Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: postea Your search found 1547 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 278-333:278. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] esset in inferno, quis adeo temerarius est, ut audeat esse in Deum ingratus? Mala Ivdeorvm post Christi passionem propter incredvlitatem. Caput IX Postea uero per Cyrum manumissi | postliminio-que reuersi sub Esdra sacerdote instaurarunt urbem et templum | Domino fauente, postquam eos delicti poenituisset. Fuisse deinceps legis diuinę satis quidem studiosos, improbos tamen | semper-que uirtuti alienę inuidos atque infensos.
279. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
qui apostolico isto fungi uoluerit munere,
eruditione ac uirtutibus pręstare debet.
Alioquin si indoctus fuerit,
facile in errorem labetur |
et quorum conscientiam curare uolet,
magis consauciabit.
Discat igitur prius,
et postea doceat,
et quod uerbis docuerit,
operibus comprobet.
Sic egisse dicitur Esdras sacerdos,
cum ad reparandam Hierosolymam ab Artaxerxe dimissus redisset.
Ita enim scriptum de illo legimus:
Spiritu Sancto illustrabitur,
scientię capiet incrementum,
uim in suadendo dissuadendo-que acquiret.
Siquidem ipse unus in Trinitate Deus hoc uisibiliter apparere fecit in apostolis,
quod postea in eorum successores operaturus erat inuisibiliter.
linguę,
et ipsi repleti Spiritu Sancto coeperunt loqui (ut Lucas inquit) uariis linguis,
prout Spiritus Sanctus dabat eloqui illis.
Tu quoque o sacerdos,
qui et ante ut disceres quę Dei sunt,
omnem curam operam-que adhibuisti,
et postea ut doceres,
syncero corde feruenti-que in Deum ac proximos charitate pulpitum inscendisti,
si sapienter,
si egregie,
si efficaciter uerba feceris,
nihil tibi arroges,
nihil tuo uel ingenio uel studio plaudas.
totum hoc Spiritus Sancti gratia est,
totum donum Dei est.
diues sit.
laboriosum ut facilius perueniat ad quietem.
quo uel ipsorum superbia castigata submittat ceruices |
uel aliorum territa in humilitatem conuertatur.
Hierosolyma
Quem superbum tunc non terruit Hierosolyma,
uel cum olim a Caldeis euersa est |
uel cum postea a Romanis?
de qua Esaias prophetauit dicens:
Niniue
Multo Babylone maiorem fuisse Ninum aiunt,
quam nos Niniuen dicimus.
cuius ambitum trium dierum itinere constitisse Ionę prophetę liber testatur.
quam cum ille subuertendam prędixisset,
Niniuitę poenitentię humilitate ueniam impetrarunt.
Postea uero cum ad pristinas superbię sordes reuerterentur,
quod ante timuerant,
passi sunt a Cyaxare Medorum rege,
regnante Hierosolymis Iosia filio regis Amon a seruis interempti.
prima 3
287. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Breue est quod patimur,
ęternum quod speramus.
Ideo Ecclesiasticus ait:
regem Dauidis patientiam.
Sępius ab ipso ad necem petitus fugiendo declinabat periculum.
Bis quidem potuit capitalem inimicum sua interimere manu,
sed noluit.
Qua constantia dignissimus uisus est,
qui ei in regno succederet.
Vnde confidenter postea locutus est:
opportunum uidetur nunc scrutari,
quantum mali maledicis et impurę linguę hominibus propositum sit.
et eximie domine honorande. Commendationem plurimam.
Arbitrabar iam perlatam fuisse expeditionem et cum ea privilegium Dominationis Vestrae quam omni studio curavi apud caesarem et ita fuit facta per dominum Sperantium et provisum de viatico. Tamen forte postea eadem vel altera die debuit accepisse totum etiam privilegium cum litteris meis. Postquam Dominatio Vestra
fundos ad sementem faciendam quinta
parte prouentus debita regi. Ea possessionum conditio deinceps seruata.
