,
Tria sunt peccatorum genera:
aut enim peccamus cogitatione |
aut uerbo |
aut opere.
per ista mente discurrendo,
postquam conscientiam diligenter accurate-que examinauerimus,
tam de omnibus quam de singulis,
in quibus Deo uel proximo aliqua illata est iniuria,
dolentes moesti-que imprimis |
et ante sacerdotem ueluti ante Christum reuerenter genibus prouoluti
cuncta illi exponamus,
occultemus nihil.
Manifestanda est
occultemus nihil.
Manifestanda est enim medico ęgritudo,
ut ille adhibitis remediis instauret sanitatem.
Illi autem animarum nostrarum medici sunt,
quibus concessa est soluendi ligandi-que potestas
ab eo qui dixit
:
ab eo qui dixit
:
nitimur,
quia dicitur:
nihil ista proderunt.
Peccato Deus offenditur |
quod si pro peccato quo Deum offendisti,
non doleas,
cares charitate,
sine qua teste Paulo apostolo,
in quo Christus locutus est |
nec corpus tradere ut ardeat,
nec facultates in cibos pauperum distribuere |
nec hominum angelorum-que linguis loqui |
nec fide montes transferre |
quicquam prodesse poterit.
Poenitentiam itaque agere oportet |
et illa non omittere.
Quicquid enim pie sancte-que agitur,
appendix poenitentię est |
et pro culpa satisfactio,
ut
ardeat,
nec facultates in cibos pauperum distribuere |
nec hominum angelorum-que linguis loqui |
nec fide montes transferre |
quicquam prodesse poterit.
Poenitentiam itaque agere oportet |
et illa non omittere.
Quicquid enim pie sancte-que agitur,
appendix poenitentię est |
et pro culpa satisfactio,
ut purgatorii poena uel breuior sit |
uel nulla,
si plene in uita satisfactum fuerit.
uel etiam ut post culpę poenę-que abolitionem plus glorię in cęlo
mereri possint,
qui hic benefecerint.
Poenitentiam itaque agere oportet |
et illa non omittere.
Quicquid enim pie sancte-que agitur,
appendix poenitentię est |
et pro culpa satisfactio,
ut purgatorii poena uel breuior sit |
uel nulla,
si plene in uita satisfactum fuerit.
uel etiam ut post culpę poenę-que abolitionem plus glorię in cęlo
mereri possint,
qui hic benefecerint.
Restat ut dicta euangelica,
quę memorauimus |
quę-que illis similia sunt,
ita intelligantur,
ut si fiant quę in ipsis pręcipiuntur,
peccatori ad
uel breuior sit |
uel nulla,
si plene in uita satisfactum fuerit.
uel etiam ut post culpę poenę-que abolitionem plus glorię in cęlo
mereri possint,
qui hic benefecerint.
Restat ut dicta euangelica,
quę memorauimus |
quę-que illis similia sunt,
ita intelligantur,
ut si fiant quę in ipsis pręcipiuntur,
peccatori ad emundationem adiumento fore |
si tamen pręcesserit poenitentia cum confitendi proposito,
quando fuerit opportunum.
Igitur sicut charitas ipsa fundamentum
peccatori ad emundationem adiumento fore |
si tamen pręcesserit poenitentia cum confitendi proposito,
quando fuerit opportunum.
Igitur sicut charitas ipsa fundamentum et consummatio uirtutum est,
ita poenitentia finis esse debet peccandi bene-que agendi initium,
ut cętera feliciter succedant |
Deo-que grata atque accepta sint.
Siquis tamen solam poenitentiam sibi sufficere credens confessionem respueret,
in hereticorum numero ponendus esset.
neque ei profecto prodesse potuisset poenitentia ab
|
si tamen pręcesserit poenitentia cum confitendi proposito,
quando fuerit opportunum.
Igitur sicut charitas ipsa fundamentum et consummatio uirtutum est,
ita poenitentia finis esse debet peccandi bene-que agendi initium,
ut cętera feliciter succedant |
Deo-que grata atque accepta sint.
Siquis tamen solam poenitentiam sibi sufficere credens confessionem respueret,
in hereticorum numero ponendus esset.
neque ei profecto prodesse potuisset poenitentia ab Ecclesię corpore separato.
atque redemptoris Christi locum in terra tenere coeperunt sacerdotes.
Per eos ipse uerus Agnus, pro nobis semel oblatus,
quotidie offertur.
Per eos Ecclesię sacramenta participiamus
|
remissionem-que accipimus peccatorum .
et postquam hic penitus mundati uita ista decedimus,
non iam ad inferos ut ueteres illi,
sed ad cęlestem patriam,
ut in Christo renouati transmigramus.
Tantę igitur uirtutis est nostra confessio,
ut non solum de peccatoribus
efficit lucis.
plurimis postea confunderis.
Omni tamen uerecundię tuę molestia intolerabilior erit Iudicis aduersum te seueritas atque cognitio.
ea te peccatis grauatum in barathrum detrudet inferni,
ut qui confessionis beneficio per misericordiam Dei oblato uti
noluisti,
terribiles infinitos-que cruciatus patiaris per iustitiam,
dicente Osee propheta:
13
Ephraim;
absconditum peccatum eius |
dolores parturientis uenient ei.
Talis itaque merces illius erit,
cuius peccatum nunc absconditum est,
nolentis illud secundum diuinę humanę-que legis pręscriptum confiteri
palam-que alteri facere.
Nam siue timore |
siue pudore id faciat,
non excusabitur.
Magis enim Deum timere debuit quam homines |
et potius contempto rubore purificari uelle |
quam subtracta confessione sordescere.
Porro sicut hi qui nunc
Curramus igitur totis affectibus ad portum salutis,
ne delictorum tempestatibus acti mergamur in profundum.
Doleamus quod peccando pręuaricati sumus diuina mandata |
et cum certa emendandi |
satisfaciendi-que destinatione
singula quęque,
quibus offendimus,
confiteamur.
Alioquin ne illa quidem quę benefacimus,
proderunt ad beatitudinem consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que sacerdoti indicemus,
et cum certa emendandi |
satisfaciendi-que destinatione
singula quęque,
quibus offendimus,
confiteamur.
Alioquin ne illa quidem quę benefacimus,
proderunt ad beatitudinem consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que sacerdoti indicemus,
ut uolentes moneat,
ut sustinere paratos castiget |
mulcta-que pro delictis, quę sibi aptior uidebitur, imposita |
mundos puros-que restituat, Ecclesię Deo-que reconciliet.
Alioquin ne illa quidem quę benefacimus,
proderunt ad beatitudinem consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que sacerdoti indicemus,
ut uolentes moneat,
ut sustinere paratos castiget |
mulcta-que pro delictis, quę sibi aptior uidebitur, imposita |
mundos puros-que restituat, Ecclesię Deo-que reconciliet.
proderunt ad beatitudinem consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que sacerdoti indicemus,
ut uolentes moneat,
ut sustinere paratos castiget |
mulcta-que pro delictis, quę sibi aptior uidebitur, imposita |
mundos puros-que restituat, Ecclesię Deo-que reconciliet.
consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que sacerdoti indicemus,
ut uolentes moneat,
ut sustinere paratos castiget |
mulcta-que pro delictis, quę sibi aptior uidebitur, imposita |
mundos puros-que restituat, Ecclesię Deo-que reconciliet.
a tuo sacerdote consecratum,
tuum esse corpus,
tuum esse sanguinem.
Tu enim ipse qui ueritas es,
hoc testaris et affirmas,
cui uel minimum refragari infidelitatis crimen est.
Panis uini-que figuram oculis cernimus,
odorem naribus haurimus,
saporem ore gustamus,
duritiem atque liquorem tactu sentimus.
et tamen non nostris sensibus,
sed tuo testimonio credimus.
Omnis enim homo mendax,
tu solus uerax,
tu ipsa ueritas,
quę nec decipi potest nec decipere.
nec decipi potest nec decipere.
Nos itaque corpus tuum,
clementissime Domine,
et tuum sanguinem aliena specie uelatum
fideliter accipimus |
nec omnino qua ratione id fieri possit quęrimus |
aut quomodo panis uini-que substantia in substantiam corporis et
sanguinis tui transeat,
cum accidentia non mutentur,
scrutamur.
Maius est enim miraculum istud |
quam ut humano ingenio uel scientia comprehendi possit |
te tamen tradente uerum esse credimus |
etiam quod intelligere
Confitemur te esse Verbum,
a quo facta sunt omnia |
et sine quo factum est nihil.
Quid ergo factu tibi impossibile,
si modo illud ut fiat,
tuę conuenit maiestati?
Absit igitur ut quicquam dubitemus de tam mirabili stupendo-que
sacramento,
cuius tu et autor es et testis.
In quo magis mirari licet tuę in nos benignitatis magnitudinem,
quam incomprehensibile operis arcanum.
Tu te nobis Domine pręstas in cibum,
qui te pro nobis supra crucem obtulisti
operis arcanum.
Tu te nobis Domine pręstas in cibum,
qui te pro nobis supra crucem obtulisti in sacrificium.
sed ibi uisibilis et passibilis et mortalis apparebas,
hic lates gloriosus et deuicta iam morte triumphans.
Ibi abscondita erat in homine diuinitas,
hic panis uini-que figura cęlatur et humanitas.
Sed licet neutrum cernant oculi,
utrunque tamen confitetur fides.
Tu hic totus es,
qui in cęlo es totus,
cęlestia non derelinquens et terrena uisitans.
Nam et in cęlum
tuam esse necesse est.
Quid ergo mirum,
si in multis locis es qui in uno,
si in pluribus hostiis qui in una?
Porro cum tibi placuisset |
ineffabili corporis et sanguinis tui sacramento fideles tuos pascere
et tibi unire,
sub panis uini-que figura latere uoluisti,
ut nemo horreret gustare,
quod fideliter gustatum beatitudinem confert.
Primus Melchisedech in sacrificio panem et uinum obtulit.
Inde tu diceris |
in ęternum sacerdos,
Primus Melchisedech in sacrificio panem et uinum obtulit.
Inde tu diceris |
in ęternum sacerdos,
non secundum ritum eorum qui pecora sacrificabant,
sed secundum ordinem Melchisedech,
qui pane uino-que litauit.
Illius tamen sacrificium signum et umbra fuit,
tuum autem ueritas est et lux.
tuum istud et prophetę futurum
prędicauerunt |
et figurę significarunt,
ut in eo credendo,
quod et uetustas promitteret |
et nouitas
metuunt |
et eidem in omnibus obsequi desyderant.
Accedimus ad te in amorem tuum insinuari cupientes.
tu quippe das escam esurientibus,
ut dulcedine charitatis tuę satientur quam esuriunt.
Accedimus cum continentię castitatis-que proposito.
Nam si non licuit Dauidi et iis qui cum illo
erant,
edere de panibus sanctificatis,
nisi cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum
adipe frumenti,
et de petra melle saturauit eos.
Idem alibi:
Gustate et uidete,
quoniam suauis est Dominus.
Tu tua suauitate,
isto melle |
in cęlo reficis angelos |
animas-que sanctas |
et mortales pascis in terra.
Vnde dicitur:
Panem cęli dedit eis,
panem angelorum manducauit homo.
Postremo quod cibus iste ac potus,
quem abs te nobis datum pro maximo munere
accipimus,
uinum lętificat cor hominis.
Cum ergo mysticum alimentum istud tantum ac tale sit,
merito quidem eucharistiam, id est, bonam gratiam uocant.
Se enim pie sumentibus magnam multiplicem-que
confert gratiam |
et ad summam usque prouehit beatitudinem.
Te quippe in ipso sumimus,
qui totius boni largitor es,
totius distributor felicitatis atque glorię.
Tu sub aliena specie latens et delicta nostra
Tu in nobis es |
et nos in te,
quoties tuo cibo et tuo potu anima nostra reficitur.
Ais enim:
Caro mea uere est cibus et sanguis meus uere est potus |
qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem,
in me manet et ego in illo.
Et quoniam uita es,
in te manentes te-que in nobis manentem habentes uiuimus in ęternum.
Quamobrem subiungens inquis:
Sicut misit me uiuens Pater |
et ego uiuo propter Patrem,
et qui manducat me,
et ipse uiuet propter me.
Reliquum est ut sic
uideris |
quam ne polluto ore tua dona contaminemus.
At hoc etiam nisi te imbecillitatem nostram adiuuante pręstare
nequimus.
Tu ipse igitur qui tam liberaliter ad epulas tuas nos inuitas,
da ut semper ad illas digni ueniamus |
ut-que tua carne ac tuo sanguine cum quanta conuenit mentis et
corporis puritate reficiamur,
quod-que ad memoriam tuę passionis et nostrę redemptionis constituisti dicens:
Hoc facite in mei commemorationem ,
pręsta ut quotidie ista meditantes,
nullo die,
nulla
nostram adiuuante pręstare
nequimus.
Tu ipse igitur qui tam liberaliter ad epulas tuas nos inuitas,
da ut semper ad illas digni ueniamus |
ut-que tua carne ac tuo sanguine cum quanta conuenit mentis et
corporis puritate reficiamur,
quod-que ad memoriam tuę passionis et nostrę redemptionis constituisti dicens:
Hoc facite in mei commemorationem ,
pręsta ut quotidie ista meditantes,
nullo die,
nulla hora,
nullo temporis momento obliuiscamur tui.
In
ista meditantes,
nullo die,
nulla hora,
nullo temporis momento obliuiscamur tui.
In eos, qvi sacramentvm male svmvnt
Caput XVIII
Cum igitur tanti emolumenti sit |
tantę-que felicitatis uero pane ac uero potu isto uti,
nonne miseri sunt et infelices,
qui uel indigni ad sumendum accedunt |
uel omnino sumere contemnunt?
Indigne autem accedunt,
qui poenitentiam peccatorum,
ut debent,
non egerunt |
nec satis diligentes in
Offerimus panem pollutum,
quoties impuris manibus oblationem sanctam contrectamus.
Et licet illa pollui non possit,
nobis tamen nostra imputatur nequitia.
Mensam autem Domini despectam esse dicere uidemur,
quoties ad eam contemptim temerarie-que accedimus,
quasi ad corporis communes epulas inuitati,
non ad animę alimentum singulare.
Si ergo mundari se aliquis ita credat |
et pro delicto satisfacere,
uehementer fallitur.
Immundior etiam efficitur ipsa confidentię
multa?
nunquid carnes sanctę auferent a te malicias tuas?
Profecto (ut diximus) non solum non auferent,
sed etiam addent.
immo si is qui talia pręsumit,
poenitentiam non egerit,
in dies deterius labetur
fiet-que imbecillior atque debilior
diuina ope penitus destitutus.
Proditum est in annalibus regum Iuda,
quod Palestini arcam Testamenti captam Azothum detulerint |
et in templo idoli Dagon collocarint.
protinus corruisse simulacrum dicitur |
et
manibus carens,
quoniam neque cogitare neque facere poterit quod ei prodesse queat ad
salutem.
Et cum ad bene agendum nihil sibi supererit
uirium,
cum Azothiis ęgrotabit,
donec agat poenitentiam |
se-que restituat sibi |
et pro crimine satisfacere incipiat,
quoniam neque tam nequiter delinquenti denegatur locus poenitentię.
Habetur enim in Paralipomenon libro,
quod magna populi pars non sanctificata comedere Phase ausa fuerit |
sed cum
non sanctificata comedere Phase ausa fuerit |
sed cum se peccasse dolerent |
et Ezechias pro eis orasset,
placatus fuisse Dominus dicitur.
Tibi quoque cui nunc iratus est,
procul dubio placabitur,
si te peccati poenituerit |
ueniam-que fueris precatus.
Omnibus patet ad Dominum reditus,
et reuertenti misericordia denegatur nemini.
Quod si redire neglexeris |
et in aliquo flagitio pertinaciter perseuerans ad sancta sanctorum
Omnibus patet ad Dominum reditus,
et reuertenti misericordia denegatur nemini.
Quod si redire neglexeris |
et in aliquo flagitio pertinaciter perseuerans ad sancta sanctorum non
timueris accedere,
diabolo ad te possidendum perdendum-que aditum aperies.
Nam de Iuda quoque scriptum est,
quod post bucellam Sathanas in eum introiuit.
Atque ita ille maligna suggestione superatus maturauit scelerate
perficere,
quod impie
et vę homini illi per quem Filius hominis tradetur ?
Tradidit illum Iudas impiis Iudeis,
tu eundem tradis tibi impuro.
Hanc ob rem nisi te correxeris |
poenitentiam-que egeris |
ac pro tanta tua temeritate fleueris,
acerbissimas quidem et nullo fine concludendas in inferno poenas dabis.
Sic enim in Leuitico scribitur:
Anima polluta,
quę ederit de carnibus hostię pacificorum,
quę oblata est Domino,
peribit de populis suis.
In eo tamen digni censemur,
si poenitentes,
si confessi,
si humiles accedimus.
Talem cum te iam esse noueris,
accedere ne dubites;
ab illo inuitaris,
qui omnes conclusit sub peccato,
ut omnium misereatur.
Talis cum accesseris mundaberis,
continentior constantior-que efficiere |
denique tutemet longe alium quam qui fueras esse senties.
At uero si etiam rite pręparatus communicare nolueris,
(uide quantum tibi incommodi inde oritur)
Caput XX
Ieiunium uidetur institutum pręcipue aduersus carnis nostrę petulantiam,
ut debilitatis corporis uiribus turpium uoluptatum in nobis lassescat appetitio.
quę certe si satis domita fuerit,
expeditior pronior-que erit uia ad bene beate-que uiuendum.
Ieiunium igitur non ab re tam ueteri quam noua Lege commendatur.
Ieiunium uidetur institutum pręcipue aduersus carnis nostrę petulantiam,
ut debilitatis corporis uiribus turpium uoluptatum in nobis lassescat appetitio.
quę certe si satis domita fuerit,
expeditior pronior-que erit uia ad bene beate-que uiuendum.
Ieiunium igitur non ab re tam ueteri quam noua Lege commendatur.
noster suo consecrauit ieiunio.
quod nos obseruare quidem Ecclesię edicto iubemur,
quantum fragilitas nostra patitur,
semel in die comedendo ,
pręter illos dies,
qui Dominicę resurrectionis memoria festi feriati-que habentur.
Ieiunii autem tempore abstinemus carnibus atque lacticinis,
quod in his plus nutrimenti esse constat ad lasciuię incitamenta.
Qui uero arctius ieiunant,
in refectione pane et aqua contenti sunt,
aliis abstinent.
Sed
sufficere.
Satius est orare in ecclesia,
psallere,
laudis sacrificia offerre,
diuina discere uel docere |
quam abstinentia nimia debilitatum nihil horum posse pręstare.
His autem omnibus moderata ieiunia conferunt multum |
plurimum-que iuuamenti subministrant.
Vnde quosdam uini usu se abdicare uilioribus-que
cibis uitam sustentare minime piget.
laudis sacrificia offerre,
diuina discere uel docere |
quam abstinentia nimia debilitatum nihil horum posse pręstare.
His autem omnibus moderata ieiunia conferunt multum |
plurimum-que iuuamenti subministrant.
Vnde quosdam uini usu se abdicare uilioribus-que
cibis uitam sustentare minime piget.
ab uua fuisset expressum,
donec uotum perficerent.
celebrauit.
In quo ostendere uoluit |
nullum crimen esse siquis his utatur,
nisi cum Ecclesię interdictum |
uel uoluntarium impediat uotum.
Quisquis ergo aut carnis usu |
aut uini potu |
aut utro-que sponte se abdicat,
non quia non liceat his uti hoc agat,
sed quia iuuat |
pro peccato satisfaciendi gratia |
corporis-que castigandi,
ut lasciuiat minus et contra spiritum rarius insurgat.
Hac de causa
impediat uotum.
Quisquis ergo aut carnis usu |
aut uini potu |
aut utro-que sponte se abdicat,
non quia non liceat his uti hoc agat,
sed quia iuuat |
pro peccato satisfaciendi gratia |
corporis-que castigandi,
ut lasciuiat minus et contra spiritum rarius insurgat.
Hac de causa pleri-que uili admodum uictu contenti cibaria delicatiora sibi submouere.
Ruth mulier,
quę in genealogia Christi censeri meruit,
cum a Booz satis
sponte se abdicat,
non quia non liceat his uti hoc agat,
sed quia iuuat |
pro peccato satisfaciendi gratia |
corporis-que castigandi,
ut lasciuiat minus et contra spiritum rarius insurgat.
Hac de causa pleri-que uili admodum uictu contenti cibaria delicatiora sibi submouere.
Ruth mulier,
quę in genealogia Christi censeri meruit,
cum a Booz satis diuite uiro hospitaliter acciperetur,
panem in aceto intinctum comedisse dicitur,
aquam potasse |
fuisse-que saturatam.
Hac de causa pleri-que uili admodum uictu contenti cibaria delicatiora sibi submouere.
Ruth mulier,
quę in genealogia Christi censeri meruit,
cum a Booz satis diuite uiro hospitaliter acciperetur,
panem in aceto intinctum comedisse dicitur,
aquam potasse |
fuisse-que saturatam.
adeo tunc locupletiorum quoque mensę luxuria carebant.
Panibus uiginti ordeaceis Elias centum uiros memoratur satiasse reliquias-que collegisse.
Credimus etiam ipsum tali cibo usum fuisse,
qualem aliis apposuit.
cui ergo
hospitaliter acciperetur,
panem in aceto intinctum comedisse dicitur,
aquam potasse |
fuisse-que saturatam.
adeo tunc locupletiorum quoque mensę luxuria carebant.
Panibus uiginti ordeaceis Elias centum uiros memoratur satiasse reliquias-que collegisse.
Credimus etiam ipsum tali cibo usum fuisse,
qualem aliis apposuit.
cui ergo miraculorum operatio concessa fuerat,
eum ordeo uesci non piguit.
Ezechiel ut famem futuram partim uerbis |
partim re atque opere nunciaret,
frumentum,
ordeum,
fabam,
lentem,
milium,
Apostoli quoque Domini spicas manibus conterentes esuriem sedant |
neque ab ordeaceis abhorrent,
quos etiam aliis apponere iubentur,
cum turbam saturauit Dominus.
Et tunc quidem quinque tantum panes habuerunt,
quod nec ipsis qui duodecim erant, sufficere potuisset.
vt-que apertius quanta illis cura sibi esset intelligas,
cum conscensa naui trans fretum irent,
obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes
deferre.
Qui enim diuinę contemplationis dulcedine quotidie satiantur,
uix uentri suo tunc prouident,
cum esurire
|
et inde hausta aqua se et puerum a pernicie seruauit.
Sanson nazareus, cum et ipse siti enectus clamasset ad Dominum,
egressis de molari maxillę asinę aquis seruatus est.
Elias in torrente Charith latens Deo procurante a coruis pascitur.
Cum per deserta Idumeę arida arenosa-que ducerent exercitum Achab et
Iosaphat reges aduersus Moabitas |
et siti plurimum laborarent,
excauarunt scrobes ,
quę orante Eliseo aquis repletę multitudinem ab imminente periculo liberarunt
.
Iacta igitur (ut Propheta ait) cogitatum tuum in Domino, |
et ipse te enutriet.
Quod si tibi ieiunia placebunt,
de quibus nunc loquimur,
modicus et tenuis uictus tibi satis erit.
sin uero gulę uentri-que seruies,
nihil erit satis.
Qvale debeat esse ieivnivm et qvanta sit eivs virtvs.
Caput XXI
Quale autem debeat esse ieiunium,
in Esaia clamantem auidimus Dominum:
Hoc est ieiunium quod elegi:
dissolue colligationes impietatis,
solue fasciculos deprimentes,
dimitte eos qui confracti sunt liberos |
et omne onus dirumpe.
frange esurienti panem tuum |
et egenos uagos-que induc in domum tuam.
cum uideris nudum operi eum,
et carnem tuam ne despexeris.
hoc est,
quod dolo interuerteris redde,
inopem ęre alieno oppressum libera,
cibum quem ieiunando tibi subtrahis da indigenti,
aduenam suscipe hospitio,
pauperis nuditatem tege | nec contemnas.
electum,
pium,
fidele,
sanctum.
de quo etiam Iohel propheta dixit:
Sanctificate ieiunium.
Non enim sufficit cibi abstinentia,
nisi et a peccatis abstineamus |
et piis actionibus exerceamur |
nos-que in omnibus fidei synceritate sanctificemus.
Cauendum quoque est ne ieiuni contemnamus non ieiunantes,
fortasse innocentiores absque ieiunio |
quam nos cum ieiunio.
Apostoli pręceptum est:
Qui non manducat manducantem non
arroges,
ut aliis detrahas,
alios sugilles,
sed operam da,
ut cum psalmista dicere possis:
animam meam.
Porro ieiunium ipsum quantę uirtutis sit |
quanti-que emolumenti,
exempla in diuinis scripturis relata testantur.
Esdras sacerdos,
cum a Caldea dimissus Hierosolymam rediret,
triduo cum suis ięiunasse |
preces-que pro itinere obtulisse dicitur |
uoti-que compos factus fuisse.
Iosaphat rex Iuda uiribus impar ieiunio et oratione superauit inimicos.
Iudit uidua eisdem armis munita Olophernem Assyriorum ducem
interfecit.
Et
Porro ieiunium ipsum quantę uirtutis sit |
quanti-que emolumenti,
exempla in diuinis scripturis relata testantur.
Esdras sacerdos,
cum a Caldea dimissus Hierosolymam rediret,
triduo cum suis ięiunasse |
preces-que pro itinere obtulisse dicitur |
uoti-que compos factus fuisse.
Iosaphat rex Iuda uiribus impar ieiunio et oratione superauit inimicos.
Iudit uidua eisdem armis munita Olophernem Assyriorum ducem
interfecit.
Et Iudas Machabeus ingentes gentilium exercitus post triduanum ieiunium
Christus Dominus per dies quadraginta nihil gustando diaboli tentamenta uicit.
Et cum demoniacum surdum ac mutum curasset:
Hoc demonium inquit non eiicitur,
nisi in ieiunio et oratione.
Prodigus filius,
qui bona scortando luxuriando-que abligurierat,
tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit,
cum esurire coepisset.
Deus Iudeis placari paratus, per Iohelem clamabat:
Conuertimini ad me in toto corde uestro, in ieiunio et fletu et planctu!
Et Niniuitis ieiunantibus pepercit,
quos-que minatus
luxuriando-que abligurierat,
tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit,
cum esurire coepisset.
Deus Iudeis placari paratus, per Iohelem clamabat:
Conuertimini ad me in toto corde uestro, in ieiunio et fletu et planctu!
Et Niniuitis ieiunantibus pepercit,
quos-que minatus fuerat se funditus euersurum,
seruauit.
Danieli ieiunanti et oranti Christi uenturi mysteria reuelantur.
Ieiunium ergo peregre proficiscentibus iter prosperum impetrat,
contra hostium uim pręualet,
demonum
quoque fecisse meminimus,
quando Pascha cum discipulis celebrares.
Confitemur enim et quod ieiunamus |
et quod reficimur,
tuum esse beneficium non nostram uirtutem,
tuę largitatis donum non nostrum meritum.
Post ieiunii refectionis-que dissertationem |
consequens est |
ut gulę uitium quam detestandum sit consideremus .
De vitio victvm delicatiorem exigentivm.
Caput XXII
minus lauti apparatus monachi accumbentis mussitatio.
Licentioris igitur gulę sunt,
quos non pudet,
cęteris in silentio considentibus,
corrugare nares,
frontem contrahere,
os distorquere |
et gestu nutu-que ipso uel de cibo |
uel de potu conqueri.
Hic fastidit legumina,
ille minutos pisciculos contemnit,
alius olera aspernatur,
alii cibarius panis odio est,
alium uini austeritas offendit.
quod si acescere coeperit,
stomacho noxium argumentatur |
et frigorificum esse
esse medicorum
testimonio probare nititur.
Eo interdum impatientię quidam procedunt,
ut suis prępositis insultent delicatiora exigentes quam quibus illi contenti sunt.
Carebit hoc uitio,
qui eorum uitam uictum-que persępe considerabit,
quos Deo constat placuisse,
memoriter-que tenebit,
quid illi in solitudine degentes esitarint |
quid-ue potarint.
quibus (
Eo interdum impatientię quidam procedunt,
ut suis prępositis insultent delicatiora exigentes quam quibus illi contenti sunt.
Carebit hoc uitio,
qui eorum uitam uictum-que persępe considerabit,
quos Deo constat placuisse,
memoriter-que tenebit,
quid illi in solitudine degentes esitarint |
quid-ue potarint.
quibus (
sicut de fonte hausta erat,
bibebant |
ac tam procul a uino quam ab urbibus aberant.
nunc tanto magis Deo fruuntur,
quanto continentius uixerunt.
Rursum pensitare proderit,
quantum deliquerant illi |
qualiter-que a Deo mulctati sint,
qui ob gulę incontinentiam in Moysen murmurauerunt.
Profecti ab Aegypto ibant cum illo per solitudinem |
et cum esurirent,
manna de cęlo pluente aliti sunt,
et cum sitirent,
aquis de petra eductis potati.
aliti sunt,
et cum sitirent,
aquis de petra eductis potati.
Deinde postquam manna contempto Aegyptias dapes concupissent,
coturnicum uis ingens castra operuit.
quarum carnibus ad nauseam usque satiati,
malę concupiscentię proteruę-que murmurationis,
qua et Deum et Moysen ducem suum offenderant,
poenas dedere.
Nam ut in psalmo dicitur:
Adhuc escę eorum erant in ore ipsorum,
et ira Dei descendit super eos,
et occidit pingues eorum |
et electos Israhel
Male ieiunantes arguit Dominus dicens:
qui suę Ecclesię iussa contemnit?
De vitio ieivnare nolentivm ventriqve indvlgentivm.
Caput XXIV
Quanuis autem aliquis in uoluptatibus flagitiis-que perseueret et obduret,
si tamen cum iubetur ieiunat,
futurę emendationis nonnulla spes est.
Non est enim in illo penitus extinctus Dei timor,
qui uel hac una in re formidat non obtemperare |
nequid ibi gustaret,
donec redisset,
semel pręterisse mandatum non fuit impune |
quomodo hi non punientur,
qui nunquam parent?
Ille sedens adhuc ad mensam a Domino sibi dictum audiuit:
Quoniam non obedisti sermoni meo,
non infereris in sepulchro patrum tuorum |
cum-que rediret,
a leone in uia oppressus occiditur |
et ab hominibus ibidem tumulatur.
Et hi qui assidue peccant |
nullo prorsus ieiunantes die,
ne scilicet siquando non coenitent,
inedia extinguantur,
Dei uindictam non uerentur?
Et hi qui assidue peccant |
nullo prorsus ieiunantes die,
ne scilicet siquando non coenitent,
inedia extinguantur,
Dei uindictam non uerentur?
Ille quidem ab altero deceptus prandium cum ipso
iniit ignoranter-que peccauit,
et talia passus est.
hi uero cum scientes uolentes-que delinquant,
nihil supplicii sibi infligendum arbitrantur?
"Cur ergo inquiunt leonis morsibus non laceramur?"
quibus respondendum est:
"Quia non estis uiri Dei sicut
|
nullo prorsus ieiunantes die,
ne scilicet siquando non coenitent,
inedia extinguantur,
Dei uindictam non uerentur?
Ille quidem ab altero deceptus prandium cum ipso
iniit ignoranter-que peccauit,
et talia passus est.
hi uero cum scientes uolentes-que delinquant,
nihil supplicii sibi infligendum arbitrantur?
"Cur ergo inquiunt leonis morsibus non laceramur?"
quibus respondendum est:
"Quia non estis uiri Dei sicut ille,
qui leui mortis genere pro reatu satisfecit,
ut spiritus
consequenter dicitur:
Beata terra cuius rex nobilis est |
et cuius principes uescuntur in tempore suo ad reficiendum et non ad
luxuriam.
Profecto non hominum sed pecudum uita est |
habere incerta comedendi tempora |
passim-que pasci,
quasi qui nunquam satientur |
et edaciores idolo Bel bibaciores-que existant;
si tamen idolum illud tantum in die consumpserit,
quantum mentiti sunt eius sacerdotes,
hoc est,
similę artabas duodecim, oues quadraginta, uini amphoras sex.
Sed tamen potatus huius atque
uescuntur in tempore suo ad reficiendum et non ad
luxuriam.
Profecto non hominum sed pecudum uita est |
habere incerta comedendi tempora |
passim-que pasci,
quasi qui nunquam satientur |
et edaciores idolo Bel bibaciores-que existant;
si tamen idolum illud tantum in die consumpserit,
quantum mentiti sunt eius sacerdotes,
hoc est,
similę artabas duodecim, oues quadraginta, uini amphoras sex.
Sed tamen potatus huius atque abliguritionis intemperantia
tolerabilior foret,
si rerum solummodo iacturam
Itaque sibi uitam,
posteris regnum amisit |
seruo illud occupante,
prole quoque domini sublata.
Balthasar Caldeorum rex quo die uasis,
quę de templo Hierosolymitano sublata fuerant,
in celebri conuiuio perpotauit,
eodem occisus est |
sacrilegio-que addita ebrietas finem uitę fecit.
Olophernem Assyriorum ducem,
qui uiris armis-que tam potens fuit,
ut quocunque se uerteret,
urbibus,
prouinciis,
regnis terrori esset,
epulis uino-que grauem unius foeminę manus
Caldeorum rex quo die uasis,
quę de templo Hierosolymitano sublata fuerant,
in celebri conuiuio perpotauit,
eodem occisus est |
sacrilegio-que addita ebrietas finem uitę fecit.
Olophernem Assyriorum ducem,
qui uiris armis-que tam potens fuit,
ut quocunque se uerteret,
urbibus,
prouinciis,
regnis terrori esset,
epulis uino-que grauem unius foeminę manus interemit,
et quem uincere externorum uires non poterant,
crapula uictus tam ignominiosa nece periit.
eodem occisus est |
sacrilegio-que addita ebrietas finem uitę fecit.
Olophernem Assyriorum ducem,
qui uiris armis-que tam potens fuit,
ut quocunque se uerteret,
urbibus,
prouinciis,
regnis terrori esset,
epulis uino-que grauem unius foeminę manus interemit,
et quem uincere externorum uires non poterant,
crapula uictus tam ignominiosa nece periit.
Vis insuper nosse quam turpis quam-que perniciosa res sit ebriositas?
Noe primus uineam
urbibus,
prouinciis,
regnis terrori esset,
epulis uino-que grauem unius foeminę manus interemit,
et quem uincere externorum uires non poterant,
crapula uictus tam ignominiosa nece periit.
Vis insuper nosse quam turpis quam-que perniciosa res sit ebriositas?
Noe primus uineam plantauit |
uino-que infatuatus pudendis detectis iacuit indecore,
ita ut uni ex filiis risum moueret.
Loth autem inebriatus incestum commisit |
et de filiarum concubitu liberos suscepit,
ignarus quęnam essent illę cum
manus interemit,
et quem uincere externorum uires non poterant,
crapula uictus tam ignominiosa nece periit.
Vis insuper nosse quam turpis quam-que perniciosa res sit ebriositas?
Noe primus uineam plantauit |
uino-que infatuatus pudendis detectis iacuit indecore,
ita ut uni ex filiis risum moueret.
Loth autem inebriatus incestum commisit |
et de filiarum concubitu liberos suscepit,
ignarus quęnam essent illę cum quibus concumberet,
neque fortasse quid ageret.
quod in Osee propheta legitur:
Fornicatio et uinum et ebrietas auferunt cor.
Cum autem sola ratione distemus a brutis,
ea sublata,
quid reliquum est,
nisi ut bestiis annumeremur |
et amisso corde |
uecordes excordes-que id est dementes dicamur et simus.
Teterrimum est in uita talem notam pati,
sed longe infelicius uita mox defunctos ad ęterna destinari supplicia.
Apostolus enim ad Corinthios scribens affirmat,
quod ebriosi regnum Dei non
Hoc ipsum idem Dominus etiam in Euangelio testatus ait:
Si dixerit malus seruus in corde suo:
Moram facit dominus meus uenire,
et coeperit percutere conseruos suos,
manducet autem et bibat cum ebriosis,
ueniet dominus serui illius in die qua non sperat,
et diuidet eum |
partem-que eius ponet cum hypocritis |
illic erit fletus et stridor dentium.
ubi sunt qui poenę dilationem impunitatem rati licentius peccant?
Non poenam peccatorum remittit iustus Iudex,
sed conuersionem expectat misericors Dominus.
Quo diutius
grauitatem quę sunt in inferno,
per eius poenę similitudinem tibi loquitur,
quam in hac uita grauissimam esse non ignoras.
Hęc autem consuetudo est diuinę Scripturę,
ut spiritalia quę non intelligimus,
per corporea quę nouimus,
nobis insinuet.
Maxima enim summa-que esse |
et in paradiso gaudia |
et in inferno supplicia credendo confitemur |
quanta autem uel qualia sint,
fando explicare nescimus.
Et si maiora sunt quam dici queant,
omissis omnibus hęc sola cauere,
illa maxime expetere debemus.
De remedio crapulae.
Caput XXV
Igitur quoties tibi in conuiuio esse contigerit,
ubi et uina preciosa et sapidę exquisitę-que dapes proponantur,
ne talium dulcedine captus ad intemperantiam declines,
cogita quanto dulcius iocundius-que sit Deo frui |
quam istis obrui.
Rursum cum tibi molesta esse coeperit abstinentia,
mente reuolue,
quanto molestius
Igitur quoties tibi in conuiuio esse contigerit,
ubi et uina preciosa et sapidę exquisitę-que dapes proponantur,
ne talium dulcedine captus ad intemperantiam declines,
cogita quanto dulcius iocundius-que sit Deo frui |
quam istis obrui.
Rursum cum tibi molesta esse coeperit abstinentia,
mente reuolue,
quanto molestius sit |
in inferno torqueri |
quam hic uentri multa exigenti modica tribuere.
Ita enim et quę grauant ęquo
ne forte grauentur corda uestra in
crapula et ebrietate et curis huius uitę ,
et superueniat in uos repentina dies illa.
Horum profecto quę tibi proponimus modo,
si memor fueris,
iam cautior contentior-que factus |
neque cum filiis Heli carnes de cacabo rapies,
ne Deum offendas et morte mulcteris,
neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes,
ne patris benedictionem amittas.
neque cum Israhelitis iurulentias Aegypti concupisces,
ne in deserto intereas |
et ad Terram
eiectus miseriis obruaris.
Immodicę autem comessationis potissima mala sunt,
quod futurorum bonorum,
quę in Deo sunt,
cogat obliuisci,
dum pręsentibus delinit ac blanditur.
dicente Domino:
Cum comederint et saturati crassi-que fuerint,
conuertentur ad deos alienos et seruient eis.
quod etiam castitati aduersetur et in libidinem pronos reddat.
de quo in Hieremia conquęritur Deus et ait:
Saturaui eos et mechati sunt,
et in domo
ocium ipsius.
Quanto igitur melius penuriam pati |
et continentię uirtute abundare |
quam copia rerum affluere et turpis luxurię sordibus inquinari?
Quanto pręstabilius obseruandis ieiuniis operam dare |
et abstinentia superbiam fastum-que contundere |
quam crapula inflatum neque bonorum neque malorum quę futura sunt
meminisse |
et a Deo recedere?
Quod crimen illorum fuit,
in quos per Amos prophetam exclamat Deus:
Vę uobis qui opulenti estis in Syon |
et confiditis
domum Israhel!
Quod hic de opulentis in Syon est dictum,
utinam de opulentis Christianę Ecclesię dici non possit.
nequis nouus Nabuchodonosor merito in illos irruat |
et peccatis ita exigentibus aurum argentum-que omne diripiat |
et ad suam cuncta transferat Babylonem,
quę nunc non in usum rei diuinę sed magis in opera diaboli uerti
solent.
hoc est in popinas ganeas-que et obscoenam corporis uoluptatem luxum-que uitę cito finiendę.
nequis nouus Nabuchodonosor merito in illos irruat |
et peccatis ita exigentibus aurum argentum-que omne diripiat |
et ad suam cuncta transferat Babylonem,
quę nunc non in usum rei diuinę sed magis in opera diaboli uerti
solent.
hoc est in popinas ganeas-que et obscoenam corporis uoluptatem luxum-que uitę cito finiendę.
Quicquid tamen futurum sit,
hoc nobis relinquitur solatii
quod licet urbes regna-que destruantur,
ipsa Christi religio nullis hominum uiribus
ita exigentibus aurum argentum-que omne diripiat |
et ad suam cuncta transferat Babylonem,
quę nunc non in usum rei diuinę sed magis in opera diaboli uerti
solent.
hoc est in popinas ganeas-que et obscoenam corporis uoluptatem luxum-que uitę cito finiendę.
Quicquid tamen futurum sit,
hoc nobis relinquitur solatii
quod licet urbes regna-que destruantur,
ipsa Christi religio nullis hominum uiribus poterit aboleri.
Quanuis cuncta defecerint,
illa cui neque portę
magis in opera diaboli uerti
solent.
hoc est in popinas ganeas-que et obscoenam corporis uoluptatem luxum-que uitę cito finiendę.
Quicquid tamen futurum sit,
hoc nobis relinquitur solatii
quod licet urbes regna-que destruantur,
ipsa Christi religio nullis hominum uiribus poterit aboleri.
Quanuis cuncta defecerint,
illa cui neque portę inferni pręualere queunt,
non deficiet.
et hęc est uictoria quę uincit mundum fides nostra.
Quę si obteri unquam potuisset,
prius (ut equidem reor)
reor) pedibus multorum qui pręsunt,
quam eorum qui persequuntur,
obtrita fuisset.
Plurimi quippe ideo clericatum profitentur |
et ecclesiasticas ambiunt dignitates,
ut ditentur.
et cum ditati fuerint,
ut deliciis uoluptatibus-que fruantur.
quibus in Euangelio respondet Dominus:
De perseverantia virtvtvm.
Caput XXVI
Cum autem omnis capessendarum uirtutum labor in cassum cederet,
nisi ei pręsidio perseuerantia foret,
hoc ueluti opportuno dictarum dicendarum-que rerum loco eam inserere
operęprecium erit.
ut qui hactenus digne laudabiliter-que uersati sunt,
intelligant neque deinceps sibi cessandum,
donec ad finem usque peruentum fuerit.
Qui enim perseueruerit usque in
Cum autem omnis capessendarum uirtutum labor in cassum cederet,
nisi ei pręsidio perseuerantia foret,
hoc ueluti opportuno dictarum dicendarum-que rerum loco eam inserere
operęprecium erit.
ut qui hactenus digne laudabiliter-que uersati sunt,
intelligant neque deinceps sibi cessandum,
donec ad finem usque peruentum fuerit.
Qui enim perseueruerit usque in finem,
hic saluus erit.
Ad perseuerantiam nos hortatur Apostolus cum ait:
comprehendatis.
Frustra enim prępeti fertur cursu,
qui antequam metam attingat,
uictus lassitudine subsistit.
Frustra bene coepimus,
nisi et bene finierimus.
Naufragium patiatur necesse est,
qui quanuis recto cursu suis-que uentis diu nauigarit,
ante cum ipsa naui in Syrtibus uel in latentibus hęsit saxis |
quam ad portum est perductus.
postremo neque fabri neque arhitecti |
neque cuiusquam artificis opus,
nisi cum perfectum fuerit,
iure ac merito laudari potest.
tunc demum de illo probe
uentis diu nauigarit,
ante cum ipsa naui in Syrtibus uel in latentibus hęsit saxis |
quam ad portum est perductus.
postremo neque fabri neque arhitecti |
neque cuiusquam artificis opus,
nisi cum perfectum fuerit,
iure ac merito laudari potest.
tunc demum de illo probe prudenter-que iudicatur,
cum iam omni ex parte cernitur absolutum.
Ita neque nobis proderunt sanctioris uitę initia,
si coeptis non responderit finis.
si (ut quidam ait)
mulier formosa superne desinat in piscem .
misao, ali ne i ime autora.
Iccirco Apostolus:
Bonum facientes inquit non deficiamus!
Audi quid pręterea tibi Salomon sapientissimus de muliere forti id est
anima constanti et in proposito boni honesti-que firma,
in qua cor uiri sui Christi Domini confidit,
nobis exponat ac prędicet:
Reddet inquit ei bonum et non malum.
Qui enim Deum timet |
qui-que beneficiorum eius est memor,
ne ingratitudinis arguatur,
pro bono reddit bonum.
Et quoniam non est
Audi quid pręterea tibi Salomon sapientissimus de muliere forti id est
anima constanti et in proposito boni honesti-que firma,
in qua cor uiri sui Christi Domini confidit,
nobis exponat ac prędicet:
Reddet inquit ei bonum et non malum.
Qui enim Deum timet |
qui-que beneficiorum eius est memor,
ne ingratitudinis arguatur,
pro bono reddit bonum.
Et quoniam non est satis uel diu reddidisse,
nisi semper reddas,
continuo subiunxit:
Omnibus diebus uitę suę.
Vis nosse talis
ipso,
de quo dicitur:
Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera eius!
Opera utique in quibus perseuerauerit ,
in ipso paradisi ingressu extollant illam |
et spiritibus angelicis beatorum-que coniungant choro.
ut quę indesinenter Deo seruiuit,
iam indesinenti felicitate perfruatur.
Quis est,
qui dum tantę mercedis magnitudinem ęstimat,
laboris sui tedio afficiatur?
et non potius semper se minus
se minus fatigari
agnoscat |
quam ut mereri possit quod sperat?
Attende igitur non solum ea quę recepisti,
sed etiam quę promissa sunt,
et demum in eo quod bene coeperis,
perpetuo perseuerabis.
pariter-que cum Zacharia sacerdote in Euangelio dices:
Seruiamus illi in sanctitate.
et iustitia coram ipso omnibus diebus nostris!
Primo quidem in fide perseuerandum est,
ne labescente fundamento quicquid superędificatum fuerit
nunquam ab illo recessuri si in his uitam finiri contigerit.
Has autem uirtutes nequaquam esse ociosas noueris.
qui enim in Deum credit |
et in Deo sperat |
et Deum diligit,
hic quotidie agere studet,
quicquid ei gratum acceptum-que fore confidit.
Assiduus est in oratione,
semper patiens in aduersis,
in omnibus Dei mandatis perpetuo se exercens.
Quantum autem in offerendis precibus perseuerare prodest,
testis est Chananea mulier,
quę repulsa non recessit,
eius.
Denique, testis est ipse Saluator noster et Dominus,
qui ut precibus instare suo nos doceret exemplo,
et pernoctasse in oratione dicitur |
et factus in agonia prolixius orasse.
Quantum pręterea erumnas labores-que et cuncta seculi huius incommoda
ęquo animo semper tolerare iuuat,
ipsi idem Christi discipuli nobis documento sunt,
quibus ipse dixit:
Vos estis qui permansistis mecum in tentationibus meis |
et ego dispono uobis,
sicut disposuit mihi Pater meus regnum,
ut edatis et bibatis
Infructuosę quoque arbores in pomiferas mutantur solerti insitione.
Displicere tibi incipiat quod patre tuo relicto in regionem abieris longinquam,
et ad reditum te para.
Volenti atque conanti pietas aderit diuina manum-que porriget |
et te a malis liberabit ne pereas.
Ex pecude tandem in hominem uersus,
in his quę Dei sunt assuescere incipies,
assuefactus perseuerabis,
perseuerans uinces,
uictor coronaberis.
O felicem illius perseuerantiam cui in fine cum Paulo sic gloriari
licebit |
et cum eodem sic sperare.
Huic perseuerantię uirtuti contrarium uitium est animi inconstantia uolubilitas-que mentis.
quę quam fugienda sit,
docere ope diuina fretus nunc enitar.
De levitate ad vitia relabentivm
Caput XXVII
Perniciosa quidem res est |
de
uel alterius cuiuscunque morbi accessum
formides,
ad omnes imminentis periculi minas magis animum demittas ac pauites,
non tam mortis metu quam tormentorum.
Plantauerat te Dominus uineam electam,
semen uerum |
quomodo conuersus es in prauum?
uinea-que factus aliena,
non Domino fructificans sed demoniis?
Ciuitas eras plena populo spiritalium bonorum |
quomodo mutatus es in solitudinem?
Anima tua gentium erat domina,
sensibus imperans |
et omnes eorum affectus subdens rationi |
quomodo facta est quasi uidua non habens uirum,
Domino fructificans sed demoniis?
Ciuitas eras plena populo spiritalium bonorum |
quomodo mutatus es in solitudinem?
Anima tua gentium erat domina,
sensibus imperans |
et omnes eorum affectus subdens rationi |
quomodo facta est quasi uidua non habens uirum,
cuius consilio sapientia-que regatur?
Princeps fuerat prouinciarum,
quia inter probatos quoque ac pręstantes
eminebat,
nunc autem facta est sub tributo soluit-que
uectigal principi tenebrarum,
non iam quomodo oportet sed quomodo ille suaserit uiuens.
Lucerna eras
eorum affectus subdens rationi |
quomodo facta est quasi uidua non habens uirum,
cuius consilio sapientia-que regatur?
Princeps fuerat prouinciarum,
quia inter probatos quoque ac pręstantes
eminebat,
nunc autem facta est sub tributo soluit-que
uectigal principi tenebrarum,
non iam quomodo oportet sed quomodo ille suaserit uiuens.
Lucerna eras lucens omnibus qui in domo sunt |
extincto lumine multorum de te obloquentium morsibus pares.
Cęli denique stella uidebaris,
et in terram cecidisti,
ut fulgorem qui in te fuit,
cecidisti de cęlo Lucifer qui mane oriebaris?
corruisti in terram,
cęlestibus terrena,
ęternis caduca pręferendo.
Spiritu enim coeperas,
et carne consummaris.
Supra firmam petram ędificabas,
ut peracto uirtutum ędificio ad cęleste regnum conscenderes |
beatitudinis-que sempiternę bona possideres |
et nunc repente mutato proposito ędificata destruis ac dissipas |
et de solida petra ad fluidam mollem-que harenam transgrederis,
in qua non potes consistere |
nedum ędificare,
in qua quicquid extruere niteris corruit.
enim coeperas,
et carne consummaris.
Supra firmam petram ędificabas,
ut peracto uirtutum ędificio ad cęleste regnum conscenderes |
beatitudinis-que sempiternę bona possideres |
et nunc repente mutato proposito ędificata destruis ac dissipas |
et de solida petra ad fluidam mollem-que harenam transgrederis,
in qua non potes consistere |
nedum ędificare,
in qua quicquid extruere niteris corruit.
Et cum nihil omnino inter mundanas uoluptates firmitatis,
nihil stabilitatis existat,
illę quoque te destituent
te-que sublato omni
ad fluidam mollem-que harenam transgrederis,
in qua non potes consistere |
nedum ędificare,
in qua quicquid extruere niteris corruit.
Et cum nihil omnino inter mundanas uoluptates firmitatis,
nihil stabilitatis existat,
illę quoque te destituent
te-que sublato omni sustentaculo protinus in profundum ruere
permittent,
ut qui nunc mundi affluis luxuriis,
mox calamitatibus afficiaris ęternis.
dicente Domino per prophetam:
Si auerterit se iustus a iustitia |
et fecerit iniquitatem secundum omnes abominationes quas operari solet
cognoscere uiam iustitię |
quam post agnitionem retrorsum conuerti
Cum igitur in tanto te periculo constitutum perspicue intelligas,
dum licet,
dum uita suppetit,
dum poenitendi tempus superest,
errorem tuum corrigere festina |
et eo unde recessisti te quamprimum refer |
opus-que illud,
quod stulte admodum demolitus es,
instaurare stude |
neque te ultra in aperta mittas pericula,
cum ad tutum regressus fueris.
Non est aptus regno Dei,
qui aratrum tenens post tergum respicit.
Vt quotidie proficias conare,
enitere,
et deficere desines.
Aliorum exemplis disce cautius incedere.
Sauli regi fauit Deus,
quamdiu ille legi eius obediendo uixit.
Post biennium regni sui innocenter exactum a mandatis diuinis
desciuit,
et Deo ulciscente translatum est de domo familia-que eius regnum,
ipse hostium ui oppressus periit.
Ioam et ipsum Hierosolymę regem,
donec Ioiada sacerdos uixit,
pie sancte-que regnasse constat,
postea uero insolenter elatus adorari se iussit,
Deum reliquit,
idola simul cum suis coluit.
quamobrem illi ab inimicis uicti poenas
ille legi eius obediendo uixit.
Post biennium regni sui innocenter exactum a mandatis diuinis
desciuit,
et Deo ulciscente translatum est de domo familia-que eius regnum,
ipse hostium ui oppressus periit.
Ioam et ipsum Hierosolymę regem,
donec Ioiada sacerdos uixit,
pie sancte-que regnasse constat,
postea uero insolenter elatus adorari se iussit,
Deum reliquit,
idola simul cum suis coluit.
quamobrem illi ab inimicis uicti poenas dedere,
ipsum uero dum in lecto distentus recumberet,
serui inuadentes trucidarunt.
imperandi?
Quid eodem illo deinde miserius,
cum ex fideli coeperit esse infidelis,
ex domestico fugitiuus,
ex apostolo proditor?
Auaritia superatus Dominum suum uendidit,
et qui demonia pellebat,
demonio subiicitur.
eo enim cor eius ingresso tam grande scelus commisit |
ueniam-que desperauit |
et laqueo sibi mortem consciuit.
Patet igitur, quid de illo miscellione sperandum sit,
qui cum diu egregie magnifice-que sese gesserit,
ad flagitia deinde conuersus ab iis non discedat.
Cum pręsertim pręter
demonio subiicitur.
eo enim cor eius ingresso tam grande scelus commisit |
ueniam-que desperauit |
et laqueo sibi mortem consciuit.
Patet igitur, quid de illo miscellione sperandum sit,
qui cum diu egregie magnifice-que sese gesserit,
ad flagitia deinde conuersus ab iis non discedat.
