Your search found 4316 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3687-3786:

seu descriptionum illustrium, seu grandium sententiarum, seu affectuum quà lenium, totiusque adeo poetici cultùs capacius: cum omnem penè vniuersam, quae de moribus, vitijsque, ac virtutibus agit, Philosophorum doctrinam suo, quàm latissime patens, includat amplexu? Illius igitur comprehendendae rationem aggressus describere, duobus animaduerti totam cardinibus niti: altero, vt Mala, queis animus discruciatur, prohibeat; altero, vt Bonis, quibus idem acquiescit, circumfluat: meamque, proinde in eo curam, omnem versari oportere, vt quo facillimè pacto tum illa

et indifferentibus recte vti praecipiens, tametsi de aequitate suâ nullum; aliquem tamen de praxi videbatur dubitandi locum, relinquere: non omnibus facilè animaduersuris, in quo demum prudens ille, tantique ad propositum finem momenti, Fortuitorum vsus consisteret. Quod igitur vnum ad artificij totius Summam dilucidè, breuiterque explicandam supererat, sedulò apud animum versans, sic tandem constitui, fortuitis quà Bonis, quà Malis ita nos scitissime vsuros, si vtraque in contemnendis ac minimis, immo si nec verè Mala, nec vltra merum nomen

possimus; nisi saltem aspernari nouerimus; assiduo certè vel in metu, ne ingruant; vel in maerore, quòd vrgeant, versabimur. Vt nullum proinde opportuniorem eorum vsum, ac magnanimum et sapientem neglectum, suis possit amatoribus Euthymia praescribere. En igitur totam argumenti propositi seriem, á communibus longè principijs, extremisque notionibus ad ea, quae ipsum propriè, intimèque constituunt, ordinato et continenti progressu deductam. En quaesiti artificij breuissimam Summam, atque partes praecipuas: nimirum

quòd nimirum antitheta, isocola, similiterque desinentia conglutinans, et tantùm non dolabris verborum circuitiones complanans ac laevigans, tres penè Olympiadas in Panegyricâ pertexendâ oratione insumpsisset, quanto Pericles tempore Propylaea atque Hecatompedum struxerat. His igitur alijsque de causis persuaderi mihi tandem sum passus, ne limam hìc diutiùs contererem, praesertim cum aliqua (vtinam non Suffeniana) spes affulgeret, quae vlteriorem operis polituram exigerent, menda, non vsque eò vel crebra superesse, vel turpia, vt nullam à publicâ

2. Epist. 3
Quid dem? Quid non dem? Renuis tu, quod iubet alter:
Quod petis, id sanè est inuisum acidumque duobus. Haec igitur cum ita se habeant; id mihi tum in communem omnium rem apprimè opportunum; tum aequitati maximè consentaneum videtur; vt nihil, nostro quamvis à gustu alienum, huius, vel illius vitij palàm damnemus; nisi iusta certique ponderis ad manum sit ratio, qui tristem affirmare sententiam

1.443  Guttura te centum pandentem immania, nullus
1.444  Gurgite vel toto Tagus impleat: ille vocabit
1.445  Se saturum, breuibus modò par sit copia votis.
1.446  17. Vna igitur si Mortali sors maxima, velle,
1.447  Est, minimum; multis cur quisquam rebus egere,
1.448  Protinus exiguo impleri quâm munere malit?
1.449  Quiue animos hic error, et importuna libido
1.450  Versat, vt

1.635  Fascesque, et tituli, et regum suprema potestas.
1.636  Haec mihi mens adsit; vanae sua munera sorti
1.637  Ocyùs, in quoscunque velit spargenda, remittam.
1.638  23. Hunc igitur notâ platani viridantis in vmbrâ,
1.639  Propter aquam, Boreae furtorum testis, amoenos (c) (c) Apud Iliss. fertur Boreas rapuisse Orithyam Plat. in Phaedro.

decus, imperij metuenda potestas,
1.696  Illius haud dubiè, optari quae maxima possunt,
1.697  Praemia sunt. Memoret, si quid sua diuite, si quid
1.698  Maius adhuc gremio donandum aeraria seruent.
1.699  Anne igitur pretii rara, et sublimia quisquam,
1.700  Obtigerit sanae cui vel semuncia mentis,
1.701  Haec putet? O animae tenues, angustaque corda,
1.702  Quidquid id est Mundo componite. Quantula vasti

Patriâque ex hoste receptâ,
1.902  (Quisquis ades, merito cineri da serta) quiescit.
1.903  Sic illi in tumulis, vel post sua funera, viuunt.
1.904  35. Audio. Fortunae hoc igitur iam limite regnum
1.905  Desinit: haec lauti pulcherrima praemia censùs,
1.906  Egregium nomen, titulorum grandè sonantùm
1.907  Splendida congeries, turbae plaudentis honores,
1.908  Certaque post

tamen externi contingit nomine censùs
1.922  Diuitibus, tam ficta, leuisque est gloria, verae
1.923  Fortuitas quàm nuper opes bonitatis inanes
1.924  Vidimus, eximijque suis nil addere fructùs.
1.925  Anne igitur sanus, vel qui tam friuola plausu
1.926  Immerito decorat; vel qui deliria propter
1.927  Plaudentûm fastu sese miratur inani?
1.928  Corrige iudicium Stultorum; nil habet amli
1.929  Sors tua, nil

decorat; vel qui deliria propter
1.927  Plaudentûm fastu sese miratur inani?
1.928  Corrige iudicium Stultorum; nil habet amli
1.929  Sors tua, nil pulchri. Excellis, quia desipit Alter.
1.930  Magna igitur sors haud aliud, quàm insania magna est.
1.931  36. Hac externa tenus, quantovis munera cultu
1.932  Detineant oculos, pro vilibus, atque minutis
1.933  Exhibui, domino veluti mouisse

rerum nitor, aut luxus solertior? Vnum
1.1169  Certamen, quis plura habeat, quis perdere norit
1.1170  Splendidiùs: totis conatibus vtraque vanas
1.1171  Vitae in delicias ars, et natura laborant.
1.1172  Anne igitur nobis ideo felicior aeui,
1.1173  Quàm priscis series Mortalibus: ardor habendi
1.1174  Cum procul, exiguoque hilarem se vita ferebat:
1.1175  Pro nitidis auro cum sedibus hospita rupes
1.1176  In

deuia turbae
1.1206  Viuendi per iter ducunt vestigia, Graios
1.1207  Tanquam Helice nautas: et, quidquid mens bona contra
1.1208  Occinat; id rectum, quod plurimus approbat author,
1.1209  Constituunt. Ideone igitur superaddita nostris
1.1210  Sensibus aeterni, Ratio, lux filia Solis,
1.1211  Deteriora bonis dignoscere, curuaque rectis
1.1212  Qua licet; vt clausis post errabunda Priorum
1.1213  Agmina luminibus

