Your search found 1513 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1206-1263:

dicere taedas,
Iessigenae nuptae titulos uterumque potentem
Numinis et laetâ Mariam producere Cirrhâ
Invito non Musa iubet. Iesseus Avorum
Quantus honor regum! Quanta haec natalis Idumae
Gloria! Fecundi qualis sine semine splendor
Connubii, tumuisse datâ divinitus alvo
Cui soboles Deus est. Vestrum date, sidera, lumen
Et numeros da, Phoebe, tuos! Me dextra volentem
Flamma rapit tantae famam

4.
Vos quoque, Pierides, si qua estis vatibus aequa
Numina, Pierides, Scythico si libera rupto
Versatis iam colla iugo, iam reddita vestro
Est prior Adriadûm si sanguine gloria rivo,
Carminibus faciles, quâ liberiore potestis
Purgataque feris Thracum stridoribus aurâ,
Aspirate meis! Et ne Rhodopeius ultra
Instabiles vos terror agat, concedite, Nymphae,

primum
Est animus, quas Virgineae (quae vestra beati
Aligeri Regina audit) praetexere famae,
Moliri quam certus eo, de stipite laudes
Inspecto possem. Neque enim levis inde puellae
Gloria, conceptum per carmen itura, veniret:
Cernere Palladias vetito cum germine frondes
Augustae quae prima fuit victoria matris,
Humanaeque locum cuperem lustrare ruinae
Materna unde illi nata excellentia,

Iudaeae ignotas tantae reverentia mentes
Virginis, ut docta interius, sed nescia cuius
Flaminis instinctu, damnatae ponere gentis
Duceret asperitas pariturae templa puellae.
Aethere proscriptis augustae gloria Matris
Spiritibus bene nota fuit. Sed ut invidus illam
Templis eveheret daemon sineretque ruentes
Ad Stygii obsequium populos, sibi nomina structis
Delubris inimica coli, non convenit hosti

bene nota fuit. Sed ut invidus illam
Templis eveheret daemon sineretque ruentes
Ad Stygii obsequium populos, sibi nomina structis
Delubris inimica coli, non convenit hosti
Haec pietas: tumido gravis est ea gloria Diti.
Ni forsan verum esse rear, vi Numinis actos
Daemonas ut pravam sibi qui fallacibus aris
Quaesivere fidem, vel religione monentis
Impulerint Phoebi, vel culta, ut Apollinis arbor,

Divitias Plato. Ne culto minus Attica sciret
Terra cane, hausta Pharo fecit doctrina, nec illam
Rectius occulti penetraret ut abdita veri,
Isiacae puduit pecus explorare iuvencae.
Hoc a fonte Deum pariturae gloria Nymphae
Innotuit fluxitque fides. Druidasque puellae
Religio, senis praecinctos tempora vittis
Invenit Mystas stabatque authoribus istis
Absque viro Sobolis felici altare Parenti

in poenas: et me trabe figat amati
Electique error populi: mea vulnera lapsi
Sint pretium Adami, humanae sit spongia culpae
Fundendus lictore cruor. Votum accipe dulcis
O Pater: a proprio fluat haec tibi gloria Nato.” 9.
Hic prolem amplexus Genitor, “Dilecta Parenti
I, Soboles”, inquit, “quod in haec te funera, fili,
Obtuleris, longaeva tuo

Obtuleris, longaeva tuo de semine surget
Posteritas, summis heres victura coronis
Sub tua magnanimos demittam sceptra Tyrannos,
Et populos in frena dabo. Te gentibus astrum
Accendam, toto crescet tua gloria mundo.
Tunc tua adorabunt celsi vestigia reges,
Submittamque tuis horum Diademata plantis.
Tunc tuus adversum fluviis currentibus heres
Iura dabit: claros fama nutrire nepotes

Tale sibi propria committi ab origine munus,
Humanae quo carnis onus poenasque subiret,
Iratae iustum prima pro labe daturus
Astraeae pretium. Sed patris origo priorem
Quem dedit, haec unum sortita est gloria Natum.
Nec tamen immensi fuit hoc in munere cassus
Flaminis impulsus, partes gavisus habere
Ille suas, tantae sobolis cui pura relicta est
Nube tegenda Parens, ne qua huic terrena caleret

