Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: CAROL.* Your search found 1008 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1-100:1. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] episcopus Sciscianus, ubi beatus Quirinus martir quondam extitit presul.
2. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 19 | Paragraph | SubSect | Section] meniis fixe firmatam habemus, in qua vnius anni et semis victualia superfluunt, et secundario inquiramus fauoris presidium a nato fęlicis et pię memorię Kroli regis, scilicet a Ludouico, ipsius successore, ut nos non deserat a prolixo iam curriculo fideles sacrę coronę persistentes, cum idem Carolus rex specialem charitatis amorem in vrbem et homines generosos huius ciuitatis gesserit. Spes certitudinaliter in Deum et nostrum pastorem est tenenda. Pro nostris piis precibus facile prebebit assensum. Hec autem in conspectu vestro,
3. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 4 | Paragraph | SubSect | Section] Henricus
4. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 4 | Paragraph | SubSect | Section] Iacobo de Raduchis et domino Paulo de Georgiis, de confirmatione pacis inter dominum nostrum regem, Ianuenses et Venetos, quae confirmata fuit die 8. dicti mensis.
5. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 6 | Paragraph | SubSect | Section] reginarum praedictarum, ego fui.
1384.
6. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 17 | Paragraph | SubSect | Section] dominorum Tibaldi de Nassis et Thomasii de Petrizo, ac totius communitatis nostrae, interfui.
7. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 18 | Paragraph | SubSect | Section]
1394
8. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 22 | Paragraph | SubSect | Section] senior rector existens, cum supranominatis duobus primus fui, qui habui ipsam clavem.
1397
9. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 22 | Paragraph | SubSect | Section] rector existens, cum supranominatis duobus primus fui, qui habui ipsam clavem.
1397
10. Vitez od Sredne,... . Joannis de Hunyad virtus et... [page 82 | Paragraph | Section]
|
11. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
manet perennis.
1.50.32 Quodsi perpetuo legi recuses;
1.50.33 Multo simplicius nihil reponas.
51. IN CAROLUM
1.51.1 Carole, memet amas, verum mea carmina damnas,
1.51.2 Hoc saltem velles, tectius ut loquerer,
1.51.3 Parebo monitis, et flammea versibus addam;
12. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1.50.32 Quodsi perpetuo legi recuses;
1.50.33 Multo simplicius nihil reponas.
51. IN CAROLUM
1.51.1 Carole, memet amas, verum mea carmina damnas,
1.51.2 Hoc saltem velles, tectius ut loquerer,
1.51.3 Parebo monitis, et flammea versibus addam;
1.51.4 Insit visceribus menta
13. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
Te toto simul orbe confluentes
1.69.5 Accedunt populi, tua ut beata
1.69.6 Tingant arida corda disciplina.
70. IN CAROLUM
1.70.1 Antiquarius es, dicis mihi Carole; certe;
1.70.2 Sed peius multo est esse neotericum.
71. IN RUFUM
14. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
Accedunt populi, tua ut beata
1.69.6 Tingant arida corda disciplina.
70. IN CAROLUM
1.70.1 Antiquarius es, dicis mihi Carole; certe;
1.70.2 Sed peius multo est esse neotericum.
71. IN RUFUM
1.71.1 Ne scribam prohibes, et immerenti
15. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1.71.2 Lecturos mea peieras minores.
1.71.3 At nos et tua, Rufe, lectitamus.
72. IN CAROLUM
1.72.1 Carole, me laudas, verum mea carmina culpas,
1.72.2 Praecipis et saltem tectius illa loqui.
1.72.3 Parebo monitis et flammea versibus addam;
16. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1.71.2 Lecturos mea peieras minores.
1.71.3 At nos et tua, Rufe, lectitamus.
72. IN CAROLUM
1.72.1 Carole, me laudas, verum mea carmina culpas,
1.72.2 Praecipis et saltem tectius illa loqui.
1.72.3 Parebo monitis et flammea versibus addam;
1.72.4 Insit visceribus, menta
17. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1.130.3 Desine mentiri, iam desine dicere, demens,
1.130.4 Quae vix crediderit morio Musicius.
131. IN CAROLUM
1.131.1 Aureolos abs te peterem cum forte novenos,
1.131.2 Utebar multis, Carole, blanditiis,
1.131.3 Nec dominum, nec te regem appellare verebar,
18. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
crediderit morio Musicius.
131. IN CAROLUM
1.131.1 Aureolos abs te peterem cum forte novenos,
1.131.2 Utebar multis, Carole, blanditiis,
1.131.3 Nec dominum, nec te regem appellare verebar,
1.131.4 Tunc frugi et pulcher, doctus et acer eras.
1.131.5 Miraris quod te contra nunc, Carole,
19. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
multis, Carole, blanditiis,
1.131.3 Nec dominum, nec te regem appellare verebar,
1.131.4 Tunc frugi et pulcher, doctus et acer eras.
1.131.5 Miraris quod te contra nunc, Carole, culpo;
1.131.6 Non ego, sed tempus dixerat illa tibi.
132. IN PRISCAM
1.132.1 Quid tibi cum claudo, dicebam, Prisca,
20. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
interea nobis huc mitte, precamur,
1.239.6 Si iam forte tuas contigit ille manus.
1.240.1 Irrita si nostram non fallit opinio mentem,
1.240.2 Pegasei cultor, docte Carole, chori,
1.240.3 Hisce tibi verbis me conciliare solebas,
21. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1.240.1 Irrita si nostram non fallit opinio mentem,