Cum pręsertim pręter iam dicta exempla etiam scriptum sit:
Qui transgreditur a iustitia ad peccatum,
Deus parauit eum ad romphaeam,
hoc est ad uindictam.
Romphaea enim teli genius fuit apud Thracas,
ut scriptores tradunt.
Et si iam ad supplicia destinatus sit,
qui sic transgressus est,
quomodo euadet?
Quoties ergo ab ipso sanctioris uitę curriculo ad impudica
inhonesta-que diuertimur,
ualde quidem uerendum est,
ne forte iam iudicati simus,
pręsertim si poenitentiam agere et ad priora redire negligimus.
Primum ergo totis uiribus enitendum erit,
ut cum iugum Domini subierimus,
in proposito perstemus.
deinde siquando delirare contigerit,
cito
in proposito perstemus.
deinde siquando delirare contigerit,
cito rursum directo uomere coeptam arationem prosequi studeamus,
ne forte si moram fecerimus,
Herodi similes simus.
qui uiso Iesu ingenti affectus est lętitia
plurimi-que ipsum fecit,
mox autem mutata in contrarium uoluntate contempsit atque illusit;
uel ne pares inueniamur Iconiis illis
,
qui Paulum et Barnabam primitus pro diis habuerunt,
deinde lapidum ictibus impellentes ciuitate ueluti inimicos
Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te,
locum tuum ne dimiseris!
Infestet licet antiquus hostis,
insidietur,
tendat laqueos,
uenena melle oblita propinet |
et omnibus nitatur fallaciis,
nos tamen a lege pręceptis-que Domini nostri nusquam recedamus,
nos nihil seruituti,
quam semel Deo obtulimus,
pręferendum existimemus.
Quia seruitus ista omni terrena libertate iocundior,
utilior,
gloriosior est.
Hanc ne deseramus,
occurrant semper menti
Incipit Liber Tertius Spei.
De prudentia et simplicitate.
Caput I
Vt autem in his quę bona sunt,
constanter fideliter-que perseueremus,
prudentia nobis opus est.
opportune igitur de hac uirtute nunc disseremus.
Quę ut uirtus sit,
ab omni subdolę mentis malignitate aliena esse debet,
ut ne quem offendas,
sed cum tibi tum aliis prodesse possis.
Prudentię simplicitatem coniunxit,
quoniam altera alterius auxilio indiget,
ut utraque sibi constet et uitio careat.
Nam simplicitas absque prudentia erroribus patet.
Prudentia sine simplicitate |
in fraudulentiam calliditatem-que mutatur,
et uitio superata uirtutis nomen amittit.
Nequis ergo fallendi astutiam prudentiam esse putaret,
prudentem simplicem oportere esse dixit.
et rursum nequis incauta simplicitate contentus esset,
eam prudentię comitem esse debere monstrauit.
doceas.
Prudens eris,
si ab iis qui tibi nocumento esse potuissent cauebis ac fugies.
consideraueris |
et cuncta consilio ac ratione fueris metitus .
relinquere |
probro-que pateat dicentium:
Hic homo coepit ędificare,
et non potuit consummare.
Simplicitatem custodies,
si nihil ad iactantiam,
nihil ad inanem gloriam feceris.
sed quicquid agas,
ad Dei laudem tantum Dei-que gloriam egeris |
et pro benefactis ipsi gratiam,
sine quo nullum fit bonum,
habendam duxeris.
Prudens es,
si conscientiam tuam quotidie discutis,
si quoties a somno exurgis,
quid acturus sis cogitas,
quoties
Illorum puerorum more,
quos Dominus ad se uenire iussit |
et:
Sicut ergo paruulus irę odii-que passionibus caret ex natura,
ita uir simplex carere his consueuit ex uoluntate.
Prudens pręterea si fueris,
pręteritorum recordaberis,
presentia dispones,
futura prospicies |
te-que ita pręparabis,
ut in fine uitę inueniare promissa immortalitate dignus.
Ex aliorum enim euentu disces,
quid tibi fugiendum,
quid expetendum sit.
ut cum plenis lampadibus aduentanti Sponso occurras |
et non tunc oleum parare quęras,
cum
in fine uitę inueniare promissa immortalitate dignus.
Ex aliorum enim euentu disces,
quid tibi fugiendum,
quid expetendum sit.
ut cum plenis lampadibus aduentanti Sponso occurras |
et non tunc oleum parare quęras,
cum parato opus fuerit.
dictum-que illud semper in mente habebis:
Tum si quoque simplex fueris,
ab omnibus animi inquinamentis mundum te exibebis,
nulli detrahes,
nullum offendes,
nulli malum optabis,
nihil simulationis,
nihil doli concipies |
toto actionum tuarum corpore lucidus eris.
quia mentis oculum a uera recta-que simplicitate non auertes.
O felicem animam quę talis fuerit |
a cęlesti enim Sponso merebitur audire:
Prudentis postremo officio fungeris,
si postquam cuncta consideraueris,
quę ab imprudentibus concupiscuntur,
cum Salomone clamabis:
Vanitas uanitatum et omnia uanitas.
Atque ideo diuitias,
honores,
luxum atque pompam |
simul-que omnem pręsentium uoluptatum usum magno animo despicere
incipies,
nequid tibi uiam iustitię ingredienti
impedimento sit |
et potius absque his quę uulgo bona putantur salueris |
quam cum ipsis pereas.
Dilargitis igitur opibus |
et mendicorum indigentię distributis pauper pauperem Christum
sequeris,
cupiens in Deo tantum diues fieri |
et pro caducis ac fragilibus bonis possidere stabilia et ęterna.
Simplicitatis etiam partes ages,
si paruo modico-que contentus uiues |
et quę ultra necessitatem sunt,
ea paruipendes neque concupisces unquam.
et tibi satis felix uideberis,
cum sustentamenta uitę tantum suppeditabuntur.
Spem enim omnem in Deo pones atque
eum cum principibus,
non cum quibuscunque sed cum principibus populi
sui,
cum angelis atque archangelis in regno suo sempiterno.
Ipse idem ex hoc prudentium
simplicium-que genere suam constare uoluit Ecclesiam,
cum diceret:
Esse tamen et prudentiam quandam nouimus non probatam,
de qua in Prouerbiis legitur:
Ne innitaris prudentię tuę!
hanc deuitare debemus,
quia ista de se pręsumentium se-que mirantium prudentia est.
qui neminem consulunt,
neminem audiunt,
doctoribus contradicunt,
quod se omnium perspicacissimos consultissimos-que existimari uolunt.
In illos Esaias exclamat dicens:
Vę qui sapientes estis in oculis uestris
Ne innitaris prudentię tuę!
hanc deuitare debemus,
quia ista de se pręsumentium se-que mirantium prudentia est.
qui neminem consulunt,
neminem audiunt,
doctoribus contradicunt,
quod se omnium perspicacissimos consultissimos-que existimari uolunt.
In illos Esaias exclamat dicens:
Vę qui sapientes estis in oculis uestris et coram uobismetipsis prudentes!
Quod uitium et Apostolus prohibet cum ait:
Nolite esse prudentes apud uosmetipsos!
esse potest |
cum idem corpori multa prouideat,
animę suę nihil.
animam quę longe nobilior est corpore,
nihil ęstimat.
quin immo ut carni blandiatur,
spiritum perire patitur,
quia nec usuris abstinet |
nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur |
nec dolis fraudibus-que niti,
ut lucretur,
cauet.
Valde quidem fugienda est ista prudentia,
quia uere mors est.
non mors quę mortem afferat,
sed quę morte acerbius cruciet |
et mori uetet.
Cęterum neque
adipisci possit ignoret.
Et nemo usque adeo prudens sit |
ut carnalia tantum curet |
et spiritalia omittat.
ne prudentiores appareant filii huius seculi in generatione sua filiis
lucis,
id est,
infideles fidelibus,
dum illi diligentius cautius-que humana exequuntur negocia quam hi
diuina.
Hęc de prudentia et simplicitate.
nunc de sapientia,
quę et has et reliquas omnes amplexa est uirtutes,
aliquid est dicendum.
Qvid sit sapientia et vbi qvaerenda.
Caput
quod prudentia tantum circa humana sit.
Hęc igitur quę proprie sapientia dicitur late se effundit,
utranque scientiam continet.
neque scire tantum contenta est,
nisi etiam secundum scientię suę pręcepta mores uitam-que composuerit.
Nam siquis philosophiam omnem didicerit |
et non perinde ac illa pręcipit uiuat,
doctum equidem confitebor,
sapientem negabo.
Non cadit uitium in sapiente,
cuius propria est uirtus.
In hoc fere omnes
|
et eandem certissime polliceatur atque conferat.
Neque tamen qui mediocri scientia pręditi sunt,
a spe beatitudinis excluduntur.
Si uis inquit ad uitam ingredi,
serua mandata!
Diuinę igitur legis tantum quę ad bene beate-que uiuendum pertinent
institutiones nosse |
et eas opere persequi,
satis perfecta est hominis sapientia.
Quanquam illius perfectior,
qui insuper dilargitis rebus modico contentus Christum sequitur |
et corporis quoque puritatem seruat repudiatis
Quanquam illius perfectior,
qui insuper dilargitis rebus modico contentus Christum sequitur |
et corporis quoque puritatem seruat repudiatis connubiis,
ut casto Domino propius accedat meritis castitatis |
et centesimum fructum capiat |
trigesimo sexagesimo-que relicto.
Sed licet perfectioris uitę altior sit beatitudinis gradus,
una tamen est beatorum Ecclesia unum corpus.
Quo fit ut ab ista sapientia,
qua saluamur,
ne coniugati quidem excludantur,
si modo quę iussa sunt peregerint.
Illos autem sapientiores esse dicimus,
quidem excludantur,
si modo quę iussa sunt peregerint.
Illos autem sapientiores esse dicimus,
quos uirtutibus nouimus pręstare,
et non scientia solum uel eruditione.
Scientia enim si uirtutibus careat,
inflat,
multum-que doctus et parum sapiens nimium sibi arrogat |
interdum etiam ueritati refragari audet,
ut se aliquid prę cęteris argutius atque subtilius
inuenisse probet.
Quamobrem concludendum est,
ut longe sit melius
ut longe sit melius pauca scire cum uirtute |
quam absque uirtute multa.
Cęterum scientia ipsa atque eruditio,
si bene utaris,
plurimum iuuat,
si male,
perniciosa est.
semper-que pręferenda scientię peccatrici rusticitas sancta.
Iunge autem scientię uirtutem,
et iam plenior consummatior-que tibi dabitur sapientia.
mysteria Scripturarum intelliges,
latentes sub litterę uelamine sensus tibi
plurimum iuuat,
si male,
perniciosa est.
semper-que pręferenda scientię peccatrici rusticitas sancta.
Iunge autem scientię uirtutem,
et iam plenior consummatior-que tibi dabitur sapientia.
mysteria Scripturarum intelliges,
latentes sub litterę uelamine sensus tibi aperientur,
et cubiculum Sponsi ingressus pulchritudine eius capieris,
amore exardesces,
quanto-que illi propius accesseris passibus pii affectus
scientię uirtutem,
et iam plenior consummatior-que tibi dabitur sapientia.
mysteria Scripturarum intelliges,
latentes sub litterę uelamine sensus tibi aperientur,
et cubiculum Sponsi ingressus pulchritudine eius capieris,
amore exardesces,
quanto-que illi propius accesseris passibus pii affectus fidelis-que
considerationis,
tanto magis ipso intelligentię lumine illustraberis.
ita ut alios quoque docere ualeas |
et errantes ad recti uiam reuocare |
et contradicentes refellere |
et Ecclesiam Dei ędificare.
ex quo grande
dabitur sapientia.
mysteria Scripturarum intelliges,
latentes sub litterę uelamine sensus tibi aperientur,
et cubiculum Sponsi ingressus pulchritudine eius capieris,
amore exardesces,
quanto-que illi propius accesseris passibus pii affectus fidelis-que
considerationis,
tanto magis ipso intelligentię lumine illustraberis.
ita ut alios quoque docere ualeas |
et errantes ad recti uiam reuocare |
et contradicentes refellere |
et Ecclesiam Dei ędificare.
ex quo grande tibi meritum gloriam-que comparabis.
iuxta illud:
passibus pii affectus fidelis-que
considerationis,
tanto magis ipso intelligentię lumine illustraberis.
ita ut alios quoque docere ualeas |
et errantes ad recti uiam reuocare |
et contradicentes refellere |
et Ecclesiam Dei ędificare.
ex quo grande tibi meritum gloriam-que comparabis.
iuxta illud:
est,
nisi cum diuina conueniat,
opinio magis dici debet quam scientia.
Falli,
decipi,
errare hominis est.
In Deo ista non cadunt.
Facessant igitur a nobis fallaciosę stropharum argutię enthymemata-que dialecticorum.
non terrenam scientiam sequimur, sed cęlestem.
Nihil uerius, nihil certius esse asserimus |
quam quod illa continet.
Lignum uitę est iis qui apprehenderint eam,
et qui tenuerit eam beatus.
Lignum uitę est iis qui apprehenderint eam,
et qui tenuerit eam beatus.
Per hanc enim ad summum bonum peruenitur,
quod supra cęlum esse ignorauerunt illi,
qui sapientem sola uirtute contentum |
ideo-que beatum dixerunt.
Vbi enim pręmia uerę uirtutis essent nesciebant,
per totam noctem humanę scientię laborantes et nihil capientes.
Sapientiores igitur fuere illis piscatores nostri,
quorum disciplinam,
quam a Christo didicerant,
et
sitit, ueniat ad me et bibat. .
et:
Ego sum ostium, inquit,
per me siquis introierit saluabitur. .
Non est itaque aditus ad beatitudinem |
nisi per scientiam diuinitus nobis traditam.
Cęterę omnes scientię uanę sunt.
nemo enim per illas efficitur beatus.
qui-que ipsis nititur,
hominum opinionibus pendet |
et certam uitę uiam prorsus
ignorat.
Quis enim nouit Filium nisi Pater |
uel Patrem nisi Filius |
et cui uoluerit Filius reuelare?
Vnde
fecerimus,
beati esse non possumus.
Neque enim uiam qua ad cęlum itur,
nosse,
sed cum noueris,
per eam ingredi sapientis est.
Quin immo, tanto nequius peccat,
quanto quis inter bonum malum-que discernere plenius didicit.
Sit igitur in te sanctarum scientia Scripturarum,
sed ita ut non desint,
quas illa commendat uirtutes |
et absint uitia quę detestatur.
Hoc si pręstiteris,
uere te sapientem esse scias |
ac beatum fore
Quęnam erit sapientia,
ut iam dixi,
scire tantum et non facere quę facienda
didiceris?
neque cauere quę cauenda noueris?
Mansuetudinem,
liberalitatem,
clementiam,
castitatem,
constantiam |
cęteras-que uirtutes |
non nosse solum,
uerum et exercere |
earum-que officio uti sapientia est;
nihil agere quod actum nolis;
nihil omittere quod omissum negligentię possit ascribi;
in omnibus sibiipsi constare |
nec leuem esse sed grauem |
atque in iis quę recta et honesta sunt,
firmum
et non facere quę facienda
didiceris?
neque cauere quę cauenda noueris?
Mansuetudinem,
liberalitatem,
clementiam,
castitatem,
constantiam |
cęteras-que uirtutes |
non nosse solum,
uerum et exercere |
earum-que officio uti sapientia est;
nihil agere quod actum nolis;
nihil omittere quod omissum negligentię possit ascribi;
in omnibus sibiipsi constare |
nec leuem esse sed grauem |
atque in iis quę recta et honesta sunt,
firmum stabilem-que permanere;
non ira,
non cupiditatibus,
non
|
non nosse solum,
uerum et exercere |
earum-que officio uti sapientia est;
nihil agere quod actum nolis;
nihil omittere quod omissum negligentię possit ascribi;
in omnibus sibiipsi constare |
nec leuem esse sed grauem |
atque in iis quę recta et honesta sunt,
firmum stabilem-que permanere;
non ira,
non cupiditatibus,
non turpi lasciuia moueri,
sed affectus ratione moderari |
et animi motibus pręesse ut dominum,
non subesse ut seruum.
Vis ista in summam redigi?
audi prophetam dicentem:
Illius oculi in capite sunt,
qui altioris sapientię circumspectu regit uitam,
mores componit |
et qui sit cuiusque rei exitus diligenter perpendit.
quę sua intersunt nouit |
et illa tractat,
illa meditatur;
quę uero a se aliena iudicat,
ab iis abstinet.
naturam hominis finem-que considerat |
se-que ad immortalitatem natum intelligit |
et caduca bona contemnit dum ęterna obtinere festinat.
Itaque cęlo ęquatur et terra superior est animus sapientis,
in contemplatione diuinorum assiduus |
humana-que transcendens.
sunt,
qui altioris sapientię circumspectu regit uitam,
mores componit |
et qui sit cuiusque rei exitus diligenter perpendit.
quę sua intersunt nouit |
et illa tractat,
illa meditatur;
quę uero a se aliena iudicat,
ab iis abstinet.
naturam hominis finem-que considerat |
se-que ad immortalitatem natum intelligit |
et caduca bona contemnit dum ęterna obtinere festinat.
Itaque cęlo ęquatur et terra superior est animus sapientis,
in contemplatione diuinorum assiduus |
humana-que transcendens.
Nihil aliud illi
hominis finem-que considerat |
se-que ad immortalitatem natum intelligit |
et caduca bona contemnit dum ęterna obtinere festinat.
Itaque cęlo ęquatur et terra superior est animus sapientis,
in contemplatione diuinorum assiduus |
humana-que transcendens.
Nihil aliud illi curę est,
nisi ut Deo placeat:
quicquid agit,
ad hunc unum finem dirigit,
ut Deo frui possit.
Qvod sapientia donvm dei sit, et vera sapientia Christvm imitari.
Caput V
ut autorem suum intelligeret,
intelligendo amaret,
amando possideret,
possidendo perpetuo beatus esset.
Quam quidem sapientiam ut concipere et tenere possimus,
non solum discendi studio incumbere,
sed etiam uotis precationibus-que poscere debemus.
cum Iacobus apostolus dicat:
Domini dicitur,
nisi quia is qui Deum timet,
se a delictis continet |
et innocenter uiuere studet,
ne Creatorem suum offendat?
Ab hoc principio proficere incipimus |
et addito discendi labore sapientiam in mysterio absconditam |
et credulis tantum humilibus-que reuelatam ex diuinis uoluminibus
haurimus.
Hanc si alibi quęsieris,
nusquam inuenies.
Latuit philosophos,
ignota fuit omnibus gentilium sapientibus,
tradita autem prophetis Christi-que discipulis.
unde ait:
Vobis datum est
absconditam |
et credulis tantum humilibus-que reuelatam ex diuinis uoluminibus
haurimus.
Hanc si alibi quęsieris,
nusquam inuenies.
Latuit philosophos,
ignota fuit omnibus gentilium sapientibus,
tradita autem prophetis Christi-que discipulis.
unde ait:
Vobis datum est nosse mysterium regni Dei |
illis autem incredulis uidelicet et humana tantum scientia nitentibus non est datum.
In sanctis ergo Scripturis duntaxat quęre tibi Dei sapientiam |
et uerbi Dei scientiam |
et quęre mente pura corde-que fideli
Christi-que discipulis.
unde ait:
Vobis datum est nosse mysterium regni Dei |
illis autem incredulis uidelicet et humana tantum scientia nitentibus non est datum.
In sanctis ergo Scripturis duntaxat quęre tibi Dei sapientiam |
et uerbi Dei scientiam |
et quęre mente pura corde-que fideli |
atque ardenti discendi desyderio,
ut quod cupieris assequi merearis.
Dei autem sapientia et Dei uirtus Christus est.
Hunc scrutare in Veteribus cęlatum Scripturis,
in Nouis manifestum,
in utrisque
erat,
ut tantę rei,
qua nihil homini maius potest contingere,
alius esset cognoscendę monstrator |
quam qui esset fruendę donator atque autor.
Minus dignitatis habitura erat nostra religio,
si alio quam Deo institutore pręceptore-que gauderet.
Ipse debuit perfectę beatitatis iter ostendere,
qui ipse esset perfectissimus omnium felicissimus-que,
ut soli gratię agantur habeantur-que tam pro doctrina adipiscendę
salutis |
quam pro adeptę beneficio.
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę
esset cognoscendę monstrator |
quam qui esset fruendę donator atque autor.
Minus dignitatis habitura erat nostra religio,
si alio quam Deo institutore pręceptore-que gauderet.
Ipse debuit perfectę beatitatis iter ostendere,
qui ipse esset perfectissimus omnium felicissimus-que,
ut soli gratię agantur habeantur-que tam pro doctrina adipiscendę
salutis |
quam pro adeptę beneficio.
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
esset fruendę donator atque autor.
Minus dignitatis habitura erat nostra religio,
si alio quam Deo institutore pręceptore-que gauderet.
Ipse debuit perfectę beatitatis iter ostendere,
qui ipse esset perfectissimus omnium felicissimus-que,
ut soli gratię agantur habeantur-que tam pro doctrina adipiscendę
salutis |
quam pro adeptę beneficio.
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens
pręceptore-que gauderet.
Ipse debuit perfectę beatitatis iter ostendere,
qui ipse esset perfectissimus omnium felicissimus-que,
ut soli gratię agantur habeantur-que tam pro doctrina adipiscendę
salutis |
quam pro adeptę beneficio.
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens Deus cum hominibus est
locutus,
postea uero Deus homo factus cum hominibus conuersari |
et pręsens ipse cum
cognosceremus.
in illa futuri signa sunt,
in hoc eorum euentus;
in illa umbrę,
in hoc ueritas;
in illa seruitus,
in hoc libertas;
in illa promissio,
in hoc promissionis impletio atque gratia.
in utroque autem bene beate-que uiuendi
pręcepta.
plenius tamen exactius-que in Euangelio quam in Lege,
quia Legis mediator Moyses,
Euangelii Christus,
per quem redempti ac saluati sumus.
Hunc si sequi uolumus |
et sanctissimis eius
in illa futuri signa sunt,
in hoc eorum euentus;
in illa umbrę,
in hoc ueritas;
in illa seruitus,
in hoc libertas;
in illa promissio,
in hoc promissionis impletio atque gratia.
in utroque autem bene beate-que uiuendi
pręcepta.
plenius tamen exactius-que in Euangelio quam in Lege,
quia Legis mediator Moyses,
Euangelii Christus,
per quem redempti ac saluati sumus.
Hunc si sequi uolumus |
et sanctissimis eius institutionibus inhęrere,
uere sapientes uere-que beati erimus |
et
plenius tamen exactius-que in Euangelio quam in Lege,
quia Legis mediator Moyses,
Euangelii Christus,
per quem redempti ac saluati sumus.
Hunc si sequi uolumus |
et sanctissimis eius institutionibus inhęrere,
uere sapientes uere-que beati erimus |
et iam non terreni sed cęlestes.
Audiamus quid super hac re Apostolus dicat:
Iudei, inquit, signa petunt,
et Gręci sapientiam quęrunt.
nos autem prędicamus Christum crucifixum,
Iudeis quidem scandalum,
gentibus
inquit, mundi elegit Deus,
ut confundat sapientes,
et infirma mundi elegit Deus,
ut confundat fortia.
Per piscatorum quippe et uulgarium hominum prędicationem superauit
philosophos,
et per inermes martyres |
regum imperatorum-que potentiam.
Quidni? si iidem ipsi qui persequebantur
Christianos facti sunt Christiani,
et Ecclesię propugnatores,
qui Ecclesię hostes erant?
Seruire coeperunt Christo,
qui imperabant mundo.
Christus
re atque opere iuueris,
tibi cedet ad gloriam,
tibi magis quam ulli alii proderit ad adipiscendam ueram felicitatem
quam affectas.
Ac ueluti illi qui terram purgant,
stercorant,
arant,
occant,
obfringunt,
modis omnibus excolunt |
sementem-que faciunt,
postea uero metunt et fructum colligunt,
ita hic noster sapiens aliis benefaciendo |
sibimetipsi sapiet,
cum pro benefactis a Domino recipere coeperit mercedem.
Hic idem in omnibus prouidum ac prudentem se pręstabit.
nihil eum imparatum offendet.
omnibus quę
prouidum ac prudentem se pręstabit.
nihil eum imparatum offendet.
omnibus quę accidere possunt pręsidio opportuno munitus occurret.
In aduersis explicabit patientiam,
in prosperis humilitatem,
in utrisque constantiam.
Apparebit-que in illo quod Salomon ait:
Melior est sapientia quam arma bellica.
Fortior est enim,
cuius animum non frangunt aduersa |
neque turbant iniurię |
quam qui armis hostes superat.
temperat,
sensuum affectiones ratione frenat |
et saniori consilio parere compellit.
Sapiens linguam quoque continet,
uerbositatem fugit,
ne in multiloquio peccet.
Pauca loquitur sed considerate.
nihil leue ab ipso prolatum auditur,
sed serium semper et graue ponderis-que multi.
Neque enim prius uerbum emittit |
quam quo casurum sit cogitet.
Sapiens ut semper sapiens sit studet |
ut-que cum Salomone dicere possit:
Sapientia quoque perseuerauit mecum.
Quęris quo pacto
fugit,
ne in multiloquio peccet.
Pauca loquitur sed considerate.
nihil leue ab ipso prolatum auditur,
sed serium semper et graue ponderis-que multi.
Neque enim prius uerbum emittit |
quam quo casurum sit cogitet.
Sapiens ut semper sapiens sit studet |
ut-que cum Salomone dicere possit:
Sapientia quoque perseuerauit mecum.
Quęris quo pacto semper sapiens esse queat,
cum nemo sit qui non peccet,
cum septies in die cadat iustus?
Sed
semper beatum esse philosophi contendunt,
eo quod sola uirtute contentus sit,
uirtutem autem sibi ipsam sufficere.
Patet quia nihil extra uirtutem,
in quo beatitudo esse potuisset nouerant.
Ignorabant igitur bonum illud quantum aut quale esset,
quod debetur uirtuti |
quod-que nostri sapientes uitę innocenter laudabiliter-que actę
meritis confidunt se consecuturos |
et tunc demum beatos fore,
cum illud adepti fuerint.
sed quamdiu in expectatione eius sunt,
nondum esse beatos constat,
quanuis ob quandam spei certitudinem nunc quoque beati dicantur.
eo quod sola uirtute contentus sit,
uirtutem autem sibi ipsam sufficere.
Patet quia nihil extra uirtutem,
in quo beatitudo esse potuisset nouerant.
Ignorabant igitur bonum illud quantum aut quale esset,
quod debetur uirtuti |
quod-que nostri sapientes uitę innocenter laudabiliter-que actę
meritis confidunt se consecuturos |
et tunc demum beatos fore,
cum illud adepti fuerint.
sed quamdiu in expectatione eius sunt,
nondum esse beatos constat,
quanuis ob quandam spei certitudinem nunc quoque beati dicantur.
Sapiens, inquiunt, et in tormentis beatus est.
quos nulla compellere tormenta potuerunt ut Christum negarent.
Porro hi non sola uirtute contenti erant,
quę prope uana esset,
si nihil eam post mortem sequeretur,
sed per ipsa uirtutis opera Deo iungi cupiebant.
quod quia pręcipue martyrii patientia pręstare poterat,
cędi occidi-que gaudebant.
Illi autem quibus ęterna hominis beatitudo ignota erat,
non quomodo oportuit,
sed quomodo poterant,
beatam uitam diffinierunt.
atque ipsam,
quoniam longius protendere nescirent,
uirtute quę in pręsenti est
quęso, esset ista beatitudo,
quę simul cum corpore pecudum more erat finienda?
Pręterea si sola uirtus beata uita esset,
sexcenties in uita beati essemus |
et sexcenties infelices.
quandoquidem nemo tam firmę stabilitę-que uirtutis est,
ut non quotidie fere aliquid desipiat,
oscitet,
deliret,
hallucinetur.
tot autem uicibus nunc accedens nunc recedens
aliquid desipiat,
oscitet,
deliret,
hallucinetur.
tot autem uicibus nunc accedens nunc recedens
beatitudo nonne uertibilior haberetur rota figulari?
et alterno dierum noctium-que recursu mutabilior?
Non est ergo uirtus uita beata,
sed illa cęlestis ęterna-que felicitas,
quę debetur uirtuti,
si uirtus ipsa cum uera religione iuncta fuerit.
Beata quippe est,
quę
tot autem uicibus nunc accedens nunc recedens
beatitudo nonne uertibilior haberetur rota figulari?
et alterno dierum noctium-que recursu mutabilior?
Non est ergo uirtus uita beata,
sed illa cęlestis ęterna-que felicitas,
quę debetur uirtuti,
si uirtus ipsa cum uera religione iuncta fuerit.
Beata quippe est,
quę nunquam subducitur,
nunquam deficit,
bonis omnibus affluit semper,
malis uacat,
desyderium implet.
beatitatem ipsam appetitionum quietudinem esse putauerunt
,
et hanc ad sapientem pertinere uolebant.
At nos uerę quoque ęternęque beatitudini gaudium attribuimus et in Deo lętitiam perpetuam-que iocunditatem,
amorem etiam et mutuam inter beatos charitatem atque perfectam.
Repudiata itaque gentilium fatuitate |
sapientiam quam non homo sed Deus docuit sequamur.
hanc diuitiis,
hanc rebus omnibus anteponamus.
Melior est acquisitio eius
doctrinę sapientia |
efficit beatos.
Qvae sapientia est vitanda.
Caput VII
Hanc autem uerissimam sapientiam,
quam Deo tradente accepimus,
quo attentius accuratius-que amplectamur,
quęrendum restat,
quęnam sit illa quam cauere debemus,
indigna quidem hoc nomine,
cum uerius stulticia sit dicenda quam sapientia.
Est igitur quędam sapientia,
quę mundana siue secularis dicitur,
de qua Apostolus:
quia gentilitas desiit uictimarum cruorem demonibus fundere,
ubi in Christo Deum cognouit,
quem in spiritu coepit adorare.
Adhuc tamen ista infidelitatis sapientia in illis perseuerat,
qui somnia sortes-que obseruant |
et naturas hominum ex stellarum influxibus pendere iudicant |
et incantationibus diaboli magis quam piis Ecclesię precibus
delectantur.
In his omnibus stultus sit oportet,
qui apud Deum sapiens esse desyderat.
In his omnibus stultus sit oportet,
qui apud Deum sapiens esse desyderat.
Fuit et alia inter gentiles sapientia,
ueri quidem inquirendi supra quam dici queat
studiosa,
sed plane inanis cassi-que laboris,
cum inuestigare illud nequaquam potuerit,
quod nisi Deo monstrante scire nemo poterat.
Ista autem erat philosophorum professio circa ipsam hominis
beatitudinem uarie sentientium (ut diximus) atque delirantium.
cum non in cęlo sed in terra illam constituerent,
quęrentes ubi non erat |
et ubi esset nescientes.
de his psalmista ait:
Defecerunt scrutantes scrutinio.
His nonnulli quoque ex nostris mihi similes uidentur,
quibus non est satis nosse quomodo ueram perfectam-que beatitudinem
assequi possint,
sed altiora se indagare conantur |
et ea quidem quę nisi fides teneat,
ratio non explicat,
curiosius perscrutari solent.
Vnde fit,
ut plerunque ab eo etiam quod recte didicerant aberrent |
et dum Christum se
plerunque ab eo etiam quod recte didicerant aberrent |
et dum Christum se tenere putant,
de manibus elapsum non animaduertant.
Plena periculi est talis sapientia |
ideo-que uitanda.
cum scriptum sit:
Scrutator maiestatis opprimetur a gloria.
Et iterum:
Non plus sapias quam necesse est,
ne obstupescas.
Caue igitur nimis altum sapere,
ne forte uel cum hereticis Vetus Instrumentum damnes uel cum Iudeis
Nouum |
et
Peribunt utique heretici et Dei iudicio condemnabuntur,
qui terrena sapiebant.
hoc enim Idumea interpretatur.
et Iudei qui cum Esau aduersabantur fratri eius Iacob,
id est, cum synagoga Ecclesię Christi,
ad quam credentem primogenita credere nolentium benedictiones-que transierunt.
Illud quoque ad hereticorum infidelitatem spectare arbitror quod Salomon ait:
Ciuitates munitas occupabit sapiens |
et destruet munitionem in qua confidebant impii.
Omnia
ad hereticorum infidelitatem spectare arbitror quod Salomon ait:
Ciuitates munitas occupabit sapiens |
et destruet munitionem in qua confidebant impii.
Omnia quippe impietatis dogmata,
quę illi syllogismis captiosis-que dialecticę conclusiunculis munientes insuperabilia esse putabant,
Dei sapientia--- Christus--- sua uirtute superauit et euertit.
Arrii, Sabellii, Euticetis, Manichei reliquorum-que omnium prauitas
defecit |
sola Machumetana
dogmata,
quę illi syllogismis captiosis-que dialecticę conclusiunculis munientes insuperabilia esse putabant,
Dei sapientia--- Christus--- sua uirtute superauit et euertit.
Arrii, Sabellii, Euticetis, Manichei reliquorum-que omnium prauitas
defecit |
sola Machumetana extat,
ne ipsa quidem diu permansura.
dicente Domino:
Omnis plantatio,
quam non plantauit Pater meus cęlestis, eradicabitur.
Sed sunt et in Ecclesia fortasse non pauci,
qui sibi
meus cęlestis, eradicabitur.
Sed sunt et in Ecclesia fortasse non pauci,
qui sibi sapientes uidentur,
ita ut interdum contradicere audeant catholicę ueritati,
apud ignaros admirationem sui facturi,
quasi qui acutius aliquid sagacius-que explorarint |
quam illi qui iampridem
probati recepti celebres-que habentur.
In istos reclamat Esaias dicens:
Vę qui sapientes estis in oculis uestris |
et coram uobismetipsis prudentes!
Apud Deum enim et insipientes et
fortasse non pauci,
qui sibi sapientes uidentur,
ita ut interdum contradicere audeant catholicę ueritati,
apud ignaros admirationem sui facturi,
quasi qui acutius aliquid sagacius-que explorarint |
quam illi qui iampridem
probati recepti celebres-que habentur.
In istos reclamat Esaias dicens:
Vę qui sapientes estis in oculis uestris |
et coram uobismetipsis prudentes!
Apud Deum enim et insipientes et imprudentes sunt,
qui temeraria pręsumptione abducti ad ostentationem ingenii
pręsumptione abducti ad ostentationem ingenii magis quam ad ueritatis confirmationem
loquuntur.
Porro omnis disciplina quę cum Euangelio non conuenit,
inutilis est,
sapientem facere non potest |
ideo-que nec beatum.
Poesis fabellarum fictionibus exhuberat,
oratoria ad gratiam loquendi artem pręfert ,
astronomia cęli syderum-que motibus et exinde futurorum diuinationibus
scatet,
philosophia
Euangelio non conuenit,
inutilis est,
sapientem facere non potest |
ideo-que nec beatum.
Poesis fabellarum fictionibus exhuberat,
oratoria ad gratiam loquendi artem pręfert ,
astronomia cęli syderum-que motibus et exinde futurorum diuinationibus
scatet,
philosophia sapientię studio gloriatur,
cum causas rerum naturam-que conquisierit.
Sed cum nulla doctrinarum istarum qui hominis finis sit recte uere-que
iudicare uideatur,
nemini
Poesis fabellarum fictionibus exhuberat,
oratoria ad gratiam loquendi artem pręfert ,
astronomia cęli syderum-que motibus et exinde futurorum diuinationibus
scatet,
philosophia sapientię studio gloriatur,
cum causas rerum naturam-que conquisierit.
Sed cum nulla doctrinarum istarum qui hominis finis sit recte uere-que
iudicare uideatur,
nemini discendas dicerem nisi aliqua in parte diuinę quoque sapientię
scientiam adiuuarent.
Operęprecium erit igitur de his
,
astronomia cęli syderum-que motibus et exinde futurorum diuinationibus
scatet,
philosophia sapientię studio gloriatur,
cum causas rerum naturam-que conquisierit.
Sed cum nulla doctrinarum istarum qui hominis finis sit recte uere-que
iudicare uideatur,
nemini discendas dicerem nisi aliqua in parte diuinę quoque sapientię
scientiam adiuuarent.
Operęprecium erit igitur de his tantum capere quantum fideli
institutioni conuenire constabit,
cętera ne noceant respuere.
eruditionis talentum in terra defodiant,
sed illic dispensent,
unde cum usuris exigi possit |
et Domino cui negociantur,
plurimum lucri accedat.
Laxent igitur retia sua in capturam:
alios doceant quod ipsi didicerunt,
et non sibi solum,
sed aliis etiam prodesse studeant |
tanto-que accepto beneficio se dignos pręstent.
Vt quid enim bonum sapientię tu qui Dei benignitate sapientiam adeptus es,
si cum proximis non communicas?
si nihil inde tibi deperit,
si communicatum etiam augetur et excrescit?
Quis est enim
Cassus pene labor est |
multa didicisse,
et postquam didiceris obmutescere.
unde alii meliores effici queant.
Qui enim fecerit et docuerit sic,
hic magnus uocabitur in regno cęlorum.
Ipse Dominus noster Christus docuit |
nec apostolos suos passus est desidia ocio-que torpere,
sed Spiritu Sancto repletos per diuersas orbis partes dimisit,
ut errantes docendo in uiam ueritatis reuocarent.
atque illos quidem non itineris labor,
non persecutionis immanitas ab officio deterruit |
et te pigebit illorum saltem,
a quibus nihil mali metuis,
tuę
illorum saltem,
a quibus nihil mali metuis,
tuę sapientię medicamenta conferendo |
saluti consulere?
et multorum animas Domino tuo lucrari?
Satis hęc de sapientia.
nunc simplicioribus detegamus inimici dolos carnis-que pugnas,
ne ab iis incauti imprudentes-que superentur.
De demonum natura.
Caput IX
Sed enim quo facilius callidissimi hostis machinamenta deuitemus,
metuis,
tuę sapientię medicamenta conferendo |
saluti consulere?
et multorum animas Domino tuo lucrari?
Satis hęc de sapientia.
nunc simplicioribus detegamus inimici dolos carnis-que pugnas,
ne ab iis incauti imprudentes-que superentur.
De demonum natura.
Caput IX
Sed enim quo facilius callidissimi hostis machinamenta deuitemus,
operęprecium erit |
prius naturam eius
De demonum natura.
Caput IX
Sed enim quo facilius callidissimi hostis machinamenta deuitemus,
operęprecium erit |
prius naturam eius mores-que cognoscere.
Demones igitur spiritus sunt |
nocendi cupidi,
iusti expertes,
fastu elati,
astu callidi,
inter cęlum terram-que habitantes,
donec postremo ad inferna detrudantur.
ut tanto eant inferius,
quanto altius efferre sese
hostis machinamenta deuitemus,
operęprecium erit |
prius naturam eius mores-que cognoscere.
Demones igitur spiritus sunt |
nocendi cupidi,
iusti expertes,
fastu elati,
astu callidi,
inter cęlum terram-que habitantes,
donec postremo ad inferna detrudantur.
ut tanto eant inferius,
quanto altius efferre sese conati sunt.
Qui ut ei cuius iudicio ad hęc ima deiecti
sunt aduersentur,
homini inuident |
atque illos maxime infestant,
quibus beatitudinem,
quam
cernimus.
Magnarum autem uirium esse illos ostendit |
principatum et potestatem et regimen eis attribuens.
non hoc tamen in omnes homines,
sed in illos duntaxat,
qui tenebrę sunt.
In illos uero qui lux sunt,
ius nullum habent,
nisi tentandi incitandi-que ad peccandum,
ut et ipsi relicto bene agendi lumine malignę actionis tenebras
diligere incipiant,
et cum id fecerint,
tunc etiam ipsis dominentur ac pręsint.
Aequum est enim ut qui ab innocentia recedendo sub potestate Dei esse
noluerit,
diaboli subdatur potestati.
plus pręmii mereantur,
et illi uicti si ad poenitudinem non redierint,
tanto iustius crucientur,
quanto diutius expectati sunt ut redirent.
Pręterea si demonis potentiam ex testimonio Scripturarum pensare
uolumus,
profecto homini intolerandam insuperabilem-que esse inueniemus.
intolerandam insuperabilem-que esse inueniemus.
esse inueniemus.
maxima sint,
maximam demonis uim significare uidentur.
et elephas quidem demones aerios designat,
cętus aqueos.
Nam in utroque elemento habitare feruntur.
Nemo itaque mortalium tantę uirtutis est |
tantę-que constantię,
qui eorum uiribus ualeret resistere,
nisi ut ualeamus Deus pręstaret,
coercens illorum robur |
et nostram simul adiuuans imbecillitatem.
Stultus est igitur,
qui non totam resistendi spem atque uincendi in Deo posuerit.
quę utique cuncta humana subuerteret,
nisi freno arbitrii diuini compesceretur.
qui ueritas est,
per elationem mentis recessit.
Timendus est ergo ut homicida,
cauendus ut mendax.
Nam etiamsi quando uera loquitur,
mendax proposito est.
quoniam ne uerum quidem ueri dicendi studio exprimit,
sed cura fallendi.
ut postquam per nonnulla uere prędicata syncere-que monstrata fidem
uerbis adeptus fuerit,
credulos tandem in foueam pręcipitet erroris.
Idem quanuis intimas hominum cogitationes ignoret,
eas tamen per exteriores motus atque gestus iudicat et
nasci ac uiuere
credimus,
non ad suam ipsorum qui damnandi sunt,
sed ad illorum qui saluandi utilitatem.
ut cum nullo malorum odio,
nulla persecutione,
nullis iniuriis |
a iustitię pietatis-que proposito repelli potuerint,
multo plus gratię sibi apud Deum comparent |
quam comparassent,
si nihil in uita aduersi paterentur.
Ad hęc ipsa summi rerum Opificis prouidentia cum bona multa condidisset,
etiam mala quędam his
eas
in ligno crucis?
Potestas quidem diaboli per crucem Christi ita fracta et triumphata
est,
ut eos ille dimittere liberos fuerit coactus,
quos ei primorum parentum crimine corrupta origo subdiderat.
quos-que idem idolorum cultura subuersos iugo perniciosę seruitutis
oppresserat.
Cessauit itaque mundus demones pro diis habere post Euangelii
uulgationem.
cessauit et infernus esse fidelium animarum receptaculum,
cum Christus in cruce se confitentibus promittere coepit
Ad hęc ut plenius demonum deprauata natura nobis nota sit,
scrutemur in Scripturis,
quam uarie aliquando appellati fuerint |
et ipsa nominum diuersitas diuersa illorum uitia monstrabit.
atque ut a propriis peculiaribus-que incipiamus.
demon
Demones uocantur,
non quia daemones, id est scientes sint,
sed dimenin,
filię,
quę quantumuis afferas non satiantur ,
nisi libido et auaritia?
quibus qui illaqueatus fuerit,
ei diabolus erit uere sanguisuga |
exhauriens eius sanguinem per concupiscentiam |
et spiritum per concupiscentię adimpletionem,
ut corpori simul animę-que noceat.
Serpens. Scorpio
Idem serpens dicitur et scorpio.
Mera enim uenena sunt,
quicquid ille suadet.
Huius tamen periculi metu seruos suos liberat Saluator dicens:
Ecce dedi uobis potestatem
sum lux mundi.
Vlula enim nocturna est auis.
Syrena
Denique Sirena tibi est in delubris uoluptatis,
si cantibus amatoriis delectaris |
cytharę-que sono ad lasciuia carnis concitante.
Aiunt enim Sirenas olim in Siculo littore uiros pręternauigantes cantu demulcere et consopitos laniare solitas.
facile ab his capietur,
qui obturatis uelut Vlysses auribus non pertransierit.
patria facit,
qui suę consentiunt tentationi.
Quis unquam tam terribilium bestiarum,
tam malignorum spirituum |
uel sęuitias uel dolos posset euadere,
nisi periclitantibus Dominus opem afferret,
nisi furorem eorum uis diuina cohiberet
astum-que reprimeret?
De nominibvs demonvm pvblicae dignitatis.
Caput XIII
Et hęc quidem a brutis animalibus mutuata nomina.
illa ab
Quid autem amarius heretica prauitate?
Hereticorum igitur Seon iste rex est,
ut cum illo simul pereant,
si ab eo ad Christum qui ueritas est,
non conuertentur.
Hic est ille Seon superbus,
qui fideles Israhelitas non sinit in pace transire per fines regni sui
|
obstat-que armatus,
inito tamen pręlio succumbit.
Tentare enim demon sanctos potest,
uincere non potest,
Deo cui seruiunt protegente.
Hic idem est Balach rex Moabitarum,
qui Balaam diuinum compellebat,
ut fideli populo malediceret.
cui autem Deus benedixerat,
ei Balaam maledicere
auersos deuorare.
Rex Gai
Idem est rex Gai.
Gai pręruptum dicitur siue uorago,
quę est infernus, demonum domicilium.
Hunc regem Gai Iesus in bello uictum cepisse memoratur |
cruci-que affixisse,
exercitum eius fudisse,
urbem uero igni succendisse.
Ducem ergo Iesum sequamur,
atque aduersus regem Gai bellando pręualebimus |
et si nos uexillum ferre crucis uiderit,
in qua Iesus noster semet crucifigendo illum
Veniat, inquit, gladius regis Babylonis.
Hoc gladio impios concidendos minatur Dominus,
nisi corrigantur.
In Naum propheta dicitur:
Clypeus fortium eius ignitus .
Iste ignitus clypeus homines urget in libidinem,
ut per stupra adulteria-que traductos mactet gladius exacutus.
Turpis enim uoluptatis finis est interitus.
breuissimum est quidem quod delectat,
quod autem torquet et excruciat,
ęternum est.
Rursum in Ezechiele mons Seyr nuncupatur:
Hęc dicit Dominus Deus:
Ecce ego ad te, mons Seyr!
Et extendam
sed diabolum repellendum.
Reor hunc ipsum ab Apostolo profundum dici,
ubi ad Ephesios scribens ait:
Vt possitis comprehendere quę sit latitudo et longitudo et
profundum et altitudo,
hoc est,
ut queant intelligere et ista media que in latum longum-que tenduntur,
et quę in imum potestates inferas,
et quę in sublime | angelicas uirtutes.
ut uidelicet pręsentia bene disponant ratione futurorum,
in quibus necesse est |
aut supplicia pati |
aut beatitudine perfrui.
Ad hęc
Reor hunc ipsum ab Apostolo profundum dici,
ubi ad Ephesios scribens ait:
Vt possitis comprehendere quę sit latitudo et longitudo et
profundum et altitudo,
hoc est,
ut queant intelligere et ista media que in latum longum-que tenduntur,
et quę in imum potestates inferas,
et quę in sublime | angelicas uirtutes.
ut uidelicet pręsentia bene disponant ratione futurorum,
in quibus necesse est |
aut supplicia pati |
aut beatitudine perfrui.
Ad hęc pluuiam illam et flumina
sit,
hic ille est,
cui nomina mille,
mille nocendi artes.
Cuius uiribus quis resistet?
cuius insidias quis euitabit?
nisi qui fidei spei-que et reliquarum uirtutum armis munitus fuerit.
et cum aduersario congressurus uincendi fiduciam non in se,
sed in Deo habuerit.
Hęc de nominibus |
nunc reliqua distinctius dispositius-que consideranda sunt.
insidias quis euitabit?
nisi qui fidei spei-que et reliquarum uirtutum armis munitus fuerit.
et cum aduersario congressurus uincendi fiduciam non in se,
sed in Deo habuerit.
Hęc de nominibus |
nunc reliqua distinctius dispositius-que consideranda sunt.
Quod tentationes pati necesse sit, maxime circa principia conuersionis.
Caput XVI
Quamdiu in corpore uiuimus,
aut a diabolo |
aut a sensuum
Eos etenim nequissimi spiritus |
uel per insomnia illudere contendunt |
uel per horrendas apparitiones terrere |
uel per blandimenta turpis uoluptatis irretire |
et quanuis uicti semper discesserint,
semper rursum ad pugnam armantur |
semper-que occasionem nocendi quęrentes nusquam absunt,
repulsi astant,
fugati redeunt.
dicta facta-que nostra,
gestus insuper ac motus speculantur.
quę si ad malum inclinari uiderint lętantur |
et modis omnibus ad perpetrandum scelus urgent.
in summa facere
uel per horrendas apparitiones terrere |
uel per blandimenta turpis uoluptatis irretire |
et quanuis uicti semper discesserint,
semper rursum ad pugnam armantur |
semper-que occasionem nocendi quęrentes nusquam absunt,
repulsi astant,
fugati redeunt.
dicta facta-que nostra,
gestus insuper ac motus speculantur.
quę si ad malum inclinari uiderint lętantur |
et modis omnibus ad perpetrandum scelus urgent.
in summa facere nequimus,
quin illi omni loco,
omni tempore circa nos sint,
nobiscum-que
redeunt.
dicta facta-que nostra,
gestus insuper ac motus speculantur.
quę si ad malum inclinari uiderint lętantur |
et modis omnibus ad perpetrandum scelus urgent.
in summa facere nequimus,
quin illi omni loco,
omni tempore circa nos sint,
nobiscum-que commorentur.
uicit auaritia,
Petrum timor,
filios Zebedei honoris appetitio,
quosdam quis ex ipsis maior esset contentio,
quosdam Dominicę resurrectionis in credendo ambiguitas.
Ex omnibus tamen unus Iudas periit,
quia ueniam desperauit.
Cęteris uero benignitas Domini subuenit |
ueniam-que indulsit.
quia et ambitionem conuerterunt in humilitatem |
et contentionem in concordiam |
et dubitationem in fidei firmitatem |
et metum in audaciam,
etiam inter sęuientes tyrannos Christum confitendo.
iam certe altius promoueri merebimur,
ut uidelicet inter decuriones |
uel centuriones |
uel tribunos etiam ac duces censeamur.
Quo si peruenire cupimus,
ipsa militię nostrę rudimenta atque principia fortiter constanter-que nobis exequenda sunt |
nec
Tentauit Deus Abraham ut obedientissimum sibi esse ostenderet.
Tentauit filios Israhel,
quemadmodum in Deuteronomio legitur,
quadraginta annos per desertum deducendo.
ut notum foret,
quantę constantię sint in illis obseruandis,
quę sibi mandata pręcepta-que erant.
unde in psalmo dicitur:
Quare de istorum tentationibus nobis assidue aduersantibus nunc est tractandum.
et prius quidem de ipsa diaboli tentatione,
qui carni simul insidiatur et spiritui.
Aperiamus igitur dolos eius tendiculas-que et laqueos,
ut deprehensis inimici fallaciis facilius euitetur mortis periculum |
et certius uitę ęternę bonum speretur.
Diabolus
li. 31 notandum
periculum |
et certius uitę ęternę bonum speretur.
Diabolus
li. 31 notandum
Hic est ille teterrimus pharao,
qui nos uetat exire de Aegypto |
seculi-que uanitatibus renunciare |
et Moysen sequi in desertum |
ac tandem Iesu duce Promissionis Terram intrare.
Hic est leo rugiens,
qui circuit quęrens quem deuoret.
Hic est fur et latro,
qui non uenit nisi ut furetur et mactet.
hic est denique lupus rapax,
Dominico ouili semper
pacem offerenti credas.
erit suspicio,
illi qui ętate et sapientia pręstant erunt consulendi,
ex eorum sententia |
iudicium faciendum.
Arrogantis est dubiis in rebus proprio sensu niti |
et aliorum nolle audire consilia.
facile-que erroribus patet,
qui suę semper plus tribuit |
quam prudentię alienę.
Vbi autem non auri neque argenti,
sed quod preciosius est,
animę periculum imminet,
etiam tuta metuere sapientis est.
Qvod diabolo imminvtae sint vires.
Caput
terrę theatro missi sumus,
ut neque fortes nisi pręcedentibus meritis mercedem accipiant |
neque ignaui mulctam,
nisi cum ab hoste uicti apparuerint.
Non est ociosa Dei militia.
placuit ei fideles suos laboribus,
fatigationibus,
erumnis,
persecutionibus,
malorum odiis iniuriis-que experiri.
Vnde angelus ad Tobiam:
Et, si tanta est Deo cura salutis nostrę,
ut suos angelos pędagogos nostros esse uoluerit,
haud multum timendus est mortis machinator diabolus.
quia semper uincemus,
si semper angeli de cęlo nobis missi monitis inspirationibus-que parebimus |
et a Domini nostri mandatis nunquam discedemus.
Omnem igitur uincendi spem in Deo collocemus.
et quoties uincimus,
ei soli uictorię gloriam dedicemus,
ei gratias agamus |
dicamus-que cum psalmista:
si semper angeli de cęlo nobis missi monitis inspirationibus-que parebimus |
et a Domini nostri mandatis nunquam discedemus.
Omnem igitur uincendi spem in Deo collocemus.
et quoties uincimus,
ei soli uictorię gloriam dedicemus,
ei gratias agamus |
dicamus-que cum psalmista:
Nos ergo qui in Christum credimus,
qui Dei Filium confitemur,
tantę in nos inimici inuidię non ignari,
quoties delinquendi concupiscentia mentem solicitari coeperit,
meminerimus dolos esse carnificis nostri |
nihil-que agamus,
in quo Deum offendi nouimus |
et ob quod si egerimus,
de altitudine paradisi quam speramus,
in abyssum inferni quam timemus,
deturbandos nos esse certum sit.
Cum itaque molestior difficilior-que sese ingesserit tentatio |
et cordis intima lacessere coeperit,
tunc
mentem solicitari coeperit,
meminerimus dolos esse carnificis nostri |
nihil-que agamus,
in quo Deum offendi nouimus |
et ob quod si egerimus,
de altitudine paradisi quam speramus,
in abyssum inferni quam timemus,
deturbandos nos esse certum sit.
