Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: cum Your search found 31215 occurrences
First 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 7552-9005:7552. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] interceptus, cui reluctari non potui | neque si possem debui. Scriptum est enim: In tota anima tua time Dominum et sacerdotes illius sanctifica! Ne uero ista tua expectatione a me omnino frustratus uideare, mitto Tibi aliud opus, quod nuper composui, similis quidem cum illo materię, sed tamen multa, quę ante non attigeram in se habens et licet nonnullis in locis eadem quę in illo tractari contingat, non tamen iisdem uerbis expressa habentur, necui stomachum moueat | iuxta Gręcum prouerbium |
7553. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] erit, si prius ista in lucem uenerint | quam illa alia, quę mihi inuito (ut dixi) necdum satis emendata de manibus exciderunt. Ex libris autem, quos imprimi feceris, aliquot ad me nihil moratus transmittas uolo. Tunc enim me Tibi satisfecisse putabo, cum impressos intellexero. Interim archetypum meum Tibi habe, Tibi utere. Quando quidem mea quęque non parum Te delectant. Delectare autem ista
7554. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] inter marmora ophites, inter gemmas adamas, inter metalla aurum | ęstimatione precio-que pręstare putantur, et sicut sol omnium syderum fulgentissimus pulcherrimus-que habetur, ita supra omnes scientias eminet illa, quam ethicen uocant, quia de morum uitę-que cultu pertractat. Cum enim nihil in homine laudabilius uirtute sit, nihil uitio detestabilius, quid ea doctrina magis egregium magis-que amplectendum uideri debet, quę hominem ipsum instruit ac erudit, qua ratione et a malicia declinet | et studeat probitati?
7555. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
qua ratione et a malicia declinet |
et studeat probitati?
Sed licet in isto tam pręclaro docendi genere multa quidem sapienter
et acute a philosophis inuenta tractata-que ferantur,
quis tamen
7556. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
Quibus profecto si obtemperare curabimus,
non erit ipsa sibi precium uirtus, ut Stoici dixerunt,
sed uirtuti merces accedet:
pro mortalitate immortalitas,
pro corruptione incorruptio,
pro miseria beatitudo.
Denique Deo ipso frui licebit,
cum Dei iussa peregerimus,
eius-que
7557. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Deo ipso frui licebit,
cum Dei iussa peregerimus,
eius-que
7558. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Et quoniam unus fidei nostrę finis est,
diuino frui conspectu,
consulens nobis ipse Saluator noster ait:
7559. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] sententię et illud dictum congruit:
7560. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] incedens |
aliis quoque se itineris, quo ad Christum peruenitur, ducem pręstet |
atque alios doceat, quod ipse prius et didicerit et fecerit.
Semper tamen meminerit |
ad fidei perfectionem non nisi Deo adiuuante se posse peruenire.
cum Saluator dicat:
7561. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in uitam.
Vnde etiam latroni in cruce credenti atque confitenti respondit:
beatitudine fidelibus promissa se fecerint indignos.
iniquitatem!
Hoc idem Apostoli uerba docent dicentis:
carebat,
maledicto Domini arefacta etiam folia quę sola habebat amisit.
Exiccato autem omni humore |
nulli usui apta nisi ignibus fuit.
Ita nonnulli
usui apta nisi ignibus fuit.
Ita nonnulli
De perfidia.
Caput IV
Nunc ergo quam perniciosum sit |
ab euangelica ueritate dissentire,
ipsorum Euangeliorum testimoniis probare conabimur,
ut cum aduersariorum mens pertinacior nullis argumentis flecti queat,
saltem nostri ea secum consyderantes |
in proposito fidelis professionis
intentius perseuerent
fortius-que stabiliantur.
sed poena infidelibus proposita puniatur.
Poenę autem uel maxima pars erit meminisse ęternę beatitudinis quam
amiserunt |
minas Domini contemnendo dicentis:
Hoc ipsum est, quod de illis qui inuitati uenire neglexerant dixit:
sed etiam ligatis manibus ac pedibus
corrumpit .
Idem rursum ait:
in phantasmate uisum.
Horum profecto et his similium fugiendum est consortium.
Sunt enim in pellibus ouium lupi rapaces,
dum simulatione credulitatis fidelibus insidiantur.
Sunt abominatio desolationis stans in loco sancto.
Fingunt enim se cum Ecclesia Christi sentire, et tamen malignę
argumentationis machinis eam destruere
et euertere conantur | et sancta eius prophanare.
Male interpretantur Scripturas diuersi-que sensus dogmata conscribunt,
et se ueritatis assertores esse prędicant,
ut Iudam
negociantur,
et in uinea Domini operari nolunt.
operari nolunt.
ueritatem
agnoscant,
qui mendacio iam occalluerunt.
quibus si ipse sua uoce dixerit:
Ego sum,
retrorsum abibunt |
et in eodem corruent luto uitiorum, quo tam nequiter infecti sunt.
Et quoniam obcęcauit eos ipsa animi malignitas,
cum etiam ab aliquo fideli doctore quę uera sunt audierint,
non satis intelligunt,
et tenebris repleti lucis disciplinam suscipere nequeunt.
In tenebris ergo et in umbra mortis sedent |
et diligunt magis tenebras quam lucem.
quibus ait Dominus:
|
non iam mundani, sed mundus appellantur .
Domino ita de illis ad Patrem dicente:
Pater iuste mundus te non cognouit.
Huius mundi dominus diabolus est.
Apostolus enim cum de diabolo loqueretur, Princeps mundi huius inquit.
et ne incertum esset de quo mundo diceret, addidit:
seruus.
Dei creatura es, o homo,
Dei iuris es,
cur auerteris ab eo cuius es,
et illi te tradis cuius non es?
Dictum est: Date Deo quę Dei sunt.
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
ut debent, facta esse a Deo credunt |
et per quos ea ipse fecerit, ueraces et sanctos fuisse non negant,
dicant quis unquam illorum | se uel Deum | uel Dei filium esse confessus sit?
Et si eum se esse Christus affirmauerit, cur ei non credunt?
cur eius uerbis fidem non pręstant?
cum etiam ipsi homines, quibus
non pręstant?
cum etiam ipsi homines, quibus
poenitentiam egissent.
veruntamen dico uobis |
Tyro et Sydoni remissius erit in die iudicii quam uobis.
Tyrus et Sydon ciuitates idolatrę erant |
uitiis-que deditę,
et tamen his acerbius punientur illi,
qui cum per inuocationem Christi non pauca prodigia facta uiderint,
Christum non ut Deum recipiunt |
et minus aliquid Patre habere affirmare non dubitant.
In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant.
Caput V
non potuerunt eiicere demonium.
Zacharias factus est mutus.
et hi quidem quod dubitando amiserant, credendo recuperarunt.
Tu quoque nisi dubitare desieris,
non poteris euitare demonum dolos |
nec loqui ea quę tibi saluti esse possent,
nec iam emergere de abysso inferni
si modo cum corde isto dubio tibi decedere contigerit.
Quod si cum Thoma hactenus dubitasti,
iam et cum eodem credens Christum confitere dicens:
Dominus meus et Deus meus!
Alioquin ne illa quidem quę bene egeris,
prodesse tibi poterunt ad salutem.
Nisi enim
et hi quidem quod dubitando amiserant, credendo recuperarunt.
Tu quoque nisi dubitare desieris,
non poteris euitare demonum dolos |
nec loqui ea quę tibi saluti esse possent,
nec iam emergere de abysso inferni
si modo cum corde isto dubio tibi decedere contigerit.
Quod si cum Thoma hactenus dubitasti,
iam et cum eodem credens Christum confitere dicens:
Dominus meus et Deus meus!
Alioquin ne illa quidem quę bene egeris,
prodesse tibi poterunt ad salutem.
Nisi enim firma petra, quę est Christus
fundamentum
credendo recuperarunt.
Tu quoque nisi dubitare desieris,
non poteris euitare demonum dolos |
nec loqui ea quę tibi saluti esse possent,
nec iam emergere de abysso inferni
si modo cum corde isto dubio tibi decedere contigerit.
Quod si cum Thoma hactenus dubitasti,
iam et cum eodem credens Christum confitere dicens:
Dominus meus et Deus meus!
Alioquin ne illa quidem quę bene egeris,
prodesse tibi poterunt ad salutem.
Nisi enim firma petra, quę est Christus
fundamentum tui ędificii fuerit,
quicquid operis
quę est Christus
fundamentum tui ędificii fuerit,
quicquid operis extructum erit corruet.
Vt autem operis tui labor non sit irritus,
crede Deo non hominibus,
Apostolis non philosophis,
ecclesię dei non diaboli synagogę.
cum dei filius dicat:
Omnis plantatio, quam non plantauit Pater meus
cęlestis eradicabitur.
hoc est omnis religio,
omne dogma,
quod alio pręterquam Deo autore inductum fuerit, diu stare non poterit.
petram Christum,
Dei Filium,
Dominum nostrum.
Si fideles simus ipsi sanctę Dei Ecclesię |
cujus caput est Christus,
membra corporis Christi sumus.
Qui autem non credit Ecclesię |
nec potestati eius subjicitur,
ille abscisus et abiectus est |
atque cum mortuis computatus,
nisi forte poenituerit eum erroris |
ac rursum per fidem iunxerit se Ecclesię mandata-que ejus perfecerit.
Solo enim fidei glutino corporis huius membra ferruminantur,
spe firmantur,
charitate perficiuntur.
Igitur
glutino corporis huius membra ferruminantur,
spe firmantur,
charitate perficiuntur.
Igitur
ferruminantur,
spe firmantur,
charitate perficiuntur.
Igitur
dicitur:
Vos autem contristabimini,
sed tristitia uestra vertetur in gaudium.
Ecclesia est ergo
mulier parturiens, quę (ut in Euangelio scriptum est) tristitiam habet, quia uenit hora eius.
Cum autem peperit puerum,
iam non meminit pręssurę propter gaudium,
quia natus est homo in mundum .
Tristitia quidem afficitur, dum persecutiones tolerat |
siue corporis |
siue animi.
Sed cum ab imis ad superna
uenit hora eius.
Cum autem peperit puerum,
iam non meminit pręssurę propter gaudium,
quia natus est homo in mundum .
Tristitia quidem afficitur, dum persecutiones tolerat |
siue corporis |
siue animi.
Sed cum ab imis ad superna se transfert,
Cuius immensam et ineffabilem gloriam nunc in Ecclesia laboribus
occupata constituti cogitatione comminiscimur,
dum solemnia sacra celebramus,
Cęterum meminisse debemus |
illis in ecclesia non esse locum,
qui terrenis intenti negociis |
corpus non animum in eam afferunt.
ne tunc quidem uanis colloquiis et nugis inutilibus abstinentes |
iocis-que et risu,
cum a Sacerdote diuina peraguntur.
Sciant eos minus fortasse culpabiles fuisse ,
qui Domini flagello eiecti fuere de templo dicentis:
|
domum negociationis!
Illi uero eam latronum speluncam faciunt,
qui ineffrenatę libidinis ardore,
nulla loci aut sacrificiorum habita ratione
|
Ioannes autem primus regnum cęlorum coepit euangelizare.
Atque ideo dicitur:
nunciabant,
partim impletum est in primo Christi aduentu,
partim in secundo implendum expectamus.
nequis frustra aliquid scriptum aut significatum putet.
Quicquid autem in Lege ad uitę morum-que institutionem spectat,
sicut ueteribus ita et nouis hominibus est obseruandum |
et cum Euangelio communicandum.
ac de utriusque Scripturę moralibus pręceptis cum psalmista dicendum:
implendum expectamus.
nequis frustra aliquid scriptum aut significatum putet.
Quicquid autem in Lege ad uitę morum-que institutionem spectat,
sicut ueteribus ita et nouis hominibus est obseruandum |
et cum Euangelio communicandum.
ac de utriusque Scripturę moralibus pręceptis cum psalmista dicendum:
tuam, et non est illis
scandalum.
Lucerna pedibus meis uerbum tuum |
et lumen semitis meis.
Multa quidem et ipsi sapientię professores philosophi ad componendos
animi mores uere rationabiliter-que pręceperunt,
sed cum diuinis humana conferri nequeunt.
Potentius ista influunt, si fideliter suscipiantur,
efficacius mouent,
tenacius hęrent,
fęcundius fructificant,
felicius
sed cum diuinis humana conferri nequeunt.
Potentius ista influunt, si fideliter suscipiantur,
efficacius mouent,
tenacius hęrent,
fęcundius fructificant,
felicius
Vetus igitur Noua-que Lex duo denarii sunt stabulario dati, id est
ecclesię pręsidi,
ut his peccatorum nostrorum uulnera curentur.
mater,
qua libertate donauit nos Christus.
Ad Gala. 4
pane qui de cęlo descendit
uescimur,
ut cum eodem qui nos liberauit, ascendamus in cęlum.
Denique Legis Pascha cum lactucis agrestibus quę amarissimę sunt, comedebatur.
Christus est ad dexteram Dei sedens |
quę sursum sunt sapite, non quę super terram!
In contemptores legis vel evangelii.
Caput IX
Sed neque Legis contemptoribus impune erit,
cum diuinus sermo dicat:
sermonem meum.
Et ut ostenderet eos, qui audire diuina dedignantur, ex parte diaboli
esse:
auriant ,
et sinistram linguam, qua uel nugas garriant |
uel alios infament
uel proximo maledicant.
Quod nisi tandem ad Christum adduci se permiserint,
qui labefactata solo uerbo instaurat,
quis eos curare poterit?
De istis (ut reor) prophetauit Apostolus cum diceret:
hoc
loquor.
Ego enim et Pater unum sumus,
una substantia,
eadem natura licet non eadem persona.
alia quippe persona est geniti, alia genitoris,
et tamen utriusque una eadem-que diuinitas,
eadem uis et gloria cum Sancto Spiritu,
quem ambo simul spirant, sibi ęqualem sibi-que consubstantialem.
Quod sanctę Trinitatis mysterium in una deitate,
nisi fides teneat,
lingua non explicat.
Ob hoc quidam, quia comprehendere nequeunt, retro cedunt,
cum Sancto Spiritu,
quem ambo simul spirant, sibi ęqualem sibi-que consubstantialem.
Quod sanctę Trinitatis mysterium in una deitate,
nisi fides teneat,
lingua non explicat.
Ob hoc quidam, quia comprehendere nequeunt, retro cedunt,
cum potius persuadere sibi deberent |
tanto ea magis Deo tribuenda esse,
quanto minus a nobis, qui homines non dii sumus,
possint intelligi.
Alioquin fateri oporteret,
quod nemo unquam ausus est dicere,
aut Deum non esse homine maiorem |
aut hominem Deo esse
|
et quod audiunt credunt |
et quod credunt opere complere pro uiribus nituntur.
Vos uero increduli mementote ab ipsa ueritate id est a Dei Filio dictum:
aut horror in desperationem trahat.
iubet
pauperes, debiles, cęcos | et claudos
id est omni scelerum genere inquinatos,
et neminem prorsus repudiat ad se cum peccatorum
poenitudine accedentem.
inuentus esset,
et qui mortuus fuerat reuixisset.
Diu multum-que in nequitię coeno immersus iacuisti,
expergiscere tandem et erige te ut munderis.
Non enim sanat ille nisi uolentem.
Nam et hunc prius interrogasse dicitur,
an uellet sanus fieri,
atque ut uelle audiuit,
non distulit, quin statim sanum redderet.
Nemo ergo desperet;
quamdiu uiuimus, misericordię locus est.
tunc judicamur,
cum morimur.
et si ante impetratę uenię priuilegium
nobiscum deferimus hinc decedentes ,
in electorum numero ascribimur.
Sin uero sine illo uitam obimus,
ad mortem nunquam
Beati igitur illi, quorum antequam iudicabuntur,
erunt praua in directa et aspera in uias
planas.
qui priusquam opera ipsorum iustitię libra
examinabuntur,
luporum feritatem quam induerunt, cum agnorum mansuetudine
commutabunt.
Nunc ergo tempus acceptabile,
nunc dies salutis,
nunc accessus ad eum datur, a quo dictum est:
Io1
7616. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] !
Verum tamen si sensus quoque non satis sanos
habeas,
quicquid illis blanditur, mortiferum puta
et illa quę Deo placent, iis indulge.
Si uisus te ad peccandum solicitat,
cęcus es.
7617. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quę uidentur ipsa Dei inuisibilia contemplari.
Quod si te auditus et loquendi intemperies in malum pręcipitant,
surdus et mutus es.
quia, dum te audire uel loqui ea quę mundi sunt nimium delectat,
ab his quę Dei sunt,
et aures auertis ne audias,
et os comprimis ne loquaris.
Cum surdo igitur et muto a Domino posce remedium |
Ille huiusmodi | hominis aures digito tetigit et saliua linguam,
atque is qui utroque malo affectus fuerat,
utroque liberatus abiit.
7618. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7619. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7620. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] primos computaberis . In nouissimis erant Mattheus, Zacheus, latro, sed conuersi ad Dominum | primi facti sunt. Mattheus reliquit teloneum, et fit apostolus. Zacheus auariciam largitate mutauit, et salus facta est domui eius, cum Christum suscepisset hospitio. Latronem aliena per uim rapuisse penituit , et Saluatori se commendans meruit de cruce transferri in paradisum. Audi Christum clamantem:
7621. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | et expeditum ad se trahere incipiet. ut qui flagitiis coopertus mergebaris in profundum, iam his omnibus emundatus ascendas in cęlum. De aversis a Deo. Caput XI Et cum tanta felicitas sit eorum, qui ad Deum conuersi mores suos corrigunt, non ambigimus ęque grandem esse miseriam illorum qui obdurantur. Prędica, argue, obsecra, increpa | opportune importune |
7622. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non ambigimus ęque grandem esse miseriam illorum qui obdurantur. Prędica, argue, obsecra, increpa | opportune importune | nihil proficis, cum in spinis, quę sementem uerbi Dei pręfocant seminas | uel super lapide, ubi semen radices agere non ualens arescit, uel in uia ubi conculcatur et atteritur. Coram praua assuetudine corruptis hominibus quoties de Deo, de sanctis, de uitę honestate incidit sermo, corrugant nares,
7623. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] incidit sermo,
corrugant nares, contrahunt frontem,
os distorquent, uultum auertunt,
et taciti etiam dicere uidentur:
7624. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
grauiter insistere et os eius opprimere.
De quibus in Ioanne conquęritur Saluator et ait:
7625. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] hęc futura expectantur,
illa uero pręsenti uoluptate deliniunt.
ita ut quę nondum habentur,
iam uel non esse omnino |
uel haberi non posse credantur.
Illi ergo qui tam impie subuersi sunt,
nec fidei certę | nec firmę spei sunt.
Alii luxurię, alii auaritię student |
et cum sensuum suorum affectibus seruiant,
uirtutibus uacui et ad uitia proni efficiuntur.
7626. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7627. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Firmum ac stabilem esse oportet Dei seruum |
nec iniuria lacessitum irasci |
nec laudatum insolenter efferri.
15
7629. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] alioquin per inconstantię uitium | nec satis creduli esse arguemur | nec ipsa quę intra nos est, sanari filia poterit. Est autem constantis animi repugnare cupiditatibus, a bono instituto nunquam deflecti, et cum semel ad colendam ęqui honesti-que uirtutem conuersus fueris, nusquam ab ea discedere uelle. Profecto qui sic sibi constiterit, intrepidus uitę finem expectabit, spe certissima firmatus de morte se transiturum ad immortalitatem | et illam beatitudinem, quam nec fando exprimere |
7630. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] firmatus de morte se transiturum ad immortalitatem |
et illam beatitudinem, quam nec fando exprimere |
nec cogitando possumus complecti.
7631. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] auiditas inquietare,
adulterio inquinabitur ut Herodes,
metu ad negandum subuertetur ut Petrus,
optimum quenque contemnet | ut pontifices et scribę Christum |
et dum lucra sectatur ut Iudas, nec furtis abstinebit nec sacrilegio.
quam autem turpissimum sit, cum bene coeperis male desinere |
et nunc hoc nunc aliud uelle,
alię quoque in Euangelio similitudines indicio sunt.
7632. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et multorum uinculis innodatur peccatorum.
7633. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7634. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] idem nec sedere | nec stare diu potest. multiplex, uarius, discors est, secum pugnans sibi-que-met contrarius | nec in uerbis nec in factis idem. Profecto qui talis est, nunquam aliquo honestioris uitę studio proficere poterit. immo cum in seculi huius pelago uela faciens frequenter naufragetur, mergendum tandem in profundo inferni facile coniici potest. Nunquam enim sic respicit , ut non cras deterior quam hodie sit. Nos ergo ne quando ad
7635. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Christi enim imitator quamprimum ueterem exuit hominem et induit nouum, superbiam mutat humilitate, iracundiam lenitate, incontinentiam castitate | et breuiter uitium uirtute. Atque ita malarum passionum uictor eficitur, cum ad diuersas ab his actiones animum conuertere coeperit. In his deinde confirmatus omnes pręsentium tribulationum ictus excipit clypeo patientię, de omnibus Deo gratias agens | minus-que se pati confitens quam peccata sua mereantur.
7636. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | et dare animam suam redemptionem pro multis. Pręstantis autem ac strenui animi est | dominandi cupidinem, quę sępe robustissimos uicit, superare. ipsam-que regum pompam et principum luxuriam pro nihilo ducere | atque in omnibus cum Christo humiliari. Quid enim esse potest maius Christo? qui ejuscemodi humilitatem sic in se commendauit, ut Dei filius non dedignaretur esse hominis filius | et formam serui assumere, cum esset omnium dominus.
7637. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] superare.
ipsam-que regum pompam et principum luxuriam pro nihilo ducere |
atque in omnibus cum Christo humiliari.
Quid enim esse potest maius Christo?
qui ejuscemodi humilitatem sic in se commendauit,
ut Dei filius non dedignaretur esse hominis filius |
et formam serui assumere, cum esset omnium dominus.
7638. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui ejuscemodi humilitatem sic in se commendauit,
ut Dei filius non dedignaretur esse hominis filius |
et formam serui assumere, cum esset omnium dominus.
7639. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qua sancti fruuntur, amittes. Ait enim: Qui uoluerit animam suam saluam facere, perdet eam. Nam siquis peccare mauult quam mori, hic sibi uiuet | et Deo morietur. deo autem mori est | in inferi baratrum ruere | et nullum cum iis qui uere uiuunt habere consortium. Sequitur: et qui perdiderit animam suam propter me, inueniet eam. Sed ne forte dubius et incertus quęras, quo locorum inueniet eam, ait: Vbi ego sum, illic et minister
7640. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Sed ne forte dubius et incertus quęras,
quo locorum inueniet eam,
ait:
Vbi ego sum, illic et minister meus erit.
Quid autem illo homine felicius,
qui merebitur esse socius Christi?
Sed si cum illo simul uiuere uolumus,
mundo moriamur,
7641. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] utitur fraudulentus,
aliud facie pręferens ,
aliud in corde occultans.
Qui licet homines fallat,
Deum non potest decipere.
Si modestum,
si pium,
si castum,
si denique iustum se esse finxerit,
cum longe alius sit,
nonne cum illis damnabitur,
quibus dictum est:
7642. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
aliud facie pręferens ,
aliud in corde occultans.
Qui licet homines fallat,
Deum non potest decipere.
Si modestum,
si pium,
si castum,
si denique iustum se esse finxerit,
cum longe alius sit,
nonne cum illis damnabitur,
quibus dictum est:
7643. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Dilexerunt gloriam hominum magis quam gloriam Dei . Statuit ergo eos diabolus supra elatę iactantię pinnaculum , ut quo altius ascenderint, grauius elidantur cum ceciderint. Vis nosse quam infirmi sint qui sic corruunt? non ui coacti sed uerbis deliniti sua sponte labuntur. Diabolus enim nisi imbecillior homine esset, non ei quem supra templum posuerat
7644. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
ut non inuitus sed uolens subuertatur et cadat.
A quo quidem casu eo difficilius exurgunt ambitiosi,
quo magis adulantium sibi palpatione delectantur.
Ideo in Euangelio dictum est:
7645. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dicunt, ipsi te decipiunt, et uiam gressuum tuorum dissipant. Veh ergo illis, qui per adulationem ita allucinantur ut se peccatores esse non agnoscant cum laudantur! Cares pręterea mentis fortitudine, si te iracundia occupat et furere compellit. Talis fuit sacerdotum ille princeps, qui cum audisset Iesum confitentem se a dextris Dei sedere, in rabiem concitatus uestimenta scidit |
7646. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut se peccatores esse non agnoscant cum laudantur! Cares pręterea mentis fortitudine, si te iracundia occupat et furere compellit. Talis fuit sacerdotum ille princeps, qui cum audisset Iesum confitentem se a dextris Dei sedere, in rabiem concitatus uestimenta scidit | et in clamorem prorupit | blasphemum eum uocans, qui assertor erat ueritatis. Neque enim potuit quod uerum erat intelligere ira prępeditus | aut quod rectum est iudicare. usque adeo
7647. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Sed neque ille fortis est habendus, qui uentri seruit |
et omne suum studium in cibo potu-que delicatius quam uitę ratio postulat comparando ponit.
Vt autem cognoscas quam perniciosa gulę
seruitus sit,
de manducante et bibente cum ebriosis in Euangelio est scriptum,
7648. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] autem cognoscas quam perniciosa gulę
seruitus sit,
de manducante et bibente cum ebriosis in Euangelio est scriptum,
7649. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cedet.
Ventris enim repletione uenas inflari intumescere-que necesse est,
et inde pudenda ipsa in venerem concitari
et in turpem pruritum exardescere.
Quam autem male cum illo agitur, qui his affectibus est addictus,
prodigi filii in Euangelio miserabilis testatur euentus.
7650. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in turpem pruritum exardescere.
Quam autem male cum illo agitur, qui his affectibus est addictus,
prodigi filii in Euangelio miserabilis testatur euentus.
7651. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] prodigi filii in Euangelio miserabilis testatur euentus.
7652. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et instabili . Quod si ille qui bene institutus perseuerat usque in finem saluus erit, nonne is qui in uia uitę multiplex ac uarius est, procul erit a salute? Profecto nihil prodest corrigi, ubi contingit repente deprauari. Sed cętera percurramus, cum de isto inconstantię uitio abunde dictum est supra. Igitur neque ille fortis erit, qui timore perterritus delinquit | et dum uel rerum suarum uel corporis detrimentum uel uitę periculum cauet, Deum offendere non ueretur.
7653. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non ueretur.
7654. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
quia uerentur ne labori succumbant.
malunt-que ignauo ocio torpescere |
quam ullam religiosę uitę fatigationem subire.
7655. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] infructuosi | a uera uite abscindendi | et cum nullum sanctę actionis humorem habentes exaruerint, mittendi in ignem ut ardeant. Tempus enim ad bene agendum datum | nihil agendo consumpserunt. defoderunt-que in terra talentum | a Domino ideo commodatum ut rediens exigat illud cum foenore. et si hac lege talentum istud accipimus, quomodo restituemus, si lucri nihil fecerimus? Postremo qui animo imbecillo est, ne fidelis quidem esse poterit.
7656. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Postremo qui animo imbecillo est, ne fidelis quidem esse poterit. Semper enim dubius pendet | et dum errare metuit errat. diuersarum gentium diuersas consyderat sectas | et cui earum adhęrendum sit, incertus fluctuat. Cum nulla uerior credibilior-que religio sit | quam quę Deo autore tradita est hominibus. Istos uero qui adhuc in ambiguo uersantes nihil affirmare audent, pusilli animi esse declarat ipse Dominus, qui discipulis tempestatem formidantibus:
7657. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7658. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] reprehenduntur.
quia et Dominus ideo iussit ut doceret humilitatem,
et illi ideo non obedierunt, ne magis ingratitudine offenderent.
7659. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] suscitata non solum pręcepisse
dicitur,
sed uehementer pręcepisse,
ut nemo id sciret.
Quorsum ergo spectat,
quod ita pręcipiat,
nisi ne per bonum quod agimus,
uulgi uoculas requiramus?
qui enim id captant,
mercedem a Domino promissam non merentur.
Sed quęri potest,
cum toties opera sua pręceptor humilitatis cęlari iusserit,
cur apud Gergezeos demoniaco sanato dixit:
7660. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7661. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] facturos non ignorabat. In omnibus igitur iustitię pietatis-que operibus quęrendę proprię laudis absit intentio | sed alienę utilitatis causa, ut innotescamus non desit charitas. et id quoties uidebitur opportunum. hoc est cum non sit periculum, ut uel auditor iactantię crimen imputet | uel doctor committat. Quod quoniam frequenter contingit, semper tutius existima | nihil de te prędicare, nihil quod Deo teste agis, ab aliis inspici uelle. Glorię quippe mundanę cupiditate duci
7662. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] crimen imputet |
uel doctor committat.
Quod quoniam frequenter contingit,
semper tutius existima |
nihil de te prędicare,
nihil quod Deo teste agis, ab aliis inspici uelle.
Glorię quippe mundanę cupiditate duci omnino nefas esse etiam tunc monstrauit Dominus cum diceret:
7663. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nobis insinuat:
7664. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] lapsus uitium amplectatur pro uirtute |
et dum honorari ab hominibus appetit,
a Deo reprobari mereatur.
De glorię appetitione.
Caput XVII
Scribas et phariseos inanis glorię arguebat Dominus, cum de illis diceret:
7665. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Vidimus non paucos ex Christianis transisse ad Machumetanos | et pręfecturę sibi collatę honore illectos | eorum ritus leges-que subisse | maluisse-que sine Christo | quam sine potestate uiuere. Cęterum ne illi quidem, quanuis cum fidelibus censeantur, uirtutum suarum fructum aliquem referre poterunt, qui in his non ad laudem Dei, sed ad plebis plausum exercentur. Humilitatem prę se ferunt | et in postremo conuiuii loco discumbunt, non quia humiles sint, sed ut esse uideantur. Vel sicut in
7666. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] elemosynas faciunt et tubis insonant ostentationis, ut misericordium sibi laudem uendicent . atque ita bonum opus malo fini corrumpunt. Cum-que ab ipso bonarum actionum remuneratore Deo mercedem recipere potuissent ęternam, fragilem et caducam malunt, fucum uidelicet istum uolatilem aurę popularis. Huius tam peruersę sanctimonię et illi erant, qui Saluatorem nostrum
7667. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] aliis detrahere se-que tam improba iactatione efferre non debuit. Sic reliquos depressit, quasi sibi ęquandus esset nemo. sic semetipsum commendauit, quasi ad ea quę paciebat , nihil ultra addi oporteret. cum ieiunare adiumentum potius uirtutis quam uirtus sit, et decimas dare ęs alienum soluere, non aliquid sua sponte offerre. Tantum autem hac ostentatione profecit, ut publicano quem procaciter taxauerat, minus iustus de templo discederet |
7668. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Non possumus tamen, quin tangamur aliquando glorię palpatione, sed statim aduocanda ratio est, ut quod caro blanditur, mentis iudicio protinus repellatur. Nam et apostolos Zebedei filios, honoris tentauit ambitio, cum alter ad dexteram , alter ad sinistram Domini, quem mox in terra regnaturum putabant, sedere concupissent. Et quoniam terrenis adhuc affectibus ducebantur, responsum est eis: Nescitis, quid petatis.
7669. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
ut reliqua huiusmodi perpetrent,
quę uulgus fieri amat,
quanuis ea boni et ęqui ratio non admittat.
Ideo sane Apostoli pręceptum est:
7670. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] audiamus monentem:
7671. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] esse,
de quo quasi de nostro gloriari possimus ,
dicente Apostolo:
7672. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui uellet, nisi idem per separationem istam ad ęternam beatitudinem se transiturum speraret. Paulus Apostolus nunquam dixisset: Cupio dissolui, nisi cupitę dissolutionis causa potior subesset | quam in corpore uiuere. quam ipse ostendit continuo subiungens: et esse cum Christo. Christus autem postquam coepit contristari | uel ut alius euangelista ait, tedere et pauere , ex natura passibili et infirma, ex eadem paulo post dixit: Pater mi, si possibile est, transeat a me calix iste! Sed quoniam
7673. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sed transit a morte in uitam. Quod si in Adam morimur et in Christo reuiuiscimus, si de morte nobis transitus est ad uitam, non est cur mortalitatem exui timeamus mox immortalitate induendi. tanto-que minus cum etiam corpus nostrum rursum assumpturi simus, non quale deponimus | tetrum tardum graue ignobile terrenum fragile mortale, sed lucidum agile leue gloriosum, omni pristina fece carens, nullis casibus obnoxium, beatitudinis capax, mortis
7674. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est, unde et Saluatorem expectamus Dominum nostrum Iesum Christum, qui reformabit corpus humilitatis nostrę conformatum corpori claritatis suę . Nos hac tanta spe confirmati, non solum mortem non timere, sed etiam nullum mortis genus debemus exhorrescere. Ideo Dominus noster cum asperrimam tum ignominiosissimam elegit crucis mortem. Quem secuti sancti martyres omnes tyrannorum minas contempsere, omnia uicere tormenta, magis timentes Deum offendere | quam quęque extrema perpeti. Quid quod etiam multi ante persecutionem, immo
7675. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ignominiosissimam elegit crucis mortem.
Quem secuti sancti martyres omnes tyrannorum minas contempsere,
omnia uicere tormenta,
magis timentes Deum offendere |
quam quęque extrema perpeti.
Quid quod etiam multi ante persecutionem,
immo ante Christum,
cum nondum paradisi ianua pateret,
mori optarint?
Ingemiscens Dauid ait:
7676. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Puellam suscitaturus Dominus:
7677. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] noster dormit,
sed uado ut a somno excitem eum.
Paulus quoque cum de mortuis loqueretur:
7678. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui in Domino uiuunt. Vnde Christus Iudeorum nuncupatus est uiuorum et mortuorum. Plura quippe mortis genera sunt. est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud. est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur. est mors reorum poena in inferno. hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato,
7679. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] secunda mors appellatur. Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit, mortua tamen est, tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato, tum quando in inferno poenas luit eternas. Nam cum mors primorum hominum in poenam peccati data sit, ipsa poena quę pro peccatis infertur, mortis interdum nomine designatur. Atque ideo sane nec ipsam corporis mortem bonam esse dicimus, quia stipendium peccati est, quia non sine dolore
7680. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sane nec ipsam corporis mortem bonam esse dicimus, quia stipendium peccati est, quia non sine dolore est, sed tamen, ut malis perniciosam, ita bonis utilem. Alteri enim moriuntur ut in ęternum uiuant, alteri ut in ęternum crucientur; fugienda ista, expetenda illa, etiam cum tormentis et suppliciis pro tempore tolerandis. Si enim tolerabimus, et conregnabimus. Magis excoctum aurum purius nitet. et terra per se ferax si aratro aut ligone uersata fuerit, fructus uberiores
7681. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] aurum purius nitet.
et terra per se ferax si aratro aut ligone uersata fuerit,
fructus uberiores reddet.
Mortis tempore non est iustitię nostrę operibus-que confidendum,
sed in misericordia Dei sperandum,
cum sanctus Apostolus dicat:
7682. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Alioquin quid stultius esse potest | quam cupere aliquid, quod te assecuturum non speras? Sed cupis diu uiuere simul et speras, veruntamen times, ne te spes ista fallat, atque ita inter spem metum-que dubius fluctuas. Et cum ita sit, quęro abs te, cum uoti compos fueris, cum ad decrepitam usque ętatem perueneris, quam diu uixisti? annos centum aut plures fortasse | si toto hoc tempore Deo uixisti, pręclare quidem tecum agitur. mox enim in ęternum uiuere incipies. at
7683. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Alioquin quid stultius esse potest | quam cupere aliquid, quod te assecuturum non speras? Sed cupis diu uiuere simul et speras, veruntamen times, ne te spes ista fallat, atque ita inter spem metum-que dubius fluctuas. Et cum ita sit, quęro abs te, cum uoti compos fueris, cum ad decrepitam usque ętatem perueneris, quam diu uixisti? annos centum aut plures fortasse | si toto hoc tempore Deo uixisti, pręclare quidem tecum agitur. mox enim in ęternum uiuere incipies. at si tibi tantum, male profecto
7684. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Alioquin quid stultius esse potest | quam cupere aliquid, quod te assecuturum non speras? Sed cupis diu uiuere simul et speras, veruntamen times, ne te spes ista fallat, atque ita inter spem metum-que dubius fluctuas. Et cum ita sit, quęro abs te, cum uoti compos fueris, cum ad decrepitam usque ętatem perueneris, quam diu uixisti? annos centum aut plures fortasse | si toto hoc tempore Deo uixisti, pręclare quidem tecum agitur. mox enim in ęternum uiuere incipies. at si tibi tantum, male profecto rebus tuis consuluisti.
7685. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] aut plures fortasse | si toto hoc tempore Deo uixisti, pręclare quidem tecum agitur. mox enim in ęternum uiuere incipies. at si tibi tantum, male profecto rebus tuis consuluisti. Voluptas quippe omnis quę cum ętate pręterit, pro nihilo est, peccata autem manent et perdurant quibus grauatus animus ad inferos ruit, ibi pro breuibus delitiis poenas luiturus sempiternas. Quid quod omnium hominum breuissima uita est super terram? atque
7686. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Quid quod omnium hominum breuissima uita est
super terram?
atque
7687. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] |
cito pertransiturum non ignoramus?
Diu uixit Adam,
diu Mathusalem |
alii-que nonnulli ex patribus.
Diuturnitas tamen ista senescente mundo defecit.
Quis enim nostra memoria centesimum uitę attigit annum?
cum pręsertim psalmista dicat:
7688. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] difficultatem, mingendi stranguriam | alia-que hujusmodi multa, quę annositas ipsa secum apportat, nec corpus modo, uerum etiam mentem infestans. Videas enim plerosque delyrare per ętatem | et qui paulo ante sapientes habiti erant, iam ridiculos esse. Cum-que tot mala una senectus afferat, nonne satis apparet | eum qui diu uiuere appetit, non uitam appetere, ut putat, sed morbos? Si quibus autem contingat, quod rarissimum est, ut etiam in senecta integris sensibus uegeto-que corpore et mente illęsa sint, hoc donum Dei est |
7689. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] alius in uillam suam,
alius uero ad negociationem suam.
His grauati uenire omnino nequeunt.
Deponendum est ergo onus,
si altiora cupis ascendere
et de paucorum esse numero electorum.
Tunc te uere a Deo electum esse noueris,
cum magno animo illa quę multorum sunt contemnere coeperis |
et omnem prorsus affectum ad solum Christum conuerteris,
solum imitari statueris.
Ait enim:
7690. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Et qui non accipit crucem suam et sequitur me, non est me dignus. Etenim quemadmodum ipse crucifigi uoluit, ut nos redimeret, ita tu crucis mortem timere non debes dum tuum confiteris redemptorem. Tunc autem uere uiuere incipis, cum pro eius nomine occideris. Qui perdiderit animam suam inquit propter me, inueniet eam. Transit enim de morte ad uitam, de terreno habitaculo ad cęleste regnum | semper beatus futurus qui mori innocens maluit quam nocens uiuere. Solent autem parentes cognati-que qui
7691. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] pietas |
impietas fiat in Deum.
Contemnendi quippe sunt,
quoties a Dei seruitio auertere nos moliuntur,
et quasi odio habendi,
ne nos odio simus Deo,
si uocationes eius atque inuitamenta crebro cordibus nostris infusa
neglexerimus.
Cum pręsertim ipse Dominus noster dicat:
7692. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] iam carni paret sed spiritui, non jam mundo sed mundi Domino seruit. ut longe alius sit | quam qui hactenus fuerit . Tollit autem crucem suam, qui pro ueritate asserenda nec supplicia deuitat | nec mortem horret, atque ita Christum sequitur. Ille enim cum Dominus esset, formam serui accepit | et qui in se impassibilis erat, in homine assumpto crucem passus est. ne id nos pro nomine eius subire timeremus, quod ille pro amore nostro proferre uoluit. Ne autem
7693. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uestra conuertetur in gaudium .
Tu interea
si perfectę consummatę-que religionis laboribus implicari
durum putas,
promissę mercedis magnitudinem consydera.
ait enim:
7694. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] estis me in regeneratione cum sederit Filius hominis in sede maiestatis suę, sedebitis et uos super sedes duodecim iudicantes duodecim tribus Israel . Perfectis ergo suam communicaturus est dignitatem, qui cum ipso communicare non dubitarunt laborum angustiarum-que patientiam. Duodecim autem sunt qui iudicant | et totidem qui iudicantur. quia illi filii lucis sunt tanquam duodecim horę diei. hi uero filii
7695. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Iam tibi sedebit animo uendere uniuersa quę habes: diuitias, uoluptates, concupiscentias, et emere thesaurum illud prę omnibus mundi thesauris concupiscendum, nunc quidem in enygmate absconditum, tunc autem manifestum futurum, cum uidebimus illud sicuti est. hoc idem enim est et preciosa margarita, qua comparata nihil erit ultra desyderandum, cum omnis plenitudo gratię in Christo sit. in quo sunt omnes thesauri sapientię et scientię absconditi.
7696. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] thesauris concupiscendum,
nunc quidem in enygmate absconditum,
tunc autem manifestum futurum,
cum uidebimus illud sicuti est.
hoc idem enim est et preciosa margarita,
qua comparata nihil erit ultra desyderandum,
cum omnis plenitudo gratię in Christo sit.
in quo sunt omnes thesauri sapientię et scientię absconditi.
7697. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
in quo sunt omnes thesauri sapientię et scientię absconditi.
7698. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7699. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Libenter igitur eliges esse cum Christo pauper,
in Deo diues sis.
optabis cum illo emori mundo,
ut uiuas Deo.
terrena denique omnia sordere tibi incipient,
cum in cordis tui hospitiolo susceperis Christum.
Nihil illo est dultius ,
nihil suauius.
Iure suo dixit,
cum ad sui seruitium fideles inuitaret:
7700. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
terrena denique omnia sordere tibi incipient,
cum in cordis tui hospitiolo susceperis Christum.
Nihil illo est dultius ,
nihil suauius.
Iure suo dixit,
cum ad sui seruitium fideles inuitaret:
7701. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Iugum meum suaue est et onus meum leue.
Hoc diuinus psalmista | sensit dicens:
7702. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7703. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] euangelizarent, tacere omnino non poterant. tanto illis nomen Domini sui iocundius fuit | quam uitę pręsentis usus | aut doloris per supplicia infligendi euasio. Tales itaque esse debent qui uolunt montem excelsum conscendere cum Petro | et operarii fieri uineę Domini | et abiecta seculi huius sarcina per foramen acus transire | percalcatis-que mundi angustiis ad beatam illam regni cęlestis amplitudinem peruenire. Tu igitur qui
7704. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ne reuertaris tollere tunicam tuam, nec aratrum tenens respicias retro, ut aliquando imprudenter concupiscere incipias, quod propter Christum prudenter reliquisti. Multo melius est non uouisse uiam perfectionis | quam postquam uoueris regredi uelle | et cum Anania Saphira-que Spiritui Sancto mentiri audere. De vita solitaria. Caput XXI Huic excellentissimę professioni accommodatissima solitudo est.
7705. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] conspectus, cognatorum mortes | mentem Deo intentam conturbant | nec in illo conquiescere ipsam pro uoto sinunt. In solitudine autem concupiscentię quoque magna pars tollitur, dum illa quę male concupiscuntur, nostris aspectibus procul submota latent. cum multo magis uisa moueant animum quam cogitata. et quod rarius cernitur, facilius obliteretur. Quantum pręterea uiro religioni dedito conferat ipsa solitudo, ex Euangelio discitur.
7706. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7707. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] enim tunc oratur,
cum cuncta silent.
Inter orandum autem in montem ascendere iuberis,
ut sicut montium fastigia cęlo proximant,
ita tu ad cęlestia contemplanda animo subleueris.
Hoc ipsum Marcus quoque testatus est dicens:
7708. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Tanta uisione non poterant esse digni, nisi a turba secederent | et humana transgressi sublimitate contemplationis cęlestibus insererentur. Ex his quę dicta sunt, discere possumus, ut ille perquam raro conuersetur cum hominibus, qui sępe cum Deo esse desyderat. Nunc his qui sacerdotalibus initiari sacramentis uolunt ostendemus, quibus rebus et bonus constet sacerdos | et malus efficiatur, ut discant, quę sibi expetenda quę-que fugienda sint, ut bonorum potius gloriam
7709. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uisione non poterant esse digni, nisi a turba secederent | et humana transgressi sublimitate contemplationis cęlestibus insererentur. Ex his quę dicta sunt, discere possumus, ut ille perquam raro conuersetur cum hominibus, qui sępe cum Deo esse desyderat. Nunc his qui sacerdotalibus initiari sacramentis uolunt ostendemus, quibus rebus et bonus constet sacerdos | et malus efficiatur, ut discant, quę sibi expetenda quę-que fugienda sint, ut bonorum potius gloriam consequantur | quam in
7710. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7711. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Interroga sacerdotes Legem
et in Ezechiele de sacerdotibus loquens Dominus:
7712. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] bonorum Ecclesię non possesorem.
Apostolis et eorum successoribus pręceptum esse meminerit:
7713. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] reclinaret suum, neque didrachmam, qua pro se et discipulo solueret portorium? Domini inquam in stabulo geniti, in pręsepio positi, in cruce nudi, in sepulchro conditi alieno, nihil denique in hoc seculo quasi suum possidentis. non quia non liceret ei frui omnibus si uellet, cum esset dominus omnium, sed ut doceret non esse ei opus terrenis diuitiis qui ad cęlestes thesauros aspiraret, difficile-que esse duobus dominis seruire Deo et mammonę, difficillimum uero ut quis auri argenti-que pondere grauatus ad ętheria regna possit
7714. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] De malo sacerdote.
Caput XXIII
Porro sicut lux tenebris collata luculentior uideri consueuit,
ita appetibilior fit uirtus quoties contrarii uitii malignitas monstratur.
Cum igitur de bono sacerdote satis dictum sit,
operęprecium est,
quemadmodum proposuimus,
ut aliquid etiam de malo dicamus.
Malus est sacerdos,
qui non potest dicere cum Propheta:
7715. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fit uirtus quoties contrarii uitii malignitas monstratur.
Cum igitur de bono sacerdote satis dictum sit,
operęprecium est,
quemadmodum proposuimus,
ut aliquid etiam de malo dicamus.
Malus est sacerdos,
qui non potest dicere cum Propheta:
7716. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] satis dictum sit,
operęprecium est,
quemadmodum proposuimus,
ut aliquid etiam de malo dicamus.
Malus est sacerdos,
qui non potest dicere cum Propheta:
7717. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sed etiam ea quę nondum adeptus est, cupide affectet.
Sunt quos negociari in domo Dei non pudet,
immo nec foenerari |
ecclesiasticas-que dignitates ambitione atque largitionibus comparare.
quas cum acquisierint,
cuncta Ecclesię bona, quę pauperibus distribuenda erant,
in suos usus conuertunt.
Hi sunt quos uendentes et ementes de templo suo eiicit Dominus dicens:
7718. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Hi sunt quos uendentes et ementes de templo suo eiicit Dominus dicens:
7719. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] lac comedebatis et lanis operiebamini, et quod crassum erat occidebatis, gregem autem meum non pascebatis. Quod infirmum fuit non consolidastis | et quod ęgrotum non sanastis; quod confractum est non alligastis | et quod abiectum est non reduxistis. sed cum austeritate imperabatis eis et cum potentia | et dispersę sunt oues meę, eo quod non esset pastor. Quo pacto enim est pastor, qui nec religiosę uitę exemplis | nec sanę doctrinę monitis gregem sibi creditum alere curat?
7720. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] operiebamini, et quod crassum erat occidebatis, gregem autem meum non pascebatis. Quod infirmum fuit non consolidastis | et quod ęgrotum non sanastis; quod confractum est non alligastis | et quod abiectum est non reduxistis. sed cum austeritate imperabatis eis et cum potentia | et dispersę sunt oues meę, eo quod non esset pastor. Quo pacto enim est pastor, qui nec religiosę uitę exemplis | nec sanę doctrinę monitis gregem sibi creditum alere curat? Quo autem magis deliciis
7721. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nolle? immo etiam tergiuersari et fugere? dum uereris ne quis tuis increpationibus offensus tibi aduersetur, tibi detrahat, tibi aliquo detrimento sit. Sed meminisse debes, quemadmodum Dominus miserit apostolos inter gentes sicut agnos inter lupos | et illi profecti cum fiducia euangelizabant Dei uerbum | nec supplicia nec mortem expauescentes, dum obsequium pręstarent Deo. Nihil ita metuere debemus | ut Dei iudicium. temporale est, quod ab hominibus times, quod autem a Deo maxime timere debes, ęternum est. perdere corpus tantummodo
7722. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Leue tamen et minimum quiddam est mortalium pati iniuriam,
nisi etiam Dei iudicio damnarentur.
Sed in psalmis de iniquo sacerdote dicitur:
7723. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Sui autem similes sunt, qui ad apostolatum electi potentioribus ita blandiuntur ut eorum scelera dissimulent | et sic Dominum osculo prodant. eundem etiam uendunt, dum nihil ita cupide ut lucra sectantur. Sed cum hi tam immani ingenti-que supplicio destinati sint, illi qui ut debent officio suo funguntur, dici potest, quam grandi mercede remunerabuntur. de his nempe Apostolus ad Timotheum scribens ait: Tim? Qui bene pręsunt
7724. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Qui bene pręsunt presbyteri,
duplici honore digni habeantur,
maxime qui laborant in uerbo et doctrina .
Duplici honore dignus est,
cui et reuerentia exhiberi debet |
et uictus necessarius suppeditari.
cum scriptum sit:
7725. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7726. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non hauritur.
De studio lectionis.
Caput XXIV
Igitur ad Scripturę diuinę studium omnes qui perfectionis iter ingredi cupiunt conuocamus |
cum Ioanne in Apocalypsi:
7727. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Veteris igitur Noui-que Instrumenti litteras assidue perscrutemur. In his plenissime discitur, quid facere, quid uitare, quid credere, quid amare, quid sperare nos oporteat, ut cęlo digni simus, cum terram reliquerimus. In his Deum Patrem a quo omnia, in his Filium per quem omnia, in his Spiritum Sanctum in quo omnia facta sunt inuenies. et hęc tria unum Deum, unam hipostasim esse melius credendo intelliges | quam intelligendo credes.
7728. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Patri suo loquentem ac dicentem:
7729. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | quam nosse sensum Domini | et uerba aliud quam sonant significantia intelligere. Et quoniam hanc spicarum confricationem sabbato ab apostolis factam legimus, hoc admonet nos | ea quę mystica sunt, commode perpendi consyderari-que non posse, nisi cum secularibus curis liberi et expediti sabbatum id est quietem agimus. Terrenarum enim rerum solicitudo legentem implicat, et ipsa in aduersum mentem distrahens cogitatio, quę leguntur quę-que audiuntur, non satis intelligere permittit. Intentione animi opus est, ut lecta
7730. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Matth17 In montem excelsum ascendentibus discipulis apparuit Dominus Iesus, non qua solebat specie, sed longe elegantiori. Resplenduit enim facies eius ut sol, uestimenta eius alba facta sunt ut nix. Hunc montem ipse si mente conscenderis, uidebis primum cum Christo loquentes Moysen et Heliam | atque intelliges Legis cerimonias oracula-que prophetarum in Christo esse completa. ingentem-que capies uoluptatem, cum talia cognoscere coeperis. Vnde etiam Petrus tam ualde huiusmodi uisione
7731. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] alba facta sunt ut nix. Hunc montem ipse si mente conscenderis, uidebis primum cum Christo loquentes Moysen et Heliam | atque intelliges Legis cerimonias oracula-que prophetarum in Christo esse completa. ingentem-que capies uoluptatem, cum talia cognoscere coeperis. Vnde etiam Petrus tam ualde huiusmodi uisione coepit delectari, ut ibi figere tabernacula cuperet cęlestium oblitus. Sed neque ipse de his humilioribus oblectamentis egredi poteris, ut in sublime raptus nudam contempleris diuinitatem, nisi et te sicut
7732. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et Filii eius gratia illuminauerit. Totius autem Trinitatis fauore supra humanę nature conditionem erectus , nec Moysen amplius | nec Heliam conspicies, sed Iesum solum. Cessant enim et figurarum umbrę | et futura prędicentium uox, cum ueritatis lux oritur | et quę uentura erant eueniunt. Non est ergo nostrarum uirium, sed opis diuinę, ut quis legendo mysteria intelligat, quanto minus ut etiam supercęlestis contemplationis dulcedine mens in Deum eleuata perfundatur. Hoc tamen illis frequentius conceditur,
7733. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut quis legendo mysteria intelligat, quanto minus ut etiam supercęlestis contemplationis dulcedine mens in Deum eleuata perfundatur. Hoc tamen illis frequentius conceditur, qui libros diuinos ita legunt, ut a sanctorum interpretatione non discedant, a peruersis sensibus, qui cum Ecclesia non concordant, penitus abhorrentes. Quęre igitur in sancta lectione bonas margaritas, ut scias quid Lex pręcipiat, quid nuncient prophetę. Sed inuenta deinde preciosa margarita, quę est Euangelium Christi, omnibus aliis pręferendum scripturis, eam amplectere,
7734. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quęre igitur in sancta lectione bonas margaritas, ut scias quid Lex pręcipiat, quid nuncient prophetę. Sed inuenta deinde preciosa margarita, quę est Euangelium Christi, omnibus aliis pręferendum scripturis, eam amplectere, eam exosculare, eam pro uiatico habe cum ambulas, pro cibo cum recumbis, pro puluillo cum dormis, pro speculo cum uigilas. nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat | uel de memoria exeat. In eo si assiduus fueris, cęlestium desyderio terrena contemnes. et hoc quidem erit | uendere omnia, quę in
7735. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in sancta lectione bonas margaritas, ut scias quid Lex pręcipiat, quid nuncient prophetę. Sed inuenta deinde preciosa margarita, quę est Euangelium Christi, omnibus aliis pręferendum scripturis, eam amplectere, eam exosculare, eam pro uiatico habe cum ambulas, pro cibo cum recumbis, pro puluillo cum dormis, pro speculo cum uigilas. nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat | uel de memoria exeat. In eo si assiduus fueris, cęlestium desyderio terrena contemnes. et hoc quidem erit | uendere omnia, quę in pręsenti uita
7736. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] margaritas, ut scias quid Lex pręcipiat, quid nuncient prophetę. Sed inuenta deinde preciosa margarita, quę est Euangelium Christi, omnibus aliis pręferendum scripturis, eam amplectere, eam exosculare, eam pro uiatico habe cum ambulas, pro cibo cum recumbis, pro puluillo cum dormis, pro speculo cum uigilas. nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat | uel de memoria exeat. In eo si assiduus fueris, cęlestium desyderio terrena contemnes. et hoc quidem erit | uendere omnia, quę in pręsenti uita possidentur
7737. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Lex pręcipiat, quid nuncient prophetę. Sed inuenta deinde preciosa margarita, quę est Euangelium Christi, omnibus aliis pręferendum scripturis, eam amplectere, eam exosculare, eam pro uiatico habe cum ambulas, pro cibo cum recumbis, pro puluillo cum dormis, pro speculo cum uigilas. nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat | uel de memoria exeat. In eo si assiduus fueris, cęlestium desyderio terrena contemnes. et hoc quidem erit | uendere omnia, quę in pręsenti uita possidentur , et ipsam emere
7738. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quę Christi conuersatione fulget | et humanę redemptionis precio taxatur. Quicquid autem Nouum continet instrumentum , ad Euangelium pertinere censemus. Itaque cum Euangelio et Pauli Epistolę et aliorum apostolorum | et Lucę Actus | et Ioannis Apocalypsis | et eruditorum hominum approbati de religione tractatus frequenter in manibus habendi legendi-que tibi erunt, ut fide stabiliaris, ut uirtutibus pręstes | et in Christi domini
7739. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] colligenda dimitte. Homines et iumenta pascit Dominus, doctos et indoctos admittit, neminem repellit. In monte apostolos docuit , de monte uero descendens prędicauit plebi. Habes in Euangelio et uias planas, per quas incedere cum simplicibus iuuat. habes et montes excelsos, quorum altitudinem si adire nequiueris, mirari proderit. Medicamenta quibus rebus composita sunt, licet ignoret ęgrotus, prosunt tamen ei | eleuant-que languorem. Ita diuina
7740. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uim habent ad animę sanitatem conferendam. Te nunc appello qui diu multum-que in gentilium libris uersatus es, dum te comptus delectat sermo | et musici poetarum cantus deliniunt, quantum inde tibi emolumenti contraxeris parumper cogita. et cum nihil ista tibi ad salutem profuisse cognoueris, ad Iesum tandem quęso conuersus dic cum Petro: Pręceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus; in uerbo autem tuo laxabo rete. Et cum hoc inquit euangelista fecissent,
7741. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Te nunc appello qui diu multum-que in gentilium libris uersatus es, dum te comptus delectat sermo | et musici poetarum cantus deliniunt, quantum inde tibi emolumenti contraxeris parumper cogita. et cum nihil ista tibi ad salutem profuisse cognoueris, ad Iesum tandem quęso conuersus dic cum Petro: Pręceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus; in uerbo autem tuo laxabo rete. Et cum hoc inquit euangelista fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam. Quod si demum in Scripturę sacrę pelago
7742. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] emolumenti contraxeris parumper cogita. et cum nihil ista tibi ad salutem profuisse cognoueris, ad Iesum tandem quęso conuersus dic cum Petro: Pręceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus; in uerbo autem tuo laxabo rete. Et cum hoc inquit euangelista fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam. Quod si demum in Scripturę sacrę pelago piscari te delectabit, tu quoque implebis pectoris tui nauiculam saluberrimorum pręceptorum copia, quibus et ipse uiuere | et alios docendo poteris
7743. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
quis Socrates,
quis Aristoteles,
aut si ad poetas respicis,
quis Homerus uel Vergilius conferre poterit?
Quandoquidem nec sibi ipsis quicquam prodesse potuerunt,
ueritatis nobis diuinitus reuelatę penitus ignari.
Porro cum experiri coeperis uoluptatem atque fructum quem tibi lectio
suggeret diuina,
protinus cum psalmista concines:
7744. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Quandoquidem nec sibi ipsis quicquam prodesse potuerunt,
ueritatis nobis diuinitus reuelatę penitus ignari.
Porro cum experiri coeperis uoluptatem atque fructum quem tibi lectio
suggeret diuina,
protinus cum psalmista concines:
7745. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Nuda in libris uerba iacent,
quę si ab oratore aliquo apte diserte-que recitentur,
ipse gestus,
ipse aspectus |
ipsa-que pronunciatio multum orationi addet ornamenti
efficacię-que ad suadendum atque dissuadendum.
Delectet te igitur cum legere quę sancta sunt
tum quoties ab alio leguntur uel prędicantur audire.
Discipulum docilem te esse uolo.
Is enim docilis est,
qui docentem attente audit.
Ad huiuscemodi studium te hortatur Ecclesiasticus dicens:
7746. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uel prędicantur audire.
Discipulum docilem te esse uolo.
Is enim docilis est,
qui docentem attente audit.
Ad huiuscemodi studium te hortatur Ecclesiasticus dicens:
7747. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Eccle5
Esto mansuetus ad audiendum uerbum Dei,
ut intelligas, et cum sapientia proferes responsum uerum.
quasi dicat:
Disce prius,
et postea docebis.
Et iterum:
Si, inquit, dilexeris audire, sapiens eris.
Idem nobis pręcipit Iacobus apostolus,
cum ait:
7748. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] memoriter retineantur,
nec memoriter retinere,
nisi quod memorię mandatum est, opere compleatur.
Audis castitatis, patientię, mansuetudinis, charitatis pręcepta |
ne sinas illa per incuriam effluere,
sed corde complexus foue,
ut cum psalmista dicere possis:
7749. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
sed is qui illud quod audit,
opere perficere contendit.
et hic quidem ex Deo est |
illi uero non ex Deo,
sed potius ex diabolo sunt,
qui diaboli obstinationem duritiam-que imitantur |
nec omnino a uitiis resipiscere quicquam pensi habent.
Itidem tibi diuini prędicatores cum Ioanne apostolo respondebunt,
si eorum monita contempseris,
dicentes:
7750. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7751. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ex Deo sumus | qui nouit Deum, audit nos; qui non est ex Deo, non audit nos. Omnes natura ex Deo sumus, uitio autem nostro fit, ut ex Deo non sumus . Porro dici non potest, quam pessime cum homine illo agitur, cum Dei creatura sit, iam non Dei sed aliorum esse conuincitur. De contemplatione. Caput XXVI Quoniam autem in Scripturis alia ad actionem pertinent, alia ad contemplationem, tempestiuum
7752. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] expeditus,
et non solum ea quę oculis cernimus,
sed etiam quę intellectu percipiuntur cogitet.
Veruntamen ab his quę uidentur incipiat,
ut quasi per gradus ascendendo ad ea quę non uidentur queat
peruenire.
Primum itaque cum Propheta ad Deum conuersus dic:
7753. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ille homines corporeos, ille incorporeos angelos fecit, utrosque ad fruendam cęlestis regni beatitudinem benignissime constituens. Ex his tamen non parua pars per arbitrii libertatem suo aduersata est creatori. Inter quos angeli cum peccassent, a tanto bono diuina largitate sibi collato excidere. Itaque protinus de cęlo pręcipitati | et intima corruentes irreuocabili damnatione puniti sunt. Homini autem quamdiu in corpore uiueret, quia
7754. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ueniret |
et nos corporis sui sacrificio expiatos Deo Patri reconciliaret.
Exinde credentibus atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
7755. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] a malo,
quod deinceps
7756. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
7757. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non se correxerit | atque ita obierit, ipse quoque cum reprobis spiritibus poenis mancipabitur sempiternis. Tunc enim quisque ratam Iudicis in se sententiam accipit, cum de corpore egreditur, iterum postea cum corpore simul iudicandus, cum mortui resurgent uiui | et canente tuba throni positi erunt, ut quisque illud quod uiuendo meruit, premium consequatur. Hinc demum neque beatorum glorię ullus unquam erit finis | neque supplicii iniquorum. Atque hęc sane sunt
7758. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ad pręsentis uitę breuitatem pertinent. anni uero ęterni ad uitę futurę infinitatem spectant. et si finiti ad infinitum nulla est comparatio, cur quęso pro breuibus deliciis amittimus ęternas? et non potius cum breui labore transimus ad quietem gaudii perennis? Conscii igitur fragilitatis nostrę | nec per se bonum quod cupimus ualentes perficere, leuemus oculos ad montes cum psalmista | et mente cęli culmina penetremus. Inde ueniet nobis auxilium a Domino, qui fecit cęlum et
7759. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nulla est comparatio, cur quęso pro breuibus deliciis amittimus ęternas? et non potius cum breui labore transimus ad quietem gaudii perennis? Conscii igitur fragilitatis nostrę | nec per se bonum quod cupimus ualentes perficere, leuemus oculos ad montes cum psalmista | et mente cęli culmina penetremus. Inde ueniet nobis auxilium a Domino, qui fecit cęlum et terram et omnia. Non possumus recte de illo aliquid speculari, nisi ab ipso adiuti, qui-que nobis relicti retro labimur, Dei
7760. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Non possumus recte de illo aliquid speculari,
nisi ab ipso adiuti,
qui-que nobis relicti retro labimur,
Dei ac Domini nostri ope subleuati usque ad thronum maiestatis eius perueniemus.
Ad contemplandam itaque diuinitatis altitudinem dic cum Propheta:
7761. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] serui tui,
quia ad te Domine animam meam leuaui,
quia tu Domine suauis et mitis et multum misericors omnibus inuocantibus te.
Hac ipsa cęlestium meditationum iocunditate temperari calamitatum
suarum moerorem humilis Iob optabat,
cum diceret:
7762. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ratus in miseriis celsitudinis diuinę contemplationem.
Qui enim cęlestis ęternitatis bonum mente complectitur,
caduca omnia facile contemnit.
Quosdam talis meditatio in tantum occupat,
ut abstracti a sensibus toto corpore obstupescant |
mortuis-que simillimi appareant,
cum per dies multos nihil de necessitatibus corporis curantes immoti
muti-que perdurent.
Id Gręci extasin,
nostri stuporem appellant.
7763. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Id Gręci extasin,
nostri stuporem appellant.
7764. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] appellant.
7765. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] transcendit cęlos |
et audiuit arcana uerba, quę non licet homini loqui,
nescire-que se fatetur,
utrum cum corpore an extra corpus raptus fuerit,
cum id sibi contigisset.
Ioannes quoque in Apocalypsi se in spiritu non in corpore fuisse ait,
cum Dominum uidit.
homini loqui,
nescire-que se fatetur,
utrum cum corpore an extra corpus raptus fuerit,
cum id sibi contigisset.
Ioannes quoque in Apocalypsi se in spiritu non in corpore fuisse ait,
cum Dominum uidit.
eorum quę uiderat desyderio recordatione-que afficeretur et fleret.
Nouit ergo Dominus eis quos elegit, etiam ante mortem suę dulcedinis mella delibanda porrigere.
quę tunc plenis poculis propinaturus est,
cum illos omni prorsus terrenę labis fece detersa ad se sursum iusserit uenire |
et sanctorum ciues ac suos domesticos fieri beatos in ęternum futuros.
De loco et tempore contemplationis.
Caput XXVII
et tempore contemplationis.
Caput XXVII
Cęterum et locum aptum |
et tempus huic rei congruum obseruare debemus.
Tunc enim mens liberius intentius-que contemplationi suę inhęret,
cum a turba secedimus |
et nemine interpellante soli in solo loco
sedemus,
nihil aliud agentes,
nihil curantes.
eis tantum rebus intenti,
quas animo uoluimus mente-que uersamus.
Ob hoc plerique relictis urbibus deserta et solitudines
soli in solo loco
sedemus,
nihil aliud agentes,
nihil curantes.
eis tantum rebus intenti,
quas animo uoluimus mente-que uersamus.
Ob hoc plerique relictis urbibus deserta et solitudines incolunt
.
existimantes non posse se commode cum Deo simul et hominibus esse.
colloquiis enim eorum cęlestis contemplationis ardorem interceptum
frigescere,
in secessu uero in dies magis accendi solere.
Tempus pręterea nocturnum maxime accomodum uidetur.
neque hominum neque pecudum uox auditur,
nec auicularum garritus auribus obstrepit |
nihil-que sentitur,
quod mentem cęli secreta rimantem grauet aut quicquam molestet.
Hoc tibi affirmat psalmista dicens:
Loquentis enim meditatio oratio nuncupatur,
sicut et legentis lectio |
et audientis auditio.
Nam licet etiam orando,
legendo,
audiendo
pensemus ęstimemus-que ea quę dicuntur,
proprie tamen contemplatio ipsa est
quę cum silentio et neque sensuum neque corporis,
sed sola mentis agitatione perficitur.
