Your search found 4620 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3980-4010:

hanc sibi arrogarint provinciam, eamque laudem, quae hinc olim a doctis tantum viris ingenioque abundantibus petebatur, male vertendo corruperint omnem atque foedaverint. Quicumque enim poterat quidpiam a se ipso excogitatum proferre, malebat auctor, quam interpres haberi; qui vero per se ipse nihil valebat, aliena potius corrumpere amabat, quam omnino quiescere. Quamobrem etiam inter sapientes exorta est dissensio magna de toto hoc genere interpretandi. Etenim alii putant, exstingui omnem in scribendo ardorem in iis oportere, qui libere nequeunt excurrere, quo eosdem mentis impetus

granditatem es admiratus; magnam atque incredibilem prope rerum varietatem in Odyssea mireris necesse est. Equidem illam, quum sit fere tota in describendis Graecos inter Trojanosque atrocissimis praeliis, si immenso cuidam flumini saxa inter rupesque maximo cum fragore decurrenti comparavero, nihil alienum ab ejus natura me dixisse arbitrabor. Hanc vero, quae in varia Ulyssis itinerum errorumque per tot annos narratione versatur tota, fluvio aeque magno, sed tranquillo pacatoque cursu labenti similem dicere non dubitabo: ut mihi in utrumque poëma intuenti summus ille Graecorum

omne artificium ejus rei, qua de agitur, utriusque linguae et facultate et copia: quo instructus praesidio possit optime pervidere, quam vim quaeque habeat vox; sententiasque singulas, tamquam si auctor illa ipsa, quam tu ad scribendum selegeris, utatur lingua, liberaliter ac generose enunciare. Nihil in ulla parte servile, nihil hiulcum, nihil absonum, nihil per vim intrusum; omnia esse debent libera, omnia plena, omnia suavia, ac suo loco suoque in lumine collocata: color denique, ut ita dicam, atque habitus et verborum et sententiarum tamquam succus quidam atque sanguis per totum

de agitur, utriusque linguae et facultate et copia: quo instructus praesidio possit optime pervidere, quam vim quaeque habeat vox; sententiasque singulas, tamquam si auctor illa ipsa, quam tu ad scribendum selegeris, utatur lingua, liberaliter ac generose enunciare. Nihil in ulla parte servile, nihil hiulcum, nihil absonum, nihil per vim intrusum; omnia esse debent libera, omnia plena, omnia suavia, ac suo loco suoque in lumine collocata: color denique, ut ita dicam, atque habitus et verborum et sententiarum tamquam succus quidam atque sanguis per totum operis corpus ille idem transfusus

linguae et facultate et copia: quo instructus praesidio possit optime pervidere, quam vim quaeque habeat vox; sententiasque singulas, tamquam si auctor illa ipsa, quam tu ad scribendum selegeris, utatur lingua, liberaliter ac generose enunciare. Nihil in ulla parte servile, nihil hiulcum, nihil absonum, nihil per vim intrusum; omnia esse debent libera, omnia plena, omnia suavia, ac suo loco suoque in lumine collocata: color denique, ut ita dicam, atque habitus et verborum et sententiarum tamquam succus quidam atque sanguis per totum operis corpus ille idem transfusus appareat. Hoc

et facultate et copia: quo instructus praesidio possit optime pervidere, quam vim quaeque habeat vox; sententiasque singulas, tamquam si auctor illa ipsa, quam tu ad scribendum selegeris, utatur lingua, liberaliter ac generose enunciare. Nihil in ulla parte servile, nihil hiulcum, nihil absonum, nihil per vim intrusum; omnia esse debent libera, omnia plena, omnia suavia, ac suo loco suoque in lumine collocata: color denique, ut ita dicam, atque habitus et verborum et sententiarum tamquam succus quidam atque sanguis per totum operis corpus ille idem transfusus appareat. Hoc illud nimirum

volo in interprete judicium acre, atque eximiam in ea facultate scientiam; volo maximam et ejus linguae, qua usus est auctor, et ejus, in qua ipse scribit, peritiam; volo denique non festinationem in illo, sed obstinati quamdam animi perseverantiam: potissimum vero haec duo generatim caveat, nihil ut addat, nisi quod lucem aliquam afferre possit; nihil ut praetermittat, nisi quod satis jam dictum sit. Haec opinor qui adjumenta attulerit, et in poëtarum lectione fuerit exercitatus, nае ille ad hunc laborem paratus accedet, optimamque litteris navabit operam, ac tandem illud