Posse putat, Chios rigidis e sentibus idem
1.1302  Autumnos pendere, vel Hyblae purpureum ver
1.1303  Vrticae tribulique satu sobolescere credat.
1.1304  46. Vos igitur, quorum terreno in corpore Titan
1.1305  Semina cognatae haud frustra permiscuit aethrae,
1.1306  Laetitiae puros si tandem accedere fontes
1.1307  Fert animus: si blanda quies, securaque cordi

2.133  Ac si Palladijs olim Solemnibus, inter
2.134  Vnanimos coetus, et amicae gaudia mensae
2.135  Laetitiae authori libaret pocula Baccho.
2.136  6. Quì tam dissimiles igitur de fontibus ijsdem
2.137  Affectus animorum? Idem cur casus vtrinque
2.138  Deijcit Hunc; Alium neque dimouet: Illius ora.
2.139  Confundit lacrymis; Huius nil gaudia libat?
2.140  Nempe, quòd haud

Leges, et Iura, et non superabile votis
2.291  Reginae Arbitrium, si quando, immanibus ausis
2.292  Irritata, velit deiecto fulmine terras
2.293  Concutere, et totum impleri terroribus Orbem.
2.294  Tali igitur mediam hinc, atque hinc vallante coronâ,
2.295  Vltrix Diua loqui solio sic infit ab alto.
2.296  13. Certa quidem nullos tandem vindicta Nocentes
2.297  Praeterit: et iustas soluunt Acheronte

auxilio; recti sic ipsa putârim
2.337  Iudicis officium, furijs ausisque Nocentûm
2.338  Indole pugnantes aduersâ indicere poenas.
2.339  Contemptrix hominum, Superûmque audacia primus
2.340  Quando igitur scelerum fons est, Andremona nostris
2.341  Quae dignum fecere odijs; aptissima culpae
2.342  Huîc fuerit vindicta, Deos, hominesque timere.
2.343  Lymphatus mentem pauor impleat. Vndique laruae,

2.349  16. Hac Astraea tenus. Dictis ex ordine cunctae
2.350  Assensere Deae. Malesani crimina fastùs
2.351  Ocyùs immisso tremebunda in pectora Sontis,
2.352  Stat punire Metu. Hunc igitur, tellure sub altâ,
2.353  Quae, penitùs lactitantem, iniuncta ad munera ducat,
2.354  Mittitur aerio praepes Audacia cursu.
2.355  Illa viam celerans, gelidis conterminus astris
2.356  Caucasus aeternae

2.405  Membrorum compage, et dentes dentibus vsque
2.406  Incutiens, lugubrè sonat, cordique perennes,
2.407  Nec laetas choreas angusto in pectore mandat.
2.408  18. Frustra igitur pulsis foribus, dominoque vocato,
2.409  Irrita consilij, munito a limine retro
2.410  Vertisset, pudibunda, suos Audacia gressus:
2.411  Id nisi prospiciens olli Rhamnusia virgam,
2.412  Caelestem

species? An habent quoque somnia pondus?
2.463  Credo equidem. Nam saepe Deos immittere mentem
2.464  Vaticinam de nocte homini, venturaque, dicunt,
2.465  Multa per obscuri nebulas depingere somni.
2.466  Res igitur non ficta: domi certissimus hostis;
2.467  Poscimur insidijs: ipsumque cubile iacentis,
2.468  Dum loquor, armatâ vigiles indagine claudunt
2.469  Grassatorum acies. Quid, si feralia tela

sortis meditans, vnoque remiscens
2.762  Intra animum cumulo, cunctos quoque colligit vnum
2.763  In cumulum, nulloque pati non tempore cogit,
2.764  Paulatim subiens quos aduehet, illa, dolores.
2.765  Quantò igitur Tyberis flueret torrentior, omnis
2.766  Vndarum si diluuies, quae perpete fluxu
2.767  Succedunt alijs aliae, totiesque relinquunt,
2.768  Et toties replent aluêum, glomerata coiret;
2.769  Tantò

quies leges: synceri corporis artus,
2.822  Sustentatque suus venas vigor: omnia praesto,
2.823  Naturae varios quae vita requirit ad vsus,
2.824  Commoda: delicijs etiam non pauca supersunt.
2.825  Quin igitur fruor, vt laetus conuiua, paratis?
2.826  34. At res ambiguae: nudum latus: vndique terror,
2.827  Infestaeque vices. Quid? Longo parta labore
2.828  Si male propitiâ decrescat Summa Lauernâ

sed an certis Parcarum haec condita Fusis?
2.837  An plenum, quaecunque licet contingere, fati
2.838  Pondus habent? Nemo vatum mihi rite negauit
2.839  Euentura: sed et nemo euentura recepit.
2.840  Cur igitur, quae nulla dies fòrs vexerit, omni
2.841  Anxius opperiar? Dubij cur alea casùs
2.842  Attonitam certo defigat vulnere mentem?
2.843  Scilicet augurijs nunquam me talibus ante
2.844  Illusum memini?

2.1020  Nec minùs, instanti nunc iam certamine, felix
2.1021  Auspicium facit. Ite alacres: dent classica signum,
2.1022  Et solitas pugnà e mediâ decerpite lauros.
2.1023  43. En igitur qua primùm animus ratione futuram
2.1024  Exarmet, vigili anteuenit dum pectore, sortem.
2.1025  Scilicet ambiguae nusquam hìc caliginis horror:
2.1026  Plena dies, liquidumque iubar. Quid singula rerum

repente
2.1190  Hoc acies. Quinam castris aequissimus inter
2.1191  Haec Abrupta locus? Quo tutior ordine praeter
2.1192  Insidijs natum nemus hoc fallacibus irem?
2.1193  Has igitur crebro secum meditamine curas
2.1194  Ille mouens, tantum ductandi ceperat vsum
2.1195  Agminis, ad belli tantùm profecerat artes;
2.1196  Semper vt in dubios certissima pectora ferret
2.1197  Euentus:

praeclara ducis quę exempla tot inter
2.1201  Assiduos vitae et nobis imitanda labores:
2.1202  Si modò par animis praesumere robur, iniquas
2.1203  Fortunaeque iuuat solidâ vi frangere vires.
2.1204  Siue igitur peregrè errandum; seu cura labantem
2.1205  Coniugio fulcire domum; seu Principis aures
2.1206  Aggredimur votis; aliud pro tempore quidquam
2.1207  Seu placuit tentare operis; ne credula pronos

fines
3.56  Quos statuant: tenebris qua se mortalibus arte
3.57  Eripiens, superi synceros luminis haustus
3.58  Mens trahat, et patrio iam nunc assuescat olympo.
3.59  2. Quas igitur Fortuna hilaris spes suscitat, et quos
3.60  Longe infesta metus aegris euellere fibris
3.61  Hactenus experto, superest maeroris iniqui
3.62  Vulnera iam fouisse, et quêis felicibus armis