cervicibus orbis,
Regalis cinget semper te fascia byssi.
Et licet adversis tua saepius obruta fatis
Progenies; ut cum Phariis intenta caminis
In lateres durabat humum, tamen alta labori
Gloria non deerat, multo sudore paratis
Pyramidum excelsis crevit tua fama trophaeis.
Haec pretii nec egena fuit, cui cesserat una
Nocte Paraetonium, iustum sudoribus aurum.
Civibus ablato Phariis Erythrea

debeat ira
Numinis averti. Gessit prius ille Mariam
In lumbis, prius his etiam gestabat Iesum;
Quorum etiam fontem poterat reverentia Iudam
Servare, ut caelo et terris non tanta deesset
Gloria, venturae neu posteritatis amores
Extremum raperet fatui discrimen Apellae.
Ingrato Isacidae nisi seminis ista fuisset
Gloria, sulphurea Sodomae quid nube negasset
Ultores flammarum imbres crepitare,

reverentia Iudam
Servare, ut caelo et terris non tanta deesset
Gloria, venturae neu posteritatis amores
Extremum raperet fatui discrimen Apellae.
Ingrato Isacidae nisi seminis ista fuisset
Gloria, sulphurea Sodomae quid nube negasset
Ultores flammarum imbres crepitare, remensâ
Flagitiis poena saturae carbone Gomorhae?
Inde venit, tantis fuerat servata quod olim
Prodigiis Tharea Domus: quo nomine

relicto,
Culmine Nazaridis primum deposta parentis
Est domus (ah nimium terris lugenda Liburnis
Non longae iactura morae! Vix substitit uno
Lustri dimidio) quae postea maxima montis
Gloria Piceni, Laureti in vertice summo
Nobile desertae spolium remansit Idumae.
Et licet elato Virgo super aequora tecto
Deseruisse reos videatur forsitan istos
Desidis obsequii populos; quod supplicis

3.
Istius thalami fructum expectabat uterque
Sponsarum sanguis; magno maerore sed istam
Spem lusit sterilis votorum ad pondera venter.
Annorum siquidem bis deno in gloria cursu
Grata maritalem thalamum traduxerat uxor,
Opprobrio fecunda suo, prout illius aevi
Credulitas gentisque fuit, sed postea talem
Edidit ista nurus viditque piissima fructum,
Ut

Legalis tolerata probri tormenta, tuasque
Suscepit lacrymas; qua re de coniuge gratam
Accipies sobolem, qualem sed nulla tulere
Saecula, nulla ferent: Hebraeae maximus illa
Stirpis honos, ingens populorum gloria, terrae
Prodigium, cuius nomen tibi pando – Maria est.
Haec tibi divinum Iessea e stirpe nepotem,
Promissumque dabit germen, Iudaeque Leonem.
Ille Giganteo Lethaeos robore postes

damnat?
Quis novus hic naturae ordo, quae seminis huius
Fata, quis istius vitalem germinis horam
Accelerantis honor? Sed quae portenta vetustae
Nescivere nurus, tanti quondam abdita partus
Gloria, venturo patuit felicius aevo. 11.
Haec Annae suscepta utero, tot debita votis
Filia, naturae solitas infringere leges
Digna fuit: prolem

Occidua, cui certa suis accesserat annis
Caelo nixa fides, non se prius aurea seris
Lumina clausurum fatis quam surgat avito
Sanguine Iessigenûm promissi principis alma,
Virgo etiam in partu, Israëlis gloria mater.
Credidit hanc primis radiis assurgere lucem,
Festivo testante Cherub, seseque supremum
Praeparat ad carmen, spectandae encomia natae;
Illius ad vultum extremos dum spiret amores,

Virginis auspicium pietas; Michole furorem
Impietas ridente trahit: sic regia Iudae
Taeda, pias, Stygiasque faces accendit, et unus
Davidis thalamus caluit tam dispare flamma,
Hebraei Iessea throni cum Gloria David
Sublimes arcae saltu describit honores:
Postremi vatis post septem saecula terram
Pressuri laetos signavit regia saltus
Exempli pietas. Quos verae Numinis Arcae
Praesens sed

Attrahet Adamus: toto radiabit in orbe
Lux tua, caelestes vincet tua gratia stellas.
Messiae praeclara parens, te matre resurget
Iudaeae prostratus honor, manabit in omnes
Admiranda tui ventris quoque gloria gentes.” 26.
Dixerat haec; materna suae iamque oscula proli
Concessura parens, revocasse paventia fertur
Ora: moram cupidis fecit

dictura paterni
Impressurus, ait: “Dulcis mihi, nata, voluptas,
Promissum caeleste, meis o reddita votis
Progenies! maiore meum quam quiverat esse
Consilio votum, venisti aurora salutis,
Gloria Iessiacae stirpis, clarissima Iudae
Venisti lampas, venturi prodroma solis,
Prout mihi sidereus de te praedixerat Ales.
O precibus potiora meis data gaudia, maior
Omnibus o votis soboles! Si simplice

