Your search found 1128 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

adjuvemur, cujus natalitium celebramus. Per Dominum et c. Ad Matutinum. Invitatorium. Exultent in Domino Sancti. All. Venite exultemus et c. Hymnus.
Domni Beate pontifex,
Martyrque Christi inclyte,
Adesto nobis protinus
Natalem tuum colentibus.
Hic sacer ille dies est,
Quo terras victor deseris,
Et coeli clara sydera,
Mundum triumphans penetras.
Inde nostras ut audias
Preces, oramus supplices,
Et commendatos facias
Uni trinoque Domino.

gereret circa ipsum et quasi honorem eius uellet fortius ampliare. Cepit itaque multis ei suadere sermonibus, ut ordinem sacerdotalem susciperet. Sed Honoratus suspicans dolum in causa uersari non acquieuit ordinari. Videns autem Natalis calliditatis sue uersutias non satis ad uotum procedere, protinus conuocato clero uerbum proposuit. Et quasi magne necessitatis pretensa occasione cepit archidiaconum pro suscipiendo sacerdotio compellere uiolenter. Sed cum archidiaconus in contradictione persisteret, archiepiscopus eum ab officio et beneficio suspendit. Tunc Honoratus ad papam Pelagium

oppidi ambitum ciuibus replere, sed in ea parte, que supra mare respicit, se componentes reliquam partem urbicule uacuam dimiserunt. 4Tunc ceperunt paulatim exire et terras prope positas colere. Vbi autem Gothorum duces audierunt, Salonitanos ciues de insulis fuisse reuersos, protinus ceperunt exercitum ducere contra ipsos, uastantes omnia culta eorum nec permittentes eos extra muros exire. Tunc ciues inter se consilio habito legationem miserunt ad imperatores Constantinopolitanos supplicantes et petentes, ut liceret eis in Spalato habitare et territorium sue ciuitatis

corpus beati Domnii tolleretur. Effodientes autem terram locumque discooperientes arcam, que primo apparuit, leuauerunt et metuentes, ne forte impedirentur a Sclauis, cum celeritate magna Spalatum detulerunt. Quam aperientes non corpus beati Domnii, sed corpus beati Anastasii martiris inuenerunt. Protinus ergo die sequenti reuertentes Salonam de eodem loco sarcofagum beati Domnii effoderunt et cum summa festinatione Spalatum transferentes deuotione nimia amborum martirum pignora pretiosa locauerunt in prenominata Dei Genitricis ecclesia, ubi dante Domino usque hodie requiescunt.

custodias sibi tacite precauerunt. 5Indicta igitur solempnitate consecrationis cuiusdam oratorii, quod erat in rupibus montis Kyrieleyson appellati, cuncti se ciuitatem simulauerunt exire, experiri uolentes an uerum esset, quod eis predictus comes Adrianus patefecit secretum. Protinus ergo circa horam tertiam ceperunt, qui in turri erant, tubas clangere, uexilla erigere, per menia ciuitatis diffundi. At uero Spalatenses e latibulis exeuntes concito gradu ad turrim currunt, ignem supponunt, menia supergressos precipitant. Quotquot itaque in turri erant, partim fumo

episcopi . Tunc episcopus Chroatensis, utpote uir discretus et cautus, uolens honoris sui euitare periculum, ascendit in ambonem et coram omni populo protestatus est, quod non uoluntarius, sed inuitus et coactus metropolitano suo in hac parte parebat. Tandem consecratione huiusmodi celebrata, protinus apud sedem apostolicam factum Gaudii archiepiscopi diuulgatum est. Summus uero pontifex, misso apochrisario suo iussit tam archiepiscopum, qui ordinauerat, quam episcopum, qui ordinatus fuerat, ab administratione suorum ordinum perpetuo amoueri. Episcopum ero, qui protestationem fecerat,

autem, ut eo tempore congregaretur clerus Spalatine ecclesie pro archiepiscopo eligendo. Et tandem premisso tractatu de electione cuiusdam in archiepiscopum, ut moris est, omnia uota in personam eiusdem cardinalis concorditer conuenerunt. Itaque electionis solempnitate deuote ab omnibus celebrata protinus Iohannes comes, coadunata populari multitudine, sicut solet interdum laycalis ruditas, notos contempnere, ignotos appetere, certa respuere, incerta diligere, ueniunt ad eundem legatum, labiis ex ira trementibus clamosisque uocibus et tunc concionari incipiunt dicentes, quod alias eum

cepit cordibus Latinorum et arreptis subito armis per portas constipatim errumpunt et diuinum inuocantes auxilium binas acies instruunt. Tunc duobus probioribus duo dantes uexilla preceperunt omnibus armatis, ut altera pars unum, altera uexillum alterum sequeretur. Hortantesque se ad inuicem protinus se hostibus ostenderunt. Videntes autem Sclaui ex insolito Latinos ex suis latebris exisse multum leti effecti, statim ad eos aties dirigunt. Nostri uero, ut erant premoniti, una pars paulatim hostibus a facie appropinquant; altera uero pars a tergo girantes ex insidiis speculantur. Tunc

eius custodiam et tutelam ipsius castri, precipiens ut uicissim fratres sue religionis ibidem faceret insidere. 3Cum autem Andreas rex aliquantam moram faceret preparando nauigium, Bernardus archiepiscopus mortis debitum soluit. Sepultus uero est iuxta ecclesiam sancti Domnii. Protinus autem rex misit ad canonicos Spalatenses rogans et consulens, ut eligerent de clericis, qui circa ipsum erant, maxime quidem instabat pro quodam Alexandro fisico, qui erat uir litteratus et honestus, per quem ecclesie poterant multa commoda prouenire. Sed non fuit petitio regis admissa,