Cum itaque molestior difficilior-que sese ingesserit tentatio |
et cordis intima lacessere coeperit,
tunc ieiunium nobis pro scuto sit,
pro gladio oratio,
dicente Domino:
Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione.
Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum
ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum tentatorem uicit.
Et idem:
Vigilate, inquit, et orate,
ne intretis in tentationem!
Apostoli quoque, cum naufragium timerent,
dormientem illum clamoribus excitant.
Adiuua nos, inquiunt, Domine,
perimus.
tunc ipso uentis fluctibus-que imperante facta est tranquillitas.
Nulla est igitur tam grandis tentatio quam Deum deprecando non
uinces.
et rursum nulla tam parua,
a qua non superaberis propriis uiribus confidendo.
Quare in Deo sperans ora et dic:
quanto uiolentiorem motum intra se senseris,
tanto ardentius auxilium inuoca.
Iosaphat ab inimicis circumdatus clamauit ad Dominum,
et illis protinus auersis liberatus est.
Ita et tu si toto cordis affectu precatus fueris,
inimici aduersum te machinamenta statim dissoluentur |
te-que omni molestia liberum ac pristinę quieti restitutum continuo cognosces.
Cum-que hoc tibi contigerit,
Deo gratias age,
qui tam cito Sathanam pedibus tuis subiecit.
Nisi enim ille opem tibi laboranti miseratus attulisset,
nunquam uicisses.
Tanta est autem
circumdatus clamauit ad Dominum,
et illis protinus auersis liberatus est.
Ita et tu si toto cordis affectu precatus fueris,
inimici aduersum te machinamenta statim dissoluentur |
te-que omni molestia liberum ac pristinę quieti restitutum continuo cognosces.
Cum-que hoc tibi contigerit,
Deo gratias age,
qui tam cito Sathanam pedibus tuis subiecit.
Nisi enim ille opem tibi laboranti miseratus attulisset,
nunquam uicisses.
Tanta est autem Domini nostri erga nos benignitas,
ut etiam pro eo quod ipso adiuuante uincimus,
remuneret uictores |
et caro?
quia caro ex Adam qui peccauit propagata est,
animam uero et spiritum non ab Adam,
sed a Deo accepimus.
Iccirco spiritus expetit ea quę Deo placent,
caro autem magis illa concupiscit,
quę ipsam delectant,
et ad peccandum est prona,
quia traducitur de peccato.
tanta-que eius uis est aduersus spiritum,
ut luctanti repugnare spiritus ipse per se non
sufficeret,
nisi uirtus diuina quę illum creat |
et creando infundit |
et infusum conseruat,
etiam periclitantem adiuuaret.
Quis me liberabit, inquit Apostolus,
de corpore
sed aratrum tenens adhuc post tergum respiciat.
si non respiceret,
non iam pręterita neque pręsentia,
sed futura cogitaret.
Abscindamus igitur et proiiciamus procul a nobis membra scandalizantia |
nullius-que rei afficiamur studio,
quę propositum vitę sanctioris turbet |
et charitatis ardorem,
quem Deo debemus restinguat .
nequitia,
assiduum nobis cum uitiis bellum est.
Nunquam igitur quiescamus,
semper repugnemus.
quamdiu repugnamus uincimus.
quoties autem quiescimus non quiescente aduersario superamur.
et irruentibus malis dissipantur bona |
nihil-que homini illi relinquitur,
qui carnis cupiditatibus ultro se subiicit.
euenit-que ei quod dictum est per prophetam:
Nunquam igitur quiescamus,
semper repugnemus.
quamdiu repugnamus uincimus.
quoties autem quiescimus non quiescente aduersario superamur.
et irruentibus malis dissipantur bona |
nihil-que homini illi relinquitur,
qui carnis cupiditatibus ultro se subiicit.
euenit-que ei quod dictum est per prophetam:
est per prophetam:
Madian aduersus Israhel.
is uidelicet qui se cultui dedicauit diuino,
subuerti sinatur a nequitia.
De reparatione lapsi.
Caput XXII
Cęterum siquando uicti superati-que fuerimus,
ad poenitentię remedia conuertamur.
nec desperemus aduersus uictores uictoriam,
si ab iis, quibus manum dedimus,
deficere uoluerimus,
atque ad illa transfugere,
quę insipienter dereliquimus.
dum licet fugit |
et ad studium se confert uirtutum ?
Sed ne rursum in eodem luto more porcorum relabamur,
non ociose neque segniter est agendum.
Nam sicut per negligentiam uicti fuimus,
ita per sedulitatem curam-que certandi uincemus.
Cuius rei nequaquam ignarus Apostolus admonet et ait:
galeam salutis assumite |
et gladium spiritus,
quod est uerbum Dei,
per omnem orationem et obsecrationem |
orantes omni tempore in spiritu |
et in ipso uigilantes in omni instantia.
Profecto, qui armis istis contra carnis infestationes demonum-que
dolos munitus fuerit,
sicut mons Syon non mouebitur in ęternum.
Erit ueluti turris fortitudinis a facie inimici |
et tanquam nauis ualidis compacta trabibus |
pertransiens mare istud magnum et spaciosum,
nec fluctibus fracta |
nec procellarum turbine subuersa.
Siquando
non mouebitur in ęternum.
Erit ueluti turris fortitudinis a facie inimici |
et tanquam nauis ualidis compacta trabibus |
pertransiens mare istud magnum et spaciosum,
nec fluctibus fracta |
nec procellarum turbine subuersa.
Siquando tamen ingrauescere carnis pugna |
spiritum-que uehementius lacessere coeperit,
caro ipsa tenuanda erit ieiunio,
fatiganda laboribus,
domanda uigiliis,
orationumque pernoctationibus quasi uinculis
constringenda.
huiuscemodi stimulos calcitrare.
Lasciuienti iumento adde onus,
et quietius incedet.
subtrahe aduersario uires,
et desinet esse molestus.
Semper autem obstandum est principiis.
Inueterata enim difficilius corriguntur,
nouella euelluntur facilius |
euulsa-que arescunt.
Pręterea et locum illum et hominem quantum potes declina,
in quo uel delinquendi periculum |
uel exercendę uirtutis impedimentum times.
ab homine isto exteriori,
qui interiorem hominem ad similitudinem tuam factum,
inique et fraudulenter quęrit subuertere,
per uoluptatis illecebras,
per concupiscentię blandimenta trahere me nititur,
ut peccem tibi et peream.
Ab his ergo mei tui-que aduersarii insidiis libera me!
Esto mihi in Deum protectorem |
et in locum munitum,
ut saluum me facias.
Ventum, Domine, ualidum,
quo in diuersum impellor metuo |
et iam inter frementes undas mergi incipiens ad te clamo.
Tu igitur miseratus dexteram tuam extende |
et sicut
non solum carnis concupiscentias auertes atque
fugabis,
uerum etiam uirtutibus magis proficies.
Testatur hoc Propheta ad Deum dicens:
lasciuientes malarum cupidinum titillationes inuictus.
Ad ipsum igitur mente conuersus dicas:
Benedictus Dominus Deus,
qui non dedit nos in captionem dentibus eorum;
hoc est, in predam uoluptatum illecebris
delinimentis-que uitiorum.
Quibus tu impugnabare,
ut Domino tuo peccares |
et cęli terrę-que conditoris maiestatem offenderes.
Ad hęc, quoniam diuinis quoque disciplinis instructus uincere
didicisti,
ne ingratitudinis arguaris,
illud
ipsum igitur mente conuersus dicas:
Benedictus Dominus Deus,
qui non dedit nos in captionem dentibus eorum;
hoc est, in predam uoluptatum illecebris
delinimentis-que uitiorum.
Quibus tu impugnabare,
ut Domino tuo peccares |
et cęli terrę-que conditoris maiestatem offenderes.
Ad hęc, quoniam diuinis quoque disciplinis instructus uincere
didicisti,
ne ingratitudinis arguaris,
illud quandoque tecum repetas:
Ingratus est igitur tentationum uictor,
qui Deo acceptum non refert quod uicerit.
Et si laudem uictorię sibi arrogare non dubitet,
uictus est temeraria inanis glorię cupiditate,
dum-que se non lapsum fuisse gloriatur,
labitur et delinquit.
Vnde abhorrens ab ista iactatione sanctus propheta Dauid clamat:
ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo.
Non est autem esca neque potus regnum Dei.
edemus ergo et bibemus non corporalia sed spiritalia alimenta,
diuini conspectus perennem et nunquam defuturam dulcedinem |
ineffabilis-que claritatis gloriam.
Et hęc quidem erit militię nostrę merces,
si modo uictores et non uicti de isto certaminis campo,
in quo nunc positi sumus,
decesserimus.
Qvod oportet nos
dignatus est fieri hominis filius,
qui Deus erat factus est homo.
In Bethleem exiguo oppidulo nasci uoluit,
et quidem non in hominum habitaculo,
sed in pecudum stabulo,
non in cunis colore diuerso picturatis auro-que linitis,
sed in pręsepio ad prębenda iumentis pabula lentis uiminibus
contexto.
Cum-que esset Dominus omnium a seruo uoluit baptizari |
ac de se ipso dixit:
Filius hominis uenit,
non ut ministraretur ei,
sed ut
exiguo oppidulo nasci uoluit,
et quidem non in hominum habitaculo,
sed in pecudum stabulo,
non in cunis colore diuerso picturatis auro-que linitis,
sed in pręsepio ad prębenda iumentis pabula lentis uiminibus
contexto.
Cum-que esset Dominus omnium a seruo uoluit baptizari |
ac de se ipso dixit:
Filius hominis uenit,
non ut ministraretur ei,
sed ut ministraret.
Apostolos non de stirpe nobilium,
sed de piscatorum genere sibi adsciuit |
et eisdem pedes lauit.
Hierosolymam intraturus ueterinum
discamus.
De monte descendens mundato leproso iniunxit ne cui diceret.
Cęcis etiam sanatis:
Videte inquit nequis sciat.
Et cum plurimos uario morborum genere laborantes curasset,
ne ipsum manifestum facerent pręcepit.
Cum-que puellam mortuam ad uitam reuocasset,
taceri iussit.
Nonnulli ex discipulis adhuc terrena sapientes:
naturę commune.
ut per ea quę hominis sunt,
hominem agnosceremus,
et quę Dei Deum.
Nam in Christo uel hominem sine Deo |
uel Deum sine homine confiteri |
hereticorum impietas est.
Cum igitur dixit se gloriam suam non quęrere,
nobis insinuauit,
ne hominum plausus laudationes-que uenemur,
sed in omnibus ut Deus laudetur curemus.
Qui enim ab hominibus gloriam quęrunt,
gloriam ueram ac stabilem,
quę a Deo est,
accipere non merentur.
Paupertas
Ad
erit,
qui Christum imitabitur.
Per dies quadraginta ille neque comedit neque bibit,
postea (ut euangelista ait) esuriit.
et tunc quidem diaboli maligna tentamenta uicisse describitur,
ut noscamus ieiunio et esuritione opus esse,
si carnis illecebras demonum-que captiones cupimus superare.
Ante mensam gratias agit,
post mensam hymnum dicit.
ut semper Deum laudemus,
cuius donum est |
et cibus quo uescimur,
et uita qua uiuimus.
Panes ordeaceos
et:
Qui diligit me,
diligetur a Patre meo.
Tunc autem et Christum diligimus |
et a Deo Patre diligimur,
cum ipsum quem peccando offendimus,
poenitendo placamus.
Porro cum etiam inimicis nos benefacere bene-que optare iuberet,
hoc prior ipse pręstitit,
illis a quibus conuitia,
uincula,
flagella,
colaphos,
uerbera,
spinas,
clauos,
fel atque acetum inique passus fuerat,
ignosci postulans |
et sęuitiam illorum sui ignoratione excusans,
ut postea cognita ueritate locum haberent
succurrat,
non quę luxuriam paret.
Porro sicut ipse docuerat,
ita discipulis suis prędicationis officium imposuit dicens:
Euntes docete omnes gentes |
seruare omnia quęcunque mandaui uobis.
Optimi itaque Christi imitatores illi sunt,
qui faciendis ad populum bene beate-que uiuendi sermonibus operam
impendunt |
et quod alios docent,
ipsi pręstant,
ne bonum quod uerbo ędificant,
morum dissimilitudine destruant.
Castitas
Cęlebs pręterea et castus
ędificant,
morum dissimilitudine destruant.
Castitas
Cęlebs pręterea et castus sit oportet Christi discipulus.
Virgo est |
et de Virgine genitus |
et a uirgine baptizatus,
quem sequeris.
ut-que quanti sit apud ipsum uirginitas scias ,
de Ioanne apostolo quia uirgo erat,
in Euangelio dicitur:
Discipulus ille quem diligebat
Iesus.
Nam licet Iesus etiam reliquos omnes
apostolo quia uirgo erat,
in Euangelio dicitur:
Discipulus ille quem diligebat
Iesus.
Nam licet Iesus etiam reliquos omnes diligeret,
de nullo tamen sic est expressum |
sicut de isto,
quem mentis corporis-que puritas commendabat.
Hic solus in sinu Christi cunctis ad mensam sedentibus recubuit,
quia solus fortasse intemeratę uirginitatis laude illi proximior
erat.
Pręcellit autem uirginitas uiduitati |
et uiduitas matrimonio.
deberi regnum Dei:
exauditus.
esse innuit.
ut autem perseuerantius oremus,
factus in agonia prolixius orauit.
Sublatis quoque in cęlum oculis orasse traditur,
ut et tu dum oras,
mentis oculos ad Deum cui supplicas intendas |
et non alio uerba,
alio cogitationes ire sinas.
Parum efficax est lubricę uagę-que mentis oratio |
et non illuc intentę ubi uult exaudiri.
Omnium uirtutum exemplum unus Christus
Ac ne singula perquirere nimis prolixum sit,
omnium uirtutum |
omnis-que sanctitatis cum pręceptum |
tum
sinas.
Parum efficax est lubricę uagę-que mentis oratio |
et non illuc intentę ubi uult exaudiri.
Omnium uirtutum exemplum unus Christus
Ac ne singula perquirere nimis prolixum sit,
omnium uirtutum |
omnis-que sanctitatis cum pręceptum |
tum exemplum |
a Saluatore nostro ac Domino |
et tutius petitur |
et iocundius consideratur.
Christus enim quia ueritas est non errat,
quia bonitas est non fallit,
quia sapientia est nouit omnia,
quia uirtus Dei est potest omnia,
quia denique
Filii abominationum sunt filii peccatorum,
et qui conuersantur secus domos impiorum.
Contagione quippe trahitur uitium si conuersaris cum uitioso.
ac ueluti pestilentię morbus afflatu tactu-que ęgrotantis inficere
solet sanos,
ita infidelium familiaritas plerunque fideli uiro perniciem parit.
Iccirco per os Hieremię clamat nobis Dominus:
Fugite de medio Babylonis,
ut saluet unusquisque animam
Hieremię clamat nobis Dominus:
Fugite de medio Babylonis,
ut saluet unusquisque animam
suam.
et per os Oseę:
Nolite ingredi in Galgala,
et non ascenderitis in Bethauen;
loca uidelicet prophana idolorum-que polluta culturis atque immunda.
Saluator etiam noster et Dominus:
In uiam gentium inquit ne abieritis
|
et:
Cauete a fermento phariseorum.
Hoc idem admonet et hortatur Paulus apostolus dicens:
et hoc apostolorum ipsorum exemplo,
qui cum uidissent incredulos Iudeos Christum nolle recipere,
ab eis discedentes aliis euangelizare Dei uerbum coepere.
Itaque ne perfectis quidem conuenit ad obstinatos accessio,
cum ne in docendo operam perdant,
tum ne molliter blande-que alloquendo fauere
illorum errori uideantur.
Non minus declinandi sunt,
qui in flagitiis obduruerunt.
Peccantem, inquit Dominus, corripe inter te et ipsum.
si te non audierit adhibe alium.
si neque illum audierit,
dic Ecclesię.
si neque Ecclesiam audierit,
sit tibi sicut ethnicus et publicanus!
Pro infideli ergo habeatur,
quem peccasse omnino non poenitet |
qui-que nulla correptione ad emendandum flectitur.
Quod si cum tali conuersari te delectauerit,
mores quoque diligere incipias necesse est.
Alioquin ipsa uitę diuersitas cito uestram dirimet societatem |
et ubi dissimilis intercesserit
Iracundus enim is est,
qui facile ac leuissima de causa irascitur.
Est autem difficile semper irascenti
atque insultanti non aliquando irasci |
et contra furentem non indignari |
et ex indignatione non peccare.
Ita superbo etiam si comes fueris,
arrogans elatus-que euades.
testatur hoc Ecclesiasticus dicens:
rapacem alieni abstinentia |
et non esse tutum probo uiro cum iniquis commorari.
pudico commendabilis redditur.
et quali quisque consortio gaudet,
talis esse et ipse iudicatur.
Optimorum similitudo morum Ionatham iunxerat Dauidi,
Eliseum Elię,
Paulum Petro,
reliquos etiam apostolos innocentia inter se animi-que simplicitas copulauerat.
Solus cum illis nequiuit permanere sacrilegus Iudas,
quia eum,
quem illi amabant,
ipse uendidit.
et hic quidem de grege Domini egressus faucibus
incidit lupi ac periit.
|
de omni re quamcunque petierint,
fiet illis a Patre meo,
qui in cęlis est.
Vbi autem sunt duo uel tres congregati in nomine
meo,
ibi sum in medio eorum.
Porro illi in nomine Christi congregati sunt,
qui pari mente atque animo Christo seruiunt |
et piis orationum actionum-que obsequiis Deo famulantur.
Optimi cuiusque lateri crebro adhęrens,
nunquam non addisces aliquid |
uel dictum sapienter |
uel factum prudenter |
uel obseruatum sancte.
Adde quod neque pręcepta |
neque exempla,
quę litteris mandata
quod neque pręcepta |
neque exempla,
quę litteris mandata legimus,
ita mouent |
ut sanctorum hominum uiua uox |
et pręsens oris aspectus |
et uitę totius tenor oculis expositus ac manifestus.
Miranda siquidem plurimorum gesta audimus,
nonnulla tamen quia difficilia factu ardua-que uidentur,
suspenso animo accipimus,
uix fidem adhibentes relationi alienę.
de his autem quę oculis intuemur,
quę pręsentes inspicimus,
dubitare non est neque ambigere.
aut cuius testimonio credemus,
si nostro contenti non fuerimus?
autem quę oculis intuemur,
quę pręsentes inspicimus,
dubitare non est neque ambigere.
aut cuius testimonio credemus,
si nostro contenti non fuerimus?
Cum igitur nihil certius esse possit |
quam quod ipsi coram audiuimus |
coram-que spectauimus,
nihil etiam magis ad capessendas uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a
|
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a scriptoribus tradita sunt credemus,
tum ardentius quę a nobis uisa cognita-que fuere, imitabimur.
considerantes,
quam munificus,
quam benignus Dominus noster sit,
qui mira quęque operandi confert gratiam
credentibus in se ac sperantibus.
Nisi enim ille bona cuncta
perfectionem hominis imbecillitas nunquam peruenisset.
De pavpertate colenda.
Caput XXVII
Sed gratiam istam accipere non merentur mundi diuitiarum-que amatores.
Vt igitur et sanctorum uirorum consortio digni simus |
et ipsos imitandi donetur nobis facultas,
uictu tantum necessario contenti Christo seruiamus.
Magni animi est caduca contemnere |
et ea quę stabilia ęterna-que sunt sectari.
Si Christi discipuli fieri cupimus,
Sed gratiam istam accipere non merentur mundi diuitiarum-que amatores.
Vt igitur et sanctorum uirorum consortio digni simus |
et ipsos imitandi donetur nobis facultas,
uictu tantum necessario contenti Christo seruiamus.
Magni animi est caduca contemnere |
et ea quę stabilia ęterna-que sunt sectari.
Si Christi discipuli fieri cupimus,
meminerimus quod non de diuitum turba sibi discipulos elegit Dominus,
sed de pauperum grege et egenorum.
Petrus,
Andreas,
Ioannes,
Iacobus |
piscatione uictum sibi quęrebant.
Poterat lapides in gemmas,
in aurum ligna conuertere,
qui de ore piscis fecit staterem repente adesse.
Et tamen semper alieno usus est hospitio,
semper oblata ab aliis stipe sustentatus est.
nudus iacuit in pręsepio,
nudus pependit in cruce |
atque is qui cęli terrę-que erat dominus,
nec sindonem suam habuit,
qua uelaretur mortuus,
nec suum quo conderetur sepulchrum.
Quod si omnium Dominus in tanta rerum egestate in hoc seculo uiuere uoluit,
pudeant sacerdotes,
erubescant episcopi |
amplas sibi ędes
De diuitiarum confidentia.
Caput XXVIII
Ecclesię cura nobis commissa est inquiunt.
ut ergo ipsa Ecclesia ab aduersariorum iniuria tuta sit,
necessarium est nos opibus uiribus-que pollere.
Quasi uero infirmata sit
dextera Excelsi |
et eam Ecclesiam,
quam labore pauperum fundauit et auxit,
pręsidio pauperum tueri nequeat?
seruare non possit?
Dicant igitur,
cum populus Christianus multo grauiores persecutiones
sepulturę,
captiuorum redemptioni,
oppressorum tutelę,
pietatis operibus,
propugnatoribus quoque ac ducibus militię Christianę.
ut comparatis plurium uiribus hostili impietati fortius resistant.
et illi quidem non in se sed in Deo confidendo uestris-que precibus adiuti uincent.
Quamdiu his contraria agitis,
Ecclesiam quoque pati contraria necesse est.
Quę quoniam uobis commendata est,
sanguis eius de manibus uestris requiretur.
quia non quomodo Christus |
neque quomodo apostoli pro illa statis,
sed
est,
sanguis eius de manibus uestris requiretur.
quia non quomodo Christus |
neque quomodo apostoli pro illa statis,
sed qualiter uestra uobis persuadet libido.
non ut oportet uiuendo,
sed potius ut delectat.
Latos agros,
regias domos,
tiriantinas uestes,
auream argenteam-que supellectilem,
phaleratos equos,
uenaticos canes,
nobiles seruos uultis possidere,
non ut Christi discipulos decet,
sed terrę dominos,
et ea rerum copia,
quę nec ueteri |
nec noua Lege conceditur uobis,
abundare.
Nam cum populus
promittitur sacerdotibus,
ut cęlestia tantum affectent,
de cęlestibus prędicent |
et portionem in cęlo consequantur ,
qui in terra diuitias habere noluerunt.
Quare ergo Ecclesię agri, uillę, uici, urbes donatę sunt |
et sacerdotibus episcopis-que distributę?
Certe non ut in his ipsi luxurientur,
sed egenos pascant.
non ut sibi nummos inde congregent,
sed ut inopum turbę dispensent,
ut miserorum necessitati succurrant |
et stipendia quoque militibus ministrent,
qui pro religione,
pro fide,
pro
pauperi et inopi,
et animas pauperum saluas faciet.
et iterum alio loco:
inopia quidem oppressus humiliatur.
Nec de illo qui pauper sub humilitatis palio hypocrisim nutrit,
ut quasi sanctus laudetur ab hominibus.
Hic enim quanto pluris uulgi opinione ęstimabitur,
tanto uilior coram Deo contemptibilior-que apparebit.
Simulata sanctitas aurum adulterinum est,
exterius quidem preciosum apparens,
intus uilissimum existens |
cum frangitur tunc manifestum fit quale fuerit,
et inter rudia ęramenta despectum abiicitur.
sibi defutura.
Caput XXX
quid bibemus,
aut quibus operiemur?
hęc enim omnia gentes inquirunt.
Scit enim Pater uester,
quia his omnibus indigetis.
quęrite ergo primum regnum Dei |
et iustitiam eius,
et hęc omnia adiicientur uobis.
Hoc ueterum nouorum-que nobis euenta confirmant.
populus Israhel
Israheliticus populus cum esuriret,
manna de cęlo nutritus est,
cum sitiret,
aquam de petra repente manantem bibit.
Agar
Agar cum puero eiecta in solitudine angeli indicio ne
angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de maxillę asinę molari aqua effluxit.
Helias. vidua
Elias cum hominum subsidia non haberet,
a coruis pascitur.
et uiduę quę se filios-que suos defraudans panem prophetę porrexerat,
hydria farinę non defecit nec lecythus olei
fuit imminutus.
Helias
Idem propheta,
qui fuit Elias Thesbites,
cum Iezabelem fugeret |
et fame siti-que fatigatus
se filios-que suos defraudans panem prophetę porrexerat,
hydria farinę non defecit nec lecythus olei
fuit imminutus.
Helias
Idem propheta,
qui fuit Elias Thesbites,
cum Iezabelem fugeret |
et fame siti-que fatigatus mori optaret,
somno experrectus reperit ad caput subcinericium panem et uas aquę,
et refocillatus est.
Idem uiginti panibus ordeaceis centum uiros Deo pręstante satiauit,
ita ut etiam superesset.
Daniel
Daniel morti addictus,
et
quinque milia uirorum
exceptis mulieribus ac paruulis reddidit saturata,
et reliquię collectę duodecim cophinos impleuerunt.
Iterum pari miraculo quatuor milia hominum pręter paruulos et mulieres
panibus tantum septem memoratur satiasse |
fecisse-que ut satiatis septem fragmentorum sportę superessent.
modicę fidei,
quia panes non habetis?
nondum intelligitis neque recordamini quinque panum et quinque milium
hominum,
et quot cophinos sumpsistis?
neque septem panum et quatuor milium hominum et quot sportas
sumpsistis?
Dominum omnes sancti eius,
quoniam nihil deest timentibus eum |
diuites eguerunt et esurierunt,
inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.
Quęris quomodo diuites eguerunt?
Ille qui purpura induebatur,
qui laute opipare-que coenitabat,
in inferno sepultus gutta una aquę indiguit.
Rursum quęris quo pacto pauperculi Deo seruientes bonorum conpotes fiant.
Lazarus mendicus erat,
hulcerosus esuriens-que micas illas, quę de diuitis mensa cadebant.
translatus autem in sinum
Quęris quomodo diuites eguerunt?
Ille qui purpura induebatur,
qui laute opipare-que coenitabat,
in inferno sepultus gutta una aquę indiguit.
Rursum quęris quo pacto pauperculi Deo seruientes bonorum conpotes fiant.
Lazarus mendicus erat,
hulcerosus esuriens-que micas illas, quę de diuitis mensa cadebant.
translatus autem in sinum Abrahę in locum beatorum omni bono coepit abundare.
Quis utriusque fine perspecto non dixerit |
et illius infelicissimas diuitias |
et huius felicissimam mendicitatem?
Breuis est
Incipit Liber Quartus Charitatis.
De Charitate erga deum.
Caput I
Quę ad fidei spei-que uirtutem magis pertinere arbitror,
hactenus dicta sunt.
Restat ut charitatis quoque officia Deo adiuuante exponamus.
eas-que simul partes tractemus,
quę illi congruere uidebuntur,
bonis mala more nostro conferendo.
ut legentes,
et quid sequendum sit |
et quid uitandum
De Charitate erga deum.
Caput I
Quę ad fidei spei-que uirtutem magis pertinere arbitror,
hactenus dicta sunt.
Restat ut charitatis quoque officia Deo adiuuante exponamus.
eas-que simul partes tractemus,
quę illi congruere uidebuntur,
bonis mala more nostro conferendo.
ut legentes,
et quid sequendum sit |
et quid uitandum discant.
omittimus,
quantum in nobis est,
quod ad eius dilectionem referri possit.
Diligamus ergo Dominum Deum nostrum toto corde
,
nequid illo charius habeamus;
tota anima ne pro illius nomine corporis
tormenta mortem-que ipsam,
si casus inciderit,
quicquam formidemus;
tota mente,
ut omnis nostra cogitatio omnis-que actio ad unum finem tendant,
placendi uidelicet Deo |
eius-que conspectu perpetuo perenniter-que fruendi.
,
nequid illo charius habeamus;
tota anima ne pro illius nomine corporis
tormenta mortem-que ipsam,
si casus inciderit,
quicquam formidemus;
tota mente,
ut omnis nostra cogitatio omnis-que actio ad unum finem tendant,
placendi uidelicet Deo |
eius-que conspectu perpetuo perenniter-que fruendi.
charius habeamus;
tota anima ne pro illius nomine corporis
tormenta mortem-que ipsam,
si casus inciderit,
quicquam formidemus;
tota mente,
ut omnis nostra cogitatio omnis-que actio ad unum finem tendant,
placendi uidelicet Deo |
eius-que conspectu perpetuo perenniter-que fruendi.
ne pro illius nomine corporis
tormenta mortem-que ipsam,
si casus inciderit,
quicquam formidemus;
tota mente,
ut omnis nostra cogitatio omnis-que actio ad unum finem tendant,
placendi uidelicet Deo |
eius-que conspectu perpetuo perenniter-que fruendi.
Petrus
Isto charitatis genere dilexit Christum suum Petrus,
quando concupiuit cum illo habitare in monte,
quando uiso Iesu super aquas ambulante de naui desiliens ad illum ire contendit solus reliquis in naui residentibus |
admirantibus-que hominis audaciam nihil metuentis,
nisi cum mergi coepisset,
quando etiam ei de sua cruce prędicenti respondit:
Et si me oportuerit mori tecum,
non te negabo.
Tametsi pręstare nequiuerit quod promiserat,
promisit tamen tanquam pręstiturus
permitteret,
continuo mutata sententia:
Domine, inquit, non tantum pedes,
sed et manus et caput.
usque adeo expauit,
ne ab eo separaretur,
quem totis animi affectibus diligebat.
Quando etiam stans pro Domino solus aduersus armatam cohortem strinxit gladium |
percussit-que principis seruum,
plures forsitan percussurus donec inter multorum arma et ipse
concideret,
nisi furentis animum eiusdem Domini iussa repressissent.
Post resurrectionem quoque eius gloriosam,
cum de naui illum in littore stantem agnouisset,
non expectauit donec remigando ad terram
multorum arma et ipse
concideret,
nisi furentis animum eiusdem Domini iussa repressissent.
Post resurrectionem quoque eius gloriosam,
cum de naui illum in littore stantem agnouisset,
non expectauit donec remigando ad terram perueniret,
sed omnis morę impatiens misit se in mare uado-que pręcurrens primus
omnium illi se coniunxit.
Cęteri enim post eum nauigio applicuisse dicuntur.
Et quoniam semper pręcipui erga Dominum suum
amoris ardore flagrauit,
dignus iudicatus
cui cura Dominici gregis committeretur.
fuit,
quę cum animo tum corpore eum secutę de propriis facultatibus (ut
euangelista ait) ministrabant ei.
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
non illam latam,
quę ad pręcipitium tendit perditionis.
Quod si sic aliis quoque agere |
sic-que incedere optas |
et quantum in te est compellis,
uerę dilectionis pręceptum obseruasti,
ęque ac teipsum proximos tuos amando.
Qui uero luxurię deditus perniciosas mortiferas-que
sequitur uoluptates |
atque ad eas usurpandas cęteros hortatur,
certum est ab illo neque se quidem
tendit perditionis.
Quod si sic aliis quoque agere |
sic-que incedere optas |
et quantum in te est compellis,
uerę dilectionis pręceptum obseruasti,
ęque ac teipsum proximos tuos amando.
Qui uero luxurię deditus perniciosas mortiferas-que
sequitur uoluptates |
atque ad eas usurpandas cęteros hortatur,
certum est ab illo neque se quidem ipsum diligi |
neque proximum suum.
Hic nempe seipsum non modo non diligit,
sed etiam odit maxime,
cum nemo ei capitalior hostis sit |
quam ipse sibi,
quandiu uitiis malę-que
sequitur uoluptates |
atque ad eas usurpandas cęteros hortatur,
certum est ab illo neque se quidem ipsum diligi |
neque proximum suum.
Hic nempe seipsum non modo non diligit,
sed etiam odit maxime,
cum nemo ei capitalior hostis sit |
quam ipse sibi,
quandiu uitiis malę-que animi libidini seruit.
Quid enim magis noxium esse potest homini quam peccatum?
per quod et bonum summum amittitur |
et ad summum malum peruenitur.
Vera est igitur illa charitas,
qua tum nosipsos |
tum
suos cauere uolens Dominus ait:
Igitur sicut Christus Dominus nos diligit,
ita et nos diligamus nosipsos proximos-que nostros,
non ad pompam,
non ad honores,
non ad delicias |
neque ad opes cumulandas,
sed ad earum rerum exercitationem atque cultum,
quibus eternum cęleste-que bonum comparatur.
In hoc, inquit, cognoscent omnes,
quia discipuli mei estis,
si dilectionem habueritis ad inuicem.
Non ergo loqui linguis neque prophetare |
neque nosse
nos hortatur,
dum consultum uolumus proximorum saluti.
Et certe pręferendum est cuiusque hominis animę perenne bonum caduco et transitorio uitę nostrę bono.
exempli gratia:
sęuiente in christianos persecutione aliquis tormentorum necis-que
metu uidetur Christum negaturus;
tunc tu debes animum eius in spem uitę melioris errigere |
nec pati,
ut te tacente et mortis uitante periculum ille separetur a Christo |
iungatur-que diabolo |
et in ęternum pereat.
Mori tibi multo magis expedit,
ne frater tuus in Tartarum
sęuiente in christianos persecutione aliquis tormentorum necis-que
metu uidetur Christum negaturus;
tunc tu debes animum eius in spem uitę melioris errigere |
nec pati,
ut te tacente et mortis uitante periculum ille separetur a Christo |
iungatur-que diabolo |
et in ęternum pereat.
Mori tibi multo magis expedit,
ne frater tuus in Tartarum corruat |
quam uiuere |
et ei in tanto animę periculo fluctuanti non succurrisse.
Quod nisi ita affectus erga proximum tuum fueris,
pręceptum (ut ego reor) non
Quomodo enim alterum diligis sicut teipsum,
si tibi parcis |
et illum perire permittis?
cum pręsertim patiendo pro Domino et te et illum saluare possis |
et una cum illo ad martyrii coronam peruenire?
Dominus pro seruis passus est,
et tu pro fratre tuo pati recusas?
apostoli-que sententię resistis dicentis:
ita maioris charitatis maius esse meritum |
et apud dilectionis remuneratorem Deum excellentius pręmium.
Vnde Saluator noster notum esse uolens,
quare mulieri peccatrici multa dimisisset peccata,
causam intulit et ait:
Quia dilexit multum.
simul-que subiunxit:
Cui autem minus dimittitur,
minus diligit.
(!) Elemosynę distribuendę ratio
Cęterum in omni uitę necessitate ordo tenendus est indigentibus
subueniendi.
etiam pro persecutoribus orare.
Item cum oportebit pascere esurientes,
potare sitientes,
inuisere infirmos,
suscipere peregrinos,
tegere nudos,
redimere captiuos |
et funerare defunctos.
Atque hęc fere sunt charitatis pietatis-que officia lucis ęternę mercede compensanda,
nisi forte aliquo inanis iactantię fumo infecta fuerint atque obscurata.
de quibus singulis erit suo loco disserendum.
Interim autem etiam inimicos amare a Domino discamus.
Sequitur enim:
Vt sitis filii Patris uestri qui in cęlis est,
qui solem suum oriri facit super bonos et malos.
et pluit super iustos et iniustos.
Vide quanta est huiusce dilectionis merces.
bonum pro malo reddendo filii Dei efficimur |
Deo-que similes reddimur.
Ille solis pluuię-que beneficium,
hoc est temporalium bonorum usum |
tam malis quam bonis communem esse uoluit.
ut et tu charitatem tuam sicut cum amicis ita et cum inimicis
communices,
omnibus prodesse,
nulli nocere
in cęlis est,
qui solem suum oriri facit super bonos et malos.
et pluit super iustos et iniustos.
Vide quanta est huiusce dilectionis merces.
bonum pro malo reddendo filii Dei efficimur |
Deo-que similes reddimur.
Ille solis pluuię-que beneficium,
hoc est temporalium bonorum usum |
tam malis quam bonis communem esse uoluit.
ut et tu charitatem tuam sicut cum amicis ita et cum inimicis
communices,
omnibus prodesse,
nulli nocere cupiens.
Quid autem inter amicorum
hoc est temporalium bonorum usum |
tam malis quam bonis communem esse uoluit.
ut et tu charitatem tuam sicut cum amicis ita et cum inimicis
communices,
omnibus prodesse,
nulli nocere cupiens.
Quid autem inter amicorum inimicorum-que dilectionem intersit declarat dicens:
Si enim diligitis eos qui uos diligunt,
quam mercedem habebitis?
nonne et publicani hoc faciunt?
et si salutaueritis fratres uestros tantum,
quid amplius facitis?
nonne et ethnici hoc faciunt?
diligendus.
Id enim ei potissime optandum censeo,
id pręstandum,
ex quo ab iniuria cessando melior fore speratur |
et correctis tandem moribus creditur salutem consecuturus.
Cęterum si illum qui tibi infensus est,
tam peruersi inhumani-que ingenii esse non ignoras,
ut cum ei benefeceris,
magis aduersum te insolescat,
cum submisse comiter-que responderis,
magis irritetur,
huic tali pręstabis beneficium,
si a beneficiis cessaueris ,
si a mitibus responsis destiteris,
si tacueris,
si
fore speratur |
et correctis tandem moribus creditur salutem consecuturus.
Cęterum si illum qui tibi infensus est,
tam peruersi inhumani-que ingenii esse non ignoras,
ut cum ei benefeceris,
magis aduersum te insolescat,
cum submisse comiter-que responderis,
magis irritetur,
huic tali pręstabis beneficium,
si a beneficiis cessaueris ,
si a mitibus responsis destiteris,
si tacueris,
si denique furentem tacitus pręterieris atque recesseris.
ea duntaxat de causa,
ut ille minus culpabilis sit
ICXC
Ante istos Dominus noster Iesus Christus eis a quibus ut interimeretur
comprehensus fuerat,
usque adeo beneficum se pręstitit,
ut uni eorum abscissam auriculam statim restituerit sanam-que
reddiderit |
et discipulum suum,
qui eam absciderat increparit.
denique pro illis a quibus uincula,
colaphos,
flagella,
uulnera,
fel atque acetum passus fuerat,
in cruce pendens ignosci petiit | et errorem excusauit |
Pater, inquit, ignosce eis,
commonendi ne delinquat,
optandi atque orandi,
ut post delictum poenitentiam agat |
et ueniam consequatur |
et sperandę salutis gratiam quam peccando amiserat,
emendando recuperet.
Cęterum qui odit hominem,
tam inique de illo deliberat,
ut etiam illud quod recte probe-que agentem uiderit,
obloquendo infamet:
iniurię patientem timidum uocat,
ecclesię limen terentem hypocritam appellat,
subditos corripientem iracundum esse criminatur,
et quod uirtuti ascribere deberet,
hoc ad proxima ei uitia trahere nititur.
die sabbati curantem,
non est inquiunt hic homo a Deo,
qui sabbatum non custodit.
Cum a demonio uexatos eius ope liberari conspexissent dixerunt:
In Beelzebub principe demoniorum eiicit demonia .
noluerunt dicere: in uirtute Dei,
nequis illum ex hoc Deo charum acceptum-que esse existimaret,
sed reprobum potius et impium,
ut qui non Dei auxilium imploret,
sed prophanis demonum inuocationibus utatur.
Quid multa? Si cui inimicus fueris,
torquebit te inuidia,
quoties
cognoueris,
et non mendacio ,
non probro,
non maledicto abstinebis,
atque unum odium in plurima te pręcipitabit uitia,
dum morum tuorum iacturam nihili pendis uitę cupiens obesse alienę.
Et cum tam immoderate ferri coeperis,
ad iurgia usque contumelias-que peruenies,
post rixas ne manibus quidem temperabis,
in nullo prorsus phariseis cedens,
qui tentarunt prius illum quem oderant,
capere in sermone,
ut captum accusarent |
et eadem malicia os eorum qui ipsum in Hierusalem euntem laudibus
prosequebantur obstruere uolebant |
iubentes,
diu non senserunt.
Quod ne tibi contingat,
summopere erit prouidendum.
id est,
pax quę prodesse debet,
ne tibi noceat.
Cum ergo et prędiorum tuorum prouentus nullo diripiente integer
intactus-que seruabitur |
et ex commercio liberę negociationis plurimum lucri accedet,
Deo gratias age |
et ea quę benigne suppeditantur,
non ad luxum tibi dari existima,
sed ad exercendę uirtutis occasionem.
Quantum personę ac dignitati conuenit rebus tuis utere.
quicquid autem
plurimum lucri accedet,
Deo gratias age |
et ea quę benigne suppeditantur,
non ad luxum tibi dari existima,
sed ad exercendę uirtutis occasionem.
Quantum personę ac dignitati conuenit rebus tuis utere.
quicquid autem supereffluere uideris,
totum ad munificentiam liberalitatem-que conuerte |
et hoc quod luxuria exigit,
quod ambitio exposcit,
quod turpis consumere appetit uoluptas,
incipe pauperibus dilargiri.
peregrinos hospitio suscipe,
esurientem pasce,
nudum operi,
ęre alieno oppressos redime,
subsidia ęgrotantibus mitte,
peregrinos hospitio suscipe,
esurientem pasce,
nudum operi,
ęre alieno oppressos redime,
subsidia ęgrotantibus mitte,
mortuis iusta exolue.
Ita tibi pax ista publica bene ac prospere succedet,
dum copiam pręstat inopię subueniendi alienę |
Deum-que demerendi.
Pax priuata
Pax autem priuata illa dicitur,
quę singulis iungit singulos |
reddit-que concordes,
ueluti fuit Dauid et Ionathas,
Elias et Eliseus,
Paulus et Barnabas.
Ita tibi pax ista publica bene ac prospere succedet,
dum copiam pręstat inopię subueniendi alienę |
Deum-que demerendi.
Pax priuata
Pax autem priuata illa dicitur,
quę singulis iungit singulos |
reddit-que concordes,
ueluti fuit Dauid et Ionathas,
Elias et Eliseus,
Paulus et Barnabas.
Hac tu iocunde frui poteris,
si omnibus facilem mitem-que se pręstabis,
si neminem lędes |
et omnibus quantum in te est,
prodesse studebis.
si iniuriam
Pax priuata
Pax autem priuata illa dicitur,
quę singulis iungit singulos |
reddit-que concordes,
ueluti fuit Dauid et Ionathas,
Elias et Eliseus,
Paulus et Barnabas.
Hac tu iocunde frui poteris,
si omnibus facilem mitem-que se pręstabis,
si neminem lędes |
et omnibus quantum in te est,
prodesse studebis.
si iniuriam magis pati quam inferre disces,
ut dicere possis:
Cum his qui oderunt pacem, eram pacificus.
si denique tecum ipsemet pacem habebis,
etiam cum aliis habere poteris.
pacem istam.
De hac dicebat Saluator:
diligentibus legem tuam,
et non est illis scandalum.
et alius propheta:
alius propheta:
rete plenum magnis piscibus,
id est eorum concordia uirtutibus perfectionis referta non scinditur.
eorum pacis tunica inconsutilis,
quam a Christo acceperunt,
non diuiditur,
neque scissuras patitur rixarum |
nec tineas inuidię sustinet,
sed Domini pręsidio munita inuiolata illęsa-que perdurat.
tunc felicius et sine fine duratura,
cum de terris transferuntur in cęlum.
ut qui pacifici fuerant,
filii Del fiant et uocentur.
Ad pacem istam capessendam Corinthios hortatur Apostolus dicens:
Nec aliter Ioannes Apocalypsim orditur |
nec Petrus epistolas.
usque adeo iam trita ac peruulgata erat inter Christi discipulos pacis offerendę salutatio.
Quod nostris quoque temporibus obseruari
cernimus |
ab iis qui Christum apostolos-que eius imitantur.
Pręterea in Lege ueteri nomen pacis celeberrimum fuisse apparet,
et res ipsa ante omnia optabilis ac iocunda.
prętulerat quieuit.
quam pacem.
iusta-que esse bella illa quę bonę pacis fine geruntur.
sicut iniusta et iniqua quę aliena occupandi cupidine denunciari atque inferri solent.
Cum igitur tanti habenda sit pax,
non immerito ut eam acquiramus possideamus-que precibus a Domino solicitandum esse admonemur.
dicitur enim:
in omni pietate et castitate.
Amplexanda est igitur pax cum adsit,
precationibus quęrenda cum desit,
et pro illis orandum,
sub quorum imperio atque tutela uitę tranquillitate frui contingit.
ut sopito bellorum tumultu |
nulla-que interpellante molestia |
animus noster ad Deum contemplandum expeditior atque liberior assurgat.
De pace animę et corporis.
Caput VII
Nisi enim ideo
Alienis a uirtute tunc plane latior peccandi campus panditur,
cum illi aduersariorum non carpuntur molestiis.
cum uidelicet non metuunt,
ne segetem iam maturam hostis incendat |
aut frugiferas deuastet arbores |
aut pecudum greges in prędam abducat |
aut obsessos intra moenia fame siti-que perire cogat |
aut captos bonis-que exutos uel ferro interficiat |
uel in perpetuam redigat seruitutem.
Fit autem sępe dum talia formidantur,
ut luxurię libidini-que locus pene nullus sit.
Et, quoniam ab his continere se summę laudis
peccandi campus panditur,
cum illi aduersariorum non carpuntur molestiis.
cum uidelicet non metuunt,
ne segetem iam maturam hostis incendat |
aut frugiferas deuastet arbores |
aut pecudum greges in prędam abducat |
aut obsessos intra moenia fame siti-que perire cogat |
aut captos bonis-que exutos uel ferro interficiat |
uel in perpetuam redigat seruitutem.
Fit autem sępe dum talia formidantur,
ut luxurię libidini-que locus pene nullus sit.
Et, quoniam ab his continere se summę laudis est,
haud dubium,
quin
aut pecudum greges in prędam abducat |
aut obsessos intra moenia fame siti-que perire cogat |
aut captos bonis-que exutos uel ferro interficiat |
uel in perpetuam redigat seruitutem.
Fit autem sępe dum talia formidantur,
ut luxurię libidini-que locus pene nullus sit.
Et, quoniam ab his continere se summę laudis est,
haud dubium,
quin uoluptuariis hominibus plus mali pax afferre solet quam bellum.
quia incontinentiores reddit |
et in omne uitium oblata securitate proniores.
His ergo bellum potius
hoc quidem exclamat Propheta et ait:
coronat.
Victoria enim opus est non compositione,
ut pacem cum corporis quoque sensibus animus habeat.
Qui quidem sensus non nisi superati quiescunt.
certare autem nolenti dominantur.
Repugnandum est igitur illis |
et si fluxa fragilia-que proposuerint,
ad ea quę ęterna sunt dirigantur.
Visus
Si uisus prouocat ut comptam uideas mulierem |
et in choreis lasciuientes cernas iuuenes,
auerte oculos tuos.
ne quod diutius consyderauerint,
facilius
|
et in choreis lasciuientes cernas iuuenes,
auerte oculos tuos.
ne quod diutius consyderauerint,
facilius concupiscant.
auditus
Tuas etiam aures sepi spinis |
et linguam nequam noli audire.
neque amatoriis obscoenis-que cantibus uel impudicis poetarum
lectionibus eas accommodes,
ne forte turpe aliquid ab iis receptum ad cor penetret |
et per blanditias infusum animam feriat.
Odoratus
Odoramenta quoque muliebrem mollitiem prę se ferentia fuge |
quos ea delectant illis
lectionibus eas accommodes,
ne forte turpe aliquid ab iis receptum ad cor penetret |
et per blanditias infusum animam feriat.
Odoratus
Odoramenta quoque muliebrem mollitiem prę se ferentia fuge |
quos ea delectant illis ipsa sordet uirtus.
effoeminati-que et enerues duriora poenitentię officia obire nequeunt.
Gustus
Gulę etiam impera.
et si cibos ganeacos uina-que preciosa tibi concupiscenda proposuerit,
tu illi e contrario recole |
Ioannis locustas et mel
Odoramenta quoque muliebrem mollitiem prę se ferentia fuge |
quos ea delectant illis ipsa sordet uirtus.
effoeminati-que et enerues duriora poenitentię officia obire nequeunt.
Gustus
Gulę etiam impera.
et si cibos ganeacos uina-que preciosa tibi concupiscenda proposuerit,
tu illi e contrario recole |
Ioannis locustas et mel siluestre et sicerę
uini-que abstinentiam |
et panes ordeaceos apostolorum,
quibus Dominus turbam satiauit in deserto.
Obiice et multorum qui in solitudine Christo
officia obire nequeunt.
Gustus
Gulę etiam impera.
et si cibos ganeacos uina-que preciosa tibi concupiscenda proposuerit,
tu illi e contrario recole |
Ioannis locustas et mel siluestre et sicerę
uini-que abstinentiam |
et panes ordeaceos apostolorum,
quibus Dominus turbam satiauit in deserto.
Obiice et multorum qui in solitudine Christo seruierunt,
crudas herbas atque radices |
uel siluestrium arborum fructus et frigidę aquę pocula.
Tactus
Si demum
gratiam.
Quoties cor iracundia incalescere coeperit,
dic ei:
Qui irascitur fratri suo reus erit iudicio.
et:
Ira uiri iustitiam Dei non operatur.
Quoties diuitiarum cupido animum titillauerit,
oppone illi paupertatem Christi apostolorum-que inopiam.
memorare diuitis purpurati in inferno miserias |
Lazari-que mendici in Abrahę sinu beatitudinem.
Atque ita carni imperando et nunquam cedendo uincere assuesces |
et ut semper uincas,
semper time ne uincaris,
ut-que semper
Qui irascitur fratri suo reus erit iudicio.
et:
Ira uiri iustitiam Dei non operatur.
Quoties diuitiarum cupido animum titillauerit,
oppone illi paupertatem Christi apostolorum-que inopiam.
memorare diuitis purpurati in inferno miserias |
Lazari-que mendici in Abrahę sinu beatitudinem.
Atque ita carni imperando et nunquam cedendo uincere assuesces |
et ut semper uincas,
semper time ne uincaris,
ut-que semper tutus sis,
nunquam esto securus.
apostolorum-que inopiam.
memorare diuitis purpurati in inferno miserias |
Lazari-que mendici in Abrahę sinu beatitudinem.
Atque ita carni imperando et nunquam cedendo uincere assuesces |
et ut semper uincas,
semper time ne uincaris,
ut-que semper tutus sis,
nunquam esto securus.
Nam in carnis certamine cum sępe superior euaseris,
nisi quotidie uictam uinculis constringas,
rumpet pacem,
non stabit conuentis,
et cum frenum momorderit,
trahet te quo uolet,
ueluti
certamine cum sępe superior euaseris,
nisi quotidie uictam uinculis constringas,
rumpet pacem,
non stabit conuentis,
et cum frenum momorderit,
trahet te quo uolet,
ueluti sessorem effrenis et indomitus equus.
Tandiu igitur pacem cum illa habere poteris,
donec uinctam compeditam-que tenebis |
ac tanquam fugitiuum seruum,
nunc uerberibus,
nunc laboribus premes,
nunc tenuabis inedia atque uigiliis.
Desinit calcitrare iumentum pabulo subducto,
in saturitate lasciuit.
Ex his quę diximus satis constat |
animę
VIII
Multiplex animus et fraudulenta simulatione imbutus pacem prę se ferre uidetur,
et ex insidiis incautos aggredi parat.
Blando uultu delinificis-que uerbis beniuolentiam ostendit,
et in corde meditatur carnificinam.
Saul
Talis pax Saulis fuit erga Dauidem.
cui se pacatum ideo respondebat,
ut occasionem nancisceretur ipsum perimendi.
quod certe
ad Godoliam cum
decem uirorum comitatu uenit |
et cum iisdem conuiuio gratanter fuit exceptus |
nulla tamen benignitate amici motus est ne perficeret,
quod animo uersabat |
inter epulas ipsum primo Godoliam,
deinde illos qui in pręsidio erant concidit |
oppidum-que occupauit.
Eo loci postea octoginta uiros Hierosolymam ad sacrificandum pergentes,
ut ad se in Masphat diuerterent rogauit,
ueluti pro magno habiturus,
si tales hospites habere sibi contigisset.
cum autem uenissent,
rebus uita-que simul spoliauit.
pręter decem,
quibus non
illos qui in pręsidio erant concidit |
oppidum-que occupauit.
Eo loci postea octoginta uiros Hierosolymam ad sacrificandum pergentes,
ut ad se in Masphat diuerterent rogauit,
ueluti pro magno habiturus,
si tales hospites habere sibi contigisset.
cum autem uenissent,
rebus uita-que simul spoliauit.
pręter decem,
quibus non pietate sed auaritia ductus pepercit.
quod thesaurum in agro defossum se illi indicaturos dixerant.
Talis pacis non pauca exempla in annalibus quoque habentur Machabeorum.
quoque habentur Machabeorum.
beniuolentię blanditiis illectum interfecit,
deinde regem ipsum.
atque hac tanta usus perfidia Asię regnum possedit.
possedit.
sibi mortem consciuit,
laqueo se suspendens |
et infelicem animam ęternę mortis tenebris tradens.
Ne igitur uel Iudę uel aliis infidis et execratis,
quorum modo fecimus mentionem,
similis habearis,
maxime in pace concilianda conseruanda-que cauendum tibi erit,
nequid simules uel dissimules
|
et erga eum cui blandiris,
aliam faciem oris,
aliam cordis pręstes.
Alioquin dicetur tibi,
quod in Ecclesiastico est scriptum:
II
uelle,
et teipsum in eternum damnare?
alios leuiter ferire,
et teipsum lęthali plaga afficere?
aliis fortunas,
uitam,
famam auferre,
et tuam propriam animam,
quę his omnibus longe est preciosior,
igni inextinguibili sine fine cruciandam tradere?
Quicquid dolose maligne-que agis,
latere potest homines,
Deum nihil latet.
cogitationes tuas inspicit,
cor tuum intuetur.
