Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: gloria Your search found 1513 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 506-540:506. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [Paragraph | Section] Neven Jovanović
cura, sicut facis, ut spiritu magis quam carne ualeas. Hoc enim Christi seruum
decet.
demonstraret.
Nos talia recolendo ad Saluatorem nostrum conuersi clamemus, eius in nos benignitatem
perpendentes et nostram lugentes ingratitudinem. Tu, Domine, pro nobis ligaris, nos te
quotidie offendimus. Tu pro nobis uerbera, sputa, probra pateris, nos pro tui nominis gloria
nullum suscipimus laborem, nullam pati possumus iniuriam. Si ieiunandum est, corporis
imbecillitatem excusamus. Si precationibus insistendum, longioris morę* tedio affecti
cessamus.** Si uigilandum, in capitis phrenesin nos casuros dicimus. Et dum corpori seruimus,
peregrinorum — in requiem non Iudeę gentis incredulę, sed alienigenorum,
qui in Christum crediderunt. Quibus dicitur: Iam non estis hospites et aduenę, sed estis
ciues sanctorum et domestici Dei. Hi sepulti sunt cum Christo et cum illo resurgunt in
gloria. Cuncta itaque, quę Iudei inimico in Christum animo faciunt, in nostrum uergit
commodum. Sanguinem illi comparant precio; cuius quidem sanguinis lauacro nostri mundantur
animi, ut ęterna *corr. ex etęrna beatitudine digni habeantur. Illos igitur ubique
quam referre gratiam possumus? Si cuncta, quę possidemus, in
pauperum usum distribuerimus, plus est uitam impendere quam opes erogare. Si uitam
impenderimus, non est tanti seruorum uita, quanti uita Domini. Mors tua nobis profuit ad
uitam. Mors autem nostra, si pro tui nominis gloria est suscepta, nihil tibi confert, qui
nullius rei indiges, sed nos tecum coniungit, dum pro inęstimabili** tuo beneficio, non
quantum debemus, sed quantum possumus, persoluere nitimur. At quoniam ne id quidem, quod
possumus, efficere satis curamus, quid aliud restat nisi
die homo factus est, sexta die Christus passus, ut pro homine passum
intelligas. Septima die requieuit Deus ab omni opere, quod patrarat. Septima die Christus
requieuit in sepulchro et resurrexit, ut et nos post pręsentium laborum finem cum Christo
resurrecturos speremus in gloria.
Quęstio
Porro de hora nascitur quęstio, quomodo Ioannes hic horam sextam memoret, cum Marcus
dicat: Erat hora tertia, quando crucifixerunt eum. Alii respondent, quod Marcus
attenderit horam,
sit, quomodo, qui animas saluat, non potest corpus suum
saluare, si uelit? Sed ille pius et misericors animarum magis quam corporum saluti consulebat,
cum se ultro morti offerret. Deus homo factus est, ut pro homine mori posset. Mori uoluit pro
nobis, ne nos pro nominis eius gloria mori timeamus.
Audiamus adhuc, quid isti stulti et imprudentes polliceantur. Se in eum credituros aiunt, si
de cruce descendat. Et credere noluerunt, cum de sepulchro uiuus surrexisset. Nunquid plus
erat descendere de cruce adhuc uiuum quam de morte ipsa se propria
Quanquam supplicium tuum, fili charissime, soluat
mundum a peccato, salus sit generis humani, genetrici tamen tuę graue est et importabile,
solicitudinis angorisque plenum. Grata est quidem futura hominum salus, nec ignoro, quia abs
te audiui, te propediem cum immortalitatis gloria surrecturum. Nihilominus hic pręsens
cruciatus tuus et mors tua super omnia mihi tristis est et acerba et tandiu dolenda, donec
exoptatus resurrectionis tuę me consoletur dies. Interim doloris impatiens quęrere compellor:
Quare diuinitas tua non aliam inuenit uiam, quę
fueras, quandoque despexisti. Ille in suo dorso flagella pertulit, tu tuum
spiritali labori subtractum mollibusque indutum in deliciis foues. Ille manibus pedibusque
uulneratis pectoreque lancea perfosso sanguinem effundere et pro tua salute mori uoluit, tu
pro eius nominis gloria non pecuniam egeno atque inopi effundis, non peccatis mortuos
suscitare poenitentię exhortatione studes, non mandatis eius pares, non monitis proficis, sed
delictis delicta cumulando in dies magis eum offendis et ad iracundiam prouocas. Quid hac
ingratitudine peius, quid
non cognouit eam: maritus tantum nomine fuit.