et inuenta sunt plus quam tria millia armatorum. Tunc ceperunt pugnare fortiter circa castrum. E contra uero Chroate in rupibus circumfusi, lapidibus, iaculis et sagittis fortiter repugnabant. Spalatenses uero uidentes eos loci munitione defendi ad aliarum se pugnandi maneriem conuerterunt. Protinus ergo coadunata multorum lignorum frondiumque congerie ignem sub ipsis rupibus succenderunt, ex quo fumifera se subrigens flamma, hostes obcecat; crates et tabulata, que ad sui protectionem parauerant, exuruntur. Tunc audatiores iuuenes ex nostris uidentes eos uiribus armisque deficere

filio Leonardi, iudicem Iohanem Vitalis et iudicem Petrum, filium Cerneche. Quibusdam uero uulneratis alii omnes Deo prestante auxilium de manibus illorum elapsi sunt et euaserunt. 5Audiens autem Bela rex omne malum, quod regina Spalatensibus irrogauerat, ualde indoluit et protinus misit duos uiros sapientes et religiosos de ordine fratrum minorum, qui eam a seuitia sua compescerent et ad Hungariam celeriter reuocarent. Sed ipsa in suo rigore perdurans captos nobiles et ignobiliter ac inhumaniter ad castrum tractos in obscuro carcere fecit detrudi. At Spalatenses

quod qui iam post ipsius epistolę susceptionem nomen Ducis potius quam Regis ascendebant Sed adhuc roboriores ipsi Veneti in eorum iniqua petitione et proposito efficiebant. Intelligentes quidem Iadertini eorum voluntatem non posse mutare alia susceperunt carbasa. Venetorum dominium protinus abiiciunt, tota mente et cordis affectione dominum naturalem commemorant. Ducem remouent, venerabile nomen regium intitulant in clypeis, galleis et aliis togis armorum in signum fidelitatis insigne cum mixtis coloribus epigramant et depingunt. Cumulatur exercitus iussu regio in

Induite vos armatura Dei, ut possitis stare aduersus insidias diaboli! vas Electionis Paulus ad illam turbam Ephesiorum, ad quam tam grandem gerebat caritatem, vt assumentes arma cęlestia, que sunt scutum, lorica et galea, per quę dolositates dyabolice protinus fugam arripiunt. Sic affectione cordis imbuebat. Per scutum est fides Christi, per loricam laudabiles virtutes et per galeam diuinum eloquium exponere possumus. Sed ipse doctor gentium ad quodque imperium sub quodam correctionis velamento ad euitandam

quippe tuum proprium scutum in tuo ore veritas virtuosa, sit etiam tua lorica in pectore et iecore prefixa comendabilis charitas atque tua sit galea in capite stabilita humilitas benigna. Et hiis tribus virtutibus tua pestifera tria vitia procul remouebis et tui hostis inimicitiam nihil protinus curabis. Per scutum subiunges verba inania et mendatiosa, per loricam consummabis damnabilem inuidiam, per galeam, quę est tegumentum capitis, fetibilem pręcipitabis superbiam et eris victrix tibi dimicantibus, immo dimicantes

totum eorum murmur et tumultus erat aduersus urbis pretores, concordiam per hostes eligendam illos nolle asserebat. Sed veritatis stilus ab eorum ore prosiliebat, cum generosi illud iugum, quod Ueneti affectabant, possibilitas non denegaret, protinus abiiciebant. Quodam vero die XIIII-o Kalendas Sextilis mensis imfimus populus grandi comitiua in maiori publico foro certis armis protinus bellicosis amicti stabilierunt locum grandisque uocibus resonans ac nobiles imperiosis et minacibus insultans verbis,

cum generosi illud iugum, quod Ueneti affectabant, possibilitas non denegaret, protinus abiiciebant. Quodam vero die XIIII-o Kalendas Sextilis mensis imfimus populus grandi comitiua in maiori publico foro certis armis protinus bellicosis amicti stabilierunt locum grandisque uocibus resonans ac nobiles imperiosis et minacibus insultans verbis, penitus ciuitatem velle submitti Ducali imperio quam in tali morari uelle discrimine. Denique pretores coacti pro satisfaciendo populo ac plurimi perterriti formidine duos

parens, care marite, sequor. 108. IN BLASIUM POMILIONEM
1.108.1  Pomilio Blasi, cum te mirantia spectant
1.108.2  Lumina, succendit protinus ira iecur.
1.108.3  Esse pudet si te nanum, fuge solis ad ortus,
1.108.4  Inter Pygmaeos vel Polyphemus eris.
1.108.5  Illic sublimis solio, veneratus, in alto,

179. AD AENEAM SYLVIUM
1.179.1  Si Bilbitani tibi sunt epigrammata vatis,
1.179.2  Protinus huc ad nos, fac precor, illa volent,
1.179.3   Nonne vides quantos moveat Fortuna tumultus?
1.179.4  Nec sperare sinat nos meliora timor?
1.179.5  Tempore sollicito

354. DE TITI LIBELLIS
1.354.1  Si quem forsitan in Titi libellis
1.354.2  Ianum comperies, amice lector,
1.354.3  Illum protinus esse me putato.
1.354.4  Hoc, ne deciperemur ambo, dixi. 355. EPITAPHIUM IN LAZARUM MARCHIONEM MALASPINAM
1.355.1  Gente

terra tremet, iuvenescet carmine Nestor,
3.3.96  Carmina tranquillum, cum tumet aequor, erit.
3.3.97  Eliciunt manes, refrenant flumina cantus,
3.3.98  Et faciunt hominem protinus esse lupum.
3.3.99  Hae te non poterunt artes in amore tenere,
3.3.100  Quae coelum, terras, aequora tota tenent?
3.3.101  Pone, quod hoc donum, nullum cum carmine