De huiusmodi contemplatione in Hieremia scriptum est:
Primorum parentum pręuaricatio de paradisi deliciis omnem ipsorum
expulerat posteritatem |
eadem-que damnationis lege simul omnes premebamur.
Misertus autem Deus filium suum misit unigenitum.
qui ut pro nobis satisfaceret carnem suscepit serui,
cum esset omnium dominus,
uiam ueritatis monstrauit ,
cum totus terrarum orbis pręter Iudeam |
impię religionis erroribus plenus foret.
Morti ęternę obnoxii eramus,
ille ultro se morti crucis obtulit,
ut nos a morte liberatos ad felicia uitę promissa
omnem ipsorum
expulerat posteritatem |
eadem-que damnationis lege simul omnes premebamur.
Misertus autem Deus filium suum misit unigenitum.
qui ut pro nobis satisfaceret carnem suscepit serui,
cum esset omnium dominus,
uiam ueritatis monstrauit ,
cum totus terrarum orbis pręter Iudeam |
impię religionis erroribus plenus foret.
Morti ęternę obnoxii eramus,
ille ultro se morti crucis obtulit,
ut nos a morte liberatos ad felicia uitę promissa reuocaret.
Mortuus et sepultus resurrexit |
cęlum-que cum homine assumpto
,
cum totus terrarum orbis pręter Iudeam |
impię religionis erroribus plenus foret.
Morti ęternę obnoxii eramus,
ille ultro se morti crucis obtulit,
ut nos a morte liberatos ad felicia uitę promissa reuocaret.
Mortuus et sepultus resurrexit |
cęlum-que cum homine assumpto ascendit,
ut homines de terrę puluere tandem surrecturos monstraret |
et cum corpore iam neque mortalitati neque corruptioni subiecto,
sicut nec ille subiectus est,
cęlum petituros ,
si modo ipsum sequi fide opere-que uoluerint.
foret.
Morti ęternę obnoxii eramus,
ille ultro se morti crucis obtulit,
ut nos a morte liberatos ad felicia uitę promissa reuocaret.
Mortuus et sepultus resurrexit |
cęlum-que cum homine assumpto ascendit,
ut homines de terrę puluere tandem surrecturos monstraret |
et cum corpore iam neque mortalitati neque corruptioni subiecto,
sicut nec ille subiectus est,
cęlum petituros ,
si modo ipsum sequi fide opere-que uoluerint.
Igitur tanti ac talis beneficii magnitudinem animo
Igitur tanti ac talis beneficii magnitudinem animo metiendo,
quis adeo ingratus erit,
ut potius eligat illa quę caro appetit,
quę mundus blanditur,
quę suadet diabolus |
quam quę omnium creator Deus,
omnium Redemptor ac Saluator Christus iubet?
cum pręsertim per ista mundati ad cęleste regnum perducamur,
per illa autem ęterni ignis cruciatibus mancipandi simus.
O stupendam obstinatorum cęcitatem!
In tanta temporis breuitate nolunt carere uoluptatibus,
per quas certissimum est ad inferos pręcipitium,
et laborem tam
cogitationibus cavendis.
Caput XXVIII
Quantum autem ad bene beate-que uiuendum conferre solet diuinarum
rerum contemplatio,
tantum ad male agendum alliciunt cogitationes prauę.
Quę cum etiam inuitis nobis et nolentibus frequenter obrepant,
quanto uiolentiores putas fore,
siquando uictus manum dederis,
qui nunc repugnas?
Mihi crede
nisi semper bellum cum illis quam pacem
malueris,
per
prauę.
Quę cum etiam inuitis nobis et nolentibus frequenter obrepant,
quanto uiolentiores putas fore,
siquando uictus manum dederis,
qui nunc repugnas?
Mihi crede
nisi semper bellum cum illis quam pacem
malueris,
per sensuum tuorum ianuas ad animam usque ingredientur |
et per blandimenta eam subuertent,
subuersam interiment.
Anima enim mala cogitatione foecunda parit peccatum.
peccatum uero cum
bellum cum illis quam pacem
malueris,
per sensuum tuorum ianuas ad animam usque ingredientur |
et per blandimenta eam subuertent,
subuersam interiment.
Anima enim mala cogitatione foecunda parit peccatum.
peccatum uero cum perpetratum fuerit, generat mortem.
Igitur tametsi aduersarius hic noster
id est perniciosus cogitatus
non potest sic penitus repelli
et in fugam conuerti,
quin rursum aliquando collectis uiribus in pręlium redeat |
mentis-que nostrę arcem oppugnet,
portis instet.
eam,
iam mechatus est eam in corde suo.
apud homines nisi commissi adulterii conuictus fuerit,
pro concupiscentia quę cordis crimen est, plecti non debet.
Sed quid prodest pro cogitato flagitio humanę legis mulctam non
subire,
cum propter illud iudicio damneris diuino?
et ęterni reus habearis supplicii?
Lex diuina uxorem proximi,
bouem,
ancillam |
et quicquid illius est concupiscere prohibet.
si concupieris tantum,
legem Dei pręuaricatus es.
qui
non poterunt.
Quis autem dicere queat,
quanta sit infelicitas illius desperare conspectum,
in quo uno uidendo omnis nostra beatitudo consistat?
Quamobrem totis uiribus est cauendum,
ne cum tanto animę nostrę dispendio illicitę cogitationis laqueis
irretiamur |
et
dominus, cui nihil est absconditum,
sicut olim Iudeis,
ita etiam nobis exprobret
dicens:
Quod si euenerit,
iam certe commisisti scelus illud,
quod cogitasti ut committeres,
si adesset facultas daretur-que occasio.
Quoties enim iniquę actionis adimplendę potestas tollitur,
uoluntas peccandi pro facto habetur.
Cum ergo se nobis noxii perniciosi-que ingerent cogitatus,
pręteruolare pręter-que labi sinantur.
Non habebunt in corde nostro ullum remorandi locum,
si contraria illis coeperimus cogitare |
et uitii uirtutis-que
|
nec quicquam in se solidę utilitatis habent.
Imprudentis est igitur de bonis corporis aut externis cogitare,
quę permanere nullo modo queunt,
et ęterni ac stabilis boni,
ad quod fruendum creati ac nati sumus,
non satis recordari.
cum pręsertim hoc haberi non possit,
nisi illa contemnantur |
neque libere et expedite de hoc aliquid consyderari,
nisi illa ferme obliuiscantur.
Quandoquidem omnia relinquere
et se solum sequi iubet eos Dominus,
qui inter ipsius
regnum cęlorum.
Sed de poenitentia postea suo loco tractabitur |
modo autem quam misericors est Dominus,
quam facile iis quos delicti poenitet, ignoscat
uideamus.
ut et ipsi nobis remissurum delicta confidentius speremus,
cum aliis quoque multis eum remisisse ex Euangelio didicerimus.
Remisit Mattheo teloneum,
Zacheo fraudes,
mulieri deprehensę adulterium,
latroni rapinas et homicidia,
|
atque hactenus quęsisse dole,
sicut fecit Mattheus.
quicquid dolo fraudibus-ue interuersum est,
restitue |
et tantum uitę necessariis contentus esto,
uel Machumetana uel aliqua alia impietate subuersus es,
cogita quo excideris,
quantum mali perpetraueris,
et ad mentem sanam rediens
amaris fidei fletibus, Petri exemplo, laua perfidię sordes,
et mereberis rursum fieri membrum Ecclesię,
a cuius corpore auulsus fueras |
et iam cum mortuis computatus.
Hęc tecum meditare,
hęc mente reuolue.
Nunquam ueniam desperabis o peccator,
si et istorum quos modo commemorauimus crimina |
et Domini erga ipsos benignitatem atque misericordiam recte metitus
fueris.
Sed fortasse dices:
Non
dictum |
an de quadam alia incertum est.
qui suscitat mortuos
|
et qui sepultos tumulatos-que facit reuiuiscere |
et excusso de pedibus puluere mundatos exire,
qui dimitti iubet peccanti non tantum septies,
sed etiam septuagies septies.
Semper itaque spera in Domino |
et ora cum Propheta et dic:
placeatur , iustitię operibus sese exercendo.
Solis impoenitentibus et desperatis non est uenię locus.
nequius tamen peccant qui desperant |
quam qui pręsumunt.
De utrorunque nunc uitio,
cum de spe uenię satis hactenus dictum sit,
breuiter explicemus.
De desperatione.
Caput II
Qui pręsumunt,
quoniam in peccatis perseuerando se saluari
quoniam in peccatis perseuerando se saluari sperant,
Dei iustitię derogant.
Qui uero desperant,
quia sibi ignosci posse diffidunt,
Dei misericordiam denegant.
Pręsumptione usus est latro a sinistris Dominicę crucis pendens,
cum dixit:
iustum autem negantes.
His contrarii sunt qui desperant.
Grauitatem enim delictorum suorum considerant,
et magnitudinem diuinę miserationis non perpendunt.
Desperauit Cayn,
cum fratre interempto diceret:
mandata.
Mandata uocat quę decalogo continentur.
Non habebis deos alienos.
Deus enim uester unus est.
Qui somniis
et sortilegiis
et maleficiorum diuinationibus fidem pręstant,
deos alienos colunt.
Cum enim solius diuinę sapientię sit |
futura nosse,
hoc, quod Dei est, aliis tribuere pręsumunt.
Non facies sculptile.
Eo uidelicet animo, ut adores illud ac pro Deo habeas.
Non est sceleris huius expers,
qui pecuniam seculi-que diuitias
magis
Non assumes nomen Domini Dei tui in uanum.
Ne contemnere uideare,
quod pręcipue oportet reuereri.
tertium.
Memento ut diem sabbati sanctifices.
Nos uero sabbati obseruationem ad diem Dominicum transtulimus,
ne cum Iudeis in Christum non credentibus uideamur sentire,
qui eum in sepulchro mortuum sabbato quieuisse fatentur quidem,
sed postea uiuum resurrexisse negant.
Itaque ob resurrectionis reuerentiam |
eo quo facta est die ab operibus uacamus,
nec tamen ita superstitiose | ut Iudei
Nam et mensas paramus |
et calices abluimus |
et multa huiusmodi agimus.
Etenim seruilia opera quę uetantur,
peccata potissime, quibus Deus offenditur,
intelligimus,
a quibus certe tunc magis est abstinendum,
cum diuino cultui opera impenditur.
Neque aliam ob rem festo die cessare debent manuum exercitia,
nisi ut quisque cęteris omnibus curis expeditus diuina tantum tractet,
templa uisitet,
exercitia,
nisi ut quisque cęteris omnibus curis expeditus diuina tantum tractet,
templa uisitet,
precationibus incumbat,
missalibus sacrificiis intersit,
prędicationes audiat |
et totum tempus illud in Dei laudem cultum-que expendat.
Cum ergo Dominicis feriatis-que ab Ecclesia institutis diebus maxime a
scelere abstinendum sit,
cur uos infrenis ac petulans iuuentus tunc pręcipue in ganeis
crapulamini?
in choreis lasciuitis?
in iocis et ludis diffluitis?
alearum tesserarum-que lusionibus tempus diuino honori dedicatum
dies,
ne ipsum qui Dominicus est, in diabolicum conuertatis,
dum eo toto tempore,
quo ab operibus uacui estis,
non tam Domino quam diabolo seruitis.
Itaque nunc quidem ad uos pertinere arbitror hoc quod dicitur:
Memento ut diem sabbati sanctifices ,
cum nequaquam sanctificetis eum, sed polluatis.
Vt autem et ad uos pertineat,
redite iam ad mentem et intelligite:
ideo festis diebus a secularibus negociis feriandum pręcipi,
ut exerceamur in diuinis |
et non ut hauriendis luxuriis uoluptatibus-que incumbamus.
Quartum.
Honora inquit patrem tuum et matrem tuam,
ut sis longęuus super terram,
quam Dominus Deus tuus dabit tibi.
Natura ipsa nos prouocat | gratis parentes nostros colere et amare |
quanto magis hoc facere debemus,
cum etiam
terrenum et temporale bonum interdum cito subducitur,
ut cęleste et ęternum gradu beatitatis celsiore cumuletur .
Quintum.
Non occides.
Cum neminem tibi lędere liceat,
multo minus interimere.
Ne iudici quidem aliquem capitis reum ex odio fas est interficere,
sed ex lege.
Quamobrem non tibi,
sed illi, qui exequendis legibus pręficitur,
dictum est |
sed etiam qui per uim rapuit |
uel per fraudem ellicuit |
uel casu inuentum restituere noluit.
Octauum.
Non loqueris contra proximum tuum falsum testimonium.
Cum enim Christus Dei Filius ueritas sit,
quicquid aduersus ueritatem dicitur, Deum offendit.
Non tamen omne mendacium ita graue crimen est,
sed illud tantum, quod aduersatur charitati
et cum alicuius detrimento perficitur.
Fingere autem et mentiri, quod nemini noceat, leuis est
Octauum.
Non loqueris contra proximum tuum falsum testimonium.
Cum enim Christus Dei Filius ueritas sit,
quicquid aduersus ueritatem dicitur, Deum offendit.
Non tamen omne mendacium ita graue crimen est,
sed illud tantum, quod aduersatur charitati
et cum alicuius detrimento perficitur.
Fingere autem et mentiri, quod nemini noceat, leuis est culpa.
Interdum ne culpa quidem,
sed potius meritum.
ut cum finguntur parabolę siue apologi ad pręcepta uirtutis.
Nemo quippe ignorat ea conficta
ueritatem dicitur, Deum offendit.
Non tamen omne mendacium ita graue crimen est,
sed illud tantum, quod aduersatur charitati
et cum alicuius detrimento perficitur.
Fingere autem et mentiri, quod nemini noceat, leuis est culpa.
Interdum ne culpa quidem,
sed potius meritum.
ut cum finguntur parabolę siue apologi ad pręcepta uirtutis.
Nemo quippe ignorat ea conficta esse,
non ut mendacium dicatur,
sed ut ueritas disciplinę salutaris iocundius exprimatur,
gratius acceptetur |
tenacius-que menti discentis insideat.
mandatis aperte discimus |
non modo facto dicto-que posse delinqui,
uerum etiam sola mali concupiscentia.
Et si rem alienam nefas est concupiscere,
multo magis auferre:
Et si desyderare tantum alterius coniugem non debemus,
multo minus cum illa rem habere.
Concupiscentia enim et desyderium,
quanuis crimine non careant,
facilius tamen coercentur,
si cupita non perficiuntur,
difficilius autem,
cum in consuetudinem facti uenerint.
Insatiabiles nempe bestię sunt |
nefas est concupiscere,
multo magis auferre:
Et si desyderare tantum alterius coniugem non debemus,
multo minus cum illa rem habere.
Concupiscentia enim et desyderium,
quanuis crimine non careant,
facilius tamen coercentur,
si cupita non perficiuntur,
difficilius autem,
cum in consuetudinem facti uenerint.
Insatiabiles nempe bestię sunt | auaritia et libido;
non implentur haustu,
sed quo magis hauserint,
plus esuriunt.
Hoc, quod sequitur:
nempe bestię sunt | auaritia et libido;
non implentur haustu,
sed quo magis hauserint,
plus esuriunt.
Hoc, quod sequitur:
non seruum non ancillam,
non bouem,
non asinum
neque omnia quę illius sunt,
cum illo quod de domo non concupiscenda dicitur | iungenda censeo,
ne ex decalogo hendecalogum faciamus.
Cum ergo in fine his duobus pręceptis prauę cupidines uitandę
iubeantur,
quęrimus quomodo eas uitabimus,
cum interdum etiam inuitis
Hoc, quod sequitur:
non seruum non ancillam,
non bouem,
non asinum
neque omnia quę illius sunt,
cum illo quod de domo non concupiscenda dicitur | iungenda censeo,
ne ex decalogo hendecalogum faciamus.
Cum ergo in fine his duobus pręceptis prauę cupidines uitandę
iubeantur,
quęrimus quomodo eas uitabimus,
cum interdum etiam inuitis ac repugnantibus nobis sese ingerant |
animum-que non parum solicitent ac lacessant?
sed quamdiu refragamur,
nihil nocent.
Nocent autem,
cum eas
quę illius sunt,
cum illo quod de domo non concupiscenda dicitur | iungenda censeo,
ne ex decalogo hendecalogum faciamus.
Cum ergo in fine his duobus pręceptis prauę cupidines uitandę
iubeantur,
quęrimus quomodo eas uitabimus,
cum interdum etiam inuitis ac repugnantibus nobis sese ingerant |
animum-que non parum solicitent ac lacessant?
sed quamdiu refragamur,
nihil nocent.
Nocent autem,
cum eas dominari permittimus
et cum scelus quod nondum peractum uolumus |
toto-que
Cum ergo in fine his duobus pręceptis prauę cupidines uitandę
iubeantur,
quęrimus quomodo eas uitabimus,
cum interdum etiam inuitis ac repugnantibus nobis sese ingerant |
animum-que non parum solicitent ac lacessant?
sed quamdiu refragamur,
nihil nocent.
Nocent autem,
cum eas dominari permittimus
et cum scelus quod nondum peractum uolumus |
toto-que tandem uoluntatis affectu eo ferimur,
quo illę blandiendo inducunt.
Concupiscentia itaque mali nihil aliud est |
quam firmus in malum consensus.
quod
pręceptis prauę cupidines uitandę
iubeantur,
quęrimus quomodo eas uitabimus,
cum interdum etiam inuitis ac repugnantibus nobis sese ingerant |
animum-que non parum solicitent ac lacessant?
sed quamdiu refragamur,
nihil nocent.
Nocent autem,
cum eas dominari permittimus
et cum scelus quod nondum peractum uolumus |
toto-que tandem uoluntatis affectu eo ferimur,
quo illę blandiendo inducunt.
Concupiscentia itaque mali nihil aliud est |
quam firmus in malum consensus.
quod quanuis non fiat,
factum tamen iri
quanuis non fiat,
factum tamen iri cupimus.
De mandatorum consyderatione
Caput IV
Hęc sunt Legis mandata in tabulis lapideis digito Dei descripta,
ut cum omnia quę Legis sunt didiceris,
ista potissime teneas,
quę modo magis exquisito magis-que mirabili tradita sunt populo fideli.
ut mandatorum memoriam?
Quorum obseruatio nos ex corruptibilibus facit incorruptos
et ex mortalibus immortales
et ex terrenis cęlestes,
quę denique diabolo nos erripit
et Deo coniungit.
Talia considerabat uir sanctissimus Dauid,
cum diceret:
Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine!
Super mel ori meo.
Vis, ut et tibi dulcia sint?
Noli in uerbis diuinis eloquii ornatum requirere;
ita composita sunt,
ut et docti et indocti,
quod omnibus pariter
sit,
per quem prolata sunt.
Per illum utique,
qui solus et acumen ingenii hominibus pręstat
et ipsum dicendi leporem impartit.
Idem enim et fons bonorum omnium est
et largitor
et cuius tam dicta quam facta nulla prorsus in parte argui queant,
cum solus in cunctis
ut maxime potens
ita summe sapiens sit.
Cogita etiam,
quanta tibi in his obseruandis,
quę pręcepta sunt,
promittantur.
Certe, non argentum
neque aurum
neque terreni regni fortunę subiecta potentia
aut glorię
sunt,
promittantur.
Certe, non argentum
neque aurum
neque terreni regni fortunę subiecta potentia
aut glorię humanę fragile bonum,
sed illa firma atque stabilis beatitudo,
qua nihil melius,
nihil maius ab homine optari possit.
Cum ista animo permensus fueris,
tunc non solum
quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine
dices,
verum etiam cum eodem Propheta lętus cantabis:
In uia testimoniorum tuorum delectatus sum,
sicut in omnibus diuitiis.
Et iterum:
Bonum mihi lex oris tui
super
subiecta potentia
aut glorię humanę fragile bonum,
sed illa firma atque stabilis beatitudo,
qua nihil melius,
nihil maius ab homine optari possit.
Cum ista animo permensus fueris,
tunc non solum
quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine
dices,
verum etiam cum eodem Propheta lętus cantabis:
In uia testimoniorum tuorum delectatus sum,
sicut in omnibus diuitiis.
Et iterum:
Bonum mihi lex oris tui
super milia auri et argenti.
Et rursum:
Dilexi mandata tua super aurum et topazion.
Item eodem psalmo:
Lętabor
factum audet asserere
et Domino confidenter loquitur dicens:
Super omnes docentes me intellexi,
quia iustitia tua meditatio mea est.
Et:
Super senes intellexi,
quia mandata tua quęsiui.
Abeat igitur cum suis dissertationibus Plato
et cum argumentis Aristoteles
et cum sophismatum callidis captionibus omnes ueteris Academię
philosophi!
Vera sapientia est Deum nosse
et tam edicta quam interdicta eius tota animi sedulitate obseruare.
confidenter loquitur dicens:
Super omnes docentes me intellexi,
quia iustitia tua meditatio mea est.
Et:
Super senes intellexi,
quia mandata tua quęsiui.
Abeat igitur cum suis dissertationibus Plato
et cum argumentis Aristoteles
et cum sophismatum callidis captionibus omnes ueteris Academię
philosophi!
Vera sapientia est Deum nosse
et tam edicta quam interdicta eius tota animi sedulitate obseruare.
Cęterum, nequis obseruandorum
Super omnes docentes me intellexi,
quia iustitia tua meditatio mea est.
Et:
Super senes intellexi,
quia mandata tua quęsiui.
Abeat igitur cum suis dissertationibus Plato
et cum argumentis Aristoteles
et cum sophismatum callidis captionibus omnes ueteris Academię
philosophi!
Vera sapientia est Deum nosse
et tam edicta quam interdicta eius tota animi sedulitate obseruare.
Cęterum, nequis obseruandorum difficultatem ignauię suę fauens
facere quod pręceptum est?
Sed iuxta te est sermo ualde,
in ore tuo et corde tuo,
ut facias illum.
Quid ergo, quod supra nos non est, amplecti recusamus?
Et quare, quod cordi insitum est, id euellere ac proiicere conamur?
Nonne, cum hoc agimus, intus quibusdam conscientię stimulis pungimur?
Quasi qui contra naturę uim nitamur,
dum ab his, quę iubentur, declinamus.
Perspicuum est igitur,
quia prauis affectibus superati
neque Deo
neque conditionis nostrę rationi obedimus.
Quę pręterea dementia est,
immo quis furor,
uitium sequi malle, cuius finis poena perennis est,
quam uirtutem, qua beatitudo comparatur ęterna?
Beatitudinem autem decalogi obseruatoribus promissam quis ambiget,
cum Veritas in Euangelio,
ut supra retulimus,
dicat:
Si uis ad uitam ingredi,
serua mandata.
Idem Dominus alibi quoque,
cum de Deo Patre loqueretur:
Scio, inquit,
quia mandatum eius uita ęterna est.
Si ergo tantę mercedis compotes esse cupimus,
Dei mandata
qua beatitudo comparatur ęterna?
Beatitudinem autem decalogi obseruatoribus promissam quis ambiget,
cum Veritas in Euangelio,
ut supra retulimus,
dicat:
Si uis ad uitam ingredi,
serua mandata.
Idem Dominus alibi quoque,
cum de Deo Patre loqueretur:
Scio, inquit,
quia mandatum eius uita ęterna est.
Si ergo tantę mercedis compotes esse cupimus,
Dei mandata ne deseramus.
Quę sicut perfectę uirtutes sunt,
ita perfectionis numero, id est, decade censentur.
lacte et melle manantem,
id est lucis ęternę candore
uisionis-que diuinę dulcedine refertam.
Quę non mortuuorum terra,
sed uiuentium dicitur,
nequis alibi uiuere cupiat
quam ubi semper feliciter uiuat
et mori non possit.
Cum-que ad tam inęstimabile bonum hac sola uia peruenitur,
ad eam ipsam Salomon sapientię dono insignis te stimulat dicens:
Conserua, fili, pręcepta patris tui,
id est, Dei,
et ne dimittas legem matris tuę,
id est, Ecclesię.
Liga ea in corde tuo iugiter
et
insignis te stimulat dicens:
Conserua, fili, pręcepta patris tui,
id est, Dei,
et ne dimittas legem matris tuę,
id est, Ecclesię.
Liga ea in corde tuo iugiter
et circumda gutturi tuo,
ut uidelicet neque cogitatione delinquas
neque lingua labaris.
Cum ambulaueris, inquit, gradiantur tecum,
et cum dormieris, custodiant te,
ne pecces,
et uigilans loquere cum eis.
Quęris, cur ita?
Ne scilicet, quamdiu per huius uitę curricula incedis,
iustitię iter deseras
et uel
pręcepta patris tui,
id est, Dei,
et ne dimittas legem matris tuę,
id est, Ecclesię.
Liga ea in corde tuo iugiter
et circumda gutturi tuo,
ut uidelicet neque cogitatione delinquas
neque lingua labaris.
Cum ambulaueris, inquit, gradiantur tecum,
et cum dormieris, custodiant te,
ne pecces,
et uigilans loquere cum eis.
Quęris, cur ita?
Ne scilicet, quamdiu per huius uitę curricula incedis,
iustitię iter deseras
et uel per quietem diaboli ludificationibus capiaris
tuę,
id est, Ecclesię.
Liga ea in corde tuo iugiter
et circumda gutturi tuo,
ut uidelicet neque cogitatione delinquas
neque lingua labaris.
Cum ambulaueris, inquit, gradiantur tecum,
et cum dormieris, custodiant te,
ne pecces,
et uigilans loquere cum eis.
Quęris, cur ita?
Ne scilicet, quamdiu per huius uitę curricula incedis,
iustitię iter deseras
et uel per quietem diaboli ludificationibus capiaris
uel, cum euigilas, de mundo prius quam de Deo cogites.
In quo quidem
dormieris, custodiant te,
ne pecces,
et uigilans loquere cum eis.
Quęris, cur ita?
Ne scilicet, quamdiu per huius uitę curricula incedis,
iustitię iter deseras
et uel per quietem diaboli ludificationibus capiaris
uel, cum euigilas, de mundo prius quam de Deo cogites.
In quo quidem imitandus est nobis ille, qui ait:
Quomodo dilexi legem tuam, Domine!
Tota die meditatio mea est.
Igitur quotidie tecum reuolue,
quotidie mente rumina,
quęcunque Deo
Pma 15.
est,
qui secus fecerit.
Sed iam redeat, unde digressa est oratio
et sicut instituimus ipsas pręuaricatorum poenas fidelium traditionum scripta percurrendo solicite scrutemur.
Neque hoc sine dolore,
immo nec sine metu,
ne ipsi quoque cum peccatores simus, in illas incidamus.
Legimus enim in Deuteronomio execrationes de monte Hebal a Leuitis Dei iussu prolatas,
et inter legendum contremiscimus.
Maledictus, inquiunt, qui facit sculptile,
quod est contra primę
honorat patrem suum et matrem suam!
Maledictus qui transfert terminos proximi sui!
Maledictus qui errare facit cęcum in itinere!
Maledictus qui peruertit iudicium aduenę, pupilli et uiduę!
Maledictus qui dormit cum uxore patris sui et reuelat operimentum
loculi eius!
Et qui dormit cum iumento
uel cum sorore
uel cum socru
uel cum uxore proximi!
Et qui percusserit proximum
et qui pro precio uitę insidiatur alienę!
Post multa:
Maledictus, aiunt, qui non permanet in sermonibus legis huius
nec eos opere perficit!
Deinde iterum ad maledicendum
suum et matrem suam!
Maledictus qui transfert terminos proximi sui!
Maledictus qui errare facit cęcum in itinere!
Maledictus qui peruertit iudicium aduenę, pupilli et uiduę!
Maledictus qui dormit cum uxore patris sui et reuelat operimentum
loculi eius!
Et qui dormit cum iumento
uel cum sorore
uel cum socru
uel cum uxore proximi!
Et qui percusserit proximum
et qui pro precio uitę insidiatur alienę!
Post multa:
Maledictus, aiunt, qui non permanet in sermonibus legis huius
nec eos opere perficit!
Deinde iterum ad maledicendum acrius insurgentes
Maledictus qui transfert terminos proximi sui!
Maledictus qui errare facit cęcum in itinere!
Maledictus qui peruertit iudicium aduenę, pupilli et uiduę!
Maledictus qui dormit cum uxore patris sui et reuelat operimentum
loculi eius!
Et qui dormit cum iumento
uel cum sorore
uel cum socru
uel cum uxore proximi!
Et qui percusserit proximum
et qui pro precio uitę insidiatur alienę!
Post multa:
Maledictus, aiunt, qui non permanet in sermonibus legis huius
nec eos opere perficit!
Deinde iterum ad maledicendum acrius insurgentes
ad
qui transfert terminos proximi sui!
Maledictus qui errare facit cęcum in itinere!
Maledictus qui peruertit iudicium aduenę, pupilli et uiduę!
Maledictus qui dormit cum uxore patris sui et reuelat operimentum
loculi eius!
Et qui dormit cum iumento
uel cum sorore
uel cum socru
uel cum uxore proximi!
Et qui percusserit proximum
et qui pro precio uitę insidiatur alienę!
Post multa:
Maledictus, aiunt, qui non permanet in sermonibus legis huius
nec eos opere perficit!
Deinde iterum ad maledicendum acrius insurgentes
ad transgressorem-que conuersi
gladius deuorabit uos .
Multa huiuscemodi in Hieremia,
multa in Ezechiele,
nec pauca in reliquis prophetis leguntur minis terroribus-que plena.
Quorum quam certus euentus fuerit,
cum plurimarum urbium excidia
tum potentissimorum quondam regum infelicissimi exitus testantur.
urbium excidia
tum potentissimorum quondam regum infelicissimi exitus testantur.
quorundam parem fortunam silentio transeam,
Sedechię maiori deploratione digna clades compellit,
si modo plorandi sunt,
qui iuste pro scelere puniuntur.
digna clades compellit,
si modo plorandi sunt,
qui iuste pro scelere puniuntur.
Rechab patri magis obedientes fuisse comperisset quam
illos sibi.
Iusiurandum enim uiolauerant,
rebelles facti Caldeorum regi Nabuchodonosoro,
templum Dei sui gentilium ritum secuti polluerant,
prophetis uera uaticinantibus illuserant |
et cum propterea tot mala se passuros audissent,
deprauatos animi mores corrigere neglexerant.
Contempta itaque diuinitas non distulit uindictam,
ubi in flagitio cognouit obduratos |
et cum nulla denunciatione futurę ultionis deterreri possent,
ultima calamitate
ritum secuti polluerant,
prophetis uera uaticinantibus illuserant |
et cum propterea tot mala se passuros audissent,
deprauatos animi mores corrigere neglexerant.
Contempta itaque diuinitas non distulit uindictam,
ubi in flagitio cognouit obduratos |
et cum nulla denunciatione futurę ultionis deterreri possent,
ultima calamitate afflixit.
cognouit obduratos |
et cum nulla denunciatione futurę ultionis deterreri possent,
ultima calamitate afflixit.
Non audiuit populus meus uocem meam,
et Israhel non attendit mihi.
Et dimisi eos secundum desyderia cordis eorum;
ibunt in adinuentionibus suis.
Nihil illo homine infelicius,
a quo diuinę benignitatis auxilium subtrahitur.
Cum enim sic destitutus nihil boni per se agere possit |
et suis affectibus ad malum pronis anhelet,
continuo in omne nefas pręceps feratur necesse est.
Iccirco non solum a paradisi expectatione excluditur,
verum etiam in dies grauius futurum sibi supplicium
comparat in
capessenda opera
accingamur,
auxilium a Domino implorantes,
ut ea quę nos facere iussit,
ipso adiuuante faciamus |
et quę fieri uetuit uitemus.
Ita Christianę hęreditatis,
quę omnem nostrę ęstimationis computationem superat,
consortes esse merebimur.
cum ipse Christus dicat:
igitur post mandatorum tractationem de uigilia disseremus.
De vigilia.
Caput VI
Vitę mortalium tempus quam breuissimum est.
ipsi senes parum se uixisse conquęruntur.
Sed cum uita uigilia est,
nonne etiam tanto minus uiuit aliquis,
quanto plus quieti ac somno indulget?
Nolo tamen ut extendendę in longius spacium uitę gratia |
uigiliarum obseruatio te delectet,
sed ea duntaxat de causa
ut a uitiis
uices partisse uidentur,
quandoquidem Saluator quoque noster,
ut huiusce rei nobis documento esset,
per diem docuisse in templo,
noctu autem in monte Oliueti exiens orasse perhibetur.
Noctu ergo surgentes meditando atque orando quęramus cum sanctis
mulieribus uirtutum aromata,
ut illis ungamus Iesum.
Si cum sanctimonię odore ad se uenientes conspexerit,
qua pietate est, iocunde gratanter-que suscipiet.
In nobis implebitur dictum illud:
Beati sunt serui illi,
quos
rei nobis documento esset,
per diem docuisse in templo,
noctu autem in monte Oliueti exiens orasse perhibetur.
Noctu ergo surgentes meditando atque orando quęramus cum sanctis
mulieribus uirtutum aromata,
ut illis ungamus Iesum.
Si cum sanctimonię odore ad se uenientes conspexerit,
qua pietate est, iocunde gratanter-que suscipiet.
In nobis implebitur dictum illud:
Beati sunt serui illi,
quos cum uenerit Dominus, inuenerit uigilantes.
cum sanctis
mulieribus uirtutum aromata,
ut illis ungamus Iesum.
Si cum sanctimonię odore ad se uenientes conspexerit,
qua pietate est, iocunde gratanter-que suscipiet.
In nobis implebitur dictum illud:
Beati sunt serui illi,
quos cum uenerit Dominus, inuenerit uigilantes.
Pręterea quemadmodum ętas uitę nostrę breuis est,
ita et incerta.
Plurimos frustratur speratę senectutis expectatio.
denique quis est qui unum diem,
immo, unam horam a mortis periculo
Sicut homo qui peregre profectus reliquit domum suam |
et dedit seruis suis potestatem cuiusque operis |
et ianitori pręcepit ut uigilet.
Vigilate ergo |
nescitis enim quando Dominus domus ueniat,
sero |
an media nocte,
an gallicantu,
an mane,
ne, cum uenerit repente,
inueniat uos dormientes.
Ac ne solis discipulis id pręceptum quis diceret:
Quod uobis dico, inquit, omnibus dico: Vigilate!
Dominus domus huius, id est, corporis
dico: Vigilate!
Dominus domus huius, id est, corporis humani est Christus.
Serui sunt quinque sensus, ianitor anima.
hęc si bene uigilauerit,
sensus ipsi ad bene operandum recte disponentur.
Isto autem modo expectatus Dominus cum uenerit,
neque in seruis neque in ianitore quod condemnet inueniet.
Tametsi Dominus noster in fine seculorum uenturus sit,
ut simul omnes iudicet,
cuiusque tamen merita in exitu uitę discutit |
et singulorum facta diiudicat.
Qualis
Tametsi Dominus noster in fine seculorum uenturus sit,
ut simul omnes iudicet,
cuiusque tamen merita in exitu uitę discutit |
et singulorum facta diiudicat.
Qualis ergo quisque nunc decesserit,
talis etiam in illo ultimo iudicio cum corpore apparebit.
Vigilare itaque iubemur,
ne mors imparatos occupet.
Et quoniam nescimus diem neque horam,
semper est uigilandum.
Semper autem uigilat, qui semper a malo abhorret |
et bonum, ut Deo placeat, agere pro uiribus non
diem neque horam,
semper est uigilandum.
Semper autem uigilat, qui semper a malo abhorret |
et bonum, ut Deo placeat, agere pro uiribus non cessat.
Fieri quidem nequit,
quin partem aliquam temporis quieti cedamus,
cum nostrę conditionis imbecillitas | ut cibo | ita somno quotidie indigeat.
Sed audeo dicere, quod somnus quoque iusti uigilia sit.
Nam ubi diurna opera pie religiose-que peregit |
et ante somnum quę Deo grata sunt cogitauit,
etiam post
legimus |
pastoribus uigilias noctis agentibus angelo adueniente Saluatoris
natiuitatem fuisse nunciatam.
Cuius memoriam Ecclesia quoque a media nocte
(tunc enim de Virgine editus creditur)
celebrare consueuit.
Israhel agnouit sanctarum
uigiliarum merito,
quia non discedebat de templo,
(ut euangelista ait)
ieiuniis et obsecrationibus seruiens nocte ac die.
es,
ne dicam stultus,
si tantum boni tibi parare posse speras tota nocte stertendo.
Illis tantum et nocte et die dormire satius esse,
de quibus dicitur:
quam natura postulat fuerit somnus,
non solum bene agendi tempus perdit,
sed etiam ipse ad uitia promptior fit,
dum corpori magis quam animo obsequium pręstat.
Raro uidebis eos qui somniculosi sunt,
a luxuria libidinibus-que abstinere.
Cum crapulati fuerint,
graui sopore premuntur,
quos ronchizantes non facilius excites |
quam syluestres ursos |
aut uitulos marinos.
Putas experrecti ad orationes procumbant |
uel ad decantandos psalmos instent?
ientacula conquirunt,
prandia deinde parari iubent,
et cum hesternas
Cum crapulati fuerint,
graui sopore premuntur,
quos ronchizantes non facilius excites |
quam syluestres ursos |
aut uitulos marinos.
Putas experrecti ad orationes procumbant |
uel ad decantandos psalmos instent?
ientacula conquirunt,
prandia deinde parari iubent,
et cum hesternas perpotationes diu dormiendo uix edormierint,
iam sese nouis ac recentibus ingurgitant |
ne tunc quidem uigilare putandi cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant ,
ad orationes procumbant |
uel ad decantandos psalmos instent?
ientacula conquirunt,
prandia deinde parari iubent,
et cum hesternas perpotationes diu dormiendo uix edormierint,
iam sese nouis ac recentibus ingurgitant |
ne tunc quidem uigilare putandi cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant ,
languentibus nictant ocellis |
se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant |
et nisi totam noctem dormierint,
somnum a se fugisse lamentantur.
Tunc
festinat.
Et quoniam nulla his cura fuit sanctis actionibus inuigilare,
quibus nixi in cęlum euolarent,
peccatis pręgrauati ad inferos descendunt.
Quod sibi ualde metuens Propheta orabat cum diceret:
Deus meus |
illumina oculos meos,
ne unquam obdormiam in morte,
ne quando dicat inimicus meus:
pręualui aduersus eum.
Profecto nisi inimicus pręualeret,
id est nisi periculum esset dormientibus,
ne inimici huius dolis capiantur,
sine causa Dominus Discipulos increpuisset,
cum dixit:
uigilare uellet,
continuo palam fecit dicens:
Vigilate et orate,
ut non intretis in tentationem!
Huiuscemodi quidem periculi testis est etiam parabola illa,
in qua legitur:
noster et fur diabolus est.
Somnolentis et ocio uacantibus magis insidiatur,
quia minus prouidi sunt ad cauendum
facile-que ad omnes uoluptatum illecebras inclinantur.
Qui certe si capti et irretiti fuerint,
tunc demum intelligent,
quam male dormierint,
cum uillicationis suę reddere rationem compellentur.
Datum quippe sibi tempus ad poenitendum ac bene agendum |
inutiliter, immo et nequiter consumpsere.
Nihil de futura uita cogitantes,
dum pręsentem in deliciis corporis dormiendo lasciuiendo-que transigunt.
numero etiam illos esse dixerim,
quos uanę somniorum suorum imagines quasi futuri diuinę ita delectant
,
ut quotidie uisa enarrent |
et siquando sequatur euentus,
uera se uidisse iactitent.
ueluti digni quibus cęlestis prouidentię mysteria pandantur.
cum magis illis conueniat in Prouerbiis dictum:
Quasi qui apprehendit umbram et persequitur uentum,
sic et qui attendit ad uisa mendacia.
Neque tamen imus inficias quandoque per somnium uera nunciari.
eius filio,
cuius somnio cognitum est |
ipsum patri matri-que ac fratribus honorabilem futurum,
manipulorum et stellarum quę uidit,
solis quoque et lunę argumento.
Ab his enim per quietem se adoratum dixerat.
Idem Ioseph magistri pincernarum pharaonis et pistorum prępositi,
cum quibus tunc in carcere erat,
somnia interpretatus est,
diuersę quidem sortis,
sed certissimi euentus |
ac nihil prorsus ab interpretationis sententia discrepantis.
Pręterea in Iudicum libro Gedeonis uictoria aduersum Madianitas ante
per
mari
ascendentibus |
et aliis quę leguntur,
nisi futurę ueritatis signa extitissent,
ne scripta quidem in uoluminibus diuinis fuissent.
Veniamus ad Euangelium.
Magi ne ad Herodem reuerterentur somnio admoniti capitis periculum euaserunt.
Iosephus in somniis accepto responso,
cum puero Iesu et matre eius uirgine fugit in Aegyptum,
ut ipsum Iesum neci subtraheret,
qua Herodes ipsum solum quęritans aduersus insontem multorum infantiam
erat sęuiturus.
Ad hęc non pauca in sanctorum uitis relata legimus,
quibus credere
neci subtraheret,
qua Herodes ipsum solum quęritans aduersus insontem multorum infantiam
erat sęuiturus.
Ad hęc non pauca in sanctorum uitis relata legimus,
quibus credere compellimur |
per quietem sępenumero quę uera sunt reuelari.
cum pręsertim ipse Dominus (ut in Numeris scriptum est) dicat:
Minimum itaque erit ei credendum,
qui perpetuus humani generis aduersarius esse noscitur.
Quicquid ille quocunque modo suggesserit,
nisi uirtute diuina compulsus suggerat,
non ueritatem sed laqueos esse certo scias.
tunc etiam magis erit cauendum,
cum se ostenderit amicum |
et palpare animum blanditiis coeperit.
Illa uero insomnia,
quę uel ab aliqua animi passione |
uel corporis morbo |
uel negociorum cura |
uel diurna uerborum ultro citro-que habitorum
contentione prouenire solent,
semper uana
illa,
quę diuinitus immittuntur,
quanuis uerissima semper sint,
non tamen omnibus ęque accidunt.
Bonis quippe ad consolationem,
malis ad terrorem.
Bonorum sunt illa quę pręmisimus.
malorum autem ista quę dicemus.
Pharao rex cum dormiret,
boues uidit septem crassas |
et totidem alias macilentas.
eodem-que numero triticeas spicas,
alias turgentibus aristis plenas,
alias effoetas exiles ac prorsus uanas |
Et quemadmodum ista disserens Ioseph sanctitate notus
ne per uiam non suam incedentes pręsumptione labantur.
Vt autem nobis quoque Spiritu Sancto largiente interpretandi donetur facultas,
minus temporis demus somno,
ut plus concedamus uirtuti.
Id si fecerimus,
ne tunc quidem cum dormimus,
quod terreat somniabimus,
sed quod consoletur |
quod-que euigilantibus quoque gratum sit.
De oratione frvctvosa.
Caput IX
Sanctarum uigiliarum propria est quam
Sanctarum uigiliarum propria est quam Deo offerimus oratio.
opportune igitur nunc de illa disseremus.
Ad Philippenses scribens Apostolus:
apud Deum.
In quo mihi quidem uidetur docere,
ut oremus eum qui potest dare quod petimus.
obsecremus autem per ea,
quę illi quem oramus,
chara esse nouimus.
ut facilius ad pręstandum id quod poscimus inclinetur.
et cum pręstiterit,
gratias agamus,
ne impetrata ingratitudinis uitio amittamus.
Habes orationis formam;
disce qualiter te habere oporteat inter orandum.
Secessum pete,
nequid oranti impedimento sit.
6
7870. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] apta est solitudo.
Nam et Dominus noster,
ut se nobis imitandum proponeret,
7871. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ait, auulsus est ab eis quantum iactus est lapidis. Locus igitur ab omni strepitu uacuus, (si fieri potest) eligatur offerendę Deo precationi, ut purior syncerior-que offeratur. Deinde cum cogitaueris quam potens, quam immensus sit, quem allocuturus es, quam e diuerso tu uilis atque abiectus, humiliter quantum potes accede | suspirans, ingemiscens, lachrymas etiam si potes fundens. illum-que imitare publicanum, qui stans a longe uultu in
7872. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] opus esset, sed quod nos illius indigeremus exemplo. Porro quoties peccatis, quę a nobis commissa sunt, ignosci petimus, ante illis a quibus iniuriam accepimus ignoscamus. Ipsius enim Domini pręceptum est: Cum stabitis ad orandum, dimittite siquid habetis aduersus aliquem, ut et Pater uester, qui in cęlis est, dimittat uobis peccata uestra. Et Apostolus: Volo, inquit, uos orare in omni loco, leuantes puras manus, sine ira et disceptatione.
7873. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] lędere non debuerit, tu tamen lędi merebare. Quid enim mali non meretur is, qui Deo peccat? Et si dixerimus quia peccatum non habemus, nosipsos seducimus, et ueritas in nobis non est. Nunc considera quam iuste poscas tibi ignosci, qui Deo deliqueris, cum tu homini non uis ignoscere, qui deliquit tibi. Post remissam autem omnem iniuriam, accede ad offerendas preces, non frigide, sed ardenter, non remisse, sed perseueranter. Attende, quid Hieremias propheta monendo dicat: Leuemus, inquit, corda nostra cum manibus ad Dominum in
7874. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui Deo deliqueris, cum tu homini non uis ignoscere, qui deliquit tibi. Post remissam autem omnem iniuriam, accede ad offerendas preces, non frigide, sed ardenter, non remisse, sed perseueranter. Attende, quid Hieremias propheta monendo dicat: Leuemus, inquit, corda nostra cum manibus ad Dominum in cęlos ! Quod et Apostolus docet dicens Orabo spiritu, orabo et mente; psallam spiritu, psallam et mente; ut uidelicet et lingua sermonem resonet et mens circa ea, quę dicuntur, intenta sit. Parum diligens est precator, qui alio uerba, alio
7875. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cęlos ! Quod et Apostolus docet dicens Orabo spiritu, orabo et mente; psallam spiritu, psallam et mente; ut uidelicet et lingua sermonem resonet et mens circa ea, quę dicuntur, intenta sit. Parum diligens est precator, qui alio uerba, alio cogitationes dirigit, et cum corpore in ecclesia sit, animo uagatur foras per urbis loca uel secessus ruris. Quando hic cum Apostolo dicere poterit: Conuersatio nostra in cęlis est, si ne ibi quidem, ubi est, se esse noscit? Nec semel orasse
7876. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] psallam et mente; ut uidelicet et lingua sermonem resonet et mens circa ea, quę dicuntur, intenta sit. Parum diligens est precator, qui alio uerba, alio cogitationes dirigit, et cum corpore in ecclesia sit, animo uagatur foras per urbis loca uel secessus ruris. Quando hic cum Apostolo dicere poterit: Conuersatio nostra in cęlis est, si ne ibi quidem, ubi est, se esse noscit? Nec semel orasse sufficit. Instandum est, ut impetres, quod postulas. Eędem preces frequenter replicandę et
7877. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Petite, et dabitur uobis; quęrite, et inuenietis! Pulsate et aperietur uobis. Omnis enim qui petit, accipit, et qui quęrit, inuenit, et pulsanti aperietur. Chananea mulier, cum Domino supplicasset, repulsa non recessit, contempta magis se submisit. Et quoniam humiliter oranda perseuerauit, quod poposcerat, accipere meruit. Hanc orandi assiduitatem commendat etiam parabola illa de muliere uidua, quę durum et fastidiosum iudicem petendi improbitate,
7878. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut ipsam de aduersarii iniuria uindicaret, compulit, et illa alia parabola de homine, qui nocte intempesta pulsando amici ianuam et clamitando dormientem excitauit, excitatum surgere coegit | et panes quotquot uolebat, sibi commodare. Dominus pręterea cum futuri iudicii terrores prędicendo explicuisset, adiecit: Vigilate itaque omni tempore orantes, ut digni habeamini fugere ista omnia et stare ante Filium hominis. Denique, quod uerbis docuit, opere confirmauit. Ter enim easdem preces repetisse
7879. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] orantes, ut digni habeamini fugere ista omnia et stare ante Filium hominis. Denique, quod uerbis docuit, opere confirmauit. Ter enim easdem preces repetisse dicitur et factus in agonia orasse prolixius multum-que sudasse, dum oraret; ut discas, etiam cum multum oraueris, non remittere cordis affectum. quem non solum cum rogamus , quamquam tunc magis, uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est, ut impleatur quod Apostolus ait: Sine intermissione orate! Post gloriosam Domini ascensionem | de
7880. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] hominis. Denique, quod uerbis docuit, opere confirmauit. Ter enim easdem preces repetisse dicitur et factus in agonia orasse prolixius multum-que sudasse, dum oraret; ut discas, etiam cum multum oraueris, non remittere cordis affectum. quem non solum cum rogamus , quamquam tunc magis, uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est, ut impleatur quod Apostolus ait: Sine intermissione orate! Post gloriosam Domini ascensionem | de ipsis eius apostolis traditum est, quod perseuerantes erant in oratione
7881. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] confirmauit. Ter enim easdem preces repetisse dicitur et factus in agonia orasse prolixius multum-que sudasse, dum oraret; ut discas, etiam cum multum oraueris, non remittere cordis affectum. quem non solum cum rogamus , quamquam tunc magis, uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est, ut impleatur quod Apostolus ait: Sine intermissione orate! Post gloriosam Domini ascensionem | de ipsis eius apostolis traditum est, quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius.
7882. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] rogamus , quamquam tunc magis, uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est, ut impleatur quod Apostolus ait: Sine intermissione orate! Post gloriosam Domini ascensionem | de ipsis eius apostolis traditum est, quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius. Et si apostolis opus erat iugiter orationum sacrificio, quis tutum se a tentationum periculo sperabit, nisi semper orauerit?
7883. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] poposcerimus rem aliquam, cuius incertus est exitus, id est, qua impetrata nescimus, utrum commodo an incommodo nobis futura sit, Dei uoluntati committamus, ut non quod ipsi cupimus pręstet, sed quod ille nouit neque noxium neque inutile fore, quia Redemptor quoque noster, cum passionis calicem transferri a se Patrem rogasset, ita orationem clausit, ut diceret: Veruntamen non mea uoluntas, sed tua fiat! Non quod ipse nesciret crucem, quam subiturus erat, omnium credentium fore salutem, sed quod instruere nos uellet, ut
7884. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] crucem, quam subiturus erat, omnium credentium fore salutem, sed quod instruere nos uellet, ut semper uoluntati nostre pręferamus Dei uoluntatem. Vnde ab eodem edocti, quotidie orando dicimus: Fiat uoluntas tua sicut in cęlo et in terra! Cęterum, cum eius uoluntas sit, ut pie iuste-que uiuamus, hoc quoque his uerbis poscimus, ut leges atque pręcepta, quę dedit nobis, per nos impleantur. Frustra enim imbecillitas nostra ad id niteretur, nisi illam gratia iuuaret diuina. Et si
7885. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eorum. Et Iacobus apostolus: Multum ualet, inquit, deprecatio iusti assidua. Plus potuit unius Moysi oratio quam multorum arma. Illo nanque orante uictę sunt inimicorum copię, quo tacente superabant. Ad Elię prophetę preces cęlum dedit pluuiam et terra fructum, cum trium annorum et sex mensium siccitate cuncta in agris exaruissent. Idem uiduę Sareptanę inopiam farinę olei-que copia exhuberare fecit filio-que eius mortuo, cum orasset, uitam instaurauit. Eliseus quoque Deum precatus, uiginti ordeaceis panibus centum uirorum famem saturauit,
7886. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uictę sunt inimicorum copię, quo tacente superabant. Ad Elię prophetę preces cęlum dedit pluuiam et terra fructum, cum trium annorum et sex mensium siccitate cuncta in agris exaruissent. Idem uiduę Sareptanę inopiam farinę olei-que copia exhuberare fecit filio-que eius mortuo, cum orasset, uitam instaurauit. Eliseus quoque Deum precatus, uiginti ordeaceis panibus centum uirorum famem saturauit, ita ut etiam reliquię superfuerint. Deinde Sunamitidi hospitę diu sterili prolem a Domino exorauit et, qui natus fuerat, puerum uita defunctum reuiuiscere fecit.
7887. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fide, quem Dei Filium esse negatis. Suis autem fidelibus ille ait: Si manseritis in me et uerba mea in uobis manserint, quodcunque uolueritis petetis, et fiet uobis. Manemus in Christo cum credimus, manent in nobis uerba Christi cum ea operibus comprobamus. Hoc si pręstabimus, nubes cęlos-que penetrabit oratio, et illi beati spiritus, qui Tobię preces offerebant Domino, etiam nostras offerre curabunt. Et sicut in Apocalypsi scriptum est: Fumus incensorum
7888. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Suis autem fidelibus ille ait: Si manseritis in me et uerba mea in uobis manserint, quodcunque uolueritis petetis, et fiet uobis. Manemus in Christo cum credimus, manent in nobis uerba Christi cum ea operibus comprobamus. Hoc si pręstabimus, nubes cęlos-que penetrabit oratio, et illi beati spiritus, qui Tobię preces offerebant Domino, etiam nostras offerre curabunt. Et sicut in Apocalypsi scriptum est: Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo
7889. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nonne in nomine tuo prophetauimus et in nomine tuo demonia eiecimus et in nomine tuo uirtutes multas fecimus? Et tunc confitebor illis: Quia nunquam noui uos. Discedite a me omnes, qui operamini iniquitatem! Tunc te nosse incipiet, cum ab eo scelere, in quo nunc obstinatus perduras, abstinere decreueris. tunc et gratiam conferet ut abstineas, et cum pro tua oraueris salute, uoti compos ut efficiare pręstabit. In tantum autem obstinatorum non
7890. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] illis: Quia nunquam noui uos. Discedite a me omnes, qui operamini iniquitatem! Tunc te nosse incipiet, cum ab eo scelere, in quo nunc obstinatus perduras, abstinere decreueris. tunc et gratiam conferet ut abstineas, et cum pro tua oraueris salute, uoti compos ut efficiare pręstabit. In tantum autem obstinatorum non acceptat orationem, ut etiam pro eis orare uetet, pręsertim si incorrecti inpoenitentes-que decesserint, quod Ioannes
7891. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui comeditis domos uiduarum, orationes longas orantes! Propter hoc amplius accipietis iudicium. Non enim solum pro auaritię crimine punientur, sed et pro sanctimonię simulatione. Secundos imitari Dominus prohibet dicens: Cum oratis, non eritis sicut hypocrite , qui amant in synagogis et in angulis platearum stantes orare, ut uideantur ab hominibus. Amen dico uobis, receperunt mercedem suam. Non ergo recepturi sunt Dei gloriam, quam orando non
7892. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non eritis sicut hypocrite , qui amant in synagogis et in angulis platearum stantes orare, ut uideantur ab hominibus. Amen dico uobis, receperunt mercedem suam. Non ergo recepturi sunt Dei gloriam, quam orando non expetunt, cum iam receperint gloriam hominum, quam concupierant. Vtuntur et hi quidem Dominica oratione, sanctorum psalmis precibus-que ab Ecclesia constitutis | Dominus tamen non attendit uerba, sed animum intentionem-que orantis, et magis irritatur quam placatur, cum id, quod bonum est,
7893. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] orando non expetunt, cum iam receperint gloriam hominum, quam concupierant. Vtuntur et hi quidem Dominica oratione, sanctorum psalmis precibus-que ab Ecclesia constitutis | Dominus tamen non attendit uerba, sed animum intentionem-que orantis, et magis irritatur quam placatur, cum id, quod bonum est, proposito usurpatur non bono. Tale quippe facinus et Hieremias deuouet dicens: Maledictus, qui facit opus Domini fraudulenter! Cum ergo hic quoque fraudulenter
7894. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] magis irritatur quam placatur, cum id, quod bonum est, proposito usurpatur non bono. Tale quippe facinus et Hieremias deuouet dicens: Maledictus, qui facit opus Domini fraudulenter! Cum ergo hic quoque fraudulenter agat, qui orandi studium, ad laudem Dei institutum, ad suam uertere nititur, erit utique maledictus | et dum uulgi plausum captat, uideri, non esse sanctus cupiens, nisi poenitentiam egerit, non effugiet poenam. dicente Propheta: Deus
7895. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] egerit, non effugiet poenam. dicente Propheta: Deus dissipauit ossa eorum, qui hominibus placent. Pręterea neque eorum ad impetrandam gratiam proficit oratio, qui quanuis benefecerint, iactanter tamen facta sua prędicant, cum teste conscientia contenti esse deberent | et quicquid laudabiliter egissent, non sibi sed Deo tribuere. Talis fuit phariseus ille, qui ingressus templum, ut oraret, deprimere aliorum mores coepit, suos uero insolenter efferre. Deus, gratias tibi ago, inquit, quia non sum
7896. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uoluit et alios petulanter incessere, et pręcipue publicanum tunc eodem loco, sed multo submissius orantem. Ideo peccatoris humilitas meruit ueniam, iusti superbia damnationem, Domino de utroque sententiam ferente, cum diceret: Amen dico uobis, descendit hic iustificatus in domum suam prę illo . Quod si tantum potest humilitas adhibita peccato, quanto plus poterit innocentię probe-que factis copulata? Sunt, qui nimis
7897. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] desidię ocio-que tribuitur. Ociosi igitur et terrena magis quam cęlestia curantis deprecatio, quoniam neque satis timet neque satis amat, tantum abest, ut quicquam impetret, ut etiam (si fas est dicere) nauseam ei faciat, quem precatur. Cum enim admodum somniculose roget, illud quod petit contemnere potius quam desyderare uidetur. Nam si magni penderet quod poscit, enixe imprimis ardenter-que instaret diceret-que cum Propheta: Clamaui in toto corde meo: exaudi me, Domine! Qui sic non clamant, non facile
7898. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] etiam (si fas est dicere) nauseam ei faciat, quem precatur. Cum enim admodum somniculose roget, illud quod petit contemnere potius quam desyderare uidetur. Nam si magni penderet quod poscit, enixe imprimis ardenter-que instaret diceret-que cum Propheta: Clamaui in toto corde meo: exaudi me, Domine! Qui sic non clamant, non facile exaudiuntur. Nonnulli uero satis cupide orant, sed fide dubia adhuc atque nutanti, ueluti ille in Euangelio, qui filium
7899. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ex his igitur, quę diximus, perspicuum est eos, qui uel de religione quicquam dubitant uel in peccato aliquo perdurant, pro ęterna salute, quam credentibus ac poenitentibus promissam esse constat, orantes non exaudiri. Quibus dicere possis cum Iacobo apostolo: Petitis, et non accipitis, eo quod male petatis. quod quidem et Ecclesia Deo in psalmis loquens confitetur, cum ait: Odientes me disperdidisti. Clamauerunt, nec erat qui saluos faceret; ad Dominum, nec exaudiuit eos.
7900. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] aliquo perdurant, pro ęterna salute, quam credentibus ac poenitentibus promissam esse constat, orantes non exaudiri. Quibus dicere possis cum Iacobo apostolo: Petitis, et non accipitis, eo quod male petatis. quod quidem et Ecclesia Deo in psalmis loquens confitetur, cum ait: Odientes me disperdidisti. Clamauerunt, nec erat qui saluos faceret; ad Dominum, nec exaudiuit eos. Contraria his agamus oportet, si uolumus, ut petita nobis concedantur; ut uidelicet ista per quę
7901. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] saluos faceret; ad Dominum, nec exaudiuit eos. Contraria his agamus oportet, si uolumus, ut petita nobis concedantur; ut uidelicet ista per quę peccantium labor irritus efficitur uitemus | et illa faciamus, quę nos, cum precamur, uoti compotes reddunt. Quoties autem id, quod orando poscimus, non euenerit, aut dilatum credamus, ut aptiori detur tempore, aut non fuisse profuturum, si datum esset, aut, ne daretur, peccata nostra obstitisse.
7902. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] expiata cogitare incipiat, quę sint illa, quibus ille plurimum oblectatur, cupiens eidem in omnibus obsequi, in omnibus semper fideliter seruire. Hęc est igitur gratia, quę poenitentibus datur, sydus-que illud luculentum, quod magos, cum Regem mundi natum quęrerent, pręcessit. Sed cum in itinere ad Herodem diuertissent, fulgor, uię salutaris index, euanuit. Vbi uero discessum est ab Herode, rursum idem lumen apparens illos usque ad Dominum, quem quęrebant, perduxit. Ergo diuinę gratię mentem nostram
7903. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ille plurimum oblectatur, cupiens eidem in omnibus obsequi, in omnibus semper fideliter seruire. Hęc est igitur gratia, quę poenitentibus datur, sydus-que illud luculentum, quod magos, cum Regem mundi natum quęrerent, pręcessit. Sed cum in itinere ad Herodem diuertissent, fulgor, uię salutaris index, euanuit. Vbi uero discessum est ab Herode, rursum idem lumen apparens illos usque ad Dominum, quem quęrebant, perduxit. Ergo diuinę gratię mentem nostram irradians lux latet et obscuratur, si ad uitia
7904. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] itinere ad Herodem diuertissent, fulgor, uię salutaris index, euanuit. Vbi uero discessum est ab Herode, rursum idem lumen apparens illos usque ad Dominum, quem quęrebant, perduxit. Ergo diuinę gratię mentem nostram irradians lux latet et obscuratur, si ad uitia diuertimus. Cum autem ab his per poenitentiam recedimus, quamprimum exoritur et intelligentiam mundati cordis illustrat, ut ad contemplationem cęlestium errigatur, cui prius terrena tantum curę erant. Sic et cęcis uisus et surdis auditus et uox
7905. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] illi peccandi superbiam in poenitendi humilitatem conuerterant, diuinum decretum reuocatur. 18 Nec Deum ipsum pudet | figulo se comparare (ut in Hieremia legimus) qui uas luteum fingens cum rota currente forte dissipasset, rursum illud in eandem faciem refecit | et: Ecce, inquit, sicut lutum in manu figuli, sic uos in manu mea, domus Israhel. repente loquar aduersum gentem | et aduersum regnum, ut eradicem et destruam et disperdam illud. Si poenitentiam egerit
7906. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] delendi, nisi se corrigant. Pharao. Nabuchodo. Id testantur duorum regum diuersi exitus, pharaonis et Nabuchodonosor. alter toties flagellatus duritiam cordis non dimisit. ideo-que cum toto exercitu, qui ipsum sequebatur, fluctibus obrutus periit. alter mente alienatus urbe-que eiectus | et cum brutis computatus, quia Deum contempserat, inter aduersa animo resipiscens Deo se submisit | et poenitudine ductus ueniam ab eo petiit.
7907. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Id testantur duorum regum diuersi exitus, pharaonis et Nabuchodonosor. alter toties flagellatus duritiam cordis non dimisit. ideo-que cum toto exercitu, qui ipsum sequebatur, fluctibus obrutus periit. alter mente alienatus urbe-que eiectus | et cum brutis computatus, quia Deum contempserat, inter aduersa animo resipiscens Deo se submisit | et poenitudine ductus ueniam ab eo petiit. quo miserante calamitatibus liberatus et in regno fuit receptus.
7908. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] inter aduersa animo resipiscens Deo se submisit | et poenitudine ductus ueniam ab eo petiit. quo miserante calamitatibus liberatus et in regno fuit receptus. Diuina igitur prouidentia cum poenitentibus clementer ignoscit, tum in uitio pertinaces diu frustra puniens, iuste postremo disperdit. et quos temporali animaduersione ad emendationem uitę compellere nequit, eos ęternis poenis afficiendos condemnat. Sicut enim deprauatę mentis
7909. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est quod Saluator in Euangelio ait:
Poenitentiam agite:
appropinquabit enim regnum cęlorum.
7910. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Sed dilectionis huius testes lachrymę erant, quibus pedes Domini rigauit, capilli quibus rigatos tersit, labia quibus tersos osculata est, unguentum quo illos post oscula unxit. moeror, humilitas, amor simul | mixta erant, omnium tamen causa fuerat amor, quo concupiuit cum ipso in gratiam redire, quem offenderat. Petrus quoque apostolus negationis crimen fletibus diluit amaris. Et qui ante lachrymas Domino infidus extiterat, post lachrymas
7911. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et tam benignum dominum, tam pium patrem non cessas offendere. Iam tandem excute insaniam istam et resipisce | ac saniore usus consilio rumpe moras omnes, pone finem flagitiis | et supplex ueniam ora, ut Deo miserante, dum miserendi superest tempus, mereri cęlestia incipias, cum terrena spreueris. Quod si cunctantem mors pręuenerit (uide, in quanto uerseris discrimine) ęternam quę poenitentibus datur beatitudinem amittes | et in ignem inextinguibilem, quo corruunt obstinati, perpetuo cruciandus deiicieris. Nihil est quod magis
7912. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uitam magis laboriosam uiuas,
ut pręterita peccata succedentium uirtutum
meritis compenses.
utque in primis cures,
ne poenitendi tempus tarda conuersione imprudenter amittas.
Ista tamen omnia cum perfeceris,
uide ne quid tibi tribuas.
totum divinę gratię acceptum referre debes,
et cum propheta dicere:
7913. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
utque in primis cures,
ne poenitendi tempus tarda conuersione imprudenter amittas.
Ista tamen omnia cum perfeceris,
uide ne quid tibi tribuas.
totum divinę gratię acceptum referre debes,
et cum propheta dicere:
7914. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
ubi ait:
7915. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] De obstinatione non admittentivm poenitentiam. Caput XIII Nunc illos conueniamus, qui peccandi assuetudine obdurantur | qui-que graui aliquo execrando-que commisso crimine ueniam desperant. et cum ad poenitentiam conuerti alteris arduum uideatur | alteris uanum, utrique in proposito perditissimę uitę immobiles perseuerant. Enitendum est, si quo modo possimus, quod irrationabiliter conceperunt, ratione discutere. qua fortasse
7916. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in obscoenitatibus turpiter contriuisti, quo excideris cogita | et uel in fine de regione longinqua incipe redire ad patrem quem reliquisti. Difficile est inquis ab usitatis desistere | et pellem iam inueteratam serpentis more cum noua commutare. Sed nisi de Iudea transieris ad Galileam, Domini resurgentis gloriam uidere non poteris. Tametsi hoc tibi difficillimum sit, incipe tamen, tenta, experire | quanto magis tardas, tanto rem factu
7917. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Reliquum erit | ut ubi eradicata bona fuerint, inde exurgant mala | et de corrupto semine teterior exhuberet seges | et fiant nouissima tua prioribus peiora. Quanto ergo satius, ut in tempore resipiscas | et cum diu dormieris, iam tandem expergiscaris | atque a uitiis quę sequeris auersus | incipias iter ingredi uirtutis. Quod si parumper perpendere uolueris, quantum lucri facturus es, si te corrigas, quantum boni consecuturus, multo certe alacrius festinantius-que
7918. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cęlestem medicum tandem accedens extento dorso errigitur. quoniam eum qui mortuos ad uitam excitat, suam etiam infirmitatem quanuis chronicam diutinam-que curare et posse credidit | et uelle sperauit. Nunquam serum est salutem quęrere, cum semper spes impetrandi suppetat, donec in corpore datur spirandi copia. Sed quia dierum nostrorum exitum nescimus, periculosissimum est postremum expectare, ne forte is hodiernus uel crastinus sit | et tunc mori cogamur, cum nos multum adhuc uicturos
7919. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] serum est salutem quęrere, cum semper spes impetrandi suppetat, donec in corpore datur spirandi copia. Sed quia dierum nostrorum exitum nescimus, periculosissimum est postremum expectare, ne forte is hodiernus uel crastinus sit | et tunc mori cogamur, cum nos multum adhuc uicturos credimus. Cęterum si conuersioni tuę (ut potissime fit) hoc obstat, quod uiolentę admodum sensuum tuorum cupidini non potes resistere, da operam ut possis. tolle concupiscendi occasiones | et membra
7920. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sententiam |
Mala colloquia corrumpunt mores bonos,
consequens est,
ut bona colloquia malis moribus remedio sint.
