Your search found 31215 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 21741-21773:

aetatis suae annum attingens excessit e vita non sine maximo omnium squalore et lachrymis. Bellisarius Mallaspalius Spalatensis, professione navicularius, orationem Vincentii Pribaevii De origine et successibus Slavorum Latinam, cum otium esset inter navigandum, in Italicam vulgarem linguam optime traduxit et typis tradidit Venetiis apud Aldum anno 1595. Cajus papa Salonitanus, patre Cajo, ex genere Diocletiani imperatoris, pietate insignis et sapientia. Scripsit

martyr anno 296, quem imperator Diocletianus ex eadem gente morte damnavit, sicuti aliquot mensibus prius ob Christianae fidei professionem damnaverat sanctum Gabinium, Caji fratrem, sanctam Susannam, Gabinii filiam, sanctos Maximum et Claudium, fratres tribunos, Praepedignam, uxorem Claudii, cum duobus filiis Alexandro et Cuthia, omnes Salonitanos tunc Romae degentes ex supradicta gente atque e stirpe et genere ejusdem Diocletiani, cujus patrueles et consobrini erant, ut patet ex Martyrologio Romano, ex Unica gentis Aureliae Valeriae Salonitanae Dalmaticae

Ex noverat. annos,
Eloquio praestans, religione pius.
Non jacet hic, igitur, sed me mea sydera supra 5
Nunc quoque cum fertur mortuus esse colit. Dionysius a Cruce Spalatensis, ex religiosa Dominicanorum familia theologus insignis et divinarum rerum ad populum interpres celeberrimae opinionis. Edidit Venetiis apud Joannem

praesertim, quorum nonnulla extant apud me, non sine eruditione et elegantia. Franciscus Martiniacus Spalatensis floruit eodem tempore quo et Hieronymus, ejus frater natu major, cui par fuit ingenio, eruditione et eloquentia; parem etiam cum eo indolem habuit ad poesim, multa reliquit ingenii sui praeclarissima monumenta, ex quibus extant apud me carmina non pauca, quae ad excellentiam poetarum sui temporis accedere videntur. Marci Maruli:
Nascenti, Francisce, tibi risere

Quo nihil in nostra doctius urbe viget. Georgius de Caris Spalatensis, canonicus et archipresbyter, elegantium literarum studio excultus, theologiae moralis apprime eruditus, vicarii generalis munus diu et summa omnium cum laude administravit, ecclesiam sancti Martini de Colonia, cujus rector erat, a fundamentis aedificavit et campanile sancti Joannis de Fonte restauravit. Multa scripsit tum versu tum prosa, Latina aeque ac Illyrica lingua. Nonagenario major decessit ex hac vita sepultusque in ecclesia monialium

elegantissimos versus faceret. Reliquit varii generis carmina pure, dilucide, perspicue eleganterque composita, in cujus gratiam Marcus Marulus Francisci Petrarchae de Beata Virgine Maria cantilenam suo vernaculo sermone compositam Latinam fecit; vir doctus et poetica laude adeo celebris ut cum Musis contendere Ex condere. possit (ex epistola Marci Maruli eidem scripta, ut videre est in suo Evangelistario ad calcem operis).

svakoj sili. Jancius Alberti, Nicolai Alberti filius, patritius Spalatensis, ingenio et militaris disciplinae laude admodum clarus. Sepultus est Spalati in ecclesia cathedrali sancti Domnii, in cujus sepulcro est ejus effigies cum gentilitio stemmate et sequenti inscriptione:
Jancius hic situs est, Venetus cui clara senatus
Detulit auratae munera militiae,
Ut sua quanta foret pariter virtusque fidesque
Testaretur honos talis et ultro

ingenio fuit eleganti, memoria summa, in sermonibus festivus, in jaciendis ridiculis et salsis hilaris et promptus. Juris scientiam brevi a magistris in gymnasio Patavino accepit, quam in foro ad usum transtulit, postquam laureatus reversus est in patriam. Postremo factus abbas Brachiensis, cum antea esset canonicus ecclesiae metropolitanae Spalatensis, cui et vicarii nomine praefuit, munus advocati aliis reliquit. Habuit plures orationes Italico sermone, ex quibus una aut altera fuit typis excussa. Obiit Spalati anno 1669. Conditus apud moniales ordinis sancti Benedicti in ecclesia

fuit typis excussa. Obiit Spalati anno 1669. Conditus apud moniales ordinis sancti Benedicti in ecclesia sancti Rainerii. Joannes de Albertis, patritius Spalatensis, quo duce Clissiae oppidum de manibus Turcarum ereptum fuit, et postea, cum a barbaris obsideretur, strenuissime defensum, quamobrem a Lencovich bano comite nomine Ferdinandi II. Austriaci aureo torque decoratus et voluntate ejusdem principis Regulus Clissianae arcis declaratus. Sed cum banus vel parum vel nihil prorsus victus, quo maxime indigebant obsessi, illis