Ut probrum auferret thalami sterilique negatam
Connubio ut prolem rerum concederet author,
Ne legis me poena premat, quam pulsus ab aris
Sustinui tristisque pio mea munera Mystae
Damnata aspexi. Quae me nunc gloria tantae
Prolis habet? Vicit Numen mea vota, nec unquam
Tale meis germen scivissem poscere taedis.”
Haec fatus vultuque sequens oculisque puellam
Suave arridentem maternis reddidit ulnis.

Fortunata domus, cui contigit unicus iste
Connubii fructus, qualem non protulit unquam
Ulla thorum complexa fides, nec proferet ulla
Par thalami fortuna decus: manet unius Annae,
Et Ioachimi steriles haec gloria taedas.
Infecundus Hymen, lectum turpare iugalem
Ausus, ubi erubuit taedas laesisse maritas,
Damna repensurus probri, caelestibus auctus
Effecit donis, thalamo ut prodiret ab illo

Regnorum si gaza domum, confluxit et omnis
Sedulitas artisque labor: nam Iessias aedi
Maiestas quas prima, Dei pro sede futurae
Immensas congessit opes, haeredis in istud
Vertere mirandum sudavit gloria templum.
Centum myriadum plusquam millesimus auro
Debetur numerus, Latii si pondere totum
Distribuas nummi: lunaris massa metalli
Maior erat decuplo, demptis maioribus aeris
Et ferri

etiam laticem numquam prohibente scatebat
Dextrum fonte latus, cui aequoris aenea lymphas
Debebant et labra suas, et habere perennes
Inde sibi elegit luteris concha liquores.
Haec miranda aulae facies, haec gloria solos
Excipiens mystas, ubi non nisi flammeus auri
Spectari potuit splendor, domus ista nec unquam
Calcari potuit, nisi calcaretur et aurum.

Foedaret volucris, fixis pungentibus auri
Cuspidibus poenale fuit: mucronibus unde
Territus auratis, vitare pericula cautus
Milvius, aut pica, aut corvus, passerve solebat.
Tanta fuit quondam Solymaei gloria templi. 11.
Craterum par gaza fuit, sollemne colendo
Apta aris servire Deo, nec degener aedi
Augustae numerus: cuncta haec vel purius

Regnorum synagoga fidem populosque legentem
Aspiceret natam: moriensque vetusta Sionis
Umbra, suo clarum signaret funere solem,
Ut Carmeleus decor ubertasque Saronis
Et Libani in Latios transiret gloria colles.
Grande decus defuncta tuis Iudaea paratur
Exequiis; dignam tantus cinis occupat urnam:
Caesaris Assyrio raperis tumulata triumpho.
Funeris hanc pompam regum stipante senatu,

Innocui Cygnus, Lyra Iessias, Ara fidelis
Thariadae, Gedeonis ovis, Mosaicus anguis,
Estheris diadema, gravis Nilotide spica
Messis, Orionius Machabei mucro, litata
Iephtias, et caesi Iudaeae gloria, fratres.
Lucifer Aurorae genitor, cui fulgor ab ipsa
Maior prole fuit, reliquis cedentibus astris,
Ipse etiam cadis exanimis: tua lumina Limbo
Claudi optant. Nato sed, Ioachime, relictae

petit cor inaccessibile vestri!
Si ferit illa Deum victumque ardore Tonantem
Attrahit atque suos (quanti est hoc pondus amoris!)
Orbis communi pro pace paciscitur ignes:
Cui vestrûm, aligeri, tantae stat gloria flammae,
Quem vestrûm tantus stimulat calor? Ite, beatae,
Vel maiora animi ructate incendia, mentes,
Vel tenerae ardoris palmam concedite Natae.
Et dubitatis adhuc terrenaque membra morantur

Tyrus niveas secat aut Sydonia rupes,
Idaeusque chalybs: hic dat ruitura trophaeis
Marmora. Quae caelo semper statura paratur,
Non fragilis laus est: quae aevo nequit esse superstes,
Vilescit superis ruituri gloria saxi.
Mole dein summa, sed mole venustius ipsa
Conspicuum diadema stetit bis nobile seno
Stellarum numero. Lumen quod habentibus ingens
Numinis e gaza sumptis fulgere lapillis,

