Your search found 2276 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1201-1300:

Caesar;
crescent modo Regna. J.M.J. PRODROMUS IN CROATIAM REDIVIVAM CROATIAE nomen, quam recentiores putant, antiquius est: Regnumque amplioribus olim terminis describebatur. Eam alii Chrovaitam et Chrovatiam, Horvatiam sive Hrvatiam dicendam, scribunt. Nomen a Corvino Messalla Antonius Bonfinius, Foris a Curati Bulgarorum Duce regioni natum falso autumant. Franciscus Glavinitius ab Harvatska fluvio Harvatiae

Harvatiae nuncupationem format; quod fluvii nomen cum Adiectivum sit, fluvio a gente inditum esse potius credam. sed et hic quod solum irrigat, ignoramus: nisi sit Harvatska amnis exiguus penes Castellum sui nominis, in Croatiae Interamnensis Comitatu Varasdinensi, olim Zagorjensi, territorio Comitum Ratkajanorum oriens, ac in Crapinam defluens. Casparus Peucerus ait, /Carionis Chronici libro 4./ quod ab Occasu Croatae gens Heneta progressi paulatim ad ipsam Urbem regiam usque accesserunt

Crapinam defluens. Casparus Peucerus ait, /Carionis Chronici libro 4./ quod ab Occasu Croatae gens Heneta progressi paulatim ad ipsam Urbem regiam usque accesserunt populabundi; et tandem obtinuerunt sedem in ea Illyridis et Pannoniae parte, quae olim Liburnia vocata, nunc dicitur Croatia. Clarius Constantinus Porphirogenitus Imperator /De Rausio capite 30./ qui Sarmatas Belochrobatos, id est Albos, sive magnos, aut terram multam

cum autem Croatiam montuosam esse regionem, et Dalmatiae a septentrione adiacere, dicat idem Archidiaconus, Chroatosque alias et Corybantes fuisse dictos asserat: verius a Corbavia provincia, Liburniae veteris Croatiaeque modernae media atque altissima regione, olim Corybantia dicta, Crovatorum nomen observatum esse censendum affirmo, Cui quoque regioni tum Curicta sive Curetia, et Catarabatis, cum etiam Cratia, exiguo freto, a Continenti separatae, proxime adiacent, imo prospectui quodammodo subiciuntur; earumque, et nimirum

ad septentrionem Patzi (hodie Poloni) ad Occidentem Franci (Germani) ad Meridiem Chrobati. A Chrobatis namque (ut idem prosequitur) qui in Dalmatiam venerunt, pars secessit et Illyricum tenuit, atque Pannoniam. Pannonia quoque Croatiae olim nomine tenebatur; Branslavonem quippe eius partis Regni Croatorum fuisse Ducem, quae inter Savum et Dravum sita est, Annales Francorum Fuldenses referunt /Anno 884./ et Ioannes Lucius /Operis citati libro 2. capite 2./.

Blondus Item /Libro 2./; Rascia et Bosna pro Regni Croatiae Regionibus habentur. Idem /Libro 4./ Chronicon Charionis et alii mediae aetatis scriptores affirmant. Hertzegovinam item (quae vetus Chudvergia Orbino) et utramque Zentam (olim Labeates) Diocleas, Albaniam Luccarus, Slavoniae accensent; hic enim Albaniae mentionem faciens /Annali di Ragusa libro 3./; Dolcigno, Smokviza et Zarnagora, poste nell estrema parte di Slavonia. Ioannes Lucius /In notis ad historiam

de Insulis Adriatici sinus, Croatiae propriis, nullum superest dubium; quae cum Liburnicae ante fuerint, /Dandulus ad Annum 874./; et Liburniae nomen in Croatiam transierit /Chronico Carionis etc./; huic merito accensentur. Olim quippe Croatorum Regibus subditae tributariaeque fuerunt /Ioannes Lucius operis citati libro 2. capite 2,5,13. libro 3. capite 9./. Scribit enim Porphirogenitus /Capite 30./ his verbis; Ex quo vero dicti iam Sclavi inhabitarunt finitima

memorantur. Hinc est quod Veneti per multos annos, ut tuto oram Dalmaticam sui negotiatores navigarent, tributum Chroatis mittebant; ut Dandulus et Sabellicus Veneti Scriptores prodiderunt, ac Orbinus aliique commemorant. Ingens namque olim fuit Croatorum potentia, ut ex Porphirogeniti relatione videre est: qui /Capite 31./ ait; Baptizatae vero Crobatiae Urbes habitatae istae sunt; Nona, Beligradum, Belitzin, Scordona, Chlebena, Stolpum, Tenen, Cori, Claboca, exhibetque Equitum LX. peditum C. millia, et

Kacichios Protectores, Comites et Duces habuere. Cacicli autem Comites cum aliis Comitibus Croatiae erant /Idem ibidem libro 4. capite 4./. Quin et Mucarum (nunc Makarska) in media pene Regione ad litus Maris sita Episcopalis olim Civitas, initio labentis saeculi, saecundo nempe lustro, Senonsibus Croatis tributaria fuit: Imperio Turcico subiecta; ut in Patriae Manuscriptis legitur, recensque hominum memoria vidit. Hinc non satis capio sensum eiusdem Ioannis Lucii, ubi /Operis citati

tot, possum dicere, Grammaticae dialectos esse, et quisque particulari suo modo loquitur: adeo cum omnes Croatae simus, alter tamen alterius omne verbum non intelligimus. Nec aliunde Dalmatiae, a Romanis institutae Provinciae nomen hoc, quam a Dulmno Croatiae regione et olim urbe cognomini, Regiae Croatorum Coronationis loco (uti suo loco referemus) desumptum Romani dilatarunt: nec Dalmatiae Regni titulo alios quam Croatiae Reges usos comperimos. Iadram vero Ptolomaeus ut coeteri Geographi, in Liburnia statuit, /Libro 2. capite 17./