Spalatensis, quo duce Clissiae oppidum de manibus Turcarum ereptum fuit, et postea, cum a barbaris obsideretur, strenuissime defensum, quamobrem a Lencovich bano comite nomine Ferdinandi II. Austriaci aureo torque decoratus et voluntate ejusdem principis Regulus Clissianae arcis declaratus. Sed cum banus vel parum vel nihil prorsus victus, quo maxime indigebant obsessi, illis attulisset, Joannes cum suis et bani copiis effusus in hostes et acerrime pugnans gloriosissime occubuit, anno 1596, ut passim decantant vates Illyricis carminibus et historiographi factum tam memorabile publice

strenuissime defensum, quamobrem a Lencovich bano comite nomine Ferdinandi II. Austriaci aureo torque decoratus et voluntate ejusdem principis Regulus Clissianae arcis declaratus. Sed cum banus vel parum vel nihil prorsus victus, quo maxime indigebant obsessi, illis attulisset, Joannes cum suis et bani copiis effusus in hostes et acerrime pugnans gloriosissime occubuit, anno 1596, ut passim decantant vates Illyricis carminibus et historiographi factum tam memorabile publice enarrant. Joannes Uremanus Spalatensis e Societate

Spalatensis e Societate Jesu habuit non inanem philosophiae et theologiae cognitionem, mathematicarum etiam disciplinarum fuit bene peritus. Hunc Nicolaus Trigoutius redux in Sinas Macaum abduxit, ubi ejusdem sodalitatis alumnos mathesim docuit ac ipse vicissim Sinensem astronomiam didicit. Cum autem crebris stomachi doloribus vexaretur, obiit anno 1620. Scripsit literas Japonia Ex Japoniae. anno 1615. et 1616, prout refert Philippus Allegambe in catalogo scriptorum Societatis Jesu.

qua prodiere multi praestantes viri et de patria optime meriti, quorum unus fuit Laurentius, metropolitanae Spalatensis ecclesiae archidiaconus, ob eximias virtutes, quibus erat perornatus, magna in veneratione apud suos et exteros. Mortuus est in patria et sepultus in ambitu cathedralis ecclesiae cum ejusmodi inscriptione:
Hoc qui jacet in tumulo
magnis pollebat virtutibus
dum vixit in hac aede
ecclesiae Spalatinae archidiaconus,
Laurentius Cavini de Cypriani progenie

eam rem magnae semper auctoritatis apud suos, magnae existimationis apud exteros. Hic nobilissimo genere Spalati natus omnibus in patria functus est praecipuis officiis et muneribus, quibus multum et verae gloriae consecutus est. Mortuus tandem est in patria et sepultus in claustro divi Francisci cum inscriptione quae in lapide ejusdem claustri in muro his verbis legitur:
Quam miser est et erit qui gaudia mundi quaerit,
Nam sua dulcedo delabitur ordine faedo,
Praebet sub mellis dulcedine pocula fellis.
Cuncta

omnes dioecesis et provinciae Spalatensis parochi Illyrici pie sancteque exercere possint officium suum parochiale. Factus episcopus Macarschensis, populi illi dant gloriam Deo pro tam pio antistite, ut credunt caelitus sibi concesso, cujus sapientia, discretione et mansuetudine gubernantur magna cum pace, caritate, Ex charitate. concordia et tranquillitate (a) ). (a) Venerabilis praesul, natus

Sed quia vix puber jam proximus ire videris
Vatibus antiquis Pierioque choro.
Ergo iter incoeptum, quaeso, ne desere donec
Aonii superes culmina summa jugi. 10
O quam magna tibi succedet gloria cum te
Aetas nostra simul posteriorque leget! Marcus Sinovcich ex Politiensibus magnis comitibus, Spalatensis patritius, rei militaris gloria insignis, qui ob egregia praelia, quae invictus gessit pro

docuit in patria grammaticam, dialecticam et moralem theologiam. Podagra laboravit, cujus acerbissimis doloribus diu multumque excruciatus interiit anno 1654. Reliquit non pauca ingenii monumenta, in quibus numeratur Oratio de divo Hieronymo. Leguntur et carmina typis impressa cum opusculis Dionysii a Cruce. Petrus Cindrus, patritius Spalatensis, vir plane doctus et eruditus ac in characteribus antiquis optime versatus, qui historiam Thomae Archidiaconi Spalatensis accuratissime

ecclesiae; eorumque exemplaria Johannes Lucius, auctores integros, qui nondum erant impressi, post opus suum De regno Dalmatiae et Croatiae edendos curavit (a) . (a) Hic Petrus una cum Hieronymo Michieli Joanni Lucio multa documenta et notitias dederunt. Multi de Cindrorum familia fuerunt de patria optime meriti. Petrus Gaudentius Spalatensis, canonicus ejusdem civitatis optime