Verissimum est enim quod in psalmo dicitur:
7921. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] colloquia corrumpunt mores bonos,
consequens est,
ut bona colloquia malis moribus remedio sint.
Verissimum est enim quod in psalmo dicitur:
7922. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
ut bona colloquia malis moribus remedio sint.
Verissimum est enim quod in psalmo dicitur:
7923. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] remedio sint.
Verissimum est enim quod in psalmo dicitur:
7924. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] innocente innocens eris | et cum electo electus eris, et cum peruerso peruerteris. Iubes me inquies, ueteribus amicis nouos pręferre? immo malis bonos | et ut apertius dicam, inimicis amicos | et cum his quidem gratiam inire, illos relinquere. Vehementer enim erras, si ab ipsis te amari putas, qui ne sibi quidem amici esse censendi sunt, cum improbe incontinenter-que uiuendo et se et te pariter perditum eant. Ergo ut a
7925. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] amicis nouos pręferre? immo malis bonos | et ut apertius dicam, inimicis amicos | et cum his quidem gratiam inire, illos relinquere. Vehementer enim erras, si ab ipsis te amari putas, qui ne sibi quidem amici esse censendi sunt, cum improbe incontinenter-que uiuendo et se et te pariter perditum eant. Ergo ut a facinorosorum societate consortio-que discedas et uiris animi integritate conspicuis uti incipias hortamur, non ut amicos derelinquas. quod si isti quorum nunc familiaritate delectaris, ęqui atque honesti
7926. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] te pariter perditum eant. Ergo ut a facinorosorum societate consortio-que discedas et uiris animi integritate conspicuis uti incipias hortamur, non ut amicos derelinquas. quod si isti quorum nunc familiaritate delectaris, ęqui atque honesti amici essent, et te ab eis amari faterer. cum autem te secum simul contempta uirtute per deuia uitiorum trahant, audeo dicere (quis enim uerum dicere non audet?) capitaliorem illis inimicum habes neminem. Talibus autem carere non posse, non eos deserendi
7927. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dicere non audet?) capitaliorem illis inimicum habes neminem. Talibus autem carere non posse, non eos deserendi difficultas facit, sed male sibi consulendi stulticia. Quid enim illo homine dementius, qui mauult perire cum scelestis | quam cum probatis uiuere? Tu si tua salus tibi est curę, ut esse debet, istos ipsos aut tecum simul si potes ad poenitentiam conuerte | aut si non potes fuge ne una cum illis intereas.
7928. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] capitaliorem illis inimicum habes neminem. Talibus autem carere non posse, non eos deserendi difficultas facit, sed male sibi consulendi stulticia. Quid enim illo homine dementius, qui mauult perire cum scelestis | quam cum probatis uiuere? Tu si tua salus tibi est curę, ut esse debet, istos ipsos aut tecum simul si potes ad poenitentiam conuerte | aut si non potes fuge ne una cum illis intereas.
7929. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quid enim illo homine dementius, qui mauult perire cum scelestis | quam cum probatis uiuere? Tu si tua salus tibi est curę, ut esse debet, istos ipsos aut tecum simul si potes ad poenitentiam conuerte | aut si non potes fuge ne una cum illis intereas. Melius est tibi mancum et claudum et altero carentem oculo intrare in paradisum | quam duas manus et pedes et oculos habentem mitti in gehennam. Melius est enim
7930. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Melius est tibi mancum et claudum et altero carentem oculo intrare in paradisum | quam duas manus et pedes et oculos habentem mitti in gehennam. Melius est enim sine amicis gaudio perfrui sempiterno | quam cum amicis tradi suppliciis. Quod si decursę in uoluptatibus uitę usum abiicere tibi prorsus molestum est, quęso ne saltem pigeat, talis uitę qui tandem finis sit considerare.
7931. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et si bruta quoque quędam animalia uenturę tempestatis pręsaga, antequam erumpat procella, ad tranquilliora sibi loca confugiunt, minus te rationalem existimabo, si proposita uoluptariis incontinentibus-que tormenta tecum quandoque non mediteris | uel cum meditaris non expauescas | te-que ad eum uitę statum conferas, in quo et de poena securior esse possis | et de pręmio certior. Noli
7932. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] peruersitatis obduras? Monstrata hactenus remedia si parum proficiunt, nunc demum minis tecum et terroribus (nequid intentatum relinquatur) agam. Quid est quod uiuis, cum morte magis dignus sis, nisi quia Domino miserante expectaris ut melius uiuas? quod si ultra obstinatus esse pergis, cum ficu infructuosa succideris, ne terram occupes. succideris inquam et in ignem mitteris et ardebis | palmitis instar de
7933. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] minis tecum et terroribus (nequid intentatum relinquatur) agam. Quid est quod uiuis, cum morte magis dignus sis, nisi quia Domino miserante expectaris ut melius uiuas? quod si ultra obstinatus esse pergis, cum ficu infructuosa succideris, ne terram occupes. succideris inquam et in ignem mitteris et ardebis | palmitis instar de uite abscisi atque arefacti | omni-que humore quo reuiuiscere posset destituti.
7934. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] potens, in omnibus sapiens, omnium optimus, primus omnium omnium-que postremus. neque initium habens neque finem. benignissimus poenitentium remunerator, seuerissimus obstinatorum ultor ac punitor. Et cum tantus talis-que sit, tu illum tibi iratum esse audes negligere? tu illum peccata peccatis cumulando ad uindictam non uereris prouocare? cum tamen a peccatis desistendo placare posses. Ipse enim per prophetam tibi pollicetur | nullam de
7935. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] remunerator, seuerissimus obstinatorum ultor ac punitor. Et cum tantus talis-que sit, tu illum tibi iratum esse audes negligere? tu illum peccata peccatis cumulando ad uindictam non uereris prouocare? cum tamen a peccatis desistendo placare posses. Ipse enim per prophetam tibi pollicetur | nullam de tot offensis unquam se exprobraturum, si offendere desieris | et secundum sua pręcepta coeperis operari. neque esse suę uoluntatis
7936. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nihil obstare, quin benignitas diuina pręstet ueniam. Quale igitur uel quam magnum esse potest scelus tuum, quod te ad desperationem remissionis quiuit compellere? et de Deo non recte sentire, ut tibi poenitenti parcere omnino nolit, cum nunquam ad poenitentiam conuersis et in ipsum confidentibus non ignoscat? Dauid Si adulterium, si homicidium perpetrasti, utrunque Dauidi, cum se peccasse doluisset, est remissum.
7937. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] recte sentire, ut tibi poenitenti parcere omnino nolit, cum nunquam ad poenitentiam conuersis et in ipsum confidentibus non ignoscat? Dauid Si adulterium, si homicidium perpetrasti, utrunque Dauidi, cum se peccasse doluisset, est remissum. Matth. Zacheus Si foenore et usuris rem quęsisti, hoc Mattheo Zacheo-que fuit condonatum. Paulus Si persecutus es Ecclesiam Dei, de hoc facta est gratia Paulo.
7938. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] de hoc Petro fuit uenia data. Manasses Si stellas adorasti, si diis alienis templa aras-que posuisti, si obseruasti somnia maleficiis-que credidisti, si in Dei seruos cędibus es grassatus, ista omnia Manasses fecerat | et tamen, cum eum poenituisset ueniam-que orasset, exauditus est | hostili-que iugo liberatus regnum recuperauit quod amiserat. Nullum ergo tam immane facinus committi potest, quod poenitentibus miseratio non ignoscat diuina. Et cum ita sit,
7939. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | et tamen, cum eum poenituisset ueniam-que orasset, exauditus est | hostili-que iugo liberatus regnum recuperauit quod amiserat. Nullum ergo tam immane facinus committi potest, quod poenitentibus miseratio non ignoscat diuina. Et cum ita sit, nonne stultissimum est id desperare, quod plurimis concessum fuisse non ignoras? Cęterum neque poenitentia ipsa peccati quicquam prodest ueniam desperanti, cum hęc ipsa desperatio peccatum tale sit, ut omne poenitudinis
7940. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] potest, quod poenitentibus miseratio non ignoscat diuina. Et cum ita sit, nonne stultissimum est id desperare, quod plurimis concessum fuisse non ignoras? Cęterum neque poenitentia ipsa peccati quicquam prodest ueniam desperanti, cum hęc ipsa desperatio peccatum tale sit, ut omne poenitudinis meritum euacuet atque irritet. Cayn Nihil profuit Cayno fratricidę, quod a Domino coargutus doleret, quia clementię diuinę derogauit
7941. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Nihil profuit Cayno fratricidę, quod a Domino coargutus doleret, quia clementię diuinę derogauit dicens: Maior est iniquitas mea quam ut ueniam merear. Iudas Nihil Iudam proditorem iuuit suus pro commisso dolor | neque confessio cum diceret | peccaui tradens sanguinem iustum. Quoniam cum de Dei misericordia desperasset, tristitia superatus laqueo mortem sibi consciuit. Poenitenti igitur et petenti uenia
7942. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Maior est iniquitas mea quam ut ueniam merear. Iudas Nihil Iudam proditorem iuuit suus pro commisso dolor | neque confessio cum diceret | peccaui tradens sanguinem iustum. Quoniam cum de Dei misericordia desperasset, tristitia superatus laqueo mortem sibi consciuit. Poenitenti igitur et petenti uenia datur; desperanti uero neque in hoc seculo neque in futuro parcitur. Quidnam igitur te ultro perdis desperando, cum
7943. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cum de Dei misericordia desperasset,
tristitia superatus laqueo mortem sibi consciuit.
Poenitenti igitur et petenti uenia datur;
desperanti uero neque in hoc seculo neque in futuro parcitur.
Quidnam igitur te ultro perdis desperando,
cum iam certo scias |
esse locum uenię,
si ueniam poposceris poenitendo?
Cur non potius cum Dauide peccatum lugente exclamas:
7944. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] igitur et petenti uenia datur;
desperanti uero neque in hoc seculo neque in futuro parcitur.
Quidnam igitur te ultro perdis desperando,
cum iam certo scias |
esse locum uenię,
si ueniam poposceris poenitendo?
Cur non potius cum Dauide peccatum lugente exclamas:
7945. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] grauissimum idolatrię crimen exprobrans
Deus dixerat:
7946. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] es in iniquitate tua coram me.
postea tamen ne de peccati remissione diffideret:
Fornicata es inquit cum amatoribus multis |
tamen reuertere ad me,
et ego suscipiam te.
7947. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] requisita non minuat, non eleuet, non denique ad nihilum redigat. Soli hanc consequi nequeunt, qui de ipsa desperant. Licet igitur te peccasse poeniteat, nisi etiam peccati ueniam desperasse poenituerit, cum impoenitentibus computaberis. Quamobrem festina deponere dementiam istam animi, ut flagitii tui magnitudine diuinę clementię immensitatem putes inferiorem. Deus pater misericordiarum est; miserationum suarum non est numerus. Spera
7948. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] morbos curent, ipsi nos ad ęternam transmittant salutem, suppeditantes quicquid ad eam assequendam nobis necessarium fuerit. Necessarium est autem baptismo ablui, chrismate inungi. sed quoniam etiam post hęc in multis delinquimus, nihil deinde ita necessarium est | ut peccatorum cum poenitentia confessio. Hac sola quoties cadimus, errigimur et stamus. Baptismus quidem sordes ante se contractas eluit semel, confessio semper. Cęterum quod etiam per martyrium
7949. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Cęterum quod etiam per martyrium aboleantur peccata non ambigimus,
Domino dicente:
7950. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Restat ut dicta euangelica, quę memorauimus | quę-que illis similia sunt, ita intelligantur, ut si fiant quę in ipsis pręcipiuntur, peccatori ad emundationem adiumento fore | si tamen pręcesserit poenitentia cum confitendi proposito, quando fuerit opportunum. Igitur sicut charitas ipsa fundamentum et consummatio uirtutum est, ita poenitentia finis esse debet peccandi bene-que agendi initium, ut cętera feliciter succedant | Deo-que grata atque accepta sint. Siquis tamen solam
7951. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] membrum non uiuificatur,
sed quamdiu diuisum est,
manet in morte.
Confessionis autem sacramentum tam ueteribus quam nouis hominibus
commune est.
7952. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] poterant, donec Redemptor in Lege promissus non uenisset. Quare nec illorum confessio in Lege potuit esse ita plena (nihil enim ad perfectum adduxit Lex) ut est nostra in Euangelio. cum illa in parte manca sit, hęc per omnia integra et perfecta. Illa simul multorum, hęc singulorum. illa Deo audiente tantum, hęc etiam Dei sacerdote examinante et ab omnibus absoluente. Nondum enim illis mediator uenerat Christus Dominus, per quem
7953. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quod ostendit Ezechias ad Dominum dicens:
,
ita ut porcos pasceret,
ad patrem supplex confugiens |
ac se peccasse confitens |
amplexum osculum-que patris accipere meruit |
et stolam |
et anulum |
et calciamenta |
et conuiuium.
nihil quod male egerat exprobratur ei,
sed humilis confessionis merito in hęreditatem cum omni lętitię ambitu fuit admissus,
ingenti calamitate in summam beatitudinem commutata.
In integrum itaque restituitur gratia,
cum peccator per poenitentiam et confessionem humiliatur.
Postremo quicquid diximus de poenitentia,
idem
meruit |
et stolam |
et anulum |
et calciamenta |
et conuiuium.
nihil quod male egerat exprobratur ei,
sed humilis confessionis merito in hęreditatem cum omni lętitię ambitu fuit admissus,
ingenti calamitate in summam beatitudinem commutata.
In integrum itaque restituitur gratia,
cum peccator per poenitentiam et confessionem humiliatur.
Postremo quicquid diximus de poenitentia,
idem de confessione est sentiendum.
Neque enim perfecta esse potest poenitentia sine
Curramus igitur totis affectibus ad portum salutis,
ne delictorum tempestatibus acti mergamur in profundum.
Doleamus quod peccando pręuaricati sumus diuina mandata |
et cum certa emendandi |
satisfaciendi-que destinatione
singula quęque,
quibus offendimus,
confiteamur.
Alioquin ne illa quidem quę benefacimus,
proderunt ad beatitudinem consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que
effundetur in remissionem
peccatorum.
Et ante per Salomonem in Prouerbiis hortatus es dicens:
Venite et comedite panem meum |
et bibite uinum quod miscui uobis!
Ad tuum ergo conuiuium a te inuitati,
a te uocati accedimus,
cum plena fide,
cum indubitata credulitate confitentes,
panem et uinum tuis uerbis a tuo sacerdote consecratum,
tuum esse corpus,
tuum esse sanguinem.
Tu enim ipse qui ueritas es,
hoc testaris et affirmas,
cui uel minimum refragari
peccatorum.
Et ante per Salomonem in Prouerbiis hortatus es dicens:
Venite et comedite panem meum |
et bibite uinum quod miscui uobis!
Ad tuum ergo conuiuium a te inuitati,
a te uocati accedimus,
cum plena fide,
cum indubitata credulitate confitentes,
panem et uinum tuis uerbis a tuo sacerdote consecratum,
tuum esse corpus,
tuum esse sanguinem.
Tu enim ipse qui ueritas es,
hoc testaris et affirmas,
cui uel minimum refragari infidelitatis crimen
Nos itaque corpus tuum,
clementissime Domine,
et tuum sanguinem aliena specie uelatum
fideliter accipimus |
nec omnino qua ratione id fieri possit quęrimus |
aut quomodo panis uini-que substantia in substantiam corporis et
sanguinis tui transeat,
cum accidentia non mutentur,
scrutamur.
Maius est enim miraculum istud |
quam ut humano ingenio uel scientia comprehendi possit |
te tamen tradente uerum esse credimus |
etiam quod intelligere quomodo uerum esse possit nequimus.
Nos interim non ideo credimus panem et uinum in substantiam tui
corporis et sanguinis transmutari,
quia et uxor Loth uersa sit in statuam salis |
et uirga Moysi in colubrum |
et cibus atque potus in carnem et sanguinem animalis.
Nam simul cum accidentibus ista mutata sunt |
sed quia nihil uerius esse nouimus his,
quę te docente discere contingit.
Confitemur te esse Verbum,
a quo facta sunt omnia |
et sine quo factum est nihil.
Quid ergo factu tibi
et terrena uisitans.
Nam et in cęlum ascensurus te quotidie
nobiscum fore promiseras usque ad seculi consummationem.
Itaque et nobiscum es Domine in terra |
et cum Patre in cęlo,
nobiscum in specie aliena,
cum Patre in propria,
in terra mundans peccatores,
in cęlo mundatos suscipiens.
Cęlum et terram imples tua diuinitate.
Et quoniam ei tua iuncta est humanitas,
ubicunque diuinitas est,
illic si uolueris,
et
Nam et in cęlum ascensurus te quotidie
nobiscum fore promiseras usque ad seculi consummationem.
Itaque et nobiscum es Domine in terra |
et cum Patre in cęlo,
nobiscum in specie aliena,
cum Patre in propria,
in terra mundans peccatores,
in cęlo mundatos suscipiens.
Cęlum et terram imples tua diuinitate.
Et quoniam ei tua iuncta est humanitas,
ubicunque diuinitas est,
illic si uolueris,
et humanitatem tuam esse necesse est.
Quid ergo
tua diuinitate.
Et quoniam ei tua iuncta est humanitas,
ubicunque diuinitas est,
illic si uolueris,
et humanitatem tuam esse necesse est.
Quid ergo mirum,
si in multis locis es qui in uno,
si in pluribus hostiis qui in una?
Porro cum tibi placuisset |
ineffabili corporis et sanguinis tui sacramento fideles tuos pascere
et tibi unire,
sub panis uini-que figura latere uoluisti,
ut nemo horreret gustare,
quod fideliter gustatum beatitudinem confert.
Primus Melchisedech in
lętitia inenarrabili et glorificata |
reportantes finem fidei uestrę salutem animarum uestrarum.
hoc illud est quod et ipse dixeras :
Beati qui non uiderunt et crediderunt!
Accedimus etiam ad te Domine cum timore et humilitate.
Tu es enim ille,
de quo in psalmo est dictum:
Escam dedit timentibus se.
tu das teipsum iis qui maiestatem tuam offendere
metuunt |
et eidem in omnibus obsequi desyderant.
maiestatem tuam offendere
metuunt |
et eidem in omnibus obsequi desyderant.
Accedimus ad te in amorem tuum insinuari cupientes.
tu quippe das escam esurientibus,
ut dulcedine charitatis tuę satientur quam esuriunt.
Accedimus cum continentię castitatis-que proposito.
Nam si non licuit Dauidi et iis qui cum illo
erant,
edere de panibus sanctificatis,
nisi cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus
Accedimus ad te in amorem tuum insinuari cupientes.
tu quippe das escam esurientibus,
ut dulcedine charitatis tuę satientur quam esuriunt.
Accedimus cum continentię castitatis-que proposito.
Nam si non licuit Dauidi et iis qui cum illo
erant,
edere de panibus sanctificatis,
nisi cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum Virgine et tibi unitum,
esurus accedit?
tuum insinuari cupientes.
tu quippe das escam esurientibus,
ut dulcedine charitatis tuę satientur quam esuriunt.
Accedimus cum continentię castitatis-que proposito.
Nam si non licuit Dauidi et iis qui cum illo
erant,
edere de panibus sanctificatis,
nisi cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum Virgine et tibi unitum,
esurus accedit?
Et si de hostia pacificorum uesci iubetur qui
datum pro maximo munere
accipimus,
gaudere nos et exultare faciat,
psalmista testatus est dicens:
Educis panem de terra,
et uinum lętificat cor hominis.
Cum ergo mysticum alimentum istud tantum ac tale sit,
merito quidem eucharistiam, id est, bonam gratiam uocant.
Se enim pie sumentibus magnam multiplicem-que
confert gratiam |
et ad summam usque prouehit beatitudinem.
ut fiat quod in psalmo dicitur:
A fructu frumenti uini et olei multiplicati sunt.
Quod ut nobis contingat,
ipse per Prophetam hortaris dicens:
Dilata os tuum,
et implebo illud.
Qui paratior accedit magis dilatatur,
et qui magis dilatatur,
magis et impletur.
Cum autem implemur ,
tunc pręcipue ad te diligendum accendimur.
Hoc Propheta spiritualiter expertus admiratur et ait:
Impinguasti in oleo caput meum,
et calix meus inebrians quam pręclarus est!
Sed oleum,
quia lucernis additur,
ore tua dona contaminemus.
At hoc etiam nisi te imbecillitatem nostram adiuuante pręstare
nequimus.
Tu ipse igitur qui tam liberaliter ad epulas tuas nos inuitas,
da ut semper ad illas digni ueniamus |
ut-que tua carne ac tuo sanguine cum quanta conuenit mentis et
corporis puritate reficiamur,
quod-que ad memoriam tuę passionis et nostrę redemptionis constituisti dicens:
Hoc facite in mei commemorationem ,
pręsta ut quotidie ista meditantes,
nullo die,
nulla hora,
nullo temporis
mei commemorationem ,
pręsta ut quotidie ista meditantes,
nullo die,
nulla hora,
nullo temporis momento obliuiscamur tui.
In eos, qvi sacramentvm male svmvnt
Caput XVIII
Cum igitur tanti emolumenti sit |
tantę-que felicitatis uero pane ac uero potu isto uti,
nonne miseri sunt et infelices,
qui uel indigni ad sumendum accedunt |
uel omnino sumere contemnunt?
Indigne autem accedunt,
qui poenitentiam peccatorum,
ut debent,
Corruet igitur ipse et confringetur,
truncum fiet inutile capite ac manibus carens,
quoniam neque cogitare neque facere poterit quod ei prodesse queat ad
salutem.
Et cum ad bene agendum nihil sibi supererit
uirium,
cum Azothiis ęgrotabit,
donec agat poenitentiam |
se-que restituat sibi |
et pro crimine satisfacere incipiat,
quoniam neque tam nequiter delinquenti denegatur locus poenitentię.
et confringetur,
truncum fiet inutile capite ac manibus carens,
quoniam neque cogitare neque facere poterit quod ei prodesse queat ad
salutem.
Et cum ad bene agendum nihil sibi supererit
uirium,
cum Azothiis ęgrotabit,
donec agat poenitentiam |
se-que restituat sibi |
et pro crimine satisfacere incipiat,
quoniam neque tam nequiter delinquenti denegatur locus poenitentię.
Habetur enim in Paralipomenon libro,
quod magna populi
se-que restituat sibi |
et pro crimine satisfacere incipiat,
quoniam neque tam nequiter delinquenti denegatur locus poenitentię.
Habetur enim in Paralipomenon libro,
quod magna populi pars non sanctificata comedere Phase ausa fuerit |
sed cum se peccasse dolerent |
et Ezechias pro eis orasset,
placatus fuisse Dominus dicitur.
Tibi quoque cui nunc iratus est,
procul dubio placabitur,
si te peccati poenituerit |
ueniam-que fueris precatus.
exultatione cordis,
et uos clamabitis prę dolore cordis |
et prę contritione spiritus ululabitis .
Quod si certum est damnandos esse eos |
qui impoenitentes decesserint,
quanto magis cum ad impoenitentiam accesserit temeritas indigne communicandi?
In eos qvi sacramentvm svmere excvsant.
Caput XIX
Cęterum non fortasse minus peccant illi,
quibus tametsi
dum te indignum iudicans corpore eius et sanguine abstines,
si peccato non abstineas,
quo ipsum ad iracundiam prouocas |
et prudens ac uolens te illius conuiuio
indignum pręstas?
Omnes certe indigni sumus,
cum nemo sit qui non peccet ,
nemo cui cum centurione in Christum credente dicere non conueniat:
Domine non sum dignus,
ut intres sub tectum meum.
In eo tamen digni censemur,
si poenitentes,
si confessi,
si
ipsum ad iracundiam prouocas |
et prudens ac uolens te illius conuiuio
indignum pręstas?
Omnes certe indigni sumus,
cum nemo sit qui non peccet ,
nemo cui cum centurione in Christum credente dicere non conueniat:
Domine non sum dignus,
ut intres sub tectum meum.
In eo tamen digni censemur,
si poenitentes,
si confessi,
si humiles accedimus.
Talem cum te iam esse noueris,
accedere ne dubites;
ab illo inuitaris,
qui omnes
non peccet ,
nemo cui cum centurione in Christum credente dicere non conueniat:
Domine non sum dignus,
ut intres sub tectum meum.
In eo tamen digni censemur,
si poenitentes,
si confessi,
si humiles accedimus.
Talem cum te iam esse noueris,
accedere ne dubites;
ab illo inuitaris,
qui omnes conclusit sub peccato,
ut omnium misereatur.
Talis cum accesseris mundaberis,
continentior constantior-que efficiere |
denique tutemet longe alium quam qui fueras esse senties.
Domine non sum dignus,
ut intres sub tectum meum.
In eo tamen digni censemur,
si poenitentes,
si confessi,
si humiles accedimus.
Talem cum te iam esse noueris,
accedere ne dubites;
ab illo inuitaris,
qui omnes conclusit sub peccato,
ut omnium misereatur.
Talis cum accesseris mundaberis,
continentior constantior-que efficiere |
denique tutemet longe alium quam qui fueras esse senties.
At uero si etiam rite pręparatus communicare nolueris,
(uide quantum tibi
Valde etiam expauescenda est illa Domini sententia
in illos qui ad coenam uocati uenire recusarunt promulgata.
Nemo inquit uirorum illorum qui uocati sunt,
gustabunt coenam meam.
Quod ergo nunc inuitatus gustare negligis,
postea cum maxime cupies, attingere non poteris.
Tunc enim erit tempus iustitię atque iudicii,
nunc est miserationis et uenię.
Pręterea si isti qui flagitii alicuius conscii sacramentum sumere
perhorrescunt,
damnabiles habentur,
non uerborum prolatione
(quis enim adeo impius est,
ut id audeat dicere?)
sed mentis infidę auersione ab eo a quo redempti sunt.
Et Spiritui Sancto contumeliam faciunt,
erga tanta beneficia ingrati et illiberales.
Nos demum cum ab istorum perfidia qui eucharistiam nolunt admittere,
tum ab eorum negligentia |
qui imparati metuunt |
tum denique ab illorum temeritate qui indigne accipiunt,
abhorrentes,
omni solicitudine curemus,
ut credendo,
ut poenitendo,
ut Domino in
Dei scriptas accepit.
quibus ob plebis impietatem confractis totidem dierum noctium-que
repetito ieiunio alias tabulas impetrauit |
atque Deum ipsum populo qui peccauerat, reddidit placatum.
qui ex uoto Domino consecrabantur,
quos nazareos uocabant ,
pręceptum erat ne uinum gustarent |
neque quicquid ab uua fuisset expressum,
donec uotum perficerent.
sed modico uino utere.
hoc est,
non multo ad luxuriam,
sed modico et aqua diluto ad languidi corporis iuuamentum.
Nemo tamen nefas putet |
uel carnibus uesci extra ieiunium,
nisi uotum obstet,
ne in Hebionitarum incidat heresim.
uel etiam ieiunando uini usum damnet,
ne ipse cum Taciano Encratidarum autore damnandus iudicetur.
Nam Dominus et Saluator noster his usus est,
ut euangelistę testantur,
et in Chana Galileę ad nuptias |
et in Hierosolymis quando Pascha cum discipulis celebrauit.
In quo ostendere uoluit |
nullum crimen
obstet,
ne in Hebionitarum incidat heresim.
uel etiam ieiunando uini usum damnet,
ne ipse cum Taciano Encratidarum autore damnandus iudicetur.
Nam Dominus et Saluator noster his usus est,
ut euangelistę testantur,
et in Chana Galileę ad nuptias |
et in Hierosolymis quando Pascha cum discipulis celebrauit.
In quo ostendere uoluit |
nullum crimen esse siquis his utatur,
nisi cum Ecclesię interdictum |
uel uoluntarium impediat uotum.
Quisquis ergo aut carnis usu |
aut uini
damnandus iudicetur.
Nam Dominus et Saluator noster his usus est,
ut euangelistę testantur,
et in Chana Galileę ad nuptias |
et in Hierosolymis quando Pascha cum discipulis celebrauit.
In quo ostendere uoluit |
nullum crimen esse siquis his utatur,
nisi cum Ecclesię interdictum |
uel uoluntarium impediat uotum.
Quisquis ergo aut carnis usu |
aut uini potu |
aut utro-que sponte se abdicat,
non quia non liceat his uti hoc agat,
sed quia iuuat |
pro peccato
|
corporis-que castigandi,
ut lasciuiat minus et contra spiritum rarius insurgat.
Hac de causa pleri-que uili admodum uictu contenti cibaria delicatiora sibi submouere.
Ruth mulier,
quę in genealogia Christi censeri meruit,
cum a Booz satis diuite uiro hospitaliter acciperetur,
panem in aceto intinctum comedisse dicitur,
aquam potasse |
fuisse-que saturatam.
adeo tunc locupletiorum quoque mensę luxuria carebant.
Panibus uiginti ordeaceis Elias centum uiros
Non grauabunt nos ieiunia nostra,
si sanctorum parsimoniam cogitabimus,
ut saltem imitari eos non pigeat,
quos ęquiparare nequimus.
Apostoli quoque Domini spicas manibus conterentes esuriem sedant |
neque ab ordeaceis abhorrent,
quos etiam aliis apponere iubentur,
cum turbam saturauit Dominus.
Et tunc quidem quinque tantum panes habuerunt,
quod nec ipsis qui duodecim erant, sufficere potuisset.
vt-que apertius quanta illis cura sibi esset intelligas,
cum conscensa naui trans fretum irent,
obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes
conterentes esuriem sedant |
neque ab ordeaceis abhorrent,
quos etiam aliis apponere iubentur,
cum turbam saturauit Dominus.
Et tunc quidem quinque tantum panes habuerunt,
quod nec ipsis qui duodecim erant, sufficere potuisset.
vt-que apertius quanta illis cura sibi esset intelligas,
cum conscensa naui trans fretum irent,
obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes
deferre.
Qui enim diuinę contemplationis dulcedine quotidie satiantur,
uix uentri suo tunc prouident,
cum esurire coguntur.
Parandi
potuisset.
vt-que apertius quanta illis cura sibi esset intelligas,
cum conscensa naui trans fretum irent,
obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes
deferre.
Qui enim diuinę contemplationis dulcedine quotidie satiantur,
uix uentri suo tunc prouident,
cum esurire coguntur.
Parandi autem uictus nimiam solicitudinem Dominus quoque extenuat cum
ait:
Nolite soliciti esse dicentes:
Quid manducabimus, aut, quid bibemus,
aut quo operiemur,
sed quęrite inquit primum
in Mattheo legitur) secum panes
deferre.
Qui enim diuinę contemplationis dulcedine quotidie satiantur,
uix uentri suo tunc prouident,
cum esurire coguntur.
Parandi autem uictus nimiam solicitudinem Dominus quoque extenuat cum
ait:
Nolite soliciti esse dicentes:
Quid manducabimus, aut, quid bibemus,
aut quo operiemur,
sed quęrite inquit primum regnum Dei et
iustitiam eius,
et hęc omnia apponentur uobis.
Ne quem ergo ad Dei
metus,
his Domini uerbis confirmatus in illo spem collocet.
non tamen ocio et ignauię sese dedat:
laborantes ille adiuuat,
non desides neque somniculosos.
et quoties hominis industria quantum necessitati satis est nequit
parare,
ipse suppeditat.
Agar cum filio per desertum errans cum uehementer sitiret,
angeli indicio puteum comperit |
et inde hausta aqua se et puerum a pernicie seruauit.
Sanson nazareus, cum et ipse siti enectus clamasset ad Dominum,
egressis de molari maxillę asinę aquis seruatus est.
Elias in torrente Charith
in illo spem collocet.
non tamen ocio et ignauię sese dedat:
laborantes ille adiuuat,
non desides neque somniculosos.
et quoties hominis industria quantum necessitati satis est nequit
parare,
ipse suppeditat.
Agar cum filio per desertum errans cum uehementer sitiret,
angeli indicio puteum comperit |
et inde hausta aqua se et puerum a pernicie seruauit.
Sanson nazareus, cum et ipse siti enectus clamasset ad Dominum,
egressis de molari maxillę asinę aquis seruatus est.
Elias in torrente Charith latens Deo procurante a coruis
neque somniculosos.
et quoties hominis industria quantum necessitati satis est nequit
parare,
ipse suppeditat.
Agar cum filio per desertum errans cum uehementer sitiret,
angeli indicio puteum comperit |
et inde hausta aqua se et puerum a pernicie seruauit.
Sanson nazareus, cum et ipse siti enectus clamasset ad Dominum,
egressis de molari maxillę asinę aquis seruatus est.
Elias in torrente Charith latens Deo procurante a coruis pascitur.
Cum per deserta Idumeę arida arenosa-que ducerent exercitum Achab et
Iosaphat reges aduersus Moabitas |
et siti
sitiret,
angeli indicio puteum comperit |
et inde hausta aqua se et puerum a pernicie seruauit.
Sanson nazareus, cum et ipse siti enectus clamasset ad Dominum,
egressis de molari maxillę asinę aquis seruatus est.
Elias in torrente Charith latens Deo procurante a coruis pascitur.
Cum per deserta Idumeę arida arenosa-que ducerent exercitum Achab et
Iosaphat reges aduersus Moabitas |
et siti plurimum laborarent,
excauarunt scrobes ,
quę orante Eliseo aquis repletę multitudinem ab imminente periculo liberarunt
Achab et
Iosaphat reges aduersus Moabitas |
et siti plurimum laborarent,
excauarunt scrobes ,
quę orante Eliseo aquis repletę multitudinem ab imminente periculo liberarunt
.
Olim quoque cum ab Aegypto Moyse duce Hebrei ad Terram Promissionis
pergerent,
manna de cęlo esurientibus,
aquę de petra erumpentes remedio sitientibus fuere.
Et si Deus nunquam defuit |
ne delinquentibus quidem turbis |
ob eius merita qui illis
esse ieivnivm et qvanta sit eivs virtvs.
Caput XXI
Quale autem debeat esse ieiunium,
docet Saluator in Euangelio dicens:
qui omnia ad iactantiam faciunt,
uti hominum rumusculos aucupentur,
dum sancti dici quam esse malunt.
Ideo non uerę glorię,
cui adipiscendę non student,
sed inanis,
ad quam se totos componunt,
mercedem recipiunt.
Tu autem cum ieiunas inquit,
unge caput tuum |
et faciem tuam laua,
ne uidearis hominibus ieiunans,
sed Patri tuo,
qui est in abscondito.
et Pater tuus qui uidet in abscondito,
reddet tibi.
Non delibutum
Dominum:
Hoc est ieiunium quod elegi:
dissolue colligationes impietatis,
solue fasciculos deprimentes,
dimitte eos qui confracti sunt liberos |
et omne onus dirumpe.
frange esurienti panem tuum |
et egenos uagos-que induc in domum tuam.
cum uideris nudum operi eum,
et carnem tuam ne despexeris.
hoc est,
quod dolo interuerteris redde,
inopem ęre alieno oppressum libera,
cibum quem ieiunando tibi subtrahis da indigenti,
aduenam suscipe hospitio,
pauperis nuditatem tege | nec contemnas.
quia tua caro est,
abstineamus |
et piis actionibus exerceamur |
nos-que in omnibus fidei synceritate sanctificemus.
Cauendum quoque est ne ieiuni contemnamus non ieiunantes,
fortasse innocentiores absque ieiunio |
quam nos cum ieiunio.
Apostoli pręceptum est:
Qui non manducat manducantem non iudicet!
Male ab alimentis abstinet,
qui a detractione proximi linguam non coercet.
Ieiunium non superbię opus esse debet sed
Mat. 9
possis:
In ieiunio humiliabam animam meam.
Porro ieiunium ipsum quantę uirtutis sit |
quanti-que emolumenti,
exempla in diuinis scripturis relata testantur.
Esdras sacerdos,
cum a Caldea dimissus Hierosolymam rediret,
triduo cum suis ięiunasse |
preces-que pro itinere obtulisse dicitur |
uoti-que compos factus fuisse.
Iosaphat rex Iuda uiribus impar ieiunio et oratione superauit inimicos.
Iudit uidua eisdem armis munita Olophernem Assyriorum ducem
interfecit.
Assyriorum ducem
interfecit.
Et Iudas Machabeus ingentes gentilium exercitus post triduanum ieiunium parua manu aggressus profligauit.
Pręterea Christus Dominus per dies quadraginta nihil gustando diaboli tentamenta uicit.
Et cum demoniacum surdum ac mutum curasset:
Hoc demonium inquit non eiicitur,
nisi in ieiunio et oratione.
Prodigus filius,
qui bona scortando luxuriando-que abligurierat,
tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit,
cum esurire coepisset.
tentamenta uicit.
Et cum demoniacum surdum ac mutum curasset:
Hoc demonium inquit non eiicitur,
nisi in ieiunio et oratione.
Prodigus filius,
qui bona scortando luxuriando-que abligurierat,
tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit,
cum esurire coepisset.
Deus Iudeis placari paratus, per Iohelem clamabat:
Conuertimini ad me in toto corde uestro, in ieiunio et fletu et planctu!
Et Niniuitis ieiunantibus pepercit,
quos-que minatus fuerat se funditus euersurum,
seruauit.
Danieli ieiunanti et
Luc. 6
8007. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] inquit qui nunc esuritis, quoniam saturabimini. Et in Hieremia ait: Inebriaui animam lassam | et omnem animam esurientem saturaui. Hęc est illa saturitas, quam se consecuturum sperabat Dauid cum diceret: Satiabor cum apparuerit gloria tua. Sancti enim qui se quondam ieiuniis afflixerunt, non esurient amplius (ut Esaias ait) neque sitient, et non percutiet eos ęstus et sol, quia miserator eorum reget eos | et ad fontes aquarum potabit eos. et in Apocalypsi Dominus: Ego inquit
8008. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fontes aquarum potabit eos. et in Apocalypsi Dominus: Ego inquit sitienti dabo de fonte aquę uiuę gratis. Igitur tu es ille Domine qui esurientes et sitientes tuo solo aspectu satias, tu panis indeficiens, tu fons uiuus. Tu da, ut tibi placeant ieiunia nostra, ut cum placuerint, a te tandem tua dulcedine satiemur. Non erit molesta inedia, quam spes eiusmodi futurę saturitatis consolabitur. Tu es farina illa Elisei, qui uel amarissimum ieiunii nostri pulmentum uertis in dulcorem. Omne onus laborum nostrorum leuas
8009. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Non erit molesta inedia, quam spes eiusmodi futurę saturitatis consolabitur. Tu es farina illa Elisei, qui uel amarissimum ieiunii nostri pulmentum uertis in dulcorem. Omne onus laborum nostrorum leuas istius quam in te fiximus spei suauitate. Itaque et cum ieiunamus tibi ieiunamus, et cum reficimur tibi gratias agimus, et postquam refecti sumus te laudamus. Quod ut nos doceres, te quoque fecisse meminimus, quando Pascha cum discipulis celebrares. Confitemur enim et quod ieiunamus | et quod reficimur, tuum esse beneficium non
8010. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] spes eiusmodi futurę saturitatis consolabitur. Tu es farina illa Elisei, qui uel amarissimum ieiunii nostri pulmentum uertis in dulcorem. Omne onus laborum nostrorum leuas istius quam in te fiximus spei suauitate. Itaque et cum ieiunamus tibi ieiunamus, et cum reficimur tibi gratias agimus, et postquam refecti sumus te laudamus. Quod ut nos doceres, te quoque fecisse meminimus, quando Pascha cum discipulis celebrares. Confitemur enim et quod ieiunamus | et quod reficimur, tuum esse beneficium non nostram uirtutem, tuę largitatis
8011. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uertis in dulcorem. Omne onus laborum nostrorum leuas istius quam in te fiximus spei suauitate. Itaque et cum ieiunamus tibi ieiunamus, et cum reficimur tibi gratias agimus, et postquam refecti sumus te laudamus. Quod ut nos doceres, te quoque fecisse meminimus, quando Pascha cum discipulis celebrares. Confitemur enim et quod ieiunamus | et quod reficimur, tuum esse beneficium non nostram uirtutem, tuę largitatis donum non nostrum meritum. Post ieiunii refectionis-que dissertationem | consequens est | ut
8012. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nunc tanto magis Deo fruuntur, quanto continentius uixerunt. Rursum pensitare proderit, quantum deliquerant illi | qualiter-que a Deo mulctati sint, qui ob gulę incontinentiam in Moysen murmurauerunt. Profecti ab Aegypto ibant cum illo per solitudinem | et cum esurirent, manna de cęlo pluente aliti sunt, et cum sitirent, aquis de petra eductis potati. Deinde postquam manna contempto Aegyptias dapes concupissent, coturnicum uis ingens castra operuit. quarum
8013. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quanto continentius uixerunt. Rursum pensitare proderit, quantum deliquerant illi | qualiter-que a Deo mulctati sint, qui ob gulę incontinentiam in Moysen murmurauerunt. Profecti ab Aegypto ibant cum illo per solitudinem | et cum esurirent, manna de cęlo pluente aliti sunt, et cum sitirent, aquis de petra eductis potati. Deinde postquam manna contempto Aegyptias dapes concupissent, coturnicum uis ingens castra operuit. quarum carnibus ad nauseam usque satiati,
8014. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quantum deliquerant illi | qualiter-que a Deo mulctati sint, qui ob gulę incontinentiam in Moysen murmurauerunt. Profecti ab Aegypto ibant cum illo per solitudinem | et cum esurirent, manna de cęlo pluente aliti sunt, et cum sitirent, aquis de petra eductis potati. Deinde postquam manna contempto Aegyptias dapes concupissent, coturnicum uis ingens castra operuit. quarum carnibus ad nauseam usque satiati, malę concupiscentię proteruę-que murmurationis,
8015. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eorum erant in ore ipsorum, et ira Dei descendit super eos, et occidit pingues eorum | et electos Israhel impediuit. Nemo igitur sibi tutum putet | non contentari iis quę Deo largiente in monasterio habentur, uel ob hoc patres incusare, quod ipse minus copiose abundet, cum necessaria suppetant. Paupertatem professus es, et copiam exigis? obedientiam uouisti, et maioribus audes esse molestus? quid amplius quęreres in seculo | quam quod concupiscis in monasterio? Si monachi geris
8016. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non ieiunant.
De vitio male ieivnantivm.
Caput XXIII
Male ieiunantes arguit Dominus dicens:
8017. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] luto sordidatum non splendet,
ita nec ieiunium efficax est ad Deum placandum,
si uitia non cessant.
Ob hoc sane ad Hieremiam clamat Dominus:
8018. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] De vitio ieivnare nolentivm ventriqve indvlgentivm. Caput XXIV Quanuis autem aliquis in uoluptatibus flagitiis-que perseueret et obduret, si tamen cum iubetur ieiunat, futurę emendationis nonnulla spes est. Non est enim in illo penitus extinctus Dei timor, qui uel hac una in re formidat non obtemperare | Sed quid de illorum
8019. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] futurę emendationis nonnulla spes est. Non est enim in illo penitus extinctus Dei timor, qui uel hac una in re formidat non obtemperare | Sed quid de illorum obstinatione sperare licebit, qui cum nihil boni agant, ne ieiunare quidem uolunt | et dum gulę indulgent, indictam quoque ab Ecclesia abstinentiam irrident? An ignorant quod Ecclesię mandatum | Dei mandatum sit? dicente Domino: Qui uos audit, me audit, et
8020. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fuerat, nequid ibi gustaret, donec redisset, semel pręterisse mandatum non fuit impune | quomodo hi non punientur, qui nunquam parent? Ille sedens adhuc ad mensam a Domino sibi dictum audiuit: Quoniam non obedisti sermoni meo, non infereris in sepulchro patrum tuorum | cum-que rediret, a leone in uia oppressus occiditur | et ab hominibus ibidem tumulatur. Et hi qui assidue peccant | nullo prorsus ieiunantes die, ne scilicet siquando non coenitent, inedia extinguantur, Dei uindictam non uerentur?
8021. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ibidem tumulatur. Et hi qui assidue peccant | nullo prorsus ieiunantes die, ne scilicet siquando non coenitent, inedia extinguantur, Dei uindictam non uerentur? Ille quidem ab altero deceptus prandium cum ipso iniit ignoranter-que peccauit, et talia passus est. hi uero cum scientes uolentes-que delinquant, nihil supplicii sibi infligendum arbitrantur? "Cur ergo inquiunt leonis morsibus non laceramur?" quibus respondendum est: "Quia
8022. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Et hi qui assidue peccant | nullo prorsus ieiunantes die, ne scilicet siquando non coenitent, inedia extinguantur, Dei uindictam non uerentur? Ille quidem ab altero deceptus prandium cum ipso iniit ignoranter-que peccauit, et talia passus est. hi uero cum scientes uolentes-que delinquant, nihil supplicii sibi infligendum arbitrantur? "Cur ergo inquiunt leonis morsibus non laceramur?" quibus respondendum est: "Quia non estis uiri Dei sicut ille, qui leui mortis genere pro reatu
8023. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] oues quadraginta, uini amphoras sex. Sed tamen potatus huius atque abliguritionis intemperantia tolerabilior foret, si rerum solummodo iacturam inferret, et non etiam corporis atque mentis. Hela Samarię rex cum se uino ingurgitasset, Zambri serui insidias cauere nesciuit. Itaque sibi uitam, posteris regnum amisit | seruo illud occupante, prole quoque domini sublata. Balthasar Caldeorum rex quo die uasis, quę de templo Hierosolymitano
8024. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quam-que perniciosa res sit ebriositas? Noe primus uineam plantauit | uino-que infatuatus pudendis detectis iacuit indecore, ita ut uni ex filiis risum moueret. Loth autem inebriatus incestum commisit | et de filiarum concubitu liberos suscepit, ignarus quęnam essent illę cum quibus concumberet, neque fortasse quid ageret. cum inter dementem et ebrium nullum discrimen sit, nisi quod alter altero facilius curetur. Tutius est autem secretum aliquod committere stulto quam ebrioso. neuter scit arcanum
8025. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] detectis iacuit indecore, ita ut uni ex filiis risum moueret. Loth autem inebriatus incestum commisit | et de filiarum concubitu liberos suscepit, ignarus quęnam essent illę cum quibus concumberet, neque fortasse quid ageret. cum inter dementem et ebrium nullum discrimen sit, nisi quod alter altero facilius curetur. Tutius est autem secretum aliquod committere stulto quam ebrioso. neuter scit arcanum cęlare, stulti tamen uerbis nemo adhibet fidem, ebrio magis creditur.
8026. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] caput est iurgiorum, et antequam patiatur contumeliam, iudicium deserit. Cui sententię congruit, quod in Osee propheta legitur: Fornicatio et uinum et ebrietas auferunt cor. Cum autem sola ratione distemus a brutis, ea sublata, quid reliquum est, nisi ut bestiis annumeremur | et amisso corde | uecordes excordes-que id est dementes dicamur et simus. Teterrimum est in uita talem notam pati, sed longe infelicius uita mox defunctos ad ęterna destinari
8027. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] id est dementes dicamur et simus. Teterrimum est in uita talem notam pati, sed longe infelicius uita mox defunctos ad ęterna destinari supplicia. Apostolus enim ad Corinthios scribens affirmat, quod ebriosi regnum Dei non possidebunt. cum damnatis ergo computabuntur. Nam hi soli sunt quibus nulla exeundi de carcere spes est. Iccirco alibi idem hortatur dicens: Nolite inebriari uino in quo est luxuria, hoc est, uino quod gulę blanditur | et impudenter
8028. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Dei est, quę breuissimam uitę huius uoluptatem uno ictu mutat in perennem amaritudinem. Hoc ipsum idem Dominus etiam in Euangelio testatus ait: Si dixerit malus seruus in corde suo: Moram facit dominus meus uenire, et coeperit percutere conseruos suos, manducet autem et bibat cum ebriosis, ueniet dominus serui illius in die qua non sperat, et diuidet eum | partem-que eius ponet cum hypocritis | illic erit fletus et stridor dentium. ubi sunt qui poenę dilationem impunitatem rati licentius peccant? Non poenam
8029. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] idem Dominus etiam in Euangelio testatus ait: Si dixerit malus seruus in corde suo: Moram facit dominus meus uenire, et coeperit percutere conseruos suos, manducet autem et bibat cum ebriosis, ueniet dominus serui illius in die qua non sperat, et diuidet eum | partem-que eius ponet cum hypocritis | illic erit fletus et stridor dentium. ubi sunt qui poenę dilationem impunitatem rati licentius peccant? Non poenam peccatorum remittit iustus Iudex, sed conuersionem expectat misericors Dominus. Quo diutius sustinet, eo
8030. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Non poenam peccatorum remittit iustus Iudex, sed conuersionem expectat misericors Dominus. Quo diutius sustinet, eo acerbius in obduratos animaduertet, fletum irrogabit pro risu, pro gulę oblectamento dentium stridorem. Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt, cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint. Ego uero etiam ea significari reor, quę tunc erunt impio, cum primum diuidi eum a corpore contigerit. Non quod animę dentes osseos | aut oculos habeant carnales, sed quod inter uiuentes acerrimus dolor sit, qui
8031. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] acerbius in obduratos animaduertet, fletum irrogabit pro risu, pro gulę oblectamento dentium stridorem. Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt, cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint. Ego uero etiam ea significari reor, quę tunc erunt impio, cum primum diuidi eum a corpore contigerit. Non quod animę dentes osseos | aut oculos habeant carnales, sed quod inter uiuentes acerrimus dolor sit, qui hominem flere et dentibus inter se collisis stridere cogit. Vt ergo intelligas poenarum grauitatem quę sunt
8032. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] tibi in conuiuio esse contigerit, ubi et uina preciosa et sapidę exquisitę-que dapes proponantur, ne talium dulcedine captus ad intemperantiam declines, cogita quanto dulcius iocundius-que sit Deo frui | quam istis obrui. Rursum cum tibi molesta esse coeperit abstinentia, mente reuolue, quanto molestius sit | in inferno torqueri | quam hic uentri multa exigenti modica tribuere. Ita enim et quę grauant ęquo animo perferes | et ab iis, quę perniciosa suauitate
8033. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] corda uestra in crapula et ebrietate et curis huius uitę , et superueniat in uos repentina dies illa. Horum profecto quę tibi proponimus modo, si memor fueris, iam cautior contentior-que factus | neque cum filiis Heli carnes de cacabo rapies, ne Deum offendas et morte mulcteris, neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes, ne patris benedictionem amittas. neque cum Israhelitis iurulentias Aegypti concupisces, ne in deserto intereas | et ad Terram Promissionis transire non
8034. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et superueniat in uos repentina dies illa. Horum profecto quę tibi proponimus modo, si memor fueris, iam cautior contentior-que factus | neque cum filiis Heli carnes de cacabo rapies, ne Deum offendas et morte mulcteris, neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes, ne patris benedictionem amittas. neque cum Israhelitis iurulentias Aegypti concupisces, ne in deserto intereas | et ad Terram Promissionis transire non possis. neque cum Adamo et Eua ieiunii tempore uetitos cibos attinges, ne de paradiso
8035. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Horum profecto quę tibi proponimus modo, si memor fueris, iam cautior contentior-que factus | neque cum filiis Heli carnes de cacabo rapies, ne Deum offendas et morte mulcteris, neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes, ne patris benedictionem amittas. neque cum Israhelitis iurulentias Aegypti concupisces, ne in deserto intereas | et ad Terram Promissionis transire non possis. neque cum Adamo et Eua ieiunii tempore uetitos cibos attinges, ne de paradiso eiectus miseriis obruaris. Immodicę autem
8036. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] carnes de cacabo rapies, ne Deum offendas et morte mulcteris, neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes, ne patris benedictionem amittas. neque cum Israhelitis iurulentias Aegypti concupisces, ne in deserto intereas | et ad Terram Promissionis transire non possis. neque cum Adamo et Eua ieiunii tempore uetitos cibos attinges, ne de paradiso eiectus miseriis obruaris. Immodicę autem comessationis potissima mala sunt, quod futurorum bonorum, quę in Deo sunt, cogat obliuisci, dum pręsentibus delinit ac
8037. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uetitos cibos attinges, ne de paradiso eiectus miseriis obruaris. Immodicę autem comessationis potissima mala sunt, quod futurorum bonorum, quę in Deo sunt, cogat obliuisci, dum pręsentibus delinit ac blanditur. dicente Domino: Cum comederint et saturati crassi-que fuerint, conuertentur ad deos alienos et seruient eis. quod etiam castitati aduersetur et in libidinem pronos reddat. de quo in Hieremia conquęritur Deus et ait: Saturaui eos et mechati sunt, et in
8038. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quę si obteri unquam potuisset,
prius (ut equidem reor) pedibus multorum qui pręsunt,
quam eorum qui persequuntur,
obtrita fuisset.
Plurimi quippe ideo clericatum profitentur |
et ecclesiasticas ambiunt dignitates,
ut ditentur.
et cum ditati fuerint,
ut deliciis uoluptatibus-que fruantur.
quibus in Euangelio respondet Dominus:
8039. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
8040. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] laudabiliter-que uersati sunt,
intelligant neque deinceps sibi cessandum,
donec ad finem usque peruentum fuerit.
Qui enim perseueruerit usque in finem,
hic saluus erit.
Ad perseuerantiam nos hortatur Apostolus cum ait:
8041. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Frustra enim prępeti fertur cursu, qui antequam metam attingat, uictus lassitudine subsistit. Frustra bene coepimus, nisi et bene finierimus. Naufragium patiatur necesse est, qui quanuis recto cursu suis-que uentis diu nauigarit, ante cum ipsa naui in Syrtibus uel in latentibus hęsit saxis | quam ad portum est perductus. postremo neque fabri neque arhitecti | neque cuiusquam artificis opus, nisi cum perfectum fuerit, iure ac merito laudari potest. tunc demum de illo probe prudenter-que iudicatur, cum iam omni ex
8042. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nisi et bene finierimus. Naufragium patiatur necesse est, qui quanuis recto cursu suis-que uentis diu nauigarit, ante cum ipsa naui in Syrtibus uel in latentibus hęsit saxis | quam ad portum est perductus. postremo neque fabri neque arhitecti | neque cuiusquam artificis opus, nisi cum perfectum fuerit, iure ac merito laudari potest. tunc demum de illo probe prudenter-que iudicatur, cum iam omni ex parte cernitur absolutum. Ita neque nobis proderunt sanctioris uitę initia, si coeptis non responderit finis. si (ut
8043. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nauigarit, ante cum ipsa naui in Syrtibus uel in latentibus hęsit saxis | quam ad portum est perductus. postremo neque fabri neque arhitecti | neque cuiusquam artificis opus, nisi cum perfectum fuerit, iure ac merito laudari potest. tunc demum de illo probe prudenter-que iudicatur, cum iam omni ex parte cernitur absolutum. Ita neque nobis proderunt sanctioris uitę initia, si coeptis non responderit finis. si (ut quidam ait) mulier formosa superne desinat in piscem . nosse talis animę quę sit merces? Non extinguetur inquit in nocte lucerna eius| non timebit a frigoribus niuis. fortitudo et decor indumentum eius, et ridebit in die nouissimo; hoc est, cum potentissimi quondam reges nudi ac debiles ante tribunal Iudicis ingenti timore trepidabunt, illa tunc in Christo exultabit et ridebit, iam certa de pręmio ipso, de quo dicitur: Date ei de fructu manuum suarum, et laudent eam in portis opera eius!
8045. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] se minus fatigari agnoscat | quam ut mereri possit quod sperat? Attende igitur non solum ea quę recepisti, sed etiam quę promissa sunt, et demum in eo quod bene coeperis, perpetuo perseuerabis. pariter-que cum Zacharia sacerdote in Euangelio dices: Seruiamus illi in sanctitate. et iustitia coram ipso omnibus diebus nostris! Primo quidem in fide perseuerandum est, ne labescente fundamento quicquid superędificatum fuerit corruat.
8046. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] oculos ei quos non habebat impetrauit. Increpabatur ut taceret | tanto ille magis clamabat: Fili Dauid miserere mei. ab hac precatione non cessauit, donec uisum recepit. Testes sunt et apostoli, de quibus est scriptum: Omnes erant perseuerantes unanimiter in oratione cum mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius. Denique, testis est ipse Saluator noster et Dominus, qui ut precibus instare suo nos doceret exemplo, et pernoctasse in oratione dicitur | et factus in agonia prolixius orasse.
8047. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Israhel. Ad hęc omnino necessarium est, si salui esse cupimus, ut in omnibus Dei pręceptis perseueremus, cauendo illa quę uetantur | et quę iubentur faciendo. Beatus est qui cum psalmista dicere potest: Concupiuit anima mea desyderare iustificationes tuas in omni tempore. Et iterum: Custodiam legem tuam semper et in seculum seculi. Difficile est profecto per omne uitę
8048. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ex pecude tandem in hominem uersus, in his quę Dei sunt assuescere incipies, assuefactus perseuerabis, perseuerans uinces, uictor coronaberis. Talem se Paulus apostolus exibuerat, cum diceret: Bonum certamen certaui, cursum consummaui, fidem seruaui | de reliquo reposita est mihi corona iustitię, quam reddet mihi in illa die iustus Iudex; non solum autem mihi sed et omnibus qui diligunt aduentum eius.
8049. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] seruaui | de reliquo reposita est mihi corona iustitię, quam reddet mihi in illa die iustus Iudex; non solum autem mihi sed et omnibus qui diligunt aduentum eius. O felicem illius perseuerantiam cui in fine cum Paulo sic gloriari licebit | et cum eodem sic sperare. Huic perseuerantię uirtuti contrarium uitium est animi inconstantia uolubilitas-que mentis. quę quam fugienda sit, docere ope diuina fretus nunc enitar.
8050. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] reposita est mihi corona iustitię, quam reddet mihi in illa die iustus Iudex; non solum autem mihi sed et omnibus qui diligunt aduentum eius. O felicem illius perseuerantiam cui in fine cum Paulo sic gloriari licebit | et cum eodem sic sperare. Huic perseuerantię uirtuti contrarium uitium est animi inconstantia uolubilitas-que mentis. quę quam fugienda sit, docere ope diuina fretus nunc enitar.
8051. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sempiternę bona possideres | et nunc repente mutato proposito ędificata destruis ac dissipas | et de solida petra ad fluidam mollem-que harenam transgrederis, in qua non potes consistere | nedum ędificare, in qua quicquid extruere niteris corruit. Et cum nihil omnino inter mundanas uoluptates firmitatis, nihil stabilitatis existat, illę quoque te destituent te-que sublato omni sustentaculo protinus in profundum ruere permittent, ut qui nunc mundi affluis luxuriis, mox calamitatibus afficiaris ęternis. dicente Domino per
8052. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in memoria. in pręuaricatione qua pręuaricatus est, et in peccato suo quo peccauit, in ipsis morietur. Hac sane de causa et Petrus apostolus de eisdem hominibus loquens: Melius inquit erat illis non cognoscere uiam iustitię | quam post agnitionem retrorsum conuerti Cum igitur in tanto te periculo constitutum perspicue intelligas, dum licet, dum uita suppetit, dum poenitendi tempus superest, errorem tuum corrigere festina | et eo unde recessisti te quamprimum refer | opus-que illud, quod stulte admodum demolitus es, instaurare stude | neque te
8053. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] perspicue intelligas, dum licet, dum uita suppetit, dum poenitendi tempus superest, errorem tuum corrigere festina | et eo unde recessisti te quamprimum refer | opus-que illud, quod stulte admodum demolitus es, instaurare stude | neque te ultra in aperta mittas pericula, cum ad tutum regressus fueris. Non est aptus regno Dei, qui aratrum tenens post tergum respicit. Vt quotidie proficias conare, ut semper boni aliquid agas enitere, et deficere desines. Aliorum exemplis disce
8054. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et Deo ulciscente translatum est de domo familia-que eius regnum, ipse hostium ui oppressus periit. Ioam et ipsum Hierosolymę regem, donec Ioiada sacerdos uixit, pie sancte-que regnasse constat, postea uero insolenter elatus adorari se iussit, Deum reliquit, idola simul cum suis coluit. quamobrem illi ab inimicis uicti poenas dedere, ipsum uero dum in lecto distentus recumberet, serui inuadentes trucidarunt. Quid Iuda Scariotho felicius, cum ad apostolatum fuit electus, cum potestatem accepit
8055. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] elatus adorari se iussit, Deum reliquit, idola simul cum suis coluit. quamobrem illi ab inimicis uicti poenas dedere, ipsum uero dum in lecto distentus recumberet, serui inuadentes trucidarunt. Quid Iuda Scariotho felicius, cum ad apostolatum fuit electus, cum potestatem accepit morbos curandi, mortuos suscitandi | demoniis imperandi? Quid eodem illo deinde miserius, cum ex fideli coeperit esse infidelis, ex domestico fugitiuus, ex apostolo proditor? Auaritia superatus Dominum suum uendidit, et
8056. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] reliquit, idola simul cum suis coluit. quamobrem illi ab inimicis uicti poenas dedere, ipsum uero dum in lecto distentus recumberet, serui inuadentes trucidarunt. Quid Iuda Scariotho felicius, cum ad apostolatum fuit electus, cum potestatem accepit morbos curandi, mortuos suscitandi | demoniis imperandi? Quid eodem illo deinde miserius, cum ex fideli coeperit esse infidelis, ex domestico fugitiuus, ex apostolo proditor? Auaritia superatus Dominum suum uendidit, et qui demonia pellebat, demonio
8057. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] recumberet, serui inuadentes trucidarunt. Quid Iuda Scariotho felicius, cum ad apostolatum fuit electus, cum potestatem accepit morbos curandi, mortuos suscitandi | demoniis imperandi? Quid eodem illo deinde miserius, cum ex fideli coeperit esse infidelis, ex domestico fugitiuus, ex apostolo proditor? Auaritia superatus Dominum suum uendidit, et qui demonia pellebat, demonio subiicitur. eo enim cor eius ingresso tam grande scelus commisit | ueniam-que desperauit | et laqueo sibi mortem
8058. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Dominum suum uendidit, et qui demonia pellebat, demonio subiicitur. eo enim cor eius ingresso tam grande scelus commisit | ueniam-que desperauit | et laqueo sibi mortem consciuit. Patet igitur, quid de illo miscellione sperandum sit, qui cum diu egregie magnifice-que sese gesserit, ad flagitia deinde conuersus ab iis non discedat. Cum pręsertim pręter iam dicta exempla etiam scriptum sit: Qui transgreditur a iustitia ad peccatum, Deus parauit eum ad romphaeam, hoc est ad
8059. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] commisit | ueniam-que desperauit | et laqueo sibi mortem consciuit. Patet igitur, quid de illo miscellione sperandum sit, qui cum diu egregie magnifice-que sese gesserit, ad flagitia deinde conuersus ab iis non discedat. Cum pręsertim pręter iam dicta exempla etiam scriptum sit: Qui transgreditur a iustitia ad peccatum, Deus parauit eum ad romphaeam, hoc est ad uindictam. Romphaea enim teli genius fuit apud Thracas, ut scriptores
8060. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quoties ergo ab ipso sanctioris uitę curriculo ad impudica inhonesta-que diuertimur, ualde quidem uerendum est, ne forte iam iudicati simus, pręsertim si poenitentiam agere et ad priora redire negligimus. Primum ergo totis uiribus enitendum erit, ut cum iugum Domini subierimus, in proposito perstemus. deinde siquando delirare contigerit, cito rursum directo uomere coeptam arationem prosequi studeamus, ne forte si moram fecerimus, Herodi similes simus. qui uiso Iesu ingenti affectus est
8061. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uestigiis uacillare proprium peccatorum est. Non simus igitur sicut lunaticus ille de Euangelio, nunc cadens in ignem, nunc in aquam, sed simus templi sancti columna Iachin, quę interpretatur firmitas . Qui enim sic stabilitus fuerit, poterit dicere cum constantissimo uiro Iob: Donec deficiam non recedam ab innocentia mea. Pręterea meminerimus pręceptum esse: Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne dimiseris! Infestet licet antiquus
8062. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] actiuę operam patrifamilias locauerunt, non reuertantur tollere tunicam suam, ne rursum inutilem ociositatem, quam recusarunt, induant | et labore intermisso promissę mercedis denarium amittant. Horum autem hęc summa est, ut cum relictis uitiis uirtute proficere coeperimus diuinis obtemperando mandatis, rursum ad uitia non relabamur, ne prouerbio detur locus: Canis reuersus ad uomitum, et Sus lota in uolutabro luti.
8063. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] in his quę bona sunt,
constanter fideliter-que perseueremus,
prudentia nobis opus est.
opportune igitur de hac uirtute nunc disseremus.
Quę ut uirtus sit,
ab omni subdolę mentis malignitate aliena esse debet,
ut ne quem offendas,
sed cum tibi tum aliis prodesse possis.
Obserua igitur et opere implere contende Domini pręceptum dicentis:
8064. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] |
nihil quod orthodoxę fidei repugnet senties |
et quę tibi repugnare uidebuntur,
quam intelligentiam habeant,
doctum aliquem ac fidelem uirum interrogabis |
et eius expositioni acquiesces.
Ita semen cadens in terram bonam fructum afferet,
ut cum didiceris,
alios doceas.
Prudens eris,
si ab iis qui tibi nocumento esse potuissent cauebis ac fugies.
8065. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Prudens eris,
si ab iis qui tibi nocumento esse potuissent cauebis ac fugies.
8066. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] enim illud quod in Prouerbiis est dictum:
8067. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] tuam quotidie discutis, si quoties a somno exurgis, quid acturus sis cogitas, quoties cubitum redis, quid egeris, quid omiseris, in quo excideris tecum examinas, ut deinceps cautius incedas. Simplex es, si tunc etiam cum irrideris, cum contumelia afficeris, cum iniuriis oneraris, patienter toleres, non irascaris, non turberis | et quasi qui nihil mali passus fueris, uultum non mutes | atque intra te animi quietem conserues, Illorum puerorum more, quos Dominus ad se uenire
8068. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] discutis, si quoties a somno exurgis, quid acturus sis cogitas, quoties cubitum redis, quid egeris, quid omiseris, in quo excideris tecum examinas, ut deinceps cautius incedas. Simplex es, si tunc etiam cum irrideris, cum contumelia afficeris, cum iniuriis oneraris, patienter toleres, non irascaris, non turberis | et quasi qui nihil mali passus fueris, uultum non mutes | atque intra te animi quietem conserues, Illorum puerorum more, quos Dominus ad se uenire iussit | et:
8069. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] a somno exurgis,
quid acturus sis cogitas,
quoties cubitum redis,
quid egeris,
quid omiseris,
in quo excideris tecum examinas,
ut deinceps cautius incedas.
