Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: ipsI Your search found 2467 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 376-445:376. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_558 | Paragraph | SubSect | Section] quam cum diabolo et a diabolo semper cruciari? Si grauitatem damnationis huius iugiter pensabimus, nihil tam graue est, quod pro ea uitanda non lubenti animo perferemus. Sed interim quidam sinistri gregis et ipsi perditę pecudes non ad se damnationem pertinere arbitrabuntur, eo quod aliquando egenis opem tulerint, licet ipsi in popinis ganeisque uersati sint atque etiam contra unum elemosinę bonum, quod quandoque exercuerunt,
377. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_558 | Paragraph | SubSect | Section] est, quod pro ea uitanda non lubenti animo perferemus. Sed interim quidam sinistri gregis et ipsi perditę pecudes non ad se damnationem pertinere arbitrabuntur, eo quod aliquando egenis opem tulerint, licet ipsi in popinis ganeisque uersati sint atque etiam contra unum elemosinę bonum, quod quandoque exercuerunt, plurima perpetrarint mala. At longe aliter illis, quam putabunt, eueniet. Postquam enim pius Dominus eos, qui uiscera
378. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_574 | Paragraph | SubSect | Section] ecce prophetę et Legis obseruatores una cum Euangelii professoribus communi beatitudinis gloria illic collucent. Quoniam ipse angularis lapis Christus parietem ad parietem iungens fecit utraque unum. Merito igitur, quos ipsi olim diuidere conati estis, eorum nunc pari concordique iudicio condemnamini. Et tu, Nouatiane, qui misericordię Dei nimium diffidens negabas post baptisma peccantibus esse uenię locum, — aspice, quam grandis numerus
379. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_574 | Paragraph | SubSect | Section] puniat, et sicut hactenus animas nostras, ita deinceps etiam corpora simul atque indesinenter exurat. Sic et unumquenque sua scelerum accusabit conscientia, et communis infelicitas ad unam omnes compellet querelam. Insuper ipsi nequam spiritus foeda terribilique facie obcursantes in illos exclamabunt: Quid moram facitis? Quid cunctamini uenire nobiscum? Nostri estis et a Deo reprobati, quoniam nobis magis quam Deo paruistis. * Ibunt ergo
380. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_576 | Paragraph | SubSect | Section] et ecce cum nubibus cęli quasi Filius hominis ueniebat, et usque ad Antiquum dierum peruenit. Et in conspectu eius obtulerunt eum. Et dedit ei potestatem, et honorem, et regnum. Et omnes populi, tribus et linguę ipsi seruient. Potestas eius potestas ęterna, quę non auferetur, et regnum eius, quod non corrumpetur. Iam enim omni prorsus demonum malignitate ad inferos cum impiis ablegata et in abyssum detrusa, iam sanctorum
381. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_583 | Paragraph | SubSect | Section] sit, flamma illa ad hoc tantum lucebit, ut hęc uel his similia monstra obiiciat obtutibus impiorum. Etsi enim ista, quę a Ioanne uel prophetis relata sunt, ad allegoricos sensus referri soleant, nihil tamen obstat, quin ipsi impurissimi spiritus in hasce formas (uel potius deformitates) uertere sese et possint et uelint, ut homines, quibus semper infensi sunt, et formidine ipsa uexent, antequam uerberibus cędant. Quod si sanctissimis uiris
382. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_584 | Paragraph | SubSect | Section] deprehensos, cum coram iudice constituti crimen negarent, patienter tormenta tulisse. Vbi autem et filios in quęstionem adductos conspexissent, eorum ferre supplicium nequiuisse atque continuo furtum confessos. Et, si necem ipsi subire maluerunt quam liberis fidiculas intendi uidere, quali quantaque premerentur tristitię acerbitate, si una secum in inferno illos ardere uidissent, et flebiliter exclamare et ab iis, qui ope indigent, opem
383. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_584 | Paragraph | SubSect | Section] maluerunt quam liberis fidiculas intendi uidere, quali quantaque premerentur tristitię acerbitate, si una secum in inferno illos ardere uidissent, et flebiliter exclamare et ab iis, qui ope indigent, opem implorare? Puto, et ipsi exclamassent obsecrantes, ut tota in se uerterentur incendia et illis leuaretur poena. Aut si id effici non liceret, ut saltem procul ab eis, ubi etiam grauioribus atterendi suppliciis essent, secedere
384. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_591 | Paragraph | SubSect | Section] quam procul a terra distet cęlum. Sed etiam se inferius corruere Iudeos incredulos et ipsis inferius hereticos Christianos, qui reuelatam diuinitus ueritatem mendacibus peruertere sententiis moliuntur. Merito quidem ipsi heretici et gentilibus et Iudeis damnabiliores sunt. Nam utrique illi aperte cum Ecclesia pugnant, hi uero amicicię simulatione ex insidiis nocent et, cum se Christianos nuncupent, nulli Christianos perniciosius
385. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_611 | Paragraph | SubSect | Section] cęlos, ut sit sanctę Ecclesię caput, et sacerdos, et Dominus. Per ipsum accessus patet ad Patrem, qui Dei et hominum mediator est, et Dei Filius, et imago, et uirtus, et sapientia, et lux, sedens a dextris maiestatis eius. Ipsi omne genu flectitur, cęlestium, terrestrium et infernorum, ipsum omnis spiritus laudat, omnis lingua confitetur; quia ipse est Verbum, in quo condita sunt uniuersa — sicut Apostolus inquit — in cęlis et in
386. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_613 | Paragraph | SubSect | Section] quoniam, cum apparuerit, similes ei erimus, quoniam uidebimus eum, sicuti est. Et iterum: Serui eius seruient illi, et uidebunt faciem eius. Et ipse Dominus in Euangelio: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt! Discipulis quoque rogantibus ostendi sibi Patrem respondit primo id, quod credere debeant: Ego in Patre, et Pater in me est; deinde, quod sperare: In illo die — inquit — uos
387. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_617 | Paragraph | SubSect | Section] per turbinem, sed per resurrectionis gloriam, nec ut ille in cęlum, sed supra cęlum, nec ideo beati futuri, quia ad inferna non descendent, sed quia diuino semper fruentur conspectu. Vis nosse, quantum inter se differant? Et ipsi in fine moriendum est Antichristo perimente, deinde resurgendum Christo resuscitante, ut ad solidam hanc, de qua loquimur, consummatamque perueniat felicitatem. Ezechiel propheta uidit super firmamento sedentem in
388. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_629 | Paragraph | SubSect | Section] et in beatorum sedibus collocassent. Duo Valentii abbatis discipuli in Valeria prouincia a Longobardis ad arborem laqueo suspensi necatique, uespere diei illius psallere auditi sunt, ita ut carnifices ipsi, qui eos interemerant, attoniti terrerentur. Quid hoc est, nisi ut credamus eos, qui Deo seruiunt, tunc demum feliciter ac beate uiuere incipere, cum contingit mori. Neque hoc omnino prętermittendum, quod beato
389. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_630 | Paragraph | SubSect | Section] cum beato Blasio episcopo ad Sebasten martyrium passę sunt, cum cęderentur, animas uirginali forma a corporibus egredi uiderunt cęlumque uersus ferri, candidas admodum et corollis circa capita fulgentibus decoras. Et hoc ipsi sicarii testabantur, a quibus interemptę sunt. Nunquid non satis ueram putabitur, quod ne inimici quidem negare potuerunt, eas uidelicet statim post necem beatitudinis ęternę fructum percepisse? Agatha, uirgo et
390. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_635 | Paragraph | SubSect | Section] docuit et sanctorum suorum egregia pręclaraque exempla, quibus totum opus istud contextum est, satis nos abunde instruxerunt. Horum itaque, dum licet, dum res tempusque suppetit, uestigiis insistamus, ut, ubi illi sunt, et ipsi simus. Non declinemus neque ad dexteram neque ad sinistram, non pes titubet, non mens uacillet! Constanti fide, spe firma, forti magnoque animo uiam salutis ingrediamur! Modicum laborabimus, multum metemus. Accipiemus
391. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [Paragraph | Section] superi, uos reddere praemia dignis
392. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page 60r | Paragraph | SubSect | Section] mors nostra suis fuit, ergo salusque;
393. Dragišić, Juraj;... . Oratio funebris habita pro... [Paragraph | Section] deo a corpore seiunctum. O miram oppositorum amicitiam! o certo ingentem atque omnibus paene abditam divini operis virtutem! non enim iam pares cum paribus veteri proverbio congregantur, non simile, sed contrarium et dissimile, natura contra naturam, expeti videntur. Enim vero unde ipsi animo qui spiritus purus est tanta cum corpore familiaritas? unde tam dulcis societas? unde tam suave contubernium? accedite et si audire lubet huiusce rei causam me vobis hodie aperiente accipite. Locum et pars quod sint quove pacto
394. Dragišić, Juraj;... . Oratio funebris habita pro... [Paragraph | Section] forma tribuere quam materia excipere. Quod si quis vir liberalis aut magnificus consideraverit, in se ipso verum esse agnoscet; avide nanque is tribuit cum maestitia suscipit. Audite mirabilius quemadmodum viro magnifico suavius est dare quam illi cui confert accipere: sic nimirum dulcius est ipsi animo vitam corpori tribuere quam corpori eam recipere. Beatius enim est dare ac excellentius quam excipere: quo autem munera excelentiora fuerint, eo avidius expetuntur; quo ut non minus animus iungi corpori quam corpus animo expetere sit autumandus exactior atque perfectior futurus quum et
395. Dragišić, Juraj;... . Oratio funebris habita pro... [Paragraph | Section] concessa animos esse corporis formas concludi et perorari evidenter, atque necessario manifestum est. Et quum tanta sit probatio: et convenientia inter corpus et animum ut idem aliud vivificare quam suum corpus nequeat, quid restat nisi ut denuo illud corpus ita raperetur quo ipsi animo fiat idoneum domicilium, quo, inquam, ab eodem apte vivificari possit? Qui tandem eveniet? erit iterum idem homo integer; vivet aevo perpetuo; totus erit immortalis ita ut iam nullo modo mori: neque, sit hic praecesserint merita, quicquam sinistri pati possit et in corpore tam
396. Dragišić, Juraj;... . Oratio funebris habita pro... [Paragraph | Section] (ut confirmare possum) ab universis hodie passim laudentur.