Quod si forte a pace,
quam proximo tuo debes,
alienatum uiderit,
ipse suam pacem quę omnem sensum exuperat,
iratus tibi denegabit.
argue eum,
ne habeas super illo peccatum.
Hi uero contra uetita ire audent,
mentiendo,
decipiendo,
calumniando,
opprimendo,
odiendo |
et odium sub pacis nomine tegendo ac dissimulando |
uestem-que malignę duplicitatis induendo.
cum Lex et hoc prohibeat dicens:
Veste quę ex duobus texta est non indueris.
Quanto autem magis Deo inobedientes fuisse conuincentur,
tanto acerbiora inferni supplicia
noxium fore nouimus aut iniquum |
aut turpe et inhonestum.
Simpliciter sine fraude,
sine inductione,
sine malicia,
sine fuco omnes diligamus tam uerbo quam opere.
ut pacem synceram puram ac ueram et cum aliis et
nobiscum habeamus |
ipsi-que Deo pacis placere possimus,
qui de cęlo ueniens pacem attulit terrę,
pacem iis qui longe |
et pacem iis qui prope,
neminem credentem respuens,
omnes autem ad pacem inuitans mutuę inter nos
dilectionis.
ut huius pacis merito,
sunt.
De bonitate.
Caput IX
Et quoniam ex his quę diximus colligitur |
pacem prodesse omnino non posse |
nisi bonis,
nisi honestis,
nisi iustis et uirtuti sanctitati-que deditis,
opportunum uidetur de bonitate ipsa nunc disserere.
Bonum igitur id esse dicimus,
quod iustum ac honestum censetur |
quod-que ut fiat lege diuina iussum est.
sic e contrario id esse malum quod turpe,
quod iniustum |
et a ratione alienum |
quod-que fieri cęlesti
Et quoniam ex his quę diximus colligitur |
pacem prodesse omnino non posse |
nisi bonis,
nisi honestis,
nisi iustis et uirtuti sanctitati-que deditis,
opportunum uidetur de bonitate ipsa nunc disserere.
Bonum igitur id esse dicimus,
quod iustum ac honestum censetur |
quod-que ut fiat lege diuina iussum est.
sic e contrario id esse malum quod turpe,
quod iniustum |
et a ratione alienum |
quod-que fieri cęlesti interdicto prohibitum apparet.
Cętera uero quę neque iussa
et uirtuti sanctitati-que deditis,
opportunum uidetur de bonitate ipsa nunc disserere.
Bonum igitur id esse dicimus,
quod iustum ac honestum censetur |
quod-que ut fiat lege diuina iussum est.
sic e contrario id esse malum quod turpe,
quod iniustum |
et a ratione alienum |
quod-que fieri cęlesti interdicto prohibitum apparet.
Cętera uero quę neque iussa neque uetita neque consulta esse constat,
in medio posita sunt,
et nec bona nec mala iudicantur.
sed si bene
neque uetita neque consulta esse constat,
in medio posita sunt,
et nec bona nec mala iudicantur.
sed si bene utaris bona erunt,
si male mala,
ut diuitię et dignitates |
et huiusmodi cętera.
Si ad multorum utilitatem te conuerteris proderunt,
sin autem luxurię libidini-que tradideris, nocebunt.
atque his contraria paupertas iuuabit,
si patienter feres |
et contemptis opibus nihil amplius,
quam quod sustentandę uitę satis est appetes |
ut Christo seruias.
Offendet autem si per impatientiam Deum probro aliquo
contraria paupertas iuuabit,
si patienter feres |
et contemptis opibus nihil amplius,
quam quod sustentandę uitę satis est appetes |
ut Christo seruias.
Offendet autem si per impatientiam Deum probro aliquo lacessieris |
uel ad furtum rapinam-que auaras porrexeris manus.
Cuncta igitur id genus bona erunt,
si admixta illis uirtus fuerit,
mala uero si adhęserit nequitia.
Ad bona autem mala-que diiudicanda sapientum acquiescendum esse consilio ratio admonet.
Offendet autem si per impatientiam Deum probro aliquo lacessieris |
uel ad furtum rapinam-que auaras porrexeris manus.
Cuncta igitur id genus bona erunt,
si admixta illis uirtus fuerit,
mala uero si adhęserit nequitia.
Ad bona autem mala-que diiudicanda sapientum acquiescendum esse consilio ratio admonet.
Sed sapientia in quam nullus cadere potest error,
Deus est.
Diuinis ergo pręceptis institutis-que niti |
et eorum autoritate de
nequitia.
Ad bona autem mala-que diiudicanda sapientum acquiescendum esse consilio ratio admonet.
Sed sapientia in quam nullus cadere potest error,
Deus est.
Diuinis ergo pręceptis institutis-que niti |
et eorum autoritate de omnibus decernere tutissimum erit.
finem in Deo constituendum esse docet.
Nam cum omne bonum expetibile sit |
et quo melius,
eo magis expetendum,
nihil autem Deo esse potest melius,
qui solus cuiusque boni fons et origo est.
nihil ergo desyderari,
nihil concupisci supra Deum debet.
Ille itaque naturę rationi-que repugnat |
et diuinę refragatur uoluntati,
qui ea quę bene agit,
alio quam in Deum dirigit.
agit,
alio quam in Deum dirigit.
omnes bonę animi atque corporis actiones
referri poterunt |
quam in eum a quo sunt?
et pro quibus ipse se tibi donat dicens:
quibus ipse se tibi donat dicens:
uitantur.
Falluntur igitur illi,
qui in uirtute hominis beatitudinem collocant,
cum beatitudo pręmium sit uirtutis, non uirtus,
et qui bona corporis uel fortunę ei adiungunt,
cum omnia caduca fragilia-que sint |
nec per se bona esse queant.
Stabile autem bonum beatitudo est |
et perenne et perpetuum.
cuius adipiscendi gratia etiam aduersa pati bonum esse dicimus |
et prosperis insolescere malum.
Contra uitia
ut uitę ęternę spem habere possimus.
Quoniam ut Ioannes ait:
patientia,
benignitas,
bonitas,
longanimitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Habes hic quidem,
et quę tibi uitanda sunt ne malus ac miser
sis,
et quę expetenda ut bonus beatus-que euadas.
Vt autem uirtutibus affluas,
bene agendi cupiditas efficiet amor-que uirtutum.
Illas amplecti nihil te impediat.
illas deserere nihil te cogat.
Mortem minatur tyrannus,
sed uirtus pollicetur immortalitatem;
opes hostis
continentia,
castitas.
Habes hic quidem,
et quę tibi uitanda sunt ne malus ac miser
sis,
et quę expetenda ut bonus beatus-que euadas.
Vt autem uirtutibus affluas,
bene agendi cupiditas efficiet amor-que uirtutum.
Illas amplecti nihil te impediat.
illas deserere nihil te cogat.
Mortem minatur tyrannus,
sed uirtus pollicetur immortalitatem;
opes hostis diripit,
sed uirtus thesaurum suum habet in cęlo.
quem neque fur surripere |
sunt,
quanti ea facienda sint cogitare,
per quę ad summum bonorum peruenitur.
Quod nec oculus uidit |
nec auris audiuit |
nec in cor hominis descendit.
Et cum tam immensa tam-que inęstimabilis merces iustis ac uirtute
pręditis uiris proposita sit,
plurimi semper haberi debet uirtus.
Hę sunt enim mansiones populi Dei,
per quas ad Terram promissionis itur,
et gradus per quos psallendo Dei templum ingredimur,
et scala Iacob,
per quam de terra sublati ascendimus in cęlum,
ut iam manifesto inuisibilis Dei fruamur conspectu |
et plene uere-que beati simus.
Prover. XII
Si uis inquit esse perfectus,
uende omnia quę habes,
et da pauperibus,
et sequere me.
Repudiatis etiam nuptiarum copulationibus perpetuam seruare
castitatem,
quoniam et ipse castus fuit,
de casta matre genitus,
de casto seruo baptizatus.
Postremo pro amore Dei nullum laborem recusare,
nulla refugere pericula,
nullo supplicii necis-que genere terreri,
omnia prius aduersa perpeti malle quam Dei mandatum preuaricari.
hoc erit calicem bibere pro Christo,
quem prior pro nobis bibit Christus.
cum pręstatur,
sed nobis duntaxat prodest,
qui pro modico bono quod pręstamus,
bonum illud quod omnem superat taxationem,
ab ipso recipimus.
Quanto igitur benignior atque indulgentior Dominus,
tanto nos ei promptius perfectius-que seruiamus.
Quanquam penitus perfecti esse non possumus,
donec corporis huius onere premimur.
Vnde dictum est:
ad grauia et quę ad mortem afferant lapsus nobis eueniet.
De moderatione uirtutum.
Caput XI
Porro in exercendis colendis-que uirtutibus ita nos gerere oportet,
ut neque ad dextram neque ad sinistram declinemus,
quoniam extrema uitiosa sunt,
in medio autem est uirtus.
declinemus,
quoniam extrema uitiosa sunt,
in medio autem est uirtus.
non discedere,
nec aduersis deiici |
nec prosperis efferri,
in omni rerum euentu ęquabilem se pręstare,
pro religionis assertione impiorum potentiam nihil uereri |
et a uita prius quam a fide recedere.
In omni autem colenda conseruanda-que uirtute |
non philosophorum opinionibus niti debes,
sed sanctarum autoritati inhęrere Scripturarum.
Qua confirmatus intelliges contra Stoicorum sententiam |
posse alium alia uirtute magis excellere |
neque necesse esse,
ut qui unam habuerit |
eum habere omnes.
in prophetis ad arguendos reges animi magnitudo.
Petrus. Ioannes. Paulus
Inter apostolos quoque eminuit in Petro erga Dominum pietas,
in Ioanne puritas,
in Paulo charitas,
in omnibus ueritatis prędicandę studium patientia-que persecutionum.
Et cum ita sit,
tollitur omnino illa necessitas omnium pariter habitarum uirtutum una habita |
parilitas-que cunctarum.
Quę si esset,
nemo magis ista quam illa uirtute
Ioanne puritas,
in Paulo charitas,
in omnibus ueritatis prędicandę studium patientia-que persecutionum.
Et cum ita sit,
tollitur omnino illa necessitas omnium pariter habitarum uirtutum una habita |
parilitas-que cunctarum.
Quę si esset,
nemo magis ista quam illa uirtute pręstare potuisset.
neque prorsus omnes nihil prodesse sine
charitate Paulus diceret,
si ulla earum carere charitate
staret illud,
quod idem ait:
Fides spes charitas,
tria hęc,
maior autem horum est charitas.
In eadem quoque uirtute alium magis alium minus proficere nouimus,
alium alio meliorem,
sanctiorem,
iustiorem |
perfectiorem-que esse.
et stellam a stella differre in claritate |
atque inter beatos etiam diuersitatem esse meritorum.
Gradus igitur perfectionis sunt,
ut qui in infimo uersantur non desperent de medio,
et qui medium attingunt non diffidant de summo
Gradus igitur perfectionis sunt,
ut qui in infimo uersantur non desperent de medio,
et qui medium attingunt non diffidant de summo |
quem si apprehendere nequiuerunt,
locum tamen suum non deserant,
et eo innocentię statu quem acceperunt contenti Deo gratias agant |
multum-que se profecisse arbitrentur,
si retrorsum non cesserint.
Quandiu erunt arbor bona bonos facient fructus,
iustitiam conseruabunt,
Deum et proximos diligent,
nemini nocebunt,
prodesse omnibus cupient,
unaquaque uirtute
uirtute proficere studebunt.
Pręclare nobiscum actum erit,
si talia pręstabimus.
Veruntamen si cuncta quę memorata sunt,
Deo donante pręstiterimus |
omnes-que bonitatis ac sanctimonię numeros impleuerimus,
fragilitatis humanę memores semper simus.
dicente Apostolo:
Qui stat uideat ne cadat.
Non enim propriis uiribus confidendum,
sed omnis bene agendi bene-que perseuerandi fiducia in Deo sita sit,
sine quo ne cogitare quidem
Deo donante pręstiterimus |
omnes-que bonitatis ac sanctimonię numeros impleuerimus,
fragilitatis humanę memores semper simus.
dicente Apostolo:
Qui stat uideat ne cadat.
Non enim propriis uiribus confidendum,
sed omnis bene agendi bene-que perseuerandi fiducia in Deo sita sit,
sine quo ne cogitare quidem quod bonum est,
nostra ualet imbecillitas.
Animum autem ita ut exposuimus institutum atque compositum quę commoda sequantur quis ęstimet?
non est tamen
illis fauet Deus,
ut in ipsorum gratiam peccatoribus quoque et iniustis ignoscat.
et Sodoma Gomorra-que igne de cęlo pluente delentur.
Segoro oppidulo,
quod ille ingressus est ut ibi se cum suis saluaret,
pepercit Deus.
in hoc quoque ostendens,
quanti sit apud se uel unius iusti meritum atque gratia.
Quę res etiam in Noe cum uxore et liberis nuribus-que seruato clare apparuit.
Iusti quippe in arca saluati sunt,
iniusti omnes diluuio perierunt.
Elia deprecante ne plueret,
suspensus fuit cęli humor |
per annos tres cum dimidio.
Quo rursum ut plueret orante |
cęlum dedit pluuiam et terra fructum.
Idem in Sarepta uiduę pauperculę nihil habenti,
farinę olei-que copiam non largitione sed oratione contulit |
filium-que eius mortuum ad uitam reuocauit.
quid adhuc?
fluminis cursum stare fecit,
donec diuisis aquis ad ulteriorem ripam per siccum transiret.
ne plueret,
suspensus fuit cęli humor |
per annos tres cum dimidio.
Quo rursum ut plueret orante |
cęlum dedit pluuiam et terra fructum.
Idem in Sarepta uiduę pauperculę nihil habenti,
farinę olei-que copiam non largitione sed oratione contulit |
filium-que eius mortuum ad uitam reuocauit.
quid adhuc?
fluminis cursum stare fecit,
donec diuisis aquis ad ulteriorem ripam per siccum transiret.
Apostoli
Apostoli tui, Domine, desperatas hominum ęgritudines curauerunt,
mortuis uitam reddiderunt,
demonia de obsessis corporibus eiecerunt.
Ac ne solis illis hoc datum crederemus,
eadem post illos miracula per sanctos tuos factitata uere fideliter-que referuntur.
Ex quo satis patet,
quantum diligentes te diligas,
cum per eos tuam potentiam tuam-que bonitatem mundo manifestes.
Petrus. Ioannes. Mattheus. Paulus
Petrus Dorcam,
Ioannes Drusianam,
mortuis uitam reddiderunt,
demonia de obsessis corporibus eiecerunt.
Ac ne solis illis hoc datum crederemus,
eadem post illos miracula per sanctos tuos factitata uere fideliter-que referuntur.
Ex quo satis patet,
quantum diligentes te diligas,
cum per eos tuam potentiam tuam-que bonitatem mundo manifestes.
Petrus. Ioannes. Mattheus. Paulus
Petrus Dorcam,
Ioannes Drusianam,
Mattheus Aegippi regis filium,
Paulus Eutychum a morte ad uitam suscitarunt.
eius .
Placent Dei famulis isti Ecclesię lapides,
cum uitam ipsorum imitando ad eorum perfectionem nituntur peruenire.
Iidem sicuti montes per uirtutum altitudinem nuncupantur,
ita et flumina propter doctrinę inundationem copiam-que affluentem.
Plenissime enim uiam ueritatis docent.
quam uiam ipsi terendo Iudicis aduentum pręstolantur securi.
unde dicitur:
de insensibilibus intelligi potest manuum plausus aut letitię exultatio.
estis corpus Christi et membra de membro .
Atque membra ista nota quidem Deo sunt,
quia fortia et robusta,
quia sapientia,
quia plurimi ęstimanda.
Ea ipsa cognoscere se dicit,
quę sua notione digna sunt |
quę-que in suo manent corpore,
ea uero ignorare,
quę extra Ecclesiam sunt |
et per peccatum ab ipsa sese alienarunt.
Hoc Amos propheta testatur cum ait:
Audite uerbum quod locutus est Dominus super uos, filii Israhel,
et super omnem cognationem,
quam eduxit de terra Aegypti dicens:
tantummodo uos cognoui ex omnibus cognationibus terrę.
Notus enim Deus tantum in Iudea erat,
cętera impietas nequitia-que possederat.
His in Euangelio ait:
Recedite a me, operarii iniquitatis |
nescio uos.
de iustis autem in psalmo est dictum:
eorum in ęternum erit.
Porro immaculati sunt qui cupiditatibus repugnant,
ne Domino peccent.
de quibus in Delborę cantico dicitur:
in Deo habitent,
hoc est in templo non manu facto neque huius creationis,
inter uasa quoque templi computantur.
ex his Paulus uas electionis appellatus est,
portans nomen Domini in gentibus,
et ipse in Domino permanens.
Cęteri etiam apostoli apostolici-que uiri uasa electa fuere,
uasa magnę domus,
alii quidem aurea alii uero argentea.
Ad quos propheta:
et Spiritus Sancti habitaculum |
et uas Dei sanctificatum atque utile esse desyderas,
uiam derelinque uitiorum |
ac per uirtutum semitam gressus tuos dirige,
ab ocio atque uoluptatibus discede |
et ad cęlum ascendendi labori ac solicitudini te quamprimum accinge.
ut pro iustitię fidei-que operibus mercedem
capere mereare sempiternam |
et tandem in illo pro cuius amore te exercueris,
feliciter conquiescas.
De pręmio iustorum.
Caput XIII
mercedem
capere mereare sempiternam |
et tandem in illo pro cuius amore te exercueris,
feliciter conquiescas.
De pręmio iustorum.
Caput XIII
Etenim si iustitia pietate-que pręditi homines ab omnipotenti Deo tot tantis-que bonis afficiantur in terra, quanto magis in cęlo?
ubi ęternum eis ipse constituit habitaculum,
ubi sedem perfectę consummatę-que beatitudinis esse uoluit.
de qua
in illo pro cuius amore te exercueris,
feliciter conquiescas.
De pręmio iustorum.
Caput XIII
Etenim si iustitia pietate-que pręditi homines ab omnipotenti Deo tot tantis-que bonis afficiantur in terra, quanto magis in cęlo?
ubi ęternum eis ipse constituit habitaculum,
ubi sedem perfectę consummatę-que beatitudinis esse uoluit.
de qua in Prouerbiis dicitur:
Etenim si iustitia pietate-que pręditi homines ab omnipotenti Deo tot tantis-que bonis afficiantur in terra, quanto magis in cęlo?
ubi ęternum eis ipse constituit habitaculum,
ubi sedem perfectę consummatę-que beatitudinis esse uoluit.
de qua in Prouerbiis dicitur:
in Prouerbiis dicitur:
iuxta illud Ecclesiastici:
iustorum in cęlesti regno sit merces.
Hoc tibi testatur Apostolus dicens:
quasi filii obedientię,
non configurati prioribus ignorantię uestrę desyderiis,
sed secundum eum qui uocauit uos sanctum,
ut et ipsi in omni conuersatione sancti
sitis.
Tanti est ergo facienda pie sancte-que uiuendi uirtus,
quanti ipsa uirtutis merces,
quę est summum hominis bonum,
ad quod per hanc quidem uirtutem peruenitur.
Tales igitur simus,
qualibus ista quę dicta sunt,
conferri credimus.
De peccatis principalibus per septem leprę
septem leprę genera significatis
Caput XIIII
Porro bonitatem ipsam magis ac magis expetemus,
cum peccati quoque mala consyderauerimus.
Quicquid legi diuinę aduersatur,
quicquid uirtutibus contrarium est rationi-que repugnans,
peccatum est.
Inter peccatum et delictum quidam discernunt |
delictum-que leuius esse aiunt.
Id enim delictum dici,
cum non facimus quod debemus,
peccatum uero cum committimus quod non debemus;
in illo boni omissionem esse,
in hoc perpetrationem mali.
utroque
Porro bonitatem ipsam magis ac magis expetemus,
cum peccati quoque mala consyderauerimus.
Quicquid legi diuinę aduersatur,
quicquid uirtutibus contrarium est rationi-que repugnans,
peccatum est.
Inter peccatum et delictum quidam discernunt |
delictum-que leuius esse aiunt.
Id enim delictum dici,
cum non facimus quod debemus,
peccatum uero cum committimus quod non debemus;
in illo boni omissionem esse,
in hoc perpetrationem mali.
utroque tamen uocabulo Scriptura pluribus in locis indifferenter indistincte-que utitur.
Cęterum
discernunt |
delictum-que leuius esse aiunt.
Id enim delictum dici,
cum non facimus quod debemus,
peccatum uero cum committimus quod non debemus;
in illo boni omissionem esse,
in hoc perpetrationem mali.
utroque tamen uocabulo Scriptura pluribus in locis indifferenter indistincte-que utitur.
Cęterum non parua inter se peccatorum discrimina sunt,
cum aliud alio longe grauius sit detestabile-que magis |
uel diuersi generis atque conditionis.
Peccatum in Lege ueteri per lepram significari
nouimus
uero cum committimus quod non debemus;
in illo boni omissionem esse,
in hoc perpetrationem mali.
utroque tamen uocabulo Scriptura pluribus in locis indifferenter indistincte-que utitur.
Cęterum non parua inter se peccatorum discrimina sunt,
cum aliud alio longe grauius sit detestabile-que magis |
uel diuersi generis atque conditionis.
Peccatum in Lege ueteri per lepram significari
nouimus |
et sicut uarię ibi leprarum species notantur,
ita uaria esse peccata manifestum est.
Colore habitu-que
magis |
uel diuersi generis atque conditionis.
Peccatum in Lege ueteri per lepram significari
nouimus |
et sicut uarię ibi leprarum species notantur,
ita uaria esse peccata manifestum est.
Colore habitu-que diiudicantur leprę,
sic peccata specie atque pondere.
Non incongrue igitur ipsa septem capitalia uitia septem generibus leprę nunc comparare conabimur.
XIII
est,
imputatur |
nec mala ualitudine affectis,
quorum bona uoluntas morbo impedita est corporis.
Auaritia
Tertia leprę species |
hulcus est in carne natum et sanatum,
et in loco hulceris cicatrix alba siue subruffa |
et carne reliqua humilior pressior-que,
pili etiam in candorem uersi.
Hulcus in carne auaritiam esse existimo,
cuius uulnus tunc obductum uidetur,
cum auarus adeptus est quod concupierat.
Cęterum quia nec adepto satiatur,
nondum sanatum uulnus cicatrix inęqualis ac discolor ostendit.
Et quoniam ille nulla copia
in carne auaritiam esse existimo,
cuius uulnus tunc obductum uidetur,
cum auarus adeptus est quod concupierat.
Cęterum quia nec adepto satiatur,
nondum sanatum uulnus cicatrix inęqualis ac discolor ostendit.
Et quoniam ille nulla copia contentus in superfluis parandis
cumulandis-que laborat semper,
pilos habere dicitur qui sunt superflua corporis.
cicatrix autem alba delectationem in acquirendo indicat,
ruffa ardorem in concupiscendo.
Fornicatio
Quartum leprę genus dicitur |
caro et cutis igne adusta et sanata,
sed et ipsa
uel explet legitimo matrimonio auiditatem |
uel coercet excolendę castitatis gratia.
Sed si pristinę uoluptatis recordatio labefacere ac mutare coeperit
propositum |
nec iam meretricari erubuerimus,
cicatrix suscepit inęqualitatem cutis et coloris pilorum-que mutationem.
Conuersa est enim in candorem carnalis delectationis |
et in rubedinem inflammatę auiditatis |
et in lepram excrescentem.
eo quod frequenti usu non satiatur turpis libido sed magis accenditur.
Gula
quod frequenti usu non satiatur turpis libido sed magis accenditur.
Gula
Quintum genus lepra capitis est et barbę in
uiro uel muliere.
cum locus humilior fuerit reliqua carne |
et capillus flauus solito-que subtilior |
Lepra inquit capitis et barbę est.
Caput et barba gulę contigua sunt.
non inepte igitur lepram hanc ad crapulę uitium referemus.
Quoties per ingluuiem impotes rationis facti fuerimus et iam nec
lingua suum implere officium ualuerit,
capitis ac barbę lepra
est,
iracundię uitio.
Cum enim nulla animi passio ita hominem infatuat atque dementat ut
iracundia,
merito lepra ista non hominis est,
sed vestis.
hoc est eius qui nihil in se hominis habet pręter figuram.
qui-que uestimentum hominis dici potius debet quam homo.
Qui cito irascitur,
leuis est ut linum,
qui cito placatur,
mollis ut lana.
qui immaniter furit,
uestis ex pelle ferina est.
Homo enim cum in honore esset,
non intellexit |
comparatus est iumentis insipientibus et similis
ut cum in peccato deprehendimur,
ora inficiat rubor,
dum accusari magis quam peccare pudet.
Quare locus leprę humilior
Quare etiam locus leprę humilior est quam cętera quę sana sunt?
quia peccatum ad terram animam premit |
humi-que allidit |
undę et labi, atque cedere dicitur qui peccat,
stare uero et rectus esse qui non peccat.
humilem itaque leprę locum grauitas peccati facit atque pondus.
de quo Dauid lamentabatur dicens:
aliquid innuat,
quam quod cum illis quę simul enumerata sunt,
commune sit.
Heretici
lepra,
errui ac proiici iubet |
et parietes radi,
ut omni prorsus ablata errorum spurcicia nec maculam habeat Christi
sponsa |
nec rugam.
Non ante pullulare coeperunt hęreses |
quam disseminatum est Euangelium |
nec ante lepra hęc iussa est obseruari caueri-que |
quam filii Israhel Terram ingressi fuerunt promissionis.
Porro si cui nostra leprarum expositio duriuscula fortasse uidebitur et extorta,
sequatur alios,
qui in ipsis enodandis magis sibi placuerint,
dummodo sciat omnes in hoc conuenire,
si cui nostra leprarum expositio duriuscula fortasse uidebitur et extorta,
sequatur alios,
qui in ipsis enodandis magis sibi placuerint,
dummodo sciat omnes in hoc conuenire,
ut lepram peccatum esse asserant.
Ergo huiusce morbi ui foeditate-que perspecta |
cogitet quanta peccati,
quod ei comparatur,
deformitas,
qualis pernicies sit.
Sicut enim lepra totius corporis pulchritudinem demolitur,
ita omnem anime decorem corrumpit peccatum.
atque hoc solum malum est,
quo illa lędi perire-que possit.
Ergo huiusce morbi ui foeditate-que perspecta |
cogitet quanta peccati,
quod ei comparatur,
deformitas,
qualis pernicies sit.
Sicut enim lepra totius corporis pulchritudinem demolitur,
ita omnem anime decorem corrumpit peccatum.
atque hoc solum malum est,
quo illa lędi perire-que possit.
Nunc tandem unde digressi sumus,
eo reuertamur.
ut aliam quoque peccatorum differentiam explicemus |
ac postremo,
quę ex illis incommoda oriantur inquiramus.
et quia ueniam facile impetrent,
a nonnulis uenialia nuncupantur.
Hęc quidem a regno Dei non excludunt,
aditum tamen ad illud tandiu impediunt,
donec expientur.
Nihil enim inquinatum illuc intrabit.
Sed nunc de illis duntaxat nobis erit sermo,
quę mortifera sunt |
quę-que uitari et debent quidem et possunt.
aut si commissa fuerint,
poenitentię doloribus extenuari purgari-que.
alioquin ad ęternum interitum compellent non poenitentem,
tanto acrius puniendum,
quanto delinquendo ab equitate recessit longius.
Etenim ex his quoque quę perniciosa sunt,
aditum tamen ad illud tandiu impediunt,
donec expientur.
Nihil enim inquinatum illuc intrabit.
Sed nunc de illis duntaxat nobis erit sermo,
quę mortifera sunt |
quę-que uitari et debent quidem et possunt.
aut si commissa fuerint,
poenitentię doloribus extenuari purgari-que.
alioquin ad ęternum interitum compellent non poenitentem,
tanto acrius puniendum,
quanto delinquendo ab equitate recessit longius.
Etenim ex his quoque quę perniciosa sunt,
aliud alio execrabilius iudicatur |
ac proinde maiore dignum supplicio poena-que acerbiore mulctandum.
doloribus extenuari purgari-que.
alioquin ad ęternum interitum compellent non poenitentem,
tanto acrius puniendum,
quanto delinquendo ab equitate recessit longius.
Etenim ex his quoque quę perniciosa sunt,
aliud alio execrabilius iudicatur |
ac proinde maiore dignum supplicio poena-que acerbiore mulctandum.
Quodcunque autem peccatum leuiorum modum excesserit,
mortiferum erit.
ideo in Scripturis dicitur peccatum ad mortem;
non ad mortem hanc omnibus communem,
sed ad illam quę propria damnatorum est.
quę utique illos quos inuadit,
non perimit,
sed quo nihil
excesserit,
mortiferum erit.
ideo in Scripturis dicitur peccatum ad mortem;
non ad mortem hanc omnibus communem,
sed ad illam quę propria damnatorum est.
quę utique illos quos inuadit,
non perimit,
sed quo nihil est tetrius,
nunquam morituros ęternis cruciatibus torquet |
dolore-que afficit omni morte magis expauescendo.
(!)
Porro ex hac delictorum specie illud maximum esse creditur,
quod blasphemia in Spiritum Sanctum in Euangelio nominatur.
Huius criminis a Domino Saluatore coarguti sunt
quia poenitentibus aliquid non remittatur,
sed quod sic peccanti ad poenitentiam conuertendi se facultas
denegatur,
ueluti indigno Dei gratia qui sciens ac prudens Deo ausus sit
aduersari |
et iam cognitam sibi ueritatem linguę
petulantia polluere |
tanto-que se sacrilegio sponte astringi.
Illos quoque in inferno magis plectendos credimus,
qui credentes |
euangelicis-que instructi doctrinis delinquunt |
quam qui mandatorum Dei ignari peccant.
quod testatur Saluator dicens:
Seruus qui scit
ueluti indigno Dei gratia qui sciens ac prudens Deo ausus sit
aduersari |
et iam cognitam sibi ueritatem linguę
petulantia polluere |
tanto-que se sacrilegio sponte astringi.
Illos quoque in inferno magis plectendos credimus,
qui credentes |
euangelicis-que instructi doctrinis delinquunt |
quam qui mandatorum Dei ignari peccant.
quod testatur Saluator dicens:
Seruus qui scit uoluntatem domini et
non fecit,
uapulabit multis.
qui autem ignorauit et non fecit,
ingratitudinis committimus mandatis Domini non
obtemperando,
quanto plus accepimus gratię.
Ex his quę dicta sunt,
liquido apparet |
inter peccata,
quę ad mortem committi dicuntur,
aliud alio maius esse |
plus-que poenę mereri |
et sicut genere ita et grauitate differre.
Quin etiam in eodem genere peccati esse quasdam accessiones,
quę peccatum grauent si contigerint,
eleuent si non contigerint.
Non
finis est nullus.
Restat nunc ut de mortifero crimine in communi loquendo,
quę peccantem incommoda sequantur perscrutemur.
ut magis pateat |
eiusmodi peccatum quam fugiendum atque uitandum sit,
cum perspexerimus,
quot illud qualia-que mala sequantur.
Quae mala peccato accedant.
Caput XVI
Bonus Deus bonorum autor, non malorum est.
Cum ergo ille qui cuncta fecit ualde bona,
hominem quoque bonum fecerit,
bonam,
sicut a Deo acceperat,
ita et conseruare,
sed noluit |
neque curauit.
Voluntate igitur non natura mali efficimur,
cum peccamus.
Et quia peccando naturam ipsam lędimus,
naturę quoque conditorem Deum simul offendimus.
Ideo-que peccantibus mala omnia non immerito accidere confitemur.
quemadmodum e contrario iustis et innocentibus |
et non suam sed Dei sequentibus uoluntatem bona omnia euenire.
Cur autem iustis quandoque male |
et iniustis
Cur autem iustis quandoque male |
et iniustis bene?
hoc certe minime uidebitur mirum,
si rerum exitum,
qualis utrorumque futurus sit spectabimus.
Iustis quippe uiris aduersa quę contingunt,
summę perennis-que felicitatis meritum per patientiam comparant .
Malorum uero prosperitas nequioris luxurię illis materia est |
intemperantię-que dissolutioris.
Tanto itaque maius merebuntur supplicium,
quanto in pręsentibus uiuendo deliciis uidentur sibi esse feliciores.
mirum,
si rerum exitum,
qualis utrorumque futurus sit spectabimus.
Iustis quippe uiris aduersa quę contingunt,
summę perennis-que felicitatis meritum per patientiam comparant .
Malorum uero prosperitas nequioris luxurię illis materia est |
intemperantię-que dissolutioris.
Tanto itaque maius merebuntur supplicium,
quanto in pręsentibus uiuendo deliciis uidentur sibi esse feliciores.
Male quidem Lazaro pauperi erat,
bene diuiti epuloni,
sed cito et malum illius in bonum commutatum
fuit ęternum |
et huius bonum in ęternum malum.
Debemus ergo etiam malum hoc quod bonis in uita accidere solet,
non malum sed bonum iudicare.
et bonum illud quod malis blanditur,
non bonum sed malum potius arbitrari.
Quam uere recte-que ista dicantur,
satis perspicue diuersus eorum finis probat.
Soluta tandem quęstione,
quę quidem seipsam aperit non temporalia consyderantibus sed ęterna,
consequens est,
ut peccatum ipsum eo magis uitandum sit,
quo illa etiam
Soluta tandem quęstione,
quę quidem seipsam aperit non temporalia consyderantibus sed ęterna,
consequens est,
ut peccatum ipsum eo magis uitandum sit,
quo illa etiam quę bona uidentur,
in summam conuertat perniciem |
ultimum-que malorum.
Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat,
quid de iis quas malas esse iudicant dicemus,
cum premere coeperint uitę deprauatę uirum,
nisi futurę damnationis illas initium esse |
si modo is a
Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat,
quid de iis quas malas esse iudicant dicemus,
cum premere coeperint uitę deprauatę uirum,
nisi futurę damnationis illas initium esse |
si modo is a peccatis in tempore non resipiscat |
flagitiis-que finem statuendo rursum uirtuti exercendę pro uiribus incumbat.
Cęterum plurima quidem ante damnationem peccatum consequi solent mala,
quę nunc operęprecium erit referre |
quo demum constet |
pręsentis quoque mali
inquit ut cęci quia Domino peccauerunt .
et in Euangelio de peccatoribus est dictum:
Regnum a gente in gentem transfertur |
propter iniustitias et iniurias et contumelias et diuersos dolos.
dolos.
ad mentem rediens efferre sese desiit |
se-que hominem agnouit |
et confiteri coepit,
quod solus Deus mundi sit dominus,
ius habens in regna hominum |
et cuicunque uoluerit illa distribuens.
Quin etiam imperio pręstare,
diuitiis opibus-que pollere quid iuuat,
si quicunque mortalium peccat,
miser esse probatur?
Maiore enim sui parte,
hoc est animo miser est.
tametsi uulgi opinione,
qui nihil nisi corporis fortunę-que bona
mirari didicit,
Quin etiam imperio pręstare,
diuitiis opibus-que pollere quid iuuat,
si quicunque mortalium peccat,
miser esse probatur?
Maiore enim sui parte,
hoc est animo miser est.
tametsi uulgi opinione,
qui nihil nisi corporis fortunę-que bona
mirari didicit,
felicissimus feratur.
In Apocalypsi angelus, id est, antistes Laodicię ecclesię gloriatur,
quod sit diues et locupletatus et nullius egens |
et tamen dicitur ei:
hostibus interimendum.
Herodes Ioannem a quo illiciti connubii arguebatur,
in carcerem misit et capite cędi iussit.
Nonne illa etiam quę filię suggessit ut hoc peteret,
coniugii fefellerat fidem |
et matrimonio prętulerat concubinatum?
ut-que illo liberius uteretur,
iustitię cultorem,
cui talia displicebant,
necandum curauit.
Non ab re igitur Scriptura ait:
ait:
ex diabolo est,
quoniam ab initio diabolus peccat.
Quanta igitur infelicitas est,
ut homo a Deo factus,
ad imaginem Dei creatus |
ei-que in filium adoptatus nequissimi demonis mancipetur seruituti |
ipsum-que habeat patrem,
tanta cura diligentia-que adhiberi debet,
ut crimen quod huiusce mali causa existit,
caueatur ac uitetur.
Illis enim qui hoc contempserint |
et post peccatum ad poenitentię remedia non recurrerint,
nihil reliquum erit,
nisi ut ad suplicia nunquam finienda
peccat.
Quanta igitur infelicitas est,
ut homo a Deo factus,
ad imaginem Dei creatus |
ei-que in filium adoptatus nequissimi demonis mancipetur seruituti |
ipsum-que habeat patrem,
tanta cura diligentia-que adhiberi debet,
ut crimen quod huiusce mali causa existit,
caueatur ac uitetur.
Illis enim qui hoc contempserint |
et post peccatum ad poenitentię remedia non recurrerint,
nihil reliquum erit,
nisi ut ad suplicia nunquam finienda damnentur |
audiant-que omnium terribilium maxime
tanta cura diligentia-que adhiberi debet,
ut crimen quod huiusce mali causa existit,
caueatur ac uitetur.
Illis enim qui hoc contempserint |
et post peccatum ad poenitentię remedia non recurrerint,
nihil reliquum erit,
nisi ut ad suplicia nunquam finienda damnentur |
audiant-que omnium terribilium maxime expauescendam Iudicis uocem dicentis:
Ite, maledicti, in ignem ęternum,
qui paratus est diabolo et angelis eius!
hęc ergo ultima peccati pernicies est,
quod hominem ab hęreditate cęlestium bonorum
Proteruus est seruus,
qui domino depositum reddit,
antequam poscatur.
Vnde tanta peccantium multitudo.
Caput XVIII
Porro cum tot talia-que sint,
quę nos ne peccemus deterrent,
quid causę est,
quod peccantium multo maior numerus quam non peccantium existat?
multo-que copiosior turba sit |
mundo seruientium |
quam mundi Domino |
et cęli terrę-que Conditori?
ita ut cum Propheta cogamur exclamare:
Vnde tanta peccantium multitudo.
Caput XVIII
Porro cum tot talia-que sint,
quę nos ne peccemus deterrent,
quid causę est,
quod peccantium multo maior numerus quam non peccantium existat?
multo-que copiosior turba sit |
mundo seruientium |
quam mundi Domino |
et cęli terrę-que Conditori?
ita ut cum Propheta cogamur exclamare:
Porro cum tot talia-que sint,
quę nos ne peccemus deterrent,
quid causę est,
quod peccantium multo maior numerus quam non peccantium existat?
multo-que copiosior turba sit |
mundo seruientium |
quam mundi Domino |
et cęli terrę-que Conditori?
ita ut cum Propheta cogamur exclamare:
ut propinquum testetur ultimi iudicii diem.
Multa quippe cernimus,
plurima audimus,
a quibus abhorret animus,
et ne illa sentire posset,
sępe nobis optauit cum cęcos oculos |
tum aures surdas.
Talia uero mirantibus nobis |
causam-que inquirentibus respondet Ecclesiastes dicens:
tantum fontibus cuncta quę sub cęlo fiunt crimina oriri quidem reor.
Etenim uoluptatis germina sunt:
ocium,
uentris ingluuies,
iocandi incontinentia,
scortandi inexplebilis cupido,
stupri,
adulterii |
alię-que libidinis,
quę ne dici quidem honeste potest,
perpetratio,
et illa quę libidinem incitent:
obscoeni cantus,
molles musicorum soni,
uirorum cum mulierculis lasciuientia tripudia |
alia-que huiusmodi plura.
Ipsa deinde dignitatum honorum-que appetitio genitrix est inuidię,
iocandi incontinentia,
scortandi inexplebilis cupido,
stupri,
adulterii |
alię-que libidinis,
quę ne dici quidem honeste potest,
perpetratio,
et illa quę libidinem incitent:
obscoeni cantus,
molles musicorum soni,
uirorum cum mulierculis lasciuientia tripudia |
alia-que huiusmodi plura.
Ipsa deinde dignitatum honorum-que appetitio genitrix est inuidię,
nutrix superbię,
amatrix inanis glorię.
Is enim qui uideri publico aliquo officio dignus concupiscit,
aliis detrahit,
ut se efferat,
aliorum facta deprimit ut sua extollat,
adulatoribus
stupri,
adulterii |
alię-que libidinis,
quę ne dici quidem honeste potest,
perpetratio,
et illa quę libidinem incitent:
obscoeni cantus,
molles musicorum soni,
uirorum cum mulierculis lasciuientia tripudia |
alia-que huiusmodi plura.
Ipsa deinde dignitatum honorum-que appetitio genitrix est inuidię,
nutrix superbię,
amatrix inanis glorię.
Is enim qui uideri publico aliquo officio dignus concupiscit,
aliis detrahit,
ut se efferat,
aliorum facta deprimit ut sua extollat,
adulatoribus fauet |
et uix ullo uitio abstinet,
dum in his etiam
fontibus riuos deficere ac siccari necesse est.
Desinent fluere uitia,
cum unde fluant non habuerint.
Recide truncum,
et rami morientur.
A uoluptate,
ambitione,
auaritia procul esto,
et nullam causam habebis inique aliquid improbe-que patrandi.
Vt uoluptates fugias,
memor esto sapientissimi Salomonis sententię dicentis:
|
nec gustus integritatem
exemplorum protinus recurremus.
Tunc nempe Iesu duce quinque illi reges, id est, quinque corporis
sensus,
qui nobis imperando regnabant,
ad speluncam conscientię nostre compulsos mori sibi cogemus,
ut iam uiuere Deo discant obedire-que spiritui,
serui eius facti,
cuius antea domini fuerant.
Tunc in Euangelio quinque talenta nobis a Domino credita alia quinque
superlucrabuntur,
duplicato quęstu spiritalium negociatione actionum.
Tunc quinque uirgines non iam fatuę,
sed prudentes comparato misericordię oleo
serui eius facti,
cuius antea domini fuerant.
Tunc in Euangelio quinque talenta nobis a Domino credita alia quinque
superlucrabuntur,
duplicato quęstu spiritalium negociatione actionum.
Tunc quinque uirgines non iam fatuę,
sed prudentes comparato misericordię oleo |
accensis-que lampadibus charitatis,
occurrentes cęlesti sponso intrabunt cum eo ad nuptias ęternę celebritatis.
Tunc denique dicetur nobis:
Relinquamus igitur cum uitiis terrenas uanitates |
et non lacte sicut paruuli,
sed sicut perfecti solido cibo utamur,
exercitatos (ut Apostolus ait) sensus habentes ad discretionem boni ac
mali.
Hoc est in bonis operibus quotidie se exercendo,
mala autem fugiendo |
eorum-que cupidini semper nobis aduersanti repugnando.
Siquidem sensus nostri (ut diximus) semitę sunt |
a sede animi per corporis foramina patentes.
per has hostes intrare desyderant,
ut uirtutum ciuitatem expugnent |
et his expulsis ipsi ibi dominentur.
|
a sede animi per corporis foramina patentes.
per has hostes intrare desyderant,
ut uirtutum ciuitatem expugnent |
et his expulsis ipsi ibi dominentur.
Visus
Oculos quęcunque uisu pulchra iocunda-que sunt infestant.
quę si concupiscere coeperit animus,
per ianuam oculorum irrumpit siue Venereę uoluptatis turpis appetitio
|
siue pompę luxurię-que sectandę cura |
corporis-que ornandi stulta sedulitas.
Auditus
Auribus insidiantur lasciuientium
Visus
Oculos quęcunque uisu pulchra iocunda-que sunt infestant.
quę si concupiscere coeperit animus,
per ianuam oculorum irrumpit siue Venereę uoluptatis turpis appetitio
|
siue pompę luxurię-que sectandę cura |
corporis-que ornandi stulta sedulitas.
Auditus
Auribus insidiantur lasciuientium poetarum carmina,
impudici cantus,
tibicinum citharedorum-que soni.
quibus delectatus animus et in mollitiem resolutus iam inimicis
prodere ciuitatem
Oculos quęcunque uisu pulchra iocunda-que sunt infestant.
quę si concupiscere coeperit animus,
per ianuam oculorum irrumpit siue Venereę uoluptatis turpis appetitio
|
siue pompę luxurię-que sectandę cura |
corporis-que ornandi stulta sedulitas.
Auditus
Auribus insidiantur lasciuientium poetarum carmina,
impudici cantus,
tibicinum citharedorum-que soni.
quibus delectatus animus et in mollitiem resolutus iam inimicis
prodere ciuitatem meditatur |
et illos admittere per
per ianuam oculorum irrumpit siue Venereę uoluptatis turpis appetitio
|
siue pompę luxurię-que sectandę cura |
corporis-que ornandi stulta sedulitas.
Auditus
Auribus insidiantur lasciuientium poetarum carmina,
impudici cantus,
tibicinum citharedorum-que soni.
quibus delectatus animus et in mollitiem resolutus iam inimicis
prodere ciuitatem meditatur |
et illos admittere per portam male custoditi auditus.
Odoratus
Olfactum debellare properant unguenta.
quod si odore per nares penetrante intus latens animus
unguenta.
quod si odore per nares penetrante intus latens animus captus fuerit,
omnibus muliebribus deliciis ad se aditum aperiet |
neque eum odoramentis ad luxuriam uti pudebit.
Gustus
Cum gustu certabunt esculentorum poculentorum-que exquisiti sapores.
quorum auiditate superatus animus per lubricum
gulę callem crapulam illabi permittet.
uentri-que fauere incipiens,
temperantię renunciabit.
Tactus
Omnibus autem aduersariis istis eorum-que similibus uiam
odoramentis ad luxuriam uti pudebit.
Gustus
Cum gustu certabunt esculentorum poculentorum-que exquisiti sapores.
quorum auiditate superatus animus per lubricum
gulę callem crapulam illabi permittet.
uentri-que fauere incipiens,
temperantię renunciabit.
Tactus
Omnibus autem aduersariis istis eorum-que similibus uiam tactus
patefaciens,
quicquid per alios sensus affectauit,
id per se tandem opere complere maturabit.
et tunc demum animus ipse perditę uitę
poculentorum-que exquisiti sapores.
quorum auiditate superatus animus per lubricum
gulę callem crapulam illabi permittet.
uentri-que fauere incipiens,
temperantię renunciabit.
Tactus
Omnibus autem aduersariis istis eorum-que similibus uiam tactus
patefaciens,
quicquid per alios sensus affectauit,
id per se tandem opere complere maturabit.
et tunc demum animus ipse perditę uitę conscientia pulsatus cum
Hieremia queri poterit |
flens-que ac lugens exclamare:
Tactus
Omnibus autem aduersariis istis eorum-que similibus uiam tactus
patefaciens,
quicquid per alios sensus affectauit,
id per se tandem opere complere maturabit.
et tunc demum animus ipse perditę uitę conscientia pulsatus cum
Hieremia queri poterit |
flens-que ac lugens exclamare:
singulis remediis singuli roborandi atque tuendi sensus erunt.
De uisu.
Caput XX
Vt ergo mundos habeas oculos mundi pulchritudinem immensitatem-que intuere |
et eius opificem ac gubernatorem Deum intellige |
mirabilium-que operum lauda magis mirandum autorem.
Si uenustę mulieris forma occurrerit tibi,
tunc cum Propheta Deum deprecare:
Auerte oculos meos, ne uideant
tuendi sensus erunt.
De uisu.
Caput XX
Vt ergo mundos habeas oculos mundi pulchritudinem immensitatem-que intuere |
et eius opificem ac gubernatorem Deum intellige |
mirabilium-que operum lauda magis mirandum autorem.
Si uenustę mulieris forma occurrerit tibi,
tunc cum Propheta Deum deprecare:
Auerte oculos meos, ne uideant uanitatem.
quod si illa suum in te figat obtutum,
tu retrahe tuum et memento
occurrerit tibi,
tunc cum Propheta Deum deprecare:
Auerte oculos meos, ne uideant uanitatem.
quod si illa suum in te figat obtutum,
tu retrahe tuum et memento esse scriptum:
Siquidem oculi uagi et immodesti reliquorum quoque sensuum parere
solent incontinentiam,
et nec audire nec odorari nec gustare nec
tractare pigebit aliquid,
quod uoluptati erit conspicere.
Sicut autem simplex aspectus formam decorem-que omnium quę uidet,
ad Conditoris laudem refert,
ita reliqui sensus eum imitati nihil prorsus
admittunt,
quod Deo minus gratum fore arbitrantur.
atque ita puri oculi totum corpus lucidum reddunt.
Repulsis enim
Iob continentiam,
qui ait:
Conuenerat quippe cum oculis ne aspicerent,
secum ne cogitaret.
Spectaculis quoque illis adesse caue,
in quibus lasciua inhonesta-que aguntur.
Libidinis enim incitamenta sunt.
et in quibus cęde humana grassatur,
ne sęuitię impietati-que assuescas,
cum proximi tui cruore oculos satiaueris.
Ab his auersus prophetam audi dicentem:
obscoenum,
nequid iniquum,
nequid ab humanitate alienum libenti animo auscultes.
dicente Scriptura:
|
refellendi-que causa.
Fabulas amatorias,
quę ad turpem libidinem prouocant,
audire noli.
Tendiculas diaboli illa esse crede,
quibus nos irretitos morti tradere molitur mergere-que in profundum.
Ab adulantium quoque et ad gratiam loquentium uerbis aures auerte,
ne falsis laudationibus elatus maius aliquid esse te reputes quam quod
es,
et tibi tribuas,
quod Deo erit tribuendum |
merearis-que ab Apostolo corripi
tradere molitur mergere-que in profundum.
Ab adulantium quoque et ad gratiam loquentium uerbis aures auerte,
ne falsis laudationibus elatus maius aliquid esse te reputes quam quod
es,
et tibi tribuas,
quod Deo erit tribuendum |
merearis-que ab Apostolo corripi dicente:
Nihil denique audire te delectet,
quod corpus tantum uoluptate afficiat,
animę autem saluti nihil conferat.
Perniciosa enim res est |
aures cantu dulci suauibus-que sonis delinire |
et animę pati detrimenta.
cum potius animę salus per corporis labores castigationes-que
conquirenda sit,
per ieiunia,
per uigilias,
per scribendi,
legendi,
orandi |
alios-que adhortandi fatigationes.
uoluptate afficiat,
animę autem saluti nihil conferat.
Perniciosa enim res est |
aures cantu dulci suauibus-que sonis delinire |
et animę pati detrimenta.
cum potius animę salus per corporis labores castigationes-que
conquirenda sit,
per ieiunia,
per uigilias,
per scribendi,
legendi,
orandi |
alios-que adhortandi fatigationes.
Operariis quippe impigris ac solicitis opus est patrifamilias in uinea
sua excolenda,
non ociosis et oscitantibus
Perniciosa enim res est |
aures cantu dulci suauibus-que sonis delinire |
et animę pati detrimenta.
cum potius animę salus per corporis labores castigationes-que
conquirenda sit,
per ieiunia,
per uigilias,
per scribendi,
legendi,
orandi |
alios-que adhortandi fatigationes.
Operariis quippe impigris ac solicitis opus est patrifamilias in uinea
sua excolenda,
non ociosis et oscitantibus |
et qui fructum capere negligunt,
dum florum foliorum-que luxuria delectentur.
scribendi,
legendi,
orandi |
alios-que adhortandi fatigationes.
Operariis quippe impigris ac solicitis opus est patrifamilias in uinea
sua excolenda,
non ociosis et oscitantibus |
et qui fructum capere negligunt,
dum florum foliorum-que luxuria delectentur.
Quę ergo spiritui conducunt,
illa audias.
quę autem carni blandiuntur,
ueluti mortifera non admittas.
Porro ut ex Deo te esse
si aure tenus diuina auscultes,
cęlum es si audis.
Audit autem qui sermonibus sacris catholicę-que doctrinę cum
auditionem |
tum obedientiam pręstat.
Vnde audire interdum pro parere iussa-que perficere usurpatur.
Ad hanc audiendi perfectionem Iacobus apostolus nos hortatur dicens:
Cauendum post hęc ne per narium foramina illapsus odor sua suauitate animum uirilem effoeminet |
et homo unguentis delibutus contemnatur,
qui autoritate pręstare debet.
Odores quippe ipsos,
quemadmodum et cantus oris et neruorum tibiarum-que sonos ad sacrorum
cultum datos esse meminerimus Deo-que laudes celebrandas,
non ad corporis humani uoluptatem.
Odoribus tamen morbos quosdam curari,
quosdam ne ueniant prohiberi constat |
et cytharę sono Saulem regem conualuisse legimus.
Rosis
sua suauitate animum uirilem effoeminet |
et homo unguentis delibutus contemnatur,
qui autoritate pręstare debet.
Odores quippe ipsos,
quemadmodum et cantus oris et neruorum tibiarum-que sonos ad sacrorum
cultum datos esse meminerimus Deo-que laudes celebrandas,
non ad corporis humani uoluptatem.
Odoribus tamen morbos quosdam curari,
quosdam ne ueniant prohiberi constat |
et cytharę sono Saulem regem conualuisse legimus.
Rosis itaque et croco et floribus et nardo et balsamo et
Eum uero qui sanus est |
et in quo non est ęgrotationis ulla suspicio,
unguentis deliniri,
flosculos naribus admouere,
in cubiculo ex aromaticis suffimentis fragrante desidere,
impudicicię argumenta sunt |
et eneruatę emollitę-que uitę certissima indicia.
Talium nanque usu lenones,
meretriculę |
homines-que ad luxuriam se natos credentes delectantur,
non illi qui uirtutem pręferunt uoluptati |
neque qui spiritui quam carni studere malunt.
neque qui soli Deo placere
unguentis deliniri,
flosculos naribus admouere,
in cubiculo ex aromaticis suffimentis fragrante desidere,
impudicicię argumenta sunt |
et eneruatę emollitę-que uitę certissima indicia.