3.119  Vsque iuuat? Si grata; piget cur ferre? Fatendum
3.120  Ocyùs alterutrum: vel mitia carpis iniquè;
3.121  Vel grauibus stulto indulgens blandiris amore.
3.122  4. Haec igitur miserae sortis seu caeca voluptas,
3.123  Seu leuis ambitio procul ableganda, magisque
3.124  Consilij toto pugnandum est robore, luctum
3.125  Vt sibi mens minuat, se seque reducat ab illo,

et aeterno sancitum foedere morem.
3.155  At neque naturae stabili minùs ordine fixum,
3.156  Perpetuumque homini est, ferat vt communia fata,
3.157  Et sortis quascunque vices, rerumque labores.
3.158  Cur igitur, si dêinde repens quis talia casus
3.159  Attulit; iratus querulis clamoribus astra
3.160  Conueniat, ceu mira, sibique indebita, praeter
3.161  Naturae morem, et fas omne, incommoda passus?

mihi, communis fati ad solatia, duros
3.427  Sceptrorum casus, inflictaque vulnera summis
3.428  Frontibus Aeschyleo cantu retulisse, nec ipsas
3.429  Immunes rapidis fortunae à motibus aulas.
3.430  Quidnam igitur? Proprij nemo cum ponderis expers
3.431  Nemo suas Caeli pro respirabilis vsu
3.432  Non lacrymas soluat: communia fallere solus
3.433  Iura velis, durisque nihil dependere Parcis?

iecit, pretium maeroris, in vndas.
3.544  Sed vani iactus: neque sic lugere, volenti,
3.545  Fas fuit. Oblati siquidem mox piscis in aluo
3.546  Amissum reperit lapidem, gaudensque recepit.
3.547  Quaenam igitur tam securi meta vltima cursùs?
3.548  Feralis crux nempe, in quam crudelibus actus
3.549  Idem odijs, variae documentum flebile sortis
3.550  Praebuit, et nullum duras euadere vitae
3.551  Posse diu

mallesque adeo praesentia ferre
3.600  Pondera, ceu melior fati, leuiùsque futurus
3.601  Sic miser, aequales quàm si pro parte virili
3.602  Omnibus aerumnas communis diuideret sors.
3.603  Quin Alios igitur, iustâ quêis lance Malorum
3.604  Abnueres par esse, animo proponis, et inde
3.605  Opportuna refers duri solatia casùs?
3.606  17. Rettuleris sanè, Leporum ni amentior ipso

nodantes, et mutua colla lacertis,
3.731  Pisaeae veteri luctantur more palaestrae.
3.732  Conscia festiuis circum clamoribus arua,
3.733  Frondiferique sinus nemorum, collesque resultant.
3.734  Laetitiae hac igitur pompâ praeferre beatos
3.735  Se liceat, quêis fulgor opum, quêis lauta supllex,
3.736  Esse sibi gnaris, nisi de sudore diurno,
3.737  Praesidium certum, et vitae instrumenta tuendae?
3.738  Tu, cui

in annos.
3.789  Nulla parata mihi tam dulcis pignora famae,
3.790  In tenebris quin voluor, ais, praesentibus aequè
3.791  Ignitus populis, ignorandusque futuris.
3.792  Non alijs igitur famam excusare iacentem
3.793  Praesidijs opibusque licet? Quin aspice, fortes
3.794  Quale tibi membrorum artus, immaniaque ossa
3.795  Fulciat Herculeum robur, quot spondeat aeui
3.796  Lustra nihil

hominum, seu fatorum vis audeat vlla.
3.807  Fortunae sacer hic fundus, mirabile donum
3.808  Numinis, externis violari casibus vna
3.809  Delinire potens, largèque rependere casus.
3.810   21. cur igitur plùs amissi contristet egestas
3.811  Vnius, alteriusque Boni, quàm caetera laetum
3.812  Efficiat praesens implendis copia votis?
3.813  Omnia naturae cur praemia, donaque Diuùm
3.814  Additus exiguae

frigus amat vicinae frigida terrae.
3.939  Corpora sic inter pugnantia, disque sidentes
3.940  Naturarum habitus aeternùm laeta viget pax,
3.941  Innectitque sibi concors discordia Mundum.
3.942  Hunc igitur, constant quo rerum foedera, morem
3.943  Ad vitae regimen, Mundique minoris ad vsus
3.944  Conandum nobis traducere, quaelibet inter
3.945  Si certam retinere iuuat discrimina pacem.
3.946   27. Plurima

3.966  Debeat vt multùm Thesêo, Alcmenaeque parenti;
3.967  Plùs tamen Eurysthéo, plùs debuit ille nouercae:
3.968  Plùs Iove patre virum euexit Iovis aspera coniux.
3.969   28. Fortuiti quoties igitur quaecunque Mali vis
3.970  Aggreditur; belli, fac, tempus adesse gerendi
3.971  Sis memor, armatumque inferri cominus hostem:
3.972  Quicum iam, terris, caeloque fauentibus, amplâ
3.973  Compositus velut