Petrus Gaudentius Spalatensis, canonicus ejusdem civitatis optime meritus, postea Arbensis episcopus, illam ecclesiam quoad vixit – vixit autem usque ad extremam senectutem – magna pastoralis vigilantiae cum laude gubernavit. Nonagenario proximus Illyricae nationis populis prodesse studens Illyrico idiomate donavit Expositionem Symboli apostolici Roberti cardinalis Bellarmini, ejusdem auctoris primum et octavum gradum De ascensione mentis in Deum, Tractatum de contritione Marci

ad humaniores literas contulit, in eisque non inanes progressus fecit, sed editos atque sublimes. Poesim vero Latinam, ad quam a natura ferebatur, toto pectore complexus est, ac epici quidem carminis fuit summus artifex. Obiit anno 1496. florenti adhuc aetate; reliquit tamen multa carmina, et cum optimis aliorum poetarum comparanda, ex quibus plura extant apud me, duo maxime, uno quorum Vitum Ruschium, episcopum Dumnensem, patria Pharensem laudat, quorum altero Venetos ex Sibylla Ex

tanto munere laetus agas. 10 Marci Maruli:
Occidit in teneris Simon Selymbrius Ex Solymbrius annis,
Incepit doctis cum resonare modis.
Gaudebat tali Musarum coetus alumno,
Frigida nunc lachrymis irrigat ossa suis;
Nam mage maturum vitam si ferret in aevum, 5
Vatibus antiquis annumerandus erat.

MDXCIX.

(Arma di bronzo castello e morione) Eodem anno Petro Comuleo nepoti, ex fratre filio, hujusmet ecclesiae canonico, optimae spei adolescenti immatura morte sublato, idem Alexander rite parentavit et hoc eodem tumulo cum patruo inclusit.

Avanti la Cappella del Santissimo, in pianca di marmo bianco con lettere di bronzo, la sudetta iscrizione esiste in Roma nella Chiesa di S. Girolamo della nazione Illirica, collegiata, eretta da Sisto V, come appare dalla Bolla.

ore sonos.
Sed non est coepisse satis: persistere oportet
Quisquis par magnis vatibus esse cupit.
Perge igitur multisque tuis comes ire memento 5
Usque ad Pierii culmina, Chrance, jugi.
Carmina cum Musis tibi tunc dictabit Apollo,
Quae praesens aetas posteriorque leget.
Ergo primitias frugum, jucunde, tuarum
Ad justam messem crescere, Chrance, sine. 10
Ore rudi culicem cecinit Maro, mox tamen idem

probaverit, illas edere non formidet neque ullos invidorum morsus perhorrescat si uni ei, viro eruditissimo, placuerit. Extat ejus imago summi artificis coloribus depicta in aede Deiparae Virgini dicata quam in agro Spalatensi patres ordinis minorum de observantia habent, in qua et sepultus fuit cum sequenti inscriptione: A. S. D. MDXXVII.
Dalmata Thoma Niger Spalatensis et ordine praesul
Ex Scardonensi Traguriensis hic est,
Cui Leo tunc decimus, mox Clemens septimus istud

atque ab eisdem in capitulo generali celebrato Romae 1608. relatum. Plod. part. 2, l. 4, pag. 397 et ex actis ejusdem capituli generalis Pater frater Vincentius Dudan. Perpia ac devotissima carmina Dominicae incarnationis, passionis et mortis mysteriis cum vita beatae Osannae de Catharo itidem carminibus exarata in vernacula lingua sanctimonialibus monasterii sancti Pauli donavit pater frater Vincentius Dudan de Spalato ordinis praedicatorum, Dalmatiae provinciae moderator, sacrae theologiae magister. Vir utique fuit magno ingenio pollens,

familia Alberti. ex familia cujus nomen ignoratur, et scientias didicit Bononiae, ubi sanctum Franciscum, ordinis minorum institutorem, vidit et audivit concionantem. Postquam in ea urbe studiorum suorum cursum confecisset, in patriam reversus est anno circiter 1223, et cum clericali militiae dedisset nomen, tabularii munere functus est atque postea in canonicorum collegio cooptatus. Vacante archidiaconatu anno 1230. a capitulo et clero universo delectus fuit archidiaconus, electionem cujus archiepiscopus Guncellus non sine contentione et invitus approbavit.