/Ibi libro 4. capite 3./ Spalatensis Metropolis, sicuti toti Croatiae praeerat, et unicum tantum Traguriensem suffraganeum in Dalmatia retinebat, ita obsolescente Dalmatico cognomine, pro Croatiae sive Slavoniae Archiepiscopatu sumi coepit. Et, quae Latinis ac Graecis olim Liburnia et Illyris, Croatia nunc dicitur. Dalmatiaque /Thomas Archidiaconus capite 1, Ioannes Lucius operis citati libro 6. capite 4./ censebatur cum Croatia una Provincia. Ex adductis Auctorum,

1, Ioannes Lucius operis citati libro 6. capite 4./ censebatur cum Croatia una Provincia. Ex adductis Auctorum, superius citatorum sententiis, sub CROATIAE nomine censetur quod triplici Slavoniae Hornius assignat, et quod Romani olim Illyrico attribuerunt; exceptis hinc Rhaetiis, parteque Norici, illinc Achaia Aegaeisque Insulis, quas et ipsas tamen ob Illyrici (quod peculiare Croatorum nomen est) apud Romanos habiti, eiusque Linguae, per magnam Asiae et Europae maximam partem diffusae,

obtinuit; et (1102.) in Albae Maritimae Civitate coronatus extitit. Cuius universi successores, legitimi Pannoniae sive Ungariae Reges, in generalis Croatiae, et particularium Dalmatiae, Ramae, Serviae, Regnorum Dominio ad hunc usque diem in interrupta serie perseverarunt. Etenim uti Croatiae olim nomen et Regni eius Iurisdictio sub Ducibus suis Regibusque Slavi sanguinis longe amplius extendebatur , Danubio, Thracia et Alta sinu Adriae conterminis vix contentum: tamen ab Ungaricis deinde in plura divisum, intra Savum, montes Pineos et Cetinae fluminis ostia, restrictum

Daemonas ut pravam sibi qui fallacibus aris
Quaesivere fidem, vel religione monentis
Impulerint Phoebi, vel culta, ut Apollinis arbor,
Afflatusque Orci daret haec responsa Sacerdos:
Ignarusque olim pariturae templa puellae
Mandaret Stygius Tripodum pietate minister.
Qua ratione vafer Ditis sibi sacra satelles
Qui fieri divina tulit voluitque severâ
Observare rudes populos sua fana latriâ,

39.
Quantus es, ô Iosippe, novo cui germine virgae
Excisae radice virent manibusque receptae
In flores abeunt frondes? Natura novati
Corticis obstupuit ramum, quamque exuit olim
Sortiri reducem, non ex tellure iuventam.
Si te huius necdum taedae consorte puellae
Tanta tuis inerat palmis Iosippe potestas,
Qualis erit cum sidereae connubia Sponsae
Nactus,

lemniscis, quae vel campestribus undis
Alluit innumeris Ierico fecunda rosetis,
Vel quae praepingui tellure Saronia Tempe
Educat, aut regum Solymaeis parturit hortis
Lacte fluens tellus: vobis haec proderit olim
Sedulitas, augustae aderunt ubi foedera Nuptae.
Vester enim primum cum connubialibus aër
Lucebit flammis venietque datura Tonantem
Sponsa recens, blando cui absque cupidinis igne

Memnoniis gemmas verrentia cymbis,
Sed nimia aeternis quarum lux abdita gazis,
Et Sobolem et Matrem designatura micabat. 12.
Singula Divinis olim eventura fuissent
Cum fixa ideis, ut pomi errore liquatas
Sisteret Omnipotens lacrymas, monitore salutis
Humanae Aligero, veniae spe fulcit Adamum.
Accersitus enim Michaël a Numine, sumpta

Aligeris: non poma tibi suadebo, negatae
Delicias plantae. Potius suadebo dolorem
Numinis offensi, quo solo assurgere possis
Ad veniam; quem non posset suadere rebellis
Angelus et quae sunt olim ventura docebo.
Tollendo cum lapsa tuo natura sit impar
Supplicio, statuit Numen dimittere caelo
Unigenam, Verbum, Sobolem: licet illa Parenti
Par Deus, humani premet immortale sereni

Isacidae nisi seminis ista fuisset
Gloria, sulphurea Sodomae quid nube negasset
Ultores flammarum imbres crepitare, remensâ
Flagitiis poena saturae carbone Gomorhae?
Inde venit, tantis fuerat servata quod olim
Prodigiis Tharea Domus: quo nomine iussus
Stare dies, aequor scindi, Iordania Doris
Ire retro, nubes famulari, panibus aether
Praesto esse, ignotoque silex humore resolvi.
Hinc domiti

rerum,
Natalem Mariae spectabat saepius alto
Carmelo sedem, crebro speculatus amoenum
Iesseae virgae florem, quo Nazara felix
Gestiat et proprios quo floris odore penates
Impletura ipsas olim melioris Hymetti
Invitabit apes nectar caeleste daturas.
Porrigitur vastum sed qua Carmeleus in aequor,
Sidonias prospectat aquas, quo parvula ponto
Surgebat referens hominis vestigia nubes.