3.6.10  Dulcior hibernis est mihi temporibus.
3.6.11  Terque quaterque tuos uno stans in pede versus
3.6.12  Perlegi, et fixo lumine semper hians.
3.6.13  Protinus obstupui, cuius de gurgite fontis
3.6.14  Fluxerit ingenii, copia tanta, tui.
3.6.15  Et merito obstupui; numerus iucundus in illis,
3.6.16  Et lepor, et gravitas, et sonus

3.8.151  Saepe expergiscens, nota te voce vocabo,
3.8.152  Ceu non aeternus, sit sopor iste tibi.
3.8.153  Quin et nunc flavos, vidi si pone capillos,
3.8.154  Protinus a flavo, tu mihi, crine subis.
3.8.155  Alterius validos conspexi sorte lacertos;
3.8.156  Illius talis, dico, lacertus erat.
3.8.157   Ante igitur gelidae, mea fient ossa,

cibi parcus, nocte soporis eras.
3.11.53  Ipse ego tunc Italas primum devectus ad urbes,
3.11.54  In castris coepi tiro merere suis.
3.11.55  Magnus amicitiae iunxit nos protinus usus,
3.11.56  Ex illo noster tempore crevit amor.
3.11.57  Idem nos tenuit thalamus, tum mensa duobus
3.11.58  Communem semper praebuit una cibum.

4.5.96  An magis in sera stirpe moratur amor?
4.5.97  Hinc ubi iam certo fixi vestigia gressu,
4.5.98  Desiit et blaesos frangere lingua sonos;
4.5.99  Protinus ingenuas docilem transmittis ad artes,
4.5.100  Otia nec pateris ducere lenta domi.
4.5.101  Quicquid lana tibi, quicquid tibi tela lucelli
4.5.102  Attulerat, merces

4.9.5  Ut taceam mater pia quae narrare solebat,
4.9.6  Aetatis tenerae mille pericla meae;
4.9.7   Reddiderat patriae reducem vix Itala tellus,
4.9.8  Damnavi reditus protinus ipse novos.
4.9.9  Nam male profluvio ventris cruciatus amaro,
4.9.10  Turbavi attonitae, gaudia paene, domus.
4.9.11  Mox avibus laevis regalia signa sequenti,

paene audaci nocuit temerarius ardor!
4.14.14  Quam paene ille domum fabula sola redit!
4.14.15  Sed comitem miserata suum Tritonia sacro
4.14.16  Armavit trepidas protinus ense manus.
4.14.17  Huius tam validas excepit corniger ictus,
4.14.18  Ut raperet geminos unica plaga pedes.
4.14.19  Tum demum vano renovans certamina nisu

domum tandem redeundum est. Ad hanc conditionem cuncta gignuntur ut quod coepit et desinat. et iterum: Putabam te noui aliquid dicturum; ad hoc ueni, hoc ago; huc me singuli dies ducunt. Nascenti mihi natura posuit protinus hunc terminum: quid habeo quo indigner? Haec omnia et horum similia ideo ad leuandum maerorem ualent quoniam docent mortem non esse malam eo quod

domum tandem redeundum est. Ad hanc conditionem cuncta gignuntur ut quod coepit et desinat. et iterum: Putabam te noui aliquid dicturum; ad hoc ueni, hoc ago; huc me singuli dies ducunt. Nascenti mihi natura posuit protinus hunc terminum: quid habeo quo indigner? Haec omnia et horum similia ideo ad leuandum maerorem ualent quoniam docent mortem non esse malam eo quod

domum tandem redeundum est. Ad hanc conditionem cuncta gignuntur ut quod coepit et desinat. et iterum: Putabam te noui aliquid dicturum; ad hoc ueni, hoc ago; huc me singuli dies ducunt. Nascenti mihi natura posuit protinus hunc terminum: quid habeo quo indigner? Haec omnia et horum similia ideo ad leuandum maerorem ualent quoniam docent mortem non esse malam eo quod

iudicem ac cunctorum scelerum ultorem. Hoc satyrus ille diligenter seruauit ubi inquit:
"Nullane periuri capitis fraudisque nefandae
poena erit?" abreptum crede hunc grauiore catena
protinus et nostro (quid plus uelit ira?) necari
arbitrio; manet illa tamen iactura nec umquam
depositum tibi sospes erit, sed corpore trunco
inuidiosa dabit nimius solacia sanguis.

decet talem nunc te, mea nuncia, cultum;
Sed tibi qui cursus, quęue tenenda uia est?
Vt primum Euganeam sollers exiueris urbem
Limite qui piceas monstrat adire rates,
Ad Venetum claras transmittunt qui quoque terras
Inuenies illic, nuncia clauda, uiros.
Protinus ut Venetum ripas attigeris altas,
Inuenies patrias, nostra Elegia, rates.
Ibis puppe tua Zephiro spirante per ęquor,
Ibis et Illyricos ne uereare sinus.
Audax Illyricas postquam superaueris undas
Ipse docebo libens

Ianua fert templum diui tria poma ferentis
Parte una qua quis regna Pelasga petit,
Templum alia diui quem dat postrema nouembris
Italiam uersus qua dare uela solent.
ibis per placidas undas placidumque per aequor
Et per piscosas protinus ibis aquas.
Aspicies arctum gemino mare littore clausum,
Aspicies rigidos undique rupe locos,
Aspicies nati non parua foramina montis:
Sunt hic ignicremo facta sacella deo.
Pręterea turres quas separat

si cupidum nunquam fugisset amantem:
Angue foret nullo cincta Medusa caput. Phineus cum Perseo
Phineus Andromedes thalamos dum uendicat armis,
Protinus oblato Gorgonis ore riget. Idem
Sero petis, Phineu, iunctam Cepheida Perseo:
Hanc prius a monstris eripuisse fuit.