ea facultate scientiam; volo maximam et ejus linguae, qua usus est auctor, et ejus, in qua ipse scribit, peritiam; volo denique non festinationem in illo, sed obstinati quamdam animi perseverantiam: potissimum vero haec duo generatim caveat, nihil ut addat, nisi quod lucem aliquam afferre possit; nihil ut praetermittat, nisi quod satis jam dictum sit. Haec opinor qui adjumenta attulerit, et in poëtarum lectione fuerit exercitatus, nае ille ad hunc laborem paratus accedet, optimamque litteris navabit operam, ac tandem illud Euripideum apud Ciceronem sibi crebro repetet:

Homeri verba acutius introspicias, fortasse non recte. Dii boni! tantamne etiam feremus arrogantiam? arrogantiamne dicam an impudentiam singularem? Tu ut Horatium illum Flaccum, quem et quantum poëtam, sancte Juppiter ac Minerva! non probes; tu ut illius versus reprehendas, tu ut respuas? At ego nihil istorum; et qui hosce versus ex libro XII. de Sirenarum cantu a M. Tullio ita conversos:
... Nemo haec transvectus caerula navi est,
Quin prius adstiterit vocum

verba fundentem illum Cyclicum coarguere exemplo ab initio Odysseae desumpto? Huc illa spectant: Non fumum ex fulgore etc . Imo mihi dedita opera ipsum illud principium, quo magis inepti hominis fastum ac tumorem ridiculum exhiberet, extenuasse videtur ita ut: nihil humilius, nihil pressius, nihil esse possit modestius. DIC: Monosyllabon invenit quo et nullus initio epici carminis usus est poëta, et nihil esse potest gracilius. DIC MIHI: littera I nulla vocali alia interposita, mirum quantum faciat ter repetita ad exilitatem soni. Perbelle quidem ad rem

fundentem illum Cyclicum coarguere exemplo ab initio Odysseae desumpto? Huc illa spectant: Non fumum ex fulgore etc . Imo mihi dedita opera ipsum illud principium, quo magis inepti hominis fastum ac tumorem ridiculum exhiberet, extenuasse videtur ita ut: nihil humilius, nihil pressius, nihil esse possit modestius. DIC: Monosyllabon invenit quo et nullus initio epici carminis usus est poëta, et nihil esse potest gracilius. DIC MIHI: littera I nulla vocali alia interposita, mirum quantum faciat ter repetita ad exilitatem soni. Perbelle quidem ad rem vates

Cyclicum coarguere exemplo ab initio Odysseae desumpto? Huc illa spectant: Non fumum ex fulgore etc . Imo mihi dedita opera ipsum illud principium, quo magis inepti hominis fastum ac tumorem ridiculum exhiberet, extenuasse videtur ita ut: nihil humilius, nihil pressius, nihil esse possit modestius. DIC: Monosyllabon invenit quo et nullus initio epici carminis usus est poëta, et nihil esse potest gracilius. DIC MIHI: littera I nulla vocali alia interposita, mirum quantum faciat ter repetita ad exilitatem soni. Perbelle quidem ad rem vates prudentissimus: at si

etc . Imo mihi dedita opera ipsum illud principium, quo magis inepti hominis fastum ac tumorem ridiculum exhiberet, extenuasse videtur ita ut: nihil humilius, nihil pressius, nihil esse possit modestius. DIC: Monosyllabon invenit quo et nullus initio epici carminis usus est poëta, et nihil esse potest gracilius. DIC MIHI: littera I nulla vocali alia interposita, mirum quantum faciat ter repetita ad exilitatem soni. Perbelle quidem ad rem vates prudentissimus: at si graeca verba cum latinis conferas, quamvis idem utraque significent, non eodem certe modo etiam auribus