Joseph patrem defunctum fleuit, aromatibus conditum sepeliuit. Ipse autem
uixit annos CX. Sepultus in Aegypto et postea, sicut mandauerat, ad Terram
promissionis a Moyse translatus.
IVDAS
IVDAS, filius Jacob, Sue Chananei filiam duxit uxorem. Quę peperit ei Her
contraria minatur non
seruantibus.
NVMERI
Moyses Domino iubente censum agit populi. Numero compręhendit familias tribuum
singularum pręter tribum Leui, quam postea censuit. Accipit legem de
consecrandis et quomodo illi benedicere debeant filiis Israhel. Ingressus
tabernaculum captabat responsum, quando audiuit uocem loquentis de
propiciatorio, quod erat super arcam inter duo Cherub.
Deo postulatus interprętatur),
genitum et ablactatum immolato uitulo obtulit Heli sacerdoti in Sylo. Ille
ergo adultus ministrabat ante faciem Domini, quando Heli Helchanę et Annę,
parentibus eius, benedixit. Postea Dominus peccante Heli transtulit
sacerdotium ad Samuelem. Cessauerat uisio manifesta. Heli in lectulo cubabat
oculis iam caligantibus; Samuel somnum capiebat sub tabernaculo, in quo erat
arca, quando ter a Domino uocatus
qui fugientem
cibo armisque iuuerant, iussit interfici. Solus Abiatar, Achimelechi filius,
effugiens uenit ad Dauidem et ab eodem
benigne susceptus apud ipsum mansit. Postea Dauid
Ceilam, suę tribus ciuitatem, ab inimicis obsessam liberat. Fugiens Saulem
uenit in Ziph. A Zipheis proditur, a Saule obsidetur. Sed cum audisset Saul
Palestinos irruisse in regnum, dimisso Dauide recessit. Dauid
Mortuo rege Syrię Azahel successit in regno Benadab, eius filius. Quo
regnante recuperauit Ioas oppida Israhel, quę Azahel subegerat regnante
Ioachan. Ad hęc tribus uicibus percussit Syriam et oppida reddidit Israheli.
Postea capto in pręlio Amasia, rege Iuda, uictor irruit Ierosolymam,
murorum partem demoliuit, diripuit thesauros, obsides accepit et in Samariam
rediit. Regnauit annos XVI. In demortui locum successit filius eius
mensis noni die XXIIII.
---------------------
ZACHARIAS
ZACHARIAS, filius Barachię, filii Addo, etiam ipse eodem anno quo Aggeus
prophetauit, postea tamen quam ille coepisset mense secundo. Per multas
uisionum figuras de his, quę futura erant, uaticinatus est. Vidit uirum
ascendere super equum ruffum in myrteto, qua uisione nunciauit Deum in
gentes iratum et Iudeis
ciuitatem, ut parum sibi fidos morte mulctauit. Deinde toties
belli fortunam tentare haud tutum ratus, cum Ionatha pacem iniit. Post hęc
Ionathas Machmis consedit pręsidens populo et a suorum consortia impios
repellens. Postea Alexandra cognomento Nobili, Antiochi filio, Ptolomaidem
occupante Demetrius aduersus illum moturus Ionatham per litteras petiit, ne
Alexandrum ope aliqua iuuaret, pacisque obsides misit. Ionathas remissis
obsidibus ei
nisi nobis constaret, tantorum laborum iucundissimos exitus fore. Proinde nemo sciret
nisi edoctus, exordio Partes orationis.
allicere auditorum animos, et blandiendo in suam partem trahere, postea pro commodo
narrare, deinceps argumentis instando sua confirmare et confutare contraria, postremo
concludere et deprecari, quod in Epilogis, praecipue quando mouendi sunt affectus,
oratores facere consueuerunt. Itaque non sunt audiendi Antonius
talentis uendita, tum etiam quod Gorgias Gorgias. orator primus auream statuam in
templo Apollinis Delphici posuerit. Idcirco nobiles certatim tradebant suos liberos
eloquentiae sacris iniciandos. Nec postea quidam ex Caesaribus Romanis
erubuerunt in utraque lingua declamare,
Quidam ex Caesaribus in utraque lingua declamauerunt. ac publica frequentare
declamantium auditoria. Gnaeus Pompeius
cum possumus, in aduersantium furorem
uindicare uelle, sed potius ab eis recedere, et pati magis iniuriam quam inferre.
