Your search found 1238 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1151-1189:

familia, qui apud gentem sua non parva florebat doctrinae et probitatis laude. Aetatis agens annum secundum supra vigesimum Mariam ex Baronibus de Zamagna uxorem duxit, feminam raris animi dotibus insignitam. Difficile dictu est, consilium hoc quantum ad Junii vitam, et studia ordinanda contulerit. Tradita enim uxori suae rei familiaris cura, a qua semper abhorruit, posthabitaque recentiorum gentium literatura, quam probe noverat, Graecis, Romanisque literis totum se dedidit. Jurisprudentiam, homini publicarum

»Atque adeo caecae vanissima somnia mentis,
Et deliria sunt nulli cedentia monstro
Exemplo quaecumque malo jam publicus usus
Sancivit, servumque pecus formidine risus
In vitam invexit. Tota haec de matre supellex
Stultitia est. Risu arguto compesce superbam
Stultitiam: solo male sana superbia risu
Frangitur: hanc tu ridiculam per compita tradue.

una dempta, ceteris disciplinis relinquatur, praeter crassam quamdam Minervam, quae ipsa an Minerva sit, vehementer dubitandum est. At vero si utilitate omnia metiris, non longe utilius meditando assequi quanta a Dei O. M. Voluntate, et natura officia in vitam manenet, quam aeris proprietatem, ignis naturam, malleique, et securis efficaciam investigare? Sed haec physica ad vitae commoda applicentur. Fateor: sed enim jamdudum applicata sunt, quantum ad vitae usum est satis; ut tamdem a corpore ad animos

1.1.96  Et deliria sunt nulli cedentia monstro,
1.1.97  Exemplo quaecumque malo jam publicus usus
1.1.98  Sancivit, servumque pecus formidine risus
1.1.99  In vitam invexit. Tota haec de matre supellex
1.1.100  Stultitia est. Risu arguto compesce superbam
1.1.101  Stultitiam: solo malesana superbia risu
1.1.102  Frangitur: hanc tu

turba,
1.2.82  Quam ingenio atque aetate, habitu tam vestis et ore.
1.2.83  Cetera dissimiles hoc consensere, quod una
1.2.84  Omnibus est ars, vitam impendere rebus ineptis.
1.2.85  Principio vigiles jentacula sueta ministri,
1.2.86  Ancillaeque ferunt: nullos jentacula in usus,
1.2.87  Eoas sed opes, et Eois pocula

urbanorum pars maxima morum.
1.2.206  Me si forte rogas de re quid censeo, dicam.
1.2.207  Et me stultitiae assentire fatebor alumnis,
1.2.208  Quorum nec mores, nec vitam carpo maligne
1.2.209  Candidus ac verax factorum scriptor. Ego nil
1.2.210   Interpres pravus fingo, nil mentior, ipsa
1.2.211  Parco uti consulto libertatre Poetae,

et fasces, saevasque dedisse secures.
1.5.155  Sceptra Jovi eripiunt; Divos, et fulmina rident
1.5.156  Cyclopes Sophiae! Sic imo vertere fundo
1.5.157  Humana aggressi, et vitam induxisse ferinam;
1.5.158  Ni victrix conantes dextra coerceat illa,
1.5.159  Alcidis quae ritu jam omnia monstra subegit.
1.5.160  Haec tamen ut rudibus possint praecepta

mater narraverat olim,
1.7.227  Fabula me terret. Domini communis eodem
1.7.228  In stabulo bos cum segni vivebat asello.
1.7.229  Incepit bos. Proh! vitam toleramus iniquam
1.7.230  Ambo! Ego ferre jugum, et curvo damnatus aratro.
1.7.231  Verbera dura pati, et dorso tu pondera ferre.
1.7.232  Admordere novam raro conceditur

vel frictio gibbis?
1.8.71  Quis cessit Satyrae iracundus, amator, avarus?
1.8.72   Multa queas prudens mature anteire monendo,
1.8.73  Atque rudes peccandi ad frugi effingere vitam:
1.8.74  Ut puerum monitor si circumducat, et olli
1.8.75  Dum nihil haeret adhuc animo, dum purus adhuc, et
1.8.76  Integer est maculae, docilem sic occupet aurem.

