Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: cum Your search found 31215 occurrences
First 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1602-2142:1602. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] EPISCOPI MODRVSIENSIS AD DOMINVM MARCVM VICENTINVM PRAESVLEM LIBER DE CONSOLATIONE FELICITER INCIPIT Prologus Cum urgerem diligentius opus tuo nomine coeptum quo singulas animi perturbationes pro cuiusque uirtute ac conditione explicare statueram, Reuerendissime Pater, ea pars, qua rationem consolationis perstrinxi, forte incidit in manus quorundam amicorum
1603. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] deuoueram, transmittere curaui ut ex hoc membro cognosceres quid sit de toto corpore (si tamen cetera ad hanc rationem effingere ualebimus) spei reliquum. Ceterum hoc tibi frustum ea lege committo, ut sit mihi integrum id cum uniuerso compingere corpore ; et si ratio totius formae postulabit, in quibus opus fuerit, commutare, quandoquidem dignius commodiusque singula membra secundum statum totius corporis examinantur ac expenduntur,
1604. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Conatus sum igitur hoc in opere consolandi rationem explicare, non quidem secundum exactam philosophiae legem — nunc enim non de rerum natura disputamus aut de illis tenuioribus magisque minutis rebus, de quibus a turba secreti cum sapientibus disserendum esset — sed secundum pinguiorem crassioremque rationem, quae etiam in populo non ignaua possit uersari. Est enim propositum nostrum praecepta tradere, quibus,
1605. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] scientiam absque inuidia communicare et ex percepto talento lucrum uel fenore quaerere, nec pudori esse debere infantibus lac praebere, pro quibus Christus mori non erubuit. Praecipue cum sit ipse dominus non solos philosophos, aut eos dumtaxat qui habiti sunt sapientiores, uerum omnes omnino homines interrogaturus si se in carceribus et in tribulatione positum uisitauerint, aut consolati fuerint; unde uidere licet quanta necessitate
1606. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in re, quando curandorum animorum artem professi sumus, nobis ueluti corporum medicis faciendum statui generales quasdam ac praecipuas medendi rationes tradere, particulares uero et quae sedulo accidere possunt prudentiae medici relinquere, praesertim cum ipsae ex traditis principiis per se facile percipi poterunt.
1607. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Maeret autem animus praesentis mali opinione: praesentis, inquam, non re tantum uerum etiam imaginatione. Potest enim malum uel praeteriisse, uel esse futurum, et nihilominus aegritudine animum afficere, ceterum tunc dumtaxat, cum illius mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens recognoscit eiusque commodis se potiri uel putat, uel sperat, itidem nec umquam tristatur nisi cum
1608. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Potest enim malum uel praeteriisse, uel esse futurum, et nihilominus aegritudine animum afficere, ceterum tunc dumtaxat, cum illius mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens recognoscit eiusque commodis se potiri uel putat, uel sperat, itidem nec umquam tristatur nisi cum existimat rem sibi aduersam accidisse aut imminere ineuitabilem eiusque molestias pati
1609. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dumtaxat, cum illius mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens recognoscit eiusque commodis se potiri uel putat, uel sperat, itidem nec umquam tristatur nisi cum existimat rem sibi aduersam accidisse aut imminere ineuitabilem eiusque molestias pati . Oportet uero opinionem huiusmodi (ut sapienter monet Zeno) recentem esse, siquidem inueterata et
1610. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illa, Mausoli Cariae regis uxor, quae nobile illud Halicarnassi fecit sepulchrum, quam diu uixit, uixit in luctu, eodemque etiam confecta contabuit. Huic erat illa opinio quotidie recens, quae tum denique non appellatur recens cum uetustate exaruit. Itaque idem est dicere recentem ac si uiuidam dixeris aut uehementem! Recens ergo opinio malorum Hecubam,
1611. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] humanae uitae, uerum nocet ratione uehementioris commotionis, aut nimiae dilatationis, propter quam ille uitalis igniculus, qui in corde tenebatur inclusus, euanescat. Siquidem cum cor nimia laetitia iusto se amplius expandit, foliolum illud, quod aditu cordis uitalem claudebat flammam, iusta respirationis uicissitudine temperans resolutas offendens parietes, quibus inniti consueuerat, patens hostibulum dimittere
1612. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] obscena uisum , non tantum nocent ratione motus, sed etiam ipsius pestiferi cibi administratione. Illud enim animo nostro res tristes illatae faciunt, quod corpori exhibitum uirus; ex quo liquet, cum nulla aliarum passionum ita infesta face animum impetat, nec ullam aliam esse quae cor hominis deterius exedat. Quippe quae appetitum impedit ne se extra diffundat, necesse est cor
1613. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] idem
poeta) patientia longa malorum, et pars antiqui longa uigoris
abest.
Cohartatur namque uoluntas in malis nec se explicare ualet; ac maxime
cum spem euadendi amisit, et tamen inter angustias deprehensa, quoad potest,
reluctatur; ac ueluti de uentis illis scribit Vergilius:
1614. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fremit,
1615. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] signis summus exprimi luctus et intestini doloris rabies?
Dixi autem merito rabiem, quoniam testimonio Aristotelis multos in
insaniam uertit mentis angor. Vnde et Vergilius non inconcinne de
Amata Latini uxore fingit, cum impetrare nequiuit Lauiniam Turno in coniugium
dari:
1616. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ut poeta ait, praesertim quae diligentius tractandae sunt. Hinc euenit ut homini altius quippiam cogitanti ea, quae narrantur, non intelligat nec, quae in oculis aguntur, aduertat. Idcirco cum homo grauioribus malis oppressus id sedulo agat, in eoque totus uersetur ut illud depellat aut enitet, quo tantopere urgetur, nequit animum ad aliud opus dirigere.
1617. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] qua aperta
detrimenta acceperunt; continuo enim putant illa esse certissima interitus
euersionisque suae indicia. Quod
quidem nobilissimus poetarum in Anchisen ingenue effinxit, cum hortaretur a filio
fugam capessere seque incendiis Iliacis subtrahere:
1618. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fiunt si uel ab amicis uel aliis caris, a quibus minime conueniebat, ablata sunt, uel infortunato nimium casu adempta absque ulla spe recuperandi. Hinc fuit quod Menippo cynico, cum pecuniam male quaesitam per insidias sublatam didicisset, manus a iugulo, quin se praefocaret, studium philosophiae prohibere non ualuit. Hinc quoque uenit ut illi, qui se sciunt morti destinatos, raro et uix consolationem
1619. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] coniciamus, difficultatem lectori praebeamus, si quando cognoscere uoluerit quod praecipue pharmacum cui morbo sit idoneum. Ab his ergo, quos proxime nominauimus, exordium sumamus. Consolatori enim cum huiusmodi uiris non multum negotii erit, siquidem aduersitatibus tantum concutiuntur, sed non consternantur, ut in eadem epistula testatur Cicero ita dicens: Haec cogitatio, uidelicet contemnendarum fortunarum, cum mihi
1620. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] enim cum huiusmodi uiris non multum negotii erit, siquidem aduersitatibus tantum concutiuntur, sed non consternantur, ut in eadem epistula testatur Cicero ita dicens: Haec cogitatio, uidelicet contemnendarum fortunarum, cum mihi omnino non excidisset (etenim penitus insederat), ui tamen tempestatum erat labefactata atque conuulsa. Tales igitur homines statim confirmare poterimus si
1621. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam beniuolentia ualeamus.
1622. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quoque philosophi proprias facultates abiecerunt, ut Democritus et Diogenes, qui se praedicabat Persarum rege ditiorem, quod ipse uidelicet paucorum indigeret. Et Stilbon rapta patria, amissis liberis, uxore, facultatibus omnibus, cum ex incendio publico solus exiret, interroganti Demetrio numquid bona omnia perdidisset, "Minime," inquit, "omnia enim mea bona mecum porto." Et clariora quidem omnibusque regiis opibus pretiosiora. Vnde
1623. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] amatores appellauimus. Amatores ergo nimii externorum bonorum erudiantur, ut cognoscant quam iniurii sibi sint qui, cum ad dominandum ceteris omnibus sint procreati, se ipsos sponte tam foedae miserandaeque subiciant seruituti illisque famulentur, quibus imperare oportebat. "Nam si omne cuiusque bonum," ut praeclare ait Boethius, "eo, cuius
1624. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sint procreati, se ipsos sponte tam foedae miserandaeque subiciant seruituti illisque famulentur, quibus imperare oportebat. "Nam si omne cuiusque bonum," ut praeclare ait Boethius, "eo, cuius est, constat esse pretiosius, cum uilissima rerum uestra bona esse iudicatis, eisdem uosmet ipsos uestra existimatione submittitis, quod quidem haud inmerito cadit. Humanae quippe naturae ista conditio est ut tantum, cum se cognoscit, ceteris rebus excellat; eadem tamen
1625. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ait Boethius, "eo, cuius est, constat esse pretiosius, cum uilissima rerum uestra bona esse iudicatis, eisdem uosmet ipsos uestra existimatione submittitis, quod quidem haud inmerito cadit. Humanae quippe naturae ista conditio est ut tantum, cum se cognoscit, ceteris rebus excellat; eadem tamen infra bestias redigatur si se nosse desierit; nam ceteris animantibus sese ignorare natura est, hominibus uero uitio uenit. Quam uero late pateat hic error uidetur qui ornare aliquid posse
1626. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] discutere uoluerimus mala, ut in eo loco, quem paulo ante adduximus, e uestigio subiecit Boethius: Ego uero nego illud bonum esse quod nocet habenti. Num id mentior? Minime, inquies. Atqui diuitiae possidentibus persaepe nocuerunt, cum pessimus quisque eoque alieni magis auidus, quicquid usquam auri gemmarumque est, se solum, qui habeat, dignissimum putat. Vbi ostendere uoluit Boethius
1627. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] eoque alieni magis auidus, quicquid usquam auri gemmarumque est, se solum, qui habeat, dignissimum putat. Vbi ostendere uoluit Boethius diuitias bonas non esse cum quod nocent habenti, tum quod earum potestas etiam pessimis datur, quorum neutrum accideret si diuitiae uera bona essent: nam quod uere bonum est et nouit nocere nemini, id enim malo proprium est; et apud malum pernoctare nescit, quoniam
1628. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] arundinis umbram; cantabit uacuus coram latrone uiator. Vnde uidere licet quo modo insana aut recta illa mortalium existimanda est beatitudo, quam cum assecuti sunt, minime possunt esse securi, et in qua dum requiescere sperant, maximis tempestatibus conturbantur. His igitur atque eiusmodi uel ueris uel uerisimilibus rationibus, de quibus plenius postea disseremus, amatores
1629. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cuius gratia uiuant seu quo actus operationesque suas dirigant. An forte frustra uel temere uel ad nihilum se factos augurantur? Vbi sunt reges, ubi imperatores, ubi alii potentes terrae omnes? Quorsum deuenit cum totius orbis imperio Alexander? Quorsum Darius cum diuitiis suis? Quorsum Cyrus cum tanta potentiae ac gloriae ostentatione? Quorsum? Quorsum Hannibal, Scipio, Caesar, Pompeius, Octauianus et alii duces
1630. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dirigant. An forte frustra uel temere uel ad nihilum se factos augurantur? Vbi sunt reges, ubi imperatores, ubi alii potentes terrae omnes? Quorsum deuenit cum totius orbis imperio Alexander? Quorsum Darius cum diuitiis suis? Quorsum Cyrus cum tanta potentiae ac gloriae ostentatione? Quorsum? Quorsum Hannibal, Scipio, Caesar, Pompeius, Octauianus et alii duces clarissimi potentissimique?
1631. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] frustra uel temere uel ad nihilum se factos augurantur? Vbi sunt reges, ubi imperatores, ubi alii potentes terrae omnes? Quorsum deuenit cum totius orbis imperio Alexander? Quorsum Darius cum diuitiis suis? Quorsum Cyrus cum tanta potentiae ac gloriae ostentatione? Quorsum? Quorsum Hannibal, Scipio, Caesar, Pompeius, Octauianus et alii duces clarissimi potentissimique? Erubescant saltem uel
1632. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quos ipsi maerentes cognouerunt. Amplius hoc loco spe meliore inducere maestum animum non postponas. Vnde laudatus est Rhodius ille, cui in caueam a tyranno coniecto cum suaderet quidam a cibo abstinere, respondit omnia, dum uiuit, homini esse speranda. Adde quod Domini semper fuit institutum corripere, quos dilexit,
1633. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] potentiam, honorem, quem ipsi habent, aut quo perfuncti sunt, et aliorum uel ordinis uel generis eius miseriam, inopiam, infortunium ad memoriam reducere expedit ac monere uelint potius illis rebus gaudere et deo, qui eis tanta praestiterit, cum nihil amplius quam alii quiuis miseri promeriti ab eo essent, meritas agere gratias. Recolant quoque insigne illud ac omni laude dignum Amasis regis Aegypti factum, cui cum Polycrate tyranno Sami cum hospitium esset,
1634. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] rebus gaudere et deo, qui eis tanta praestiterit, cum nihil amplius quam alii quiuis miseri promeriti ab eo essent, meritas agere gratias. Recolant quoque insigne illud ac omni laude dignum Amasis regis Aegypti factum, cui cum Polycrate tyranno Sami cum hospitium esset, audiretque ei frequenter uniuersa et bella et alia singula longo tempore ex sententia semper succedere, scripsit ad ipsum epistulam in haec uerba:
1635. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] qui eis tanta praestiterit, cum nihil amplius quam alii quiuis miseri promeriti ab eo essent, meritas agere gratias. Recolant quoque insigne illud ac omni laude dignum Amasis regis Aegypti factum, cui cum Polycrate tyranno Sami cum hospitium esset, audiretque ei frequenter uniuersa et bella et alia singula longo tempore ex sententia semper succedere, scripsit ad ipsum epistulam in haec uerba:
1636. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uniuersa et bella et alia singula longo tempore ex sententia semper succedere, scripsit ad ipsum epistulam in haec uerba: Amasis Polycrati ita inquit: mihi quidem feliciter agi cum uiro amico meo et hospite audire uoluptati est, tamen tuae magnae prosperitates mihi non placent, qui intelligo quam inuidum numen sit. Quod ad me attinet, malim cum meas ipsius, tum eorum, qui mihi curae sunt, res nunc prospere ire, nunc
1637. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Amasis Polycrati ita inquit: mihi quidem feliciter agi cum uiro amico meo et hospite audire uoluptati est, tamen tuae magnae prosperitates mihi non placent, qui intelligo quam inuidum numen sit. Quod ad me attinet, malim cum meas ipsius, tum eorum, qui mihi curae sunt, res nunc prospere ire, nunc per uarias fortunae uices aeuum traducere quam in omnibus an prospere cedere. Tu itaque mihi obtemperando hoc aduersus prosperitates agito: despice quid tibi est quod
1638. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Qui intelligens non posse praestare hominem ut uel se uel quempiam alium e fato impendenti eripiat, utque Polycrates bene moreretur bonam fortunam semper expertus, insuper ea quoque reperiret, quae abiecisset, misso Samum caduceatore uoluit ius cum eo hospitii soluere. Quod ideo fecit ne in tristem aliquem grauemque casum incidente Polycrate animi dolorem, ueluti de hospite, ipse contraheret. Neque eum profecto fefellit opinio. Nam post aliquot annos Polycrates
1639. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] bonos (ut egregie etiam sentit Seneca) probat, illisque fortunam, qua eos exerceat, assignat, at imbecilles et effeminatos respuit, nec dignos ducit a quibus fortuna aliquando uincatur. Hanc sententiam primus Plato posuit, quam cum apud eum legisset Callimachus adeo pudore simul et dolore accensus est, quod ei nihil aduersi accidisset, ut se e muro in mare praecipitem daret. Furorem non laudo, laudo tamen singularem uirtutis aemulationem.
1640. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Extremi uero uidelicet melancholici et natura truces aut duriores
uariarum uoluptatum pollicitatione oblectationeque demulcendi sunt et aliis
iocundioribus cogitationibus releuandi. De quibus omnibus et aliis
plerisque, cum ad medelas aegritudinis ueniemus, latius disputabimus; nunc ista
congrua singulis generibus sigillatim assignasse sufficiat.
1641. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] consolandis aliis sint idonei Quod genus hominum officio consolandi sit aptum, dicere non est difficile: ab illis enim consolationem unusquisque cupit quibus ipse bene uult. Nam odiosorum tam uerba quam praesentia cum omnibus, tum praecipue in luctu positis ad morbum esse solet. Quod optime intelligens Seruius Sulpicius scribit ad Ciceronem oportere eos, per quos consolationis munus obeundum sit, propinquos esse ac familiares. Valent
1642. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dilectae consolatio egregie ualet. Possunt quoque domini in consolandis familiaribus plurimum ob hoc, quod obscuriores a dignioribus diligi honorarique gaudent, id uero tum liquido intelligunt, cum eos sibi in aduersitatibus familiarius adesse cernunt. Viri etiam graues et qui habiti sunt sapientiores sanctioresque ad leniendos dolores sunt idonei propter admirationem fidei uel alterius uirtutis, et quia eorum aut sapientiae
1643. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] paene societas aegritudinis, sed auctoritas consolatur. Turpe enim esse existimo me non ita ferre casum meum ut tu tali sapientia praeditus ferendum putas. Cum ergo amicorum aut beniuolorum persona ad consolandum sit aptissima, illud unum hoc loco praecipue admonere oportet: consolator primam curam adhibeat ostendere aut persuadere illi, quem consolatur, se uerum esse amicum. Quod
1644. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] esse amicum. Quod Cicero erga Titium pulcherrime seruauit; sic enim exorsus est: Etsi unus ex omnibus minime sum ad te consolandum accommodatus, quod tantum ex tuis molestiis cepi doloris ut consolatione ipse eguerim, tamen, cum longius a summi luctus acerbitate meus abesset dolor quam tuus, statui nostrae necessitudinis esse meaeque in te beniuolentiae non tacere tanto in tuo maerore tam diu, sed adhibere aliquam modicam consolationem, uel quae leuare tuum dolorem
1645. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] praeceptorem. Tollitur enim funditus aegritudo si, quod aegre fertur, doceatur malum minime esse; sedatur uero si iuste eos uel utiliter afflictos declarabimus. Minuitur cum paruum esse persuadetur; cum autem non nouum aut insperatum agnoscitur, comprimitur haud mediocriter; sed diuertitur cum animum ad aliam curam traducimus aut eum noua uoluptate demulcemus.
1646. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] Tollitur enim funditus aegritudo si,
quod aegre fertur, doceatur malum minime esse; sedatur uero si iuste eos uel
utiliter afflictos declarabimus. Minuitur cum paruum esse persuadetur; cum autem
non nouum aut insperatum agnoscitur, comprimitur haud mediocriter; sed diuertitur
cum animum ad aliam curam traducimus aut eum noua uoluptate demulcemus.
1647. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] quod aegre fertur, doceatur malum minime esse; sedatur uero si iuste eos uel
utiliter afflictos declarabimus. Minuitur cum paruum esse persuadetur; cum autem
non nouum aut insperatum agnoscitur, comprimitur haud mediocriter; sed diuertitur
cum animum ad aliam curam traducimus aut eum noua uoluptate demulcemus.
1648. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] praemonebimus: in consolando curet more optimorum medicorum temporis habere rationem ac primum iuxta illius poetae sapientissimum consilium, si dabitur facultas, uenienti occurrat morbo: Sero nam medicina paratur Cum mala per longas inualuere moras. Deinde, si antecapere non est concessum, saltem tempestiuam adhibeat medicinam, ut Prometheum illum Aeschyli monuisse Cicero scribit,
1649. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] moras. Deinde, si antecapere non est concessum, saltem tempestiuam adhibeat medicinam, ut Prometheum illum Aeschyli monuisse Cicero scribit, cui cum dictum esset: "Atqui, Prometheu, te haec tenere existimo mederi posse ratione iracundiae," respondit: Siquidem qui tempestiuam medicinam admouens Non aggrauescens uulnus illidat
1650. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] consuetudinis meae superioribus temporibus ad te nullas litteras misi, sed quod priora tempora in ruinis rei publicae nostrisque iacuerunt, posteriora autem me a scribendo tuis iniustissimis atque acerbissimis incommodis retardarunt. Cum uero et interuallum iam satis longum fuisset et tuam uirtutem animique magnitudinem diligentius essem mecum recordatus, non putaui esse alienum institutis meis haec ad te scribere.
1651. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non putaui esse alienum institutis meis haec ad te scribere. Sic dicit Scriptura et amicos Iob septem diebus ac noctibus, qui ad consolandum uenerant, cum eo in terra et in puluere iacuisse, "et nemo", inquit "loquebatur ei uerbum. Videbant enim dolorem esse uehementem." Vnde intelligi datur hanc rationem consolandi semper
1652. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uehementia sua animum, ut nullatenus prae acerbitate aut uoluntati deliberare aut menti uerum, uel honestum uel utile cernere concedatur. Qui ergo, obsecro, illum consolare poteris cum omnis euellendi morbi uis, ut mox docebimus, in ratione consistat, quam aeger animus ne agnoscere quidem ualet? Itaque tali in negotio utendum est sapientissimo ille Ouidii consilio: Dum furor in cursu est, currenti cede
1653. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quidem ualet? Itaque tali in negotio utendum est sapientissimo ille Ouidii consilio: Dum furor in cursu est, currenti cede furori, Difficiles aditus impetus omnis habet; Stultus, ab obliquo qui cum discedere possit, Pugnat in aduersas ire natator aquas. Impatiens animus sic adhuc tractabilis arte Respuit, atque odio uerba monentis habet Aggrediar melius tunc cum sua uulnera tangi
1654. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Stultus, ab obliquo qui cum discedere possit, Pugnat in aduersas ire natator aquas. Impatiens animus sic adhuc tractabilis arte Respuit, atque odio uerba monentis habet Aggrediar melius tunc cum sua uulnera tangi Iam sinet et ueris uocibus aptus erit Quis matrem nisi mentis inops in funere nati Flere uetet? Non hoc illa monenda loco est; Cum dederit lacrimas animumque impleuerit aegrum
1655. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] habet Aggrediar melius tunc cum sua uulnera tangi Iam sinet et ueris uocibus aptus erit Quis matrem nisi mentis inops in funere nati Flere uetet? Non hoc illa monenda loco est; Cum dederit lacrimas animumque impleuerit aegrum Ille dolor uerbis emoderandus erit. Temporibus medicina ualet, data tempore prosunt Et data non apto tempore uina nocent. Quin etiam accendis uitia irritasque
1656. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] adhibueris, et iam uulnus tractabile reddideris, tum demum illud tollere laborabis . Ista prudentia Seneca, in consolando Lucilio scilicet, accommodatissime usus est, quem cum accepisset uehementius morte Flacci amici sui commotum, principio eum dolere non prohibuit, ceterum ut id modestius faceret, diligenter admonuit: "Moleste" inquit "fers discessisse Flaccum amicum tuum; plus tamen aequo dolere te nolo. Illud
1657. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et fortasse, si uera sapientum fama est, recipit nos locus aliquis et, quem putamus periisse, praemissus est." Ecce quo modo aegritudinem paenitus tollere uoluit docendo cum Flacco nihil mali actum nec ei quicquam accidisse, propter quod ingemiscendum sit, sed discessum eius, qui ad meliora transiuit, plus gaudii quam molestiae habere. Iuxta hanc eandem rationem, si quis diligentius intuebitur, et
1658. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iuuentute, et senecta, ita certe queri non habet neque de morte; aeque enim ista omnia naturae lege distribuuntur, nec minus errabit qui mortem malam dixerit, quam qui fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur?