Simplex es,
si tunc etiam cum irrideris,
cum contumelia afficeris,
cum iniuriis oneraris,
patienter toleres,
non irascaris,
non turberis |
et quasi qui nihil mali passus fueris,
uultum non mutes |
atque intra te animi quietem conserues,
Illorum puerorum more,
quos Dominus ad se uenire iussit |
et:
pręteritorum recordaberis,
presentia dispones,
futura prospicies |
te-que ita pręparabis,
ut in fine uitę inueniare promissa immortalitate dignus.
Ex aliorum enim euentu disces,
quid tibi fugiendum,
quid expetendum sit.
ut cum plenis lampadibus aduentanti Sponso occurras |
et non tunc oleum parare quęras,
cum parato opus fuerit.
dictum-que illud semper in mente habebis:
|
te-que ita pręparabis,
ut in fine uitę inueniare promissa immortalitate dignus.
Ex aliorum enim euentu disces,
quid tibi fugiendum,
quid expetendum sit.
ut cum plenis lampadibus aduentanti Sponso occurras |
et non tunc oleum parare quęras,
cum parato opus fuerit.
dictum-que illud semper in mente habebis:
Ipsius Dei ore laudari meruit Iob,
quod simplex et rectus esset |
et timens Deum |
et a malo recedens.
Prudentis postremo officio fungeris,
si postquam cuncta consideraueris,
quę ab imprudentibus concupiscuntur,
cum Salomone clamabis:
Vanitas uanitatum et omnia uanitas.
Atque ideo diuitias,
honores,
luxum atque pompam |
simul-que omnem pręsentium uoluptatum usum magno animo despicere
incipies,
nequid tibi uiam iustitię ingredienti
impedimento sit |
et potius
uanitas.
Atque ideo diuitias,
honores,
luxum atque pompam |
simul-que omnem pręsentium uoluptatum usum magno animo despicere
incipies,
nequid tibi uiam iustitię ingredienti
impedimento sit |
et potius absque his quę uulgo bona putantur salueris |
quam cum ipsis pereas.
fibri pontici.
ne minus tibi prospexisse arguaris |
quam ferę bestię illę,
quę abrosas partes corporis in fuga uenatoribus relinquunt,
ob quas naturę suę instinctu se peti norunt.
pro caducis ac fragilibus bonis possidere stabilia et ęterna.
Simplicitatis etiam partes ages,
si paruo modico-que contentus uiues |
et quę ultra necessitatem sunt,
ea paruipendes neque concupisces unquam.
et tibi satis felix uideberis,
cum sustentamenta uitę tantum suppeditabuntur.
Spem enim omnem in Deo pones atque firmabis,
qui suscitat a terra inopem |
et de stercore erigit pauperem,
ut collocet eum cum principibus,
non cum
cum sustentamenta uitę tantum suppeditabuntur.
Spem enim omnem in Deo pones atque firmabis,
qui suscitat a terra inopem |
et de stercore erigit pauperem,
ut collocet eum cum principibus,
non cum quibuscunque sed cum principibus populi
sui,
cum angelis atque archangelis in regno suo sempiterno.
Ipse idem ex hoc prudentium
simplicium-que genere
cum sustentamenta uitę tantum suppeditabuntur.
Spem enim omnem in Deo pones atque firmabis,
qui suscitat a terra inopem |
et de stercore erigit pauperem,
ut collocet eum cum principibus,
non cum quibuscunque sed cum principibus populi
sui,
cum angelis atque archangelis in regno suo sempiterno.
Ipse idem ex hoc prudentium
simplicium-que genere suam constare uoluit
Spem enim omnem in Deo pones atque firmabis,
qui suscitat a terra inopem |
et de stercore erigit pauperem,
ut collocet eum cum principibus,
non cum quibuscunque sed cum principibus populi
sui,
cum angelis atque archangelis in regno suo sempiterno.
Ipse idem ex hoc prudentium
simplicium-que genere suam constare uoluit Ecclesiam,
cum diceret:
enim omnem in Deo pones atque firmabis,
qui suscitat a terra inopem |
et de stercore erigit pauperem,
ut collocet eum cum principibus,
non cum quibuscunque sed cum principibus populi
sui,
cum angelis atque archangelis in regno suo sempiterno.
Ipse idem ex hoc prudentium
simplicium-que genere suam constare uoluit Ecclesiam,
cum diceret:
quibuscunque sed cum principibus populi
sui,
cum angelis atque archangelis in regno suo sempiterno.
Ipse idem ex hoc prudentium
simplicium-que genere suam constare uoluit Ecclesiam,
cum diceret:
Homines enim sunt ad quos pertinet prudentia,
iumenta ad quos simplicitas.
Quod autem hi qui utraque in parte recte uersati fuerint,
beatitudinem consequantur,
psalmista sub eadem uerborum metaphora testatus est,
cum ait:
contradicunt,
quod se omnium perspicacissimos consultissimos-que existimari uolunt.
In illos Esaias exclamat dicens:
Vę qui sapientes estis in oculis uestris et coram uobismetipsis prudentes!
Quod uitium et Apostolus prohibet cum ait:
Nolite esse prudentes apud uosmetipsos!
Neque illi quidem qui in terrenis duntaxat negociis prudentes sunt,
laudantur,
cum rerum fragilium cura implicati diuina negligant et aspernentur.
Vnde idem Apostolus:
Prudentia
estis in oculis uestris et coram uobismetipsis prudentes!
Quod uitium et Apostolus prohibet cum ait:
Nolite esse prudentes apud uosmetipsos!
Neque illi quidem qui in terrenis duntaxat negociis prudentes sunt,
laudantur,
cum rerum fragilium cura implicati diuina negligant et aspernentur.
Vnde idem Apostolus:
Prudentia inquit carnis mors est,
prudentia autem spiritus uita et pax.
Et iterum:
Prudentia carnis inimica est Deo.
Sed quę inimica est Deo,
ne illi quidem cuius est,
cura implicati diuina negligant et aspernentur.
Vnde idem Apostolus:
Prudentia inquit carnis mors est,
prudentia autem spiritus uita et pax.
Et iterum:
Prudentia carnis inimica est Deo.
Sed quę inimica est Deo,
ne illi quidem cuius est,
amica esse potest |
cum idem corpori multa prouideat,
animę suę nihil.
animam quę longe nobilior est corpore,
nihil ęstimat.
quin immo ut carni blandiatur,
spiritum perire patitur,
quia nec usuris abstinet |
nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur |
nec dolis fraudibus-que niti,
ut
a simplicitate maliciam,
ut neque sensus peruerti sinantur per ignorantiam puerilis obtusitatis
|
neque simplicitatem rectam deprauet maligna suggestio.
Paruulę sensibus fuere uirgines illę,
quę de sola fidei uirginitate sibi plaudentes cum uacuis lampadibus occurrerunt Sponso.
Et quoniam oleum bonorum operum,
quo sensuum nostrorum lampades illuminantur,
non habebant,
intrare ad Sponsi nuptias nequiuere.
Nemo igitur usque adeo simplex sit,
ut ad beatitudinem
animi bonis |
et tam scientia sit instructus quam probitate.
Philosophi
Summum itaque bonum expetentibus,
quod semper inquirendo philosophi inuenire nunquam potuerunt,
opus erit eam discere doctrinam,
quę a Deo nobis non ab hominibus tradita sit.
cum sola uerissimum ad beatitudinem monstret iter |
et eandem certissime polliceatur atque conferat.
Neque tamen qui mediocri scientia pręditi sunt,
a spe beatitudinis excluduntur.
Si uis inquit ad uitam ingredi,
serua mandata!
et parum sapiens nimium sibi arrogat |
interdum etiam ueritati refragari audet,
ut se aliquid prę cęteris argutius atque subtilius
inuenisse probet.
Quamobrem concludendum est,
ut longe sit melius pauca scire cum uirtute |
quam absque uirtute multa.
Cęterum scientia ipsa atque eruditio,
si bene utaris,
plurimum iuuat,
si male,
perniciosa est.
semper-que pręferenda scientię
Qui docti fuerint,
fulgebunt quasi splendor firmamenti:
et qui ad iustitiam erudiunt multos,
quasi stellę in perpetuas ęternitates. .
Quid est autem scientia |
nisi perfecta ueri falsi-que dignoscendi ratio?
Quę cum propria Dei sit,
illa quę ab hominibus est,
nisi cum diuina conueniat,
opinio magis dici debet quam scientia.
Falli,
decipi,
errare hominis est.
In Deo ista non cadunt.
Facessant igitur a nobis fallaciosę stropharum
firmamenti:
et qui ad iustitiam erudiunt multos,
quasi stellę in perpetuas ęternitates. .
Quid est autem scientia |
nisi perfecta ueri falsi-que dignoscendi ratio?
Quę cum propria Dei sit,
illa quę ab hominibus est,
nisi cum diuina conueniat,
opinio magis dici debet quam scientia.
Falli,
decipi,
errare hominis est.
In Deo ista non cadunt.
Facessant igitur a nobis fallaciosę stropharum argutię enthymemata-que
officio
Caput IV
Hęc est scientia,
quam a nobis exigit Dominus dicens:
Misericordiam uolui et non sacrificium,
et scientiam Dei plus quam holocaustum. .
Hanc ipsam autem Dei scientiam a se peti iubet,
cum ait:
Siquis sitit, ueniat ad me et bibat. .
et:
Ego sum ostium, inquit,
per me siquis introierit saluabitur. .
Non est itaque aditus ad beatitudinem |
nisi per scientiam diuinitus nobis traditam.
Cęterę omnes scientię uanę sunt.
nemo enim per illas efficitur
debuit illam homini monstrare,
sicut et fecit.
Sed non est satis eam didicisse |
nisi quę pręcipiuntur fecerimus,
beati esse non possumus.
Neque enim uiam qua ad cęlum itur,
nosse,
sed cum noueris,
per eam ingredi sapientis est.
Quin immo, tanto nequius peccat,
quanto quis inter bonum malum-que discernere plenius didicit.
Sit igitur in te sanctarum scientia Scripturarum,
sed
discernere plenius didicit.
Sit igitur in te sanctarum scientia Scripturarum,
sed ita ut non desint,
quas illa commendat uirtutes |
et absint uitia quę detestatur.
Hoc si pręstiteris,
uere te sapientem esse scias |
ac beatum fore cum hinc decesseris credas |
atque tunc demum et scientia et sapientia et bonis omnibus multo
huberius quam in uita fieri possit,
complendum.
Etenim neque scientiam perfectam habere possumus,
quamdiu mortalitatis onere premimur |
neque
Etenim neque scientiam perfectam habere possumus,
quamdiu mortalitatis onere premimur |
neque sapientiam.
dicente Apostolo:
Corpus quippe (ut quidam sapiens ait) aggrauat animam |
et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem. .
Sit ergo satis ea
discere atque nosse,
quę ad Dei Scripturarum-que eius intelligentiam nobis concessam
pertinent,
ut cum ita quemadmodum pręceptum est uixerimus,
illo ubi perfecta sunt omnia conscendamus.
Optimum itaque iudicemus |
non plus sapere quam oportet sapere,
sed sapere ad sobrietatem,
hoc est quantum humanę naturę permittitur,
agnoscat,
scriptum est:
Dominus dat sapientiam,
et ex ore eius prudentia et scientia .
Et iterum:
intelligendo amaret,
amando possideret,
possidendo perpetuo beatus esset.
Quam quidem sapientiam ut concipere et tenere possimus,
non solum discendi studio incumbere,
sed etiam uotis precationibus-que poscere debemus.
cum Iacobus apostolus dicat:
sapientiam.
Quomodo enim illic potest infundi celeste donum,
unde eiecti prius et exterminati non fuerint terreni affectus?
Duo contraria simul manere nequeunt.
quę enim societas luci cum tenebris?
Christo cum Belial?
Ideo est scriptum:
Quomodo enim illic potest infundi celeste donum,
unde eiecti prius et exterminati non fuerint terreni affectus?
Duo contraria simul manere nequeunt.
quę enim societas luci cum tenebris?
Christo cum Belial?
Ideo est scriptum:
Ipse debuit perfectę beatitatis iter ostendere,
qui ipse esset perfectissimus omnium felicissimus-que,
ut soli gratię agantur habeantur-que tam pro doctrina adipiscendę
salutis |
quam pro adeptę beneficio.
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens Deus cum hominibus est
locutus,
postea uero Deus homo factus cum hominibus conuersari |
et pręsens ipse cum iisdem colloqui uoluit,
ut
qui ipse esset perfectissimus omnium felicissimus-que,
ut soli gratię agantur habeantur-que tam pro doctrina adipiscendę
salutis |
quam pro adeptę beneficio.
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens Deus cum hominibus est
locutus,
postea uero Deus homo factus cum hominibus conuersari |
et pręsens ipse cum iisdem colloqui uoluit,
ut Legis et Euangelii distantiam cognosceremus.
pro doctrina adipiscendę
salutis |
quam pro adeptę beneficio.
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens Deus cum hominibus est
locutus,
postea uero Deus homo factus cum hominibus conuersari |
et pręsens ipse cum iisdem colloqui uoluit,
ut Legis et Euangelii distantiam cognosceremus.
in illa futuri signa sunt,
in hoc eorum euentus;
in illa
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens Deus cum hominibus est
locutus,
postea uero Deus homo factus cum hominibus conuersari |
et pręsens ipse cum iisdem colloqui uoluit,
ut Legis et Euangelii distantiam cognosceremus.
in illa futuri signa sunt,
in hoc eorum euentus;
in illa umbrę,
in hoc ueritas;
in illa seruitus,
in hoc
disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens Deus cum hominibus est
locutus,
postea uero Deus homo factus cum hominibus conuersari |
et pręsens ipse cum iisdem colloqui uoluit,
ut Legis et Euangelii distantiam cognosceremus.
in illa futuri signa sunt,
in hoc eorum euentus;
in illa umbrę,
in hoc ueritas;
in illa seruitus,
in hoc libertas;
in illa promissio,
in hoc
Vani quippe sunt,
qui sanctę Trinitatis mysterium non admittunt,
qui uerę beatitudinis bonum non percipiunt,
quia sibi magis quam Deo credunt.
Quamobrem nobis non humana sed diuina doctrina institutis cum
Saluatore nostro, Dei Filio, gratię agendę
sunt |
sic dicente:
Confiteor tibi, Pater, domine cęli et terrę,
quia abscondisti hęc a sapientibus et prudentibus,
et reuelasti ea paruulis.
ita Pater,
quoniam sic fuit placitum ante te.
quam affectas.
Ac ueluti illi qui terram purgant,
stercorant,
arant,
occant,
obfringunt,
modis omnibus excolunt |
sementem-que faciunt,
postea uero metunt et fructum colligunt,
ita hic noster sapiens aliis benefaciendo |
sibimetipsi sapiet,
cum pro benefactis a Domino recipere coeperit mercedem.
Hic idem in omnibus prouidum ac prudentem se pręstabit.
nihil eum imparatum offendet.
omnibus quę accidere possunt pręsidio opportuno munitus occurret.
In aduersis explicabit patientiam,
in prosperis humilitatem,
in
Alibi etiam dicitur:
Melior est sapientia quam uires,
et uir prudens quam fortis.
Nam sapientia et prudentia bona animi sunt.
fortem autem et robustum esse bonum corporis est.
Et illa quidem hominis propria,
hoc autem cum bestiis commune.
Sapiens tranquille degit,
quia perturbationibus temperat,
sensuum affectiones ratione frenat |
et saniori consilio parere compellit.
Sapiens linguam quoque continet,
uerbositatem fugit,
ne in multiloquio peccet.
Pauca loquitur sed considerate.
nihil leue ab ipso prolatum auditur,
sed serium semper et graue ponderis-que multi.
Neque enim prius uerbum emittit |
quam quo casurum sit cogitet.
Sapiens ut semper sapiens sit studet |
ut-que cum Salomone dicere possit:
Sapientia quoque perseuerauit mecum.
Quęris quo pacto semper sapiens esse queat,
cum nemo sit qui non peccet,
cum septies in die cadat iustus?
Sed
prius uerbum emittit |
quam quo casurum sit cogitet.
Sapiens ut semper sapiens sit studet |
ut-que cum Salomone dicere possit:
Sapientia quoque perseuerauit mecum.
Quęris quo pacto semper sapiens esse queat,
cum nemo sit qui non peccet,
cum septies in die cadat iustus?
Sed quemadmodum iustus cum ceciderit,
cito surgendo iusti nomen non amittit,
ita sapiens dicendus est semper sapiens,
qui quoties aliquid stulte peccat,
sapienter quod
casurum sit cogitet.
Sapiens ut semper sapiens sit studet |
ut-que cum Salomone dicere possit:
Sapientia quoque perseuerauit mecum.
Quęris quo pacto semper sapiens esse queat,
cum nemo sit qui non peccet,
cum septies in die cadat iustus?
Sed quemadmodum iustus cum ceciderit,
cito surgendo iusti nomen non amittit,
ita sapiens dicendus est semper sapiens,
qui quoties aliquid stulte peccat,
sapienter quod peccatum est protinus emendat |
et
possit:
Sapientia quoque perseuerauit mecum.
Quęris quo pacto semper sapiens esse queat,
cum nemo sit qui non peccet,
cum septies in die cadat iustus?
Sed quemadmodum iustus cum ceciderit,
cito surgendo iusti nomen non amittit,
ita sapiens dicendus est semper sapiens,
qui quoties aliquid stulte peccat,
sapienter quod peccatum est protinus emendat |
et pręteriti errati notam insequentis uirtutis laude compensat.
Sapientem semper beatum esse
Patet quia nihil extra uirtutem,
in quo beatitudo esse potuisset nouerant.
Ignorabant igitur bonum illud quantum aut quale esset,
quod debetur uirtuti |
quod-que nostri sapientes uitę innocenter laudabiliter-que actę
meritis confidunt se consecuturos |
et tunc demum beatos fore,
cum illud adepti fuerint.
sed quamdiu in expectatione eius sunt,
nondum esse beatos constat,
quanuis ob quandam spei certitudinem nunc quoque beati dicantur.
Sapiens, inquiunt, et in tormentis beatus est.
Recte id quidem si de nostris diceretur
non quomodo oportuit,
sed quomodo poterant,
beatam uitam diffinierunt.
atque ipsam,
quoniam longius protendere nescirent,
uirtute quę in pręsenti est terminarunt.
Sed quęnam, quęso, esset ista beatitudo,
quę simul cum corpore pecudum more erat finienda?
Pręterea si sola uirtus beata uita esset,
sexcenties in uita beati essemus |
et sexcenties infelices.
quandoquidem nemo tam firmę stabilitę-que uirtutis est,
nunc recedens
beatitudo nonne uertibilior haberetur rota figulari?
et alterno dierum noctium-que recursu mutabilior?
Non est ergo uirtus uita beata,
sed illa cęlestis ęterna-que felicitas,
quę debetur uirtuti,
si uirtus ipsa cum uera religione iuncta fuerit.
Beata quippe est,
quę nunquam subducitur,
nunquam deficit,
bonis omnibus affluit semper,
malis uacat,
desyderium implet.
denique ad summum bonorum peruentum est,
cum ad
ipsa cum uera religione iuncta fuerit.
Beata quippe est,
quę nunquam subducitur,
nunquam deficit,
bonis omnibus affluit semper,
malis uacat,
desyderium implet.
denique ad summum bonorum peruentum est,
cum ad illam peruenitur.
Huc accedit quod Christianorum sapientia non ita rigide neque inhumane
circumscripta sit,
sicut fuit illa Stoicę sectę philosophorum,
qui docebant |
sapientem animi passionibus prorsus carere oportere ut
qui docebant |
sapientem animi passionibus prorsus carere oportere ut beatus sit.
Nos enim e contrario definimus |
non posse sapientem fieri beatum,
qui adhuc in corpore uiuens futurę beatitudinis desyderio non ducitur
qui pro eo quod aliquando peccauit,
dolendo non satisfacit,
qui cum benefecerit non gaudet et Deo gratias agit cuius ope in
benefaciendo est usus,
qui eidem peccare non metuit,
cui soli semper plurimum placere studet,
qui denique et pauperis et malo aliquo affecti hominis non miseretur.
Ea sane uera est sapientia et seruorum
quid in terris lapide et sensu carentibus rebus esse sapientius uel beatius existimari potuisset?
Lapidea est igitur illorum et sapientia et beatitudo, non humana.
Cum enim uerę beatitatis ignari essent,
beatitatem ipsam appetitionum quietudinem esse putauerunt
,
et hanc ad sapientem pertinere uolebant.
At nos uerę quoque ęternęque beatitudini gaudium
Caput VII
Hanc autem uerissimam sapientiam,
quam Deo tradente accepimus,
quo attentius accuratius-que amplectamur,
quęrendum restat,
quęnam sit illa quam cauere debemus,
indigna quidem hoc nomine,
cum uerius stulticia sit dicenda quam sapientia.
Est igitur quędam sapientia,
quę mundana siue secularis dicitur,
de qua Apostolus:
In his omnibus stultus sit oportet,
qui apud Deum sapiens esse desyderat.
Fuit et alia inter gentiles sapientia,
ueri quidem inquirendi supra quam dici queat
studiosa,
sed plane inanis cassi-que laboris,
cum inuestigare illud nequaquam potuerit,
quod nisi Deo monstrante scire nemo poterat.
Ista autem erat philosophorum professio circa ipsam hominis
beatitudinem uarie sentientium (ut diximus) atque delirantium.
cum non in cęlo sed in terra illam constituerent,
studiosa,
sed plane inanis cassi-que laboris,
cum inuestigare illud nequaquam potuerit,
quod nisi Deo monstrante scire nemo poterat.
Ista autem erat philosophorum professio circa ipsam hominis
beatitudinem uarie sentientium (ut diximus) atque delirantium.
cum non in cęlo sed in terra illam constituerent,
quęrentes ubi non erat |
et ubi esset nescientes.
de his psalmista ait:
Defecerunt scrutantes scrutinio.
His nonnulli quoque ex nostris
eo etiam quod recte didicerant aberrent |
et dum Christum se tenere putant,
de manibus elapsum non animaduertant.
Plena periculi est talis sapientia |
ideo-que uitanda.
cum scriptum sit:
Scrutator maiestatis opprimetur a gloria.
Et iterum:
Non plus sapias quam necesse est,
ne obstupescas.
Caue igitur nimis altum sapere,
ne forte uel cum hereticis Vetus Instrumentum damnes uel cum Iudeis
Nouum |
et cum utrisque
Plena periculi est talis sapientia |
ideo-que uitanda.
cum scriptum sit:
Scrutator maiestatis opprimetur a gloria.
Et iterum:
Non plus sapias quam necesse est,
ne obstupescas.
Caue igitur nimis altum sapere,
ne forte uel cum hereticis Vetus Instrumentum damnes uel cum Iudeis
Nouum |
et cum utrisque ipse damneris.
dicente Domino:
Nunquid non in die illa perdam sapientes de Idumea |
et prudentiam de monte Esau?
Peribunt
sapientia |
ideo-que uitanda.
cum scriptum sit:
Scrutator maiestatis opprimetur a gloria.
Et iterum:
Non plus sapias quam necesse est,
ne obstupescas.
Caue igitur nimis altum sapere,
ne forte uel cum hereticis Vetus Instrumentum damnes uel cum Iudeis
Nouum |
et cum utrisque ipse damneris.
dicente Domino:
Nunquid non in die illa perdam sapientes de Idumea |
et prudentiam de monte Esau?
Peribunt utique heretici et Dei iudicio
uitanda.
cum scriptum sit:
Scrutator maiestatis opprimetur a gloria.
Et iterum:
Non plus sapias quam necesse est,
ne obstupescas.
Caue igitur nimis altum sapere,
ne forte uel cum hereticis Vetus Instrumentum damnes uel cum Iudeis
Nouum |
et cum utrisque ipse damneris.
dicente Domino:
Nunquid non in die illa perdam sapientes de Idumea |
et prudentiam de monte Esau?
Peribunt utique heretici et Dei iudicio condemnabuntur,
qui terrena
dicente Domino:
Nunquid non in die illa perdam sapientes de Idumea |
et prudentiam de monte Esau?
Peribunt utique heretici et Dei iudicio condemnabuntur,
qui terrena sapiebant.
hoc enim Idumea interpretatur.
et Iudei qui cum Esau aduersabantur fratri eius Iacob,
id est, cum synagoga Ecclesię Christi,
ad quam credentem primogenita credere nolentium benedictiones-que transierunt.
Illud quoque ad hereticorum infidelitatem spectare arbitror quod Salomon ait:
Ciuitates munitas
sapientes de Idumea |
et prudentiam de monte Esau?
Peribunt utique heretici et Dei iudicio condemnabuntur,
qui terrena sapiebant.
hoc enim Idumea interpretatur.
et Iudei qui cum Esau aduersabantur fratri eius Iacob,
id est, cum synagoga Ecclesię Christi,
ad quam credentem primogenita credere nolentium benedictiones-que transierunt.
Illud quoque ad hereticorum infidelitatem spectare arbitror quod Salomon ait:
Ciuitates munitas occupabit sapiens |
et destruet
prudentes!
Apud Deum enim et insipientes et imprudentes sunt,
qui temeraria pręsumptione abducti ad ostentationem ingenii magis quam ad ueritatis confirmationem
loquuntur.
Porro omnis disciplina quę cum Euangelio non conuenit,
inutilis est,
sapientem facere non potest |
ideo-que nec beatum.
Poesis fabellarum fictionibus exhuberat,
oratoria ad gratiam loquendi artem pręfert ,
astronomia cęli
Poesis fabellarum fictionibus exhuberat,
oratoria ad gratiam loquendi artem pręfert ,
astronomia cęli syderum-que motibus et exinde futurorum diuinationibus
scatet,
philosophia sapientię studio gloriatur,
cum causas rerum naturam-que conquisierit.
Sed cum nulla doctrinarum istarum qui hominis finis sit recte uere-que
iudicare uideatur,
nemini discendas dicerem nisi aliqua in parte diuinę quoque sapientię
scientiam adiuuarent.
Operęprecium
ad gratiam loquendi artem pręfert ,
astronomia cęli syderum-que motibus et exinde futurorum diuinationibus
scatet,
philosophia sapientię studio gloriatur,
cum causas rerum naturam-que conquisierit.
Sed cum nulla doctrinarum istarum qui hominis finis sit recte uere-que
iudicare uideatur,
nemini discendas dicerem nisi aliqua in parte diuinę quoque sapientię
scientiam adiuuarent.
Operęprecium erit igitur de his tantum capere quantum fideli
institutioni conuenire constabit,
cętera ne
quod autem superfluum est contemni debet,
quod aduersarium repelli.
de his enim psalmista ait:
Nouit Dominus cogitationes sapientium |
quoniam uanę sunt.
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi cum Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
aduersarium repelli.
de his enim psalmista ait:
Nouit Dominus cogitationes sapientium |
quoniam uanę sunt.
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi cum Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
Tantum abest igitur ut sapiens sit,
qui
Dominus cogitationes sapientium |
quoniam uanę sunt.
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi cum Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
Tantum abest igitur ut sapiens sit,
qui ethnicorum sapientes pręter modum emulatur,
ut etiam iniquus et infidelis esse possit conuinci.
Et
|
quoniam uanę sunt.
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi cum Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
Tantum abest igitur ut sapiens sit,
qui ethnicorum sapientes pręter modum emulatur,
ut etiam iniquus et infidelis esse possit conuinci.
Et quoniam sola Dei sapientia,
quę in
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi cum Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
Tantum abest igitur ut sapiens sit,
qui ethnicorum sapientes pręter modum emulatur,
ut etiam iniquus et infidelis esse possit conuinci.
Et quoniam sola Dei sapientia,
quę in Sacris litteris continetur,
uera est
sunt filii seculi filiis lucis in generatione
sua.
Ab hac certe uir iustus abhorrebit,
ut potius secundum Deum quam secundum seculum sapiens sit.
ac ne quando et ipse seculi sapientium capiatur sycophantiis,
Deum
Docuimus et quę sequenda sapientia et quę fugienda sit.
reliquum est ut eos,
qui uera,
id est diuina sapientia pręditi sunt hortemur,
ne creditum sibi salutaris eruditionis talentum in terra defodiant,
sed illic dispensent,
unde cum usuris exigi possit |
et Domino cui negociantur,
plurimum lucri accedat.
Laxent igitur retia sua in capturam:
alios doceant quod ipsi didicerunt,
et non sibi solum,
sed aliis etiam prodesse studeant |
tanto-que accepto beneficio se dignos pręstent.
sua in capturam:
alios doceant quod ipsi didicerunt,
et non sibi solum,
sed aliis etiam prodesse studeant |
tanto-que accepto beneficio se dignos pręstent.
Vt quid enim bonum sapientię tu qui Dei benignitate sapientiam adeptus es,
si cum proximis non communicas?
si nihil inde tibi deperit,
si communicatum etiam augetur et excrescit?
Quis est enim qui docet,
et docendo non aliquid discat?
et quod didicit non confirmet?
cum de memoria facile labi soleat et exciderit
bonum sapientię tu qui Dei benignitate sapientiam adeptus es,
si cum proximis non communicas?
si nihil inde tibi deperit,
si communicatum etiam augetur et excrescit?
Quis est enim qui docet,
et docendo non aliquid discat?
et quod didicit non confirmet?
cum de memoria facile labi soleat et exciderit ,
quicquid relinquitur irrepetitum?
Ita fit,
ut ipse quoque dediscas,
nisi docueris.
Doce igitur ut doctior sis |
aut saltem ne obliuioni tradas quod didicisti.
inquit Salomon,
et prudentia dat uocem suam in summis excelsis-que uerticibus
super uiam in mediis semitis |
stans iuxta portas ciuitatis,
in ipsis foribus loquitur dicens:
Viri ad uos clamito,
et uox mea ad filios hominum.
Cum ergo docendi officio fungi debeat uir diuina sapientia eruditus,
nonne sal fatuum erit,
si tacuerit?
nonne uerum est quod dicitur:
non hoc tamen in omnes homines,
sed in illos duntaxat,
qui tenebrę sunt.
In illos uero qui lux sunt,
ius nullum habent,
nisi tentandi incitandi-que ad peccandum,
ut et ipsi relicto bene agendi lumine malignę actionis tenebras
diligere incipiant,
et cum id fecerint,
tunc etiam ipsis dominentur ac pręsint.
Aequum est enim ut qui ab innocentia recedendo sub potestate Dei esse
noluerit,
diaboli subdatur potestati.
Potestas autem illius tanta est,
quantam Deus permiserit,
qui eorum
enim ut qui ab innocentia recedendo sub potestate Dei esse
noluerit,
diaboli subdatur potestati.
Potestas autem illius tanta est,
quantam Deus permiserit,
qui eorum opera utitur |
tam in prauos puniendos |
quam in bonos probandos.
ut hi cum aduersarii tentamenta uicerint,
plus pręmii mereantur,
et illi uicti si ad poenitudinem non redierint,
tanto iustius crucientur,
quanto diutius expectati sunt ut redirent.
Pręterea si demonis potentiam ex testimonio Scripturarum pensare
uolumus,
profecto
homini intolerandam insuperabilem-que esse inueniemus.
|
uel fumo inanis glorię laborant.
de eius etiam in malo pertinacia dicitur:
Cor eius indurabitur tanquam lapis |
et stringetur quasi malleatoris incus.
de translatione etiam eius a statu suę sublimitatis dictum est:
Cum sublatus fuerit,
timebunt angeli,
et territi purgabuntur.
Iusti enim Deum timent,
cum etiam aduersus angelicam naturam seuerum fuisse recordantur.
et territi student,
siquid deliquerint,
poenitentia expiare.
Quod
stringetur quasi malleatoris incus.
de translatione etiam eius a statu suę sublimitatis dictum est:
Cum sublatus fuerit,
timebunt angeli,
et territi purgabuntur.
Iusti enim Deum timent,
cum etiam aduersus angelicam naturam seuerum fuisse recordantur.
et territi student,
siquid deliquerint,
poenitentia expiare.
Quod autem arrogantibus dominetur |
et superbos iugo premat mortiferę seruitutis,
ex eo patet quod consequenter
qui diabolum imitantur,
filii eius dicendi sunt,
non natiuitate,
sed uoluntatis corruptę similitudine.
per exteriores motus atque gestus iudicat et deprehendit.
tum quocunque aliquem magis inclinari uidet,
eo accommodatis tentationibus trahere nititur,
suggerens quicquid illum magis appetere coniicit.
Tu uero si uis istud uitare periculum,
etiam cum mali aliquid cogitaueris
(impossibile est enim ne quando mens ad illicita non recurrat)
caue ne ad gestum cogitationis indicem prorumpas.
et enitere ut citius desinat cogitatio intus in anima |
quam per sensus effusa se foris ostendat.
Quod si illa patuerit,
Quare inquiet aliquis creatus est demon,
si tam malus erat futurus |
atque homini ad similitudinem Dei facto tam inimicus ac tam infestus
?
Factus fuit quidem angelus Dei,
ut cum reliquis beatis eiusdem generis in cęlo spiritibus beatitudine frueretur ęterna.
Et licet futuri prescius Deus nosset illum per arrogantię uitium a statu suę conditionis repellendum,
sciebat tamen iustis expedire ut crearetur.
ne uidelicet deesset illis
Hac de causa profecto etiam malos homines in mundo nasci ac uiuere
credimus,
non ad suam ipsorum qui damnandi sunt,
sed ad illorum qui saluandi utilitatem.
ut cum nullo malorum odio,
nulla persecutione,
nullis iniuriis |
a iustitię pietatis-que proposito repelli potuerint,
multo plus gratię sibi apud Deum comparent |
quam comparassent,
si nihil in uita aduersi paterentur.
Ad hęc ipsa summi rerum Opificis
nullo malorum odio,
nulla persecutione,
nullis iniuriis |
a iustitię pietatis-que proposito repelli potuerint,
multo plus gratię sibi apud Deum comparent |
quam comparassent,
si nihil in uita aduersi paterentur.
Ad hęc ipsa summi rerum Opificis prouidentia cum bona multa condidisset,
etiam mala quędam his contraria fieri iussit,
ut bona malorum comparatione optabiliora redderet.
Paradisum itaque magis desyderamus,
quia scimus et infernum esse;
uitam propter metum mortis plus diligimus.
Ergo et diabolus ideo creatus,
ut eius foeditate offensi magis affectaremus inseri consortio
angelorum.
quos ei primorum parentum crimine corrupta origo subdiderat.
quos-que idem idolorum cultura subuersos iugo perniciosę seruitutis
oppresserat.
Cessauit itaque mundus demones pro diis habere post Euangelii
uulgationem.
cessauit et infernus esse fidelium animarum receptaculum,
cum Christus in cruce se confitentibus promittere coepit paradisum.
Coluber tamen tortuosus hac tanta potestate exutus |
aliud fallaciarum genus commentus est:
disseminare hereses coepit |
Coluber tamen tortuosus hac tanta potestate exutus |
aliud fallaciarum genus commentus est:
disseminare hereses coepit |
et ad uitia concitare.
Atque hoc illi permissum (sicut diximus) ut sanctorum robur atque constantia innotescat |
et scelesti tunc saltem,
cum damnati fuerint intelligant,
quam immundo spiritui obsecuti sint,
quam bono Domino derelicto.
In istos igitur et pro iustis in Esaia exclamat Deus |
et ait:
demon
Demones uocantur,
non quia daemones, id est scientes sint,
sed dimenin,
iudicantis.
Quia factus est ad malorum uindictam,
probationem uero bonorum.
Belzebub
Beelzebub muscarum deum sonat.
Nam cum omnibus retia intendat,
muscas tantum, id est infirmos capit,
fortioribus non pręualet.
Mammona
Mammona Syrum Hebreo mixtum uocabulum est,
et diuitias uel cupiditates designat.
His ille imprudentium
fortioribus non pręualet.
Mammona
Mammona Syrum Hebreo mixtum uocabulum est,
et diuitias uel cupiditates designat.
His ille imprudentium mentes implicat,
ne Deo seruire queant,
cum Mammonę coeperint famulari.
De nominibus demonum brutalibus.
Caput XII
Bestię
Demonibus pręterea,
calamus,
qui se ab his uinci patitur,
et non potius ad auxilium Dei recurrit ut uincat.
In Ezechiele quoque promittit Dominus facturum se,
ut cessent bestię pessimę de terra.
quod partim in primo Christi aduentu impletum,
partim in secundo implendum credimus,
cum omnes bestię istę in barathrum inferni detrudentur.
Leones / Dracones
Hi et leones et dracones dicuntur,
quia nunc aperte nos inuadunt ut leo ,
nunc occulte nobis insidiantur | ut
utrunque demoni conuenit,
qui nullum ex se boni fructum gignit
et supra modum effertur superbia.
Amorrei amaritudinem adducentes uel loquentes dicuntur.
Quid autem amarius heretica prauitate?
Hereticorum igitur Seon iste rex est,
ut cum illo simul pereant,
si ab eo ad Christum qui ueritas est,
non conuertentur.
Hic est ille Seon superbus,
qui fideles Israhelitas non sinit in pace transire per fines regni sui
|
obstat-que armatus,
inito tamen pręlio succumbit.
Tentare enim demon sanctos potest,
uincere non
confixit,
metu perculsus concidet |
uel in fugam conuertetur.
De quo per Esaiam fuit prędictum:
A facie Domini pauebit Assur, uirga,
hoc est, cruce Domini percussus .
Vrbs autem eius cui dominabatur,
gentiles erant.
quę tunc quidem concremata est igni,
cum gentiles ad Christum conuersi.
Ignem, inquit, ueni mittere in terram,
et quid uolo nisi ut ardeat?
Nabuchodonosor
Hic idem diabolus Nabuchodonosor est rex Babylonis.
Nabuchodonosor |
sedens in angustia agnita
Certe nisi Dominus noster Iesus Christus primogenitos Aegypti percussisset,
principatus (ut Apostolus ait) et potestates aduersas traducens
et triumphans in cruce,
sanctificatio eius,
qui est primogenitus omnis creaturę,
ad nos peruenire minime potuisset.
Qui ergo non uult cum primogenitis Aegypti percuti,
permaneat in benedictione primogeniti Christi,
ut saluus sit.
Hi etiam Sydonii nominantur,
id est uenatores.
Qui autem homines erunt et non bestię,
Sydoniorum istorum uenatione capi non poterunt.
Ad
id est uenatores.
Qui autem homines erunt et non bestię,
Sydoniorum istorum uenatione capi non poterunt.
Ad bestiarum enim non ad hominum capturam pertinet uenatio.
Ille tamen ex homine in pecudem uertitur,
qui peccat,
dicente Propheta:
Homo cum in honore esset,
non intellexit.
comparatus est iumentis insipientibus et similis factus est illis.
Hi etiam Caldei nuncupantur.
quos in Abbacuch propheta se suscitaturum minatur Dominus aduersus
iustorum contemptores |
Ecce inquit ego suscitabo Caldeos,
gentem amaram et
aduersus populum Iudę, id
est, confessionis,
illos uidelicet qui Christum confitebantur,
sese errexerat |
et montis instar superbia elatus regnabat inter infideles.
His autem ad Christum conuersis |
ille desolatus est et desertus.
quod futurum de eodem monte Zacharias quoque uidit cum diceret:
Quid tu, mons magne?
Coram Zorobabel in planum.
De Zorobabel enim natus est Christus,
cuius uirtute concidit regnum diaboli.
hic ille mons est ,
de quo etiam in Euangelio dicitur:
Si habueritis fidem ut
perfrui.
Ad hęc pluuiam illam et flumina et uentos in Euangelio,
quorum impulsu domus male fundata euertitur,
demones esse intelligimus.
Qui neminem quidem supplantant facilius |
quam eos qui in se,
cum solubilis harena sint,
confidunt |
et Christo qui petra ueritatis est,
non innituntur.
Diabolus pręterea uia peccatorum dicitur.
dicente psalmista:
Viam peccatorum disperdet.
Et alibi:
Via impiorum peribit.
quo Apostolus etiam dixit:
Nouissimus inimicus destruetur mors.
Illis duntaxat destruetur,
qui a dextris Iudicis consistere iussi erunt.
Aduersum sanctos enim |
nullum ius ultra diabolo erit,
ne tentandi quidem.
Quoniam hi cum Christo ibunt in uitam ęternam,
diabolus autem et angeli eius et omnes impii in ignem ęternum.
Ac ne plura id genus perquirere ociosi sit,
hic ille est,
cui nomina
cui nomina mille,
mille nocendi artes.
Cuius uiribus quis resistet?
cuius insidias quis euitabit?
nisi qui fidei spei-que et reliquarum uirtutum armis munitus fuerit.
et cum aduersario congressurus uincendi fiduciam non in se,
sed in Deo habuerit.
Hęc de nominibus |
nunc reliqua distinctius dispositius-que consideranda sunt.
Quod tentationes pati necesse
tuam ad tentationem.
et in Iob:
quin illi omni loco,
omni tempore circa nos sint,
nobiscum-que commorentur.
dimicaret?
Nobis uero ut minus perfectis ex diuina dispensatione minor incumbit
lucta.
Adhuc enim et aduersus carnem pugnamus |
et demonum inferiorum insidias patimur,
quoniam nondum tantum uirium concepimus,
ut cum principibus et potestatibus manum conserere ualeamus.
Procerum Ecclesię istud certamen est,
ut cum potentibus pugnando plus glorię referant ex uictoria.
At uero postquam carnis desyderia pietatis ac iustitię studio
mortificauerimus,
tunc et ipsi poterimus
lucta.
Adhuc enim et aduersus carnem pugnamus |
et demonum inferiorum insidias patimur,
quoniam nondum tantum uirium concepimus,
ut cum principibus et potestatibus manum conserere ualeamus.
Procerum Ecclesię istud certamen est,
ut cum potentibus pugnando plus glorię referant ex uictoria.
At uero postquam carnis desyderia pietatis ac iustitię studio
mortificauerimus,
tunc et ipsi poterimus dicere:
Non est nobis colluctatio aduersus carnem et sanguinem.
Igitur tentatio Domini |
tentatio probationis est,
non malicię neque pręcipitationis.
Quapropter Iacobus apostolus ait:
tentatur dicat,
quoniam a Deo tentatur.
et ne ambiguum relinqueretur,
de qua tentatione hoc diceret,
subiunxit:
Deus enim intentator malorum est.
ipse autem neminem tentat ad malum.
unusquisque uero tentatur a concupiscentia sua abstractus et
illectus.
deinde concupiscentia cum conceperit,
parit peccatum;
peccatum uero cum consummatum fuerit,
generat mortem.
Tentatio ergo carnis et diaboli semper prouocat ad peccandum.
Quare de istorum tentationibus nobis
ne ambiguum relinqueretur,
de qua tentatione hoc diceret,
subiunxit:
Deus enim intentator malorum est.
ipse autem neminem tentat ad malum.
unusquisque uero tentatur a concupiscentia sua abstractus et
illectus.
deinde concupiscentia cum conceperit,
parit peccatum;
peccatum uero cum consummatum fuerit,
generat mortem.
Tentatio ergo carnis et diaboli semper prouocat ad peccandum.
Quare de istorum tentationibus nobis assidue aduersantibus nunc est tractandum.
et prius
nunc etiam uerberibus compellit.
Promissis quidem primos nostros parentes prostrauit |
Eritis inquit sicut dii,
scientes bonum et malum,
et nequaquam moriemini.
minis autem grassatus est in martyres pariter et uerberibus,
cum idolatras ut in eos desęuirent concitasset.
Primi nobis documento sunt,
ut neque blandimentis neque pollicitationibus eius ullam adhibeamus
fidem.
secundi ut omnia prius extrema pati parati simus |
quam Deo peccare.
mali suspicantem
inter epulas interemit.
Bello autem neminem superat,
nisi qui inductionibus eius assentit.
denique quicquid agit,
quicquid molitur,
eo tendere noueris ut fallat,
cum-que deceperit,
ut interimat,
et quidem morte illa quę semper cruciat |
et mori cupientes mori nunquam sinit.
Idem signis etiam pręstigiis-que mentem hominis nititur obstupefacere |
transmutat-que se in angelum lucis,
et quidem morte illa quę semper cruciat |
et mori cupientes mori nunquam sinit.
Idem signis etiam pręstigiis-que mentem hominis nititur obstupefacere |
transmutat-que se in angelum lucis,
ut cum Dei angelum uel sanctorum aliquem esse credideris,
facere non dubites quod imperauerit.
Apparet aliquando sub specie comptę formosę-que mulieris,
ut ad libidinem incendat.
aliquando monstrosum et horribilem se ostendit,
ut
a fide alienum |
aut ab honestate diuersum |
aut uoto castitatis contrarium |
neque ut susceptum pro amore Dei uitę perfectioris propositum uanis
inimici terroribus agitatus derelinquas.
Nihil tibi diabolus nocere poterit,
quamdiu tu cum Deo tuo constanter ambulaueris dicens:
Dominus mihi adiutor,
et ego despiciam inimicos meos.
Fortior cunctis demonibus est,
qui innocentiam seruat et in Deo confidit.
li. 15 notandum
Quod si etiam uerus
li. 15 notandum
Quod si etiam uerus tibi de cęlo angelus uel sanctus aliquis
apparuerit,
nihil offendes inquirendo,
an uere sit qui uidetur.
Bono igitur animo simus |
et certissima uincendi spe ad pugnam
accingamur.
Dominus noster non sinet nos tentari supra id quod ferre possumus,
sed faciet (ut Apostolus ait) cum tentatione prouentum,
ut possimus resistere.
Iob
Permisit sane etiam patientissimum uirum Iob tentari et calamitatibus
affici,
non ut diabolo faueret,
sed ut hominis uirtutem manifestam faceret.
Non
Non potuit inimicus
neque opum rapina |
neque filiorum orbitate |
neque corporis in tabem conuersi morbo |
illius uincere constantiam,
et quem deiicere sperabat,
ei maioris glorię adipiscendę prębuit occasionem.
ut inter erumnas beatior fieret |
quam cum prosperitatibus abundaret.
Quis enim antehac patientiam eius laudauit,
quam postea omnes admirati sunt?
Hęc est igitur causa quare nobis Dominus dederit aduersarium,
quare ab eo nos tentari uoluerit.
ut uidelicet cum uicerimus,
|
quam cum prosperitatibus abundaret.
Quis enim antehac patientiam eius laudauit,
quam postea omnes admirati sunt?
Hęc est igitur causa quare nobis Dominus dederit aduersarium,
quare ab eo nos tentari uoluerit.
ut uidelicet cum uicerimus,
milites suos imperator benignissimus tanto magis remuneret quanto magis prompte ac strenue certauerimus.
ad pugnam quippe non ad quietem in hoc terrę theatro missi sumus,
ut neque fortes nisi pręcedentibus meritis mercedem accipiant |
neque ignaui mulctam,
nisi cum ab hoste
uidelicet cum uicerimus,
milites suos imperator benignissimus tanto magis remuneret quanto magis prompte ac strenue certauerimus.
ad pugnam quippe non ad quietem in hoc terrę theatro missi sumus,
ut neque fortes nisi pręcedentibus meritis mercedem accipiant |
neque ignaui mulctam,
nisi cum ab hoste uicti apparuerint.
Non est ociosa Dei militia.
placuit ei fideles suos laboribus,
fatigationibus,
erumnis,
persecutionibus,
malorum odiis iniuriis-que experiri.
Vnde angelus ad Tobiam:
si semper angeli de cęlo nobis missi monitis inspirationibus-que parebimus |
et a Domini nostri mandatis nunquam discedemus.
Omnem igitur uincendi spem in Deo collocemus.
et quoties uincimus,
ei soli uictorię gloriam dedicemus,
ei gratias agamus |
dicamus-que cum psalmista:
quoties delinquendi concupiscentia mentem solicitari coeperit,
meminerimus dolos esse carnificis nostri |
nihil-que agamus,
in quo Deum offendi nouimus |
et ob quod si egerimus,
de altitudine paradisi quam speramus,
in abyssum inferni quam timemus,
deturbandos nos esse certum sit.
Cum itaque molestior difficilior-que sese ingesserit tentatio |
et cordis intima lacessere coeperit,
tunc ieiunium nobis pro scuto sit,
pro gladio oratio,
dicente Domino:
Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione.
Nam et
sese ingesserit tentatio |
et cordis intima lacessere coeperit,
tunc ieiunium nobis pro scuto sit,
pro gladio oratio,
dicente Domino:
Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione.
Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum tentatorem uicit.
Et idem:
Vigilate, inquit, et orate,
ne intretis in tentationem!
Apostoli quoque, cum naufragium timerent,
dormientem illum clamoribus excitant.
Adiuua nos, inquiunt, Domine,
perimus.
tunc ipso uentis fluctibus-que imperante facta est
oratio,
dicente Domino:
Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione.
Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum tentatorem uicit.
Et idem:
Vigilate, inquit, et orate,
ne intretis in tentationem!
Apostoli quoque, cum naufragium timerent,
dormientem illum clamoribus excitant.
Adiuua nos, inquiunt, Domine,
perimus.
tunc ipso uentis fluctibus-que imperante facta est tranquillitas.
Nulla est igitur tam grandis tentatio quam Deum deprecando non
circumdatus clamauit ad Dominum,
et illis protinus auersis liberatus est.
Ita et tu si toto cordis affectu precatus fueris,
inimici aduersum te machinamenta statim dissoluentur |
te-que omni molestia liberum ac pristinę quieti restitutum continuo cognosces.
Cum-que hoc tibi contigerit,
Deo gratias age,
qui tam cito Sathanam pedibus tuis subiecit.
Nisi enim ille opem tibi laboranti miseratus attulisset,
nunquam uicisses.
Tanta est autem Domini nostri erga nos benignitas,
ut etiam pro eo quod ipso adiuuante uincimus,
remuneret uictores
ipsi pręmium merebimur atque mercedem.
De tentationibvs carnis.
Caput XX
Nunc quoniam paris periculi est |
a propriis cupiditatibus per carnis blandimenta superari,
qualiter cum his quoque nobis decertandum sit uideamus.
referuntur:
Fructus, inquit, spiritus est |
charitas,
gaudium,
pax,
patientia,
benignitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Ex his perspicuum est,
quanta sit diuersitas inter carnem et spiritum,
cum alteri uitia,
alteri tribuantur uirtutes.
In medio istorum anima libertate sui arbitrii utens
in quam partem uoluerit,
potest conuerti.
Sed si carni consenserit,
regnum Dei non possidebit.
sin uero spiritum suum, id est innatum sibi rationis lumen
capiet ęternę beatitatis.
Quamobrem:
Spiritu, inquit, ambulate,
et desyderia carnis non perficietis;
hoc est,
bonum quod ratio suadet,
mali cupiditas ne destruat.
Qui enim sunt Christi,
carnem suam crucifixerunt cum uitiis et concupiscentiis.
Quos ergo concupiscentię superant |
et quibus caro dominatur,
hi non sunt Christi.
Neque enim fieri potest,
ut aliquis et seruus Christi sit |
et uitiorum mancipium.
non prodest quicquam.
Domini igitur nostri pręcepta spiritus et uita sunt.
ea obseruando uiuemus.
carni autem quę non prodest, consentiendo |
mori necesse est.
Caro enim absque spiritu uiuere non potest.
Tunc autem absque spiritu est,
cum a mandatis diuinis se auertens propriam sequitur uoluntatem |
et pecudum more pręsentia appetit,
futura non considerat.
uisibilium amore capitur,
inuisibilia contemnit |
neque quod ratio discernit,
sed quod appetitio suggerit sequitur.
De qua carnis uiolentia conquęritur Dauid et
repugnare spiritus ipse per se non
sufficeret,
nisi uirtus diuina quę illum creat |
et creando infundit |
et infusum conseruat,
etiam periclitantem adiuuaret.
Quis me liberabit, inquit Apostolus,
de corpore mortis huius?
hoc est de corpore,
in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt.
respondet et ait:
Gratia Dei per Iesum Christum.
Nos igitur in Christum credentes |
a carnis uiolentia non nostrę uires,
sed diuina liberat gratia.
Quanuis autem ab Adę maledictione tunc absoluimur cum in Christo per
baptismum regeneramur,
corpore,
in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt.
respondet et ait:
Gratia Dei per Iesum Christum.
Nos igitur in Christum credentes |
a carnis uiolentia non nostrę uires,
sed diuina liberat gratia.
Quanuis autem ab Adę maledictione tunc absoluimur cum in Christo per
baptismum regeneramur,
manet tamen in nobis fomes peccati,
ut ii qui Christi sunt,
in certamine suę carnis probentur.
et qui uicerint,
eo ascendant,
ubi ęternę pacis ineffabili bono perfruantur.
Dum parum uirium habet,
non difficulter opprimitur,
sponso in Canticis dicente:
Manus contine,
ne quem iniuste offendas |
ne-ue quid impudice tangas.
denique modis omnibus obserua et caue,
ne extranei portas Hierusalem ingrediantur, id est animę tuę domicilium.
Et si ingressi fuerint,
cura ut expellantur.
neque malignos cogitatus ibi remorari sinas,
ubi cum inualuerint,
perniciem generant.
Veruntamen sępe fit,
ut ipsi cogitatus etiam inuitis nobis ingerant sese |
et suapte ui ab iis quę iusta atque honesta sunt,
auertere animum nostrum tentent.
prę turba offerri Saluatori ut curaretur,
ita nobis cogitationum quandoque officere solet congeries,
ut non quod uolumus,
sed quod nolumus,
animo uoluamus.
tunc inter orandum quid lingua loquatur ,
mens non attendit,
et cum corpore in ecclesia simus,
animo foris per diuersa uagamur.
Huic ingruenti turbę totis uiribus reniti decet |
et non cedere |
neque si mali quicquam suaserint consentire.
Quod ut succedat,
eorum industriam,
qui paralyticum gerebant,
imitari oportet.
Nos quoque abiecta terrenarum rerum cura culmen cęlestis contemplationis inscendamus |
et per ea quę creata sunt,
mente ingressi
inueniemus Creatorem.
et cum inuenerimus,
ei nos reuerenter submittamus,
ut quod altitudo meditandi contulerit,
humilitas deiiciendi sese conseruet.
et mens iam sanata gaudeat se iam obstantis turbę impedimenta non
sentire.
Quanto minus mortalia curabimus,
tanto etiam minus cogitationum secularium
Membra ista carnales affectiones sunt.
quibus quidem si dextrę fuerint,
non illicite utimur.
veruntamen si a spiritali contemplatione uel actione auocent atque interpellent,
repelli debent.
Quę enim propter se licita sunt,
si una cum illis meliora periclitantur,
illicita erunt.
Quod si ea etiam quę dextra sunt,
quoties impediunt,
abscindi iubeantur,
quanto magis illa quę sinistra sunt,
id est quę mala sunt,
declinare ac fugere debemus |
et eisdem neque oculum
ut neque cogitemus aliquid prauum ac detestabile |
neque faciamus.
Restat igitur ut et malis pręferantur bona |
et bonis meliora si ad summum bonum uolumus peruenire.
Cum pręterea continentiam semper oppugnet lasciuia |
et liberalitatem auaritia |
et humilitatem ambitio |
et breuiter probitatem nequitia,
assiduum nobis cum uitiis bellum est.
Nunquam igitur quiescamus,
semper repugnemus.
quamdiu
ad summum bonum uolumus peruenire.
Cum pręterea continentiam semper oppugnet lasciuia |
et liberalitatem auaritia |
et humilitatem ambitio |
et breuiter probitatem nequitia,
assiduum nobis cum uitiis bellum est.
Nunquam igitur quiescamus,
semper repugnemus.
quamdiu repugnamus uincimus.
quoties autem quiescimus non quiescente aduersario superamur.
et irruentibus malis dissipantur bona |
nihil-que homini illi relinquitur,
qui carnis cupiditatibus
rubigo.
aut quid boni in illo remanere poterit,
cui uitia dominantur?
Strenuis autem et accinctis |
assidue-que contra improbę uoluptatis illecebras luctantibus tuta
sunt omnia.
Neque enim superseminantur zizania in medio tritici,
nisi cum ocio dediti dormimus |
et a custodia bonę frugis cessamus.
Atque ideo sane uigilare et orare nos iubet Dominus |
ne tentationibus succumbamus.
hoc est, diligentes esse et intentos |
et solicitos,
ne per desidiam spiritus caro,
quę ancilla esse debet,
dominari incipiat |
et
in qua charitas friget
et abundat malicia.
de terra in qua nihil agitur,
nihil dicitur,
nisi quod ad corporis pertinet uoluptatem |
et pręsentis luxurię irritamentum |
et multorum scelerum incentiuum.
Raro tibi cum seculi amatoribus miscendus est sermo,
Quia colloquia mala corrumpunt bonos mores.
rarius cum foeminis.
Primam foeminam decepit diabolus,
illa uirum.
Diaboli ergo laqueus est foemina.
Quem diabolus per se non potest capere,
per illam capit.
fugiendo melius uitabis hoc
nihil dicitur,
nisi quod ad corporis pertinet uoluptatem |
et pręsentis luxurię irritamentum |
et multorum scelerum incentiuum.
Raro tibi cum seculi amatoribus miscendus est sermo,
Quia colloquia mala corrumpunt bonos mores.
rarius cum foeminis.
Primam foeminam decepit diabolus,
illa uirum.
Diaboli ergo laqueus est foemina.
Quem diabolus per se non potest capere,
per illam capit.
fugiendo melius uitabis hoc periculum |
quam resistendo.
Oratio contra tentationes
insidiis libera me!
Esto mihi in Deum protectorem |
et in locum munitum,
ut saluum me facias.
Ventum, Domine, ualidum,
quo in diuersum impellor metuo |
et iam inter frementes undas mergi incipiens ad te clamo.
Tu igitur miseratus dexteram tuam extende |
et sicut Petrum cum fluctibus operiretur saluasti,
ita me de pernicie carnalis suggestionis erreptum tibi restitue.
ut tuam potius uoluntatem quam meam faciam.
Nostra enim uoluntas perdit nos,
tua uero saluat semper.
fiat uoluntas tua sicut in cęlo inter sanctos,
ita et inter nos in terra.
tentationum constrictus angustiis,
exaudiet te Dominus |
et non dabit in commotionem pedem tuum |
neque dormitabit qui custodit te.
Petite inquit et accipietis |
Quid tu poscere pigritabis,
cum idem Dominus et rogari uelit |
et quod pie rogatur,
prompte se daturum promitat?
Si sicut decet supplicaueris,
circumdabit te scuto ueritas eius.
non timebis a timore nocturno,
a sagitta uolante in die,
a negocio perambulante in tenebris,
ab incursu et demonio meridiano
uirtutibus magis proficies.
Testatur hoc Propheta ad Deum dicens:
exiguo oppidulo nasci uoluit,
et quidem non in hominum habitaculo,
sed in pecudum stabulo,
non in cunis colore diuerso picturatis auro-que linitis,
sed in pręsepio ad prębenda iumentis pabula lentis uiminibus
contexto.
Cum-que esset Dominus omnium a seruo uoluit baptizari |
ac de se ipso dixit:
Filius hominis uenit,
non ut ministraretur ei,
sed ut ministraret.
Apostolos non de stirpe nobilium,
sed de piscatorum genere sibi adsciuit |
et eisdem pedes lauit.
Hierosolymam intraturus
seruo uoluit baptizari |
ac de se ipso dixit:
Filius hominis uenit,
non ut ministraretur ei,
sed ut ministraret.
Apostolos non de stirpe nobilium,
sed de piscatorum genere sibi adsciuit |
et eisdem pedes lauit.
Hierosolymam intraturus ueterinum animal asinam ascendit,
et cum pro salute mundi mori uellet,
despicatissimum mortis genus elegit, crucem.
Talia ergo nobiscum sępenumero reuoluentes,
nec de stirpis claritate gloriemur |
nec uulgaribus coęquari erubescamus.
cum omnium unus
ascendit,
et cum pro salute mundi mori uellet,
despicatissimum mortis genus elegit, crucem.
Talia ergo nobiscum sępenumero reuoluentes,
nec de stirpis claritate gloriemur |
nec uulgaribus coęquari erubescamus.
cum omnium unus creator sit |
atque unus pater Deus,
omnium una generis conditio,
una humanitatis natura,
una regenerationis gratia.
cum denique nullum sit hominum apud Deum discrimen |
pręterquam uitę ac morum.
Quanto autem se quisque
Talia ergo nobiscum sępenumero reuoluentes,
nec de stirpis claritate gloriemur |
nec uulgaribus coęquari erubescamus.
cum omnium unus creator sit |
atque unus pater Deus,
omnium una generis conditio,
una humanitatis natura,
una regenerationis gratia.
cum denique nullum sit hominum apud Deum discrimen |
pręterquam uitę ac morum.
Quanto autem se quisque magis humiliauerit,
tanto magis merebitur exaltari.
Obedientia
nesciebatis quia in his quę Patris mei sunt,
oportet me esse?
hoc ideo,
ut prius obedientiam pręstemus Deo,
secundo autem loco parentibus obtemperemus.
quibus et ipse se submiserat |
teste euangelista,
qui subiungens ait:
Et descendit cum eis,
et uenit Nazareth,
et erat subditus illis.
Veruntamen siquid iusserint parentes,
quod legem offendit diuinam,
Deo potius pareas quam illis,
uel si non officit legi |
et tamen tibi ad obsequendum Deo impedimento est,
dimitte parentum imperium |
et ad seruitium Deo
Deo potius pareas quam illis,
uel si non officit legi |
et tamen tibi ad obsequendum Deo impedimento est,
dimitte parentum imperium |
et ad seruitium Deo pręstandum conuertere.
Non est inquit, me dignus,
qui patrem aut matrem plus quam me diligit.
Ad obediendum Deo inuitat cum ait:
Si ipse iustus ab iniustis ludibrio habitus,
tam impie dilaceratus uindictam non appetiit,
sed dimitti eis postulauit,
cur tu peccator inimicis tuis irasceris?
et ad ulciscendam iniuriam exardescis,
cui nulla iniuste queat irrogari,
cum quotidie Domino tuo pecces?
nec tantum offensę passus es,
quantum delicta tua atque peccata merebantur.
Quoties ergo mali aliquid patimur,
protinus ad conscientiam scelerum nostrorum recurramus.
et cum non immerito id nobis accidere cognouerimus,
patienter toleremus |
et Domini
et ad ulciscendam iniuriam exardescis,
cui nulla iniuste queat irrogari,
cum quotidie Domino tuo pecces?
nec tantum offensę passus es,
quantum delicta tua atque peccata merebantur.
Quoties ergo mali aliquid patimur,
protinus ad conscientiam scelerum nostrorum recurramus.
et cum non immerito id nobis accidere cognouerimus,
patienter toleremus |
et Domini nostri exemplo pro inimicis etiam nostris oremus,
pro malo reddentes bonum,
pro iniuria beneficium.
Sic nostra nobis remittentur peccata,
et patientię uirtus pręmio maiore compensabitur,
et mala quę
Iactantia vitanda
Sed eorum quoque quę benefacimus,
iactantiam uitare a Domino discamus.
De monte descendens mundato leproso iniunxit ne cui diceret.
Cęcis etiam sanatis:
Videte inquit nequis sciat.
Et cum plurimos uario morborum genere laborantes curasset,
ne ipsum manifestum facerent pręcepit.
Cum-que puellam mortuam ad uitam reuocasset,
taceri iussit.
Nonnulli ex discipulis adhuc terrena sapientes:
discamus.
De monte descendens mundato leproso iniunxit ne cui diceret.
Cęcis etiam sanatis:
Videte inquit nequis sciat.
Et cum plurimos uario morborum genere laborantes curasset,
ne ipsum manifestum facerent pręcepit.
Cum-que puellam mortuam ad uitam reuocasset,
taceri iussit.
Nonnulli ex discipulis adhuc terrena sapientes:
sed mundi salutem,
dixit:
Christi sit,
sępe tamen et dicere aliquid et facere illi placuit,
quod non erat utrique naturę commune.
ut per ea quę hominis sunt,
hominem agnosceremus,
et quę Dei Deum.
Nam in Christo uel hominem sine Deo |
uel Deum sine homine confiteri |
hereticorum impietas est.
Cum igitur dixit se gloriam suam non quęrere,
nobis insinuauit,
ne hominum plausus laudationes-que uenemur,
sed in omnibus ut Deus laudetur curemus.
Qui enim ab hominibus gloriam quęrunt,
gloriam ueram ac stabilem,
quę a Deo est,
accipere non
habere confitetur et ait:
Nolite inquit soliciti esse,
quid manducetis |
aut quid bibatis |
aut quid induamini.
quęrite primum regnum Dei,
et hęc omnia apponentur uobis.
Qui ergo propter Christum in terra pauper est,
cum Christo diues erit in cęlo.
Gloria enim et diuitię in domo eius.
Parsimonia
Victu quoque modico ac tenui,
et qui corpus tantum sustentet contentus erit,
qui Christum imitabitur.
Per dies quadraginta
cupimus superare.
Ante mensam gratias agit,
post mensam hymnum dicit.
ut semper Deum laudemus,
cuius donum est |
et cibus quo uescimur,
et uita qua uiuimus.
Panes ordeaceos habebat cum pauit turbam.
aquam ad bibendum a Samaritana muliere petiit,
ne rudes fastidiamus cibos |
neque uina delicatiora exquiramus.
Carnem nisi in Paschate non comedit.
minutis pisciculis usus est.
Erubescant qui paupertatem professi diuitum dapibus delectantur.
Ne autem uilia
in finem dilexit eos.
Quia nihil prodest diu diligere,
nisi semper diligas.
et:
Sicut inquit dilexit me Pater,
ita dilexi uos.
et:
Qui diligit me,
diligetur a Patre meo.
Tunc autem et Christum diligimus |
et a Deo Patre diligimur,
cum ipsum quem peccando offendimus,
poenitendo placamus.
Porro cum etiam inimicis nos benefacere bene-que optare iuberet,
hoc prior ipse pręstitit,
illis a quibus conuitia,
uincula,
flagella,
colaphos,
uerbera,
me Pater,
ita dilexi uos.
et:
Qui diligit me,
diligetur a Patre meo.
Tunc autem et Christum diligimus |
et a Deo Patre diligimur,
cum ipsum quem peccando offendimus,
poenitendo placamus.