1.240.2 Pegasei cultor, docte Carole, chori,
1.240.3 Hisce tibi verbis me conciliare solebas,
1.240.4 Cum novus inter nos incipiebat amor:
1.240.5 Si quid opus fuerit, si quid tibi forte iubebit,
22. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
quodcumque voles, quodcumque rogabis
1.240.10 Et dabitur precibus nulla repulsa tuis.
1.240.11 Iusta tibi dignas persolvant numina grates;
1.240.12 Nil peto, nil abs te, care Carole, rogo,
1.240.13 Hoc praeter, labris ne figas oscula nostris;
1.240.14 Cuncta dabis certe, si minus illa dabis.
1.240.15 Quippe tibi tetri putet malus halitus oris,
23. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph | Section]
et privatae quaecunque repertae sunt integris signis
proconsuli tradite sunt, indices suorum consiliorum. Circiter
24. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph | Section]
non amplius
25. Jan Panonije. Oratio legatorum Matthiae regis ad... [Paragraph | Section]
eius mox propositum implevit Andreas; qui superatis Saracenis, et adorato Christi sepulcro, non alia hostium praeda, quam Sanctorum reliquiis onustus, in patriam revertit. Deficiente postmodum regio semine, ab Apostolica Sede principem sibi Ungaria postulavit, et accepit clarissimum Siciliae regem Carolum,
26. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section]
munitiones superare statuit, aliqua graui iactura hostem afficere cupiens. Quapropter praefectos nauium ad se uocat, quibus consilium suum aperit, tum uti naues paratas et instructas habeant iubet. Dum imperator in his occupatus est, uenerunt ad eum duo oratores missi a
27. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section]
28. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section]
esse, a quo
29. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section]
Coriolani Cepionis Petri Mocenici imperatoris gestorum liber tertius
Itaque ad reginam accedens, se ab imperatore
missum esse dicit, uti nuntiaret, quoniam imperator audiuerit
uirgines.
Egea proconsule apud Patras: Andreas apostolus.
Pascasio, pręside Alexandrię: Lucia uirgo.
Vuandali et Gotthi: Thomas apostolus.
Iudei: Stephanus protomartyr.
Martiano: Marinus puer. Ioannes apostolus.
Lotario, Lodouico, Carolo: Sabinianus et [Paternianus] Potentianus et Alanus,
episcopi. De LXX discipulis.
Licinio: Argeus et Marcessus et Marcellinus fratres. Theogenes. Hernia, eius
filia, uirgo. XL martyres. Ianuarius et Pelagia. Theodorus.
Aspasius prętor: Amos. Emerentiana.
Faustina regina.
Porphirius cum CC militibus. Catherina uirgo. Marcellus papa.
Maximiano, Diocletiani filio: Arthemia uirgo. Alexander. Crescentianus. Petrus, Alexandrinus
episcopus.
Claudio Secundo: Dionysius papa. Felix Primus papa. Lotario et Lodouico et
Carolo imperantibus: Sabinianus et Pontianus et Alanus episcopi cum LXX discipulis.
Licinio: Argeus et Marcellus et Marcellinus fratres. Theogenes. Heryna uirgo. Ianuarius et
Pelagia. Theodorus.
Marco Antonio et Lucio Aurelio: Germanicus.
Aspasio prętore:
nugis non abstinet et calculis in littore ludit; probae
etiam matronae catos et catellos amant et cum illis in sinu
lusitant. Hoc idem meis Musis licuit facere cum muricipe. Quid non?
Lacessiuit illas Carolus Slani praefectus, nescio quocum felle
nugari passus, dum fellem ex cato, quasi figulus ex amphora urceum
facit. Sed stultus ego, qui fellem rideo, cum meus catus multo magis
ridendus sit!
quam dicendum puto. Sed ut nihil aliud pro uero affirmare ausim,
neminem tamen ętas nostra ex iis, qui eliguntur, uidit recusantem. Antehac
autem et Quintus Cęlestinus, cum menses sex rexisset Ecclesiam,
pontificatum, quem Caroli regis solicitationibus agitatus acceperat, tam
libenter deposuit, quam inuitus gerebat. Hinc primum degenerantis curię
signum apparuit, quoniam tantę integritatis uir a nemine, ne id faceret,
interpellatus est aut, cum
pedicas, per quas a uinculis expediri licuit peccatorum
gratanterque exclamare: Dirupisti, Domine, uincula mea; tibi sacrificabo
hostiam laudis.
Arnulphus quoque, Lotharingię dynastes, Caroli Magni imperatoris auus, cum
relicto dominatu Christo in solitudine seruiret, annulum suum in fluuium
Mosellam iactauerat, tunc se pro delictis Deo satisfecisse crediturus, cum
ille repertus sibi redderetur. Postea
sua luxisset in uigiliis, ieiuniis,
obsecrationibus, decessit securus. Et cuius ope uitę terminum protelauerat,
eius et manibus sepultus in Domino quieuit.
Egidius, Arelatensis abbas, dum missam celebrans pro quodam regis Caroli
delicto, quod nulli confiteri ausus fuerat, precaretur, schedulam super
altari reperit, in qua reuelabatur peccatum et abbatis merito uenia
concedebatur regi, si modo ille se peccasse doluisset. Hinc patet, quantum
graduque Pollux,
terminans
intellectum humanum in omni scientia
te intactus nunc Policarpus eat
obiecto Naresium efficit sinum,
cuius os Phariam, seu, ut nunc dicitur, Lesinam excipit insulam; qua austrum
spectat, ei Melyte et Corcyra Nigra adiacent.
Quin etiam eadem fere tempestate Lodouicum Hungarorum regem, Caroli filium, eum
qui cum Venetis bellum gessit, amicitiam cum Rhacusanis instituisse comperio.