Haec ergo (ut redeam unde digressus sum), quae nunc in terram reverti ossa intuemini, splendida subtilia impassibilia agilia pro virtutum suarum merito postmodum, si digne supremam clauseritis diem, videbitis, felicem felices ipsi, fortunatum fortunati cernetis.
397. Dragišić, Juraj;... . Oratio funebris habita pro... [Paragraph | Section] superare.
Nos, patres optimi una secum pias preces orationumque suffragia pro huius animae expiatione, ut et nostro |
sed ab illis dumtaxat quos in docendo, ut prosint aliis, cura solicitat, non quos alieni operis malignus liuor torquet. Sincere simpliciterque cuncta diiudicanti et quę propiora uero sunt promenti gratias agam. Inuidis autem ingenue respondebo scripta hęc, quę ipsi cauillantur, tibi placuisse, cui scripta sunt, si modo placuerint. I.4. Tu uero inter legendum attendas uelim prisci illi uiri, qui uana idola adhuc, non Deum uerum colebant, quanti fecere uel animi uel corporis uirtutem. Etenim, qui illa pręditi erant, iis
fuisse memorantur et ab iisdem qui illas posuerant non multo post fractę atque contritę. (Marius) Caio Mario Romę omnibus uicis idem honos habitus, deinde in introitu Syllę per ignominiam sublatus euersis simulachris quę ipsi Mario erecta erant. Trecentę eqs.: cf. Plin. Hist. nat. 33,132; 34,27 Quam ergo uani sunt, ne dicam stulti, qui eam expetunt gloriam quam hominum conciliat fauor et
Tarquinus Sextus Pro Sextus Tarquinius stuprauit, Tarquini Superbi regis filius. Illa uocatis uiro Collatino et patre Tricipitino, reddita necis sibi inferendę causa, se ipsam interemit. Ipsi cum Bruto coniurantes regem cum filiis Roma expulerunt. 1.2. Lucretię mors pudicicię testimonium fuit: nequanquam enim adultero consensisse uidetur quę uiolata uiuere noluit. 2.
quicquid decreuisset. (Faustina) Anniam Faustinam duxit uxorem, quam tertio imperii sui anno defunctam consecrari passus est. Cf. SHA, Ant. Pius 6,7 Senatus igitur, cum ipsi quoque consecrato arcus uel statuę honorem statuisset, dignam iudicauit quę glorię principi exhibitę particeps fieret. Magna profecto optimi uiri felicitas mulierem habere thori pariter uirtutisque consortem. Fuit et alia Faustina, huius Faustinę filia,
ὄμβρος
autem imber dicitur.
Cf. Tort. 'Vmbria'
17.3. Betitium: hunc uirum uirtutibus pręstantem fuisse statuę honos a prouincialibus
exhibitus satis declarat. Nec ipsi sua laude fraudandi qui erga optimum pręsidem ingrati
esse noluerunt.
18.