Quinque laboravit sponsus; formosior illa,
Cuius ut effigiem genitam natura videret,
Tota laborabat motu totius Olympi,
Temporis immani spatio, tellure gemente.
Sed quid ego haec? Non est sanctorum gloria pulchrae
Frontis honos; animi species mentisque character
Divinus totum est, verum quod poscit honorem.
Laus tamen est Annae, quod nullam a corpore laudem,
Nullam a fronte tulit, quam non calcaret et

stetisse
Fortunam: aeternùm nostris ita Iuditha vivit
In fastis celebratque memor Iudaeus Edissam:
Audit adhuc animosa suos Debbora triumphos.
Vivit adhuc clavo non exanimata vetustae
Gloria Rachelis 29 Rachelis: Iachelis , dulci quae lacte vigentem
Nutrit adhuc famam servatque audacia laudem.
Quis novit qua sorte recens nos nympha levabit,
Quanta potest nostris spes

sterilis thalamus, casti neque nescia lecti
Virginitas probro esse potest: quod maxima vulgi
Pars sequitur, rationis inops plerumque tuetur
Credulitas. Superat probrum mortale pudoris
Immortalis honos et recti gloria facti.
Si mystam opponis, mystae mandantis ab ara
Cognatum migrare tuum non arguo Zelum;
Qui sacer est, nullus reus est me iudice mystes.
Nec tamen ignoro, Nemesis quod Numinis aequa

Fidus ero custos. Felix si lumine nupta
Respiciat me Virgo suo, si cura Tonantis
Est Virgo, mecum curam si dividat author
Omnipotens, laus quanta mihi est? Pulcherrima caeli
Portio si Virgo est, terrae si gloria, Iudae
Splendor et Isacii melior si sanguinis 755 sanguinis: sanguis heres,
Caelicus indutus carnem si dicitur Ales,
Si non effigies, sed virtus ipsa, stuporis

ut pactae referam non triste puellae.” 2.
Fertur huic contra sic esse locutus Iacob:
“Nate, meae poterat qualis prior esse senectae
Gloria, quam, Iosippe, tuis quae gaudia taedis
Grandaevo venere patri? Miracula caelo
Delapsae sunt haec sortis. Iesseia regum
Progenies Virgo cunctanti accedere sponso
Quod potuit, cuius flammis thalamisque

cupido
Gradivi laudem postquam sic fata fuisset,
Ambitio malesana istam sic voce secuta est:
“Fata instant, pereo tristis, nisi grandior ornet
Me cumulus titulorum; quae me prisca vocari
Gloria nominibus multis facit, alget inanis
Vox, nisi quaesitae maiora vocabula famae
Accedant. Resides animos ferrique paventes
Spernit honor dextras, plorans neque pectoris imas
Dissimulat pupilla faces, non

pupilla faces, non caeca superbas
Regnorum quas orbis habet spectare secures
Roboris ignaras nostri, quae nomina mille,
Mille meis possent titulos praebere triumphis.
Me, Macedo, tua fama trahit, tua gloria, Caesar,
Et tua, Pompei; mentem tua, Scipio, laurus
In sublime rapit: vobis dedit Africa nomen,
Armenia, Assyriae, Pontus, prostrata Saguntus,
Atque Numantini cineres sparsere serenos

Nunc me, nate, tuum pacemque datura tuorum
Verborum stat plena fides, pupilla salutem
Praesentem dum sera videt clareque tuetur
Lumen ut illius cunctis se flamma revelet
Gentibus Hebraeaeque ingens sit gloria plebis.” 37.
Hic iterum mirata parens, miratus Ioseph,
Artubus humanis praesens testantia Numen
Prodigia et populo coram, queis proditur

virtute virûm iucunda quod illis
Principis imperio penetrata fuisset Idume,
Perspicuum est. Sunt forte iidem, quorum ora fideli
Thariadae spectata, unum sub triplice quando
Flamen adoravit vultu, cum gloria prolis
Promissae effulsit, sterili ridente marita.
Horum unus fuerat, cui colluctatus Iacob
Victor erat; sumpto Azariae nec nomine ductor
Est alius, qui Tobiam Babylone reversum
Et