Etenim quum Ludouicus rex ex quibusdam maritimae Dalmatiae urbibus Venetos
expulisset, Rhacusanos liberos et suis legibus in perpetua tamen
Hungaris uidebatur eum regem habere atque illi subici, cuius patrem
duce Matthia nuper haud magno deuictum negotio ludibrio habuissent, quemque per se
etiam, regno Hungariae hostibus undique exposito, haud idoneum censerent. Sane
occurrebat animis Maximilianum post soceri sui Caroli, Belgarum ducis, mortem, quem
satis constat nunquam bello Francorum regi cessisse, bonam Belgicae Galliae partem,
quae sub ipsius Caroli imperio fuerat, parui spatio temporis ac ferme sine certamine
amisisse, neque unquam cum praefectis Francorum
quemque per se
etiam, regno Hungariae hostibus undique exposito, haud idoneum censerent. Sane
occurrebat animis Maximilianum post soceri sui Caroli, Belgarum ducis, mortem, quem
satis constat nunquam bello Francorum regi cessisse, bonam Belgicae Galliae partem,
quae sub ipsius Caroli imperio fuerat, parui spatio temporis ac ferme sine certamine
amisisse, neque unquam cum praefectis Francorum regis parem in acie fuisse.
negotia, in fraudem Hungarorum incidisse, quo omni
ex parte patris eius Ferdinandi domus corrueret. Ab hac autem familia regnum
Neapolitanum per idem tempus transactum, primo a Gallis, deinde ab Hispanis occupatum, mox in Ostriciam gentem iure affinitatis concessit. Nempe Carolus Augustus,
Maximiliani Augusti ex filio nepos, in regnum Hispanum Neapolitanumque Ferrando
auo materno successit. Et quoniam eo uentum est ubi opportune narrari potest, quo ritu
Hungari suis regibus sceptra tribuere consueuerunt, id paucis absoluendum putaui.
excipit insulam, qua austrum
spectat, ei Melyte et Corcyra Nigra adiacent.
Quin etiam eadem fere tempestate Lodouicum Hungarorum regem, Caroli filium,
eum qui cum Venetis bellum gessit, amicitiam cum Rhacusanis instaurasse
comperio. Etenim cum Ludouicus rex ex quibusdam maritimae Dalmatiae urbibus
Venetos expulisset, quingentos duntaxat aureos annui census
Bazethis frater,
ueneno necatus interierat. Quem Rhodiorum equitum princeps,
solemne est, sed etiam perfidia atque humano sanguine sacerdotia apud Christianos
parari, si Christiani appellandi sunt qui nihil praeter nomen habent Christianorum.
Mortuo Innocentio Alexander Sextus, pontificatum pecunia adeptus, Gemium
in Caroli Octaui, Francorum regis, tunc Neapolitanum regnum petentis, coactus, ut
supra dictum est, permisit potestatem, dato ei prius ueneno haud quidem praesentaneo,
sed quod ad occultandam facinoris inuidiam aliquot diebus mortem protraheret. Ferunt
autem hunc pontificem adeo deplorata
incumbit, eoque magis, quod ad custodiam regni sui pertinere arbitrabatur maritimam
oram suis obtineri praesidiis, ne aliquando ea loca ad se oppugnandum hostibus aditum
praeberent. Valde enim eum propter Italiae propinquitatem perterruerat Gallorum in
regnum Neapolitanum duce Carolo Octauo aduentus, quum praesertim eum haud lateret Christianis, qui in eius ditione essent (est autem horum maxima per uniuersum regnum multitudo) non animum, sed ducem ad defectionem deesse.
Habebant autem in potestate
remis aguntur,
grossas uulgo uocant, armis militibusque instructas cum onerariis sexaginta adiungunt,
Methonemque ad Crimanum proficisci iubent. Nec confisi hoc nauium ad hostem
terrendum numero, a Lodouico Aurelianensi in locum demortui Caroli Octaui
Francorum regis suffecto, cum quo amicitiam, ut dictum est, nuper contraxerant,
precibus impetrant, ut illas circiter duodecim turritas naueis, cum quatuor triremibus ad
Crimanum auxilio mitteret, quas sane Massiliae et in caeteris Narbonensis prouinciae
locis
neque animus, neque uires, sed author ad sese a tyrannide liberandum deest. Per te igitur stat, pater, quin in libertatem uindicemur, et dignitas
nostra magna cum gloria tua nobis restituatur.
regnum, ut euenit, fuga deserturum.
Huic furori aliud insuper facinus, et periculo et scelere par addidit Alfonsus: nam quum
ad capienda regni insignia pontificis Romani indigeret auctoritate ― est enim regnum
Neapolitanum, ut etiam bona pars reliquae Italiae, antiquo Caroli Magni instituto, quod
luxus et insolentiae sacerdotalis maximum est fomentum, pontifici Romano tributarium,
nec sine eius interposita auctoritate rex ibi creari solet ― tanta peruicacia in pontificem
Alexandrum Sextum usus est, ut ille iniuriae impatiens Carolum Octauum, Francorum
regem,
pars reliquae Italiae, antiquo Caroli Magni instituto, quod
luxus et insolentiae sacerdotalis maximum est fomentum, pontifici Romano tributarium,
nec sine eius interposita auctoritate rex ibi creari solet ― tanta peruicacia in pontificem
Alexandrum Sextum usus est, ut ille iniuriae impatiens Carolum Octauum, Francorum
regem, id ualde cupientem, ad occupandum Neapolitanum regnum per literas adhortatus sit.