1.8.163  Poeniteat sanum Satyrae, neque carminis hujus.
1.8.164  Distamus primum scurris, quia nomine ficto
1.8.165  Ludimus, ut ficto comoedia nomine ludit,
1.8.166  Et vitam lepida, et mores risisse theatris,
1.8.167  Nescia personas per risum inducere veras.
1.8.168  Graeca Menandraeo fuit haec comoedia socco,

disconvenit ordine vita.
1.8.210  Et domus infelix domini ruit in caput. Heus tu
1.8.211  Tunc Satyris incumbe, eversaque Pergama serva.
1.8.212   Dum vana exercet stultam socordia vitam,
1.8.213  Femineisque viros temere sedisse cathedris,
1.8.214  Femineasque juvat meditari et volvere nugas,
1.8.215  Dum celebrat coetus omnis matrona viriles,

inurbane, non ulla arma impia sumsi,
1.8.234  Qui frontem primo pravorum aggressus in ortu
1.8.235  Respexi ad causas, nervosque incidere quaerens
1.8.236  Morborum, in vitam unde omnis diffunditur error,
1.8.237  Parvula dum vello, proscindo grandia, ut ova
1.8.238  Elidat si quis serpentum. Negligit haec ars
1.8.239  Lenones, moechos, scurriliter

1.9.98  Qui male perstringis Satyra scenam, atque theatra?
1.9.99  Urbanaeque voluptatis purissima tollis
1.9.100  Gaudia, barbariemque meram, immundumque reducis
1.9.101  In vitam rus. Esto: peccarint duo, vel tres.
1.9.102  Sed tu ad communem respexeris aequius usum,
1.9.103  Vita memor Sophocli quid debeat atque Menandro.
1.9.104  Quid magis urbanum,

1.17.82  Qualiscumque fuit vitae color, ira, voluptas,
1.17.83  Aut amor, aut odium, arbitrio nihil illa cerebri
1.17.84  Sensit, sed dicas oculis servire coactam
1.17.85  Vitam egisse ferae cicuris prope more modoque.
1.17.86   At lanci impositum innata levitate videres
1.17.87  Ascensu volucri sublime ad sidera ferri,
1.17.88  Ut pluma, aut tenues

speres. Odere quoque ipsi
1.18.17  Dicentem vera intacti, mens conscia quotquot
1.18.18  Est, paucis licet, et fatuorum exercitus omnis.
1.18.19  O bone, qui populi procedis carpere vitam,
1.18.20  Qualis es introrsum, paulum, sine, perspiciamus;
1.18.21  Nec tua forte catus nobis peccata maligne
1.18.22  Objicias, alio quaerens divertere risus.

castus pudor ejicit illis
1.18.43  Liminibus, nulli quae fas insistere casto!
1.18.44  Non tu Acheronta, invicta Jovis non fulmina rides,
1.18.45  Non tu mortales nullo Jove ducere vitam
1.18.46  Deliras, aut casu haec mundi elementa coisse,
1.18.47  Humanasve doces animas post funera inani
1.18.48  Devotas nihilo, recti discrimine nullo,

et turpia ineptis
1.19.22  Ipsorum ante oculos me impune immittere chartis?
1.19.23  Cujus ego dente, atque stylo mordere maligno
1.19.24  Aggressus vitam, dicenda tacenda loquutus
1.19.25  Traduxi ad populum immeriti, aut meriti? Pater ecquis
1.19.26  Nati facta sui audiit ex me? Quis, rogo, furti
1.19.27  Damnetur me teste?

etiam scopulos Satyra vitare magistra
1.19.175  Mille queas vitae latitantes angulo in omni,
1.19.176  Si doctor tibi fias, si tibi tutor eidem,
1.19.177  Ad Satyras vitam ipse tuas componere certus:
1.19.178  Ne, dum aliena sagax adeo mala cernis acutum,
1.19.179  Improbus ignoscas tibi, caecum aut te tua fallant.
1.19.180  His ego praecipue

ego praecipue studiis me alo, et artibus hisce
1.19.181  Mirifice oblecto, seniumque, et fallere curas
1.19.182  Instituo, expertem ambitionis, avaritiaeque
1.19.183  Vitam agitans, me ipso contentus, nec tibi forte
1.19.184  Maecenas, nec paucis injucundus amicis.
1.19.185  Sic omnes placidi illuxere dies mihi, eunt sic
1.19.186  Soles post