Ioannes uero Baptista de Zacharia et Elizabeth nascitur. Maria itaque ab angelo salutata de
Spiritu Sancto concepit et non uiolata uirginitate filium peperit, genitum in pręsepio
reclinauit. Illo nato angeli cantantes dixerunt: Gloria in excelsis Deo, et in terra pax
hominibus bonę uoluntatis. Et tunc quidem Iesus puer a pastoribus fuit adoratus, a
magis stella duce quęsitus, inuentus quoque et salutatus, myrrha, auro thureque donatus, in
templo deinde pręsentatus, a Symeone iusto susceptus
matre genitum conspiciunt, regem Israhel protestantur; non qualemcunque
regem (ad nullum enim alium sic uenisse referuntur), sed regem regum et dominum dominantium,
quem cęlo monstrante in terra Iudea natum esse didicerant. Audi, quid ipso nascente angeli
concinant: Gloria in excelsis Deo, et in terra pax hominibus bonę uoluntatis.
Bonę autem uoluntatis esse nequeunt, quicunque illum, qui summum bonum est, ignorant. Ipse
uero, qui pacem inter Deum et homines ponere ueniebat, tunc in carne nasci uoluit, cum sedatis
bellis totus fere
terra erat in humanitate nostra submissus et
humilis. A Virgine Matre oblatus est in templo. Ne igitur purum hominem putares, qui
offerebatur, eodem tempore — inquit — et in templo erat et in cęlo. Hanc sane rem pręuidens in
spiritu Aggeus propheta dixit: Magna erit gloria domus istius nouissimę plus quam primę,
dicit Dominus exercituum. Cum autem templum illud per Salomonem ędificatum multo
quidem opulentius magnificentiusquę fuisse constet quam hoc post reditum a Babylonica
seruitute reparatum, nequaquam uerum dixisse propheta
gentes
multę. Mons iste altissimus omnium illa petra est, illud fundamentum, super quo
ędificata domus Domini nullis aduersariorum concutitur procellis, et dum oppugnatur,
speciosior fit ex uictoria. Hoc testatur Aggeus propheta dicens: Implebo domum istam
gloria, dicit Dominus exercituum
... Magna erit gloria domus istius nouissimę plus quam primę...
et in loco isto dabo pacem, dicit Dominus exercituum. Maior est enim gloria
Ecclesię quam synagogę. In synagoga expectabatur Christus uenturus, in
est, illud fundamentum, super quo
ędificata domus Domini nullis aduersariorum concutitur procellis, et dum oppugnatur,
speciosior fit ex uictoria. Hoc testatur Aggeus propheta dicens: Implebo domum istam
gloria, dicit Dominus exercituum
... Magna erit gloria domus istius nouissimę plus quam primę...
et in loco isto dabo pacem, dicit Dominus exercituum. Maior est enim gloria
Ecclesię quam synagogę. In synagoga expectabatur Christus uenturus, in Ecclesiam uenit et ipse
fuit pax nostra et cum Deo
ex uictoria. Hoc testatur Aggeus propheta dicens: Implebo domum istam
gloria, dicit Dominus exercituum
... Magna erit gloria domus istius nouissimę plus quam primę...
