Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: ipsI Your search found 2467 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 476-553:476. Brodarić, Stjepan. Epistula ad Aldum Manutium, versio... [Paragraph | Section] uelit libellos ipsos ad manus magnifici ac reuerendi domini oratoris Regis nostri, qui tibi praesentes reddet, dare. Ne enim uir tantus perpetuo carie obsitus lateat, decreui opuscula eius omnino in lucem emitti curare, idque auxilio ac uoluntate domini mei.
477. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 45 | Paragraph | Section] Vestrae et Serenissimo nepoti suo Principi nostro
ita sum devotus et affectus servitor sicuti quispiam alius et sicuti fuerunt mei
progenitoribus Serenitatum Vestrarum pro quibus animam posuerunt, a quibus
nunquam ero degener, sed sicuti ipsi mei fecerunt, ita et ego semper paratus
ponere substantiam et corpus pro eisdem Serenitatibus Vestris, quibus me
humillime commendo, et quas omnipotens diu faelices et incolumes conservare
dignetur:
sicuti faciunt fraudulenti contrahentes qui nolunt concludere, et credat Serenitas Vestra quod Veneti nunquam acceptabunt aliquam, quamvis optimam pacem pro eis, neque umquam conquiescent commiscere Orbem Christianum, donec expellant ex tota Italia, Gallos, Hispanos, et Germanos, quos ipsi Barbaros appellant, et ipsi rerum potiantur et si eo tunc quando nuper repudiarunt pacem Rome, prius per eos petitam, fuisset acriter progressum contra eos, quod bene poterat fieri, ad hanc diem res fuisset perfecta, et conjunctis manibus Veneti accepissent illam pacem quam placuisset Caesari
fraudulenti contrahentes qui nolunt concludere, et credat Serenitas Vestra quod Veneti nunquam acceptabunt aliquam, quamvis optimam pacem pro eis, neque umquam conquiescent commiscere Orbem Christianum, donec expellant ex tota Italia, Gallos, Hispanos, et Germanos, quos ipsi Barbaros appellant, et ipsi rerum potiantur et si eo tunc quando nuper repudiarunt pacem Rome, prius per eos petitam, fuisset acriter progressum contra eos, quod bene poterat fieri, ad hanc diem res fuisset perfecta, et conjunctis manibus Veneti accepissent illam pacem quam placuisset Caesari et Regi Catholico eis dare,
Grassolario, domino meo,
plurimum honorem. Venetiis. Iacobo Grassolario, iuris pontificii consulto, Marcus
Marulus salutem.
Frater meus Valerius istinc reuersus mihi retulit opus nostrum de imitatione Christi apud Te
se reliquisse, Tua opera (sicut ipsi pollicitus es) imprimendum. Quam ob rem magna quidem
afficior lętitia, quia per Te, uirum egregium atque doctissimum, lucubrationes meę in lucem
tandem uenient. Spero enim plus illis ex Tua autoritate existimationis gratięque accessurum
quam ex meo quanuis diutino labore. Nam
Sed licet in isto tam pręclaro docendi genere multa quidem sapienter
et acute a philosophis inuenta tractata-que ferantur,
quis tamen
fuerit uiuet.
et rursum:
Si credideritis inquit,
uidebitis gloriam Dei .
Pręcessit ergo fides,
et subsecutus est tam grandis miraculi effectus.
Omnium tamen quę per fidem Christi facta sunt |
quę-que fiunt fient-ue,
hoc maximum quidem est,
quod per eam ipsi credentes de mundi huius miseriis
facta esse a Deo credunt |
et per quos ea ipse fecerit, ueraces et sanctos fuisse non negant,
dicant quis unquam illorum | se uel Deum | uel Dei filium esse confessus sit?
Et si eum se esse Christus affirmauerit, cur ei non credunt?
cur eius uerbis fidem non pręstant?
cum etiam ipsi homines, quibus
In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant.
Caput V
Sunt qui signa illa quidem facta fuisse
legunt,
sed an uere facta fuerint, animo suspensi sunt |
ac simile aliquid suis ipsi oculis | intueri spectare-que affectant.
quibus respondens Dominus ait:
incorruptibilem atque immortalem |
quam ad corruptibilem et mortalem.