da cymbala flammis,
1.21.174  Mentis et egregium studia ad meliora vigorem
1.21.175  Transfer, et Hermogeni cithara concede placere.
1.21.176  Atribus ingenuis, verisque impendere vitam
1.21.177  Te fac, non studiis marcescere inutilis otî,
1.21.178  Et mea si quidquam potuit facundia, posthac
1.21.179  Hae tibi erunt artes, Solis perdiscere cursum,

si forte alius quidam latet anguis in herba,
1.22.38  Affectasque prope ad mores accedere nostros
1.22.39  Nequitia, malo et obtrectandi raptus amore,
1.22.40  Quo possis vitam Satyris conferre maligne,
1.22.41  Atque uno mores, versusque notare obelisco
1.22.42  Pejor Aristarcho judex, garrire solutus:
1.22.43  Haec male respondet vatis sententia

tot nugas hominum, et fastidia rerum.
1.22.112  Mireris, mea quod Satyram indignatio fecit?
1.22.113   Sint satis haec. Venia indignus, si plura referrem.
1.22.114  Sed plura ad vitam, et mores facientia nostros
1.22.115  Plenius a Satyris liceat didicisse legentes.
1.22.116  Nulla etenim veros ita vultus picta tabella
1.22.117  Rettulit, ipse licet tabulam

perdendis nempe sat esset,
1.23.15  Non requievit adhuc, donec pars altera regno
1.23.16  Incolumis staret, mores qua perdere detur,
1.23.17  Et vitiis hominum foede corrumpere vitam.
1.23.18  Ergo hominem invadit Germanum, infusus et olli
1.23.19  Ingenii specie, et subtilis imagine mentis
1.23.20  Fatalis dat posse modis componere miris

adeo doctrinarum primi, atque leporum
1.23.30  Delecti auctores, proceres Graji, atque Latini
1.23.31  Vulgantur prelis. Quis non exordia laudet?
1.23.32  Scilicet his vitam, aeternaeque haec praemia famae
1.23.33  Maeonidae ac Tullî victrix facundia debet,
1.23.34  Servataeque tot heroum illustres animae, tu
1.23.35  Imprimis periture Maro, et

Invenere viam facile mala commoda ad illos,
1.23.119  Quos sane indociles, ignorantesque leporum
1.23.120  Seposuit magno in vulgo natura, deditque
1.23.121  Servitio vitam, duroque juvare labore:
1.23.122  Unde bonus miles, bonus et fit navita, arator,
1.23.123  Fullo, mercator: sociae qui publica vitae
1.23.124  Commoda fabriles meriti excoluere

2.2.76   Candida constantis victima amicitiae?
2.2.77  Ergo quid a caris vos tamdiu abesse propinquis
2.2.78   Cogit, et antiqua distinet a patria?
2.2.79  An vos desidibus vitam traducere scenis,
2.2.80   Atque hominum fictis illacrymare malis
2.2.81  Arbitrer? Heu quisquam fletu male pravus abuti
2.2.82   Tam poterit, vera ut durus ad exitia

2.2.85  Seu lubet ingenuas igitur trivisse per artes
2.2.86   Otia, lustrantes quidquid in Ausonia
2.2.87  Usquam est ad normam sculptum, pictumque Pelasgum,
2.2.88   Seu vitam, et mores dispicitis hominum,
2.2.89  Sive etiam illecebris, somnoque, epulisque beatos
2.2.90   Nec bona vos hominum, nec tetigere mala;
2.2.91  Denique quidquid id est

2.2.151  Sed quibus impatiens freni jucunda voluptas
2.2.152   Intima signavit gaudia lacrymulis
2.2.153  Hunc mutata diem nobis, Fortuna, videre
2.2.154   Da precor, et vitam protinus eripito. ELEGIA III. IN DISCESSU THOMAE DE BASILIO ET MARIAE BOMIAE EJUSDEM CONJUGIS
2.3.1  Eloqar, an

3.1.39  Naturaeque ipsi non responedentia rectos
3.1.40  Haud bene restituunt exempla per invia mores,
3.1.41  Nec mala naturae designant, sed quod ab arte
3.1.42  In vitam invectum est, melius comoedia possit
3.1.43  Quod risu, aut mordax satyris purgare Thalia.
3.1.44  Inde fit, ut possint (fateor) scripsisse libellum,
3.1.45  Quem legat in

