Your search found 31215 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 21043-21278:

huiusce poematis concinnator, dum ad amoliendam e salubri, quam propinat, potione amariciem, vsus industrio (vt cecinit ille alter) Camoeanae lenocinio, Prius oras pocula circum Illiniit mellis dulci flauoque liquore. Quare cum operi huic nihil inesse repererim, quod regulis Indicis refragetur, publici iuris faciendum puto, tum vt Pieridum mundiciei consulatur, tum ob id etiam, vt apud versatos in amoena eiusmodi literarum Sparta, Omne ferat punctum qui miscuit vtile

modulis; neque Poesis, quam vbi Philosophica moduletur oracula, iucunditatis plus habet: intendente se nimirum, dum inuicem temperatur, et coniunctim ad animum peruenit, natiuâ utriusque facultatis dulcedine. Quae cum ego persuasissima haberem, cumque in illustrium Poetarum lectitandis carminibus, si quis fortè de moribus locus splendidè, actuosèque tractatus occurreret, non secus a Phalereus ille Apollodorus [1]

Plato in Conu. inter Socraticos audiendos sermones, extolli mihi animum, dulcique quodam quasi stupore, et generosâ voluptate compleri experirer; pro certo constitui, non posse me Musis cum ampliori tum earum dignitate, tum Lectorum approbatione operari quàm aliquo id genus argumento ad canendum suscepto. Neque longa illius in delectu ambigentem consultatio detinuit. Statim, quippe Democriti EVTHYMIA, siue, vt Seneca [2]

sapientiâ, ac virtute, quidam veluti earum splendor, erumpit? Quid cordi suavius, perpetuis cuius votis, et studiis, tanquam, optatissimus finis, proponitur? Quid denique seu descriptionum illustrium, seu grandium sententiarum, seu affectuum quà lenium, totiusque adeo poetici cultùs capacius: cum omnem penè vniuersam, quae de moribus, vitijsque, ac virtutibus agit, Philosophorum doctrinam suo, quàm latissime patens, includat amplexu? Illius igitur comprehendendae rationem aggressus describere, duobus animaduerti totam cardinibus niti: altero, vt Mala, queis animus

vsuros, si vtraque in contemnendis ac minimis, immo si nec verè Mala, nec vltra merum nomen Bona duxerimus: ab illorum propterea tum amore, tum metu quàm maximè immunes et vacui. Nec temere id quidem, vt cuivis rem ritè aestimanti patebit. Nam, ad Bona quòd pertinet, cum ea, suo ingenio caduca, precaria, incertisque casuum obnoxia, nec acquiri, nec acquisita seruari pro arbitratu hominum possint; quorum animos Suo admiratione, atque amore occupauerint, perpetuis illos curarum aculeis effodiant, et iam desiderio, iam timore solicitent, necesse est. Vnde

casuum obnoxia, nec acquiri, nec acquisita seruari pro arbitratu hominum possint; quorum animos Suo admiratione, atque amore occupauerint, perpetuis illos curarum aculeis effodiant, et iam desiderio, iam timore solicitent, necesse est. Vnde manifestò colligitur, nec Bonorum appellationem mereri, cum amari nequeant, quin obsint; nec ad animi quietem conducere, cum ijs oblectari animus, praeter quietis detrimentum, minimè possit; vnumque adeo reliqui esse, vt despicatui ab Euthymiae studioso habeantur, tunc ijs optimè vsuro, cum ea minimè amauerit. Sed et Malorum par ratio. Cum enim neque

hominum possint; quorum animos Suo admiratione, atque amore occupauerint, perpetuis illos curarum aculeis effodiant, et iam desiderio, iam timore solicitent, necesse est. Vnde manifestò colligitur, nec Bonorum appellationem mereri, cum amari nequeant, quin obsint; nec ad animi quietem conducere, cum ijs oblectari animus, praeter quietis detrimentum, minimè possit; vnumque adeo reliqui esse, vt despicatui ab Euthymiae studioso habeantur, tunc ijs optimè vsuro, cum ea minimè amauerit. Sed et Malorum par ratio. Cum enim neque ipsa nostrae voluntatis imperio subijcere, et omnino,

Vnde manifestò colligitur, nec Bonorum appellationem mereri, cum amari nequeant, quin obsint; nec ad animi quietem conducere, cum ijs oblectari animus, praeter quietis detrimentum, minimè possit; vnumque adeo reliqui esse, vt despicatui ab Euthymiae studioso habeantur, tunc ijs optimè vsuro, cum ea minimè amauerit. Sed et Malorum par ratio. Cum enim neque ipsa nostrae voluntatis imperio subijcere, et omnino, ac quoties libuerit, prohibere á nobis possimus; nisi saltem aspernari nouerimus; assiduo certè vel in metu, ne ingruant; vel in maerore, quòd

mereri, cum amari nequeant, quin obsint; nec ad animi quietem conducere, cum ijs oblectari animus, praeter quietis detrimentum, minimè possit; vnumque adeo reliqui esse, vt despicatui ab Euthymiae studioso habeantur, tunc ijs optimè vsuro, cum ea minimè amauerit. Sed et Malorum par ratio. Cum enim neque ipsa nostrae voluntatis imperio subijcere, et omnino, ac quoties libuerit, prohibere á nobis possimus; nisi saltem aspernari nouerimus; assiduo certè vel in metu, ne ingruant; vel in maerore, quòd vrgeant, versabimur. Vt nullum proinde opportuniorem

quoad per meas vires, docendique occupationes licebat, erudito Lectori non insuauis accideret: haec in primis curantem, vt vel minimae quaelibet operis partes aptissimo, maximèque naturali, et dilucido aliae alias ordine exciperent, interque se necterentur: vt tam sensus, quàm eorum expositio cum Decori legibus, et naturae simplicis ad amussim congruerent, perspicuumque, nec difficilem intelectum haberent: vt stylus postremò à Veterum harmoniâ, varietate, elegantiâ, caeteroque carminis cultu ne nimiùm abesset. Quo in conatu, perquàm sanè operoso

sanè operoso plus licet laboris exhauserim, quàm harum inexperti rerum vel animo et cogitatione assequi valeant; non tamen meae huic, quantacunque illa fuerit, sedulitati tantùm audeo tribuere, nusquam vt à scopo aberrasse, Lectorum nusquam veniâ me indigere confidam: cum insignis adeo felicitas, nedum angustos mediocritatis meae fines; sed vel ipsam humani conditionem ingenij videatur transcendere: longiori praesertim in opere: vbi (ceu Homerum nonnunquam dormitantem [1] In

Lib. 35. Hist. Nat. cap. 10. Plinius) praecepto, nocere saepe nimiam diligentiam : dum simplicitatis videlicet gratiam curae anxietate corrumpit. Praeterquamquod cum Philosophi, quam argumentum mihi imposuit, personâ non admodum videbatur congruere, si adeo solicitus, et insatiabilis forem circa vocularum delectum, numerorum iuncturas, idque genus scitamenta, et minutas concinnitates, quibus styli vsquequaque tersi et exacti cultus absoluitur: eam fortasse

circuitiones complanans ac laevigans, tres penè Olympiadas in Panegyricâ pertexendâ oratione insumpsisset, quanto Pericles tempore Propylaea atque Hecatompedum struxerat. His igitur alijsque de causis persuaderi mihi tandem sum passus, ne limam hìc diutiùs contererem, praesertim cum aliqua (vtinam non Suffeniana) spes affulgeret, quae vlteriorem operis polituram exigerent, menda, non vsque eò vel crebra superesse, vel turpia, vt nullam à publicâ humanitate exorare possent veniam Scriptori, qui, facilibus alijs, et benignioris ad ingenium excitandum materiae

vexauerit, Lectorum vt animis non otiosae voluptatis fructum produceret. Et haec sanè de ijs dicta sint erratis ac mendis, quae vel suam inficiari prauitatem non audent; vel difficilem certè, et parùm idoneam defensionem recipiunt. Nam caeteroqui, cum virtus quaecunque, ceu viuendi, sic etiam scribendi, vitiorum in medio versetur: cumque id Medium, vtpote per incertam latitudinem pertinens, non modò tenere difficile sit [1] Vide Arist. Ethic. lib. 2. cap.

possit alijs compluribus, et fortasse etiam iustiùs, non modò extra culpam, sed vel in laude ponendum videri. Sic (vt aliquo rem exemplo declarem) eadem amplificatio alteri quia latè fusa, odiosam inanemque Battologiam sapiet; alteri vel eâ ipsâ de causâ cum ad explicandam rem luculentior, tum ad animis imprimendam validior censebitur. Idem versus hunc offendet, ceù simplex, et facilis, naturali candore oblectabit: quodque alij pro ambitioso luxu veriùs, quàm ornatu fastidiunt, non deerunt qui splendidum, atque elegans,

2. Epist. 3
Quid dem? Quid non dem? Renuis tu, quod iubet alter:
Quod petis, id sanè est inuisum acidumque duobus. Haec igitur cum ita se habeant; id mihi tum in communem omnium rem apprimè opportunum; tum aequitati maximè consentaneum videtur; vt nihil, nostro quamvis à gustu alienum, huius, vel illius vitij palàm damnemus; nisi iusta certique ponderis ad manum sit ratio, qui tristem affirmare sententiam possimus: sed

in huiusmodi incertis tanquam certa persuadens: alterum, nequaquam factu impossibile esse, vt in germanâ ipse, Optimi notione informandâ à Vero aberrauerit: alterum, vt vt rectam artis institerit viam; non tamen, quidquid à recto diuersum sit tramite, prauum etiam continuò censeri oportere: cum (quemadmodum consultissimus dicendi magister Tullius [1] Lib. 3. de Orat. cap. 3. obseruatum reliquit) multa in quouis naturae genere dissimilia inter se

vestibulo de illius tum materiâ, tum formâ tecum communicanda arbjtrarer: operis, inquam mei: licet dissimulare ingenuus me pudor non sinat, aliquid ex illius supellectile Authoribus alijs, vt Senecae, Virginio Caesarino, Eusebio Nierembergio, ac Sfortiae Pallauicino deberi: à quibus cum nonnulla in rem meam se se vltro offerentia mutuatus sim; ne iniquus fur potiùs quàm debitor gratus existimer; signatis publicè tabulis hoc illis iam nomen profiteor. Caeterum, si in ijs, quae affero, exemplis, praesertim vbi personis sermo tribuitur, aut res per adiuncta illustratur, ab

tribuitur, aut res per adiuncta illustratur, ab religiosâ et seuerâ narrationis historicae fide nonnunquam deflexi; dabis hanc, opinor, non grauatè Scriptori carminum veniam, liquidiorem Veri notitiam, quandocunque res, aut animus tulerit, ex Authoribus petiturus, quorum ibidem nomina, et loca cum fide redduntur. Reliquum est, vt, quibus verbis Bilbilitanus Poeta ab inanibus Graecarum fabularum portentis ad sua perlegenda epigrammata, communis vbi vitae, humanorumque morum imago adumbretur, Romanos conatur traducere; ijsdem te ego ad Euthymiae nostrae [1]

sollicito laxantem pectora questu
1.142  Audio? Mortales at si Dea caeca beatos
1.143  Fingeret, externi si gaudia muneris essent;
1.144  Quem minùs hi gemitus, minùs haec lamenta decebant,
1.145  Quid tibi cum lacrymis? Rerumne angusta videtur
1.146  Summa, tot immani terras ditione tenere,
1.147  Tot populis dare iura? Oculos dimitte per omnem
1.148  Auroram: totum hoc Orbis tua fraena momordit,
1.149  Te dominum

1.257  11. Verba dat, et vanâ se credulitate volentem
1.258  Decipit infelix. Cupidum nam longiùs, esto,
1.259  Haud animum ferat in praesens: at, prima potitus
1.260  Cum fuerit; noua continuò maioraque poscet,
1.261  Perpetuùm sitiens, nulloque explebilis haustu.
1.262  Qualis seu turtur, seu pullus hirundinis, aequus
1.263  Cui nondum vigor, et medij experientia caeli,

quos Zenonia iactant
1.301  Limina, seu dulces senior Gargettius hortos
1.302  Queis aperit; varios vel qui te, Euphorbe renatum
1.303  Post obitus, taciti, et iurati in verba sequuntur,
1.304  Naturae finem cum rimaretur; in istis
1.305  Certa sibi vitae statuit momenta beatae.
1.306  13. Hoc adeo Veri posito fundamine, quisquis
1.307  Talia, securae ceu pignus amabile pacis.

summo votorum à fine suorum,
1.309  Frustra alacer, recti quia tramitis auius, errat.
1.310  Ergo vbi, post mille ambages, et longa viarum
1.311  Taedia, quaesitam licuit comprendere fortem
1.312  Cum, quae magna procul spectanti credulus error
1.313  Finxerat, optati nil demum claudere fructùs,
1.314  Amotâ propior caligine detegat vsus;
1.315  Haud potis est, illis vt adhuc ieiuna cupido

geminata auctu, funalia vincunt;
1.324  Sic neque fortunam, maioribus incrementis
1.325  Vsque licet geminet sua munera, posse tenebras
1.326  Maestitiae, offusamque animis detergere noctem:
1.327  Cum nihilò illius sint quaevis dona fugandis
1.328  Opportuna magis curis, quàm tristibus vmbris.
1.329  Arcendis fulgoris inops, et mortua lampas.
1.330  Acrior hinc sitis, et, quae vota nouissima quondam

pectora motu.
1.333  Non secus ac, laethalis hydrops cui viscera tendit,
1.334  Exigui primùm laticis sperauerat haustu
1.335  Morbida bacchantes circùm vitalia flammas
1.336  Vincere: quêis nihilò se se cum mitiùs vri
1.337  Experiatur; anhelanti praeferuidus aestu.
1.338  Altera continuat, deîn tertia, pluraque rursus
1.339  Pocula: nec totus sat erit, qui fontibus vllis
1.340  Rumpitur, et terras latè

1.412  Haud malè Spartanus, vulgi clamore secundo (a) (2) Plut. Apopht. Lacon. Cic. 5. Tuscul.
1.413  Diuitis Oenopij cum nomen ad aethera ferri
1.414  Acciperet: cur nimirum tot carbasa ventos
1.415  Lassarent: tot deueheret Neptunus onustas
1.416  Assyrijs, Cyprijs (et queis non?) mercibus alnos;
1.417  Subridens, Valeat

nil prorsus vt amplum,
1.738  Aut nostrum, nisi quod viduum consorte, putemus?
1.739  Non satis hinc quoque perspicuum, quàm pauper, inanis,
1.740  Exiguùmque patens, vel maxima, sit procerum sors:
1.741  Cum nequeat cepisse duos: spernenda, suique
1.742  Vix pretij memor, in communia venerit alter
1.743  Si dominus iura, et fasces acceperit aequos?
1.744  Ergo totum hoc stultitia, et rationis egestas.

