Your search found 4620 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3639-3696:

administrationes tibi tantae sint commissae, ut singulae virum et non inertem et industrium satis reddere possint occupatum, te nec opprimant nec perturbent universae. Cumque novi tibi quotidie accedant ac cumulentur labores, a te, quasi otiosus antea fueris, ita sustinentur, ut nulli rei desis, nihil non tractes ita, ut tractandum a te omnes Boni expectant maxime atque exoptant. Neque enim propter incredibilem mentis vim ac celeritatem ingenii ad tot nova etiam expedienda negotia tempus tibi deesse vel occupatissimo potest.

dilatrare mihi fas esse non dubitavi. Sed qualiscumque is est, maximum illi certe a tuo Nomine decus accedet atque ornamentum; si praeterea favore eundem tuo, ut confido, ac benevolentia fueris prosecutus, et ipsi ad summam laudem nihil deerit, et mihi accidere in hac re optabilius nihil unquam aut gloriosius poterit. Vale. CHRISTOPHORUS STAY BENEDICTO

qualiscumque is est, maximum illi certe a tuo Nomine decus accedet atque ornamentum; si praeterea favore eundem tuo, ut confido, ac benevolentia fueris prosecutus, et ipsi ad summam laudem nihil deerit, et mihi accidere in hac re optabilius nihil unquam aut gloriosius poterit. Vale. CHRISTOPHORUS STAY BENEDICTO FRATRI SALUTEM

jucunditate. Hujusmodi instituto si stetissent ii, qui mox eas disciplinas professi sunt, minus inculta fortasse tandiu ea studia jacuissent: nosti enim, qualem iis speciem plerique quam asperam adhibuerint; et, quasi ea, quae ipsi traderent, per se satis essent ampla atque illustria, nihil minus elaborarint, quam ut eadem non incompte dicerentur: quo pacto liberales animos a discendo averterunt, nedum invitarint, eo, ut opinor, decepti, quod cum solam dicendi venustatem rem esse levissimam putarent, eandem etiam gravibus sententiis doctrinaeque adjunctam nihil afferre momenti

ampla atque illustria, nihil minus elaborarint, quam ut eadem non incompte dicerentur: quo pacto liberales animos a discendo averterunt, nedum invitarint, eo, ut opinor, decepti, quod cum solam dicendi venustatem rem esse levissimam putarent, eandem etiam gravibus sententiis doctrinaeque adjunctam nihil afferre momenti arbitrati sunt: Quae quidem docendi ratio Sapientium animis, qui rerum ipsarum atque ordinis pulchritudinem intelligunt, satisfacere fortasse poterat: at cum Philosophia hominum vitae utilissima sit, ad universorum animos fuit accommodanda, resque gravissimae, ut in omnium

atque usurpentur oculis, nunquam cognoscuntur. Accedebat ad haec Unius auctoritas, cui omnium animi obsequebantur. Erat hic velut positus Veri quaerendi finis, ut quae mens unius videre non potuisset, ea consequi jam se quisque desperaret. Proinde quid mirum, si effectum est his artibus, ut nihil tandiu procederent in rerum investigatione, imo ut paulatim obscurarent omnia et confunderent? Vidit enimvero Vir doctissimus patere latius Naturae amplitudinem, quam ut eam unius mens omnem capere posset; proinde hujusmodi circumscriptos rationi fines repudiavit, sustulit, abjecit: eam autem

APPROBATIO. Philosophiam a Benedicto Stay Ragusino Versibus traditam, ab eodem pluribus auctam, sex comprehensam libris, jubente Reverendissimo P. Magistro Sac. Pal. Apostolici, attente legi. Opus non uno nomine celebrandum nihil admixtum habet, aut ab Orthodoxa Fide alienum, aut a recta morum sancte inctituendorum ratione. Censeo itaque, denuo illud sic auctum publici juris fieri posse, si ita videatur eidem Reverendissimo P. Mag. Romae in

ad illum cognoscendum reddi. Postremo culpa primorum Parentum nos esse corruptos corporique nimis addictos deflet, statumque eorum, ante quam a Deo descivissent, describit. LIBRI SECUNDI ARGUMENTUM Nihil Homini jucundius esse ait, quam in caelestium rerum contemplatione versari. De Mundi dispositione se acturum pollicitus praemitit explicationem naturae corporis, quae in hoc sita est, ut in longum latum et profundum extendatur; proinde et spatium; cui triplex semper hujusmodi dimensio