lingua Latium, non offenderet unum
Quemque poëtarum limae labor et mora etc. mihi esse dictos judicavi. Itaque omnem in eo posui curam diligentiamque, ne quisquam posset jure me negligentiae ignaviaeque condemnare. Nihil ergo in te reprehendendum? Imo multa atque magna, quae non satis mea potuit cavere prudentia: aperte autem profiteor atque affirmo, me nullam umquam fugisse limae molestiam, versus omnes et multa die et multa coërcuisse litura, atque adeo eruditorum amicorum arbitrio non tantum decies, sed

domos repetentes, patria rura.
Cum solum gelidis Ithacum etc. Audistin, amice lector? Bene est; quid igitur tibi de his versibus Lemnianis videtur: placentne illi, an aliquid melius desideras? Nihil dices, opinor, de primo versu; nam et Horatii sunt priores voces, et posteriores non displicent, nisi forte requiras illud πολύτροπον omissum, cujus loco irrepsit; populatus moenia flammis = classe diu

animam, sociosque per aequora vectos etc. Dixerat jam ante et quidem recte Virgilius de Aenea:
Spem vultu simulat, premit altum corde dolorem. Sed Homerus nihil heic simulantem aut prementem corde Ulyssem inducit; sed affirmat simpliciter multa eum in mari tulisse incommoda. Quod vero malum est illud: defendit puppe salutem, eripiens animam etc. Vereor ne parum eleganter sit dictum,

Pellax et vario ingenio praeclarus et armis etc. Haec omnia praepostera: nam quamvis et pellax fuerit Ulysses et vario praeditus ingenio et praeclarus armis, nihil heic istorum Homerus dixit.
Invisi fatis subiere pericula mortis
Ob scelera atque famem. mactarunt litore tauros,
Prostratosque boves solis

...... qui sidera lustrat,
Quique globum caeli transit super aethera vectus. Aut nihil addendum erat, aut aliquid, quod esset tolerabilius. Qui etiam sol transeat globum caeli, non satis video. Vix e conspectu Siculae telluris in altum etc. Macte Simon hoc pulcherrimo Virgilii versiculo! sed quae

tantum valent ad omnem Homeri dignitatem eloquentiamque corrumpendam. Sed infinitus sim, si persequar cetera, quae tibi, et cuivis vel mediocriter graecis litteris latinisque erudito vehementer in his Lemnianis versibus, qui plurimis aliis ejusdem interpretis multo sunt meliores, displicebunt. Nihil enim queror, quod nullam Lemnius adhibeat limam in poliendis male tornatis versibus, quod nullum verborum delectum, nullamque latini sermonis venustatem sequatur; quod contorte, implexe, obscure, ac non raro etiam sine ratione syllabarum scribat: hanc illi do veniam; est enim hominis peccatum

oceanus laetae solatia genti.
Haec te certa manet sedes; haec debita sponso
Tyndaridis generoque Jovis felicia regna etc. Haec mea, de quibus nihil ego dicam. At quanta heic dii boni! effundit loquacissimus pulcherrimi Homerici hujus loci interpresne an corruptor? Audi, et patienter, si potes, ferto hanc tantam laureati poëtae loquacitatem.
Nunc ad te et tua magna lubens ad fata

tu fide tamen: quum pectoris acre
342  Consilium, magnique tibi vis cessit Ulyssei,
343  Omnia perficies, neque te spes fallet inanem.
344  Quare age, dementesque orsus et vota procorum
345  Mitte insana; nihil recti novere, nec atrum
346  Vesani lectum, nec fata instantia cernunt,
347  Quae fert Parca die morituris omnibus uno.
348  Haec vero tibi certa via est: absiste vereri;
349  Quamprimum voto laetus

erat veniens, cunctosque fefellit in urbe; 290
290  Trojugenas. non et potuit me fallere quamvis
291  Corpore mutatus: multis in millibus una
292  Agnovique virum, dictisque aggressa vocavi.
293  Ille nihil certi simulata mente referre,
294  Ingeniique sui primum non immemor omnes
295  Cunctando impartes versari: mox ubi lotum
296  Vestibus indueram, et juraram numina magna,
297  Nil prius Hectoridis