gemmisque, auroque superbus,
1.751  Qualè recèns lotus desertis Lucifer vndis,
1.752  Ora per attoniti incedas pendentia vulgi:
1.753  Quidquid id est speciosi habitùs, mirique decoris
1.754  Exteriùs modò cum niteat, solisque paretur
1.755  Luminibus; nihilò dominum iuuisse ferentem
1.756  Plùs poterit, medio ac spectantûm ex agmine quemvis,
1.757  Perspicuae semisse togae, proauique vetustis

nam dixeris, vllam
1.759  Inde voluptatis propriam te ducere partem,
1.760  Argenti haud modico tales quòd pondere nactus
1.761  Sis phaleras, luxuque graui sudantibus vnus
1.762  Sustineas humeris. Titulo cum veriùs isto
1.763  Nil proprium, praeter morosi pondera cultùs,
1.764  Praeter et effusi referas dispendia censùs.
1.765  Perge. Venustatum succis, Pulchrique medullâ
1.766  Artifices inter charitum

mouisse senatu,
1.934  Plebis et obscurae in numerum censumque referre
1.935  Contentus: iam porro Boni neque nomine digna,
1.936  Noxia quin magis euincam fugiendaque. Summus
1.937  Nam nihil in terris author cum finxerit, omni
1.938  Dote Boni vacuum, nulloque optabile fructu;
1.939  Communibus solet illa Malis adiungere sensus,
1.940  In quibus, vt nonnulla Boni sit portio; maior

tot passa metus sirenia praeter
1.966  Saxa licet, fracto concursantesque Profundo
1.967  Ferret iter dubium Symplegadas; obuia saevis
1.968  Quot locuples fortuna minis. Dulcissima vitae
1.969  Munera cum primis, epulas, somnosque timendum.
1.970  Gemmiferis natat in cyathis, lautoque sopori,
1.971  Importuna comes, Fraus accubat. Arma cauere
1.972  Haud satis: ipsa armis grauiùs saevire docentur,

crimine laesi:
1.1067  Nil merui, tam dura nocens cur praemia ferrem.
1.1068  Quin etiam (nimios fractura vmbracula soles
1.1069  Vt taceam) vestris, par quando, an quaeritur impar,
1.1070  Vel tribus extructis cum glans superadditur vna,
1.1071  Totque alijs, quorum assueti meminisse potestis,
1.1072  Materiem Nux exhibeo instrumentaque ludis.
1.1073  Pergitis? O soboloes Furiarum! Pergite. Dignas
1.1074  Terga luent

Pomona, malignis
1.1099  Perdere? Non satiùs platani de more fuisset,
1.1100  Caelibis aut lauri, viduo frondescere luxu,
1.1101  Vmbrarum dominam? Valeas opulentia, triste
1.1102  Exitij pignus. Nemorum cum paupere turbâ,
1.1103  Et mihi dehinc liceat, nil, quod rapiatur, habenti,
1.1104  Ducere ceu fructu vacuum, sic luctibus aeuuum.
1.1105  Questibus his, medio saxorum in turbine, saeuas
1.1106  Infelix

trepidum, violentaque mille
1.1111  Praecipitis lethi compendia, mille relictae
1.1112  Ad lentos obitus tormenta tenacia vitae,
1.1113  Omne putes sortis virus, Summamque Malorum,
1.1114  Quae grauior, cum blanda magis, Mortalibus affert.
1.1115  En alias animi clades, insertaque caecis,
1.1116  Plùs etiam lugenda, Mali contagia fibris.
1.1117  Agmen agit stolidus mentis tumor: obsequijs dum

omne, sibi lex ipsa, reuellit.
1.1155  42. Sed quid ego longis rationum flexibus ampla
1.1156  Ingenium ferale, et noxia crimina sortis
1.1157  Persequor? Exemplo liceat cum protinus vno
1.1158  Discere, quàm nihil illius vel maxima quaeque
1.1159  Gaudia, prae misto alterius sint pondere partis.
1.1160  Si quae Fortunae eximio ditissima censu
1.1161  Floruit; haec certè est,

totis conatibus vtraque vanas
1.1171  Vitae in delicias ars, et natura laborant.
1.1172  Anne igitur nobis ideo felicior aeui,
1.1173  Quàm priscis series Mortalibus: ardor habendi
1.1174  Cum procul, exiguoque hilarem se vita ferebat:
1.1175  Pro nitidis auro cum sedibus hospita rupes
1.1176  In faciles placuit somnos: penetrabile frigus
1.1177  Horrida neglecto defendit murice pellis:

ars, et natura laborant.
1.1172  Anne igitur nobis ideo felicior aeui,
1.1173  Quàm priscis series Mortalibus: ardor habendi
1.1174  Cum procul, exiguoque hilarem se vita ferebat:
1.1175  Pro nitidis auro cum sedibus hospita rupes
1.1176  In faciles placuit somnos: penetrabile frigus
1.1177  Horrida neglecto defendit murice pellis:
1.1178  Nectareos latices fons, victum praebuit arbos?
1.1179  Heu! quo diuitiae,

quorum mores, tranquillaque nobis,
1.1198  Nescio quo laeuo ceu sydere, gaudia praesens
1.1199  Futilium prouentus opum in contraria vertit.
1.1200  Et dubitamus adhuc, tot tristia funera rebus
1.1201  Cum ferat humanis lautae indulgentia sortis;
1.1202  Accensere Malis, vitaeque inimica putare,
1.1203  Sensibus abduci vecors suprema Bonorum
1.1204  Quae crepat, et falso miratur pectore vulgus?

sibi desipit vni:
1.1221  In commune mali sumus, abreptique, sequentes
1.1222  Abripimus. Fatui semper sic longior ordo
1.1223  Agminis, et vitae fit regula publicus error.
1.1224  Cumque vagos caeli cursus, cum fulminis ortus,
1.1225  Ventosque, pluuiasque, arcanaque semina rerum,
1.1226  Et varias Mundi leges condiscere nemo
1.1227  Plebis ab ignarae eloquio dignetur; eandem
1.1228  Quae Bona sint Homini, vel quae

ni signatis priùs ille tabellis
1.1252  Legitimum tanti capiat ius muneris. Atqui
1.1253  Fortunae haec ratio: nulli se foedere certo
1.1254  Mancipat: exigui tantùm dat temporis vsum,
1.1255  Cum volet, ablatura. Laris, censùsque paterni
1.1256  Quìd dominum falso te iactas nomine, custos.
1.1257  Veriùs externi dicendus pignoris? Illic
1.1258  Nil penitùs, mihi crede, tuum. Sors annuit aequa

pondus sunt, qui, ceu summa Malorum,
2.146  Ac penitùs Mala, concipiunt: immitiùs illis
2.147  Quos ideo cur miremur praesentibus angi,
2.148  Taliaque experiendo pati, sibi qualia fingunt?
2.149  Omnia cum Sapiens genus hoc discrimina, tanquam
2.150  Viribus inferiora suis, neque funditus omni
2.151  Laetitiae fructu, meritoque carentia, spectans,
2.152  Quolibet erectam Fortunae in turbine mentem

mento adnatum: nec defuit, ore
2.187  Cimmerio attonitam qui, Paruulus, Ilithyiam
2.188  Terruerit: tacitis quòd talia sensibus olim
2.189  Imbiberat simulacra parens, crescente sub aluo
2.190  Effigiem teneri cum conformaret alumni.
2.191  8. Fac tamen, in medio saeuae discrimine sortis,
2.192  (Hoc aliàs iustos agitabimus aequore cursus,
2.193  Nunc libet intactum transmittere) fac nihil, inquam,

agitabimus aequore cursus,
2.193  Nunc libet intactum transmittere) fac nihil, inquam,
2.194  Tristibus euentis animus tunc conferat, omnis
2.195  Manet ab externâ sed noster origine luctus.
2.196  Quid? Cum maestitiae causis procul, inter amici
2.197  Blanditias aliquis iucundaque munera fati,
2.198  Sollicito dubios agitans sub pectore casus,
2.199  Ex nihilo (incerti nam cur leuis vmbra Futuri
2.200  Plus

moliri opifex miracula. Pulsus
2.384  Retro aries, retro catapultae, et ahenea Martis
2.385  Fulmina, tentato nequicquam poste, redirent.
2.386  Ipsa etiam tormenta poli, horrendoque ruentes
2.387  Cum sonitu aetherei furias eluserit ignis
2.388  Septorum rigor indomitus. Nec spes super vlla
2.389  In Domino, qui claustra volens immota relaxet.
2.390  Quin adeo, seu fortè Noti violentior aura

redijsset spiritus ori,
2.422  Plurima causari primò: iam longa viarum,
2.423  Iam dubios casus, fluxasque obtendere vires:
2.424  Caelicolûm tandem imperijs vrgentibus actus,
2.425  Cum Sociâ (neque enim fido, incomitatus, ab antro
2.426  Transuersum digitum, latumve erepserit vnguem)
2.427  Progreditur: vel sic tamen omnia circumspectans,
2.428  Anxius, attonito similis, minimumque crepantis

se conglomerans, primos munimen ad ictus,
2.475  (Nam tergo auxilium paries) clamoribus altis
2.476  Euigilare iubet Famulos. Turbata repente
2.477  Erigitur domus: attoniti properare ministri
2.478  Cum facibus: Quid triste? Noui quae causa tumultùs?
2.479  Pro se quisque rogant. Ille autem, O stigmate digna,
2.480  Toruus ait, capita, et venalis spuma catastae,
2.481  Siccine nulla Mei ratio? Sic resque, domusque

arcano penitùs resonante tumultu,
2.516  Accipiunt. Dulci conatur lumina somno
2.517  Declinare: negant curae. Vix prima resedit;
2.518  Altera iamque noui surgit terroris imago.
2.519  Non secus, ac vasto cum turbidus Atlanteo
2.520  Seu Boreas, seu nimbisoni furor incidit Euri;
2.521  Rupta quies pelagi: bella, horrida bella minantur
2.522  Littoribus rapido exciti molimine fluctus,
2.523  Instaurantque nouas

(c) Plin. lib. 32. Histor. Nat. cap. 2.
2.607  Quid superest, ipsos posthac nisi lancibus addant
2.608  Vt virides colubros, et cum bufone cerastas,
2.609  Squamigerique Afro quod littore cunque veneni
2.610  Voluitur? At meritas dabis, opsonator inique,
2.611  Tu mihi tu tergo poenas. Nudate scelestum
2.612  Protinus, inque humeris

his animi stimulis noctesque, diesque
2.646  Saucius, impatiens somni, neque prouidus escę,
2.647  Ducebat letho quouis crudelius aeuum,
2.648  Hoc felix, miserum haud longè quòd duxerit aeuum.
2.649  Cum nullas etenim, fraudis plena omnia fingens,
2.650  Auderet trepidis epulas contingere labris,
2.651  Praeter poma, suâ ramis quae pendula carpsêt
2.652  Ipse manu; consueta legit dum pabula, putre

habeas, longum, quo res protenditur, aeuum
2.729  Illius haud proprijs vim, per se, viribus vllam
2.730  Addere: nec, si quid duret prolixiùs, vno
2.731  Maius idem titulo spatij maioris habendum.
2.732  Cum series etenim cursusque volubilis aeui
2.733  Per momenta fluat, sibi succedentia, seque
2.734  Ordine perpetuo fugere, et propellere nata;
2.735  Illius exactae partes, partesque futurae
2.736  Quàm nihil

dolemus.
2.754  Et veluti lex aeterna, atque immobilis ordo
2.755  Naturae haud patitur momenta subinde futuris
2.756  Vlla simul iungi praesentia; sic neque luctus
2.757  Praesens cum luctu potis est, qui deinde sequetur,
2.758  Constitui, atque adeo augeri intendique per illum.
2.759  31. En tibi iam praui ingenium crudele Timoris:
2.760  Ille simul totam, longo quae extenditur

mens aegra sibi, ventura pauendo
2.771  Dum Mala, processus longos momentaque cladis
2.772  Intra se pariter complectitur omnia, vero,
2.773  Percipient quem mox animus sensusque, dolore,
2.774  Externâ cum lege eadem iam fata subibunt,
2.775  Per minimas aeui sensim accedentia partes.
2.776  32. Barbare, crudelis, tortorum summe, nec vllos
2.777  Ingeni mites non asperiore tyrannos

2.783  Pensarent leuitate moram, grauioraque rursus
2.784  Exiguo nimias arctarent limite vires.
2.785  Hinc adeo vanis se sanguinolenta tyrannorum
2.786  Vrgebat stimulis rabies: laniare nequiret
2.787  Cum penitùs, quos extremae deuouerat irae;
2.788  Quin subitò poenis absolueret, et cruciatus
2.789  Hòc breuior, quò vis cruciandi immanior esset.
2.790  Quam nullus Phalaris tamen, aut Mezentius vnquam

Siculis rector Palinurus in vndis?
2.919  Non, vbi suspectus tantùm locus, omnia circùm
2.920  Prospicit, et fido munit rentoria vallo
2.921  Dux sapiens: medij non tantùm tempore belli,
2.922  Agmina cum trepidas quatiunt hostilia portas,
2.923  Excubat armatus miles: vel pace sub altâ
2.924  Peruigil in speculis muros custodia seruat.
2.925  Vis procul, infestique metus: nulla arma minantur

2.936  Argueres. Totam haec, si nescis, causa Malorum
2.937  Detrahit inuidiam Fortunae, vnumque nocentem
2.938  Te peragit. Poteras censeri, haec abforet, insons.
2.939  Se totam tibi, cum signis, legionibus, armis,
2.940  Patria commisit: fers tecum publica gentis
2.941  Votaque, fortunasque: et tanto in cardine rerum
2.942  Est aliquid, quod securum immemoremque pericli
2.943  Praetereat?

times vim?
2.949  Haec Ducibus Fabius: sed non minùs haec sua cuîque
2.950  Ingeminat Ratio. Bellum, irreparabile bellum
2.951  Prae manibus: saeui circumstant vndique casus
2.952  Nulla fides rerum. Quid tu? Cum cominus hostis
2.953  Irruerit, laterique auidum iam iam imprimet ensem;
2.954  Loricam circumspicies? Ni pugna paratum
2.955  Inueniat; sternere miser, flebisque sub ipsam
2.956  Plùs pauidus tantò medij

palàm contraria signis
2.982  Si moueat, grauiùs turbabit pectora, quàm si
2.983  Occultus subitâ à tergo vi irruperit hostis?
2.984  Maior ab ignotis semper metus. Humida terras,
2.985  Aspice, nigranti cum nox inuoluit amictu,
2.986  Eripuitque oculis Mundum, et discrimina Mundo
2.987  Luce quid extinctâ, caeco quid tristius Orbe?
2.988  Esto, nihil visu implacidum, nusquam horrida sese
2.989  Obijciat certae

aliamque famem: se pabula: iamque
2.1062  Armenijs laceros conuelli dentibus artus,
2.1063  Iam Libycos haerere putant ceruicibus vngues.
2.1064  Heu trepidae frustra mentes, ignaraque Veri
2.1065  Pectora! Cum vulsis à stirpe molaribus armis
2.1066  Dedocti saeuire, emollitique resectis
2.1067  Vnguibus, innocuas iras pardique, leonesque
2.1068  Adueherent, solo fremitu, rictuque minaci
2.1069  Terribiles laruae,