Porro cum etiam inimicis nos benefacere bene-que optare iuberet,
hoc prior ipse pręstitit,
illis a quibus conuitia,
uincula,
flagella,
colaphos,
uerbera,
spinas,
clauos,
fel atque acetum inique passus fuerat,
ignosci postulans |
et sęuitiam illorum sui ignoratione excusans,
ut
opere perfecit.
efficax est lubricę uagę-que mentis oratio |
et non illuc intentę ubi uult exaudiri.
Omnium uirtutum exemplum unus Christus
Ac ne singula perquirere nimis prolixum sit,
omnium uirtutum |
omnis-que sanctitatis cum pręceptum |
tum exemplum |
a Saluatore nostro ac Domino |
et tutius petitur |
et iocundius consideratur.
Christus enim quia ueritas est non errat,
quia bonitas est non fallit,
quia sapientia est nouit omnia,
quia uirtus Dei est potest omnia,
quia denique saluatio populi sui
De consortio fvgiendo.
Caput XXV
Conferet plurimum ad uitę sanctioris cultum nosse,
quorum consuetudine uti debeas,
quorum non debeas.
cum quibus conuiuere,
colloqui,
conuersari,
quos declinare ac fugere oportet.
Relinquendi sunt,
quorum tibi nota fuerit peruersę mentis pertinacia, id est,
qui uel errorem suum deposituri non uidentur |
uel a scelere in quo perseuerant
Relinquendi sunt,
quorum tibi nota fuerit peruersę mentis pertinacia, id est,
qui uel errorem suum deposituri non uidentur |
uel a scelere in quo perseuerant recessuri.
Nocuit Israhelitico populo habitasse cum Aegyptiis.
Inde enim Moyse duce egressi ritu eorum uiuere uolebant,
crapulari,
ludere,
diis gentilium sacrificare .
atque hęc causa fuit,
ut posteri quoque eorum toties inimicis subiecti
inimicis subiecti seruirent.
Recte itaque dicitur:
Filii abominationum sunt filii peccatorum,
et qui conuersantur secus domos impiorum.
Contagione quippe trahitur uitium si conuersaris cum uitioso.
ac ueluti pestilentię morbus afflatu tactu-que ęgrotantis inficere
solet sanos,
ita infidelium familiaritas plerunque fideli uiro perniciem parit.
Iccirco per os Hieremię clamat nobis Dominus:
Fugite de medio Babylonis,
ut
immunda.
Saluator etiam noster et Dominus:
In uiam gentium inquit ne abieritis
|
et:
Cauete a fermento phariseorum.
Hoc idem admonet et hortatur Paulus apostolus dicens:
Nolite iugum ducere cum infidelibus!
quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi ad Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem conuentus templo Dei cum
gentium inquit ne abieritis
|
et:
Cauete a fermento phariseorum.
Hoc idem admonet et hortatur Paulus apostolus dicens:
Nolite iugum ducere cum infidelibus!
quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi ad Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem conuentus templo Dei cum idolis?
Vos enim estis templum Dei uiui.
Et ad Titum scribens
dicens:
Nolite iugum ducere cum infidelibus!
quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi ad Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem conuentus templo Dei cum idolis?
Vos enim estis templum Dei uiui.
Et ad Titum scribens ait:
Hereticum hominem post unam et secundam correptionem deuita,
sciens quia subuersus est qui eiusmodi est,
et delinquit,
cum sit
ducere cum infidelibus!
quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi ad Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem conuentus templo Dei cum idolis?
Vos enim estis templum Dei uiui.
Et ad Titum scribens ait:
Hereticum hominem post unam et secundam correptionem deuita,
sciens quia subuersus est qui eiusmodi est,
et delinquit,
cum sit proprio iudicio condemnatus.
Eiusdem sententię est,
quia et
fideli cum infideli?
qui autem conuentus templo Dei cum idolis?
Vos enim estis templum Dei uiui.
Et ad Titum scribens ait:
Hereticum hominem post unam et secundam correptionem deuita,
sciens quia subuersus est qui eiusmodi est,
et delinquit,
cum sit proprio iudicio condemnatus.
Eiusdem sententię est,
quia et eiusdem spiritus Ioannes apostolus cum dicat:
Siquis uenit ad uos |
et hanc doctrinam non affert,
nolite recipere eum in domum |
nec Aue ei dixeritis.
qui enim dicit
Dei uiui.
Et ad Titum scribens ait:
Hereticum hominem post unam et secundam correptionem deuita,
sciens quia subuersus est qui eiusmodi est,
et delinquit,
cum sit proprio iudicio condemnatus.
Eiusdem sententię est,
quia et eiusdem spiritus Ioannes apostolus cum dicat:
Siquis uenit ad uos |
et hanc doctrinam non affert,
nolite recipere eum in domum |
nec Aue ei dixeritis.
qui enim dicit illi Aue,
communicat operibus eius malignis.
Quod
nefarium sit,
quanto magis in consortium recipere?
Cauenda est igitur infidelium hominum conuersatio,
maxime eorum qui ita auersi sunt,
ut nulla supersit spes futurę illorum conuersionis,
et hoc apostolorum ipsorum exemplo,
qui cum uidissent incredulos Iudeos Christum nolle recipere,
ab eis discedentes aliis euangelizare Dei uerbum coepere.
Itaque ne perfectis quidem conuenit ad obstinatos accessio,
cum ne in docendo operam perdant,
tum ne molliter blande-que alloquendo fauere
illorum
ita auersi sunt,
ut nulla supersit spes futurę illorum conuersionis,
et hoc apostolorum ipsorum exemplo,
qui cum uidissent incredulos Iudeos Christum nolle recipere,
ab eis discedentes aliis euangelizare Dei uerbum coepere.
Itaque ne perfectis quidem conuenit ad obstinatos accessio,
cum ne in docendo operam perdant,
tum ne molliter blande-que alloquendo fauere
illorum errori uideantur.
Non minus declinandi sunt,
qui in flagitiis obduruerunt.
si te non audierit adhibe alium.
si neque illum audierit,
dic Ecclesię.
si neque Ecclesiam audierit,
sit tibi sicut ethnicus et publicanus!
Pro infideli ergo habeatur,
quem peccasse omnino non poenitet |
qui-que nulla correptione ad emendandum flectitur.
Quod si cum tali conuersari te delectauerit,
mores quoque diligere incipias necesse est.
Alioquin ipsa uitę diuersitas cito uestram dirimet societatem |
et ubi dissimilis intercesserit uoluntas,
conuictus concors esse non poterit.
societatem |
et ubi dissimilis intercesserit uoluntas,
conuictus concors esse non poterit.
Ecclesiasticus dicens:
inquinatos in unum colligens ait:
Sciebat enim quia iuxta fornicatorem
periclitetur castitas,
iuxta auarum liberalitas,
iuxta idolatram religio,
iuxta maledicum patientia,
iuxta ebriosum temperantia,
iuxta rapacem alieni abstinentia |
et non esse tutum probo uiro cum iniquis commorari.
Esa. VI
suo edoctus |
uiride lignum arido applicatum simul comburi solere |
et temerarium esse rursum committere,
quod iam aperte intellexerat Deo non placere.
Magi Christum natum pie quęrentes cum forte ad Herodem diuertissent,
syderei luminis ducatum amiserunt,
et tenebras patiuntur quamdiu cum illo teterrimę mentis homine
manent.
Facessat igitur pessimus quisque a consortio tuo,
ne cum illo manendo
solere |
et temerarium esse rursum committere,
quod iam aperte intellexerat Deo non placere.
Magi Christum natum pie quęrentes cum forte ad Herodem diuertissent,
syderei luminis ducatum amiserunt,
et tenebras patiuntur quamdiu cum illo teterrimę mentis homine
manent.
Facessat igitur pessimus quisque a consortio tuo,
ne cum illo manendo inquineris,
ne illum frustra docendo operam perdas,
ne illi adhęrendo Deum offendas.
natum pie quęrentes cum forte ad Herodem diuertissent,
syderei luminis ducatum amiserunt,
et tenebras patiuntur quamdiu cum illo teterrimę mentis homine
manent.
Facessat igitur pessimus quisque a consortio tuo,
ne cum illo manendo inquineris,
ne illum frustra docendo operam perdas,
ne illi adhęrendo Deum offendas.
Mulierum etiam conuersatio castitatis
professis est uitanda.
dicente in Prouerbiis Salomone:
irretiti sunt,
nonne maius periculum imminet,
ubi propius assidetur,
frequentius uerba miscentur,
ubi ridenti arridetur,
ubi crebra congressio mutuę quoque tactionis fecit licentiam?
de hoc plenius suo loco disseremus.
restat uidendum cum ab his discesserimus,
ad quos accedere,
cum quibus nos frequentes esse nobis proderit.
De consortio habendo.
Caput XXVI
Si forte ille,
quo diu familiater usus es,
a uia
ubi propius assidetur,
frequentius uerba miscentur,
ubi ridenti arridetur,
ubi crebra congressio mutuę quoque tactionis fecit licentiam?
de hoc plenius suo loco disseremus.
restat uidendum cum ab his discesserimus,
ad quos accedere,
cum quibus nos frequentes esse nobis proderit.
De consortio habendo.
Caput XXVI
Si forte ille,
quo diu familiater usus es,
a uia uirtutis declinauit,
retrorsum abiit |
et
Si forte ille,
quo diu familiater usus es,
a uia uirtutis declinauit,
retrorsum abiit |
et sępe admonitus redire noluerit,
dimitte eum |
et membrum quod te scandalizat,
abscide atque a te proiice.
Melius enim tibi est sine illo ingredi regnum Dei |
quam cum illo mitti in gehennam.
Dimitte igitur mortuos sepelire mortuos suos,
tu Christum qui uita est, sequere,
ut uiuas et eternę mortis expers efficiare.
Quod si adhuc illi se ultro ingerunt tibi,
tu auersus cum psalmista exclama:
a te proiice.
Melius enim tibi est sine illo ingredi regnum Dei |
quam cum illo mitti in gehennam.
Dimitte igitur mortuos sepelire mortuos suos,
tu Christum qui uita est, sequere,
ut uiuas et eternę mortis expers efficiare.
Quod si adhuc illi se ultro ingerunt tibi,
tu auersus cum psalmista exclama:
declinate a me, maligni,
et scrutabor mandata Dei mei.
Nisi enim a turba hominum semoti fuerimus,
libere Deum contemplari nequimus.
quanto magis impedimento erunt iniqui,
si ab iis non fugerimus!
Quorum consuetudini idem propheta se penitus renunciasse gloriatur,
cum ait:
Nisi enim a turba hominum semoti fuerimus,
libere Deum contemplari nequimus.
quanto magis impedimento erunt iniqui,
si ab iis non fugerimus!
Quorum consuetudini idem propheta se penitus renunciasse gloriatur,
cum ait:
semoti fuerimus,
libere Deum contemplari nequimus.
quanto magis impedimento erunt iniqui,
si ab iis non fugerimus!
Quorum consuetudini idem propheta se penitus renunciasse gloriatur,
cum ait:
erunt iniqui,
si ab iis non fugerimus!
Quorum consuetudini idem propheta se penitus renunciasse gloriatur,
cum ait:
sedi cum concilio uanitatis et cum iniqua gerentibus non
introibo.
odiui ecclesiam malignantium,
et cum impiis non sedebo.
Ita ergo hominibus utendum est |
ut pomis.
donec recentia et integra permanent,
grata sunt |
et gustui seruantur;
cum autem corrupta et marcida fuerint,
proiiciuntur,
quia neque gustum delectare queunt |
neque odoratum.
Propheta igitur malorum consortio refutato,
quos aditurus,
cum quibus consessurus sit,
continuo declarat dicens:
Lauabo inter innocentes manus meas,
et circumdabo
hominibus utendum est |
ut pomis.
donec recentia et integra permanent,
grata sunt |
et gustui seruantur;
cum autem corrupta et marcida fuerint,
proiiciuntur,
quia neque gustum delectare queunt |
neque odoratum.
Propheta igitur malorum consortio refutato,
quos aditurus,
cum quibus consessurus sit,
continuo declarat dicens:
Lauabo inter innocentes manus meas,
et circumdabo altare tuum, Domine.
Quid est istud?
nisi quod idem pręcipit et ait:
quos aditurus,
cum quibus consessurus sit,
continuo declarat dicens:
Lauabo inter innocentes manus meas,
et circumdabo altare tuum, Domine.
Quid est istud?
nisi quod idem pręcipit et ait:
consessurus sit,
continuo declarat dicens:
Lauabo inter innocentes manus meas,
et circumdabo altare tuum, Domine.
Quid est istud?
nisi quod idem pręcipit et ait:
dicens:
Lauabo inter innocentes manus meas,
et circumdabo altare tuum, Domine.
Quid est istud?
nisi quod idem pręcipit et ait:
innocentes manus meas,
et circumdabo altare tuum, Domine.
Quid est istud?
nisi quod idem pręcipit et ait:
Inter innocentes autem manus lauare |
est eos imitando iustitię operationibus exerceri.
Altare autem Domini circumdat,
qui sacramenta eius alta mente contemplatur |
et cęlestium meditationum fruitur iocunditate.
Sed nisi cum magis discedere curaueris ab Herode |
et illos comitari,
illis adhęrere studueris,
quorum uitę splendor et sanctimonię claritudo tibi dux esse poterit
usque ad Christum,
neque manus digne lauare |
neque altare Domini commode poteris amplecti.
gaudet,
talis esse et ipse iudicatur.
Optimorum similitudo morum Ionatham iunxerat Dauidi,
Eliseum Elię,
Paulum Petro,
reliquos etiam apostolos innocentia inter se animi-que simplicitas copulauerat.
Solus cum illis nequiuit permanere sacrilegus Iudas,
quia eum,
quem illi amabant,
ipse uendidit.
et hic quidem de grege Domini egressus faucibus
incidit lupi ac periit.
Ipsos
suspenso animo accipimus,
uix fidem adhibentes relationi alienę.
de his autem quę oculis intuemur,
quę pręsentes inspicimus,
dubitare non est neque ambigere.
aut cuius testimonio credemus,
si nostro contenti non fuerimus?
Cum igitur nihil certius esse possit |
quam quod ipsi coram audiuimus |
coram-que spectauimus,
nihil etiam magis ad capessendas uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis
testimonio credemus,
si nostro contenti non fuerimus?
Cum igitur nihil certius esse possit |
quam quod ipsi coram audiuimus |
coram-que spectauimus,
nihil etiam magis ad capessendas uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a scriptoribus tradita sunt credemus,
tum ardentius quę a nobis uisa cognita-que fuere, imitabimur.
audiuimus |
coram-que spectauimus,
nihil etiam magis ad capessendas uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a scriptoribus tradita sunt credemus,
tum ardentius quę a nobis uisa cognita-que fuere, imitabimur.
considerantes,
quam munificus,
quam benignus Dominus noster sit,
qui mira quęque operandi confert gratiam
credentibus in se ac sperantibus.
quod non de diuitum turba sibi discipulos elegit Dominus,
sed de pauperum grege et egenorum.
Petrus,
Andreas,
Ioannes,
Iacobus |
piscatione uictum sibi quęrebant.
relictis retibus et naui secuti sunt Christum.
Ex his postea Petrus cum Ioanne cuidam claudo elemosinam petenti
respondit:
tuta sit,
necessarium est nos opibus uiribus-que pollere.
Quasi uero infirmata sit
dextera Excelsi |
et eam Ecclesiam,
quam labore pauperum fundauit et auxit,
pręsidio pauperum tueri nequeat?
seruare non possit?
Dicant igitur,
cum populus Christianus multo grauiores persecutiones pateretur |
quam modo patitur,
quis tunc antistitum eius diues erat?
quis arma tractabat?
quis uim uiribus repellebat?
Cędebantur quidem Christiani,
sed Christi religio perire non
in cęlo |
quam permanet in terris .
Neque enim lapidei parietes isti |
uel prędia |
uel urbes |
uel prouincię |
uel regna |
Ecclesia Dei sunt,
sed ipsa Christum credentium atque confitentium congregatio.
Quę cum de terra tollitur,
in cęlum transfertur.
ut quę inter mundi turbines fideliter militauit,
iam supra mundum secura triumphet |
et omni terrena potestate sublimior dicat:
ps. 53
argenteam-que supellectilem,
phaleratos equos,
uenaticos canes,
nobiles seruos uultis possidere,
non ut Christi discipulos decet,
sed terrę dominos,
et ea rerum copia,
quę nec ueteri |
nec noua Lege conceditur uobis,
abundare.
Nam cum populus Israhel ad Terram Promissionis translatus esset per
singulas tribus diuidendam,
sacerdotali tribui est a Domino dictum:
et inseruerunt se doloribus
multis.
Tu autem, o homo Dei, hęc fuge!
Ad Timotheum enim scribebat.
Qui enim talia non fugiunt,
sed augendi peculii cupidine ducuntur,
non homines Dei sunt,
sed Mammonę serui.
Homo Dei est qui cum Christo pauper est,
ut in Christo diues sit.
De diuitiarum malo et paupertatis bono.
Caput XXIX
Vidit et Salomon quantum periculi in diuitiis esset,
et precatus est Deum
ab omni peccato et fecerimus bene.
humilitate sanctam colit paupertatem,
postea in paradisum translatus exaltatur in gloria.
colit paupertatem,
postea in paradisum translatus exaltatur in gloria.
Hic enim quanto pluris uulgi opinione ęstimabitur,
tanto uilior coram Deo contemptibilior-que apparebit.
Simulata sanctitas aurum adulterinum est,
exterius quidem preciosum apparens,
intus uilissimum existens |
cum frangitur tunc manifestum fit quale fuerit,
et inter rudia ęramenta despectum abiicitur.
Qui uero nihil dolose,
nihil ficte agunt,
sed libenti animo sua omnia relinquunt,
ut pauperes pauperem sequantur Christum,
hi apostolicę beatitudinis atque
sua omnia relinquunt,
ut pauperes pauperem sequantur Christum,
hi apostolicę beatitudinis atque dignitatis consortes efficiuntur |
et ab ipso Domino simul audiunt:
quia his omnibus indigetis.
quęrite ergo primum regnum Dei |
et iustitiam eius,
et hęc omnia adiicientur uobis.
Hoc ueterum nouorum-que nobis euenta confirmant.
populus Israhel
Israheliticus populus cum esuriret,
manna de cęlo nutritus est,
cum sitiret,
aquam de petra repente manantem bibit.
Agar
Agar cum puero eiecta in solitudine angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de
regnum Dei |
et iustitiam eius,
et hęc omnia adiicientur uobis.
Hoc ueterum nouorum-que nobis euenta confirmant.
populus Israhel
Israheliticus populus cum esuriret,
manna de cęlo nutritus est,
cum sitiret,
aquam de petra repente manantem bibit.
Agar
Agar cum puero eiecta in solitudine angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de maxillę asinę molari aqua effluxit.
Hoc ueterum nouorum-que nobis euenta confirmant.
populus Israhel
Israheliticus populus cum esuriret,
manna de cęlo nutritus est,
cum sitiret,
aquam de petra repente manantem bibit.
Agar
Agar cum puero eiecta in solitudine angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de maxillę asinę molari aqua effluxit.
Helias. vidua
Elias cum hominum subsidia non haberet,
a coruis pascitur.
et
bibit.
Agar
Agar cum puero eiecta in solitudine angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de maxillę asinę molari aqua effluxit.
Helias. vidua
Elias cum hominum subsidia non haberet,
a coruis pascitur.
et uiduę quę se filios-que suos defraudans panem prophetę porrexerat,
hydria farinę non defecit nec lecythus olei
fuit imminutus.
Helias
Idem propheta,
a coruis pascitur.
et uiduę quę se filios-que suos defraudans panem prophetę porrexerat,
hydria farinę non defecit nec lecythus olei
fuit imminutus.
Helias
Idem propheta,
qui fuit Elias Thesbites,
cum Iezabelem fugeret |
et fame siti-que fatigatus mori optaret,
somno experrectus reperit ad caput subcinericium panem et uas aquę,
et refocillatus est.
Idem uiginti panibus ordeaceis centum uiros Deo pręstante satiauit,
ita ut etiam superesset.
Daniel
et quot cophinos sumpsistis?
neque septem panum et quatuor milium hominum et quot sportas
sumpsistis?
sed etiam manibus operatur,
partim ut alimenta sibi paret,
partim ne desidię se dedat,
et quiescente corpore |
feruor quoque animi erga diuina succensi tepescat.
et ab illis accipere quos doces,
quia dignus est operarius cibo suo,
et qui altari seruit,
fas est ei uiuere de altari,
id est de his quę templo offeruntur.
Omnis enim rerum utendarum oblatio pauperum census est,
non eorum quibus sua satis sunt.
Cum autem omnia defuerint,
tunc demum manum suam porriget Deus |
et qui mundo quoque seruientes alit,
sibi seruientibus deese non poterit.
tuum sicut teipsum.
In his duobus mandatis uniuersa Lex pendet et prophetę.
Maxima igitur charitas est,
quam Deo debemus;
huic propinqua,
qua homines prosequendi sunt.
Deum ex toto corde tunc diligimus,
cum nihil eius dilectioni ęquamus,
sed quęcunque nobis chara sunt,
secundo loco habemus.
quod nisi pręstabimus,
Deo frui non poterimus.
Ait enim:
Ait enim:
me |
non est me dignus.
Ex tota autem anima Deum diligimus,
cum ne uitę quidem nostrę parcimus,
dum ei obsequimur,
nihil timendo eos,
qui corpus occidunt,
sed illum potius,
qui et corpus et animam potest mittere in gehennam.
cum ipse dicat:
hoc in Deo,
quem super omnia dilexit atque coluit,
iam possideat |
et bono incommutabili quod possederit,
feliciter perfruatur.
Petrus
Isto charitatis genere dilexit Christum suum Petrus,
quando concupiuit cum illo habitare in monte,
quando uiso Iesu super aquas ambulante de naui desiliens ad illum ire contendit solus reliquis in naui residentibus |
admirantibus-que hominis audaciam nihil metuentis,
nisi cum mergi coepisset,
quando etiam ei de sua cruce prędicenti
charitatis genere dilexit Christum suum Petrus,
quando concupiuit cum illo habitare in monte,
quando uiso Iesu super aquas ambulante de naui desiliens ad illum ire contendit solus reliquis in naui residentibus |
admirantibus-que hominis audaciam nihil metuentis,
nisi cum mergi coepisset,
quando etiam ei de sua cruce prędicenti respondit:
Et si me oportuerit mori tecum,
non te negabo.
Tametsi pręstare nequiuerit quod promiserat,
promisit tamen tanquam pręstiturus .
et certe
imbecillitati,
sed Dei uirtuti confidens promisisset.
Quando pręterea Christo Domino seruis suis pedes lauanti,
indignum ratus ut Dei filius ad tantam descenderet humilitatem,
respondit:
Non lauabis mihi pedes in eternum.
Postquam tamen audiuit |
se non habiturum partem cum illo,
nisi ab eodem se lauari permitteret,
continuo mutata sententia:
Domine, inquit, non tantum pedes,
sed et manus et caput.
usque adeo expauit,
ne ab eo separaretur,
quem totis animi affectibus diligebat.
Quando etiam stans pro Domino solus aduersus armatam cohortem
etiam stans pro Domino solus aduersus armatam cohortem strinxit gladium |
percussit-que principis seruum,
plures forsitan percussurus donec inter multorum arma et ipse
concideret,
nisi furentis animum eiusdem Domini iussa repressissent.
Post resurrectionem quoque eius gloriosam,
cum de naui illum in littore stantem agnouisset,
non expectauit donec remigando ad terram perueniret,
sed omnis morę impatiens misit se in mare uado-que pręcurrens primus
omnium illi se coniunxit.
Cęteri enim post eum
crimen deleuit |
atque ipsum confitentem,
ut ceteris pręesset dignum reddidit.
Sunt et alia in Euangelio amoris eius argumenta,
quę consulto prętereo,
ne prolixior sim.
Illud tantum commemorabimus,
quod ei cum aliis fuit commune.
Omnes quippe apostoli omnibus quę habebant relictis secuti sunt
Dominum,
magis eligentes in paupertate cum Christo uiuere |
quam in diuitiis cum hoc mundo |
et persecutiones et uerbera et necem cum illo sustinere |
amoris eius argumenta,
quę consulto prętereo,
ne prolixior sim.
Illud tantum commemorabimus,
quod ei cum aliis fuit commune.
Omnes quippe apostoli omnibus quę habebant relictis secuti sunt
Dominum,
magis eligentes in paupertate cum Christo uiuere |
quam in diuitiis cum hoc mundo |
et persecutiones et uerbera et necem cum illo sustinere |
quam cum terrę regibus honorari,
cum semel gustassent,
quam suauis |
quam dulcis est Dominus animę quęrenti eum.
prętereo,
ne prolixior sim.
Illud tantum commemorabimus,
quod ei cum aliis fuit commune.
Omnes quippe apostoli omnibus quę habebant relictis secuti sunt
Dominum,
magis eligentes in paupertate cum Christo uiuere |
quam in diuitiis cum hoc mundo |
et persecutiones et uerbera et necem cum illo sustinere |
quam cum terrę regibus honorari,
cum semel gustassent,
quam suauis |
quam dulcis est Dominus animę quęrenti eum.
quod ei cum aliis fuit commune.
Omnes quippe apostoli omnibus quę habebant relictis secuti sunt
Dominum,
magis eligentes in paupertate cum Christo uiuere |
quam in diuitiis cum hoc mundo |
et persecutiones et uerbera et necem cum illo sustinere |
quam cum terrę regibus honorari,
cum semel gustassent,
quam suauis |
quam dulcis est Dominus animę quęrenti eum.
Sanctę mulieres.
Sed nec mulierum
aliis fuit commune.
Omnes quippe apostoli omnibus quę habebant relictis secuti sunt
Dominum,
magis eligentes in paupertate cum Christo uiuere |
quam in diuitiis cum hoc mundo |
et persecutiones et uerbera et necem cum illo sustinere |
quam cum terrę regibus honorari,
cum semel gustassent,
quam suauis |
quam dulcis est Dominus animę quęrenti eum.
Sanctę mulieres.
Sed nec mulierum illarum modica charitas fuit,
Omnes quippe apostoli omnibus quę habebant relictis secuti sunt
Dominum,
magis eligentes in paupertate cum Christo uiuere |
quam in diuitiis cum hoc mundo |
et persecutiones et uerbera et necem cum illo sustinere |
quam cum terrę regibus honorari,
cum semel gustassent,
quam suauis |
quam dulcis est Dominus animę quęrenti eum.
Sanctę mulieres.
Sed nec mulierum illarum modica charitas fuit,
quę cum animo tum corpore eum
regibus honorari,
cum semel gustassent,
quam suauis |
quam dulcis est Dominus animę quęrenti eum.
Sanctę mulieres.
Sed nec mulierum illarum modica charitas fuit,
quę cum animo tum corpore eum secutę de propriis facultatibus (ut
euangelista ait) ministrabant ei.
eum secutę de propriis facultatibus (ut
euangelista ait) ministrabant ei.
Nicodemus.
Hunc in amore audacia,
Nicodemum commendat liberalitas.
Mixturam ad corpus ungendum myrrhę et aloes attulisse fertur,
quasi libras centum.
Non pepercit impensę,
dum suo erga Dominum satisfacere nititur affectui.
Hi ergo cum in finem usque Christum suum dilexissent,
ostenderunt perseuerantia opus esse in amando.
esse in amando.
Manete in dilectione mea .
et qua ratione in illa permanere queant docet subiungens:
Si pręcepta mea seruaueritis,
manebitis in dilectione mea.
Quisquis ergo se Dei sui amatorem profitetur |
et mandatis eius non obtemperat,
mendax est.
cum libera mandatorum obedientia ueri in Deum amoris indicium sit.
Quanto autem usui nobis existat ista charitas,
testis est peccatrix illa,
de qua dictum est:
teipsum.
Homo ad imaginem et similitudinem Dei factus est,
non ad ęqualitatem.
Ideo simili charitate et non pari est prosequendus.
Fieri enim non potest,
ut creatori ęquiparetur creatura |
et finitum idem sit cum infinito.
Deum ergo dilige plus quam teipsum,
hominem sicut teipsum.
Tunc autem teipsum diligis,
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
et non pari est prosequendus.
Fieri enim non potest,
ut creatori ęquiparetur creatura |
et finitum idem sit cum infinito.
Deum ergo dilige plus quam teipsum,
hominem sicut teipsum.
Tunc autem teipsum diligis,
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
non illam latam,
quę ad pręcipitium tendit perditionis.
Quod si sic aliis quoque agere |
sic-que
ęquiparetur creatura |
et finitum idem sit cum infinito.
Deum ergo dilige plus quam teipsum,
hominem sicut teipsum.
Tunc autem teipsum diligis,
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
non illam latam,
quę ad pręcipitium tendit perditionis.
Quod si sic aliis quoque agere |
sic-que incedere optas |
et quantum in te est compellis,
uerę dilectionis pręceptum
teipsum proximos tuos amando.
Qui uero luxurię deditus perniciosas mortiferas-que
sequitur uoluptates |
atque ad eas usurpandas cęteros hortatur,
certum est ab illo neque se quidem ipsum diligi |
neque proximum suum.
Hic nempe seipsum non modo non diligit,
sed etiam odit maxime,
cum nemo ei capitalior hostis sit |
quam ipse sibi,
quandiu uitiis malę-que animi libidini seruit.
Quid enim magis noxium esse potest homini quam peccatum?
per quod et bonum summum amittitur |
et ad summum malum
uiuere |
et ei in tanto animę periculo fluctuanti non succurrisse.
Quod nisi ita affectus erga proximum tuum fueris,
pręceptum (ut ego reor) non implesti charitatis.
Quomodo enim alterum diligis sicut teipsum,
si tibi parcis |
et illum perire permittis?
cum pręsertim patiendo pro Domino et te et illum saluare possis |
et una cum illo ad martyrii coronam peruenire?
Dominus pro seruis passus est,
et tu pro fratre tuo pati recusas?
apostoli-que sententię resistis dicentis:
non succurrisse.
Quod nisi ita affectus erga proximum tuum fueris,
pręceptum (ut ego reor) non implesti charitatis.
Quomodo enim alterum diligis sicut teipsum,
si tibi parcis |
et illum perire permittis?
cum pręsertim patiendo pro Domino et te et illum saluare possis |
et una cum illo ad martyrii coronam peruenire?
Dominus pro seruis passus est,
et tu pro fratre tuo pati recusas?
apostoli-que sententię resistis dicentis:
ratio aliqua ducenda erit |
cognationis,
conditionis,
religionis |
ac bonitatis.
et hoc quoties opus erit uel docere ignaros |
uel corripere delinquentes |
uel exhortari pigros |
uel consolari afflictos |
uel tolerare iniuriosos |
uel etiam pro persecutoribus orare.
Item cum oportebit pascere esurientes,
potare sitientes,
inuisere infirmos,
suscipere peregrinos,
tegere nudos,
redimere captiuos |
et funerare defunctos.
Atque hęc fere sunt charitatis pietatis-que officia lucis ęternę mercede
huiusce dilectionis merces.
bonum pro malo reddendo filii Dei efficimur |
Deo-que similes reddimur.
Ille solis pluuię-que beneficium,
hoc est temporalium bonorum usum |
tam malis quam bonis communem esse uoluit.
ut et tu charitatem tuam sicut cum amicis ita et cum inimicis
communices,
omnibus prodesse,
nulli nocere cupiens.
Quid autem inter amicorum inimicorum-que dilectionem intersit declarat dicens:
Si enim diligitis eos qui uos diligunt,
quam mercedem habebitis?
nonne et
merces.
bonum pro malo reddendo filii Dei efficimur |
Deo-que similes reddimur.
Ille solis pluuię-que beneficium,
hoc est temporalium bonorum usum |
tam malis quam bonis communem esse uoluit.
ut et tu charitatem tuam sicut cum amicis ita et cum inimicis
communices,
omnibus prodesse,
nulli nocere cupiens.
Quid autem inter amicorum inimicorum-que dilectionem intersit declarat dicens:
Si enim diligitis eos qui uos diligunt,
quam mercedem habebitis?
nonne et publicani hoc
optandum censeo,
id pręstandum,
ex quo ab iniuria cessando melior fore speratur |
et correctis tandem moribus creditur salutem consecuturus.
Cęterum si illum qui tibi infensus est,
tam peruersi inhumani-que ingenii esse non ignoras,
ut cum ei benefeceris,
magis aduersum te insolescat,
cum submisse comiter-que responderis,
magis irritetur,
huic tali pręstabis beneficium,
si a beneficiis cessaueris ,
si a mitibus responsis destiteris,
si tacueris,
si denique furentem tacitus pręterieris
cessando melior fore speratur |
et correctis tandem moribus creditur salutem consecuturus.
Cęterum si illum qui tibi infensus est,
tam peruersi inhumani-que ingenii esse non ignoras,
ut cum ei benefeceris,
magis aduersum te insolescat,
cum submisse comiter-que responderis,
magis irritetur,
huic tali pręstabis beneficium,
si a beneficiis cessaueris ,
si a mitibus responsis destiteris,
si tacueris,
si denique furentem tacitus pręterieris atque recesseris.
ea duntaxat de causa,
ut ille
irritetur,
huic tali pręstabis beneficium,
si a beneficiis cessaueris ,
si a mitibus responsis destiteris,
si tacueris,
si denique furentem tacitus pręterieris atque recesseris.
ea duntaxat de causa,
ut ille minus culpabilis sit ,
cum sęuierit minus.
Quod si forte ideo inflatur superbia,
quia diuitiis abundat,
quia uiribus prestat,
quia rerum prosperitatibus fruitur |
ac propterea melioribus inuidet,
multos contemnit |
nec paucos afficit iniuria,
haud equidem illicitum reor |
optare ei aliquam opum
eos beniuolentiam
seruare,
a quibus grauiter offensus fueris.
Difficile quidem esse fatemur,
impossibile negamus.
Dauid
Hoc fecit Dauid erga Saulem regem |
et Absalonem filium:
utriusque necem fleuit,
cum uterque uitę eius fuisset insidiatus |
et alter eidem gloriam militarem inuideret,
alter regnum.
Stephanus
Stephanus quoque protomartyr pro illis a quibus
lapidabatur orauit.
Paulus
et Paulus de iis
Ac nequid excuses,
nequid causeris,
non iuberis in homine amare odii crimen,
sed Dei opus, hominem ipsum.
Quomodo autem Deum diligis,
si opus eius perire concupiscis?
quam ergo graue peccatum sit hominem odisse |
hinc iam speculari incipiamus,
ut cum cognouerimus,
quantum hoc cauendum sit,
magis ad quenque amandum animo alliciamur.
De malo odii.
Caput IIII
Opus Dei odit,
qui
quod ab illo factum est ualde bonum
non diligit?
Porro Deum nolle diligere,
qui prior dilexit nos,
quid est aliud |
nisi reprobos imitari spiritus |
et ab eo a quo conditus es,
desciscere atque alienari?
Cum ergo is qui homini male optat,
conditori eius aduersetur et diabolum sequatur,
restat ut cuius mores sequitur,
cum eodem supplicia in inferno patiatur.
Falluntur illi qui odium suum excusant dicentes |
malos homines Deo quoque inuisos
quid est aliud |
nisi reprobos imitari spiritus |
et ab eo a quo conditus es,
desciscere atque alienari?
Cum ergo is qui homini male optat,
conditori eius aduersetur et diabolum sequatur,
restat ut cuius mores sequitur,
cum eodem supplicia in inferno patiatur.
Falluntur illi qui odium suum excusant dicentes |
malos homines Deo quoque inuisos esse,
iuxta illud:
cum eodem supplicia in inferno patiatur.
Falluntur illi qui odium suum excusant dicentes |
malos homines Deo quoque inuisos esse,
iuxta illud:
subditos corripientem iracundum esse criminatur,
et quod uirtuti ascribere deberet,
hoc ad proxima ei uitia trahere nititur.
Tales erant illi qui de Ioanne neque edente neque bibente |
demonium ei inesse dixerunt.
et de Domino edente cum aliis ac bibente:
Ecce uorator et potator uini et publicanorum amicus.
Qui ergo sic odit proximum suum,
non christianus fidelis,
sed infidelis phariseus est.
Ecce uorator et potator uini et publicanorum amicus.
Qui ergo sic odit proximum suum,
non christianus fidelis,
sed infidelis phariseus est.
Ipsi quippe pharisei cum uidissent Christum ęgrotos in die sabbati curantem,
non est inquiunt hic homo a Deo,
qui sabbatum non custodit.
Cum a demonio uexatos eius ope liberari conspexissent dixerunt:
In Beelzebub principe demoniorum eiicit demonia .
noluerunt dicere: in uirtute Dei,
nequis
proximum suum,
non christianus fidelis,
sed infidelis phariseus est.
Ipsi quippe pharisei cum uidissent Christum ęgrotos in die sabbati curantem,
non est inquiunt hic homo a Deo,
qui sabbatum non custodit.
Cum a demonio uexatos eius ope liberari conspexissent dixerunt:
In Beelzebub principe demoniorum eiicit demonia .
noluerunt dicere: in uirtute Dei,
nequis illum ex hoc Deo charum acceptum-que esse existimaret,
sed reprobum potius et impium,
ut qui non Dei auxilium imploret,
torquebit te inuidia,
quoties alios aliter de illo sentire cognoueris,
et non mendacio ,
non probro,
non maledicto abstinebis,
atque unum odium in plurima te pręcipitabit uitia,
dum morum tuorum iacturam nihili pendis uitę cupiens obesse alienę.
Et cum tam immoderate ferri coeperis,
ad iurgia usque contumelias-que peruenies,
post rixas ne manibus quidem temperabis,
in nullo prorsus phariseis cedens,
qui tentarunt prius illum quem oderant,
capere in sermone,
ut captum accusarent |
et eadem malicia os eorum qui ipsum in Hierusalem
oderant,
capere in sermone,
ut captum accusarent |
et eadem malicia os eorum qui ipsum in Hierusalem euntem laudibus
prosequebantur obstruere uolebant |
iubentes, ut tacerent.
Deinde etiam edicto statuerant,
ut siquis eum confitetur Christum,
extra synagogam fieret.
Postremo cum nullum finem inueniret inuidia,
quandiu uiueret ille cui inuidebatur,
falsis testimoniis circumuentum accusant |
et totis animis ad necem innocentis maleuoli homines concitantur.
Neque ideo te excusatum putas,
quia pharisei iustum
Concorditer uiuant oportet,
qui diu inter se amare cupiunt.
non incongrue igitur de pace colenda nunc disserendum occurrit.
Pax quędam publica est,
quędam priuata.
Publicam pacem dicimus,
cum ab armis foedere intercedente quies est |
et nec offensam metuit ciuitas |
nec offendere exteros parat,
sed multa status sui tranquillitate gaudet |
ac rebus quas possidet fruitur perquam iocunde.
Cęterum huic tantę ciuium quieti subrepere ocium solet atque ignauia.
Exinde
se dissidere incipiunt,
postquam foris hostem diu non senserunt.
Quod ne tibi contingat,
summopere erit prouidendum.
id est,
pax quę prodesse debet,
ne tibi noceat.
Cum ergo et prędiorum tuorum prouentus nullo diripiente integer
intactus-que seruabitur |
et ex commercio liberę negociationis plurimum lucri accedet,
Deo gratias age |
et ea quę benigne suppeditantur,
non ad luxum tibi dari existima,
sed ad exercendę uirtutis occasionem.
Quantum
Eliseus,
Paulus et Barnabas.
Hac tu iocunde frui poteris,
si omnibus facilem mitem-que se pręstabis,
si neminem lędes |
et omnibus quantum in te est,
prodesse studebis.
si iniuriam magis pati quam inferre disces,
ut dicere possis:
Cum his qui oderunt pacem, eram pacificus.
si denique tecum ipsemet pacem habebis,
etiam cum aliis habere poteris.
(!)
Qui enim secum ipse discordat,
quomodo cum aliis firmam concordiam tenebit?
poteris,
si omnibus facilem mitem-que se pręstabis,
si neminem lędes |
et omnibus quantum in te est,
prodesse studebis.
si iniuriam magis pati quam inferre disces,
ut dicere possis:
Cum his qui oderunt pacem, eram pacificus.
si denique tecum ipsemet pacem habebis,
etiam cum aliis habere poteris.
(!)
Qui enim secum ipse discordat,
quomodo cum aliis firmam concordiam tenebit?
Tecum autem pacem habebis,
cum repugnantem carnem spiritus imperio subdideris |
et
si iniuriam magis pati quam inferre disces,
ut dicere possis:
Cum his qui oderunt pacem, eram pacificus.
si denique tecum ipsemet pacem habebis,
etiam cum aliis habere poteris.
(!)
Qui enim secum ipse discordat,
quomodo cum aliis firmam concordiam tenebit?
Tecum autem pacem habebis,
cum repugnantem carnem spiritus imperio subdideris |
et concupiscentię motum compuleris obedire rationi.
Quod cum feceris,
tunc demum |
et intra te animi tranquillitate
si denique tecum ipsemet pacem habebis,
etiam cum aliis habere poteris.
(!)
Qui enim secum ipse discordat,
quomodo cum aliis firmam concordiam tenebit?
Tecum autem pacem habebis,
cum repugnantem carnem spiritus imperio subdideris |
et concupiscentię motum compuleris obedire rationi.
Quod cum feceris,
tunc demum |
et intra te animi tranquillitate perfrueris |
et exterius nemo tibi erit molestus,
quia tu nemini eris iratus ad lędendum aut mali aliquid optandum.
(!)
Qui enim secum ipse discordat,
quomodo cum aliis firmam concordiam tenebit?
Tecum autem pacem habebis,
cum repugnantem carnem spiritus imperio subdideris |
et concupiscentię motum compuleris obedire rationi.
Quod cum feceris,
tunc demum |
et intra te animi tranquillitate perfrueris |
et exterius nemo tibi erit molestus,
quia tu nemini eris iratus ad lędendum aut mali aliquid optandum.
Charitas tamen aliquando postulat ut irascamur |
et
peccando offendit.
Siquidem irasci delinquentibus ut corrigantur,
nihil est aliud |
nisi eas reuocare uelle,
ut et Deo cui peccauerunt reconcilientur |
et bonis omnibus morum sinceritate concordent.
Tunc autem pace cum aliis composita recte utimur,
cum eius finis potissimus est,
ut Deo placeamus.
Nam pax quę Deo displicet,
non pax dicenda est,
sed malorum conspiratio,
et odium potius erit eligendum |
quam ad malum consensus.
delinquentibus ut corrigantur,
nihil est aliud |
nisi eas reuocare uelle,
ut et Deo cui peccauerunt reconcilientur |
et bonis omnibus morum sinceritate concordent.
Tunc autem pace cum aliis composita recte utimur,
cum eius finis potissimus est,
ut Deo placeamus.
Nam pax quę Deo displicet,
non pax dicenda est,
sed malorum conspiratio,
et odium potius erit eligendum |
quam ad malum consensus.
Nam pax quę Deo displicet,
non pax dicenda est,
sed malorum conspiratio,
et odium potius erit eligendum |
quam ad malum consensus.
Quoniam et Saluator noster cum idola uana
colentium concordiam discindere pararet,
gladius,
qui putrida membra a sano corpore separet,
quam pax quę morbidas partes fouens totum corpus corrumpi patiatur.
Denique bonum est bellum illud quo dirimitur mala pax.
Bonum est, inquam, cum uno oculo intrare in regnum cęlorum quam duos
oculos habentem mitti in gehennam.
Oculus qui scandalizat,
quem proiici et abiicere
iuberis,
est amicus uel consanguineus,
qui tibi blanditur,
ut sibi in uota
uiuere,
sed tantum ab iniuria offensis-que iubet inter se abstinere.
Christi uero pax in quibus fuerit concordes reddet in fide,
conformes in proposito,
similes in dilectione,
compares in humilitate.
Quod breuiter explicat Propheta,
cum ad dominum conuersus ait:
uirtutibus perfectionis referta non scinditur.
eorum pacis tunica inconsutilis,
quam a Christo acceperunt,
non diuiditur,
neque scissuras patitur rixarum |
nec tineas inuidię sustinet,
sed Domini pręsidio munita inuiolata illęsa-que perdurat.
tunc felicius et sine fine duratura,
cum de terris transferuntur in cęlum.
ut qui pacifici fuerant,
filii Del fiant et uocentur.
Ad pacem istam capessendam Corinthios hortatur Apostolus dicens:
tanta exigit obsecratione |
et dum adiurat per nomen,
quod est super omne nomen,
testatur fidelibus maxime necessariam esse pacem atque concordiam.
Quod aperte declarat,
ubi ad Hebreos scribens ait:
inquit.
Et in cęlum ascensurus:
angelorum uox audita est |
de cęlo canentium:
Reg. secundo VII. Reg. q? XX
quare uidetur nihil aliud armis quęsisse quam pacem.
iusta-que esse bella illa quę bonę pacis fine geruntur.
sicut iniusta et iniqua quę aliena occupandi cupidine denunciari atque inferri solent.
Cum igitur tanti habenda sit pax,
non immerito ut eam acquiramus possideamus-que precibus a Domino solicitandum esse admonemur.
dicitur enim:
postulationes,
gratiarum actiones |
pro omnibus hominibus,
pro regibus |
et omnibus qui in sublimitate constituti sunt,
ut quietam et tranquillam uitam agamus in omni pietate et castitate.
Amplexanda est igitur pax cum adsit,
precationibus quęrenda cum desit,
et pro illis orandum,
sub quorum imperio atque tutela uitę tranquillitate frui contingit.
ut sopito bellorum tumultu |
nulla-que interpellante molestia |
animus noster ad Deum contemplandum expeditior atque liberior assurgat.
actiones |
pro omnibus hominibus,
pro regibus |
et omnibus qui in sublimitate constituti sunt,
ut quietam et tranquillam uitam agamus in omni pietate et castitate.
Amplexanda est igitur pax cum adsit,
precationibus quęrenda cum desit,
et pro illis orandum,
sub quorum imperio atque tutela uitę tranquillitate frui contingit.
ut sopito bellorum tumultu |
nulla-que interpellante molestia |
animus noster ad Deum contemplandum expeditior atque liberior assurgat.
Nisi enim ideo pacem amplectendam duxerimus,
ut uirtutibus,
ob quas Deo chariores sumus,
nemine impediente liberius incumbamus,
bono pacis abutimur.
et quod prodesse debuerat,
nocet.
Alienis a uirtute tunc plane latior peccandi campus panditur,
cum illi aduersariorum non carpuntur molestiis.
cum uidelicet non metuunt,
ne segetem iam maturam hostis incendat |
aut frugiferas deuastet arbores |
aut pecudum greges in prędam abducat |
aut obsessos intra moenia fame siti-que perire cogat |
aut captos bonis-que exutos uel ferro
pacem amplectendam duxerimus,
ut uirtutibus,
ob quas Deo chariores sumus,
nemine impediente liberius incumbamus,
bono pacis abutimur.
et quod prodesse debuerat,
nocet.
Alienis a uirtute tunc plane latior peccandi campus panditur,
cum illi aduersariorum non carpuntur molestiis.
cum uidelicet non metuunt,
ne segetem iam maturam hostis incendat |
aut frugiferas deuastet arbores |
aut pecudum greges in prędam abducat |
aut obsessos intra moenia fame siti-que perire cogat |
aut captos bonis-que exutos uel ferro interficiat |
uel in perpetuam redigat seruitutem.
ergo bellum potius optetur,
ut male uiuendi licentia coerceatur solicitudine periculorum.
Modestis uero et temperantibus uiris,
ut animo excolendo officiosius operam impendant,
belli impedimenta submoueri desyderemus.
Ita enim exteriore aduersario pacato ac cessante,
facilior cum isto quem assidue intra nos patimur,
erit pugna.
Quem certe nisi domuerimus,
nisi animi in quo ratio est,
ditioni subiecerimus,
nihil proderit ab illis inimicis qui foris sunt,
donata pax,
dum ab hoc qui intus est inquietamur.
qua Deus offenditur,
et a continentię uirtute recedere qua placatur.
Ob hoc quidem exclamat Propheta et ait:
qua placatur.
Ob hoc quidem exclamat Propheta et ait:
facimus bonum,
cum iussis pręceptis-que paremus diuinis.
Pacem inquirimus,
cum carnis petulantiam ieiuniis,
uigiliis,
laboribus domando compescimus.
Et quoties in hac contentione obnixe ac perseueranter stamus,
pacem illam quę cum Deo est sequimur |
et eam quę cum concupiscentiis est refutamus.
Pellantur igitur ab animo uitia,
ut locus uirtutibus detur;
dominetur spiritus,
ut spiritui subiecta obediat caro,
ut pacem quę omnem sensum superat,
quę omnibus
pręceptis-que paremus diuinis.
Pacem inquirimus,
cum carnis petulantiam ieiuniis,
uigiliis,
laboribus domando compescimus.
Et quoties in hac contentione obnixe ac perseueranter stamus,
pacem illam quę cum Deo est sequimur |
et eam quę cum concupiscentiis est refutamus.
Pellantur igitur ab animo uitia,
ut locus uirtutibus detur;
dominetur spiritus,
ut spiritui subiecta obediat caro,
ut pacem quę omnem sensum superat,
quę omnibus pręferenda est diuitiis,
assequi
quę omnem sensum superat,
quę omnibus pręferenda est diuitiis,
assequi mereamur.
pacem,
quę nos Deo conciliat,
angelis ęquat,
sanctis copulat |
et post uictoriam in cęlo coronat.
Victoria enim opus est non compositione,
ut pacem cum corporis quoque sensibus animus habeat.
Qui quidem sensus non nisi superati quiescunt.
certare autem nolenti dominantur.
Repugnandum est igitur illis |
et si fluxa fragilia-que proposuerint,
ad ea quę ęterna sunt dirigantur.
Atque ita carni imperando et nunquam cedendo uincere assuesces |
et ut semper uincas,
semper time ne uincaris,
ut-que semper tutus sis,
nunquam esto securus.
Nam in carnis certamine cum sępe superior euaseris,
nisi quotidie uictam uinculis constringas,
rumpet pacem,
non stabit conuentis,
et cum frenum momorderit,
trahet te quo uolet,
ueluti sessorem effrenis et indomitus equus.
Tandiu igitur pacem cum illa habere poteris,
donec uinctam compeditam-que tenebis
|
et ut semper uincas,
semper time ne uincaris,
ut-que semper tutus sis,
nunquam esto securus.
Nam in carnis certamine cum sępe superior euaseris,
nisi quotidie uictam uinculis constringas,
rumpet pacem,
non stabit conuentis,
et cum frenum momorderit,
trahet te quo uolet,
ueluti sessorem effrenis et indomitus equus.
Tandiu igitur pacem cum illa habere poteris,
donec uinctam compeditam-que tenebis |
ac tanquam fugitiuum seruum,
nunc uerberibus,
nunc laboribus premes,
nunc tenuabis inedia atque uigiliis.
Nam in carnis certamine cum sępe superior euaseris,
nisi quotidie uictam uinculis constringas,
rumpet pacem,
non stabit conuentis,
et cum frenum momorderit,
trahet te quo uolet,
ueluti sessorem effrenis et indomitus equus.
Tandiu igitur pacem cum illa habere poteris,
donec uinctam compeditam-que tenebis |
ac tanquam fugitiuum seruum,
nunc uerberibus,
nunc laboribus premes,
nunc tenuabis inedia atque uigiliis.
Desinit calcitrare iumentum pabulo subducto,
in saturitate lasciuit.
Is tamen eius fructus est,
quod possessorem suum ad ęternę pacis bonum feliciter transmittat,
si ipse usque in finem ita ut dictum est egerit.
pax et Ioabi in Amasam, collegam suum, fuit.
erant enim ambo Dauidici exercitus duces.
amice ac familiariter ipsum alloquendo pugione transfixit.
Ismahel
ambo Dauidici exercitus duces.
amice ac familiariter ipsum alloquendo pugione transfixit.
Ismahel
epulas ipsum primo Godoliam,
deinde illos qui in pręsidio erant concidit |
oppidum-que occupauit.
Eo loci postea octoginta uiros Hierosolymam ad sacrificandum pergentes,
ut ad se in Masphat diuerterent rogauit,
ueluti pro magno habiturus,
si tales hospites habere sibi contigisset.
cum autem uenissent,
rebus uita-que simul spoliauit.
pręter decem,
quibus non pietate sed auaritia ductus pepercit.
quod thesaurum in agro defossum se illi indicaturos dixerant.
Talis pacis non pauca exempla in annalibus quoque habentur Machabeorum.
quibus non pietate sed auaritia ductus pepercit.
quod thesaurum in agro defossum se illi indicaturos dixerant.
Talis pacis non pauca exempla in annalibus quoque habentur Machabeorum.
intra arcem receptus uiolauit iuramenti fidem |
et muros quos obsidione capere non poterat,
fraude intercepit dirui-que iussit.
Mathatiam et Iudam ad Hiericuntem in
arce Doch inuitatos |
et iam uino epulis-que graues inuadens repenti cęde sustulit.
Iudas
Superata est tamen (ut ad nostra ueniamus) Iudę Scariothi scelere:
Dominum suum,
qui est omnium Dominus,
omnium credentium Redemptor,
omnium Saluator,
a quo in apostolatum ascitus fuerat,
quem sibi pedes lauisse sciebat,
cum quo pascha comederat,
cuius corpori et sanguini communicauerat,
quem tot miracula fecisse iam uiderat,
quem iustum,
quem pium,
quem semper innocentem et in omnes beneficum nouerat,
eum (proh nefas) ad necem prodidit |
et in manibus querentium sanguinem eius dedit, triginta non
Si te ista parum terrent |
ut paulo perplexius dicta,
audi etiam illud in Hieremia scriptum,
quo nihil planius apertius-que dici queat:
dolum locuta est.
in ore suo pacem cum amico suo loquitur,
et occulte ponit ei insidias.
nunquid super his non uisitabo dicit Dominus,
aut in gente huiusmodi non ulciscetur anima mea?
Sunt pręterea qui amice admodum ac beneuole loquuntur cum altero,
et statim eidem absenti detrahunt.
Vbi audit commendant et extollunt.
ubi
autem non audit carpunt et sugillant,
et quem modo laudauerant,
rursum dictis petulantibus incessere non uerentur.
Istos quoque Dei sapientia reprobat in Prouerbiis dicens:
ne habeas super illo peccatum.
Hi uero contra uetita ire audent,
mentiendo,
decipiendo,
calumniando,
opprimendo,
odiendo |
et odium sub pacis nomine tegendo ac dissimulando |
uestem-que malignę duplicitatis induendo.
cum Lex et hoc prohibeat dicens:
Veste quę ex duobus texta est non indueris.
Quanto autem magis Deo inobedientes fuisse conuincentur,
tanto acerbiora inferni supplicia subire cogentur.
hi sunt enim quibus
paulo post infert:
Destrues illos,
et non ędificabis eos.
Quod si destruendi et non ędificandi sunt,
quis illis spei locus erit relictus |
tormenta illa quę in inferno sunt euadendi?
Sed fortasse cum processerint doli,
cum malum quod cogitauerant peregerint,
se quieturos confidunt?
Audiant ergo Apostolum dicentem:
Destrues illos,
et non ędificabis eos.
Quod si destruendi et non ędificandi sunt,
quis illis spei locus erit relictus |
tormenta illa quę in inferno sunt euadendi?
Sed fortasse cum processerint doli,
cum malum quod cogitauerant peregerint,
se quieturos confidunt?
Audiant ergo Apostolum dicentem:
illa quę in inferno sunt euadendi?
Sed fortasse cum processerint doli,
cum malum quod cogitauerant peregerint,
se quieturos confidunt?
Audiant ergo Apostolum dicentem:
simulemus,
quod uel illis uel nobis noxium fore nouimus aut iniquum |
aut turpe et inhonestum.
Simpliciter sine fraude,
sine inductione,
sine malicia,
sine fuco omnes diligamus tam uerbo quam opere.
ut pacem synceram puram ac ueram et cum aliis et
nobiscum habeamus |
ipsi-que Deo pacis placere possimus,
qui de cęlo ueniens pacem attulit terrę,
pacem iis qui longe |
et pacem iis qui prope,
neminem credentem respuens,
omnes autem ad pacem inuitans mutuę inter nos
rationi subiugando domabimus,
in Christo requiescemus,
in Christo exultabimus.
Ipse est pax nostra.
consortium cum charitate
perpetua atque perfecta,
ut impleatur quod dictum est:
Ipse est pax nostra.
consortium cum charitate
perpetua atque perfecta,
ut impleatur quod dictum est:
et eorum autoritate de omnibus decernere tutissimum erit.
Dominus requirat a te:
utique facere iudicium et diligere misericordiam,
et solicitum ambulare cum Deo tuo.
Bonam esse ait iustitiam,
bonam misericordiam,
sed bonorum omnium quę agimus,
finem in Deo constituendum esse docet.
Nam cum omne bonum expetibile sit |
et quo melius,
eo magis expetendum,
nihil autem Deo esse potest melius,
qui solus cuiusque boni fons et origo est.
nihil ergo desyderari,
nihil concupisci supra Deum debet.
Ille itaque naturę rationi-que repugnat |
et diuinę refragatur uoluntati,
expetendum.
qua-que adepta beati sumus |
et propter quam solam studio incumbitur uirtutum |
uitia-que uitantur.
Falluntur igitur illi,
qui in uirtute hominis beatitudinem collocant,
cum beatitudo pręmium sit uirtutis, non uirtus,
et qui bona corporis uel fortunę ei adiungunt,
cum omnia caduca fragilia-que sint |
nec per se bona esse queant.
Stabile autem bonum beatitudo est |
et perenne et perpetuum.
cuius adipiscendi gratia etiam aduersa
uitia-que uitantur.
Falluntur igitur illi,
qui in uirtute hominis beatitudinem collocant,
cum beatitudo pręmium sit uirtutis, non uirtus,
et qui bona corporis uel fortunę ei adiungunt,
cum omnia caduca fragilia-que sint |
nec per se bona esse queant.
Stabile autem bonum beatitudo est |
et perenne et perpetuum.
cuius adipiscendi gratia etiam aduersa pati bonum esse dicimus |
et prosperis insolescere malum.
bonum esse dicimus |
et prosperis insolescere malum.
Contra uitia pugnare bonum |
illis uero subiici malum.
Virtutum autem armis opus est ut uincamus |
et cum his nos munierimus,
omnis uincendi spes in Deo collocanda erit.
beati misericordes,
quoniam ipsi misericordiam consequentur.
beati mundo corde,
quoniam ipsi Deum uidebunt.
beati pacifici,
quoniam filii Dei uocabuntur.
beati qui persecutionem patiuntur propter
iustitiam,
quoniam ipsorum est regnum cęlorum.
beati estis cum maledixerint uobis homines |
et persecuti uos fuerint |
et dixerint omne malum aduersum uos mentientes propter me.
gaudete et exultate,
quoniam merces uestra copiosa est in cęlis.
Sint ergo in te istę uirtutes in terra,
ut et
potest corrumpere.
Quid quęreris de amissione fluxę atque fragilis rei,
et de ęterni boni possessione mox capienda non lętaris?
Ad illam diu optatam beatitudinem hinc decedens peruenies,
tantum ut uirtutes tibi sint comites cura,
quibus hęc promissa est merces.
Beatus es si cum Propheta dicere poteris Domino:
est merces.
Beatus es si cum Propheta dicere poteris Domino:
et in Euangelio non ociosis sed operariis datur denarius.
Vnde Apostolus:
ad uirtutem stimuli sunt,
quanti ea facienda sint cogitare,
per quę ad summum bonorum peruenitur.
Quod nec oculus uidit |
nec auris audiuit |
nec in cor hominis descendit.
Et cum tam immensa tam-que inęstimabilis merces iustis ac uirtute
pręditis uiris proposita sit,
plurimi semper haberi debet uirtus.
et da pauperibus,
et sequere me.
humilitate se deiicere.
quia et ipse cum eum regem uellent facere,
recusauit dicens |
non esse regnum suum de hoc mundo.
Qui tamen hoc fecerit,
nequaquam in eo quod pro Christo sustinet,
se gratiam retulisse putet,
sed benefiicii plus accepisse.
Idem enim ille qui pro nobis pati uoluit,
ut nos pro sui nominis gloria sustinere possimus pręstat.
Faciamus quidem satis cum obedimus.
nulla tamen apud illum imperandi est causa,
nisi ut remuneret obedientes.
Neque enim nostro obsequio indiget Deus,
sed nos ipsius indigemus iussione.
ut cum hoc quod iussum est
quidem satis cum obedimus.
nulla tamen apud illum imperandi est causa,
nisi ut remuneret obedientes.
Neque enim nostro obsequio indiget Deus,
sed nos ipsius indigemus iussione.
ut cum hoc quod iussum est impleuerimus,
accipere illud quod promissum est mereamur.
tametsi hoc quoque ut iussa perficere ualeamus,
eius muneris sit,
cuius benignitatis est perficientibus promissa tribuere.
Quicquid igitur a nobis
est mereamur.
tametsi hoc quoque ut iussa perficere ualeamus,
eius muneris sit,
cuius benignitatis est perficientibus promissa tribuere.
Quicquid igitur a nobis exigit Dominus,
nihil ex eo ipsi accedit cum pręstatur,
sed nobis duntaxat prodest,
qui pro modico bono quod pręstamus,
bonum illud quod omnem superat taxationem,
ab ipso recipimus.
Quanto igitur benignior atque indulgentior Dominus,
tanto nos ei promptius perfectius-que
(!)
Sanctorum tamen siue iustorum nomen non amittunt illi,
qui dum se peccasse dolent cito corriguntur.
Peccauit Moyses,
peccauit Aaron,
peccauit Dauid,
peccauit Petrus,
peccauerunt omnes reliqui discipuli,
cum tempore Dominicę mortis a fide defecissent.
Iudas
Solus tamen de sanctorum numero excidit infelix Iudas.
quia licet de scelere doleret,
de uenia tamen desperauit.
Cum igitur nemo tam perfectus
omnes reliqui discipuli,
cum tempore Dominicę mortis a fide defecissent.
Iudas
Solus tamen de sanctorum numero excidit infelix Iudas.
quia licet de scelere doleret,
de uenia tamen desperauit.
Cum igitur nemo tam perfectus sit,
quem non aliquando labi contingat,
nemo in pręsenti potest esse perfectus,
nisi pro conditione fragilitatis humanę,
secundum quam dictum est:
quidem erat,
sed sicut ille,
ut pro uiribus enitamur ei similes esse in omni bonitate et iustitia
et uirtute,
qui ad similitudinem et imaginem suam nos creauit.
Tunc autem plene perfecti et consummati erimus,
cum ablata omni mortalitatis molestia in ipso uiuere incipiemus.
Nunc enim uidemus in ęnigmate per speculum,
tunc autem facie ad faciem, et sicuti est eum uidebimus.
quę
bona (ut Apostolus ait) non solum coram Deo,
sed etiam coram omnibus hominibus.
ut uidelicet ex conuersatione nostra Deum laudent,
se corrigant |
et una nobiscum saluentur.
Caue etiam nequando inuideas melioribus.
qui enim bonis inuidet,
diuinę benignitati calumniam facit,
cum omnis hominum bonitas ex Deo sit.
Gaudeamus igitur bono alieno ęque ac nostro |
et in aliis,
sicut etiam in nobis Dei beneficia laudemus.
Illum uero qui uirtutibus nos antecellit,
et diligamus corde |
et opere imitemur |
neque in quo ipse profecit,
sed in quo nos defecimus
Petrus. Ioannes. Paulus
Inter apostolos quoque eminuit in Petro erga Dominum pietas,
in Ioanne puritas,
in Paulo charitas,
in omnibus ueritatis prędicandę studium patientia-que persecutionum.
Et cum ita sit,
tollitur omnino illa necessitas omnium pariter habitarum uirtutum una habita |
parilitas-que cunctarum.
Quę si esset,
nemo magis ista quam illa uirtute pręstare potuisset.
neque prorsus omnes nihil
Primum quidem iustorum preces exaudiri |
et eorum merito in impios quoque uindictam differri sacrę historię ueritas fidem facit.
Bene itaque cum illa ciuitate agitur,
in qua sanctorum conuentus aliquis habetur.
Quando quidem ita illis fauet Deus,
ut in ipsorum gratiam peccatoribus quoque et iniustis ignoscat.
uir ab angelo monitus inde
egreditur,
et Sodoma Gomorra-que igne de cęlo pluente delentur.
Segoro oppidulo,
quod ille ingressus est ut ibi se cum suis saluaret,
pepercit Deus.
in hoc quoque ostendens,
quanti sit apud se uel unius iusti meritum atque gratia.
Quę res etiam in Noe cum uxore et liberis nuribus-que seruato clare apparuit.
Iusti quippe in arca saluati sunt,
iniusti omnes diluuio perierunt.
remedio fuere.
transiret.
Helisei oratione aqua potu
noxia salubritatem recepit,
terra sterilis foecunditatem;
uidua Samaritana cum inopia laboraret,
oleo abundauit.
in Suna ciuitate mulier,
apud quam ille hospitabatur,
diu sterilis filium suscepit.
et cum deinde hunc ipsum filium sibi sublatum fleret,
mox ab eo uitę restitutum uidit.
Item Heliseus cum orasset,
pulmentum amarum in dulcem conuertit.
Centum hominum turbam uiginti panibus satiauit.
Leprosum Naman sanum fecit.
terra sterilis foecunditatem;
uidua Samaritana cum inopia laboraret,
oleo abundauit.
in Suna ciuitate mulier,
apud quam ille hospitabatur,
diu sterilis filium suscepit.
et cum deinde hunc ipsum filium sibi sublatum fleret,
mox ab eo uitę restitutum uidit.
Item Heliseus cum orasset,
pulmentum amarum in dulcem conuertit.
Centum hominum turbam uiginti panibus satiauit.
Leprosum Naman sanum fecit.
hominum ęgritudines curauerunt,
mortuis uitam reddiderunt,
demonia de obsessis corporibus eiecerunt.
Ac ne solis illis hoc datum crederemus,
eadem post illos miracula per sanctos tuos factitata uere fideliter-que referuntur.
Ex quo satis patet,
quantum diligentes te diligas,
cum per eos tuam potentiam tuam-que bonitatem mundo manifestes.
Petrus. Ioannes. Mattheus. Paulus
Petrus Dorcam,
Ioannes Drusianam,
Mattheus Aegippi regis filium,
Paulus Eutychum a morte ad uitam
Apostolus ait:
ait:
Ea ipsa cognoscere se dicit,
quę sua notione digna sunt |
quę-que in suo manent corpore,
ea uero ignorare,
quę extra Ecclesiam sunt |
et per peccatum ab ipsa sese alienarunt.
Hoc Amos propheta testatur cum ait:
receperunt eum,
dedit eis potestatem filios Dei fieri,
qui non ex sanguinibus neque ex uoluntate carnis neque ex uoluntate uiri,
sed ex Deo nati sunt.