1659. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aeque enim ista omnia naturae lege distribuuntur, nec minus errabit qui mortem malam dixerit, quam qui fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario
1660. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] semper ambulare uellet et numquam ad locum, quem petit, deuenire. Insani est mouere semper et uelle quiescere numquam. Tibi data est huius uitae nauigatio, libens eam accepisti cum dabatur; et portum, si sapies, suscipies libentius, et si illud uisum est bonum, hoc nimirum uideri debet tanto melius, quanto melior semper finis fuit his, quae ad finem diriguntur.
1661. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sapies, suscipies libentius, et si illud uisum est bonum, hoc nimirum uideri debet tanto melius, quanto melior semper finis fuit his, quae ad finem diriguntur. Nascuntur fructus ut, cum maturescant, colligantur; nauigatur ut perueniatur ad portum; laboratur ut quiescere possimus; sic et uiuitur ut moriatur. Ex hac ipsa, quam tractamus, ratione Seneca in libello suo de remediis fortuitorum
1662. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sic et uiuitur ut moriatur. Ex hac ipsa, quam tractamus, ratione Seneca in libello suo de remediis fortuitorum multa traxit sapientissime dicta, quale est illud imprimis, quod ipse quoque in fronte collocauit; cum diceretur "Morieris!" respondit: Ista hominis est natura, non poena. item: Hac condicione intraui ut exirem. et illud: Peregrinatio est uita; cum multum diuque ambulauerimus, domum
1663. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quoque in fronte collocauit; cum diceretur "Morieris!" respondit: Ista hominis est natura, non poena. item: Hac condicione intraui ut exirem. et illud: Peregrinatio est uita; cum multum diuque ambulauerimus, domum tandem redeundum est. Ad hanc conditionem cuncta gignuntur ut quod coepit et desinat. et iterum: Putabam te noui aliquid dicturum; ad hoc ueni, hoc ago; huc me singuli dies ducunt.
1664. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quomodo aliud quam bonum ab optimo potest prouenire? Non nouit summum bonum nisi bona facere, tametsi nobis secus uideatur. Quod quidem non ipsius rectoris nostri aut rerum ipsarum, uerum sensus nostri uitio uenit. Plorant pueri malumque putant cum corripiuntur uel uerberantur; sed pater aut magister, qui incutit flagra, aliter existimat. Et uitis inuita forsan falcem patitur truncarique membra molestius fert: tamen hoc et
1665. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Secundus locus ab uniuersitate Secundo uero loco diximus illud posse persuaderi malum non esse quod uel omnibus uel potioribus nobiscum commune est; ex hoc ipsum, quod omnibus commune est, non est ueri simile malum esse; cum enim tale nihil nisi uel a deo uel a natura proueniat, non est rationabile ipsos auctores suum damnasse opus; damnassent autem profecto si malum, quod operi suo uel non dare uel adimere potuerunt, dederunt tamen
1666. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] opifices sani hominis non est asserere. Restat ergo ut si illud, quod toto ipsorum in opere reperitur, malum esse dicatur, nec tamen id prohibeatur uel tollatur, cum possit et noscatur, restat duo ut tam sancti auctores uel inuidiae uel ineptiae aut saltem negligentiae accusentur, quod nimirum affirmari absque summa impietate simul et dementia non potest. Si ergo deus ac natura et
1667. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non debere appellari.
1668. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere poterimus cum illis rationibus, quas superius in antidoto diuitum adduximus, tum aliis de quibus postea disseremus; similiter et abdicationem magistratus et aliarum rerum priuationem nihil nocere; sed contra uitam sanitatemque, quarum altera morte, altera
1669. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non commouissent? Aut quem non defatigassent iuges sollicitudines, noctes insomnes, curae laboresque qui ob infantiam sine intermissione capiuntur? Porro ex pueritia quid commodi amplius reportamus quam bruta animantia; quippe cum id aetatis nihil aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare. Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis
1670. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] marcescimus ac ueluti sues in luto spurcissimo uolutari gaudemus. Et ne diutius in his morer, sine cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus, necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando
1671. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ne diutius in his morer, sine cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus, necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando detractare tentaueris, cogeris inuitus; licet tu sicut canis uinctus catenam assidue
1672. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] rumpere quidem anulum unum aut duos forsan poteris, semper tamen supererit quod ex collo pendeat, per quod captus rursum ad molam alligaberis; atque hoc te munere adolescentia donat. Transi nunc ad prouectiorem uiri aetatem, cum qua ultra has, quas commemorauimus, molestias te alias non leuiores oportet suscipere , curam rei familiaris, uxoris importunitates, ac fastidia continua, seruorum perfidias, filiorum scelera. Adde
1673. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quales umbriferos ubi pandit Thabraca saltus. in uetula scalpit iam mater simia bucca. Plurima sunt iuuenum discrimina, pulchrior ille hoc, atque ille alio, multum hic robustior illo: una senum facies, cum uoce trementia membra et iam leue caput, madidique infantia nasi; frangendus misero gingiua panis inermi. Vsque adeo grauis uxori natisque sibique ut captatori moueat fastidia Cosso.
1674. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Vsque adeo grauis uxori natisque sibique ut captatori moueat fastidia Cosso. Non eadem uini atque cibi torpente palato gaudia; nam ueneris iam longa obliuio, uel si coneris, iacet exiguus cum ramice neruus et, quamuis tota palpetur nocte, iacebit. Anne aliquid sperare potest haec inguinis aegri canities? Quid quod merito suspecta libido est quae uenerem affectat sine uiribus. Aspice partis
1675. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] deducere rictum suetus hiat tantum ceu pullus hirundinis ad quem ore uolat pleno mater ieiuna: sed omni membrorum damno maior dementia; quae nec nomina seruorum nec uultum agnoscit amici cum quo praeterita cenauit nocte, nec illos quos genuit, quos eduxit. Quomodo potuit aut uerius aut rectius extrema miseria nouissimaque humanae pars
1676. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur." Quibus rebus languores corporis boni potius comprobantur quam mali
1677. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iniuriam? Quae tua tibi detraximus bona? Quouis iudice de opum dignitatumque possessione mecum contende, et si cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius educaui, omnium, quae mei iuris sunt, affluentia et splendore circumdedi. Nunc
1678. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet, rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut
1679. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut Domino placuit ita factum est. Sit nomen Domini benedictum." Parum non erat haec consolatio contra luctum quod nemo lugere debeat cum aliquid reddiderit alienum, quia fas non erat apud alium retineri quod domino suo fuerat necessarium. Innumera eiusmodi et dicta et facta apud sapientes reperies.
1680. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Vnde ergo mors appellabitur mala? Similiter nec in paupertate nec dignitatis rerumque amissione nec in dolore aliquo pars malitiae ulla inhabitat; laboris fortasse, praecipue in hoc postremo, plurimum. Vnde Posidonium philosophum, cum uehementius dolore articulorum laboraret et quasi facibus admotis crebrius ureretur, saepius dixisse ferunt: Nihil agis, dolor, quamuis sis molestus, numquam tamen confitebor te esse malum.
1681. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit . Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille Siculus philosophus apud Platonem bonis uiris esse propositam, non est passus diuturniorem mortis moram, sed eam e uestigio ipse inuenire curauit; itaque in ardentis Aetnae specum praeceps prosilit, sed hac imprudenti
1682. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sed per pietatem iter ad illa bona patet ipso Platone attestante, qui ait ex hac uita, quam a deo accepimus, nefas esse quenquam iniussum discedere. Praestolanda est igitur illius uoluntas qui nobis uitam dedit et illi reddenda cum iusserit, bonaque accipienda quando ipse concesserit in cuius manu et reposita sunt. Quorum spe bonorum et Socrates laeto animo mortem praestolabatur tamquam insigne et praeclarum aliquod munus. Vnde et illa dignissima,
1683. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt
1684. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire.
1685. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio
1686. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite
1687. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos
1688. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos quidem,
1689. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos quidem, iudices, hi qui me absoluistis, timueritis: nec umquam enim cuiquam bono mali quicquam euenire potest nec uiuo nec mortuo, nec umquam eius res a diis immortalibus
1690. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam carcerum teterrimorum, acutissimorum clauorum, intolerabilium uinculorum, incredibilis patientia? Quid Mucium inter illustrissimos uiros retulit quam constantissima illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei
1691. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] spectabiles et conspicui tres illi gloriosissimi pueri prius apud Nabuchodonosor exercitumque eius, deinde apud uniuersum orbem exstitere, nisi ardentissimi illius ignis camino, quem tanta constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio impiissime Hiezabel Heliae quantae laudi ac splendori fuit? Aut Ioanni Baptistae nonne insanus Herodis gladius supremum honoris ac gloriae
1692. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem
1693. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hic Critias ex omnibus tyrannis crudelissimus, qui diuino iudicio breui eum consecutus est. Et Lacedaemonius ille qui auiditate ad mortem properabat, cui dictum ab inimico est cum duceretur ad supplicium: "Legesne Lycurgi contemnis?" quod hilaris pergeret, respondit: "Ego uero illis ingentes ago gratias quae me ea poena multauerunt quam sine mutuatione et sine usura possem dissoluere." Sed quid in
1694. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quod hilaris pergeret, respondit: "Ego uero illis ingentes ago gratias quae me ea poena multauerunt quam sine mutuatione et sine usura possem dissoluere." Sed quid in recensendis nominibus huiusmodi uirorum tempus tero, cum nullus fere umquam sapientum fuerit, qui mortem uel magnopere non optauerit dilatam uel oblatam lubens non exceperit. Quod quidem et sanctis omnibus usu uenisse cognouimus;
1695. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hanc animam a me; numquid ego melior sum patribus meis." Psalmistae quoque sacri haec uox est: "Heu me, quia incolatus meus prolongatus est habitare cum habitantibus Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio
1696. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] est habitare cum habitantibus Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle,
1697. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle, obsecro, Domine, iam me, uerumtamen
1698. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle, obsecro, Domine, iam me, uerumtamen si populo tuo sum necessarius, non recuso laborem." Denique nullus sanctorum
1699. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1700. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] esse quam malam, quam ueritatem daemones quoque, licet sint mendacissimi, cum dictis, tum factis negare tamen non ualuerunt. Refert enim Cicero Trinacreum quendam Elysium, cum grauiter mortem filii maereret, uenisse in siccomantium querentem quae fuisset tantae calamitatis causa; huic in tabellis tres huiusmodi uersiculos datos: "Ignari homines in uita mentibus errant: Euthynous potitur
1701. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fuit utilius finiri ipsique tibique." Apollo quoque Delphicus non inuenit in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id operis sui daret mercedem; quod Apollo se daturum pollicitus est. Itaque post diem tertium eius diei mortui sunt; quo declarauit
1702. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Simile huic Solon Atheniensis Croeso Lydorum regi in cena rogatus quemnam in terris beatum uidisset, retulit de illis duobus fratribus Cleobolo et Bitone, quorum mater cum sacerdos esset et dies festus Iunonis apud Argiuos instaret, in quo sacerdoti adesse necessitas summa erat, et boues ei ex agro praesto ad horam non essent, tum iuuenes temporis interclusi angustia iugum subeuntes per quinque ac quadraginta
1703. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Et centesimum trigesimumque primum tractans psalmum: "Hanc", ait, "uitam nobis peccantibus dedit Deus ubi etiam necesse est ut homo a Deo conteratur, ut in sudore et labore uultus sui, cum terra ei tribulos et spinas parit." Merito ergo maiores nostri corpus istud ergastulum animae nuncuparunt, quandoquidem, quam diu in eo detinetur,
1704. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] diligentissime seruasse
scribit Herodotus. Nam ortum cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
1705. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nam ortum cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
1706. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Ardet namque", ut inquit Gregorius, "aestu concupiscentiae et multiplici custodiae cura; si potentiorem uidet, timet raptorem; si inferiorem, suspicatur furem." Ac infelix tot mala sustinet quot in caelo sunt sidera, et cum omnia habeat, se ipsum non habet; ab illo quippe possidetur cuius se putat possessorem, et cui imperare credit, illius saeuissimam tolerat tyrannidem. Siquidem diues omnis statim sub auaritiae miserandum iugum
1707. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mittitur, illi se totum dedit, illius leges ad unguem exequitur et eas uiolare maximum nefas ducit, alios cibos non capit nisi quos ipsa iusserit. Si atrum proponit panem, uorat infelix dicens: "Hoc bene sic" tunicatum cum sale mordens cepe et farratam pueris plaudentibus ollam pannosa faecem morientis sorbet aceti. Quamuis enim mucidum ei offerat uinum, bibit
1708. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Gallus honestissimo carmine ex persona senis uoluit deplorare. Quid mihi diuitiae? Quarum si demeris usus quamuis largus opis semper egenus ero, immo etiam partis poena est incumbere rebus, quas cum possideas est uiolare nefas: non aliter sitiens uicinas Tantalus undas captat et appositis abstinet ora cibis. Efficior custos rerum magis ipse mearum conseruans aliis quae periere mihi
1709. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] insigni triumphatori omnis cupiditatum acclamat turba eumque ouantem usque ad Ditis palatia producit. Mortuus est enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate
1710. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate ululantes in miseriis uestris, quae aduenient uobis; diuitiae uestre putrefactae sunt et uestimenta uestra a tineis comesta; aurum et argentum uestrum aeruginauit et aerugo eorum in
1711. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et iugulantur, quot audistis et uidistis ob amissas pecunias mortem sibi turpissimam consciuisse aut ignominiosissimo dolore uita excessisse! Refert Hermippus Graecus Menippum cynicum cum uidisset pecuniam, quam magno studio male comparauerat, dolo ereptam, prae acerbitate laqueo uitam finisse. Narrant quoque fide digni historiarum scriptores, quod etiam Vergilius attigit, Pigmalionem Sychaeum auunculum suum
1712. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] respectu pietatis occidisse cupientem ei thesauros, quos eum reconditos tenere acceperat, auferre, a Polymnestore autem rege Traciae Polydorum regis Priami filium cupidine auri, quod ei Priamus una cum filio crediderat, impiissime necatum. Venerant ad Antigonum Gallorum legati componendae pacis gratia, quos rex opulentissime pro sua magnificentia excipere cupiens ac honorare magnam uim auri atque argenti mensis exposuit; illi
1713. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et obruunt. Verum dices, fuerunt tamen diuites plerique dilecti amicique dei, ut Abraham, Isaac, Iacob, Ioseph, Dauid, Ezechias, Constantinus, duoque gloriosissimi Vngariae reges Stephanus eiusque filius Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures. Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes habundauerint rerum plurima substantia. Neque enim diuitem facit exuberans census et
1714. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas
1715. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas uentosam fluentem suique semper ignaram, hanc sobriam
1716. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] retrahit. An hoc inter minima aestimandum putas quod amicorum tibi fidelium
mentes haec aspera, haec horribilis fortuna detexit? Haec tibi certos sodalium
uultus ambiguosque secreuit. Discedens suos abstulit, tuos reliquit; quanti hoc,
integer cum tu uidebaris tibi fortunatus, emisses. Nunc amissas opes quaere; quod
pretiosissimum est genus diuitiarum, amicos inuenisti.
1717. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pericula, crudeles exitus et cetera id genus, quae potentibus magnisque uiris accidere consueuerunt, ut Cicero fecit in extrema Tusculanarum quaestionum, ubi per uitam Dionysii omnium tyrannorum uitam pulcherrime expressit; quam nos quoque cum propter eloquentiam singularem, tum propter traditionis nostrae confirmationem ipsius uerbis referre uolumus. Ait ergo: Dionysius, qui duo de XL annos tyrannus Siracusanorum fuit, quos ex famulis locupletum seruos
1718. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in carcere quodammodo ipse se incluserat. Quin etiam ne tonsori collum committeret, tondere filias suas docuit. Itaque sordido ancillarique seruitio regiae uirgines ut tonstriculae tondebant barbam et capillum patris, et tamen ab his ipsis, cum iam essent adultae, ferrum remouit instituitque ut candentibus gladium putaminibus barbam sibi et capillum adurerent. Cumque duas uxores haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia
1719. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] remouit instituitque ut candentibus gladium putaminibus barbam sibi et capillum adurerent. Cumque duas uxores haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque
1720. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat,
1721. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam
1722. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset: "Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens,
1723. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset: "Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens, utrumque iussit interfici: alterum quia uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic
1724. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic doluit nihil ut tulerit grauius in uita; quem enim uehementer amarat, occiderat. Sic distrahuntur contrarias in partes impotentium cupiditates: cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum. Quamquam hic quidem tyrannus ipse iudicauit quam esset beatus; nam, cum quidam ex eius assentatoribus, Damocles, commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem, rerum habundantiam
1725. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ut tulerit grauius in uita; quem enim uehementer amarat, occiderat. Sic distrahuntur contrarias in partes impotentium cupiditates: cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum. Quamquam hic quidem tyrannus ipse iudicauit quam esset beatus; nam, cum quidam ex eius assentatoribus, Damocles, commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem, rerum habundantiam , magnificentiam aedium regiarum, negaretque quenquam beatiorem fuisse,
1726. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] , magnificentiam aedium regiarum, negaretque quenquam beatiorem fuisse, "Visne igitur, o Damocles, quoniam haec te uita delectat, ipse eadem degustare et fortunam experiri meam?" Cum se ille cupere dixisset, collocari iussit hominem in aureo lecto strato pulcherrimo textili stragulo magnificis operibus picto abacosque compluris ornauit argento auroque celato. Tum ad mensam eximia forma pueros delectos iussit consistere
1727. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] defensique sint ab iniuriis aliorum; et ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum fieri potest, quae ad bene lauteque uiuendum cum illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum,
1728. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum, cum nec consumere amplius possint quam aliquis seruorum aut amicorum ipsorum, nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate. Nec uelim credas
1729. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Optime enim nouerat quod scriptum est: Vae uobis diuitibus, qui habetis consolationem uestram. Vae uobis, qui saturati estis, quia esurietis. Vae uobis, qui ridetis et iocatis, quia lugebitis et flebitis. Vae cum benedixerint uobis homines, quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei.
1730. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mortalium errores, qui inani splendore et fuco mendacissimo illecti in bonis illud dicunt quod minime est bonum, et rursum, quod est bonum, malum arbitrantur. Quod optime intelligens Cicero ita scribit: Nos omnia aduersa cum eminentia metu augentes, tum maerore praesentia rerum naturam quam errorem nostrum damnare maluimus. Sed et huius culpae et ceterorum uitiorum peccatorumque nostrorum omnis a philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis
1731. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aduersa cum eminentia metu augentes, tum maerore praesentia rerum naturam quam errorem nostrum damnare maluimus. Sed et huius culpae et ceterorum uitiorum peccatorumque nostrorum omnis a philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis aetatis nostrae temporibus uoluntas studiumque impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque
1732. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus. Idem tu si cum Cicerone facere uolueris, tuae curae relinquo. Nos uero satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse, quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere. Diximus enim id fieri
1733. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iuuentute, et senecta, ita certe queri non habet neque de morte; aeque enim ista omnia naturae lege distribuuntur, nec minus errabit qui mortem malam dixerit, quam qui fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur?
1734. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aeque enim ista omnia naturae lege distribuuntur, nec minus errabit qui mortem malam dixerit, quam qui fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario
1735. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] semper ambulare uellet et numquam ad locum, quem petit, deuenire. Insani est mouere semper et uelle quiescere numquam. Tibi data est huius uitae nauigatio, libens eam accepisti cum dabatur; et portum, si sapies, suscipies libentius, et si illud uisum est bonum, hoc nimirum uideri debet tanto melius, quanto melior semper finis fuit his, quae ad finem diriguntur.
1736. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sapies, suscipies libentius, et si illud uisum est bonum, hoc nimirum uideri debet tanto melius, quanto melior semper finis fuit his, quae ad finem diriguntur. Nascuntur fructus ut, cum maturescant, colligantur; nauigatur ut perueniatur ad portum; laboratur ut quiescere possimus; sic et uiuitur ut moriatur. Ex hac ipsa, quam tractamus, ratione Seneca in libello suo de remediis fortuitorum
1737. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sic et uiuitur ut moriatur. Ex hac ipsa, quam tractamus, ratione Seneca in libello suo de remediis fortuitorum multa traxit sapientissime dicta, quale est illud imprimis, quod ipse quoque in fronte collocauit; cum diceretur "Morieris!" respondit: Ista hominis est natura, non poena. item: Hac condicione intraui ut exirem. et illud: Peregrinatio est uita; cum multum diuque ambulauerimus, domum
1738. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quoque in fronte collocauit; cum diceretur "Morieris!" respondit: Ista hominis est natura, non poena. item: Hac condicione intraui ut exirem. et illud: Peregrinatio est uita; cum multum diuque ambulauerimus, domum tandem redeundum est. Ad hanc conditionem cuncta gignuntur ut quod coepit et desinat. et iterum: Putabam te noui aliquid dicturum; ad hoc ueni, hoc ago; huc me singuli dies ducunt.