Panos de nomine dixit,
2.1073  Attonitas vrbes, vulgique trementia corda
2.1074  Saepe repentinis rumoribus externantem.
2.1075  Qualis in armiferâ Rheni statione Quiritûm
2.1076  Implicuit turmas, vinclis cum fortè solutis, (a) (a) Tacit. lib. I. Annal. cap. 66.
2.1077  Bellicus effuso praeter tentoria cursu
2.1078  Diffugeret

nullas
2.1132  Iam meminit species horrescere: tristia contra
2.1133  Ducit et ipse suum longo sic tempore callum.
2.1134  Nemo minùs rerum metuens, ac plurima quondam
2.1135  Qui timuit. Viden, vt, saeuum cum buccina signum
2.1136  Edidit, et geminas aduersis frontibus infert
2.1137  Mars acies; pugnae imprudens vix arma tremente
2.1138  Sustineat dextrâ tyrunculus, oraque mutet
2.1139  Exangui pallore, et totos

decori vulnus, qui mollibus aures
3.17  Delinire sonis, totum finemque modumque
3.18  Artis Apollineae statuit: nullumque, salubri
3.19  Admisto Sophiae medicamine, Pierium mel
3.20  Dulce putans, cum Pindo et Hyanteâ Aganippe
3.21  Cecropij abrupit foedus sociale Lycei?
3.22  Hinc leuibus demptus studijs honor: hinc Sapientûm
3.23  Vocibus acta rea, et turpi damnata Poesis
3.24  Exilio: neque musarum

frontis feruare tenorem,
3.74  Non nisi paucorum decus est, quos plebis aceruo
3.75  Seposuit, quibus et triplici Sapientia maior
3.76  Aetherei nexu chalybis praecordia vinxit.
3.77  Sic olim, Idei repetens cum nobile furtum
3.78  Hospitis vltrices passim iuraret in iras
3.79  Graecia; Dardanidae, tutò inter pocula fortes,
3.80  Absentem verbis impunè ferocibus hostem
3.81  Vincebant, nemo non Hectore promptior,

3.102  Seu quouis demum mens vulnere laesa; cauendus
3.103  Illorum venit ante alios miserabilis error,
3.104  Pectora qui penitùs maerori tradere gaudent,
3.105  Inuoluuntque suis totos se luctibus: et, cum
3.106  Rebus ab aduersis animum ad meliora referre,
3.107  Solarique aegros liceat ratione dolores;
3.108  Quaelibet infesti auxilia auertuntur, amantque
3.109  Non alijs tantùm, sed vel sibi posse

color, haud aliena sibi discrimina norint?
3.148  Nemo, vbi supremum iam voluit Aquarius annum,
3.149  Ignauo gelidas constringi frigore venas
3.150  Miratur, rapido vel rursus ab igne resolui,
3.151  Lucida cum Phaeton Nemeaei terga leonis
3.152  Insiliens geminis caelum feruoribus vrit.
3.153  Nempe quòd hunc illis innatum mensibus vsque
3.154  Scimus, et aeterno sancitum foedere morem.
3.155  At neque naturae

3.243  Ingressos, alijs homines decurrere fatis.
3.244  7. Altera quin etiam primo hoc de fonte, leuandos
3.245  Ad luctus, medicina fluet: quòd, tristia rerum
3.246  Fatali cum sustineas ex lege; quibus te
3.247  Aduersis inimica premit Sors casibus, ijsdem
3.248  Et reliquum primo Mundi nascentis ab aeuo
3.249  Pressit adhuc mortale genus, neque seciùs ijsdem

hostis;
3.290  Iam vulgi subitos renuentis fraena tumultus,
3.291  Et dubias tremit ancipiti sub pectore fraudes.
3.292  9. Quae quibus exempla anteferam? Discede Vetustas,
3.293  Cum Priamis, Croesisque tuis. Quid syrmate nigro
3.294  Funestam Oedipodis, funestam Agamemnonis aulam
3.295  Obijcis? Haud nostro infelix haec gloria saeclo,
3.296  Haud dirae genus hoc famae non suppetit, Orbem

ingentûm terrore superbo
3.298  Concutere, et plures scenis donare cothurnos.
3.299  Spargentem subitos augusta per atria luctus,
3.300  Imaque mutantem summis, et fronte reulsas,
3.301  Vixque adeo non cum trepidâ quoque fronte coronas
3.302  Imposito pede calcantem sat vidimus Ipsi
3.303  Fortunam: sunt et nobis feralia, Thebas
3.304  Quae valeant, et quae solari, exempla, Mycenas.
3.305  Testis, qui

de culmine, centum
3.315  Per medios, centumque gradus, quos altiùs, atque
3.316  Altiùs extantûm series cumularat honorum,
3.317  Praecipitem duxit fato impellente ruinam.
3.318  Qualis, Peliaco extructam cum vertive molem
3.319  Ingentisque Ossae, atque Ossam calcantis Olympi
3.320  Iratus trifido disiecit Iuppiter igni;
3.321  Proxima nequicquam trepidanti apprendere nisu

odia, atque animi patuere rebelles,
3.378  Consessumque nefas. Sceptri spes nulla tuendi:
3.379  Vix fuga, vix tutò fas est sua perdere regna.
3.380  Quis tibi tunc sensus, regum fortissime, iniquis
3.381  Cum populi furijs, et proditione Tuorum
3.382  Nil graviùs Patriâ, regnoque horrere coactus,
3.383  Estensem thalami sociam, tam proxima cordi
3.384  Pignora, partem animi tantam, genitumque paterni

potiùs, condemnatique vocentur,
3.403  Qui talem solio pepulere. Haud Principis istud,
3.404  Exilium populi est. Quaevis tu littora lustres,
3.405  Orbe tuo, ceu Sol, semper conuerteris: ille
3.406  Cum Patriâ, atque ipsâ, probro poenaeque relictus,
3.407  Exulat in Patriâ. Vis vltima quaeque minari
3.408  Sontibus? Haud vltra rediturum in regna mineris.
3.409  Sed redeas potiùs. Saeui iam poenitet Ausi

ad solatia, duros
3.427  Sceptrorum casus, inflictaque vulnera summis
3.428  Frontibus Aeschyleo cantu retulisse, nec ipsas
3.429  Immunes rapidis fortunae à motibus aulas.
3.430  Quidnam igitur? Proprij nemo cum ponderis expers
3.431  Nemo suas Caeli pro respirabilis vsu
3.432  Non lacrymas soluat: communia fallere solus
3.433  Iura velis, durisque nihil dependere Parcis?
3.434  Hoccine

speciem, votumque fatigat?
3.566  Contemplator et Hos, piceâ, qui, nube sepultis
3.567  Luminibus, toto proscripti sole dieque,
3.568  Nulla diu roseae delibant gaudia lucis.
3.569  An, rogo, non tali collatus cum grege, felix
3.570  Ex misero possis, atque inuidiosus haberi?
3.571  Quod grauiùs, quàm mortali pro robore, fati
3.572  Incumbentis onus, nulloque Atlante ferendum
3.573  Ipse vocas; tenuem non Illi

si conditio detur; quae mens tua? Fascem
3.594  Num proprium retinere velis? An, foedera legis
3.595  Alterius subiens, ex illo vnde vnde coacto,
3.596  Digestoque iterum totiùs sortis aceruo
3.597  Ducere cum reliquis partem Mortalibus aequam?
3.598  Ni fallor, grauiùs multò noua sarcina frontem
3.599  Tunc premeret: mallesque adeo praesentia ferre
3.600  Pondera, ceu melior fati, leuiùsque futurus
3.601  Sic

tamen exosam propero vel funere vitam
3.722  Abîjciunt, vel perpetuo maerore fatigant:
3.723  Quin curis miscere iocos, atque edere plausus
3.724  Saepe vacat: festae in primis Solennia lucis
3.725  Cum redeunt, longoque modum posuere labori.
3.726  Tunc etenim, madidi Baccheo nectare venas,
3.727  Per virides incompositis iam motibus agros
3.728  Subsiliunt; bifori iam pastoralia buxo
3.729  Alternant

3.837  Cuspidis Aemoniae, feriant hinc quamlibet; ictos [a] Vide Pl. lib. 34. Hist, Nat. cap. 15.
3.838  Inde iuuant tamen, et cum vulnere vulneris vnà
3.839  Lenimenta ferunt. Nam cum Deus indole tali
3.840  Seu Boma, seu Mala condiderit mortalia, nunquam
3.841  Vt penitùs diuisa fluant, sed foedere certo
3.842  alterius semper

Vide Pl. lib. 34. Hist, Nat. cap. 15.
3.838  Inde iuuant tamen, et cum vulnere vulneris vnà
3.839  Lenimenta ferunt. Nam cum Deus indole tali
3.840  Seu Boma, seu Mala condiderit mortalia, nunquam
3.841  Vt penitùs diuisa fluant, sed foedere certo
3.842  alterius semper sortis sors altera partem
3.843  contineat; Bona dum nobis

sibi discors nutantis machina Mundi
3.923  Haud, reor, immotá posset compage teneri:
3.924  Sed civile nefas, aeternaque iurgia scissum
3.925  Hinc, atque hinc furijs agerent immanibus Orbem.
3.926  Nam mediâ cum parte Sui contraria pugnent
3.927  Quattuor inter se Naturae corpora prima;
3.928  Si nihil aut his spectandum, aut occurreret illis,
3.929  Praeter eam, disconueniunt qua singula, partem;

igitur, constant quo rerum foedera, morem
3.943  Ad vitae regimen, Mundique minoris ad vsus
3.944  Conandum nobis traducere, quaelibet inter
3.945  Si certam retinere iuuat discrimina pacem.
3.946   27. Plurima cum porrò adversis haerentia fatis
3.947  Commoda sint; primum, longèque ante omnia ponas,
3.948  Heroum eximijs nusquam quòd latior ausis,
3.949  Angusto quâm calle, aperit sese area: nusquam,

rarum ac memorabile, fortem
3.952  Si praestes animum, facili dum vita suoque
3.953  Prouehitur cursu? Nemo, discriminis expers,
3.954  Haesurum capiti Phoebeae frondis honorem
3.955  Rettulit. Aeolij rupto cum carcere montis,
3.956  Indomitis rapidi certant Aquilonibus Euri,
3.957  Arcturusque minax fundo maris aequor ab imo
3.958  Eruit, impingitque rati; tunc ars tua, Tiphy,
3.959  In pretio, clauique sagax

hiantia vulnera fundat;
3.986  Me leuior durae exanimet violentia sortis?
3.987  Immo, age, crudeles, quantùm libet, augeat iras.
3.988  Hoc iuuat: augebit palmae decus acrior hostis:
3.989  Fama suis crescet cum cladibus: ingentemque,
3.990  Par mensura Virorum, ingentia vulnera prodent.
3.991  Nemo, suae, doluit, quòd plurima suppetat artis
3.992  Materies, faber. Ars Hominis pulcherrima, virtus;
3.993  Aerumnae,

opus? Cur illi ex omnibus vni,
3.1052  Produxit Domino quem vitae ad lumina nutu,
3.1053  Haud liceat dominis moderari nutibus orbem?
3.1054  Nunc placido summae rationis pondere fata
3.1055  Cum regat, et nostrâ mitissimus omnia libret
3.1056  Vtilitate Parens; tam dulcia iura subire
3.1057  Quis renuat? Quis non patiatur, ametque regentem?
3.1058   31. Dura iubet: sed enim Patrem, vel dura iubendo,

subire
3.1057  Quis renuat? Quis non patiatur, ametque regentem?
3.1058   31. Dura iubet: sed enim Patrem, vel dura iubendo,
3.1059  Se probat. An dulcem curare fatetur alumnum
3.1060  Tunc genitor tantùm, cum pronus ad oscula tollit,
3.1061  Aut gremio fouet, et blandis complectitur vlnis?
3.1062  Non mage adhuc patrij sensum declarat amoris,
3.1063  Ingressum tenerae, cum, iam lanuginis annos,
3.1064  Praetextam

alumnum
3.1060  Tunc genitor tantùm, cum pronus ad oscula tollit,
3.1061  Aut gremio fouet, et blandis complectitur vlnis?
3.1062  Non mage adhuc patrij sensum declarat amoris,
3.1063  Ingressum tenerae, cum, iam lanuginis annos,
3.1064  Praetextam mutare sago, castrisque penates
3.1065  Imperat: vt, saeui per honesta pericula Martis,
3.1066  Noscendum famae se praebeat, eximijsque
3.1067  Testetur genus, ac

labentibus horis:
3.1177  Continuatque suâ semper diuersus in orbem
3.1178  Circumagi leuitate chorus. Quae talia vitae
3.1179  Discors ingenium, atque aeui mutabilis ordo
3.1180  Cum toties, totiesque iteret ludibria, quidquid
3.1181  Infesti durique tulit Dea mobilis, ore
3.1182  Haud alio nobis spectandum, ac Nubila primos
3.1183  Sub Zephyri flatus euanida, noctis opacae
3.1184  Aut

aestu,
3.1195  Nunc vbi? Quaque Sui minimâ iam parte supersunt?
3.1196   37. Esto tamen, feros cursum producat in annos;
3.1197  Sic quoque dicendus brevis est dolor. Vltima fati
3.1198  Nempe vbi lux aderit; cum vitâ finiet omnes,
3.1199  Vita quibus premitur, casus. At quàm prope distans
3.1200  Terminus is, tangique celer? Non publica vulgi,
3.1201  Doctorumque pari feruet querimonia sensu,
3.1202  Tam breuibus

patentis
3.1209  Longiùs aeterni, toties et longiùs aeui?
3.1210  Nempe minus multò, stagna ad Neptunia roris
3.1211  Quàm matutini trepidantem in gramine guttam.
3.1212  Penè fuit, simul ac coepit, cum tempore quidquid
3.1213  Labitur: in vastum quamvis se porrigat orbem;
3.1214  Instar habent nihili, si limite desinit vllo.
3.1215  Cur igitur vitamque breuem, immensumque dolorem

cui nec permittunt viuere, nec dant
3.1270  Fata mori: totiesque vnum qui ducere funus,
3.1271  Laetitiae, cogor, vitaeque, mihique superstes?
3.1272  Heu miserum caput! Heu nimiùm crudelia fata!
3.1273  Talia cum semel, atque iterum, cum nocte, dieque
3.1274  Assiduus, totoque dolens iactaueris anno;
3.1275  Perdita num res, aut soboles, vel fama redibit?
3.1276  Num dolor, aut rabidi ponet violentia morbi?