Non est ergo eis datum signum efficacius ad credendum Christo |
quam ipsa resurrectio Christi.
quam tamen subornatis per largitionem custodibus denegare conati sunt.
Eorum perfidiam imitantur,
qui miracula ipsi cernere quęrunt |
et de illis quę in Euangelio recensentur dubitant.
De ecclesia fide fundata.
Caput VI
Per hanc ergo fidem diuinitus nobis reuelatam ędificata est Ecclesia
supra firmissimam petram Christum,
Dei Filium,
Dominum nostrum.
Si fideles simus ipsi sanctę Dei Ecclesię |
cujus caput est Christus,
membra corporis Christi sumus.
Qui autem non credit Ecclesię |
nec potestati eius subjicitur,
ille abscisus et abiectus est |
atque cum mortuis computatus,
nisi forte poenituerit eum erroris |
ac rursum per fidem iunxerit se
aliud quid facitis,
omnia in gloriam Dei facite.
Illi omnia in gloriam Dei faciunt,
qui nihil ex iis quę bene laudabiliter-que agunt, sibi arrogant,
sed cuncta ad gratiam Dei, qua semper indigemus, referunt.
latere uolunt ne ipsi laudentur,
latere nolunt ut laudetur Deus,
obseruantes pręceptum dicentis:
illęsa sint,
hoc donum Dei est |
cęlestis-que gratię fauor,
non longęuę ętatis, quę cuncta corrumpere consueuit, beneficium.
Quod Ecclesiasticus testatur dicens:
corrupti,
per Esaiam exclamat Dominus et ait:
Poenitentiam inquit agite,
et appropinquabit regnum cęlorum.
Sed de poenitentia postea suo loco tractabitur |
modo autem quam misericors est Dominus,
quam facile iis quos delicti poenitet, ignoscat
uideamus.
ut et ipsi nobis remissurum delicta confidentius speremus,
cum aliis quoque multis eum remisisse ex Euangelio didicerimus.
Remisit Mattheo teloneum,
Zacheo fraudes,
mulieri deprehensę adulterium,
Pręuaricator est,
qui secus fecerit.
Sed iam redeat, unde digressa est oratio
et sicut instituimus ipsas pręuaricatorum poenas fidelium traditionum scripta percurrendo solicite scrutemur.
Neque hoc sine dolore,
immo nec sine metu,
ne ipsi quoque cum peccatores simus, in illas incidamus.
Legimus enim in Deuteronomio execrationes de monte Hebal a Leuitis Dei iussu prolatas,
et inter legendum contremiscimus.
Maledictus, inquiunt, qui facit sculptile,
quod est
consumptę,
turres ac moenia solo ęquata,
populus captiuus, pręter eos qui ceciderant, Babylonem translatus.
erit,
ne in illis incidamus.
Non incongrue igitur post mandatorum tractationem de uigilia disseremus.
De vigilia.
Caput VI
Vitę mortalium tempus quam breuissimum est.
ipsi senes parum se uixisse conquęruntur.
Sed cum uita uigilia est,
nonne etiam tanto minus uiuit aliquis,
quanto plus quieti ac somno indulget?
Nolo tamen ut extendendę in longius spacium uitę gratia |
uigiliarum obseruatio te delectet,
sed ea duntaxat de causa
ne solis discipulis id pręceptum quis diceret:
Quod uobis dico, inquit, omnibus dico: Vigilate!
Dominus domus huius, id est, corporis humani est Christus.
Serui sunt quinque sensus, ianitor anima.
hęc si bene uigilauerit,
sensus ipsi ad bene operandum recte disponentur.
Isto autem modo expectatus Dominus cum uenerit,
neque in seruis neque in ianitore quod condemnet inueniet.
Tametsi Dominus noster in fine seculorum uenturus sit,
ut simul omnes iudicet,
cuiusque
ac die.
orant,
compotes erunt,
nisi crediderint.