A 72/3, ubi Trans
Tyberi
non poterunt. De his enim in psalmis dicitur: Oculos habent et non uidebunt, Ps 113,13; 134,16 de illis uero in euangelio Saluator ait: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt. Mt 5,8 32. A 71v/5; cf. CIL V 2176
dolendum sit nostros a ueteribus tantum degenerasse, tantum, inquam, et uerborum corrupisse usum et consuetudinem dictandi deprauasse. Quum enim doctissimus quisque ad conscribendas forenses actiones publicosque codicillos eligi deberet, scholastici ipsi, uix elementis grammaticalibus imbuti, quo impudentius quęstus gratia se se ingerunt, eo facilius cooptantur. 37.4. Hęc hactenus de antiquioribus Romanorum titulis electa, deinceps aliorum locorum eiusdem sęculi monumenta expedientur.
bestiis omnibus et insipientior et impudentior erit habendus omnique damnabilior deuotione? 94.3. Verum enim uero tam abominandum flagitium multo magis imputabitur illis quibus matrimonii sanctitudo diuina lege commendatur quam his qui Deum ignorantes suę ipsi libidini frena permittebant. Excusabiliores enim sunt qui pręceptis cęlestibus nondum instructi peccauerunt et licet naturalis quoque legis rationem peruerterint, longe deterius est cognita diuinę reuelationis ueritate summę maiestatis autoritatem
minimam esse capitis diminutionem constat. Maph. Veg. 'Capitis diminutionis' ( cf. Dig. 4,5,11) Cętera in epitaphio posita patent. 133.2. Nequis autem ulla unquam de causa sibi ipsi manum inferendam putet, Platonis in Phedone sententia est nemini fas esse sibi mortem consciscere. Cf. Macr. Somn. Scip. 1,13,5 ( cf. Plat. Phaed. 61 E)
Cf. SHA, M. Ant. 1,8, ubi habuit et sororem natu minorem Anniam Cornificiam, uxorem Anniam Faustinam, consobrinam suam Gręcis Latinisque perdiscendis litteris operam dedit philosophięque incubuit studiis. Pio ipsi morum Ipse ex moribus (quod folio 66 scripsit) correxit uitęque probitate persimilis fuit. Marcomanos, Germanię gentem, in Danubii transitu uicit. Cum Commodo
Cf. Gell. 5,6 Ibi idem ait muralem coronam, etiam castrensem et naualem, ex auro fieri solitam. 139.3. Porro Vibius Pius tertio citra hoc epigrammate aram dedicat Soli inuicto, ut sit ipsi propicius, militibus centurionibusque suis. Cf. In epigr. 137 Inuenies in hoc libello inter externa et alium Vibium, Gallum, primipilarem pręfectumque castrorum, et ipsum quidem donis donatum honoris
Dominationem, velit libellos ipsos ad manus magnifici ac reverendi domini oratoris 7 regis nostri, qui tibi praesentes reddet, dare. Ne enim vir tantus perpetuo carie obsitus lateat, decrevi opuscula eius omnino in lucem emitti curare. Idque auxilio ac voluntate domini mei. In quo et ipsi
scientia, aliisque virtutibus satis decoratus, conferre. Sicut egregius etiam dominus Christophorus Darhoczy, 5 cubicularius domini reverendissimi Dominationibus Vestris super hac re latius scripsit. 6 [2.] Nos cum ipso domino Christoforo Darhoocz, si pro ea praepositura ipsi domino Petro litterato obtinenda laborare et intercedere apud dominum nostrum reverendissimum voluissemus, credimus nos habere tantum favoris apud suam dominationem reverendissimam, ut praeposituram ipsam obtinere ipsi domino Petro potuissemus, sed cum, ut dixi, eius praepositurae ius
[2.] Nos cum ipso domino Christoforo Darhoocz, si pro ea praepositura ipsi domino Petro litterato obtinenda laborare et intercedere apud dominum nostrum reverendissimum voluissemus, credimus nos habere tantum favoris apud suam dominationem reverendissimam, ut praeposituram ipsam obtinere ipsi domino Petro potuissemus, sed cum, ut dixi, eius praepositurae ius patronatus Vestrae Dominationes habeant, potius voluimus ad Vestras Dominationes in favorem illius boni viri scribere. Quas unacum ipso domino Christoforo rogo, velint utriusque nostrum servitiorum intuitu
Petro potuissemus, sed cum, ut dixi, eius praepositurae ius patronatus Vestrae Dominationes habeant, potius voluimus ad Vestras Dominationes in favorem illius boni viri scribere. Quas unacum ipso domino Christoforo rogo, velint utriusque nostrum servitiorum intuitu praeposituram ipsam ipsi domino Petro litterato conferre. [3.] Velintque ipsae etiam Dominationes Vestrae in favorem et commendationem illius boni viri scribere, quem de peritia litterarum, de bonis moribus et de omni probitatis genere merito Dominationes Vestrae commendare possunt. Valere cupio Vestras
principes Sanctitatis Suae auctoritate conciliandis. Nos enim, ut saepe sumus testati, his dissidentibus exiguam admodum aut potius nullam publicae salutis et conservandae reipublicae Christianae spem habemus. Noli existimare nos ita ab extrema spe et praesidiis pendere, ut domi, quae praestare ipsi atque efficere possumus, negligamus. Verum scis, quid inter caesaris potentiam tot annis tam feliciter auctam et nostras vires adeo debilitatas et fractas intersit. Non unius regis aut populi videtur esse, ut tantum tyrannum, tot populorum ac nationum dominum, non dicamus superare, sed si
