Your search found 185 occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 121-149:

istius adhuc quae me custode tenetur
Clausa voluptatis statio, nisi vota sciendi
Immodica, ad vetitam fructus ardore rubentem
Haesissent pudefacta trabem. Male provide vates,
Praeterito nimios fato preme pectoris aestus!
Mene putas ergo tibi notum authore futurum
Quae prohibet te scire Deus? Comprendere visu
Suspirabis opes, munit quas flammeus ense
Ales et augustas cingunt quas ignea sedes

sacra ostia soli
Templum ingressuro fuerant servata Tonanti.
Virgineo Matris praeluserat ista pudori
Ianua, nullius quae permissura virilis
Affectûs aditum, aethereis accessibus imos
Pectoris innocui postes, intacta nitoris
Limina Materni, venturae ex aethere proli
Divinae aptavit: quo sic indemnia templi
Virginei aeternum caperent sacraria Mystam.

Floribus in pluviam sparsis mulcebitis aestum
Augustae lapsurae animi languore maritae.
Foederis interea tanti solacia castae
Suspirate, nurus. Et tu, formose Sionis
Nympharum candor, sinceras pectoris, igni
Virgineo servare faces non degener, aptum
Speratis Mariae taedis dispone nitorem.
Si modo vestra autem labis captiva tenetur
Libertas, maestum prohibet quae solvere guttur

Augustae matris! Purae vos tecta puellae
Parva quidem salvete, Dei sed grande theatrum
Carnem assumpturi!” Nequit gravis ista loquentem
Ecstasis Eliam: immoto qui corpore forsan,
Sustinuit plures abstracti pectoris horas. 29.
Nazara Carmeli prospectu laeta legebat
Parte Zabulonios 757 Zabulonios: Fabulonios alia, qui vertice

ortus
Virgineo Princeps utero: culpaeque sciebat
Interitum, quae sola reos subducit Olympo
Terrigenas, quam proli excors legavit Adamus.
Illa preces iterare frequens crebrosque litare
Pectoris affectus; humilis purusque Tonantis
Corde flagrabat amor, magnos abiturus in ignes.
Anna puellarum commendatissima, qualem
Non tulit illa aetas; talisque ea debuit esse,
Postea facta parens tantam

At quia perpetua pro virginitate sequendum
Defuit exemplum mulierque id nulla pudoris
Attigerat culmen, putat hoc insvave Tonanti
Obsequium quod nulla dedit: libravit utrumque
Nympharum nuruumque decus; sed pectoris anceps
Anna voluntatem matris submisit habenis. 40.
Tecta paternorum coleret licet Anna penatum
Assidua; at patrios non luserat aequa

aequor,
Ut stabilis tumidas suscepit arena procellas,
Dissipat albentem spumam- sic saucia curis
Mens, ubi divini placiti sua pondera fidum
Proicit ad litus, pelagi velut ira, quietam
Pectoris humani motus sortitur arenam.
Spectantur variis animi maeroribus angi
Connivente Deo, cuius sapientia taetras,
Saepe secuturi ciet ad suffragia nubes
Luminis; innocuum feriunt cum verbera pectus

maior erit decies quam mille (doloris
O, barathrum aeterni, et finis nullius abyssus
Horrida!) si vicibus geminentur milia mille.
Hoc primum aethereus poenarum iniectus in antrum
Aligerûm splendor, quos caelo pectoris amens
Elisit tumor, aeterni quëis Numinis alma
Iussa coli regina parens. Hoc dulce proterva
Non passos cervice iugum, parere puellae
Augustae indociles, atrum protrusit in Orcum

negasset
Informare sonis, nisi cognovisset id ipsum
Velle Deum, se scire aliis quoque vocibus uti.
Attamen huic semper, cuius sibi mystica sacri
Nota fuit virtus et significantia verbi,
Pectoris ingenti prolata aenigmata flamma
Virgineos rapuere animos: auditus “Adonai”,
Magno etiam auditum cordis Tetragramaton aestu:
Messias quam gratus erat! rata suavius aure
Nullum illo resonare melos:

Libertatis amans: caveam cum deserit ista,
Arbore vicina residens sua vimina saepe
Respicit et blanda affatur mala tecta querela.
Noluit ista suae Virgo memor esse parentis
Consecrata Deo: timuit ne pectoris imum
Divideret lumen. “Lucis non secta requirat
Hunc acies,” inquit, “certo quae vulnere figit,
Pupillae explorat radio dum simplice Numen.
Una oculorum acie nostro succumbit amori

Vosque etiam Verbo melius comprenditis isto,
Quam vos in vobis – quanto est spectare volenti
Clarior obscuro lux vespere matutina.
Deberi visa est tantae iam summa puellae,
Aethereâ maior vis pectoris: esset ineptum
Effari: Mariae superûm tribuisse beatas –
Materiam livoris – opes; Triadique propinquum
Nacta gradum Virgo, quod post sua terga relictas
Sensisset potiore Deo splendescere

Continuus: modicum post pensa diurna soporem
Naturae intuitu teneros mittebat in artus.
Nec tamen (angelici terreno in corpore pollens
Libertate animi) somno detenta premebat
Internum lumen: nec erat par pectoris ille
Membrorumque sopor, flammis cui iugibus ardens
Nulla reposcebat somni intervalla voluntas.
At medio adversis cum sol radiaret Olympo
Antaecis paribusque umbris distantia summam

totas
Ad Dominae matrisque huius compendia curas.”
Haec ita promebat, non quod divina tulisset
Ambiguâ decreta fide, quëis docta tenebat
Maternum secura decus, sed prodidit istis
Pectoris ardorem votis, animosa mereri
Servitiis, quamcumque daret fors ista parentem. 18.
Postea Virginei pondus caeleste pudoris
Messiam exoptat

femorique, Stygem qui terreat, ensem
Appende et virga, qua nulla est aequior, orbem
Iustitiae aeternâ propera componere famâ.
Terrigenûm caelique decor nostrique futurus
Adsis cordis amor, nostri pax pectoris, adsis!”
Pluraque dicebat, caelo quëis plura rogabat
Munera, possessas animi cumulantia flammas. 19.
Illa modo ingenitum votis sibi

Nec contenta suas vibrare in sidera Virgo
Sola faces, Italo similis flagrare Vesevo
Vicinos late campos et rura cremanti,
His hominum genus omne petit succumbere flammis.
Concipiebat enim – vasti quoque pectoris, annos
Non egressa rudes Virgo – quae copia summi,
Quae moles immensa boni, sine litore quantum
Nectaris aeterni pelagus socordia mentis
Expetat humanae labra, invitetque calentem

bissena parentum,
Caelatoris opus: fulgebat pectore mirae
Virtutis logion bissenis nobile gemmis,
Nominibus tribuum sculptis, quas singula patrum
Seminis unius fraterna vocabula signant.
Pectoris hoc tegimen, sed pectore longius: imae
Exibant vinclis lumbos stringentibus orae. 5.
Hunc autem thorax gemmis decoratus ad usum

quicumque pudoris
Virginei custos, signum sortitus adesset.
Ut primum monita accepit, pro foedere dictam
Advenisse diem mystasque indicere sacri
Accessum templi, non segnis paruit, altâ
Pectoris orsa humiles taedas accendere flammâ.
Illa ut semper erat contecta decentibus artus
Induviis, quas externi studiosa decoris
Non confecit acus, filum sed candida duxit
Simplicitas. Non quas Tyrio

Et licet illius potuisset copia lucis
Amissa ingenti Mariam torquere dolore,
Cum tamen aspecti bene docta volumine veri
Sic statuisse Deum nosset; cedente beato
Lumine, non animi, non pectoris impos utrique
Par sorti, ipsius placitis accedit Olympi.
Quantumvis autem postquam sibi reddita, magno
Conatu luctata animi formare prioris
Fortunae exemplar, speciem sed imagine quavis

338 prosterni: posterni impar, socii laus fixa pudoris
Immotam statuit Iosippi in pectore sedem.
Ille nec audaci dubii turbata recursu
Corda labare sinit fortisque insultibus arcem
Pectoris invictam servat validusque tuetur,
Ne quid Virgineae subeat mentemque triumphet
Iudicium culpae, divinae infamia matris.
Hanc etiam ut fetu plenam gravidamque fatente
Dum nequiit non scire utero,

cumulus titulorum; quae me prisca vocari
Gloria nominibus multis facit, alget inanis
Vox, nisi quaesitae maiora vocabula famae
Accedant. Resides animos ferrique paventes
Spernit honor dextras, plorans neque pectoris imas
Dissimulat pupilla faces, non caeca superbas
Regnorum quas orbis habet spectare secures
Roboris ignaras nostri, quae nomina mille,
Mille meis possent titulos praebere triumphis.