et in loco isto dabo pacem, dicit Dominus exercituum. Maior est enim gloria
Ecclesię quam synagogę. In synagoga expectabatur Christus uenturus, in Ecclesiam uenit et ipse
fuit pax nostra et cum Deo reconciliatio, qui sua morte nobis donauit uitam placato Patre,
cuius iram merebamur pro peccato. De domo hac dicebat Propheta: Intrabimus in
iumentorum; id est, prudentium et simplicium in
Christo credentium. Absque muro, inquit. Neque enim muris* constat Ecclesia, sed
Euangelii ueritate et in Christo credentium fide. Ideo sequitur: Et ego ero illi, dicit
Dominus, murus ignis in circuitu, et gloria ero in medio eius. Murus ergo illi Dominus
est, ut tuta sit, ignis, ut charitate ferueat, gloria, ut ineffabili maiestatis uisione semper
exultet. Ipsa uero hoc idem se consecuturam confidens: Placebo — inquit —
coram Domino in regione
Neque enim muris* constat Ecclesia, sed
Euangelii ueritate et in Christo credentium fide. Ideo sequitur: Et ego ero illi, dicit
Dominus, murus ignis in circuitu, et gloria ero in medio eius. Murus ergo illi Dominus
est, ut tuta sit, ignis, ut charitate ferueat, gloria, ut ineffabili maiestatis uisione semper
exultet. Ipsa uero hoc idem se consecuturam confidens: Placebo — inquit —
coram Domino in regione uiuorum.
Pręsentis enim seculi regio non uiuorum est, sed mortuorum. Ad hanc autem uiuorum
filios,
cultores tuos tuosque famulos rapinis, captiuitate, seruitute cędibusque grassantur, qui
dicunt: Exinanite, exinanite in ea usque ad fundamentum. Da nobis in tribulatione
constantiam, ut saltem eos, qui nos armis superant, fide uincamus, ut pro tui nominis gloria
moriendo tecum in cęlesti regno uiuamus, cumque infidelium persecutionem passi fuerimus, tuę
tandem miserationis dono consolemur. Hactenus de Ecclesia. Nunc sequentia consyderemus.
In Mattheo, in Marco et in Luca legitur, quod Iesus assumpsit Petrum et Iacobum
autem apud Iudeos
interiectio obsecrantis est. Rursum hi dicunt: Osanna, quia repetitum uerbum
magis mouet. Quo autem locorum saluari cupiant, ostendunt addendo: in excelsis,
hoc est in cęlestibus, ubi uera salus credentium est et perennis gloria, non in terra, in qua
nihil stabile esse potest, nihil firmum. Dixerunt autem: Benedictus, qui uenit in nomine
Domini, quia ipse Iesus in nomine Patris fatebatur se uenisse. Has autem illorum
laudationes prędixerat psalmista ad Dominum dicens: Ex ore
usque ad mortem, mortem autem crucis. Propter quod et Deus exaltauit illum, et
donauit illi nomen, quod est super omne nomen, ui in nomine Iesu omne genu flectatur
cęlestium, terrestrium et infernorum, et omnis lingua confiteatur, quia Dominus noster Iesus
Christus in gloria est Dei Patris. Non credit hoc Iudeorum perfidia, sed tunc demum
confiteri cogentur, cum nihil omnino proderit confiteri ad inferos damnatis. Quanto igitur
satius eis foret nunc errorem suum agnoscere quam pro eo, quod agnoscere neglexerint, in
ęternum postea
uiuente uicturi sint. Vbi enim fuerit corpus, illic
congregabuntur et aquilę.
Horam uero resurrectionis eius prędixit psalmista dicens: Ad uesperum*** demorabitur
fletus, et ad matutinum lętitia. Patrem quoque olim dicentem sentimus: Exurge,
gloria mea, exurge psalterium et cythara. Et filium respondentem: Exurgam
diluculo. Exurge, gloria mea — hoc equidem cum eo conuenire reor, quod in Ioannis
Euangelio dicitur: Nunc clarificatus est Filius hominis, et Deus clarificatus est in eo.
eius prędixit psalmista dicens: Ad uesperum*** demorabitur
fletus, et ad matutinum lętitia. Patrem quoque olim dicentem sentimus: Exurge,
gloria mea, exurge psalterium et cythara. Et filium respondentem: Exurgam
diluculo. Exurge, gloria mea — hoc equidem cum eo conuenire reor, quod in Ioannis
Euangelio dicitur: Nunc clarificatus est Filius hominis, et Deus clarificatus est in eo.