et sanctimoniam eos revocaret, quos scilicet nimia indulgentia et socordia Guncelli fere incorrectos sinebat esse atque ferebat impunitos. Archiepiscopum quoque admonuit sui officii illumque in puniendis clericorum delictis valde remissum atque conniventem verbis gravissimis excitavit. Quod cum iterum ac saepius fecisset, ejus animum adeo a se alienavit ut una cum Petro archipresbytero coeperit viribus omnibus Thomae dejectionem et excidium moliri. Boni omnes Archidiacono favebant et canonici pene omnes adhaerebant archiepiscopo, ita ut civitas factionibus esset repleta. Timens ergo

socordia Guncelli fere incorrectos sinebat esse atque ferebat impunitos. Archiepiscopum quoque admonuit sui officii illumque in puniendis clericorum delictis valde remissum atque conniventem verbis gravissimis excitavit. Quod cum iterum ac saepius fecisset, ejus animum adeo a se alienavit ut una cum Petro archipresbytero coeperit viribus omnibus Thomae dejectionem et excidium moliri. Boni omnes Archidiacono favebant et canonici pene omnes adhaerebant archiepiscopo, ita ut civitas factionibus esset repleta. Timens ergo Thomas ne discordia magis succresceret neve detrimenti aliquid ipse et

Thomam benignis verbis solavit et dire increpuit Guncellum tradiditque eos judicio Ottonis, cardinalis sancti Nicolai in carcere Tulliano, qui auditis eorum querelis primum pro merito laudans et alterum arguens omnia illorum litigia et voce et scripto composuit illosque pacatos ad patriam remisit. Cum autem anno 1242. Guncellus archiepiscopus e vivis excessisset, rejecta ab Innocentio IV. Stephani, Zagrabiensis episcopi, electione, Thomas anno 1243. suffragiis fere cunctis electus fuit archipraesul. At laici quidam, qui nimium Thomae zelum pavebant, potestatem seu rectorem civitatis

et ecclesiae oblivioni praereptas posteritati mandavit. Scripsit enim ille historiam majorem et minorem Salonitanorum pontificum et Spalatensium. Minorem Joannes Lucius Traguriensis anno 1668. typis edidit Amstelodami apud Joannem Blaeu atque ad suos commentarios de regno Dalmatiae et Croatiae cum aliis opusculis scriptorum Dalmatarum ineditis adjunxit. Majorem autem reliquit ineditam eamque ut fictitiam rejecit utpote continentem acta quaedam conciliorum aliaque monumenta quamplurimis mendis scatentia. Sed, pace eruditi viri, non est ita. Historia major scripta fuit ab eodem Thoma, qui

et quae patientia et labore corrigi possent. Quapropter historia major digna est ut ea ipsa a mendis expurgata pro literatorum commoditate nostroque decore typis prodeat ad publicam lucem. Vixit Thomas annos 68, qui diem octavam Maji anno 1268. extremam habuit, qui cum eximia doctrina singularem morum integritatem, prudentiam, religionem ac flagrans ecclesiasticae disciplinae servandae ac restituendae studium semper conjunxerat. Sepultus est in ecclesia suburbana fratrum minorum conventualium ejusque lapidi sepulcrali posita est sequens pia aeque ac

auctoris hujus operis, ex fratre nepos, et ab eodem missus Graecium studiorum caussa, atque ab archiepiscopo Spalatensi Stephano Cosmi in ipso die sui discessus prima tonsura initiatus fuit. Qualis ejus profectus in studiis, qualis morum probitas, modestia, humanitas, industria, conversatio cum omnibus in illa celebri universitate, testimonialis quae asservatur in sua domo satis demonstrat. Absolutis studiis, cum esset in itinere reversurus in patriam, a venerabili capitulo hujus ecclesiae Spalatensis electus est canonicus loco alterius defuncti (a) .

Stephano Cosmi in ipso die sui discessus prima tonsura initiatus fuit. Qualis ejus profectus in studiis, qualis morum probitas, modestia, humanitas, industria, conversatio cum omnibus in illa celebri universitate, testimonialis quae asservatur in sua domo satis demonstrat. Absolutis studiis, cum esset in itinere reversurus in patriam, a venerabili capitulo hujus ecclesiae Spalatensis electus est canonicus loco alterius defuncti (a) . (a) Quae sequuntur, addita sunt a Hieronymo canonico Bernardi,

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report