nec dant
3.1270  Fata mori: totiesque vnum qui ducere funus,
3.1271  Laetitiae, cogor, vitaeque, mihique superstes?
3.1272  Heu miserum caput! Heu nimiùm crudelia fata!
3.1273  Talia cum semel, atque iterum, cum nocte, dieque
3.1274  Assiduus, totoque dolens iactaueris anno;
3.1275  Perdita num res, aut soboles, vel fama redibit?
3.1276  Num dolor, aut rabidi ponet violentia morbi?
3.1277  Nil minùs. Inconcussa suo

referens: quos quantulacunque sinistrae
3.1321  Vis agitat sortis, minimoque extrinsecus icti
3.1322  Vulnere, turbatis clamoribus omnia miscent,
3.1323  Et caelum terris confundunt, aequora caelo.
3.1324  Cum Sapiens contra durissima quaeque laborum
3.1325  Arduus, immotus, ceruicibus Atlanteis.
3.1326  Excipiat: quantòque, suâ vi fultus, iniquis
3.1327  Promptior occurrit fatis; vrgentia tantò

allatrantia monstra,
3.1356  Et Iouis inferni non exorabile pectus
3.1357  Permouisse, lyram quo mouit, carmine fertur.
3.1358  Scilicet ad numerum componens cuncta modumque
3.1359  Omnipotens faber, immensum cum fingeret Orbem,
3.1360  Nescio quam nostris impressam condidit altè
3.1361  Sensibus harmoniam, modulis quae dulcibus icta
3.1362  Respondet commune melos: sique absona fortè

EVTHYMIAE Liber Quartus.
4.1  Paeonio tristes olim qui munere morbos
4.2  Exierant, genus auxilij, nomenque vetustam
4.3  Prolis Apollineae cum testarentur ad aram;
4.4  Marmoreis descripta adytis medicamina Cous.
4.5  In memores fertur Senior retulisse tabellas:
4.6  Moxque suam, rapido cum debacchata furore [a]

genus auxilij, nomenque vetustam
4.3  Prolis Apollineae cum testarentur ad aram;
4.4  Marmoreis descripta adytis medicamina Cous.
4.5  In memores fertur Senior retulisse tabellas:
4.6  Moxque suam, rapido cum debacchata furore [a] Vide Plin. lib. 29. Hist. Nat. cap. I.
4.7  Hausisset medicum pestis Vulcania templum,
4.8  Per

adeo, Sophiae sacraris, quae neque flammae
4.12  Bacchantis vis vlla, nec aeui iniuria soluat,
4.13  Auxilij celeres succos, diuinaque vati
4.14  Ad medicos vsus praebetis pharmaca. Quorum
4.15  Plurima cum facili iam carmine noster Apollo,
4.16  Omnibus in commune Malis latura leuamen,
4.17  Prodiderit; nunc, quae certis magis apta medela
4.18  Casibus, et quid opis sibi vulnera quaeque requirant

illi
4.26  Tergeri stomachum, limosaque viscera succis.
4.27  Scammoneae tu sexantem sorbebis. Amaro
4.28  Absinthî mergenda lues tibi rore. Nouenos
4.29  Te glutire croci tritae cum polline myrrhae
4.30  Orbiculos lex nostra iubet. Praecordia crasso
4.31  Huic Arabum gummi, aut violae, nardique fouentor
4.32  Vnguine. Cantharidum mordaci puluere contra,
4.33  Inductoque sinapismo

4.62  (Numina pro rerum ingenio si fingimus) Arcae
4.63  Illorum, ditesque domus iactentur, Eois
4.64  Quas opibus Ganges, et plurimus arctat Hydaspes:
4.65  Non Domini, quorum mens indiga: cum tibi contra,
4.66  Fructibus exiguis saturo, domus, arcaque tantùm
4.67  Censeri mereatur inops, plenissimus Ipse.
4.68  Exime te sapiens fatis: si finxit auara.
4.69  Sors inopem; ditem subitò mens aequa

tam larga fauentis olympi
4.84  Dona, tot eximios fructus, melioribus instans,
4.85  Deseruit, lucris, et transfuga nobilis almae
4.86  In pauperitatis se dulcia castra recepit.
4.87  Proh quantum sorti debes! Cum dotibus amplis,
4.88  Pabula nequitiae, et scelerum fomenta remouit.
4.89  Non quantum optares, tribuit: sed munere parco
4.90  Edocuit, quantum Sapientem optare deceret.
4.91  Sollicitum est lautos census

egestas;
4.102  Nec tibi, crede, oberit: tantùm mens aequior adsit.
4.103   7. Aequa foret mens; inquis: opum si nescius vsque;
4.104  Perpetuum squalorem inter sordesque paternas,
4.105  Creuissem aequevâ cum paupertate: sed aulam
4.106  In patriam foeta vix primùm e matre cadenti
4.107  Supposuit molles Opulentia blanda lacertos,
4.108  Ipsaque deîn tenero lac praebuit, inque iuuentam
4.109  Patricijs medios

patriam foeta vix primùm e matre cadenti
4.107  Supposuit molles Opulentia blanda lacertos,
4.108  Ipsaque deîn tenero lac praebuit, inque iuuentam
4.109  Patricijs medios produxit cultibus annos.
4.110  Cum subito, ignarum quo, versis turbi e fatis,
4.111  Iniecit sors nigra manum, luxùsque prioris
4.112  Nil misreo, ingratum praeter meminisse, reliquit.
4.113  Hinc dolor: hoc stimulis praecordia tristibus vrit.

perisse domum quis fleuerit vnam?
4.290   17. En Alius, tacitis maeroribus anxius, aeger,
4.291  Iratusque sibi: socios rumore secundo
4.292  Quòd celebres latè populi volitare per ora
4.293  Cum videat; nullo famae plaudentis honore
4.294  Vindicet ipse suum Lethaeis nomen ab vmbris.
4.295  Obscurum tacitumque agitans inglorius aeuum.
4.296   18. Quisquis es, o, talis mentem cui cura remordet,

sua gaudia, iuxta
4.316  Nesciri populo, et populum nescire parati?
4.317   20. Sed quid ego, vitae felicis ad otia nullo
4.318  Esse opus illustris, doceo, tibi murmure famae?
4.319  Cum manifesta fides, vix otia saeuiùs vllo
4.320  Conficiat, famae insignis quàm murmure, laedi.
4.321  Angeris, exiguus volites quòd sermo, nec vllus,
4.322  Te digito signans, Hic ille, admurmuret, hic est?

in latus: assueto fraudauit honore:
4.430  Exclusit foribus: plausum famamque dicacis
4.431  Ad socios ausus de me sibi quaerere, foedis
4.432  Immeritum sanis, et nigro dente momordit.
4.433  Talia cum querulos irato effundere vultu
4.434  Audis; num tremulo spleni imperitare, tumentemque
4.435  Aggeribus risum potis es cohibere, per ora
4.436  Ne subitò, et nares sese prorumpat aduncas?
4.437  Arguti

4.472  Despicias, si, quòd lepidam pulmonibus infert
4.473  Spectantûm facies tua vim; tibi vilior inde,
4.474  Ac pretij sophiae in trutinâ videare minoris.
4.475   27. Quin Alijs accede libens ridentibus: et, cum
4.476  Ignea visceribus bilis tumet, inque doloris
4.477  Fermento est animus, speculi tum laeuis in orbe
4.478  Aspice, quàm vultu occurras gestuque facetus,
4.479  Quam graphicè vnguiculos à vertice

4.484  In faciem strumasque suas dicteria passim
4.485  Ingeminans, vix ansam Alijs, qua inuadere possent,
4.486  Vix quidquam hostili carpendum linquerat irae:
4.487  Cum pudor infestis, morsumque parantibus esset,
4.488  Rodere, quae falso prior ipse notauerat ore.
4.489   28. Denique, plùs nimiô tenerum, expertemque vigoris
4.490  Se probat, imbellis quem risus, et aura volantis

longè conclauibus Ennosigaeus.
4.636  Quin et compedibus festa ad ludibria versis,
4.637  Inter seque, velut restim saltantibus est mos
4.638  Transmisisse, datis, choreas per libera passim
4.639  Aequora cum laetis plaudent Tritonibus vdae
4.640  Nereides, Panope, Xanthoque, et glauca Lycoris,
4.641  Opisque, Clioque, Pherusaque, Cymothoeque.
4.642  Tu quoque, stulta odij, quìd Caelum in praelia poscis;

Iniustâ quandoque Alios vi laedere certant,
4.687  Supplicium: similes vobis, redolentis Hymetti
4.688  Melligenae ciues: alieno tela cruore
4.689  Audaces nimium quae tingere, ponitis aegram
4.690  Cum telis minimo toties in vulnere vitam.
4.691   36. Denique vindictâ nil proficis. Exige quodvis
4.692  Supplicium, saeui, lania, grassare per omnes
4.693  Irarum lethique vias: nec facta cruenti
4.694  Sit

obrue poenis.
4.702  Demonacta furens quis nescio verbere crudo [b] Apud Lucianum in eius Vita.
4.703  Perculerat. Cum iudicium, poenamque Nocentis
4.704  Turbati magno fremerent clamore sodales;
4.705  Quò mihi praesidium legum, Themidisque tribunal?
4.706  Subiecit Sapiens. Sententia Iudicis ictos
4.707  Nil releuat,

addictamque Nocentûm
4.824  Supplicijs Virtutem, et in vno nesciat omne
4.825  Peruersum ius fasque viro? Proh tristia fata!
4.826  Infelix laniata genas, laniata capillos,
4.827  Cum gemitu, lacrymisque, et foemineo vlulatu,
4.828  Clamabat coniux. Quid mens ignara nocendi, [a] Vide Laert. in eius Vita.
4.829  Quid

quoscunque sinus, vndosaque regna,
4.871  Altaque stelliferi percurrit moenia Mundi.
4.872  Quin etiam rerum nunquam sic libera, nunquam est
4.873  Arbitrij sic tota sui; ceu, deuia lucis
4.874  Cum mediae à turbis scenisque forensibus intra
4.875  Arcani tacitum Veri penetrale refugit.
4.876  Tunc etenim, nullo sibi se rapiente tumultu,
4.877  Officijs vitae reliquis curisque soluta,
4.878  Aut varias

iubar hoc lucis, Mundique iacentis
4.1246  Exiguum, ac pecudum vulgo commune theatrum
4.1247  Corporeis vetitam se attingere sensibus, aegra
4.1248  Mens queritut; tantò meliori luce rependi
4.1249  Nubila cum frontis soleant, potioraque tantò
4.1250  Luminibus clausus animus spectacula cernat?
4.1251  Non sic Abderae sapiens, qui, penè reuulsis [a] Gel. lib. 10.

Herod. lib. 5.
4.1407  Ad citharam quibus, et laetos producere plausus
4.1408  Mos erat: egressos cum contra in luminis oras
4.1409  Luctisono gemitu, et flebilibus lamentis
4.1410  Exciperent, nempe ad lacrymas, et funera natos.
4.1411  Iure equidem. Tot enim momenta in singula duris
4.1412  Casibus hic

ac libera ferri
4.1464  Gestit in authorem, flagrantique incita nisu,
4.1465  Ingere sese illi, ac penitùs miscere laborat.
4.1466  Qua, rogo, tunc igitur fruituram sorte putandum est.
4.1467  Flammiferos cum tandem aestus, inhiantiaque ora
4.1468  Nectaris aetherei optato iam proluet haustu:
4.1469  Inque suo syncera bibens, immensaque fonte
4.1470  Gaudia, perpetuum pascet laetissima, nunquam
4.1471  Non auidi,

Vide Ouid. in epist. Oenon. ad Paridem.
4.1494  Quin tibi si geminis ausit comitata Deabus
4.1495  Se formâ conferre Venus; me judice, palmam
4.1496  Continuò tibi cum Venus ipsa Deabus
4.1497  Cesserit. O adsis pulcherrima. Quas ego, tanti
4.1498  Muneris, extremique potens iam denique voti,
4.1499  Sic meritae grato persoluam carmine laudes?
4.1500  Sponte suâ numeri

requies. Tremit illisu resono mons:
5.47  Dant arbusta locum: attoniti de colle propinquo
5.48  Pastores, iniantque greges, quibus irruat anceps
5.49  Exitium syluis, Dryadum quae tecta refringat.
5.50  Donec, cum nemorum strage, immanique tumultu,
5.51  Finitimae vallis gremium delatus in imum
5.52  Arua cauat lapsu, socijsque, suisque ruinis
5.53  Latè operit. Densus circùm vndique puluis in auras
5.54  Nigranti

exempla referre?
5.130  Hinc celeres ad tela manus, collisaque campis
5.131  Agmina, sanguineis turbati fluctibus amnes,
5.132  Saeuitum in proceres, immissa incendia tectis,
5.133  Funditus excisae miseris cum ciuibus vrbes,
5.134  Iusque datum gladijs, latèque per obuia ductum
5.135  Guttura, nullo aeui, aut sexùs discrimine, ferrum.
5.136  Quin mors visa leuis, naturaque tota sagacis
5.137  Barbariae ingenio,

7  7. Nec tamen. Externis funestans caedibus Orbem,
5.175  Nullos dira lues casus, non vltima saepe
5.176  Fata sibi, pepritque Suis. Lectissima bello
5.177  Agmina cum signis quoties amissa: trahendi
5.178  Dum sapiente morâ certaminis impatiens dux
5.179  Haud dubias, caeco auspicium faciente furore,
5.180  Irruit in clades? Quoties temeraria verba
5.181  Per iugulum

vita prior; prior an defecerit ira.
5.202  Dignum equidm factis retulisti, barbare, lethum,
5.203  Indigno dederas qui tot ciuilia letho
5.204  Corpora. Debueras proprium vomuisse cruorem,
5.205  Cum Latio toties macularis sanguine Tybrim.
5.206  Quae scelus, ira, tuum fuerat, fuit ipsa nocenti
5.207  Supplicium. Non Tisiphone, non Cerberus, aut, qui
5.208  Immortale iecur Tityi depascitur, ales

summa petit decorum fastigia, nullum
5.488  Laude parem, nedum patiens habuisse priorem.
5.489  Quinam igitur sublimè adeo iaculantibus Ausis
5.490  Terminus, aut requies? Quae nam fiducia voti
5.491  Cum summis hominum, quos vel prior vlla creauit,
5.492  Nostra vel antiquis heroibus addidit aetas,
5.493  Assiduè decertanti, et sic mente parato,
5.494  Tranquillam neget vt vitam, curisque vacantem

decus sors annuat? Heu sibi quantùm
5.497  Difficilem mortale genus, tardique paratùs
5.498  Laetitiam facit, in medio quam prodiga cunctis
5.499  Exposuit natura? Suae proh nescia sortis
5.500  Pectora! Cum, dubij citrà discrimina Martis,
5.501  Se facilem det amica quies; oblata recusant
5.502  Munera, ni tali rapiant e puluere, certà
5.503  Victorem nulli fas vnde recedere palmâ.