Salomoniaco votis incumbere templo.
Haec vero duplici fieri sollemnia causa
Constituit Numen: tum quo sibi debita cultus
Obsequia aequatis ferret gens consona votis,
Tum voluit memorem, quantis hanc cladibus olim
Solverit et quantis dives sibi reddita signis
Patria libertasque fuit. Quo nomine mensis
Septimus, arboreis formans tentoria ramis,
Divinam referebat opem, cum stipite tectum
Et

Solverit et quantis dives sibi reddita signis
Patria libertasque fuit. Quo nomine mensis
Septimus, arboreis formans tentoria ramis,
Divinam referebat opem, cum stipite tectum
Et foliis, olim loca per deserta vagantem,
In laris et tecti terram Israëla tulisset.
Est aliud vero festum quod pascha vocabant,
Cum decima et quarta minui sua cornua sentit
Luna die, postquam ne sit contractior

suas Maria praesente ruinas
Isacidum vetus Arca; sui dum limine fati,
Ceu abitura fugae cupidis se commovet alis,
More nigrae moriens, ubi sol apparuit, umbrae.
Haec erat augustus coluit quam saltibus olim
Iessides: proprio venturae ex semine Princeps
Providus exultim applausit, cum regia victus
Et pietas damnata probrum scurrile tulisset.
A Iesside Typum Mariae venerante recepit

Aera, minusque Deo placitura numismata, carpit
Religio. Sit lege mihi supplere minori
Fas pretio votum; summo sed debita Patri
Hoc pietas fas esse negat. Te, filia, templo
Debeo: templum olim Domini, materque futura
Aptius in templo, Domini formabere templum.
Plura nec imprudens memoro: iam debita templo
Est Natae persona meae. Clarissima lampas
Divinis 35 divinis:

Rorantibus Anna
Haec oculis responsa hausit vultuque madente
A lacrymis, tenerae spectabat gaudia Natae. 3.
Surgebat celsis Solymaeis turribus olim
Altior una Domus, cuius rudis area, magnae
Urbis erat spatium; moles augusta, stuporis
Prodigium, cuius pretium non solveret omnis
Copia praecipui cumulo congesta metalli
Quod melior

Pars tamen augusti non haec dignissima templi,
Ista nec arcanis legalibus apta fuere
Atria: claudebant aliae cernique vetabant
Intimius conclave fores, ubi sanctius Arcae
Servatae penetrale fuit, quam corniger olim
Isacidûm iussis panxit caelestibus Heros.
Eripiens adyti visum pandebat ab alto
Obiectum portis, oculorum illustre renidens
Illicio velum. Bysso huic intexta rubebat
Purpura, connexo

Oppressam numquam numerus visurus Idumen.
Sic Salomoniacos lusit fortuna labores,
Cuius in externos transivit gaza triumphos.
Pacificus tamen hoc a maiestate Latina
Obtinuit princeps: quod Pax conflaverat olim
Libertasque aurum, levius quo ferret ademptas
Libertatis opes, Pacis gaudebat in aede,
In gremio molis, libertatisque Latinae,
Captivae spolium Solymae regale reponi.
Vel fati vis ista

16.
Hunc Simonem igitur, fuerat cui tempore multo
Nota Ioachimi virtus probitasque, requirit
Ipse Ioachimus. Quem mox cognovit eundem
Esse virum Simon, qualem ille minoribus olim
Adiunctus mystis sacris opulenta ferentem
Vidit dona aris: nam quos ducebat avitis
Proventus fructusque agris Solymaea petentis
Fana peregrini voluit templique piorum
Esse ministrorum;

tuus David, claroque probatos
Iustitiae splendore patres ea flamma fatigat. 27.
Est locus, ut fertur, diro confinis Averno,
Sanctorum domus: hoc olim confluxit ad antrum
Purior Isacidum sanguis, quos criminis expers
Integritas Stygiae potuit subducere poenae.
Hanc Abramigenae, quique aequis moribus ante
Thariaden obiere pii, coluere latentem

Exilium patria, tenebras quod luce perenni
Mutaret ventura salus, locus ille vocari
Debuerat carcer, noxque horrida damnatorum.
At quia poenarum hoc expers veniebat ad antrum
Illorum probitas, quos olim tristia Limbi
Vincula rupturi Herois spes viva tenebat
Atque spei mensura fides, venturus in orbem
Infera divinus minuebat damna Redemptor.
Quot vero solis gyros habitura dolentem

illam sterilis complura rogatus
Aetatis post lustra Deus concessit, in ipsa
Connubii (pars Anna thori est) vitaeque senecta,
Et Mariam, caelo nomen dictante, vocavi.”
Hac voce ante omnes, fuerat cui proditus olim
Nominis istius splendor, spem quando salutis
Aligero monitore hausit sobolique futurae
Electam in saxo radiantis imagine stellae
Signavit matrem. Visus sine semine cretus
Exultare

Augusti vultus tantique decoris amator,
Ingenio sollerte cavent. Studiumque decentis,
Explorata dabat probitas et gratia taedae
Regiaque ad dotis cumulum accessura propago.
Cumque nefas propria fuit olim stirpe diremptas
Connubiis miscere tribus Mariaeque tribulis
Progenies Iudae medio Davide fuisset,
Hinc erat augusto Iudae de sanguine natis
Virginei spes facta thori; nec segnibus iste

Vestibulo, vitantem omnis nexusque facesque
Foederis, octavo quamvis persaepe probatum,
Dissimilem numquam servant me tempora lustro.
Quid modo spectato iubeat Deus alite, quid me
Flore repente, olim virga tellure recisa,
Erumpente velit” (virgamque ostendit, ab ima
Parte tui siccam, qua flos eruperat autem
Veris erat facies) “quamvis prodentia sponsum
Virginis esse ferant cognatae signa,