Quod pręterea domus Dei sint,
apostolus Paulus Corinthios instruens declarat cum ait:
Dei estis,
et Spiritus Dei habitat in uobis?
et iterum:
qua in Prouerbiis dicitur:
qualibus ista quę dicta sunt,
conferri credimus.
De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis
Caput XIIII
Porro bonitatem ipsam magis ac magis expetemus,
cum peccati quoque mala consyderauerimus.
Quicquid legi diuinę aduersatur,
quicquid uirtutibus contrarium est rationi-que repugnans,
peccatum est.
Inter peccatum et delictum quidam discernunt |
delictum-que leuius esse aiunt.
Id enim delictum dici,
cum non facimus quod debemus,
magis ac magis expetemus,
cum peccati quoque mala consyderauerimus.
Quicquid legi diuinę aduersatur,
quicquid uirtutibus contrarium est rationi-que repugnans,
peccatum est.
Inter peccatum et delictum quidam discernunt |
delictum-que leuius esse aiunt.
Id enim delictum dici,
cum non facimus quod debemus,
peccatum uero cum committimus quod non debemus;
in illo boni omissionem esse,
in hoc perpetrationem mali.
utroque tamen uocabulo Scriptura pluribus in locis indifferenter indistincte-que utitur.
Cęterum non parua inter se peccatorum discrimina sunt,
cum
mala consyderauerimus.
Quicquid legi diuinę aduersatur,
quicquid uirtutibus contrarium est rationi-que repugnans,
peccatum est.
Inter peccatum et delictum quidam discernunt |
delictum-que leuius esse aiunt.
Id enim delictum dici,
cum non facimus quod debemus,
peccatum uero cum committimus quod non debemus;
in illo boni omissionem esse,
in hoc perpetrationem mali.
utroque tamen uocabulo Scriptura pluribus in locis indifferenter indistincte-que utitur.
Cęterum non parua inter se peccatorum discrimina sunt,
cum aliud alio longe grauius sit detestabile-que
cum non facimus quod debemus,
peccatum uero cum committimus quod non debemus;
in illo boni omissionem esse,
in hoc perpetrationem mali.
utroque tamen uocabulo Scriptura pluribus in locis indifferenter indistincte-que utitur.
Cęterum non parua inter se peccatorum discrimina sunt,
cum aliud alio longe grauius sit detestabile-que magis |
uel diuersi generis atque conditionis.
Peccatum in Lege ueteri per lepram significari
nouimus |
et sicut uarię ibi leprarum species notantur,
ita uaria esse peccata
atque pondere.
Non incongrue igitur ipsa septem capitalia uitia septem generibus leprę nunc comparare conabimur.
Inuidia
Albedo ista pallor inuidię est.
Inuidus de alieno bono dolens liuidam pręfert faciem.
dum-que male affecti animi stimulis agitur et inquietatur,
in carne uiua uitium esse dicitur.
Tunc autem et capillus mutatur,
cum relicto rationis consilio,
cuius in capite sedes est,
prauę cupidinis affectum sequimur.
Nihil autem nequius |
quam quos imitari debemus,
eis inuidere uelle.
accidia
Alterum leprę genus florere dicitur |
ac totum quidem corpus a capite usque ad
Auaritia
Tertia leprę species |
hulcus est in carne natum et sanatum,
et in loco hulceris cicatrix alba siue subruffa |
et carne reliqua humilior pressior-que,
pili etiam in candorem uersi.
Hulcus in carne auaritiam esse existimo,
cuius uulnus tunc obductum uidetur,
cum auarus adeptus est quod concupierat.
Cęterum quia nec adepto satiatur,
nondum sanatum uulnus cicatrix inęqualis ac discolor ostendit.
Et quoniam ille nulla copia contentus in superfluis parandis
cumulandis-que laborat semper,
pilos habere dicitur qui sunt superflua corporis.
delectationis |
et in rubedinem inflammatę auiditatis |
et in lepram excrescentem.
eo quod frequenti usu non satiatur turpis libido sed magis accenditur.
Gula
Quintum genus lepra capitis est et barbę in
uiro uel muliere.
cum locus humilior fuerit reliqua carne |
et capillus flauus solito-que subtilior |
Lepra inquit capitis et barbę est.
Caput et barba gulę contigua sunt.
non inepte igitur lepram hanc ad crapulę uitium referemus.
Quoties per ingluuiem impotes rationis
et barbę eorum quibus manna fastidio est |
et Aegyptię carnes uoluptati.
Capillus autem flauus,
qui meretricibus conuenit,
gulosorum impudentiam designat.
quorum temeritati nihil obstat,
quin semper obscoenum ac turpe aliquid dicant aut faciant.
Tunc uero extenuatur capillus,
cum bona animi per luxuriam consumuntur.
Locus autem leprę ubique humilior prędicatur,
quia in ea parte uirtus animę deprimitur,
in qua peccatur,
non in qua non peccatur.
potest enim fieri,
ut aliquis partim uirtutibus pręstet,
partim alicui uitio
condemnabit eum haud dubie leprę quę orta est in caluitio.
Quoniam caluitium summa capitis occupat,
per hoc superbię elationem signari reor.
Semper se supra se errigit superbus,
inani tumet gloria,
pares contemnit.
Cum de animi bonis inaniter sese iactat,
albus color est in uertice.
cum de bonis corporis atque fortunę
gloriatur,
rubedo quę corporeis conuenit,
sedet in capite.
Et quia caluitio deforme sit,
utpote capillorum ornamento uacuum,
innuit nobis |
nihil
caluitium summa capitis occupat,
per hoc superbię elationem signari reor.
Semper se supra se errigit superbus,
inani tumet gloria,
pares contemnit.
Cum de animi bonis inaniter sese iactat,
albus color est in uertice.
cum de bonis corporis atque fortunę
gloriatur,
rubedo quę corporeis conuenit,
sedet in capite.
Et quia caluitio deforme sit,
utpote capillorum ornamento uacuum,
innuit nobis |
nihil esse honesto uiro indecentius |
quam inanis ac superba suimet
sed uestimenti.
Vestis linea inquit siue lanea,
quę lepram habuerit in stamine atque subtegmine |
aut certe pellis uel quicquid ex pelle confectum est,
si alba uel ruffa macula fuerit,
infecta lepra reputabitur.
Demus hanc (si libet) quod reliquum est,
iracundię uitio.
Cum enim nulla animi passio ita hominem infatuat atque dementat ut
iracundia,
merito lepra ista non hominis est,
sed vestis.
hoc est eius qui nihil in se hominis habet pręter figuram.
qui-que uestimentum hominis dici potius
hoc est eius qui nihil in se hominis habet pręter figuram.
qui-que uestimentum hominis dici potius debet quam homo.
Qui cito irascitur,
leuis est ut linum,
qui cito placatur,
mollis ut lana.
qui immaniter furit,
uestis ex pelle ferina est.
Homo enim cum in honore esset,
non intellexit |
comparatus est iumentis insipientibus et similis factus est illis.
Lepra hęc in stamine est et subtegmine.
quia iracundus et intus furore ęstuat |
et foris petulanti ore rixatur.
subtegmine.
quia iracundus et intus furore ęstuat |
et foris petulanti ore rixatur.
Color albus
Quoniam autem ubique color albus ac ruffus leprę tribuitur,
quęri potest,
quomodo albedo peccato conueniat,
cum pręsertim Ecclesia in Canticis nigram se prius fuisse fateatur
cum erraret,
deinde formosam,
cum credens Christo sponso iuncta esset.
qua ratione igitur lepra candida est uel ruffa?
Sed quia uel tegimus peccata uel ostentamus,
ideo arbitror lepram candidam hypocritarum sepulchris
ore rixatur.
Color albus
Quoniam autem ubique color albus ac ruffus leprę tribuitur,
quęri potest,
quomodo albedo peccato conueniat,
cum pręsertim Ecclesia in Canticis nigram se prius fuisse fateatur
cum erraret,
deinde formosam,
cum credens Christo sponso iuncta esset.
qua ratione igitur lepra candida est uel ruffa?
Sed quia uel tegimus peccata uel ostentamus,
ideo arbitror lepram candidam hypocritarum sepulchris similium dealbatis.
Color ruffus
Color albus
Quoniam autem ubique color albus ac ruffus leprę tribuitur,
quęri potest,
quomodo albedo peccato conueniat,
cum pręsertim Ecclesia in Canticis nigram se prius fuisse fateatur
cum erraret,
deinde formosam,
cum credens Christo sponso iuncta esset.
qua ratione igitur lepra candida est uel ruffa?
Sed quia uel tegimus peccata uel ostentamus,
ideo arbitror lepram candidam hypocritarum sepulchris similium dealbatis.
Color ruffus
Ruffam uero lepram illos habere,
Color ruffus
Ruffam uero lepram illos habere,
qui manifesto et sub multorum conspectu erubescenda committere non uerentur.
Denique Saluatori qui peccata nostra tulit, dicitur:
Quare rubrum est indumentum tuum?
Pręterea fit plerunque ut cum in peccato deprehendimur,
ora inficiat rubor,
dum accusari magis quam peccare pudet.
Quare locus leprę humilior
Quare etiam locus leprę humilior est quam cętera quę sana sunt?
quia peccatum ad terram animam premit |
humi-que
Non est huius loci de hostiis quoque et expiationibus leprę disserere |
satis sit generatim ista breuiter-que perstrinxisse.
Nec tamen omittemus illud quoque leprę genus obiter attingere,
quod post aliqua seorsum describitur,
ut maius aliquid innuat,
quam quod cum illis quę simul enumerata sunt,
commune sit.
Heretici
afficit omni morte magis expauescendo.
(!)
Porro ex hac delictorum specie illud maximum esse creditur,
quod blasphemia in Spiritum Sanctum in Euangelio nominatur.
Huius criminis a Domino Saluatore coarguti sunt Iudei,
cum dixissent |
eum in Belzebub, non in Dei uirtute eiicere demonia.
Patet ergo peccatum in Spiritum Sanctum tunc perpetrari,
cum quis Dei opera aliis tribuit,
non errore deceptus,
sed inuidię stimulis actus,
ut Dei laudem sua procacitate obscuret.
specie illud maximum esse creditur,
quod blasphemia in Spiritum Sanctum in Euangelio nominatur.
Huius criminis a Domino Saluatore coarguti sunt Iudei,
cum dixissent |
eum in Belzebub, non in Dei uirtute eiicere demonia.
Patet ergo peccatum in Spiritum Sanctum tunc perpetrari,
cum quis Dei opera aliis tribuit,
non errore deceptus,
sed inuidię stimulis actus,
ut Dei laudem sua procacitate obscuret.
quę peccatum grauent si contigerint,
eleuent si non contigerint.
Non est huius loci de iis referre.
nimis enim prolixę tractationis erunt si referantur,
et peccatorum distantiam ostendisse sat est.
nequis forte cum Stoicis deliret |
et paria esse putans,
non magis timeat interimere hominem quam lędere.
Nosse insuper debemus,
ut supra est dictum,
siue leue |
siue graue peccatum fuerit,
si minutorum mensuram pręterierit,
poenę ignis ęterni esse obnoxium |
et inferni supplicia grauitate
exilii eorum omnium qui illuc relegantur,
finis est nullus.
Restat nunc ut de mortifero crimine in communi loquendo,
quę peccantem incommoda sequantur perscrutemur.
ut magis pateat |
eiusmodi peccatum quam fugiendum atque uitandum sit,
cum perspexerimus,
quot illud qualia-que mala sequantur.
Quae mala peccato accedant.
Caput XVI
Bonus Deus bonorum autor, non malorum est.
Cum ergo ille qui cuncta fecit ualde
fugiendum atque uitandum sit,
cum perspexerimus,
quot illud qualia-que mala sequantur.
Quae mala peccato accedant.
Caput XVI
Bonus Deus bonorum autor, non malorum est.
Cum ergo ille qui cuncta fecit ualde bona,
hominem quoque bonum fecerit,
quis eum ex bono malum reddidit |
nisi uoluntas mala de libero procedens arbitrio?
Itaque idem ipse,
qui ex Deo bonus erat,
ex se factus est malus.
Integrum illi fuit |
naturam bonam,
mala de libero procedens arbitrio?
Itaque idem ipse,
qui ex Deo bonus erat,
ex se factus est malus.
Integrum illi fuit |
naturam bonam,
sicut a Deo acceperat,
ita et conseruare,
sed noluit |
neque curauit.
Voluntate igitur non natura mali efficimur,
cum peccamus.
Et quia peccando naturam ipsam lędimus,
naturę quoque conditorem Deum simul offendimus.
Ideo-que peccantibus mala omnia non immerito accidere confitemur.
quemadmodum e contrario iustis et innocentibus |
et non suam sed Dei
eo magis uitandum sit,
quo illa etiam quę bona uidentur,
in summam conuertat perniciem |
ultimum-que malorum.
Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat,
quid de iis quas malas esse iudicant dicemus,
cum premere coeperint uitę deprauatę uirum,
nisi futurę damnationis illas initium esse |
si modo is a peccatis in tempore non resipiscat |
flagitiis-que finem statuendo rursum uirtuti exercendę pro uiribus incumbat.
Cęterum plurima quidem
quoniam non supra petram ędificat,
sed super harenam,
et arundo est uento agitata.
Hoc psalmistę crede dicenti:
Cęci sunt et duces cęcorum.
Cęcus cęcum ducit,
et ambo in foueam cadunt.
Peccatum perdit humanę conditionis dignitatem |
hominem-que brutis reddit comparandum.
de quo psalmistę uerba tibi fidem faciunt dicentis:
|
propter iniustitias et iniurias et contumelias et diuersos dolos.
et miserabilis et pauper et cęcus, et nudus.
Non est enim felicitas diuitiis abundare sed uirtutibus.
neque infelicitas inopia grauari sed flagitiis.
Famem quoque et mortes delinquentibus minatur Dominus dicens:
manum meam super eam et conteram uirgam panis eius,
et immittam in eam famem,
et interficiam de ea hominem et iumentum.
quod si multiplicentur scelera,
grauabitur uindicta.
Sępe autem contingit ut unum peccatum plurium causa sit.
Dauid adulterium cum Bethesabee commissum celatum uolens Vriam, uirum eius, obtulit hostibus interimendum.
Herodes Ioannem a quo illiciti connubii arguebatur,
in carcerem misit et capite cędi iussit.
Nonne illa etiam quę filię suggessit ut hoc peteret,
coniugii
et ait:
Quod a Deo separetur qui peccat,
audi Ioannem apostolum dicentem:
Esaias etiam exprobrat his et ait:
Iniquitates uestre diuiserunt inter uos et Deum nostrum;
et peccata uestra absconderunt faciem eius a uobis ne exaudiret.
Quę enim communicatio lucis ad tenebras (ut Apostolus inquit) quę societas Christi cum Belial?
Cum autem a Deo quis recedit,
continuo fit diaboli seruus.
Christi cum Belial?
Cum autem a Deo quis recedit,
continuo fit diaboli seruus.
peccatum tormenta nullo unquam fine concludentur.
Nam sicut in cęlesti regno beatorum glorię finis aliquando futurus non
timetur,
ita in inferno poenarum terminus nullus unquam sperabitur.
Cum ergo iuxta ea quę modo dicta sunt,
peccati tanta malignitas existat,
ut hominem inutilem,
instabilem,
intellectu hebetem ,
conditione uilem et abiectum reddat,
uitam minuat,
regna auferat,
diuitias faciat miseras ,
miseras ,
aduersitatibus subdat,
aliorum insuper delictorum causa sit,
uirtutum merita tabescere cogat,
sapientes infatuet,
a Deo separet,
diabolo copulet,
bono summo priuet |
et poenis afficiat ęternis,
quid unquam tam caueri debet quam peccatum?
cum nihil omnino tam nobis esse queat noxium,
nihil ita ęrumnosum.
Si te tyrannus torqueat ut pecces,
omnia tormenta perferre satius est quam peccare.
si necem minetur,
mori innocentem pręstat |
quam
Proteruus est seruus,
qui domino depositum reddit,
antequam poscatur.
Vnde tanta peccantium multitudo.
Caput XVIII
Porro cum tot talia-que sint,
quę nos ne peccemus deterrent,
quid causę est,
quod peccantium multo maior numerus quam non peccantium existat?
multo-que copiosior turba sit |
mundo seruientium |
quam mundi Domino |
et cęli terrę-que Conditori?
ita ut cum Propheta cogamur exclamare:
Porro cum tot talia-que sint,
quę nos ne peccemus deterrent,
quid causę est,
quod peccantium multo maior numerus quam non peccantium existat?
multo-que copiosior turba sit |
mundo seruientium |
quam mundi Domino |
et cęli terrę-que Conditori?
ita ut cum Propheta cogamur exclamare:
bonum,
non est usque ad unum.
Iam enim quod futurum Dominus prędixerat,
abundauit iniquitas et refrixit charitas,
ut propinquum testetur ultimi iudicii diem.
Multa quippe cernimus,
plurima audimus,
a quibus abhorret animus,
et ne illa sentire posset,
sępe nobis optauit cum cęcos oculos |
tum aures surdas.
Talia uero mirantibus nobis |
causam-que inquirentibus respondet Ecclesiastes dicens:
ocium,
uentris ingluuies,
iocandi incontinentia,
scortandi inexplebilis cupido,
stupri,
adulterii |
alię-que libidinis,
quę ne dici quidem honeste potest,
perpetratio,
et illa quę libidinem incitent:
obscoeni cantus,
molles musicorum soni,
uirorum cum mulierculis lasciuientia tripudia |
alia-que huiusmodi plura.
Ipsa deinde dignitatum honorum-que appetitio genitrix est inuidię,
nutrix superbię,
amatrix inanis glorię.
Is enim qui uideri publico aliquo officio dignus concupiscit,
aliis detrahit,
ut se efferat,
aliorum
autem malis istis carebit,
qui tribus illis,
a quibus cuncta gigni credimus,
carere studuerit.
Obtrusis quippe fontibus riuos deficere ac siccari necesse est.
Desinent fluere uitia,
cum unde fluant non habuerint.
Recide truncum,
et rami morientur.
A uoluptate,
ambitione,
auaritia procul esto,
et nullam causam habebis inique aliquid improbe-que patrandi.
Vt uoluptates
Vt uoluptates fugias,
memor esto sapientissimi Salomonis sententię dicentis:
quinque talenta nobis a Domino credita alia quinque
superlucrabuntur,
duplicato quęstu spiritalium negociatione actionum.
Tunc quinque uirgines non iam fatuę,
sed prudentes comparato misericordię oleo |
accensis-que lampadibus charitatis,
occurrentes cęlesti sponso intrabunt cum eo ad nuptias ęternę celebritatis.
Tunc denique dicetur nobis:
Olfactum debellare properant unguenta.
quod si odore per nares penetrante intus latens animus captus fuerit,
omnibus muliebribus deliciis ad se aditum aperiet |
neque eum odoramentis ad luxuriam uti pudebit.
Gustus
Cum gustu certabunt esculentorum poculentorum-que exquisiti sapores.
quorum auiditate superatus animus per lubricum
gulę callem crapulam illabi permittet.
uentri-que fauere incipiens,
temperantię renunciabit.
Tactus
Omnibus autem
temperantię renunciabit.
Tactus
Omnibus autem aduersariis istis eorum-que similibus uiam tactus
patefaciens,
quicquid per alios sensus affectauit,
id per se tandem opere complere maturabit.
et tunc demum animus ipse perditę uitę conscientia pulsatus cum
Hieremia queri poterit |
flens-que ac lugens exclamare:
Vt ergo mundos habeas oculos mundi pulchritudinem immensitatem-que intuere |
et eius opificem ac gubernatorem Deum intellige |
mirabilium-que operum lauda magis mirandum autorem.
Si uenustę mulieris forma occurrerit tibi,
tunc cum Propheta Deum deprecare:
Auerte oculos meos, ne uideant uanitatem.
quod si illa suum in te figat obtutum,
tu retrahe tuum et memento esse scriptum:
in Ezechiele:
Repulsis enim uitiorum tenebris adamata uirtus spiritum simul et carnem suo irradiat fulgore.
illecebras deducta suppliciis mancipari sempiternis.
Vt ergo regni potius heres quam poenę reus inueniaris,
imitare sanctissimi Iob continentiam,
qui ait:
Vt ergo regni potius heres quam poenę reus inueniaris,
imitare sanctissimi Iob continentiam,
qui ait:
cum oculis ne aspicerent,
secum ne cogitaret.
Spectaculis quoque illis adesse caue,
in quibus lasciua inhonesta-que aguntur.
Libidinis enim incitamenta sunt.
et in quibus cęde humana grassatur,
ne sęuitię impietati-que assuescas,
cum proximi tui cruore oculos satiaueris.
Ab his auersus prophetam audi dicentem:
Nihil denique audire te delectet,
quod corpus tantum uoluptate afficiat,
animę autem saluti nihil conferat.
Perniciosa enim res est |
aures cantu dulci suauibus-que sonis delinire |
et animę pati detrimenta.
cum potius animę salus per corporis labores castigationes-que
conquirenda sit,
per ieiunia,
per uigilias,
per scribendi,
legendi,
orandi |
alios-que adhortandi fatigationes.
Operariis quippe impigris ac solicitis opus est
Esa. I
et nouissima eius prioribus peiora fiant.
Aduersum tales uociferatur Hieremias et ait:
liberalitas,
pax,
patientia,
modestia,
constantia |
cęterę-que uirtutes.
quarum suauitatem quisquis conceperit,
aliarum rerum omnium fragrantiam facile contemnet,
immo nefas putabit opobalsamum uel myrrham uel stacten uel casiam uel nardum,
uel quęuis alia odoramenta olere,
cum magis eum,
qui cęlo dignus esse cupit,
spernere terrena |
et uirtutum ac sanctimonię odore fragrare oporteat.
Quem si assecutus fuerit,
quicquid naribus gratissimum suauissimum-que esse creditur,
prę illo nauseam putabit.
repente ad ęternas transire.
De gustu
Caput XXIII
Gustus quoque continendus est,
ne crapulę appetentia polluatur animus.
Gulę quippe ista uoluptas cum dominari coeperit,
ad quęque turpia et inhonesta hominem impellit |
multis-que afficit incommodis.
idem ait:
compescam.
Vescere igitur alimentis ab Ecclesia non interdictis uinum-que dilutum bibe,
non tamen ad uoluptatem,
sed ad corporis necessariam sustentationem.
Vtere, inquam, uictu,
quo isti qui tecum in monasterio sunt utuntur.
cum abstinent abstine,
cum ieiunant ieiuna |
et semper ad memoriam reuoca |
ideo te monachalem uitam elegisse,
ut Deo famuleris,
non ut uentri seruias.
De tactu.
Caput XXIV
Vescere igitur alimentis ab Ecclesia non interdictis uinum-que dilutum bibe,
non tamen ad uoluptatem,
sed ad corporis necessariam sustentationem.
Vtere, inquam, uictu,
quo isti qui tecum in monasterio sunt utuntur.
cum abstinent abstine,
cum ieiunant ieiuna |
et semper ad memoriam reuoca |
ideo te monachalem uitam elegisse,
ut Deo famuleris,
non ut uentri seruias.
De tactu.
Caput XXIV
manus continebimus.
per se sumere timent,
quam pro se poscere non uerentur.
ne forte contrectatione illius deliniti aliquid ultra necessitatem concupiscant.
ad pingenda quoque fingendaue appone simulachra illa,
quę uel spectatores ad sanctimonię cultum accendant |
uel tuam ipsius mentem,
ne per inania diuagetur,
honesto labore occupent.
Denique modis omnibus contende,
ut easdem manus tuas cum precibus puras ad cęlum tollas.
Ita enim facilius quod postulaueris impetrabis.
Et quoniam hic de quo loquimur tangendi sensus non solum ad manus
pertinet,
sed etiam ad reliquum hominis corpus,
cuncta corporis tui membra
sensuum uoluptatem remedia iuuabit animo recolere quicquid Saluatorem nostrum sponte in hac uita passum nouimus.
Visus
Igitur si te uana spectandi uoluptas prouocauerit,
qualem ille uoluptatem capiebat cogita,
cum Iudeorum cerneret perfidiam |
et ob id flere compelleretur |
cum-que eosdem contra se insurgere uideret,
quos ipse saluare uenerat.
Auditus
Si tibi aurium delectatio blandiri coeperit,
attende quodnam illi delectamentum erat |
quotidie ab impiis
nostrum sponte in hac uita passum nouimus.
Visus
Igitur si te uana spectandi uoluptas prouocauerit,
qualem ille uoluptatem capiebat cogita,
cum Iudeorum cerneret perfidiam |
et ob id flere compelleretur |
cum-que eosdem contra se insurgere uideret,
quos ipse saluare uenerat.
Auditus
Si tibi aurium delectatio blandiri coeperit,
attende quodnam illi delectamentum erat |
quotidie ab impiis conuitia audire |
se-que probris maledictis-que inimicorum incessanter
cur tu ad hauriendas conuerteris uoluptates,
sicut Domino tuo,
ita et seruis eius dissimilis |
tibi-que metipsi perniciosus?
Quomodo enim eo quo illi conscenderunt ascendes,
si longe aliter atque illi uixerunt uiuas?
Et cum diuersa prorsus agas,
quomodo non etiam diuersa sortieris?
Nam si illi per terrenas tribulationes cęleste regnum possederunt,
tu procul dubio post breues terrenę luxurię delicias poenam luiturus
es ęternam,
nisi poenitentiam egeris.
ad illa quę memorauimus,
comparanda remedia te diriget.
quibus tu usus abiges abs te ocium et desidiam,
et cupiditatem,
et turpes amores,
et omnem luxuriam,
ut amplecti queas laborem,
solicitudinem,
largitatem,
pudiciciam,
frugalitatem.
Et cum uitia quę citra uirtutem in medio
constitutam sunt caueris,
illa quoque quę ultra habentur uitabis.
ne uidelicet labor uertatur in lassitudinem,
solicitudo in curiositatem,
largitas in prodigalitatem,
pudicicia in agendorum dicendorum-que inutilem uerecundiam,
In omni quippe uitę tenore rationabilis mensurę modus utilissimus est.
Intemperantia uero omnium prorsus nequitiarum et parens et nutrix est.
Quibus illa dominatur,
de sanctorum consortio exierunt,
cum iustis non scribentur.
Ab ipso enim Domino,
quia sanctionibus eius non parent,
reprobati abdicati-que sunt.
Aliud pręterea incircumcisorum genus est,
quos Hieremias notat dicens:
ingrediatur |
pręmia-que capiat supernę hęreditatis,
factus Dei filius,
quia noluit fieri turpium uoluptatum seruus?
De uirginitate.
Caput II
Cęterum cum in omnium malarum cupidinum incitamento temperantię freno opus sit,
tum maxime in coitus appetitione stimulo inhibendo.
Nullus uiolentior in animantibus affectus,
nullus insuperabilior.
malarum cupidinum incitamento temperantię freno opus sit,
tum maxime in coitus appetitione stimulo inhibendo.
Nullus uiolentior in animantibus affectus,
nullus insuperabilior.
Assidue cum illo pugnandum est.
et si sępius uiceris,
periculum est ne postremo uincaris.
Quanto autem difficilior uictoria,
tanto et uictorię remuneratio maior ac pręstantior.
Nunc ergo non incongrue referenda incidunt,
primo castitatis
magis.
Ad nostra ueniamus.
ICXC
Ipse Dei filius Christus uirginem matrem sibi elegit,
uirgo ipse permansit,
uirginum sponsus dici uoluit.
sed neque baptizari nisi a uirgine sibi placuit |
neque matrem cum ab ea decederet nisi discipulo uirgini commendare.
Hęc autem omnia,
ut quam Deo grata esset uirginitas doceret.
cuius conseruandę matrem foeminis,
se masculis in exemplum dedit.
Agatha,
Lucia,
Catharina,
Cecilia,
Barbara,
Agnes |
alię-que multę,
quę tormenta perpeti atque occidi maluerunt |
quam uirginitatem nuptiis commutare.
Martyres
Quidam martyrum cum meretricibus a tyranno additis oppugnarentur,
proprias linguas dentibus discidisse constat,
ut uoluptatis motum sensus excluderet doloris.
Ipsi itaque qui in confessione fidei aliorum sęuitiam non timebant,
in castitatis periculo in se sęuierunt.
non leuius flagitium fore rati si
in castitatis periculo in se sęuierunt.
non leuius flagitium fore rati si libidini consensissent |
quam si Christum abnegassent.
(!)
Tunc autem in culmine uirtutum tua erit uirginitas,
cum etiam illa quę imperantur perfeceris.
Quę enim uel qualis est serui erga dominum obseruantia magna in re
pręstare obsequium,
et in parua negligere mandatum?
Nonne etiam ille ab omnibus irrideretur,
qui coronam auream capite pręferret |
et uilibus attritis-que indumentis tegeretur?
Virginitas ergo nisi imperata Domini perfecerit,
tantum abest ut cęteris fidelibus altius ascendat,
ut etiam cum ipsis qui in imo cruciantur,
computanda sit.
quod Sponso offerrent,
pręter nudam uirginitatem adminiculis-que necessariis carentem.
Castitatis quidem professio inter perfectionis opera merito censetur.
sed sicut poma antequam maturescant decidunt |
et folia rami-que siccantur,
cum trunco,
cui tota arbor innititur,
deesse coeperit humor,
ita quęuis perfectio
(si modo perfectio dici debeat,
ubi multa deficiunt)
suo fraudabitur fructu,
nisi mandatorum obseruatione foueatur.
Dei coniuncta fuerint,
ad multo altiorem beatitudinis gradum te prouehent |
quam si absque his mandata tantum obseruasses.
Felix igitur illa uirginitas,
illa castitas,
illa paupertas,
illa senioribus exhibita obedientia,
quę cum earum uirtutum comitatu quę iussę sunt,
cęlesti sponso poterit occurrere.
Felix, inquam, illa uirgo,
quę non sola pudicicię laude contenta,
sed etiam omnibus necessariis monilibus ornata sponsi sui
pręstolabitur aduentum.
Moyses per triduum ab uxorio opere abstinere eos iussit,
qui ad montem accessuri Deum-que loquentem audituri erant.
sustentari.
Honor enim in Scripturis non solum reuerentiam,
sed etiam liberalitatem elemosinam-que designat.
ut in Prouerbiis:
non minus sexaginta annorum,
quę fuerit unius uiri uxor,
in operibus bonis testimonium habens,
si filios educauit,
si hospitio recepit,
si sanctorum pedes lauit,
si tribulationem patientibus subministrauit,
si omne opus bonum subsecuta est.
Adolescentiores autem uiduas deuita.
Cum enim luxuriatę fuerint | in Christo, nubere uolunt,
habentes damnationem,
quia primam fidem irritam fecerunt.
Non ergo ob hoc solum uitandę sunt,
quia earum consortium castitati periculum sit,
uerum etiam quia ipsę iniuria Ecclesiam afficere
soleant |
uolunt,
habentes damnationem,
quia primam fidem irritam fecerunt.
Non ergo ob hoc solum uitandę sunt,
quia earum consortium castitati periculum sit,
uerum etiam quia ipsę iniuria Ecclesiam afficere
soleant |
repetendo connubia ,
cum professę fuerint castitatem,
et quod Deo uouerant non exoluendo.
Cum-que ita sit:
Volo inquit iuniores nubere,
filios procreare,
matresfamilias esse,
nullam occasionem dare aduersario maledicti gratia.
Iam enim quędam conuersę sunt post Sathanam.
Quare illas nubere
Non ergo ob hoc solum uitandę sunt,
quia earum consortium castitati periculum sit,
uerum etiam quia ipsę iniuria Ecclesiam afficere
soleant |
repetendo connubia ,
cum professę fuerint castitatem,
et quod Deo uouerant non exoluendo.
Cum-que ita sit:
Volo inquit iuniores nubere,
filios procreare,
matresfamilias esse,
nullam occasionem dare aduersario maledicti gratia.
Iam enim quędam conuersę sunt post Sathanam.
Quare illas nubere uult aperte declarat,
ne uidelicet castitatem uouendo irritum faciant
qua est scriptum:
sunt gressus eius et inuestigabiles.
Nunc ergo fili audi me,
et ne recedas a uerbis oris mei.
longe fac ab ea uiam tuam,
et ne appropinques foribus domus eius,
ne des alienis honorem tuum et annos tuos crudeli.
Pręsentem uoluptatem cum futura poena compara,
et probabis consilium hoc quod offertur.
Cito transit quod delectat,
nullo fine concluditur quod cruciat.
Sed fortasse cauillaberis et dices |
non tibi accessum interdici aliarum pręterquam meretricum.
quam regno nobilis erat |
Hanc se lauantem tantum uidit et captus est |
exarsit in concupiscentiam |
opere-que impleuit quod concupierat.
Nunquid tu illo sanctior,
ut tales foeminas non solum intueri,
sed etiam cum iisdem colloqui,
cum iisdem considere et commorari |
et fortasse ridentibus arridere non timeas?
Ad hęc memento quod idem periculum ueriti plerique fideles et paternam
domum ne inter mulieres uersarentur derelinquunt |
et urbibus
erat |
Hanc se lauantem tantum uidit et captus est |
exarsit in concupiscentiam |
opere-que impleuit quod concupierat.
Nunquid tu illo sanctior,
ut tales foeminas non solum intueri,
sed etiam cum iisdem colloqui,
cum iisdem considere et commorari |
et fortasse ridentibus arridere non timeas?
Ad hęc memento quod idem periculum ueriti plerique fideles et paternam
domum ne inter mulieres uersarentur derelinquunt |
et urbibus excedunt |
et sola atque
illas intuendo,
de illis fabulas audiendo |
te-que ultro illarum aspectibus offerendo |
neque consortia uitando,
sed nunc uocatus nunc inuocatus domos cubicula-que illarum adeundo?
Non est istud crede mihi seruare castitatem sed prostituere,
non spiritui seruire sed carni.
cum scriptum sit:
hominibus.
Cuius munda est conscientia,
non prębeat alteri infamandi occasionem,
ne in fratrem peccet.
De remediis aduersus tentamenta libidinis.
Caput V
Porro cum foeminarum frequentiam conspectum-que fugeris,
teipsum fugere non potes.
Quocunque locorum perrexeris,
cum tua tibi carne pugnandum est.
Caro semper ad uoluptates prona compellit hominem id cogitare,
a quo mens Deo dedita abhorret et
peccet.
De remediis aduersus tentamenta libidinis.
Caput V
Porro cum foeminarum frequentiam conspectum-que fugeris,
teipsum fugere non potes.
Quocunque locorum perrexeris,
cum tua tibi carne pugnandum est.
Caro semper ad uoluptates prona compellit hominem id cogitare,
a quo mens Deo dedita abhorret et declinat.
ne forte dum carnali suggestioni assentitur,
Domino suo delinquat.
armis opportunis atque congruis fueris usus.
Arma igitur quibus tibi carnis tuę domanda petulantia est,
ieiunia sunt solito crebriora,
frequentiores preces,
magis intenta diuinorum tractatuum lectio |
et circa facienda opera corporis fatigatio diligentior.
Cum hoc telorum genere qui in pręlium processerit,
eius castitatis arcem |
neque carnis foeda titillatio |
neque diaboli callida machinamenta poterunt euertere.
Primo igitur da operam,
ut ieiunando de cibis potius quam de
aut plantaria facias,
aut canistra lentis texas uiminibus,
aut aptam igni materiam cędas |
et sarcinas humero impositas baiules,
et domum translatas usui reserues.
Denique semper facias aliquid operis ,
ut cum Apostolo dicere queas:
usui reserues.
Denique semper facias aliquid operis ,
ut cum Apostolo dicere queas:
in seruitute redigo,
ne forte cum aliis prędicauerim,
ipse reprobus efficiar.
Profecto nulla ei dominabitur uoluptas,
qui sic sibimetipsi imperare didicerit.
Sic autem faciendo,
siue centesimum cum uirginibus |
siue sexagesimum cum uiduis fructum colliget |
atque angelis qui in cęlo sunt,
par similis-que erit.
De matrimonio.
Caput VI
aliis prędicauerim,
ipse reprobus efficiar.
Profecto nulla ei dominabitur uoluptas,
qui sic sibimetipsi imperare didicerit.
Sic autem faciendo,
siue centesimum cum uirginibus |
siue sexagesimum cum uiduis fructum colliget |
atque angelis qui in cęlo sunt,
par similis-que erit.
De matrimonio.
Caput VI
Nunc locus
De matrimonio.
Caput VI
Nunc locus postulat,
ut de matrimonio aliquid in medium proferamus,
nequis culpam putet uxorem ducere.
cum etiam coniugatorum uirtus sit:
pudiciciam colere,
liberos bonis artibus instruere,
non uoluptatis gratia sed generandi affectu copulari,
nihil dicere aut facere,
quod ex ipsis natos non deceat imitari.
Quando quidem paruulorum simplicitas nullius operis est magis emula |
quam
immo ut ostendat etiam in coniugio esse aliquid boni:
Qui matrimonio inquit iungit uirginem suam bene facit.
Nihil enim ab ipso rerum autore Deo constitutum est,
quod non bonum sit,
licet aliud alio melius atque perfectius.
Tunc autem primum nuptię ab eo constitutę sunt,
cum masculum creasset et foeminam |
benedicens-que ipsis dixisset:
Crescite et multiplicamini et replete terram .
Qua quidem in re hoc quoque obseruandum,
quod non ad uoluptatem uocati sint,
sed ad liberorum procreationem,
ut crescant uidelicet et multiplicentur.
Tametsi
liberorum procreationem,
ut crescant uidelicet et multiplicentur.
Tametsi fieri non potest,
nequa intercedat uoluptas,
non tamen in ea nuptiarum finis esse debet,
sed in foetu multiplicando,
quemadmodum benedictio pręscripsit diuina.
Et cum ita sit audeo dicere:
Scortator non maritus est,
quem magis coire quam generare delectat |
et mulier ipsa scortum non uxor,
quę libidine magis gaudet quam foetu.
Porro foedera matrimonii perpetua esse oportet.
Quos enim Deus coniunxit,
homo non separet.
Erunt inquit duo in carne una.
Itaque pręuaricatur uir quoties aliam appetit,
et mulier quoties alium suspirat.
Caro enim, quę una esse debet,
in duas distrahitur,
cum pellex aut mechus adamatur.
Meminerint pręterea uxores reuereri maritos,
priorem honoris locum eis cedere |
eorundem-que subdi imperio.
Id quidem exigit et autoritas diuina (ut dictum est)
et apostolicum pręceptum |
et lex ipsa naturę.
cum etiam inter gentiles et a religione alienos constet |
uiros quam foeminas honorabiliores esse atque liberiores.
si ille minus integrę mentis erit.
reuerentiam tamen exhibeat ut maiori |
et sic omnia faciat,
quasi ille imperarit.
Susanna
Sit pudica ut Susanna,
quę coniugii fide seruata malebat mori |
quam amissa uiuere.
sed tam sanctum foeminę propositum cum nosset Dominus,
et ab accusatorum infamia purgatam |
et a mortis periculo liberam reddidit.
Anna
Sit patiens et humilis ut Anna Helcanę coniunx |
quę cum sterilitatis exprobrationem ęquo animo tulisset,
mater esse meruit Samuelis,
qui et iudex
quę coniugii fide seruata malebat mori |
quam amissa uiuere.
sed tam sanctum foeminę propositum cum nosset Dominus,
et ab accusatorum infamia purgatam |
et a mortis periculo liberam reddidit.
Anna
Sit patiens et humilis ut Anna Helcanę coniunx |
quę cum sterilitatis exprobrationem ęquo animo tulisset,
mater esse meruit Samuelis,
qui et iudex populi extitit et propheta.
In hac itaque unica prole multo felicior fuit |
quam illa in multis cuius procacitate incessebatur .
Vasthi
In hac itaque unica prole multo felicior fuit |
quam illa in multis cuius procacitate incessebatur .
Vasthi regina
Sit in omnibus quę honeste fieri possunt,
obediens uiro |
uitet-que Vasthi reginę insolentiam |
quę cum Assueri, Persarum regis, mariti sui imperium contempsisset,
diuortio mulctata desiit esse quod erat,
et de fastigio publicę dignitatis in ordinem corruit priuatarum.
Deponit enim Deus superbos de sede,
et exaltat humiles.
non sit locus repudii |
turpissimum tamen est |
repudio dignam uideri.
Sarra
Sit pręterea diuinę rei studiosa et ad preces Deo offerendas prompta,
ut Tobię coniunx Sara,
quę antequam coniugalem operam iniret,
triduum cum illo in oratione perseuerasse traditur.
et ambo quidem felicem connubii euentum habuerunt,
eo quod initia illius Domino consecrassent.
Sit postremo in incessu modesta,
grauis in aspectu,
in sermone uerecunda,
simplex in ornatu,
et in
Nequis tamen sordes et illuuiem conuenire uxoribus honestis credat,
rursus Paulum audiat Timotheo dicentem:
Coloss.
Salomone:
ne plus molestię accipiant ex natorum foeditate |
quam ex concubitu uoluptatis.
Sed neque illo die coeant,
quo rem diuinam facturi sunt.
Tunc enim facilius quod poposcerint impetrabunt,
cum casti puri-que ad supplicandum Deo processerint.
Hoc sane pręcipit Apostolus dicens:
Hoc sane pręcipit Apostolus dicens:
uero agno,
qui abstulit peccata mundi impleatur.
Exo. 19. Reg. primo XXI
ut uitii foeditate offensi |
cupidius uirtutibus incumbamus.
Virginitas
Virginitatem amittere,
quid est aliud nisi ab ipsa angelicę conditionis celsitudine ad
nostrę mortalitatis humilitatem descendere |
et cum spiritu coeperis carne finiri?
Similis angelis eras uirgo dum nescires corruptionem |
iuncta es uiro honestis nuptiis |
fateor non peccasti,
facta es tamen de spiritali carnalis,
de cęlesti terrena,
de auro purissimo ęs uilissimum.
Iam non
Similis angelis eras uirgo dum nescires corruptionem |
iuncta es uiro honestis nuptiis |
fateor non peccasti,
facta es tamen de spiritali carnalis,
de cęlesti terrena,
de auro purissimo ęs uilissimum.
Iam non potes uenienti Christo sponso cum lampade accensa occurrere |
nec inter sponsas eius censeri.
uirginum ille sponsus est,
non corruptarum amator.
Et licet non repellat coniugatos coniugii iura seruantes,
primo tamen
loco habet uirgines (ut dictum est)
secundo uiduas,
ultimo maritas
mandata Dei perficere neglexerint,
ideo dicitur:
unus assumetur et unus relinquetur.
Quilibet enim ordo in duo erit diuisus,
alios habebit qui saluabuntur,
alios qui peribunt.
Saluandi obuiam Christo assumentur in aera,
damnandi autem relinquentur in igne cum diabolo comissa luituri.
Quod si ne uirgines quidem,
quę fatuę erant,
intrare beatitudinis ianuam potuerunt,
quomodo intrabunt scortatores,
adulteri,
libidinibus die noctu-que seruientes?
ne uirgines quidem,
quę fatuę erant,
intrare beatitudinis ianuam potuerunt,
quomodo intrabunt scortatores,
adulteri,
libidinibus die noctu-que seruientes?
Si inquam neque continentibus |
neque matrimonii fidem seruantibus parcitur,
cum illa quę iussa sunt contempserint,
quanto acrius torquebuntur,
qui continentiam quoque
stupris polluerunt?
uel qui coniugii sanctitatem adulterii nequitia prophanarunt?
Christus in Apocalypsi iratus clamat:
obscoenę appetitioni morem geras?
An ideo fortasse negligentior es,
quia quos foras exigi audis,
solo beatitudinis fructu carituros putas?
omnia sed omnibus.
Rem male petenti,
da consilium ne petat.
iuste petenti pauperi |
da quod petit si potes;
si id non potes,
da excusationem |
et uerbis consolare miserum,
si nequeas auxilio.
Atque ita omni petenti dabis aliquid,
cum dederis,
quod et te dare deceat |
et illum accipere.
Eadem ratio erit mutui pręstandi.
Neque enim mutuandus est gladius irato |
neque clauis furi |
neque equus latroni |
neque
eis.
alioquin mercedem non habebitis apud Patrem uestrum qui in cęlis est.
Pulchre additum est:
ut uideamini ab eis.
Quo docemur |
non hominum conspectum fugiendum esse,
sed laudis humanę appetitum |
Quem qui sequitur,
cum multa donauerit,
quid aliud pro rebus
dilargitis recipiet |
nisi uanę commendationis uerba,
quibus aures demulceat et animo nihil conferat commodi?
Quin immo illi etiam qui laudant,
si causam largitatis nossent,
uituperarent |
ut
nisi uanę commendationis uerba,
quibus aures demulceat et animo nihil conferat commodi?
Quin immo illi etiam qui laudant,
si causam largitatis nossent,
uituperarent |
ut inanis glorię auidum,
et non ut pietatis in egenos cultorem.
Cum ergo facis elemosinam noli inquit
tuba canere ante te,
sicut hypocrite faciunt in synagogis et uicis,
ut honorificentur ab hominibus.
Amen dico uobis receperunt mercedem suam.
te autem faciente elemosinam |
nesciat sinistra tua quid faciat dextera tua,
ut
uidet in abscondito, reddet tibi.
Dextera ad uirtutem refertur,
ad uitium sinistra.
Non ergo se misceat uitiosa laudis appetitio rectę syncerę-que elemosinarum operationi.
Quod cum caueris,
uideant in te homines,
unde Deum laudent,
unde uirtutis exercendę exemplum trahant.
aut si illi non uiderint,
satis tibi sit |
elemosinam tuam neque angelos latuisse qui tibi congratulabuntur,
neque Deum qui relaturus est pręmium.
illi non uiderint,
satis tibi sit |
elemosinam tuam neque angelos latuisse qui tibi congratulabuntur,
neque Deum qui relaturus est pręmium.
(!)
Sed neque illorum utilis aut accepta erit apud Deum elemosina,
qui cum peccata non deserant,
ea redemptum iri se existimant.
quasi uero porrecta stipe corrumpi possit Deus,
ut scelera non puniat.
Quamobrem autem alia imperaret |
si ad salutem
15
suorum pauperibus obtulit non
diuitibus.
et salus domui suę facta est |
Christo hospitium eius ingresso.
In eos tamen qui relictis contemptis-que omnibus
Christum sequuntur,
magis beneficos nos esse oportet.
ut cum Dei seruis nos commodauerimus,
melius de Deo mereamur.
exemplo Apostoli |
qui ait:
conferri siue res quibus indigent iubet Apostolus,
ita ad Corinthios scribens:
De collectis autem,
quę fiunt in sanctos sicut ordinaui in ecclesiis Galatię,
ita et uos facite per unam sabbati.
Hos autem non solum rebus iuuandos esse,
uerum etiam honore prosequendos docet cum ait:
uos recipit,
me recipit |
quod non modo de religione quam prędicarunt intelligendum reor,
uerum etiam de uitę sustentamentis,
quibus indigebant.
De his igitur pręcipua cura tibi sit.
ut cum erga uitę pręceptorem liberalis munificus-que fueris,
multorum saluti consulas,
qui eius doctrina et institutis erudiuntur ac proficiunt.
munificus-que fueris,
multorum saluti consulas,
qui eius doctrina et institutis erudiuntur ac proficiunt.
Docuit hoc et Saluator noster |
hominum multitudinem pascens in deserto,
nolens dimittere ieiunos,
ne deficiant in uia.
Et certe non humanus sed ferinus est,
qui multos perire patitur,
cum multos potest sua ope liberare.
In peregrinos etiam seruanda est humanitas |
et cum enim mortalium una origo sit,
unus Autor et Dominus omnium,
nemo nobis extraneus habeatur,
nemo alienus.
ne deficiant in uia.
Et certe non humanus sed ferinus est,
qui multos perire patitur,
cum multos potest sua ope liberare.
In peregrinos etiam seruanda est humanitas |
et cum enim mortalium una origo sit,
unus Autor et Dominus omnium,
nemo nobis extraneus habeatur,
nemo alienus.
Abraham. Loth
In suscipiendis ergo peregrinis imitemur patris Abrahę atque Loth liberalitatem,
qui
Foris non mansit peregrinus,
ostium meum uiatori patuit.
Sunamit
Imitemur Sunamitidem illam magnam,
quę coenaculum fecerat,
ut quoties Heliseus propheta Sunam transiret,
inuitatus in eo susciperetur.
Ob hoc cum uirum senem haberet |
et ipsa esset sterilis,
orante Heliseo |
meruit esse masculę prolis mater.
et cum defunctum filium lugeret,
uitę restitutum recipere atque consolari.
Marta
Imitemur Marthę solicitudinem,
quę digna fuit hospitio suscipere
Imitemur Sunamitidem illam magnam,
quę coenaculum fecerat,
ut quoties Heliseus propheta Sunam transiret,
inuitatus in eo susciperetur.
Ob hoc cum uirum senem haberet |
et ipsa esset sterilis,
orante Heliseo |
meruit esse masculę prolis mater.
et cum defunctum filium lugeret,
uitę restitutum recipere atque consolari.
Marta
Imitemur Marthę solicitudinem,
quę digna fuit hospitio suscipere Christum.
Discipuli.
quoque et in uinculis coniectos redimere,
debitoribus ęs alienum condonare,
iniuste oppressos tueri ac defendere pii atque liberalis hominis officium est.
corporis nostri,
et saluti eorum consulere non minus accurate quam nostrę consultum uellemus,
si idem mali pati contigisset.
Tunc enim siqua calamitate ipse oppressus fueris,
siqua uiolentia uexatus,
non te pudebit opem implorare,
quam alias pręstitisti.
Da modo operam,
ut cum beato Iob dicere possis:
predam.
Postremo aliorum tristitiam consolatione releuare,
mortuos qui non habent unde funerentur,
tua impensa efferre ac sepelire |
ad eandem pertinet uirtutem.
Qua pręditus Tobias,
cum in Assyria captiuus teneretur,
in eos qui secum capti erant,
benignitatem exercuit,
uerbis consolando,
rebus iuuando |
et eos qui diem suum obiissent,
mandando sepulturę.
Dum-que aliorum angustias miseratur,
suas non sentiebat.
Quod si tibi grandis rerum suppetit copia,
da multa sed multis.
Nam si uni dederis,
licet ille acceptis non male utatur,
tu tamen unum diligere uideberis,
alios odisse.
Christus autem non pro uno mortuus est,
sed pro omnibus.
Eius munificentię eris emulator,
cum plurimis benefeceris.
Late patens uirtus est charitas |
non est contenta unius angustiis in quem beneficia conferat,
sed erga omnes effundi gestit,
cum omnes ęque diligat.
Quanquam illos magis
autem non pro uno mortuus est,
sed pro omnibus.
Eius munificentię eris emulator,
cum plurimis benefeceris.
Late patens uirtus est charitas |
non est contenta unius angustiis in quem beneficia conferat,
sed erga omnes effundi gestit,
cum omnes ęque diligat.
Quanquam illos magis respicit,
quos magis miserabiles inopiosos-que uidet.
Veruntamen si tibi quoque non ita ampla est res familiaris,
tantum indigentibus eroga quantum
recipies.
Si de tuis diuitiis non feceris tibi amicos,
quis erit qui te de terra tollere |
et in cęlesti collocare dignabitur domo?
Ab omnibus destitutus gutta aquę indigere incipies cum diuite purpurato,
qui micas panis Lazaro mendicanti dare noluit.
Lazari inopiam non est miseratus in sua copia diues,
nec Lazarus iam in sinu Abrahę beatus et felix diuitis in igne ardentis miserię permissus est subuenire.
Non est autem acceptior Domino holocausti oblatio quam elemosinarum pia largitio.
ipso dicente:
Misericordiam uolo et non sacrificium.
Reprimitur igitur Dei uindicta in peccatores,
quoties misericordia exercetur in pauperes.
In libris itidem diuinis audimus Raphaelem angelum Tobię dicentem:
et uitam lucratur ęternam.
Tot terribilium rerum metu hominem eximit elemosina |
et ad summam prouehit beatitudinem |
tu tamen auarus cumulandis non distribuendis opibus inhias |
ueluti de promisso dubius,
de pollicitatione incertus.
cum multis aliis in locis Veritatis ipse sermo eadem asseueret et astruat.
Iam primum hominis in egenos benefici rem non minui sed augeri Salomon testatur in Prouerbiis dicens:
erumnam:
duplicia recepit omnium,
quę inuitus amiserat,
quia partem eorum uolens distribuerat egenis.
Sareptana
Vidua Sareptana non partem sed totum quod habuit olei atque farinę protulit in medium,
ut prophetam pasceret,
ipsa cum unico filio fame peritura,
si elemosina non plus meteret quam seminaret.
Porro tantum hac liberalitate profecit,
ut non deficeret ei oleum in lecytho nec in hydria farina,
donec pluuiam Dominus daret super terram.
Fiduciam habuit in Domino,
seminaret.
Porro tantum hac liberalitate profecit,
ut non deficeret ei oleum in lecytho nec in hydria farina,
donec pluuiam Dominus daret super terram.
Fiduciam habuit in Domino,
et spe non est frustrata.
Parum dedit et recepit multum |
et cum etiam diuites penuriam paterentur,
torrentibus ipsis ob pluuię defectum siccatis,
illa pauper Dei beneficio uictu necessario abundauit.
Hoc quoque pollicetur Salomon in Prouerbiis dicens:
hęc duodecim cophini collecti reliquiarum?
et iterum septem sportę plenę asportatę pro septem panibus et paucis pisciculis?
Quis ergo tam timidus est,
ut his exemplis non excitetur ad liberalitatem |
nec iam metuat ob hoc rei familiari detrimentum fore,
si elemosinas dederit.
cum pręsertim Veritas dicat:
quę perire nequeunt,
in thesauris reconditas ęternitatis.
His autem fruituros pauperum sustentatores nemo negare poterit,
nisi qui Scripturarum repugnare uoluerit ueritati,
malens damnari cum infidelibus |
quam cum fidelibus saluari.
Vt igitur cęlestes ęternas-que opes capiamus,
primo ueritatis cognitione opus est |
ueri-que confessione,
deinde ut delicta nostra expientur,
et qui prius peccatis grauabamur,
bonis
in thesauris reconditas ęternitatis.
His autem fruituros pauperum sustentatores nemo negare poterit,
nisi qui Scripturarum repugnare uoluerit ueritati,
malens damnari cum infidelibus |
quam cum fidelibus saluari.
Vt igitur cęlestes ęternas-que opes capiamus,
primo ueritatis cognitione opus est |
ueri-que confessione,
deinde ut delicta nostra expientur,
et qui prius peccatis grauabamur,
bonis actionibus proficiamus.
mentis elemosina.
Cornelio centurioni ab angelo de cęlo in terras lapso est dictum:
Orationes tuę et elemosinę tuę ascenderunt in memoriam in conspectu Dei.
Itaque cum gentilis esset,
elemosinis meruit a Petro apostolo discere Christum |
et fidei baptismo purificari,
ut in Christo renatus cum Christo resurgeret in gloria.
a Petro apostolo discere Christum |
et fidei baptismo purificari,
ut in Christo renatus cum Christo resurgeret in gloria.
baptismo purificari,
ut in Christo renatus cum Christo resurgeret in gloria.
Illius magis accepta sunt dona,
a quo magis prompto exhibentur animo.
Hinc est pręceptum illud Salomonis:
offerre uoluntate,
quicquid non poteris opere.
Consummata uero ac perfecta elemosina est,
ut cuncta simul distribuantur,
ne semper in erogando occupetur animus |
potius-que attendat ut illum imitetur,
qui cum diues esset,
factus est pauper,
ut nos diuites faceret in regno suo cęlesti,
cum terrena contempserimus.
Ipse in Euangelio ait:
Consummata uero ac perfecta elemosina est,
ut cuncta simul distribuantur,
ne semper in erogando occupetur animus |
potius-que attendat ut illum imitetur,
qui cum diues esset,
factus est pauper,
ut nos diuites faceret in regno suo cęlesti,
cum terrena contempserimus.
Ipse in Euangelio ait:
cupiditate dicemus,
qui cumulandis opibus nunquam satiantur |
atque in tantum tenaces sunt,
ut nihil pauperi porrigant?
et quibus magis curę est |
pecuniam quę sibi superat nulli usui recondere |
quam egestati impartire alienę?
Quam male cum illis agitur |
nosse operęprecium erit,
nequis opulentię eorum inuidendo |
mores imitari decernat |
perdat-que Dei gratiam,
cum diuitias acquisierit.
Non est enim amator Dei,
quem non miseret pauperis.
dicente Ioanne
magis curę est |
pecuniam quę sibi superat nulli usui recondere |
quam egestati impartire alienę?
Quam male cum illis agitur |
nosse operęprecium erit,
nequis opulentię eorum inuidendo |
mores imitari decernat |
perdat-que Dei gratiam,
cum diuitias acquisierit.
Non est enim amator Dei,
quem non miseret pauperis.
dicente Ioanne apostolo:
Semper quippe restat,
quod sibi uendicare affectent.
Eiuscemodi iniustitiam damnat Dominus in Esaia dicens:
Vę qui prędaris,
nonne et ipse prędaberis?
et qui spernis,
nonne et ipse sperneris?
cum consummaueris deprędationem deprędaberis,
cum fatigatus desieris contemnere,
contemneris.
Potestates
Ad eos maxime ista spectat comminatio,
qui in potestatibus uersantur |
et pastoris adepti officium
quod sibi uendicare affectent.
Eiuscemodi iniustitiam damnat Dominus in Esaia dicens:
Vę qui prędaris,
nonne et ipse prędaberis?
et qui spernis,
nonne et ipse sperneris?
cum consummaueris deprędationem deprędaberis,
cum fatigatus desieris contemnere,
contemneris.
Potestates
Ad eos maxime ista spectat comminatio,
qui in potestatibus uersantur |
et pastoris adepti officium gregem sibi commissum detondere non cessant.
Si
Potestates
Ad eos maxime ista spectat comminatio,
qui in potestatibus uersantur |
et pastoris adepti officium gregem sibi commissum detondere non cessant.
Si iumentum stercus fecerit,
si extra ędis loturam quis effuderit,
si cum altero parum quid altercatus fuerit,
mulctatur pecunia,
quasi qui maiestatem lęserit.
denique mille causę habentur despoliandi inopem,
nulla miserendi.
Et miramur si illorum qui sic agunt,
non miseretur Deus?
si liberis orbantur,
si ab inimicis infestantur,
si et ipsi a
prędandum rapiendum-que accensi reparare amissa festinant,
donec ipsi uitam amittant |
et ad inferos detrusi crimen suum tandem agnoscant.
Siquis tamen aures audiendi habet audiat |
et timere discat cum audierit |
illud quod in Malachia est scriptum:
quod a Domino promissum erat dabitur,
et dum temporalia bona sectaris,
amittes ęterna.
Domum enim orationis fecisti domum negociationis,
uendendo columbas,
hoc est Spiritus Sancti dona in quęstum conuertendo.
cum Christus clamitet dicens:
Gratis accepistis,
gratis date.
An ad Apostolum confugies dicentem:
An ad Apostolum confugies dicentem:
uiuere tibi permittitur,
non luxuriari.
cum idem dicat:
qui decimatis mentam et anethum et cyminum,
et reliquistis quę grauiora sunt Legis:
indicium et misericordiam et fidem.
hęc oportuit facere |
et illa non omittere.
Episcopus
Scriba es igitur et phariseus,
cum exigis pecuniam et non pręstas doctrinam,
cum de quęstu suo cogitas |
et eorum saluti qui tibi commissi sunt non consulis.
Excolas culicem,
quę leuissima sunt curę habens,
et deglutis camellum,
in uentrem negligentię demergens ea quę
et anethum et cyminum,
et reliquistis quę grauiora sunt Legis:
indicium et misericordiam et fidem.
hęc oportuit facere |
et illa non omittere.
Episcopus
Scriba es igitur et phariseus,
cum exigis pecuniam et non pręstas doctrinam,
cum de quęstu suo cogitas |
et eorum saluti qui tibi commissi sunt non consulis.
Excolas culicem,
quę leuissima sunt curę habens,
et deglutis camellum,
in uentrem negligentię demergens ea quę maximi momenti esse deberent.
Mercenarius non
|
et illos duntaxat perituros prędicas,
qui decimas non soluerint,
qui debitas ecclesię tuę pensiones in tempore non attulerint |
et eidem legata interuerterint.
perinde ac si non sit aliud peccati genus quod perdat homines,
quam istud in quo opulentia tua patitur detrimentum.
Cum tamen iis qui egestate premuntur,
non solum quod debent,
remitti debeat,
sed etiam de rebus quas affatim collegisti,
quantum opus est impendi.
Hypocritę
Detestabilis et
stateras dolosas,
ut possideamus in argento egenos |
et pauperes pro calciamentis |
et quisquilias frumenti uendamus?
Ac ne frustra talia obiecisse uideatur |
iurat quod lugebunt |
et dolore supplicii persoluent,
quod cum delectatione lucri perpetrarunt.
De vana divitvm spe.
Caput XVIII
Nemo igitur diu se fruiturum male partis rebus confidat.
sed quo plura inique congerit,
implet bonis,
diuites autem auaros dimittit inanes.
Quid prosunt auaro diuitię,
si custos illarum est,
non dominus?
utuntur,
ipsi etiam mali sunt.
Ex quo colligitur |
multum diuitem |
bonum esse non posse.
Quę igitur amentia est |
illa concupiscere,
quę non nisi cum uirtutum detrimento queat acquiri?
Quę igitur amentia est |
illa concupiscere,
quę non nisi cum uirtutum detrimento queat acquiri?
utilitati exposita esse debet principis opulentia,
ita et priuatorum diuitię adiumento sint egestati alienę.
Alioquin et ipsi diuites egebunt ac miseri erunt.
Quid enim illo miserius,
qui inops uirtutis est?
qui cum diues sit meritis caret liberalitatis,
quę beatos efficiunt.
et auaritię uel luxurię grauatur uitiis,
quę mergunt in profundum.
Talium infelicitatem dolenter ingemiscit in Euangelio Dominus dicens:
Talium infelicitatem dolenter ingemiscit in Euangelio Dominus dicens:
Quis enim finis luxurię diuitum nisi quem eodem libro legimus:
audit:
Memento quia recepisti bona in uita tua |
pauperes autem quorum non es misertus |
patiebantur mala.
tu nunc cruciaris illi consolantur.
Auaritia
(!)
Cum-que hoc ita sit,
eo tamen processit ista auri sacra fames,
ut quę natura saluti hominis consulens terra occultauerat,
ea fossionibus in profundum actis erruere coeperint .
montes cuniculis subruuntur,
et homo cęlum suspicere
telluris immergit.
nec supra se pendentem metuit molem |
nec post se relictum solem quicquam ęstimat;
per menses plurimos perpetuam noctem sustinet,
ut argentum aurum-que in suam ipse perniciem proferat.
si modo quod multis contigit,
non ante fuerit oppressus ruina |
se-que repente cum opibus quas collegerat sepeliat.
Frumenta,
uinum,
oleum,
linum,
lanam |
cetera-que uitę nostrę necessaria in aperto nobis fruenda obtulerat Deus,
cętera tanquam nocitura latere uolebat.
Ideo autem et ista creauit,
ut sicut
Titi milites.
(!)
Tito Hierosolymam obsidente |
plurimi ex Iudeis fame compulsi ad Romanos transfugiebant (ut Iosephus autor est)
percrebuit fama transfugas aurum haustum uentre gestare cum a suis nequid efferrent excuterentur.
ob hoc a militibus Romanis clam excepti laniati-que exenterabantur.
quęrebatur-que aurum intra cęsorum uiscera |
nec fortasse inueniebatur.
hac tamen de causa ad duo milia hominum una nocte perisse constat.
plures perissent,
nisi re comperta
Plebis tamen mercede militantis ista auaritia,
illa uero regum.
Hirtacus / Herodes.
Hircanus enim prius,
deinde Herodes Iudeę reges aperuisse feruntur sepulchrum Dauidis regis,
thesaurum cum illo conditum rati.
Scilicet non satis erat humanę cupiditati prędam capere ex uiuis |
uel ex interemptis spolia |
latentia quoque in monumentis cadauera excutere coepit.
a christianis prophanari,
aurum argentum-que Deo consecratum per uim auferri.
perinde ac si aduersus Deum,
et non tantum aduersus homines bellum gereretur.
quasi uero non idem Christus sit illorum qui oppugnantur et eorum qui oppugnant,
cum utrique eius qui unus est nomine censeantur .
Sed profecto nulla ibi religionis ratio ducitur,
ubi auari animi nihil nisi quod rapiant attendunt.
qui a Seleuco missus templi thesaurum auferre moliebatur,
equites diuinitus apparentes flagellis ceciderunt.
Seleucus
Ipse Seleucus dum pecunias a Mopsuestenis
a Seleuco missus templi thesaurum auferre moliebatur,
equites diuinitus apparentes flagellis ceciderunt.
Seleucus
Ipse Seleucus dum pecunias a Mopsuestenis
dum pluris ęstimat fragilia et caduca,
quę illum de pręsentibus deliciis ad futura transferent supplicia,
unde iam neque diuitiis redimi poterit |
nec potentia uirium suarum liberari.
Ideo illi per prophetam dicitur:
domus orationis est |
vos autem fecistis illam speluncam latronum.
fidelis disciplinę pręceptor in illicitos contractus,
in usuras,
in immodicam lucrandi cupiditatem inuectus fuerit,
indignantur,
reclamant,
in furorem uertuntur.
iniquitatem et contradictionem in ciuitate die ac nocte |
et non defecit de plateis eius usura et dolus.
Pręcipitari eos in infernum petit,
non uoto odii,
sed pręscientia futuri.
Tunc enim et linguę eorum in diuersum diuidentur,
cum pręter spem opes illas,
in quibus confidebant,
repente derelinquere cogentur.
Iidem glorię auidi sardonychatas manus et sericas uestes uulgo ostentant,
ut honorentur.
quibus illa Magonis Vergiliani uerba conueniunt:
Est domus
manus et sericas uestes uulgo ostentant,
ut honorentur.
quibus illa Magonis Vergiliani uerba conueniunt:
Est domus ampla,
iacent penitus defossa talenta
Cęlati argenti,
sunt auri pondera facti
Infecti-que mihi.
Ezechias
Qua iactantię uanitate cum Ezechias quoque,
qui iustus erat,
peccauerit,
quomodo poterunt iniqui ea carere,
qui certe magis opibus quam uirtute esse clari cupiunt?
Sed quantum uolunt glorientur,
cum interierint,
non sument omnia |
neque descendet cum eis gloria eorum |
nudos et fortunę et animi bonis
auri pondera facti
Infecti-que mihi.
Ezechias
Qua iactantię uanitate cum Ezechias quoque,
qui iustus erat,
peccauerit,
quomodo poterunt iniqui ea carere,
qui certe magis opibus quam uirtute esse clari cupiunt?