Nilique domos, Libyaeque calentis
5.527  Aequora praecipitans currus, auidumque cruoris
5.528  Circumquaque rotans ensem feralis Enyo
5.529  Impleuit terras, impleuit stragibus vndas:
5.530  Romaque cum centum populis regnisque subactis
5.531  Concidit, infelix vnius victima noxae.
22  22. Quìd reliquas memorem pestes? Sat carmine dictum
5.533  Iam proprio, quantis agitent praecordia curis

me carmine coepti
5.630  Lex operis iubet: auulsis, quae pectora turbant,
5.631  Funditus vt causis, sua cordibus otia, seque
5.632  Annuat, et iugi Pax temperet ora Sereno.
5.633  Qualiter, Astraei rapido cum turbine fratres
5.634  In pelagus cecidere, imâque à sede refusos
5.635  Conglomerant, secumque ferunt per Nubila fluctus:
5.636  Iamque adeo, ablato rerum discrimine, volui
5.637  Aethera cum ponto

Astraei rapido cum turbine fratres
5.634  In pelagus cecidere, imâque à sede refusos
5.635  Conglomerant, secumque ferunt per Nubila fluctus:
5.636  Iamque adeo, ablato rerum discrimine, volui
5.637  Aethera cum ponto credas, cumque aethere pontum;
5.638  Neptunus liquidis si fòrs caput extulit aruis,
5.639  Regalesque comas, formidatumque tridentem
5.640  Concutiens, Vnda ista licentia? Vos ego: saeuùm

5.648  Supremos lenit fremitus: quem candida circùm
5.649  Phyllodoce, Xanthoque, et Nereidum chorus omnis,
5.650  Glaucusque, Phorcusque, Athamanteusque Palaemon,
5.651   Tritonesque citi, cum squamifero comitatu,
5.652  Compositas laetis exercent plausibus vndas.
26  26. Et primùm indomitis bacchantem ardoribus Iram
5.654  Vt teneas; rapidi procul auertisse memento

teneas; rapidi procul auertisse memento
5.655  (Tutius id, quàm comotas deîn sistere flammas)
5.656  Nutrimenta Mali. Nemo non praetulit armis
5.657  Otia Dux sapiens. Quò ferrum hostemque lacessas,
5.658  Cum dubij possis nescire pericula Martis?
5.659  Audenti, fac, certa paret victoria laurum:
5.660  Num semper felix, semper sine sanguine laurus?
5.661  Ferrea sit quamvis, longo certamine sensim

Da rebus, da breue cordi [a] Plut. in vita Marij.
5.767  Turbato spatium. Maturiùs omnia tecum
5.768  Mox statues, cum, composito certamine, tota
5.769  Mens aderit sibi. Nequitâ commotus inertis
5.770  Mancipij Archytas, Virgis iam terga caleres, [b] Cic. 4. Tuscul.

Eliditur ignis,
5.782  Nulla vbi praecluso patuit via. Socratis iram
5.783  Haud alijs solitam deprendi certiùs, oris
5.784  Ac minùs in verba effusi, vocisque remissae,
5.785  Indicijs memorant. Visus cum lentior esset; [c] Vide Sen. lib. 3. de Ira cap. 13.
5.786  Succensum rapidis scires tunc pectora flammis.

vulnera poscant;
5.821  Triste ministerium solâ pietate coactus
5.822  Aggreditur. Fas hinc exemplum ad crimina ducas
5.823  Paeona te, Sontes, morbis lethalibus aegros
5.824  Concipe: nec furor, in poenas cum cogeris ire.
5.825  Aut odium, sed ducat amor, studiumque juvandi.
39  39. Indolis at pravae interdum vecordia saevo
5.827  Vrgri terrore petit. Non mollia verba,

5.829  Ni violens, animique grauem testata furorem,
5.830  Poena satis. Fateor. Frons ergo saeuiat, at non
5.831  Mens pariter. Sit vox irati, pectus amici.
5.832  Quò verus sub corde calor, cum fictus in ore
5.833  Sufficiat? Quò vesanum stimulare furenti,
5.834  Bile iecur: cum, quidquid opis furor ipse ministrat,
5.835  Compositi praestet non seciùs vmbra furoris?

Fateor. Frons ergo saeuiat, at non
5.831  Mens pariter. Sit vox irati, pectus amici.
5.832  Quò verus sub corde calor, cum fictus in ore
5.833  Sufficiat? Quò vesanum stimulare furenti,
5.834  Bile iecur: cum, quidquid opis furor ipse ministrat,
5.835  Compositi praestet non seciùs vmbra furoris?
40  40. Restat, vt hoc saltem afflatu, discrimina contra,
5.837  Aduersosque obices, virtutem ignoscere

purgato expendas si pectore; vani,
5.1313  Credo equidem, nimius frigescet nominis ardor:
5.1314  Teque vltra, refugis tendentem retia ventis,
5.1315  Frustratum irrisumque operae insudare pigebit,
5.1316  Et cum spe famae simul ipsa cupido residet.
5.1317  61. Illud ad extremum moneo, ne dulce periclum
5.1318  (Lotophagi ante oculos sint, et sirenia saxa) (a)

Omnia vesano scelerum confusa tumultu.
6.51  Haec Hominum cerni studia: his temeraria passim,
6.52  Consilijque expers iactatur vita procellis.
6.53  Nec timor in tales socium descendere fluctus,
6.54  Cum liceat tuto secretum e littore foeda
6.55  Naufragia, et tristes errantûm cernere casus?
6.56  3. Quìd numero fidis comitum? Fiducia vecors.
6.57  Scilicet, affusâ medium stipante cateruâ,

6.183  Plebs ego? Festino cur illum flammea Sidon
6.184  Ambijt obsequio nascentem cingere; nostra
6.185  Vilibus in pannis infantia vagijt? Illi
6.186  Ingenium velox, perque omnia fusile; crassam
6.187  Cum praeter, nil contigerit mihi pingue, Mineruam?
6.188  9. Ilicet haec hominum totam dementia vitam
6.189  Turbat agens. Propriae detrectant gaudia sortis,
6.190  Quidquid abest celeres mirari, et

6.233  Qui Lacedaemonias Cadmeus perculit heros, (a) (a) Valer. Max. lib. 3. cap. 7 de Epaminonda.
6.234  Plebeium non aequa sibi cum Patria, tanto
6.235  Indignumque viro munus committeret; altam,
6.236  In quascunque vocaretur, demittere mentem
6.237  Sustinuit, curas: praestantibus euicturum
6.238  Pollicitus (neque certa fides non

6.246  Historiam? Domiti respersos puluere campi
6.247  Anne ideo imperia, et Latiae spreuere curules?
6.248  Non illis, rigidos solitis versare ligones,
6.249  Infestus belli quateret cum moenia terror,
6.250  Roma suas vltro manibus permisit habenas?
6.251  Vsque adeo, quamvis operum et discrimina rerum
6.252  Plurima sint; meritis tamen exporrectus vbique,
6.253  Ac decori limes recluditur:

vsque chaos, Phoebeaque miscet;
6.338  Crabronis ritu, aut grauiter resonantis asili,
6.339  Murmura. Castalios penitùs deplere minatur
6.340  Prima sitis latices. Nondum tamen altera fluxit
6.341  Pagina; cum, satur Aonidum, sublimia coepta
6.342  Deserit, extremo nascentis ab ordine Mundi
6.343  Ad sua perpetuis deducere tempora fastis
6.344  Historiam meditans. Operis libamina prima
6.345  Sumpserit; extemplo

quam sibi, discors:
6.353  Et semper coepisse piget, neque desinit vnquam
6.354  Incipere. Haud aliam ob causam, nisi rebus in ipsis
6.355  Quòd certam requiem, augurio delusus inani,
6.356  Constituit: quam cum generi Prudentia nostro
6.357  Sola ferat, nusquam inueniens, palantibus vsque
6.358  Irritus, heu, curis loca per diuersa requirit.
6.359  Non secus ac, nimio febris cui torrida venas

inueniant cruciatibus artus.
6.365  Nequicquam: thalami non hac in parte, vel illa,
6.366  Sed medijs haeret fixus Vitalibus angor:
6.367  Quem non idcirco mutatis deserit Aeger
6.368  Sedibus, at verso pariter cum corpore defert
6.369  In latus oppositum, nihilo moderatiùs illic
6.370  Tristia sollicitis facturum taedia membris.
6.371  18. Ergo, velut, contra ventorum flamina, prensis

tuo te:
6.466  Luxuriam grauis à tergo comitatur egestas;
6.467  Fabula narratur surdo: nil creditor instans,
6.468  Nil inopes terrent cani, quaerendaque frustra
6.469  Mors misero, cum nec laquei iam copia, nec, quae
6.470  Exoret stygiam, tenuis mercedula, cimbam.
6.471  Turbinis igniuomi in morem, quo, Roma, beatam
6.472  Irradias Petri noctem, dum splendida vulgi
6.473  Luminibus de se

Ac longo similem letho traducere vitam
6.485  Cogeris. Haec olim cautus, prudensque Futuri
6.486  Spectasses; vacuus curae, et discriminis expers,
6.487  Inter amica Soli natalis gaudia, laetos
6.488  Cum gnatis ageres, charisque sodalibus annos.
6.489  24. Haud igitur crudos Zenonas, et hispida nunc te
6.490  Praecipiam torui responsa audire Cleanthis.
6.491  Ipse, voluptatum patronus et arbiter,

praesentia nullo
6.495  Qui Bona delectu arripiunt, quaecunque, parati,
6.496  Sensibus in votum veniat genioque voluptas,
6.497  Protinus indulgere: licet mox illa dolorum
6.498  Foecundam gemino pariat cum foenore messem.
6.499  25. Sed neque vitandus minùs est contrarius error,
6.500  Aut minùs Anticyram plenis potare iubendi
6.501  Hi quoque sunt cyathis, alios qui semper in annos,

ast opera haec, sudans seruiliter, vsque
6.604  Sub noctem roseae profert a limine lucis:
6.605  Nec tempestiuâ requie dispungere curas
6.606  Improbus, aut festis nouit cessare diebus:
6.607  Non nisi regales cum fallere Persicus heros
6.608  Quaereret hortensi curas, et taedia cultu.
6.609  Haud secus, instinctu assiduo cui pectora famae,
6.610  Famae, siue lucri spes irrequieta fatigat,
6.611  Vrgendis totum

vt rigido mutet Sapientia saxo,
6.651  Quos propiùs videt: ingenitos neque corde reuellit,
6.652  Sed cultu meliore iubet mitescere sensus.
6.653  Noster, quidquid opum poscit mortalis egestas,
6.654  Id sibi cum reliquis Sapiens commune putabit,
6.655  Exquiret, cupiet, felicem frugibus annum,
6.656  Foeturam pecoris, census sine litibus, aeui
6.657  Tranquillam seriem, synceros corporis artus,
6.658  Dulcis

animo excindet sapiens incuria syluam.
6.694  Eheu, cur Nostri immemores per proxima vano
6.695  Huc, illuc rapimur visu? Ceu pyxide clausos
6.696  Tunc solùm rediuiuae oculos inducere fronti
6.697  Fertur, cum notis Lamia e penetralibus exit, (a) (a) Plut. de Curiosit.
6.698  Caeca domi. Sic ergo parum in se quisque negotî,
6.699  Quo

regnator maximus, at plùs
6.726  Regnatore pater, Cyrus, non laetior, hoste (b) (b) Xenophon de instit. Cyri lib. 3. 4. et 8.
6.727  Cum domito spolijs diues remearet opimis;
6.728  Quàm, socios inter fausti cum praemia Martis,
6.729  Largus opum victor, diuiserat, haec sua fassus,
6.730  Quae daret, his auctum sese ornatumque videri,

(b) (b) Xenophon de instit. Cyri lib. 3. 4. et 8.
6.727  Cum domito spolijs diues remearet opimis;
6.728  Quàm, socios inter fausti cum praemia Martis,
6.729  Largus opum victor, diuiserat, haec sua fassus,
6.730  Quae daret, his auctum sese ornatumque videri,
6.731  Auctior vnde aliquis comitum atque ornatior iret.
6.732  Nec, qui Cecropijs

inops dum limina quaerat,
6.749  Aerumnisque ardens cessantibus obvius ire,
6.750  Profuso quos aere leuet, per compita passim
6.751  Vestigat ciues, passim sua munera laetis
6.752  Laetior obtrudit. Qualis, cum Sole recepto
6.753  Feruidus igniuomis vrit Leo faucibus annum,
6.754  Longaque semianimes pallent ieiunia sulci;
6.755  Camporum foecunda altrix, sitientia latè
6.756  Arua super

pectus.
6.867  Nam neque plena quies votis, integra Bonorum
6.868  Obtigerit ni Summa; nec, extra Numinis alueûm,
6.869  Haec alibi iunctis fas confluere omnia riuis:
6.870  Hostili cum se excludant infensa vicissim
6.871  Dissidio: vix vt quodquam sit prendere, multis
6.872  Interea ni posthabitis longèque relictis.
6.873  Omnia sed socio, fac, demum foedere iungas;
6.874  Non tamen hic

pleno libabit singula sensu;
6.881  Vel proprios cuicunque Bono diuiseris actus,
6.882  Et rerum numerum numero exaequabis amorum:
6.883  Nec plenè tunc vllus amor satiabitur, vni
6.884  Haerens quippe Bono: cum, quod minus omnibus, illo
6.885  Sit pariter minus. Vni igitur iungenda voluntas,
6.886  In quo non Bona conueniant modò cuncta; sed vnum
6.887  Prorsus idem sint cuncta Bonum: quod, Numine dempto,