Iterum idem Euangelista refert, quod sublatis de terra lapidibus minati sunt dicenti:
Ego et Pater unum sumus. Iisdem ferme lapidibus eum postea im Heretici petere ausi sunt: Arrius, qui asserit inęqualem esse Patri
Filium, Cherintus et Hebion et Paulus Samosatanus* et Photinus et Heluidius, qui Christum
purum hominem dixerunt, Manicheus et Martion, qui ne hominem quidem, sed phantasma
quę iuxta Mattheum et
Marcum unguento perfudit Domini caput, aliam, quę iuxta Ioannem unxit pedes et capillis
extersit. Ambrosius posse *add.
fieri asserit, ut eadem sit, quę et ante dies sex Paschę in domo Marię et Marthę
pedes unxerit et postea in domo Symonis leprosi ante biduum Paschę perfuderit caput.
Chrysostomus uero eandem mulierin esse putat apud Mattheum, Marcum et Lucam, aliam autem apud
Ioannem, hoc est Lazari et Marthę sororem Mariam. Porro Gregorius pontifex eandem arbitratur
fuisse, quam Lucas
terram prosternent te et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super
lapidem, eo quod non cognoueris tempus uisitationis tuę. Debuit profecto Iudeorum
peruicatiam uel poenę denunciatę certissimus euentus confringere. Talia quippe cuncta eis
postea accidisse Iosephus in historia locupletissimus testis est. Et ne ipsi quidem negant per
Vespasianum et Titum, Romanorum duces, euersam fuisse Hierusalem, per Hadrianum instauratam.
Eos uero et adhuc cernimus patria extorres incertis sedibus per orbem uagari
hominem uenit, uidere non potestis.
Et quoniam, qui credunt in lucem, filii lucis sunt, uos non credentes filii estis tenebrarum.
Quęstio
Hoc loco quęri* potest, unde tunc Petrus tam audax fuerit, qui postea tam timidus
fuit, ut uoce ancillę perterritus eum, pro quo modo digladiatus est, negarit? Pręsente enim
Domino armatam cohortem non timebat, absente foeminas inermes expauit. Omnis quippe humana
uirtus debilis est et imbecilla, nisi pręsentis Domini iuuetur auxilio.
affici supplicio. Non satis ergo putarunt eum morti tradere, nisi et famam eius, quantum in
ipsis erat, extinxissent. Sed quod illi pessimo animo cogitarunt, hoc prouidentia diuina in
maximam patientis gloriam disponebat. Ob hoc nempe omnibus mors eius patere debuit, ut, qui
postea resurrexit, nemo eum a morte resurrexisse dubitaret. Si enim occulte occideretur,
plurimi tam de resurrectione eius ambigerent quam de nece incerti essent. Quicquid igitur
Iudei ad obterendum Christi nomen machinati sunt, hoc in uerę resurrectionis efficacius
minima uitant, et parricidio inquinari non
metuunt.
Exiuit ergo Pilatus ad eos (ut idem Euangelista refert) et dixit: Quam
accusationem affertis aduersus hominem hunc? Haud sane iniusti iudicis fungitur
officio Pilatus, si ab eo postea non desciuisset. Quanuis uinctum uideat Iesum coram se atque
a principibus sacerdotum et senioribus populi adductum, causas tamen inquirit, ob quas damnari
debeat. Nouerat enim talium delatorum superbiam alieno inuidentium honori et de Iesu iam
fortasse mira quędam
Non ueni regnare in hoc mundo, sed pati pro mundo. Si regnare
uenissem in mundo, ministri mei, angelici spiritus, pugnarent, ne traderer Iudeis. Nunc
autem non est regnum meum hinc.*** Notanter et signate dixit nunc, hoc
est, passionis tempore, sed erit postea, cum omne iudicium Pater dabit Filio, cum ponet
inimicos scabellum pedum eius. Tunc et regnum eius erit in hoc mundo, ut iudicet uiuos et
mortuos, iustos et iniustos.