9.
Tunc ibi flumen erat, quod nunc quoque cernitur; urbis
Belligerae quondam nomen, quae fortia saepe
Arma hosti non laeta tulit, quam crebrius olim
Infido petiit vicinus Dalmata ferro.
Huic Cilici a Tarso primos venisse colonos,
Dicta fuit veteri quod nomine Tarsia, credam,
Ampla olim; modo sufficiens signare vetustam
Ruderibus

saepe
Arma hosti non laeta tulit, quam crebrius olim
Infido petiit vicinus Dalmata ferro.
Huic Cilici a Tarso primos venisse colonos,
Dicta fuit veteri quod nomine Tarsia, credam,
Ampla olim; modo sufficiens signare vetustam
Ruderibus molem. Quibus illi ut fama maneret,
Aeternum posuit moriens fortuna sepulchrum.
Hic oculis vitreas mensus sacer Aliger undas
Lustrataque urbe agnovit de Flumine

feracem
Fecit humum: foliisque solo per gramina sparsis,
Invaluit Picena sacrâ Peneide tellus.
Pluribus haec arvis foliorum credita virtus,
Utpote debuerat quae sistere pluribus arvis
Huc olim ventura domus. Sed maior in uno
Colle fuit, quod mox Lauretum copia lauri
Fecit Aventinae dici par nomine silvae. 13.
Interea non parca precis

veniret. 40.
Est in conspectu Solymae pulcherrima tellus,
Alta iugis, montana vocant: Chananea gigantum,
Subdita Levitis regio, qua nobilis olim
Surgebat, forti tandem expugnata Calebo
Regia, Idumaeis cunctis prior urbibus Hebron;
Nec Memphi cessura quidem, licet ista Canopi
Prima latratorem pinnis servarit Anubim,
Urbs

His dictis animi plenus, velut auribus hausto
Virgineo rumore, puer materna fatigat
Viscera et exiliens, soboles semestris, Elisam
Erudiit matrem, praesens quod sanctior Arca
Adforet, Hebraeus quam Rex olim ipseque Regum
Ex pastore Parens, silvestris imagine ligni
Expressam venerans saltu, sua sera praeivit
Gaudia, quae vivae praesentis Numinis Arcae
Exhibet et clauso blanditur saltibus Agno.

Et proprios coram tribuum distinguere vultus
Postulat Ausonius qui colligit aera minister.
Bethleme est nobis communis utrique petita
A Iesse genitore domus, quae murice regum
Tecta olim, nunc tecti expers. Illa urbe Latinis
Imperiis nos stare decet: tribus altera quosvis
Sanguinis externos illuc vetat ire nepotes.
Nos vero decimus proavitis sistere tectis
Debebit mensis; te illius propria

Florida, continui plaga veris, odoris inanes
Festiva hortorum facies non sustinet auras.
Haec mage flava Ceres, praestantior arva Lyaeus
Occupat et pressis melior despumat ab uvis.
Hic orituri olim terrena e matre Tonantis
Praescia, communi ne vultu occurreret, omnem
Explicuit festivi oris natura decorem.
Hic regum domus, hic patria est et stirpis origo
Iessiacae, hic prima postremus origine

Notitia crescente faces mentisque calorem
Auxit et aeternis arsura incendia flammis.
Hic proprium vitae cursum fatumque legebat:
Hic gladios, hic mucrones, hic mentis acerbos
Quos olim passura fuit spectabat agones.
Laetitiae sed magna fuit tunc causa dolorum
Cernere diluviem: placitumque est Numinis ultro
Amplexa et gaudens, nullis mucronibus impar
Ad quaecumque patens exponit vulnera

Ipsi ovium, donec summa formidine pressis
Pelleret his unus terrorem vocibus Ales:
“Custodes ovium, turbatas ponite mentes!
Laeta fero, totum oblectent quae nuntia Iudam.
Huic promissa olim partu prognata recenti
Est soboles. Urbs vero huius Davidica Bethlem
Hospitium natale Ducis: properate volentes,
Ite citi, bona turba, viri, vicinaque Bethlem
Festinate hilares ad moenia. Proxima

Sidereo genetrix sobolis laetissima vultu,
Pastorum iucunda fide, donisque levatâ
Pauperie; petrae legale subire periclum
Innocuam prolem cultri praesaga dolebat.
Isacii ritus olim sancita iubebant,
Postquam utero natus Phoebi iubar hauserit infans
Bis quater e mersis Moseâ solibus uti
Ad vulnus petrâ maribusque virile ferire
Praeputium patrisque datam cum semine labem

Cum caelum veluti pellem extendisset, in illo
Aetheris accendit vacuo sua fata deesse
Signantem stellam. Flammis ex omnibus unam
Nam passus stellarum opifex, hanc iussit in ista
Stare olim mutanda imis regionibus aethra.
Impressitque sui speciem: praesepia, panni,
Ipse infans hic lumen erat: concedere terris
Hoc voluit caecisque ostendere gentibus astrum,
Divinus materno utero cum prodiit

nurus Orphae. Cui forsan ibidem
Crescit adhuc soboles, veniens sed sanguine longo,
Siqua tamen superest, ignota latebit utrosque
Posteritas, nimium distans a fonte propago.
Cognatis si Petra famem fugientibus olim
Non ingrata fuit, nobis metuentibus iram
Principis, humanum fas desperare vetabit
Hospitium nosque hospitibus quaesita labore
Lucra dabunt non esse graves urbisque protervos.
Nos

20.
Flammivomus postquam demum sol triplice gyro
Utrumque adversis spatiis lustrasset Olympum,
Litus Erythraeum veteri memorabile calcant
Prodigio, fugiens olim quo Iuda reliquit
Aegypti servile iugum, cum marmore fusus
E liquido veluti murus protexit euntes
Et medium attraxit sicca ad vestigia pontum,
Ultorem Pharii instantis post terga tyranni.