6.937  Poscere) inexhausto profudit amore. Nec illum,
6.938  Nominibus tantis, perque haec tibi pignora nexum,
6.939  Pleniùs esse tuum, quàm sis tuus ipse, fateris?
6.940  44. Hinc adeo, nemo cum nos impensiùs illo
6.941  Alter amet; noua se ratio, manifestaque prodit,
6.942  Cur illo pariter iucundiùs alter amari
6.943  Nemo queat. Nam nec dulcis, nisi mutuus, ardor;

dulcis, nisi mutuus, ardor;
6.944  Nec, nisi Amatorem aethereum quo pectus anhelat,
6.945  Mutuus ex toto calor est. Da Thesea, da, quem
6.946  Eurialus Niso, Pyladi praeponat Orestes:
6.947  Quisquis erit, cum plura simul cogatur amare,
6.948  Iamque sibi haec animi partem, iamque illa requirant;
6.949  Haud vni, quantus demum est, se impendet Amico:
6.950  Sic hominis mens, sic illam sua limite curto

vel Mala cunque,
6.972  Ambobus faciens communia. Noscere promptum
6.973  Vnde etiam, quanto reliquis discrimine praestet,
6.974  Aeternum primumque Bonum qui respicit, ardor.
6.975  Nempe alibi, laetis coeant cum tristia, parsque
6.976  Saepiùs haec illam praeponderet; amplius aegro,
6.977  Quàm gaudî, maeroris adest vectigal Amanti.
6.978  Ilicet infelix, cumulo crescente Malorum,

tristia, parsque
6.976  Saepiùs haec illam praeponderet; amplius aegro,
6.977  Quàm gaudî, maeroris adest vectigal Amanti.
6.978  Ilicet infelix, cumulo crescente Malorum,
6.979  Cum sua vix portet, damnatur et illa subire,
6.980  Vnanimum lugenda premunt quae, fata, sodalem!
6.981  Haud ita, supremo, tedis melioribus ardens,
6.982  Caelicolùm Regnatori qui iungitur. Ecquid

formamque animus. Telluris opacae
6.996  Cur gremio caeli tam nobile pignus, honestum,
6.997  Eximiumque adeo, et generosum pectoris ignem
6.998  Defodis, ipse luto simul infodiendus eodem:
6.999  Illius audaci cum vetus in ardua nisu
6.1000  Aeternae penetrare queas sacraria lucis,
6.1001  Caelicolûmque auram spirare, et Numinis aeuum?
6.1002  46. Nec labor huc nimius consurgere. Sponte suâ mens,

igniuomosque Iugales
6.1028  Condidit; en vacuo Mundi radiare theatro
6.1029  Astrorum formosa cohors, Saturnius ignis,
6.1030  Iamque nitens medio; iam pleno Cynthia vultu,
6.1031  Et Venus, et Mauors, et cum Ioue lucidus Arcas.
6.1032  Quàm rutili crines! Quàm viuida Solis imago!
6.1033  Inscia miratur tellus: totidemque, creatos
6.1034  Lucis in imperium, et redituri fraena diei,
6.1035  Iam patrio credit

6.1161  Ipsa etiam, quanquam radiantibus intertexta
6.1162  Astrorum formis, quanquam vndique, et vndique gemmis
6.1163  Fusilibus conflata, alti domus ignea caeli.
6.1164  Ah quoties, gelidis cum rarescentibus vmbris
6.1165  Purpureo rediuiua dies consurgit Eoo,
6.1166  Sol vbi, vociferor, meus est? Quandoque licebit,
6.1167  Illum, illum pulsis tandem spectare tenebris,
6.1168  Cuius inocciduâ

tandem spectare tenebris,
6.1168  Cuius inocciduâ roseus prae lampade Titan
6.1169  Vix hebetis radij, vel semiânimis scintillae
6.1170  Instar habet? Quoties, Lethaeis humida succis
6.1171  Incubuit fesso cum nox altissima Mundo,
6.1172   Suspirantem audit, quòd adhuc aeterna moreris,
6.1173  Sollicitas, animi requies, componere curas?
6.1174  Omnia te sine pro nihilo, plusque ipse vel vnus
6.1175  Omnibus es.

malint, talia sine fine appetendo; quàm paucis statim expleri, superuacua eorum vota abscindendo? Describitur Sapientis felicitas, qui externa contemnat, nihil ideo solicitus de Magistratibus et imperijs, cum longè praeclarius, et verius, inani absque pompâ, in seipso regnum obtineat. Eiusdem magnanimitas in diuitiarum neglectu, deridendisque Mortalium circa gemmas, metalla, et id genus crepundia puerilibus studijs. Securitas demum, qua

Eiusdem magnanimitas in diuitiarum neglectu, deridendisque Mortalium circa gemmas, metalla, et id genus crepundia puerilibus studijs. Securitas demum, qua caetera omnia Fortuna Bona susque deque habet, ceu superuacua, nulloque pacto comparanda cum animi Bonis, quae sola homini ad laetitiam et quietem sufficiant. Aliquod huius sapientiae specimen in Diogene Cynico. Eadem sapientia in Socratis exemplo adumbrata. Inducitur per Prosopopoeiam

per Prosopopoeiam Socrates, iustâ, et ad libri vsque finem productâ Oratione demonstrans, synceram felicitatem, animique laetitiam nemini ex quantunque Fortuitorum copiâ sperandam. Admiratur igitur primò vulgi vecordiam, extra se suam emendicantis quietem: cum tamen pax solida in externis consistere, et donari à Fortunâ minimè possit. Affert huius Propositionis argumentum certissimum, et totâ Oratione confirmandum: quia nemo felix, integraeque compos laetitiae, nisi eximijs, et certis, suisque fruatur Bonis: quae

conditio Fortunae muneribus, tum per se se exiguis, tum extra vtentis arbitrium positis, abest. Abesse primam probatur, ostenso, quàm vilia paruique pretij illa sint, per comparationem cum praestantioribus multò diuitijs, quas Natura nemini Mortalium non fruendas exposuit. Affertur Aduersariorum responsio, contendentium Bona Fortune, esto interiora communibus naturae diuitijs; pretio tamen ijs antestare, vtpote ad proprium vnius domini fructum

Bona Fortune, esto interiora communibus naturae diuitijs; pretio tamen ijs antestare, vtpote ad proprium vnius domini fructum spectantia. Cui responsioni dupliciter obuiam itur: primò, quia nihil inde amplificatur possessae rei fructus, immo clariùs elucet, quàm sit angustus et tenuis, cum ad plures simul nequeat pertingere. Secundo, quia falsò iactatur, fortuitorum Bonorum fructum à dominis solummodò percipi: cum magna illius pars ad populum etiam pertineat: vt liquidô apparet in vestium, villarumque magnificentiâ, et caeteris de hoc genere

dupliciter obuiam itur: primò, quia nihil inde amplificatur possessae rei fructus, immo clariùs elucet, quàm sit angustus et tenuis, cum ad plures simul nequeat pertingere. Secundo, quia falsò iactatur, fortuitorum Bonorum fructum à dominis solummodò percipi: cum magna illius pars ad populum etiam pertineat: vt liquidô apparet in vestium, villarumque magnificentiâ, et caeteris de hoc genere quibuslibet Bonis, externam solummodo in speciem paratis. Neque rursus respondeant, praeter huiusmodi pompam, ac speciem, qua

Nihil id certè ad commendandas diuitias; ad infamandas plurimùm valet. At, qui Fortunae copijs excellunt, vulgi pariter admiratione, atque honore praeminent. Quid tum? Nihil hoc honore inanius, et sapienti expetendum minùs: cum nullo accipientis merito nixus, ex solâ deferentium stultitiâ originem trahat. Additur ex abundanti, Fortunae munera non modò non ingentium Bonorum; sed neque Bonorum nomen mereri: quin veriùs Malis esse accensenda: vtpote quae plus noceant, quàm prosint.

trahat. Additur ex abundanti, Fortunae munera non modò non ingentium Bonorum; sed neque Bonorum nomen mereri: quin veriùs Malis esse accensenda: vtpote quae plus noceant, quàm prosint. Operae igitur pretium fore, damnorum ex ijs profluentium grauitatem perpendere, cum fructuum tenuitas iam ex dictis abundè constiterit. Morbi primò se obijciunt, ab immoderato voluptatum vsu, qui opum copiam plerunque comitatur, manantes. Sequuntur insidiae, nunquam ijs non timendae, qui magna penes se necis suae

penes se necis suae praemia habent: adeo ut ne coniunctissimis quidem tuto ausint se credere, quin eos saepe infestissimos omnium experiantur. Nec eòdem non pertinent luctuosa tot vrbium excidia, quas infelix opulentia luxu eneruatas facilem hosti praedam obiecit: cum contra Scythas inopia sua ab hostium incursionibus tutissimos seruet. Declarantur vberiùs modò dicta exemplo, siue fabulâ Nucis, quae fertilitatem, qua olim gloriabatur, serò

postremò eâdem ab radice, pullulantes animorum teterrimae pestes, arrogantia, vecordia, crudelitas, communisque iuris impatiens, et nihil sibi vetitum ferens libido. Haec autem omnis Fortunae indulgentis malignitas à contrario luculentiùs ostenditur: compositâ cum infelicibus praesentis aeui diuitijs, innocentiâ et securitate, quae veteris aureae aetatis pauperiem beauit. Quâ occasione indignatus Socrates, rem adeo noxiam tantâ in admiratione, et honore apud homines esse, obiurgat eorum stultitiam, qui, in ferendo de

quantâcunque in externarum opum affluentiâ, maximâ laborare domesticae pacis inopiâ, vtpote quae nonnisi praestantissimis, maximèque certis innititur Bonis. Haec igitur Bona, contemptis fortuitis, Euthymiae studioso quaerenda, immo, vt veriùs loquamur, fruenda, cum vltrò se ingerant, intraque animum ipsum nascantur, nec alio, quàm nostrae voluntatis, emenda sint pretio. LIBRI II. In quo aduersùs praeuisa Fortunae

Felicitas hominis, ex eo potissimùm nomine, quòd Animi tranquillitatem, laetitiamque, extra Fortunae vel fauentis, vel aduersantis arbitrium, in Sapientiâ, Virtuteque suâ positam habeat. Cuius primam effati partem cum in, superiori libro perspicuè ostenderimus; reliquum est, vt secundam in hoc, et consecuturis duobus pari perspicuitate ostendamus: ac, quemadmodum ibi nullam fortuitorum affluentiam Bonorum fundandae Sapientis laetitiae vel necessariam, vel idoneam euicimus; sic nullam deinceps fortuitorum

acerbitatem lenire, vt nihil tranquillitati suae obsint. Id porrò perspicuè comprobari videtur dissimillimo animi habitu, quo diuersi eosdem saepe casus excipiunt, alij ad extremum maerorem deiecti; alij suâ nihil è quiete dimoti. Cum enim res vtrobique eadem sint; non aliunde profectò, quàm ex dissimili circa ipsas iudicio ea oriri animorum, atque affectuum diuersitas potest. Propositae modò rationi noua lux additur tum illius exemplo picturae, quae diuersas diuerso è latere spectantibus

ac penè tartareis cruciatibus torquent. Et sequuntur vsque ad 26. Quos ideo cruciatus in fabulosâ Mycenaei Andremonis imagine expressos proponimus. Quanquam parùm poeticis, ad eos adumbrandos, commentis sit opus: cum plurimorum in vitùm poeticis, ad eos adumbrandos, commentis sit opus: cum plurimorum in vitâ perpetuis agitatâ inanium formidinum laruis, citra fabulam, passim occurrant.

sequuntur vsque ad 26. Quos ideo cruciatus in fabulosâ Mycenaei Andremonis imagine expressos proponimus. Quanquam parùm poeticis, ad eos adumbrandos, commentis sit opus: cum plurimorum in vitùm poeticis, ad eos adumbrandos, commentis sit opus: cum plurimorum in vitâ perpetuis agitatâ inanium formidinum laruis, citra fabulam, passim occurrant. Atqui nihil hisce terroribus stultius, et rationi oppositum magis: primò,

euentura infortunia, non alium propterea relaturis improuidae formidinis fructum, nisi, vt inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri simus. Postremò, quia plus saepe cruciatùs ex Mali prouisi metu, quàm ex ipso Malo praesente percipimus: cum eo ingenio sit timor, vt et maiora veris concipiat, quae procul intuetur, Mala; et quouis temporis puncto totam eorum longitudinem colligat, collectâque adeo vehementiùs animos torqueat. Quae vltimo loco proposita ratio vt planior ad intelligendum sit; statuitur

adeo vehementiùs animos torqueat. Quae vltimo loco proposita ratio vt planior ad intelligendum sit; statuitur quauis in re aliud esse amplitudinem spatij, aliud vim, et vehementiam naturae, nec, qui dolor sit longior, eum esse propterea acriorem censendum. Nam, cum nullo temporis puncto praeteriti, futurique cruciatus, vtpote absentes, sensu percipi valeant; nullo etiam temporis puncto plus doloris re ipsâ percipitur, quàm, si vnicum intra temporis punctum ille totus desineret. En igitur quo pacto Timor sibi Mala

puncto praeteriti, futurique cruciatus, vtpote absentes, sensu percipi valeant; nullo etiam temporis puncto plus doloris re ipsâ percipitur, quàm, si vnicum intra temporis punctum ille totus desineret. En igitur quo pacto Timor sibi Mala congeminet. Nimirum, cum quouis momento totam ille sibi praesentem efficiat, et simul intra animum colligat futurorum seriem dolorum; totâ illâ coniunctim, multòque propterea vehementiùs, quàm eorum innata vis ferat, quouis tempore animum cruciat. casuum praemeditationem, cum Epicuro, Sapienti interdicimus. Quin illam prudentiae consentaneam, instruendisque aduersùs ventura Mala animis apprimè opportunam censemus. Falsò quippe Epicurus docebat, ex eiusmodi prouisu nihil aliud, quàm vanas formidines,