Talium nanque usu lenones,
meretriculę |
homines-que ad luxuriam se natos credentes delectantur,
non illi qui uirtutem pręferunt uoluptati |
neque qui spiritui quam carni studere malunt.
neque qui soli Deo placere desyderant |
et Christo Domino dicere possunt:
In odorem unguentorum tuorum curremus.
atque iidem confiteri audent:
audent:
Christi bonus odor sumus.
Verissima autem Christi unguenta sunt:
fides,
spes,
charitas,
castitas,
pudicicia,
mansuetudo,
liberalitas,
pax,
patientia,
modestia,
constantia |
cęterę-que uirtutes.
quarum suauitatem quisquis conceperit,
aliarum rerum omnium fragrantiam facile contemnet,
immo nefas putabit opobalsamum uel myrrham uel stacten uel casiam uel nardum,
uel quęuis alia odoramenta olere,
cum magis eum,
qui cęlo dignus esse cupit,
spernere terrena |
et
uel nardum,
uel quęuis alia odoramenta olere,
cum magis eum,
qui cęlo dignus esse cupit,
spernere terrena |
et uirtutum ac sanctimonię odore fragrare oporteat.
Quem si assecutus fuerit,
quicquid naribus gratissimum suauissimum-que esse creditur,
prę illo nauseam putabit.
In cęlo enim,
quo ille properat,
non est Engadi uicus balsami ferax,
non Sabea regio thuris abundans,
non preciosorum unguentorum mater Arabia,
sed quod his longe redolentius ac
dulcedo,
Apostolo dicente:
Percurre speculatione mentis sanctorum uitam,
et si inueneris,
quod per multas tribulationes oportuit illos intrare in regnum Dei,
impossibile esse crede,
ut uoluptarii ac delicati,
nisi poenitentiam agant |
et mores mutent |
et laboribus magis |
quam ocio luxuria-que delectentur,
eo possint conscendere |
et de temporalibus deliciis repente ad ęternas transire.
De gustu
Caput XXIII
Gustus quoque continendus est,
De gustu
Caput XXIII
Gustus quoque continendus est,
ne crapulę appetentia polluatur animus.
Gulę quippe ista uoluptas cum dominari coeperit,
ad quęque turpia et inhonesta hominem impellit |
multis-que afficit incommodis.
uinum gustare noluerunt,
dum in celesti regno diuinę uisionis dulcedine saturari cupiunt.
Quosdam pane etiam abstinuisse legimus.
et maceratis aqua leguminibus uitam sustentasse,
nihil coctum comedisse.
Alios herbis crudis radicibus-que contentos fuisse.
Alios uero per biduum,
per triduum,
per dies plures nihil degustasse.
Non hoc dico ut cibis ac potu a Deo creatis uti nefas putem,
sed ut eos qui carnibus etiam uino-que uictitant,
ab ingluuie mortifera compescam.
Alios herbis crudis radicibus-que contentos fuisse.
Alios uero per biduum,
per triduum,
per dies plures nihil degustasse.
Non hoc dico ut cibis ac potu a Deo creatis uti nefas putem,
sed ut eos qui carnibus etiam uino-que uictitant,
ab ingluuie mortifera compescam.
Vescere igitur alimentis ab Ecclesia non interdictis uinum-que dilutum bibe,
non tamen ad uoluptatem,
sed ad corporis necessariam sustentationem.
Vtere, inquam, uictu,
quo isti qui tecum
Non hoc dico ut cibis ac potu a Deo creatis uti nefas putem,
sed ut eos qui carnibus etiam uino-que uictitant,
ab ingluuie mortifera compescam.
Vescere igitur alimentis ab Ecclesia non interdictis uinum-que dilutum bibe,
non tamen ad uoluptatem,
sed ad corporis necessariam sustentationem.
Vtere, inquam, uictu,
quo isti qui tecum in monasterio sunt utuntur.
cum abstinent abstine,
cum ieiunant ieiuna |
et semper ad memoriam reuoca |
ideo te monachalem uitam elegisse,
ut Deo
cupidini |
et par amborum uoluntas ad perpetrandum illicitę coniunctionis crimen feratur.
Quod si manum cohibueris ne tangas,
tantum tibi conferet ista continentia,
ut per oculos conceptum,
per affatum auctum obscoenę cupiditatis ardorem languescere paulatim
et extingui |
labefactam-que animi uirtutem in integrum restitui necesse erit.
Sin uero ipsum tangendi sensum non refrenaueris,
igni in penetralibus cordis iam suscitato ligna addes |
et incendium flammę ualidioris,
quod te ad interitum usque exurat concitabis.
Hoc autem exitium ne tibi contingat,
audi
digito contingas.
Prunę quippe offendent corpus,
puellę uero tactus animam perimet.
Pecunię quoque crebra contrectatio animum ad auaritiam stimulat.
Quamcunque enim rem tangere delectat,
eius largius copiosius-que potiundę auiditas crescit.
quibus concessum est,
ut purissimum Christi corpus in sacramento palpent |
et hostiam uiuam offerant Deo.
Eas manus nequa peccati contaminet spurcicies,
meminisse debemus |
ob hoc nobis a Deo datas,
ut ipsi pręcipue qui dedit seruiant,
ipsi laborent in operibus iustis actionibus-que probatis.
Tu ergo manus tuas ad euoluendos cęlestis disciplinę libellos porrige
|
et in iis quę Deo placent conscribendis exerce |
ad pingenda quoque fingendaue appone simulachra illa,
quę uel spectatores ad sanctimonię cultum
nostrum sponte in hac uita passum nouimus.
Visus
Igitur si te uana spectandi uoluptas prouocauerit,
qualem ille uoluptatem capiebat cogita,
cum Iudeorum cerneret perfidiam |
et ob id flere compelleretur |
cum-que eosdem contra se insurgere uideret,
quos ipse saluare uenerat.
Auditus
Si tibi aurium delectatio blandiri coeperit,
attende quodnam illi delectamentum erat |
quotidie ab impiis conuitia audire |
se-que probris maledictis-que inimicorum incessanter
perfidiam |
et ob id flere compelleretur |
cum-que eosdem contra se insurgere uideret,
quos ipse saluare uenerat.
Auditus
Si tibi aurium delectatio blandiri coeperit,
attende quodnam illi delectamentum erat |
quotidie ab impiis conuitia audire |
se-que probris maledictis-que inimicorum incessanter pertundi.
Odoratus. Gustus
Si naribus infusa odorandi suauitas tibi
insidiabitur,
si gustandi luxuriosa dulcedo sui desyderium fecerit,
memento illum in utraque manu pro rosis clauos
ob id flere compelleretur |
cum-que eosdem contra se insurgere uideret,
quos ipse saluare uenerat.
Auditus
Si tibi aurium delectatio blandiri coeperit,
attende quodnam illi delectamentum erat |
quotidie ab impiis conuitia audire |
se-que probris maledictis-que inimicorum incessanter pertundi.
Odoratus. Gustus
Si naribus infusa odorandi suauitas tibi
insidiabitur,
si gustandi luxuriosa dulcedo sui desyderium fecerit,
memento illum in utraque manu pro rosis clauos ferreos pertulisse,
in
autem pro dapibus fel,
pro uino acetum sumpsisse.
Si te denique communis toti corpori tactus ad uoluptatem
solicitauerit,
quem ille toto corpore dolorem excepit mente reuolue.
Cerne coronatum spinis caput,
manus pedes-que clauis cruci confixos,
latus lancea uulneratum,
cuncta denique flagellis contusa membra.
Ac ne iam grandioris ętatis eam arctam uiam ingressum dicas,
audi ipsum in psalmo confitentem:
et in laboribus a iuuentute mea.
Ad hęc seruorum eius id est omnium sanctorum totam uitam,
qua cęlum meruerunt percurre,
et siquid in ea molle,
siquid uoluptuosum,
siquid corpori iocundum delectabile-que inueneris,
audacter imitare.
Sin uero e contrario cuncta dura,
aspera,
inquieta,
tristia et acerba |
fuisse non ignoras,
cur tu ad hauriendas conuerteris uoluptates,
sicut Domino tuo,
ita et seruis eius dissimilis |
tibi-que metipsi perniciosus?
uoluptuosum,
siquid corpori iocundum delectabile-que inueneris,
audacter imitare.
Sin uero e contrario cuncta dura,
aspera,
inquieta,
tristia et acerba |
fuisse non ignoras,
cur tu ad hauriendas conuerteris uoluptates,
sicut Domino tuo,
ita et seruis eius dissimilis |
tibi-que metipsi perniciosus?
Quomodo enim eo quo illi conscenderunt ascendes,
si longe aliter atque illi uixerunt uiuas?
Et cum diuersa prorsus agas,
quomodo non etiam diuersa sortieris?
Mitte igitur istas,
quę te nunc oblectant uanitates,
renuncia uoluptatibus,
cuncta corporis blandimenta |
ueluti pestem quandam animę fuge |
et illa potius quę laboriosa sunt amplectere,
difficilibus assuesce,
in omnibus morum synceritatem serua,
innocentiam custodi affectibus-que moderare.
moderandorum autem quę ratio sit,
quia locus hic exigere uidetur,
dicere nunc aggrediar,
ope fretus diuina,
non meis uiribus,
quę nullę sunt,
confisus.
Ipsa igitur passionum,
quę a sensibus oriuntur,
moderatio |
temperantia dicitur.
Ea uirtus usque adeo reliquis omnibus necessaria est,
ut nisi illis comitem se pręstiterit,
continuo ad uitia dilabentur |
et uirtutis nomen naturam-que amittent.
Iustitia-que ipsa si temperantię freno non regeretur,
aut in negligentiam aut in sęuitiam desineret.
Temperantia mediocritatem seruat,
appetitiones domat,
ignauiam expellit,
dicta facta cogitata-que rationis finibus
Ipsa igitur passionum,
quę a sensibus oriuntur,
moderatio |
temperantia dicitur.
Ea uirtus usque adeo reliquis omnibus necessaria est,
ut nisi illis comitem se pręstiterit,
continuo ad uitia dilabentur |
et uirtutis nomen naturam-que amittent.
Iustitia-que ipsa si temperantię freno non regeretur,
aut in negligentiam aut in sęuitiam desineret.
Temperantia mediocritatem seruat,
appetitiones domat,
ignauiam expellit,
dicta facta cogitata-que rationis finibus concludit.
Nihil turpe fieri
|
et uirtutis nomen naturam-que amittent.
Iustitia-que ipsa si temperantię freno non regeretur,
aut in negligentiam aut in sęuitiam desineret.
Temperantia mediocritatem seruat,
appetitiones domat,
ignauiam expellit,
dicta facta cogitata-que rationis finibus concludit.
Nihil turpe fieri patitur,
uoluptatibus imperat ne modum excedant.
dolori succumbere uetat,
in omnibus recti honesti-que rationem constare iubet.
non sinit extolli prosperis |
neque deiici aduersis,
sed in utraque fortuna constantem
Temperantia mediocritatem seruat,
appetitiones domat,
ignauiam expellit,
dicta facta cogitata-que rationis finibus concludit.
Nihil turpe fieri patitur,
uoluptatibus imperat ne modum excedant.
dolori succumbere uetat,
in omnibus recti honesti-que rationem constare iubet.
non sinit extolli prosperis |
neque deiici aduersis,
sed in utraque fortuna constantem animum esse iubet.
Ne itaque sensuum tuorum perturbationibus cedas temperantia efficiet |
et ad illa quę memorauimus,
comparanda remedia te
frugalitatem.
Et cum uitia quę citra uirtutem in medio
constitutam sunt caueris,
illa quoque quę ultra habentur uitabis.
ne uidelicet labor uertatur in lassitudinem,
solicitudo in curiositatem,
largitas in prodigalitatem,
pudicicia in agendorum dicendorum-que inutilem uerecundiam,
frugalitas in stultum ab omnibus abstinendi rigorem.
Cuncta ergo ęquis temperantię mensuris iustis-que proportionibus
circumscribes.
ut nec modicitate delinquas nec nimietate
lassitudinem,
solicitudo in curiositatem,
largitas in prodigalitatem,
pudicicia in agendorum dicendorum-que inutilem uerecundiam,
frugalitas in stultum ab omnibus abstinendi rigorem.
Cuncta ergo ęquis temperantię mensuris iustis-que proportionibus
circumscribes.
ut nec modicitate delinquas nec nimietate excedas.
Optimum-que tibi uidebitur solertiam sequi nautarum,
qui in onerando nauigio tale temperamentum seruant,
ut neque nimio pondere pressum
abstinendi rigorem.
Cuncta ergo ęquis temperantię mensuris iustis-que proportionibus
circumscribes.
ut nec modicitate delinquas nec nimietate excedas.
Optimum-que tibi uidebitur solertiam sequi nautarum,
qui in onerando nauigio tale temperamentum seruant,
ut neque nimio pondere pressum obruatur fluctibus |
neque nimia leuitate suspensum lateribus uacillet |
et flantium uentorum impetum ferre nequeat.
uero omnium prorsus nequitiarum et parens et nutrix est.
Quibus illa dominatur,
de sanctorum consortio exierunt,
cum iustis non scribentur.
Ab ipso enim Domino,
quia sanctionibus eius non parent,
reprobati abdicati-que sunt.
cogitauit animum inclinauerit,
hic incircumcisus corde erit.
Incircuncisus auribus.
Deinde qui temperans fuerit,
suas aures circumcidere curabit,
subtrahendo auditum delatorum susurris,
adulatorum blanditiis,
turpibus scortatorum canticis |
impudentię-que scurrarum.
Qui uero aliquem ex his libenter audierit,
incircumcisus auribus erit.
Incircuncisus labiis.
Postremo qui temperans fuerit,
labia sua circumcidere studebit,
linguam cohibendo,
ne de aliquo
fuerit,
labia sua circumcidere studebit,
linguam cohibendo,
ne de aliquo infamandi causa obloquatur ,
ne cui male dicat,
ne litiget,
ne rixetur,
ne obprobret,
ne mentiatur,
nequid denique iniquum foedum inhonestum proferat.
Qui autem loquenda tacenda-que obseruare neglexerit |
et sine delectu quicquid in buccam uenit effutierit,
hic incircumcisus labiis iudicabitur.
Itaque qui temperans fuerit,
minime negliget et manus circumcidere suas,
ne malum operentur,
pedes ne illo ubi peccandi periculum imminet currant,
oculos nequid quod nefas est concupiscere spectent,
palatum ne ebrietati ganeę-que seruiat,
olfactum ne unguentorum odore delectetur,
sed uirtutum.
Qui se ita ut dicimus circumciderit,
circumcisione
circumcisione
illo pugnandum est.
et si sępius uiceris,
periculum est ne postremo uincaris.
Quanto autem difficilior uictoria,
tanto et uictorię remuneratio maior ac pręstantior.
Nunc ergo non incongrue referenda incidunt,
primo castitatis pudicicię-que bona,
deinde contrarię libidinis mala,
ut his deterriti,
illis allecti pertinacius in proposito persistamus uirtutis.
Castitatis quidem principatum tenet illibata uirginitas.
Castitatis quidem principatum tenet illibata uirginitas.
Nam uirginem esse supra usum naturę est,
et angelicum magis quam humanum.
Ideo-que et in Lege honorata est uirginitas et in Euangelio |
sed in euangelio magis.
Hęc autem omnia,
ut quam Deo grata esset uirginitas doceret.
cuius conseruandę matrem foeminis,
se masculis in exemplum dedit.
Exinde uterque sexus profiteri coepit uirginitatem |
et ineundi coniugii prolis-que suscipiendę uoluptate contempta ad
monasteria confugere |
se-que soli Deo dedicare.
ut dum neque nubunt |
neque nubuntur,
angelis cęlestibus pares forent |
et humanam conditionem egressi peculiare priuilegium acquirerent,
cantica quę nemo alius cantare potest,
coram Deo
uirginitas doceret.
cuius conseruandę matrem foeminis,
se masculis in exemplum dedit.
Exinde uterque sexus profiteri coepit uirginitatem |
et ineundi coniugii prolis-que suscipiendę uoluptate contempta ad
monasteria confugere |
se-que soli Deo dedicare.
ut dum neque nubunt |
neque nubuntur,
angelis cęlestibus pares forent |
et humanam conditionem egressi peculiare priuilegium acquirerent,
cantica quę nemo alius cantare potest,
coram Deo personandi |
Agnum-que sequendi quocunque se ille uertisset.
ut sicut
uoluptate contempta ad
monasteria confugere |
se-que soli Deo dedicare.
ut dum neque nubunt |
neque nubuntur,
angelis cęlestibus pares forent |
et humanam conditionem egressi peculiare priuilegium acquirerent,
cantica quę nemo alius cantare potest,
coram Deo personandi |
Agnum-que sequendi quocunque se ille uertisset.
ut sicut Christo matri-que eius Marię ita et ipsis nullum in ęternis mansionibus habitaculum clausum esset.
Quid enim non illis patere crediderimus in patria sursum,
qui dum hic
nubunt |
neque nubuntur,
angelis cęlestibus pares forent |
et humanam conditionem egressi peculiare priuilegium acquirerent,
cantica quę nemo alius cantare potest,
coram Deo personandi |
Agnum-que sequendi quocunque se ille uertisset.
ut sicut Christo matri-que eius Marię ita et ipsis nullum in ęternis mansionibus habitaculum clausum esset.
Quid enim non illis patere crediderimus in patria sursum,
qui dum hic peregrinarentur,
nulli obscoenę cupidini patuerunt |
et in carne pręter carnem uiuere
Baptista. Ioannes apostolus. Iacobus apostolus. Paulus apostolus
Virgines fuere |
Ioannes Baptista,
quo inter natos mulierum non erat maior,
Ioannes apostolus,
quem singulariter Iesus dilexisse dicitur,
Iacobus qui frater Domini nuncupatus est,
Paulus uas electionis,
alii-que multi ex discipulis.
Inter foeminas autem |
Martha,
Petronilla,
Tecla ,
Agatha,
Lucia,
Catharina,
Cecilia,
Barbara,
Agnes |
alię-que multę,
quę tormenta perpeti atque occidi maluerunt |
quam
Iacobus qui frater Domini nuncupatus est,
Paulus uas electionis,
alii-que multi ex discipulis.
Inter foeminas autem |
Martha,
Petronilla,
Tecla ,
Agatha,
Lucia,
Catharina,
Cecilia,
Barbara,
Agnes |
alię-que multę,
quę tormenta perpeti atque occidi maluerunt |
quam uirginitatem nuptiis commutare.
Martyres
Quidam martyrum cum meretricibus a tyranno additis oppugnarentur,
proprias linguas dentibus
Nonne fatuitatis arguuntur in Euangelio uirgines,
quę de sola uirginitate sibi plaudentes,
oleum quo totius uitę lampas illuminatur,
oleum uidelicet mandatorum Dei non comparauerant?
Nonne etiam ille ab omnibus irrideretur,
qui coronam auream capite pręferret |
et uilibus attritis-que indumentis tegeretur?
Virginitas ergo nisi imperata Domini perfecerit,
tantum abest ut cęteris fidelibus altius ascendat,
ut etiam cum ipsis qui in imo cruciantur,
computanda sit.
Matth. XXV
aliud muneris habebant,
quod Sponso offerrent,
pręter nudam uirginitatem adminiculis-que necessariis carentem.
Castitatis quidem professio inter perfectionis opera merito censetur.
sed sicut poma antequam maturescant decidunt |
et folia rami-que siccantur,
cum trunco,
cui tota arbor innititur,
deesse coeperit humor,
ita quęuis perfectio
(si modo perfectio dici debeat,
ubi multa deficiunt)
suo fraudabitur fructu,
nisi mandatorum obseruatione foueatur.
pręstolabitur aduentum.
De castitate uiduali.
Caput
Virginali munditię proxime accedit castitas uiduitatis |
continentia-que eorum,
qui quanuis uirgines non sint,
finem tamen carnali copulę statuerunt
suscepto religionis uoto.
ut expeditius Deo seruire |
cęlestium-que contemplationi uacare queant.
Horum propositum longe melius esse quam coniugatorum utriusque Scripturę testimoniis probatur.
Horum propositum longe melius esse quam coniugatorum utriusque Scripturę testimoniis probatur.
sacerdotis uidua ad patrem reuersa uescitur de
sanctificatis |
quę certe attingere gustare-que nequibat,
dum marito seruiret.
est.
Illas ergo quę delicias mundi,
ut Christum lucrifacerent spreuerunt,
et reuereri |
et si indiguerint,
Ecclesię alimentis mandat sustentari.
Honor enim in Scripturis non solum reuerentiam,
sed etiam liberalitatem elemosinam-que designat.
ut in Prouerbiis:
liberalitatem elemosinam-que designat.
ut in Prouerbiis:
ergo ob hoc solum uitandę sunt,
quia earum consortium castitati periculum sit,
uerum etiam quia ipsę iniuria Ecclesiam afficere
soleant |
repetendo connubia ,
cum professę fuerint castitatem,
et quod Deo uouerant non exoluendo.
Cum-que ita sit:
Volo inquit iuniores nubere,
filios procreare,
matresfamilias esse,
nullam occasionem dare aduersario maledicti gratia.
Iam enim quędam conuersę sunt post Sathanam.
Quare illas nubere uult aperte declarat,
ne uidelicet castitatem uouendo irritum faciant
6
lumbos uestros in ueritate.
Lumbi ad generandi rationem pertinent.
quos pręcingere quid aliud nisi castitati studere est?
Hoc quidem pręcipuis,
hoc electis Dei Christi-que discipulis iniungitur,
non uulgaribus,
non terrena temporalia-que appetentibus,
sed ad cęlestem gloriam aspirantibus et ęternam.
Helias. Ioannes Baptista
Vnde Eliam prophetam et Ioannem Baptistam zona cinxerat pellicea,
quę significabat in carne mortificatos |
nulli-que
appetentibus,
sed ad cęlestem gloriam aspirantibus et ęternam.
Helias. Ioannes Baptista
Vnde Eliam prophetam et Ioannem Baptistam zona cinxerat pellicea,
quę significabat in carne mortificatos |
nulli-que obscoenę cupidini subiectos.
quam autem magni spiritus hi ambo fuerint,
nemo fidelis ignorat.
Dauid
Ille etiam uir sanctus ista continentię uirtute proficere optabat, qui ingemiscens ait:
Quoniam lumbi mei impleti sunt
nomen sempiternum dabo eis,
quod non deficiet.
Laudent matrimonia coniugati et prolis foecunditate glorientur ,
dum tamen eunuchi nostri melius filiis et filiabus nomen a Domino sibi uendicent |
patribus-que matribus-que apud omnium patrem pluris habeantur.
Restat ut doceamus quibus armis uirtus castitatis ne offendatur,
tuenda sit.
De consortio
sempiternum dabo eis,
quod non deficiet.
Laudent matrimonia coniugati et prolis foecunditate glorientur ,
dum tamen eunuchi nostri melius filiis et filiabus nomen a Domino sibi uendicent |
patribus-que matribus-que apud omnium patrem pluris habeantur.
Restat ut doceamus quibus armis uirtus castitatis ne offendatur,
tuenda sit.
De consortio diuersi sexus
Cito transit quod delectat,
nullo fine concluditur quod cruciat.
Sed fortasse cauillaberis et dices |
non tibi accessum interdici aliarum pręterquam meretricum.
At in iis quoque quę pudiciciam honestatem-que prę se ferunt,
blanda uox,
mollis gestus,
benignus aspectus,
uenusta forma |
et totius corporis tegumentorum non inelegans cultus |
nonne impudicicię incitamenta sunt?
Ipsa quidem mulier casta et continens est,
Dauid secundum cor Dei electus et pudica satis iudicata Bethsabee Vrię uxor conciderunt.
Nulla hęc notabatur infamia,
ille morum sanctitate non minus quam regno nobilis erat |
Hanc se lauantem tantum uidit et captus est |
exarsit in concupiscentiam |
opere-que impleuit quod concupierat.
Nunquid tu illo sanctior,
ut tales foeminas non solum intueri,
sed etiam cum iisdem colloqui,
cum iisdem considere et commorari |
et fortasse ridentibus arridere non timeas?
uictorię succedat solatium.
Nihil isti circa se conspiciunt nisi rupes et siluas,
nihil audiunt nisi rugitum ferarum et auium cantum et sibila serpentum.
tu te autem periculo liberum fore arbitraris quotidie inter foeminas conuersando,
illas intuendo,
de illis fabulas audiendo |
te-que ultro illarum aspectibus offerendo |
neque consortia uitando,
sed nunc uocatus nunc inuocatus domos cubicula-que illarum adeundo?
Non est istud crede mihi seruare castitatem sed prostituere,
non spiritui seruire sed carni.
cum scriptum sit:
ferarum et auium cantum et sibila serpentum.
tu te autem periculo liberum fore arbitraris quotidie inter foeminas conuersando,
illas intuendo,
de illis fabulas audiendo |
te-que ultro illarum aspectibus offerendo |
neque consortia uitando,
sed nunc uocatus nunc inuocatus domos cubicula-que illarum adeundo?
Non est istud crede mihi seruare castitatem sed prostituere,
non spiritui seruire sed carni.
cum scriptum sit:
castitas esse poterit secura,
ubi uir et mulier uel eodem usi fuerint contubernio |
uel si locis disseparantur,
congressibus non abstineant?
Siquando tamen necesse erit conuenire |
et utriusque pręsentiam res exegerit,
tales testes arbitri-que adhibeantur,
quibus coram pudor erit uel loqui quod turpe sit,
uel quod non liceat facere.
Secreta enim colloquia tametsi crimine caruerint,
criminis tamen suspicione non carebunt.
Debemus autem prouidere bona non solum coram Deo,
sed etiam ut Apostolus ait |
coram
est conscientia,
non prębeat alteri infamandi occasionem,
ne in fratrem peccet.
De remediis aduersus tentamenta libidinis.
Caput V
Porro cum foeminarum frequentiam conspectum-que fugeris,
teipsum fugere non potes.
Quocunque locorum perrexeris,
cum tua tibi carne pugnandum est.
Caro semper ad uoluptates prona compellit hominem id cogitare,
a quo mens Deo dedita abhorret et declinat.
ne forte dum carnali
nititur mundus.
Ieiunio ergo et orationi succedat lectio.
quę te uel in aliorum lapsu cautiorem efficiat |
uel in aliorum fortitudine continentiorem.
Redintegratur animi uigor ad uirtutum perseuerantiam |
plenior-que infunditur gratia,
quoties pie sancte-que uiuendi pręcepta releguntur.
Ibi iustorum pręmia malorum-que poenę
etiam segnes excitant ad colendam animi sanctitatem
nequitiam-que fugiendam.
Legendo itaque Sacras litteras,
Ieiunio ergo et orationi succedat lectio.
quę te uel in aliorum lapsu cautiorem efficiat |
uel in aliorum fortitudine continentiorem.
Redintegratur animi uigor ad uirtutum perseuerantiam |
plenior-que infunditur gratia,
quoties pie sancte-que uiuendi pręcepta releguntur.
Ibi iustorum pręmia malorum-que poenę
etiam segnes excitant ad colendam animi sanctitatem
nequitiam-que fugiendam.
Legendo itaque Sacras litteras,
quibus talia continentur,
in proposito
cautiorem efficiat |
uel in aliorum fortitudine continentiorem.
Redintegratur animi uigor ad uirtutum perseuerantiam |
plenior-que infunditur gratia,
quoties pie sancte-que uiuendi pręcepta releguntur.
Ibi iustorum pręmia malorum-que poenę
etiam segnes excitant ad colendam animi sanctitatem
nequitiam-que fugiendam.
Legendo itaque Sacras litteras,
quibus talia continentur,
in proposito bonarum actionum solidamur,
non legendo reddimur imbecilliores.
Apostolus
animi uigor ad uirtutum perseuerantiam |
plenior-que infunditur gratia,
quoties pie sancte-que uiuendi pręcepta releguntur.
Ibi iustorum pręmia malorum-que poenę
etiam segnes excitant ad colendam animi sanctitatem
nequitiam-que fugiendam.
Legendo itaque Sacras litteras,
quibus talia continentur,
in proposito bonarum actionum solidamur,
non legendo reddimur imbecilliores.
Apostolus ait:
optabilius |
quam Dei sapientiam in Scripturis audire loquentem |
et illius doctrinę inhęrere,
qui solus nec falli possit |
nec uelit fallere?
Huius potissime lectionibus delectetur,
quisquis optimis uerissimis-que uitę institutis cupit proficere.
Si tamen adhuc alia lex in membris tuis repugnauerit legi mentis tuę,
aliis insuper fatigationibus frangenda tibi erit proteruitas carnis:
aut humum rastro fodias,
aut holera in horto sitientia irriges,
Profecto nulla ei dominabitur uoluptas,
qui sic sibimetipsi imperare didicerit.
Sic autem faciendo,
siue centesimum cum uirginibus |
siue sexagesimum cum uiduis fructum colliget |
atque angelis qui in cęlo sunt,
par similis-que erit.
De matrimonio.
Caput VI
Nunc locus postulat,
ut de matrimonio aliquid in medium proferamus,
nequis culpam putet
coniugati quid ipsis apostolica pręcipiat disciplina.
Nam sicut misericors Deus uult omnes homines ad salutem peruenire,
ita apostoli Christi cuique hominum conditioni monstrare conati sunt quomodo saluarentur.
Quorum Paulus diuina spiritali-que scientia imprimis pręditus ait:
boni:
Qui matrimonio inquit iungit uirginem suam bene facit.
Nihil enim ab ipso rerum autore Deo constitutum est,
quod non bonum sit,
licet aliud alio melius atque perfectius.
Tunc autem primum nuptię ab eo constitutę sunt,
cum masculum creasset et foeminam |
benedicens-que ipsis dixisset:
Crescite et multiplicamini et replete terram .
Qua quidem in re hoc quoque obseruandum,
quod non ad uoluptatem uocati sint,
sed ad liberorum procreationem,
ut crescant uidelicet et multiplicentur.
Tametsi fieri non potest,
nequa intercedat uoluptas,
non
suspirat.
Caro enim, quę una esse debet,
in duas distrahitur,
cum pellex aut mechus adamatur.
tui.
Cęterum sicut Christi et Ecclesię sancta est coniunctio,
ita uiri et uxoris impolluta sit copula oportet,
ut nec ipse aliam sponsam |
nec ipsa alium desyderet sponsum.
et suspicionem etiam caueant minus fidi inter se amoris pacti-que uiolati.
Neque enim coram Hymeneo uel Thalassio inter se pepigere,
ut uana solebat gentilitas,
sed ut decet fideles,
Deo uero inuocato Christo-que teste et Ecclesia.
Nihil magis ratum esse
nec ipsa alium desyderet sponsum.
et suspicionem etiam caueant minus fidi inter se amoris pacti-que uiolati.
Neque enim coram Hymeneo uel Thalassio inter se pepigere,
ut uana solebat gentilitas,
sed ut decet fideles,
Deo uero inuocato Christo-que teste et Ecclesia.
Nihil magis ratum esse debet |
quam quod his accitis ac pręsentibus pie iuste-que fuerit promissum.
Deinde idem Apostolus paucis uerbis multa complexus:
Neque enim coram Hymeneo uel Thalassio inter se pepigere,
ut uana solebat gentilitas,
sed ut decet fideles,
Deo uero inuocato Christo-que teste et Ecclesia.
Nihil magis ratum esse debet |
quam quod his accitis ac pręsentibus pie iuste-que fuerit promissum.
Deinde idem Apostolus paucis uerbis multa complexus:
De viri vxorisqve officio.
Caput VII
Meminerint pręterea uxores reuereri maritos,
priorem honoris locum eis cedere |
eorundem-que subdi imperio.
Id quidem exigit et autoritas diuina (ut dictum est)
et apostolicum pręceptum |
et lex ipsa naturę.
cum etiam inter gentiles et a religione alienos constet |
uiros quam foeminas honorabiliores esse atque liberiores.
tanquam cohęredibus gratię uitę.
et in Malachia est scriptum:
qui et iudex populi extitit et propheta.
In hac itaque unica prole multo felicior fuit |
quam illa in multis cuius procacitate incessebatur .
Vasthi regina
Sit in omnibus quę honeste fieri possunt,
obediens uiro |
uitet-que Vasthi reginę insolentiam |
quę cum Assueri, Persarum regis, mariti sui imperium contempsisset,
diuortio mulctata desiit esse quod erat,
et de fastigio publicę dignitatis in ordinem corruit priuatarum.
Deponit enim Deus
non in tortis crinibus,
aut auro,
aut margaritis,
uel ueste preciosa,
sed quod decet mulieres promittentes pietatem per opera bona.
Exclamarem in nostrarum comendi componendi-que se luxuriam foeminarum,
et in ipsarum immodicos ornatus inueherer
(sunt enim quę totum censum insuunt in uestibus,
inserunt in monilibus,
gestant in digitis |
et ut carnem suam diuitent |
maritos
ipsarum immodicos ornatus inueherer
(sunt enim quę totum censum insuunt in uestibus,
inserunt in monilibus,
gestant in digitis |
et ut carnem suam diuitent |
maritos egere cogunt)
sed si Domini apostolica-que pręcepta,
quę sępe in ecclesiis prędicari audiunt non obseruant,
et me quidem clamantem irridebunt.
Satius est igitur attoniti oris silentio intemperantiam earum incusare
|
quam uerborum increpatione frustra uelle corrigere.
His autem quas interior magis quam exterior cultus
Ambo etiam obseruent continendi tempora,
dicente Salomone:
II
molestię accipiant ex natorum foeditate |
quam ex concubitu uoluptatis.
Sed neque illo die coeant,
quo rem diuinam facturi sunt.
Tunc enim facilius quod poposcerint impetrabunt,
cum casti puri-que ad supplicandum Deo processerint.
Hoc sane pręcipit Apostolus dicens:
concorditer ac sine quęrela procedant nuptię,
par conditio quęrenda erit in coniuge generis atque fortunę.
Iurgiorum causa esse consueuit disparilitas.
Iccirco uir nobiliorem se aut opulentiorem non ducat,
ne pro uxore patiatur dominam.
Mulier quoque plebeia et uulgaris parum-que dotata non nubat
pręstantiori,
ne forte non uxoris loco habeatur sed ancillę.
Quod si etiam inter ęquales frequenter incidunt contentiones et lites
et dissidia et simultates ,
quanto magis hoc timendum
alter uero nihil horum habeat,
quo se illi exęquare possit |
aut iniuriam obiectę uilitatis propulsare?
Caueant igitur tam uiri quam foeminę matrimonio copulandi,
ne forte dum coniugii iugum se subire credunt,
iugum subeant seruitutis.
et si bene recte-que sibi consultum uolunt,
audiant uersiculum illum a pueris in schola,
in foro,
in omnibus compitis uentilatum:
Si uoles apte nubere nube pari.
Sed neque nimis formosam ducendam esse aiunt |
nec nimis deformem,
ut nec multos allicere |
nec tibi non grata esse possit,
ac proinde utriusque uestrum et pudicicia tutior maneat |
et animus omni sublata suspicione tranquillior |
et ad mutuam propensior charitatem.
Neque enim illi concorditer queunt pacifice-que uiuere,
qui inter se de connubii fide dubitant |
et zelotypię uitio uel maritus mechum |
uel uxor pellicem imaginatur ac timet.
De filiorvm edvcatione familiaqve regenda.
Caput X
De filiorvm edvcatione familiaqve regenda.
Caput X
Post hęc optimos habere liberos gloria est parentum.
Patris igitur matris-que erit officium |
ex se genitos non ad luxum sed ad modestiam educare,
non blanditiis emollire,
sed castigationibus cohibere,
pie religiose-que institutere.
plectere si deliquerint.
laudare si bene obtemperanter-que se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
Post hęc optimos habere liberos gloria est parentum.
Patris igitur matris-que erit officium |
ex se genitos non ad luxum sed ad modestiam educare,
non blanditiis emollire,
sed castigationibus cohibere,
pie religiose-que institutere.
plectere si deliquerint.
laudare si bene obtemperanter-que se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
exhortationibus ad uirtutem promissis-que accendere.
exempla uitę alienę,
alia quę fugiant,
alia quę imitentur
Patris igitur matris-que erit officium |
ex se genitos non ad luxum sed ad modestiam educare,
non blanditiis emollire,
sed castigationibus cohibere,
pie religiose-que institutere.
plectere si deliquerint.
laudare si bene obtemperanter-que se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
exhortationibus ad uirtutem promissis-que accendere.
exempla uitę alienę,
alia quę fugiant,
alia quę imitentur proponere.
magis de moribus ipsorum |
quam de sospitate solicitari;
reliquam
ad luxum sed ad modestiam educare,
non blanditiis emollire,
sed castigationibus cohibere,
pie religiose-que institutere.
plectere si deliquerint.
laudare si bene obtemperanter-que se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
exhortationibus ad uirtutem promissis-que accendere.
exempla uitę alienę,
alia quę fugiant,
alia quę imitentur proponere.
magis de moribus ipsorum |
quam de sospitate solicitari;
reliquam quoque familiam ita gubernare,
ut eorum qui domi sunt,
sobrietas,
parsimonia,
alia quę imitentur proponere.
magis de moribus ipsorum |
quam de sospitate solicitari;
reliquam quoque familiam ita gubernare,
ut eorum qui domi sunt,
sobrietas,
parsimonia,
frugalitas |
testimonium sit integritatis industrię-que dominorum.
Super omnia autem omnes domestici,
siue liberi sint siue serui,
doceantur Deum timere,
proximum diligere,
neminem odisse,
nulli nocere,
bene omnibus optare |
et cui possunt benefacere,
iniurię non meminisse,
sed pro malo bonum reddere.
proximum diligere,
neminem odisse,
nulli nocere,
bene omnibus optare |
et cui possunt benefacere,
iniurię non meminisse,
sed pro malo bonum reddere.
Magni profecto meriti apud Deum erit |
talem se in educandis liberis regenda-que familia exhibuisse,
sicut e contrario pręcipuę indignationis atque odii neglexisse |
et patris uel matris familias personam gerendo suum non obiuisse officium.
Ait enim beatus Apostolus:
maxime domesticorum curam non habet,
fidem negauit,
et est infideli deterior.
Quod si par crimen est |
fidem negare |
et eorum quibus pręes paruipendere salutem,
nonne par erit et criminis uindicta poena-que commissi?
Quisquis igitur alios regendi officium suscepisti,
caue maxime ne ocio atque ignauię deditus illud fastidias |
neue gregem cuius es pastor,
lupis laniandum dimittas,
et perditę ouis sanguis de manu tua
qui fidem negarunt.
De fornicatione vitanda.
Caput XI
Et quoniam matrimonio prętulimus uiduitatem,
uiduitati uirginitatem |
nihil-que horum malum esse diximus,
contraria quoque in medium producenda sunt.
ut uitii foeditate offensi |
cupidius uirtutibus incumbamus.
Virginitas
Virginitatem amittere,
quid est aliud nisi ab ipsa angelicę
inuocat dicens:
Veniat dilectus meus in hortum suum,
ut comedat fructum pomorum suorum.
Continentium secundum esse censeo,
qui carnem suam terunt mola ieiunii,
uigiliarum,
precum honesti-que laboris,
subdentes eam spiritui,
ut panes mundi efficiantur Deo offerendi.
Sed ut noscamus quantum hi a uirginitatis gradu distent,
sub sexu minus nobili proferuntur,
dum dicitur: duę molentes |
nec tamen ideo coniugatis inferiores,
quantum hi a uirginitatis gradu distent,
sub sexu minus nobili proferuntur,
dum dicitur: duę molentes |
nec tamen ideo coniugatis inferiores,
quanuis non duo sed duę de illis dictum sit.
Quia uirginum quidem et continentium inter se habilis congrua-que comparatio est.
Coniugati autem non his conferuntur,
sed incontinentibus potius,
iuxta apostolicum illud:
Melius est nubere quam uri.
Nubere itaque bonum est,
quia uri et ad illicitos ardere amplexus malum est.
damnandi autem relinquentur in igne cum diabolo comissa luituri.
Quod si ne uirgines quidem,
quę fatuę erant,
intrare beatitudinis ianuam potuerunt,
quomodo intrabunt scortatores,
adulteri,
libidinibus die noctu-que seruientes?
Si inquam neque continentibus |
neque matrimonii fidem seruantibus parcitur,
cum illa quę iussa sunt contempserint,
quanto acrius torquebuntur,
qui continentiam quoque
stupris polluerunt?
uel qui coniugii sanctitatem
ferris ,
ut obscoenę appetitioni morem geras?
An ideo fortasse negligentior es,
quia quos foras exigi audis,
solo beatitudinis fructu carituros putas?
morem geras?
An ideo fortasse negligentior es,
quia quos foras exigi audis,
solo beatitudinis fructu carituros putas?
(!)
Resipiscite igitur impudici,
redite ad cor fornicatores,
exurgite de stercore meretrices,
dum licet,
dum poenitentię superest tempus,
ne post hęc tristius uobis acerbius-que contingat |
quam Sodomitis,
quam Gomorreis,
quam Zambri et Madianitidi scorto,
quam denique est illud quod in puniendo adulterio Lex decernit.
Nihil enim terribilius dici aut excogitari potest |
igni inextinguibili,
tenebris exterioribus,
uerme immortali,
perenni fletu,
Gomorreis,
quam Zambri et Madianitidi scorto,
quam denique est illud quod in puniendo adulterio Lex decernit.
Nihil enim terribilius dici aut excogitari potest |
igni inextinguibili,
tenebris exterioribus,
uerme immortali,
perenni fletu,
nunquam quieturo dentium stridore |
poenis-que illis,
quarum grauitas neque intermittenda |
neque eleuanda |
neque seculis ullis unquam speratur finienda.
Quorsum igitur illa mortiferę cupidinis fomenta?
amatorias missitare tabellas,
delinificis blandiri uerbis,
nutu nictu sibilis allicere,
comere
crepitula,
segmenta,
inaures,
monilia,
armillę,
anuli,
reticulę,
uittę,
margaritę,
lapilli,
quę enumerare nedum ęstimare difficile est?
Quorsum postremo ad fucandam faciem purpurissum et cerussa?
ad erugandam atque emaculandam alia quędam smegmata mangonum-que linitiones?
Quid hoc est |
nisi propriam pudiciciam prostituere |
et uim inferre alienę?
et nullum omnino obscoenitatibus modum imponere?
Mittite ista quęso,
qui tam insipienter excidistis,
et ad mentem reuersi tandem aliquando cogitate,
an tanti sit breuis ac momentanea
elemosinarum rationem atque meritum demonstremus,
docebimus |
elemosinam aliam fructuosam esse,
aliam inutilem,
aliam uero reprobam et execrandam.
Fructuosa est de qua loquimur |
quam-que tractare instituimus,
quę uere elemosina dicitur,
a miserando trahens uocabulum,
ut uere non simulate miserantium sit |
nec uertentium in uitium uirtutem,
ueluti ex his quę dicentur,
facile patebit.
Illa autem
quid faciat dextera tua,
ut sit elemosina tua in abscondito |
et Pater tuus qui uidet in abscondito, reddet tibi.
Dextera ad uirtutem refertur,
ad uitium sinistra.
Non ergo se misceat uitiosa laudis appetitio rectę syncerę-que elemosinarum operationi.
Quod cum caueris,
uideant in te homines,
unde Deum laudent,
unde uirtutis exercendę exemplum trahant.
aut si illi non uiderint,
satis tibi sit |
elemosinam tuam neque angelos
quod non modo de religione quam prędicarunt intelligendum reor,
uerum etiam de uitę sustentamentis,
quibus indigebant.
De his igitur pręcipua cura tibi sit.
ut cum erga uitę pręceptorem liberalis munificus-que fueris,
multorum saluti consulas,
qui eius doctrina et institutis erudiuntur ac proficiunt.
Marta
Imitemur Marthę solicitudinem,
quę digna fuit hospitio suscipere Christum.
Discipuli.
Luc. 14
Christum sub peregrini specie latentem |
pertransire-que uolentem ad suum diuertere hospitium coegerunt.
Longe quidem illis dissimiles,
qui ita submisse lente-que inuitant,
ut appareat |
optare se ne ueniant quos inuitarint.
uelle-que uideri,
sed non etiam esse hospitales.
Hi uero qui peregrinum,
ut apud ipsos maneret,
coegisse dicuntur,
cognoscere meruerunt Iesum |
et caligine oculorum ac mentis detersa resurrectionem eius lęti uidere,
quem lugebant
ad eandem pertinet uirtutem.
Qua pręditus Tobias,
cum in Assyria captiuus teneretur,
in eos qui secum capti erant,
benignitatem exercuit,
uerbis consolando,
rebus iuuando |
et eos qui diem suum obiissent,
mandando sepulturę.
Dum-que aliorum angustias miseratur,
suas non sentiebat.
Hęc de illis quibus adesse debemus opera atque pecunia |
nunc quantum erit largiendum inopi |
et pro quibus elemosinę faciendę breuiter expediemus.
Qvantvm pavperi sit largiendvm.
Caput XIV
Tantum tribuendum quantum pauperis indigentia postulat.
Tantum uestium da ne algeat,
ne nudus incedat.
Tantum cibi ac potus imparti ne fame siti-que laboret.
Non beneficium est plura donare,
sed nequitię irritamentum.
Vestis delicatior excitat arrogantiam.
Victus abundantior nutrit luxuriam.
Prospiciendum erit igitur ne copiosius tribuas |
quam ad parsimoniam accipientis
ne copiosius tribuas |
quam ad parsimoniam accipientis credideris esse satis.
ne forte dum iuuare cupis noceas.
Medicorum industriam imitare:
non porrigunt ęgroto quantum ipse expetit,
sed quantum saluti eius recuperandę confert |
quod-que profuturum censent impendunt,
non quod noxium ęger poposcerit.
Ita et tu quantum hominis egestas requirit |
et quod honestę sustentationi sufficit uel non petenti prębe.
Quicquid ultra necessitatem est,
quicquid obesse poterit,
ne
Late patens uirtus est charitas |
non est contenta unius angustiis in quem beneficia conferat,
sed erga omnes effundi gestit,
cum omnes ęque diligat.
Quanquam illos magis respicit,
quos magis miserabiles inopiosos-que uidet.
Veruntamen si tibi quoque non ita ampla est res familiaris,
tantum indigentibus eroga quantum uictui tuo superesse poterit,
ne et ipse egere incipias.
Ita enim Apostolus Corinthiis consulens ait:
perennibus regni cęlestis bonis compensantur.
Quod si opulentior es quam necesse sit |
et luxurię deditus cuncta in tuos usus consumis,
iniquus dispensator es.
Pauperum est enim non tuum,
quicquid modeste frugaliter-que uiuenti superesse potuit.
Aliena usurpas,
quoties tibi plus quam oportet indulges.
Non es dominus omnium quę habes |
quicquid supra necessitatem possides,
eius tibi dispensatio credita est non abusus.
Si bene
Iudicium enim illi sine misericordia fiet,
qui non fecerit misericordiam.
Superest ut uideamus,
pro quibus facienda erit elemosina,
ut postea paulo plenius quam dictum est |
elemosinarum quęstum commoda-que consyderemus.
Pro qvibvs facienda est elemosina.
Caput XV
Pro filiis offerebat holocausta Iob dicens:
ex eis desyderatus fuit illo pręlio,
aurum Domino consecrarunt,
cuius benignitate et a periculo seruati fuerant |
et uictoria donati.
Qui ergo in proximos misericordes extiterint,
in hostem uictores erunt |
et Deo protegente terrę maris-que discrimina tuti pertransibunt.
Pro ęgrotantium quoque sanitate |
ac pro delictis mortuorum elemosinarum liberalitas utilis habetur.
tam temerarius est,
ut Scripturarum sententiam audeat impugnare?
De elemosinę vtilitate.
Caput XVI
Legimus in Prouerbiis diuina humana-que sapientia insigniti Salomonis:
ęternitatis.
His autem fruituros pauperum sustentatores nemo negare poterit,
nisi qui Scripturarum repugnare uoluerit ueritati,
malens damnari cum infidelibus |
quam cum fidelibus saluari.
Vt igitur cęlestes ęternas-que opes capiamus,
primo ueritatis cognitione opus est |
ueri-que confessione,
deinde ut delicta nostra expientur,
et qui prius peccatis grauabamur,
bonis actionibus proficiamus.
Hęc autem omnia pręstare poterit fidelis ac syncerę
sustentatores nemo negare poterit,
nisi qui Scripturarum repugnare uoluerit ueritati,
malens damnari cum infidelibus |
quam cum fidelibus saluari.
Vt igitur cęlestes ęternas-que opes capiamus,
primo ueritatis cognitione opus est |
ueri-que confessione,
deinde ut delicta nostra expientur,
et qui prius peccatis grauabamur,
bonis actionibus proficiamus.
Hęc autem omnia pręstare poterit fidelis ac syncerę mentis elemosina.
a Petro apostolo discere Christum |
et fidei baptismo purificari,
ut in Christo renatus cum Christo resurgeret in gloria.
Hoc ita futurum psalmista testatur,
dum de beato uiro ait:
Qui enim libenter dat diligit;
ideo et ipse diligitur.
Quod si nihil penitus habes quod inopi largiaris ita miserię eius condolescas,
ut daturus esses si haberes.
et pro beneficio computabitur pietas miserantis |
multum-que proderit offerre uoluntate,
quicquid non poteris opere.
Consummata uero ac perfecta elemosina est,
ut cuncta simul distribuantur,
ne semper in erogando occupetur animus |
potius-que attendat ut illum
miserantis |
multum-que proderit offerre uoluntate,
quicquid non poteris opere.
Consummata uero ac perfecta elemosina est,
ut cuncta simul distribuantur,
ne semper in erogando occupetur animus |
potius-que attendat ut illum imitetur,
qui cum diues esset,
factus est pauper,
ut nos diuites faceret in regno suo cęlesti,
cum terrena contempserimus.
Ipse in Euangelio ait:
porrigant?
et quibus magis curę est |
pecuniam quę sibi superat nulli usui recondere |
quam egestati impartire alienę?
Quam male cum illis agitur |
nosse operęprecium erit,
nequis opulentię eorum inuidendo |
mores imitari decernat |
perdat-que Dei gratiam,
cum diuitias acquisierit.
Non est enim amator Dei,
quem non miseret pauperis.
dicente Ioanne apostolo:
ut ne flagellata quidem resipiscat.
Aduersitatibus interdum affliguntur auari,
et tamen mala quę sustinent,
non solo uitio imputant sed fortunę.
Itaque rerum amissione non emendantur,
sed magis ad prędandum rapiendum-que accensi reparare amissa festinant,
donec ipsi uitam amittant |
et ad inferos detrusi crimen suum tandem agnoscant.
Siquis tamen aures audiendi habet audiat |
et timere discat cum audierit |
uitę pręsentis calamitas.
Iudex
Cęterum neque illorum inulta erit auaritia,
qui dicundi iuris fungentes officio,
pecunia donisue corrupti iniuste iudicant |
et quęstum magis quam ęquitatem diligunt |
eius-que causam potiorem habent qui plus dederit.
His per prophetam dicitur:
Habentes uictum et uestitum,
his contenti simus.
At tum cum multa possideas,
plura concupiscis.
nec tam tibi de salute plebis cura est |
quam de exigendis pensionibus,
de decimis oblationibus-que colligendis.
Pro his in ecclesia declamas,
pro his execrationum elogia ualuis ecclesię affigis,
ad cętera mutus |
et illis simillimus quibus dicitur:
Multę opes nunquam aut raro admodum queunt suiquam nisi scelere constare.
Nam qui iuste acquirit et moderate expendit,
nec diues erit nec pauper.
Qui autem ingentes quęstus faciunt |
supra-que modum locupletantur,
et iniqui et auari sint necesse est.
Quod si tam multa ab aliquo alio sibi relicta possident,
hęredes iniqui sunt.
et si his male utuntur,
ipsi etiam mali sunt.
Ex quo colligitur |
multum diuitem |
inopem mendicum-que uixisse |
et in miseriis potius quam in deliciis duxisse ętatem.
sed quo diutius in deliciis impune uixit,
eo infelicius cecidit.
Beatum se putabat ,
quod sibi prospere succederent omnia,
ideo-que licentius peccabat.
ideo tenuit eum superbia,
opertus est iniquitate et impietate sua.
prodiit quasi ex adipe iniquitas eius |
transiuit in affectum cordis sui |
nunc in tormentis positus audit:
Memento quia recepisti bona in uita tua |
pauperes autem quorum non es misertus |
Memento quia recepisti bona in uita tua |
pauperes autem quorum non es misertus |
patiebantur mala.
tu nunc cruciaris illi consolantur.
Auaritia
(!)
Cum-que hoc ita sit,
eo tamen processit ista auri sacra fames,
ut quę natura saluti hominis consulens terra occultauerat,
ea fossionibus in profundum actis erruere coeperint .
montes cuniculis subruuntur,
et homo cęlum suspicere genitus,
.
montes cuniculis subruuntur,
et homo cęlum suspicere genitus,
ultro se in ima telluris immergit.
nec supra se pendentem metuit molem |
nec post se relictum solem quicquam ęstimat;
per menses plurimos perpetuam noctem sustinet,
ut argentum aurum-que in suam ipse perniciem proferat.
si modo quod multis contigit,
non ante fuerit oppressus ruina |
se-que repente cum opibus quas collegerat sepeliat.
Frumenta,
uinum,
oleum,
linum,
lanam |
cetera-que uitę nostrę necessaria in aperto nobis fruenda obtulerat Deus,
cętera
se in ima telluris immergit.
nec supra se pendentem metuit molem |
nec post se relictum solem quicquam ęstimat;
per menses plurimos perpetuam noctem sustinet,
ut argentum aurum-que in suam ipse perniciem proferat.
si modo quod multis contigit,
non ante fuerit oppressus ruina |
se-que repente cum opibus quas collegerat sepeliat.