Ego — inquit — in hoc natus sum et ad hoc ueni in mundum, ut
interpretatur. Vbi discimus proprium inuidorum esse omnia dicta atque facta eorum, quos odere,
ad deteriorem partem trahere et, quod alii laude dignum putant, praua uerborum fuligine
denigrare.
Non est hoc loco prętereunda Ioannis quoque narratio. Ait enim: Postea sciens Iesus,
quod omnia consummata sunt, ut consummaretur Scriptura dixit*: Sitio. Sciens Iesus
omnia sibi contigisse, quę prophetę** de passione eius prędixerant, ut etiam illud
perficeretur, quod in psalmo dicitur: In siti mea potauerunt me aceto,
multiplicatum est semen, id est credentium numerus, qui ob multitudinem ipsis harenę
puluerisque corpusculis per hyperbolen comparatur. Credentes autem et ipsi semen Abrahę sunt,
quia ille fidei pater est dictus et multarum genitum genitor.
Porro eadem sponsio postea repetitur* diciturque ei: Suspice cęlum, et numera stellas,
si potes. Sic erit nomen tuum. Credidit Abraham, et reputatum est illi ad iustitiam.
Stellas numerare iubetur, quia nunquam certe fuit tam magnus sub unius Dei cultura credentium
numerus quam post
multo ante fuisse pręnunciatum.
Nihil pręterea habent Euangelii scriptores, quod de Domini ac Saluatoris nostri enarrent
infantia, pręterquam quod in Luca legimus: Cum iam esset duodecim annos natus...
Id enim ętatis coepit suam manifestare sapientiam, postea per duodecim apostolos longe lateque
difundendam. Nam in templo inuentus est inter legisperitos de scripturis disserens, ita ut
audientes mirarentur ac stuperent, unde in tam tenero pectore tanta inesset scientia atque
doctrina. Omittamus hac de re interrogare prophetas.
indicasse non
incongrue existimari poterunt. De quatuor pueris Israhel in Babylone captiuis diuina narrat
historia, quod dederit eis Deus scientiam et disciplinam in omni libro et sapientia, Danieli
autem, qui primus ex illis erat, intelligentiam uisionum et somniorum. De his postea dicitur:
Steterunt in conspectu regis; et omne uerbum sapientię et intellectus, quod sciscitatus
est ab eis rex, inuenit in eis decuplum, super cunctos ariolos et magos, qui erant in
uniuerso regno eius. Hi igitur typus erant futurę in Christo adhuc puero
Vox Domini super aquas; Deus
maiestatis intonuit; Dominus super aquas multas. Vox Domini — inquit — et ut nosses,
cuius uox esset ista, subiunxit: Deus maiestatis intonuit. Iam audierat igitur in
spiritu sanctus propheta uocem illam Dei Patris, quę postea nobis intonuit super Iesu
baptizato: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi complacui.
Tot ergo habes de baptismi nouitate Veteris Scripturę testimonia, o Iudee,* et adhuc
cunctaris, adhuc hęsitas ad Ecclesiam confugere et cum apostolis, qui et ipsi
et cuncti reges inclytum
tuum. Ad Ecclesiam prophetans hoc ait. Virtus Ecclesię et Saluator Christus est, qui
apostolis in monte resplenduit suę luce diuinitatis. Viderunt autem eum gentes et reges, tam
illi, qui corporeo intuitu eum Hierosolymis conspexerunt, quam qui postea per apostolorum
prędicationem fide susceperunt. Hoc ipsum magis aperte Baruch propheta declarat dicens:
Hic est Deus noster, et non ęstimabitur alius aduersus eum. Hic adinuenit omnem uiam
disciplinę, et tradidit illam Iacob, puero suo, et Israhel, dilecto suo.
Senair, cum eorum pręsentiam simulachra lapidea ferre
nequissent atque corruissent, ab idolorum sacerdotibus laniati sunt; Matthias in Iudea Romano
ritu securi percussus martyrium peregit; Barnabam, Pauli socium, Salaminę Iudei rogo iniectum
concremarunt.