Ad hęc si precatione poposcerimus rem aliquam,
cuius incertus est exitus,
id est, qua impetrata nescimus,
utrum commodo an incommodo nobis futura sit,
Dei uoluntati committamus,
ut non quod ipsi cupimus pręstet,
sed quod ille nouit neque noxium neque inutile fore,
quia Redemptor quoque noster,
cum passionis calicem transferri a se Patrem rogasset,
ita orationem clausit,
ut diceret:
Veruntamen non mea uoluntas, sed tua fiat!
Non quod ipse nesciret crucem,
quam
cuius in diligendis inimicis mansuetudinem fuerat imitatus.
Quo autem facilius ad assequendam beatitudinem uoti nostri compotes
simus,
expediet quidem eos etiam, quos Deo charissimos esse constat,
ut pro nobis deprecentur, obsecrare,
ut, quod ipsi non meremur,
illorum, qui digni sunt,
suffragiis obtineamus.
Ita fecisse gentiles quasdam in Euangelio Ioannis legimus.
Cupiditate enim affecti uidendi Iesum rogauerunt Philippum,
Philippus Andream,
ambo Dominum.
Quid secutum sit,
morbo affectus se moriturum audisset,
longiora uitę spacia oranti quindecim anni additi sunt.
Longum esset referre Veteris Nouę-que Scripturę miracula percurrendo,
quanta uis atque uirtus precum sanctarum sit,
quot mortuos ipsi etiam Christi discipuli suscitarint,
quot cęcis uisum,
quot claudis gressum,
quot incurabili ęgritudine oppressis pristinam restituerint
sanitatem.
Audi insuper,
quod ipsa Veritas dicat:
Omnia, inquit, possibilia sunt
Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de
manu angeli,
ita et nostrę orationes ascendent.
Neque ulli dubium esse potest,
quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non dedignantur.
Neque enim hoc ideo permittit omnium pręscius et semper ubique pręsens
Deus,
quod indigeat, ut hominum opera orationes-que ad se perferantur,
sed ut per angelorum officium suam erga pios promptos-que peccatores beniuolentiam testetur.
Amare se
porta et arcta uia est,
quę ducit ad uitam.
Quod si per uiam istam sanctos ac pios homines cęlum ascendisse
credimus,
quomodo qui peccarunt id assequi posse
sperant,
nisi et ipsi per eam incesserint?
Iob iustus nullius mortiferi delicti conscius |
et qui summi Dei uerbis laudatus fuerat,
pręter illa quę ad patientię probationem pertulit:
Ab eo ius soluendi atque ligandi acceperunt,
qui potest omnia |
et per quem facta sunt omnia in cęlo et in terra et
in omnibus abyssis.
Ipsi iudicent inter lepram et lepram,
ipsi peccatorum nostrorum morbos curent,
ipsi nos ad ęternam transmittant salutem,
suppeditantes quicquid ad eam assequendam nobis necessarium fuerit.
Necessarium est autem baptismo ablui,
chrismate inungi.
sed quoniam etiam post hęc in multis
qui potest omnia |
et per quem facta sunt omnia in cęlo et in terra et
in omnibus abyssis.
Ipsi iudicent inter lepram et lepram,
ipsi peccatorum nostrorum morbos curent,
ipsi nos ad ęternam transmittant salutem,
suppeditantes quicquid ad eam assequendam nobis necessarium fuerit.
Necessarium est autem baptismo ablui,
chrismate inungi.
sed quoniam etiam post hęc in multis delinquimus,
nihil deinde ita
qui potest omnia |
et per quem facta sunt omnia in cęlo et in terra et
in omnibus abyssis.
Ipsi iudicent inter lepram et lepram,
ipsi peccatorum nostrorum morbos curent,
ipsi nos ad ęternam transmittant salutem,
suppeditantes quicquid ad eam assequendam nobis necessarium fuerit.
Necessarium est autem baptismo ablui,
chrismate inungi.
sed quoniam etiam post hęc in multis delinquimus,
nihil deinde ita necessarium est |
ut peccatorum cum poenitentia
ut remittat nobis peccata nostra |
et emundet nos ab omni iniquitate.