Frumenta,
uinum,
oleum,
linum,
lanam |
cetera-que uitę nostrę necessaria in aperto nobis fruenda obtulerat Deus,
cętera tanquam nocitura latere uolebat.
Ideo autem et ista creauit,
ęstimat;
per menses plurimos perpetuam noctem sustinet,
ut argentum aurum-que in suam ipse perniciem proferat.
si modo quod multis contigit,
non ante fuerit oppressus ruina |
se-que repente cum opibus quas collegerat sepeliat.
Frumenta,
uinum,
oleum,
linum,
lanam |
cetera-que uitę nostrę necessaria in aperto nobis fruenda obtulerat Deus,
cętera tanquam nocitura latere uolebat.
Ideo autem et ista creauit,
ut sicut eorum qui oblatis contenti sunt nota est modestia,
ita illorum qui etiam occultata scrutantur,
causa sit malorum.
Caput XIX
Quam autem multorum malorum causa sit immodica cupiditas quis explicet?
hominem aduersus hominem ire compulit.
hinc insidię,
hinc latrocinia,
hinc bella mutuę-que cędes,
dum nostro non contenti aliena concupiscimus.
hinc inter coniunctissimos lites,
inter amicissimos dissidia |
et citius adeundę hęreditatis gratia ipsorum parentum desyderatę mortes.
ei seruierat.
Fatebatur Laban quod propter ipsum a Domino sibi auctę opes fuissent.
At uero,
postquam uidit re pecuaria imprimis ditatum,
inuidere ei coepit quem tantopere dilexerat |
et discedentem persecutus est.
manum innocenti iniecisset,
amicicię propinquitatis officiorum-que oblitus,
nisi somnio deterritus propositum inhibuisset.
Amorem ergo quem paupertas conciliauerat,
opulentia distraxit.
(!)
Tito Hierosolymam obsidente |
plurimi ex Iudeis fame compulsi ad Romanos transfugiebant (ut Iosephus autor est)
percrebuit fama transfugas aurum haustum uentre gestare cum a suis nequid efferrent excuterentur.
ob hoc a militibus Romanis clam excepti laniati-que exenterabantur.
quęrebatur-que aurum intra cęsorum uiscera |
nec fortasse inueniebatur.
hac tamen de causa ad duo milia hominum una nocte perisse constat.
plures perissent,
nisi re comperta cęsar scelus edicto compescuisset.
Quid hac
Tito Hierosolymam obsidente |
plurimi ex Iudeis fame compulsi ad Romanos transfugiebant (ut Iosephus autor est)
percrebuit fama transfugas aurum haustum uentre gestare cum a suis nequid efferrent excuterentur.
ob hoc a militibus Romanis clam excepti laniati-que exenterabantur.
quęrebatur-que aurum intra cęsorum uiscera |
nec fortasse inueniebatur.
hac tamen de causa ad duo milia hominum una nocte perisse constat.
plures perissent,
nisi re comperta cęsar scelus edicto compescuisset.
Quid hac atrocius
(!)
Sed et hoc quidem minus mirum quando iam nec aris nec templis Deo dicatis parcitur.
Nostra ętate contigit |
christianorum ecclesias a christianis prophanari,
aurum argentum-que Deo consecratum per uim auferri.
perinde ac si aduersus Deum,
et non tantum aduersus homines bellum gereretur.
quasi uero non idem Christus sit illorum qui oppugnantur et eorum qui oppugnant,
cum utrique eius qui unus est nomine
Quanuis autem multa deprędentur,
multa parent,
multa undique congerant,
nunquam tamen satiantur,
semper restat quod aceruo addi cupiunt.
Nec minus huic uitio obnoxii sunt,
qui liberis nepotibus-que abundant |
quam qui soli sunt.
Qualem Ecclesiastes admiratur dicens:
Sed si accesserit ad Iesum curabitur,
sin contempserit peribit.
Seleuco missus templi thesaurum auferre moliebatur,
equites diuinitus apparentes flagellis ceciderunt.
Seleucus
Ipse Seleucus dum pecunias a Mopsuestenis
Hoc testantur Domini uerba per Esaiam dicentis:
|
vos autem fecistis illam speluncam latronum.
Diuitum uitium
Diuitum pręterea uitium est |
aliis inuidere,
inani gloria duci,
pro beneficio gratiam non referre,
mendaciis niti,
mortis recordatione contremiscere |
nec tamen ideo fieri meliores.
Inuident ditioribus,
immo et ęqualibus.
ut-que alios opulentia superent,
foenore ac rapinis rem quęrere fas putant.
His psalmista imprecatur dicens:
Iidem glorię auidi sardonychatas manus et sericas uestes uulgo ostentant,
ut honorentur.
quibus illa Magonis Vergiliani uerba conueniunt:
Est domus ampla,
iacent penitus defossa talenta
Cęlati argenti,
sunt auri pondera facti
Infecti-que mihi.
Ezechias
Qua iactantię uanitate cum Ezechias quoque,
qui iustus erat,
peccauerit,
quomodo poterunt iniqui ea carere,
qui certe magis opibus quam uirtute esse clari cupiunt?
Sed quantum uolunt glorientur,
cum interierint,
non sument
Reg. primo 25
tanto labore quęsiuit,
tanta solicitudine auxit,
tanta parsimonia ne minuerentur sustentauit.
Tum si forte in mentem uenerint usurę,
fraudes,
rapinę,
quibus in acquirendo usus est,
magis nequitię suę conscientia cruciabitur |
de salute desperans |
se-que iusto Dei iudicio mox damnandum uidens.
repudiat |
neque reges satiat,
et tot malorum quod diximus,
immo plurium quam diximus causa sit?
Aut si nihil ex opulentia mali metuitis,
hoc saltem negare non potestis,
quod omnis terrena possessio fluxa atque fragilis sit |
semper-que citius de manibus elabitur |
quam retinenda speratur.
Cuius rei Salomon non ignarus,
cum immensas opes et cuiusque generis uoluptates sibi comparasset exclamauit:
semper-que citius de manibus elabitur |
quam retinenda speratur.
Cuius rei Salomon non ignarus,
cum immensas opes et cuiusque generis uoluptates sibi comparasset exclamauit:
cur illorum paupertatem non imitaris?
Quid tibi prodest si uniuersum mundum lucreris,
et animę qua nihil preciosius est,
detrimentum patiaris?
Igitur dilargitis tandem istis caducis labilibus-que rebus ad ęterna et nunquam desitura bona mentem errige |
et cum Dauide Deum deprecare:
De beneficiis conferendis vt deo similes simvs.
Caput XXI
Post elemosinarum dissertationem de aliis etiam beneficiis restat quęrendum,
tam in dando quam in accipiendo gratia-que referenda.
Dare beneficia Deum imitari est,
cum Dei natura maxime benefica atque benigna sit.
Dei beneficia
animantia constituit:
alia quę aera peruolarent,
alia quę per terram reperent,
alia quę in aquis natarent.
Cuncta denique quę uidemus |
et quę non uidemus,
ipse dixit et facta sunt,
ipse mandauit et creata sunt.
Cui autem ista seruirent |
qui-que istis pręesset atque dominaretur,
hominem ipsum formauit.
Cuius dignitatem et excellentiam Propheta contemplatus |
et ad autorem suum conuersus in uocem prorupit dicens:
uniuersas,
insuper et pecora campi,
uolucres cęli et pisces maris,
qui perambulant semitas maris.
Vt autem omnia subiecta essent homini,
intelligentia ratione sapientia et cogitationum interprete lingua eum insigniuit |
ac sibi in parte similem reddidit.
Eidem leges pręcepta-que dedit,
per quę ueram ęternam-que beatitudinem consequi posset |
de terra translatus in cęlum,
de corruptione ad incorruptionem,
de mortalitate ad immortalitatem.
ICXC
Atque etiam ut post pręuaricationem,
per quam a tanto exciderat bono,
uolucres cęli et pisces maris,
qui perambulant semitas maris.
Vt autem omnia subiecta essent homini,
intelligentia ratione sapientia et cogitationum interprete lingua eum insigniuit |
ac sibi in parte similem reddidit.
Eidem leges pręcepta-que dedit,
per quę ueram ęternam-que beatitudinem consequi posset |
de terra translatus in cęlum,
de corruptione ad incorruptionem,
de mortalitate ad immortalitatem.
ICXC
Atque etiam ut post pręuaricationem,
per quam a tanto exciderat bono,
pristinę gratię statum eidem repararet,
ICXC
Atque etiam ut post pręuaricationem,
per quam a tanto exciderat bono,
pristinę gratię statum eidem repararet,
filium suum unigenitum misit,
qui humanę mortalitatis carne assumpta pro homine se Deo Patri in sacrificium obtulit |
omnes-que per primorum parentum culpam sub maledicto uenundatos suo ipse sanguine redemit,
etiam in ingratos beneficus et in delinquentes pius.
Primus in se credentibus regnum cęleste promittere coepit.
Primus poenitentibus paradisi ianuam aperuit,
credentibus regnum cęleste promittere coepit.
Primus poenitentibus paradisi ianuam aperuit,
quo primus deuicta morte cum corpore ascendit,
ut sequentibus pararet locum |
et post se per sua incedentes uestigia clementer susciperet |
omnium-que bonorum,
quę homini tribui decens fuit ,
faceret consortes.
Tot tantis-que beneficiis dignam referre gratiam non est opis humanę.
quibus etiam Propheta se imparem confitetur dicens:
quo primus deuicta morte cum corpore ascendit,
ut sequentibus pararet locum |
et post se per sua incedentes uestigia clementer susciperet |
omnium-que bonorum,
quę homini tribui decens fuit ,
faceret consortes.
Tot tantis-que beneficiis dignam referre gratiam non est opis humanę.
quibus etiam Propheta se imparem confitetur dicens:
imparem confitetur dicens:
amicos conseruant,
inimicos reconciliant,
gratos delectant,
ingratos assiduitate emendant.
Non sunt tamen omnia danda,
siue illa petantur siue non petantur,
sicut etiam de elemosinis est dictum.
beneficium-que erit nolle dare,
quod nociturum esse noueris.
licet roget ille,
licet instet,
licet indignetur,
tu pernega.
Illud autem da,
quod non solum accipere eum delectet ,
sed etiam accepisse.
Si enim quod male cessurum est dederis,
gratias tibi aget
12
super iustos et iniustos.
Qvaliter nos gerere debemvs in dandis beneficiis.
Caput XXIII
In omnes itaque beneficia conferenda sunt,
sed tamen ut quo cuique opus fuerit |
quod-que cuique conuenerit detur |
et merita singulorum spectanda erunt et necessitates et ingenia.
Dignis non solum uitę subsidia,
sed etiam honores atque officia deferantur.
Inopes cibo,
potu,
tegumento,
tecto iuuentur.
Amici et
necessitates et ingenia.
Dignis non solum uitę subsidia,
sed etiam honores atque officia deferantur.
Inopes cibo,
potu,
tegumento,
tecto iuuentur.
Amici et parentur beneficio et foueantur.
Inimici ita palpandi demulcendi-que sunt,
ut ad placabilitatem inclinentur.
Cum ingratis quoque sic agendum,
ut in iis ueteris beneficentię obliuionem |
nouę discutiat refricatio.
Nam ueluti arua minus foecunda,
si sepius fimum irrigationem-que receperint,
frugifera
ita palpandi demulcendi-que sunt,
ut ad placabilitatem inclinentur.
Cum ingratis quoque sic agendum,
ut in iis ueteris beneficentię obliuionem |
nouę discutiat refricatio.
Nam ueluti arua minus foecunda,
si sepius fimum irrigationem-que receperint,
frugifera efficientur,
ita ingratus recentibus admonitus beneficiis pręterita quoque atque obliterata ad memoriam reuocabit |
et uerecundia compulsus de reddenda gratia intentius meditabitur.
Quędam autem
Quemadmodum igitur rem multi precii uilitat frigida uoluntas tribuentis,
ita exiguum etiam beneficium gratum efficit in conferendo animi promptitudo atque facilitas.
Illi quoque plus debeo,
qui parui modici-que sui peculii participem me fecit,
quam qui diues multum donauit.
Plus enim largitus est,
cui minus quo ipse fruatur restat.
Hanc uerissimam sententiam Domini confirmat autoritas.
enim quidam diuites in templo grandem offerrent pecuniam,
plus oblatum dixit a uidua paupercula,
quę duo tantum minuta era obtulerat.
Satis hęc de tribuendis beneficiis.
nunc de accipiendis reddendis-que exponamus.
De beneficiis accipiendis.
Caput XXIV
Ab illo accipere beneficia oportebit,
cui nos debere delectat.
Molesta res est |
his quibus
ei quem nullo etiam intercedente beneficio diligeres,
accepto obligari |
et causam referendę gratię habere.
Ab optimo quoque beneficium accipere tam gratum est |
quam testimonium habere ipsorum erga nos amoris.
Lęto uultu grato-que animo sicuti dandum ita et accipiendum erit beneficium.
qui contemptim acceperit,
iam ingratus est,
si sibi beneuole pręstitum est.
Ille uero qui hilare accipit et libenter,
iam persoluit maximam beneficii partem,
quę in animo
est uoluisse,
quoties posse non occurrat.
Ab illo qui infamia notatus est |
et turpiter uiuit,
non accipias beneficium,
ne perditis moribus eius fauere uidearis;
nisi forte eo accepto |
et inita cum homine familiaritate spes fuerit |
tuis admonitionibus eum reuocandi |
sibi-que restituendi,
ne in nequitia obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si tunc se offerat,
cum ille qui corrigi debet,
munus aliquod porrigit.
Tunc
non accipias beneficium,
ne perditis moribus eius fauere uidearis;
nisi forte eo accepto |
et inita cum homine familiaritate spes fuerit |
tuis admonitionibus eum reuocandi |
sibi-que restituendi,
ne in nequitia obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si tunc se offerat,
cum ille qui corrigi debet,
munus aliquod porrigit.
Tunc etiam a malo accipiendum erit,
cum ille deterior futurus timetur,
nisi acceperimus.
alios certe superbia,
alios auaritia.
Illi dignos se beneficio existimant,
et dedisse putant cum acceperint.
hi uero accepisse se dissimulant,
ne reddant.
et quanto cupidius acceperunt,
tanto in reddendo lentiores existunt |
nihil-que se fecisse lucri arbitrantur si paria reddiderint.
quasi uero gratum esse non uirtus sit sed uitium.
Quod enim turpe est id utile putant,
et quod honestum est,
hoc sibi incommodo esse existimant.
Ideoque alterum
qui in reddendo negligentem se pręstabit.
Illi uero qui capessendis uirtutibus operam impendunt,
non rerum emolumenta sequuntur sed morum.
Eis incumbunt officiis,
eorum cura studio-que distringuntur,
in quibus uersantes |
non diuitiis quę improbis etiam communes sunt,
sed quod longe beatius est,
uitę sanctimonia proficiunt.
Quin immo contemptis calcatis-que opibus ad solam uirtutem confugiunt |
neque hanc se consequi posse sciunt,
sed morum.
Eis incumbunt officiis,
eorum cura studio-que distringuntur,
in quibus uersantes |
non diuitiis quę improbis etiam communes sunt,
sed quod longe beatius est,
uitę sanctimonia proficiunt.
Quin immo contemptis calcatis-que opibus ad solam uirtutem confugiunt |
neque hanc se consequi posse sciunt,
nisi illas abiecerint.
Et cum nihil preciosius uirtute sit,
quis negauerit eos multum lucrifacere qui in dando reddendo-que beneficio et liberales imprimis et
Quin immo contemptis calcatis-que opibus ad solam uirtutem confugiunt |
neque hanc se consequi posse sciunt,
nisi illas abiecerint.
Et cum nihil preciosius uirtute sit,
quis negauerit eos multum lucrifacere qui in dando reddendo-que beneficio et liberales imprimis et grati esse student?
Hęc enim ea res est,
quę amicos comparat,
quę inimicos placat,
quę Deum propiciat,
quę immortalitatem mortalibus donat |
et de terra sublatos cęlo inserit sedibus-que
reddendo-que beneficio et liberales imprimis et grati esse student?
Hęc enim ea res est,
quę amicos comparat,
quę inimicos placat,
quę Deum propiciat,
quę immortalitatem mortalibus donat |
et de terra sublatos cęlo inserit sedibus-que sanctorum.
ut semper beati sint,
qui ut charitatem seruarent,
semper munifici liberales-que fuerunt.
Is autem qui in beneficiis compensandis dati accepti rationes dispungit,
nec liberalis profecto |
nec gratus est,
sed cupiditati seruiens negociator |
et
Hęc enim ea res est,
quę amicos comparat,
quę inimicos placat,
quę Deum propiciat,
quę immortalitatem mortalibus donat |
et de terra sublatos cęlo inserit sedibus-que sanctorum.
ut semper beati sint,
qui ut charitatem seruarent,
semper munifici liberales-que fuerunt.
Is autem qui in beneficiis compensandis dati accepti rationes dispungit,
nec liberalis profecto |
nec gratus est,
sed cupiditati seruiens negociator |
et
terrenis tantum ac perituris inhians bonis,
non ad cęlestia animum intendens
et non suum sed alienum respicere commodum |
tam ille qui confert beneficium,
quam qui gratiam refert |
atque uterque ita se gerere,
ut Deo magis placeat quam hominibus.
Quos hominibus placere magis delectat,
ab hominibus captant gloriam |
et a Deo non accipiunt mercedem.
debita-que uirtuti pręmia amittunt,
dum quicquid recte laudabiliter-que egerint,
uanitati tradunt |
et non in eum finem,
in quem debent dirigunt.
Vtrvm debemvs pro beneficio, cvi successit inivria.
Caput XXVI
beneficium,
quam qui gratiam refert |
atque uterque ita se gerere,
ut Deo magis placeat quam hominibus.
Quos hominibus placere magis delectat,
ab hominibus captant gloriam |
et a Deo non accipiunt mercedem.
debita-que uirtuti pręmia amittunt,
dum quicquid recte laudabiliter-que egerint,
uanitati tradunt |
et non in eum finem,
in quem debent dirigunt.
Vtrvm debemvs pro beneficio, cvi successit inivria.
Caput XXVI
Quid inquiet aliquis,
nulla lege puniantur,
Deum tamen habent ultorem.
Agar.
ingratitudo de summis diuitiis ad summam ipsum redegisset paupertatem,
nisi uxor eius Abigail multis oblatis muneribus pro illo satisfecisset.
Scias igitur Deo atque hominibus pariter inuisum eum qui ingratus est.
tanto-que magis si pro bono malum reddit.
Tunc enim non solum ingratus est,
sed etiam iniurius.
LIBER SEXTUS. CHARITATIS.
Utrum Deo reddi possit beneficium.
Caput I
Non possumus (ut quidam aiunt) Deo dare beneficium,
cum eius omnia sint.
sic neque gratiam referre,
cum nullius rei indigeat |
bonorum-que omnium plenissimus existat.
Quid ergo sępe in Scripturis de ingratitudine nostra querentem audimus?
Ingratitudinis autem non iure argueretur,
qui gratus esse nequiuisset.
Quę igitur illa res est,
quę nos erga Deum aut ingratos
si nullum domino beneficium pręstitit.
Sed qui talia a domino meruit accipere,
negari non potest,
quin pręstiterit aliquid,
ob quod talia accipere uisus est dignus.
Rursum si erro fugitiuus-que fuerit,
si imperium domini contempserit,
si furto non abstinuerit,
si petulans,
si mendax,
si ebriosus,
si rixosus,
si denique nequam fuerit,
nonne uinculis constringetur,
stigmate notabitur,
furcam ferre cogetur,
flagris uerberibus-que cędetur |
et uel uenundabitur uel
Rursum si erro fugitiuus-que fuerit,
si imperium domini contempserit,
si furto non abstinuerit,
si petulans,
si mendax,
si ebriosus,
si rixosus,
si denique nequam fuerit,
nonne uinculis constringetur,
stigmate notabitur,
furcam ferre cogetur,
flagris uerberibus-que cędetur |
et uel uenundabitur uel perimetur?
Inique talia passum diceremus malum seruum nisi offendisset,
sicut bonum non iure remuneratum,
nisi aliquid pręstitisset.
Cum igitur omnium hominum
pręstamus,
uel uerius reddimus,
quoties mandatis eius paremus,
quoties consulta suscipimus,
monita implemus |
et in omnibus ipsi soli obsequi nitimur.
Offendimus autem si his contraria agimus.
Ideo-que ab illo et iusti pręmium referunt |
et poenam iniqui;
non quod Deo ex benefactis hominum aliquid accedat |
aut decedat ex malefactis,
cui neque addi quicquam neque adimi potest.
sed quia idem tum iustissimus tum optimus sit |
non potest non odisse malos
simus.
Atque ut apertius hoc quod astruimus intelligas |
qui in Deum credit,
qui Deo obtemperat,
qui Deum diligit,
honorat,
colit,
ueneratur,
gratus est.
Incredulus,
expes,
impius,
Deum homines-que contemnens,
ingratus est.
Nullum postremo peccatum quod legi aduersatur diuinę,
ingratitudinis uitio uacat.
Illum enim offendimus,
quoties peccamus,
a quo cuncta bona,
quę homini
ad Cayn autem sacrificia non respexit.
Maledixit quoque Cayno Dominus,
quia ille ob hoc ipsum fratri inuidens,
quod sibi pręferretur,
ad se euocatum interfecerat.
Enos
ei semper obsequentissimus fuisset.
Morum itaque sanctimonia meruit,
ut uiuens ad beatiora quam est mortalium habitatio loca transportaretur.
Noe
Domino:
Iacob dilexi,
Esau autem odio habui.
Cum obdormisset,
scalam uidit a terra ad cęlum extentam |
et in ea angelos ascendentes et descendentes |
ac Dominum cacumini innixum.
qui terram in qua quiescebat ei promisit |
regnum-que eius longe late-que diffundendum prędixit.
Inde ille parens efficitur duodecim liberorum,
qui duodecim tribubus nomen dederunt |
coeptus-que est uocari Israhel,
hoc est,
Deum uidens.
et,
vidi inquit
Dominum facie ad faciem.
dilexi,
Esau autem odio habui.
Cum obdormisset,
scalam uidit a terra ad cęlum extentam |
et in ea angelos ascendentes et descendentes |
ac Dominum cacumini innixum.
qui terram in qua quiescebat ei promisit |
regnum-que eius longe late-que diffundendum prędixit.
Inde ille parens efficitur duodecim liberorum,
qui duodecim tribubus nomen dederunt |
coeptus-que est uocari Israhel,
hoc est,
Deum uidens.
et,
vidi inquit
Dominum facie ad faciem.
In Aegyptum
|
et in ea angelos ascendentes et descendentes |
ac Dominum cacumini innixum.
qui terram in qua quiescebat ei promisit |
regnum-que eius longe late-que diffundendum prędixit.
Inde ille parens efficitur duodecim liberorum,
qui duodecim tribubus nomen dederunt |
coeptus-que est uocari Israhel,
hoc est,
Deum uidens.
et,
vidi inquit
Dominum facie ad faciem.
In Aegyptum transmigrans multiplicatur.
Liberis quę euentura erant moriens prophetauit.
Ioseph
In Aegyptum transmigrans multiplicatur.
Liberis quę euentura erant moriens prophetauit.
Ioseph
|
quam castitatem pollui,
cum ab illa irata tentati adulterii insimularetur.
Magnam deinde fratrum in se iniuriam cum ulcisci posset,
magnis rependit beneficiis:
eos quippe a quibus in seruitutem uenundatus fuerat,
in Aegyptum urgente fame profectos benigne suscepit largiter-que aluit.
Erat enim secundus a rege,
cuius uisa obscuritatibus inuoluta Spiritu Sancto reuelante plana fecerat.
Moyses
Gratus fuit Iosue.
diuinis enim credens promissionibus populum reges terrę quam ingressurus erat metuentem spe uictorię animauit.
Proinde dignus fuit,
qui in demortui Moysi locum sufficeretur |
et uictis hostibus regionem a Domino promissam obtineret |
eam-que per tribus diuideret.
Ad hanc transeunti Iordanis refrenato aquarum cursu in sicco alueo uiam
cessit.
Hiericuntem obsidente muri corruerunt.
Inimicos persequente sol et luna steterunt,
ne noctis interuentu qui fugiebant elaberentur.
cursu in sicco alueo uiam
cessit.
Hiericuntem obsidente muri corruerunt.
Inimicos persequente sol et luna steterunt,
ne noctis interuentu qui fugiebant elaberentur.
Tot igitur miraculis testatum est,
quantum ei Dominus faueret.
quia erga se in omnibus gratum fidum-que sciebat.
Patriarchę
Sed ne cathalogum sacrorum texere uidear,
grati erga Deum fuere omnes illi patriarchę,
illi duces,
illi sacerdotes,
illi iudices,
illi reges,
Sed ne cathalogum sacrorum texere uidear,
grati erga Deum fuere omnes illi patriarchę,
illi duces,
illi sacerdotes,
illi iudices,
illi reges,
illi prophetę,
qui in mandatis Dei,
in Lege,
in omnibus cerimoniis constanter pie-que permansere.
Tales autem eligere solitus est Dominus,
per quos populum erudiret,
a seruitute liberaret,
a periculis errueret,
uictoria donaret |
et de illis quę futura erant admoneret.
Quod si benignissimus Dominus
solitus est Dominus,
per quos populum erudiret,
a seruitute liberaret,
a periculis errueret,
uictoria donaret |
et de illis quę futura erant admoneret.
Quod si benignissimus Dominus fideliter sibi seruientes |
beneficiorum-que suorum non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
ita amplexatur in terris adhuc uiuentes,
quanto magis ad cęlestis beatitudinis domicilia mansiones-que angelorum translatos?
Hęc de Veteris historię fontibus hausta iam exigere uidentur,
Quod si benignissimus Dominus fideliter sibi seruientes |
beneficiorum-que suorum non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
ita amplexatur in terris adhuc uiuentes,
quanto magis ad cęlestis beatitudinis domicilia mansiones-que angelorum translatos?
Hęc de Veteris historię fontibus hausta iam exigere uidentur,
ut a Nouę salubrius fluentibus aquis aliqua deriuemus,
ad eandem gratitudinis uirtutem accommodata.
|
non ut olim ad inferos animę iustorum descendant,
sed in sublime angelorum sedibus inferantur,
iocundissimo Domino sui conspectu fruiturę,
nonne multo nos causatius quam prisci illi,
de quibus paulo ante est dictum,
Deo seruire debemus |
et soli nauare operam |
contemptis-que omnibus ipsum unum,
absque quo nihil est beatum,
tota mente concupiscere?
Merito igitur sequens credentium ętas ad omnia dura atque aspera perferenda coepit accingi,
mollia uero respuere et delicata |
atque in his pręcipue gratiam referre
continentiam seruare,
modico contentos esse,
religiosę uitę laboribus nunquam defatigari.
Serui dei
Talem quippe pro beneficiis gratiam primo Deo retulere apostoli,
deinde martyres cęteri-que Christi serui,
uirgines quoque et uiduę |
omnes-que illi qui ecclesię autoritate in sanctorum collegio numerantur.
Petrus. Paulus. Ioannes. Bartholomeus. Thomas. Iacobus maior. Iacobus minor. Stephanus. Laurentius
uitę laboribus nunquam defatigari.
Serui dei
Talem quippe pro beneficiis gratiam primo Deo retulere apostoli,
deinde martyres cęteri-que Christi serui,
uirgines quoque et uiduę |
omnes-que illi qui ecclesię autoritate in sanctorum collegio numerantur.
Petrus. Paulus. Ioannes. Bartholomeus. Thomas. Iacobus maior. Iacobus minor. Stephanus. Laurentius
Pro Christi nomine non dubitauit Petrus crucifigi,
in uita perceperint,
qui ad quęque laboriosa sustinenda magno animo se armauerant.
(!)
Si tamen nosse desyderas,
nihil illis prosperius contingere potuit |
quam per aduersitatum patientiam ostendere,
quali constantia |
quanta-que fide Christum diligerent.
Adde quod in illos quoque a quibus necem supplicia-que passi sunt uictores fuerint.
Pręualuit enim patientium fides impietati persecutorum,
et contempto inanium deorum cultu ab omnibus
(!)
Si tamen nosse desyderas,
nihil illis prosperius contingere potuit |
quam per aduersitatum patientiam ostendere,
quali constantia |
quanta-que fide Christum diligerent.
Adde quod in illos quoque a quibus necem supplicia-que passi sunt uictores fuerint.
Pręualuit enim patientium fides impietati persecutorum,
et contempto inanium deorum cultu ab omnibus adorari coeptus est Christus.
Nequaquam sancti martyres coronati triumpharent in cęlo,
nisi in terra uicissent.
et illi sancti,
quos persecutionis non attigit gladius,
diligenter obseruarunt.
Dum enim uiuerent,
non cessabant Christo seruiendo uitę instituta uel ipsi discere |
uel alios docere,
uigiliis,
precationibus,
ieiuniis |
lectionibus-que uacare,
diuitias indigentibus distribuere et paupertate gaudere,
uirginitatem uiduitatem-que nuptiis pręferre.
Pontifices. Episcopi. Abbati. Monachi. Eremi. Virgines
Sic egerunt inter summos pontifices |
Syluester,
Gregorius,
Leo |
et Cęlestinus;
Dum enim uiuerent,
non cessabant Christo seruiendo uitę instituta uel ipsi discere |
uel alios docere,
uigiliis,
precationibus,
ieiuniis |
lectionibus-que uacare,
diuitias indigentibus distribuere et paupertate gaudere,
uirginitatem uiduitatem-que nuptiis pręferre.
Pontifices. Episcopi. Abbati. Monachi. Eremi. Virgines
Sic egerunt inter summos pontifices |
Syluester,
Gregorius,
Leo |
et Cęlestinus;
inter episcopos Martinus,
Nicolaus,
Ambrosius et Augustinus;
inter
Maria Virgo simul et Mater.
Ipsum enim genuit Saluatorem,
quem sicut de Spiritu Sancto concepit,
ita sine uirginitatis damno peperit.
Hanc secutę sunt |
Tecla,
Agatha,
Agnes,
Lucia,
Catharina,
Cęcilia,
Margarita ,
Barbara |
alię-que permultę,
quas ad coniugium nulla blandientium promissa,
nullę furentium minę,
nulla sęuientium tormenta inclinare potuerunt.
Omnia extrema perpeti malebant |
quam Domino semel promissam amittere uirginitatem.
Viduę
Inter uiduas uero perpetuam
amittere uirginitatem.
Viduę
Inter uiduas uero perpetuam continentiam custodientes fuerunt |
Anna,
Paula,
Galla,
Melania,
Monicha |
et alię plurimę.
Talium uitam mores-que sequatur oportet,
qui cumulatissimam Deo gratiam cupit referre |
ac post relatam ab ipso suscipi et immortalitatis gloria in cęlestibus uestiri.
Proponamus nunc ingratorum exempla.
ut quos pręmia ad uirtutem parum
est eis maledicere,
et pro maledicto induxit super illos benedictionem,
benedictos a Deo esse non dubitans,
pro quibus mutum animal uocem protulerit humanam.
Victi sunt deinde Palestini tonitru et fragore de cęlo territi.
Olophernes Caldeorum dux,
cum urbes aliorum prouincias-que expugnasset,
in Iudea unius foeminę manu uictus occubuit.
Regnante Hierosolymis Asa innumerabiles Aethiopum copias ad internicionem conciderunt.
Regnante Iosaphato cum ingentem Ammonitarum Idumeorum-que exercitum formidarent,
inimicos inter se
Caldeorum dux,
cum urbes aliorum prouincias-que expugnasset,
in Iudea unius foeminę manu uictus occubuit.
Regnante Hierosolymis Asa innumerabiles Aethiopum copias ad internicionem conciderunt.
Regnante Iosaphato cum ingentem Ammonitarum Idumeorum-que exercitum formidarent,
inimicos inter se digladiantes conspexerunt |
mutuo-que cęsorum tulerunt spolia tam securi |
quam paulo ante pauefacti.
Regnante Ezechia cum ab Assyriis duce Senacheribo obsiderentur,
angeli manu una nocte centum octuaginta quinque
manu uictus occubuit.
Regnante Hierosolymis Asa innumerabiles Aethiopum copias ad internicionem conciderunt.
Regnante Iosaphato cum ingentem Ammonitarum Idumeorum-que exercitum formidarent,
inimicos inter se digladiantes conspexerunt |
mutuo-que cęsorum tulerunt spolia tam securi |
quam paulo ante pauefacti.
Regnante Ezechia cum ab Assyriis duce Senacheribo obsiderentur,
angeli manu una nocte centum octuaginta quinque milibus hostium cęsis |
obsidione soluti sunt.
Magna quidem et immensa beneficia hęc,
maiora tamen accepturi erant,
si istorum quę acceperant largitorem non deseruissent.
Nunc ergo quod superest,
breuiter expediemus,
qua ingratitudine usi sint |
quanta-que Deo ulciscente pati meruere.
De ingratitvdine Ivdeorvm in devm et qvae pro idolatria passi sint .
Caput VI
De ingratitvdine Ivdeorvm in devm et qvae pro idolatria passi sint .
Caput VI
Longum admodum foret memorare scelera singulorum,
qui inter Iudeos impii infidi-que fuere.
Omnium ergo simul in Deum suum infidelitas detegatur |
poena-que infidelitatis.
ut cum hęc nota fuerint,
simul constet et ingratitudinis magnitudo |
et iusti Domini in ingratos pręsens
Caput VI
Longum admodum foret memorare scelera singulorum,
qui inter Iudeos impii infidi-que fuere.
Omnium ergo simul in Deum suum infidelitas detegatur |
poena-que infidelitatis.
ut cum hęc nota fuerint,
simul constet et ingratitudinis magnitudo |
et iusti Domini in ingratos pręsens uindicta.
quam siquis euitauerit,
nec futurę quidem,
quę omnium acerbissima est,
obnoxius erit.
inquiunt dii tui Israhel,
qui te eduxerunt de terra Aegypti.
Ob hoc iratus Dominus delere eos uoluit,
sed Moysi pro ipsis instanter supplicanti gratiam fecit.
Moyses tamen indignos tabularum beneficio testatus,
de monte descendens ipsas confregit |
uitulum-que contriuit.
deinde Deo iubente Leuitę sumptis armis die illo uiginti tria milia fere ex iis qui uitulum adorauerant occiderunt.
ut eum morte dignum esse noueris,
qui in Deum ingratus est.
Post hęc contempto cęlesti cibo cum Aegyptias dapes concupissent,
aduersus Deum et Moysen
cibo cum Aegyptias dapes concupissent,
aduersus Deum et Moysen mussitantes,
prouocatus in iram Dominus multa coturnicum ui castra operuit,
ut cupidini eorum satisfaceret.
Cęterum dum adhuc carnes dentibus manderent,
animas efflabant |
plurimi-que desyderati sunt.
locus in huiusce ultionis memoriam |
Sepulchra concupiscentię appellatus.
et paruulos populi,
qui non peccauerant.
Quadraginta annos per solitudinem antequam terram incolendam adissent errauerunt.
Tempore iudicum
Transeamus ad tempora iudicum.
Iosue defuncto degenerauit populus.
Colere coepere Baal et Astaroth,
non numina sed monstra.
Ob hoc passi sunt direptiones rerum-que detrimenta |
nec omnino pares esse poterant uiribus aduersariorum.
Deinde quoniam Palestinis et Cananeis aliis-que idolatris cultu et connubiis iungere se ausi fuerant,
Deo poenam huiusce flagitii exigente annos octo seruierunt Cusanrasathaim Mesopotamię regi.
Cum autem
defuncto degenerauit populus.
Colere coepere Baal et Astaroth,
non numina sed monstra.
Ob hoc passi sunt direptiones rerum-que detrimenta |
nec omnino pares esse poterant uiribus aduersariorum.
Deinde quoniam Palestinis et Cananeis aliis-que idolatris cultu et connubiis iungere se ausi fuerant,
Deo poenam huiusce flagitii exigente annos octo seruierunt Cusanrasathaim Mesopotamię regi.
Cum autem illos pręuaricationis poenituisset,
liberati sunt.
Sub liberatoribus quidem satis probe se habebant,
illis uero uita
idola colere coepissent,
oppressi sunt seruitute a Iabin Cananeorum rege per annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim pręfuit populo)
peccauerunt |
atque septem annis a Madianitis uexati sunt |
sata fruges-que eorum uastantibus.
Item post Gedeonem |
et erga familiam eius,
a quo de inimicis liberati fuerant ingrati extitere |
et erga Deum impii.
Ideo-que per idem tempus externorum bello uarie inquietati sunt.
Post Abimelech,
Tholam |
et Iair pręsides itidem peccauerunt |
et a
(et ipsa enim pręfuit populo)
peccauerunt |
atque septem annis a Madianitis uexati sunt |
sata fruges-que eorum uastantibus.
Item post Gedeonem |
et erga familiam eius,
a quo de inimicis liberati fuerant ingrati extitere |
et erga Deum impii.
Ideo-que per idem tempus externorum bello uarie inquietati sunt.
Post Abimelech,
Tholam |
et Iair pręsides itidem peccauerunt |
et a Palestinis mala passi sunt annis octodecim.
Post Iepte et Abessan et Ahialon et Abdon rursum peccauerunt |
cecidere uiginti duo milia.
iterum altero congressu octodecim milia.
et ipsi enim offenderant suis uiribus magis quam Dei auxilio freti.
sed tertio tandem certamine de Beniamin periere uiginti quinque milia.
oppidum eorum Gabaa incensum,
in quo obsessi erant.
idem-que factum reliquis urbibus ac uicis tribus huius.
Ista de Iudicum libro summatim perstringendo protulimus.
quę sequuntur,
Regum continet historia.
Mala decem tribvvm.
Caput VII
Osee | una cum rege omnes translati sunt in Assyriam | per Salmanasar Assyrię regem.
Cum enim prophanos gentium ritus imitarentur | et prophetarum arguerentur sermonibus, ad Deum Israhel reuerti nolebant, colentes Baal, filios filias-que idolis initiantes, inseruientes etiam diuinationibus atque auguriis.
Mala dvarvm tribvvm.
Caput VIII
Nunc ad Hierosolymitarum immunditias gradus faciendus restat.
Nunc ad Hierosolymitarum immunditias gradus faciendus restat.
Sub Roboam rege legem Domini reliquerant,
cum Sesac rex Aegypti ciuitates eorum munitissimas debellauit.
dixit-que eis per prophetam Dominus:
Vos dereliquistis me,
et ego reliqui uos in manu Sesac.
Hic captam Hierosolymam subdidit seruituti.
Templi thesauros regiam-que gazam omnem sustulit et asportauit.
Sub Ioram rege,
quia
Sesac rex Aegypti ciuitates eorum munitissimas debellauit.
dixit-que eis per prophetam Dominus:
Vos dereliquistis me,
et ego reliqui uos in manu Sesac.
Hic captam Hierosolymam subdidit seruituti.
Templi thesauros regiam-que gazam omnem sustulit et asportauit.
Sub Ioram rege,
quia gentilium ritus secuti fuerant,
Palestinorum atque Arabum magna in parte pręda facti sunt.
Tunc enim et regis domus direpta |
et eius uxores liberi-que capti.
Ipse autem Ioram,
quia ab impietate non recesserat,
alui
Hic captam Hierosolymam subdidit seruituti.
Templi thesauros regiam-que gazam omnem sustulit et asportauit.
Sub Ioram rege,
quia gentilium ritus secuti fuerant,
Palestinorum atque Arabum magna in parte pręda facti sunt.
Tunc enim et regis domus direpta |
et eius uxores liberi-que capti.
Ipse autem Ioram,
quia ab impietate non recesserat,
alui profluuio consumptus est.
Ob idem crimen Ioa regnante ingentes militum copias parua Syrorum manu prostratas amisere.
ipse Ioas a seruis domi fuit interemptus.
Rursum sub Amasia rege deos alienos adorabant,
obsessi a Caldeis una cum rege potestati illorum sese dedidere .
Tunc omnes fere in Caldeam traducti sunt,
pręter pauperes uulgi agricolationi relictos.
Mathatias
Hinc Matathias urbi pene desertę iussus est pręsidere.
Cum-que ipsi etiam qui tunc residui erant,
nullo Dei flagello ab inueterato iam errore reuocari potuissent,
totam in illos indignationem effudit Deus |
eos-que grauius quam unquam antea afflixit.
(!)
Cum enim Matathias
uulgi agricolationi relictos.
Mathatias
Hinc Matathias urbi pene desertę iussus est pręsidere.
Cum-que ipsi etiam qui tunc residui erant,
nullo Dei flagello ab inueterato iam errore reuocari potuissent,
totam in illos indignationem effudit Deus |
eos-que grauius quam unquam antea afflixit.
(!)
Cum enim Matathias iste qui et Sedechias est dictus,
a Caldeis defecisset,
obsedit eos Nabuchodonosor Caldeorum rex,
urbe potitus est,
Sedechiam cum liberis
iussit.
ei uero nequid deinde iocundi uideret,
oculos erruit |
et uinctum secum Babylonem abduxit.
Post hęc Nabuzardan ducem cum ualida militum manu misit,
qui moenia urbis demolitus solo ęquauit,
domos templum-que incendit,
ciues in seruitutem ad Caldeam transtulit |
et cum illis uasa templi aurea,
argentea |
ęnea |
ęneas-que columnas templi.
primarios urbis ciues Dei-que sacerdotes interfecit.
et impletum est quod in psalmo prędictum fuerat:
Tradidit in
Nabuzardan ducem cum ualida militum manu misit,
qui moenia urbis demolitus solo ęquauit,
domos templum-que incendit,
ciues in seruitutem ad Caldeam transtulit |
et cum illis uasa templi aurea,
argentea |
ęnea |
ęneas-que columnas templi.
primarios urbis ciues Dei-que sacerdotes interfecit.
et impletum est quod in psalmo prędictum fuerat:
Tradidit in captiuitatem uirtutem eorum et pulchritudinem eorum in manus inimici.
et conclusit in gladio populum ,
et hęreditatem suam
cum ualida militum manu misit,
qui moenia urbis demolitus solo ęquauit,
domos templum-que incendit,
ciues in seruitutem ad Caldeam transtulit |
et cum illis uasa templi aurea,
argentea |
ęnea |
ęneas-que columnas templi.
primarios urbis ciues Dei-que sacerdotes interfecit.
et impletum est quod in psalmo prędictum fuerat:
Tradidit in captiuitatem uirtutem eorum et pulchritudinem eorum in manus inimici.
et conclusit in gladio populum ,
et hęreditatem suam spreuit.
denique facta est,
quam
ut audeat esse in Deum ingratus?
Mala Ivdeorvm post Christi passionem propter incredvlitatem.
Caput IX
Postea uero per Cyrum manumissi |
postliminio-que reuersi sub Esdra sacerdote instaurarunt urbem et templum |
Domino fauente,
postquam eos delicti poenituisset.
Fuisse deinceps legis diuinę satis quidem studiosos,
improbos tamen |
semper-que uirtuti alienę inuidos atque infensos.
Postea uero per Cyrum manumissi |
postliminio-que reuersi sub Esdra sacerdote instaurarunt urbem et templum |
Domino fauente,
postquam eos delicti poenituisset.
Fuisse deinceps legis diuinę satis quidem studiosos,
improbos tamen |
semper-que uirtuti alienę inuidos atque infensos.
In Christum impii
Christum Dei filium,
quem Lex et prophetę prędicauerant uenturum Saluatorem non receperunt,
quanuis uidissent miracula
infensos.
In Christum impii
Christum Dei filium,
quem Lex et prophetę prędicauerant uenturum Saluatorem non receperunt,
quanuis uidissent miracula facientem |
et a plebe laudibus honore-que affectum.
docenti ueritatem non crediderunt,
innocentem falsis criminationibus circumuenerunt,
iustum condemnarunt,
ludibrio habuerunt |
et spinis coronatum flagellis-que cęsum cruci confixerunt .
tantum-que inualuit semel insitum infidis mentibus
uenturum Saluatorem non receperunt,
quanuis uidissent miracula facientem |
et a plebe laudibus honore-que affectum.
docenti ueritatem non crediderunt,
innocentem falsis criminationibus circumuenerunt,
iustum condemnarunt,
ludibrio habuerunt |
et spinis coronatum flagellis-que cęsum cruci confixerunt .
tantum-que inualuit semel insitum infidis mentibus odium,
ut ne tunc quidem ad poenitentiam tanti sacrilegii mollescere quiuerint,
cum illo in cruce pendente |
sol obscuraretur,
terra tremeret,
sepulchra aperirentur,
templi
facientem |
et a plebe laudibus honore-que affectum.
docenti ueritatem non crediderunt,
innocentem falsis criminationibus circumuenerunt,
iustum condemnarunt,
ludibrio habuerunt |
et spinis coronatum flagellis-que cęsum cruci confixerunt .
tantum-que inualuit semel insitum infidis mentibus odium,
ut ne tunc quidem ad poenitentiam tanti sacrilegii mollescere quiuerint,
cum illo in cruce pendente |
sol obscuraretur,
terra tremeret,
sepulchra aperirentur,
templi parietes dissilirent,
saxa frangerentur.
tanti sacrilegii mollescere quiuerint,
cum illo in cruce pendente |
sol obscuraretur,
terra tremeret,
sepulchra aperirentur,
templi parietes dissilirent,
saxa frangerentur.
Nam depositum quoque ac sepultum custodiri iusserunt.
cum-que ipsi custodes perendie reuersi eum a mortuis resurrexisse testarentur,
pecunia data redemerunt mendacium,
ut rursum hi falso assererent,
se uidelicet nocte pręterita dormientibus clam uenisse Discipulos |
corpus-que furto sustulisse,
ut qui sepultus
ac sepultum custodiri iusserunt.
cum-que ipsi custodes perendie reuersi eum a mortuis resurrexisse testarentur,
pecunia data redemerunt mendacium,
ut rursum hi falso assererent,
se uidelicet nocte pręterita dormientibus clam uenisse Discipulos |
corpus-que furto sustulisse,
ut qui sepultus fuerat ad uitam credatur reuersus.
Inuida in Christum insurgentem.
(!)
Quid autem infelix Iudea alios celare iuuat,
(!)
Quid autem infelix Iudea alios celare iuuat,
cuius ipsa conscia es,
ueritatem?
si non surrexit,
cur pecuniam porrigis?
si surrexit,
cur Saluatorem tuum non agnoscis?
aut si nihil custodibus donaueris |
nihil-que illi prius testati fuerint |
quam quod postremo dixerunt,
nonne sic interrogatos oportuit:
Vidistisne accessisse ad sepulchrum Discipulos |
an non?
si non uidistis multo sopore fortasse oppressi,
quomodo scire potestis?
sin uidistis,
cur non comprehendistis inermes armati,
grauatos expediti?
Videtis o Iudei custodię uestrę manifestum mendacium |
attamen quę uestra pertinacia est,
uultis potius mendacio credere et perire |
quam sequi ueritatem et saluari.
Quid est autem quod Christum negando multo maiorem experti estis Dei iram |
diuturniorem-que passi calamitatem |
quam cum uitulum adorastis,
quam cum Baal,
Astaroth,
Acharon,
Belphegor,
Belzebub |
aliorum-que demonum simulachris sacrificastis?
Nam licet antea quoque cędes,
incendia,
rapinas,
captiuitates,
seruitutem,
exilia patrii-que soli miserabilem
potius mendacio credere et perire |
quam sequi ueritatem et saluari.
Quid est autem quod Christum negando multo maiorem experti estis Dei iram |
diuturniorem-que passi calamitatem |
quam cum uitulum adorastis,
quam cum Baal,
Astaroth,
Acharon,
Belphegor,
Belzebub |
aliorum-que demonum simulachris sacrificastis?
Nam licet antea quoque cędes,
incendia,
rapinas,
captiuitates,
seruitutem,
exilia patrii-que soli miserabilem desolationem pertulistis,
quoties tamen uos Deum uestrum offendisse poenituit,
toties de malis omnibus liberati fuistis.
Dei iram |
diuturniorem-que passi calamitatem |
quam cum uitulum adorastis,
quam cum Baal,
Astaroth,
Acharon,
Belphegor,
Belzebub |
aliorum-que demonum simulachris sacrificastis?
Nam licet antea quoque cędes,
incendia,
rapinas,
captiuitates,
seruitutem,
exilia patrii-que soli miserabilem desolationem pertulistis,
quoties tamen uos Deum uestrum offendisse poenituit,
toties de malis omnibus liberati fuistis.
Longissima illa apud Babylonem seruitus (ut scriptores uestri testantur) septuagesimum annum non excessit.
rursum natali
tamen uos Deum uestrum offendisse poenituit,
toties de malis omnibus liberati fuistis.
Longissima illa apud Babylonem seruitus (ut scriptores uestri testantur) septuagesimum annum non excessit.
rursum natali solo restituti,
rursum in omnibus reparati instaurati-que regnastis.
Quęnam quęso causa est,
quod post Christum a uobis condemnatum,
semel a Romanis uicti,
euersi,
dispersi,
nullam unquam pristini status faciem,
nullam amissę dignitatis umbram recepistis?
Iam mille quadringenti et octuaginta anni sunt,
uagi per omnes orbis partes errastis,
sine lege,
sine sacrificio,
sine duce,
sine rege,
sine propheta.
dicite si potestis quo crimine,
qua culpa id patimini?
non idola (ut olim sępe contigit) colitis,
non execrandos gentilium ritus exercetis |
unum Deum,
unum cęli terrę-que Dominum adoratis,
et tamen nullus est miserię uestrę finis.
Cur ita?
profecto cum alia causa omnino nulla queat afferri,
restat ut ea sola sit quia Saluatorem uobis,
immo omnibus missum non recipitis.
Messiam quem
Conuertimini igitur ad eum,
qui missus est uobis,
et ille qui misit,
miserebitur uestri.
Hic enim qui missus est,
Dei uerbum est,
Dei sapientia est,
Dei uirtus est.
negat talia esse in Deo qui Christum negat.
Carnem animam-que hominis assumpsit,
ut pro hominibus pati ac mori posset.
Itaque non inuitus sed uolens crucem sustinuit,
ut suo sanguine a peccatis credentes lauaret morte-que redimeret.
(!)
Agnoscite beneficium et confitemini Christum.
est,
Dei uirtus est.
negat talia esse in Deo qui Christum negat.
Carnem animam-que hominis assumpsit,
ut pro hominibus pati ac mori posset.
Itaque non inuitus sed uolens crucem sustinuit,
ut suo sanguine a peccatis credentes lauaret morte-que redimeret.
(!)
Agnoscite beneficium et confitemini Christum.
Venit enim uos |
non de manu regis Babylonis,
sed de potestate diaboli liberare.
non ad Hierosolymam reducere |
nec regno restituere terreno,
sed quod longe
non ad Hierosolymam reducere |
nec regno restituere terreno,
sed quod longe felicius est,
ad paradisum transferre,
in supernis cęli sedibus collocare |
et sempiternę suę glorię participes facere.
Quod si aduersus tantam Dei uestri nostri-que benignitatem |
Christum suum non recipiendo ingrati esse pergetis,
de temporalibus miseriis istis ad ęternas descendatis necesse est.
Nulla enim maior in Deum Patrem ingratitudo fieri potest |
quam in Filium ei coęqualem et coęternum et consubstantialem nolle credere.
de temporalibus miseriis istis ad ęternas descendatis necesse est.
Nulla enim maior in Deum Patrem ingratitudo fieri potest |
quam in Filium ei coęqualem et coęternum et consubstantialem nolle credere.
Felices illi,
qui olim ne ingrati essent,
ipsum uobis gentibus-que prędicare non timuerunt.
qui ut nomen eius denegarent,
nec minis |
nec tormentis |
nec cędibus compelli potuerunt.
Verę quippe beatitudinis in Christo spe firmati tyrannis fortiores erant:
occidi poterant,
cogi ne Christum confiterentur,
non poterant.
Felices nunc hi,
licet falsa ueris mixta in se haberent |
nihilominus quę uera erant manent,
quę falsa,
una cum suis autoribus interierunt.
Arrius
Arrius ab Euangelio alienatus |
impie-que de Trinitate sentiens uentris profluuio extinctus est.
Olympius
Olympius Arrianus dum blasphemias in sanctam Trinitatem ore sacrilego proferret,
fulmine ictus conflagrauit.
Anastasius augustus
Anastasius augustus Euticetis
Trinitatem ore sacrilego proferret,
fulmine ictus conflagrauit.
Anastasius augustus
Anastasius augustus Euticetis erroribus implicatus,
uerbum Dei in carnem mutatum |
et in Christo incarnato unam tantum esse naturam asserebat.
cum-que ab hac impietate ne Hormisdę quidem summi pontificis admonitione solicitatus recederet,
ipse etiam fulmine afflatus periit.
Nonne hi omnes tam infelici fine consumpti testantur |
nemini tutum esse euangelicę
(!)
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis tuam accusem ingratitudinem?
quę maior est quam ut fando exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium ascitus fueras apostolorum |
et tanquam cęteris fidelior apostolicę familię oeconomus factus et loculos habens,
ut quę omnibus offerebantur,
solus dispensares.
tanquam parricidam in manus perdere uolentium dabas.
Porro tam cruenti facinoris,
postquam ille crucifixus est,
iam et ipse conscius,
peccasse te fatebaris,
argenteos quos acceperas proiiciebas.
Poenitebat te quidem commissi sacrilegii,
sed uenię spe destitutus |
dolore-que superatus laqueo collum tuum confregisti |
et pendens diruptis uisceribus |
effluentibus-que intestinis infelicem animam emisisti.
O dirum et crudele mortis genus,
nequitię tamen tuę conueniens |
tua-que impietate dignum,
non magis quia iustum uendideris |
quam quod de
ille crucifixus est,
iam et ipse conscius,
peccasse te fatebaris,
argenteos quos acceperas proiiciebas.