5  Hi cum se multis consument cędibus, ille —
Ille sui uoti quid nisi compos erit?
Si tam grande nefas cupiunt uitare, necesse est
Placatis animis foedera pacis ament,
Viribus et iunctis communi protinus hosti
10   Occurrant: nullam res petit ista moram.
Ille etenim reliquas properat disperdere gentes,
Vnus qui mundi plurima regna tenet. In

Hortorum cultor dicitur Alcinous,
Nec tanto exceptum pastoris amore Molorchi =
Amphitrioniadem fama fuisse refert,
Ipse ego quam uobis hilari ferar obuius ore
50   Et toto cędam protinus hospitio!
Cunctorum, quęcunque Deus mihi donat, amicos
Consortes fieri participesque uolo.
Solari interea Martis, Francisce, maligni
Casibus afflictos hac ratione potes:

Abluit et uiua purificauit aqua.
5  Claudo inopique simul nummos atque ęra petenti
Ęs certe nullum pauper et ipse dedit,
Sed, dare quod nemo locupletum sufficit unquam,
Concessit sano protinus ire pede.
Tunc quoque non pauci, multoque stupore repleti,
10  Haustam de sancto fonte bibere fidem.
Ipse sed eiectus Solymas post terga reliquit
Atque adiit gentes, Hieroboame, tuas.

illi
Gentili posita credere perfidia.
25  Inde abiens Petrus sanctam remeauit ad urbem,
Carcere ubi clausus ferrea uincla tulit.
Sed miserante Deo tali se clade redemptum
Protinus angelica uidit ut ille manu,
Perrexit Romam magiaque dolisque Symonem
30  Armatum uicit fortior ipse fide.
Hic est ille Symon quem iam damnauerat ipse,
Vt dixi, cupidum non fidei, sed

Cum tandem uellet uel simul ipsa mori,
15  Non tulit id sanctus finemque petendo laborum
Orauit, cassę nec rediere preces.
Nanque animam multo perfusus lumine spirans
Tradidit hanc Domino protinus ipse suo.
Exanimes artus Egeę pręsidis uxor
20  Maximilla tegens contumulauit humo.
O male dissimili mulier coniuncta marito,
Te docuit pietas, impius ille fuit!

Vesanę mentis deposuit uitium.
Hoc mouit regem et credens baptisma recępit
Et baptizari compulit inde suos.
Tam multis fidei subiectis Bartholomęus
20  Impiger Armenię protinus arua petit.
Albanum ueniens patitur tormenta tyranni
Sacrilegi Astragis barbariceque feri,
Qui uiuo pellem, uiuo caput abstulit idem:
Constanti inuictus perstitit ille fide.

Promisit Dominus quod dare pauperibus.
25  Tunc pedibus calcauit opes uersisque priorem
Continuo rebus restituit faciem.
Balneaque ingressus nota impietate Cherintum
Protinus ut uidit, retulit inde pedem
Et: »Fugiamus«, ait, »ne nos domus ista ruina
30  Opprimat in cuius parte Cherintus adest.«
Post hęc orando subuertit templa Dianę,
Quique aderant uero

Coepit et immundum, foemina munda, thorum.
Causa patet: nimia tunc rex excanduit ira,
Suppliciis Thomam uexat et excruciat.
15  Carcere concludit cęlibem, super igne micante
Nudato cogit protinus ire pede,
Mittit in ardentes flammas; tamen ipse superstes
Commendat Domino se sine fine suo.
Mox, ut adoraret Phoebi simulachra, iubetur,
20  In cinerem Phoebus sed reuolutus abit.

Pręstitit et sęuę quem coluere ferę.
Grandius hoc tamen est: illius nomina diri
Demones horrescunt effigiemque cauent;
Illi uota homines persoluunt sępe periclis,
50   Sępe graui erepti protinus exitio.
Ossa uiri, Solymis defuncti, Roma recępit:
Illius meritis hoc quoque credo datum.
Christus nanque mori Solymis elegit et idem
Ecclesię Romam pręstitit esse caput.

Cognatum, cognate, caue! Stat quęque sorori,
Tamquam priuigno sęua nouerca, soror.
Iurgia, si rixas, si quas conspexeris iras,
Sęuitiam, lites conuiciumque, dolum,
Protinus accurrit populi non parua corona,
Interoga quid sit: ista propinquus agit.
Nullus amor; quę sint miseris solatia rebus?
Prospicis arma foris, prospicis arma domi.
Interea foelix tu

1.1.4   Quam soror Hectoreo detulit in tumulo.
1.1.5   Et semper croceos lacerabat Musa capillos,
1.1.6   Fecit ut in ficto protinus Anna rogo.
1.1.7   Illa gemens nitidos turbabat semper ocellos,
1.1.8   Sicut in Hypoliti funere uirgo sacri.

2.29.8   Te, pulcher, Musis, Phoebe, fauente meis.
2.29.9   Nunc elegos iterum cogor cantare dolentes
2.29.10   Et premor, a! lacrimis protinus ipse meis.
2.29.11   Non fato similes habeo, fortuna, poetas,
2.29.12   Qui cecinere elegos corde gemente malos.

facta gregi.
2.29.77   Vulcanoque datur preclare Palladis arbor,
2.29.78   Vel facit umbrosas cesa Minerua domos.
2.29.79   Protinus et capiunt multos iuuenesque senesque,
2.29.80   Captaque cum natis uillica multa fuit.
2.29.81   Verbera uel patitur captus uel uincula suffert,

thori.
3.11.55   Fallitur infoelix properans et ad oscla puelle,
3.11.56   Nam dare saepe solet basia falsa sopor.
3.11.57   Protinus assurgens, quem somni cura fefellit,
3.11.58   Exit et optatam Phylida querit amans.
3.11.59   Nec timet inmensas errans de nocte procellas,