antequam conclave 6 ingrederetur, huic negotio [...]luerat, et mea maxima diligentia ac labore, ad hunc finem tandem [...] ad quam me nunquam sperassem, deducturum. Conventio igitur inter me et plebani pridem mortui executores ita facta est, ut ipsi litem Dominationi Vestrae Reverendissimae amplius ne faciant sub poena dupli eius summae, quam Dominationem Vestram Reverendissimam solvere constitutum est, cuius rei obligationem manu sua scriptam is, cuius maxime interest, executor mihi dedit. Rursum, ut Dominatio Vestra
Dominationem Vestram Reverendissimam solvere constitutum est, cuius rei obligationem manu sua scriptam is, cuius maxime interest, executor mihi dedit. Rursum, ut Dominatio Vestra Reverendissima per totum hoc tempus, usque ad finem Martii sexaginta florenos in auro huc mittat, non executoribus, ipsi enim neque unum obulum sibi dari ex iis petunt, sed coenobio fratrum Hungarorum de Caelio Monte, in quo ille sepultus est, ut sit elemosina pro anima eius. 7 Quod si per illud tempus Dominatio Vestra Reverendissima pecuniam illam non miserit, ut liceat illis rursus de integro contra
regis nepotis nostri carissimi apud nos orator te iterum Romae oratorem agere, quae res sint nobis acceptissima, experti enim sumus tuam erga nos fidem et propensionem, experti diligentiam et curam in obeundis negotiis nostris, quae istic Romae eveniebant. Proindeque et commendavimus iam saepe ipsi serenissimo domino nepoti nostro virtutem et merita tua et commendare in dies magis non desistemus. [2.] Postulamus vero a te impense, ut tibi curae istic sint, ut solebant, nostra subditorumque et procerum nostrorum negotia, quae incident, nobisque ea, quae nova emergent, scribere per
enim abest, ut haec voluntas nostra sit, ut etiam nobis non posset esse non molestum quidquam prae ter veterem eorum ordinem in regno nostro constitutionem renovari, et praesertim nunc invalescente in dies magis circumquaque perniciosissima haeresi, ad quam retundendam magno nobis ex usu sunt ipsi fratres conventuales, praesertim venerabilis Marcus a Turri 2 commissarius et provincialis regni nostri, qui et monasteria hic sua in debitum redegit ordinem et religioni sua doctrina suaque sanctimonia plurimum conducit. Proindeque nobis et regnicolis nostris est multo gratissimus,
et difficultates officialibus illius Maiestatis indignas et indecentes, quibus nos iustitia nostra et bonis illis exuere contendunt. Proinde operam tuam adhibeas, ut nobis tandem possessio ipsa restituatur, et si quid aliud orator vel procuratores nostri agendum putabunt, agere non graveris prout ipsi te instruent, quo tua erga nos merita et nostrum vicissim erga te favorem uberrime cumulabis. Scripsimus etiam Sanctissimo Domino Nostro, ut et reverendissimo domino cardinali de Salviatis legato, et tibi committere dignaretur, patrocinari suo nomine apud caesaream maiestatem ipsi causae
graveris prout ipsi te instruent, quo tua erga nos merita et nostrum vicissim erga te favorem uberrime cumulabis. Scripsimus etiam Sanctissimo Domino Nostro, ut et reverendissimo domino cardinali de Salviatis legato, et tibi committere dignaretur, patrocinari suo nomine apud caesaream maiestatem ipsi causae nostrae Barensi, quod eius Sanctitatem facturam non dubitamus. Scribimus pariter oratori nostro, 4 quem apud ipsam caesaream maiestatem habemus, ut consilio et patrocinio tuo uteretur istic in omnibus. [2.] Scribimus item illi, quibus rationibus transegerimus
nostrum in patria beatificum
et aeternum, sed unica ratione volo esse contentus, excellentes
scilicet mathematicas sua nobilitate omnes scientias
humanitus acquisitas excedere, quia per eas solas Deo
optimo maximo similes esse posumus, cum ipsi (Deo benedicto)
et praeterita et futura sint praesentia. At sola
mathematica inter omnes alias scientias humanitus acquisitas
praeterita et futura praesentia facit (quamvis imperfectiori
modo). Etsi haec magis exacte et dearticulate
inquiramus et ad singulas partes
continetur, etiam ipsa musica in eadem magnitudine: in
qua et ipse numerus, certe continebitur. Continet etiam
astrologiam, quae nihil aliud est, quam considerare situs
planetarum, primo per lineam rectam, quae est ipse situs
vel coniunctio planetarum adinvicem. Per figuras etiam,
quae sunt ipsi aspectus stellarum inter se, puta sextilis,
quadratus, trinus et huiusmodi, quae est ipsa geometria.