Resurrectio enim Filii gloria fuit Dei Patris. Homines quippe resurgentis Christi
miraculo commoti crediderunt et
et cythara. Et filium respondentem: Exurgam
diluculo. Exurge, gloria mea — hoc equidem cum eo conuenire reor, quod in Ioannis
Euangelio dicitur: Nunc clarificatus est Filius hominis, et Deus clarificatus est in eo.
Resurrectio enim Filii gloria fuit Dei Patris. Homines quippe resurgentis Christi
miraculo commoti crediderunt et glorificauerunt Deum, et per apostolorum prędicationem clara
facta est in unitate substantię ueritas Trinitatis. Tunc etiam clarificabat Deum Dei Verbum,
cum dicta factaque ad Patrem
clarificabit eum in semetipso, et continuo clarificabit eum. Continuo enim
diuina factum est uirtute, ut, qui passus et sepultus fuerat, spoliato inferno morteque
deuicta exurgeret uiuus, sicut prędixerat, et appareret multis. Diximus, quare dictum sit:
Exurge, gloria mea. Dicamus etiam, cur additur: Exurge, psalterium et
cythara. Qui uerbum Patris est, idem profecto et *corr. ex quidam
**corr. ex Oseę
***corr. ex uesperam
Iesum esse angelorum dominum. Angelus nunciauit nasciturum, angeli
natum glorificauerunt. Angeli monitu Ioseph cum puero et Maria, matre*** eius, fugit in
Aegyptum. Angelus ad crucem eunti apparuit confortans eum. Angeli nuncii fuere resurrectionis,
comites ascensionis, nunc in gloria Patris considenti pręstant famulatum. Tanto enim ipse
maior factus est angelis — ut Apostolus ad Hebreos scribens testatur — quanto differentius prę
illis nomen hęreditauit. Cui enim dixit aliquando angelorum: Filius meus es tu; ego
hodie genui te? Et
Filius, quia et hominis factus est filius. Vt enim hominis esset filius, insigne
fuit bonitatis et misericordię. Quod autem idem sit Dei Filius, testimonium est cum Patre
ęqualitatis, cum Spiritu Sancto communicationis. Vna est trium maiestas, par uirtus, eadem
gloria. Et cum ita sit, merito quidem personę Filii angeli seruiunt, sancti se submittunt,
demones obediunt, cuncta imperanti parent.
Aspectus autem angeli refulgens atque coruscus cum niuei candoris indumento lętitię et
gaudii signum erat. Lętandum enim et exultandum
Diuina contemplanti
in Prouerbiis dicitur: Mel inuenisti; comede, quod sufficit tibi, ne forte satiatus
euomas illud. Et iterum: Sicut — inquit — qui mel multum comedit,
non est ei bonum, sic qui scrutator est maiestatis, opprimetur a gloria. Et in
Ecclesiaste: Non plus sapias quam necesse est, ne obstupescas. Quid autem
pręcipue cogitare debeamus, in Ecclesiastico discimus: Altiora te ne quęsieris —
inquit — sed quę pręcipit tibi Deus, illla
propter iniquitates nostras, attritus est
propter scelera nostra... Sicut ouis ad occisionem ducetur, et quasi agnus coram tondente se
obmutescet. Iterumque ait: Et erit sepulchrum eius gloriosum. Passus est
igitur Dominus noster in humilitate, surrexit in gloria. Vos illum expectatis; qui si in mille
et quigentorum annorum spacio non uenit, quando ueniet? Veniet autem iste, qui iuxta
prophetarum oracula et passus est, et sepultus est, et resurrexit, et in cęlum ascendit, et
iterum uenturus est, non ut iudicetur, sed ut iudicet.