Sed quantum uolunt glorientur,
cum interierint,
non sument omnia |
neque descendet cum eis gloria eorum |
nudos et fortunę et animi bonis gehenna excipiet,
tanto miseriores futuros,
quanto sibi uidentur feliciores.
Recte itaque admonentur a Domino per Hieremiam dicente:
Ezechias
Qua iactantię uanitate cum Ezechias quoque,
qui iustus erat,
peccauerit,
quomodo poterunt iniqui ea carere,
qui certe magis opibus quam uirtute esse clari cupiunt?
Sed quantum uolunt glorientur,
cum interierint,
non sument omnia |
neque descendet cum eis gloria eorum |
nudos et fortunę et animi bonis gehenna excipiet,
tanto miseriores futuros,
quanto sibi uidentur feliciores.
Recte itaque admonentur a Domino per Hieremiam dicente:
Dauidi nihil dedit, oblitus
quod ille paulo ante et gregem eius et pastores ab aliorum iniuria
defendisset. Non perpendebat Nabal quid de se meritus esset Dauid,
dum nequid de opulentia sua minuatur timet. Ideo-que illos qui a
Dauide missi fuerant, non solum uacuos rebus dimisit, sed etiam cum
probro repulit.
Ac fere tales diuites sunt: siquid offers, libenter accipiunt, siquid
repetis indignantur.
De his in Ecclesiastico dicitur:
diuitias amat,
nec periurare timet |
nec alios fraude circumuenire dubitat |
nec eum omnino aperte mentiri pudet,
siquid ex eo se facturum lucri credit.
neque quisquam est,
qui in leuissimis etiam rebus tam facile iurat quam diues auarus.
tunc autem maxime,
cum e re sua fore sperat,
si uerbis fecerit fidem.
Timidi
Nullum postremo timidius est animal ad expectationem mortis.
Putat se statim decessurum,
si febriculę igne correptus
una cum illis qui in inferno sunt computandos.
plurium quam diximus causa sit?
Aut si nihil ex opulentia mali metuitis,
hoc saltem negare non potestis,
quod omnis terrena possessio fluxa atque fragilis sit |
semper-que citius de manibus elabitur |
quam retinenda speratur.
Cuius rei Salomon non ignarus,
cum immensas opes et cuiusque generis uoluptates sibi comparasset exclamauit:
non imitaris?
Quid tibi prodest si uniuersum mundum lucreris,
et animę qua nihil preciosius est,
detrimentum patiaris?
Igitur dilargitis tandem istis caducis labilibus-que rebus ad ęterna et nunquam desitura bona mentem errige |
et cum Dauide Deum deprecare:
Post elemosinarum dissertationem de aliis etiam beneficiis restat quęrendum,
tam in dando quam in accipiendo gratia-que referenda.
Dare beneficia Deum imitari est,
cum Dei natura maxime benefica atque benigna sit.
Dei beneficia
sub maledicto uenundatos suo ipse sanguine redemit,
etiam in ingratos beneficus et in delinquentes pius.
Primus in se credentibus regnum cęleste promittere coepit.
Primus poenitentibus paradisi ianuam aperuit,
quo primus deuicta morte cum corpore ascendit,
ut sequentibus pararet locum |
et post se per sua incedentes uestigia clementer susciperet |
omnium-que bonorum,
quę homini tribui decens fuit ,
faceret consortes.
Tot tantis-que beneficiis dignam referre
esse noueris.
licet roget ille,
licet instet,
licet indignetur,
tu pernega.
Illud autem da,
quod non solum accipere eum delectet ,
sed etiam accepisse.
Si enim quod male cessurum est dederis,
gratias tibi aget donec iudicio officit affectus |
cum autem damnum sentire coeperit,
execrabitur |
et amici gladio se perire clamitabit.
Sin uero non dederis,
quamprimum durum te et inexorabilem amicis conqueretur,
deinde cum ad se rediens causam negationis iustam fuisse cognouerit,
uere se abs te amari
quod male cessurum est dederis,
gratias tibi aget donec iudicio officit affectus |
cum autem damnum sentire coeperit,
execrabitur |
et amici gladio se perire clamitabit.
Sin uero non dederis,
quamprimum durum te et inexorabilem amicis conqueretur,
deinde cum ad se rediens causam negationis iustam fuisse cognouerit,
uere se abs te amari fatebitur |
et tibi debebit,
quod postulata non concedendo eum periculo erripueris,
in quod uelut effrenis equus impetu ferebatur.
Atque hanc quidem ob rem ipse
plus tibi gratię habebitur,
quam si roganti non negasses.
Bis esse gratum aiunt,
quod opus est,
si ultro offeras.
Eum pręterea qui iusta petit |
et re ipsa quam petit satis indigere uidetur,
promissis ne in longum trahas,
cum protinus possis tribuere:
dilatum beneficium minuit gratiam,
cito datum auget.
Hinc est pręceptum illud Salomonis:
cum protinus possis tribuere:
dilatum beneficium minuit gratiam,
cito datum auget.
Hinc est pręceptum illud Salomonis:
de die in diem producendo.
Dum enim quod poscenti pollicitus es,
pręstare remoraris,
ille interim ab aliquo alio fortasse recepisset,
sed tibi credens tentare aliorum beniuolentiam superuacaneum sibi iudicauit.
quod si nihil tunc demum cum datum oportuit,
dederis,
non solum quod ipse spopondisti ei denegas,
sed etiam quod alius facile tribuisset aufers.
Dum enim ille expectat,
dum sperat,
dum iam dubitat atque de promissoris fide ambigit,
et
Beneficium merentibus dare |
accipere est.
Nemo enim non magis illius iudicium quam beneficium laudat,
qui digno dedit.
atque in hoc maxime Deum imitatur,
cum Deus ipse in optimum quenque maxime beneficus sit |
nec nisi bene de se merentes ad beatitudinis gloriam faciat ascendere.
Vt autem quisque maxime indiget,
ita et maxime erit adiuuandus.
Qui uero ditiorum delectum facit,
quibus beneficia impendat,
non amicus est sed foenerator.
Vsuram enim cum sorte simul exigere uidetur,
qui locupletioribus donat.
dignus decipi,
quoniam de recipiendo cogitauit cum daret.
Cęterum inimicis quoque benefacere iubemur |
dicente Domino:
adiuuandus.
Qui uero ditiorum delectum facit,
quibus beneficia impendat,
non amicus est sed foenerator.
Vsuram enim cum sorte simul exigere uidetur,
qui locupletioribus donat.
dignus decipi,
quoniam de recipiendo cogitauit cum daret.
Cęterum inimicis quoque benefacere iubemur |
dicente Domino:
subsidia,
sed etiam honores atque officia deferantur.
Inopes cibo,
potu,
tegumento,
tecto iuuentur.
Amici et parentur beneficio et foueantur.
Inimici ita palpandi demulcendi-que sunt,
ut ad placabilitatem inclinentur.
Cum ingratis quoque sic agendum,
ut in iis ueteris beneficentię obliuionem |
nouę discutiat refricatio.
Nam ueluti arua minus foecunda,
si sepius fimum irrigationem-que receperint,
frugifera efficientur,
ita ingratus recentibus admonitus
se dolebit |
quam lętabitur adiutum.
Beneficii obliuisci debet qui dedit,
semper autem memoriter tenere qui accepit.
nisi tibi profuturum sperasses.
Quod autem te tua et mea causa mihi donaueris,
iniustus forem,
nisi pro eo me tibi debere faterer.
immo eo iocundius esse debet donum quod commodo atque usui est,
et tibi dare et mihi accipere.
Inuidi est enim suam tantum utilitatem spectare |
et cum acceperis,
quod aliis quoque profuturum sit,
nolle beneficii loco ducere.
Recte autem non esse beneficium contenderim |
alteri aliquid erripere,
ut alteri dones.
Nam cum
|
et cum acceperis,
quod aliis quoque profuturum sit,
nolle beneficii loco ducere.
Recte autem non esse beneficium contenderim |
alteri aliquid erripere,
ut alteri dones.
Nam cum beneficium dare liberalitatis uirtus sit |
et aliena rapere auaritię uitium,
quomodo potest dici uirtus,
quę uitio constat?
Quis neget dare elemosinam pietatis esse munus?
et tamen offerre in templum non licet,
quod partum est
est alienum.
Ne concupiscere quidem iniuste rem proximi tui iuberis,
nedum possidere.
Porro nullum maius beneficium homini ab homine pręstari potest |
quam siquis pro aliorum salute suam uitam periculis obiecerit,
cum inter pręsentia bona nihil uita charius habeatur.
quanto magis pręferenda est cuiusque hominis animę salus corporis nostri saluti?
Omne tamen beneficium non tam res ipsa magnum facit |
quam uoluntas.
Magnum est,
cum libenter,
cum cito offertur,
cum toto animi affectu impenditur;
displicet si cunctanter,
si triste,
si superbe,
si serius quam oportuit pręstatur,
si denique pene a nolente et inuito extorquetur.
Quemadmodum igitur rem
pręferenda est cuiusque hominis animę salus corporis nostri saluti?
Omne tamen beneficium non tam res ipsa magnum facit |
quam uoluntas.
Magnum est,
cum libenter,
cum cito offertur,
cum toto animi affectu impenditur;
displicet si cunctanter,
si triste,
si superbe,
si serius quam oportuit pręstatur,
si denique pene a nolente et inuito extorquetur.
Quemadmodum igitur rem multi precii uilitat
hominis animę salus corporis nostri saluti?
Omne tamen beneficium non tam res ipsa magnum facit |
quam uoluntas.
Magnum est,
cum libenter,
cum cito offertur,
cum toto animi affectu impenditur;
displicet si cunctanter,
si triste,
si superbe,
si serius quam oportuit pręstatur,
si denique pene a nolente et inuito extorquetur.
Quemadmodum igitur rem multi precii uilitat frigida uoluntas
Illi quoque plus debeo,
qui parui modici-que sui peculii participem me fecit,
quam qui diues multum donauit.
Plus enim largitus est,
cui minus quo ipse fruatur restat.
Hanc uerissimam sententiam Domini confirmat autoritas.
qui accepit beneficium tanquam relaturus,
iam retulisse uidetur.
quia satis est uoluisse,
quoties posse non occurrat.
Ab illo qui infamia notatus est |
et turpiter uiuit,
non accipias beneficium,
ne perditis moribus eius fauere uidearis;
nisi forte eo accepto |
et inita cum homine familiaritate spes fuerit |
tuis admonitionibus eum reuocandi |
sibi-que restituendi,
ne in nequitia obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si
uiuit,
non accipias beneficium,
ne perditis moribus eius fauere uidearis;
nisi forte eo accepto |
et inita cum homine familiaritate spes fuerit |
tuis admonitionibus eum reuocandi |
sibi-que restituendi,
ne in nequitia obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si tunc se offerat,
cum ille qui corrigi debet,
munus aliquod porrigit.
Tunc etiam a malo accipiendum erit,
cum ille deterior futurus timetur,
nisi acceperimus.
spes fuerit |
tuis admonitionibus eum reuocandi |
sibi-que restituendi,
ne in nequitia obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si tunc se offerat,
cum ille qui corrigi debet,
munus aliquod porrigit.
Tunc etiam a malo accipiendum erit,
cum ille deterior futurus timetur,
nisi acceperimus.
Tyranno enim aut improbo aliquo domino munus ultro
obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si tunc se offerat,
cum ille qui corrigi debet,
munus aliquod porrigit.
Tunc etiam a malo accipiendum erit,
cum ille deterior futurus timetur,
nisi acceperimus.
Tyranno enim aut improbo aliquo domino munus ultro porrigente,
si non acceperis,
contemni se putabit |
et qui prodesse uolebat,
mutato animo
accipio.
reddam si repetet,
non ut benefactori,
sed tanquam creditori.
Et si reddidero,
gaudebo me ab illius beniuolentia esse solutum,
qui dignus est odio.
Alia quoque causa est accipiendi beneficii etiam ab impiis.
cum uidelicet eo accepto datur facultas benefaciendi bonis ac iustis.
Sic Ioseph accepit a pharaone,
sic Daniel a Nabuchodonosoro.
non hoc quidem ut ipsis gratiam deberent,
sed ut suis prodessent.
si grati esse uolumus,
nunquam patiamur excidi memoriam collatorum in nos beneficiorum.
Ingratus est qui non reddit.
audeo dicere non minus ingratus est qui non meminit.
quoniam ne tunc quidem gratus fuit,
cum acciperet.
Quod enim libenti animo accipimus,
id non facile obliuiscimur.
Illa uero facillime obliterari solent,
quę minimi ęstimantur.
Qui ergo oblitus est,
defendere ab ingratitudine conaris.
Quę autem res est quę pręcipue faciat ingratos?
alios certe superbia,
alios auaritia.
Illi dignos se beneficio existimant,
et dedisse putant cum acceperint.
hi uero accepisse se dissimulant,
ne reddant.
et quanto cupidius acceperunt,
tanto in reddendo lentiores existunt |
nihil-que se fecisse lucri arbitrantur si paria reddiderint.
quasi uero gratum esse non uirtus sit sed uitium.
est id utile putant,
et quod honestum est,
hoc sibi incommodo esse existimant.
Ideoque alterum respuunt,
alterum affectant |
et ingratitudine pro quęstu utuntur.
Duo autem ista,
arrogantia uidelicet et cupiditas,
cum omnibus uitanda sint |
tum iis maxime,
qui uel benefici |
uel grati esse cupiunt.
Non referre gratiam cum possis,
turpissimum est.
cum non possis uelle tantum retulisse est.
Cęterum illi qui non reddere
alterum affectant |
et ingratitudine pro quęstu utuntur.
Duo autem ista,
arrogantia uidelicet et cupiditas,
cum omnibus uitanda sint |
tum iis maxime,
qui uel benefici |
uel grati esse cupiunt.
Non referre gratiam cum possis,
turpissimum est.
cum non possis uelle tantum retulisse est.
Cęterum illi qui non reddere lucrari esse existimant,
multum quidem falluntur.
pro quęstu utuntur.
Duo autem ista,
arrogantia uidelicet et cupiditas,
cum omnibus uitanda sint |
tum iis maxime,
qui uel benefici |
uel grati esse cupiunt.
Non referre gratiam cum possis,
turpissimum est.
cum non possis uelle tantum retulisse est.
Cęterum illi qui non reddere lucrari esse existimant,
multum quidem falluntur.
Quis enim in eum iterum
uersantes |
non diuitiis quę improbis etiam communes sunt,
sed quod longe beatius est,
uitę sanctimonia proficiunt.
Quin immo contemptis calcatis-que opibus ad solam uirtutem confugiunt |
neque hanc se consequi posse sciunt,
nisi illas abiecerint.
Et cum nihil preciosius uirtute sit,
quis negauerit eos multum lucrifacere qui in dando reddendo-que beneficio et liberales imprimis et grati esse student?
Hęc enim ea res est,
quę amicos comparat,
quę inimicos placat,
qui quantum intulerat boni,
tantum postea mali irrogauit.
Intuendum igitur minor-ne an maior sit iniuria quam beneficium.
Minoris enim iniurię obliuisci debes |
et memor esse beneficii.
Cum uero maior uel par fuerit offensa,
obligatione officii absolutus es |
neque gratiam debes illi,
qui gratię meritum lędendo amisit.
Iniuriam tamen omnem,
quantacunque fuerit,
remittere debemus |
nec uindictam appetere,
propter eum qui ait:
Dimittite
qui sine causa ingrati sunt,
quanuis nulla lege puniantur,
Deum tamen habent ultorem.
Agar.
LIBER SEXTUS. CHARITATIS.
Utrum Deo reddi possit beneficium.
Caput I
Non possumus (ut quidam aiunt) Deo dare beneficium,
cum eius omnia sint.
sic neque gratiam referre,
cum nullius rei indigeat |
bonorum-que omnium plenissimus existat.
Quid ergo sępe in Scripturis de ingratitudine nostra querentem audimus?
Ingratitudinis autem non iure argueretur,
qui
CHARITATIS.
Utrum Deo reddi possit beneficium.
Caput I
Non possumus (ut quidam aiunt) Deo dare beneficium,
cum eius omnia sint.
sic neque gratiam referre,
cum nullius rei indigeat |
bonorum-que omnium plenissimus existat.
Quid ergo sępe in Scripturis de ingratitudine nostra querentem audimus?
Ingratitudinis autem non iure argueretur,
qui gratus esse nequiuisset.
Quę igitur illa res est,
et ille oblatum beneficii loco habeat,
offerre uero nolentem ingratitudinis damnet.
Quęro igitur si seruus fideliter seruit,
si domini iussa nauiter exequitur,
si rem gratam domino facturus non dubitat subire capitis periculum,
si nec uiuere cum illo |
nec mori pro illo,
si casus inciderit recusat,
pręstat-ne domino beneficium an non?
Si negaueris,
respondebo tibi:
sine causa ergo benignius quam reliqui eiusdem conditionis a domino accipitur,
sine causa manumittitur |
et iam non ut seruus aut libertus,
sed ut
flagris uerberibus-que cędetur |
et uel uenundabitur uel perimetur?
Inique talia passum diceremus malum seruum nisi offendisset,
sicut bonum non iure remuneratum,
nisi aliquid pręstitisset.
Cum igitur omnium hominum unus dominus Deus sit |
et omnia quę possidemus ab ipso acceperimus,
beneficium tamen ei pręstamus,
uel uerius reddimus,
quoties mandatis eius paremus,
quoties consulta suscipimus,
monita implemus |
et in omnibus ipsi soli obsequi nitimur.
Offendimus
si non ingrati decesserimus.
Operęprecium erit huiusce rei proponere aliquot exempla.
et primo eorum,
quos Dominus gratiam sibi referentes amplexatus est.
deinde illorum quibus pro ingratitudine intulit mala.
ut cum pręsentia consyderauerimus ,
de futuris non ambigamus.
beatos uidelicet et in cęlo fore,
qui sic a Domino diliguntur in terra.
e contrario autem in inferno quoque cruciandos esse,
si non se correxerint,
qui antequam eo descendant,
pro scelere
Domini inuocaret.
pro quo dedit ei Dominus,
ut filios gigneret |
et nongentos quinque uitę annos absque offensa impleret.
Enoch
neque enim diceretur ambulasse cum Deo,
nisi ei semper obsequentissimus fuisset.
Morum itaque sanctimonia meruit,
ut uiuens ad beatiora quam est mortalium habitatio loca transportaretur.
Noe
ut uiuens ad beatiora quam est mortalium habitatio loca transportaretur.
Noe
Gen. 11
placeret,
domi peregrinos acceptauit.
quare meruit fieri hospes angelorum |
et superesse Sodomitis inter quos habitabat,
igne et sulphure de cęlo pluente ob scelera consumptis.
Isaac
et sulphure de cęlo pluente ob scelera consumptis.
Isaac
uixisset annos,
in his omnibus Domino suo non peccauit.
Perquam digne autem Deo gratia refertur,
cum innocentia per omne uitę curriculum inoffensa seruatur.
Hic igitur bene de Deo meritus cum sementem fecisset,
centuplum collegit,
geminos genuit,
in quibus benedicendis errare non est permissus.
non enim cui uoluit,
sed cui debuit benedixit,
ut Abrahę patris genus in Christum dirigeretur.
Iacob
euentura erant moriens prophetauit.
Ioseph
aridum transeuntibus prębuit iter |
et eorum persecutores oppressit aquis.
Hoc idem propositum fuit reliquorum sanctorum omnium,
necem uidelicet a persecutoribus inferendam subire potius |
quam a Christi fide deficere.
Illos quibus hoc contigit,
Apostolus ad Hebreos scribens pulchre percenset cum ait:
maris iussi erant.
ut his quę terra proferret uescerentur .
et simul ligna,
lapides,
metalla,
ignem quoque et aquam,
tellurem et aera in usum uitę necessarium haberent.
Merito igitur malis mancipati sunt,
cum talem ac tantum benefactorem offendissent.
in Deum non sit ascribendum,
ingratus fuit etiam Cayn Adę filius,
qui inuidię furore percitus interimit fratrem suum Abel.
Ob hoc illum Dominus execratus est dicens:
Maledictus eris super terram,
quę aperuit os suum |
et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua.
cum operatus fueris eam,
non dabit tibi fructus suos;
uagus et profugus eris super terram omnibus diebus uitę tuę.
Postremo et ipse interfectus fuisse creditur in septima generatione,
ut prius annos multos aduersa sustineret maledictionis,
deinde quod fratri intulerat,
ipse ab
illa malicia,
quę Deum ad poenitentiam compulit,
quod hominem fecisset.
ingratorum,
multę bestię cathaclismo superfuerunt,
illorum nemo.
Iudei
Post diluuium ingratissimos omnium semper fuisse Iudeos comperio;
illos excipimus,
quorum superius facta est mentio.
Etenim cum ab ipso mundi Domino multo plura quam reliquę nationes beneficia accepissent,
magis etiam constanter illum colere debuerunt.
De beneficiis Ivdeis collatis post dilvvivm.
Caput V
solis leges de cęlo datę,
monstratus cerimoniarum ritus,
oracula futurorum indulta,
Dei uoces palam locutę,
ingentium miraculorum operatio concessa.
Deo fauente timuit eos Aegyptus,
et cum dimittere nollet,
flagella sustinuit.
mare se aperiens siccum euntibus prębuit iter,
et aquę quę illis hinc inde pro muro erant,
Aegyptios cum armis hostiliter insequentes operuere.
In solitudine manna cęlestis cibus
Dei uoces palam locutę,
ingentium miraculorum operatio concessa.
Deo fauente timuit eos Aegyptus,
et cum dimittere nollet,
flagella sustinuit.
mare se aperiens siccum euntibus prębuit iter,
et aquę quę illis hinc inde pro muro erant,
Aegyptios cum armis hostiliter insequentes operuere.
In solitudine manna cęlestis cibus pabulum illis prębuit |
et de saxo uirga percusso scaturiens amnis potum.
Iordanis ad fontem suum reuersus perstitit donec
asinę loquentis uoce prohibitus est eis maledicere,
et pro maledicto induxit super illos benedictionem,
benedictos a Deo esse non dubitans,
pro quibus mutum animal uocem protulerit humanam.
Victi sunt deinde Palestini tonitru et fragore de cęlo territi.
Olophernes Caldeorum dux,
cum urbes aliorum prouincias-que expugnasset,
in Iudea unius foeminę manu uictus occubuit.
Regnante Hierosolymis Asa innumerabiles Aethiopum copias ad internicionem conciderunt.
Regnante Iosaphato cum ingentem Ammonitarum Idumeorum-que exercitum
de cęlo territi.
Olophernes Caldeorum dux,
cum urbes aliorum prouincias-que expugnasset,
in Iudea unius foeminę manu uictus occubuit.
Regnante Hierosolymis Asa innumerabiles Aethiopum copias ad internicionem conciderunt.
Regnante Iosaphato cum ingentem Ammonitarum Idumeorum-que exercitum formidarent,
inimicos inter se digladiantes conspexerunt |
mutuo-que cęsorum tulerunt spolia tam securi |
quam paulo ante pauefacti.
Regnante Ezechia cum ab Assyriis duce Senacheribo obsiderentur,
angeli manu una nocte centum octuaginta
Asa innumerabiles Aethiopum copias ad internicionem conciderunt.
Regnante Iosaphato cum ingentem Ammonitarum Idumeorum-que exercitum formidarent,
inimicos inter se digladiantes conspexerunt |
mutuo-que cęsorum tulerunt spolia tam securi |
quam paulo ante pauefacti.
Regnante Ezechia cum ab Assyriis duce Senacheribo obsiderentur,
angeli manu una nocte centum octuaginta quinque milibus hostium cęsis |
obsidione soluti sunt.
Omitto nunc Machabeos |
Iudam,
Simonem,
Ionatham.
qui Dei sui
Longum admodum foret memorare scelera singulorum,
qui inter Iudeos impii infidi-que fuere.
Omnium ergo simul in Deum suum infidelitas detegatur |
poena-que infidelitatis.
ut cum hęc nota fuerint,
simul constet et ingratitudinis magnitudo |
et iusti Domini in ingratos pręsens uindicta.
quam siquis euitauerit,
nec futurę quidem,
quę omnium acerbissima est,
obnoxius erit.
Dum Moyses
testatus,
de monte descendens ipsas confregit |
uitulum-que contriuit.
deinde Deo iubente Leuitę sumptis armis die illo uiginti tria milia fere ex iis qui uitulum adorauerant occiderunt.
ut eum morte dignum esse noueris,
qui in Deum ingratus est.
Post hęc contempto cęlesti cibo cum Aegyptias dapes concupissent,
aduersus Deum et Moysen mussitantes,
prouocatus in iram Dominus multa coturnicum ui castra operuit,
ut cupidini eorum satisfaceret.
Cęterum dum adhuc carnes dentibus manderent,
animas efflabant |
plurimi-que
in deserto mortui sunt,
pręter Iesum et Caleph et paruulos populi,
qui non peccauerant.
Quadraginta annos per solitudinem antequam terram incolendam adissent errauerunt.
Chore et Datan
Chorę quoque Datani et Abironis castra una cum ipsis terrę hiatu absorpta sunt.
atque inde subitus ignis exhalans ducentos et quinquaginta uiros,
qui incensum offerebant absumpsit.
et hoc quidem quia legi diuinę aduersantes usurpare sibi sacerdotium nitebantur.
Vide
credentes a diaboli morsibus liberandi essent.
Ignitus enim serpens diabolus est,
Christus ęneus,
nihil in se ueneni habens et ueneno peccati infectos clementer sanans.
Porro ut quod proposuimus prosequamur,
iidem Israhelitę cum appulissent ad Sethim,
capti sunt amoribus Moabitidarum,
ita ut deos quoque illarum adorarent |
sed dignas quidem scelere isto poenas dedere.
Leuitę quippe iussu Domini uiginti quatuor milia de illis interimunt.
tunc demum Deo placato a cędibus cessatum est,
appulissent ad Sethim,
capti sunt amoribus Moabitidarum,
ita ut deos quoque illarum adorarent |
sed dignas quidem scelere isto poenas dedere.
Leuitę quippe iussu Domini uiginti quatuor milia de illis interimunt.
tunc demum Deo placato a cędibus cessatum est,
cum Zambri uirum et Zochi scortum,
dum simul coiissent,
Phinees Eleazari sacerdotis filius pugione in genitalibus confodit.
Vt pręterea pateret,
non minori animaduersione dignos esse criminis
rerum-que detrimenta |
nec omnino pares esse poterant uiribus aduersariorum.
Deinde quoniam Palestinis et Cananeis aliis-que idolatris cultu et connubiis iungere se ausi fuerant,
Deo poenam huiusce flagitii exigente annos octo seruierunt Cusanrasathaim Mesopotamię regi.
Cum autem illos pręuaricationis poenituisset,
liberati sunt.
Sub liberatoribus quidem satis probe se habebant,
illis uero uita defunctis ueluti laxato freno quocunque rationis expers appetitio uocasset,
eo ferebantur.
Itaque sub Othoniele etiam fidem Deo seruarunt.
eo autem mortuo
laxato freno quocunque rationis expers appetitio uocasset,
eo ferebantur.
Itaque sub Othoniele etiam fidem Deo seruarunt.
eo autem mortuo statim ad idola desciuere.
Quamobrem tunc quoque seruire compulsi sunt Eglon Moabitarum regi annos octodecim.
Deinde post obitum Aioth ducis cum iterum idola colere coepissent,
oppressi sunt seruitute a Iabin Cananeorum rege per annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim pręfuit populo)
peccauerunt |
atque septem annis a Madianitis uexati sunt |
sata
sagittę ictu interficitur.
Regnante Ioachan seruierunt Azahelo , regi Syrię.
Regnante Phacee | Theglatphalasar Assyriorum rex Samariam inuadens magnam quidem populi partem captiuam secum duxit Niniuen.
Regnante Osee | una cum rege omnes translati sunt in Assyriam | per Salmanasar Assyrię regem.
Cum enim prophanos gentium ritus imitarentur | et prophetarum arguerentur sermonibus, ad Deum Israhel reuerti nolebant, colentes Baal, filios filias-que idolis initiantes,
Regnante Phacee | Theglatphalasar Assyriorum rex Samariam inuadens magnam quidem populi partem captiuam secum duxit Niniuen.
Regnante Osee | una cum rege omnes translati sunt in Assyriam | per Salmanasar Assyrię regem.
Cum enim prophanos gentium ritus imitarentur | et prophetarum arguerentur sermonibus, ad Deum Israhel reuerti nolebant, colentes Baal, filios filias-que idolis initiantes, inseruientes etiam diuinationibus atque auguriis.
Mala dvarvm tribvvm.
Caput
Mala dvarvm tribvvm.
Caput VIII
Nunc ad Hierosolymitarum immunditias gradus faciendus restat.
Sub Roboam rege legem Domini reliquerant,
cum Sesac rex Aegypti ciuitates eorum munitissimas debellauit.
dixit-que eis per prophetam Dominus:
Vos dereliquistis me,
et ego reliqui uos in manu Sesac.
Hic captam Hierosolymam subdidit seruituti.
Templi thesauros
capti.
Ipse autem Ioram,
quia ab impietate non recesserat,
alui profluuio consumptus est.
Ob idem crimen Ioa regnante ingentes militum copias parua Syrorum manu prostratas amisere.
ipse Ioas a seruis domi fuit interemptus.
Rursum sub Amasia rege deos alienos adorabant,
cum a Ioa Samaritarum rege superati sunt.
pars Hierosolymitani muri diruta,
thesauri ablati,
ipse Amasias captus,
nobilium liberi pro obsidibus abducti.
Tunc etiam regnante Achaz colebant Baal,
cum et a rege Syrię spoliati sunt |
et a rege
sub Amasia rege deos alienos adorabant,
cum a Ioa Samaritarum rege superati sunt.
pars Hierosolymitani muri diruta,
thesauri ablati,
ipse Amasias captus,
nobilium liberi pro obsidibus abducti.
Tunc etiam regnante Achaz colebant Baal,
cum et a rege Syrię spoliati sunt |
et a rege Samarię Phacee ingenti bello uicti.
Ea enim pugna centum uiginti milia uirorum cęsa fuisse dicuntur,
ducenta milia in captiuitatem abducta |
cum preda omnis generis prope inęstimabili.
quanuis Phacee ab angelo coargutus restituerit
nobilium liberi pro obsidibus abducti.
Tunc etiam regnante Achaz colebant Baal,
cum et a rege Syrię spoliati sunt |
et a rege Samarię Phacee ingenti bello uicti.
Ea enim pugna centum uiginti milia uirorum cęsa fuisse dicuntur,
ducenta milia in captiuitatem abducta |
cum preda omnis generis prope inęstimabili.
quanuis Phacee ab angelo coargutus restituerit captiuos |
quia tamen ab impietate non recedebant,
Idumei illorum fines depopulati sunt,
urbes aliquot expugnarunt Palestini,
agrum uastauerunt
sibi pendere compulit.
ea erant |
centum argenti talenta in singulos annos,
unum auri .
Eliachim
Tunc Ioahazo sublato Heliachinum eius fratrem pręfecit regno.
Sed cum neque isto ad regni gubernacula sedente populus ab erroribus resipuisset,
Nabuchodonosoro Babyloniorum regi seruierunt |
atque etiam latronum infestationes passi sunt.
Ioachim
Et ne tunc quidem ab idolatrię cultura desistentes Ioachino Ioachimi
sedente populus ab erroribus resipuisset,
Nabuchodonosoro Babyloniorum regi seruierunt |
atque etiam latronum infestationes passi sunt.
Ioachim
Et ne tunc quidem ab idolatrię cultura desistentes Ioachino Ioachimi filio regnante obsessi a Caldeis una cum rege potestati illorum sese dedidere .
Tunc omnes fere in Caldeam traducti sunt,
pręter pauperes uulgi agricolationi relictos.
Mathatias
Hinc Matathias urbi pene desertę iussus est pręsidere.
Cum-que ipsi etiam qui tunc
regnante obsessi a Caldeis una cum rege potestati illorum sese dedidere .
Tunc omnes fere in Caldeam traducti sunt,
pręter pauperes uulgi agricolationi relictos.
Mathatias
Hinc Matathias urbi pene desertę iussus est pręsidere.
Cum-que ipsi etiam qui tunc residui erant,
nullo Dei flagello ab inueterato iam errore reuocari potuissent,
totam in illos indignationem effudit Deus |
eos-que grauius quam unquam antea afflixit.
(!)
Cum enim
pręsidere.
Cum-que ipsi etiam qui tunc residui erant,
nullo Dei flagello ab inueterato iam errore reuocari potuissent,
totam in illos indignationem effudit Deus |
eos-que grauius quam unquam antea afflixit.
(!)
Cum enim Matathias iste qui et Sedechias est dictus,
a Caldeis defecisset,
obsedit eos Nabuchodonosor Caldeorum rex,
urbe potitus est,
Sedechiam cum liberis fugientem comprehendit,
liberos illo spectante trucidare iussit.
ei uero nequid deinde iocundi uideret,
effudit Deus |
eos-que grauius quam unquam antea afflixit.
(!)
Cum enim Matathias iste qui et Sedechias est dictus,
a Caldeis defecisset,
obsedit eos Nabuchodonosor Caldeorum rex,
urbe potitus est,
Sedechiam cum liberis fugientem comprehendit,
liberos illo spectante trucidare iussit.
ei uero nequid deinde iocundi uideret,
oculos erruit |
et uinctum secum Babylonem abduxit.
Post hęc Nabuzardan
liberis fugientem comprehendit,
liberos illo spectante trucidare iussit.
ei uero nequid deinde iocundi uideret,
oculos erruit |
et uinctum secum Babylonem abduxit.
Post hęc Nabuzardan ducem cum ualida militum manu misit,
qui moenia urbis demolitus solo ęquauit,
domos templum-que incendit,
ciues in seruitutem ad Caldeam transtulit |
et cum illis uasa templi aurea,
argentea |
ęnea |
ęneas-que columnas templi.
primarios urbis ciues Dei-que
|
et uinctum secum Babylonem abduxit.
Post hęc Nabuzardan ducem cum ualida militum manu misit,
qui moenia urbis demolitus solo ęquauit,
domos templum-que incendit,
ciues in seruitutem ad Caldeam transtulit |
et cum illis uasa templi aurea,
argentea |
ęnea |
ęneas-que columnas templi.
primarios urbis ciues Dei-que sacerdotes interfecit.
et impletum est quod in psalmo prędictum fuerat:
Tradidit in captiuitatem uirtutem eorum et pulchritudinem eorum in manus
circumuenerunt,
iustum condemnarunt,
ludibrio habuerunt |
et spinis coronatum flagellis-que cęsum cruci confixerunt .
tantum-que inualuit semel insitum infidis mentibus odium,
ut ne tunc quidem ad poenitentiam tanti sacrilegii mollescere quiuerint,
cum illo in cruce pendente |
sol obscuraretur,
terra tremeret,
sepulchra aperirentur,
templi parietes dissilirent,
saxa frangerentur.
Nam depositum quoque ac sepultum custodiri iusserunt.
cum-que ipsi custodes perendie reuersi eum a
tanti sacrilegii mollescere quiuerint,
cum illo in cruce pendente |
sol obscuraretur,
terra tremeret,
sepulchra aperirentur,
templi parietes dissilirent,
saxa frangerentur.
Nam depositum quoque ac sepultum custodiri iusserunt.
cum-que ipsi custodes perendie reuersi eum a mortuis resurrexisse testarentur,
pecunia data redemerunt mendacium,
ut rursum hi falso assererent,
se uidelicet nocte pręterita dormientibus clam uenisse Discipulos |
corpus-que furto sustulisse,
ut qui sepultus
o Iudei custodię uestrę manifestum mendacium |
attamen quę uestra pertinacia est,
uultis potius mendacio credere et perire |
quam sequi ueritatem et saluari.
Quid est autem quod Christum negando multo maiorem experti estis Dei iram |
diuturniorem-que passi calamitatem |
quam cum uitulum adorastis,
quam cum Baal,
Astaroth,
Acharon,
Belphegor,
Belzebub |
aliorum-que demonum simulachris sacrificastis?
Nam licet antea quoque cędes,
incendia,
rapinas,
captiuitates,
seruitutem,
exilia patrii-que soli miserabilem desolationem pertulistis,
quoties
manifestum mendacium |
attamen quę uestra pertinacia est,
uultis potius mendacio credere et perire |
quam sequi ueritatem et saluari.
Quid est autem quod Christum negando multo maiorem experti estis Dei iram |
diuturniorem-que passi calamitatem |
quam cum uitulum adorastis,
quam cum Baal,
Astaroth,
Acharon,
Belphegor,
Belzebub |
aliorum-que demonum simulachris sacrificastis?
Nam licet antea quoque cędes,
incendia,
rapinas,
captiuitates,
seruitutem,
exilia patrii-que soli miserabilem desolationem pertulistis,
quoties tamen uos Deum uestrum
dicite si potestis quo crimine,
qua culpa id patimini?
non idola (ut olim sępe contigit) colitis,
non execrandos gentilium ritus exercetis |
unum Deum,
unum cęli terrę-que Dominum adoratis,
et tamen nullus est miserię uestrę finis.
Cur ita?
profecto cum alia causa omnino nulla queat afferri,
restat ut ea sola sit quia Saluatorem uobis,
immo omnibus missum non recipitis.
Messiam quem uestrę uobis indicant Scripturę non admittitis.
Videte ingratitudinem uestram in Deum
prętermittantur) in medium ueniat,
non tam quę modo sit,
quam quę olim fuerit |
et ueri assertione uicta desierit.
De ingratitvdine hereticorvm et ivdae proditoris.
Caput X
Cum enim nullum mendacium diu stare possit,
quia nihil firmi,
nihil solidi habet in quo innitatur,
omnis falsa religio paulatim euanescat necesse est.
Itaque iampridem defecit ille diaboli fraude inductus deorum
iampridem defecit ille diaboli fraude inductus deorum cultus.
Unus autem Deus etiam ab illis inuocatur qui Christum ignorant.
Defecerunt et hereses,
licet falsa ueris mixta in se haberent |
nihilominus quę uera erant manent,
quę falsa,
una cum suis autoribus interierunt.
Arrius
Arrius ab Euangelio alienatus |
impie-que de Trinitate sentiens uentris profluuio extinctus est.
Olympius
Olympius Arrianus dum
Trinitatem ore sacrilego proferret,
fulmine ictus conflagrauit.
Anastasius augustus
Anastasius augustus Euticetis erroribus implicatus,
uerbum Dei in carnem mutatum |
et in Christo incarnato unam tantum esse naturam asserebat.
cum-que ab hac impietate ne Hormisdę quidem summi pontificis admonitione solicitatus recederet,
ipse etiam fulmine afflatus periit.
Nonne hi omnes tam infelici fine consumpti testantur |
nemini tutum esse euangelicę
omnibus offerebantur,
solus dispensares.
at tu (proh nefas!) tantorum beneficiorum prorsus immemor et pecunię cupiditate superatus,
ut triginta argenteos acciperes,
Dominum in mortem tradidisti.
Vicisti tuo parricidio Iudeorum ingratitudinem:
bonum quod acceperant illi,
commune cum aliis erat,
tu speciali priuilegio dotatus,
tu in ordinem pręcipuorum Christi comitum uocatus,
tu singulari quodam honore pręditus,
in tantam excidisti dementiam,
ut eius proditor fieres,
cuius fueras discipulus,
ut eum crucifigendum inimicis offerres,
cuius eras natura
honore pręditus,
in tantam excidisti dementiam,
ut eius proditor fieres,
cuius fueras discipulus,
ut eum crucifigendum inimicis offerres,
cuius eras natura famulus,
beneficio socius,
dilectione frater,
promissione cohęres,
non terreni patrimonii,
sed cęlestis.
Nunquid te cum coenaret,
a mensa repulit?
cum sacramentum corporis et sanguinis sui discumbentibus porrigeret,
pręteriit?
cum iisdem pedes lauaret,
nunquid non se ad tuos inclinauit?
nunquid cum amplecti eum uelles |
restitit?
cum osculum offerres,
faciem auertit?
dementiam,
ut eius proditor fieres,
cuius fueras discipulus,
ut eum crucifigendum inimicis offerres,
cuius eras natura famulus,
beneficio socius,
dilectione frater,
promissione cohęres,
non terreni patrimonii,
sed cęlestis.
Nunquid te cum coenaret,
a mensa repulit?
cum sacramentum corporis et sanguinis sui discumbentibus porrigeret,
pręteriit?
cum iisdem pedes lauaret,
nunquid non se ad tuos inclinauit?
nunquid cum amplecti eum uelles |
restitit?
cum osculum offerres,
faciem auertit?
Omnia quidem ille tanquam sibi
inimicis offerres,
cuius eras natura famulus,
beneficio socius,
dilectione frater,
promissione cohęres,
non terreni patrimonii,
sed cęlestis.
Nunquid te cum coenaret,
a mensa repulit?
cum sacramentum corporis et sanguinis sui discumbentibus porrigeret,
pręteriit?
cum iisdem pedes lauaret,
nunquid non se ad tuos inclinauit?
nunquid cum amplecti eum uelles |
restitit?
cum osculum offerres,
faciem auertit?
Omnia quidem ille tanquam sibi charissimo indulsit.
sed tu omnium oblitus |
tanquam hosti insidiabaris,
tanquam
dilectione frater,
promissione cohęres,
non terreni patrimonii,
sed cęlestis.
Nunquid te cum coenaret,
a mensa repulit?
cum sacramentum corporis et sanguinis sui discumbentibus porrigeret,
pręteriit?
cum iisdem pedes lauaret,
nunquid non se ad tuos inclinauit?
nunquid cum amplecti eum uelles |
restitit?
cum osculum offerres,
faciem auertit?
Omnia quidem ille tanquam sibi charissimo indulsit.
sed tu omnium oblitus |
tanquam hosti insidiabaris,
tanquam seruum uendebas,
tanquam parricidam in manus perdere uolentium dabas.
non terreni patrimonii,
sed cęlestis.
Nunquid te cum coenaret,
a mensa repulit?
cum sacramentum corporis et sanguinis sui discumbentibus porrigeret,
pręteriit?
cum iisdem pedes lauaret,
nunquid non se ad tuos inclinauit?
nunquid cum amplecti eum uelles |
restitit?
cum osculum offerres,
faciem auertit?
Omnia quidem ille tanquam sibi charissimo indulsit.
sed tu omnium oblitus |
tanquam hosti insidiabaris,
tanquam seruum uendebas,
tanquam parricidam in manus perdere uolentium dabas.
Porro tam cruenti facinoris,
postquam
suppliciis terres nos,
nequid sinistrum de Saluatore nostro sentiendo ingrati simus |
et tuis flagitiis ostendis contrarias illis actiones ad gratitudinem pertinere.
Gratus itaque erga Dominum ac Redemptorem suum erit,
qui non pecuniam ipso,
sed ipsum pecunia chariorem habuerit,
nihil cum ipso simulauerit,
nihil in ipsum impie neque cogitauerit |
neque fecerit |
et nunquam de clementia Dei diffisus omnem salutis suę spem in ipso sitam fixam-que semper esse curauerit |
et tandem mori potius quam Deo peccare optauerit.
spem in ipso sitam fixam-que semper esse curauerit |
et tandem mori potius quam Deo peccare optauerit.
Atque hęc hactenus.
nunc autem ad reliquas charitatis partes descendere statuens,
arbitror non minimam,
sed pręcipuam potius esse:
cum bene uiuendi pręcepta didiceris,
operam dare ut alios doceas.
Igitur de illius qui docere uult officio disseremus.
deinde uidebimus ,
quantum iuuat,
si adsit qui doceat,
et quantum nocet,
si absit.
si indoctus fuerit,
facile in errorem labetur |
et quorum conscientiam curare uolet,
magis consauciabit.
Discat igitur prius,
et postea doceat,
et quod uerbis docuerit,
operibus comprobet.
Sic egisse dicitur Esdras sacerdos,
cum ad reparandam Hierosolymam ab Artaxerxe dimissus redisset.
Ita enim scriptum de illo legimus:
non facias,
imponere aliis onera grauia,
quibus ipse dorsum non supposueris.
Aut quomodo potest aliquis alios reprehendere his de rebus,
quas facere se non ignorat?
Turpissimum est profecto,
cum in corripientem culpa retorquetur,
cum quis in quo alterum accusat,
seipsum damnat.
Sic igitur uiue,
ut pręcipis,
et ad uerba mores confer,
et sanus curationem ęgris adhibe,
ne cum rubore audias:
Medice, cura
quibus ipse dorsum non supposueris.
Aut quomodo potest aliquis alios reprehendere his de rebus,
quas facere se non ignorat?
Turpissimum est profecto,
cum in corripientem culpa retorquetur,
cum quis in quo alterum accusat,
seipsum damnat.
Sic igitur uiue,
ut pręcipis,
et ad uerba mores confer,
et sanus curationem ęgris adhibe,
ne cum rubore audias:
Medice, cura teipsum!
Turpissimum est profecto,
cum in corripientem culpa retorquetur,
cum quis in quo alterum accusat,
seipsum damnat.
Sic igitur uiue,
ut pręcipis,
et ad uerba mores confer,
et sanus curationem ęgris adhibe,
ne cum rubore audias:
Medice, cura teipsum!
Vobis qui in ecclesia Dei ad populum declamatis |
per Esaiam est dictum:
Sit ergo mitis atque submissus qui humilitatem docet.
Recedat ab iracundia qui patientiam suadet.
Castitatem illęsam seruet,
qui stupra adulteria-que detestatur.
Nihil improbe agat,
qui docet iustitiam et inuehitur in uitia.
Denique cum Samaritana relinquat hydriam mundanę uanitatis,
qui paratus est populo euangelizare Iesum.
Caueat quoque ne lucri gratia prędicet |
siue glorię ab hominibus captandę.
Non terrenum lucrum spiritalibus quęrendum est
Omnia opera sua faciunt,
ut uideantur ab hominibus.
Plausum enim uulgi quęrunt |
et docti dici quam sancti malunt.
nec uident quod callidis diaboli suggestionibus supra pinnaculum templi statuuntur,
ut quo altius ascenderint,
grauius ellidantur cum ceciderint.
Quid tu ingenium iactas |
aut rerum multarum cognitionem ostentas,
qui non ex his quidem,
sed ex operibus iudicaris?
Magis Deo placet sancti rusticitas |
quam peccatoris hominum ore laudata scientia.
Non
sed ex operibus iudicaris?
Magis Deo placet sancti rusticitas |
quam peccatoris hominum ore laudata scientia.
Non ergo attendat doctor,
quid auditores delectet audire,
sed quid se deceat loqui,
nec se putet in theatro esse,
ut cum fabulam peregerit,
astantium plausu excipiatur ,
sed in ecclesia Dei,
ut postquam piis admonitionibus eos qui libenter audiunt iuuerit,
a Domino capiat mercedem glorię sempiternę.
Impigrum quoque ac
Euangelii Christi;
et neque persecutionibus deterretur |
nec uinctus desistit |
in Euangelio se laborare dicens:
usque ad uincula.
Vide etiam quam anxie opus hoc Timotheo discipulo iniungat,
cum ait:
instandum est doctrinę salutari,
in quanto peccantibus maius imminet periculum salutis.
Nec semel aut iterum admonendi tibi erunt,
sed toties,
donec cum psalmista dicere possis:
8713. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Apostoli ac martyres Domini,
ne Christum prędicarent,
nec minis principum deterreri,
nec tormentis inhiberi potuerunt.
Qui enim confidit in Domino,
sicut mons Syon non mouebitur in ęternum.
Paulus cum esset Corinthi,
per uisionem nocturnam audiuit Christum sibi dicentem:
8714. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sed loquere, et ne taceas. propter quod ego sum tecum, et nemo apponetur tibi, ut noceat te. Protegit igitur uerbi sui prędicatores Deus, donec docendi munus impleant, et cum impleuerint, occidi permittit, ut coronet. Qvid potissime praedicandvm sit. Caput XII Prędicandum autem est Euangelium, danda pie uiuendi
8715. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
8716. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
8717. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
8718. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uobis | pręterquam quod euangelizauimus uobis, anathema sit. Indocto itaque silere multo satius est | et sua simplicitate contentum esse | quam docti officium usurpare | et docere uelle quod non didicit, aut loqui quod nescit, cum periculo suę aliorum-que salutis. Plerique tamen postquam eorum qui commendantur sermones lectitando edidicerint, confidenter prędicant. Tolerandos puto, dummodo aliquid ultra non pręsumant.
8719. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] confidenter prędicant. Tolerandos puto, dummodo aliquid ultra non pręsumant. Sed uerendum est, ne post hęc auditorum palpatione deliniti | se esse magistros arbitrentur, cum non fuerint discipuli, et aliquid uel addant arroganter | uel mutent inconsulte | uel subtrahant licenter. Multi me laudant inquiet aliquis. Noli multitudini credere, certius paucorum iudicium est, qui in se habent, quod in
8720. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Illud nempe pictoris optimum est opus, quod pictores commendant, non quod uariis fucatum coloribus coriarii mirantur. Tunc ergo uulgi de tua eruditione opinionibus fidem adhibe, cum idem senserint et periti. Qvi praetermittendi et qvi docendi et qvaliter corripiendi. Caput XIII Ab illis uero quorum nulla speratur correctio,
8721. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Qvi praetermittendi et qvi docendi et qvaliter corripiendi.
Caput XIII
Ab illis uero quorum nulla speratur correctio,
qui cum pharaone obduruerunt,
auertenda uerbi diuini prędicatio est.
Apostoli Iudeorum obstinatione offensi dixerunt:
8722. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Vobis oportebat primum loqui uerbum Dei,
sed quoniam repellitis illud |
et indignos uos iudicatis ęternę uitę,
ecce conuertimur ad gentes.
sic enim nobis pręcepit Dominus .
Ac ne aliter illum pręcepisse credas quam egisse,
nullum omnino Pilato dedit responsum,
cum ab eo quid esset ueritas interrogaretur .
quia Veritatis inimicus de ueritate sermonem audire indignus erat.
qui diuina mysteria ibi loquitur,
ubi non est auditus.
dicente Propheta:
audiunt |
et uitę pręceptis erudiri affectant,
nolle docere cum didiceris impium est.
Cur talentum tibi a Domino ad negociandum creditum abscondis in terra,
serue nequam?
cur ocio deditus nihil facis lucri?
quam rationem reddes,
cum ad illum uacuus redieris?
Pastorem te Dominus gregi suo pręfecit,
uides lupum uenientem et fugis |
uides diaboli fraudibus ac dolo multorum corda subuerti,
et negligis.
ciuium tuorum suffodi spiritales domos intueris et taces,
canis mutus non ualens,
immo
Hoc est quod optat sibi psalmista dicens:
meruisti.
iuxta illud psalmistę:
per tactum uestimentorum eius curabat,
ita peccator fidelis ac sancti doctoris uoce in intima cordis contactus ad poenitentiam opera-que uirtutis conuertetur |
et animę suę langorem conualuisse sentiet |
occulta Spiritus Sancti medicatione.
Prędicator quippe medicus animarum est.
et cum in homine nihil preciosius habeatur anima ipsa,
pręstantissimum diuinę liberalitatis donum est |
animę langoribus succurrere scire |
et uineę manu Domini consitę operarium esse |
atque in multam messem mitti a domino messis,
ut frugem colligas in horreis
pręibis enim ante faciem Domini parare uias eius,
ad dandam scientiam salutis plebi eius in remissionem peccatorum eorum.
Propheta enim Altissimi Sacrarum interpres Scripturarum est.
qui tunc quidem ad cor audientium parat uiam Domino,
cum illi uerbis eius edocti a peccatis per poenitentiam purgantur |
et uirtuti studere incipiunt.
Eidem conuenient laudes illę,
quę apostolis a Domino datę sunt dicente:
lux fuit,
qui Christum ignorarunt.
Vobis data est potestas,
quam illi non habuerunt,
curandi infirmos,
eiciendi demonia,
mortuos suscitandi.
Infirmos enim curatis,
quoties eos qui errant,
in uiam ueritatis dirigitis.
demonia expellitis,
cum eos qui per peccatum diaboli domicilium erant,
ad poenitentiam uestris exhortationibus conuersos Christo restituitis.
mortuos ad uitam reuocatis,
cum de scelerum sepulchro iam foetentes,
diuinę misericordię magnitudinem proponendo ad uenię spem errigitis |
et ut in Deo uiuere
Infirmos enim curatis,
quoties eos qui errant,
in uiam ueritatis dirigitis.
demonia expellitis,
cum eos qui per peccatum diaboli domicilium erant,
ad poenitentiam uestris exhortationibus conuersos Christo restituitis.
mortuos ad uitam reuocatis,
cum de scelerum sepulchro iam foetentes,
diuinę misericordię magnitudinem proponendo ad uenię spem errigitis |
et ut in Deo uiuere incipiant autores estis.
At uero illi scientię gentilis professores,
quomodo infirmos curarent,
cum ipsi infirmi essent |
diuersa inter se
restituitis.
mortuos ad uitam reuocatis,
cum de scelerum sepulchro iam foetentes,
diuinę misericordię magnitudinem proponendo ad uenię spem errigitis |
et ut in Deo uiuere incipiant autores estis.
At uero illi scientię gentilis professores,
quomodo infirmos curarent,
cum ipsi infirmi essent |
diuersa inter se sentientes?
quomodo demones eiicerent,
ipsi demonum cultores,
quos pro diis habuerunt?
Quomodo mortuos reuiuiscere facerent,
cum Christum,
qui uita est,
nescierint?
Nonne uos illis doctiores estis,
quos non homo sed Deus erudiuit?
incipiant autores estis.
At uero illi scientię gentilis professores,
quomodo infirmos curarent,
cum ipsi infirmi essent |
diuersa inter se sentientes?
quomodo demones eiicerent,
ipsi demonum cultores,
quos pro diis habuerunt?
Quomodo mortuos reuiuiscere facerent,
cum Christum,
qui uita est,
nescierint?
Nonne uos illis doctiores estis,
quos non homo sed Deus erudiuit?
quos Dei Filius,
qui summa ueritas est,
instruxit?
De uestra certe,
non de illorum doctrina est dictum:
faciunt,
qui turres expugnant |
et regna suo subdunt imperio.
uos animas Domino lucramini,
quibus nihil est preciosius,
nihil in natura humana excellentius.
uos ergo melius,
qui muros Hierusalem ędificatis,
qui ad cęlestem patriam exules reuocatis,
ut cum illis,
immo et super illos regnetis.
Vos enim constituet Dominus super familiam suam |
et super omnia bona sua.
tunc perpetui reges ęterni-que domini eritis omnium illorum,
quos uestris prędicationibus uestra-que doctrina conuersos de terra ad cęlum transmigrare contigerit.
Dominus super familiam suam |
et super omnia bona sua.
tunc perpetui reges ęterni-que domini eritis omnium illorum,
quos uestris prędicationibus uestra-que doctrina conuersos de terra ad cęlum transmigrare contigerit.
Et tunc demum Christus uester rex regum et dominus dominantium erit cum vos aliis pręesse iusserit,
tribunos uel chiliarchas animarum,
quas ei lucrati estis,
constituens.
De praedicantivm beatitvdine.
Caput XVI
Sumite igitur calciamenta in
uel chiliarchas animarum,
quas ei lucrati estis,
constituens.
De praedicantivm beatitvdine.
Caput XVI
Sumite igitur calciamenta in pedibus ad pręparationem Euangelii,
ut cum cęlestia prędicaueritis,
terrena non contingatis.
et de uobis dici queat:
Salomonem,
Micheas Iosaphatum,
Osee Ioathanum,
Esaias Ezechiam,
Hieremias Iosiam,
Esdras populum,
ita ut illo monente
repudiarint uxores |
filios-que abdicarint,
quia contra dei Legem alienigenas acceperant |
prolem-que cum his multam susceperant.
Difficile fuit uxores dimittere,
difficilius ex se genitos a se separare |
utrunque tamen factum sacerdotis adhortationibus historia sacra testatur.
tantum ergo prodest idoneum habere doctorem,
qui uitia
ad te conuertentur.
Ille sanitas est,
quo docente a peccatorum morbo grex infirmus conualescit.
Ille uena uitę est,
per quem qui in peccato mortui erant,
ad uirtutem capessendam uiuificantur.
Tunc autem impius ad Deum conuertitur,
cum sermonibus prędicatoris instructus relicto errore ad uiam sese confert ueritatis.
Quid uerbis opus est?
experimenta docent,
quam sit expediens prędicationes audire.
Sępe uidimus his auditis |
atque moderetur |
et futurorum expectatione a pręsentium cura auertat.
ut uel poenarum metu |
uel spe pręmiorum a uitiis ad uirtutem transferantur.
Hoc Salomon in Prouerbiis testatur dicens:
de labore boum paleis ac feno impletur pręsepe,
ita per studium prędicationis auditorum corda imbuuntur pręceptis iustitię exemplis-que uirtutum |
et fructum faciunt operando quę didicerunt.
atque tunc bouis triturantis,
cuius os uinciri Lex prohibet,
fortitudo apparet,
cum in plebe ubi lolium et steriles auenę erant,
bonarum actionum seges exurgit.
Porro ubi non sunt boues isti,
ibi pręsepe non solum uacuum est,
sed etiam immundum.
tunc enim luxurię frena laxantur,
gulę uentri-que indulgetur.
tunc
gulę uentri-que indulgetur.
tunc impudicicia amittit uerecundiam,
iniustitia metum,
auaritia modestiam.
tunc odia concipiuntur,
irę exardescunt |
rixę sęuiunt |
et quolibet flagitii genere libere peccatur,
cum non adest qui peccantes uerbo correptionis castiget |
et sermonibus doctrinę salutaris incitet ad probitatem.
Fit autem plerunque ut plebs aliqua propter scelerum magnitudinem cordis-que duritiam indigna sit,
cui Deus mittat sui
8
Ista autem o monache,
quę tibi facienda iniungimus,
ne quasi uilia et abiecta contemnas,
illi qui talia factitarunt,
a Domino sublimati sunt.
Petrus. Paulus
Piscabatur Petrus cum aliis etiam post acceptum apostolatum |
Paulus funiculos intorquebat,
ne quem sui uictus impensa grauaret.
nunc a regibus terrę uenerantur.
In humili igitur opere exerceri ne asperneris ,
qui
cum aliis etiam post acceptum apostolatum |
Paulus funiculos intorquebat,
ne quem sui uictus impensa grauaret.
nunc a regibus terrę uenerantur.
In humili igitur opere exerceri ne asperneris ,
qui cum Christo cupis in cęlestibus regnare.
Non te pudeat pauimenta monasterii ut munda sint,
uerrere,
uasa mappas-que lauare,
coquinam facere,
esculenta poculenta-que aliis ministrare.
ICXC
Non puduit
beatitudinem consecuti sint.
Antonius. Hilarius. Serapion. Archebius. Pacomius. Dorotheus
Hanc certe adepti sunt:
Antonius qui sportulas de palmarum foliis texuit;
Hilarion qui ligna concidit;
Serapion qui cum suis discipulis messis tempore operam locabat,
ut inde haberet quod ipsorum uictui annuo sufficeret;
Archebius qui suis manibus cęllas construebat quas aliis donaret;
Pacomius cui cum suis monachis propositum fuit manuum labore uictum quęrere;
Dorotheus qui diuenditis quas texuerat
sunt:
Antonius qui sportulas de palmarum foliis texuit;
Hilarion qui ligna concidit;
Serapion qui cum suis discipulis messis tempore operam locabat,
ut inde haberet quod ipsorum uictui annuo sufficeret;
Archebius qui suis manibus cęllas construebat quas aliis donaret;
Pacomius cui cum suis monachis propositum fuit manuum labore uictum quęrere;
Dorotheus qui diuenditis quas texuerat sportulis |
precium quod uictui superesset,
pauperibus erogabat.
Non prauis cupiditatibus resistere,
non ad perfectionem uitę peruenire potuissent,
si
Denique operum orationum-que uicissitudine diaboli tentamenta superantur |
et in proposito uitę sanctioris in finem usque perseueratur.
Si paupertatem professus es,
magis liber eris,
cum manuum labore uictum quęsieris |
quam cum elemosinam acceperis.
Denique operum orationum-que uicissitudine diaboli tentamenta superantur |
et in proposito uitę sanctioris in finem usque perseueratur.
Si paupertatem professus es,
magis liber eris,
cum manuum labore uictum quęsieris |
quam cum elemosinam acceperis.
uitę poscendo pro ministerio uerbi,
quanuis id liceret,
uolens potius dare se in exemplum operandi uictus gratia |
quam poscendi.
ne esurias,
uel in operando occupationem,
ne carnis diaboli-que oppugnationibus per inertiam succumbas.
(!)
Ingentem (ut quidam ait) formicę forris aceruum
Omne quodcunque facitis inquit Apostolus in uerbo aut in opere,
omnia in nomine Domini nostri Iesu Christi facite,
gratias agentes Deo Patri per ipsum.
Facere opus et gratias agere simul iuberis,
ut et manum cum Martha ministerio occupatam habeas |
et mentem cum Maria diuinę contemplationi intentam.
Operari pręterea manibus debes,
non modo ut necessaria compares |
uel mali tentamenta uincas,
uerum etiam ut habere possis quod aliis impartias.
uerbo aut in opere,
omnia in nomine Domini nostri Iesu Christi facite,
gratias agentes Deo Patri per ipsum.
Facere opus et gratias agere simul iuberis,
ut et manum cum Martha ministerio occupatam habeas |
et mentem cum Maria diuinę contemplationi intentam.
Operari pręterea manibus debes,
non modo ut necessaria compares |
uel mali tentamenta uincas,
uerum etiam ut habere possis quod aliis impartias.
dicente Apostolo:
Nihil tamen in se peius habet ocium |
quam quod pateat concupiscentiis.
Vnde dicitur:
autem ociosus maliciam didicerit |
flagitiis-que sese onerauerit,
iacet in illis et torpore uictus uix unquam de resurgendo cogitat.
Nam siquando ad se rediens culpam agnoscat,
impossibile sibi uidetur,
ut ab ea desistat.
Et interdum ipse de sua pigritudine conqueritur,
intra se cum Propheta dicens:
agnoscat,
impossibile sibi uidetur,
ut ab ea desistat.
Et interdum ipse de sua pigritudine conqueritur,
intra se cum Propheta dicens:
et tamen ocio indulges |
non es a periculo perditionis liber.
quando quidem non solum abundantia et saturitas euertit Sodomam,
sed etiam ocium.
immo tanto nequius ociatur pauper quam diues,
quanto minus habet causam ociandi.
Diues nempe cum ociosus fuerit,
uoluptatibus luxurię-que operam dabit.
Pauperi autem necesse erit |
furto ac rapinis quęrere unde uiuat,
et in alios grassari,
ne ipse fame pereat.
Longe itaque periculosius est ociositas egentis quam abundantis.
cęlorum.
Valde quippe diuersum est |
castitatem Deo uouere |
et sterilitate boni operis torpescere,
quod non Deo sed diabolo seruire est.
sed etiam facere bonum.
Quod si bonum non feceris,
licet a malis abstineas,
non es executus quod iuberis.
Nolle autem obedire Deo malum est.
tempus etiam ad bene agendum datum sine fructu elabi sinere malum est.
Non potest igitur fieri,
ut ociosus mali omnino expers sit,
cum etiam ipsum ocium malum sit.
Merito itaque et ab Ecclesia propellitur |
et ab ore Domini ueluti mucidus panis expuitur |
atque ad tenebras relegatur,
ut semper patiatur malum,
qui nunquam facere uoluit bonum.
Quod et Salomon in Prouerbiis confirmat dicens:
beniuolentia incalescunt.
Quod autem humiles exaudiat Deus,
per omnes fere diuinę Scripturę historias patet.
se nubes penetrabit.
humiles consequuntur,
sed etiam mirabilium operum gratia donantur,
et post hęc pręmia beatitudinis ęternę cumulatius capiunt.
ei nomen Israhel,
id est uir uidens Deum.
Deum ergo uidere meretur,
qui se propter Deum hominibus humiliat atque submittit.
ipsius sanctum fecit illum |
et elegit eum ex omni carne.
Dauid
Dauid quoque mansuetus et mitis uel
si mauis dicere humilis |
persecutionem Saulis odium-que capitale maluit uitare fugiendo quam uindicando.
cum illum semel atque iterum occidere potuisset noluit.
Ab inimicis profligatum et interemptum fleuit.
Ideo-que dignus iudicatus est,
qui ei succederet in regno.
Absalonis etiam filii necem lachrymis et lamentationibus prosecutus est,
in eo bello interempti,
quo ille nitebatur
Credidi propter quod locutus sum:
ego autem humiliatus sum nimis.
Quanto maiora sperat,
tanto magis humiliatur.
Non enim euehit mortales ad cęlum superbia sed humilitas.
Iob
Iob patientissimus cum fortunę simul et corporis bona amisisset,
ad extremam redactus miseriam |
humilitatis uirtutem non amisit.
Folium se quod uento rapitur et stipulam siccam uocat,
dum Dominum alloquitur,
et tot tantis-que calamitatibus affectus nihil stultum
dum humiliatur.
proinde Christi testimonio extollitur quod uidelicet in spiritu Helię uenisset,
quod plus quam propheta esset,
quod denique inter natos mulierum nemo illo maior surrexisset.
Ille tamen modis omnibus deiicere se et humiliare non destitit,
cum de Christo diceret:
quia ego homo peccator sum.
Ob hoc ad apostolatum uocari meruit ut qui retibus pisces capiebat,
prędicatione ueritatis homines caperet.
Alibi etiam omnium infimum se fatetur dicens:
Quanto igitur humiliores Deo seruiendo erimus,
tanto gloriam celsiorem consequemur.
Maria mater dei.
(!)
Ceterum cum multos hoc loco breuitatis causa pręterierim,
quorum exemplis uti magnifice poteram,
Mariam tamen Dei matrem,
eius-que filium Saluatorem nostrum silentio prętermittere nullo modo possum.
Hęc fabro desponsata fuerat,
in turba pauperum
|
et humiliari nolit sicut seruus.
Hunc autem omnium autorem,
omnium saluandorum doctorem ac redemptorem Paulus Philippensibus in exemplum proponens ait:
prospere procede et regna propter ueritatem et mansuetudinem et iustitiam.
Nunc regnum eius regnum omnium seculorum.
Sed paulo distinctius uideamus,
a qua humilitate ad hanc sublimitatem peruenerit,
quam tamen semper habuit a Patre et cum Patre communem.
(!)
Cum igitur Deus esset,
hominem quem ipse fecit assumpsit nunquam dimissurus,
ut et homo fieret |
et Deus esse non desineret .
de
Sed paulo distinctius uideamus,
a qua humilitate ad hanc sublimitatem peruenerit,
quam tamen semper habuit a Patre et cum Patre communem.
(!)