Poenitebat te quidem commissi sacrilegii,
sed uenię spe destitutus |
dolore-que superatus laqueo collum tuum confregisti |
et pendens diruptis uisceribus |
effluentibus-que intestinis infelicem animam emisisti.
O dirum et crudele mortis genus,
nequitię tamen tuę conueniens |
tua-que impietate dignum,
non magis quia iustum uendideris |
quam quod de misericordis misericordia desperaueris.
Vtrunque sane inter
Poenitebat te quidem commissi sacrilegii,
sed uenię spe destitutus |
dolore-que superatus laqueo collum tuum confregisti |
et pendens diruptis uisceribus |
effluentibus-que intestinis infelicem animam emisisti.
O dirum et crudele mortis genus,
nequitię tamen tuę conueniens |
tua-que impietate dignum,
non magis quia iustum uendideris |
quam quod de misericordis misericordia desperaueris.
Vtrunque sane inter crimina grauissimum,
ac nescio quod maius,
nisi quod alterum remitti poterat,
si alterum remissionis impetrandę
Gratus itaque erga Dominum ac Redemptorem suum erit,
qui non pecuniam ipso,
sed ipsum pecunia chariorem habuerit,
nihil cum ipso simulauerit,
nihil in ipsum impie neque cogitauerit |
neque fecerit |
et nunquam de clementia Dei diffisus omnem salutis suę spem in ipso sitam fixam-que semper esse curauerit |
et tandem mori potius quam Deo peccare optauerit.
Atque hęc hactenus.
nunc autem ad reliquas charitatis partes descendere statuens,
arbitror non minimam,
sed pręcipuam potius esse:
cum bene uiuendi
aliorum delicta efficaciter arguit,
in quo non inuenitur,
quod alii redarguant.
Sit ergo mitis atque submissus qui humilitatem docet.
Recedat ab iracundia qui patientiam suadet.
Castitatem illęsam seruet,
qui stupra adulteria-que detestatur.
Nihil improbe agat,
qui docet iustitiam et inuehitur in uitia.
Denique cum Samaritana relinquat hydriam mundanę uanitatis,
qui paratus est populo euangelizare Iesum.
Caueat quoque ne lucri gratia prędicet |
siue glorię
doctrinę |
laudem quę a Deo est amittamus.
Ad hęc ne illi quidem recte,
qui ecclesiastici doctoris officium professi,
dimisso Euangelio quęstionibus nihil ad rem pertinentibus occupari solent,
qui syllogismos enthymemata-que proponendo philosophantur |
uel poetarum figmenta decantant |
uel explicandis gentilium historiis immorantur |
uel de cęlestium motu syderum-que naturis disputant,
non quęrentes quod saluti conferat animarum,
sed quod auditorum aures
professi,
dimisso Euangelio quęstionibus nihil ad rem pertinentibus occupari solent,
qui syllogismos enthymemata-que proponendo philosophantur |
uel poetarum figmenta decantant |
uel explicandis gentilium historiis immorantur |
uel de cęlestium motu syderum-que naturis disputant,
non quęrentes quod saluti conferat animarum,
sed quod auditorum aures demulceat atque delectet.
Hi certe a Domino audient:
Qvid potissime praedicandvm sit.
Caput XII
Prędicandum autem est Euangelium,
danda pie uiuendi pręcepta,
disserendum de beatorum gloria,
quatenus fieri potest,
poena-que damnatorum,
ut peccatores ad poenitentiam excitentur,
iusti ad perseuerantiam.
Ad apostolos ait Saluator:
1, 2
recitauerit,
non secundum litteram occidentem illud interpretetur sed secundum spiritum uiuificantem.
Sciat aperire sensus uerborum ambage uelatos |
et in medium proferre |
et ad auditorum emolumenta conuertere.
ut sunt uisa dicta-que prophetarum |
et cerimoniarum ritus ac sacrificiorum |
quę si spiritaliter et per tropologiam non intelligantur,
similia deliramentis anilibus erunt.
euangelizauimus uobis,
anathema sit.
Indocto itaque silere multo satius est |
et sua simplicitate contentum esse |
quam docti officium usurpare |
et docere uelle quod non didicit,
aut loqui quod nescit,
cum periculo suę aliorum-que salutis.
Plerique tamen postquam eorum qui commendantur sermones lectitando edidicerint,
confidenter prędicant.
Tolerandos puto,
dummodo aliquid ultra non pręsumant.
Sed
praedicator ab advlatione procvl sit et praedicandi tempora observet.
Caput XIV
Ab assentatione autem procul abesse peccatorum castigatorem decet.
ut nihil ad gratiam audientium dicat,
sed ad profectum.
optimi-que medici more utatur |
adhibens uulneribus curationem,
non quę delectet male affectum,
sed quę sanet.
apto opus sit,
ut data prosint,
sed etiam mensura,
ut neque plus neque minus dicatur |
quam necesse fuerit.
Accommodatissima autem huic negocio tempora erunt |
ieiuniorum dies,
qui ante festum Dominicę natiuitatis Dominicę-que resurrectionis solennes habentur.
Tunc tempus acceptabile,
tunc dies salutis,
tunc messis tempora sunt,
in quibus plus frugis colligi solet.
Et qui congregat in messe (ut in Prouerbiis dicitur) filius sapiens est.
Siquando alias contigerit.
ut uel ad supplicandum uel ad poenitendum plebem exhortari opus erit |
uel ad sedandas ciuium inter se seditiones odia-que tollenda,
tunc quoque prędicationibus erit insistendum,
ut in radice reprimatur malum ne pullulet |
et in mortem multorum fruticetur.
De praedicantivm meritis.
Caput XV
ut in radice reprimatur malum ne pullulet |
et in mortem multorum fruticetur.
De praedicantivm meritis.
Caput XV
Quisquis in his quę dicta sunt,
diuinę laudis gratia salutis-que proximorum sese pro uiribus exercuerit,
multa quidem in terra,
sed plurima in cęlo beneficia consequetur.
Spiritu Sancto illustrabitur,
scientię capiet incrementum,
uim in suadendo dissuadendo-que acquiret.
dicta sunt,
diuinę laudis gratia salutis-que proximorum sese pro uiribus exercuerit,
multa quidem in terra,
sed plurima in cęlo beneficia consequetur.
Spiritu Sancto illustrabitur,
scientię capiet incrementum,
uim in suadendo dissuadendo-que acquiret.
Siquidem ipse unus in Trinitate Deus hoc uisibiliter apparere fecit in apostolis,
quod postea in eorum successores operaturus erat inuisibiliter.
erant,
igneę linguę,
et ipsi repleti Spiritu Sancto coeperunt loqui (ut Lucas inquit) uariis linguis,
prout Spiritus Sanctus dabat eloqui illis.
Tu quoque o sacerdos,
qui et ante ut disceres quę Dei sunt,
omnem curam operam-que adhibuisti,
et postea ut doceres,
syncero corde feruenti-que in Deum ac proximos charitate pulpitum inscendisti,
si sapienter,
si egregie,
si efficaciter uerba feceris,
nihil tibi arroges,
nihil tuo uel ingenio uel studio plaudas.
totum hoc Spiritus Sancti gratia est,
totum
coeperunt loqui (ut Lucas inquit) uariis linguis,
prout Spiritus Sanctus dabat eloqui illis.
Tu quoque o sacerdos,
qui et ante ut disceres quę Dei sunt,
omnem curam operam-que adhibuisti,
et postea ut doceres,
syncero corde feruenti-que in Deum ac proximos charitate pulpitum inscendisti,
si sapienter,
si egregie,
si efficaciter uerba feceris,
nihil tibi arroges,
nihil tuo uel ingenio uel studio plaudas.
totum hoc Spiritus Sancti gratia est,
totum donum Dei est.
eruditum confitebatur Paulus,
licet multa a Gamaliele didicisset,
cum diceret:
Prema Ps 29, 4-5; Izr 3, 34
Vox ista euangelicę prędicationis est;
arrogantes destituit |
et in Deo tantum confidentibus se commodat.
Ita ut interdum qui minus eruditus est,
plus efficacię in dicendo habeat |
magis-que satisfaciat prudenti auditori.
Sic enim per Prophetam dicitur:
Igitur quemadmodum uirtus ista (ut in Euangelio est dictum) de Saluatore nostro exibat |
et ęgros per tactum uestimentorum eius curabat,
ita peccator fidelis ac sancti doctoris uoce in intima cordis contactus ad poenitentiam opera-que uirtutis conuertetur |
et animę suę langorem conualuisse sentiet |
occulta Spiritus Sancti medicatione.
Prędicator quippe medicus animarum est.
et cum in homine nihil preciosius habeatur anima ipsa,
pręstantissimum diuinę liberalitatis donum est |
animę langoribus succurrere
quos nos episcopos dicimus,
angeli appellantur.
Ille autem uerius angelus est,
qui sua doctrina ędificat Ecclesiam quam qui ecclesię tantum pręses est |
et docendi laborem ocio superatus fugit.
Plaudant igitur sibi,
qui aurum argentum-que lucrantur,
qui magnum pecuniarum quęstum faciunt,
qui turres expugnant |
et regna suo subdunt imperio.
uos animas Domino lucramini,
quibus nihil est preciosius,
nihil in natura humana excellentius.
uos ergo melius,
qui muros Hierusalem ędificatis,
qui
natura humana excellentius.
uos ergo melius,
qui muros Hierusalem ędificatis,
qui ad cęlestem patriam exules reuocatis,
ut cum illis,
immo et super illos regnetis.
Vos enim constituet Dominus super familiam suam |
et super omnia bona sua.
tunc perpetui reges ęterni-que domini eritis omnium illorum,
quos uestris prędicationibus uestra-que doctrina conuersos de terra ad cęlum transmigrare contigerit.
Et tunc demum Christus uester rex regum et dominus dominantium erit cum vos aliis pręesse iusserit,
tribunos uel chiliarchas animarum,
quas ei lucrati
ędificatis,
qui ad cęlestem patriam exules reuocatis,
ut cum illis,
immo et super illos regnetis.
Vos enim constituet Dominus super familiam suam |
et super omnia bona sua.
tunc perpetui reges ęterni-que domini eritis omnium illorum,
quos uestris prędicationibus uestra-que doctrina conuersos de terra ad cęlum transmigrare contigerit.
Et tunc demum Christus uester rex regum et dominus dominantium erit cum vos aliis pręesse iusserit,
tribunos uel chiliarchas animarum,
quas ei lucrati estis,
constituens.
De
dici queat:
Qvantvm prodest habere predicatorem.
Caput XVII
Satis multa de officio apostolici prędicatoris hactenus dicta sunt.
restat nunc uidendum,
quantum populo prosit habere sanctum atque eruditum pie iuste-que uiuendi pręceptorem,
et e contrario quantum noceat si defuerit.
Pręsente illo errigimur,
stamus,
proficimus.
absente illo labi atque cadere solemus.
Pręsente illo errigimur,
stamus,
proficimus.
absente illo labi atque cadere solemus.
Pręsente illo errigimur,
stamus,
proficimus.
absente illo labi atque cadere solemus.
Salomonem,
Micheas Iosaphatum,
Osee Ioathanum,
Esaias Ezechiam,
Hieremias Iosiam,
Esdras populum,
ita ut illo monente
repudiarint uxores |
filios-que abdicarint,
quia contra dei Legem alienigenas acceperant |
prolem-que cum his multam susceperant.
Difficile fuit uxores dimittere,
difficilius ex se genitos a se separare |
utrunque tamen factum sacerdotis adhortationibus historia sacra testatur.
tantum ergo prodest idoneum habere doctorem,
qui uitia
ut fiant de mortalibus immortales,
de terrenis cęlestes |
et si fas est dicere,
de hominibus dii.
Quod si magni emolumenti est patriam obsidione hostili liberari,
inimicorum exercitus profligari,
regni fines longe late-que diffundi |
et auctis tandem uiribus a bellorum tumultu quiescere |
tranquilli-que ac pacati status optata felicitate frui,
nonne utilius est,
ut animę uitiorum oppressę iugo in libertatem uendicentur?
ut diaboli potestas uirtutum profectu conteratur?
ut caro seruiat spiritui?
et
de hominibus dii.
Quod si magni emolumenti est patriam obsidione hostili liberari,
inimicorum exercitus profligari,
regni fines longe late-que diffundi |
et auctis tandem uiribus a bellorum tumultu quiescere |
tranquilli-que ac pacati status optata felicitate frui,
nonne utilius est,
ut animę uitiorum oppressę iugo in libertatem uendicentur?
ut diaboli potestas uirtutum profectu conteratur?
ut caro seruiat spiritui?
et homo ipse non aliis,
sed quod multo gloriosius est,
sibiipsi imperet |
sibi-que
ac pacati status optata felicitate frui,
nonne utilius est,
ut animę uitiorum oppressę iugo in libertatem uendicentur?
ut diaboli potestas uirtutum profectu conteratur?
ut caro seruiat spiritui?
et homo ipse non aliis,
sed quod multo gloriosius est,
sibiipsi imperet |
sibi-que dominetur?
Si enim nihil prodest homini mundum uniuersum lucrari |
et animę suę pati detrimentum,
consequens est,
ut animę profectus pluris sit |
quam urbes debellare,
quam terrarum orbem sibi subdere |
et omnibus quę ubique
quam terrarum orbem sibi subdere |
et omnibus quę ubique sunt nationibus pręesse atque dominari.
Adde quod multi reges ac principes,
qui ab hominibus honorantur,
Deo exosi sint.
quicunque autem probe sancte-que uixerit,
siue liber |
siue seruus,
non potest ei non esse gratissimus quidem atque charissimus.
Quid autem iuuat |
regnis pręsidere,
et ab ipso rege regum reprobari?
Regnum tibi si hostis non abstulerit,
certe auferet mors,
si hostis non abstulerit,
certe auferet mors,
quę semper propinquior est quam creditur.
Cęlestis uero beatitudinis pręmium |
perpetuum est et perenne.
Nullius minas metuet,
qui illud consecutus fuerit,
nullos casus formidabit semper-que felix ac beatus erit,
quem semel Dominus in suum receperit regnum.
Et si ad tantum ac tale bonum per sanctorum doctrinam peruenitur,
nulli dubium est ,
quin super omnia conducibile sit |
sanctas in ecclesia auscultare
14
prohibet,
fortitudo apparet,
cum in plebe ubi lolium et steriles auenę erant,
bonarum actionum seges exurgit.
Porro ubi non sunt boues isti,
ibi pręsepe non solum uacuum est,
sed etiam immundum.
tunc enim luxurię frena laxantur,
gulę uentri-que indulgetur.
tunc impudicicia amittit uerecundiam,
iniustitia metum,
auaritia modestiam.
tunc odia concipiuntur,
irę exardescunt |
rixę sęuiunt |
et quolibet flagitii genere libere peccatur,
cum non adest qui
flagitii genere libere peccatur,
cum non adest qui peccantes uerbo correptionis castiget |
et sermonibus doctrinę salutaris incitet ad probitatem.
Fit autem plerunque ut plebs aliqua propter scelerum magnitudinem cordis-que duritiam indigna sit,
cui Deus mittat sui uerbi doctorem.
Vnde per Amos prophetam ait:
in deserto,
ne deficiant in uia.
ut ostenderet |
eos in uia uitę deficere,
qui non habent ducem,
a quo perduci possint ad uitam.
Nulla autem maior homini contingere potest pernicies |
quam a recti honesti-que tramite deuiare.
Tam ergo malum est carere uiuę uocis hortatoribus ad coercenda uitia uirtutes-que capessendas |
quam bonum eos habere.
Quare uos omnes qui in deserto seculi huius uitam agitis |
et terrenarum rerum solicitudinibus
qui non habent ducem,
a quo perduci possint ad uitam.
Nulla autem maior homini contingere potest pernicies |
quam a recti honesti-que tramite deuiare.
Tam ergo malum est carere uiuę uocis hortatoribus ad coercenda uitia uirtutes-que capessendas |
quam bonum eos habere.
Quare uos omnes qui in deserto seculi huius uitam agitis |
et terrenarum rerum solicitudinibus occupamini,
quęrite pium,
quęrite sanctum opportunis temporibus uobis monitorem,
quo declamante et
rerum solicitudinibus occupamini,
quęrite pium,
quęrite sanctum opportunis temporibus uobis monitorem,
quo declamante et modestius discatis uiuere |
et meliora possitis sperare.
Vos quoque qui dono Dei spiritalis doctrinę scientiam estis consecuti,
incumbite operi officio-que prędicandi ac docendi.
Cogitate quanti apud Deum meriti sit |
catholicis fidelibus-que pręceptis erudire indoctos |
et uel unum uel alterum Christo lucrari.
Quantę etiam dilectionis argumentum |
omnes docere,
ut omnes uobiscum simul saluentur.
Non sit uobis graue |
uobis monitorem,
quo declamante et modestius discatis uiuere |
et meliora possitis sperare.
Vos quoque qui dono Dei spiritalis doctrinę scientiam estis consecuti,
incumbite operi officio-que prędicandi ac docendi.
Cogitate quanti apud Deum meriti sit |
catholicis fidelibus-que pręceptis erudire indoctos |
et uel unum uel alterum Christo lucrari.
Quantę etiam dilectionis argumentum |
omnes docere,
ut omnes uobiscum simul saluentur.
Non sit uobis graue |
urbes,
uicos |
regiones-que percurrere |
et illos imitari de quibus scriptum est:
Cogitate quanti apud Deum meriti sit |
catholicis fidelibus-que pręceptis erudire indoctos |
et uel unum uel alterum Christo lucrari.
Quantę etiam dilectionis argumentum |
omnes docere,
ut omnes uobiscum simul saluentur.
Non sit uobis graue |
urbes,
uicos |
regiones-que percurrere |
et illos imitari de quibus scriptum est:
de quibus scriptum est:
De corporis manvvmqve labore.
Caput XIX
Quoniam uero prędicandi ac docendi exercitatio ad eruditos tantum pertinet,
simplicibus et indoctis eam dabimus exercitationem,
quę corporis manuum-que labore constat.
Iuuat enim post soluta precationum sacrificia operis aliquid facere,
ut habeat mens et cogitatio in quo se occupet |
et minus libera sit facultas euagandi per illas rerum temporalium uanitates,
quę uel inuitis nobis obrepere interdum et
a regibus terrę uenerantur.
In humili igitur opere exerceri ne asperneris ,
qui cum Christo cupis in cęlestibus regnare.
Non te pudeat pauimenta monasterii ut munda sint,
uerrere,
uasa mappas-que lauare,
coquinam facere,
esculenta poculenta-que aliis ministrare.
ICXC
Non puduit omnium Dominum seruis suis pedes abluere |
tergere-que ablutos.
In humili igitur opere exerceri ne asperneris ,
qui cum Christo cupis in cęlestibus regnare.
Non te pudeat pauimenta monasterii ut munda sint,
uerrere,
uasa mappas-que lauare,
coquinam facere,
esculenta poculenta-que aliis ministrare.
ICXC
Non puduit omnium Dominum seruis suis pedes abluere |
tergere-que ablutos.
Qui talia detrectat,
scias illum nondum
ut munda sint,
uerrere,
uasa mappas-que lauare,
coquinam facere,
esculenta poculenta-que aliis ministrare.
ICXC
Non puduit omnium Dominum seruis suis pedes abluere |
tergere-que ablutos.
Qui talia detrectat,
scias illum nondum ad humilitatis uirtutem peruenisse.
Seruilia igitur opera fac,
ut humilieris.
laboriosa,
ut carnis petulantiam domes,
uenalia ut uictum pares,
religiosa quę pingendo uel fingendo
pares,
religiosa quę pingendo uel fingendo fiunt,
ut quod professus es constantius exequaris.
Etenim sanctorum simulachra siue picta siue ficta si iugiter spectentur,
stimuli sunt desidię fugiendę laboris-que subeundi.
dum ad mentem nobis reuocant,
quibus atribus ipsi sancti ęternam beatitudinem consecuti sint.
Antonius. Hilarius. Serapion. Archebius. Pacomius. Dorotheus
Hanc certe adepti sunt:
Antonius qui
Labore quippe corporis uegetatur intellectus,
uoluptatum appetitio coercetur,
superbia frangitur,
uirtus retinetur |
et quicquid per ocium corruptum fuerit,
per laborem instauratur.
Denique operum orationum-que uicissitudine diaboli tentamenta superantur |
et in proposito uitę sanctioris in finem usque perseueratur.
Si paupertatem professus es,
magis liber eris,
cum manuum labore uictum quęsieris |
quam cum elemosinam acceperis.
uitę poscendo pro ministerio uerbi,
quanuis id liceret,
uolens potius dare se in exemplum operandi uictus gratia |
quam poscendi.
operę impendit in prędicando et scribendo,
si sequi in istis non potes,
imitare saltem in manuum exercitio ac labore.
Sic enim et necessitatibus uitę suę consules |
et simul uanis cogitationibus facile dabis repulsam |
paratior-que ac promptior ad soluenda precum uota redderis
.
Nam quemadmodum uarius cibus appetentiam edendi prouocat |
et coena placet in qua apponuntur alię dapes diuersę-que ab illis,
quę in prandio fuerunt,
ita et
dabis repulsam |
paratior-que ac promptior ad soluenda precum uota redderis
.
Nam quemadmodum uarius cibus appetentiam edendi prouocat |
et coena placet in qua apponuntur alię dapes diuersę-que ab illis,
quę in prandio fuerunt,
ita et orationem gratiorem faciet magis-que delectabilem alterius operis uicissitudo.
Quod autem ait Dominus:
precum uota redderis
.
Nam quemadmodum uarius cibus appetentiam edendi prouocat |
et coena placet in qua apponuntur alię dapes diuersę-que ab illis,
quę in prandio fuerunt,
ita et orationem gratiorem faciet magis-que delectabilem alterius operis uicissitudo.
Quod autem ait Dominus:
quod in te est facias |
et omnem in Deo spem habeas firmam atque stabilem.
Ociosi autem uana est spes.
Terra ipsa non reddet fruges,
nisi araueris sementem-que feceris.
Primo homini dictum est:
In sudore uultus tui uesceris pane tuo.
et tu panem parare tibi posse putas nihil agendo?
uel cupidines malas uincere et sensibus imperare?
Crede mihi non ocium hęc omnia superat,
sed labor
occupationem,
ne carnis diaboli-que oppugnationibus per inertiam succumbas.
(!)
Ingentem (ut quidam ait) formicę forris aceruum
per inertiam succumbas.
(!)
Ingentem (ut quidam ait) formicę forris aceruum
(ut quidam ait) formicę forris aceruum
portis opera eius.
Ex quo discimus,
quod charitatem sectantis labor |
bonis tandem compensetur sempiternis.
Veruntamen nequis imprudenter supponat dorsum suum oneri,
quod ferre non satis pręualet,
pensandę uires sunt |
moderate-que agendum.
Nemo iumentum suum plus iusto onerat,
et si illud uiderit sub fasce gemere |
ac titubanti uestigio male incedere,
demit aliquid,
ut pondus eleuet |
et ad mensuram oneratum ire dimittit.
ęternę quietis beatitudinem consequetur.
De ocio invtili et infrvctvoso.
Caput XX
Vt autem et corporalis et spiritalis operis laborem cupidius ardentius-que subeamus,
inertis ocii uitium quam detestabile sit consyderemus.
Arguitur stulticię,
qui laborem deuitat.
dicente Salomone:
Egestatem operata est manus remissa.
et iterum:
Propter frigus piger arare noluit |
mendicabit ergo ęstate,
et non dabitur illi.
Ociosus ergo et stultus est |
et meticulosus |
et somnolentus |
et animi fortunę-que bonorum egens atque inopiosus.
Nihil tamen in se peius habet ocium |
quam quod pateat concupiscentiis.
Vnde dicitur:
pateat concupiscentiis.
Vnde dicitur:
perditionis liber.
quando quidem non solum abundantia et saturitas euertit Sodomam,
sed etiam ocium.
immo tanto nequius ociatur pauper quam diues,
quanto minus habet causam ociandi.
Diues nempe cum ociosus fuerit,
uoluptatibus luxurię-que operam dabit.
Pauperi autem necesse erit |
furto ac rapinis quęrere unde uiuat,
et in alios grassari,
ne ipse fame pereat.
Longe itaque periculosius est ociositas egentis quam abundantis.
Quid pręterea dicam?
audit |
et a Deo reprobatur.
Alii eum statuam lapideam appellant,
alii inertem asellum,
alii fatuam anum |
aut nihili hominem.
atque hunc in modum petulantibus cauillantium uocibus taxatur,
illuditur,
lacessitur,
probo contemptui-que habetur.
Leuius tamen hoc ei ab hominibus ferendum esset,
nisi etiam ab illo qui supra homines est damnaretur.
a Domino maledicitur et arescit.
ab ocioso boni operis fructum in pueritia,
expectat in iuuentute,
expectat in ętate uirili,
denique ecclesię prępositi alicuius uerbis exoratus expectat usque in senectam,
ut ille tandem eiusdem prępositi uel increpatione impulsus |
uel pręceptis eruditus |
ab ignauia mollitie-que animi ad studium honesti laboris excitetur et exurgat.
Quod si ne tunc quidem desidiam infructuosam reliquerit,
quid aliud restat,
nisi ut dimittatur damnationis iustę securi succidendus?
Ne igitur sibi placeas
discutere festina,
antequam rationem uillicationis tuę reddere cogaris.
Vel si usque adeo totus obstupuisti,
ut uirtutis operibus te parem fore diffidas,
uoto saltem aut lingua pete langori remedium |
aridam-que ostentans manum ad Dominum suppliciter accede |
et ipse postquam te pigritię tuę poenitere conspexerit,
dicet tibi:
autem dat gratiam.
Et in alio psalmo:
hortatur et ait:
Soph. 2
amplexum meruit patris,
osculum,
indumenta,
anulum,
conuiuium.
Quod ergo luxuria exhauserat,
humilitas reparauit.
sed etiam mirabilium operum gratia donantur,
et post hęc pręmia beatitudinis ęternę cumulatius capiunt.
fratri |
septies pronus in terram adorat,
donec proxime accederet.
Atque hac tanta subiectione ab indignato fratre extorsit pietatem.
ita ut ille quem perdere decreuerat,
in eius collum ruens amplexaretur oscularetur-que dulcius quam dici queat |
et fraterna teneritudine superatus fleret.
Vnde rursum benedictionem accipit a Domino |
et inditur ei nomen Israhel,
id est uir uidens Deum.
Deum ergo uidere meretur,
qui se propter Deum hominibus humiliat
Deum ergo uidere meretur,
qui se propter Deum hominibus humiliat atque submittit.
dux constitueretur,
indignum se fatebatur eo munere |
atque id inire recusabat.
pro illis etiam a quibus passus fuerat iniuriam,
suppliciter Deum deprecatus est.
Quas ob res meruit fieri populi Israhelitici liberator de ęgyptiaca seruitute |
legis-que diuinę lator |
et multorum mirabilium autor |
atque aliis pręferri Dei iudicio dicentis:
et post pauca:
In fide inquit et lenitate ipsius sanctum fecit illum |
et elegit eum ex omni carne.
Dauid
Dauid quoque mansuetus et mitis uel
si mauis dicere humilis |
persecutionem Saulis odium-que capitale maluit uitare fugiendo quam uindicando.
cum illum semel atque iterum occidere potuisset noluit.
Ab inimicis profligatum et interemptum fleuit.
Ideo-que dignus iudicatus est,
qui ei succederet in regno.
Absalonis etiam filii necem lachrymis et lamentationibus prosecutus
mansuetus et mitis uel
si mauis dicere humilis |
persecutionem Saulis odium-que capitale maluit uitare fugiendo quam uindicando.
cum illum semel atque iterum occidere potuisset noluit.
Ab inimicis profligatum et interemptum fleuit.
Ideo-que dignus iudicatus est,
qui ei succederet in regno.
Absalonis etiam filii necem lachrymis et lamentationibus prosecutus est,
in eo bello interempti,
quo ille nitebatur patri regnum erripere.
Qua quidem pietate Dauid,
uel patientia,
uel
Qua quidem pietate Dauid,
uel patientia,
uel humilitate,
quodcunque horum dixeris,
recte dictum erit,
promeruit ad decrepitam usque ętatem regnare,
inimicorum uictor |
et ipse inuictus |
omnium-que regum Iudeę Deo charissimus.
Vnde futurę beatitudinis spe plenus:
Iob
Iob patientissimus cum fortunę simul et corporis bona amisisset,
ad extremam redactus miseriam |
humilitatis uirtutem non amisit.
Folium se quod uento rapitur et stipulam siccam uocat,
dum Dominum alloquitur,
et tot tantis-que calamitatibus affectus nihil stultum locutus est.
Post hęc sibi restituta duplicia recepisse dicitur,
ut quantum se humiliauerat,
tantum exaltatum,
uel duplo magis intelligas.
quinquagenarii
reddidit tutum.
Flexis coram Helia genibus ueniam precatus uitę periculum euasit.
Superbi ergo prouocant iram Dei,
humiles autem prouocatam placant.
Amos
Amos pastor quia mitis mansueti-que ingenii fuerat,
Spiritu Sancto repletus prędixit Samarię mala futura |
et prophetis meruit annumerari.
At etiam prophetali dignitate pręditus non insolescit,
sed magis humiliatur.
si dissimulasset,
et ingratus quidem haberetur |
et humilis parum.
Quid multa?
sic habe:
neminem in uirtutibus profecisse,
neminem sanctum uel Deo charum fuisse,
cui defuit uirtus humilitatis.
Fundamentum custos-que uirtutum |
et de terra ad cęlum ascendendi uia est humilitas.
Per hanc omnes prorsus ingressi sunt,
qui nunc in supernis sedibus habitant,
facti domestici Dei ciues-que sanctorum.
De exaltatione hvmilivm in
profecisse,
neminem sanctum uel Deo charum fuisse,
cui defuit uirtus humilitatis.
Fundamentum custos-que uirtutum |
et de terra ad cęlum ascendendi uia est humilitas.
Per hanc omnes prorsus ingressi sunt,
qui nunc in supernis sedibus habitant,
facti domestici Dei ciues-que sanctorum.
De exaltatione hvmilivm in evangelio.
Caput XXIII
Ne tamen nouorum exempla omnino pręterisse uidear,
Ioannis Baptistę Petri-que et Pauli
Dei ciues-que sanctorum.
De exaltatione hvmilivm in evangelio.
Caput XXIII
Ne tamen nouorum exempla omnino pręterisse uidear,
Ioannis Baptistę Petri-que et Pauli apostolorum humilitatem in medium proponam.
de his enim disertius expressum in Scripturis comperio.
Ioannes Baptista
Ioannes interrogatus quis esset,
negauit se esse Christum,
malens ueritate
respuerunt,
ut scissis uestibus mortales se esse clamarent |
et ob hoc quidem missos,
ut falsorum deorum cultoribus ueri Dei notitiam insinuent |
saluti-que eorum qui credituri sunt consulant.
Et hi sane de quibus locuti sumus,
cęteri-que eiusdem ordinis homines,
si nosse uis,
ad quantam gloriam in cęlo exaltati sint,
consydera qualem dum in terra uiuerent gratiam acceperint.
Cęcos illuminare,
leprosos mundare,
mortuos uiuificare nulla possunt medicamenta
Maria mater dei.
(!)
Ceterum cum multos hoc loco breuitatis causa pręterierim,
quorum exemplis uti magnifice poteram,
Mariam tamen Dei matrem,
eius-que filium Saluatorem nostrum silentio prętermittere nullo modo possum.
Hęc fabro desponsata fuerat,
in turba pauperum incognita latebat.
in tantum autem humilitate placuit,
ut a Deo electa sit,
quę Dei Filium generaret.
Vnde ipsa
Iesu omne genu flectatur cęlestium terrestrium et infernorum,
et omnis lingua confiteatur,
quia Dominus Iesus Christus in gloria est Dei Patris .
Neque humilius diuinitas inclinare se potuit,
quam ut hominem assumeret,
se-que hominum potestati submittere ad flagella et mortem per ludibria sustinendam.
neque sublimius attolli quiuit humanitas |
quam ut diuinitati unita unus Christus et Deus esset et homo,
sedens ad dexteram Patris,
a spiritibus angelicis omnium-que sanctorum coetu uenerandus,
mortuos et
se potuit,
quam ut hominem assumeret,
se-que hominum potestati submittere ad flagella et mortem per ludibria sustinendam.
neque sublimius attolli quiuit humanitas |
quam ut diuinitati unita unus Christus et Deus esset et homo,
sedens ad dexteram Patris,
a spiritibus angelicis omnium-que sanctorum coetu uenerandus,
mortuos et uiuos iudicaturus in eadem humanitate,
in qua uoluit ab homine iudicari.
tunc humilis quidem nunc gloriosus,
tunc mortalis nunc immortalis et impassibilis,
tunc seruus nunc dominus,
tunc infirmus
.
Ab angelis nunciabatur,
a pastoribus quęrebatur,
a magis adorabatur,
et tamen ipse contemptibilis et despectus apparere uolebat.
Adultus non habuit ubi caput reclinet suum.
alienis impensis sustentatus est,
alieno usus hospitio.
Qui cęlum terram-que fecerat |
et quę in eis sunt,
hic die ac nocte in laboribus fuit |
docendo,
sanando,
orando.
miracula operabatur et latere uolebat.
Super asinam sedens intrauit Hierosolymam,
cuius sedes cęlum |
et terra scabellum pedum erat.
Lauit discipulorum suorum pedes,
cui
pedum erat.
Lauit discipulorum suorum pedes,
cui angeli seruiebant.
Cum innocens esset,
pro peccatis nostris ab incredulis quos ipse saluare uenerat,
comprehendi,
ligari,
conspui,
cędi,
occidi uoluit.
Atque ita se submisit obtulit-que ultro omnibus impiorum iniuriis,
qui mundum pugillo continet,
qui terram respicit et facit eam tremere,
in quem angeli intueri gaudent,
quia uita est omnium quę uiuunt,
et autor quę subsistunt.
Quid ergo uel magnificentia eius maius |
uel humilitate abiectius?
eius maius |
uel humilitate abiectius?
Nemo ęquare potest eius humilitatem,
quia nemo habet tantam de qua descendat sublimitatem.
Satis est si uestigia eius obseruantes,
quantum possumus nos humiliter submisse-que geramus. ipso admonente ac dicente:
uero ipsam reddunt uitiosam.
Quid enim ad uirtutem illa humilitas,
qua obscuro loco natos designamus,
humiles appellando demissi generis in plebe uulgari uiros?
uel illa quam etiam rebus inanimatis insensibilibus-que damus?
nam et locum humilem dicimus,
qui pressior iacet inter eminentes atque demissior,
et humilem arborem,
quę non multum ab humo errecta sit.
Sunt et alia duo humilitatis genera in
atque demissior,
et humilem arborem,
quę non multum ab humo errecta sit.
Sunt et alia duo humilitatis genera in Scripturis obseruata:
alterum cum quis aliorum iniquitate opprimitur affligitur-que,
iuxta illud:
sunt.
Vtrunque hoc in inuitum fit atque nolentem |
uirtutis autem humilitas uoluntaria est.
proinde etiam illam quę uitii est uoluntariam esse constat.
Illa itaque non uirtutis,
sed nequitię malignitatis-que erit humilitas,
cum quis ea de causa prę se feret humilitatem,
siue ut inter sanctos ponendus uideatur,
siue ut facilius elemosinam elliciat et lucretur.
Tales erant,
quos in Euangelio taxauit Dominus dicens:
inculti,
squalentes,
illuuiosi,
inter loquendum suspirant,
ingemiscunt,
fatentur se esse peccatores,
crebro ad orandum procumbunt.
sed intus uel inanis glorię cupidine flagrant |
uel quęrendę pecunię cura solicitantur,
sepulchris dealbatis similes,
foris quidem mundi puri-que sed intus pleni sordibus atque spurcicia.
Perniciosa est ergo humilitas |
fingere quod non es,
et esse quod non debes.
Nam licet callida simulatione falli possint
curare,
ut eos qui tibi commissi sunt efficias meliores |
docendo,
solicitando,
increpando,
puniendo.
quod si per ignauiam teneritudinem-ue animi omiseris,
non mitis |
neque mansuetus |
neque humilis,
sed e contrario inhumanus et a charitate alienus fuisse argueris |
crediti-que tibi gregi non pastor sed desertor.
Quęris fortasse cur ergo pręcipiat Dominus:
ut peccantes non arguas,
quos et ipse flagello de tempo expulit,
sed ut in laboribus opere-que seruili cum ipsis quibus pręsides communices |
et in spiritalibus negociis grauiora onera tuis quam aliorum humeris imponas |
necessitatibus-que domesticorum tuorum pro uiribus prospicias |
et tanquam filiis ministres |
indulgentissimi-que patris fungaris officio nihil prętermittendo quod uel ad humilitatem pertinere uidebitur |
uel ad charitatem.
laboribus opere-que seruili cum ipsis quibus pręsides communices |
et in spiritalibus negociis grauiora onera tuis quam aliorum humeris imponas |
necessitatibus-que domesticorum tuorum pro uiribus prospicias |
et tanquam filiis ministres |
indulgentissimi-que patris fungaris officio nihil prętermittendo quod uel ad humilitatem pertinere uidebitur |
uel ad charitatem.
(!)
Definiamus igitur uitiosam fore humilitatem,
quę charitati aliis-que
patris fungaris officio nihil prętermittendo quod uel ad humilitatem pertinere uidebitur |
uel ad charitatem.
(!)
Definiamus igitur uitiosam fore humilitatem,
quę charitati aliis-que uirtutibus non fuerit copulata.
Nam neque libidinosis proderit humilitas |
neque gulę uentri-que seruientibus |
neque alii alicui flagitio subnixis.
humilitatis ordo
(!)
Definiamus igitur uitiosam fore humilitatem,
quę charitati aliis-que uirtutibus non fuerit copulata.
Nam neque libidinosis proderit humilitas |
neque gulę uentri-que seruientibus |
neque alii alicui flagitio subnixis.
humilitatis ordo
Prima humilitas esse debet Deo obedire.
deinde prępositorum iussa exequi,
postremo facilem se omnibus pręstare,
neminem offendere |
et
irascitur |
nec laudata se extollit,
nec aduersis concutitur |
nec prosperis delinitur |
in utraque fortuna ęquabilis perseuerat.
Vulgi quidem opinione despicitur,
sed sapientissimi cuiusque iudicio commendatur |
summi-que Dei benignitate ad cęleste regnum sustollitur et coronatur.
Expediens nunc uidetur,
ut de contrario humilitati uitio, superbia, disseramus.
Nam
simul moriatur.
Nemo quippe desinit esse superbus,
nisi cum desierit esse peccator.
Peccata tamen quę plus in se superbię habent,
hęc sunt:
sui confidentia,
inanis glorię appetitio,
aliorum contemptus,
de se iactatio ostentatio-que,
neminem pati sibi superiorem |
et ne ęqualibus quidem facilem se pręstare.
Pręterea gestus habitus-que corporis immodestus,
proterua atque aspera uerborum prolatio |
temeraria-que confidentia actionum,
errecta
habent,
hęc sunt:
sui confidentia,
inanis glorię appetitio,
aliorum contemptus,
de se iactatio ostentatio-que,
neminem pati sibi superiorem |
et ne ęqualibus quidem facilem se pręstare.
Pręterea gestus habitus-que corporis immodestus,
proterua atque aspera uerborum prolatio |
temeraria-que confidentia actionum,
errecta ceruix,
contumax aspectus,
lentus tardus-que incessus |
et uecordiam potius quam grauitatem prę se ferens uultus.
de se iactatio ostentatio-que,
neminem pati sibi superiorem |
et ne ęqualibus quidem facilem se pręstare.
Pręterea gestus habitus-que corporis immodestus,
proterua atque aspera uerborum prolatio |
temeraria-que confidentia actionum,
errecta ceruix,
contumax aspectus,
lentus tardus-que incessus |
et uecordiam potius quam grauitatem prę se ferens uultus.
Veruntamen quo magis arroganter coram hominibus sese composuerint superbi,
eo
ne ęqualibus quidem facilem se pręstare.
Pręterea gestus habitus-que corporis immodestus,
proterua atque aspera uerborum prolatio |
temeraria-que confidentia actionum,
errecta ceruix,
contumax aspectus,
lentus tardus-que incessus |
et uecordiam potius quam grauitatem prę se ferens uultus.
Veruntamen quo magis arroganter coram hominibus sese composuerint superbi,
eo minoris existimationis apud Deum erunt.
dicente Esaia
pedibus suis composito gradu incedebant,
decaluabit Dominus uertices filiarum Syon,
et Dominus crinem earum nudabit |
et pro ornatu erit ignominia.
Nihil enim secum feret superbus,
cum hinc decesserit |
omni pomparum suarum ornatu fastu-que decaluabitur |
nudus ad inferos descendet,
ingloriosus ,
contemptibilis,
despectus,
tanto aliis magis infimus,
quanto sibi uidebatur sublimior.
Hoc etiam per Sophoniam minatur Dominus dicens:
super limen, hoc est,
siue priuatas ędes |
siue Dei templum cum superbia ingredientem uisitabo iusta ultione atque uindicta.
Sunt enim quibus non est satis in foro,
in campis,
in hominum frequentia supinos elatos-que incedere,
sed etiam domum Domini ingressi cum maxime se submittere deberent ante altare cęlestis regis,
eundem uultum seruant,
eandem supercilii elationem,
quasi iam ei ęquales,
cuius non multo post iudicium uelint nolint subituri sunt.
Scriptum est pręterea:
ut elati superbia toruo-que aspectu homines prorumpant in contumeliam et probra et conuitium.
Sicut enim nubilosa ac tristis cęli facies raro cum silentio soluitur,
ciet tonitrua,
cogit micare fulgura,
fulmina cum fragore decidere |
terram-que imbribus repente inundare,
ita uentosę superbię tumor,
nisi ratione coerceatur,
irarum austros proflabit |
et obuium quenque maledictis petulanter lacesset.
Vnde alibi dicitur:
etiam impune aduersus Deum superbit.
Senacherib.
Hierosolymam premere coepit,
blasphemias in Deum Israhel dixit |
se-que diis potentiorem asseruit.
Ex quo Hierosolymarum rex Ezechias perterritus deposita regali purpura saccum induit |
et supplex Dominum orauit.
Pręualuerunt preces humiliantis se aduersus furorem impotentiam-que superbi.
Angelus Domini maiore parte Assyrii exercitus prostrata regem cum reliquis Niniuen redire coegit.
Quo ille perueniens filiorum suorum manu interemptus occubuit.
Hinc plane satis patet,
quam fragiles,
quam
Hinc plane satis patet,
quam fragiles,
quam nullę sint humanę uires,
si cum Deo contenderint.
Ad hęc superbus post iurgia illos cum quibus iurgatus est,
re atque opere lędere affectat,
ut uim robur-que suum ostentet |
se-que ex illis esse probet,
de quibus Amos propheta ait:
patet,
quam fragiles,
quam nullę sint humanę uires,
si cum Deo contenderint.
Ad hęc superbus post iurgia illos cum quibus iurgatus est,
re atque opere lędere affectat,
ut uim robur-que suum ostentet |
se-que ex illis esse probet,
de quibus Amos propheta ait:
siquis contradixerit,
impatiens irę ne manibus quidem temperat |
nihil-que pensi habet meliores se atque honorabiliores afficere iniuria.
Ioab Dauidici exercitus ductor non potuit pati pręfecture honorem laudem-que militię cum aliis partiri,
et Amasam collegam suum amice alloquens incautum interemit.
Nullo itaque scelere abstinet superbia |
nec rapinis nec cędibus parcit,
dum supra omnes eminere atque excellere appetit.
Qui Samariam cum innumera militum multitudine inuadens gloriabatur quod puluis Samarię non sufficeret pugillis populi qui ipsum secutus fuerat.
Deo autem arrogantiam eius ulciscente |
egressus rex Achab tantum cum septem milibus uirorum et ducentis triginta duobus fudit fugauit-que eum,
qui iam in manibus uictoriam se gerere credebat.
ipse se seducit.
opus autem suum probet unusquisque,
et sic in semetipso tantum gloriam habebit et non in altero.
Illi quippe in altero habent gloriam,
qui malunt laudari ab hominibus |
quam a Deo probari.
His quidem non tam uirtus ipsa placet |
quam umbra quędam simulatio-que uirtutis,
non habentes curę ut boni sint,
sed ut esse uideantur.
Et hoc quidem in causa est,
ut se aliquis arroganter iactet |
et alios contemnat |
et parui reputet.
Sed talem condemnat propheta dicens:
et ipse sperneris?
Certissimum quippe est,
quod malum a iusto Iudice recipiet,
qui malum proximo suo machinabitur.
Nicanor
montem Syon |
ludibrio habuit sacerdotes,
ipsa sibilauit sacrificia |
et minatus est ferro se igni-que cuncta uastaturum,
nisi Iudam et omnes qui ipsum sequebantur sibi traderent.
Occurrit illi Iudas cum trium milium manu tantum |
castra-que eius contriuit |
cecidit Nicanor,
plurimi de suis desyderati sunt |
caput et dextera superbissimi ducis ante portam Hierosolymę urbis suspensa.
ut omnibus pateret |
spes eorum in contrarium uerti qui diuina incessere pręsumunt,
psalmista
Quemadmodum enim humilibus placatur,
ita irascitur superbis.
Quos autem Deus abnuit et auersatur,
fieri omnino non potest,
quin suę imbecillitati relicti conturbentur animis |
et insipienter commoueantur curis-que superuacuis incessantur.
Aman
superuacuis incessantur.
Aman
cum his ipse Mardocheus in crucem actus periret.
Sed uide quomodo Deus deposuit potentes de sede |
et exaltauit humiles.
Rex edoctus per reginam coniugem suam Hester,
quam bene de illo meritus fuerit Mardocheus detectis olim insidiis coniuratorum in ipsum,
mutauit edictum |
Iudeos-que liberę conditionis esse iussit.
ut per aliorum erumnas ad fastigium alicuius dignitatis ascendas,
dummodo scias iustissimum simul et potentissimum esse illum,
quem offendis.
Quod si pręsentium honorum cupidine duceris,
quis erit finis concupiscendi?
regnum adeptus aliud desyderabis,
terrę maris-que imperio potitus quęres siquis ultra alius lateat orbis,
cuius nondum dominus factus sis |
et quo maior fueris,
magis exaltari affectabis.
ut de te quoque Propheta ad Dominum conuersus conqueratur et dicat:
qui te oderunt,
ascendit semper.
Nabuchodonosor
Ascenderat et Nabuchodonosor,
factus arbor fortis et procera usque ad cęlum,
et lata nimis,
expandens ramos usque ad terminos terrę,
foliis fructibus-que referta,
non quod esset,
sed quod tam magnus sibi uideretur.
Et cum prę uiribus imperii sui neminem timeret,
repente corruit.
dicente per angelum suum Domino ac iubente:
ramos,
excutite folia,
dispergite fructus!
Itaque cum omnium orientis regum potentissimus esset,
ob superbię fastum ita deiectus est,
ut ab hominum quoque coetu pulsus cum bestiis in solitudine uitam ageret.
Postea uero humiliatus Deo miserante regnum recepit |
pristinę-que fortunę restitui meruit.
Quamobrem in hoc uno quidem perspicue discimus,
tum quantum displiceat Domino nostra arrogantia,
tum rursum quantum placeat humilitas.
de quibus in Euangelio dicitur:
cęli nidos,
Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet suum.
Alteri enim terrenis negociis dediti auaritię student.
alteri nihil magis curant |
quam ut fama honoribus-que emineant.
ut-que id assequantur,
neque homines |
neque Deum offendere uerentur.
Destituit enim eos ratio,
ac ueluti pecora pręsentia tantum aspiciunt |
et futura quę ęterna sunt non recogitant.
Quod si quid etiam bene fecerint,
Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet suum.
Alteri enim terrenis negociis dediti auaritię student.
alteri nihil magis curant |
quam ut fama honoribus-que emineant.
ut-que id assequantur,
neque homines |
neque Deum offendere uerentur.
Destituit enim eos ratio,
ac ueluti pecora pręsentia tantum aspiciunt |
et futura quę ęterna sunt non recogitant.
Quod si quid etiam bene fecerint,
suę uirtuti non
infimo loco sedendo ab aliis commendari concupieris,
humilitatis bonum humanę laudis desyderio corrumpes |
et de uirtute facies uitium.
Nabuchodonosor
humilitatis bonum humanę laudis desyderio corrumpes |
et de uirtute facies uitium.
Nabuchodonosor
Nabuchodonosor
dixit diis,
ante manu supra parietem scribente territus,
deinde ipsius interpretatione scripturę,
postremo nocte insequente interfectus est.
Anthiochus
facturum ut sit cęsorum sepultura.
mox uiscerum dolore correptus |
ac toto tabefacto corpore sero poenitens |
ęquum esse ait,
ut homo mortalis Deo immortali sit subiectus.
talia fatus uita decessit,
de dolore traductus ad acriores gehennę dolores |
inferorum-que supplicia.
Documento est quod omnino nihil sit regum terrę potestas,
si cęlestis regis potentię comparetur.
Talibus imprecatur Ecclesiasticus dicens:
sanctissimis quoque uiris hoc contigisse |
Scripturarum monumenta nobis testantur.
famis uel trimestris fugę persequentibus inimicis |
uel triduanę pestilentię.
Qua electa septingenta milia uirorum,
qui eius ditionis erant,
morte consumpta sunt.
Lugenti et in humilitate supplicanti uenia tandem data.
cessauit-que internicio ac uastitas plebis.
Hinc ille gratias agens dixit:
Quoties igitur nos aliquo rerum successu quicquam efferri contigerit,
toties ad nos reuersi humiliemur ueniam-que precemur poenitendo.
ne forte totam iram effundat Deus in obstinatos,
qui uindictam temperat aduersus poenitentes |
miseretur-que supplicibus et ignoscit.
Ezechias
ignoscit.
Ezechias
dato ne id futurum dubitaret signo per decem horarum spacium retro ducti solis.
Et tunc quidem iactabundus regis Babylonii legatis ostentauit omnem domus suę opulentiam.
propterea per prophetam audiuit diuitias illas ad Babylonem transferendas una cum liberis nepotibus-que suis.
Sed quoniam submisit se Domino,
dilata est calamitas ad regni successores.
Ipse uero mali huius expers decessit,
non tamen absque dolore eorum quę post se nouerat esse futura.
apostoli
pręstans,
non quęrens quę sua sunt,
sed quę aliorum.
De superbia Diaboli | et Superborvm damnatione.
Caput VII
Ille pręterea qui tumide arroganter-que sese gerere non desierit,
hic diaboli discipulus simul et seruus erit.
lucem amisit |
et in infernum corruens tenebris et igni est addictus?
Quid inquam dici aut cogitari foedius potest |
quam ut homo ad similitudinem Dei factus,
conditionis suę oblitus immundum imitetur spiritum,
teterrimam sequatur beluam |
immanissimo-que sese subdat serpenti?
Qui licet sęuissimus insolentissimus-que sit,
a sanctis tamen humilibus-que Dei seruis conculcandus et conterendus est in die Iudicii.
dicente Michea propheta:
potest |
quam ut homo ad similitudinem Dei factus,
conditionis suę oblitus immundum imitetur spiritum,
teterrimam sequatur beluam |
immanissimo-que sese subdat serpenti?
Qui licet sęuissimus insolentissimus-que sit,
a sanctis tamen humilibus-que Dei seruis conculcandus et conterendus est in die Iudicii.
dicente Michea propheta:
Dei factus,
conditionis suę oblitus immundum imitetur spiritum,
teterrimam sequatur beluam |
immanissimo-que sese subdat serpenti?
Qui licet sęuissimus insolentissimus-que sit,
a sanctis tamen humilibus-que Dei seruis conculcandus et conterendus est in die Iudicii.
dicente Michea propheta:
principale habitaculum est.
Illo igitur mens elata et temeraria cogitabat ascendere.
Quamobrem ne ibi quidem ubi erat quiuit permanere .
Ad ima terrę corruit,
dum se ad fastigia usque cęlorum extendit.
dicitur-que ei:
Quomodo cecidisti de cęlo Lucifer,
qui mane oriebaris?
corruisti in terram .
hoc in Euangelio testatur Dominus dicens:
uidelicet |
qui una cum dracone in profundum ceciderunt.
Itaque etiam illi,
qui eum sequuntur superbe et elate se gerendo |
et sub potenti manu Dei humiliari contemnendo,
eodem loci corruant necesse est.
Sordet enim uita eorum nauseam-que facit Domino,
qui in superbiam erriguntur.
Iohele propheta teste qui ait:
Domino,
qui in superbiam erriguntur.
Iohele propheta teste qui ait:
eorum.
(!)
Vtinam non de nobis ista exponi queant,
quorum infideles Turci uicos,
oppida,
prouincias occuparunt |
aras focos-que prophanantes |
nullo die cessant in reliqua christianorum regna debacchari,
captiuos abducere,
pecora depredari,
uastare agros,
cedibus grassari |
et in nomen christianum magis quam dici queat impie furere.
Hoc perpetuo flagello nostra percutitur superbia,
et tamen adhuc
et sęuiendo prosperantur,
quia christiani principes inter se dissident,
inter se digladiantur,
et cum iunctis uiribus communi periculo simul occurrere deberent,
id agunt,
ut facilius quicquid reliquum est christiani imperii dissipetur |
et in impię infidę-que gentis ueniat potestatem.
Cęterum siquis hanc quam imminere cernimus calamitatem effugerit |
et tamen scelere atque superbia sese efferre non desierit,
nequaquam illam multo horribiliorem erumnam effugiet,
quam futuram Malachias denunciat dicens:
et ad terram prosternent te et filios,
qui in te sunt,
et non relinquent in te lapidem super lapidem.
Babylon
(!)