Remissio minuit culpam,
emundatio tollit poenam et confert beatitudinem,
dicente Domino:
Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum
uidebunt.
De sacramento corporis Christi
Caput XVII
Poenitentes de iis quibus te offendimus Domine,
et eadem sacerdoti tuo confessi |
atque ab ipso, cui tu soluendi
qui ut precibus instare suo nos doceret exemplo,
et pernoctasse in oratione dicitur |
et factus in agonia prolixius orasse.
Quantum pręterea erumnas labores-que et cuncta seculi huius incommoda
ęquo animo semper tolerare iuuat,
ipsi idem Christi discipuli nobis documento sunt,
quibus ipse dixit:
Vos estis qui permansistis mecum in tentationibus meis |
et ego dispono uobis,
sicut disposuit mihi Pater meus regnum,
ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo,
et sedeatis super thronos duodecim
Hic homo coepit ędificare,
et non potuit consummare.
Simplicitatem custodies,
si nihil ad iactantiam,
nihil ad inanem gloriam feceris.
sed quicquid agas,
ad Dei laudem tantum Dei-que gloriam egeris |
et pro benefactis ipsi gratiam,
sine quo nullum fit bonum,
habendam duxeris.
Prudens es,
si conscientiam tuam quotidie discutis,
si quoties a somno exurgis,
quid acturus sis cogitas,
quoties cubitum redis,
quid egeris,
quid omiseris,
essent nesciebant,
per totam noctem humanę scientię laborantes et nihil capientes.
Sapientiores igitur fuere illis piscatores nostri,
quorum disciplinam,
quam a Christo didicerant,
et philosophi Ariopagum relinquentes sunt secuti |
et ipsi Romani principes contempta idolorum cultura probauere.
Totis enim imperii uiribus falsorum deorum religionem defenderant.
uicti autem non armis,
sed eorum qui cędebantur patientia
Christum susceperunt,
qui ab ipsis prędicatus fuerat.
homini quem formauit,
beatitudinem dare decreuerat,
doctrinę quoque esset
autor,
per quam beatitudo ipsa acquiri posset.
In cassum igitur laborarunt omnes philosophorum scholę,
omnes mundi sapientes,
ut ueram de Deo scientiam per se ipsi inuenirent,
si non alius quam Deus debuit illam homini monstrare,
sicut et fecit.
Sed non est satis eam didicisse |
nisi quę pręcipiuntur fecerimus,
beati esse non possumus.
Neque enim
infirma mundi elegit Deus,
ut confundat fortia.
Per piscatorum quippe et uulgarium hominum prędicationem superauit
philosophos,
et per inermes martyres |
regum imperatorum-que potentiam.
Quidni? si iidem ipsi qui persequebantur
Christianos facti sunt Christiani,
et Ecclesię propugnatores,
qui Ecclesię hostes erant?
Seruire coeperunt Christo,
qui imperabant mundo.
Christus igitur (ut Apostolus ait) factus est nobis sapientia
et
hortemur,
ne creditum sibi salutaris eruditionis talentum in terra defodiant,
sed illic dispensent,
unde cum usuris exigi possit |
et Domino cui negociantur,
plurimum lucri accedat.
Laxent igitur retia sua in capturam:
alios doceant quod ipsi didicerunt,
et non sibi solum,
sed aliis etiam prodesse studeant |
tanto-que accepto beneficio se dignos pręstent.
Vt quid enim bonum sapientię tu qui Dei benignitate sapientiam adeptus es,
si cum proximis non communicas?
si nihil
habitantes,
donec postremo ad inferna detrudantur.
ut tanto eant inferius,
quanto altius efferre sese conati sunt.
Qui ut ei cuius iudicio ad hęc ima deiecti
sunt aduersentur,
homini inuident |
atque illos maxime infestant,
quibus beatitudinem,
quam ipsi amiserunt,
promissam cognoscunt.
Gentilitas demones alios bonos alios malos esse dixit.
nos uero sub hoc nomine malos tantum intelligimus.
Illos enim spiritus qui boni sunt,
Dei angelos atque ministros nuncupamus.