descriptionem. LIBRI QUINTI ARGUMENTUM CUM Divina Mens in rebus omnibus, quas condidit, eluceat, atque animo conspici a nobis possit, nihil tamen ait magis, quam Hominem claram atque expressam ejus imaginem exhibere. Toto itaque hoc libro Hominis naturam consideraturus jam ab ejus generatione atque exortu incipit: idque a vers. 65. ad 116. Tum Animam in cerebro locat, unde per totum corpus nervorum propagines

corporibus est luxu, vel in varia aeris eorum meatus pervadentis dispositione constitunt. Cum igitur interiorem narium membranam illi percellunt, propagatus ad cerebrum usque hujusmodi motus convenientem in Anima sensum excitat. A vers. 796. sonum qui Auditus fibras percutit, nihil aliud esse, quam celeres aeris fremitus probat. Ejus reflexione ac repulsu Echo et vocalem Tubam explicat. Lentiore hujusmodi fremitu sonum ait fieri graviorem, eodem frequentiore acutiorem; ex utroque autem convenienter inter se permixo fieri Harmoniam; ubi

quod clara in mente tuemur,
398  In nullas poterit nos unquam inducere fraudes.
399  Inde tibi elucet, rerum id non posse quod extat
400  Non extare simul; nihili nihil esse; suaque
401  Majus parte, quod est totum, parque omnibus esse.
402  Caetera de genere hoc tibi possim commemorare
403  Plurima; sed facile a paucis tibi commemoratis

468   Quare, quod superest, Summi quam mente tenemus
469  Notitiam, a Primo Summoque recepimus ipsa.
470  At Summum hoc merito Numen vocitare Deumque
471  Suemus; namque illo majus nihil esse putandum.
472  Ergo extare Deum debes Numenque fateri;
473  Quandoquidem debes, quod Summum est, esse fateri:
474  Quin Ipsum nostram praesene involvere mentem

489  Natura, quam nos Numenque vocamus.

490   Postremo Summi, cujus nos intus habere
491  Sentimus speciem, ad naturam pertinet esse:
492  Quod non extat enim, nihil est; distantia proinde est
493  A nihilo certe summa infinitaque Summi.
494  Ergo extare Deum debes Numenque fateri.

495   Neu tibi sit fraudi, quod nos Numenque

infraque et ab omni
512  Est latere extensum, quod non sine partibus ulla,
513  Si bene pervideas, fieri ratione putabis.
514  Illud praeterea, quod non est corpus, oportet
515  Aut nihil, aut mens sit: neque enim queat esse quid ultra,
516  Percipio; at supra Summum nihil esse negatum est;
517  Spiritus illud erit quapropter Vitaque Mensque.

518  

513  Si bene pervideas, fieri ratione putabis.
514  Illud praeterea, quod non est corpus, oportet
515  Aut nihil, aut mens sit: neque enim queat esse quid ultra,
516  Percipio; at supra Summum nihil esse negatum est;
517  Spiritus illud erit quapropter Vitaque Mensque.

518   Immutabile item, quia Summum est, Numen oportet
519  Esse: suis etenim quodcumque e finibus

tempore longo
566  Exhaurire, licet terram circum ambiat omnem,
567  Oceanum, quia habet, quod sese siniat, ultra.
568  Nunc, extra Summum quoniam nihil esse viddemus,
569  (Nec foret id Summum, si quid finiret id extra)
570  Non habet extremum: nullo ergo fine tenetur.
571  Unde animo tollas quantumvis, non tamen illuc

tibi non temere, ut vesania mentem
789  Percussit quibus, aut sopitos somnia ludunt,
790  At ratione animi certa penitusque valente.

791   Sed si sorte putes nihil horum a corpore posse
792  Non fieri, horarum numeros et ut indice certo
793  Monstrat, et ut sonitu dat tempora scire per aures
794  Constans aut ferro aut dentato machina ligno

ignem;
875  Omnipotens ita quae primo dedit esse Voluntas
876  Rebus, perpetuo maneant ut deinde creatae,
877  Desinere haudquaquam semper res debet easdem,
878  Ut sint, velle: igitur nihil est servare creata,
879  Nimirum quam perpetuo semperque creare,
880  Ut sic longa queant durando vincere saecla.