Quem arrogantem non pauefecit Babylon a Medis Persis-que destructa?
quod quidem immanitate eius atque superbia offensus Dominus futurum prędixit,
cum ait:
Igitur ut taceam Moabitas et Ammonitas |
et quosdam alios potentia atque opibus quondam claros,
ob hoc ipsum superbię crimen pene deletos,
omnes terrarum dominos hortor,
cum talia legerint de his,
qui ipsis fortiores,
opulentiores,
uirorum armorum-que et rerum omnium copia maiores extitere,
tam subito cecidisse,
ne sibi insolenter superbe-que confidant,
sed summi Dei scita leges-que contemnere metuant.
semper-que meminerint |
solo illius nutu cęlum terram-que posse deficere,
qui solus ut essent potuit
claros,
ob hoc ipsum superbię crimen pene deletos,
omnes terrarum dominos hortor,
cum talia legerint de his,
qui ipsis fortiores,
opulentiores,
uirorum armorum-que et rerum omnium copia maiores extitere,
tam subito cecidisse,
ne sibi insolenter superbe-que confidant,
sed summi Dei scita leges-que contemnere metuant.
semper-que meminerint |
solo illius nutu cęlum terram-que posse deficere,
qui solus ut essent potuit facere.
Non eos extollat successus rerum,
non errigant contra
pene deletos,
omnes terrarum dominos hortor,
cum talia legerint de his,
qui ipsis fortiores,
opulentiores,
uirorum armorum-que et rerum omnium copia maiores extitere,
tam subito cecidisse,
ne sibi insolenter superbe-que confidant,
sed summi Dei scita leges-que contemnere metuant.
semper-que meminerint |
solo illius nutu cęlum terram-que posse deficere,
qui solus ut essent potuit facere.
Non eos extollat successus rerum,
non errigant contra inimicos uictorię,
non inflet imperii
dominos hortor,
cum talia legerint de his,
qui ipsis fortiores,
opulentiores,
uirorum armorum-que et rerum omnium copia maiores extitere,
tam subito cecidisse,
ne sibi insolenter superbe-que confidant,
sed summi Dei scita leges-que contemnere metuant.
semper-que meminerint |
solo illius nutu cęlum terram-que posse deficere,
qui solus ut essent potuit facere.
Non eos extollat successus rerum,
non errigant contra inimicos uictorię,
non inflet imperii ampliatio.
Audiant psalmistam Domino
ipsis fortiores,
opulentiores,
uirorum armorum-que et rerum omnium copia maiores extitere,
tam subito cecidisse,
ne sibi insolenter superbe-que confidant,
sed summi Dei scita leges-que contemnere metuant.
semper-que meminerint |
solo illius nutu cęlum terram-que posse deficere,
qui solus ut essent potuit facere.
Non eos extollat successus rerum,
non errigant contra inimicos uictorię,
non inflet imperii ampliatio.
Audiant psalmistam Domino dicentem:
exercitus eius duorum milium et sexcentorum principum |
et sub his trecenta et septem milia uirorum bello fortium.
Cum tamen insolenter elatus |
et templum ingressus adolere incensum uellet,
quod officium sacerdotum erat,
continuo lepra perfunditur |
redditur-que ineptus curę et gubernaculo regni.
In eius locum suffecto filio,
uitam morte acerbiorem duxit.
Sic igitur oculos superborum humiliat Dominus;
sic superbi ascendunt usque ad cęlos et descendunt usque ad abyssos ;
se et in deliciis fuit,
tantum date illi tormentum et luctum!
Et cum hęc ita sint,
nonne fidelissimo cuique ab arrogantia fastu atque superbia maxime abhorrendum sit |
et enitendum,
ut humilitatem mansuetudinem humanitatem-que sequatur?
Id demum ita seruare poterit,
si in omnibus ei qui omnibus pręsidet parebit.
Quam rem ut impensius pręstet,
nunc de ipsa obedientię uirtute Spiritu Sancto fauente aggrediemur .
Deum.
Nemini autem in eo gerendus est mos,
in quo offenditur Deus.
Omnia extrema prius perpetienda sunt |
quam contra Dei iussa,
mandata,
leges aliquid agendum.
Nec unquam dubitandum,
quin illud bonum ęquum-que sit,
quod iussum a Deo atque constitutum fuerit.
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur ita ut oportet de Deo persuasum fuerit,
non
constitui meruit pater.
stellas numerare iubetur,
in earum comparatione filios habiturus.
Samuel
ut Deo obediret.
a Saule autem tollitur regnum |
et alteri datur,
quia illum quem iussus erat interficere,
uiuere permisit.
Non itaque pius sed impius est habendus,
qui domini transgreditur legem,
ut seruo indulgeat et blandiatur,
magis-que hominem offendere metuit,
mortalem,
fragilem,
caducum,
quam Deum immortalem,
ęternum,
omnipotentem,
omnium quę ubique sunt opificem,
omnium dominum ac moderatorem.
timor obstabit,
nullus pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino |
uel a pontifice uel a collegii nostri pręposito iniunctum fuerit.
Non timuerunt sancti prophetę magnos reges coram arguere |
neque populo plebi-que aduersa denunciare,
cum a Domino mitterentur.
tyrannorum impietas deos eorum contemnentibus?
Quibus illi uitam hanc breuem |
et caducam abstulerunt,
iis Deus dedit stabilem et ęternam.
Quos illi suppliciis affecerunt,
eos Deus perennis glorię immensi-que gaudii corona insigniuit.
Igitur sicut recta honesta-que iubentis pręsidis imperium totis uiribus exequi debemus,
ita iniqua turpia-que imperantis minas intrepide contemnere.
Sed rursum
uitam hanc breuem |
et caducam abstulerunt,
iis Deus dedit stabilem et ęternam.
Quos illi suppliciis affecerunt,
eos Deus perennis glorię immensi-que gaudii corona insigniuit.
Igitur sicut recta honesta-que iubentis pręsidis imperium totis uiribus exequi debemus,
ita iniqua turpia-que imperantis minas intrepide contemnere.
Sed rursum Apostoli pręceptum est:
Quos illi suppliciis affecerunt,
eos Deus perennis glorię immensi-que gaudii corona insigniuit.
Igitur sicut recta honesta-que iubentis pręsidis imperium totis uiribus exequi debemus,
ita iniqua turpia-que imperantis minas intrepide contemnere.
Sed rursum Apostoli pręceptum est:
sed ut serui Christi,
facientes uoluntatem Dei ex animo,
seruientes sicut Domino et non hominibus.
Dominis igitur fideliter ut Deo seruiendum est |
prompte-que obtemperandum,
quandiu iussa eorum cui Dei concordent uoluntate |
nec ab ęquo honesto-que uideantur discrepare.
Et si carnalibus dominis tanta animi solicitudine obediendum sit,
quanto magis domino spiritali,
qui animarum
seruientes sicut Domino et non hominibus.
Dominis igitur fideliter ut Deo seruiendum est |
prompte-que obtemperandum,
quandiu iussa eorum cui Dei concordent uoluntate |
nec ab ęquo honesto-que uideantur discrepare.
Et si carnalibus dominis tanta animi solicitudine obediendum sit,
quanto magis domino spiritali,
qui animarum nostrarum curam gerit |
et illa duntaxat iubet quę magis ad consequendam pertinent salutem?
agit inuitus.
Hic certe cum psalmista sancto concinere poterit:
salutare est |
attendere mandatis |
et discedere ab omni iniquitate.
Quoniam autem nihil mali est,
quod lex diuina non prohibeat,
neque boni quod non imperet uel pręcipiat,
omnium prorsus abstinentia uitiorum |
omnium-que exercitatio uirtutum obedientia est.
Ita ut ne fidei quidem sacramenta proderunt nobis,
nisi ipsam obedientię coluerimus uirtutem.
Vnde gentium apostolus Paulus:
comederunt,
cum tribulationes in uita tolerarint?
Bona igitur terrę illa esse reor,
quęcunque nobis materiam prębent exercendę uirtutis.
Multa autem uulgo bona putantur,
quę potius mala sunt,
quia peccandi occasionem licentiam-que suppeditant.
ut sunt diuitię quę luxuriam alunt,
et dignitates mundi atque honores,
quę superbię fomenta sunt.
Post hęc in eodem propheta Dominus ait ad domum Iacob:
enim ipso a Palestinis uicto atque interempto Dauid Domini iussu rex creatus est.
etiam quem Nabuchodonosor uictis Hierosolymis regem constituerat,
Domino non obediuit,
neque serui eius neque populus terrę,
et a rege quoque defecit.
ob hoc Caldei capta urbe |
ipso-que cum suis comprehenso |
et ad regem perducto |
liberos eius trucidarunt |
et ipsi oculos erruerunt |
atque catenis uinctum Babylonem una cum reliquis omnibus adduxerunt.
tantę illi calamitati fuit Domini monitis non obedisse.
Cęterum
Sed quoniam ignoratione excusabatur,
populo intercedente liberatus est.
Quod si etiam ignoranter peccanti irascitur Deus,
quanto magis ei,
qui sciens prudens-que delinquit |
et pręsidum suorum contumaciter spernit imperia?
ut Hebrearum mulierum masculos foetus inter obstetricandum pręfocarent.
quibus (ut ait Scriptura) quoniam regi non paruerunt,
benefecit Dominus.
Cum enim illicita iubentur |
tunc Deo non hominibus erit obediendum.
Parentibus quoque non inhonesta imperantibus obsequium obedientiam-que denegare |
mortiferum habetur.
et ait:
declinantes cum illis futuri sint,
quibus dicetur:
Ite maledicti in ignem ęternum,
qui paratus est diabolo et angelis eius.
Cum-que dicat Dominus:
Obedientiam uolo et non sacrificium,
quid quęso prodest hostias orationes-que offerre,
et ei quem laudas,
quem deprecaris,
cui supplicas,
obedire nolle?
Quid est autem quo ille offendi queat,
pręter peccatum?
Solum ergo peccatum cauendum nobis erit,
quia malum est.
Cętera quęcunque contigerint,
ęquo animo ferenda,
quia nec bona |
nec mala sunt,
sed inter bonum malum-que media.
Quibus si applicueris uirtutem,
bona erunt.
sin uitium,
mala quidem.
Veluti aquę potus cum uinum additur sapit,
cum uenenum interimit.
Ita sane aduersis rebus quoties animi
merces uestra copiosa est in cęlis .
moyses
sanitati restituit.
maritos amiserat,
ab ancillis
interfectrix uirorum suorum inique compellabatur.
earum tamen petulantiam tacita sustinuit,
tantum Dominum precata,
ut se ista contumelia liberaret |
exaudita octauo uiro desponsatur,
Tobię iuniori,
Domino-que fauente cum illo feliciter uixit.
Tu quoque beatus eris |
et preces tuę ad aures Domini sabaoth peruenient,
si cum psalmista dicere poteris:
nemo,
nisi stultissimus fuerit potest.
Dominus igitur omnium innocentissimus,
omnium optimus,
falsis criminationibus circumuenitur et tacet,
accusatur et nihil respondet |
ab hominibus diiudicatur hominum angelorum-que conditor atque dominator,
et sustinet.
Nos uero in peccatis geniti,
in uanitatibus enutriti,
nos inquam omnibus iniuriis digni,
etiam ad leues offensas excandescimus,
ringimur,
furore replemur.
Quod si paulo diligentius
inueniemus |
nihil mali nobis non iure ac merito accidere.
Nam licet illum a quo accepimus iniuriam nunquam offenderimus,
offendimus tamen Deum in multis |
Ideo quicquid etiam ab illis quos non lęsimus patimur,
ex iusto Dei iudicio prouenire sciamus |
feramus-que molliter ac modeste.
iuxta illud Micheę prophetę:
tolerantię subiectionem meruit et ipse inuitari ad lucem |
Domino respondente:
Hodie mecum eris in paradiso .
Tunc omnis poena illa delinquentis uersa est in gloriam poenitentis,
cum se poena dignum diceret |
se-que illi cui peccauerat commendaret.
Dauid.
Porro quando inimici inuidia uitę tuę insidiatur,
propone tibi illam erga Saulem regem Dauidis patientiam.
Sępius ab ipso
qui oderunt uos,
et orate pro persequentibus et calumniantibus uos,
ut sitis filii Patris uestri,
qui in cęlis est.
Qui ergo parum patiens fuerit,
qui odientem non dilexerit,
qui denique pro iniuria beneficium beniuolentiam-que non reddiderit,
Patris cęlestis filius esse non poterit.
Ille solem suum oriri facit super bonos et malos,
et pluit super iustos et iniustos,
ut doceat te omnes diligere,
neminem lędere,
nullam appetere uindictam cum offensus
et bonorvm ablationis.
Caput XV
Sed ab illis inquies,
quibus imprimis obsecutus sum,
in quos beneficia plurima contuli patior iniuriam,
et quos mihi semper amicissimos fore sperabam,
eorum odia sustineo |
magis-que me angit ipsorum ingratitudo quam offensa.
At etiam Christus Dominus tuus quos uenerat saluare,
ab iis passus est necem.
Christi quoque apostoli,
quibus uiam ueritatis monstrabant,
ut credendo beatitudinem consequerentur,
ab illis
necem.
Christi quoque apostoli,
quibus uiam ueritatis monstrabant,
ut credendo beatitudinem consequerentur,
ab illis ludibria,
uerbera,
mortem sustinuere.
Vis tu non amittere bonum quod feceris?
ęquo animo feras et ingratos.
magis-que tibi proderit patientia tua |
quam nocebit illorum perfidia.
Ad hęc si etiam uerberibus afficeris,
si opibus exueris,
si torqueris et ad mortem posceris,
talia sancti martyres perpessi sunt,
talia pro nobis Dominus et Saluator noster
suffertis inspientes,
cum sitis ipsi sapientes. Sustinetis enim siquis uos in seruitutem redigit,
siquis deuorat,
siquis accipit,
siquis extollitur,
siquis in faciem uos cędit.
Paulus
ut-que illi magis in proposito confirmentur suarum passionum catalogum contexit dicens |
exercitatum se fatigatum-que fuisse in laboribus plurimis,
in carceribus abundantius,
in plagis supra modum,
in mortibus frequenter.
a Iudeis inquit quinquies quadragenas una minus accepi |
siquis accipit,
siquis extollitur,
siquis in faciem uos cędit.
Paulus
ut-que illi magis in proposito confirmentur suarum passionum catalogum contexit dicens |
exercitatum se fatigatum-que fuisse in laboribus plurimis,
in carceribus abundantius,
in plagis supra modum,
in mortibus frequenter.
a Iudeis inquit quinquies quadragenas una minus accepi |
ter uirgis cęsus sum,
semel lapidatus sum,
ter naufragium feci,
nocte ac die in profundum
uoluntati Domini nihil refragatus:
Bonus inquit sermo Domini |
sit tantum pax et ueritas in diebus meis.
Quid tu tandem quereris opes tibi erreptas,
quas Christus Dominus apostolis suis interdixit?
quas plurimi ut liberius expeditius-que Deo seruirent,
sponte abiecerunt?
Lętare potius oblatam tibi occasionem uitę perfectioris ineundę.
dicente Domino:
salutem,
ubi nec morbos ultra timebis |
nec mortem.
Iob
Hęc sunt illa duplicia,
quę accepisse Iob memoratur post humiliter toleratas erumnas.
Cum enim ditissimus inter municipes suos fortunatissimus-que esset,
amisit simul facultates,
iumenta,
seruos,
liberos,
omnium in suo corpore membrorum sanitatem |
et tamen nihil interea stultum de ore eius prodiit.
sed:
Si bona inquit de manu Domini accepimus,
mala quare non toleremus? Dominus dedit,
Dominus abstulit;
sicut
2
paruo nocumento sint homini morbus et inopia,
Lazari mendici hulceribus pleni exitus probauit.
exiguo temporis momento miser fuit,
si miser dici debet qui non peccat,
sed mox a corpore secedens ab angelis translatus est ad ęternę felicitatis locum,
omni prorsus liber molestia repletus-que lętitia ineffabilium bonorum.
Quicquid ergo nobis ad beatitudinem transituris non uidetur uiam impedire,
tolerabile est |
et iustę querelę causam dum uirtuti nihil officit,
excludit.
et iustę querelę causam dum uirtuti nihil officit,
excludit.
Ad illa ueniamus,
quę falso fortuita mala nuncupantur,
cum nihil sit quod non prouidentia diuina contingat.
Ea sunt terrę maris-que pericula,
proscriptiones,
exilia,
carceres,
tormenta |
cędes |
incendia |
cętera-que id genus multa.
Quę ut fortiter perferantur,
primo sciendum aduersa quęque in hac uita necessario
fortuita mala nuncupantur,
cum nihil sit quod non prouidentia diuina contingat.
Ea sunt terrę maris-que pericula,
proscriptiones,
exilia,
carceres,
tormenta |
cędes |
incendia |
cętera-que id genus multa.
Quę ut fortiter perferantur,
primo sciendum aduersa quęque in hac uita necessario euenire |
et tam bonis quam malis esse communia.
sed iustis bona esse iniustis uero mala,
si modo castigati non se correxerint.
est Paulus ne magnitudine reuelationum extolleretur.
Afflicti martyres,
ut cumulatius remunerarentur.
Iniustis autem ob hoc tristia contingunt,
ut ad iustitiam reuertantur |
et si redire noluerint,
iuste condemnentur |
ęternis-que mancipentur suppliciis |
quorum duritia temporalibus contusa malis mollescere nequiuit.
Si aduersa pateris |
et Scripturę diuinę fidem pręstas,
negare non potes,
quod a Domino diligaris.
Arcta enim et angusta uia est,
quę ducit ad salutem,
lata atque ampla,
quę mittit in perditionem.
Hinc est quod sanctissimi homines prospera mundi contemnentes |
renunciantes-que pręsentibus bonis tolerant spontaneam paupertatem,
ieiunant,
esuriunt,
sitiunt,
algent,
uigilant,
orant,
peregrinantur,
laborant,
nunquam conquiescunt.
ut per dura atque aspera uictis uoluptatum illecebris debita uirtuti pręmia percipiant |
et pro breui afflictione
Et cum hoc contigerit,
tunc est nobis Dominus |
sit necesse est |
in his qui ante infelicitatem innocentes erant.
Felicitas terrena luxurię ministra est;
contaminat et confundit intelligentię puritatem.
Inde mens cupidinibus corrupta inter turpe et honestum nullum agit discrimen |
eo-que facillime inclinatur,
quo malarum uoluptatum appetitus impellit.
At uero in calamitatibus anxia solicitudine excussus animus,
quo malarum uoluptatum appetitus impellit.
At uero in calamitatibus anxia solicitudine excussus animus,
Vt autem omnium pręsentium tempestatum magnitudinem superes,
quanta passus fuerit uir Deo charissimus Iob |
et quam ad omnem erumnarum impetum immobilis permanserit,
semper tibi occurrat.
et si multo grauiora illum leuiter placide-que pertulisse inuenies,
pudeat te in leuioribus minus esse fortem.
Si quam opum tuarum iacturam feceris,
illi de immensis pecudum armentorum-que gregibus nihil relictum est pręter unum seruum,
qui ab inimicis cuncta die uno direpta
semper tibi occurrat.
et si multo grauiora illum leuiter placide-que pertulisse inuenies,
pudeat te in leuioribus minus esse fortem.
Si quam opum tuarum iacturam feceris,
illi de immensis pecudum armentorum-que gregibus nihil relictum est pręter unum seruum,
qui ab inimicis cuncta die uno direpta atque ablata nunciauit.
Si filio orbatus es,
illius filios et filias omnes unius domus ruina simul extinxit.
Si aduersa laboras ualitudine,
ille a planta pedis usque ad uerticem capitis
Hinc satis constat,
quam male cum illis agitur,
qui nihil aduersi patiuntur,
et tamen peccare non cessant.
Manet enim eos post breuem pręsentium rerum successum nunquam finiendus cruciatus et horrenda apud inferos supplicia.
Alia etiam pręsentis felicitatis infelicitatis-que ratio est.
quoniam dum differtur in fine iudicium discretio-que iustorum atque iniustorum,
interim tam prospera quam aduersa mundi huius omnibus communia sunt.
ideo et his aliquando bene |
et illis male.
Cęterum obduratis et in scelere perseuerantibus male cędit prosperitas,
quia
nihil aduersi patiuntur,
et tamen peccare non cessant.
Manet enim eos post breuem pręsentium rerum successum nunquam finiendus cruciatus et horrenda apud inferos supplicia.
Alia etiam pręsentis felicitatis infelicitatis-que ratio est.
quoniam dum differtur in fine iudicium discretio-que iustorum atque iniustorum,
interim tam prospera quam aduersa mundi huius omnibus communia sunt.
ideo et his aliquando bene |
et illis male.
Cęterum obduratis et in scelere perseuerantibus male cędit prosperitas,
quia insolentiores reddit.
erit.
Eculei,
laminę,
sartagines,
fustigationes,
omnia tormentorum genera proponebantur illis,
qui gentilium deos adorare nollent.
At uero fortissimi fidissimi-que Christi milites perferre multo grauiora quam tyrannorum impietas excogitare poterat,
parati erant.
Promissis etiam ingentibus ad sacrificandum solicitabantur opum,
honorum,
dignitatum.
Sed qui suppliciorum terrificationibus non cędebant,
nec
dignitatum.
Sed qui suppliciorum terrificationibus non cędebant,
nec pollicitationum quidem magnitudine moueri poterant.
Itaque in proposito perstantes non modo imperata non fecerunt,
uerum etiam Christum suum liberius confidentius-que prędicarunt,
palam docendo hunc quidem Dei ueri esse filium |
et idola uana non deos esse,
sed malorum demonum inuenta,
ut homines impię credulitatis laqueo captos in barathrum traherent perditionis.
Cum-que post multos corporis cruciatus ad necem damnarentur,
fine uitę
imperata non fecerunt,
uerum etiam Christum suum liberius confidentius-que prędicarunt,
palam docendo hunc quidem Dei ueri esse filium |
et idola uana non deos esse,
sed malorum demonum inuenta,
ut homines impię credulitatis laqueo captos in barathrum traherent perditionis.
Cum-que post multos corporis cruciatus ad necem damnarentur,
fine uitę intrepidi expectabant.
magis-que timebant ne dimittantur |
quam ne occidantur.
Fortiores ergo et tormentis et carnificibus et regibus fuere,
dum pro iustitia,
pro ueritate,
pro Deo
docendo hunc quidem Dei ueri esse filium |
et idola uana non deos esse,
sed malorum demonum inuenta,
ut homines impię credulitatis laqueo captos in barathrum traherent perditionis.
Cum-que post multos corporis cruciatus ad necem damnarentur,
fine uitę intrepidi expectabant.
magis-que timebant ne dimittantur |
quam ne occidantur.
Fortiores ergo et tormentis et carnificibus et regibus fuere,
dum pro iustitia,
pro ueritate,
pro Deo certarent.
Vicerunt supplicia patientia,
prophana imperatorum edicta constanti atque immota christiani
ne occidantur.
Fortiores ergo et tormentis et carnificibus et regibus fuere,
dum pro iustitia,
pro ueritate,
pro Deo certarent.
Vicerunt supplicia patientia,
prophana imperatorum edicta constanti atque immota christiani nominis confessione.
Deos deas-que colere compellebantur.
illi uero his contemptis Christum crucifixum colendum adorandum-que esse asseuerabant.
Cum hac sententia finire martyrii uictoria erat.
Vulnera autem corpore excepta,
membrorum lacerationes,
exustiones |
fidelis militię insignia existimabantur |
et
iustitia,
pro ueritate,
pro Deo certarent.
Vicerunt supplicia patientia,
prophana imperatorum edicta constanti atque immota christiani nominis confessione.
Deos deas-que colere compellebantur.
illi uero his contemptis Christum crucifixum colendum adorandum-que esse asseuerabant.
Cum hac sententia finire martyrii uictoria erat.
Vulnera autem corpore excepta,
membrorum lacerationes,
exustiones |
fidelis militię insignia existimabantur |
et inuictę uirtutis certissima testimonia.
Atque ita Romani principes omnium potentissimi,
charitatis.
ita ut pro illis quoque orarent a quibus cędebantur,
illis uiam salutis aperirent,
quorum immanitate ipsi trucidabantur.
Magis eis dolori erat |
persecutores suos errore interire |
quam se illorum sęuitia excruciari morte-que affici.
Omnibus itaque aduersariorum iniuriis fortior in ipsis erat dilectio.
(!)
I nunc,
miser et infelix homo minus ab altero offensus,
leuius lęsus,
uitam impendere |
et animas lucrari Christo.
Videbant impii quam illi constantes essent in proposito,
quam parati ad omnia extrema subeunda prius |
quam ut Christum desererent |
et cogitare cogebantur |
nequaquam uanum esse,
quod tormentorum patientia uitę-que impendio defendi cernebant |
miraculorum etiam magnitudine,
quę per illos fiebant commoti conuertebantur.
et qui paulo ante in christianos grassati fuerant,
cum christianis necari optabant.
Atque ita auctis ampliatis-que rebus
patientia uitę-que impendio defendi cernebant |
miraculorum etiam magnitudine,
quę per illos fiebant commoti conuertebantur.
et qui paulo ante in christianos grassati fuerant,
cum christianis necari optabant.
Atque ita auctis ampliatis-que rebus christianitas pręualere coepit,
infidelitas dissolui et euanescere.
crux sancta adorari,
idola uana euerti.
Christus Dominus excoli,
diaboli potestas calcari.
Ipso denique martyrum sanguine creuit Ecclesia |
et effuso cruore pinguior
O beata mors,
quę mortalibus largita est immortalitatem,
infidelibus fidem,
et errantibus ueritatem,
pereuntibus salutem |
et pro Christo patientibus gloriam.
Cui unquam regum principum-que terrę tantum boni attulere opes,
delicię,
amicicię,
uictorię,
regna,
imperia,
quantum uni fideli martyri sua tormenta?
Petrus. Paulus. Stephanus
Petrus per crucem,
Paulus per gladium,
per ictus lapidum Stephanus |
atque alii per
|
tanto amore flagrabat Christum omnibus quibus poterat euangelizandi,
decernens non ante a prędicatione eius cessare,
quam in corpore uiuere cessasset:
neque solum Paulus,
qui plus omnibus laborauit,
certum ac deliberatum id habuit,
sed plane omnes illi,
qui supplicia necem-que pati maluerunt |
quam fallacibus diis libamenta offerre.
Verba sanctorvm martyrvm ad tyrannvm in ipsos saevientem.
Caput XXI
Quid enim aliud dum torquerentur,
ista cęsar cruciatibus absumere,
facere uero ut aliud sentiamus aut loquamur non potes.
Dummodo hac in parte fortitudo nostra tuę pręualeat,
iuuat in illa qua te potentiorem existimas |
nos esse imbecilles atque imbelles.
Quo enim magis nos affligis grauius-que excrucias,
magis uita ęterna dignos efficis,
et dum nocere arbitraris prodes.
Tua sęuitia nostra est gloria.
Cum nos interficere credas,
carcere isto corporis
cultum compellas.
Et cum hoc quod maxime cupis perficere in nobis minime ualeas,
nonne superatus es nostra constantia,
nostra pro Christo fide,
quos ne interficiendo quidem ut tibi assentiamus potes inducere?
Citius saxa scopulos-que et montes de loco suo mouebis |
quam nobis fidem a Christo datam erripies.
Non tamen stabilitatis nostrę nobis laudem damus.
Christi beneficio fortes sumus,
Christi uirtute in nobis manente tibi non succumbimus
Prębuit ille se nobis in exemplum,
et qui resistere poterat uiolentię hominum atque omnes simul uno uerbo oris sui interficere,
maluit iniurias pati |
et ignominiosa crucis morte consumi,
ut suis fidelibus humilitatem patientiam-que commendaret.
Quamobrem ait:
si desiit persecutio?
si nemo ad impietatem compellit?
quomodo crucem Domini portare debeo?
Si paratus es impia suadentibus nunquam cędere |
et prius omnes omnium tormentorum cruciatus forti animo subire |
quam Christum deserere,
crucem Domini geris |
et ipsum sequeris |
illo-que te dignum pręstas.
Da igitur operam ne prompta desit uoluntas ad patiendum tunc quoque cum patiendi non suppetit occasio.
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
Interim martyrium tuum sit |
castigare corpus tuum |
et in seruitutem redigere ut obediat spiritui,
uigilare,
orare,
ieiunare,
die ac nocte in lege dei meditari,
Euangelii pręcepta obseruare,
amicos inimicos-que diligere,
nemini malum pro malo reddere |
et pati potius quam inferre iniuriam.
Talis uita eos etiam ad beatitudinis gloriam euexit,
quos persecutionis gladius non attigit.
Quotidianum
potius quam inferre iniuriam.
Talis uita eos etiam ad beatitudinis gloriam euexit,
quos persecutionis gladius non attigit.
Quotidianum quippe martyrium est |
aduersus carnis molestias diaboli-que dolos assidue stare |
et non sinere suffodi domum |
nec irruentibus uitiis uasa diripi uirtutis.
Oportet igitur superbiam repellere humilitate,
libidinem castitate,
parsimonia luxuriam,
patientia iracundiam,
liberalitate auaritiam |
in sporta depositus effugit,
non tamen mortis metu sed dilatione,
ut adhuc superuiuens multorum saluti consuleret.
Nunquam enim cessauit prędicando,
disputando,
scribendo |
omnes quos erroribus implicitos cernebat,
ad uiam ueritatis reuocare.
ut-que illos quos ad Christum conuerterat,
in fide solidaret,
sęuissimi Neronis furorem contempsit.
Suo igitur exemplo monstrauit |
tunc quidem mortem non esse timendam,
cum prospiciendum est saluti aliorum.
tunc uero fugiendam,
cum magis
Suo igitur exemplo monstrauit |
tunc quidem mortem non esse timendam,
cum prospiciendum est saluti aliorum.
tunc uero fugiendam,
cum magis expedit ut fugiamus quam ut comprehendamur.
exempli gratia:
Inter hereticorum turbam fideles-que persequentium occulte christianus es;
uides alios deprehensos torqueri,
cędi,
laniari |
quandiu fortiter tolerant nec a fide recedunt,
non est ut teipsum prodas.
Cum autem aliquis eorum titubare coeperit |
et suppliciis uictus cędere,
palam eum exhortari ad patientiam debes
nunquam moritura.
Quod si te quoque in hoc pietatis agone intrepide currentem ab infidelibus occidi contigerit,
gaude.
quia iam cum illo uiuere incipies,
qui pro omnibus occidi uoluit |
et in illo inclyto glorioso-que martyrum coetu receptus exultabis |
tu-que
Quod si te quoque in hoc pietatis agone intrepide currentem ab infidelibus occidi contigerit,
gaude.
quia iam cum illo uiuere incipies,
qui pro omnibus occidi uoluit |
et in illo inclyto glorioso-que martyrum coetu receptus exultabis |
tu-que
Christi.
Caput XXIII.
In omni autem pressura et afflictione siue mentis sine corporis |
commodissimum erit |
Domini Saluatoris labores atque dolores pro nobis ultro susceptos ad memoriam reuocare |
secum-que ratiocinari ac dicere:
Quis ego sum,
ut aduersis pręsentium infelicitatum casibus grauari non debeam,
cum Dominus meus,
quandiu in terris uersatus est,
non ocio delectatus sit sed fatigatione,
non
mortem.
Ille saluandi mei gratia qui perieram,
cum Deus esset,
hominem assumpsit;
homo factus nunquam conquieuit,
Iudeam,
Galileam,
Samariam peragrando ignaros instruere,
ęgrotos curare,
mortuos suscitare,
multa mira et incredibilia operari.
Cum-que in omnibus diues esset,
elegit sibi paupertatem,
aliorum impensis uitam sustentauit,
alieno usus est hospitio,
esuriuit,
sitiuit,
fatigatus est.
flesse pluries legitur,
risisse nunquam.
Adhuc puer quęsitus est ad necem.
deinde adultus odia semper perpessus est impiorum.
a
cęditur,
deluditur,
maledicitur,
spinis coronatur,
arundine uerberatur |
nudus flagella sustinet,
nudus crucem ascendit,
in manibus ac pedibus plagas patitur clauorum,
lanceę in latere |
atque de tot uulneribus manante cruore totus perfunditur.
Cum-que moriens sitiret,
aceto felle-que potatur.
tam dire consumptus hostiam se Deo Patri pro omnibus obtulit.
Quis sum ego,
ut indigner |
et iniquo animo feram,
siqua mihi calamitas incidat,
siquod incommodum
spinis coronatur,
arundine uerberatur |
nudus flagella sustinet,
nudus crucem ascendit,
in manibus ac pedibus plagas patitur clauorum,
lanceę in latere |
atque de tot uulneribus manante cruore totus perfunditur.
Cum-que moriens sitiret,
aceto felle-que potatur.
tam dire consumptus hostiam se Deo Patri pro omnibus obtulit.
Quis sum ego,
ut indigner |
et iniquo animo feram,
siqua mihi calamitas incidat,
siquod incommodum patiar,
siqua me inuidorum
At uero si benefacta non profecerint |
nec murmurationum cessauerit impia temeritas,
tunc demum ulciscitur ingratos et iuste poenas exigit ab obstinatis.
numeri 20
Quomodo exaltat stulticiam?
Impatientiam utique non refrenans prolabitur in iram,
de ira in furorem,
de furore in quandam beluarum feritatem,
ut iam non modo impatiens,
uerum etiam sęuus impius-que existat.
Nullum enim crudelitatis genus est,
ad quod non compellet impatientia si te ab illa diutius possideri permiseris.
submoveat |
et iracundię motum pro uiribus compescere assuescat.
Minoribus igitur delictis obstaculum faciat,
ne ad maiora prorumpat.
quando ne minima quidem hinc decedentium impunita erunt,
nisi ante pro illi poenitudinis opera labore-que satisfactum fuerit.
Quod si murmurantis populi contumaciam Deus iustus sępissime corripuit,
quomodo sceleratissimorum hominum impietatem non castigabit?
et si a murmuratione quoque aduersus Deum cauendum sit,
quanto magis a maledicto siue blasphemia?
Cum-que omnis impatientia iustitiam Dei non operetur,
non frustra de salute Philippensium solicitus Apostolus:
persequi non desistit .
De impatientiae vitio erga proximvm.
Caput XXV
Persequamur igitur nunc in proximos impatientiam |
ostendamus-que quanto ipsa suo autori detrimento sit.
Hęc est quę nos facit iracundos,
ita ut leuissimis interdum de causis intemperanter commoti rixemur,
depugnemus,
ad arma concurramus.
Cui quidem si iungi uolumus,
humilitate opus est |
et patientia et omni mansuetudine,
non supercilio,
non indignatione neque ira,
quę Deus odit et execratur.
Post hęc mentem quoque hominis excęcat impatientia |
et quę recta uera-que sunt,
non sinit dignosci neque intelligi.
Ideo-que ista animi perturbati passio maxime in iudiciis faciendis cauenda est.
Nunquam enim iuste iudicabit,
qui iratus est.
Nam si ille cui
non indignatione neque ira,
quę Deus odit et execratur.
Post hęc mentem quoque hominis excęcat impatientia |
et quę recta uera-que sunt,
non sinit dignosci neque intelligi.
Ideo-que ista animi perturbati passio maxime in iudiciis faciendis cauenda est.
Nunquam enim iuste iudicabit,
qui iratus est.
Nam si ille cui iratus fuerit,
pro crimine delato mulctari merebitur,
hic ulciscendi auiditate iustę poenę modum
est,
ferre sententiam festinabit |
de quibus quia satis paulo ante dictum sit,
hoc tantum dicendum restat,
quod nec a sanguine eorum,
quos Deo famulari uident abstineant,
cum indignantur.
Quanuis enim eiusdem religionis sint cum his quos infestant,
diuersis tamen moribus uiuunt |
semper-que melioribus inuident atque aduersantur.
est.
Tu quis es (inquit Apostolus) qui iudicas alienum seruum?
Domino suo stat aut cadit |
stabit autem.
potens est enim Deus statuere illum.
Quod si nefas est iudicare seruum Dei,
quanto magis eundem odio habere |
iniuria-que afficere?
Et si neminem simultate atque inimiciciis persequi debemus,
quanto minus eos,
qui pro omnibus quotidie precationi insistunt,
quotidie pro omnibus
Et si neminem simultate atque inimiciciis persequi debemus,
quanto minus eos,
qui pro omnibus quotidie precationi insistunt,
quotidie pro omnibus sacrificia offerunt |
Deum-que nobis propiciare totis uiribus contendunt.
nobis baptismum,
nobis peccatorum remissionem subministrant,
ęgrotantibus assistunt,
mortuos efferunt,
pro elatis Deo supplicant?
nunquid redditur pro bono malum,
ut his infensi simus,
quibus pro beneficio parem gratiam referre
Si tacitus irasceris |
et linguam a contumelia coerces,
reus es iudicio.
quia quod iracundię motus intra te deliquit,
hoc rationis iudicium,
ne foras erumpat refrenauit.
Grauius autem peccas,
cum iratus in uerba opprobrii prorumpis |
tanto-que magis,
quanto furiosius id egeris.
Racha Hebreum est |
et uanum designat.
fatue autem turpius dictum est.
Illa ergo impatientię indignatio rea est concilio,
ubi adhuc pendet sententia,
donec uel progrediaris irascendo ut
corrigi et emendari cupimus.
Hinc sane et in nos uoluntariam corporis castigationem assumere consueuimus,
ut mortiferę uoluptatis incitamenta excludamus |
et carnem spiritui repugnantem,
ueluti lasciuiens iumentum fatigatione aliqua labore-que domemus.
Illos uero qui curę nostrę commissi sunt,
si monitis non obtemperarint,
minis uerberibus-que persequimur,
non nocendi causa,
sed gratia iuuandi.
ut qui sponte sese corrigere noluerint ,
ut mortiferę uoluptatis incitamenta excludamus |
et carnem spiritui repugnantem,
ueluti lasciuiens iumentum fatigatione aliqua labore-que domemus.
Illos uero qui curę nostrę commissi sunt,
si monitis non obtemperarint,
minis uerberibus-que persequimur,
non nocendi causa,
sed gratia iuuandi.
ut qui sponte sese corrigere noluerint ,
corrigantur saltem inuiti,
ne pereant.
Ira igitur ista,
quia ratione nititur,
non modo non culpanda
Ira igitur ista,
quia ratione nititur,
non modo non culpanda est,
sed etiam necessaria.
Charitati enim proxima est,
dum per eam hominum saluti consulitur,
medicorum more,
qui putrescentia hulcera incisionibus cauterio-que curare aggrediuntur |
et morbo irati dum sęuiunt,
restituendę sanitati operam impendunt.
Hinc est illud Ecclesiastis:
Hinc est illud Ecclesiastis:
Phinee
Sed quo pacto excusabitur nescio ipse in utero matris sanctificatus Hieremias?
Ambo enim ob indignationem impatientiam-que mentis |
diei in qua nati sunt,
maledixisse referuntur.
Alter conquestus est quod probra irrisiones-que perferret pro sermonibus Dei,
quos in populum uulgabat,
alter quod supra modum miseriis calamitatibus-que oppressus esset.
Quasi uero non liceat Domino quicquid uult de seruis suis facere?
Morbus inueteratus plus laboris exigit in medendo,
recentis uero facilis curatio est.
Primum cauendę tibi sunt contentiones |
et eorum qui natura iracundi sunt,
consortia fugienda.
Litibus foro-que abstinendum |
dicente Apostolo:
ut tali Domino digni inuenirentur.
De benedicendi stvdio.
Caput XXVIII
Post hęc optimum erit |
ad seruandam erga omnes humanitatem animi-que mansuetudinem benedicentię linguam assuescere |
ac semper ueluti immane pręcipitium sic euitare maledicti uerbum.
Omnibus benedicere |
et ne maledicentibus quidem maledicta referre |
linguam assuescere |
ac semper ueluti immane pręcipitium sic euitare maledicti uerbum.
Omnibus benedicere |
et ne maledicentibus quidem maledicta referre |
magnę constantię |
magnę-que tolerationis indicium est.
Benedic liberis tuis.
quia scriptum est:
27
Domini
.
Vt ergo benedicentium merita testaretur,
miram manifestam-que sui splendoris uisionem oculis humanis obiecit Dominus |
et quantum sibi benedicta seruorum suorum placeant aperte significauit.
Atque ut benedicendi magis studiosos redderet,
ipse quomodo benedicant docere uoluit.
6.
Sancto repleantur,
quos benedicere |
bene-que omnibus optare plurimum delectat?
Salomon.
optare plurimum delectat?
Salomon.
duo benedictionis genera.
Sciendum pręterea duo esse benedictionum genera: alterum spiritale,
alterum terrenum.
Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum.
terrena de diuitiis,
de frugum hubertate,
de corporis incolumitate,
de honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
duo esse benedictionum genera: alterum spiritale,
alterum terrenum.
Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum.
terrena de diuitiis,
de frugum hubertate,
de corporis incolumitate,
de honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
quaestio.
Qua in re quidem quęri potest,
Cur multi prophetę sancti-que Legis,
qui pręceptis diuinis pro
honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
quaestio.
Qua in re quidem quęri potest,
Cur multi prophetę sancti-que Legis,
qui pręceptis diuinis pro sua uirili semper obtemperabant,
egestates,
angustias,
persecutiones passi sint |
et post illos apostoli Christi,
martyres alii-que fideles?
Quia certe illa terrena bona ciuitates,
prouincię,
regna solent appetere,
turba uidelicet in
quaestio.
Qua in re quidem quęri potest,
Cur multi prophetę sancti-que Legis,
qui pręceptis diuinis pro sua uirili semper obtemperabant,
egestates,
angustias,
persecutiones passi sint |
et post illos apostoli Christi,
martyres alii-que fideles?
Quia certe illa terrena bona ciuitates,
prouincię,
regna solent appetere,
turba uidelicet in perferendis angustiis minus fortis,
ne tententur supra id quod possunt.
Sanctos uero atque perfectos,
ut appareat quam constantes,
quam firmi sint in contemnendis omnibus
angustiis minus fortis,
ne tententur supra id quod possunt.
Sanctos uero atque perfectos,
ut appareat quam constantes,
quam firmi sint in contemnendis omnibus quę diu stare nequeunt,
et in illis quę eterna sunt diligendis,
necesse est
aduersitatibus erumnis-que probari.
Neque ideo fit illis iniuria siue dolus,
quod terrenis bonis minus abundent,
quando ea ipsimet quidem prę cęlestium desyderio contemnunt atque aspernantur.
malunt-que in aduersis experiri |
quam in prosperis ocio torpescere.
et in illis quę eterna sunt diligendis,
necesse est
aduersitatibus erumnis-que probari.
Neque ideo fit illis iniuria siue dolus,
quod terrenis bonis minus abundent,
quando ea ipsimet quidem prę cęlestium desyderio contemnunt atque aspernantur.
malunt-que in aduersis experiri |
quam in prosperis ocio torpescere.
Prospera enim plerunque ad ignauiam compellunt,
aduersa magis incitant ad uirtutem.
uirtutem.
Quę iusti patiendo spiritalium benedictionum gratiam acquirunt,
bonis utique non his modicis et caducis,
sed illis ingentibus et ęternis fruituri.
quę pressius euidentius-que in Euangelio quam in Lege promissa sunt.
Quanquam Lex quoque spiritalis est,
si tollatur uelamen |
et ea quę scripta sunt,
non omnia iuxta litteram intelligantur.
Spiritalis benedictionis meminit
qui timet Dominum,
ut exhuberet frugibus uirtutum,
ut bonorum operum foecundus sit,
ut animę sanitate perfruatur,
ut hostes inuisibiles uincat |
et omnes carnis molestias superet,
fide firmus,
spei plenus,
charitate feruidus,
et ad bona tandem perueniat sempiterna |
benedicat-que ei Dominus ex Syon,
qui fecit cęlum | et terram.
Maledicit surdo qui de absente obloquitur.
Cęcum offendit,
qui opprimit incautum.
Hinc etiam ait:
Non eris criminator | et susurro in populis.
Denique adeo magnum uitium est maledicentia,
ut probis honestis-que uiris interdicta sit cum maledico consuetudo.
dicente in Prouerbiis Salomone:
Israhelitis,
et e contrario a Domino iussus ut benediceret,
maluit Deo quam regi obtemperare |
atque pro maledictione intulit benedictionem.
Amalech deuorans interpretatur |
eum-que designat,
qui deuorare animas hominum concupiscit.
Sed qui Balaam est,
deprehensis inimici dolis |
magis quęret benedicendo obsequi Deo |
quam maledicendo diabolo.
Qui enim obsequetur Deo,
merebitur pręmium,
De calvmnia et detractione.
Caput XXX
Ad hęc quoniam omnis offensa,
quam per linguę intemperantiam alicui irrogamus,
maledictum dici potest,
etiam ille qui conuitiatur |
qui-que famam carpit aliorum non minus maledicus est,
quam qui denotatione aliquem damnat.
Conuitiis autem contendere atque rixari | insanire est.
dicente Salomone:
| insanire est.
dicente Salomone:
propterea uiuo ego dicit Dominus exercituum Deus Israhel | quia Moab ut Sodoma erit,
et filii Ammon quasi Gomorra.
Ad inferos ergo pręcipites delabentur Sodomę et Gomorrę urbium instar,
qui linguam a contumelia probro-que non coercent.
Nam hoc quoque illorum uitium est,
quod tam impatientes ad ferendam contumeliam sunt |
quam auidi ad inferendam.
Gaudent insilire dorsis
quęrit ruinam.
Interdum de re leuissima inter se dissidentes ad maximos furibundi prorumpunt clamores.
inde ne manibus quidem temperant.
De uerbis enim ad uerbera facile peruenire proprium contentiosorum est atque contumacium.
Cum-que diu obstinatis animis fuerit altercatum,
sanguine et cędibus pertinax finitur contentio |
vsque adeo noxium esse solet |
nolle linguę moderari |
et superbię uitio ab altercationibus non recedere.
Recte itaque Iacobus apostolus:
17
peccatis blande subeuntibus aperit ianuas cordis.
Cor autem quo repletum fuerit,
hoc per oris claustra effundet,
cum in uerba proruperit.
Ex abundantia enim cordis os loquitur.
et quę procedunt de ore,
de corde exeunt |
hominem-que coinquinant.
super os meum. vnum locutus sum,
quod utinam non dixissem,
et alterum,
quibus ultra non addam.
Hunc igitur imitemur |
et poeniteat nos uerbositatis,
qua certe non bis,
sed millies lapsi sumus.
quod-que multiloquio nos deliquisse meminimus,
silentio emendemus.
Bonos uiros taciti audiamus,
ut discamus.
Caueamus autem cum malis multum loqui,
ne subuertamur.
Et tu ne lingua labaris,
obserua quando loqui,
quando tacere debeas.
a Salomone diuinę sapientię uiro est dictum:
Quicquid pręterea dicitur |
superuacaneum est.
De omni autem uerbo ocioso reddituri sumus rationem in die Iudicii.
Quod si de ocioso,
quid de turpi?
quid de mordaci?
quid de rixoso iram inimicicias-que prouocante?
Audi Apostoli pręceptum:
Ad finem tandem operis Deo auxiliante peruentum est.
Cui soli gratias agimus atque habemus,
confitentes eius esse beneficium,
quicquid a nobis recte institutum recte-que tractatum fuerit.
Nihil autem non recte dicitur,
quod cęlestis disciplinę ueritate firmatur.
Quare omnes equidem,
qui ista legent,
rogatos uolo,
ne forte incompti impoliti-que sermonis
recte-que tractatum fuerit.
Nihil autem non recte dicitur,
quod cęlestis disciplinę ueritate firmatur.
Quare omnes equidem,
qui ista legent,
rogatos uolo,
ne forte incompti impoliti-que sermonis mei asperitate offendantur;
ad ipsas duntaxat diuinę scripturę autoritates atque sensus animum applicent |
et quod salubriter monentur,
hoc etiam omni studio perficere curent.
ut sancte religiose-que uiuendo |
uitam illam acquirant,
qua melius felicius-que optari queat
omnes equidem,
qui ista legent,
rogatos uolo,
ne forte incompti impoliti-que sermonis mei asperitate offendantur;
ad ipsas duntaxat diuinę scripturę autoritates atque sensus animum applicent |
et quod salubriter monentur,
hoc etiam omni studio perficere curent.
ut sancte religiose-que uiuendo |
uitam illam acquirant,
qua melius felicius-que optari queat nihil.
uitam inquam illam quę non in terra habetur sed in celo,
incorruptibilem,
immortalem,
ęternam,
beatam,
gloriosam,
bonorum omnium plenissimam |
et nullius participem mali,
non philosophis,
non
incompti impoliti-que sermonis mei asperitate offendantur;
ad ipsas duntaxat diuinę scripturę autoritates atque sensus animum applicent |
et quod salubriter monentur,
hoc etiam omni studio perficere curent.
ut sancte religiose-que uiuendo |
uitam illam acquirant,
qua melius felicius-que optari queat nihil.
uitam inquam illam quę non in terra habetur sed in celo,
incorruptibilem,
immortalem,
ęternam,
beatam,
gloriosam,
bonorum omnium plenissimam |
et nullius participem mali,
non philosophis,
non oratoribus,
non poetis promissam,
sed in Christum
nihil.
uitam inquam illam quę non in terra habetur sed in celo,
incorruptibilem,
immortalem,
ęternam,
beatam,
gloriosam,
bonorum omnium plenissimam |
et nullius participem mali,
non philosophis,
non oratoribus,
non poetis promissam,
sed in Christum credentibus diuinę-que obtemperantibus legi,
hoc est pietatem iustitiam-que colentibus.
philosophi. / oratores / poetę.
Nihil itaque uobis proderit o philosophi,
scite subtiliter-que ratiocinari,
nisi etiam innocenter integre-que
sed in celo,
incorruptibilem,
immortalem,
ęternam,
beatam,
gloriosam,
bonorum omnium plenissimam |
et nullius participem mali,
non philosophis,
non oratoribus,
non poetis promissam,
sed in Christum credentibus diuinę-que obtemperantibus legi,
hoc est pietatem iustitiam-que colentibus.
philosophi. / oratores / poetę.
Nihil itaque uobis proderit o philosophi,
scite subtiliter-que ratiocinari,
nisi etiam innocenter integre-que uixeritis.
Neque uobis rhetores ornate copiose-que
promissam,
sed in Christum credentibus diuinę-que obtemperantibus legi,
hoc est pietatem iustitiam-que colentibus.
philosophi. / oratores / poetę.
Nihil itaque uobis proderit o philosophi,
scite subtiliter-que ratiocinari,
nisi etiam innocenter integre-que uixeritis.
Neque uobis rhetores ornate copiose-que dicere ulli erit emolumento,
nisi compti et exculti uirtutibus incesseritis.
Neque uobis qui in bicipiti somniastis Parnaso,
in componendis poematibus Homero atque Vergilio esse pares
obtemperantibus legi,
hoc est pietatem iustitiam-que colentibus.
philosophi. / oratores / poetę.
Nihil itaque uobis proderit o philosophi,
scite subtiliter-que ratiocinari,
nisi etiam innocenter integre-que uixeritis.
Neque uobis rhetores ornate copiose-que dicere ulli erit emolumento,
nisi compti et exculti uirtutibus incesseritis.
Neque uobis qui in bicipiti somniastis Parnaso,
in componendis poematibus Homero atque Vergilio esse pares usui erit,
nisi profligata uitiorum labe |
colentibus.
philosophi. / oratores / poetę.
Nihil itaque uobis proderit o philosophi,
scite subtiliter-que ratiocinari,
nisi etiam innocenter integre-que uixeritis.
Neque uobis rhetores ornate copiose-que dicere ulli erit emolumento,
nisi compti et exculti uirtutibus incesseritis.
Neque uobis qui in bicipiti somniastis Parnaso,
in componendis poematibus Homero atque Vergilio esse pares usui erit,
nisi profligata uitiorum labe | morum puritatem atque munditiam retinueritis.
Huc
comparari.
Nihil igitur uobis ad summam felicitatem defuturum speretis,
si non defuerit uirtus.
Cuius quidem leges atque pręcepta in his libris satis (ut reor) abunde-que a me relata sunt.
non ea inquam pręcepta,
quę homines qui errare possunt tradant,
sed quę ipse hominum angelorum-que conditor Deus,
in quo solo nullus omnino cadere potest error,
tribuit nobis.
Ipsum ergo audiamus,
ipsum
defuturum speretis,
si non defuerit uirtus.
Cuius quidem leges atque pręcepta in his libris satis (ut reor) abunde-que a me relata sunt.
non ea inquam pręcepta,
quę homines qui errare possunt tradant,
sed quę ipse hominum angelorum-que conditor Deus,
in quo solo nullus omnino cadere potest error,
tribuit nobis.
Ipsum ergo audiamus,
ipsum sequamur,
ad ipsius doctrinam uitam mores-que componamus,
si ad ipsum,
ut summo illo indicibili-que bono semper fruamur,
pręcepta in his libris satis (ut reor) abunde-que a me relata sunt.
non ea inquam pręcepta,
quę homines qui errare possunt tradant,
sed quę ipse hominum angelorum-que conditor Deus,
in quo solo nullus omnino cadere potest error,
tribuit nobis.
Ipsum ergo audiamus,
ipsum sequamur,
ad ipsius doctrinam uitam mores-que componamus,
si ad ipsum,
ut summo illo indicibili-que bono semper fruamur,
uolumus peruenire.
|
1791. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
pręcepta in his libris satis (ut reor) abunde-que a me relata sunt.
non ea inquam pręcepta,
quę homines qui errare possunt tradant,
sed quę ipse hominum angelorum-que conditor Deus,
in quo solo nullus omnino cadere potest error,
tribuit nobis.
Ipsum ergo audiamus,
ipsum sequamur,
ad ipsius doctrinam uitam mores-que componamus,
si ad ipsum,
ut summo illo indicibili-que bono semper fruamur,
uolumus peruenire.
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.