Quum igitur Lodouicus Sforcia, cuius in Italia id temporis ob ingenii calliditatem longe maxima erat auctoritas, percepisset Alfonsum
praelium profectione. Qui quidem, quod satis constat, tum
ne coeptum interrumperet iter, tum fame, ut dictum est, urgente, coniectos in fugam
hostes nequaquam est persecutus.
admotis stimulis, milites ad uirtutem impelli soleant, quo rursus
absente, perinde ac amoto teste ac speculatore uirtutis atque ignauiae, nemo pericula
libenter subit, atque eo minus, quia ex rebus bene gestis solum fere regem decus et gloria manet.
Carolus amisso Neapolitano regno, quod sane, ut dictum est, non tam armis quam
uoluntaria incolarum deditione occupauerat, suisque ex tota Italia pulsis, secundam in
Italos, Venetos imprimis, decernit expeditionem, quam dum maximo conatu parat,
neruorum resolutione, quem morbum Graeca
coniugium non nisi morte alterius dirimitur.
Ferunt autem Aureliensem hoc consilio tantum facinus Alexandro Sexto Romano
pontifice annuente admisisse, ne scilicet a Francorum regno Armoricae ciuitates, quas
gentes nunc Brithones uocant, ad imperium et ius Annae, uxoris Caroli, spectantes deficerent, si illa alium uirum sibi matrimonio adiungeret. Haec enim mulier nulla in domo
paterna uirili sobole superstite Brithonum regionem hereditario iure obtinebat. Nec
mirum si tales nuptiae ab Alexandro Sexto Romano pontifice permissae sunt, quum et
ipse
designauit, ementitus non ex se genitum esse, sed ex uiro,
cuius uxorem, quod satis constat, ipse adulterauerat. Qui ut magnis sceleribus rudimentum poneret, Gemium, Mehmethis Turcarum regis filium, iussu parentis, ut fama obtinuit, ueneno sustulit, dum una cum Turca quasi obses a patre datus Carolum Octauum,
Francorum regem, regnum Neapolitanum, ut supra demonstrauimus, petentem, inuitus
sequitur.
Ab hac immanitate facinora sua incipiens cum fratris uxore consuetudinem habuit.
Quae res quum fratri natu maximo, Candiensium duci, querela ipsius, qui iniuria afficiebatur,
Luithprando Longobardorum rege Ecclesiam Romanam bello uastante, eo maxime tempore, quo ipse Leo urbem Constantinopolitanam aegre a Saracenis
tutabatur, nec sese, nedum Italiam defendere poterat, licet mox, quum centum annos
Romani nomen Imperii Franci obtinuissent, deficiente Caroli Magni genere in Lodouico,
Lotharii filio, id ius in Germanos Leo Octauus, Romanus pontifex, contulerit. Quo quidem Germani nunc quoque utuntur, paruo admodum Christianae reipublicae emolumento, quandoquidem nusquam Christiani nominis hostibus proximi sint, tametsi ea
gens
nunc consulite. Quum autem status Italiae tranquilior
fuerit, Hispanique ac Galli, quod propediem futurum est, inter se foedus inierint, curae
nobis res Hungarica erit.
Porro id temporis Romanus pontifex iusti exercitus auxilia aere suo conducta et
Caroli Augusti copiis iungenda in Circumpadanam Italiam miserat, eo consilio, ut Galli,
qui tunc Mediolanum tenebant, ex Italia eicerentur, filiusque Lodouici Mauri Sfortiae in
auitum regnum restitueretur. Nam et Augustus, eundem belli titulum praetendens, aequum censebat pulso inde Gallo Sfortiam
eos
adoriretur.
Quamquam plaerique Hungarorum suam culpam, ut fit, in alios transferentes crimen
amissi Tauruni in Venetos, falso, ut ego sentio, coniciunt, quos suspicantur Salomoni
persuasisse, ut Taurunum oppugnaret, ne Hungari et Boëmi bello in se ipsos auerso
Carolo Augusto, eidemque Hispaniarum regi, adiungi possent, dum is aduersus Gallos
in Circumpadana Italia per duces suos bellum gerit, admonendo Turcam et affinitatis
inter Hungarorum regem et Caesarem contractae, et docendo nimiam Augusti potentiam
e re haudquaquam esse Turcaica,
suffragio suo externo
adesse quam suae gentis competitorem in fastigio sibi negato conspicere. Tanta plane uis
inuidiae est, qua naturae uitio animus humanus multo uehementius in ciuem quam in
externum accenditur. Quamquam in hoc pontifice designando quidam cardinalium
Carolo Augusto gratificari uoluerunt, quippe satis creditur Romanum imperatorem
intentiore cura operam dedisse, ut Hadrianus Romanus pontifex crearetur: erat enim ei
charissimus amicorum.
Porro hic uir in Morinis humili genere, utpote patre opifice natus est. Qui quum et
moribus
cura operam dedisse, ut Hadrianus Romanus pontifex crearetur: erat enim ei
charissimus amicorum.
Porro hic uir in Morinis humili genere, utpote patre opifice natus est. Qui quum et
moribus optimis esset praeditus, et sacris literis satis docte esset eruditus, admotus est
pueritiae Caroli regendae simulque literis erudiendae, atque ut educator ac praeceptor
in Hispaniam ductus. Carolo mox imperatore Romano designato atque in Germaniam
profecto regendis Hispaniis praepositus prouinciam sibi commissam integerrime administrauit. Quam ob rem haud secus quam pater a Caesare
Porro hic uir in Morinis humili genere, utpote patre opifice natus est. Qui quum et
moribus optimis esset praeditus, et sacris literis satis docte esset eruditus, admotus est
pueritiae Caroli regendae simulque literis erudiendae, atque ut educator ac praeceptor
in Hispaniam ductus. Carolo mox imperatore Romano designato atque in Germaniam
profecto regendis Hispaniis praepositus prouinciam sibi commissam integerrime administrauit. Quam ob rem haud secus quam pater a Caesare diligebatur. Sed de his alias.