iter expleret. saepe ille audire volebat
16  Ilion, Argivumque rates, reditumque Pelasgum
17  Cunctaque ego contra narrabam rite petenti.
18  Verum ubi jam cupidus volui discedere, et illum
19  Admonui, nihil ipse mihi, quibus indiget usus,
20  Abnuit, ingentemque novennis tergore tauri 20
21  Utrem ferre dedit, introque sonantia clausit
22  Flamina ventorum; namque illum rector olympi
23  Et rapidos

ut mollem et honore carentem
352  Perfida post reddas nudatum turpiter artus.
353  Sed non ante tuum meme conscendere cernes
354  Nympha torum, quam sancta deum mihi numina rite
355  Adjures testata; nihil dein triste timendum.
356  Nec plura: illa deos sollemni more sacrorum
357  Jussa vocat, spondetque fidem. queis ipse peractis,
358  Haud renui nymphae votis parere vocantis.
359  Sedibus in pulcris

epulas vidit, sic prima dolentem 390
391  Alloquitur Circe. cur o taciturnus, Ulysseu,
392  Sic resides muto similis, nec munere gaudes?
393  Insidias certe metuis, quum triste timendum
394  Jam nihil est, postquam divos in verba vocavi
395  Pollicita aeternum foedus. cui talia fanti
396  Sic retuli: quis, diva, movet pietatis imago
397  Ulla animum cui forte, epulas contingere laetus
398  Sustineat

Saturnius odit
586  Quod Danaos; ille haec tibi tristia fata paravit.
587  Huc age jam nostrasque audi, rex inclite, voces
588  O propior, rabidosque domans in pectore motus
589  Comprime, sic fanti contra nihil ille; sed atri
590  Turbidus horrentes Erebi discessit ad umbras, 590
591  Unde etiam alterna me fors ad jurgia voce
592  Excisset: gliscens at contra in corde voluntas
593  Tunc alios monuit venientum

pariter laudemque sequutus
567  Indueret. sed nunc frustraque inglorius aevum,
568  Despectusque agito sordens in paupere cultu.
569  Desiit. Eumaeus contra: laus magna feretur
570  Haec tua jam senior; nihil es, ni rite loquutus. 570
571  Nec merita jam veste, aliis nec rebus egebis,
572  Conveniunt quaecumque tibi, mox crastina reddet
573  Quum lux orta diem, rursus mutata repones
574  Tegmina contectus

atque olli prudens ita pauca vicissim
162  Euryclaea refert: ne vero, o gnate, parentem
163  Incusa: quantum libuit, se munere bacchi
164  Proluit heic longum residens nocturnus ad ignem;
165  Exstinctaque siti nihil ultra saepe rogatus
166  Poscere se dixit. jamque ut nox prona quietis
167  Dona tulit, jussitque toros, intextaque poni
168  Strata parens, queis ipse altus recubaret; at ille
169  Heu nimium maerens

tete his penetralibus effers?
210  Haud prius absistes, credo, quam saucius hasce 210
211  Experiere manus; tanta est injuria, demens,
212  Qua furis heic, alii ceu nusquam epulentur Achivi.
213  Dixerat: ille nihil contra, sed turbidus ira
214  Quassat utrinque caput, graviterque in corde minatur.
215  Tertius ecce alia se parte Philetius infert,
216  Caprigenumque pecus, sterilemque a litore vaccam
217  Ducit: (eum

te cessisse pigebit
432  Jam facilem, ac fero quamvis mea dicta sequentem;
433  Navibus impositum curvis mittamus utrumque
434  Trinacrium ad litus; pretium nec vile redibit.
435  Talibus instabant dictis: nihil ille movetur,
436  Sed tacitus patrem observat, cupidusque precatur,
437  Incipiat conferre manus, et surgat ad arma.
438  Venit et Icarii proles, pulcherrima nympha,
439  Penelope, ac solio contra

si quo murmure pulsa
432  Atria, si gemitu dura sub morte cadentum
433  Luctifico resonent haec septa, haud ulla puella
434  Prospiciat; tacitaeque intus data pensa revolvant.
435  Vix ea jussa dedit senior; nihil illa morata
436  Postibus inversis clausit penetralia tecti.
437  Nec minus et gressu tacito sese extulit acer
438  Prosiliens diversa e parte Philetius, omnesque
439  Aulaï occlusos emuniit objice

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report