881   Illud in his tibi erit minime mirabile

procul absit ab illo
886  Artificis qui finxit opus, quoque non ita possit
887  Copia cunctarum haec rerum per temporis omnes
888  Circuitus per se constans servataque egere
889  Jam nihil Auctoris, qui primum existere fecit:
890  Namque horum ratio patefit diversa profecto.
891  Non manus Artificis penitus consistere fecit
892  Omne, quod in signo est, nec ab omni parte creavit;

vetustis
1012  Distent, atque oleae crescat de stirpe virentis
1013  Non ulmus non celsa abies non vitis Iacchi,
1014  Ast olea et ramis et trunco et fronde priori
1015  Assimilis? nihil ut mentita immensa vetustas
1016  Sit rebus, quascumque novat? nihil innumerarum,
1017  Quas Fors condiderit, rerum omni de genere unquam
1018  Mutatum exierit de sinibus, omnia quando

1013  Non ulmus non celsa abies non vitis Iacchi,
1014  Ast olea et ramis et trunco et fronde priori
1015  Assimilis? nihil ut mentita immensa vetustas
1016  Sit rebus, quascumque novat? nihil innumerarum,
1017  Quas Fors condiderit, rerum omni de genere unquam
1018  Mutatum exierit de sinibus, omnia quando
1019  Fors incerta regit, quae quanta vi peragantur

scire volens, ne
1155  Infestet dolor aut aeternam cura quietem,
1156  Ac si, quod Summum est possit non omnia scire,
1157  Aut summam res ulla queat turbare quietem:
1158  Justitiamque nihil rentur, nisi nomen inane.
1159  Quod si justitia est, dicunt, si denique justus
1160  Rector agit Mundum, et nostra haec mortalia curat,
1161  Unde erit unde, adeo ut vivant impune Nocentes?

1188  Debent pro meritis, queis vita anteacta potita est.
1189  Neu quis ab hac usquam rationum indagine possit
1190  Evasisse loci, penitusque ex parte perire
1191  Omni Hominem dicat, nihil ut super illius extet;
1192  Immortalem Animae naturam simplicis esse
1193  Nunc reddenda mihi est ratio: tu percipe dicta.

1194   E parti naturam Animae quacumque

cum fuit orta,
1405  Ilicet exoritur ratio, cur deinde sequatur
1406  Alter et hinc alter status ejus, et usque perennis
1407  Illorum series certa ratione fluentum
1408  Quapropter nihil in Mentem de corpore migrat;
1409  Nam si vel nullum corpus foret, haud minus illa
1410  Omnia perciperet, quae percipit, omnia vellet,
1411  Quae nunc velle vides, naturae nempe suae vi.

104  Nil tum proinde, quod intersit, superare necesse est,
105  Propterea spatio quoque, quod fuit ante, vacabit.
106  Quapropter laterum coëuntes undique costae
107  Jungentur, quoniam medium nihil esse videtur.
108  Nos tamen arbitrio vulgi persaepe vocamus
109  Illud inane, quod est sine re, quam debet habere:
110  Aequor uti vacuum est, cum nullo pisce natatur,
111  Aut

eo procurreret usque
376  Materies; quae cur partem se vertat in hanc, quam
377  Adversam potius, nil intus habere videtur:
378  Quare opus est, teneat medium, rectaque feratur,
379  Si nihil obsit, et in diversum cogat abire.
380  Neve meis quidquam possis diffidere dictis,
381  Tutemet acceptam circum aures tempora circum
382  Fundam volve manu; lapis ipse feretur in orbem,

quo scilicet illa recedunt.
482  Ipsum quapropter Terraï corpus ab ortu
483  Littus ad occiduum quam longe extenditur, omne
484  Si tibi sideris procul aspiceretur ab oris,
485  Aut nihil aut tenui puncto par esse videres.
486  Non igitur poteris tam parvo a corpore Terrae
487  Metiri spatium, quo astrorum scena recessit.
488  Et quis proinde vetet, falsique redarguat, illa

1181  Suspensae pennis, seseque per aëra librant,
1182  Subtraheretur humus, correptaque turbine Terrae
1183  Cum nidis nemora effugerent, praeterque volarent,
1184  Nonne hoc delirum est? Nihil est tibi namque, quod obstet
1185  Concipere, ejusdem vi turbinis aëra raptum,
1186  Cumque auris volucres, nec proinde amittere nidos.