1739. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quomodo aliud quam bonum ab optimo potest prouenire? Non nouit summum bonum nisi bona facere, tametsi nobis secus uideatur. Quod quidem non ipsius rectoris nostri aut rerum ipsarum, uerum sensus nostri uitio uenit. Plorant pueri malumque putant cum corripiuntur uel uerberantur; sed pater aut magister, qui incutit flagra, aliter existimat. Et uitis inuita forsan falcem patitur truncarique membra molestius fert: tamen hoc et
1740. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iuuentute, et senecta, ita certe queri non habet neque de morte; aeque enim ista omnia naturae lege distribuuntur, nec minus errabit qui mortem malam dixerit, quam qui fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur?
1741. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aeque enim ista omnia naturae lege distribuuntur, nec minus errabit qui mortem malam dixerit, quam qui fructuum filiorumque maturationem culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario
1742. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] semper ambulare uellet et numquam ad locum, quem petit, deuenire. Insani est mouere semper et uelle quiescere numquam. Tibi data est huius uitae nauigatio, libens eam accepisti cum dabatur; et portum, si sapies, suscipies libentius, et si illud uisum est bonum, hoc nimirum uideri debet tanto melius, quanto melior semper finis fuit his, quae ad finem diriguntur.
1743. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sapies, suscipies libentius, et si illud uisum est bonum, hoc nimirum uideri debet tanto melius, quanto melior semper finis fuit his, quae ad finem diriguntur. Nascuntur fructus ut, cum maturescant, colligantur; nauigatur ut perueniatur ad portum; laboratur ut quiescere possimus; sic et uiuitur ut moriatur. Ex hac ipsa, quam tractamus, ratione Seneca in libello suo de remediis fortuitorum
1744. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sic et uiuitur ut moriatur. Ex hac ipsa, quam tractamus, ratione Seneca in libello suo de remediis fortuitorum multa traxit sapientissime dicta, quale est illud imprimis, quod ipse quoque in fronte collocauit; cum diceretur "Morieris!" respondit: Ista hominis est natura, non poena. item: Hac condicione intraui ut exirem. et illud: Peregrinatio est uita; cum multum diuque ambulauerimus, domum
1745. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quoque in fronte collocauit; cum diceretur "Morieris!" respondit: Ista hominis est natura, non poena. item: Hac condicione intraui ut exirem. et illud: Peregrinatio est uita; cum multum diuque ambulauerimus, domum tandem redeundum est. Ad hanc conditionem cuncta gignuntur ut quod coepit et desinat. et iterum: Putabam te noui aliquid dicturum; ad hoc ueni, hoc ago; huc me singuli dies ducunt.
1746. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quomodo aliud quam bonum ab optimo potest prouenire? Non nouit summum bonum nisi bona facere, tametsi nobis secus uideatur. Quod quidem non ipsius rectoris nostri aut rerum ipsarum, uerum sensus nostri uitio uenit. Plorant pueri malumque putant cum corripiuntur uel uerberantur; sed pater aut magister, qui incutit flagra, aliter existimat. Et uitis inuita forsan falcem patitur truncarique membra molestius fert: tamen hoc et
1747. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Secundus locus ab uniuersitate Secundo uero loco diximus illud posse persuaderi malum non esse quod uel omnibus uel potioribus nobiscum commune est; ex hoc ipsum, quod omnibus commune est, non est ueri simile malum esse; cum enim tale nihil nisi uel a deo uel a natura proueniat, non est rationabile ipsos auctores suum damnasse opus; damnassent autem profecto si malum, quod operi suo uel non dare uel adimere potuerunt, dederunt tamen
1748. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] opifices sani hominis non est asserere. Restat ergo ut si illud, quod toto ipsorum in opere reperitur, malum esse dicatur, nec tamen id prohibeatur uel tollatur, cum possit et noscatur, restat duo ut tam sancti auctores uel inuidiae uel ineptiae aut saltem negligentiae accusentur, quod nimirum affirmari absque summa impietate simul et dementia non potest. Si ergo deus ac natura et
1749. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Secundo uero loco diximus illud posse persuaderi malum non esse quod uel omnibus uel potioribus nobiscum commune est; ex hoc ipsum, quod omnibus commune est, non est ueri simile malum esse; cum enim tale nihil nisi uel a deo uel a natura proueniat, non est rationabile ipsos auctores suum damnasse opus; damnassent autem profecto si malum, quod operi suo uel non dare uel adimere potuerunt, dederunt tamen
1750. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] opifices sani hominis non est asserere. Restat ergo ut si illud, quod toto ipsorum in opere reperitur, malum esse dicatur, nec tamen id prohibeatur uel tollatur, cum possit et noscatur, restat duo ut tam sancti auctores uel inuidiae uel ineptiae aut saltem negligentiae accusentur, quod nimirum affirmari absque summa impietate simul et dementia non potest. Si ergo deus ac natura et
1751. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non debere appellari.
1752. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere poterimus cum illis rationibus, quas superius in antidoto diuitum adduximus, tum aliis de quibus postea disseremus; similiter et abdicationem magistratus et aliarum rerum priuationem nihil nocere; sed contra uitam sanitatemque, quarum altera morte, altera
1753. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non commouissent? Aut quem non defatigassent iuges sollicitudines, noctes insomnes, curae laboresque qui ob infantiam sine intermissione capiuntur? Porro ex pueritia quid commodi amplius reportamus quam bruta animantia; quippe cum id aetatis nihil aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare. Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis
1754. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] marcescimus ac ueluti sues in luto spurcissimo uolutari gaudemus. Et ne diutius in his morer, sine cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus, necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando
1755. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ne diutius in his morer, sine cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus, necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando detractare tentaueris, cogeris inuitus; licet tu sicut canis uinctus catenam assidue
1756. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] rumpere quidem anulum unum aut duos forsan poteris, semper tamen supererit quod ex collo pendeat, per quod captus rursum ad molam alligaberis; atque hoc te munere adolescentia donat. Transi nunc ad prouectiorem uiri aetatem, cum qua ultra has, quas commemorauimus, molestias te alias non leuiores oportet suscipere , curam rei familiaris, uxoris importunitates, ac fastidia continua, seruorum perfidias, filiorum scelera. Adde
1757. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quales umbriferos ubi pandit Thabraca saltus. in uetula scalpit iam mater simia bucca. Plurima sunt iuuenum discrimina, pulchrior ille hoc, atque ille alio, multum hic robustior illo: una senum facies, cum uoce trementia membra et iam leue caput, madidique infantia nasi; frangendus misero gingiua panis inermi. Vsque adeo grauis uxori natisque sibique ut captatori moueat fastidia Cosso.
1758. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Vsque adeo grauis uxori natisque sibique ut captatori moueat fastidia Cosso. Non eadem uini atque cibi torpente palato gaudia; nam ueneris iam longa obliuio, uel si coneris, iacet exiguus cum ramice neruus et, quamuis tota palpetur nocte, iacebit. Anne aliquid sperare potest haec inguinis aegri canities? Quid quod merito suspecta libido est quae uenerem affectat sine uiribus. Aspice partis
1759. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] deducere rictum suetus hiat tantum ceu pullus hirundinis ad quem ore uolat pleno mater ieiuna: sed omni membrorum damno maior dementia; quae nec nomina seruorum nec uultum agnoscit amici cum quo praeterita cenauit nocte, nec illos quos genuit, quos eduxit. Quomodo potuit aut uerius aut rectius extrema miseria nouissimaque humanae pars
1760. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur." Quibus rebus languores corporis boni potius comprobantur quam mali
1761. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iniuriam? Quae tua tibi detraximus bona? Quouis iudice de opum dignitatumque possessione mecum contende, et si cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius educaui, omnium, quae mei iuris sunt, affluentia et splendore circumdedi. Nunc
1762. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet, rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut
1763. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut Domino placuit ita factum est. Sit nomen Domini benedictum." Parum non erat haec consolatio contra luctum quod nemo lugere debeat cum aliquid reddiderit alienum, quia fas non erat apud alium retineri quod domino suo fuerat necessarium. Innumera eiusmodi et dicta et facta apud sapientes reperies.
1764. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] itaque reliqua recensendo. Sane tertius locus quemadmodum ad efficiendum quod uolumus ualidissimus est, ita ad consistendum debilissimus. Nempe cum difficile sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere
1765. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere poterimus cum illis rationibus, quas superius in antidoto diuitum adduximus, tum aliis de quibus postea disseremus; similiter et abdicationem magistratus et aliarum rerum priuationem nihil nocere; sed contra uitam sanitatemque, quarum altera morte, altera
1766. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non commouissent? Aut quem non defatigassent iuges sollicitudines, noctes insomnes, curae laboresque qui ob infantiam sine intermissione capiuntur? Porro ex pueritia quid commodi amplius reportamus quam bruta animantia; quippe cum id aetatis nihil aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare. Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis
1767. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] marcescimus ac ueluti sues in luto spurcissimo uolutari gaudemus. Et ne diutius in his morer, sine cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus, necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando
1768. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ne diutius in his morer, sine cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus, necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando detractare tentaueris, cogeris inuitus; licet tu sicut canis uinctus catenam assidue
1769. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] rumpere quidem anulum unum aut duos forsan poteris, semper tamen supererit quod ex collo pendeat, per quod captus rursum ad molam alligaberis; atque hoc te munere adolescentia donat. Transi nunc ad prouectiorem uiri aetatem, cum qua ultra has, quas commemorauimus, molestias te alias non leuiores oportet suscipere , curam rei familiaris, uxoris importunitates, ac fastidia continua, seruorum perfidias, filiorum scelera. Adde
1770. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quales umbriferos ubi pandit Thabraca saltus. in uetula scalpit iam mater simia bucca. Plurima sunt iuuenum discrimina, pulchrior ille hoc, atque ille alio, multum hic robustior illo: una senum facies, cum uoce trementia membra et iam leue caput, madidique infantia nasi; frangendus misero gingiua panis inermi. Vsque adeo grauis uxori natisque sibique ut captatori moueat fastidia Cosso.
1771. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Vsque adeo grauis uxori natisque sibique ut captatori moueat fastidia Cosso. Non eadem uini atque cibi torpente palato gaudia; nam ueneris iam longa obliuio, uel si coneris, iacet exiguus cum ramice neruus et, quamuis tota palpetur nocte, iacebit. Anne aliquid sperare potest haec inguinis aegri canities? Quid quod merito suspecta libido est quae uenerem affectat sine uiribus. Aspice partis
1772. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] deducere rictum suetus hiat tantum ceu pullus hirundinis ad quem ore uolat pleno mater ieiuna: sed omni membrorum damno maior dementia; quae nec nomina seruorum nec uultum agnoscit amici cum quo praeterita cenauit nocte, nec illos quos genuit, quos eduxit. Quomodo potuit aut uerius aut rectius extrema miseria nouissimaque humanae pars
1773. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur." Quibus rebus languores corporis boni potius comprobantur quam mali
1774. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iniuriam? Quae tua tibi detraximus bona? Quouis iudice de opum dignitatumque possessione mecum contende, et si cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius educaui, omnium, quae mei iuris sunt, affluentia et splendore circumdedi. Nunc
1775. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet, rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut
1776. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut Domino placuit ita factum est. Sit nomen Domini benedictum." Parum non erat haec consolatio contra luctum quod nemo lugere debeat cum aliquid reddiderit alienum, quia fas non erat apud alium retineri quod domino suo fuerat necessarium. Innumera eiusmodi et dicta et facta apud sapientes reperies.
1777. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non commouissent? Aut quem non defatigassent iuges sollicitudines, noctes insomnes, curae laboresque qui ob infantiam sine intermissione capiuntur? Porro ex pueritia quid commodi amplius reportamus quam bruta animantia; quippe cum id aetatis nihil aliud nouimus aut ualemus, quam cibo somnoque uacare. Deinde nos excipit adolescentia quae, sicut a puerilibus impedimentis absoluit, ita uitiis
1778. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] marcescimus ac ueluti sues in luto spurcissimo uolutari gaudemus. Et ne diutius in his morer, sine cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus, necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando
1779. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ne diutius in his morer, sine cessatione compensato nobiscum duello uniuersa flagitia decertant, atque ubi unum nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus, necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando detractare tentaueris, cogeris inuitus; licet tu sicut canis uinctus catenam assidue
1780. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] rumpere quidem anulum unum aut duos forsan poteris, semper tamen supererit quod ex collo pendeat, per quod captus rursum ad molam alligaberis; atque hoc te munere adolescentia donat. Transi nunc ad prouectiorem uiri aetatem, cum qua ultra has, quas commemorauimus, molestias te alias non leuiores oportet suscipere , curam rei familiaris, uxoris importunitates, ac fastidia continua, seruorum perfidias, filiorum scelera. Adde
1781. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quales umbriferos ubi pandit Thabraca saltus. in uetula scalpit iam mater simia bucca. Plurima sunt iuuenum discrimina, pulchrior ille hoc, atque ille alio, multum hic robustior illo: una senum facies, cum uoce trementia membra et iam leue caput, madidique infantia nasi; frangendus misero gingiua panis inermi. Vsque adeo grauis uxori natisque sibique ut captatori moueat fastidia Cosso.
1782. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Vsque adeo grauis uxori natisque sibique ut captatori moueat fastidia Cosso. Non eadem uini atque cibi torpente palato gaudia; nam ueneris iam longa obliuio, uel si coneris, iacet exiguus cum ramice neruus et, quamuis tota palpetur nocte, iacebit. Anne aliquid sperare potest haec inguinis aegri canities? Quid quod merito suspecta libido est quae uenerem affectat sine uiribus. Aspice partis
1783. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] deducere rictum suetus hiat tantum ceu pullus hirundinis ad quem ore uolat pleno mater ieiuna: sed omni membrorum damno maior dementia; quae nec nomina seruorum nec uultum agnoscit amici cum quo praeterita cenauit nocte, nec illos quos genuit, quos eduxit. Quomodo potuit aut uerius aut rectius extrema miseria nouissimaque humanae pars
1784. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur." Quibus rebus languores corporis boni potius comprobantur quam mali
1785. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iniuriam? Quae tua tibi detraximus bona? Quouis iudice de opum dignitatumque possessione mecum contende, et si cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius educaui, omnium, quae mei iuris sunt, affluentia et splendore circumdedi. Nunc
1786. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet, rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut
1787. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut Domino placuit ita factum est. Sit nomen Domini benedictum." Parum non erat haec consolatio contra luctum quod nemo lugere debeat cum aliquid reddiderit alienum, quia fas non erat apud alium retineri quod domino suo fuerat necessarium. Innumera eiusmodi et dicta et facta apud sapientes reperies.
1788. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Vnde ergo mors appellabitur mala? Similiter nec in paupertate nec dignitatis rerumque amissione nec in dolore aliquo pars malitiae ulla inhabitat; laboris fortasse, praecipue in hoc postremo, plurimum. Vnde Posidonium philosophum, cum uehementius dolore articulorum laboraret et quasi facibus admotis crebrius ureretur, saepius dixisse ferunt: Nihil agis, dolor, quamuis sis molestus, numquam tamen confitebor te esse malum.
1789. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Vnde ergo mors appellabitur mala? Similiter nec in paupertate nec dignitatis rerumque amissione nec in dolore aliquo pars malitiae ulla inhabitat; laboris fortasse, praecipue in hoc postremo, plurimum. Vnde Posidonium philosophum, cum uehementius dolore articulorum laboraret et quasi facibus admotis crebrius ureretur, saepius dixisse ferunt: Nihil agis, dolor, quamuis sis molestus, numquam tamen confitebor te esse malum.
1790. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit. Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille Siculus philosophus apud Platonem bonis uiris esse propositam, non est passus diuturniorem mortis moram, sed eam e uestigio ipse inuenire curauit; itaque in ardentis Aetnae specum praeceps prosilit, sed hac imprudenti
1791. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sed per pietatem iter ad illa bona patet ipso Platone attestante, qui ait ex hac uita, quam a deo accepimus, nefas esse quenquam iniussum discedere. Praestolanda est igitur illius uoluntas qui nobis uitam dedit et illi reddenda cum iusserit, bonaque accipienda quando ipse concesserit in cuius manu et reposita sunt. Quorum spe bonorum et Socrates laeto animo mortem praestolabatur tamquam insigne et praeclarum aliquod munus. Vnde et illa dignissima,
1792. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt
1793. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire.
1794. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio
1795. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite
1796. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos
1797. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos quidem,
1798. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos quidem, iudices, hi qui me absoluistis, timueritis: nec umquam enim cuiquam bono mali quicquam euenire potest nec uiuo nec mortuo, nec umquam eius res a diis immortalibus
1799. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam carcerum teterrimorum, acutissimorum clauorum, intolerabilium uinculorum, incredibilis patientia? Quid Mucium inter illustrissimos uiros retulit quam constantissima illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei
1800. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] spectabiles et conspicui tres illi gloriosissimi pueri prius apud Nabuchodonosor exercitumque eius, deinde apud uniuersum orbem exstitere, nisi ardentissimi illius ignis camino, quem tanta constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio impiissime Hiezabel Heliae quantae laudi ac splendori fuit? Aut Ioanni Baptistae nonne insanus Herodis gladius supremum honoris ac gloriae
1801. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem
1802. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit. Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille Siculus philosophus apud Platonem bonis uiris esse propositam, non est passus diuturniorem mortis moram, sed eam e uestigio ipse inuenire curauit; itaque in ardentis Aetnae specum praeceps prosilit, sed hac imprudenti
1803. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sed per pietatem iter ad illa bona patet ipso Platone attestante, qui ait ex hac uita, quam a deo accepimus, nefas esse quenquam iniussum discedere. Praestolanda est igitur illius uoluntas qui nobis uitam dedit et illi reddenda cum iusserit, bonaque accipienda quando ipse concesserit in cuius manu et reposita sunt. Quorum spe bonorum et Socrates laeto animo mortem praestolabatur tamquam insigne et praeclarum aliquod munus. Vnde et illa dignissima,
1804. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt
1805. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire.
1806. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio
1807. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite
1808. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos
1809. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos quidem,
1810. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos quidem, iudices, hi qui me absoluistis, timueritis: nec umquam enim cuiquam bono mali quicquam euenire potest nec uiuo nec mortuo, nec umquam eius res a diis immortalibus
1811. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam carcerum teterrimorum, acutissimorum clauorum, intolerabilium uinculorum, incredibilis patientia? Quid Mucium inter illustrissimos uiros retulit quam constantissima illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei
1812. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] spectabiles et conspicui tres illi gloriosissimi pueri prius apud Nabuchodonosor exercitumque eius, deinde apud uniuersum orbem exstitere, nisi ardentissimi illius ignis camino, quem tanta constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio impiissime Hiezabel Heliae quantae laudi ac splendori fuit? Aut Ioanni Baptistae nonne insanus Herodis gladius supremum honoris ac gloriae
1813. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem
1814. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit. Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille Siculus philosophus apud Platonem bonis uiris esse propositam, non est passus diuturniorem mortis moram, sed eam e uestigio ipse inuenire curauit; itaque in ardentis Aetnae specum praeceps prosilit, sed hac imprudenti
1815. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sed per pietatem iter ad illa bona patet ipso Platone attestante, qui ait ex hac uita, quam a deo accepimus, nefas esse quenquam iniussum discedere. Praestolanda est igitur illius uoluntas qui nobis uitam dedit et illi reddenda cum iusserit, bonaque accipienda quando ipse concesserit in cuius manu et reposita sunt. Quorum spe bonorum et Socrates laeto animo mortem praestolabatur tamquam insigne et praeclarum aliquod munus. Vnde et illa dignissima,
1816. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt
1817. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire.