Balys
Qui quotiens ueteres poterit perquirere uates
cognomento Flauium
Nomina imperatorum ex Slauis: Claudius, Quintilius, Probus, Carus, Carinus, Numerianus, Dioclitianus, Maximianus, Maxentius, Decii duo, Iouinianus, Valentiniani duo, Valens, Gratianus, Valentinus, Galerius, Aurelianus, Licinius, Alexander, Maximini tres; Carolus, Sigismundus, Vinceslaus.
eiusque fratrem Quintilium Probumque ac Carum (testibus Onesimo ac Cerylliano) (quemadmodum Flauius Vopiscus refert)
(112)
et Platina referunt,
Pontificatus nostri Anno III.
AD SANCTISSIMVM D. N. CLAEMENTEM VII. PONT. MAX. et ad Imperatorem electum
inuictissimumque Carolum Aug. Praefatio. Iacobi Boni Racusaei.
cui laus et gloria soli
Exercitus Caesaris indignitas. Quid ullo seculo accidit indignius, quam quod ille ipse exercitus, qui a Caesare in Italia ad salutem omnium bonorum, ad custodiendam urbem, Imperii arcem, collocatus erat, illi ipsi urbi nefariam uim, contra optimi Carolus 5. Principis Caroli uoluntatem, contra disciplinae militaris leges, contra auspicia, contra maiorum exempla, intulit. Est enim liberandus culpa Caesar, qui etiamsi iustis de causis Romano Pontifici irascitur, tamen hoc exitu uictoriae minime delectatur. Neque enim obscurum est, eum
Caesaris indignitas. Quid ullo seculo accidit indignius, quam quod ille ipse exercitus, qui a Caesare in Italia ad salutem omnium bonorum, ad custodiendam urbem, Imperii arcem, collocatus erat, illi ipsi urbi nefariam uim, contra optimi Carolus 5. Principis Caroli uoluntatem, contra disciplinae militaris leges, contra auspicia, contra maiorum exempla, intulit. Est enim liberandus culpa Caesar, qui etiamsi iustis de causis Romano Pontifici irascitur, tamen hoc exitu uictoriae minime delectatur. Neque enim obscurum est, eum natura ad clementiam
uelut ad patriam defendendam huc summa uirtute accurrerint, quia in huius unius urbis periculo periclitari omnium gentium salutem existimabant. Huc adde, quod nullius regiae familiae, si quis omnes numeret, plura clementer aut pie facta recenseri possunt, quam Austriacae. Caroli 5. clementia. Et maiorum suorum adeo non dissimilis est Carolus, ut quantum omnes Imperii magnitudine antecedit, tantum etiam uincat clementia. Quod enim in illa historia factum clementius legitur, quam quod inimicissimum Regem, a quo bellum contra ius gentium motum erat, captum in
in huius unius urbis periculo periclitari omnium gentium salutem existimabant. Huc adde, quod nullius regiae familiae, si quis omnes numeret, plura clementer aut pie facta recenseri possunt, quam Austriacae. Caroli 5. clementia. Et maiorum suorum adeo non dissimilis est Carolus, ut quantum omnes Imperii magnitudine antecedit, tantum etiam uincat clementia. Quod enim in illa historia factum clementius legitur, quam quod inimicissimum Regem, a quo bellum contra ius gentium motum erat, captum in acie, non modo dimisit incolumem, sed etiam deuictum affinitate, in
ad urbem: Nam legatus Romanus contra ius gentium in acie pugnauerat. Isti latrones nihil causantur aliud, quam pecuniam non esse datam, quam flagitarunt. Non igitur tentata urbs est, quia Gallis et Venetis esset alieno animo erga Caesarem, quia Gallis et Venetis esset aequior. Nihil in gratiam Caroli susceptum est. Auaritia et amplissimae praedae spes perpulerunt, ut transgressi Apenninum, maximis itineribus summa celeritate confectis ad urbem properarint. Nec dierum aliquot inedia, nec hostis a tergo, et a lateribus remoratus est iter, sic accenderat omnium animos
capta Vincentia, Maximilianus in uindicanda auaritia acerrimus, quidam iniussu suo in aliquot ciuium aedes praedandi causa impetum fecissent, statim totam illam cohortem oppressit, et plures ducentis securi percuti iussit: Vt eo exemplo ostenderet, non omnia uictoribus in uictos licere. Habes Carole Caesar auitum exemplum, quid de exercitu iudicare te oporteat, qui auaritia corruptus, omnia diuina atque humana iura uiolauit. Et haud scio an noceat nostris hominibus contagio Hispanorum: hos, ut uereor, nouae disciplinae magistros habent. Ab his tanquam lanistis auariciam
posteros hic dies multo uerius Alliensis uideatur illi urbi fuisse, quam ullus alius: Neque enim facile se ex tanta calamitate urbs recreabit.