694  Haerentes Veterum, quorum sententia veri
695  Instar habet normae, tam prona mente sequuntur
696  Saepe etiam errantes, velut ipsa Oracula Divûm:
697  Non deerunt, inquam, qui jam nihil esse Cometas
698  Contendant, quam, quos exhalat Terra, vapores
699  Sublatos superas tenui cum corpore in auras;
700  Nubila uti nebulaeque Astra genuntur:
701  Magnopere in qua

pilis Magnes fuit obsitus intus,
1246  Erectique viis surgebant undique rami,
1247  Vis ea materiae celeri transmissa meatu
1248  Flexit in obliquum ramosque pilosque, meanti
1249  Ut nihil obstaret: quapropter ubi erutus ima
1250  Hic Lapis e terra est, superis si pendeat auris
1251  E tenui filo, per crebra foramina sese
1252  Intro particulae subtiliter insinuabunt;

1035  Vicinae partes densaeque gravesque, necesse est,
1036  Qua via facta, fluant, aliaeque aliaeque sequantur
1037  Continuae ad Solis radios, vacuataque librent.
1038  Propterea Ventus nihil est, nisi percitus aër
1039  Atque fluens partemque a Sole impulsus in unam.
1040  Denique Sol aliis alia ratione videtur
1041  Efficere hunc Ventum, Zonae qui temperat aestus.

videtur
1717  Tempestas; quoniam clades si certa futura est,
1718  Non inopina venit; quin, ut vitare queamus,
1719  Non omnis semper ratio praeclusa viaї est.
1720  Quapropter nihil est, terrae quod Motibus extet
1721  E cunctis penitus magis aerumnabile rebus.
1722  Hic Patriae me casus et horrida fata Meorum,
1723  Quaeque hic quondam uno pariter cecidere sub ictu

Ergone tantarum poterit Mens inscia rerum
338  Tam facile et subito tam certa lege movere,
339  Cum libuit, corpus? Quapropter oportet, ut Auctor
340  (Nam nihil est aliud, cui possis ipse referre
341  Quodcumque est) Auctor rerum, quique unica Causa est,
342  Ipse det, ipse regat motus, cum membra movere
343  Mens avet: hoc voluit sancitas poscere leges,

sentiscit Odores.
796  At Sonus auditur, cum nostras concitus aures
797  Ingreditur, sensumque sua vi percutit aër:
798  Nam praeter celeres motus fremitusque trementis
799  Aëris esse nihil Sonitus natura videtur.
800  Idque palam ut constet, citharae fac ut icta sonantis
801  Chorda tremat; celeri motam ratione videbis
802  Atque iterum atque iterum vibrari: in quaque necesse est

videntur eadem:
1708  Quandoquidem quidquid motu celerante locorum
1709  Dimensum est, propter terrarum millia multa
1710  Interjecta, nequit sensum procudere nobis;
1711  Usque adeo nihil est collatum immanibus illis,
1712  Queis distant, spatiis: ideo cessare videntur
1713  Astra per aetherias et Sol et Luna cavernas.
1714  Corpus item motum poterit cessare videri,

1833  Ut nequeat prorsus pars corporis ulla moveri,
1834  Multa quandoquidem deserta est omnis ab aura,
1835  Hinc Stupor exoritur, qui sensus membraque vincit,
1836  Praetereaque nihil rerum, quaecumque lacessunt,
1837  Percipere ullarum Mentem sinit; usque adeo re,
1838  Immemor ipsa sui quoque, fixa moratur in una.
1839  Noxius hic Stupor est. ast a novitate teneri

intus
1857  Pectore; servatur stomachi tenor, omnia in omnes
1858  Ut possit concocta ciborum didere partes.
1859  Denique corpus ita est affectum dispositumque,
1860  Difficile esse nihil prorsum ut videatur Amanti:
1861  Nam simul ac Animum commovit amabile quiddam,
1862  Protinus e cerebro multi fluit aura vaporis
1863  In cor et stomachi nervos, ut pabula possit

constat.
1911  Contra, nescio quae, perfundunt Gaudia mentem,
1912  Sanum si valeat corpus, caeloque sereno
1913  Rideat alma dies: neque causam advertimus ejus
1914  Laetitiae: nihil illa aliud tamen esse videtur,
1915  Quam, quod sancitum est, animae cum corpore foedus,
1916  Corpore uti sano valeat, languente sit aegra.
1917  Est quaedam in nobis tamen et moerere Voluptas;