1818. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum, conuenireque eos qui iuste cum fide uixerunt. Haec peregrinatio mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio
1819. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mediocris urbis uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite
1820. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uideri potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos
1821. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] potest. Vt uero colloqui cum Orpheo, Musaeo, Homero, Hesiodo liceat, quanti tandem existimatis? Equidem saepe emori, si fieri posset, uellem ut ea, quae dico, mihi liceret inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos quidem,
1822. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] inuenire. Quanta delectatione autem afficerer cum Palamedem, cum Aiacem, cum alios iudicio iniquorum circumuentos conuenirem. Tentarem etiam summi regis, qui maximas copias duxit ad Troiam, et Ulixis Sisyphique prudentiam, nec ob eam rem, cum haec exquirerem sicut hic faciebam, capite damnarer. Nec uos quidem, iudices, hi qui me absoluistis, timueritis: nec umquam enim cuiquam bono mali quicquam euenire potest nec uiuo nec mortuo, nec umquam eius res a diis immortalibus
1823. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam carcerum teterrimorum, acutissimorum clauorum, intolerabilium uinculorum, incredibilis patientia? Quid Mucium inter illustrissimos uiros retulit quam constantissima illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei
1824. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] spectabiles et conspicui tres illi gloriosissimi pueri prius apud Nabuchodonosor exercitumque eius, deinde apud uniuersum orbem exstitere, nisi ardentissimi illius ignis camino, quem tanta constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio impiissime Hiezabel Heliae quantae laudi ac splendori fuit? Aut Ioanni Baptistae nonne insanus Herodis gladius supremum honoris ac gloriae
1825. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem
1826. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hic Critias ex omnibus tyrannis crudelissimus, qui diuino iudicio breui eum consecutus est. Et Lacedaemonius ille qui auiditate ad mortem properabat, cui dictum ab inimico est cum duceretur ad supplicium: "Legesne Lycurgi contemnis?" quod hilaris pergeret, respondit: "Ego uero illis ingentes ago gratias quae me ea poena multauerunt quam sine mutuatione et sine usura possem dissoluere." Sed quid in
1827. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quod hilaris pergeret, respondit: "Ego uero illis ingentes ago gratias quae me ea poena multauerunt quam sine mutuatione et sine usura possem dissoluere." Sed quid in recensendis nominibus huiusmodi uirorum tempus tero, cum nullus fere umquam sapientum fuerit, qui mortem uel magnopere non optauerit dilatam uel oblatam lubens non exceperit. Quod quidem et sanctis omnibus usu uenisse cognouimus;
1828. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hanc animam a me; numquid ego melior sum patribus meis." Psalmistae quoque sacri haec uox est: "Heu me, quia incolatus meus prolongatus est habitare cum habitantibus Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio
1829. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] est habitare cum habitantibus Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle,
1830. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle, obsecro, Domine, iam me, uerumtamen
1831. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle, obsecro, Domine, iam me, uerumtamen si populo tuo sum necessarius, non recuso laborem." Denique nullus sanctorum
1832. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hic Critias ex omnibus tyrannis crudelissimus, qui diuino iudicio breui eum consecutus est. Et Lacedaemonius ille qui auiditate ad mortem properabat, cui dictum ab inimico est cum duceretur ad supplicium: "Legesne Lycurgi contemnis?" quod hilaris pergeret, respondit: "Ego uero illis ingentes ago gratias quae me ea poena multauerunt quam sine mutuatione et sine usura possem dissoluere." Sed quid in
1833. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quod hilaris pergeret, respondit: "Ego uero illis ingentes ago gratias quae me ea poena multauerunt quam sine mutuatione et sine usura possem dissoluere." Sed quid in recensendis nominibus huiusmodi uirorum tempus tero, cum nullus fere umquam sapientum fuerit, qui mortem uel magnopere non optauerit dilatam uel oblatam lubens non exceperit. Quod quidem et sanctis omnibus usu uenisse cognouimus;
1834. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hanc animam a me; numquid ego melior sum patribus meis." Psalmistae quoque sacri haec uox est: "Heu me, quia incolatus meus prolongatus est habitare cum habitantibus Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio
1835. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] est habitare cum habitantibus Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle,
1836. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle, obsecro, Domine, iam me, uerumtamen
1837. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle, obsecro, Domine, iam me, uerumtamen si populo tuo sum necessarius, non recuso laborem." Denique nullus sanctorum
1838. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1839. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] esse quam malam, quam ueritatem daemones quoque, licet sint mendacissimi, cum dictis, tum factis negare tamen non ualuerunt. Refert enim Cicero Trinacreum quendam Elysium, cum grauiter mortem filii maereret, uenisse in siccomantium querentem quae fuisset tantae calamitatis causa; huic in tabellis tres huiusmodi uersiculos datos: "Ignari homines in uita mentibus errant: Euthynous potitur
1840. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fuit utilius finiri ipsique tibique." Apollo quoque Delphicus non inuenit in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id operis sui daret mercedem; quod Apollo se daturum pollicitus est. Itaque post diem tertium eius diei mortui sunt; quo declarauit
1841. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Simile huic Solon Atheniensis Croeso Lydorum regi in cena rogatus quemnam in terris beatum uidisset, retulit de illis duobus fratribus Cleobolo et Bitone, quorum mater cum sacerdos esset et dies festus Iunonis apud Argiuos instaret, in quo sacerdoti adesse necessitas summa erat, et boues ei ex agro praesto ad horam non essent, tum iuuenes temporis interclusi angustia iugum subeuntes per quinque ac quadraginta
1842. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Et centesimum trigesimumque primum tractans psalmum: "Hanc", ait, "uitam nobis peccantibus dedit Deus ubi etiam necesse est ut homo a Deo conteratur, ut in sudore et labore uultus sui, cum terra ei tribulos et spinas parit." Merito ergo maiores nostri corpus istud ergastulum animae nuncuparunt, quandoquidem, quam diu in eo detinetur,
1843. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] diligentissime seruasse
scribit Herodotus. Nam ortum cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
1844. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nam ortum cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
1845. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Ardet namque", ut inquit Gregorius, "aestu concupiscentiae et multiplici custodiae cura; si potentiorem uidet, timet raptorem; si inferiorem, suspicatur furem." Ac infelix tot mala sustinet quot in caelo sunt sidera, et cum omnia habeat, se ipsum non habet; ab illo quippe possidetur cuius se putat possessorem, et cui imperare credit, illius saeuissimam tolerat tyrannidem. Siquidem diues omnis statim sub auaritiae miserandum iugum
1846. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mittitur, illi se totum dedit, illius leges ad unguem exequitur et eas uiolare maximum nefas ducit, alios cibos non capit nisi quos ipsa iusserit. Si atrum proponit panem, uorat infelix dicens: "Hoc bene sic" tunicatum cum sale mordens cepe et farratam pueris plaudentibus ollam pannosa faecem morientis sorbet aceti. Quamuis enim mucidum ei offerat uinum, bibit
1847. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Gallus honestissimo carmine ex persona senis uoluit deplorare. Quid mihi diuitiae? Quarum si demeris usus quamuis largus opis semper egenus ero, immo etiam partis poena est incumbere rebus, quas cum possideas est uiolare nefas: non aliter sitiens uicinas Tantalus undas captat et appositis abstinet ora cibis. Efficior custos rerum magis ipse mearum conseruans aliis quae periere mihi
1848. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] insigni triumphatori omnis cupiditatum acclamat turba eumque ouantem usque ad Ditis palatia producit. Mortuus est enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate
1849. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate ululantes in miseriis uestris, quae aduenient uobis; diuitiae uestre putrefactae sunt et uestimenta uestra a tineis comesta; aurum et argentum uestrum aeruginauit et aerugo eorum in
1850. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et iugulantur, quot audistis et uidistis ob amissas pecunias mortem sibi turpissimam consciuisse aut ignominiosissimo dolore uita excessisse! Refert Hermippus Graecus Menippum cynicum cum uidisset pecuniam, quam magno studio male comparauerat, dolo ereptam, prae acerbitate laqueo uitam finisse. Narrant quoque fide digni historiarum scriptores, quod etiam Vergilius attigit, Pigmalionem Sychaeum auunculum suum
1851. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] respectu pietatis occidisse cupientem ei thesauros, quos eum reconditos tenere acceperat, auferre, a Polymnestore autem rege Traciae Polydorum regis Priami filium cupidine auri, quod ei Priamus una cum filio crediderat, impiissime necatum. Venerant ad Antigonum Gallorum legati componendae pacis gratia, quos rex opulentissime pro sua magnificentia excipere cupiens ac honorare magnam uim auri atque argenti mensis exposuit; illi
1852. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et obruunt. Verum dices, fuerunt tamen diuites plerique dilecti amicique dei, ut Abraham, Isaac, Iacob, Ioseph, Dauid, Ezechias, Constantinus, duoque gloriosissimi Vngariae reges Stephanus eiusque filius Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures. Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes habundauerint rerum plurima substantia. Neque enim diuitem facit exuberans census et
1853. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas
1854. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas uentosam fluentem suique semper ignaram, hanc sobriam
1855. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] retrahit. An hoc inter minima aestimandum putas quod amicorum tibi fidelium
mentes haec aspera, haec horribilis fortuna detexit? Haec tibi certos sodalium
uultus ambiguosque secreuit. Discedens suos abstulit, tuos reliquit; quanti hoc,
integer cum tu uidebaris tibi fortunatus, emisses. Nunc amissas opes quaere; quod
pretiosissimum est genus diuitiarum, amicos inuenisti.
1856. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pericula, crudeles exitus et cetera id genus, quae potentibus magnisque uiris accidere consueuerunt, ut Cicero fecit in extrema Tusculanarum quaestionum, ubi per uitam Dionysii omnium tyrannorum uitam pulcherrime expressit; quam nos quoque cum propter eloquentiam singularem, tum propter traditionis nostrae confirmationem ipsius uerbis referre uolumus. Ait ergo: Dionysius, qui duo de XL annos tyrannus Siracusanorum fuit, quos ex famulis locupletum seruos
1857. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in carcere quodammodo ipse se incluserat. Quin etiam ne tonsori collum committeret, tondere filias suas docuit. Itaque sordido ancillarique seruitio regiae uirgines ut tonstriculae tondebant barbam et capillum patris, et tamen ab his ipsis, cum iam essent adultae, ferrum remouit instituitque ut candentibus gladium putaminibus barbam sibi et capillum adurerent. Cumque duas uxores haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia
1858. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] remouit instituitque ut candentibus gladium putaminibus barbam sibi et capillum adurerent. Cumque duas uxores haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque
1859. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat,
1860. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam
1861. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset: "Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens,
1862. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset: "Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens, utrumque iussit interfici: alterum quia uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic
1863. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic doluit nihil ut tulerit grauius in uita; quem enim uehementer amarat, occiderat. Sic distrahuntur contrarias in partes impotentium cupiditates: cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum. Quamquam hic quidem tyrannus ipse iudicauit quam esset beatus; nam, cum quidam ex eius assentatoribus, Damocles, commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem, rerum habundantiam
1864. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ut tulerit grauius in uita; quem enim uehementer amarat, occiderat. Sic distrahuntur contrarias in partes impotentium cupiditates: cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum. Quamquam hic quidem tyrannus ipse iudicauit quam esset beatus; nam, cum quidam ex eius assentatoribus, Damocles, commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem, rerum habundantiam , magnificentiam aedium regiarum, negaretque quenquam beatiorem fuisse,
1865. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] , magnificentiam aedium regiarum, negaretque quenquam beatiorem fuisse, "Visne igitur, o Damocles, quoniam haec te uita delectat, ipse eadem degustare et fortunam experiri meam?" Cum se ille cupere dixisset, collocari iussit hominem in aureo lecto strato pulcherrimo textili stragulo magnificis operibus picto abacosque compluris ornauit argento auroque celato. Tum ad mensam eximia forma pueros delectos iussit consistere
1866. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] defensique sint ab iniuriis aliorum; et ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum fieri potest, quae ad bene lauteque uiuendum cum illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum,
1867. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum, cum nec consumere amplius possint quam aliquis seruorum aut amicorum ipsorum, nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate. Nec uelim credas
1868. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Optime enim nouerat quod scriptum est: Vae uobis diuitibus, qui habetis consolationem uestram. Vae uobis, qui saturati estis, quia esurietis. Vae uobis, qui ridetis et iocatis, quia lugebitis et flebitis. Vae cum benedixerint uobis homines, quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei.
1869. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1870. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] esse quam malam, quam ueritatem daemones quoque, licet sint mendacissimi, cum dictis, tum factis negare tamen non ualuerunt. Refert enim Cicero Trinacreum quendam Elysium, cum grauiter mortem filii maereret, uenisse in siccomantium querentem quae fuisset tantae calamitatis causa; huic in tabellis tres huiusmodi uersiculos datos: "Ignari homines in uita mentibus errant: Euthynous potitur
1871. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fuit utilius finiri ipsique tibique." Apollo quoque Delphicus non inuenit in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id operis sui daret mercedem; quod Apollo se daturum pollicitus est. Itaque post diem tertium eius diei mortui sunt; quo declarauit
1872. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Simile huic Solon Atheniensis Croeso Lydorum regi in cena rogatus quemnam in terris beatum uidisset, retulit de illis duobus fratribus Cleobolo et Bitone, quorum mater cum sacerdos esset et dies festus Iunonis apud Argiuos instaret, in quo sacerdoti adesse necessitas summa erat, et boues ei ex agro praesto ad horam non essent, tum iuuenes temporis interclusi angustia iugum subeuntes per quinque ac quadraginta
1873. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Et centesimum trigesimumque primum tractans psalmum: "Hanc", ait, "uitam nobis peccantibus dedit Deus ubi etiam necesse est ut homo a Deo conteratur, ut in sudore et labore uultus sui, cum terra ei tribulos et spinas parit." Merito ergo maiores nostri corpus istud ergastulum animae nuncuparunt, quandoquidem, quam diu in eo detinetur,
1874. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] diligentissime seruasse
scribit Herodotus. Nam ortum cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
1875. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nam ortum cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
1876. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] His itaque rationibus uidetur satis copiose declaratum mortem bonam potius esse quam malam, quam ueritatem daemones quoque, licet sint mendacissimi, cum dictis, tum factis negare tamen non ualuerunt. Refert enim Cicero Trinacreum quendam Elysium, cum grauiter mortem filii maereret, uenisse in siccomantium querentem quae
1877. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] esse quam malam, quam ueritatem daemones quoque, licet sint mendacissimi,
cum dictis, tum factis negare tamen non ualuerunt.
Refert enim Cicero
Trinacreum quendam Elysium, cum grauiter mortem filii maereret, uenisse in
siccomantium querentem quae fuisset tantae calamitatis causa; huic in tabellis
tres huiusmodi uersiculos datos:
1878. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fuit utilius finiri ipsique tibique." Apollo quoque Delphicus non inuenit in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id operis sui daret mercedem; quod Apollo se daturum pollicitus est. Itaque post diem tertium eius diei mortui sunt; quo declarauit
1879. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Simile huic Solon Atheniensis Croeso Lydorum regi in cena rogatus quemnam in terris beatum uidisset, retulit de illis duobus fratribus Cleobolo et Bitone, quorum mater cum sacerdos esset et dies festus Iunonis apud Argiuos instaret, in quo sacerdoti adesse necessitas summa erat, et boues ei ex agro praesto ad horam non essent, tum iuuenes temporis interclusi angustia iugum subeuntes per quinque ac quadraginta
1880. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Et centesimum trigesimumque primum tractans psalmum: "Hanc", ait, "uitam nobis peccantibus dedit Deus ubi etiam necesse est ut homo a Deo conteratur, ut in sudore et labore uultus sui, cum terra ei tribulos et spinas parit." Merito ergo maiores nostri corpus istud ergastulum animae nuncuparunt, quandoquidem, quam diu in eo detinetur,
1881. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] diligentissime seruasse
scribit Herodotus. Nam ortum cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
1882. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nam ortum cuiusque paruuli domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
1883. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Ardet namque", ut inquit Gregorius, "aestu concupiscentiae et multiplici custodiae cura; si potentiorem uidet, timet raptorem; si inferiorem, suspicatur furem." Ac infelix tot mala sustinet quot in caelo sunt sidera, et cum omnia habeat, se ipsum non habet; ab illo quippe possidetur cuius se putat possessorem, et cui imperare credit, illius saeuissimam tolerat tyrannidem. Siquidem diues omnis statim sub auaritiae miserandum iugum
1884. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mittitur, illi se totum dedit, illius leges ad unguem exequitur et eas uiolare maximum nefas ducit, alios cibos non capit nisi quos ipsa iusserit. Si atrum proponit panem, uorat infelix dicens: "Hoc bene sic" tunicatum cum sale mordens cepe et farratam pueris plaudentibus ollam pannosa faecem morientis sorbet aceti. Quamuis enim mucidum ei offerat uinum, bibit
1885. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Gallus honestissimo carmine ex persona senis uoluit deplorare. Quid mihi diuitiae? Quarum si demeris usus quamuis largus opis semper egenus ero, immo etiam partis poena est incumbere rebus, quas cum possideas est uiolare nefas: non aliter sitiens uicinas Tantalus undas captat et appositis abstinet ora cibis. Efficior custos rerum magis ipse mearum conseruans aliis quae periere mihi
1886. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] insigni triumphatori omnis cupiditatum acclamat turba eumque ouantem usque ad Ditis palatia producit. Mortuus est enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate
1887. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate ululantes in miseriis uestris, quae aduenient uobis; diuitiae uestre putrefactae sunt et uestimenta uestra a tineis comesta; aurum et argentum uestrum aeruginauit et aerugo eorum in
1888. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et iugulantur, quot audistis et uidistis ob amissas pecunias mortem sibi turpissimam consciuisse aut ignominiosissimo dolore uita excessisse! Refert Hermippus Graecus Menippum cynicum cum uidisset pecuniam, quam magno studio male comparauerat, dolo ereptam, prae acerbitate laqueo uitam finisse. Narrant quoque fide digni historiarum scriptores, quod etiam Vergilius attigit, Pigmalionem Sychaeum auunculum suum
1889. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] respectu pietatis occidisse cupientem ei thesauros, quos eum reconditos tenere acceperat, auferre, a Polymnestore autem rege Traciae Polydorum regis Priami filium cupidine auri, quod ei Priamus una cum filio crediderat, impiissime necatum. Venerant ad Antigonum Gallorum legati componendae pacis gratia, quos rex opulentissime pro sua magnificentia excipere cupiens ac honorare magnam uim auri atque argenti mensis exposuit; illi
1890. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et obruunt. Verum dices, fuerunt tamen diuites plerique dilecti amicique dei, ut Abraham, Isaac, Iacob, Ioseph, Dauid, Ezechias, Constantinus, duoque gloriosissimi Vngariae reges Stephanus eiusque filius Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures. Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes habundauerint rerum plurima substantia. Neque enim diuitem facit exuberans census et
1891. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas
1892. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas uentosam fluentem suique semper ignaram, hanc sobriam
1893. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] retrahit. An hoc inter minima aestimandum putas quod amicorum tibi fidelium mentes haec aspera, haec horribilis fortuna detexit? Haec tibi certos sodalium uultus ambiguosque secreuit. Discedens suos abstulit, tuos reliquit; quanti hoc, integer cum tu uidebaris tibi fortunatus, emisses. Nunc amissas opes quaere; quod pretiosissimum est genus diuitiarum, amicos inuenisti.
1894. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Ardet namque", ut inquit Gregorius, "aestu concupiscentiae et multiplici custodiae cura; si potentiorem uidet, timet raptorem; si inferiorem, suspicatur furem." Ac infelix tot mala sustinet quot in caelo sunt sidera, et cum omnia habeat, se ipsum non habet; ab illo quippe possidetur cuius se putat possessorem, et cui imperare credit, illius saeuissimam tolerat tyrannidem. Siquidem diues omnis statim sub auaritiae miserandum iugum
1895. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mittitur, illi se totum dedit, illius leges ad unguem exequitur et eas uiolare maximum nefas ducit, alios cibos non capit nisi quos ipsa iusserit. Si atrum proponit panem, uorat infelix dicens: "Hoc bene sic" tunicatum cum sale mordens cepe et farratam pueris plaudentibus ollam pannosa faecem morientis sorbet aceti. Quamuis enim mucidum ei offerat uinum, bibit
1896. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Gallus honestissimo carmine ex persona senis uoluit deplorare. Quid mihi diuitiae? Quarum si demeris usus quamuis largus opis semper egenus ero, immo etiam partis poena est incumbere rebus, quas cum possideas est uiolare nefas: non aliter sitiens uicinas Tantalus undas captat et appositis abstinet ora cibis. Efficior custos rerum magis ipse mearum conseruans aliis quae periere mihi
1897. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] insigni triumphatori omnis cupiditatum acclamat turba eumque ouantem usque ad Ditis palatia producit. Mortuus est enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate
1898. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate ululantes in miseriis uestris, quae aduenient uobis; diuitiae uestre putrefactae sunt et uestimenta uestra a tineis comesta; aurum et argentum uestrum aeruginauit et aerugo eorum in
1899. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et iugulantur, quot audistis et uidistis ob amissas pecunias mortem sibi turpissimam consciuisse aut ignominiosissimo dolore uita excessisse! Refert Hermippus Graecus Menippum cynicum cum uidisset pecuniam, quam magno studio male comparauerat, dolo ereptam, prae acerbitate laqueo uitam finisse. Narrant quoque fide digni historiarum scriptores, quod etiam Vergilius attigit, Pigmalionem Sychaeum auunculum suum
1900. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] respectu pietatis occidisse cupientem ei thesauros, quos eum reconditos tenere acceperat, auferre, a Polymnestore autem rege Traciae Polydorum regis Priami filium cupidine auri, quod ei Priamus una cum filio crediderat, impiissime necatum. Venerant ad Antigonum Gallorum legati componendae pacis gratia, quos rex opulentissime pro sua magnificentia excipere cupiens ac honorare magnam uim auri atque argenti mensis exposuit; illi
1901. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et obruunt. Verum dices, fuerunt tamen diuites plerique dilecti amicique dei, ut Abraham, Isaac, Iacob, Ioseph, Dauid, Ezechias, Constantinus, duoque gloriosissimi Vngariae reges Stephanus eiusque filius Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures. Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes habundauerint rerum plurima substantia. Neque enim diuitem facit exuberans census et
1902. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas
1903. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas uentosam fluentem suique semper ignaram, hanc sobriam
1904. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] retrahit. An hoc inter minima aestimandum putas quod amicorum tibi fidelium
mentes haec aspera, haec horribilis fortuna detexit? Haec tibi certos sodalium
uultus ambiguosque secreuit. Discedens suos abstulit, tuos reliquit; quanti hoc,
integer cum tu uidebaris tibi fortunatus, emisses. Nunc amissas opes quaere; quod
pretiosissimum est genus diuitiarum, amicos inuenisti.