Zephyri flatus euanida, noctis opacae
3.1184  Aut horror iamiam Eoum reuehentibus axem
3.1185  Decessurus equis. Certè Mala, vix Mala, quorum
3.1186  Principio finis tam proximus. Indue laetas
3.1187  Spes igitur, neu cede animis. Post pauca dierum,
3.1188  Fòrs etiam spatia horarum, qui nunc grauis instat,
3.1189  Aufugiet dolor, et vacuas soluetur in auras.
3.1190  Erudiunt annos anni, praebetque sequenti

trepidantem in gramine guttam.
3.1212  Penè fuit, simul ac coepit, cum tempore quidquid
3.1213  Labitur: in vastum quamvis se porrigat orbem;
3.1214  Instar habent nihili, si limite desinit vllo.
3.1215  Cur igitur vitamque breuem, immensumque dolorem
3.1216  Conquerimur; nunquam patet hic si longiùs illâ,
3.1217  Saepe etiam gyro cursum breuiore coercet?
3.1218  Aut cur perpetuo manantibus vbere rivis

seque intolerantiùs aequo
3.1296  Versat agens, laqueos adeo non exit; vt îjsdem
3.1297  Se magis, ac magis impediat, luctuque prematur
3.1298  Tristiùs ipsa suo, durae quàm crimine sortis.
3.1299  Mitte igitur steriles gemitus, nullique futura
3.1300  Praesidio ad vulnus pueris lamenta relinque.
3.1301  Si verum excutias; tenuis plerunque dolere
3.1302  Causa iubet: facis ipse grauem nimiamque, dolendo.

par fragendo penitùs medicina dolori est.
3.1373  Sopierit crudum potiùs, quàm deleat hostem:
3.1374  Et breue suspensi certaminis interuallum.
3.1375  Non integra feret mansurae gaudia pacis.
3.1376  Sola igitur praesens animi fidumque leuamen
3.1377  Rebus in aduersis Ratio: conuellere sola
3.1378  Indomitos imo poterit de pectore luctus.
3.1379  Numinis haec sacrum munus, panaceaque, nullam,
3.1380  Non facilis

negauit;
4.137  Nil tamen Astraeae ad lances et iura vocandum,
4.138  Praetoris rigidâ nil dignum admiserat vrnâ,
4.139  Parca quidem, rerum sed non nisi parca suarum.
4.140  Vnde igitur lites, si denique sera reposcit,
4.141  Annuit vtendum nunquam permittere, munus?
4.142  Ergone, quòd facilis, culpetur? Praemia spargens,
4.143  Probra metat? Rea non fieret, si parcior, esset?

spernique dolentes,
4.349  Auersi, effugerent titulos. Tam triste subiri
4.350  Seruitium est, quo Fama suos exercet Amantes,
4.351  Tamque onerosa humeris, praeclarum, sarcina, nomen.
4.352   22. Quidnam igitur? Referes. Neque, si perstringar amaro
4.353  Scommate, si ludus fiam, probrisque lacessar;
4.354  Vlla aderit iusti vel tunc mihi causa doloris?
4.355  Nulla equidem. Vel enim feriunt inimica

domum, laetoque minùs discesseris ore?
4.402  Haud reor, insulsae vitio ni mentis eodem
4.403  Desipias: quin ridentes illa inter Amicos
4.404  Iurgia mox iterum ludens, iterumque referres.
4.405  Cur aliorum igitur, medijs impunè vagantur.
4.406  Qui triuijs, Agamemnonidûm Amphiaraidûmque
4.407  Altiùs impresso feriant te sibila morsu?
4.408  Anne isti numero quia plures? An quia ferri
4.409  Vincla procul,

spernenda ad talia nisu
4.551  Indigeat? Vanum es, vanum, Sapientia, nomen,
4.552  Si minùs ad curas animo fers roboris, auri
4.553  Quàm scelerata sitis, vetitaeque libidinis ardor.
4.554   30. Ridenda haec igitur verborum spicula. Curae
4.555  Plus alij medicaeque manùs fortasse requirant,
4.556  Quos scelus, et grauior peperit violentia, luctus.
4.557  Nempe, ais, haud, intra fatuas iniuria voces

praecipitem, tumidumque; iuuentâ,
4.596  Quàm calcitronem Arcadico de semine pullum,
4.597  Intueor, Bruti posthac sit cura cauere
4.598  Incursum Bipedis: nunc aequâ est mente ferendus.
4.599   31. Cuncta igitur, que stultorum furor improbus audet,
4.600  Non aliter, quàm fortuito venientia casu,
4.601  Excipias. Certè, si, quam temerarius hostis
4.602  Vim tulit, euentùs subiti Fors caeca tulisset:
4.603  Si,

Superi); incertas seu fortè per vmbras
4.606  Postibus offendens caput, aduersoque tigillo,
4.607  Indideras; misera haec durae ludibria sortis.
4.608  Irarum vacuus, sedato et pectore ferres.
4.609  Cur igitur, petulans hominum violentia si quid
4.610  Tale pati cogit; minùs arbitere ferendum?
4.611  Anne tuis aliena Malis insania pondus
4.612  Adijcit? Anne tuum sit dedecus, alter iniquè

ex aethere noctem
4.653  Despiciens, rutilum Conuexa per ardua Mundi
4.654  Vrget iter, caecam rabiem satis vltus, iniquo
4.655  Quòd, dum negligitur, lucem non commodet hosti:
4.656   33. Iamne vides igitur, causae nil esse, malignis
4.657  Cur scelerum furijs adeo moueare, suamque
4.658  Cur sonti retulisse vicem pro crimine pergas?
4.659  Vindictae procul ansa, procul si noxa: nec vllo
4.660  Improbitas

medium venere diem, quos nectare dulci,
4.894  Nectare Pierio madidos informibus vmbris
4.895  Nulla vaporiferae fuscabunt Nubila Lethes,
4.896  Nullaque non memori celebrabunt saecula plausu.
4.897   47. His igitur tanta saturis dulcedine cures
4.898  Tu quoque si mentem studijs assuescere; tristem
4.899  Ilicet obruerint sensum poenaeque, locique:
4.900  Nec tibi iam tetro cohiberi limine, dulcis

4.1418  Vixdum luce salutatâ, genitricis in aluum
4.1419  Expauit remeare, omen sibi cladis, eodem,
4.1420  Primitiae Libyci Martis, quam pertulit anno.
4.1421   75. Iratos igitur vitae, mortisque pauore
4.1422  Attonitos iuuat his affari vocibus. Vnde
4.1423  Tam noua, Mortales, animi discordia? Tristem
4.1424  Hinc proferre piget; piget hinc dimittere vitam.
4.1425  Iam miseram

rapidum par impetus Istrum
4.1463  Deuehit; ipsa suum vinclis ac libera ferri
4.1464  Gestit in authorem, flagrantique incita nisu,
4.1465  Ingere sese illi, ac penitùs miscere laborat.
4.1466  Qua, rogo, tunc igitur fruituram sorte putandum est.
4.1467  Flammiferos cum tandem aestus, inhiantiaque ora
4.1468  Nectaris aetherei optato iam proluet haustu:
4.1469  Inque suo syncera bibens, immensaque fonte