limen, terrae Nilotidis hospes,
Quam ratio data mensque regit, rationis inanem
Cui cerno parere Thetin: dignissime gemmis
Sal Erythraee tuis; gemmae tibi ne qua deesset
Ambitio, nostri servati seminis olim
Pro merito, meus hic ornat tua litora Iesus.”
Talia versabat genetrix animoque ferebat
Has oculis dum lustrat aquas actisque moratur,
Nerine gemmata, tuis; meliore superba
Tunc

Effigies, nisi forte canis quod imagine culto,
Prudenti rectoque animi mentisque perito
Doctori Aegypto Teuti titulisque colendo
Pluribus Hermeti voluit committere Numen
Adventum effari sobolis: mortalibus olim
Ipse etenim quae fatus erat mysteria, sacrae
Non vacuum lucis poterant ostendere pectus.
Nec Patrem Verbumque Patris, commune duorum
Nec tacuit Flamen; nostra non ille videndum

Exeruit linguam, movit ter colla, ter amplam
Rugavit frontem, demum vocem edidit istam:
“Non ego sum numen, sed servus Numinis Hermes:
Discite nunc falso quamvis a numine verum:
Quae proavis olim, nunc fata nepotibus edo.
Est Numen, verum Numen, cui corporis expers
Est Soboles cum Patre eadem, nec praeter eosdem
Est aliquis Deus, amborum nisi pectore ab uno
Qui procedit Amor. Nostrum Trias iste

amat Phariis quoque dicere rumor
Niligenas primos hominum totius adeptae
Unde animam et mentem fluxerunt semina carnis.
Hic ubi turbato Nilus modo gurgite manat
Fonte procul, communis erat fons, quatuor olim
Fluminibus: Tigri, Euphrati, quique alluit Indos
Aurifero Gangi et Nilo; cui prima remansit
Fontis aquae virtus, vincla indignante quotannis
Amne per Aegyptum lympha stagnante refundi.

vagum quo dissipat amnem,
Credendum hinc, Phario silva est ubi proxima Nilo,
Fixus erat generis primis authoribus hortus. 26.
Caelicus has olim flammas spirante machaera
Excubitor pulso sedes obsedit Adamo,
Ingressum mucrone vetans. Sed vindice postquam
Diluvio tellus omnis confusa iaceret,
Hoc etiam primus decor et fortuna reliquit

suam donis patriisque levastis
Fructibus, ignarae vester quod mysticus esset
Ille, Pharo numquam non lamentatus Osiris. 31.
Dixerat una olim Musis certare proterva
Pieris immani pavidos pugnare giganti
Aegypto latuisse Deos, quorum ipse Typhoeus
Corpora mentitis fertur celasse figuris:
Duxque gregis, dixit, sit Iuppiter, unde recurvis

puero genetrix, semper praestante marito
Tutelae praesentis opem longoque viarum
Servitia errori, tamen esse errantibus istis
Phoebopolis voluit sedes diuturnior astris.
Moenia subiectae duris haec fustibus olim
Isaciae struxere tribus: haec saxa levavit
Aptavitque gemens, haec Numinis hospita pressus
Tecta laboravit Iuda ignarusque futuri
Exulis appositos sua fixit ad otia muros 858

Causa fluoris erat, manans servavit eandem
Effigiem sanguis, quo vivae occulta latebant
Semina virtutis, similes, in floris ituras
Luxuriem, mortis formare potentia poenas.
Dicitur Oebalio sic olim sanguine flores
Terra dedisse novos et cum Telamonius heros
Ense suo moriens Aiax Sigeia tinxit
Litora, confestim viridi de cespite fusus
Flore pari cruor emicuit foliisque receptum

Evulsos omnes et adhuc radice cruentos
Colligit atque alio plantandos orbe reservat,
Sic fatus: “Grati flores et lilia summo
Digna virere polo, vestro ne sitis amara
Progenies spectata Patri, vos gentibus olim
Longinquis, nec non post tempora multa, suarum
Poenarum factura fidem, dabo crescere terris,
Queis Iudae vox nulla sonat: servabit in illis
Vos melior fortuna locis, quos forte parentis

Alterius numerabat uti sua vulnera poenas.
Gnara fuit genetrix se corde micare beatis
Exundante opibus. Vetiti se germinis illa
Immunem aspexit scelerisque tyrannide prima
Servatam, venturi olim, modo sanguine verò
Praesentis fati. Vidit quod solius ergò
Tunc custodita pro libertate parentis
(Cuius solus amor valuit superare profusa
In cunctos hominum superumque Tonantis amores)

dum pendet ab ore,
5  Miratur proprias tam pulchra in imagine vires,
6  Tu superum ambitio, tu numine lapsa sereno,
7  Tu vatem, tu, Diva, mone, cur concidit olim
8  Praereptus rapidae properato vulnere Parcae
9  Sarmaticus, tua cura, puer. Morumne verenda
10  Canities Lachesim violentaque fata fefellit

cui Kostka aderat, sublata corusco
78  Non procul inde iugo magnae delubra Parentis
79  Exquilias arcemque tenent, quorum omen et altam
80  Spem venerans olim rapidi gravis arbiter aevi
81  Ianus ab extremo gelidum caput orbe retorsit;
82  Utque aeterna Deae sedes foret, ipse faventum
83  Nomine saeclorum posuit

uno
167  Crescentis pars magna domus, te flectere possent
168  Mundi, Diva, preces, cui tanto in pignore rapta
169  Quanta salus, spes quanta perit! Quot nomina et olim
170  Quot Kostkas aliis miranda exempla daturos
171  Exemplum tam grande daret, cui victa malorum
172  Agmina et infracti servatur adorea Ditis.