Neque certe conuenit |
quorum diuersa est uoluntas,
eodem nomine confundere.
Demones ergo nequitię pleni spiritus inuidię acti stimulis hominem
semper ad uitia prouocant,
ne ad cęleste regnum,
unde ipsi deturbati sunt,
transferri mereatur.
Iccirco clamat Apostolus dicens:
Non est nobis colluctatio aduersus carnem et sanguinem,
sed aduersus Principatus,
aduersus Potestates,
aduersus Rectores tenebrarum harum,
aduersus spiritalia
autem uirium esse illos ostendit |
principatum et potestatem et regimen eis attribuens.
non hoc tamen in omnes homines,
sed in illos duntaxat,
qui tenebrę sunt.
In illos uero qui lux sunt,
ius nullum habent,
nisi tentandi incitandi-que ad peccandum,
ut et ipsi relicto bene agendi lumine malignę actionis tenebras
diligere incipiant,
et cum id fecerint,
tunc etiam ipsis dominentur ac pręsint.
Aequum est enim ut qui ab innocentia recedendo sub potestate Dei esse
noluerit,
diaboli subdatur potestati.
ad tentationem.
et in Iob:
ut cum principibus et potestatibus manum conserere ualeamus.
Procerum Ecclesię istud certamen est,
ut cum potentibus pugnando plus glorię referant ex uictoria.
At uero postquam carnis desyderia pietatis ac iustitię studio
mortificauerimus,
tunc et ipsi poterimus dicere:
Non est nobis colluctatio aduersus carnem et sanguinem.
Interim si in hac leuiore ac proletaria pugna non uicerimus,
quomodo in magis graui bello principum atque rectorum uincemus?
Porro si strenui
et suum beneficium in nostrum transire patiatur meritum.
modo post uictoriam ne insolescamus,
sed humiles ac submissi de omnibus ei laudem demus.
Ita enim etiam pro his quę Domino tribuerimus,
ipsi pręmium merebimur atque mercedem.
De tentationibvs carnis.
Caput XX
Nunc quoniam paris periculi est |
a propriis cupiditatibus per carnis blandimenta superari,
qualiter
extranei portas Hierusalem ingrediantur, id est animę tuę domicilium.
Et si ingressi fuerint,
cura ut expellantur.
neque malignos cogitatus ibi remorari sinas,
ubi cum inualuerint,
perniciem generant.
Veruntamen sępe fit,
ut ipsi cogitatus etiam inuitis nobis ingerant sese |
et suapte ui ab iis quę iusta atque honesta sunt,
auertere animum nostrum tentent.
Qvod oportet nos conformari Christo.
Caput XXIV
Atque is demum et uitia calcabit |
et uirtute proficiet,
qui quotidie Christi Domini gesta considerabit |
et per eius uestigia ingrediens ipsi quam proxime accedere contendet.
Exemplum, inquit, dedi uobis,
ut quemadmodum ego feci,
ita et uos faciatis.
Humilitas
Primum igitur in omnibus humilitatem seruemus.
Hic enim qui Dei filius
ita discipulis suis prędicationis officium imposuit dicens:
Euntes docete omnes gentes |
seruare omnia quęcunque mandaui uobis.
Optimi itaque Christi imitatores illi sunt,
qui faciendis ad populum bene beate-que uiuendi sermonibus operam
impendunt |
et quod alios docent,
ipsi pręstant,
ne bonum quod uerbo ędificant,
morum dissimilitudine destruant.
Castitas
Cęlebs pręterea et castus sit oportet Christi discipulus.
Virgo est |
et de Virgine
ex eo labia polluisse confitetur atque foedasse.
Et si sanctus propheta uiuendo inter iniquos detrimentum sentit,
quis est tantę constantię,
ut cum flagitiosis conuersando lapsum non timeat ?
Vis nosse quia scelestis et prophanis hominibus iungi displiceat ipsi
Deo?
relationi alienę.
de his autem quę oculis intuemur,
quę pręsentes inspicimus,
dubitare non est neque ambigere.
aut cuius testimonio credemus,
si nostro contenti non fuerimus?