Hos postea multa quidem martyrum milia secuta sunt, quos neque supplicia terrere potuerunt
nec mors a Christo separare. Iam enim audierant a Domino: Nolite timere eos, qui
occidunt corpus, animam autem non possunt occidere, sed eum timete, qui et corpus et animam
potest
Domino
suo iustitię et pietatis.
Gentilitas ergo, quę erat solitudo et desertum nullum habens Dei ueri cultum, inuia erat,
quia iter ad beatitudinem ignorabat, uidua erat, quia non habebat uirum, cui iuncta filios
Abrahę generaret ideoque sterilis appellabatur. Postea talibus impedimentis libera gaudere
coepit per apostolos instructa, per Spiritum Sanctum illuminata in agnitionem ueritatis. Quod
futurum uidens Esaias propheta: Lętabitur — inquit — deserta et inuia, et
exultabit solitudo, et florebit quasi lilium.
quin tandem aliquando ad Deum suum redirent, cum pro peccato ab inimicis opprimerentur. Porro
nihil illis immobilius fuit, nihil durius in repellendo perdendoque Christo Saluatore, cum
neque prophetiarum indicio, ut susciperent, inclinarentur nec magnitudine miraculorum nec
postea, ut in eum, quem crucifixerant, crederent, prędicatione monitisque apostolorum. Hodie
quoque plurimi sunt, qui omnia extrema pati malunt quam Christum confiteri, ne iniustę cędis
patres eorum rei fuisse uideantur. Dum autem crimen fateri uitant et ad Christum conuerti
sabbatis benefacere docuisset,
exeuntes — ut Mattheus ait — pharisei consilium faciebant aduersus eum,
quomodo perderent eum. Atque in idem flagitii atque immanitatis ipsi sacerdotum
principes et scribę et seniores populi et pręses Pilatus, ut postea suo loco uidebimus,
consenserunt. Et tunc quidem impletum est illud in psalmis dictum: Quare fremuerunt
gentes, et
populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terrę, et principes conuenerunt in unum
aduersus Dominum, et aduersus Christum
erant. Volebant enim et *corr. ex re
i psi uti sacerdotio. Sed Domino ulciscente alii terrę hiatu absorpti, alii
incendio inde effuso absumpti sunt, ut noscamus nec Iudeis impune fuisse, qui Christum
presequebantur, nec illis, qui postea ipsum esse Messiam negare ausi sunt. Dum enim eos, qui
tam impie egerunt, defendunt, participes commissi in Christum sceleris fiunt.
Multa pręterea in parabolis ad populum loquente Domino accedunt discipuli et:
Quare — inquiunt — in parabolis
(et non uidebitis).*
Incrassatum est enim cor populi huius, et auribus grauiter audierunt, et oculos suos
clauserunt, nequando uideant oculis et auribus audiant et corde intelligent, et conuertantur,
et sanem eos. Ante ergo propheta monstrauit, quid postea per se esset facturus. Quod
autem in parabolis doctrinam suam eis insinuare debuerit, Euangelista ostendit dicens:
Sine parabolis non loquebatur eis, ut impleretur, quod dictum est per prophetam
dicentem: Aperiam in parabolis os meum, eructabo abscondita a
tuum abundauit malitia, et lingua tua concinnabat
**corr. ex eum
dolos. Sedens, aduersus fratrem tuum loquebaris, et aduersus filium matris tuę
ponebas scandalum. Hęc fecisti, et tacui. Sustinui, inquit, talia pro tempore, postea
tibi non impune futura. Eidem ipse Propheta imprecatur: Constitue — inquit
— super eum peccatorem. Qualem peccatorem? Continuo declarat subiungens:
Diabolus stet a dextris eius. Cum iudicatur, exeat condemnatus, et oratio eius fiat in
Iudeorum, quis unquam regum sic urbem eorum introierit, sicut pręuidit propheta?