Si vero fiunt observationes temporum annuaeque conversiones,
solis etiam atque lunae diversi labores, certe
haec omnia solo numero mensurabuntur. Cum autem
ipse numerus in quantitate
quam alterum, quamvis in illis sit ordo perfectionis.
Tamen de tali numero difficilis est scientia. Maxime
apud peripateticos, qui negavere Ideas Platonis, ut sunt
abstractae a singularibus. Tamen Aristoteles certe non
sensum, sed verba Platonis impugnavit. Quia tales ideae
apud Platonem sunt ipsi numeri vel rationes in mente divina
existentes (ut supra probatum est), quod certe neque
Aristoteles ad hunc sensum negare posset. Numeri vero
ad nostrum usum redacti sunt similitudines illorum in
mente divina existentium. Quibus in cognitionem illorum
in mente divina existentium
a materia et
intellectus agens depurat quicquid est materiale in ipso
fantasmate existente in cogitativa; et causat sibi lineam
sine latitudine, cui bene correspondet aliquid ex parte
rei, quia linea materialis, et punctum ipsam terminans.
Divisibile tamen utrumque, quia materia coniuncta ipsi
formae est causa divisibilitatis, in genere tamen causae
materialis, minus tamen principaliter, dicat divus Thomas,
quicquid sibi velit. Unde intellectui non repugnat, imo
est eius operatio ista, scilicet res materiales transferre de
ordine in ordinem et facere eas potentia
extra intellectum.
De speciebus linearum: Capitulum tertium
Linea proprie principaliter a mathematico consideratur et maxime a geometra: linea vero visualis ab ipso
prospectivo, quae est subalterna ipsi geometriae. Quae
sic diffinitur: linea est longitudo sine latitudine. Vel aliter:
linea recta est brevissima linearum, quia quaelibet
alia inter duo puncta data erit longior, quam illa recta.
Vel et tertio: linea recta est quae, si in rectum inspiciatur,
mediae partes non eminent a duobus
naturali declinarent et per hoc ipsorum fatuitates
manifestarent, et partim, quia habeo demonstrationes
contra ipsos, quamvis colendissimus praeceptor meus
Petrus de Mantua, qui velut fidus fulgentissimus, non
solum omnes aetatis nostrae in philosophia transcendere
videatur, verum etiam ipsi Aristoteli adaequari videtur,
quia, quando vult Aristotelem, se ipsum exponentem introducit.
Tamen de ipso gravissime doleo, quia in quaestione
secunda 6. Physicorum, illam opinionem Gregorii
ita approbat affirmans, quod non sunt demonstrationes
contra illam positionem Gregorii, quae
linea a.b. et linea r. non aequidistant . Tertium etiam
faciliter probatur, scilicet quod punctus r. est impossibile,
quod tangat lineam a.b., quamvis semper magis atque magis
appropinquatur ipsi lineae a.b., quia x. punctus lineae
c.x. semper tangit lineam a.b., ergo nullus alter punctus,
puta r. per tertium suppositum, et sic patet intentum
scilicet, quod datur modus qualiter duas lineas rectas
super eandem superficiem in infinitum ductae, et
et per ea demonstravit posterius
nota naturae et nobis. Processit enim per demonstrationes
simpliciter dantes simul esse et cognitionem,
in quibus prius sunt nobis notae causae quam effectus,
et hoc est proprium ipsis mathematicis, in quibus causae
sunt prius notae nobis et naturae, quam ipsi effectus. Puta
quod triangulus habet tres angulos aequales duobus
rectis, quam quod eiusdem trianguli angulus extrinsecus
aequivalet duobus angulis intrinsecis sibi oppositis (ut in
primo Euclidis). In quam quidem speculationem, artem
et modum procedendi ipsius Euclidis video certe multos
sunt lineae ductae a centro
ad circumferentiam, ergo sunt aequales. Tunc ultra:
omnis triangulus habens duo latera tertio aequalia est
aequilaterus. Sed triangulus a.b.d. super datam lineam a.
b. constitutus est habens duo latera tertio aequalia scilicet
ipsi a.b., ergo est aequilaterus. Et sic habetur intentum
demonstratione convenienti huic scientiae contra omnes
calumniatores. Sed aliquis posset quaerere: quomodo istae
demonstrationes mathematicae sunt dantes simul esse
passionis et cognitionis? Dico, quod medium huius demonstrationis est
quae applicatur ad ipsum syllogismum.