1905. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pericula, crudeles exitus et cetera id genus, quae potentibus magnisque uiris accidere consueuerunt, ut Cicero fecit in extrema Tusculanarum quaestionum, ubi per uitam Dionysii omnium tyrannorum uitam pulcherrime expressit; quam nos quoque cum propter eloquentiam singularem, tum propter traditionis nostrae confirmationem ipsius uerbis referre uolumus. Ait ergo: Dionysius, qui duo de XL annos tyrannus Siracusanorum fuit, quos ex famulis locupletum seruos
1906. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in carcere quodammodo ipse se incluserat. Quin etiam ne tonsori collum committeret, tondere filias suas docuit. Itaque sordido ancillarique seruitio regiae uirgines ut tonstriculae tondebant barbam et capillum patris, et tamen ab his ipsis, cum iam essent adultae, ferrum remouit instituitque ut candentibus gladium putaminibus barbam sibi et capillum adurerent. Cumque duas uxores haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia
1907. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] remouit instituitque ut candentibus gladium putaminibus barbam sibi et capillum adurerent. Cumque duas uxores haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque
1908. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat,
1909. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam
1910. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset: "Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens,
1911. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset: "Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens, utrumque iussit interfici: alterum quia uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic
1912. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic doluit nihil ut tulerit grauius in uita; quem enim uehementer amarat, occiderat. Sic distrahuntur contrarias in partes impotentium cupiditates: cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum. Quamquam hic quidem tyrannus ipse iudicauit quam esset beatus; nam, cum quidam ex eius assentatoribus, Damocles, commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem, rerum habundantiam
1913. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ut tulerit grauius in uita; quem enim uehementer amarat, occiderat. Sic distrahuntur contrarias in partes impotentium cupiditates: cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum. Quamquam hic quidem tyrannus ipse iudicauit quam esset beatus; nam, cum quidam ex eius assentatoribus, Damocles, commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem, rerum habundantiam , magnificentiam aedium regiarum, negaretque quenquam beatiorem fuisse,
1914. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] , magnificentiam aedium regiarum, negaretque quenquam beatiorem fuisse, "Visne igitur, o Damocles, quoniam haec te uita delectat, ipse eadem degustare et fortunam experiri meam?" Cum se ille cupere dixisset, collocari iussit hominem in aureo lecto strato pulcherrimo textili stragulo magnificis operibus picto abacosque compluris ornauit argento auroque celato. Tum ad mensam eximia forma pueros delectos iussit consistere
1915. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] defensique sint ab iniuriis aliorum; et ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum fieri potest, quae ad bene lauteque uiuendum cum illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum,
1916. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum, cum nec consumere amplius possint quam aliquis seruorum aut amicorum ipsorum, nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate. Nec uelim credas
1917. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pericula, crudeles exitus et cetera id genus, quae potentibus magnisque uiris accidere consueuerunt, ut Cicero fecit in extrema Tusculanarum quaestionum, ubi per uitam Dionysii omnium tyrannorum uitam pulcherrime expressit; quam nos quoque cum propter eloquentiam singularem, tum propter traditionis nostrae confirmationem ipsius uerbis referre uolumus. Ait ergo: Dionysius, qui duo de XL annos tyrannus Siracusanorum fuit, quos ex famulis locupletum seruos
1918. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in carcere quodammodo ipse se incluserat. Quin etiam ne tonsori collum committeret, tondere filias suas docuit. Itaque sordido ancillarique seruitio regiae uirgines ut tonstriculae tondebant barbam et capillum patris, et tamen ab his ipsis, cum iam essent adultae, ferrum remouit instituitque ut candentibus gladium putaminibus barbam sibi et capillum adurerent. Cumque duas uxores haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia
1919. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] remouit instituitque ut candentibus gladium putaminibus barbam sibi et capillum adurerent. Cumque duas uxores haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque
1920. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat,
1921. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aut Locrensem, sic noctu ad eas uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam
1922. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fossa lata lectum circumdedisset, eiusque fossae transitum ponticulo ligneo coniunxisset, eum ipsum, cum fores cubiculi clauserat, detorquebat. Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset: "Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens,
1923. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Idem cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset: "Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens, utrumque iussit interfici: alterum quia uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic
1924. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic doluit nihil ut tulerit grauius in uita; quem enim uehementer amarat, occiderat. Sic distrahuntur contrarias in partes impotentium cupiditates: cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum. Quamquam hic quidem tyrannus ipse iudicauit quam esset beatus; nam, cum quidam ex eius assentatoribus, Damocles, commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem, rerum habundantiam
1925. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ut tulerit grauius in uita; quem enim uehementer amarat, occiderat. Sic distrahuntur contrarias in partes impotentium cupiditates: cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum. Quamquam hic quidem tyrannus ipse iudicauit quam esset beatus; nam, cum quidam ex eius assentatoribus, Damocles, commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem, rerum habundantiam , magnificentiam aedium regiarum, negaretque quenquam beatiorem fuisse,
1926. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] , magnificentiam aedium regiarum, negaretque quenquam beatiorem fuisse, "Visne igitur, o Damocles, quoniam haec te uita delectat, ipse eadem degustare et fortunam experiri meam?" Cum se ille cupere dixisset, collocari iussit hominem in aureo lecto strato pulcherrimo textili stragulo magnificis operibus picto abacosque compluris ornauit argento auroque celato. Tum ad mensam eximia forma pueros delectos iussit consistere
1927. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] defensique sint ab iniuriis aliorum; et ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum fieri potest, quae ad bene lauteque uiuendum cum illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum,
1928. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum, cum nec consumere amplius possint quam aliquis seruorum aut amicorum ipsorum, nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate. Nec uelim credas
1929. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Optime enim nouerat quod scriptum est: Vae uobis diuitibus, qui habetis consolationem uestram. Vae uobis, qui saturati estis, quia esurietis. Vae uobis, qui ridetis et iocatis, quia lugebitis et flebitis. Vae cum benedixerint uobis homines, quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei.
1930. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Optime enim nouerat quod scriptum est: Vae uobis diuitibus, qui habetis consolationem uestram. Vae uobis, qui saturati estis, quia esurietis. Vae uobis, qui ridetis et iocatis, quia lugebitis et flebitis. Vae cum benedixerint uobis homines, quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei.
1931. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mortalium errores, qui inani splendore et fuco mendacissimo illecti in bonis illud dicunt quod minime est bonum, et rursum, quod est bonum, malum arbitrantur. Quod optime intelligens Cicero ita scribit: Nos omnia aduersa cum eminentia metu augentes, tum maerore praesentia rerum naturam quam errorem nostrum damnare maluimus. Sed et huius culpae et ceterorum uitiorum peccatorumque nostrorum omnis a philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis
1932. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aduersa cum eminentia metu augentes, tum maerore praesentia rerum naturam quam errorem nostrum damnare maluimus. Sed et huius culpae et ceterorum uitiorum peccatorumque nostrorum omnis a philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis aetatis nostrae temporibus uoluntas studiumque impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque
1933. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus. Idem tu si cum Cicerone facere uolueris, tuae curae relinquo. Nos uero satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse, quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere. Diximus enim id fieri
1934. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mortalium errores, qui inani splendore et fuco mendacissimo illecti in bonis illud dicunt quod minime est bonum, et rursum, quod est bonum, malum arbitrantur. Quod optime intelligens Cicero ita scribit: Nos omnia aduersa cum eminentia metu augentes, tum maerore praesentia rerum naturam quam errorem nostrum damnare maluimus. Sed et huius culpae et ceterorum uitiorum peccatorumque nostrorum omnis a philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis
1935. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aduersa cum eminentia metu augentes, tum maerore praesentia rerum naturam quam errorem nostrum damnare maluimus. Sed et huius culpae et ceterorum uitiorum peccatorumque nostrorum omnis a philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis aetatis nostrae temporibus uoluntas studiumque impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque
1936. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus. Idem tu si cum Cicerone facere uolueris, tuae curae relinquo. Nos uero satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse, quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere. Diximus enim id fieri
1937. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] merito sibi euenisse si uel iustitiam altissimi aspiciet, qui uniuersa rectissimo consilio dispensat, uel peccata sua, quae aut in conditorem, aut in proximum suum commisit, ad memoriam reuocet. Priore ratione consolabatur se Thobias cum a coniuge improperia acceperat dicens: Iustus es Domine, et omnia iudicia tua iusta sunt, et omnes uiae tuae misericordia et ueritas. Sic et Dauid et
1938. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dicens: Iustus es Domine, et omnia iudicia tua iusta sunt, et omnes uiae tuae misericordia et ueritas. Sic et Dauid et se et socios suos consolatus est cum in eum Semei male dicta congeretur postularetque Abisai supplicium ab eo sumere cui ait rex: Quid mihi et tibi filii Saruiae dimitte eum ut maledicat! Dominus enim praecepit ei ut malediceret Dauid. Quis est qui audeat dicere quare sic
1939. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Et nos non ulciscamur nos pro his quae patimur, sed reputantes peccatis nostris haec ipsaque supplicia minora esse flagello quod meremur. Amicus quoque Iob idem attigit cum ait: Numquid homo Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit uir? Ecce qui serui sunt ei non sunt stabiles et in angelis suis repperit prauitatem; quanto magis hi qui habitant domos luteas.
1940. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] poenas pendere coguntur. Quamuis tamen et facinorosi nonnulli et futiles, leuitate quadam dum aliquando inuiti aut imprudentes delinquunt, unde postea incommodi quippiam referunt, cum alios accusare nesciunt, aut in quos culpam reiciant non inueniunt, in se ipsos conuersi furibundi desaeuiunt et se ipsi uicem suam ulciscuntur. Vltro autem omnis hac uindicta, ut postea docebitur,
1941. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] luctumque deiecit: nouum credo aliquod inusitatumque uidisti? Tu fortunam putas erga te esse mutatam: erras. Hi enim semper eius sunt mores, ista ipsius natura; seruauit erga te potius propriam in ipsa mutabilitate constantiam. Talis erat cum blandiebatur, cum tibi false illecebris felicitas alluderet. Deprehendisti caeci numinis ambiguos uultus; quae sese adhuc uelat aliis, tota tibi prorsus innotuit. Si probas, utere moribus, ne queraris; sin perfidiam perhorrescis, sperne
1942. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] nouum credo aliquod inusitatumque uidisti? Tu fortunam putas erga te esse mutatam: erras. Hi enim semper eius sunt mores, ista ipsius natura; seruauit erga te potius propriam in ipsa mutabilitate constantiam. Talis erat cum blandiebatur, cum tibi false illecebris felicitas alluderet. Deprehendisti caeci numinis ambiguos uultus; quae sese adhuc uelat aliis, tota tibi prorsus innotuit. Si probas, utere moribus, ne queraris; sin perfidiam perhorrescis, sperne atque abice perniciose
1943. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] causa maeroris, haec eadem tranquillitatis causa esse debuisset. Reliquit enim te quam non relicturam nemo umquam poterit esse securus. An uero tu pretiosam existimas abituram felicitatem et cara est tibi forma praesens nec manendi fida et, cum discesserit, allatura maerorem? Quod si nec ex arbitrio retineri potest et calamitosos fugiens facit, quid est aliud fugax quam futurae quoddam calamitatis indicium? Neque enim, quod ante oculos est situm, sufficit intueri: rerum exitus
1944. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] oculos est situm, sufficit intueri: rerum exitus prudentia metitur eademque in alterutro mutabilitatis nec formidandas fortunae minas nec exoptandas facit esse blanditias. Postremo aequo animo tolleres oportet quid intra fortunae aream geritur cum semel iugo eius colla submiseris. Quod si manendi abeundique scribere legem uelis ei, quam tu tibi dominam sponte elegisti, nonne iniurius fueris et impatientia sortem exacerbabis quam permutare non possis? Si uentis uela committeres, non
1945. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] nostris moribus alienam inexpleta cupiditas hominum alligabit? Haec nostra uis est, hunc continuum ludimus ludum: rotam uolubili rota uersamus, infima summis, summa infimis mutare gaudemus. Ascende ergo si placet, sed ea lege ne, uti, cum ludicri nostri ratio poscet, descendere iniuriam putes. At tu mores nostros ignorabas? Pulchre uniuersam fortunae descripsit faciem,
1946. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] locus a conditione humana Quamobrem quinto loco exponere expedit naturam generis humani, cuius proprium est nasci, mori, languere, laborare, aliasque miserias pati. Quo loco Cicero ad consolandum Titium pulchre est usus cum inquit: Est autem consolatio illa peruulgata quidem maxime, quam semper in ore atque in animo habere debemus, homines nos ut esse meminerimus ea lege natos ut omnibus telis fortunae proposita sit uita nostra, neque est recusandum
1947. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et alia similia, quae superius adduximus, ex conditione humana sumpta. Huc et illud spectat Hieronymi ad Heliodorum episcopum: Xerxes ille rex potentissimus qui subuertit montes, maria constrauit, cum de sublimi loco infinitam hominum multitudinem et innumerabilem uidisset exercitum flesse dicitur quod post centum annos nullus eorum, quos tunc cernebat, superfuturus esset. O si possemus in talem ascendere speculam de qua uniuersam
1948. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hinc et philosophia ait apud Boethium: delicias tuas ferre non possum, qui abesse aliquid tuae beatitudini tam luctuosus atque anxius conquereris. Quis est enim tam compositae felicitatis ut non aliqua ex parte cum status sui qualitate rixetur? Anxia enim res est humanorum conditio bonorum et quae uel numquam tota prouenit, numquam perpetua subsistat. Huic census exuberat, sed est pudori degener sanguis. Hunc nobilitas notum facit, sed angustia rei
1949. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] rei familiaris inclusus mallet esse ignotus. Ille utroque circumfluus uitam caelibem deflet. Ille nuptiis felix, orbus liberis alieno censum nutrit heredi. Alius prole laetatus filii filiaeue delictis maestus illacrimat. Idcirco nemo facile cum fortunae suae exemplo concordat; inest enim singulis quod inexpertus ignoret, et expertus exhorreat. Quo loco plurimum confert illorum enumeratio qui simili infortunio
1950. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Idem fecit et Hieronymus ad uirginem in exilium missam ita scribens: Sed cur ego te ad tribulationis patientiam humanis aut praesentis uitae prouocare conor exemplis, cum nullum paene sciamus fuisse sanctorum qui procellosum huius temporis agonem absque tribulationis tempestate transierit et tantorum odia insectationemque pertulerit, quantos uitae suae dissimilitudine castigauerit.
1951. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quisquis ab eius conuersatione dissentit. Et incipiens a primo iustorum Abel inuidiam ipsius impias persecutiones cedemque fraternam diligentissime exsequitur. Inde eius persecutionis iniquissime sortem exaggerans, unde ea liber esse non potuit cum tantum unum haberet inimicum: per hoc admonens uniuersos mortales rationabilius, immo et necessario tribulationibus esse additos, quippe qui tot inimicos haberent quot extraneos, quorum cum ingens sit multitudo, impossibile uidetur ut se
1952. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sortem exaggerans, unde ea liber esse non potuit cum tantum unum haberet inimicum: per hoc admonens uniuersos mortales rationabilius, immo et necessario tribulationibus esse additos, quippe qui tot inimicos haberent quot extraneos, quorum cum ingens sit multitudo, impossibile uidetur ut se quis ab eis uel defendere queat uel custodire, quandoquidem Abel unius insidias et odia nequiuerat euitare. Hinc transit ad Abraham illum patriarcharum sanctissimum, eiusque
1953. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Quid tandem facies? Iam actum est; restitui res nequit. Pone inanes lacrimas", aut "Siquid lacrimis recuperari restaurariue potest, multi praesto erunt qui te maxima earum copia iuuabunt". Hac ratione comicus Graecus usus est cum inquit: Si malorum medicamentum lacrimae essent semperque flens a labore quiesceret, aurum pro lacrimis penderemus; nunc uero molestiae has nec respiciunt nec intendunt, here, sed siue fleas siue non, eandem tamen ingrediuntur uiam.
1954. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1955. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non minus strenui facto compleuerunt. Praedicatur in toto orbe Codri regis Atheniensium insignis casus; qui se ultro hostibus seruili ornatu mactandum obiecit, cum edictum in castris aduersariorum esset, ne quis regem uulnere appeteret, propterea quod oraculum ex Delphis declarauerat illum uictorem exercitum fore cuius rex in acie occubuisset.
1956. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Delphis declarauerat illum uictorem exercitum fore cuius rex in acie occubuisset. Quis Curtii, Romani adolescentis nobilissimi interitum felicissimum non appellat, qui cum equo armatus pro salute patriae teterrimum in antrum sponte insiliit? Aut duorum illorum fratrum Carthaginiensium qui Philaeni nuncupabantur digna memoria quanto in honore apud uniuersos habetur, qui uoluntaria morte fines patriae uersus
1957. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Dimitto enumerare gloriosam Epaminondae mortem, Harmodii, Aristogitoni, Themistoclis, Bruti, et aliorum ducum clarissimorum tam Graecorum quam Latinorum nec non etiam barbarorum, cum apud hos omnes non solum duces aut alias singulares personas, uerum etiam et totos exercitus certae morti sese deuouisse legimus et, quae imbecillioris sunt sexus, feminae pleraeque magnanimitate simili uiros aequauerunt; quarum nomina
1958. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pulsum aspicies nec sospite dirum optabis nato funus patri. Hac ratione et Xenophon se ipsum est consolatus, cui sollemne sacrificium peragenti cum nuntiatum esset filium eius apud Mantineam in proelio cecidisse, paululum conuersus: "Quonam modo?" interrogauit ac, ubi accepit fortissime pugnantem, coronam capiti reposuit, numina, quibus sacrificabat, testatus maiorem se ex uirtute filii
1959. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] animorum ad ueram laudem atque honestatem illa pericula adeuntur in proeliis. Non sentiunt uiri fortes in acie uulnera, uel si sentiunt, sed mori malunt quam tantummodo de dignitatis gradu dimoueri. Fulgentes gladios hostium uidebant Decii cum in aciem eorum irruebant. His leuabat omnem uulnerum metum nobilitas mortis et gloria. Num ingemuisse Epaminondam putas cum sanguine uitam effluere sentiret? Imperantem enim patriam Lacedaemoniis relinquebat quam acceperat seruientem. Haec
1960. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uel si sentiunt, sed mori malunt quam tantummodo de dignitatis gradu dimoueri. Fulgentes gladios hostium uidebant Decii cum in aciem eorum irruebant. His leuabat omnem uulnerum metum nobilitas mortis et gloria. Num ingemuisse Epaminondam putas cum sanguine uitam effluere sentiret? Imperantem enim patriam Lacedaemoniis relinquebat quam acceperat seruientem. Haec sunt solacia, haec fomenta summorum dolorum. " – et paulo
1961. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] clarissimum imitandi exemplum proponerem, non putaui superfluum aut absurdum totum illum locum uerbis ipsius in medium afferre. "Ita ergo", inquit, "nos quoque iocundos ac laetos esse oportet dum spei nostrae signa conspicimus, cum probatores eius sumimus, cum per mala praesentia futura bona indubitatae fidei manibus iam teneamus. Siquidem et dictum est: Salus nostra in tempore tribulationis. Nullam ergo debet generare tristitiam, qualecumque id est, quod maximam uidet
1962. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] proponerem, non putaui superfluum aut absurdum totum illum locum uerbis ipsius in medium afferre. "Ita ergo", inquit, "nos quoque iocundos ac laetos esse oportet dum spei nostrae signa conspicimus, cum probatores eius sumimus, cum per mala praesentia futura bona indubitatae fidei manibus iam teneamus. Siquidem et dictum est: Salus nostra in tempore tribulationis. Nullam ergo debet generare tristitiam, qualecumque id est, quod maximam uidet significare laetitiam. Est
1963. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quem eius probatio reddit tristiorem. Dicit enim in euangelio Dominus: Vos lugebitis et flebitis, mundus autem gaudebit. Vos contristabimini, sed tristitia uestra conuertetur in gaudium. Amplectenda est ergo tristitia quae gaudium parit et cum eius materia est consideranda quia saepe per dulcedinem fructus placet quod amarum horruit in radice. Et iterum ait Dominus: Haec locutus sum uobis ut in me pacem habeatis. In hoc autem mundo passuram habebit nisi ut tanta in nobis sit eius
1964. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quia saepe per dulcedinem fructus placet quod amarum horruit in radice. Et iterum ait Dominus: Haec locutus sum uobis ut in me pacem habeatis. In hoc autem mundo passuram habebit nisi ut tanta in nobis sit eius pollicitationis credulitas ut, cum mala mundi patiamur, futurae spei fiducia in summa pace nos esse credamus tantaque in nobis sit futurorum fides quod omnino non sentiamus nos sustinere illa quae patimur, sed ea potius arbitremur iam obtinere quae credimus. Siquidem dictum
1965. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dicere: firmius uobis sit quod in me est, qui semper sum, quam quod in temporali geritur mundo, quia mundus transibit et malitia quaecumque agitur, in ipso finietur. Pax uero mea nulla umquam defectione temporis soluetur. Et alibi dicit: Mulier cum parit tristitiam habet quoniam uenit dies eius, cum autem peperit puerum, non meminit iam passurae propter gaudium quia natus est homo in mundo. Et uos nunc quidem tristitiam habetis, sed tristitia uestra uertetur in gaudium. Iterum autem
1966. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sum, quam quod in temporali geritur mundo, quia mundus transibit et malitia quaecumque agitur, in ipso finietur. Pax uero mea nulla umquam defectione temporis soluetur. Et alibi dicit: Mulier cum parit tristitiam habet quoniam uenit dies eius, cum autem peperit puerum, non meminit iam passurae propter gaudium quia natus est homo in mundo. Et uos nunc quidem tristitiam habetis, sed tristitia uestra uertetur in gaudium. Iterum autem uidebo uos et gaudebit cor uestrum et gaudium uestrum
1967. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] creaturis paene omnibus ita esse cognoscimus illic maiorem fructum gigni ubi onerosae acerbitatis cura praecesserit. Nam et aestatis et autumni temporis, quae tempora ministra sunt frugum, sterilitatem nimiam nonnumquam hiemis lenitas intulit, cum fecunditatem maximam frigoris saepe praestiterit austeritas, et quicquid clementia ueris resoluit, spem ubertatis amisit. Arbores uero ipsae tanto numerosiore grauantur fructo quanto acerbioris frigoris uiolentia reprimuntur, cum praecoquos
1968. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] intulit, cum fecunditatem maximam frigoris saepe praestiterit austeritas, et quicquid clementia ueris resoluit, spem ubertatis amisit. Arbores uero ipsae tanto numerosiore grauantur fructo quanto acerbioris frigoris uiolentia reprimuntur, cum praecoquos flores oportuna castigatio refrenando ad periculum festinare non patitur; utile impedimentum pruinae et quod reprimit non obserat, sed includit. At uero si paulo clementius extiterit imbrium, quanto luxuriant prius in disciplina
1969. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] festinare non patitur; utile impedimentum pruinae et quod
reprimit non obserat, sed includit. At uero si paulo clementius extiterit imbrium,
quanto luxuriant prius in disciplina
1970. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] amplioribus fructibus praegrauata curuantur. Nauigantibus quoque ipsis longae serenitatis spem pollicetur nimis ualida ac diuturna tempestas. Sic et omnium fere creaturarum specie difficile exultatio aliqua nisi maerore praeeunte succedit. Quae cum ita sint, aequanimiter ferre conuenit, etiam si nos tribulationum imbribus ac dolorum asperioris hiemis procella concusserit; tanto ampliorem aestatis fructum delaturi, quanto in praesenti frigore uitam habere contingerit acriorem. Digerit
1971. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ampliorem aestatis fructum delaturi, quanto in praesenti frigore uitam habere contingerit acriorem. Digerit enim austeritate, qua poterat reseruare, quicquid primo impetu erumpit in exitum. Nec ulla nos insurgens pelagi debet terrere tempestas cum uentura sit etiam numquam finienda tranquillitas. Domini est enim illa uox dicentis: Beati estis cum uos maledixerint et persecuti uos fuerint et dixerint omne malum aduersum uos; gaudete et exultate, quia merces uestra copiosa est in
1972. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Digerit enim austeritate, qua poterat reseruare, quicquid primo impetu erumpit in exitum. Nec ulla nos insurgens pelagi debet terrere tempestas cum uentura sit etiam numquam finienda tranquillitas. Domini est enim illa uox dicentis: Beati estis cum uos maledixerint et persecuti uos fuerint et dixerint omne malum aduersum uos; gaudete et exultate, quia merces uestra copiosa est in caelis. Quisquis enim mercedis et beatitudinis suae curas non cum ingenti gaudio suscipit, certum est hunc
1973. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] est enim illa uox dicentis: Beati estis cum uos maledixerint et persecuti uos fuerint et dixerint omne malum aduersum uos; gaudete et exultate, quia merces uestra copiosa est in caelis. Quisquis enim mercedis et beatitudinis suae curas non cum ingenti gaudio suscipit, certum est hunc aut infidelitate aut imperitia laborare. Optandum est etiam, quamuis sit amarum, quod lucrum parit et cum laetitia maiore sumendum quicquid ampliorem potest generare mercedem. Nec congestio laboris
1974. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quia merces uestra copiosa est in caelis. Quisquis enim mercedis et beatitudinis suae curas non cum ingenti gaudio suscipit, certum est hunc aut infidelitate aut imperitia laborare. Optandum est etiam, quamuis sit amarum, quod lucrum parit et cum laetitia maiore sumendum quicquid ampliorem potest generare mercedem. Nec congestio laboris euitanda est quae est augumentatio commodorum. Sic namque negotiator amplioris quaestus cura nec maria pertimescit nec terrena discrimina, quae
1975. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] magnus, facile contemnitur labor ubi non tam laboris quantitas quam eius utilitas cogitatur, et si id fieri propter temporalia et incerta lucra conspicimus, quid nobis propter aeterna et sine ulla ambiguitate uentura sit agendum, cogitemus. Nam cum illorum lucra insidiae uel pericula praecedant, similiter nostra commoda dispendiis cumulantur et sub periculo feliciora contingunt. Quae commoda ui tantum tribulationes non minuunt ut etiam mors possit propter illa contemni, siquidem
1976. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ducuntur, uoluptatem non solum post se trahant sed etiam principaliter gignant, tamen alii sunt propiores magisque accommodati et ad diuertendum dolorem aut maerorem conuenientiores, ut postea docebimus, cum ad genus illud consolandi perueniemus. Tametsi, ut ab initio testati sumus, magis hoc in opere curandum duximus res illas, quae ad officium consolandi faciunt, tradere, quam illa subtiliora dialectica ratione de earum
1977. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
1978. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] si id tempore debito aut iusto accidisse docebitur. Vt Seruius Sulpicius fecit cum inquit: ab hisce rebus animum ad cogitationem tuam aduoca atque ea reminiscere potius quae digna tua persona sunt: illam, quam dicis opus fuerat uixisse, una cum re publica fuisse et cum res publica occideret, uita excessisse. Quibus uerbis prudentissime Ciceronem persuadere uoluit filiam eius amplius uiuere non
1979. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iusto accidisse docebitur. Vt Seruius Sulpicius fecit cum inquit: ab hisce rebus animum ad cogitationem tuam aduoca atque ea reminiscere potius quae digna tua persona sunt: illam, quam dicis opus fuerat uixisse, una cum re publica fuisse et cum res publica occideret, uita excessisse. Quibus uerbis prudentissime Ciceronem persuadere uoluit filiam eius amplius uiuere non oportuisse, nec fas esse
1980. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Quibus uerbis prudentissime Ciceronem persuadere uoluit filiam eius amplius uiuere non oportuisse, nec fas esse re publica extincta ipsam superstitem optare, cum post casum eius honeste uiuere nequiuisset; atque ex eo insinuat oportunissimo tempore ipsam a uita destitutam. Hic locus optime senibus congruit qui iam et aetate et honoribus perfuncti sunt; poterit tamen
1981. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] optime senibus congruit qui iam et aetate et honoribus perfuncti sunt; poterit tamen prudens orator hanc consolandi rationem et florentibus aetatibus adaptare iuxta illam Philippi praeclaram sententiam: tunc homini mortem esse pulcherrimam cum omnium bonorum est in culmine, cum omnibus est carus atque acceptus, cum nondum et sibi ipsi et aliis est odiosus, ut solet accidere omnibus fere senibus et infortunatis et quacumque aduersa ualitudine laborantibus, quorum omnium iocundior
1982. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aetate et honoribus perfuncti sunt; poterit tamen prudens orator hanc consolandi rationem et florentibus aetatibus adaptare iuxta illam Philippi praeclaram sententiam: tunc homini mortem esse pulcherrimam cum omnium bonorum est in culmine, cum omnibus est carus atque acceptus, cum nondum et sibi ipsi et aliis est odiosus, ut solet accidere omnibus fere senibus et infortunatis et quacumque aduersa ualitudine laborantibus, quorum omnium iocundior mors esse consueuit quam uita.