5.78  Omnia sunt, clamat. Pereat res, fama, domusque,
5.79  Et super ipse. Iuuat vindictae atrocibus ausis
5.80  Orchestram quatere, et tragicum meruisse cothurnum.
4  4. Quinam igitur, rogo, quàm violens tristisque putandus
5.82  Hic aeui tenor, vsque atrum fel mandere, toruas
5.83  Retum inamabilium species, vim, iurgia, rixas,
5.84  Sanguineos chalybes, feralia vulnera, caedes

5.380  Non graue non dictu miserum? Comprendere turbae
5.381  Vix tamen est numerum, tantos quam voluere casus
5.382  Sanguinei facilem decoris spes improba cogit.
15  15. Infelix igitur, durisque laboribus aegra
5.384  Perpetuò est, rigidi quae triste recepit honoris
5.385  Vita iugum: quanquam vel sic toleranda, decus par
5.386  Si meritis, curas si praemia digna manerent.
5.387  At

profano
5.441  Quaesitos homini Superûm execrantur honores.
5.442  Tam rarum, neque Mortali sperabile, plenam
5.443  Quantovis sortiri operum molimine famam.
18  18. Anne igitur leuibus credendum est pectora curis
5.445  Ambitiosa teri: dum, quam certamine tanto
5.446  Nancisci properant, venantur et omnibus vnam
5.447  Aucupijs, incertam adeo tenuemque secundi
5.448  Murmuris

nihil quòd concessum immoderata superbis
5.486  Destinat ambitio conatibus: ardua quaeque,
5.487  Inuia, summa petit decorum fastigia, nullum
5.488  Laude parem, nedum patiens habuisse priorem.
5.489  Quinam igitur sublimè adeo iaculantibus Ausis
5.490  Terminus, aut requies? Quae nam fiducia voti
5.491  Cum summis hominum, quos vel prior vlla creauit,
5.492  Nostra vel antiquis heroibus addidit aetas,

lacertâ,
5.567  Audierint; spiris horrendum immanibus anguem
5.568  Caecus adesse pauor fingit. Quae tuta Nocentes
5.569  Otia, quam sperent infesto Numine pacem?
23  23. Prona igitur cupidis adsint licet omnia votis,
5.571  Ingenium, vires, regum fauor, ampla supellex,
5.572  Censusque, et tituli, et plaudentis munera famae:
5.573  Consilium quamvis nemorum frondentibus vmbris,

(sat supplicij vel posse videri
5.617  Eumenides stygios vibrabant cominus angues
5.618  Nequicquam refugo, vertentique ora, manusque
5.619  Tendenti contra, et veniam lugubrè roganti.
5.620  Plùs igitur scelus in poenas, ad gaudia totus
5.621  Quàm potuit Caesar: tantique superbus honore
5.622  Imperij, visus terrarum Numen, et Orbis
5.623  Fatum vnum, placidae iucundo munere pacis,
5.624  Quo neque

5.625  Infelix meritò, et nulli miserandus, egebas.
5.626  Talibus (I, lentam, i, Nemesim, gens impia, ride)
5.627  Supplicijs miserum exercent sua crimina pectus.
25  25. Has igitur Furias, erebique immania monstra
5.629  Excantare sacro Sophiae me carmine coepti
5.630  Lex operis iubet: auulsis, quae pectora turbant,
5.631  Funditus vt causis, sua cordibus otia, seque
5.632  Annuat,

sortisque secundae
5.719  Contigit illecebras, quisquis sua vota moretur
5.720  Deîn casus, teneris quidquid minùs auribus aptum
5.721  Acciderit; turbari animo offendique necesse est.
5.722  Ad rigidos igitur mens obduranda labores,
5.723  Non nihil et duri in vitâ quandoque ferendum
5.724  Sponte homini: callum donec patienia sensim
5.725  Ducat, et hac vires priuatâ gymnade contra

simili quos turbine mentis
5.745  (Et praesens aderas) meministi saepiùs actos.
5.746  Quae miseris facies? Tragici non instar Orestae,
5.747  Non toties verum spectare Athamanta putasti?
5.748  Anne alijs igitur pariter lymphatus haberi,
5.749  Vitandaeque velis speculum te fingere formae?
33  33. Quin potiùs, toto rationis pondere nixus,
5.751  Fige gradum contra. Pugnae breuis alea. Primo

bellatorque, manu sumante repressit,
5.955  Fortior et geminos superavit Mutius ignes.
5.956  Quis furor, heu, fusi toties in vincula Ditis
5.957  Laurigeras praebere manus? Huc grandia Coepta,
5.958  Huc igitur canae recident virtutis honores:
5.959  Vt, sacri post dona quater stipendia Martis,
5.960  Hostibus, heu, ludus ridendaque fabula, turpis
5.961  Nequitiae tyrocinium nunc denique, rugis
5.962  Sulcatus,

5.1151  Patriciae titulum si turba haec indolis aufert?
5.1152  55. Sed neque votorum praestans, sua fortia facta
5.1153  Egregiosque ausus minimâ mercede rependi
5.1154  Qui ferat. Anne igitur non talis, maxima vitae
5.1155  Praemia cui plebis digitus, tritumque susurris
5.1156  Mobilibus nomen? Proh verae inscitia laudis!
5.1157  Siccine curarum pretium tibi vile tuarum?

et aequales conniteris altior ire,
5.1175  Obscuris pauidus latebris se continet ardor?
5.1176  Nonne ideo, ne deprensus ludibria vulgo
5.1177  Debeat, et risus, narrandaque fabula fiat?
5.1178  Ipsa igitur, caeco latitans pudibunda recessu,
5.1179  Se nihil egregij ambitio spirare fatetur.
5.1180  57. Alter adhuc, ficti laruam cui demere Veri
5.1181  Experiar, multis fucum facit, et malè