est
157  Haud minus, ac inopis si vitae incommoda ferrent.
158  Scilicet haud Hominum dives Fortuna quit unquam
159  Naturam mutare, Deûmque in conditionem
160  Vertere praeclaram, nihil ut miserabile prorsus
161  Accidere in vita queat et tubare dolore.
162  Non fulvo morbi et febres reverentur in auro
163  Fulgentem, neque Mors donis captatur opimis.
164  Ast

toties cecidere tenebris
322  Obsita, nequidquam monumentis tradita Famae.
323  Nobilitatis item decus annumerabis inanes,
324  Hoc genus, inter res, quae solo nomine constant:
325  Nam nihil est aliud, quam Laus praeclara Parentum:
326  Tota aliena igitur non ad nos pertinet hilum.
327  Hoc bona Nobilitas tantum, quod cogat eandem,
328  Quam Nostri tenuere, viam Virtutis inire;

quae causas invenit in se:
414  Nam si deficeret quid eorum, haud indiga rerum
415  Non foret. Ergo Boni simplex natura videtur
416  Unaque. Quis tanto, Superi, nos munere donet,
417  Ut nihil optandum jam plenis deinde supersit?
418  Quis? nisi, quod Summum est quod Simplex denique et Unũ.
419  Nil aliud porro Simplex Summumque, nisi ingens
420  Numinis, ut docui, Natura est. Ergo necesse

valemus
424  Ulterius quoniam quoque vota extendere semper.
425  Quidquid inexhaustum est quapropter et infinitum,
426  Id nostram satiat naturam Animumque capacem;
427  Quandoquidem nihil est, quod quaerat et appetat ultra.
428  Hoc igitur Deus est, felices reddere tantum
429  Qui valet, et penitus satiare ardentia vota.
430  Ille Boni Fons omnis et omnis nostra Potestas

467  Dirigere, illorum naturam ostendere par est,
468  Qui sint; quae porro sit eorum regula, summum
469  Dirigat in Finem quae certa lege, videndum.
470  Principio, humanũ, nihil est, quod dicimus Actũ,
471  Quam quod consulta fit cum ratione: jacentes
472  Somno propterea si quid tractare videmur,
473  Vel sine consilio mentis vigilante, necesse est

repugnet.
500  Haec est, quam nostro sentimus corpore legem
501  Saepe reluctantem supremae legibus aequis
502  Reginae, nisi cum victam se dedidit ultro.
503  Praeterea per se faciet nihil ipsa Voluntas,
504  Rem nisi, quam facit, et finem Mens noscat agendi,
505  Et quae circumstant, et in id quoque sponte feratur.
506  Quapropter Vis est atque ipsa Inscitia rerum,

546  Causa quidem lethi Cephalus fuit; attamen insons
547  Invitusque suos sub Tartara misit Amores.
548  Mens porro vult sponte tamen non libera semper
549  Plurima: Libertas siquidem nihil esse videtur,
550  Quam res posse agere, et contra, velut ipsa tulit Mens,
551  Non agere: haec nostrae jam porro in utrumque potestas
552  Dicitur Arbitrium Mentis; quo saepe caremus,

jam summa est Regula Lagis,
580  Ordinis aeterni Ratio, et suprema Voluntas,
581  Edita qua constant Jura immutabilis Aequi.
582  Hinc oritur, Legem Naturae quam perhibemus;
583  Quae nihil est aliud porro, nisi Rivus ab illo
584  Fonte fluens, nostramque illabens amne superno
585  Desuper in Mentem, quo sparsa rigataque novit
586  Protinus, aeternus legis quid postulet Ordo,

sint, tota vi mentis et impete cordis
595  Atque animo ex omni nimirum Numinis, omne
596  Unde Bonum, summi supremam semper amare
597  Naturam, atque in eam votis ardentibus ire,
598  Et nihil hanc extra, verum nos nostraque rerum
599  Mortalesque alios hanc tantum propter amare.
600  Nam cum non alio res Auctor sine creârit,
601  Nec jam servet adhuc, quam sese propter; oportet,

extremumque repente
652  Nostra videretur; fierent ut protinus inde
653  Omnia perversa summi praepostera lege
654  Ordinis et recti rationibus absona Amoris:
655  Nam quaecumque boni nihil a se habuere, necesse est
656  Non possint se propter amari, at in omnibus Auctor.
657  Nempe frui nos hoc tantum debemus, at, ipsum
658  Quae jam cumque extra rerum sunt, omnibus uti,