Cum igitur Deus esset,
hominem quem ipse fecit assumpsit nunquam dimissurus,
ut et homo fieret |
et Deus esse non desineret .
de paupercula matre nasci uoluit,
non in urbe regali,
sed in paruo oppidulo Bethleem,
non saltem in domo uulgari sed in iumentorum
laboribus fuit |
docendo,
sanando,
orando.
miracula operabatur et latere uolebat.
Super asinam sedens intrauit Hierosolymam,
cuius sedes cęlum |
et terra scabellum pedum erat.
Lauit discipulorum suorum pedes,
cui angeli seruiebant.
Cum innocens esset,
pro peccatis nostris ab incredulis quos ipse saluare uenerat,
comprehendi,
ligari,
conspui,
cędi,
occidi uoluit.
Atque ita se submisit obtulit-que ultro omnibus impiorum iniuriis,
qui mundum pugillo continet,
qui terram respicit et facit eam tremere,
in
humilem dicimus,
qui pressior iacet inter eminentes atque demissior,
et humilem arborem,
quę non multum ab humo errecta sit.
Sunt et alia duo humilitatis genera in Scripturis obseruata:
alterum cum quis aliorum iniquitate opprimitur affligitur-que,
iuxta illud:
Sunt et alia duo humilitatis genera in Scripturis obseruata:
alterum cum quis aliorum iniquitate opprimitur affligitur-que,
iuxta illud:
|
uirtutis autem humilitas uoluntaria est.
proinde etiam illam quę uitii est uoluntariam esse constat.
Illa itaque non uirtutis,
sed nequitię malignitatis-que erit humilitas,
cum quis ea de causa prę se feret humilitatem,
siue ut inter sanctos ponendus uideatur,
siue ut facilius elemosinam elliciat et lucretur.
Tales erant,
quos in Euangelio taxauit Dominus dicens:
possint homines,
Deus tamen nunquam fallitur:
omnia nuda et aperta sunt oculis eius |
ipse cordis et renum scrutator unicuique reddet iuxta opera eius |
quę tunc quidem iudicanda exponentur,
cum nihil erit occultum quod non sciatur,
neque absconditum quod non reueletur.
iudicaberis.
20
neminem offendere |
et pati potius iniuriam quam inferre,
nihil terrenum appetere,
sed cęlestium desyderio semper inhęrere.
(!)
Quicunque ita se humiliauerit,
exaltabitur |
et una cum illis,
quos in exemplum proposuimus,
gaudebit in ęternum gloriosus.
In psalmo enim dicitur:
regnum sustollitur et coronatur.
Expediens nunc uidetur,
ut de contrario humilitati uitio, superbia, disseramus.
Nam uirtutem ardentius amplectemur cum nequitię turpitudinem magis plene cognouerimus.
LIBER SEPTIMUS. CHARITATIS.
De Superbię vitio.
Caput I
auersio est.
ut faciat seruus quod uetat dominus |
uel facere nolit quod ille iussit.
Hoc autem proprium superborum esse negari non potest.
Quanuis igitur uarię sint peccati species,
una tamen omnium mater est superbia.
ita ut cum ipsis peccatis quę genuit,
simul uiuat,
simul moriatur.
Nemo quippe desinit esse superbus,
nisi cum desierit esse peccator.
Peccata tamen quę plus in se superbię habent,
hęc sunt:
sui confidentia,
inanis glorię appetitio,
Hoc autem proprium superborum esse negari non potest.
Quanuis igitur uarię sint peccati species,
una tamen omnium mater est superbia.
ita ut cum ipsis peccatis quę genuit,
simul uiuat,
simul moriatur.
Nemo quippe desinit esse superbus,
nisi cum desierit esse peccator.
Peccata tamen quę plus in se superbię habent,
hęc sunt:
sui confidentia,
inanis glorię appetitio,
aliorum contemptus,
de se iactatio ostentatio-que,
neminem pati sibi superiorem |
et ne ęqualibus quidem
oculorum ibant,
et plaudebant et ambulabant,
et pedibus suis composito gradu incedebant,
decaluabit Dominus uertices filiarum Syon,
et Dominus crinem earum nudabit |
et pro ornatu erit ignominia.
Nihil enim secum feret superbus,
cum hinc decesserit |
omni pomparum suarum ornatu fastu-que decaluabitur |
nudus ad inferos descendet,
ingloriosus ,
contemptibilis,
despectus,
tanto aliis magis infimus,
quanto sibi uidebatur sublimior.
Hoc
sibi uidebatur sublimior.
Hoc etiam per Sophoniam minatur Dominus dicens:
|
siue Dei templum cum superbia ingredientem uisitabo iusta ultione atque uindicta.
Sunt enim quibus non est satis in foro,
in campis,
in hominum frequentia supinos elatos-que incedere,
sed etiam domum Domini ingressi cum maxime se submittere deberent ante altare cęlestis regis,
eundem uultum seruant,
eandem supercilii elationem,
quasi iam ei ęquales,
cuius non multo post iudicium uelint nolint subituri sunt.
et tunc demum
ibi erit et contumelia.
Necesse est igitur ut elati superbia toruo-que aspectu homines prorumpant in contumeliam et probra et conuitium.
Sicut enim nubilosa ac tristis cęli facies raro cum silentio soluitur,
ciet tonitrua,
cogit micare fulgura,
fulmina cum fragore decidere |
terram-que imbribus repente inundare,
ita uentosę superbię tumor,
nisi ratione coerceatur,
irarum austros proflabit |
et obuium quenque maledictis petulanter lacesset.
Necesse est igitur ut elati superbia toruo-que aspectu homines prorumpant in contumeliam et probra et conuitium.
Sicut enim nubilosa ac tristis cęli facies raro cum silentio soluitur,
ciet tonitrua,
cogit micare fulgura,
fulmina cum fragore decidere |
terram-que imbribus repente inundare,
ita uentosę superbię tumor,
nisi ratione coerceatur,
irarum austros proflabit |
et obuium quenque maledictis petulanter lacesset.
Vnde alibi dicitur:
Ex quo Hierosolymarum rex Ezechias perterritus deposita regali purpura saccum induit |
et supplex Dominum orauit.
Pręualuerunt preces humiliantis se aduersus furorem impotentiam-que superbi.
Angelus Domini maiore parte Assyrii exercitus prostrata regem cum reliquis Niniuen redire coegit.
Quo ille perueniens filiorum suorum manu interemptus occubuit.
Hinc plane satis patet,
quam fragiles,
quam nullę sint humanę uires,
si cum Deo contenderint.
parte Assyrii exercitus prostrata regem cum reliquis Niniuen redire coegit.
Quo ille perueniens filiorum suorum manu interemptus occubuit.
Hinc plane satis patet,
quam fragiles,
quam nullę sint humanę uires,
si cum Deo contenderint.
Ad hęc superbus post iurgia illos cum quibus iurgatus est,
re atque opere lędere affectat,
ut uim robur-que suum ostentet |
se-que ex illis esse probet,
de quibus Amos propheta ait:
suorum manu interemptus occubuit.
Hinc plane satis patet,
quam fragiles,
quam nullę sint humanę uires,
si cum Deo contenderint.
Ad hęc superbus post iurgia illos cum quibus iurgatus est,
re atque opere lędere affectat,
ut uim robur-que suum ostentet |
se-que ex illis esse probet,
de quibus Amos propheta ait:
ait:
impatiens irę ne manibus quidem temperat |
nihil-que pensi habet meliores se atque honorabiliores afficere iniuria.
Ioab Dauidici exercitus ductor non potuit pati pręfecture honorem laudem-que militię cum aliis partiri,
et Amasam collegam suum amice alloquens incautum interemit.
Nullo itaque scelere abstinet superbia |
nec rapinis nec cędibus parcit,
dum supra omnes eminere atque excellere appetit.
Syrię rex nobis exemplo est.
Qui Samariam cum innumera militum multitudine inuadens gloriabatur quod puluis Samarię non sufficeret pugillis populi qui ipsum secutus fuerat.
Deo autem arrogantiam eius ulciscente |
egressus rex Achab tantum cum septem milibus uirorum et ducentis triginta duobus fudit fugauit-que eum,
qui iam in manibus uictoriam se gerere credebat.
diuitię multę.
In sua uero iustitia confidenti ab Apostolo dicitur:
et qui spernis,
nonne et ipse sperneris?
Certissimum quippe est,
quod malum a iusto Iudice recipiet,
qui malum proximo suo machinabitur.
suo machinabitur.
lineo indutum.
Hoc autem regis seruitium quam gratum esset Domino superbę mulieris mulcta ostendit.
Eam enim ob rem sterilitate damnatur,
ne de illo habeat liberos,
quem Deo deuotum despexit.
Nicanor
a Demetrio Antiochię rege,
ascendens montem Syon |
ludibrio habuit sacerdotes,
ipsa sibilauit sacrificia |
et minatus est ferro se igni-que cuncta uastaturum,
nisi Iudam et omnes qui ipsum sequebantur sibi traderent.
Occurrit illi Iudas cum trium milium manu tantum |
castra-que eius contriuit |
cecidit Nicanor,
plurimi de suis desyderati sunt |
caput et dextera superbissimi ducis ante portam Hierosolymę urbis suspensa.
ut omnibus pateret |
spes eorum in contrarium uerti qui
uerti qui diuina incessere pręsumunt,
psalmista dicente:
est quod secundus a rege Persarum Assuero Aman pati non poterat,
quod Mardocheus Iudeus non sibi assurgeret |
se-que non adoraret.
Ideo furore accensus a rege apud quem plurimum poterat exegit,
ut Iudei qui in regno eius erant,
internicione delerentur |
et cum his ipse Mardocheus in crucem actus periret.
Sed uide quomodo Deus deposuit potentes de sede |
et exaltauit humiles.
Rex edoctus per reginam coniugem suam Hester,
quam bene de illo meritus fuerit Mardocheus detectis olim insidiis coniuratorum in ipsum,
mutauit edictum |
Nabuchodonosor
Ascenderat et Nabuchodonosor,
factus arbor fortis et procera usque ad cęlum,
et lata nimis,
expandens ramos usque ad terminos terrę,
foliis fructibus-que referta,
non quod esset,
sed quod tam magnus sibi uideretur.
Et cum prę uiribus imperii sui neminem timeret,
repente corruit.
dicente per angelum suum Domino ac iubente:
sibi uideretur.
Et cum prę uiribus imperii sui neminem timeret,
repente corruit.
dicente per angelum suum Domino ac iubente:
Domino ac iubente:
illud in psalmo:
serra contra eum a quo trahitur?
quasi diceret:
ista instrumenta non uendicant sibi laudes operis,
quę propria opificis est,
et uos de bono illo,
quod non tam a uobis quam per uos gestum est,
totam gloriam uobis usurpatis?
Cum omne bonum desursum sit,
et omne donum perfectum a Patre luminum descendat in hominibus,
ut quod ille iubeat,
ipsi possint perficere.
Qvod alii dignitate, alii hvmilitate lavdari appetvnt, alii deo qvoqve se avdent comparare.
Caput V
sint |
Deum-que contemptui habere,
Nabuchodonosor rex,
cuius insaniam paulo ante retulimus |
hoc tamen prętermisso quod nunc dicemus |
auream statuam errexerat,
se in ea ueluti Deum adorari iubens.
Et quoniam se supra hominem extulerat,
regno depositus cum bestiis uixit.
princeps Tyri
Ad principem Tyri in Ezechiele dicitur:
Hęc dicit Dominus Deus:
eo quod eleuatum est cor tuum |
et dixisti Deus ego sum |
et in cathedra Dei sedi
princeps Tyri
Ad principem Tyri in Ezechiele dicitur:
Hęc dicit Dominus Deus:
eo quod eleuatum est cor tuum |
et dixisti Deus ego sum |
et in cathedra Dei sedi in corde maris,
cum sis homo et non Deus.
Hinc demum post commemoratas tantę elationis causas infertur,
quod tradendus alienigenis esset |
spoliandus atque interficiendus.
consistere quiuerint.
Senacherib
sola animi uirtute?
qui autem gloriatur,
in Domino glorietur.
Qvod sancti qvandoque lapsi sint per svperbiam.
Caput VI
Nihil aliud habemus,
quod non sit cum brutis commune pręter ipsam animi rationem atque sapientiam.
Difficile est tamen nequando in ipsam labamur mentis elationem |
ne-ue aliqua laudis cupiditate interdum perstringamur,
quando quidem sanctissimis quoque uiris hoc
cupiditate interdum perstringamur,
quando quidem sanctissimis quoque uiris hoc contigisse |
Scripturarum monumenta nobis testantur.
suę quindecim anni,
dato ne id futurum dubitaret signo per decem horarum spacium retro ducti solis.
Et tunc quidem iactabundus regis Babylonii legatis ostentauit omnem domus suę opulentiam.
propterea per prophetam audiuit diuitias illas ad Babylonem transferendas una cum liberis nepotibus-que suis.
Sed quoniam submisit se Domino,
dilata est calamitas ad regni successores.
Ipse uero mali huius expers decessit,
non tamen absque dolore eorum quę post se nouerat esse futura.
apostoli
Qui licet sęuissimus insolentissimus-que sit,
a sanctis tamen humilibus-que Dei seruis conculcandus et conterendus est in die Iudicii.
dicente Michea propheta:
draco pugnabat et angeli eius |
et non ualuerunt |
neque locus inuentus est eorum amplius in cęlo |
et proiectus est draco ille magnus,
serpens antiquus,
qui uocatur diabolus et Sathanas,
qui seducit uniuersum orbem |
et proiectus est in terram,
et angeli eius cum illo missi sunt.
de quibus in Iob dicitur:
|
et proiectus est in terram,
et angeli eius cum illo missi sunt.
de quibus in Iob dicitur:
qui in mari est .
Qui enim nunc uel circa aera istum nubilosum uel circa terram hanc mortalium sedem uersantur,
tunc omnes in barathro Tartari terribili atque horrendo concludentur.
At tu si nolis cum his habere sortem,
consortium quoque fuge superborum.
Rarum est enim ut quis illorum mores non imitetur,
quorum consuetudine utitur.
Vnde psalmista:
At tu si nolis cum his habere sortem,
consortium quoque fuge superborum.
Rarum est enim ut quis illorum mores non imitetur,
quorum consuetudine utitur.
Vnde psalmista:
pręcipuus illustrator Hieronymus noster
christianum magis quam dici queat impie furere.
Hoc perpetuo flagello nostra percutitur superbia,
et tamen adhuc humiliari negligimus.
Infidelium arma sine intermissione sęuiunt |
et sęuiendo prosperantur,
quia christiani principes inter se dissident,
inter se digladiantur,
et cum iunctis uiribus communi periculo simul occurrere deberent,
id agunt,
ut facilius quicquid reliquum est christiani imperii dissipetur |
et in impię infidę-que gentis ueniat potestatem.
Cęterum siquis hanc quam imminere cernimus calamitatem effugerit |
et
Dominus exercituum,
quę non relinquet eis radicem et germen id est ullam conuersationis pristinę spem.
dicetur enim eis:
Ite maledicti in ignem ęternum,
qui paratus est diabolo et angelis eius .
Vt uidelicet superbi homines cum ipsis superbię spiritibus crucientur simul,
omni prorsus quiescendi expectatione sublata.
Plurimi tamen et ante in hoc seculo magnis afficiuntur incommodis atque angustiis,
quo uel ipsorum superbia castigata submittat ceruices |
uel aliorum territa in
incommodis atque angustiis,
quo uel ipsorum superbia castigata submittat ceruices |
uel aliorum territa in humilitatem conuertatur.
Hierosolyma
Quem superbum tunc non terruit Hierosolyma,
uel cum olim a Caldeis euersa est |
uel cum postea a Romanis?
de qua Esaias prophetauit dicens:
angustiis,
quo uel ipsorum superbia castigata submittat ceruices |
uel aliorum territa in humilitatem conuertatur.
Hierosolyma
Quem superbum tunc non terruit Hierosolyma,
uel cum olim a Caldeis euersa est |
uel cum postea a Romanis?
de qua Esaias prophetauit dicens:
Babylon
(!)
Quem arrogantem non pauefecit Babylon a Medis Persis-que destructa?
quod quidem immanitate eius atque superbia offensus Dominus futurum prędixit,
cum ait:
Strabo,
trecentorum et octoginta stadiorum.
quod pene idem est.
Niniue
Multo Babylone maiorem fuisse Ninum aiunt,
quam nos Niniuen dicimus.
cuius ambitum trium dierum itinere constitisse Ionę prophetę liber testatur.
quam cum ille subuertendam prędixisset,
Niniuitę poenitentię humilitate ueniam impetrarunt.
Postea uero cum ad pristinas superbię sordes reuerterentur,
quod ante timuerant,
passi sunt a Cyaxare Medorum rege,
regnante
Niniue
Multo Babylone maiorem fuisse Ninum aiunt,
quam nos Niniuen dicimus.
cuius ambitum trium dierum itinere constitisse Ionę prophetę liber testatur.
quam cum ille subuertendam prędixisset,
Niniuitę poenitentię humilitate ueniam impetrarunt.
Postea uero cum ad pristinas superbię sordes reuerterentur,
quod ante timuerant,
passi sunt a Cyaxare Medorum rege,
regnante Hierosolymis Iosia filio regis Amon a seruis interempti.
De ista
in desertum,
cubile bestię?
Igitur ut taceam Moabitas et Ammonitas |
et quosdam alios potentia atque opibus quondam claros,
ob hoc ipsum superbię crimen pene deletos,
omnes terrarum dominos hortor,
cum talia legerint de his,
qui ipsis fortiores,
opulentiores,
uirorum armorum-que et rerum omnium copia maiores extitere,
tam subito cecidisse,
ne sibi insolenter superbe-que confidant,
sed summi Dei scita leges-que contemnere metuant.
semper-que meminerint |
solo illius
et brachium eorum non saluauit eos,
sed dextera tua et brachium tuum |
et illuminatio faciei tuę.
Iabniam et Azothum ędificauit,
domuit Palestinos,
Ammonitas pendere uectigal coegit.
erat exercitus eius duorum milium et sexcentorum principum |
et sub his trecenta et septem milia uirorum bello fortium.
Cum tamen insolenter elatus |
et templum ingressus adolere incensum uellet,
quod officium sacerdotum erat,
continuo lepra perfunditur |
redditur-que ineptus curę et gubernaculo regni.
In eius locum suffecto filio,
uitam morte acerbiorem duxit.
|
neque diuitię stabiles |
neque honor firmus.
Cuncta caduca,
fragilia,
uaria atque mutabilia.
in quibus hominum superbia dum caput attollere nititur,
dum se stare putat,
corruit.
labatur et corruat.
Hinc est ille angeli in Apocalypsi clamor:
Deus promiserat,
etiam ipso mactato in quo promissa ista implenda erant.
Ideo tacitus maturabat,
quod iussum fuerat perficere.
denique filium unigenitum unice dilectum,
ut Deo obtemperaret,
suis interfecisset manibus,
nisi is qui iusserat |
rursum inhibuisset.
Sic probatus,
cum unius tantum esset genitor,
omnium in Christo credentium constitui meruit pater.
stellas numerare iubetur,
in earum comparatione filios habiturus.
Samuel
ęternum,
omnipotentem,
omnium quę ubique sunt opificem,
omnium dominum ac moderatorem.
ubique sunt opificem,
omnium dominum ac moderatorem.
Esd. primo 10
pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino |
uel a pontifice uel a collegii nostri pręposito iniunctum fuerit.
Non timuerunt sancti prophetę magnos reges coram arguere |
neque populo plebi-que aduersa denunciare,
cum a Domino mitterentur.
ut per hoc Aegyptum et Aethiopiam ab Assyriis despoliandam significaret.
Magno igitur animo omnibus in rebus diuinę obtemperandum est iussioni.
apostoli
Dei ordinationi resistit.
qui autem resistunt,
ipsi sibi inquit damnationem acquirunt.
Quoties ergo imperatum est,
quod potestati quę a Deo est conuenit,
parere debemus ut Deo.
At uero cum male,
impie,
iniuste aliquid iussum fuerit,
malignitati eius qui iussit resistendum est |
neque quod fieri uoluit faciendum.
Talis quippe iussio nequaquam sequitur ordinem a Deo datę potestatis,
sed eius qui abutitur potestate,
prauitatem atque nequitiam.
exequi debemus,
ita iniqua turpia-que imperantis minas intrepide contemnere.
Sed rursum Apostoli pręceptum est:
abstinebant |
et meruerunt audire Domino dicente:
mercenarius neque seruus est sed potius filius Patri ęterno perpetua charitate deuinctus.
Atque ideo qui uoluntarie seruit,
sponte obtemperat,
nihil in quo Deo gratificari se censet,
agit inuitus.
Hic certe cum psalmista sancto concinere poterit:
Hic certe cum psalmista sancto concinere poterit:
certe cum psalmista sancto concinere poterit:
centum talentis centum milia militum conduxisse.
deinde ut uiri Dei iussis obediret,
dimisisse conductitios |
et cum paruo suorum numero ingentes hostium copias fudisse uictoria potitum.
Itaque qui cum paucis uicit,
uictus cum multis fuisset,
si non obedisset.
Dei quippe est (ut ibidem dicitur) et adiuuare et in fugam conuertere.
Qui in psalmo ait:
centum milia militum conduxisse.
deinde ut uiri Dei iussis obediret,
dimisisse conductitios |
et cum paruo suorum numero ingentes hostium copias fudisse uictoria potitum.
Itaque qui cum paucis uicit,
uictus cum multis fuisset,
si non obedisset.
Dei quippe est (ut ibidem dicitur) et adiuuare et in fugam conuertere.
Qui in psalmo ait:
in oculis meis,
et omnia quę erant in corde meo fecisti contra domum Achab,
filii tui usque ad quartam generationem sedebunt super thronum Israhel.
Magis tamen necessarium est hominis regnum |
nosse seipsum regere |
et animi motibus cum ratione imperare.
Nec mirum quod obedientię merito regna conseruentur,
quando quidem nihil est,
quod obedientium precibus denegetur.
In psalmo legimus:
3
dicentem:
Deo igitur Patri te o monache obedisse existima,
cum seniori tuo obedieris,
et bonorum quę hactenus dicta sunt,
te compotem fore spera:
securitatis,
pacis |
iustitię,
longęuitatis,
uictorię,
regni,
exauditionis,
cum Christo amoris,
in Deo beatitudinis.
De inobedientię poena.
Caput XII
Et cum tot bona obedientium sint,
haud dubium,
quin totidem mala eorum,
qui
|
iustitię,
longęuitatis,
uictorię,
regni,
exauditionis,
cum Christo amoris,
in Deo beatitudinis.
De inobedientię poena.
Caput XII
Et cum tot bona obedientium sint,
haud dubium,
quin totidem mala eorum,
qui obedire contemnunt,
habeantur.
Ex his aliqua nunc breuiter perstringenda sunt,
quo diligentius ad obedientię opus accingamur,
cum cognouerimus quam acerbe
Et cum tot bona obedientium sint,
haud dubium,
quin totidem mala eorum,
qui obedire contemnunt,
habeantur.
Ex his aliqua nunc breuiter perstringenda sunt,
quo diligentius ad obedientię opus accingamur,
cum cognouerimus quam acerbe contumacium atque proteruorum inobedientia plectatur.
mox enim ipso a Palestinis uicto atque interempto Dauid Domini iussu rex creatus est.
Quoniam non obedisti sermoni meo,
non infereris in sepulchrum patrum tuorum .
Anathemate interdictum fuerat,
nequis Hiericuntem solo ęquatam rursum errigeret.
etiam quem Nabuchodonosor uictis Hierosolymis regem constituerat,
Domino non obediuit,
neque serui eius neque populus terrę,
et a rege quoque defecit.
ob hoc Caldei capta urbe |
ipso-que cum suis comprehenso |
et ad regem perducto |
liberos eius trucidarunt |
et ipsi oculos erruerunt |
atque catenis uinctum Babylonem una cum reliquis omnibus adduxerunt.
tantę illi calamitati fuit Domini monitis non obedisse.
Cęterum non
terrę,
et a rege quoque defecit.
ob hoc Caldei capta urbe |
ipso-que cum suis comprehenso |
et ad regem perducto |
liberos eius trucidarunt |
et ipsi oculos erruerunt |
atque catenis uinctum Babylonem una cum reliquis omnibus adduxerunt.
tantę illi calamitati fuit Domini monitis non obedisse.
Cęterum non minoris criminis reus est,
qui non paret illis,
qui a Deo destinantur uel constituuntur,
ut instruant nos aliquid ac
Hi sunt primo angelici de cęlo spiritus,
deinde pontifices,
prophetę,
principes,
genitores,
mariti |
et omnes qui uel publico uel priuato iure pręferuntur atque pręstant.
filium,
prophetantem lapidibus in atrio templi obruerunt,
rege ipso iubente.
Sed non multo post maxima pars illorum in pręlio a Syris prostrata |
et rex a seruis suis domi interemptus poenas dedere.
templi obruerunt,
rege ipso iubente.
Sed non multo post maxima pars illorum in pręlio a Syris prostrata |
et rex a seruis suis domi interemptus poenas dedere.
Dominis pręterea siue pręfectis non iniqua iubentibus obtemperare nolle perniciosum est.
iniqua iubentibus obtemperare nolle perniciosum est.
Deus,
quanto magis ei,
qui sciens prudens-que delinquit |
et pręsidum suorum contumaciter spernit imperia?
obedientiam quam fidem pręstare.
Quod si omnium de quibus locuti sumus,
iussioni ac mandatis nos parere atque obsequi diuina lex iubet,
profecto qui illis non obedierit,
ne Deo quidem obedisse conuincetur.
et cum dictum sit:
Si uis ad uitam ingredi serua mandata, nonne obedientiam minus seruans ingredietur ad mortem |
et uitę expers in interitum corruet sempiternum?
Quid est enim quod psalmista in feruore spiritus Dominum affatur |
Quid est enim quod psalmista in feruore spiritus Dominum affatur |
et ait:
et ait:
Sicut mandatum dedit mihi Pater,
sic facio.
Christus itaque Dominus noster factus est obediens usque ad mortem,
mortem autem crucis.
propter quod et Deus exaltauit illum.
Si ergo cum Christo exaltari cupimus in gloria,
cum Christo prius prosternamur in humilitate |
Deo ante omnia obediendo,
deinde hominibus illis,
quorum iussa exequentes Domino seruimus.
Illorum uoluntatem nostrę uoluntati semper pręferamus.
sic facio.
Christus itaque Dominus noster factus est obediens usque ad mortem,
mortem autem crucis.
propter quod et Deus exaltauit illum.
Si ergo cum Christo exaltari cupimus in gloria,
cum Christo prius prosternamur in humilitate |
Deo ante omnia obediendo,
deinde hominibus illis,
quorum iussa exequentes Domino seruimus.
Illorum uoluntatem nostrę uoluntati semper pręferamus.
et iniurias quidem submisse ferant |
et aduersa alacriter tolerent.
Hoc totum autem qualecunque sit,
uni nunc concedamus patientię.
Quando quidem tam hominum iniurias |
quam casus aduersos pati dicimur,
cum acciderint.
Primum igitur ut in omnibus patientiam conseruemus,
meminerimus |
nullum omnino ea in re malum esse,
qua non offenditur animus noster.
Quid est autem quo ille offendi queat,
erit,
quia malum est.
Cętera quęcunque contigerint,
ęquo animo ferenda,
quia nec bona |
nec mala sunt,
sed inter bonum malum-que media.
Quibus si applicueris uirtutem,
bona erunt.
sin uitium,
mala quidem.
Veluti aquę potus cum uinum additur sapit,
cum uenenum interimit.
Ita sane aduersis rebus quoties animi patientiam accommodauerimus,
non solum non nocebunt,
sed etiam proderunt,
ita ut materiam nobis suppeditent sperandę beatitatis.
Cętera quęcunque contigerint,
ęquo animo ferenda,
quia nec bona |
nec mala sunt,
sed inter bonum malum-que media.
Quibus si applicueris uirtutem,
bona erunt.
sin uitium,
mala quidem.
Veluti aquę potus cum uinum additur sapit,
cum uenenum interimit.
Ita sane aduersis rebus quoties animi patientiam accommodauerimus,
non solum non nocebunt,
sed etiam proderunt,
ita ut materiam nobis suppeditent sperandę beatitatis.
ibidem.
8878. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] tanto pręmio?
Si persecutione inquietaris,
audi Dominum dicentem:
procaciter iactatus fuerat,
solicitus orauit.
precibus-que eius annuens Dominus Mariam quę de illo immodestius oblocuta fuerat,
lepra exhulceratam sanitati restituit.
qui ulcisci uolebant iniuriam,
prohibuit quidem |
abstinuit-que uindicta.
ab ancillis
interfectrix uirorum suorum inique compellabatur.
earum tamen petulantiam tacita sustinuit,
tantum Dominum precata,
ut se ista contumelia liberaret |
exaudita octauo uiro desponsatur,
Tobię iuniori,
Domino-que fauente cum illo feliciter uixit.
Tu quoque beatus eris |
et preces tuę ad aures Domini sabaoth peruenient,
si cum psalmista dicere poteris:
ut se ista contumelia liberaret |
exaudita octauo uiro desponsatur,
Tobię iuniori,
Domino-que fauente cum illo feliciter uixit.
Tu quoque beatus eris |
et preces tuę ad aures Domini sabaoth peruenient,
si cum psalmista dicere poteris:
Iesu,
persecutionem patientur.
Quid ergo de aliorum inuidia querimur,
si ea ipsa testis est nostrę in Deum pietatis ac religionis?
Dominus noster Iesu Christus malorum inuidiam passus est.
Cum ab hominibus expelleret immundos spiritus,
dixerunt:
morbos curat,
mortuos suscitat,
et aiunt:
vii.
8886. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in lucem, et uidebo iustitiam eius. Iram ergo Domini perquam humiliter toleremus, quia peccauimus. tunc autem ab eo speremus lucem, cum per peccatorum poenitentiam iratum placauerimus. Neque enim aliter egit latro in cruce, cum fateretur iuste se pati et digna factis recipere | et conuersus ad Saluatorem clamaret: Memento mei Domine cum ueneris in regnum tuum ! Ob quam tolerantię subiectionem meruit et ipse inuitari ad lucem | Domino respondente:
8887. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 135r | Paragraph | SubSect | Section] cum per peccatorum poenitentiam iratum placauerimus. Neque enim aliter egit latro in cruce, cum fateretur iuste se pati et digna factis recipere | et conuersus ad Saluatorem clamaret: Memento mei Domine cum ueneris in regnum tuum ! Ob quam tolerantię subiectionem meruit et ipse inuitari ad lucem | Domino respondente: Hodie mecum eris in paradiso . Tunc omnis poena illa delinquentis uersa est in gloriam
8888. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in regnum tuum ! Ob quam tolerantię subiectionem meruit et ipse inuitari ad lucem | Domino respondente: Hodie mecum eris in paradiso . Tunc omnis poena illa delinquentis uersa est in gloriam poenitentis, cum se poena dignum diceret | se-que illi cui peccauerat commendaret. Dauid. Porro quando inimici inuidia uitę tuę insidiatur, propone tibi illam erga Saulem regem Dauidis patientiam.
8889. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dignissimus uisus est,
qui ei in regno succederet.
Vnde confidenter postea locutus est:
8890. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] beniuolentiam-que non reddiderit, Patris cęlestis filius esse non poterit. Ille solem suum oriri facit super bonos et malos, et pluit super iustos et iniustos, ut doceat te omnes diligere, neminem lędere, nullam appetere uindictam cum offensus fueris, sed potius offensa te dignum iudicare. Hęc humilitatis, hęc patientię uirtus est. Virtus autem (ut Apostolo placet) in infirmitate perficitur. Vbi exerceres patientię uirtutem, si nemo esset qui aduersaretur, qui inuideret, qui hostiliter
8891. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] conuincens quod percusserit innocentem.
Apostolus Corinthiorum tolerantiam laudat dicens:
8892. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
8893. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] chyrographo creditam a Gabello exigit.
neque opus reprehendi potest,
quod Raphaele angelo adiuuante perfectum fuisse constat.
Tunc igitur non erit rem ablatam repetendi locus |
cum per iram delinquendi imminet periculum.
8894. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] delinquendi imminet periculum.
8895. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Thesaurus autem in uase isto fragili animus est, quem nulla uis potest offendere pręter peccatum. Peccas autem si morbi molestiam fers impatienter. Quę igitur dementia est, cum corpus langore torquetur, committere ut etiam animus impatientię peste lędatur? Gratias Deo age ęger, gratias age sanus, et tolerantię merito ad ęternam peruenies salutem, ubi nec morbos ultra timebis | nec mortem.
8896. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] age sanus, et tolerantię merito ad ęternam peruenies salutem, ubi nec morbos ultra timebis | nec mortem. Iob Hęc sunt illa duplicia, quę accepisse Iob memoratur post humiliter toleratas erumnas. Cum enim ditissimus inter municipes suos fortunatissimus-que esset, amisit simul facultates, iumenta, seruos, liberos, omnium in suo corpore membrorum sanitatem | et tamen nihil interea stultum de ore eius prodiit. sed: Si bona inquit de manu Domini accepimus, mala quare non
8897. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quicquid ergo nobis ad beatitudinem transituris non uidetur uiam impedire, tolerabile est | et iustę querelę causam dum uirtuti nihil officit, excludit. Ad illa ueniamus, quę falso fortuita mala nuncupantur, cum nihil sit quod non prouidentia diuina contingat. Ea sunt terrę maris-que pericula, proscriptiones, exilia, carceres, tormenta | cędes | incendia | cętera-que id genus multa.
8898. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] orant, peregrinantur, laborant, nunquam conquiescunt. ut per dura atque aspera uictis uoluptatum illecebris debita uirtuti pręmia percipiant | et pro breui afflictione ęternam capiant beatitudinem. Corripiamur ergo a Domino, ne cum hoc mundo damnemur. Pugnemus cum calamitatibus, ut cum uicerimus, coronemur. Nauigantium ars atque doctrina non in tranquillo, sed in tempestate probatur. Militis uirtus in certaminis discrimine noscitur. Christianus an Deum diligat, diuersitatibus
8899. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nunquam conquiescunt. ut per dura atque aspera uictis uoluptatum illecebris debita uirtuti pręmia percipiant | et pro breui afflictione ęternam capiant beatitudinem. Corripiamur ergo a Domino, ne cum hoc mundo damnemur. Pugnemus cum calamitatibus, ut cum uicerimus, coronemur. Nauigantium ars atque doctrina non in tranquillo, sed in tempestate probatur. Militis uirtus in certaminis discrimine noscitur. Christianus an Deum diligat, diuersitatibus experitur. Nec potest esse
8900. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut per dura atque aspera uictis uoluptatum illecebris debita uirtuti pręmia percipiant | et pro breui afflictione ęternam capiant beatitudinem. Corripiamur ergo a Domino, ne cum hoc mundo damnemur. Pugnemus cum calamitatibus, ut cum uicerimus, coronemur. Nauigantium ars atque doctrina non in tranquillo, sed in tempestate probatur. Militis uirtus in certaminis discrimine noscitur. Christianus an Deum diligat, diuersitatibus experitur. Nec potest esse Christi famulus
8901. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Nauigantium ars atque doctrina non in tranquillo,
sed in tempestate probatur.
Militis uirtus in certaminis discrimine noscitur.
Christianus an Deum diligat,
diuersitatibus experitur.
Nec potest esse Christi famulus ,
qui cum illo laboriosa atque difficilia subire recusauerit .
8902. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Siqua talia tibi casu contingant,
quę multi pro Christo sponte subire solent,
de necessitate fac uoluntatem,
libenter cuncta sustinendo,
quorum patientia Domino tuo te redditura sit chariorem.
Beatus eris si cum Propheta dicere poteris:
8903. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] feres leuius.
Deinde per patientiam aduersitatum pro delictis facimus satis.
quoniam quę per uoluptatum blandimenta perpetrantur,
per contrarii doloris tolerationem purgari debent.
Et cum hoc contigerit,
tunc est nobis Dominus |
8904. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] exercenda pietatis studia exurgimus,
perseuerantius de cęlestibus cogitamus.
Hoc testatur Dauid dicens:
8905. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Hoc testatur Dauid dicens:
8906. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] 118.
Bonum mihi Domine quod humiliasti me,
ut discam iustificationes tuas.
Denique cum calamitatibus oppressi obsecramus,
facilius exaudimur |
eodem sancto attestante,
cum ait:
8907. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 137r | Paragraph | SubSect | Section] me in die tribulationis tuę et erruam te,
et honorificabis me.
et in alio psalmo:
ad Iesum |
quam iacturam passi fuissent porcorum.
Nec filius luxuriosus prius ad patrem est reuersus |
quam dilapidatis bonis,
quę ab eo acceperat,
coepit esurire.
Tunc autem et uirtute magis proficimus,
cum contra casus aduersos luctamur.
Hic enim solus campus est constantię,
fortitudinis,
humilitatis exercendę.
In quibus dum laboramus,
cętera conseruantur.
aduersos luctamur.
Hic enim solus campus est constantię,
fortitudinis,
humilitatis exercendę.
In quibus dum laboramus,
cętera conseruantur.
Cum enim pręsentium rerum felicitas
miserabiliter fracto integra permansit fides,
et hominem omnibus miseriis oneratum sola in Deo spes sustentauit.
Quod si tanta ac talia iustis quoque inferantur ad probationem,
quare conqueritur peccator cum castigatur ad correctionem?
Verberaris qui peccator es,
ut de peccato doleas,
de quo fortasse non doleres,
si impunitus dimittereris.
non dolendo autem |
sanari omnino non posses.
Tu puniris ut resipiscas,
ut conualescas.
Iustus autem plectitur,
ut per patientiam maius sibi futurę remunerationis meritum exquirat |
et ueluti de igne aurum,
ita ille de miseriarum angustiis purior exeat atque clarior.
Hinc satis constat,
quam male cum illis agitur,
qui nihil aduersi patiuntur,
et tamen peccare non cessant.
Manet enim eos post breuem pręsentium rerum successum nunquam finiendus cruciatus et horrenda apud inferos supplicia.
Alia etiam pręsentis felicitatis infelicitatis-que ratio est.
quoniam dum differtur in
modo imperata non fecerunt,
uerum etiam Christum suum liberius confidentius-que prędicarunt,
palam docendo hunc quidem Dei ueri esse filium |
et idola uana non deos esse,
sed malorum demonum inuenta,
ut homines impię credulitatis laqueo captos in barathrum traherent perditionis.
Cum-que post multos corporis cruciatus ad necem damnarentur,
fine uitę intrepidi expectabant.
magis-que timebant ne dimittantur |
quam ne occidantur.
Fortiores ergo et tormentis et carnificibus et regibus fuere,
dum pro iustitia,
pro ueritate,
pro Deo
pro Deo certarent.
Vicerunt supplicia patientia,
prophana imperatorum edicta constanti atque immota christiani nominis confessione.
Deos deas-que colere compellebantur.
illi uero his contemptis Christum crucifixum colendum adorandum-que esse asseuerabant.
Cum hac sententia finire martyrii uictoria erat.
Vulnera autem corpore excepta,
membrorum lacerationes,
exustiones |
fidelis militię insignia existimabantur |
et inuictę uirtutis certissima testimonia.
Atque ita Romani principes omnium potentissimi,
urbium,
prouinciarum,
Ipse qui tibi ignoscere uolenti parabat patientię coronam,
iniuriam referenti debita impatientię ingeret supplicia.
Amando inimicos,
non ulciscendo ad martyrii gloriam peruenitur.
et is cum Christo regnat,
qui cum Christo pati mauult mala quam reddere.
Martyr es,
si bonum reddis pro malo.
sin uero malum malo rependis,
Christi aduersarius es,
qui iubet et inimicos diligere.
Ipse qui tibi ignoscere uolenti parabat patientię coronam,
iniuriam referenti debita impatientię ingeret supplicia.
Amando inimicos,
non ulciscendo ad martyrii gloriam peruenitur.
et is cum Christo regnat,
qui cum Christo pati mauult mala quam reddere.
Martyr es,
si bonum reddis pro malo.
sin uero malum malo rependis,
Christi aduersarius es,
qui iubet et inimicos diligere.
Hic nempe gloriosissimus
Christum desererent |
et cogitare cogebantur |
nequaquam uanum esse,
quod tormentorum patientia uitę-que impendio defendi cernebant |
miraculorum etiam magnitudine,
quę per illos fiebant commoti conuertebantur.
et qui paulo ante in christianos grassati fuerant,
cum christianis necari optabant.
Atque ita auctis ampliatis-que rebus christianitas pręualere coepit,
infidelitas dissolui et euanescere.
crux sancta adorari,
idola uana euerti.
Christus Dominus excoli,
diaboli potestas calcari.
martyri sua tormenta?
Petrus. Paulus. Stephanus
Petrus per crucem,
Paulus per gladium,
per ictus lapidum Stephanus |
atque alii per alias corporis afflictiones ascensum sibi ad cęlum parauerunt |
et nunc omnes bonis perfruuntur ęternis,
nunc cum Domino suo regnant,
quia pro nomine eius mundi aduersa forti animo pertulerunt.
Futurorum ergo bonorum spe errecti,
etiam in tormentis animo gaudebant.
Apostoli
et cum flagellati fuissent apostoli,
ibant gaudentes a conspectu concilii,
quoniam digni
ascensum sibi ad cęlum parauerunt |
et nunc omnes bonis perfruuntur ęternis,
nunc cum Domino suo regnant,
quia pro nomine eius mundi aduersa forti animo pertulerunt.
Futurorum ergo bonorum spe errecti,
etiam in tormentis animo gaudebant.
Apostoli
et cum flagellati fuissent apostoli,
ibant gaudentes a conspectu concilii,
quoniam digni habiti sunt pro nomine Iesu contumeliam pati.
Ad quod sane gaudium et nos inuitant atque hortantur |
uolentes et martyrii sui habere socios |
et glorię
quod sane gaudium et nos inuitant atque hortantur |
uolentes et martyrii sui habere socios |
et glorię consortes.
Vnde Iacobus apostolus:
autem erit stabilis et perpetua.
Quod ut luculentius intelligas,
rursum ille alibi ait:
esurient neque sitient amplius,
neque cadet super illos sol |
neque ullus ęstus.
quoniam Agnus qui in medio throni est,
reget illos et deducet eos ad uitę fontes aquarum |
et absterget Deus omnem lachrymam ab oculis eorum.
Talia secum meditabatur Paulus cum diceret:
eorum.
Talia secum meditabatur Paulus cum diceret:
Quid enim aliud dum torquerentur,
tacendo ad infidelem tyrannum dicere uidebantur |
nisi
Vre,
tunde,
diuelle,
lania,
idola tua non adorabimus.
Christum autem Dei filium confitemur,
cum Patre |
et Spiritu Sancto unum Deum,
unum Dominum.
Potes corpora ista cęsar cruciatibus absumere,
facere uero ut aliud sentiamus aut loquamur non potes.
Dummodo hac in parte fortitudo nostra tuę pręualeat,
iuuat in illa qua te potentiorem
|
nos esse imbecilles atque imbelles.
Quo enim magis nos affligis grauius-que excrucias,
magis uita ęterna dignos efficis,
et dum nocere arbitraris prodes.
Tua sęuitia nostra est gloria.
Cum nos interficere credas,
carcere isto corporis liberas.
unde soluti de terra tollimur ad cęlum |
et pro patientię uirtute a Domino coronamur,
non corona sicut est tua peritura,
sed nunquam deficiente,
nunquam defutura.
Libet itaque abs te interimi,
credas,
carcere isto corporis liberas.
unde soluti de terra tollimur ad cęlum |
et pro patientię uirtute a Domino coronamur,
non corona sicut est tua peritura,
sed nunquam deficiente,
nunquam defutura.
Libet itaque abs te interimi,
ut uiuamus cum Christo,
quem nulla ui nobis potes auferre |
neque nos ulla quęstione,
ullo tormentorum genere a charitate eius separare.
Hoc te frustra prorsus conatum scies,
cum etiam ipsa postrema in mortem anhelantium uoce Christum inuocari,
Christum glorificari audieris.
et tunc demum te
est tua peritura,
sed nunquam deficiente,
nunquam defutura.
Libet itaque abs te interimi,
ut uiuamus cum Christo,
quem nulla ui nobis potes auferre |
neque nos ulla quęstione,
ullo tormentorum genere a charitate eius separare.
Hoc te frustra prorsus conatum scies,
cum etiam ipsa postrema in mortem anhelantium uoce Christum inuocari,
Christum glorificari audieris.
et tunc demum te uictum senties,
sed fateri pudebit.
Nos enim in isto fidei agone uoti nostri compotes erimus,
tu tui nequaquam.
qui ideo nos torques,
ut a
audieris.
et tunc demum te uictum senties,
sed fateri pudebit.
Nos enim in isto fidei agone uoti nostri compotes erimus,
tu tui nequaquam.
qui ideo nos torques,
ut a Christo auertas |
et ad deorum quos palam contemnimus,
cultum compellas.
Et cum hoc quod maxime cupis perficere in nobis minime ualeas,
nonne superatus es nostra constantia,
nostra pro Christo fide,
quos ne interficiendo quidem ut tibi assentiamus potes inducere?
Citius saxa scopulos-que et montes de loco suo mouebis
Non tamen stabilitatis nostrę nobis laudem damus.
Christi beneficio fortes sumus,
Christi uirtute in nobis manente tibi non succumbimus |
Christo denique adiuuante contra omnia aduersa luctamur |
et potimur uictoria.
Eidem gratias agimus,
et cum poenis afficimur |
et cum in sententia ueritatis perseueramus.
Tota autem perseuerandi ratio est,
quia post laborem in illo requiescere speramus,
semper beati futuri,
qui semper usque in finem fuimus fideles,
nec uicti sęuitia tua sed probati.
nobis laudem damus.
Christi beneficio fortes sumus,
Christi uirtute in nobis manente tibi non succumbimus |
Christo denique adiuuante contra omnia aduersa luctamur |
et potimur uictoria.
Eidem gratias agimus,
et cum poenis afficimur |
et cum in sententia ueritatis perseueramus.
Tota autem perseuerandi ratio est,
quia post laborem in illo requiescere speramus,
semper beati futuri,
qui semper usque in finem fuimus fideles,
nec uicti sęuitia tua sed probati.
uel locutos |
uel loqui potuisse quis dubitat?
nisi qui Euangelio non credit,
et peruersę mentis aure non admittit ueritatem.
Ipsorum enim omne studium fuit |
Domini sui uestigia obseruare |
cum morum integritate |
tum patientia persecutionum.
Prębuit ille se nobis in exemplum,
et qui resistere poterat uiolentię hominum atque omnes simul uno uerbo oris sui interficere,
maluit iniurias pati |
et ignominiosa crucis morte consumi,
Si paratus es impia suadentibus nunquam cędere |
et prius omnes omnium tormentorum cruciatus forti animo subire |
quam Christum deserere,
crucem Domini geris |
et ipsum sequeris |
illo-que te dignum pręstas.
Da igitur operam ne prompta desit uoluntas ad patiendum tunc quoque cum patiendi non suppetit occasio.
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
crucem Domini geris |
et ipsum sequeris |
illo-que te dignum pręstas.
Da igitur operam ne prompta desit uoluntas ad patiendum tunc quoque cum patiendi non suppetit occasio.
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
Veruntamen in persecutionibus ultro se offerre impiis non debemus.
Quoniam temerarium est obiicere se periculis nulla cogente necessitate.
Vnde pręcipit Dominus dicens:
periculis nulla cogente necessitate.
Vnde pręcipit Dominus dicens:
quos erroribus implicitos cernebat,
ad uiam ueritatis reuocare.
ut-que illos quos ad Christum conuerterat,
in fide solidaret,
sęuissimi Neronis furorem contempsit.
Suo igitur exemplo monstrauit |
tunc quidem mortem non esse timendam,
cum prospiciendum est saluti aliorum.
tunc uero fugiendam,
cum magis expedit ut fugiamus quam ut comprehendamur.
exempli gratia:
Inter hereticorum turbam fideles-que persequentium occulte christianus es;
uides alios deprehensos
ut-que illos quos ad Christum conuerterat,
in fide solidaret,
sęuissimi Neronis furorem contempsit.
Suo igitur exemplo monstrauit |
tunc quidem mortem non esse timendam,
cum prospiciendum est saluti aliorum.
tunc uero fugiendam,
cum magis expedit ut fugiamus quam ut comprehendamur.
exempli gratia:
Inter hereticorum turbam fideles-que persequentium occulte christianus es;
uides alios deprehensos torqueri,
cędi,
laniari |
quandiu fortiter tolerant nec a fide
exempli gratia:
Inter hereticorum turbam fideles-que persequentium occulte christianus es;
uides alios deprehensos torqueri,
cędi,
laniari |
quandiu fortiter tolerant nec a fide recedunt,
non est ut teipsum prodas.
Cum autem aliquis eorum titubare coeperit |
et suppliciis uictus cędere,
palam eum exhortari ad patientiam debes |
et in periculo animę alienę uitam propriam contemnere.
Plus enim debemus diligere bonum animę,
non nostrę
illud spiritale.
pręferenda autem sunt carnalibus spiritalia |
et temporalibus ęterna |
et mortalibus nunquam moritura.
Quod si te quoque in hoc pietatis agone intrepide currentem ab infidelibus occidi contigerit,
gaude.
quia iam cum illo uiuere incipies,
qui pro omnibus occidi uoluit |
et in illo inclyto glorioso-que martyrum coetu receptus exultabis |
tu-que
sine corporis |
commodissimum erit |
Domini Saluatoris labores atque dolores pro nobis ultro susceptos ad memoriam reuocare |
secum-que ratiocinari ac dicere:
Quis ego sum,
ut aduersis pręsentium infelicitatum casibus grauari non debeam,
cum Dominus meus,
quandiu in terris uersatus est,
non ocio delectatus sit sed fatigatione,
non uoluptatem ullam corporis appetierit,
sed tribulationes et angustias et cruciatus et conuitia et probra ab impiis illata |
et acerbissimam atque
non ocio delectatus sit sed fatigatione,
non uoluptatem ullam corporis appetierit,
sed tribulationes et angustias et cruciatus et conuitia et probra ab impiis illata |
et acerbissimam atque despicatissimam crucis mortem.
Ille saluandi mei gratia qui perieram,
cum Deus esset,
hominem assumpsit;
homo factus nunquam conquieuit,
Iudeam,
Galileam,
Samariam peragrando ignaros instruere,
ęgrotos curare,
mortuos suscitare,
multa mira et incredibilia operari.
Cum-que in omnibus diues esset,
elegit sibi paupertatem,
crucis mortem.
Ille saluandi mei gratia qui perieram,
cum Deus esset,
hominem assumpsit;
homo factus nunquam conquieuit,
Iudeam,
Galileam,
Samariam peragrando ignaros instruere,
ęgrotos curare,
mortuos suscitare,
multa mira et incredibilia operari.
Cum-que in omnibus diues esset,
elegit sibi paupertatem,
aliorum impensis uitam sustentauit,
alieno usus est hospitio,
esuriuit,
sitiuit,
fatigatus est.
flesse pluries legitur,
risisse nunquam.
Adhuc puer quęsitus est ad necem.
deinde adultus odia semper perpessus est impiorum.
cęditur,
deluditur,
maledicitur,
spinis coronatur,
arundine uerberatur |
nudus flagella sustinet,
nudus crucem ascendit,
in manibus ac pedibus plagas patitur clauorum,
lanceę in latere |
atque de tot uulneribus manante cruore totus perfunditur.
Cum-que moriens sitiret,
aceto felle-que potatur.
tam dire consumptus hostiam se Deo Patri pro omnibus obtulit.
Quis sum ego,
ut indigner |
et iniquo animo feram,
siqua mihi calamitas incidat,
siquod
potatur.
tam dire consumptus hostiam se Deo Patri pro omnibus obtulit.
Quis sum ego,
ut indigner |
et iniquo animo feram,
siqua mihi calamitas incidat,
siquod incommodum patiar,
siqua me inuidorum infestet persecutio?
cum presertim nihil mali mihi inferri possit,
quod peccata mea non merentur.
Non ergo grauate perpetiar,
quod iuste irrogatur,
sed Dominum meum deprecabor,
ut concedat mihi in omnibus patientiam |
et in ipsa patientia scelerum meorum
Et quoniam uirtus optabilior atque amabilior sit uitii comparatione,
restat ut euoluamus impatientię mala.
mala.
prouocet ad poenitentiam.
At uero si benefacta non profecerint |
nec murmurationum cessauerit impia temeritas,
tunc demum ulciscitur ingratos et iuste poenas exigit ab obstinatis.
coturnicum nubes uento delata |
locum in quo castra fixa erant operuit.
uolente Domino ut discerent,
quam male cedant illa quę intemperanter concupiscuntur.
Adhuc inquit carnes erant in dentibus eorum,
et populus percussus est plaga magna.
Multi enim ex illis cum usque ad nauseam carnis edulio se implessent,
ueluti ueneno hausto,
sic repente mortui conciderunt.
ex illis cum usque ad nauseam carnis edulio se implessent,
ueluti ueneno hausto,
sic repente mortui conciderunt.
temporale malum quod patitur,
ęternis tradatur suppliciis?
Hoc nempe illud est,
quod Salomon in Prouerbiis ait:
|
quam tribulationum pondus grauare linguę procacitate aut aliqua immodica animi perturbatione?
Quicquid enim patienter toleratur,
leuius fit.
Quid etiam magis perniciosum |
quam Deum iratum,
cum placare humilitate debeas,
impatientię tumore magis prouocare,
ut citius pereas?
Ideo rursum Salomon ait:
fecit Deus,
ipsum blasphemat |
et creatura Creatorem suum uerbis petulantibus inuadere audet.
ipsum Regem regum ac Dominum dominantium plena probri procacitate lacessere non ueretur.
non sit ausus ipsi diabolo iudicium inferre blasphemię.
(!)
Hoc tam immane nefas in seruis uestris puniendo coercete terreni principes,
aut mirari desinite,
si uos una cum illis diuina uerberet uindicta.
Siquis uos uel leuissima offenderit contumelia,
continuo maiestatis lęsę reus peragitur |
et acerbius etiam quam meretur punitur.
Mulctatur quandoque qui in aliquem priuatum hominem indigne
Deum maledicentis scelus nulla denunciatione reprimitur.
scelus nulla denunciatione reprimitur.
neque iustitiam.
Vir enim fidelis obturare statim manibus aures debet,
ne uocem Dominum suum maledicentis audiat,
uel repente auersus fugere,
ne sacrilegi oris petulantię fauere uideatur,
si manserit |
uel auscultarit |
et simul cum maledico ipso diuinam incurrat ultionem.
Quod si murmurantis populi contumaciam Deus iustus sępissime corripuit,
quomodo sceleratissimorum hominum impietatem non castigabit?
et si a murmuratione quoque aduersus Deum cauendum sit,
quanto
Quod si murmurantis populi contumaciam Deus iustus sępissime corripuit,
quomodo sceleratissimorum hominum impietatem non castigabit?
et si a murmuratione quoque aduersus Deum cauendum sit,
quanto magis a maledicto siue blasphemia?
Cum-que omnis impatientia iustitiam Dei non operetur,
non frustra de salute Philippensium solicitus Apostolus:
et super quatuor non conuertam eum,
eo quod incenderit ossa regis Idumeę usque ad cinerem.
Et mittam inquit ignem in Moab,
et deuorabit ędes Carioth;
et morietur in sonitu Moab,
in clangore tubę |
et disperdam iudicem de medio eius |
et omnes principes eius interficiam cum eo dicit Dominus.
Quod si ita infidelium impatientiam punit interdum Dominus,
quanto magis credentium,
quibus leges dedit et pręcepta et notitiam sui?
Iure igitur ac merito Salomon dum
quidem eo usque insaniunt,
ut nec suę uitę parcant,
et dum in alterum sęuiendi negatur facultas,
in semetipsos grassantur.
maledicti in sanctos
Sunt pręterea qui irati sanctos maledictis lacessant,
sed cum Dominum eadem oris petulantia non formident,
minus mirum est,
quod etiam seruos eius quomodo possunt offendant.
(!)
de quibus quia satis paulo ante dictum sit,
hoc tantum dicendum restat,
etiam seruos eius quomodo possunt offendant.
(!)
de quibus quia satis paulo ante dictum sit,
hoc tantum dicendum restat,
quod nec a sanguine eorum,
quos Deo famulari uident abstineant,
cum indignantur.
Quanuis enim eiusdem religionis sint cum his quos infestant,
diuersis tamen moribus uiuunt |
semper-que melioribus inuident atque aduersantur.
(!)
de quibus quia satis paulo ante dictum sit,
hoc tantum dicendum restat,
quod nec a sanguine eorum,
quos Deo famulari uident abstineant,
cum indignantur.
Quanuis enim eiusdem religionis sint cum his quos infestant,
diuersis tamen moribus uiuunt |
semper-que melioribus inuident atque aduersantur.
religionis sint cum his quos infestant,
diuersis tamen moribus uiuunt |
semper-que melioribus inuident atque aduersantur.
qui sedeat super solium Dauid;
et cadauer eius proiicietur ad ęstum per diem |
et ad gelu per noctem.
insuper mala quę in uolumine descripta fuerant,
se adducturum affirmauit.
nequiorem.
Si tacitus irasceris |
et linguam a contumelia coerces,
reus es iudicio.
quia quod iracundię motus intra te deliquit,
hoc rationis iudicium,
ne foras erumpat refrenauit.
Grauius autem peccas,
cum iratus in uerba opprobrii prorumpis |
tanto-que magis,
quanto furiosius id egeris.
Racha Hebreum est |
et uanum designat.
fatue autem turpius dictum est.
Illa ergo impatientię indignatio rea est concilio,
ubi adhuc pendet
si ei usque ad uitę exitum dominata fuerit.
De ira non vitiosa sed vtili et de ira dei.
Caput XXVI
Est tamen ira quędam rationi parens,
cum uitiis irascimur uel nostris uel alienis.
hoc est,
cum illa corrigi et emendari cupimus.
Hinc sane et in nos uoluntariam corporis castigationem assumere consueuimus,
ut mortiferę uoluptatis incitamenta excludamus |
et carnem spiritui
De ira non vitiosa sed vtili et de ira dei.
Caput XXVI
Est tamen ira quędam rationi parens,
cum uitiis irascimur uel nostris uel alienis.
hoc est,
cum illa corrigi et emendari cupimus.
Hinc sane et in nos uoluntariam corporis castigationem assumere consueuimus,
ut mortiferę uoluptatis incitamenta excludamus |
et carnem spiritui repugnantem,
ueluti lasciuiens iumentum fatigatione aliqua
consultum uolumus.
Illam uero brutam et irrationalem declinemus |
tanquam et nobis et omnibus qui ea utuntur,
noxiam atque perniciosam.
Phinee
4
uulnera sunt diligentis |
quam fraudulenta oscula odientis.
Hic pręterea qui diligendo uulnerat,
interdum odiendo lędere desinit.
unde loquitur:
Hic pręterea qui diligendo uulnerat,
interdum odiendo lędere desinit.
unde loquitur:
diligendo uulnerat,
interdum odiendo lędere desinit.
unde loquitur:
desinit.
unde loquitur:
Deus,
neque dum corripit corrigendos |
neque dum punit obstinatos.
apud se semper placidus est atque tranquillus,
apud illos uero iratus et furens qui malum quod meruerunt patiuntur.
Ita nos quam minimum perturbare debet iracundia,
cum delinquentes punimus,
sed mouere charitas,
ut punitos disciplina nostra emendet |
et a uitio reuocet ad uirtutem.
Publici quoque iudicii pręsidem ab odio atque ira procul esse oportet dum iudicat.
siue ut ipsi corrigantur |
siue ut alii reprimantur similis poenę metu,
quam damnatos iuste perpeti uiderint.
Equidem ita reor |
inter iram et iustitiam Dei nihil interesse,
nisi quod irę uocabulum tunc usurpet Scriptura,
cum peccata uindicantur,
iustitię autem nomen etiam ad remunerationem pertineat bonorum,
in qua nullus irę locus est,
sed benignitatis.
Audiamus ergo in psalmis monentem:
Irascimini et nolite peccare.
in qua nullus irę locus est,
sed benignitatis.
Audiamus ergo in psalmis monentem:
Irascimini et nolite peccare.
Irascitur et non peccat,
qui non odio mouetur hominis cum indignatur,
sed criminis,
qui punit,
non ut lędat,
sed ut lędendo emendet.
quod quidem opus non inimicicię est,
sed beniuolentię et dilectionis.
De remediis iracvndiae.
Caput
accusatur diuina?
Apostoli
Quid de apostolis dicam?
et his quidem a Sapientia Dei electis?
cauendę tibi sunt contentiones |
et eorum qui natura iracundi sunt,
consortia fugienda.
Litibus foro-que abstinendum |
dicente Apostolo:
iniurię ciuium tuorum.
Deum time,
et irasci quoque timebis.
Obserua Apostolum dicentem:
auferatur a uobis |
cum omni malicia.
Cui sententię Salomon astipulatur dicens:
Super omnia uero proderit |
mente reuoluere |
tum quę patientibus proposita sint pręmia,
tum qualia impatientibus tormenta.
Cogitare quoque quanta pro nobis pertulerit Dominus,
quanta omnes,
qui nunc cum illo sunt sancti,
ut tali Domino digni inuenirentur.
De benedicendi stvdio.
Caput XXVIII
Post hęc optimum erit |
ad seruandam erga
templo Dei benedicit,
quisquis fideli populo benedicta impendit.
(!)
Discant nostri temporis episcopi promptiores esse ad benedicendum,
ne templo Dei maledixisse arguantur,
cum temere et non merito aliquem fuerint execrati.
Semper tutius est in benedicendo quam in deuouendo errare.
duo benedictionis genera.
Sciendum pręterea duo esse benedictionum genera: alterum
|
et optemus,
ita tamen,
ut semper animę ratio habeatur magis quam corporis.
ut quod cuique ad beatitudinem adipiscendam accommodatius futurum sit,
hoc etiam in pręsenti tempore contingat,
siue id triste putatur,
siue lętum.
cum nihil tam graue sit,
ut id non eleuet spes bonorum quę promissa nobis expectamus.
Sic igitur benedicatur omnis homo qui timet Dominum,
ut exhuberet frugibus uirtutum,
ut bonorum operum foecundus sit,
ut animę sanitate
ut lingua nequam nulli perniciosior sit |
quam ipsi cuius est.
surdo qui de absente obloquitur.
Cęcum offendit,
qui opprimit incautum.
Hinc etiam ait:
Non eris criminator | et susurro in populis.
Denique adeo magnum uitium est maledicentia,
ut probis honestis-que uiris interdicta sit cum maledico consuetudo.
dicente in Prouerbiis Salomone:
domino per Osee prophetam succlamante ac dicente:
quaestio.
(!)
Quęris quare in prophetis et in psalmis leguntur maledictiones.
illę quidem non ex odio execrantis,
sed ex uaticinio futurum prędicentis ęditę sunt.
et cum sanctorum in Scripturis maledicta iudicis Dei sententię sint,
nobis qui futurorum ignari sumus maledicere minime licet.
nisi forte cum hereticos impiis assertionibus Ecclesiam perturbantes apostolica autoritate deuouemus.
quare in prophetis et in psalmis leguntur maledictiones.
illę quidem non ex odio execrantis,
sed ex uaticinio futurum prędicentis ęditę sunt.
et cum sanctorum in Scripturis maledicta iudicis Dei sententię sint,
nobis qui futurorum ignari sumus maledicere minime licet.
nisi forte cum hereticos impiis assertionibus Ecclesiam perturbantes apostolica autoritate deuouemus.
qui futurorum ignari sumus maledicere minime licet.
nisi forte cum hereticos impiis assertionibus Ecclesiam perturbantes apostolica autoritate deuouemus.
dicit:
quidem ueluti pestem quandam nos fugere suadet dicens:
suadet dicens:
et ruinam utriusque quis nouit?
Periculosa est enim cum peruersis conuersatio,
ne ipse quoque peruertaris |
et una cum illis pereas.
Non solum ergo cauendos esse,
sed etiam detestandos docet Dauid cum ait:
ut ubi uera crimina quę deferant desunt,
falsa confingant |
et mentes nimis credulas mendacio peruertant |
et ubi quietis ac pacis triticum satum est,
superseminent zizania tumultus et dissensionis.
et hi quidem prophetico ore condemnantur,
cum dicitur:
quęrit ruinam.
Interdum de re leuissima inter se dissidentes ad maximos furibundi prorumpunt clamores.
inde ne manibus quidem temperant.
De uerbis enim ad uerbera facile peruenire proprium contentiosorum est atque contumacium.
Cum-que diu obstinatis animis fuerit altercatum,
sanguine et cędibus pertinax finitur contentio |
vsque adeo noxium esse solet |
nolle linguę moderari |
et superbię uitio ab altercationibus non recedere.
Recte itaque Iacobus apostolus:
Sicut ergo urbs illa quam moenia nulla protegunt,
facilem aditum pręstat inimicis,
ita inconsulta garrulitas peccatis blande subeuntibus aperit ianuas cordis.
Cor autem quo repletum fuerit,
hoc per oris claustra effundet,
cum in uerba proruperit.
Ex abundantia enim cordis os loquitur.
et quę procedunt de ore,
de corde exeunt |
hominem-que coinquinant.
Hunc igitur imitemur |
et poeniteat nos uerbositatis,
qua certe non bis,
sed millies lapsi sumus.
quod-que multiloquio nos deliquisse meminimus,
silentio emendemus.
Bonos uiros taciti audiamus,
ut discamus.
Caueamus autem cum malis multum loqui,
ne subuertamur.
multiloquio nos deliquisse meminimus,
silentio emendemus.
Bonos uiros taciti audiamus,
ut discamus.
Caueamus autem cum malis multum loqui,
ne subuertamur.
rex et suos tacere iussit.
Corrumpunt enim bonos mores colloquia praua.
Seuerus Sulpicius.
Seuerum Sulpicium,
qui diui Martini Turonensis episcopi uitam scripsit,
cum se iam in senectute sua deceptum a Pelagianis agnouisset,
silentium usque ad mortem tenuisse |
Audi Apostoli pręceptum:
Nolite reddere malum pro malo |
nec maledictum pro maledicto,
sed e contrario benedicite.
quia in hoc uocati estis,
ut benedictionem hęreditate possideatis.
Memento quoque quod indignus habetur monachi nomine,
qui tacere nescit cum oportet.
dicente Iacobo apostolo:
et rursum:
Responsio mollis frangit iram,
sermo durus suscitat furorem. lingua sapientum ornat scientiam,
os fatuorum ebullit stulticiam.
Quę igitur malum dementia est ,
cum tui arbitrii sit linguam facere bonam,
committere potius ut facias malam?
Beatus es si cum beato Iob dicere poteris:
stulticiam.
Quę igitur malum dementia est ,
cum tui arbitrii sit linguam facere bonam,
committere potius ut facias malam?
Beatus es si cum beato Iob dicere poteris:
Beatus es si cum beato Iob dicere poteris:
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.