(a) Vide eius Orat. pro Plancio.
5.1216  Haud aliam terras omnes, maria omnia circùm
5.1217  Crediderat, nisi de gesto sibi munere, famam
5.1218  Feruere. Puteolos igitur deuectus, amicis
5.1219  Plausibus ac titulis, queis obuia turba merentem
5.1220  Exciperet, laetas iamdudum arrexerat aures.
5.1221  Ecce autem tumidâ se credulitate ferenti
5.1222  Per medios, quà

quoque pulsat
5.1272  Retractantem animum species? Vt parca, breuisque
5.1273  Mentio? Quàm non cuncta probas? Quàm plura seueri
5.1274  Lance supercilij, et naso suspendis adunco?
5.1275  Qui tuus erga Alios igitur, hunc noris eundem
5.1276  Omnibus erga omnes, naturae foedere certo,
5.1277  Esse animum. Solum tu te miraris, amasque,
5.1278  Et populo eximium censes mirumque videri,
5.1279  Quae praeclara alibi, seu

5.1362  Immensum proris famae qui finditis aequor,
5.1363  Non saeuum Hippotadem, nimbosaque sydera; ventos
5.1364  Ah potiùs faciles, cursusque horrete secundos.
5.1365  64. Huc igitur vires, huc arma: his pestibus omni
5.1366  Conatu et validae obluctandum robore mentis.
5.1367  Pax belli pretium. Vitijs, noxisque remotis,
5.1368  Nil iam intus trepidi, nil, quod purissima turbet

Diua iubet decedere proris:
6.21  Nec magis aut Siculo latrantia monstra Profundo,
6.22  Aut concursurâ horrendos Symplegade fluctus,
6.23  Quàm comitum tot vela, ducemque horrescere turbam.
6.24  Ambiguis igitur (prima haec oracla) regendum,
6.25  Tranquillae cui pacis amor, se credere vulgi
6.26  Sedulus auspicijs caueat: neque rectius illud,
6.27  Errantûm quod plura notant vestigia, dulcem
6.28  Ad metam sibi

Futuri
6.486  Spectasses; vacuus curae, et discriminis expers,
6.487  Inter amica Soli natalis gaudia, laetos
6.488  Cum gnatis ageres, charisque sodalibus annos.
6.489  24. Haud igitur crudos Zenonas, et hispida nunc te
6.490  Praecipiam torui responsa audire Cleanthis.
6.491  Ipse, voluptatum patronus et arbiter, ipse
6.492  Esto Neoclides viuendi hìc norma: futuros (a)

nocet, quid agant Alij, scrutarier: at non,
6.707  Felices vt agant, pariter curare nocebit:
6.708  Maiori quin nulla animum dulcedine complet,
6.709   Ac pulsis Inopum quae cladibus orta, voluptas.
6.710  Haec igitur primas inter sit cura, virili
6.711  Humani causam generis pro parte tueri,
6.712  Quae mala quisque subit, communia ducere, flentûm
6.713  Aerumnas lenire, aegro huic solatia ferre,
6.714  Illius

Bono diuiseris actus,
6.882  Et rerum numerum numero exaequabis amorum:
6.883  Nec plenè tunc vllus amor satiabitur, vni
6.884  Haerens quippe Bono: cum, quod minus omnibus, illo
6.885  Sit pariter minus. Vni igitur iungenda voluntas,
6.886  In quo non Bona conueniant modò cuncta; sed vnum
6.887  Prorsus idem sint cuncta Bonum: quod, Numine dempto,
6.888  Sollicitis nequicquam animis circùm omne quod vsquam

6.1017  Illius est leuis vmbra Bonum, quo caetera quaeque
6.1018  Insignita placent. Sic Numen in omnibus vnum
6.1019  Ignaros trahit: ignotum sic Numen amatur.
6.1020  47. Impetus hic igitur mentis ratione iuuandus,
6.1021  Vt norit, quid amet: riuisque, et inanibus vmbris
6.1022  Posthabitis, ipsum omnigeni apprendisse decoris
6.1023  Exemplar primum, immensae dulcedinis ipsum
6.1024  Iam

6.1176  Tu solus satias, solus dulcedine verâ
6.1177  Perfluis, immensosque sinus immensior imples,
6.1178  Laetitiae cumulus, cordis cor, vitaque vitae.
6.1179  51.Exorere o igitur nostrae, lux aurea, nocti,
6.1180  Dilectisque, quibus miseras inscitia mentes,
6.1181  Horrida primaeuae soboles, inscitia, culpae,
6.1182  Excaecat, nebulis, radiorum gurgite viuo
6.1183  Attonitos

Tum ex eâ possidentium anxietas et formido colligitur. Postremò laetitia, et satietas, cuius gratiâ Fortunae Bona exquiruntur, potiùs pauca appetentibus, quàm multa possidentibus solet contingere. Quanta igitur eorum stultitia, qui multis egere perpetuò malint, talia sine fine appetendo; quàm paucis statim expleri, superuacua eorum vota abscindendo? Describitur Sapientis felicitas, qui externa contemnat,

in Socratis exemplo adumbrata. Inducitur per Prosopopoeiam Socrates, iustâ, et ad libri vsque finem productâ Oratione demonstrans, synceram felicitatem, animique laetitiam nemini ex quantunque Fortuitorum copiâ sperandam. Admiratur igitur primò vulgi vecordiam, extra se suam emendicantis quietem: cum tamen pax solida in externis consistere, et donari à Fortunâ minimè possit. Affert huius Propositionis argumentum certissimum, et totâ Oratione confirmandum: quia nemo felix, integraeque compos

nullo accipientis merito nixus, ex solâ deferentium stultitiâ originem trahat. Additur ex abundanti, Fortunae munera non modò non ingentium Bonorum; sed neque Bonorum nomen mereri: quin veriùs Malis esse accensenda: vtpote quae plus noceant, quàm prosint. Operae igitur pretium fore, damnorum ex ijs profluentium grauitatem perpendere, cum fructuum tenuitas iam ex dictis abundè constiterit. Morbi primò se obijciunt, ab immoderato voluptatum vsu, qui opum copiam plerunque comitatur, manantes.

Hinc adeo, ceu ritè probatum, colligitur, fortunatos homines, quantâcunque in externarum opum affluentiâ, maximâ laborare domesticae pacis inopiâ, vtpote quae nonnisi praestantissimis, maximèque certis innititur Bonis. Haec igitur Bona, contemptis fortuitis, Euthymiae studioso quaerenda, immo, vt veriùs loquamur, fruenda, cum vltrò se ingerant, intraque animum ipsum nascantur, nec alio, quàm nostrae voluntatis, emenda sint pretio.

esse propterea acriorem censendum. Nam, cum nullo temporis puncto praeteriti, futurique cruciatus, vtpote absentes, sensu percipi valeant; nullo etiam temporis puncto plus doloris re ipsâ percipitur, quàm, si vnicum intra temporis punctum ille totus desineret. En igitur quo pacto Timor sibi Mala congeminet. Nimirum, cum quouis momento totam ille sibi praesentem efficiat, et simul intra animum colligat futurorum seriem dolorum; totâ illâ coniunctim, multòque propterea vehementiùs, quàm eorum innata vis ferat, quouis tempore animum cruciat.