3.12.12.6   Qua concepta die uirgo serena fuit.
3.12.12.7   Tercia post decimam lux est ueneranda Lucie,
3.12.12.8   Protinus ad laudem facta, Lucia, tuam.
3.12.12.9   Post Idus octaua dies fulgebit in euo
3.12.12.10   Ad decus electi, uulnera qui tetigit.

animam in se tranfusam esse XV . SENECA
Agricola. De apibus non satis constat, utrum succum ex floribus ducant, qui protinus mel fit, an quę collegerunt in hunc saporem mixtura quadam et proprietate sui species mutent 34 . De oliuetis et uitibus inserendis uel transferendis 36 .
Amici

auarus 2 . Cupiditates uitandę 7 . Si uis locuples fieri, non pecunię adiiciendum, sed cupiditatibus detrahendum est 9 . Auarus cani comparatur, qui missa a domino protinus excipit ac deuorat et semper ad spem uenturi inhiat. Cupiditas de accipiendo cogitat, accępti obliuiscitur nec ullum habet maius malum quam quod ingrata est nec quicquam suum credit esse, quod publicum est 27 . Auaritia

Desultores 281 . Archimedis machinę. Velites qui septenis iaculis atque breuiore parma instructi equorum clunibus post equites sedentes in aciem deferuntur, atque ubi ad iactum teli prope hostem euecti essent, equis protinus desiliunt 289 . Pythagorę consilio Lacedemon defensa 310 . Philopoemenis belligerandi meditatio 312 . Cauillatio in Antiochi exercitum opulente instructum

Pro Ephigenia ceruam imolandam supposuit XII . Zanclen insulam prius continenti Italię iunctam secreuit, quod ibi Latonę matri sedes denegata fuerat. Hyppolitum uitę restitutum ab Esculapio in adultam formam protinus extulit et Virbium dictum in ualle Aricina collocauit. Egeriam Pompilii mariti mortem lugentem in fontem sui nominis mutauit XV . Aurora Cephalum, Procris maritum, adamauit. Diana Procri canem cursu inuictum et iaculum sine

foetum ederent oua 113. Orygem perpetuo sitientem Africa generat, et in cibis remedio est sitientibus 115. Magis auidi ciborum, quibus ab aluo longius spacium. Idem minus solertes, quibus obesissimus uenter 125. Insatiabilia animalium, quibus a uentre protinus recto intestino transeunt cibi. De pipere, garyophilo et gingibere 130. Alexandri milites palmis uiridibus strangulati sunt in Gedrosis; id factum est pomi genere. Musteis finis mandendi non nisi periculo fit; tanta suauitas pomi est. Pyrrhi legatus austeritate

quam ęstiuo uis illa famis incidat, qui caninus appetitus uocatus est 38. Cur edenda bellaria sint et usus secundarum mensarum adiici debeat 58. Cur fundus uasorum non urit, quę aquam feruentissimam continent 60, 61. Dionysius, cum obsessus a potu solito destitisset, tabe protinus laborauit. Phyloxenus gruis collum sibi a diis optauit 66. PROBLEMATA PLVTARCHI Gula. Flauius diuinator Floram uxorem myrteis uirgis cęcidit, cum deprehendisset uino usam

MAGNVS Quęre in alphabeto in fine eius operis. PLINIVS
Sapiens. Nemo mortalium omnibus horis sapit 80 . Aquilę rapta non protinus ferunt, sed primo deponunt expertęque pondus tunc demum abeunt 106 . Platea auis, cum deuoratis se impleuit conchis, calore uentris coctas euomit atque ita ex his esculenta legit testas excreans 11 .

tot iurati in foedera reges
1.74  tranquillum urgebant stimulis pacemque negabant.
1.75  Non Venetum latuere doli nec conscia fugit
1.76  tanti fama mali, sed protinus omnia complet
1.77  et falsum ingeminat velox per inertia vulgi
1.78  corda metum. Stant attonitae rumoribus aures
1.79  atque ingens tacita vestigant mente periclum:

falsum ingeminat velox per inertia vulgi
1.78  corda metum. Stant attonitae rumoribus aures
1.79  atque ingens tacita vestigant mente periclum:
1.80  depromunt clipeos et fidos protinus enses
1.81  expediunt, iamque et conos cervicibus aptant.
1.82  Ac veluti placidum segnis cum cymba per aequor
1.83  errat et ignavos ducit per caerula remos,

1.197  et iam praecipiti cursu per tela per hostes
1.198  decurrunt. Boat impulsus clamoribus aether
1.199  celsaque convexi mutavit machina coeli.
1.200  Protinus Eridanum triplici- mirabile dictu!-
1.201  ponte secant geminaeque alacres discrimina ripae
1.202  utraque coniungunt atque ulteriora capessunt,
1.203  includuntque tuis hostem,

thoro dignata puerpera, crescat
1.1.4  Quo Tuus intactae uirginitatis honos!
1.1.5  Nanque immortali nupsisti, caelite uiso,
1.1.6  Protinus et sponso es nobilitata Deo.
1.1.7  Sed Tibi connubium fęlix, sine labe uirili,
1.1.8  Contigit, o Virgo, Voxque marita fuit:

ambo, Tuque puerque Tuus!«
1.1.23  Haec ubi diuino sermone salutiger et qui
1.1.24  Ore coruscanti fulguris instar erat,
1.1.25  Protinus horrescis caelesti exterrita uisu,
1.1.26  Siue uerecundi tarda pudore metus;
1.1.27  Nam rudis audito tiruncula nomine partus

modis spurcata nefandis
1.3.90   Deleri obprobrium per tua bella suum,
1.3.91  Quaeque recrudescunt laceri tot uulnera regni,
1.3.92   Protinus auxilio sunt coitura tuo, 3,91-92 vv. in margine adscripti
1.3.93  Et grauiter truncata diu in sua membra redibit

questus – oculis me nanque fatebor
1.6.8  Cernere delicias non meruisse meas –
1.6.9  Qui Marrucinos passus non principe uiso
1.6.10  Protinus atque tuam praeteriisse domum,
1.6.11  Cum frustra ignarus properarem ad littora, frustra
1.6.12  Non profecturo frena remissus equo.