Cum igitur nihil certius esse possit |
quam quod ipsi coram audiuimus |
coram-que spectauimus,
nihil etiam magis ad capessendas uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis
tantum affectent,
de cęlestibus prędicent |
et portionem in cęlo consequantur ,
qui in terra diuitias habere noluerunt.
Quare ergo Ecclesię agri, uillę, uici, urbes donatę sunt |
et sacerdotibus episcopis-que distributę?
Certe non ut in his ipsi luxurientur,
sed egenos pascant.
non ut sibi nummos inde congregent,
sed ut inopum turbę dispensent,
ut miserorum necessitati succurrant |
et stipendia quoque militibus ministrent,
qui pro religione,
pro fide,
pro iustitia contra infideles decertant.
et ante in Nazareth ubi nutritus et educatus fuerat,
Esaię prophetiam recitando se manifestum fecit quam Hierosolymis,
et ante Iudeos ea quę fidei sunt,
docere studuit |
quam alienigenas nationes.
Quam quidem rem postea apostoli quoque ipsi confessi sunt |
ad illos dicentes:
Vobis oportuit primum prędicari regnum Dei,
sed quia indignos eo uos fecistis,
ecce conuertimur ad gentes.
Itaque in distribuendis ex charitate rebus |
in eos qui pariter indigent,
ratio
uterque uitę eius fuisset insidiatus |
et alter eidem gloriam militarem inuideret,
alter regnum.
Stephanus
Stephanus quoque protomartyr pro illis a quibus
lapidabatur orauit.
Paulus
et Paulus de iis qui ipsi infesti erant:
Cupio inquit anathema fieri a Domino pro fratribus
meis.
ICXC
Ante istos Dominus noster Iesus Christus eis a quibus ut interimeretur
comprehensus fuerat,
usque adeo beneficum
Ecce uorator et potator uini et publicanorum amicus.
Qui ergo sic odit proximum suum,
non christianus fidelis,
sed infidelis phariseus est.
Ipsi quippe pharisei cum uidissent Christum ęgrotos in die sabbati curantem,
non est inquiunt hic homo a Deo,
qui sabbatum non custodit.
Cum a demonio uexatos eius ope liberari conspexissent dixerunt:
In Beelzebub principe demoniorum eiicit demonia .
noluerunt dicere: in
uos feci,
et orate pro ea,
quia in pace illius erit pax uobis.
Alibi etiam est dictum:
nobis noxium fore nouimus aut iniquum |
aut turpe et inhonestum.
Simpliciter sine fraude,
sine inductione,
sine malicia,
sine fuco omnes diligamus tam uerbo quam opere.
ut pacem synceram puram ac ueram et cum aliis et
nobiscum habeamus |
ipsi-que Deo pacis placere possimus,
qui de cęlo ueniens pacem attulit terrę,
pacem iis qui longe |
et pacem iis qui prope,
neminem credentem respuens,
omnes autem ad pacem inuitans mutuę inter nos
dilectionis.
ut huius pacis
beatitudinis expectationem non incertam
beatum appellamus.
et hoc edocti a Domino qui ait:
appellamus.
et hoc edocti a Domino qui ait:
Matth. V
Beati pauperes spiritu |
quoniam ipsorum est regnum cęlorum.
beati mites,
quoniam ipsi possidebunt terram.
beati qui lugent,
quoniam ipsi consolabuntur.
beati qui esuriunt et sitiunt iustitiam,
quoniam ipsi satiabuntur.
beati misericordes,
quoniam ipsi misericordiam consequentur.
beati mundo corde,
quoniam ipsi Deum uidebunt.
beati pacifici,
quoniam filii Dei uocabuntur.
beati qui persecutionem patiuntur propter
iustitiam,
quoniam ipsorum est regnum cęlorum.
beati estis cum maledixerint uobis homines |
ipsorum est regnum cęlorum.
beati mites,
quoniam ipsi possidebunt terram.
beati qui lugent,
quoniam ipsi consolabuntur.
beati qui esuriunt et sitiunt iustitiam,
quoniam ipsi satiabuntur.
beati misericordes,
quoniam ipsi misericordiam consequentur.
beati mundo corde,
quoniam ipsi Deum uidebunt.
beati pacifici,
quoniam filii Dei uocabuntur.
beati qui persecutionem patiuntur propter
iustitiam,
quoniam ipsorum est regnum cęlorum.
beati estis cum maledixerint uobis homines |
et persecuti uos fuerint |
et dixerint omne malum aduersum uos
accipere illud quod promissum est mereamur.
tametsi hoc quoque ut iussa perficere ualeamus,
eius muneris sit,
cuius benignitatis est perficientibus promissa tribuere.