Quin illam prudentiae consentaneam, instruendisque aduersùs ventura Mala animis apprimè opportunam censemus. Falsò quippe Epicurus docebat, ex eiusmodi prouisu nihil aliud, quàm vanas formidines, et aegritudinis incrementum, referri: cum veriùs Malorum inde sensus, atque terror soleat imminui. Id verò multis, apertisque rationibus confici potest. Nam Inscitia, ceu nox, semper trepida: prospectisque multò leuius, quàm ignotis percellimur: eodem planè pacto, quo minùs in luce, quàm nocturnas

confici potest. Nam Inscitia, ceu nox, semper trepida: prospectisque multò leuius, quàm ignotis percellimur: eodem planè pacto, quo minùs in luce, quàm nocturnas per vmbras, trepidi sumus. Exemplo esse potest securus Alexandri Macedonis, sub ipsam horam ineundi cum Dario certaminis, somnus, quem vigil de futurâ pugnâ meditatio praecesserat. Atque hinc prima ratio nostrae aduersùs Epicurum propositionis eruitur. Qui enim casus impendentes prospexit, illorum iam vim, naturam, et magnitudinem cognitam habet, minùs idcirco

infamant, ad sublimiora reuocandam, humanaeque felicitati profutura argumenta: idque adeo in praesentibus libellis nos agere, Socratis exemplum sequentes, qui Philosophiam primus à curiosâ rerum physicarum indagine ad vtiliorem morum, vitaeque disciplinam traduxit. Cum igitur in superiori libro aduersùs impendentium Malorum formidinem opportuna remedia attulerimus; ea iam tradituros, quibus Sapiens instructus vel praesentium Malorum tristitiam lenire, et in quâuis Fortunae acerbitate tranquillum animi statum valeat tueri: quae multò tum excellentior, tum

non vtramque hac acceperint lege, vt scirent, posse sibi aliquando subduci: aut quasi mirum censeri vlli debeat, et a Naturae consuetudine abhorrens, mutabilia, atque incerta deficere. Quin eodem hoc ex fonte alterum solatij genus emanat, nempe societas dolentium: cum similibus fatis, vtpote ordinarijs vitae vectigalibus, vniuersum latè prematur hominum genus. Neque inferioris solùm ordinis, atque loci Mortales, sed vel ij, quos benignior Fortuna in summo humanarum rerum fastigio constituit, sceptris, et imperijs superbos:

pretium Virtutis: interque singularia recenseri mereatur diuinae Prouidentiae exempla, Fortunam illi obijcientis vincendam, vt vel in ipsam, quae regnorum arbitra vulgò appellatur, suos porrigat fasces, perque aduersorum experimenta, secundis digniorem se probet. Cum igitur nemo vnus Mortalium ab aerumnis intactus occurrat; quàm superbum, iniustumque, et pudoris expertem dicemus, qui communem omnium sortem se queratur subire? Memorabilis Democriti ars, qua hoc idem argumentum Dario Regi, amissam vxorem impotentiùs dolenti,

suauitatem corrumpat: nec potiùs illius haec aegritudinem iucunditate suâ temperet, ac mitiorem efficiat? Adde, quòd non in Bonis duntaxat, quae possidemus; sed in ipsis Malis, quae patimur, fomenti, et solaminis plurimum ad ea aequiùs toleranda reperire fas est: cum praesentis aeui Bona, atque Mala ita Deus Temperauerit; vt nulla tam immanis calamitas sit, que nihil admisti secum fructus, atque commodi ferat. Quam rerum diuersam temperationem non absurdè Epictetus per duas dissimiles ansas vtrinque ijs adiunctas expressit,

deceat se penitùs tradere. Si enim adeo plenum ille obtinet in rerum conditarum vniuersitatem dominium, vt, quamuis, nullâ Boni nostri ratione habitâ, Mundum gubernaret; aequissimo tamen animo illius ferri deceret imperia; quantò aequiùs subeunda nunc sint, cum non ad suum commodum, sed ad subiectorum vtilitatem, pro parentis potiùs, quàm domini more, colliment? Neque obstat, quòd seueriùs aliquando de hominibus consulat:

non ad suum commodum, sed ad subiectorum vtilitatem, pro parentis potiùs, quàm domini more, colliment? Neque obstat, quòd seueriùs aliquando de hominibus consulat: cum patris erga filios amor non in blanditijs solummodo; sed saepe, ac plùs etiam in durioribus imperijs eluceat. Neque item, quòd vtilitas saepe nulla cernatur, cuius gratiâ haec, aut illa de nobis decernat. Satis quippe ad omnia pacatissimè excipienda esse

Parentis arbitratu acciderint, tristia pergit, et lugenda censere; at aliâ certè ratione solari se facilè potest, perpendens nimirum, quàm citò humana quaeuis tum Bona, tum Mala soleant deficere, et oppositis locum concedere. Cuius rei testimonio esse possunt cum Fortunae vicissitudines, quibus Gaium Marium per prospera, atque aduersa iactatum accepimus; tum aliae haud prorsus dissimiles, quarum varietatem et in plurimis passim videmus, et in nobis saepe

LIB. III. --> tum aliae haud prorsus dissimiles, quarum varietatem et in plurimis passim videmus, et in nobis saepe experimur. Immo, quamuis per vniuersam hominis vitam se dolor porrigeret; adhuc parui faciendus esset, vt breuis: cum, omnium confessione breuissima humani aeui sint spatia: quin etiam quiduis finitum, quantumcunque pateat, si cum aeternitate conferatur; vix puncto possit longius videri. Vt sanè manifestò sibi homines contradicant, dum hinc de vitae breuitate; illinc verò de longitudine doloris

et in nobis saepe experimur. Immo, quamuis per vniuersam hominis vitam se dolor porrigeret; adhuc parui faciendus esset, vt breuis: cum, omnium confessione breuissima humani aeui sint spatia: quin etiam quiduis finitum, quantumcunque pateat, si cum aeternitate conferatur; vix puncto possit longius videri. Vt sanè manifestò sibi homines contradicant, dum hinc de vitae breuitate; illinc verò de longitudine doloris queruntur. Debere igitur quemlibet spe finis iam iam adfuturi praesentium cuiusquemodi

prorsus vulneribus ferat leuamen. Quin è contrario natiuam illorum acerbitatem, quam animi fortitudo, et patientia solet minuere, agitando, premendoque vehementiùs irritet. Haec itaque in promptu habenda solatia: his quasi armis cum Fortunâ pugnandum: quae ita illius ictus retundent; vt tranquillè iam pacatèque, et citra animi perturbationem excipi possint. Innuuntur et alia doloris fomenta, vt literariae occupationes, amoeni secessus, Amicorum colloquia, et Musicae in primis dulcedo,

Solatia Alijs, qui indignè ferunt se ampliori ex Fortunâ ad inopiam delapsos. Iniustum esse illorum dolorem probatur. Cur enim lugendum sit, diuitias post vsum amittere, quas lugendum non esset, nunquam accepisse? Cum è contrario praeteritus Bonorum vsus, illorum priuationem, vtcunque dolenda esset, suae iucunditatis memoriâ solari, et rependere potiùs debeat, quàm acerbiorem efficere. Qua occasione ostenditur, Sapientis esse, non ex praesentibus solùm, sed ex praeteritis quoque Bonis laetitiae fructum

si nullum concessisset, accusari iure non posset? Aut cur illius crimen potiùs ducamus, sua tandem resumere; quàm meritum, tandiu vtenda annuisse? Quanquam, etiamsi Fortuna nos iniustè laesisset, repetendo, quae dederat; stultum tamen foret aduersùs ipsam irasci: cum per hanc iracundiam multò maiora nobis ipsi eripiamus Bona, quàm Fortuna vel rapuerit, vel possit attingere: Pacem nimirum, Sapientiam, Virtutem. Hanc esse propriam hominis possessionem: hâc retentâ nihil solidi, suique Boni illi decedere. Relinquenda igitur magno animo Sorti sua munera, et

lugentibus. Neque enim ipsi vel suâ causâ deflendi, vel nostrâ. Non suâ, vt qui, moriendo, vitae Mala, ac pericula omnia semel euaserint: quae tanta sunt; vt nos ipsis potiùs miserandos efficiant. Neque itidem nostrâ, ob rationes cum alijs Bonis externis communes, quorum supra iacturam solati sumus. At, simul cum illis, tota posteritatis familiaeque propagandae spes occidit. Quid tum? Nempe is nobis post interitum labor erit: ea cura in aeternitatem iam

moriendo, vitae Mala, ac pericula omnia semel euaserint: quae tanta sunt; vt nos ipsis potiùs miserandos efficiant. Neque itidem nostrâ, ob rationes cum alijs Bonis externis communes, quorum supra iacturam solati sumus. At, simul cum illis, tota posteritatis familiaeque propagandae spes occidit. Quid tum? Nempe is nobis post interitum labor erit: ea cura in aeternitatem iam transcriptos urgebit, neminem in terris superesse nostri nominis, atque stirpis haeredem?

in aeternitatem iam transcriptos urgebit, neminem in terris superesse nostri nominis, atque stirpis haeredem? Praeterquam quòd, etiamsi posteritatis spes in sobole superesset; quandiù tandem ea incolumis foret? Paulò quidem seriùs, sed tamen aliquando deficeret: cum non modò tot illustres olim familiae, primariaeque Vrbes occiderint, sed ipsummet Mundum, in quo minores reliquas mutabilium rerum decessiones, successionesque peragi cernimus, suus tandem interitus maneat. Vt planè ridiculum sit, tantas inter ruinas, vnius familiae excidium lugere.

tempore, quo, ante rerum procreationem, vnus ipse suorum sibi decorum testis, externâ omni gloriâ penitùs caruit. Quanquam nec opus exempla tam sublimia conquirere: cum plurimos intueri passim homines liceat, qui, procul ab omni famae pompâ, atque strepitu, tranquillam in obscuro vitam, alijs opibus laetissimi, degunt. Parum tamen foret ad gloriam spernendam, quòd abesse citra pacis, laetitiaeque possit iacturam. Plus est,

Nostri irridendi causam praebeamus. Nihil quippe fatuo hoc dolore deformius, et ridiculum magis. Neque indignandum, quòd vel Sapientum quispiam, ob externa nostri corporis vitia, interdum subrideat: cum eiusmodi risus naturae potiùs spontè in oris superficie nascatur; quàm ex altiore iudicio, animique contemptu descendat. Quin et operae pretium fore, si nos ipsi in nostra id genus vitia iocari assuescamus, tum hilaritatis gratiâ; tum locum, et ansam alienae

fore, si nos ipsi in nostra id genus vitia iocari assuescamus, tum hilaritatis gratiâ; tum locum, et ansam alienae in ea dicacitati erepturi. Denique imbecilli nimiùm esse, leuissimo risu, et futilibus verbis percelli, atque deijci. Cum vir Fortis, et Sapiens adeo nihil inde commoueatur: vt neque in gloriâ sibi ponere tam exiguae, spernendaeque rei victoriam dignetur. Solatia grauiorum contumeliarum, quae ad ictus, et plagas processerint. Nam neque hìc iracundiae causam adesse, quasi à vulgo

nihil inde commoueatur: vt neque in gloriâ sibi ponere tam exiguae, spernendaeque rei victoriam dignetur. Solatia grauiorum contumeliarum, quae ad ictus, et plagas processerint. Nam neque hìc iracundiae causam adesse, quasi à vulgo affecti ignominiâ fuerimus: cum ille, ex furore magis, quàm ex iudicio saeuiens, non veriùs iniuriâ afficere quemquam possit, ac mulus calce percutiens. Quocirca par esse, vt citra iracundiae sensum id genus offensas feramus, non secus, ac lapsum è scalis, vel fortuitum aliud vulnus

par esse, vt citra iracundiae sensum id genus offensas feramus, non secus, ac lapsum è scalis, vel fortuitum aliud vulnus ferremus: gnari ex alienâ stultitiâ nec maiorem ictui grauitatem, nec vllam icto ignominiam accedere. Immo tunc solùm nos deprimi, et infra laedentem constitui, cum iniuriâ, et dedecore nos affectos, irascendo, profitemur: contra verò superiores hosti esse, quandiu illius ausus despicimus. Ostenditur hac

contra verò superiores hosti esse, quandiu illius ausus despicimus. Ostenditur hac occasione Sapientem nunquam affici iniuriâ. Debere illum proinde, cum extra iactum iniuriae sit; extra iram quoque esse, ac studium vindictae. Praeterquamquòd, etiamsi veram accepisset iniuriam; non aliâ eam ratione vlcisci aptiùs posset, quàm illius authorem, tanquam irâ indignum, spernendo: cui contra, si irascitur, honoris

mutare, quàm in exilium eijci, possumus. Secundo, quia, si nihil demum est exulare, nisi à natali solo abesse; magna pars hominum sponte sibi exilium consciscit: cum, non modò plurimi à suis procul cunabulis vitae sibi deligant sedem; verùm et populi ipsi, natiuis valere sedibus iussis, in externas procul emigrarint colonias. Tertiò, quia indecorum videtur, in Orbis terrarum vniuersi possessionem creatos vnius certae

sit opus? Humanae igitur curiositatis plùs nimiò solicitus in superuacuis addiscendis labor reprehenditur. Maerentibus ob corporis deformitatem solatia. Nemini enim, quàm ipsis, magis vitandum maerorem: cum illius tetricitate turpitudo augeatur. Vitari porrò eum facilè posse, si intueantur tot illustres Viros, quorum gloriae deterior forma nil obfuit. Praeterea si cogitent, oris speciem, quaecunque illa sit, ad spectatores duntaxat

Si enim hoc vitium externis obeundis muneribus ineptiores facit; at nobiliora mentis ministeria non praepedit: quae satis esse cuique possunt, etiamsi ad alia inferiora minùs idoneo. Deinde, quia virium infirmitas praestantiorem saepe indolem arguit: cum in naturâ videamus, quae pretio excellant, fragiliora plerunque esse vulgaribus. Postremò, quia nimiae vires ad temeritatem, et praua consilia incitamento esse solent. Caecorum solatia, et primum, quia, si non oblectantur iucundis;

Caecorum solatia, et primum, quia, si non oblectantur iucundis; neque tristibus etiam terrentur spectaculis. Secundum, quia plurima ijs absunt incitamenta peccandi. Tertium, quia multorum criminum etiam facultas, cum oculis, tollitur. Quartum, quia expeditiorem ad sublimia contemplanda mentis vim habent, nobilioribusque adeo spectaculis, quàm videntes, fruuntur. Aequo igitur animo ferendam caecitatem esse ex dictis colligitur, et Democriti

quicunque, si minùs hilariter, et citra gemitus; at viriliter saltem, et citra imbelles querelas, animique deiectionem, feratur. Cuius constantiae ratio in promptu est. Nam vel mediocris vrget dolor; vel summus: Si mediocris; pudeat Virum fortem ab eo superari: cum in tali certamine querendum potiùs sit, parum esse gloriae, quàm multum laboris. Sin verò summis idem viribus premit; ipsamet illius magnitudo erigere animum debet: vt dignum aduersarium, capacemque nactus expromendae campum virtutis, non grandibus solummodo