foetos opibus, graues, onustos,
1.27.2  Sed parcos nimis, aridos, tenaces
1.27.3  Vis euadere, mutuum memento
1.27.4  Aes deposcere: protinus ualebunt. 28. Ad Nicolaum Araneum
1.28.1  Rector honoratus te iudice nuncupor Vrbis,

2.2.63  Quis uero expediat facinus crudele, nefandum
2.2.64  Carnificis populi, quod nec fera Tartara possint
2.2.65  Suppliciis aequare suis? Mihi protinus omnes
2.2.66   Horror habet sensus, mentem dolor eripit, ut Te,
2.2.67  Immortale iubar, tignis pendere cruentis

2.2.314  Humano generi cum summa iubebitur hora.
2.2.315   Attamen auxilio credunt pars magna uocari
2.2.316  Heliam, expectant Heliam protinus omnes
2.2.317  Auxilium nunquid ferat audieritque uocantem
2.2.318  Vtque laboranti properet succurrere Christo.
2.2.319  Scilicet

fateris?
2.2.357  Quin age te recipis, quamuis patraueris ingens
2.2.358  Flagitium: ueniam si forte precabere supplex,
2.2.359  Protinus ille dabit, cuius claementia maior
2.2.360  Omnibus est noxis. Fodienti cuspide pectus
2.2.361  Lumina restituit, caesamque satellitis aurem

2.4.122  Sustentare uelis. Lassum recreare uel aegrum
2.4.123  Instaurare tuum est, spes o mea: uulneris auctor,
2.4.124  Sis idem medicina mei; duc protinus ardor
2.4.125  Quo tuus ire iubet, quo nunc agor illice tanto,
2.4.126  Quo per inaccessos tibi cogimur ire labores.

2.6.98  Nec fraudi aut uitio est, nisi si quis abutitur igne.
2.6.99  Tu quoque, Cyrnaeas si forte poetica taxos
2.6.100  Mella uides redolere, fauos nec protinus omnes
2.6.101   Nec Siculum nectar damnabis et Attica mella.
2.6.102  Quod si materies promiscua peccat, habenda

2.7.4  Imbelli torpere sono? Languescere nunquam
2.7.5  Cessabis monstris muliebribus? Vsque perennis
2.7.6  Desidiae reus esse uelis? Quin protinus omnes
2.7.7  Pruritus ualuisse facis, tentigine tanta
2.7.8  Ac scabie et morbo ne tu miser usque labores?
2.7.9  Sic, puto, sic

cognata tuis Victoria fatis
5.4.148  Et tecum nutrita comes. Vix te alma fouebat
5.4.149  In gremio Lucina suo, cum uoce feroci
5.4.150  Protinus in primis uagitibus arma sonabas
5.4.151  Atque in diuinis quaerebas arma papillis.
5.4.152  Nanque immortali sanctoque sub ubere pasci

5.4.167  Quam didicit pugnare manus. Te propter et Vrbis
5.4.168  Factio seditioque grauis priuata Quiritum
5.4.169  Succubuit lapsique retro sunt protinus hostes
5.4.170  Successu pugnante tuo. Nam limine ab ipso
5.4.171  Vagitus pauere rudes et singula semper
5.4.172  Fortunae

5.4.196  Nunc Pallas, nunc Musa loqui, nunc terna docere
5.4.197  Gratia gaudebant. Diuae praecepta magistrae
5.4.198  Atque exempla dabant et tot tibi protinus artes
5.4.199  Effinxere deae: neque enim mortalibus ullis
5.4.200  Ingenium quauis maturius indole debes
5.4.201  Quo pacem,

6.2.31  Inde fatiscebant rimis tectoria, aperto
6.2.32   Nec mansit tumulo qui fuit ante color:
6.2.33  Nanque coloratum est cum caelum protinus hausit,
6.2.34   Sed solido nullus corpore sulcus erat.
6.2.35  Quid quod et unguentum in tumulo atque Hebraea bibebat

mutatus et alter ab illo,
6.5.32   Scilicet atque alio mobilis axe uolas;
6.5.33  Et simul ex oculis nostri praesentia fluxit,
6.5.34   Protinus ex animo est mutua lapsa fides!
6.5.35  Si tamen officii uestigia parua prioris
6.5.36   Restant, si qua mei nominis umbra manet,

6.30.37  Sed quia pro tanto scelere atque immanibus ausis
6.30.38   Quamlibet indignum est accelerare necem,
6.30.39   Protinus incidunt funem, quo saeuius illum
6.30.40   Dilata cruciet crastina morte dies;
6.30.41  Nanque secutura cruciatur luce profanus

proles.
Sentio numen, faciamus urnas
Montis in alto.
Tu meis plantis mare praebuisti,
Fluctibus currens dubiusque signi,
15  Obruar ne iam pelagi profundo,
Protinus instans.
Increpat capto mulier magistro,
Gallus accusat temere negantem,
Respicis flentem nitidis ocellis
20  Ductus ad Annam.
Clavium curam mihi tu dedisti

Totius plausum populi canentis:
Mortuae dixit: "Drusiana, surge!"
20  Surgit et orat.
Carpsit et doctum merito Cratonem.
Qui duas gemmas nichilo docebat
Protinus dandas, quibus indigebat
Nuda caterva.
25  Instar ascendens aquilae volantis
Sydus ad caelsum reboat supremnum
Primitus Verbum nitidae repostum