Ac uidete quantum distet ab exemplis ueterum Germanorum huius exercitus facinus. Germanorum ueterum exempla. Carolus primus, depulsis ab urbe Longobardis, a uastitate urbem atque Italiam prohibuit. Ottho primus liberauit eam Berengarii tyrannide. Et ut multa omittam, fortissimus ac sapientissimus Princeps, auus, Carole, tuus Maximilianus, quanto consilio Gallum ducentem Maximum ac fortissimum exercitum ad
Germanorum huius exercitus facinus. Germanorum ueterum exempla. Carolus primus, depulsis ab urbe Longobardis, a uastitate urbem atque Italiam prohibuit. Ottho primus liberauit eam Berengarii tyrannide. Et ut multa omittam, fortissimus ac sapientissimus Princeps, auus, Carole, tuus Maximilianus, quanto consilio Gallum ducentem Maximum ac fortissimum exercitum ad urbem, irritatum atque accensum odio Iulii Pontificis, inde usque a Rauenna, ubi maxima pugna exercitum Pontificium uicerat, atque fugauerat, ad ultimam Galliae oram, in Belgicum retraxit, ne qua clade
nihil novi est, nisi quod iste potentissimus
Imperator circumcidit tres liberos
et thezaurariatu, que prius etiam a sua Majestate habuerat; modo ipse
dominus Aloisius missus est a Majestate regia Constantinopolim ad imperatorem Turchorum in
certis negotiis regni et regie Majestatis. Inducie tractantur nunc inter nostros et
Germanos cum capitaneo Caroli imperatoris, Vilelmo videlicet Rogendorff, qui non solum
capitaneus est regis Ferdinandi, sed et intimus consiliarius ipsius Caroli imperatoris.
Hic erat dux et caput exercitus, qui Majestatem regiam obsidebat. Hoc etiam ea causa volui
ad Vestram dominationem
ad imperatorem Turchorum in
certis negotiis regni et regie Majestatis. Inducie tractantur nunc inter nostros et
Germanos cum capitaneo Caroli imperatoris, Vilelmo videlicet Rogendorff, qui non solum
capitaneus est regis Ferdinandi, sed et intimus consiliarius ipsius Caroli imperatoris.
Hic erat dux et caput exercitus, qui Majestatem regiam obsidebat. Hoc etiam ea causa volui
ad Vestram dominationem perscribere, ut serenissimo Principi et domino domino duci
Venetiarum, domino nostro gratioso, Vestra dominatio ostendere velit, et
1529.
Segr. Stato, Principi, 13, f. 55r–57v. Copia.
De statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici secundi usque ad presens tempus, ad finem
anni 1529.
Uladislao defuncto Ludovicus filius successit ad huc impubes, qui ducta in uxorem Maria, Caroli
caesaris et Ferdinandi tunc Austriae archiducis sorore annum agens vigesimum primum superioribus
annis in bello contra Turcarum imperatorem Solimanum mortem obiit. Post cuius obitum magna principum
Hungaricorum parte in illo funesto bello absumpta Stephano de Bathor palatino comite per
Non est opus me de statu horum regnorum multa ad Vestram Sanctitatem scribere,
cum omnia ex dominis Casaliis sit acceptura. Duae erant potissimum res in tota
republica Christiana difficiliores, pro quibus etiam excellentissimus Carolus
imperator testatus est se in publico Germaniae conventu Augustensi in Germaniam
venisse: nostrae res Hungaricę et dogma Lutheranum. Res nostrae ad quem statum
sint deductae, Vestra Sanctitas, ut dixi, intelliget ex dominis
Maiestati ] Maiestati Tuę Fe quadrarint, comprobandi esset potestas.
die XVI Junii
Damianus Benessa Benessa] sequitur transcr. epist. ad Carolum imperatorem
a nobis qua dando, qua pollicendo, nonnihil etiam terrendo ampullosioribus apparatibus nostris, si modo tanta bellua exiguitate nostra terreri possit. Quod si quid insequenti molietur contra nos novi, aut etiam si non, speramus nos Pauli
Autore Bartholomaeo Gyurgieuits, peregrino Hierosolymitano,
qui per duos menses cathena collo uinctus,
saepe uenundatus, XIII. annos apud
eosdem seruitutem seruiens, omnia
experientia uidit et didicit.
Cum gratia et Priuilegio Caesareo, ad
biennium, sub poena. C.
mater coram sua pignora cernens
ad manum uenire non audent.
Vulnera stantibus non ingerunt, nisi eminus. Quod si iam Veneti et Lusitani nauales suas copias conferant, Angli, Poloni, caeterique principes militem subministrent, praesertim tali Caesare rerum gubernacula tenente, non diutius obsisteret Solymannus Carolo, quam Darius Alexandro, Xerxes Themistocli, Antiochus Iudae Machabaeo. Ita sentiunt omnes captiui Christiani. Idem ego tredecim annorum experientia didici, in fugientem scilicet Turcam fortissimum, aduersus inuadentem fugacissimum esse. Turca igitur cum natura sit fugitiuus, oppugnandus
Princeps venerari, et in summo honore habere, imprimis Reuerendissimum Heroem Dominum Christophorum Madrucium sacrosanctae Romanae Curiae Cardinalem Episcopumque Tridentinum, virum animi magnitudine, fide, sapientia praestantissimum, Ferdinandi regis Hungariae, Bohemiae, etc. et Caroli Romanorum Imperatoris amicum fidelissimum, qui nuper post cladem Carinai acceptam cum tota Lombardia in periculum venisset, ne in ditionem Gallorum recideret, fratre cum subitario milite misso suis opibus et viribus rem illic nutabundam sustentauit. Dominum item Granuellanum intimum Caesaris
an foelicitatem magis mireris in tractandis negocijs, in dubio est. Omittam quoque omnes electores Romani Imperij, Satrapas, Consiliarios, et summi
Caesarum inclyta proles: tum quia miserias Christianorum, et illas intolerandas calamitates sub imperio Turcarum et inspexi, et expertus sum: tum quia omnes de te eam spem, ominaque concipiunt, quod existimant te et Maximiliani proaui tui mores, patris item Ferdinandi, et Caroli Caesaris patrui tui relaturum: quae expectatio hominum maxime confirmatur, dum quotidie virtutes tuae istius excellentissimae indolis aspiciunt. Nobis igitur omnipotens Deus exorandus est, vt spem expectationemque tui, quam ipse non frustraris, fouere suo numine, et maturare velit, quo
est. Postea vero ad Sigismundum regem Poloniae cum justa legatione est prosectus. Ter in Boznam ad Husztrephum, et Mechmetum Michaelem ejus provinciae praesides. Ad Venetos duce tunc eorum Andrea Gritto bis, semel ad Clementem Septimum ejus nominis pontificem maximum anno Domini 1531. secundo post Caroli V. imperatoris coronationem.