Perpensâ iam illius immanitate, facilis, et nulli non obuia ad eam retundendam praxis proponitur: si nimirum, cum anxia futurorum cura pulsare animum coeperit; haec nobiscum ritè agitemus: primò, nihil Mali adesse in praesentiâ, quod vel corpus, vel animum premat. Cur igitur angamur potiùs Malis, quae absunt; quàm fruamur Bonis, quae suppetunt? Secundò, licet multa possint aduersa euenire; incertum tamen esse, an sint euentura. Cur igitur certum incertis de Malis praesumamus dolorem? Tertiò,

ritè agitemus: primò, nihil Mali adesse in praesentiâ, quod vel corpus, vel animum premat. Cur igitur angamur potiùs Malis, quae absunt; quàm fruamur Bonis, quae suppetunt? Secundò, licet multa possint aduersa euenire; incertum tamen esse, an sint euentura. Cur igitur certum incertis de Malis praesumamus dolorem? Tertiò, etiamsi, quod metuimus, ineuitabili lege subeundum sit; non defuturum tamen mox tempus dolendi. Cur igitur anticipare, et producere illam vltro tristitiam velimus? Cum è contrario, quantò illa grauior

Secundò, licet multa possint aduersa euenire; incertum tamen esse, an sint euentura. Cur igitur certum incertis de Malis praesumamus dolorem? Tertiò, etiamsi, quod metuimus, ineuitabili lege subeundum sit; non defuturum tamen mox tempus dolendi. Cur igitur anticipare, et producere illam vltro tristitiam velimus? Cum è contrario, quantò illa grauior mox erit; tantò par sit nunc solertiùs prospicere, vt praesenti compensetur securitate, et laetitiâ. Importunis timoribus per hanc praxim resectis, plusquàm

et laetitiâ. Importunis timoribus per hanc praxim resectis, plusquàm dimidium recidi ex humanae miseriae cumulo ostenditur: cum illius longè maior pars in futurorum curâ, quàm in praesentium Malorum sensu sit posita. Falso igitur de Naturae, Fortunaequae saeuitiâ homines queri, iustiùs sui accusaturos timoris dementiam, qua vtriusque tum Bona corrumpant; tum Mala congeminent. Non tamen propterea omnem futurorum

ad sublimiora reuocandam, humanaeque felicitati profutura argumenta: idque adeo in praesentibus libellis nos agere, Socratis exemplum sequentes, qui Philosophiam primus à curiosâ rerum physicarum indagine ad vtiliorem morum, vitaeque disciplinam traduxit. Cum igitur in superiori libro aduersùs impendentium Malorum formidinem opportuna remedia attulerimus; ea iam tradituros, quibus Sapiens instructus vel praesentium Malorum tristitiam lenire, et in quâuis Fortunae acerbitate tranquillum animi statum valeat tueri: quae multò tum excellentior, tum

valeat tueri: quae multò tum excellentior, tum operosior sit fortitudo, quàm absentes, et remotos tantummodò casus citra perturbationem prospicere. Cauendum igitur ante omnia esse plurimorum stultissimum morem, qui, peruerso quodam miseriae veluti ambitu, suis calamitatibus fauent, easque tum assiduè respiciunt; tum in atrociorem sibi speciem conantur effingere. Immo contra pro virili enitendum, ab infortunijs suis,

Virtutis: interque singularia recenseri mereatur diuinae Prouidentiae exempla, Fortunam illi obijcientis vincendam, vt vel in ipsam, quae regnorum arbitra vulgò appellatur, suos porrigat fasces, perque aduersorum experimenta, secundis digniorem se probet. Cum igitur nemo vnus Mortalium ab aerumnis intactus occurrat; quàm superbum, iniustumque, et pudoris expertem dicemus, qui communem omnium sortem se queratur subire? Memorabilis Democriti ars, qua hoc idem argumentum Dario Regi, amissam vxorem impotentiùs dolenti,

Sed quamuis ex alienis infortunijs deessent solatia; adhuc ex nostris alia facultatibus suppetunt: neque enim quisquam adeo calamitosus; vt nihil siue externi, siue interioris Boni possideat, quo suum oblectare animum in doloribus possit. Cur igitur Mali amarities huiusce possessionis suauitatem corrumpat: nec potiùs illius haec aegritudinem iucunditate suâ temperet, ac mitiorem efficiat? Adde, quòd non in Bonis duntaxat, quae possidemus; sed in ipsis Malis, quae patimur, fomenti, et solaminis plurimum

ijs adiunctas expressit, asperam vnam, quaque citra noxam nequeant apprehendi; commodiorem verò alteram, et quae arripientes nil laedat. Debere igitur Sapientem ad omnia, quę sibi à Fortunâ porriguntur, ita se aptare, vt dextrâ potiùs ansâ, leniore, et innoxiâ, quàm oppositâ res oblatas apprehendat: nimirum vt in ijs, quae Bona duntaxat occurrunt, respiciat; ab alijs verò, quae laedunt, mentem prorsus auertat.

aeui sint spatia: quin etiam quiduis finitum, quantumcunque pateat, si cum aeternitate conferatur; vix puncto possit longius videri. Vt sanè manifestò sibi homines contradicant, dum hinc de vitae breuitate; illinc verò de longitudine doloris queruntur. Debere igitur quemlibet spe finis iam iam adfuturi praesentium cuiusquemodi aerumnarum sensum lenire, immensumque, et aeternum, quod propediem inchoaturus est, aeuum iam nunc mente praesumere: ad cuius aspectum, quidquid vllo fine concluditur, vix nihilo maius videbitur, indignumque adeo, quod vel tenui

tamen foret aduersùs ipsam irasci: cum per hanc iracundiam multò maiora nobis ipsi eripiamus Bona, quàm Fortuna vel rapuerit, vel possit attingere: Pacem nimirum, Sapientiam, Virtutem. Hanc esse propriam hominis possessionem: hâc retentâ nihil solidi, suique Boni illi decedere. Relinquenda igitur magno animo Sorti sua munera, et in nostris acquiescendum, Stilponis Megarensis, ac Diogenis Cynici exemplo. Solatia Natorum mortem lugentibus.