Diis, populo et vulgasse Prometheus?
3.2.160  Hic ille est porro Scythica de gente magister,
3.2.161  Prima per Europen dii qui semina cultus
3.2.162  Dididit, et vitam solers per prima reperta
3.2.163  Excoluit, meditando et primas extudit artes.
3.2.164  Atque adeo historiis dignum famaque perenni
3.2.165  Sacravit fastis non veri ignara

eadem quoque gratia fratres:
3.3.48  Sic domus officio patrii fulcitur amoris;
3.3.49  Sic sua quisque habet, et novit, curatque, suoque
3.3.50  Contentus frugi ducit sine crimine vitam.
3.3.51  Inde omnis series oritur pulcherrima morum,
3.3.52  Naturae digito primis inscripta hymenaeis.
3.3.53  Contra haec in brutis. Lex ollis quantula amoris!

Inde orta humani prima incunabula moris
3.3.96  Natorum dum ultro curam subiere parentes,
3.3.97  Debuerant quos nosse prius. Mos, officiumque hinc
3.3.98  Incipit: hinc vitam sese diffundit in omnem.
3.3.99  Suaviter ut fieri hoc queat, et procedere tuto.
3.3.100  Nec genus humanum spe dejiceretur ab alta,
3.3.101  Commisit justis natura hoc omne

suis documenta aperire domestica natis,
3.3.106  Et magnam in seros artem proferre nepotes.
3.3.107   Ergo nonne homini sacri est dana lex hymenaei
3.3.108  Moribus ut coleret vitam, usuque officiorum?
3.3.109  Quin age nunc rudia illa hominum, et sylvestria saecla,
3.3.110  Barbara quos vastis America recessibus abdit,
3.3.111  Et quot inhospita

tecum tribuam mihi, Pontice, partes,
3.4.11  Quo mihi plus veri sermonis egere videris
3.4.12  Jampridem, dubius primum mihi detulit ex quo
3.4.13  Rumor, te in pejus vitam vertisse priorem.
3.4.14  Jungere amicitiae quidquid mortalia nexu
3.4.15  Corda putes, diamque humano pectore flammam
3.4.16  Gignere, vel tu hoc affectum, vel dixeris

vera species, incredibilesque
3.4.60  Ingenuo obtrudant animo, quo credulus ille
3.4.61  Ambiat immodico meritorum pondere scurram,
3.4.62  Atque ipsam pro illo certet deponere vitam.
3.4.63  O mihi perfricta execrandum fronte procacis
3.4.64  Monstrum hominis, sibi qui tantum arrogat! et quem
3.4.65  Non alium puduit pro se mactari, et amici

3.4.77  Quisque sibi, at largo ipsi ornarunt munere se se
3.4.78  Sponte sua, et nullum detrectavere laborem.
3.4.79  Hos ego jucundam victuros dicere vitam
3.4.80  Non dubitem: his dextro riserunt numine quondam
3.4.81  Dii faciles, Charitumque cohors, super atque benigno
3.4.82  Plena voluptatem diffudit copia cornu.

aut genitore caremus.
3.4.251  Hoc est inventis feliciter addere magnis
3.4.252  Inventum majus! minio libros emere, ipse
3.4.253  Queis careas, et vitam sis cariturus in omnem.
3.4.254  Perfidus incautum nebulo sic lusit amicum,
3.4.255  Et misere toti ridendum tradidit urbi,
3.4.256  Haud ita facturus, picta si fercula

faciendum est inter amicos.
3.4.267  Res equidem magni momenti, judiciique,
3.4.268  At non difficilis: paucis quin pandere possum
3.4.269  Hanc verbis. Mores, et sedulus inspice vitam
3.4.270  Omnium, erit sic ut tuto deprendere possis
3.4.271  Quiquid amicitia dignum, indignumque tua sit.
3.4.272  Est aliquis ganeo? Cane vita pejus, et angue:

4.4.18  Curru refulgens gloria splendido
4.4.19  Dimovit umquam, nec retraxit
4.4.20  Proposito popularis aura.
4.4.21  Natura vitam curriculo brevi
4.4.22  Absolvit: omnem laetaque prorogat
4.4.23  Horam voluptas, integro nec
4.4.24  Dura viro Libitina parcit.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report