Surgere Flaminiae voluit pro robore portae.
Debita adhuc sponso latet: at fortasse sepultum
Marmor adhuc, Iosippe, tuum, semel eruet ardor
Romuleus lucique dabit, positurus honori,
Nutritor divine, tuo: nam gloria crescet
Maior adhuc Iosippe tibi, quod nomine praefers,
Filius accrescens: prodet lapis ille figuras
Forte novas sculptasque novus leget Oedipus ibes:
Hospitiique istis reddatur gratia saxis,

At quia vile mei pretium, neque iusta piandis
Poena foret noxis maternus sanguis, amori
Cedo lubens horae, quae te moriente salutis
Adveniet, cuius nocuum spes torquet Adamum.
Si ventura movet generis te gloria nostri,
Ah nate, ah, pretium sceleris depone tuosque
Sanguinis immenso numera pro foenore rivos.
Laeta tuae mortis fructum, sed maesta dolensque
Triste feram pretium: patiar crudele meisque

“Alma Dei soboles” inquit, “virtusque Tonantis,
Mortalis natura tibi quem suggerit, Heros
Caelestis, depone metum supremaque constans
Fata subi. Tibi quantus honor, quae copia laudis,
Gloria quae Patri adveniet, quae tristibus Orci
Exulibus ventura salus, quantum orbis habebit
Roboris exemplum? Caeli ventura sub auras
Posteritas tua fata canet caeloque beandus
Adami sanguis, dulcem te morte

inquit, “Limbo consurgite mentes,
Iam satis umbrarum est; et queis sine corpore vestrum
Cernere fas fuerat regem, modo carnis amictum
Exuviis, quae morte iacet prostrata, videte.
Par aliquos vestrum decorabit gloria, postquam
Membra prior vitae redeuntis imago resumam.
Tinctus Adame meo rubuit cui sanguine nuper
Culmine poenali vertex, longo ante sepultum
Tempore suscipies corpus donumque meretur

Corporibus donabo patres membrisque reponam.
Fecunde Isacide, fortis luctator Iacob,
Hoc luctae tibi munus erit; Iosippe, pudori
Ista tuo veniet merces: haec prima laboris
Servataeque ergo stirpi te gloria poscit.
Par erit Isaco, veniet par splendor Abeli.
Nec te docte meos, David, resonare triumphos,
Te nec Amoside vates, praeconia fati
Cui data clara mei; nec te, cui triplice Phoebo

Vera figura meae mortis, mercede beati
Corporis excludam. Par est tolerantia Iobi
Huic merito; Simeon mystes Solymaeus habebit
Munus idem; Tobiam isto dignabor honore.
Te quoque, Ioachime, decet par gloria, matris
Fortunatae meae genitor; nec te, Anna, tulissem
Corpore discretam, talis nisi laurea primam
Respiceret natam, sexus cui debita vestri
Palma prior carnique prior coniuncta beari

Tunc animata statim, ceu presso excita sopore
Membra reviviscunt: fato deperdita carnis
Integritas redit et plagas quas corpore toto
Impressit Iudaea furens, exclusit abactis
Plagarum pariter vitae nova gloria signis.
Vulnera quina tamen, summum complentia fatum,
Quae fecit maiora furor, superesse decori
Aeterno voluit: simul ut pro labe repensi
Extaret pretii nota; libertasque salusque

abituro in sidera caeno. 4.
Haec ubi momenti spatium portenta dedisset,
Divinus spelunca exit tumulumque relinquit
Messias, eademque fuit queis gloria, mentes
Corporibus nexas, maestae ad spectanda parentis
Ora vocat; primo certus relevare dolentem
Intuitu matrem pupillarumque madentes
A lacrymis revocare suis splendoribus orbes.

similis, cui victa decoram
Effigiem Libitina dedit lumenque iuventae
Perpetuum et laetos oculis afflavit honores. 7.
Agnovit sobolem genetrix (nil gloria vultum
Mutavit, sed perfecit: nam quae abdita mente,
In corpus mortale prius prodire negata
Lux fuit; expletis concessa emergere fatis,
Transiit in luteos artus), fuit utque precante