causâ petulanti à vulgo irridentur; vanissima eiusmodi ludibria, vtpote à stultis profecta, facilè Sapienti erit, citra molestiam, transmittere. Quis enim aut insanire vulgum nesciat; aut insanorum conuicijs, nisi amens et ipse, commoueatur? Despiciendam igitur in ijs fatuitatem animi esse, qui nos ob corporis speciem despiciunt: cauendumque, ne, vanas stultorum irrisiones iniquiùs ferentes, iustam Sapientibus Nostri irridendi causam

Mentis demum libertas non modò nullis cohibetur custodijs; sed secreto in recessu plus etiam facultatis, ad sibi, honestisque artibus vacandum, nanciscitur. Cuius rei nobile documentum Seuerinus Boethius in Ticinensi carcere exhibuit. Hunc igitur ex custodià suâ fructum qui referat, nae ille tum poenae sibi sensum leniorem efficiet; tum gratias etiam agere iudicibus poterit, quòd, desidiae remotis illecebris, felici se quâdam

animorum per hosce sibi innatos affectus obesset; minimum tamen ad eandem suis quibuslibet fructibus confert. Quìd enim multiplici, et et [!] variâ tot artium, ac rerum, maximam partem inanium, notitiâ ad securè pacatèque viuendum sit opus? Humanae igitur curiositatis plùs nimiò solicitus in superuacuis addiscendis labor reprehenditur. Maerentibus ob corporis deformitatem solatia. Nemini enim, quàm ipsis, magis vitandum maerorem: cum illius tetricitate turpitudo

Tertium, quia multorum criminum etiam facultas, cum oculis, tollitur. Quartum, quia expeditiorem ad sublimia contemplanda mentis vim habent, nobilioribusque adeo spectaculis, quàm videntes, fruuntur. Aequo igitur animo ferendam caecitatem esse ex dictis colligitur, et Democriti exemplo affirmatur. Inter corporis cruciatus, et dolores solatia.

non ea hìc spondemus remedia, quae omnem ab animo, et vultu aegritudinis sensum, ac speciem excludant. Nam id fortitudinis insolitae genus, à Christianis Martyribus pluries exhibitum, ex gratuito Dei dono potest contingere, non humanae artis praesidio parari. Hoc igitur solùm conamur euincere, vt dolor quicunque, si minùs hilariter, et citra gemitus; at viriliter saltem, et citra imbelles querelas, animique deiectionem, feratur. Cuius constantiae ratio in promptu est. Nam vel mediocris vrget dolor; vel summus: Si mediocris;

Ambitionis mancipia, Annibal nimirum Italiae terror. Et Macedo plusquàm vnius Orbis prensator: integram neuter quantocunque conatu famam adeptus. Quis igitur manifestò non videt, quàm solicitus, aeger, ac quietis ignarus huiusmodi hominum animus sit: dum famam per tot expetitam labores, et in qua omnem vitae fructùm constituunt, adeo sibi curtam contingere; contra verò iniquis hominum iudicijs, quae, tanquam extrema suppliciorum, formidant,

ne aliquid ex Irâ, sed etiam ne aliquid, ad quod Ira quoque incitare potest, tunc decernamus: cum vix hoc ab illo soleat distingui, licet secus in eâ mentis perturbatione videatur. Consultissimum igitur erit, dare rationi spatium, et ea, ad quae tum animus ardens impellit, aliud in tempus, sedatâ mente, perque otium retractanda, differre. Postremò maximi ad victoriam momenti tunc erit, animi perturbationem ita penitùs tegere; vt non modò

in ditionem redigere vel Victorum, Heroumque animos soleat. Cuius rei documenta, Sampson, Dauides, et Iacobus Eremita afferuntur. Superesse igitur, vt, qui tutus in hac pugnâ esse velit, omnes hosti fallacissimo aditus diligentissimè obstruat: oculis primò solerti custodiâ vallatis, ne venefico fascinentur aspectu. Auribus secundò ad Sirenias quaslibet incantationes occlusis.

Primum Praeceptum, In vitae curriculo multitudinis caecae, perque deuia, et abrupta sine consilio vagantis, auspicia non persequi. Neque enim errorem ideo minùs prauum, et noxium esse, quia erretur cum multis. Sapientem igitur, Solis exemplo, contra Mundi cursum, proprio sibi motu, atque tramite eniti. Secundum, In Diuina, atque aeterna mentem attollere, et, quantùm fieri potest, defigere. Illorum enim occupatus magnitudine animus, quidquid ex

vt proinde illius amor, quemadmodum odio, sic et metu sit vacuus. Deum porrò paratam homini possessionem esse, ex maximo illius erga nos amore manifestè colligitur. Omnis enim Amans Amati res est. Cum igitur effusissimam supremi erga nos Authoris charitatem maxima ab eo nobis collata beneficia planissimè ostendant; quidni, nostrum itidem, dummodo velimus, eum esse, pari perspicuitate demonstrent? Immo ex hoc eius maximo erga nos amore alia item ratio colligitur

nihil sibi quantamcunque fruentium eâdem sorte Sociorum turbam obstare, quin plenissimè, integerrimèque à Deo ametur. Denique, cum amor omnia faciat communia; qui mortalibus Amicis coniungitur, eorum aduersos casus, non secus, ac suos, lugeat necesse est. Quantò igitur illius laetior amicitia, qui plenè beatus nullam ex seipso lugendi materiem suis amatoribus praebeat, sed in suae illos potiùs syncerissimę immensissimęque beatitatis communionem asciscat? Neque quisquam excelsum adeo foedus,

summi Boni amorem, vt illud, vel nesciens, in alijs quibuslibet rebus videatur appetere: cum nihil, nisi ratione Boni, appetat: Bonum verò quoduis, vnde creatae res appeti possunt, nihil sit aliud, quàm leuissima quaedam summi Boni adumbratio. Si igitur à rudibus ijs simulacris ad perfectissimum, aeternumque intuendum exemplar mens transeat; nihil iam negotij supererit, vt totus quoque amor ad eandem illam omnis Boni, Pulchrique inimitabilem formam suas curas conuertat: qua nimirum praesente finitarum omnis rerum Venustas, multò magis,

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report