1983. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tamen prudens orator hanc consolandi rationem et florentibus aetatibus adaptare iuxta illam Philippi praeclaram sententiam: tunc homini mortem esse pulcherrimam cum omnium bonorum est in culmine, cum omnibus est carus atque acceptus, cum nondum et sibi ipsi et aliis est odiosus, ut solet accidere omnibus fere senibus et infortunatis et quacumque aduersa ualitudine laborantibus, quorum omnium iocundior mors esse consueuit quam uita. Praestat quoque desiderium sui amicis quam
1984. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dicta sunt satis.
1985. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] es, quod ut extendas, quousque tandem extendes? – aut quidnam lucri uel commodi reportaturus? Qua re Nestor puerum in cunabulis extinctum nunc superat? Quid eo amplius modo habet cum uterque sit mortuus? Non ergo uiuere bonum est, sed bene uiuere; et sapiens uiuit quantum debet, non quantum potest. Citius mori aut tardius ad rem non pertinet: bene autem mori est effugere male uiuendi
1986. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Aristoteles ait bestiolas quasdam nasci quae unum diem uiuant. Ex his igitur hora octaua quae mortua est, prouecta aetate mortua est; quae uero occidente sole, decrepita. Et magis etiam si solstitiali die. Confer nostram longissimam aetatem cum aeternitate; in eadem propemodum breuitate qua ille bestiolae reperiemur. Contemnamus igitur omnes ineptias: quod enim leuius huic leuitati nomen imponam?
1987. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Quod attigit illo carmine Iuuenalis: Rem pateris modicam et mediocri bile ferendam si flectas oculos maiora ad crimina: confer conductum latronem, incendia sulphure cepta atque dolo, primos cum ianua colligit ignes: confer et hos, ueteris qui tollunt grandia templi dona uel antiquo positas a rege coronas ubi apprime conduceret alios uel aequales uel
1988. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] colligit ignes: confer et hos, ueteris qui tollunt grandia templi dona uel antiquo positas a rege coronas ubi apprime conduceret alios uel aequales uel potiores cum ruinis eorum sigillatim recensere qui grauiora mala perpessi sunt. Nec solum contenti esse debemus priuatas recensuisse personas, sed principes, reges, imperatores, ciuitates, prouincias, gentes, populos, et alias
1989. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] accidisse cognoscitur. Quod nimirum Seruius ad Ciceronem prudentissime aptissimeque his uerbis induxit: Quae res mihi non mediocrem consolationem attulit uolo tibi commemorare, si forte eadem res tibi minuere dolorem posset. Ex Asia rediens cum ab Aegina Megaram uersus nauigarem, coepi regiones circumcirca inspicere. Post me erat Aegina, ante Megaron, dextra Epirus, sinistra Corinthus, quae oppida quodam tempore florentissima fuerunt, nunc prostrata et diruta ante oculos iacent.
1990. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sinistra Corinthus, quae oppida quodam tempore florentissima fuerunt, nunc prostrata et diruta ante oculos iacent. Coepi egomet mecum sic cogitare: en nos homunculi! si quis nostrum interiit aut occisus sit, quorum uita breuior esse debet, cum uno loco tot oppidorum cadauera proiecta iacent. Visne tu te, Serui, cohibere et meminisse te hominem esse natum? Crede mihi, cogitatione ea non mediocriter sum confirmatus: hoc idem, si tibi uidetur, fac ante oculos tibi proponas: modo uno
1991. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] qui his carent, flendos potius quam beatos putamus. Quid aptius, quid accommodatius ex hac ratione dici potuit, quantumque putas id ad minuendum luctum ualuisse? Quis enim cum tantarum rerum ruina detrimentum suum non leuiter ferat? Nemo profecto nisi qui in tantam esset delapsus amentiam ut se omnibus principibus praeponendum dicat suamque conditionem uniuerso orbe existimet digniorem. Ceterum non ita
1992. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nemo profecto nisi qui in tantam esset
delapsus amentiam ut se omnibus principibus praeponendum dicat suamque conditionem
uniuerso orbe existimet digniorem. Ceterum non ita sensit ille merito
uel propter hoc ipsum habitus sapiens cui cum dictum esset: "Morieris!" respondit:
Quo mundus transit ego quoque transibo; stultumque est nolle mundo secum pereunte mori.
aras
et, quod praecipuis mentem sudoribus urget,
te uidet in somnis, tua sacra et maior imago
humana turbat pauidum cogitque fateri.
Hi sunt qui trepidant et ad omnia fulgura pallent
cum tonat, exanimes primo quoque murmure caeli,
non quasi fortuitu nec uentorum rabie, sed
iratus cadat in terras et uindicet ignis;
illa nihil nocuit, cura grauiore timetur
proxima tempestas uelut hoc delata
non quasi fortuitu nec uentorum rabie, sed
iratus cadat in terras et uindicet ignis;
illa nihil nocuit, cura grauiore timetur
proxima tempestas uelut hoc delata sereno.
Praeterea lateris iuguli cum febre dolorem
si coepere pati, missum ad sua corpora morbum
infesto credunt a numine; saxa deorum
haec et tela putant.
Et quidem ista
alia eiusmodi plurima mentibus male sibi consciis euenire
consueuerunt, quae procul dubio maximis animum angoribus cruciari solent.
Plus tamen ad solacium aduersarii exteriora mala conferunt, quamuis
tenuiora sint et leuiora. Nam cum inimicus unusquisque ideo praecipue inimici sui
gaudet malis quod suas uices ea ulcisci putat et de hoste suo optatas sumere poenas, ultio autem omnis et uindicta
non potest nisi in apertis consistere
huic loco est, scilicet
quod sua mala parua esse recognoscit, alio, quod ad quintam medendi rationem
pertinet, quod ultionis uoluptate temperat suum maerorem. De qua re plenius
disputabimus cum ad proprium locum perueniemus. Nunc uero cetera prosequamur
quibus malorum opinio solet attenuari.
quid ad dolorem adiungi potuit? Aut qui non illis rebus
exercitatus animus calere iam debet atque omnia minoris existimare?
An illius uicem, credo, doles. Quotiens in eam cogitationem et tu ueneris et nos
saepe incidimus, hisce temporibus cum his esse actum quibus sine dolore licitum
est mortem cum uita communicare.
et paulo post:
At uero malum est liberos amittere, nisi prius peius sit hoc sufferre
exercitatus animus calere iam debet atque omnia minoris existimare?
An illius uicem, credo, doles. Quotiens in eam cogitationem et tu ueneris et nos
saepe incidimus, hisce temporibus cum his esse actum quibus sine dolore licitum
est mortem cum uita communicare.
et paulo post:
At uero malum est liberos amittere, nisi prius peius sit hoc sufferre et
perpeti.
et Cicero ad Titium:
neque hae neque ceterae consolationes, quae sunt a sapientissimis uiris usurpatae,
tantum uidentur proficere debere quantum status ipse ciuitatis et haec perturbatio
temporum perditorum, cum beatissimi sunt qui liberos non susceperunt, minus autem
miseri qui his temporibus amiserunt quam si eosdem bona aut denique aliqua re
publica perdidissent.
et parum
conditione uitae uideretur.
Hoc ipsum fecit scribens et ad L. Fabium:
Ea demum uidetur conditio impendere legum iudiciorum temporum ut optime actum cum
eo uideatur esse qui quam leuissima poena ex hac re publica
discesserit.
Hunc eundem locum et Hieronymus ad Tyrasium sapientissime perstrinxit:
dies, nulla omnino hora quam absque
acerrimo dolore posset transigere, seque infelicem, se prae omnibus
clamitaret infortunatum. Nunc
uero quoniam quilibet cernit eandem sibi cum aliis esse conditionem, nemo flet, nemo
lamentatur aut queritur nisi si qui sublimiore spiritu quam sit humanus subuexi
oculos ad supercaelestia intenderint; quorum comparatione miserias suas deprendit
morientis, secundus ab operibus eius,
tertius a genere mortis, quartus a causa mortis, a ratione funeris quintus, sextus
a loco in quo decedere contigit. Haec singula, quando indigna eueniunt,
maxime exaggerant exacerbantque casum; cum uero debita aut digna, minuunt et
leniunt.
morientis sumi diximus,
si digna sit conditio, plurimum ualet ad leuandum angorem, hoc est si declarare
poterimus ipsum, qui defunctus est, deuotum ac lubentem ex hac uita decessisse, et
praesertim si qua ratione euidenti monstrare ualebimus cum eo bene
actum
beatorumque uitam possidere, ut fecit Hieronymus Heliodorum de morte Nepotiani
consolando: Cum aestuaret febribus et uenarum fontes hauriret calor, lasso
praesertim si qua ratione euidenti monstrare ualebimus cum eo bene
actum
beatorumque uitam possidere, ut fecit Hieronymus Heliodorum de morte Nepotiani
consolando: Cum aestuaret febribus et uenarum fontes hauriret calor, lasso
anhelitu tristem auunculum consolabatur, laetus erat uultu et uniuersis circa
se plorantibus solus ipse ridebat. Proicere pallium, manus extendere, uidere
quod alii non
migrauit ad caelum,
caruit malis ciuibus, quorum odia sustinebat, ne adhuc peregrinaretur in terra
contraria; sicut apostolus monet dicens: quamdiu sumus in hoc saeculo,
peregrinamur a Domino. Non ergo uobis luctum debet incutere quisquam cum e
peregrinatione meruerit redire ad propriam regionem, maxime cum non inanis et
uanus redire noscatur qui Christianitatis mercatus est lucrum, propter quod
descendit ad mundi commercium.
ne adhuc peregrinaretur in terra
contraria; sicut apostolus monet dicens: quamdiu sumus in hoc saeculo,
peregrinamur a Domino. Non ergo uobis luctum debet incutere quisquam cum e
peregrinatione meruerit redire ad propriam regionem, maxime cum non inanis et
uanus redire noscatur qui Christianitatis mercatus est lucrum, propter quod
descendit ad mundi commercium.
Negotium explicauit, reddidit et
uel ad causas patrimonii aliquas
explicandas et periculo proficiscentes omnes impelluntur: nec secum natare, quos
diligunt, patiuntur et ut ad palatia caeli, ad studia Christi, ad honorem uitae
perpetuae et patrimonium possessionis aeternae cum securitate ualeant peruenire;
nemo filios suos libenter ab se gratulatur abscedere. Propter incertam mercedem
filium uel fratrem uel parentem unusquisque compellit, et ad certam salutem suorum
aliquem proficisci nullus admittet. Ad
Etenim leuior fit eorum mors qui liberos et
praesertim bonae uirtutis uel spei reliquerunt. Filius namque, ut Platoni placet,
paruus pater est. Vnde et in prouerbium uenit: Non moritur qui filium relinquit.
Et recte quidem; nam cum homini non sit data secundum personam
aeternitas, sed secundum genus, aegre ferendum non est si et debitam personae
inierit conditionem et munus aeternitatis per propagationem sobolis sit
consecutus. Ex hoc genere solacii erat quod Dido
maiorem ex pernicie et peste rei publicae
molestiam traxerit, tamen multa iam consolantur maximeque conscientia consiliorum
meorum.
Istorsum spectat et cum dicimus illi, qui mala patitur, ea ob uirtutem
suam pati ipsique egregiam probitatem uel doctrinam aut exquisitum ingenium
nocuisse. Hanc rationem solacii Ouidius in epitaphio suo praecipuam adhibuit:
Hic ego qui iaceo tenerorum lusor
terra teget.
– proin precatur uxorem:
Ossa tamen facito parua referantur in urna.
Sic ego non etiam mortuus exul ero.
Atque etiam cum foliis et amomi puluere misce
inque suburbano condita pone solo.
– et post:
Tu tamen extincto feralia munera semper
deque tuis
se in morte filii uel illo saltem solacio destitutam quod non presserat
oculos ipsius morientis aut uulnera lauerat.
Nec mirum esse debet si mortales in pompa funerum tantam curam suscipiant cum huiusmodi opus ipse quoque
Saluator inter pietatis munera annumerauerit commendaueritque illam quae in
sepulturam suam unguento eum perunxerat. Vel Abrahae quanta cura
sepulturae et suae et uxoris fuit? Similiter et Iacob qui
sepulturam suam unguento eum perunxerat. Vel Abrahae quanta cura
sepulturae et suae et uxoris fuit? Similiter et Iacob qui iussit tot dierum
itinere corpus suum ab Aegypto ad sepulchrum suorum referre; Ioseph moriens
mandauit, cum ab Aegypto exirent, ossa sua non relinquere; Thobias, quod mortuorum corpora proiecta
diligentius colligendo humaret, ab angelo laudatus est, a Domino autem
misericordiam et gratiam consecutus.
Ceteris uero nationibus apud alios alii sunt defunctorum
respectus. Proinde quaeque gens pro opinione sua uarios obseruat sepeliendi modos.
Nam illi, qui in Indiae insulis habitant, mortuos in litore sepeliunt,
cadauer cum mare refluit arena obruentes. Apud Aethiopes uero mortuos suos quidam in
flumine, quidam uitro circumdatos domi seruant, alii in uasis fictilibus
assistente aut
eius curam agente. Issedonibus, qui in extrema ora terrae degunt, quae
auroram septentrionemque interiacet, alia praeterea sepeliendorum mortuorum cura
est. Vbi pater alicuius decessit, uniuersi eius propinqui praesto cum pecoribus
sunt, quibus mactatis et concisis una cum defuncti membris conuiuium celebrant,
tantum capite reseruato, quod diligentius purgatum atque inauratum pro simulacro
habere
qui in extrema ora terrae degunt, quae
auroram septentrionemque interiacet, alia praeterea sepeliendorum mortuorum cura
est. Vbi pater alicuius decessit, uniuersi eius propinqui praesto cum pecoribus
sunt, quibus mactatis et concisis una cum defuncti membris conuiuium celebrant,
tantum capite reseruato, quod diligentius purgatum atque inauratum pro simulacro
habere consueuerunt. Pastores Poenorum dicti Nasamones obseruant
ne supini
exspirent, atque ita sedentes sepeliunt.
Ceterum quis posset enumerare singularum nationum proprias
consuetudines quas de sepeliendis mortuis habuerunt, cum et usque in hodiernam diem uix duas
gentes inuenies exceptis Christianis quibus idem sit mos sepulturae!
Vnde ergo, cum una sit omnium mors, tanta diuersitas sepeliendi
inoleuit? Non certe aliunde quam ex diuersa uiuentium
consuetudines quas de sepeliendis mortuis habuerunt, cum et usque in hodiernam diem uix duas
gentes inuenies exceptis Christianis quibus idem sit mos sepulturae!
Vnde ergo, cum una sit omnium mors, tanta diuersitas sepeliendi
inoleuit? Non certe aliunde quam ex diuersa uiuentium uoluntate aut opinione, ad
quos, ut uel ex hoc ipso deprehendi potest, omnis tumulandi ratio pertinet, ad
ipsos uero mortuos omnino nihil,
Si nihil mortui sentiunt, nec profecto insepulti corporis poenam; sin uero aliquis
relinquitur sensus, homini sepultura tormentum est.
Hoc et Augustinus sensit cum de hac ipsa re in primo libro de ciuitate
Dei disputans post multa intulit dicens:
Proinde ista omnia, id est curatio funeris, conditio sepulturae, pompa
exsequiarum, magis sunt uiuorum solacia quam subsidia mortuorum.
Et hanc mortalium uanam curam prudentissimo sale ille cynicus derisit
Diogenes, qui ab amicis rogatus ubi et quo pacto sepeliri uellet iussit inhumatum
se proici. Cum amici: "Volucribusne et feris?" "Minime uero", inquit, "sed baculum
prope me, quo abigam, ponite." Et illi: "Quidnam poteris; non enim senties!" "Quid
igitur mihi ferarum laniatus oberit nihil sentienti?
nec mea consueto languescent corpora lecto,
depositum qui me non fleat ullus erit;
nec dominae lacrimis in nostra cadentibus ora
accedent animae tempora grata meae;
nec mandata dabo, nec cum clamore supremo
labentes oculos condet amica manus.
Est enim hominibus in desideriis uanitatis illud quoque haud postremum
ut a suis morientes
supremo
labentes oculos condet amica manus.