Januario Salines Suo S. P. D. Forte quid agam, certior fieri velis. Obsequar igitur. Melita Insula in Adriatico mari decimo milliario recedit a Continente. Huc Paulum Apostolum olim enatasse multorum opinio est. Hoc in recessu Opianum Graeca Poesi sub Imperatore Septimio Severo florentem sua Halieutica conscripsisse ipsa ejus aedium magnifica rudera, et spirantes sanctissimam vetustatem reliquiae testantur. Hic nunc ago in delicatissimo littore. Disce loci ingenium. Sinus

faciles mandentis lumine guttas,
81  Lumine nec tantum, patulo sed et ore fluentes
82  Se rumpent lacrymae, et toto lugebere naso.
83  Sic vexere, volo, sic quam mortalibus olim
84  Abstuleras, hominum consumptor dire, salutem,
85  Consumptus reddes, turpem laceratus in escam
86  Augebis vulgo, quos olim dempseris, annos.«

83  Sic vexere, volo, sic quam mortalibus olim
84  Abstuleras, hominum consumptor dire, salutem,
85  Consumptus reddes, turpem laceratus in escam
86  Augebis vulgo, quos olim dempseris, annos.«
87  Continuit genitor vocem, quam fata sequuntur,
88  Vexandamque dedit Satyris tortoribus herbam.

30  O si non durae praereptus crimine Parcae
31  Vota Italum tecum tuleras, Hieronime, qualem,
32  Qualem te propriis vidisset in arcibus olim
33  Bellipotens Regina Padi, quae gaudia Nereo
34  Plaudenti vexisset aqua quantosque superbus
35  Eridanus Venetum vomuisset in ora

primae vires et ver puerile calebat.
20  Hinc te iam cupidum sua per vestigia duxit
21  Bellipotens genitor gestitque, ut cultus in arte
22  Bellique armorumque olim per aperta moveres
23  Spem tantam et vegeto quo te Mavortius aestu
24  Impetus abriperet, trans Ismara transque calentes
25  Gangaridum populos et trans

firmior aevo.
37  Non secus in sylvis atque inter pascua suetus
38  Ludere nativosque fuga praevertere campos
39  De grege non humili sonipes, cui nobilis olim
40  Piseas genitor meruit sub Castore laurus,
41  Si fragor increpuit, si rauci murmura belli
42  Martiaque horrificum dederunt procul aera canorem,

splendida fastus,
149  Spondet, Aloisi; summum est, quodcumque paratur.
150  Lassabunt tua dona Deos, praestabit Olympus
151  Quo maius praestare nequit: Te cernuus olim
152  Phoebus uterque colet, sacro spoliabitur auro
153  In tua templa Tagus, tumulum saturabit Hydaspes

iura piumque
206  Sprevit Aquitanae ductor Mavortius orae,
207  Sed cessit tandem superis plusque auxit avitum
208  Per lacrymas Ligerim quam caedibus auxerat olim.
209  Ille, cui argento sonipes, cui crista pyropo,
210  Cui thorax adamante riget, qui sustinet alte
211  Directam chlamidem gladium vibrante lacerto,

33  Barbarica tentata manu, fera bella Scamander
34  Non semel erubuit, forte et generosiar alter
35  Caedibus auxit aquas rapidi Simoentis Achilles.
36  Secum olim rapuit totam in certamina Creten
37  Lictius Idomeneus, multorum septus ab armis
38  Divisit laudem, nec Pergama subruit uno
39  Contentus Stenelo. Quae quondam nomina

53  Pavo Samum liquit, nulla turbante volucri
54  Iam purus subit aequora Phasis.
55  Praela fremunt Lesbi, dominoque umbratur Iaccho
56  Crete olim devota Tonanti.
57  Nil satis est patinis, ventrisque animosa protervi
58  Proluvies nova monstra reposcit

11  Quam bene nunc meritis serpit contagio membris,
12  Contagem multis attulit ille prius.
13  Nunc cunctis fugitur, socio vitatur ab omni.
14  Plusque olim nocuit non habuisse luem. LXXXI. IN PULLUM, NIGELLUM IUVENEM EPIGRAMMA 42.

nec nubibus atra nec umbris,
77  Dives luce sua, qua nil manifestius usquam est,
78  Lumine quam clauso sentire et cernere possis.
79  Noctem mille rogi raptaeque ardentibus olim
80  Inferiis domuere faces. Stillantia tabo
81  Tela locum torvaeque lues Furiaeque coronant
82  Et centum causae exitii: dolor, ambitus, cura,

perque pedes ferrea cuspis eat.
5  Sit, rogo, solamen nostro dolor ipse dolori,
6  Sitque modus poenae non reperire modum.
7  Figite me clavis, utque olim vita creatrix
8  Deposuit vitam, sit mihi vita mori. XCVI. IN BARDOCUCULLUM,

mea colla domus. Sententia sedit
54  Oppugnare Deum. Dominus sic nostra timebit
55  Fulmina maioresque feret, quos spreverat olim
56  Ferre pares.« Dixit, tum magno murmure vulgus
57  Infremit ad plausum rapidamque vomentia mortem
58  Arma parat; non sic trifidios

in uno
32  Crescentis pars magna domus, te flectere possent
33  Mundi vota, pater, cui tanto in funere rapta
34  Quanta salus, spes quanta perit! Quae gesta, quot olim
35  Heroas populis miranda exempla daturos
36  Exemplum tam grande daret! Vastata potenti
37  Clade

non unus fulciet heres.
61  Iam propera, Ricci, Seresque et Sinica regna
62  Consiliis moderare tuis, properabis et hosti
63  Correcture pias fauces, Aquaviva, nec olim
64  Alterutro, Barzee, minor, quin plurimus heros
65  Horum in conspectu poterit non perdere nomen.
66  At Loiolidum patet hinc et pondus et ingens