Reversus ex urbe denuo ad Sigismundum regem ter est missus, post has Polonicas legationes alia Romae perfunctus ad Paulum tertium pontificem, ad Franciscum Galliae regem cum mandatis prosectus est. Inde statim ad Henricum VIII. regem
auxisti regnum meum.
MAGUS, volunt aliqui esse vocem Persicam, et significare sacerdotes, et alioqui eruditos: sicut Graeci suos Philosophos et Sophistas, et Galli suos Druidas habuerunt. Dicti vero sunt Druidae a Drutin, quod Deum significat veteribus Germanis, etiam tempore Caroli magni: ut ex versione Evangelistarum apparet. Quia et nunc hoc epitheton multum Deo Germani tribuunt, Treuvuer Gott. Quare Druidae idem sonat ac Divini, aut ministri Dei. Aliae enim Gentes aliis nominibus suos doctos nominarunt. Posset forte videri vox illis ab Hebraea origine
versantur perpetuo colloquendo, legendo, scribendo, et subinde peritos percunctando.
5 Vetustus sermo recentioribus obscurus est. Romani linteos libros et annales Pontificum vix intelligebant, teste Horatio, cum adhuc eadem lingua esset. Sic Germani nunc non intelligunt ea quae tempore Caroli Magni scripta sunt, cum quidem eadem sint vocabula, ut videre est in Otfridi Evangeliorum versione. Tota omnino illa vetustissima ratio dicendi, atque adeo etiam vivendi, est recentioribus et obscura et difficilis.
Quare plerunque in descriptionibus primo loco ponitur Iehova, postea alia: ut, Iehova Deus Abraam, Isaac et Iacob mihi conspectus est, sicut in nominibus Servatoris primum ponitur nome Iesus: ut, Iesus Christus, filius David. Dominus, etc. perinde plane ac praesenti more dicitur, Carolus Imperator Rom. et Rex Hispan. etc. Quam naturam illius nominis et descriptionum divinarum, obscurant versiones, dum pro illo nomine proprio ponunt appellativum Dominus: eoque inepte sonat, cum nonnunquam bis repetitur Dominus Dominus. sed Germanica recte id commodi adhibuit, ut
a fabis, cicere, pisis, lente, caesarie, et similibus rebus.
Exempla porro eorum quae dixi haec sint: A statu conditioneque rerum praesentium nominantur quidam Prophetarum filii, ut Seria sub, Hasbaz. A proprietate rei, Heva, Habel, Edom. Ab officio Iesus. Tale est Germanico hebraeum Carolus, ab invocatione Dei Carael: quia homo revera debet esse invocator aut cultor Dei, quod est eius proprium munus aut opus. A casu qui acciderit: ut duo filii Loth, Moab, et Ammon, Isaac, et plures filii Iacob, Israel, Moses. Admonitoria sunt Iesaias, ut cogitet de salute Dei: Ieremias, ut
Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].
Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1445], Joannis de Hunyad virtus et character militaris, una rei praelio ad Varnam gestae series, sinistri exitus causae ac subsidiorum petitio, versio electronica (, Pesth), Verborum 977, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1445].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1451], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi (Venetiis, 1451-06-28), versio electronica (, Venecija), Verborum 616, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14510628].
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Oratio legatorum Matthiae regis ad pontificem, in publica audientia, versio electronica (, Roma), 1091 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - oratio] [word count] [ianpanoratio].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Pucić, Karlo (1458-1522) [1499], Elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae, versio electronica (, Dubrovnik), Versus 194, verborum 1177, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - cyclus] [word count] [pucicklibellus].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].
Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].
Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].
Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1530], Epistula ad Ianum de Lasco, versio electronica (, Constantinopolis), Verborum 196, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistlasc].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1531], Epistula ad Francescum di Nobili dictum Cheream, versio electronica. (, Buda), Verborum 523, Ed. Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15310125].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1532], Memoriale Antonii Verantii de statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici II. usque ad finem anni 1529, versio electronica (), Verborum 1364, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vrancicamemoriale1532].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 722, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330801].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].
Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1575], Vita Antonii Werantii, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Martinus Georgius Kovachich [genre: prosa oratio - vita] [word count] [vrancicfvitaant].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
30. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph |
Section]
31. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
32. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_373 |
Paragraph |
SubSect | Section]
33. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
34. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_332 |
Paragraph |
SubSect | Section]
35. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_601 |
Paragraph |
SubSect | Section]
36. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_603 |
Paragraph |
SubSect | Section]
37. Pucić, Karlo. Elegiarum libellus de laudibus... [Paragraph |
Section]
1.1 Quid mea formoso praecordia conficis ore?
38. Pucić, Karlo. Elegiarum libellus de laudibus... [page 180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4.53 Quo pronam Stygiae uiam paludis
4.54 Vrbis destituit pater Quirinus;
4.55 Incaestus Frygias opes reduxit
4.56 Iudex in nihilum deis relictis.
39. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 4 |
Paragraph |
SubSect | Section]
40. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
Section]
b6.3 Error si quis erit, Policarpo nec tribuatur
b6.4 Ast impressori singula menda dabis.
Ad lectorem.