Est enim hominibus in desideriis uanitatis illud quoque haud postremum
ut a suis morientes defleantur et cum plurima funebri pompa sepeliantur; unde et
ille error adeo insedit mentibus humanis ut gratissimam acceptissimamque rem
mortuis praestare se putent si diutius et
diligentius ipsos
re insaniunt, siquidem apud hos, dum homo
alicuius momenti decedebat, familiae suae omnis muliebris sexus caput sibi et
uultum oblinibat luto. Deinde relicto domi cadauere ipsae per urbem uagantes se
plangebant succinctae nudatas mamillas et cum eis proxime quaeque, altera ex parte
uiri et ipsi expectorati se uerberabant, ita uagantes quoad mortuus sepeliatur. Interim neque
lauantur, neque uinum aut cibum nisi uilem sumunt, neque uestibus
inimicos uobis putatis aut amicos; sed inimici casum luget nemo,
amici uero, si se lugere sentirent, esset illis maiorem afferre aegritudinem, quod
nullus amicus umquam amico aliud optauit quam bonum, malo uero, si contigit,
indoluit semper, et cum luctus conficiat lugentes malusque eis sit, non est
uerisimile ut defuncti amici eo delectentur, immo doleant magis."
Quod uero ad rationem Dei pertinet, longe se aliter habet. Deus enim
miserorum cruciatibus minime gaudet
ut defuncti amici eo delectentur, immo doleant magis."
Quod uero ad rationem Dei pertinet, longe se aliter habet. Deus enim
miserorum cruciatibus minime gaudet nec cupit ut se quisquam conficiat uel enecet;
sed placet ei cum mortales male actorum paeniteat, atque illos, qui alta
sapiebant, si in sui cognitionem deuenerint ac ueniam ab eo humilius fuerint
deprecati.
Quaecumque uero diuinitus
sapiebant, si in sui cognitionem deuenerint ac ueniam ab eo humilius fuerint
deprecati.
Quaecumque uero diuinitus patiuntur si laeti uolentesque excipiant, et
cum Dauid cithara exultantes personent et cantent. Cithara namque in inferiore
parte habet unde sonat, quare qui exultat Deo in cithara, in aduersitatibus ei
gratias agit. Sed qui in psalterio, quod in superiori parte sonat,
ipse
huius uitae
exosa spiritum seruat quoque uno felicitatem tuam minui uel ipsa concesserim:
desiderio lacrimis ac dolore tabescit. Quid dicam liberos consulares, quorum iam,
ut in id aetatis pueris, uel paterni uel auiti specimen elucet ingenii? Cum igitur
praecipua sit mortalibus uitae cura retinendae, o te (si tua bona cognoscas)
felicem cui suppetunt etiam nunc quae uita nemo dubitat esse cariora. Quare sicca
iam lacrimas; nondum est ad unum omnis exosa fortuna nec tibi nimium
Et Cicero ad L. Fabium:
Tu uero qui et fortunas et liberos habeas et nos ceterosque necessitudine et
beniuolentia tecum coniunctissimos quique magnam facultatem sis habiturus nobiscum
et cum omnibus tuis uiuendi
ac si dicat: "Tu qui haec tanta ac talia habes miserum te uel infortunatum
appellare minime debes, nec tantis bonis stipatus maerere, quorum uel media pars
bonorum, quae superfuerunt, collatione.
quae superfuerunt, siue illa
praestantiora sint siue inferiora. Hinc ille naufragium consolatus est dicens:
Cogita non quod perdideris sed quod euaseris. Et si nudus existi, bonum est quod
existi. Considera, qui omnia perdidisti, quod cum omnibus perire
potuisti.
– gaude igitur quod custodem illorum saluasti.
Simile attulit et illi, qui querebatur se in latrones incidisse: Noli
Sagitta laedit leuius uisa uolare prius.
Hanc sententiam et Cicero probare uidetur; ait enim:
Et nimirum est haec illa praestans et diuina sapientia et perceptas penitus et
pertractatas res humanas habere: nihil admirari cum acciderit, nihil, ante quam
non euenerit, non euenire posse arbitrari.
"Quam ob rem omnes cum secundae res sunt maxime, tum maxime
meditari oportet quo pacto aduersus aerumnam ferant
pericula, damna peregre
Et nimirum est haec illa praestans et diuina sapientia et perceptas penitus et
pertractatas res humanas habere: nihil admirari cum acciderit, nihil, ante quam
non euenerit, non euenire posse arbitrari.
"Quam ob rem omnes cum secundae res sunt maxime, tum maxime
meditari oportet quo pacto aduersus aerumnam ferant
pericula, damna peregre rediens semper secum cogitet,
aut filii peccatum aut uxoris mortem aut morbum familiae;
quam meditatio conditionis humanae, quam uitae lex
commentatioque parendi; quae non hoc affert ut semper maereamus, sed ut numquam.
Neque enim qui rerum naturam, qui uitae uarietatem, qui et imbecillitatem generis
humani cogitat, maeret cum hoc cogitat, sed tum uel maxime sapientiae fungitur
munere. Vtrunque enim consequitur ut in considerandis rebus humanis philosophiae
fruatur officio et aduersis casibus triplici consolatione sanetur: primum quod
posse accidere diu
consolatione sanetur: primum quod
posse accidere diu cogitauerit, quae cogitatio maxime omnes molestias extenuat et
diluit; deinde quod humane ferenda intelligit; postremo quod uidet malum nullum
esse nisi culpam, culpam autem nullam esse cum id, quod ab homine non potuerit
praestari, euenerit.
Huic sententiae accedit et Seneca qui ad Lucilium ita ait:
Hoc tibi scribo, is qui amicum Serenum
et alibi inquit:
Praecogitati mali mollis ictus uenit, at stultis et fortunae credentibus omnis
uidetur noua rerum et inopinata facies; magna autem pars est apud imperitos mali
nouitas. Hoc ut scias ea, quae putauerant aspera, fortius, cum assueuere,
patiuntur. Ideo sapiens assuescit futuris malis et quae alii diu patiendo leuia
faciunt, hic leuia facit diu cogitando. Audimus aliquando uoces imperitorum
dicentium 'Sciebam hoc mihi restare'; sapiens scit omnia sibi restare;
factum est, dicit 'Sciebam'.
Non est enim sapientis dicere 'Non putaram'.
"Ex hoc et illa iure laudantur," ut Cicero ait:
"Ego cum genui, tum moriturum sciui et ei rei sustuli.
Praeterea ad Troiam cum misi ad defendendum Graeciam,
sciebam me in mortiferum bellum, non in epulas mittere."
Non est enim sapientis dicere 'Non putaram'.
"Ex hoc et illa iure laudantur," ut Cicero ait:
"Ego cum genui, tum moriturum sciui et ei rei sustuli.
Praeterea ad Troiam cum misi ad defendendum Graeciam,
sciebam me in mortiferum bellum, non in epulas mittere."
et illud Thesei apud Euripidem:
Nam qui haec audita a docto meminissem
luctum
comprimendum: quam nimirum nec nos respuimus, dicimus tamen istam rationem non
posse a consolatore praecipue post acceptum damnum adhiberi quandoquidem illum,
qui iacturam est passurus, ea multo ante ratione se ita comparasse oportet ut, cum
aduersa euenerint, non ueniant insperata. Nostrum autem propositum est
non ea presidia praestare quibus homo munitus omnia fortunae tela constanti animo
ualeret excipere; nam id alterius est negotii alteriusque
nisi
scirem his remediis, quibus meum dolorem tu leuasses, te in tuo non egere ac uelim
facilius quam in tuo mihi nunc tu te meditare. Est autem alienum tanto uiro,
quantus es tu, quod alteri praeceperit, id ipsum facere non posse. Me quidem cum
rationes, quas collegeras, tum auctoritas tua a nimio maerore deterruit. Cum enim
mollius tibi ferre uiderer quam deceret uirum, praesertim cum, qui alios consolari
soleret, accusasti me per litteras grauioribus uerbis quam tua consuetudo
ac uelim
facilius quam in tuo mihi nunc tu te meditare. Est autem alienum tanto uiro,
quantus es tu, quod alteri praeceperit, id ipsum facere non posse. Me quidem cum
rationes, quas collegeras, tum auctoritas tua a nimio maerore deterruit. Cum enim
mollius tibi ferre uiderer quam deceret uirum, praesertim cum, qui alios consolari
soleret, accusasti me per litteras grauioribus uerbis quam tua consuetudo ferebat.
Itaque iudicium tuum magni existimans idque ueritus me ipse collegi et
alienum tanto uiro,
quantus es tu, quod alteri praeceperit, id ipsum facere non posse. Me quidem cum
rationes, quas collegeras, tum auctoritas tua a nimio maerore deterruit. Cum enim
mollius tibi ferre uiderer quam deceret uirum, praesertim cum, qui alios consolari
soleret, accusasti me per litteras grauioribus uerbis quam tua consuetudo ferebat.
Itaque iudicium tuum magni existimans idque ueritus me ipse collegi et ea, quae
didiceram legeram acceperam, grauiora duxi tua
locus ab exemplo
Ad haec subicere conueniet exempla illorum qui eiusmodi aut etiam
grauiores casus constantissime pertulerunt magnamque ex eo laudem et admirationem
sunt consecuti. Vt fuit Pericles princeps Atheniensium, qui cum intra quadriduum
duobus praestantissimis filiis esset spoliatus, nullum neque in uultu neque in
sermone signum maeroris ostendit, quin immo eundem ornatum retinuit nec quicquam
ex ueteri ritu immutauit. Similiter et Paulus Aemilius duobus
triumphum patris quarto die decessit, alter in triumphali curru conspectus
post diem tertium defunctus est, procedens in contionem constantissimi pectoris
protulit sententiam:
"Quirites", inquit, "cum essem, ne quid mali fortuna moliretur, Iouem Optimum
Maximum Iunonemque reginam et Mineruam precatus, ut, si quid aduersi populo Romano
immineret, totum in meam domum conuerteretur. Quapropter bene habet: annuendo enim
uotis meis id egere ut
esse iudicetur.
Ad hoc ipsum et tu lugentem impellas. Poteris autem et ualidius
impellere si, quod hortaris, facile factu esse docueris ex hoc quod in nostra
situm est manu, si modo nos cohibere paululum uoluerimus et non dare impatientiae
manus: praesertim cum "nihil sit miserum," ut praeclare ait Boethius, "nisi cum
putes, contraque beata sors omnis est in aequanimitate tolerantis. "
Ex hoc genere est et illud Ciceronis ad Titium:
ualidius
impellere si, quod hortaris, facile factu esse docueris ex hoc quod in nostra
situm est manu, si modo nos cohibere paululum uoluerimus et non dare impatientiae
manus: praesertim cum "nihil sit miserum," ut praeclare ait Boethius, "nisi cum
putes, contraque beata sors omnis est in aequanimitate tolerantis. "
Ex hoc genere est et illud Ciceronis ad Titium:
non est iam grauitatis et sapientiae tuae, quam tu
Ex hoc genere est et illud Ciceronis ad Titium:
non est iam grauitatis et sapientiae tuae, quam tu a puero praestituisti, ferre
immoderatius casum incommodorum tuorum qui sit ab eorum, quos dilexeris, miseria
maloque seiunctus. Etenim cum te semper et priuatis in rebus et publicis
praestitisti, tuenda ut sit tibi grauitas et constantiae seruiendum. Nam quod
allatura est ipsa diuturnitas, quae maximos luctus uetustate tollit, id nos
praecipere consilio prudentiaque debemus;
enim simulatus aut stultus
est.
et rursum in eadem epistula:
'Quid ergo?' inquis 'obliuiscar amici?' Breuem illi apud te memoriam promittis si
cum dolore mansura est. Iam istam frontem ad risum quaelibet res transfert. Non
differri in longius tempus quo desiderium omne mulcetur, quo etiam acerrimi luctus
residunt: cum primum te obseruare desieris, imago ista tristitiae discedet. Nunc
inquis 'obliuiscar amici?' Breuem illi apud te memoriam promittis si
cum dolore mansura est. Iam istam frontem ad risum quaelibet res transfert. Non
differri in longius tempus quo desiderium omne mulcetur, quo etiam acerrimi luctus
residunt: cum primum te obseruare desieris, imago ista tristitiae discedet. Nunc
ipse custodis dolorem tuum, sed custodienti quoque elabitur eoque citius, quo est
acrior, luctus desinit. Nemo libenter ad id redit quod non sine tormento
cogitaturus
ait:
Quare si (ut mihi initio concessisti) turpitudo peius est quam dolor, nihil est
plane dolor. Nam tibi dum turpe nec dignum uiro uidebitur gemere eiulare lamentari
frangi debilitari dolore, tum honestas, tum dignitas, tum decus aderit; cum in ea
intueberis, te continebis. Cedet profecto uirtuti dolor et animi inductione
languescet.
Aut enim nulla uirtus est, aut contemnendus est dolor. Prudentiamne uis esse sine
qua ne intelligi quidem ulla uirtus potest?
locos.
ei propter nimium dolorem euenturum
comminamur. Vt puta quod caros suos dolendo offendat aut cruciet aut ipsis
displiceat; secundum quam rationem Cicero Brutum est consolatus:
Nunc populo et scaenae, ut dicitur, tibi seruiendum est. Nam cum in te non solum
exercitus tui, sed omnium ciuium ac paene gentium coniecti oculi sint, minime
decet, propter quem fortiores ceteri sumus, eum ipsum animo debilitatum
uideri.
minime
decet, propter quem fortiores ceteri sumus, eum ipsum animo debilitatum
uideri.
Haud minus scite hoc ipsum et ille diuus ecclesiae fecit orator cum
consolaretur Heliodorum episcopum a congrua poetae sententia tale sumens initium:
Hesiodus natales hominum plangens gaudet in funere, prudenterque Ennius "Plebs",
ait, "in hoc regi antestat loco: licet lacrimari plebi, regi honeste non
filiam quam rei publicae tempora et aliorum uictoriam lugere.
Simili ratione Ioab a luctu Dauid regem reuocauit, quo ob necem Absalom
filii sui uehementius cruciabatur. Cum enim rex capite uelato resideret et filii
casum ingemisceret, introiuit ad eum Ioab hisque uerbis allocutus est:
"O rex, aperte demonstras ex his, quae geris, te odio habere et abhorrere eos qui
te diligunt et pro te pericula sustinent,
fuissemus nullo
hostium nostrorum flente, sed potius omnibus laetantibus ac iubilantibus; et si
quis forte nostri miseratus fuisset, nullus impune id procul dubio fecisset. Te
uero haec agere super casum maximi inimici tui non confunderis qui, cum tuus
filius esset, non est ueritus tanta te persequi impietate et tantis onerare malis.
Quin tu igitur ab hac discedens tristitia procedis in publicum et te militibus
ostendis eisque pro labore et parta uictoria agis gratias? Ego autem hoc
de manu tua, dulcis amice, suauis est."
Quanto ergo magis et nobis de manu altissimi conditoris, rectoris
patrisque nostri optimi cuncta suauia esse debent et amoena, qui cum sit summe
bonus, non nouit filiis suis nisi bona dare data, tametsi nobis ob imperitiam
nostram secus uideatur. Itaque si nos uniuersam spem amoremque nostrum
totum in summo illo optimoque bono, cuius perfruendi gratia et conditi
eam calamitatem existimaui
qui, si istic adfuissem neque tibi defuissem, coramque meum dolorem
declarassem."
Leuatur autem idcirco maerore animus cum cernit alios sua incommoda
uere dolere, uel quod socios se habere malorum uidet, uel quod plurimum se amari
illo argumento colligit dum ceteros intuetur, et maxime non indignos, suis
calamitatibus ingemiscere, tantamque ex huiusmodi amicitia
quod litteris lectis aliquantulum acquieui.
Ex quibus omnibus perspicuum esse potest maxima ex parte per compassionem aliorum
maestitiam leuari.
Quod cum ita sit, merito secundo loco adhibenda est eorum commemoratio qui afflictorum, quos
consolamur, malis commouentur pluresque esse et bonos qui uicem eorum doleant.
Ex quo genere est illud:
Et haec de isto loco dicta sint.
locus a lamentatione
Age nunc huic illum subiciamus qui huius loci, de quo iam disseruimus,
aptissimus est comes, immo, cum res postulat, nullus conuenientior aut iocundior.
Hic est qui a lamentatione afflicti petitur, cum maerentem prouocamus uel petimus
nobis casum infortunii sui exponat. Qua in re fit mirum quoddam ut
maestum ad dolorem inuitando dolore tamen leuemus: id quidem fit, uerum non
praeter rationem. Etenim exspuit quodammodo miserias
nobis casum infortunii sui exponat. Qua in re fit mirum quoddam ut
maestum ad dolorem inuitando dolore tamen leuemus: id quidem fit, uerum non
praeter rationem. Etenim exspuit quodammodo miserias animus infortunia sua
recensendo et cum lamentis partem uirus haud minimam euomit. Quod
intelligens Ouidius scribit uxori:
flere meos casus; est quaedam flere uoluptas
Expletur lacrimis egeriturque dolor.
illum a quo lamentari uetabatur:
Exigis ut nulli gemitus tormenta sequantur
acceptoque graui uulnere flere uetas?
Ipse Perilleo Phalaris permisit in aere;
edere mugitus et bouis ore queri.
Cum Priami lacrimis offensus non sit Achilles,
tu fletus inhibes, durior hoste, meos?
cum faceret Niobem orbam Latonia proles,
non tamen huic siccas iussit habere genas;
est aliquid fatale malum per uerba
graui uulnere flere uetas?
Ipse Perilleo Phalaris permisit in aere;
edere mugitus et bouis ore queri.
Cum Priami lacrimis offensus non sit Achilles,
tu fletus inhibes, durior hoste, meos?
cum faceret Niobem orbam Latonia proles,
non tamen huic siccas iussit habere genas;
est aliquid fatale malum per uerba leuare:
hoc querula Procnes Alcyonesque facit.
Hoc erat in gelido quare Poeantius antro
saxa sua.
Strangulat inclusus dolor atque cor aestuat intus,
cogitur et uires multiplicare suas.
Id uero ista ratione contingere praedicant quoniam, cum maeror duplicem
habeat sedem, unam in corpore et in animo alteram; in corpore melancholiae humorem
qui, ut physici docent, praecipuus in cerebro est, in animo uero phantasiam aut
opinionem malorum quibus se oppressum cernit.
praecipua quoniam
in lamentatione pergit homo enumerando praeterita bona, quorum sicut possessio
fuit iocunda, ita et recordatio, quo fit ut omnis lamentatio, ueluti et ira,
admixtam habeat cum dolore uoluptatem. Hinc uenit ut homo, si uel solus
apud se ipsum queratur, leuetur miseria. Sed multo melius si apud alium fuerit
lamentatus, illa de causa quam superius assignauimus; leuant quoque questus
dolorem et ista ratione
leuant quoque questus
dolorem et ista ratione quod animus, dum continet intra se mali speciem, totus
circa illam occupatur et eam intuendo diutius
uehementius affligitur et cruciatur; cum uero plorat aut querelas fundit, animus
ad exteriora expanditur et ab illa urente cura quodammodo se non parua ex parte
auertit. Et rursum lamentationibus mitigatur aegritudo quoniam omnis
lamentatio cum uoluptate est ex eo quod
affligitur et cruciatur; cum uero plorat aut querelas fundit, animus
ad exteriora expanditur et ab illa urente cura quodammodo se non parua ex parte
auertit. Et rursum lamentationibus mitigatur aegritudo quoniam omnis
lamentatio cum uoluptate est ex eo quod homo malis oneratus lacrimando et querendo
putat conuenientia sibi abire munera; omnis uero eo quod quis sibi conueniens
ducit oblectari necesse est . Vnde aliquos
Talia igitur et dictitare et factitare in luctu homines delectat magis quam ea
quae ad laetitiam pertinent. Immo "si qui forte," ut optime testatur
Cicero, "cum se in luctu esse uellent, aliquid fecerunt humanius aut si hilarius
locuti sunt, reuocant se rursum ad maestitiam peccatisque se insimulant quod
dolorem intermiserint. Pueros uero castigare matres et magistri solent nec uerbis
solum, sed
nec uerbis
solum, sed etiam uerberibus, si quid in domestico luctu hilarius factum ab his est
aut dictum," ut minus illo tempore et ea rerum conditione dignum. Vnde et
Sappho, cum se aptiorem alio scribendi carmini diceret, in flebili tamen materia
flebile carmen elegit. Similem huic rationi et Boethius assignauit. Ouidius quoque
ait:
Flebilis ut noster status est, ita flebile carmen,
facit.
Quod neque sum cedro cultus nec pumice leui,
erubui domino dulcior esse meo.
His itaque liquet quare lamentari prodest maerentibus. Quod cum ita
sit, prouocandi sunt a consolatione atque permittendi queri et plorare usque ad
satietatem.
Adeo autem laus defuncti delectat et ab omni paene maerore abducit ut
Aegyptii, sicuti narrat Diodorus ,
eo unico solacio in mortuorum funere uterentur. Nam cum nemo inuenitur
qui defunctum accuset, aut si quis accusauerit,
per calumniam id egisse deprehensus est et pro obiecto falso crimine magna poena
multatus, cognati aut parentes finito
Vitis ut arboribus decori est, ut uitibus uuae,
ut gregibus tauri, segetes ut pinguibus aruis
tu decus omne tuis.
Idem poeta cum uellet matrem et parentes Marcelli consolari, qui puer
adhuc extinctus est, nec per aetatem ulla uirtutis monumenta dedisset,
accommodatissime finxit uirtutes eius quas, si superuixisset, praestiturus erat,
et eas per commiserationem
esse sinent. Nimium uobis Romana propago
uisa potens, superi, propria haec si dona fuissent.
Quantos ille uirum magnam Mauortis ad urbem
campus aget gemitus! uel quae, Tyberine, dedistis
funera cum tumulum praeterlabere recentem!
Nec puer Iliaca quisquam de gente Latinos
in tantam spem tollet auos, nec Romula quondam
ullo se tantum tellus iactabit alumno.