Quicquid igitur a nobis exigit Dominus,
nihil ex eo ipsi accedit cum pręstatur,
sed nobis duntaxat prodest,
qui pro modico bono quod pręstamus,
bonum illud quod omnem superat taxationem,
ab ipso recipimus.
Quanto igitur benignior atque indulgentior Dominus,
tanto
filium,
Paulus Eutychum a morte ad uitam suscitarunt.
Quę terrena potestas,
quę naturę uis efficere hoc potuisset,
quod electi tui, Domine, te pręstante potuerunt?
Per te igitur et regibus terrę et populorum dominis plus possunt.
Ipsi itaque et reges sunt |
et plus quam reges,
dii uidelicet,
quorum deorum tu Deus es.
de his quippe apostolus ait:
construitur.
dicente apostolo Petro:
cum uitam ipsorum imitando ad eorum perfectionem nituntur peruenire.
Iidem sicuti montes per uirtutum altitudinem nuncupantur,
ita et flumina propter doctrinę inundationem copiam-que affluentem.
Plenissime enim uiam ueritatis docent.
quam uiam ipsi terendo Iudicis aduentum pręstolantur securi.
unde dicitur:
Beati inquit Propheta qui custodiunt iudicium et faciunt
iustitiam in omni tempore.
et alibi:
I
Succincti inquit lumbos mentis uestrę, sobrii ac perfecti
sperate in eam,
quę offertur uobis gratiam in reuelatione Iesu Christi;
quasi filii obedientię,
non configurati prioribus ignorantię uestrę desyderiis,
sed secundum eum qui uocauit uos sanctum,
ut et ipsi in omni conuersatione sancti
sitis.
Tanti est ergo facienda pie sancte-que uiuendi uirtus,
quanti ipsa uirtutis merces,
quę est summum hominis bonum,
ad quod per hanc quidem uirtutem peruenitur.
fugiendo |
eorum-que cupidini semper nobis aduersanti repugnando.
Siquidem sensus nostri (ut diximus) semitę sunt |
a sede animi per corporis foramina patentes.
per has hostes intrare desyderant,
ut uirtutum ciuitatem expugnent |
et his expulsis ipsi ibi dominentur.
Visus
Oculos quęcunque uisu pulchra iocunda-que sunt infestant.
quę si concupiscere coeperit animus,
per ianuam oculorum irrumpit siue Venereę uoluptatis turpis appetitio
|
qui fertis uasa Domini.
Nihil igitur immundum tangant manus ille,
quibus concessum est,
ut purissimum Christi corpus in sacramento palpent |
et hostiam uiuam offerant Deo.
Eas manus nequa peccati contaminet spurcicies,
meminisse debemus |
ob hoc nobis a Deo datas,
ut ipsi pręcipue qui dedit seruiant,
ipsi laborent in operibus iustis actionibus-que probatis.
Tu ergo manus tuas ad euoluendos cęlestis disciplinę libellos porrige
|
et in iis quę Deo placent conscribendis exerce |
ad pingenda quoque
Nihil igitur immundum tangant manus ille,
quibus concessum est,
ut purissimum Christi corpus in sacramento palpent |
et hostiam uiuam offerant Deo.
Eas manus nequa peccati contaminet spurcicies,
meminisse debemus |
ob hoc nobis a Deo datas,
ut ipsi pręcipue qui dedit seruiant,
ipsi laborent in operibus iustis actionibus-que probatis.