*corr. ex prędicata
**corr. ex quedam
***corr. ex manifestus
Et, si nullum ante aut postea ita ingressum constat, agnoscant hunc, qui ita ingressus est,
regem fuisse suum. Si enim credunt prophetę, profecto credere debent et hoc in Christo,
qui crucifixus est, fuisse impletum.
Sequitur: Plurima autem turba strauerunt uestimenta
ait:
Omne munus et iniquitas delebitur, et fides in seculum stabit. Et in Hieremia
est scriptum: Sanctum Domini non euelletur, et non destruetur in ęternum. Sanctum
autem Domini credentium fides est. Micheas quoque, dum de Christi aduentu uaticinatur, postea
infert: Nos autem ambulabimus in nomine Domini, Dei nostri, in ęternum et ultra.
Ad hęc in psalmis Prophetę ad Ecclesiam uox est: Pro patribus tuis nati sunt tibi filii;
constitues eos principes super omnem terram. Memores erunt nominis tui in omni
quod in psalmis
dicitur: Quare fremuerunt gentes et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terrę,
et principes conuenerunt in unum aduersus Dominum et aduersus Christum eius. Sed nemo
humilitatem Christi contemnat. Qui enim nunc hominum subiicitur iudicio, postea — sicut
scriptum est — constringent in die irę suę reges. Quod autem Herodi non dederit
responsum, olim hoc prędixit in psalmis: Qui quęrebant — inquit — mala
mihi, locuti sunt uanitates, et dolos tota die meditabantur. Ego autem
Christus in gloria est Dei Patris. Non credit hoc Iudeorum perfidia, sed tunc demum
confiteri cogentur, cum nihil omnino proderit confiteri ad inferos damnatis. Quanto igitur
satius eis foret nunc errorem suum agnoscere quam pro eo, quod agnoscere neglexerint, in
ęternum postea cruciari?
Post Iesum cum lachrymis sequuntur mulieres, quibus ait: Filię Hierusalem, nolite
flere super me, sed super uos ipsas flete, et reliqua, quibus ob incredulitatem
Iudeorum denunciat futuram urbis euersionem et populi calamitatem, quam a Romanis
sudario
iacentibus, non ex angelorum lęto habitu percipiebat Domini resurrectionem. Doloris enim
passio mentis rationem oppresserat. Sine intermisione ergo flebat, donec uoti, quo ueluti
furore agitabatur, compos fieret.
Quęrimus, cur primo unus angelus apparuerit, postea duo.
Quęstio
Et uidetur illos in ea significatione apparuisse, ut ipsum, qui ibi positus fuerat, in
se figurarent. Quia uidelicet unus Christus unigenitus Dei Filius erat, unus angelus primo
uisus est, deinde duo, quia idem
Et hoc sane innuebat aliquid in illis, qui credituri erant, futurum. Dominus enim alitur
salute fidelium. Multa pręcipit facienda, multa ipse facit, et uerbis docens et exemplo. Hoc
fuit coram discipulis manducare. Restabat plurimus Iudeorum gentiliumque populus, ipsis postea
Christum euangelizantibus conuertendus, et hoc est sumere reliquias atque eis dare. Hoc ipsum
et in illo conuiuio, in quo turbam paucis panibus Dominus ipse saturauit, sed apostoli
reliquias collegerunt, existimo fuisse significatum.
Post porrectas reliquias
Nisi
uidero in manibus eius fixuram clauorum et mittam digitum meum in locum clauorum, et mittam
manum meam in latus *corr. ex Dydimus
eius, non credam. Diuina credimus dispensatione factum, ne Thomas
crederet, ut per eum postea credentem alii magis in fide confirmarentur. Licet enim alii et
uiderint et palparint, non tamen ita diligenter et curiose, ut uulnerum quoque foramina
digitum manumque inferendo scrutarentur. Nihil prętermisit Thomas, quod ad dignoscendam
Dominicę resurrectionis
Dei, et ut credentes uitam habeatis in nomine eius.
Ipsemet enim alibi ait: Qui credit in Filium, habet uitam ęternam. Qui autem
incredulus est Filio, non uidebit uitam, sed ira Dei manet super eum. De his satis.