CIX. IN LISIMACHI ET ALEXANDRI CORNUTAS EFFIGIES IN NUMMIS EPIGRAMMA 62.
1  Praetulerant olim, nunc spernunt cornua reges,
2  Nam decus hoc hodie copia vile facit. CX. IN

72  Compede, nunc tremulae verruntur ab aequore praedae,
73  Caeruleumque gregem maeret decrescere Proteus.
74  Hic in dellicias cessit quodcumque potentes
75  Olim Fabricios laudanda coegit egestas,
76  Quod tulit in veteri consul Serranus aratro,
77  Hic ludunt urbana manus gaudentque per hortos

10  Verum quod me hostis laedere crediderit.
11  Sum laesus, nostro quod nulla superbia fato est.
12  Hei mihi, cur vili laesus ab hoste fui?
13  Felix Rhese, olim quod sub Tydide peristi,
14  Felix Aenea vindice Turne ferox.
15  Sarpedon magnum sensit moriturus Achillem,
16  Ense sub Hectoreo, Protesilae, iaces.

ANAGRAMMA: ARX OMNIPOTENS CXXXVI. EPIGRAMMA IN IDEM ARGUMENTUM
1  Olim magnanimae molimina celsa Babelis
2  Haud potuit superum nobilis ira pati
3  Et coniuratae dirimens commercia gentis,
4  Sydera quod petiit tangere, solvit opus.

II. IN EPIGRAMMA
1  Barbara Pyramidum, Caesar, miracula ride: Iam taceatur
2  Quaecumque in Phariis vivo de marmore moles
3  Littoribus surgit vel quae pia Mygdonis olim
4  Regia deposito statuit monumenta marito:
5  Quidquid fama potens loquitur, cumulataque fastu
6  Immodico totum spargunt centum ora per orbem,

CXLVIII. PARAPHRASIS III. EXTEMPORANEA IN MARTIALIS: »O MIHI POST NULLOS, IULI, MEMORANDE SODALES«
1  Cana fides olim, purae quoque foedera mentis
2  Me, Iuli, vinxere tibi, mihi crevit ab annis
3  Fervor amicitiae, niveique in vertice cani
4  Sunt studii monumenta mei. Sub consule secta

54  Insiliat mea colla domus. Sententia sedit
55  Oppugnare Deum; numen sic nostra timebit
56  Fulmina maioresque feret, quos spreverat olim
57  Ferre pares.« Dixit; tum magno murmure vulgus
58  Infremit ad plausum, lateque ad tela minaces
59   Expediunt

cineres et templa ardentia cerno.
18  Hoc modo Roma ferox, hoc unum laudis habebit,
19  Quod nostro tandem cecidit depressa Gradivo.
20  Tollite magnanimos ausus, quos vovimus olim
21  Ante Deos aditisque etiam iuravimus omnes
22  Teutatae magni patriique altaribus Heti.
23  Vos humana sacris stans hostia et ille morantes

Joannis Tomci Marnavitii et ex tomo secundo Illyrici sacri patris Danielis Farlati. Christophorus de Balistis, civis Spalatensis non postremae conditionis, olim canonicus ejusdem civitatis, mox Traguriensis episcopus per cessionem Thomae Nigri, patrui sui. Praeter humanissimarum politissimarumque artium studia philosophicis et theologicis disciplinis erat optime eruditus, nec juris civilis pontificiique scientia aberat. His omnibus admirabilis morum

Grandescitque suo planta novella die,
Quaeque humili raras gestabat stipite frondes,
Jam pandit ramos fertque sub astra caput. Thomas Niger Spalatensis, civis primarii ordinis, olim in patria canonicatus et archipresbyteratus dignitate praeditus. Vir fuit doctus et eruditus, maxime vero dicendi laude praestitit. Accersitus in Hungariam a Petro Berislavo, ab eodem maximis de rebus saepe missus est ad Leonem X. summum pontificem, ad Carolum V. imperatorem et ad alios

improvisa peremptus sit, tamen suum Marulum pie credimus aeternae felicitatis habere consortem, quia, ut sapientia loquitur cap. 4: Justus si morte praeoccupatus fuerit, in refrigerio erit. Matthaeus Gelich olim Draxoevich Dalmata, in oppido Almisii dioecesis Spalatensis honestis parentibus natus, a patribus societatis Jesu Laureti in collegio Illyrico optimis moribus et disciplinis institutus, sanctae Justinae Venetiarum parochus, doctrinae laude ac vitae integritate et innocentia fuit conspicuus.

inscribendam esse deliberavi: ut TE Censore probatior, Tuique praesidio tutior in Mundi conspectum prodeat; cùm verò et merito haud mediocri, Quòd ab ijs Progenitoribus descendas, quorum eximia in tutandis illius finibus, imò restituendis Partibus, enituit virtus: ut dignè jam olim Pannoniae totius et Croaciae Megistanibus in generali Statuum et Ordinum Conventu publico Decreto annumerati, indelebilem apud rerum patriarum scriptores eudoxiam reliquerunt. Jofephus nempè (ut cunctos anteriores venerando silentio praeteream) Patruus Tuus,