1.151  Spargit odorato odorata necnon cum baccare nardum
1.152  Et cum purpureo myrrham styrace madentem.
1.153  Attoniti redeunt sensus et pristina uirtus
1.154  Membra subit. Feror in thalamos tum protinus altae
1.155  Doridos; huic laetae me dant pro munere nymphae.
1.156  Illa tuas ingressa fores proruptaque nuper
1.157  Limina, in Hispanam Calpen qua surgit Abyla
1.158  Quaque tui monimenta

iugis undamque recaepit
2.136  In latus et titubans tranauit flumina tandem.
2.137  Alcides postquam ripa ulteriore potitus,
2.138  Qua minus adgeritur limi fluuiique refusis
2.139  Languet margo uadis et glauca sordet in ulua,
2.140  Protinus hic ingens apparuit aula tyranni
2.141  Tartarei: hanc longo suspendit porticus arcu
2.142  Sublimesque alto tollunt adamante columnae
2.143  Et circum obductos obductas atra fuligine turres

Orci.
2.187  Illam monstrifero genuit Nox humida partu
2.188  Pressa Acheronte truci, quae proelia uoce cieret
2.189  Et strictos in bella ferox committeret enses.
2.190  Tunc irata cauam furiali murmure concham
2.191  Inflauit, Stygii quo protinus ardua regni
2.192  Machina contremuit uastum intonuitque profundum:
2.193  Sensit et Elysium longe nemus, audiit omnis
2.194  Fortunata cohors foelicibus abdita siluis,
2.195  Audiit armifraga quae cuspide ab aegide saeua

3.169  Non hymenaeei turpis bellator Iacchi,
3.170  Nec Tegeaeus Aper, nec quos puer enecat angues
3.171  Aut aliae quas mille feras hominesque nurusque
3.172  Contudit. Haec propter dici insuperabilis heros
3.173  Scilicet in terris meruit. Non protinus Orco
3.174  Mortali sit tantus honos! Victoria nostra
3.175  Est dea nata domo! Iactet se magnus adulter
3.176  In caelo superisque thronis caetuque deorum,
3.177  Incrementa ferat nocti solemque retardet,
3.178  Vt rerum domitor

nixu.
3.281  Sed domitus quid uana, canis, certamina sumis
3.282  Atque reluctando uictus bella irrita tentas?
3.283  Quum uero Alcides iucundas luminis oras
3.284  Attigit et dulcem tellurem laetaque uidit
3.285  Ridentis conuexa poli, sic protinus infit:
3.286  "Alme pater mundi, solio qui promis ab alto
3.287  Cuncta, ratis Parcae quae uoluunt stamina fusis,
3.288  En tua progenies sacraria Ditis auari
3.289  Subiecit uictrixque ferum spoliauit Auernum,
3.290  Vt pateat mundo

suspirauit, ingemuit. Frater uero, qui illum comitabatur: Quid, inquit, ita tristaris, pater? Etsi hic indumentis eget, forsan abundat concupiscentiis. Tunc Franciscus, fraterni erroris non dissimulator, sed corrector iussit protinus, ut ille sua se tunica exuens pauperem tegat, et quod de ipso perperam opinatus fuerat, ab eodem ueniam roget ac tandem discat nefas esse miserorum mores sugillare, indigentiam negligere. Vtinam talem subire cogantur

uoces apostolum Petrum compulerunt, ut illi iam conclamatę ad pristinam uitam reditum a Domino impetraret? Nonne et pro Drusiana egenorum Ephesi turba Ioanni apostolo occurrens, ut, quam illi tunc efferebant, ipse protinus suscitaret, obtinuerunt, dum uestes ab ea receptas ostentant, dum illa incolumi se nunquam famem timuisse affirmant? Mulier igitur ad uocem apostoli a morte ueluti a somno exurgens, illum suscepit

nolens prorsus latebras indicare eorum, qui ad se confugerant. Et cum ursis ferocissimis obiiceretur lacerandus atque inter illos illęsus uersaretur, uerecundia regem cepit nolle ei parcere, cui ferę beluę pepercissent, ac protinus hominem dimitti iussit. Ad Marinum monachum paruulo sub tugurio in solitudine habitantem, aprum aliquando a uenatoriis canibus actum confugisse legimus. Quem ille apud se tam diu latere

ut humilitatem conseruaret. Peruenitque, quo uolebat, ad ecclesiam sancti Nicolai cognomento Decegnies et ibidem solitaria consedit. Ferunt sacelli illius fores, cum clausę obseratęque essent, aduentanti sua sponte protinus patuisse, ut uel hinc intelligas gloriam humanam fugientibus facile pręberi aditum ad gloriam angelorum. Euphrasia etiam, Christo dicata uirgo, signis in Thebaide diuinitus factis

etiam uirgo, licet abbatissam gereret, minorem tamen se iis, quibus pręerat, exibebat. Quasdam in monasterio longa ualitudine oppressas, ut saltem squalore leuarentur, lauari iusserat, sed ancillis sororibusque cunctantibus protinus ipsa accedens lauit. Tantumque humilitatis abbatissę fuit meritum, ut illę lotę e uestigio sanarentur. Tres erant diuersis infirmitatibus laborantes: alia paralytica, alia demoniaca, alia uero leprosa. Magnum

catenam, quam saxo affixerat, uix solubili compede ipse se deuinxerit. Attamen beatus Benedictus abbas, ubi id resciuit, uolens, ut iugis deserto commoratio constantię potius uiri quam ferreis nexibus ascribi posset, protinus nuncium ad cum misit inquiens: Si seruus Dei es, non te teneat catena ferrea sed catena Christi! Quamobrem ille uincula quidem deposuit, sed tamen speluncam ingressus aditu obstructo * corr. ex

in Barbara quidem uirgine, ut constans Sanctę Trinitatis confessio, ita efficax fuit pro necessitate deprecatio. Dum enim infidelem et iratum fugeret patrem et fugam pręrupti montis crepido inhiberet, orauit Dominum. Ac protinus illo, in quo heserat, saxo in aduersam paris altitudinis partem se inclinante euasit. Neque tamen tanto miraculo inclinatus est impius pater. Ut uel sic elapsam quęrere cessaret. Proh nefas! Pater persequitur, saxa

dicemus? Qui dum esset gentilis, natura ferox et latrociniis deditus, ita ut etiam sanctorum delubra expoliando prophanaret, uidit tandem in quiete uirum forma habituque augustiore quam humano, comminantem sibi necem, nisi protinus a flagitiis sacrilegioque se submoueret. Cumque pauore perculsus repente euigilasset, nihil moratus ad ecclesiam confugit et baptismate suscepto eremum petiit. Tantęque sanctitatis fama breui illustratus est, ut