Caroli Lucii Paganucensis
b7.1 Non minus hec etas Policarpi dogmate digna est
b7.2 Laudibus eximiis quam fuit Isocratis
b7.3 Suscipe quare opus hoc praeclarum candide lector
41. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
42. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
43. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
44. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 40 |
Paragraph |
SubSect | Section]
45. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 95 |
Paragraph |
SubSect | Section]
46. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 112 |
Paragraph |
SubSect | Section]
47. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
48. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 116 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Vendit Alexander claues, altaria, Christum:
Emerat ista prius, uendere iure potest.
Vnde omnibus persuasum est ipsum pontificem, qui uerius carnificis nomen obtinere
debuit, Venetis quoque non solum consciis, sed etiam internuntiis, propter simultatem,
quam cum rege Carolo habebant, ingentis pecuniae pactione ad hoc scelus a Bazethe esse
inductum, qui quidem in securitatem suam, ut dictum est, fratrem e medio tolli
magnopere optabat. Atque in hunc maxime modum Christiani, Turcis praesertim finitimi, a quibus minime oportuit, pene proditi sunt. Nam
49. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 137 |
Paragraph |
Section]
50. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 141 |
Paragraph |
SubSect | Section]
51. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 151 |
Paragraph |
SubSect | Section]
52. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
53. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
54. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 156 |
Paragraph |
SubSect | Section]
55. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 157 |
Paragraph |
SubSect | Section]
56. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 157 |
Paragraph |
SubSect | Section]
57. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 186 |
Paragraph |
SubSect | Section]
58. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
59. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 276 |
Paragraph |
SubSect | Section]
60. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 285 |
Paragraph |
SubSect | Section]
61. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 289 |
Paragraph |
SubSect | Section]
62. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 289 |
Paragraph |
SubSect | Section]
63. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 289 |
Paragraph |
SubSect | Section]
64. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
b6.8 Dicet et est meus, est iste poeta meus.
Caroli Paganutii, Policarpi discipuli disticon.
b7.1 Qui uult Feretriae bene noscere stemata gentis
b7.2 Hic Policarpus adest, Musarum gloria uates.
65. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
66. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
67. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1 Dextera uirtutum domini mihi sancta canenti
2 Hoc exegit opus, quod nulla incendia, nullas
3 Horret aquas, ullum nec ab aethere labile
68. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
28 Huc ades, et toti Christi uice praeside mundo,
29 Et uice pastoris triplices age, tende choraeas.
30 Tu quoque Romani imperii qui iura gubernas
31 Carole dexter ades, o rex Auguste Quiritum,
32 Indue Terpsicorem, septenaque dona, canoram,
33 Hinc ostende suo terris in lumine Christum
69. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
32 Sit, quamcunque meo dabit haec mihi carmine Clio.
AD ELECTVM INVICTISSIMVMQVE Imperatorem Carolum August. Praefatio II. Iacobi
Boni Racusaei.
1 Tu quoque magne ueni, nam te mea tibia Caesar
2 Inuocat, urbe tuus nam te manet aspice, pastor.
3 Huic ades, hunc
70. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1861 |
Paragraph |
Section]
71. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1861 |
Paragraph |
Section]
72. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1861 |
Paragraph |
Section]
73. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1861 |
Paragraph |
Section]
74. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1862 |
Paragraph |
Section]
75. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1863 |
Paragraph |
Section]
76. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1864 |
Paragraph |
Section]
77. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1864 |
Paragraph |
Section]
78. Andreis, Franjo... . Epistula ad Ianum de Lasco, versio... [page xx |
Paragraph |
Section]
79. Brodarić, Stjepan. Epistula ad Francescum di Nobili... [page 177 |
Paragraph |
Section]
80. Brodarić, Stjepan. Epistula ad Francescum di Nobili... [page 177 |
Paragraph |
Section]
81. Vrančić, Antun. Memoriale Antonii Verantii de... [Paragraph |
Section]
82. Brodarić, Stjepan. Stephanus Brodericus episcopus... [Paragraph |
Section]
83. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 201 |
Paragraph |
Section]
84. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 203 |
Paragraph |
Section]
85. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 205 |
Paragraph |
Section]
86. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 207 |
Paragraph |
Section]
87. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 209 |
Paragraph |
Section]
88. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 37 |
Paragraph |
Section]
89. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Section]
Vultis Christiadae miserandos cernere
90. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
SubSect | Section]
Seruitio abduci Rex Solymanne tuo.
Denique tormenta inuenies hoc scripta libello
Horrida, Christiadûm quae pia turba luat.
INVICTISS. ROM. IMP. SEMPER AVGVSTO CAROLO QVINto, Bartholomaeus Gyurgieuits, clientum minimus et deditissimus.
AIT Dido apud Vergilium:
Non ignara mali, miseris succurrere disco.
Est enim naturale, eas aliorum calamitates misericordia prosequi, quas tu aliquando perpessus es. Ego igitur, inuictissime et
91. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
92. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
SubSect | Section]
93. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
SubSect | Section]
94. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
SubSect | Section]
95. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.3.37 Et me, pausillum tibi quum superaverit oci,
2.3.38 De statu certum fac Mariane tuo.
IN CAROLI CAESARIS PANNONICAM EXPEDITIONEM
2.4.1 Postquam prisca novis mutata est moribus aetas,
2.4.2 Pressaque non solito vomere terra fuit;
2.4.3 Vectaque inaccessas Pinus montana per
96. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 195 |
Paragraph |
Section]
97. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 314 |
Paragraph |
SubSect | Section]
98. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 764 |
Paragraph |
SubSect | Section]
99. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 790 |
Paragraph |
SubSect | Section]
100. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 897 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.