Prosequamur reliqua!
Postea — inquit — manifestauit se iterum Iesus ad mare Tyberiadis.
Operęprecium* est dicti huius tropologiam obiter perstringere. Tyberiadis bonitas
interpretatur. Ibi igitur Iesus assidue se manifestat, ubi est mare bonitatis uirtutumque
copia. In hoc
Marię Magdalenę, deinde mulieribus a sepulchro redeuntibus, deinde duobus in Amaus
pergentibus. Et hęc quidem primę diei manifestatio. Iterum post dies octo, quando ianuis
clausis bis ad discipulos memoratur ingressus. Tertio die ista ad mare Tyberiadis, dum ibi
piscarentur. Postea, quoties uoluit, per dies quadraginta, donec in cęlum gloriose triumphans
ascendit.
Cum ergo prandissent — inquit — dixit Symoni Petro Iesus: Symon Ioannis,
dilligis me plus his? Dicit ei: Etiam, Domine, tu scis, quia amo te. Dicit ei:
spirant. Quod ipse Filius gestu aliquo indicare uolens ad
discipulos ingressus insufflauit et dixit eis: Accipite Spiritum Sanctum. Quorum
remiseritis peccata, remittentur eis, et quorum retinueritis, retenta sunt.
Quid — inquies — opus fuit, ut postea de
Quęstio
cęlo mitteret Spiritum Sanctum, si iam in terra dederat? Quia ipsa remittendi et
retinendi peccata potestas, quę sufflando collata est, indigebat scientia, ne ignorarent,* cui
remittere uel cui retinere peccata
fertur exanclasse, pręter illa, quę interim sua sponte, non istis
minora neque minus factu ardua difficiliaque cum sua uirtute tum Iouis fauore peregit.
THEOLOGVS: Quo magis memoriter dicta tua teneam, memora, quęso, prius, quę ille iussus egerit,
postea, quę iniussus uolensque perpetrasse dicitur.
POETA: (Leo Nemęus I) Euristei mandata sequens, ut Diodorus Siculus, haud parum grauis autor,
scriptum nobis rehiquit, Nemęum leonem, qui neque ferro neque ęre neque saxo
erat, aquę ductu
peregisse laudi fuit. (Taurus VII) Taurum, a Pasiphe, Minois coniuge, ob insignem formam
adamatum, a Creta ad Peloponessum aduexit Euristeoque obtulit. Sed inter uehendum plurima
immensi cuiusdam roboris animique inuicti ędidit argumenta, de quibus postea dicemus, si te
iuuabit etiam illa audire.
THEOLOGVS: Tametsi cuncta hęc quidem fabulosa et a priscis uatibus conficta esse rear, patienter
tamen te et attente audiam.
PQETA: Sicut scripta reperi, ita narro. Si ficta sunt, illis, quęso,
meditabar. Ea mihi quidem, ut
concedam uera fuisse, mira prętermodum stupendaque uidentur, non tamen tam multi neque
tam magni, ut tu censes, ęstimanda.
POETA: Serione an ioco istud abs te audio?
THEOLOGVS: Scies postea. Interim his, quę dixisti, addas oro et illa, quę
restant. Nam ubi cuncta
herois huius gesta recitaueris, quid de ipsis ego sentiam, disces. Coeptum ergo sermonem
prosequere!
POETA: Prosequar certe, et eo quidem lubentius, quod sciam te non nisi
aliqua ex parte
regiam assecutus esse maiestatem. Itaque multae exterae nationes aut
renouandae ueteris amicitiae gratia, aut nouae instituendae ad eum mittunt
oratores. Igitur Rhacusana ciuitas, uetus et fida Hungarici regni socia, postea
quam per pacatum magna ex parte Pannoniae agrum, per quem ex Dalmatia
Budam uersus erat pergendum, iter tutius quam antea esse accaepit, haud oblita
officii sui misit cum donis ad Vuladislauum legatos, qui ei de regno Hungariae
Baničević, Jakov (1466-1532) [1516], Magnifico domino Ioanni de Curiis Dantisco, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 197, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepistdantisc15160110].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.