Heu pietas, heu prisca fides inuictaque
in tantam spem tollet auos, nec Romula quondam
ullo se tantum tellus iactabit alumno.
Heu pietas, heu prisca fides inuictaque bello
dextera! Non illi se quisquam impune tulisset
obuius armato, seu cum pedes iret in hostes
seu spumantis equi foderet calcaribus armos.
Heu miserande puer, si qua fata aspera rumpis,
tu Marcellus eris. Manibus date lilia plenis.
mirifice non
tangatur aut cuius aures simul et corda non demulceat. Vnde animus ingenti
dulcedine illectus uolens ac lubens ab illa maeroris imaginatione ad iocundissimam
laudum suarum speciem adducitur. Quod Hieronymus cum saepe tum
Pammachium de morte Paulinae consolando et longo quidem sermone diligentissime
exsecutus est, cuius nunc uerba referre studio breuitatis omitto.
excusata suo tempore, lector, habe.
Exul eram requiesque mihi, non fama petita est,
mens intenta suis ne foret usque malis.
Hoc est cur cantet uinctus quoque compede fossor
indocili numero cum graue mollit opus.
Cantat et innitens limosae pronus arenae
aduerso tardam qui uehit amne ratem
quique refert pariter lentos ad pectora remos,
in numerum pulsa bracchia pulsat aqua.
carmine mulcet oues.
Cantantis pariter, pariter data pensa trahentis
fallitur ancillae decipiturque labor.
Fertur et abducta Lyrneside tristis Achilles
Haemonia curas detinuisse lyra.
Cum traheret siluas Orpheus et dura canendo
saxa, bis amissa coniuge tristis erat.
Hoc attigit et Vergilius de Polyphemo quem
lanigerae comitantur
mali de collo fistula pendet.
Ex hac ratione solacii sunt conuiuia, compotationes domesticae, et
conuictus familiaris, quo Teucer apud Horatium erga socios usus est, cum inquit:
O fortes peioraque passi
mecum saepe uiri, nunc Iuno pellite curas:
cras ingens iterabimus equor.
In hoc quoque
uis amoris est potentissima sacris etiam litteris testimonium
perhibentibus, in quibus legimus Rebeccam adeo ab Isaac dilectam ut dolorem, qui
ex matris morte acciderat, temperaret. Prudentissimum ergo et familiares Assueri
inierunt consilium, cum nouas puellas regi quaerere decreuerunt, quo maerorem
regis, quem ob reiectam Vasthi reginam , amore nouae coniugis depellerent;
uti et effecerunt. Neque id ab re euenire consueuit; etenim
Aeneam…"
et alia multa pergit recensendo futura quorum spe simul et commemoratione Venerem
reddat laetiorem.
Idem fecit et Teucer apud Horatium cum inquit:
"Quo nos cumque ferat melior fortuna parente,
ibimus, o socii comitesque;
nihil desperandum Teucro duce et auspice Teucro;
certus enim promisit Apollo
ambiguam tellure noua
quo dicto sapienter declarat praestare homini uel falsam spem habere quam ueram
desperationem. Desperatio enim enecat, spes uero qualiscumque
refocillat et nutrit. Hinc Hieronymus inquit ad Tyrasium:
Numquam spes cum dolore concordat nec fides aliquando sentit quantamcumque
iacturam.
Et alibi simile quid scribit:
Mihi crede, semper in omnibus incredulitas
qui et cito et bene a luctu
quempiam reuocare aptat, id claris muneribus apprime efficiet. Quodsi
id fieri non potest aut non libet, saltem ei nos ipsos operam nostram facultates
ceteraque talia polliceamur, ueluti Cicero L. Fabio, cum inquit:
Meus animus erit in te liberosque tuos semper quem tu esse uis et qui esse
debet.
et ad Titium:
Ego et memoria nostrae ueteris
non est qua dicere
assolemus cuncta meliorem in partem esse accipienda. Hinc illi, qui
detrimenta bonorum accepit, dicere consueuimus: "Bono animo esto; forsan diuitiae,
quas perdidisti, ad exitium tuum seruabantur atque caput cum illis perdendum
fuisset, aut duriores cruciatus uel uincula uel carceres expertus fuisses sicuti
plerisque accidere et legimus et uidimus."
Simili ratione persuadebis et filii, fratris, amici, parentis, aut
Domino anima
illius. Aut forsan, si superuixisset, acerbos dolores, uel ex eius prauis moribus
uel ex miserabiliori casu suscepisses. Quanto enim satius fuerat Priamo si Paridem
e cunabulis ad tumulum transtulisset quam quod eum adultum uidit cum illa nobili
et exitiali praeda ad domum ouantem reuerti? Vel Clytaemnestrae nonne fuisset
melius si numquam Orestem genuisset? Brutum quoque, qui primus Romanae conditor
fuit libertatis, putasne multo fuisse fortunatiorem si numquam liberos
multo fuisse fortunatiorem si numquam liberos
suscepisset? Nonne et Cassius, Aulus Fuluius, Q. Fabius, Clodius Pulcher, Q.
Hortensius et ceteri omnes orbos se maluissent, quorum alii sceleribus filiorum
intabescentes, alii ultra maerorem manus cum iugulo illis, quos genuerant, inferre
compulsi sunt, et praeter iura naturae, quibus uitam dederant, necem crudelissimam
acerbissimamque praestiterunt, ita et extremos dies in luctu et squalore
misere
uitam dederant, necem crudelissimam
acerbissimamque praestiterunt, ita et extremos dies in luctu et squalore
misere transegerunt. Sapientissime ergo ille sese
consolatus est cui cum diceretur: "Iuuenis morieris", respondit: "Fortasse alicui
magno malo me fortuna subducit; et si nulli alii, certe uel senectuti, cui etsi
nulla mala inessent, tamen illud tale ac tantum est propter quod solum deuitandum:
nulli umquam
a persona accipiuntur inimici quorum
primus a uindicta est
Praeter hos uero locos sunt adhuc reliqui tres, qui a persona inimici
accipiuntur, proinde religiosis uiris et probis non multum conueniunt nec salua
cum sua, tum ipsorum dignitate consolator mentes eorum temptare poterit. Hos
tamen recensere uoluimus cum quod his maiores nostri usi sunt, tum quod
exercitatum ingenium poterit eos, si adhibere
accipiuntur, proinde religiosis uiris et probis non multum conueniunt nec salua
cum sua, tum ipsorum dignitate consolator mentes eorum temptare poterit. Hos
tamen recensere uoluimus cum quod his maiores nostri usi sunt, tum quod
exercitatum ingenium poterit eos, si adhibere diligentiam uoluerit, aliqua ex
parte honestare et nonnumquam dignioribus consolationibus adaptare.
Primum itaque horum a uindicta mutuamur,
ipsa ratione et Dido se consolabatur:
difficiles, uiam Domini dum
ignorauimus.
Tunc illud innocentes consequuntur psalmistae solacium:
Laetabitur iustus cum uiderit uindictam, manus suas lauabit in sanguine
peccatoris.
Hieronymus quoque hoc pacto Oceanum consolatus est:
Veniet tempus ut eorum risus
uirorum ultione gaudere, quippe qui iubentur diligere etiam inimicos et orare pro
persecutoribus ac calumniatoribus suis.
Cuius rei honestatem etiam falsae religionis cultores uiderunt atque
comprobauerunt. Vnde cum Demosthenes saeuientem in Athenienses Alexandrum mitigare
cuperet, non habuit maiorem laudem ad quam eum adhortaretur aut quod ei pro
clementia ipsius dignum pretium polliceretur quam quod ait: "Nihil habet fortuna
tua maius quam ut possis,
magis quam maximis rebus
gestis clarissimisue triumphis celebrantur. Plus laudis L. Cornelio
pietas contulit quam saeuissimo hosti Romano, duci Carthaginiensium, in funere
praestitit, quam ingens robur animi, quo ipsum hostem una cum oppido expugnauit.
Magis commendantur Caesaris lacrimae, quas capiti Pompei exhibuit et in liberos
Catonis ceterosque aduersarios suos ingens clementia quam tot insignes palmae quas
uictor conspicuus ex hoste reportauit. Quid de Q. Metello,
Xenophontis
laudatur quod cuidam maledicenti retulit: "Tu", inquit, "potens es maledicere, ego
uero tua maledicta contemnere." Sed illud Socratis tanto maiore
excipitur laude quanto in grauiore exhibitum iniuria. Nam cum fuisset
a quodam impuro homine calce percussus, urgentibusque amicis
Socratis tanto maiore
excipitur laude quanto in grauiore exhibitum iniuria. Nam cum fuisset
a quodam impuro homine calce percussus, urgentibusque amicis
si id turpe putas, ut merito debes, amplectere mansuetudinis
tranquillitatisque pacem et huius potius uoluptate suauitateque fruere quam
illius, quam a spe uindictae inepte uenaris. Quod si facies, Deo
hominibusque gratificabere; cum horum clarissimam uirtutem adeptus eris, illius
uero mandatum adimpleueris. Nunc utrum horum eligas in tua optione positum est. Nos interea inceptum
prosequamur.
madentis aceto."
et post subdit:
ex hoc se consolantur homines tamquam quandam ultionem ex hoste
sumpsissent, sed uident eum non omnino uoti sui
compotem factum. Istorsum spectat quod Ouidius ait:
pietas, duos uero
reliquos
sapientiae supremus cumulus.
Est autem ille, quem pietatis diximus filium, Dominicae passionis
deuota recordatio, ad quam cum pia mens aduocatur, procul dubio cunctarum suarum
tribulationum obliuiscitur aut ei in conspectu harum uel placidiores uel saltem
leuiores fiunt.
Etenim quis suae mentis compos, in quem omnis amoris omnisque
incideretis scientes quoniam tribulatio
patientiam operatur, patientia spem, spes uero reddit opus perfectum.
Ille quoque uenerandus piscator idem hortatur cum inquit:
Christus pro nobis passus est, uobis relinquens exemplum ut sequimini
uestigia eius.
Itaque qui discipulus, qui domesticus
quod istis
duobus locis, de quibus iam dicemus, maxime effici solet, praecipue autem illo qui
a fine uitae humanae ducitur. Siquidem potentissima est ad reiciendum
cunctas mortalium calamitates finis sui prudens reputatio: hoc est cum uir
eruditus ac sapiens secum ita decernit: Ad quid nam in hoc mundo summus me
opifex procreauit? Num ad crapulas, comessationes, uoluptatesque carnis
exquirendas, aut ad rixas, odia, lites, occisionesque concitandas; uel ad
lites, occisionesque concitandas; uel ad
conquirendas opes, magistratus ambiendos, aedificandas urbes, imperiumue in
homines exercendum; uel ad aliud quippiam ex humanis rebus possidendum
consequendumque? Atqui horum quaedam nobis cum brutis communia sunt, reliqua
uero nec perpetuo haberi neque illo pauculo et exiguo tempore sine magnis
laboribus comparari queunt, sine ingenti fastidio administrari et sine
grauissimis curis anxietatibusque retineri
tempore eas possessiones, illam gloriam et honorem promereamur quae
antiquus ille serpens diabolus per superbiam inobedientiamque amisit et quae
nobis scelestissimus inuidens ab initio cum homine pertinaciter luctatur, et
nos, ne ad possessionem patrimoniumque ipsius antiquum deuenire possimus, pro
uirili sua die ac nocte illis uiis abducere conatur quibus ipse corruit.
Quid mihi
pertinaciter luctatur, et
nos, ne ad possessionem patrimoniumque ipsius antiquum deuenire possimus, pro
uirili sua die ac nocte illis uiis abducere conatur quibus ipse corruit.
Quid mihi igitur cum mundo, quid cum diuitiis, agris, coniuge,
liberis, imperiis, potentiis, dummodo illud, cuius gratia procreatus sum,
consequar et obtineam? Viuat unusquisque, ualeat, habeat, me maledictis, me
iniuriis, me flagellis, me gladiis
luctatur, et
nos, ne ad possessionem patrimoniumque ipsius antiquum deuenire possimus, pro
uirili sua die ac nocte illis uiis abducere conatur quibus ipse corruit.
Quid mihi igitur cum mundo, quid cum diuitiis, agris, coniuge,
liberis, imperiis, potentiis, dummodo illud, cuius gratia procreatus sum,
consequar et obtineam? Viuat unusquisque, ualeat, habeat, me maledictis, me
iniuriis, me flagellis, me gladiis
quod
ametur; ubi autem abest amor, certe abest et dolor, siquidem nullius rei iacturam
aegro animo toleramus nisi eius quam dileximus.
Alia quoque ratione mortis consideratio nonnumquam adimit languores:
puta cum quispiam iniuriam passus est, aut alteri nimias opes uel potentiam
inuidet uel alium sibi imperantem moleste fert; inter haec dummodo cogitat se
moriturum amissurumque omnia illa, insuper et fortasse poenas daturum, haud paruam
accipit
uel potentiam
inuidet uel alium sibi imperantem moleste fert; inter haec dummodo cogitat se
moriturum amissurumque omnia illa, insuper et fortasse poenas daturum, haud paruam
accipit refocillationem. Hinc sacer psalmista ait: Ne timueris cum diues
factus fuerit homo aut cum multiplicata fuerit gloria domus eius quia cum
interierit non sumet haec omnia neque descendet cum eo gloria domus eius.
imperantem moleste fert; inter haec dummodo cogitat se
moriturum amissurumque omnia illa, insuper et fortasse poenas daturum, haud paruam
accipit refocillationem. Hinc sacer psalmista ait: Ne timueris cum diues
factus fuerit homo aut cum multiplicata fuerit gloria domus eius quia cum
interierit non sumet haec omnia neque descendet cum eo gloria domus eius.
Pleni sunt sacri codices talibus
se
moriturum amissurumque omnia illa, insuper et fortasse poenas daturum, haud paruam
accipit refocillationem. Hinc sacer psalmista ait: Ne timueris cum diues
factus fuerit homo aut cum multiplicata fuerit gloria domus eius quia cum
interierit non sumet haec omnia neque descendet cum eo gloria domus eius.
Pleni sunt sacri codices talibus consolationibus et huic tamquam
fortasse poenas daturum, haud paruam
accipit refocillationem. Hinc sacer psalmista ait: Ne timueris cum diues
factus fuerit homo aut cum multiplicata fuerit gloria domus eius quia cum
interierit non sumet haec omnia neque descendet cum eo gloria domus eius.
Pleni sunt sacri codices talibus consolationibus et huic tamquam
potissimo consolationis innituntur loco. Et certe haud mediocris est
uniuersis suis laboribus et aerumnis imponi finem, cuius longiorem
dilationem uel moram inter
praecipua maximaque infortunia deputare consueuerunt. Vt Boethius
faciebat cum inquit:
Idem queritur Iob: Quare misero data est lux et uita his qui in
amaritudine animae sunt, qui expectant mortem et non uenit, quasi effodientes
thesaurum gaudentque uehementer cum inuenerint sepulchrum.
Vnde plerique tenerioris sensus et malorum impatientes mortem sibi
ultro propriis arcesserunt manibus ac summa impietate
, et alii complures.
Quorum errorem probans Seneca in libris suis quos de consolatione
conscripsit et nonnullis in epistulis, alias uir sapiens, hoc genus solacii
extremum adhibuit atque ut eo, cum usus uenit , utantur homines et suadet et docet uaria mortis
genera explicando quibus facile sit uolenti e uita excedere. Sed absit tanta
impietas tantaque amentia ab homine Christiano quae non solum
insonti!
Quod etiam theologorum non minus efficaci astruitur ratione. Etenim
sapientum ambigit nemo Deum uniuersa propter hominem condidisse, hominem uero
propter se ipsum; quam ob rem, cum homo non sibi, uerum Deo potius uiuere habet,
nefas est ei procul dubio uitam suam, quam Domino debet a quo eam et acceperat, adimere.
Quod si ademerit, iure ab eo Dominus pro perfidia aut
15 delevit sedulo ante obire | comminatur pro promittit futurum
Prol. 16 post exquiritur delevit et desideratur | post 16
deleta sequentia Et non quidem omnia, nam illud cum esset imprimis impossibile,
tum negotii immensi ac nimirum laboriosi; etenim quis posset singulas proprias
cuiusque refocilationes ac medelas explicare, nisi qui singularum miseriarum
ęgritudines pęnitus internosceret; atqui earum uel
II.5.1 ex...
ostendere ] his omnibus locis docere V1
II.5.2 senecta ] senectute V1 | culpauerit correxit
ex culparet | cum arboribus addidit cum
II.5.3 hoc est principii ] principii
uidelicet V1
II.5.4 utique
II.5.1 ex...
ostendere ] his omnibus locis docere V1
II.5.2 senecta ] senectute V1 | culpauerit correxit
ex culparet | cum arboribus addidit cum
II.5.3 hoc est principii ] principii
uidelicet V1
II.5.4 utique est transposuit | quem
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus immutavit de paupertas si ]
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus immutavit de paupertas si ] paupertatem si V1 |
II.15.27 Boeth. Cons.
phil. 2P8,3-7, ubi post illa add. Boeth. enim ] illa, uidelicet prospera
fortuna V1; specie pro spe; post uidetur om. Boeth. esse; aduersitatis pro
seueritatis; post Postremo om. Boeth. illa; post integer pro cum tu Boeth. et
ut; querere pro quęre
II.16.1 contrarias in ex in uarias (Cic. in
contrarias) ] desunt in V1 | habundantiam ex abundantiam
II.5.1 ex...
ostendere ] his omnibus locis docere V1
II.5.2 senecta ] senectute V1 | culpauerit correxit
ex culparet | cum arboribus addidit cum
II.5.3 hoc est principii ] principii
uidelicet V1
II.5.4 utique
II.5.1 ex...
ostendere ] his omnibus locis docere V1
II.5.2 senecta ] senectute V1 | culpauerit correxit
ex culparet | cum arboribus addidit cum
II.5.3 hoc est principii ] principii
uidelicet V1
II.5.4 utique est transposuit | quem
II.5.1 ex...
ostendere ] his omnibus locis docere V1
II.5.2 senecta ] senectute V1 | culpauerit correxit
ex culparet | cum arboribus addidit cum
II.5.3 hoc est principii ] principii
uidelicet V1
II.5.4 utique
II.5.1 ex...
ostendere ] his omnibus locis docere V1
II.5.2 senecta ] senectute V1 | culpauerit correxit
ex culparet | cum arboribus addidit cum
II.5.3 hoc est principii ] principii
uidelicet V1
II.5.4 utique est transposuit | quem
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus immutavit de paupertas si ]
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus immutavit de paupertas si ] paupertatem si V1 |
II.15.27 Boeth. Cons.
phil. 2P8,3-7, ubi post illa add. Boeth. enim ] illa, uidelicet prospera
fortuna V1; specie pro spe; post uidetur om. Boeth. esse; aduersitatis pro
seueritatis; post Postremo om. Boeth. illa; post integer pro cum tu Boeth. et
ut; querere pro quęre
II.16.1 contrarias in ex in uarias (Cic. in
contrarias) ] desunt in V1 | habundantiam ex abundantiam
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.14.1 tamen addidit |
ualuerunt ] potuerunt V1
II.14.2 Cic.
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.14.1 tamen addidit |
ualuerunt ] potuerunt V1
II.14.2 Cic. Tusc. 1,48 (115),
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus immutavit de paupertas si ]
II.14.9 Cic. Tusc. 1,48 (115)
(= Eur. Cresph. fr. 449), ubi omni pro omnes
II.14.10 natum ] perferendas natum V1 |
cf. Herod. 5,4 | cum eis scripsi pro cum eo
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus immutavit de paupertas si ] paupertatem si V1 |
II.15.27 Boeth. Cons.
phil. 2P8,3-7, ubi post illa add. Boeth. enim ] illa, uidelicet prospera
fortuna V1; specie pro spe; post uidetur om. Boeth. esse; aduersitatis pro
seueritatis; post Postremo om. Boeth. illa; post integer pro cum tu Boeth. et
ut; querere pro quęre
II.15.1 Alii
scripsi pro Alios (quod et V1) | etiam posuit pro igitur (quod et V1) | si...
uoluerimus
II.15.27 Boeth. Cons.
phil. 2P8,3-7, ubi post illa add. Boeth. enim ] illa, uidelicet prospera
fortuna V1; specie pro spe; post uidetur om. Boeth. esse; aduersitatis pro
seueritatis; post Postremo om. Boeth. illa; post integer pro cum tu Boeth. et
ut; querere pro quęre
II.16.1 contrarias in ex in uarias (Cic. in
contrarias) ] desunt in V1 | habundantiam ex abundantiam
iactura deest
in 1 | uehementius franguntur ] molestius ferunt V1
Apud...
uero ] Sed apud Egyptios V1 | flagrantia ] fragrantia perpetuo V1 | quot diebus
sic
IV.3.1 cf. Val. Max. 5, 10, 1, 1-7 | ante deest in V1
IV.3.1 Val. Max. 5,10,2, ubi pro Quirites... essem Val. Max
'cum in maximo prouentu felicitatis nostrae, Quirites, timerem; post precatus
add. sum; meo casu
IV.4.1 Cic. fam. 4,5,6, ubi apisci; neque id
maius | ęque correxit
IV.4.2
Boeth. Cons. phil. 2P4,18, ubi in om. Boeth.
IV.4.3 Cic. fam.
5,16,5-6, ubi eum semper te pro cum te semper; possimus
IV.4.4 Sen. ep. 63,12-13
IV.4.4 tormento ] dolore V1 | Sen. ep. 63,3-4, ubi ante res
IV.4.5 tria loca V1
IV.4.6 Cic. Tusc. 2,13-14 (31-33), ubi mihi om. Cic;
tuque in ea intuens pro cum... intueberis omnis dolor Cic. pro est dolor; Quid
ergo? ea patieturne; despicientiae quomodo respondebis?; ecquid Cic. pro et
quid; post patientem add. num grauem; potes
votis cf. Sen. de rem. fort. 4,2
IV.15.4 Iuv. 10,240-45, ubi 242
sororibus
IV.16.1 cum...ipsorum pro et sua et eorum tum
dignitate
IV.16.4 ubi inquit deest in V1
|
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.