Tu ergo manus tuas ad euoluendos cęlestis disciplinę libellos porrige
|
et in iis quę Deo placent conscribendis exerce |
ad pingenda quoque fingendaue appone simulachra illa,
quę uel
nuptiis commutare.
Martyres
Quidam martyrum cum meretricibus a tyranno additis oppugnarentur,
proprias linguas dentibus discidisse constat,
ut uoluptatis motum sensus excluderet doloris.
Ipsi itaque qui in confessione fidei aliorum sęuitiam non timebant,
in castitatis periculo in se sęuierunt.
non leuius flagitium fore rati si libidini consensissent |
quam si Christum abnegassent.
(!)
Cęterum cum turpis libido demonium illud sit,
quod non eiicitur
(ut Saluator ait)
nisi in ieiunio et oratione,
orandum quoque erit,
ut ipse in nobis castitatis uirtutem protegat qui dedit.
Iungantur igitur ieiunio preces |
et quod ipsi per se pręstare non possumus,
a domino postulemus ut possimus.
Iudith
Iudit quę Olophernem Assyriorum ducem sua concidit manu,
ieiunando simul et orando uiduitatem
amplexandi,
et tempus longe fieri ab amplexibus.
Tunc igitur a coniugii opera Venereę-que uoluptatis usu continere sese debent coniugati,
cum ciuitas opprimitur calamitate,
ne communi malo aliis tristantibus ipsi gaudere uideantur.
Sic enim in Iohele propheta imminente captiuitate ad Iudeos dicitur:
caritate laborat |
aliaue rerum molestia affligitur,
plebi succurrendum esse a potentioribus docent |
Ioseph Aegyptiis distribuens frumenta,
Ezechias et Iosias offerentes pro regno,
pro sanctuario,
pro Iuda tauros,
arietes,
oues,
hircos,
ut eis quibus pręerant miserando,
ipsi a suo pręside Deo misericordiam consequerentur.
Docuit hoc et Saluator noster |
hominum multitudinem pascens in deserto,
nolens dimittere ieiunos,
ne deficiant in uia.
Et certe non humanus
|
et pauperculum non contristauerit.
Vt autem eorum qui carceri mancipati sunt,
angustiam miserearis Apostolus hortatur dicens:
constitutione mundi uobis paratum.
Regni itaque cęlestis hęredes erunt,
qui rerum suarum terrenarum ipsos pauperes fecerint participes.
Ab hac sane pietatis uirtute nec ipsi pauperes excusantur.
Non habes quam alteri porrigas stipem |
da si habes aquę frigidę poculum,
et non perdes mercedem tuam.
Duo minuta ęra inopis uiduę in
si cum altero parum quid altercatus fuerit,
mulctatur pecunia,
quasi qui maiestatem lęserit.
denique mille causę habentur despoliandi inopem,
nulla miserendi.
Et miramur si illorum qui sic agunt,
non miseretur Deus?
si liberis orbantur,
si ab inimicis infestantur,
si et ipsi a potentioribus despoliantur?
quasi uero iustus Dominus iustitię suę oblitus tam iniquas actiones impune abire passurus sit,
et non pro merito uindicaturus?
Nunquid uanum est quod Salomon pręcepit dicens:
et tamen mala quę sustinent,
non solo uitio imputant sed fortunę.
Itaque rerum amissione non emendantur,
sed magis ad prędandum rapiendum-que accensi reparare amissa festinant,
donec ipsi uitam amittant |
et ad inferos detrusi crimen suum tandem agnoscant.
Siquis tamen aures audiendi habet audiat |
et timere discat cum audierit |
illud quod in Malachia est scriptum:
in domo impii,
thesauri iniquitatis |
et mensura minor irę plena.
nunquid iustificabo stateram impiam et saccelli pondera dolosa?
Denique minatur facturum se,
ut congregatę tanto flagitio opes fiant hostibus in predam |
et ipsi opum domini in captiuitatem.
Horum etiam in Amos propheta dolos ac malignitatem detegit dicens:
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Marulić, Marko (1450-1524) [1515], Iacobo Grassolario, iuris pontificii consulto, versio electronica (, Split), Verborum 274, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15150426].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.