Thracum, et Saguntini pueri exempla in hanc rem afferuntur. Quocirca sibimet contradicere, qui de vitae tum aerumnis, tum breuitate queruntur: cum è contrario, si vita est optabilis, illâ frui; si misera, illius breui fine solari se liceat. Alterum mortis solamen, quòd vitam non tollit Sapienti, sed in melius commutat. Nam animus immortalis est, nihilque ardentiùs exoptat, quàm, terrenis effractis

corda succendit. Detestatio tam pestiferae luis, per enumerationem Malorum, quae humano generi plurima, et grauissima infert. Ambitio post Amorem se obijcit, splendido et ipsa cultu oculos rapiens. Cum tamen nullus Tyrannorum grauiori, quàm illa, seruitutis iugo subiectos oppresserit, facultatibus violentiùs exuerit, durioribus imperijs vexauerit, in plura, et saeuiora discrimina praecipites egerit. Quam Ambitiosorum miserrimam seruitutem multò etiam

quàm illa, seruitutis iugo subiectos oppresserit, facultatibus violentiùs exuerit, durioribus imperijs vexauerit, in plura, et saeuiora discrimina praecipites egerit. Quam Ambitiosorum miserrimam seruitutem multò etiam intolerabiliorem facit stipendij tenuitas: cum non modò nihil solidi fructus ex tot laboribus capiant; sed neque ipsam famam, leuissimum caeteroqui, et inane praemium, synceram, atque plenam obtineant. Testantur id duo cum primis famosa Ambitionis mancipia, Annibal nimirum Italiae terror. Et Macedo plusquàm vnius Orbis prensator: integram neuter quantocunque conatu

adeo sibi curtam contingere; contra verò iniquis hominum iudicijs, quae, tanquam extrema suppliciorum, formidant, assiduè notari se sentiunt: nec vllam aut haec prorsus vitandi; aut illam plenè assequendi, vel si rumpantur, rationem aspiciunt? Praesertim verò cum eum scopum à suâ sibi Ambitione propositum habeant, vt non quamcunque solùm referant gloriam; sed neminem vel summorum hominum in eâ parem, atque aemulum habeant: cuius certaminis et summa difficultas, et nulli sperabilis victoria. Querela de Ambitione, deque

sodalibus plus praeberi occasionis iracundiae solet, quàm ab animi ipsius, delicato nimis cultu instituti, mollitie; illud curae potissimùm sit, vt genio interdum contradicere, durique aliquid, et cum natiuâ illius propensione pugnantis vltro ferre assuescamus. Non tamen existimandum ita haec à nobis praecipi, quasi vel nostrâ, vel humanâ quauis arte omnes omnino iracundiae occasiones amoueri posse arbitremur. Artis quidem, prudentiaeque

quàm turbulenti, et ridiculi motus: vt illius saltem foeditatis nos pudor contineat, ne, praeter Decorum furiosè bacchantes, irrisui spectantibus simus. Tum haec pugnae ratio tenenda, vllo ne dicto, factoque irae indulgeamus. Nam illam sustinere, vicisse est, cum nihil aliud quàm impetus sit, adeoque, nisi statim deiecerit hominem; breui morâ languescat, per se seque deficiat. Neque solùm conandum, ne aliquid ex Irâ, sed etiam ne aliquid, ad quod Ira quoque incitare potest, tunc decernamus: cum vix hoc ab illo soleat

sustinere, vicisse est, cum nihil aliud quàm impetus sit, adeoque, nisi statim deiecerit hominem; breui morâ languescat, per se seque deficiat. Neque solùm conandum, ne aliquid ex Irâ, sed etiam ne aliquid, ad quod Ira quoque incitare potest, tunc decernamus: cum vix hoc ab illo soleat distingui, licet secus in eâ mentis perturbatione videatur. Consultissimum igitur erit, dare rationi spatium, et ea, ad quae tum animus ardens impellit, aliud in tempus,

exterior facies transibit. Sed parùm efficacitatis in allatis huc vsque praeceptionibus fuerit, si vitio carere iracundiam, quin et multùm prodesse opinemur. Contrarium hic ergo statuitur: et primò nec iustam, nec vtilem eam esse in puniendis delictis probatur: cum praeceps ac turbida non facilè iustum vltionis modum, atque ordinem teneat, qui tunc optimè seruatur, cum, vacuo à perturbationibus animo, ad solius rationis praescriptum puniuntur delicta. Praeterea, cum nemo sit prorsus criminis purus; id ius, atque ratio

fuerit, si vitio carere iracundiam, quin et multùm prodesse opinemur. Contrarium hic ergo statuitur: et primò nec iustam, nec vtilem eam esse in puniendis delictis probatur: cum praeceps ac turbida non facilè iustum vltionis modum, atque ordinem teneat, qui tunc optimè seruatur, cum, vacuo à perturbationibus animo, ad solius rationis praescriptum puniuntur delicta. Praeterea, cum nemo sit prorsus criminis purus; id ius, atque ratio videtur exigere, vt quales quisque aduersùs sua crimina iudices, misericordes scilicet potiùs, quàm iratos

iustam, nec vtilem eam esse in puniendis delictis probatur: cum praeceps ac turbida non facilè iustum vltionis modum, atque ordinem teneat, qui tunc optimè seruatur, cum, vacuo à perturbationibus animo, ad solius rationis praescriptum puniuntur delicta. Praeterea, cum nemo sit prorsus criminis purus; id ius, atque ratio videtur exigere, vt quales quisque aduersùs sua crimina iudices, misericordes scilicet potiùs, quàm iratos desiderat; talem aduersùs aliena se et ipse iudicem praebeat. Immo, vel si nullius quis foret

exigere, vt quales quisque aduersùs sua crimina iudices, misericordes scilicet potiùs, quàm iratos desiderat; talem aduersùs aliena se et ipse iudicem praebeat. Immo, vel si nullius quis foret criminis conscius; adhuc minùs iustè irasceretur peccantibus: cum eos miserari potiùs hoc nomine, tanquam infelicissimos, debeat, Medici exemplo, qui Aegrorum putria membra non irascens, at inuitus, et miserans secat. Denique,

secat. Denique, licet vultùs, vocisque iracundia improborum contumaciam terrore compescat; non tamen propterea conficitur, consentaneam esse rationi iracundiam: cum illius ficta in vultu, atque voce simulatio ad salutarem hunc incutiendum terrorem, citra vllam animi perturbationem, sufficiat. Secundò, neque expeti, laudarique posse Iram, ostenditur, tanquam ad difficultates fortiter superandas sit Virtutis, atque animi

nihilo seciùs ad ardua quaeque inuadenda, et strenuè superanda nudae honestatis respectu incitari animus potest. Immo vel hinc Irae pernicies colligitur, quòd immodico ardore, vltra legitimos fortitudinis limites, vel aperta in exitia, quos corripuit, impellat: cum Ratio validos quidem, sed prudentiâ temperatos, adeoque salutares, habeat impulsus: confirmaturque id Fabij Maximi exemplo, qui, cunctando, iraeque obsistendo, rem Romanam restituit. Succedunt iam praui Amoris, seu Libidinis veriùs remedia. Hoc enim aduersùs

veluti fuco innatam turpitudinem velat, Amoris illi nomen detrahere. Quin oppositam adeo de illius foeditate speciem imbibere; vt vel mentio, vel recordatio nauseam, atque horrorem commoueat. Quanquam neque huic odio nimis fidendum: cum nihil eâ peste fraudulentum, et illecebrosum sit magis, nihil, quod mutare celeriùs, suamque in ditionem redigere vel Victorum, Heroumque animos soleat. Cuius rei

vanâque, et exiguâ mercede supra memorauimus, in animum altè demittat, assiduèque ante oculos habeat. Secundò, si fictae illi generositatis laruam detraxerit: cum reuerâ nihil esse ambitiosi hominis indole abiectius pluribus ex argumentis liquidissimè pateat: tum quòd non vni, sed innumeris Dominis se ille vltro submittit, eorum nutus obseruans, gratiam captans, reprehensionem formidans, eque arbitrio suspensam felicitatem suam habens.

si ille error discutiatur, qui Ambitiosorum plerisque solet imponere, omnium oculos in se esse conuersos, omnium per ora suum nomen volare, omnium mentes Sui admiratione occupari, per voluntarij cuiusdam somnij speciem, fingentibus. Quo errore nihil inanius: cum hominum sibi quilibet vacet, de alijs securus, et parcissimè cogitans: vt Cicero suomet experimento intellexit. Idque adeo duplici etiam argumento probatur: primò, quia nihil est causae, cur speremus maiori Alijs curae nos fore, quàm nobis ij sint. Iamuerò

è communi vitâ experimentis probatur. Vnde pronum cuiuis colligere, quàm solerti studio ab ijs cauendum compedibus sit, quibus semel obstricto vix vlla recuperandae in posterum libertatis spes superest. Hortatio ad strenuè pugnandum cum huiusmodi vitijs, quorum victoria à criminum pariter stimulis quietem conscientiae praestabit, nullumque adeo intestinum hostem, à quo tranquillus animi status euertatur, relinquet. Huius porrò interioris belli, palmarumque, quas in eo colligit virtus, exemplum

coronis, hoc in libro adiunguntur. Primum Praeceptum, In vitae curriculo multitudinis caecae, perque deuia, et abrupta sine consilio vagantis, auspicia non persequi. Neque enim errorem ideo minùs prauum, et noxium esse, quia erretur cum multis. Sapientem igitur, Solis exemplo, contra Mundi cursum, proprio sibi motu, atque tramite eniti. Secundum, In Diuina, atque aeterna mentem attollere, et, quantùm fieri potest, defigere. Illorum

Nullum quippe Vitae genus occurrere, quod omni fructu, omni incommodo careat, et vnde Sapiens laetitiae argumenta; stultus maeroris causas non ducat. Neque indignandum proprio statui, quòd naturâ obscurus, atque ignobilis sit: cum vbiuis Sapienti gloriae campus pateat, vt Epaminondae, aliorumque praestantium virorum exempla testantur. Vitam quippe hominum dramati similem esse, in quo non plus laudis refert, qui praestantiores partes accepit, sed qui suas, quaecunque illae sint, concinniùs

virorum exempla testantur. Vitam quippe hominum dramati similem esse, in quo non plus laudis refert, qui praestantiores partes accepit, sed qui suas, quaecunque illae sint, concinniùs gerit. Quartum, In propositis constanter haerere: cum alienum prorsùs à Sapientiâ sit, nouitatis illecebrâ, vel coeptorum taedio à susceptis ritè consilijs in diuersum traduci. Quae leuitas pluribus in exemplis describitur, primò Hominis loca mutantis. Tum mercatoris ad lucra,

Non impetu subito, sed prudenti iudicio ad agendum moueri. Licet enim graue initio sit, genij ardorem compescere; duriùs tamen multò esse, per quaeuis praecipitia, et abrupta impotenti illius libidine auferri. Praesertim verò cum animus seuerè aliquandiu habitus paulatim contumaciam imminuat, et tandem Rationis imperium pati condiscat: equini instar pulli, qui domitus Rectori se facilem praebet: contra verò indulgenter diu habitus vix vllâ deinde vi ad parendum potest induci. Sextum,

ambitiosis, et iracundis hominibus luculentiùs intuenda proponitur. Quin ipsius etiam Epicuri testimonio damnatur. Septimum, Vitam, animique quietem non differre. Nihil enim hac dilatione esse stultius: cum nulla tempora animi otio idonea non sint. Idque serò à multis animaduerti sub exitum vitae, suum errorem damnantibus, quòd, vanâ futurae quietis spe, irritum, assiduas inter curas, et occupationes, aeuum perdiderint, et, fruenda dum parant, se omni vitae

Idque serò à multis animaduerti sub exitum vitae, suum errorem damnantibus, quòd, vanâ futurae quietis spe, irritum, assiduas inter curas, et occupationes, aeuum perdiderint, et, fruenda dum parant, se omni vitae fructu priuauerint. Octauum, Animi otium cum honestis occupationibus, vitaeque ministerijs coniungere. Id verò facilè praestaturum, qui neque plus iusto sibi occupationum, et laborum assumat,

contemplationem, amoremque coniungi. Nusquam enim, praeterquam in ipso, perfectam animi requiem, satietatemque inueniri à Mortalibus posse. Nam creatarum quidquid est rerum, vt plurimum Boni in sese fruendum obijciat; plus tamen desiderandum relinquit. Ipse verò, cum omnium cumulatissimam Bonorum Summam in se complectatur, immo Bona, quae concipi possunt, omnia in vnum prorsus indiuiduum, atque simplex colligat Bonum; nil Amantis in animo inexpletum, atque vacuum relinquit. Adde, quòd alibi Bona semper Malis miscentur, adeo

vt proinde illius amor, quemadmodum odio, sic et metu sit vacuus. Deum porrò paratam homini possessionem esse, ex maximo illius erga nos amore manifestè colligitur. Omnis enim Amans Amati res est. Cum igitur effusissimam supremi erga nos Authoris charitatem maxima ab eo nobis collata beneficia planissimè ostendant; quidni, nostrum itidem, dummodo velimus, eum esse, pari perspicuitate demonstrent? Immo ex hoc eius maximo erga nos amore alia item ratio

beneficia planissimè ostendant; quidni, nostrum itidem, dummodo velimus, eum esse, pari perspicuitate demonstrent? Immo ex hoc eius maximo erga nos amore alia item ratio colligitur maximae, quae in ipso amando reperitur, iucunditatis. Nam amor tunc iucundissimus, cum perfectè reciprocus. Nemo autem reciprocam se amantibus vicem liberaliùs refert, quàm Deus. Nam mortales Amici non totum Amico suum amorem impendunt; sed eius sibi retinent partem, partem etiam in alia deriuant. At ipsius amor totus, atque integer et indiuisus singulos se amantium

nihilo minor ad quemlibet eorum perueniens, ac si ipsi tantùm vacaret: adeo ut certo certiùs persuadere sibi quilibet possit, nihil sibi quantamcunque fruentium eâdem sorte Sociorum turbam obstare, quin plenissimè, integerrimèque à Deo ametur. Denique, cum amor omnia faciat communia; qui mortalibus Amicis coniungitur, eorum aduersos casus, non secus, ac suos, lugeat necesse est. Quantò igitur illius laetior amicitia, qui plenè beatus nullam ex seipso lugendi materiem suis amatoribus praebeat, sed in suae illos potiùs syncerissimę

desperet. Nam et supremus Author ad hanc secum necessitudinem ineundam vltro nos stimulat; et hominis animus ad eandem, suum velut ad fine, suauissimè rapitur. Quin etiam adeo necessarium quodammodò habet summi Boni amorem, vt illud, vel nesciens, in alijs quibuslibet rebus videatur appetere: cum nihil, nisi ratione Boni, appetat: Bonum verò quoduis, vnde creatae res appeti possunt, nihil sit aliud, quàm leuissima quaedam summi Boni adumbratio. Si igitur à rudibus ijs simulacris ad perfectissimum, aeternumque intuendum exemplar mens

status generatim describitur. Eius aliqua effigies in sanctissimis Aegyptiarum solitudinum accolis intuenda exhibetur. Impetus animi, spectabilia, et creata omnia, prę immensâ supremi Conditoris pulchritudine, fastidientis, intimamque cum eo coniunctionem ardentissimè suspirantis. Eiusdem imploratio, suum caecis vt Mortalibus detegat iubar, omnium amores, vbi plenè agnoscatur, in se vnum versurus, vtpote qui omnimoda, et perfecta votorum sit quies, atque cordis tranquillitas.

Eiusdem imploratio, suum caecis vt Mortalibus detegat iubar, omnium amores, vbi plenè agnoscatur, in se vnum versurus, vtpote qui omnimoda, et perfecta votorum sit quies, atque cordis tranquillitas. Cuius suauissimi nectaris venas omnes, ac riuos cum, quàcunque fas erat, noster hactenus indagauerit labor; nihil est, cur tendendum sibi putet vlteriùs, ad inexhaustum, purissimumque iam fontem deuectus, ex quo vno plena sperari, hauririque tanti

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report