summum cum Numen amamus.
666  Namque ea vel puri natura videtur Amoris,
667  Nullis prorsus uti rebus queat ipse teneri,
668  Ni sint, quae placeant, delectent, conveniantque:
669  Ut nihil est, oculis aliud quod cernere possis,
670  Splendida quam radiis quae fulgent corpora lucis.
671  Propterea in summum, summeque quod allicit, ipsi
672  Cum ferimur Numen; ne protinus ipse rearis

praescriptaque Forma.
734  Nunquam credere enim possis, quod providus Auctor,
735  Ordinis aeterna totam qui lege creavit
736  Naturam, humanas tantum, praestantius ullis
737  Queis nihil in rebus, quodcumque est, nobiliusque,
738  Atque sui similes Animas projecerit ortas
739  Sic temere in mundum, ut nullo donârit egentes
740  Lumine lucis, uti valeant agnoscere, quidquid

856  Ne queat unquam ausu violari impune protervo.
857  Attamen haud ullis obstrictus legibus unquam est
858  Vir bonus et sapiens: quoniam, celare vel omnes
859  Si queat, injuste nihil ille et turpiter unquam
860  Audeat, ipse sui censor morumque suorum,
861  Ipse sibi lex, illa probans, quae justa, sequensque.
862  Longe aliter Lydus quam quondam, ut Fabula prisca est,

illaqueetur:
1030  Nam vitare plagis ne Mens cadat indupedita,
1031  Non tam difficile est, quam captam retibus ipsis
1032  Exire et validos contra perrumpere nodos.
1033  Postremo nihil esse putem hac praesentius in re,
1034  Quam nostris parce (namque hinc impelimur) uti
1035  Sensibus, illecebras vitare, animumque retractum
1036  Rebus ab externis, magni nos unde tumultus

erit unquam.
1203  Hujus, quod superest, varias age percipe formas.
1204  Et primo (siquidem Virtutes anteit omnes
1205  Princeps Duxque chori, lumenque ministrat et effert)
1206  Jam nihil est aliud Prudentia, noscere summum
1207  Quam, constet quid nempe, Bonum, in summumque necesse
1208  Qua sit item ratione viae contendere Finem;
1209  Nec tantum, quid sit vitandum quidque petendum,

parabat.
1262  Propterea variam quia rerum conditionem
1263  Scit Prudens, nunquam, cum fecerit omnia, certus
1264  Secura eventus expectat mente futuros;
1265  Prorsus ut in vita rerum nihil accidat omni
1266  Ullarum, non posse quod accidere ipse putârit.
1267  Vidimus, ingentes aliqua persaepe paratus
1268  Belli cum fierent de parte, et cogeret amplis

jam omnis prodita corde
1275  In ventum spes difflueret; tum scilicet illos
1276  Mirari insolitam veluti rem, quamque futuram
1277  Crediderant nunquam. Mirum nil accidit illi
1278  Et nihil insuetum, sapiens qui corde sagaci
1279  Eventus rerum varios cognovit, in ipso
1280  Plerumque incertis praesertim ludere bello
1281  Fortunam vicibus; quapropter comparat aequum

respicit ultra
1349  Ipsa aliud quidquam, quam par ut constet utrinque
1350  Permutandarum pretium mensuraque rerum:
1351  Omnia natura quanquam communia constant,
1352  Privatumque nihil; tamen et communia primo
1353  Quae fuerant, sua fecerunt vel forte vel armis
1354  Vel quondam in vacuum veniendo aut denique pactis
1355  Legibus; ex illo quia quisque, quod obtigit olli,

Labores,
1503  FRANCHINE, o magnum Nomen mihi, grandia cujus
1504  Nulla dies memori benefacta e pectore demet:
1505  Absentem atque tibi me ignotum caetera ad Urbem,
1506  Qua nihil in terris majus meliusque, vocâsti;
1507  Nam tu agis hac magni Legatum Caesaris Aula
1508  Curans res Patriae (Te vere in publica natum
1509  Munera res magnas belli pacisque secantem

invictumque, superbum
1730  Denique si scîsset cordis posuisse rigorem,
1731  Atque immoto animo atque immoto cernere vultu,
1732  Quod fors cumque ferat, nihil hostilique moveri
1733  Fortunaque sua: nimirum hoc vivere Fortem est.
1734  Praetrea Fortem non possis dicere, tantum
1735  Quem levis interdum furiali injuria taeda

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report