Christi inuocatione uisum restituisset. Tunc ille: Ne me, inquit, magico carmine usum, Dionysi, suspicari possis, tute ipse accedens cęco illi iube, ut uideat in nomine Domini Iesu Christi. Id ubi peregisset prospero euentu, protinus Areopagum reliquit atque apostolum secutus et ipse Christum prędicare gentibus coepit, tanta constantia, ut sęuientes tyrannos nihil timeret et mori pro Christo cuperet, quando quidem illi ratio iam constabat beatos

fuerat. Tunc quoque separari ab eo pertimuit, cum ille Discipulorum pedes loturus sibi obnixe renitenti minaretur ac diceret: Nisi lauero te, non habebis partem mecum. Hoc ut audiuit, protinus se totum eius exponens uoluntati respondit: Domine, non tantum pedes, sed et manus et caput. Modo dixerat: Non lauabis mihi pedes in ęternum, et tam cito mutauit sententiam, quam cito

carere cogeretur. Quid illud? Cum audisset, quod unus ex Discipulis conspiraturus esset aduersus Dominum suum et a Ioanne quęreret, quis ille esset, quo eum animo quęsisse crederemus? Nonne in ipsum protinus irruendi, ipsum membratim discerpendi et in frusta concidendi laniandique, si cognouisset? Quando quidem nec armatorum cohortem timuit, unum ex illis gladio feriens, dum pro Domino, cui iam manus iniecerant, furibundus

haud cunctandum ratus illi pręcepit, uti se eadem celeritate, qua uenerat, Romam perferret. Die altero pontificem adiit relatisque, quę de illo demon iactauerat ruborem ei pauoremque iniecit et confitentem protinus ad poenitentiam conuertit eodemque usus diei spacio ad Turonem rediit. Timuisset sese demoni credere, nisi proximi charitas foras misisset timorem. Cuius quidem charitatis merito effectum est,

ętatem effugere non poterat, capite puniretur. At ille pro diacono mori paratus fugam persuadet eumque noctu emittit. Qua de causa ad necem petitus prębuit ceruicem. Cęterum iam ad feriendum elatam uidens spiculatoris manum protinus exclamat: »Sancte Ioannes, tene illam!« Immota mansit et rigentibus neruis deflecti nequiuit. Reliqui miraculo territi abbatem liberum fecere. Qui mox rogatus male affectam manum oratione curauit. Multiplicia dona

eius. Iratus Hieroboam extendit manum iubens apprehendi hominem, et continuo arefactam retrahere nequibat. Vir Dei misertus pro illa manu, quam in sui iniuriam extensam mouerat, Dominum rogauit pristinęque sanitati protinus restituit. Facillime quippe diuina exoratur pietas ab exercente pietatem. Quid de Discipulis martyribusque Christi dicam? Qui etiam in eos, a quibus grauissima passi sunt supplicia, beniuolentiam benignitatemque

dicere occurrit: Argentum electum lingua iusti. Hic, cum aliquando inter prędicandum sibiipsi placere coepisset, ad inanem gloriam occulta suggestione illici se animaduertens aduersus demonem protinus inclamauit: Neque per te, maligne Spiritus, prędicationem hanc inchoaui neque per te finiam. Hoc repetens et arrogantiam cauit et conseruauit humilitatem. Ex quo satis patet, quantum illi reprehendendi

officio serui et seruorum quasi dominorum suorum lauet pedes. Sed quod indecens esse non poterat, quicquid illi iuberet, mox intellexit, cum audiuit se non habiturum partem cum ipso, nisi lauari permitteret. Ideo protinus obediens exclamat: Domine, non tantum pedes, sed et manus et caput! Nos igitur, quicquid prępositi nostri nobis iniunxerint, prius exequi quam causas inquirere curemus. Pręposterum enim uidetur, ut, cuius

afficeretur, a parentibus compulsum ducere uxorem et iam annum undecimum cum illa in uirginitate perseuerare, ipsam denique omnibus insciis sororis, non coniugis loco habere. Quare in stuporem uersus senex protinus exclamauit non immerito talis uiri pręsentiam immundum spiritum ferre nequiuisse, cuius pudicicię constantiam ipse imitari formidaret, ne, quod illi in laudem, sibi cederet in perniciem. Tale quippe facinus omnium

quoque abbatem, qui solitudinem Panephiso oppido proximam incoluit, ne foeminam uideret, impense cauisse accepimus. Et cum aliquando cum abbate Archebio ad quendam senem pergeret, uidens a longe obuiam uenire mulierem, protinus retulit pedem et comite frustra retinente, ipso relicto tuguriolum suum cursu concito repetiit. Cassianus tantam deuitandi sedulitatem immodestię ascribit Deique iudicio factum asserit, ut, qui tantopere foemineum

Bibliographia locorum inventorum

Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1469], Prosopopeya, versio electronica (), 98 versus, verborum 1000, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Cipiko, Alviz (1456-1504) [1482], Panegyricus in senatum Venetiarum, versio electronica (), 263 versus, verborum 2026, Ed. Giuseppe Praga [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - epistula] [word count] [cipikoapaneg].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report