1.11  Aut forsan vestro felicior illa favore,
1.12  Quanto majorum fuerit servata labore?
1.13  Prospiciat sic docta. juvat meminisse malorum.
1.14   Non revoco lacrymas, quibus olim saepius auxi:
1.15  Danubium, Dravum, Savum, Kuppam atque Naronem
1.16  Dum me Romanus peteret dùm Sarmata, tecta
1.17  Comburens flammis, et campos caedibus

captivum Bossnia Turco
1.23  Submisit collum, Regum damnata suorum
1.24  Seditione magìs quàm Thraci marte coacta,
1.25  In me Oriens ruit omne malum, quo tristior olim
1.26  Vix fuit lllyricis gelidus Septentrio regnis:
1.27  Perpetuo Thrax namque jugo crudelis, avarus,
1.28  Subdita colla premit: tantòque superbior ausu

invenit hosti,
1.164  In quo vir tantus vinci atque occumbere posset. 1521.
1.165   Ostrovicae fatum jam nunc approximat arci,
1.166  Quam Rex Bela olim Scythicis compulsus ab armis
1.167  Condidit in tumulo Licae telluris acuto,
1.168  Hinc nomen nactam; Turcis captiva gemiscit,
1.169  Nec jam colle suo, nec jam factore superba:

qua nomen amat, Turca vi fraudeque capta,
1.173  Imperium atque fidem mutat. Comburitur infra
1.174  Modrussam vicus, templi splendore decorus,
1.175  Hujc Ostariae nomen, quòd scilicet olim
1.176  Hospitium fuit hìc Savana petentibus arva
1.177  Littore ab Adriaco. Circùm montana latroni
1.178  Commoditate favent loca, sylvarumque recessus.

1.207  Quam mea defendit contempta morte juventus.
1.208  At Scardona cadit, celebri sat nomine clara,
1.209  Urbs vetus ad Titii flumen situata, Liburnis
1.210  Chara olim sedes, Turco fit subdita juri.
1.211  Hinc ferus, injectis Kĺissana suburbia flammis
1.212  Funestat; quicquid non aufert, omnia delet
1.213  Ferro ac igne

1.355  Occubuere virȗm, gentisque utriusque strategi
1.356  Ladron et Bakic'; vitam Kocianus amico
1.357  Liber ab hoste refert, quam perdet turpiùs olim:
1.358  Non etenim tempus minuit peccata, sed auget,
1.359  Et fieri graviora solent, quò longiùs illa
1.360  Infelicem animam misero sub corpore pascunt.

namque venire
1.456  De sceptro ad baculum, nimiùm res dura profectò est.
1.457   In spes me fortuna novas jam provocat; unde
1.458  Et maestum lenire queam, fortassis et olim
1.459  Vulnera quae sanem. duo martia pignora fratres
1.460  Zriniades video jàm pubertatis ad annos
1.461  Pervenisse: avidumque latus praecingere ferro,

tamen Velikam fato impetit arcem,
1.542  Magnanam Latio quondam sermone vocatam,
1.543  Quam longè Reges habitabant Bate priores,
1.544  Ut nunc regalem Velikam voco: pluribus olim
1.545  Praefectam vicis, pagis atque urbibus. ipsam
1.546  Subjicit imperio vis et fortuna tyranno.
1.547  Turcica nunc Velika est, mea Velika desinit esse;

muliebre Melaena valore;
1.866  Igne cremata Pharus, Rex hinc Demetrius ortum
1.867  Duxit: et augustae in praedam cecidere Salonae,
1.868  Regalis sedes, venerata Quiritibus olim,
1.869  Primaque Praesulibus decorata, ut Titus in ista
1.870  Discipulus Pauli, pòst Petri Domnius urbe
1.871  Divini jecit sanctissima dogmata verbi.

jàm praescii abesse
1.1173  Urbe viros: totam spoliant et depopulantur,
1.1174  Injiciuntque ignem tectis. Sic celsa Modrussa,
1.1175  A Bella Quarto donata potentibus olim
1.1176  Nobilibus Veglae, ruit unquam vix reparanda;
1.1177  Quae modò per tristes ostendit nota ruinas:
1.1178  Omne, quod humana extruxit manus, esse caducum.

1.1203  Tecta, hostile jugum subiit Crescentia tristis:
1.1204  Quae pridèm coepit decrescere: donec et ipsa
1.1205  Expertura sui casum, cognoverit olim,
1.1206  Aeternùm sub sole nihil persistere posse.
1.1207  Hassan, ut illustret conceptum nuper honorem,
1.1208  Plura trahit secum Turcae modò millia gentis

privatum isthmo, nullique paratum
1.1237  Pugnae, confundit, plagaque ingente repulsum
1.1238  Insequitur. tristem patitur mea Savia stragem,
1.1239  Hanc patitur Turopoĺe olim Tauriscia dictum:
1.1240  Ambo etiam latè Kolapini fluminis orae
1.1241  Nullo obstante patent praedanti diriùs hosti:
1.1242  Ut sine praesidio. vicinia longa per istum

adhuc nostrorum cladibus Hassan,
1.1270  In nova conspirat totius funera gentis
1.1271  Illyricae; Christi ferus osor nominis: at qui
1.1272  Christicolis natus fuit ipse parentibus olim
1.1273  Pridoëvic' stirpis; conflatas undique turbas
1.1274  Armat in exitium nostrum; pòst Norica regna
1.1275  Threïciae Italiam cupiens submittere praedae.

Bibliographia locorum inventorum

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Dissertatio regni Croatiae, versio electronica (, Zagreb), Verborum 780, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vitezovritterpdiss].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Januario Salines Suo S. P. D., versio electronica (), Verborum 315, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [djurdjevimelit].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report