Caeterà ut aspexi mortales, forma beato
Est eadem vultu; nisi quod compluribus aucta
Dotibus aspiciam quae quondam corpora vidi.
Vosque mei nati reliqui salvete sodales
Exciti tumulo patres et gloria Iudae!”
Dixerat haec Virgo, prono quam vertice cuncti
Reginam summo Charitum splendore micantem,
Propitiique sibi matrem Victoris adorant.
Tum natus: “Tua me, genetrix, tua tristis imago

torqueat hostes.
Haec tua vis primumque tui regalis honoris
Auspicium; donec caeli terraeque potestas
Adveniat supparque meae lux aurea fronti.
Nunc vero domiti quo se mea latius Orci
Gloria diffundat vitaeque necisque statera
Quod mea sit, certis et mundum testibus istam
Docturis fundabo fidem: tamen ante serena
Quam Caeli convexa petam, te plura docebo.
Nunc tibi quod notum est, opus est

subito qua lumine doctus, eundem
Agnovi Dominumque meum regemque Deumque
Et scelerum veniam et sua mitti in regna petivi.
Venit utrumque mihi – pietas miranda! – tuique
En modo felicem reddit me gloria nati.
At quoniam me, Virgo, tuae iam prolis aperta
Forma docet, qua ceu speculo modo singula cerno,
Et quae scire mea refert contemplor; eidem
Notitiamque mei, genetrix pia, debeo fati.

Me tua quod tristi pietas revocabit ab Orco.
Gratus nunc venio et qualem tua magna potestas
Ferre valet, qui primus opem tantumque recepi
Auxilium (ah quale auxilium! cui tota beati,
Qua felix modo sum, se gloria debeat aevi)
A me prima huius veniat, volo, gratia doni.
Te mihi propitiam quod mors extremaque ligni
Hora dedit, tibi semper ego immortalia laudis
Dona feram totoque canam praeconia caelo.

celebrabit honor, seu turpis Idumen
Vastabit Scytha, seu veniens sua fana Gradivus
Ausonia flagrare dabit face; sanctior isti
Stabit honor saxo, decus et reverentia stabit
Barbaricosque inter vivet sua gloria fasces.” 11.
Hic caput attollit genetrix telaeque volumen
Pone iacere videt (nati quae membra superstes
Mortua velabat sindon) hanc versat

Ostia et exulibus sanctis a Patre paratas
Ostendam aeternas, replebo novo hospite sedes.
Te vero genetrix, ima tellure morari
Poscit adhuc genitor, donec tibi debita, maius
Surgat in augmentum reginae gloria, donec
Caelica mortalis consumet praemia virtus.
Tu praesens plebisque meae fideique satorum
Mater eris, Nati interpres, secura recentis,
Quod Cruce percussum, tu sis mea foederis Arca.

Excipient rutilisque ardebunt vertice linguis.
Interea vero tantorum ob acerba dolorum,
Te superare tui petiit quae terrea nati
Conditio, grates refero, sed maior Olympo,
Quò propero, tanti expectat te gloria facti.
Hic ego te, signata tui cum venerit hora
Excessus ipse excipiam augustoque locabo
In solio vultumque Patris regina videbis.
Unde autem spectare meos ad sidera possis

fili quò te Genitor tuaque ardua virtus
Aeternaeque vocant palmae. Tua praemia fili
Non moror: addo tuis, Victor divine, triumphis,
Maternos ancillae humilis laetosque pusilli
Pectoris affectus. I, Patris gloria, nate,
Et caeli clausos aditus portasque reclude.
Quod tua me vero, fili, Patrisque potestas
Mortalem servare velit, subiecta paternis
Imperiis, quidcumque meus praescripserit author,

Servitii crudele iugum, cervice reorum
Abstuleris, scelerum domitor Ditisque superbi
Victor (ab ignaro veniunt haec gaudia Iuda)
Semper honos nomenque tuum tutique deinceps
Servatae aeternum stabit tua gloria genti.
Cuius nunc ego, terrigenum divine Redemptor,
Auspicium leve, plus cunctis obstricta refundo.”
Filius audivit dicentem et vertice prono
Annuit effatis generosae matris, et ore

Donec missa volet: talis mortale trahebat
Exilium genetrix animumque gravantia talis
Vincula sustinuit, donec spectare dedissent
Terrea divinos reslouta vetantia vultus.
Interea aeterni crescat quo gloria Nati
Ardet inexpletùm, seu quos Synagoga premebat,
Hortari ad robur, seu quos vis aegra timoris
Impeteret, pressa mentis formidine stantem
Virtutem suadere, pios vitamque calebat

Asperat Aeolisque tumentia flatibus ora
Solvit hiems. Ver illud erat, sollemnia mortis
Festa triumphatae, cum sub iuga missus Averni
Maereret princeps perque annua sacra teneret
Victoris memores Messiae gloria gentes.
His Ephebi sacris mater sollemne peractis,
Aequoris Ionios meditans rate vincere fluctus,
Legit Ioannem socium pluresque relinqui
Nolentes, materna omnes quos traxerat oris

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report