Pro cuius evidentia sciendum est, quod apud
mathematicos termini ponuntur et magnitudines vel ipsa
intervalla (quae sunt inter terminos) iacere dicuntur. Quibus terminis mathematicis ipse Philosophus in hac diffinitione
syllogismi (ut et ipsi geometrae) usus est. Dicit
enim primo quibusdam positis, quia tribus terminis scilicet
duobus extremis et uno medio: quia extrema mediata
non possunt absque medio copulari. Deinde subdit necesse
est a iacentibus, scilicet duobus intervallis: quorum
unum erit ab uno extremo ad medium et
pręscius futurorum
corpori redditus flebam quid ibi manens felicitatis habebam, quid
inenarrabilis delectationis sentiebam. Testis est ipsa trinitas
quam cernebam nescio quo intuitu, testes sunt et ipsi beati spiritus
qui aderant, testis et conscientia mea, qui tantis bonis ipse
fruebar, quanta et qualia nescit proferre mollities corporis
mei. Cum igitur tantam solitarię uitę dulcedinem
humi se collocari sacco suo coopertum iussit. Conuocatisque discipulis
monere atque hortari illos non destitit: Deum timeant, humilitatem
seruent, paupertatem colant; maioribus obediant, prępositos honorent;
ipsi autem prępositi delinquentes corripiant, et illi qui deliquerint
penitentiam agant; nunquam de Dei misericordia diffidant, pro Christi
nomine (si ita casus feret) mori ne timeant; honestis pijsque laboribus
uident et territi retro abeunt. Iterum non
plures quam duo apparent. Rem mirantur, depositisque armis quid hoc
esset sciscitatum post eos rursum currunt. Discunt tandem Sancti
meritis, ad cuius corpus uisendum ipsi iter habebant, id sibi
contigisse. Hi propere reuersi duci ac reliquis socijs a quibus missi
fuerant, miraculum deferunt. Et cum irriderentur opprobarenturque, ne
ludibrio quidem habiti tenere se queunt quin
Porro soluta funeralis pompę celebritate, cum iam diei uesper esset,
beati Hieronymi corpus (ut ait) in illo marmoreo monumento condidere;
sed mane rursum in sua pristina fouea iacere inuentum. Nocte sequenti
ipsi Cyrillo in quiete Hieronymus apparens dixit, corpus suum humi, ubi
primum sepultum fuerat, recubiturum, donec ab infidelibus Hierosolyma
capta seruire coeperit; inde ad Italiam translatum Romę diu permansurum.
diuinę historię libris.
Ad eundem de conuersatione monastica et studio scripturę.
Ad Rusticum Narbonensem episcopum de uita et conuersatione
episcopi et septem gradibus clericorum ipsi commissis.
Ad eundem post promissam cum coniuge continentiam lapsum ut
penitentiam agat.
Ad Marcellinum et Anapsichiam de origine animę.
neminem.
Sanctitatis uero uel meritorum comparationem facere non nostri iudicij
est sed diuini. Nouit ille, qui solus omnium sanctorum certissima
beatitudo est, quem magis et quem minus sui faciat participem. Ipsi
laus et gloria in sempiternum. Amen.
Summa: libri, tractatus, homilię, sermones, epistolę plus minus
CCCCXL.
In eos qui beatum
Pannoniam et Delmatiam esse, et non potius inter Pannoniam et Istriam? Quęnam igitur ista nouitij autoris audacia, ut putauerit sibi magis quam Hieronymo de se loquenti homines credituros? Sibi, inquam, in Italia, et quidem post mille et ducentos annos genito, plus fidei habituros quam illi ipsi, qui patrię suę fines multo plenius exactiusque et uerius nosse potuit, tum a parentibus tum ab indigenis edoctus, quam quisquam alius externorum etiam illa sua ętate uiuens?
Videamus ergo, Bergomensis frater, Blondus iste pręceptor tuus talia asserens quam procul a uero sit.
quam hoc uno, quo ipsum plurimum delectari arbitratus sum, eo
uidelicet, quod nostram religionem sapiat, quod Christum sonet, quod odorem illum, quo
animę fideles reficiuntur, fragret. Ad hęc non me fugiebat eam esse litteratorum
naturam, ut quanuis ipsi in omni liberali doctrina politissimi excultissimique sint,
minus etiam eruditorum opuscula interdum non inuiti legant. Nos itaque non ista
mittimus, ut doctiorem instruamus, ne prouerbio locus detur: Sus Mineruam, sed ut
doctissimum honore, quo
tu fasque putas? Quin talem comprime luctum
iurat se nullas deinde nocendi
patranda
casus. Tenso nam protinus arcu
Sed nec adhuc Dauid se prorsus credidit illi
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].
Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
410. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 52 |
Paragraph |
Section]
411. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 52 |
Paragraph |
Section]
412. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 52 |
Paragraph |
Section]
413. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 71 |
Paragraph |
Section]
414. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 80 |
Paragraph |
Section]
415. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 80 |
Paragraph |
Section]
416. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 106 |
Paragraph |
Section]
417. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 108 |
Paragraph |
Section]
418. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 115 |
Paragraph |
Section]
419. Brodarić, Stjepan. Epistulae, versio electronica. [page 115 |
Paragraph |
Section]
420. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
421. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
422. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
Section]
423. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 86 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
424. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
425. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 90 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
426. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
427. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
428. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
429. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
430. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
431. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
432. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
433. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
434. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
435. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
436. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
437. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
Section]
438. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Atque hęc nostra modo mandata facessere perge
Iesseus, Dauidis pater
Est Iesseus, magni genus alto a sanguine Iudę.
Intra Bethlemos domus ipsi condita muros
Illa parte manet, quę spectat lampada Solis
1.95 Fulgentem, quoties Eoo surgit ab orbe.
Illo te transfer natorumque agminis unum,
Quem placuisse mihi nosces, hunc chrismate regem
439. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.400 Illi intensurum fraudes, nihil amplius esse,
Quod sibi formidet: conspectum horrescere regis
Desistat, notos inter numerandus amicos.
Lętus ad hęc Ionathas grates persoluit et ipsi
Talia Dauidi gaudens ex ordine pandit.
Dauid
2.405 Securus latebris Dauid post terga relictis
Regia festino gradiens pede limina scandit
Erectosque gradus
440. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.40 Vel minus audaces uel iam minus esse fideles.
Sed tamen hos etiam uatum pręsentia mouit
Conspectusque pii Samuelis et ora uirorum
Plurima cantantum supero pręconia regi.
Ergo ipsi pariter cantus dulcedine capti
3.45 Commendare deum cęli terręque potentem
Incipiunt clarosque uiros pietate fideque,
Obliti Saulis mandatorumque nefandę
Cędis in indignos nec quicquam triste merentes.
441. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Emisit celerem neruo stridente sagittam.
Vtque hanc ad dominum referat tellure reuulsam,
3.220 Currebat seruus, quum rursum cornua curuans
Atque aliud iaciens telum, sed longius, ipsi
Clamauit Ionathas puero: "Cito tolle sagittam
Vltra te missam collectaque spicula defer.
Pelle moras, celera!" Seruus parere paratus
3.225 Apportat iacula, arcanę sed conscia uocis
Mens
442. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Talia qui tetrica temnens spectacula fronte
3.330 "Quid mihi laruatum hunc hominem penetralibus istis
Induxistis", ait, "quem non resipiscere tota
Phocidos Anticyrę faceret purgamine silua,
Non ipsi fratres Podalirius atque Melampus,
Si cuperent ambo medicas adiungere dextras?
3.335 Num desunt nobis similis ludibria monstri?
Num fatuos tellus homines non germinat ista,
Externos ut opus sit uobis quęrere,
443. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Inferiora tuis in nos, dux optime, factis,
Non spernenda tamen, quum nos atque omnia nostra
4.445 His adiuncta tuos tibi iam seruentur in usus.
Quos ita deuinctos retines si perdere pergas,
Ipsi cumque ipsis tua iam benefacta peribunt.
Sin quoque peccantem intactum dimittere malis
Quam punire, magis placidę clęmentia mentis
4.450 Addita peccanti forsan memorabitur olim
Quam prius insonti collatum
444. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Maturauit iter. Nondum Phoebeia lampas
Oceani Hesperia pręceps se merserat unda,
Abigail fit Dauidis uxor
Quando ad Dauidem uenit noua nupta maritum
Atque ipsi coniuncta uiro est melioribus usa
5.100 Quam prius auspiciis. Post hęc (quia lege licebat
Achinoe altera eius uxor
De tribubus propriis plures adducere sponsas)
Iezrahelitanam thalamo sibi
445. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Raptaque restituens "Velut" inquit "sępe peperci
Ipse tuę uitę, sic rebus fata secundis
Me seruent sortemque uelint auferre sinistram."
Tunc et Cisides illi ipsi prospera lętis
5.220 Optauit uotis et nil hostile relinquens
Sublatis petiit Gabaonia prędia castris.
Ad loca nota pius Dauid cum plebe suorum
Cumque graui rediit circa pręcordia cura.
Bibliographia locorum inventorum
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.