Virgineae mentis nequiit prohibere volatus.
Debuerat modicam membris praestare quietem,
Numquam animo: procul est, ut mox paritura sopori 191 sopori: sapori
Pectoris immodicas potuisset subdere flammas. 8.
Segnis adhuc aberat, noctem quae parte secaret
Hora pari et medio nobis adversa diurnam
Climata

more dolens ludibria vidit. 23.
Illa Sioneae forsan quoque praescia caenae,
Divini praesens epuli spectavit inane
Panis prodigium repletaque pectoris illo
Igne, alium sensit Cereris, pro fruge saporem.
Utque fuit supremi epuli graviore sedere
Digna loco natique latus stipare, vel ipsis
Discipulis mensae accubitum sortita priorem,

accubitum sortita priorem,
Prima fuit, sacra pavit quam filius esca.
“Accipe, mater, idem”, inquit natus, “quale dedisti
Tu prius assumpsique tuo de sanguine corpus.
Quique tui fueram ventris, modo pectoris hospes
Esse peto aeternique novum do pignus amoris.”
Tunc ea, luminibus tacitos referentibus ignes,
Ad natum conversa oculos manibusque modesta
Supplicibus, divina suae quam dextera prolis

Obsequia, hoc matri tribuis, sed caetera segni
Ancillae. Si materno te lacte rigavi,
Tu meus es iam, nate, cibus; si corporis auram
Vitalem, divinus homo me matre tulisti,
Tu mea nunc vita es, tu pectoris intimus ardor,
Tu cordis qua spiro aura es: qua vivo. Parentis
Esca tuae meliorque tuae tu matris origo,
Divina incipiam de te quod vivere vita,
Cui mea, mortalis quod sis, adiecit egestas

me pectora nati
Ense ferire mei, credentem imitabor Abramum
In sua funesto tendentem viscera ferro.”
Talibus internos animi componere fluctus
Virgo quidem potuit, ne quas fatalis amaror
Pectoris indignas divina Heroide voces
Mitteret, aut moris laudata lege decori
Solveret. At summos cordis lenire dolores
Non potuit, nec posse Deus permisit, ut uni
Martyris aureolae, quae solum deerat,

Impetus; ut simili, procul est, ardore micaret
Flamma, suum authorem qua complectuntur ovantes
Aligeri: quicumque ignis comprendet abyssum
Virginei, materna illi quoque plaga patebit
Pectoris: hac levior vatum est facundia poenâ. 32.
Quis dolor est, divina parens, conferre dolori
Quem potis est natura tuo? Sunt luctibus omnes

elegit. Tua cui materna, supremum
Luctanti dederis suffragia, deseret illum
Nec genitor nec ego, sed labe solutus, Abrami
In gremium, grates tibi ferre paratus, abibit.”
Laeta tulit donum genetrix, cui pectoris ingens
Terrigenas servare aestus pietasque calebat.
Utque fuit maerens altique in tabe doloris,
Ostendit pressis animi solacia palmis.
Respiciens post tergum oculis videt arbore fixum

“I fili quò te Genitor tuaque ardua virtus
Aeternaeque vocant palmae. Tua praemia fili
Non moror: addo tuis, Victor divine, triumphis,
Maternos ancillae humilis laetosque pusilli
Pectoris affectus. I, Patris gloria, nate,
Et caeli clausos aditus portasque reclude.
Quod tua me vero, fili, Patrisque potestas
Mortalem servare velit, subiecta paternis
Imperiis, quidcumque meus

Necdum morte tenus. Maior tamen omnibus una
Postremùm restabat adhuc, sine funere numquam
Pectora divinae subitura parentis, arundo.
Haec ea cuspis erat, quae sola immane profundum
Ac medium tetigit divini pectoris ardens
Centrum, ubi supremo saturata ardore, stupendo
Incaluit flammarum aestu, quo solvitur omnis,
Cera velut, commixtae animae cum corpore nexus.

Bibliographia locorum inventorum

Click here for a KWIC Report