mortuus
et sepultus. Data est enim mihi potestas in terra, ut cum corpore incorruptibili et immortali
resurgam; potestas in cęlo, ut cum eodem corpore super cęlum ascendam et hominem mihi Dei
uerbo unitum ad dexteram Patris collocem. Potestas ergo, quam semper habui in gloria
maiestatis, data est mihi in humilitate assumptę* humanitatis. Euntes ergo docete
— inquit — omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus
sancti. Hoc alios docete, quod a me didicistis. Instruentes autem de omnibus,
aut alicuius cęterorum. Deus autem dat illi corpus, sicut uult, et unicuique seminum
proprium corpus. Postremo de corporibus humanis loquens: Seminatur —
inquit — in corruptione, surget in incorruptione. Seminatur in ignobilitate, surget in
gloria. Seminatur in infirmitate, surget in uirtute. Seminatur corpus animale, surget corpus
spiritale. Corpus animale uocat Apostolus hoc, quod nunc corruptioni est obnoxium.
Fiet autem post resurrectionem spiritale, id est, simile spiritui, ne corrumpatur. Quam rem
ipse
in uictoria. Ac nequis tantę
uictorię ignoret autorem, Deo — inquit — gratias, qui dedit nobis uictoriam
per Dominum nostrum Iesum Christum. Quęris, quomodo mors absorpta est in uictoria?
Mors poena peccati erat, et Domino in gloria resurgente coepit esse transitus ad uitam omni
credenti.
Nunc uideamus, qualiter hac parta uictoria
Ascensio Domini
et mortis conditione superata Saluator noster cum homine assumpto ascenderit in cęlum
et ad
assumpto ascenderit in cęlum
et ad dexteram Dei sederit, quomodo Deus illum exaltarit donans ei nomen, quod est super omne
nomen, ut in nomine Iesu omne genu flectatur cęlestium, terrestrium et infernorum, et omnis
lingua confiteatur, quia Dominus noster Iesus Christus in gloria est Dei Patris.
Igitur de ascensione eius Marcus ita scribit: Assumptus est in cęlum, et sedet a
dextris Dei. Hoc idem paulo plenius refert Lucas in Euangelio, sed multo copiosius in
Actibus apostolorum. In Euangelio quidem sic: Eduxit autem eos
eius, et occursus eius usque ad summum eius. Quia egressus a Patre
uenit in mundum, ut mundus saluetur per eum. Igitur spoliato inferno et uasis diabolo
erreptis, quę** fuimus nos, triumphans rediit ad Patrem cum homine assumpto, ut, cum quo
uicit, cum ipso et regnet in gloria Dei Patris in ęternum.
Hoc futurum uidit Micheas propheta, qui, cum de populo per Christum saluando loqueretur,
ait: Ascendet enim pandens iter ante eos; diuident et transibunt portam. Porta
ista Christus est. Ego sum ostium — inquit
angustiatus et tribulatus, dum probris atque suppliciis afficeretur, iam
splendeat inclytus et gloriosus. Quasi diceret propheta: Quęnam est ista commutatio? Qui tam
excellens transitus de morte ad uitam, de terra ad cęlum, de ignominia ad gloriam? Sed qualis
aut quanta gloria ista? Lege uigesimumtertium psalmum, et audies angelos beatos, Christi
ascendentis comites, iam in ipso cęlestis regni aditu clamantes: Attollite portas,
principes, uestras, et eleuamini, portę ęternales, et introibit rex glorię. Audies et
principes ipsos
uoluerunt, nunquam careant
supplicio. Hoc futurum utriusque Scripturę autoritas testatur, omnes prophetę, omnes apostoli,
omnes diuinarum scriptores litterarum hoc idem astruunt et affirmant. Tunc demum manifesto
apparebit, quale imperium, quanta maiestas, quam grandis gloria eius sit, qui pro nobis
pependit in ligno et mori uoluit, ne nos morti succumberemus ęternę. Hac de re plura loqui non
est pręsentis propositi, cum pręsertim satis superque me de ipsa disseruisse sciam in fine
operis illius, in quod exempla coniecimus sanctorum.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.