Your search found 5999 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 5901-5999:

Tam litteratus, quam plebs dein secundo multa adagia sive ab aptis exemplis, et similitudinibus deducta, sive ex aliis linguis ad sensum recte expressa conservat; Croatica certe et Slavonica lingua multis proverbiis sibi propriis abundat. Memorata quoque plebs tertio est fidelis custos multarum cantilenarum, culturae linguae deservientium; cum sicut ubique Poetarum authoritas in linguae cultura magnae semper fidei fuit; ita apud nos ejusmodi sacra et profana carmina multiplices praestent usus; nam non minus

Curatoribus, Titulata Dominatio eo etiam subin suum studium convertat: et imo apta, propria, et rei exprimendae accomodata Croatica aut Slavonica vocabula, quibus aut ipse utitur, aut quae in consuetudine quotidiana apud plebem versari observat; nitidiores quoque voces apud populum in objectis et negotiis ruralibus vigentes; nec non substantivis adjectiva, verbis adverbia convenientia, quae pro puritate et decore linguae Illyricae utilia judicat, in sua adversaria referat: omnium vim, usum, significationem et

fortasse usum Latinis adnotationibus explanavit. E Graeca ad Anglicam linguam se convertit, ut scilicet nullius interpretis indigens (Gallicis antea versionibus utebatur) legeret et degustaret propius eorum opera, quorum fama apud Ragusinos quoque percrebuit. Ac si Anglorum literae, ut perhibent, gravitatem quamdam legentibus conciliant, profecto non dubito, quin Junius, qui gravis natura, severiores inde mores induerit. Optimis enim Anglicorum scriptorum libris, quibus haud modico sumptu auxerat

orsum hisce verbis, Huc usque avus meus, ad haec usque tempora continuasse ego vero etc . Quod quidem nos neque ex Junii ore, dum res Ragusinas persequeremur, umquam audivimus, neque ex ejus jam mortui scriptis potuimus confirmare. Earum quoque studiosus fuit antiquitatum, quae vel historica tempora praecedunt, vel ea subsequuntur: in quo sane plurimum ejus judicium, et censura eminuit. Namque in quaestionibus, quas de primo hominis statu et societate, de jure naturae, de religione aliisque argumentis

a Junio abunde factum videmus non in Satyris modo, sed etiam in Epistolis succo, ut ajunt, plenis et sanguine. Interim praeter eas, quas nobis reliquit, Satyras, quascumque adhuc, si diutius vita superfuisset, castigasset accuratius et emendasset, aliam quoque, quam Satyram perpetuam vocabat, exarare statuerat, uti patet ex ejus epistola nobis dana et infra posita (2) . Novam domum, quam in suburbio, situ quidem peramoeno, aedificare jam coeperat, novae huic rei

scribere Satyram perpetuam, quae una mihi, quoad vixero, perscribetur, ita ut eadem mors vitae, et Satyrae meae finem imponat: argumento erit vario, omnis generis, ac paene infinito: quidquid quotidie occurret, aut cogi dabitur, illic conjicietur: utemur quoque stylo vario, nunc ad Horatii, nunc ad Persii, nunc ad Juvenalis, aliorumque morem, non ex unius scriptoris mente, sed ex omnium penu conflato, dummodo sat acutum ad configendum vitium, ligneo ne, an ferreo gladio, risu, vel acrimonia, nihil interest,

relligionis amans!
Comis praeterea non fastu turgida gessit
Pectora, non tectum nube supercilium;
Consilioque sales adjungens, atque lepores
Fidus erat sanctae cultor amicitiae.
Tu quoque morte Viri tanti nunc ingeme, Lector,
Atque tuos fletus fletibus adde meis.
Me pius ille suo semper dignatus amore est:
Ille mihi semper causa doloris erit.

1.1.144  Ergo color prisco Latii sermonis ab auro
1.1.145  Ducetur, Flaccus quo Virgiliusque poetae
1.1.146  Duxerunt Grajas Romana ad carmina Musas,
1.1.147  Aurea quoque cohors scriptorum cetera lusit.
1.1.148   Sed mihi praecipue Charitum laetabile numen
1.1.149  Orandum, multo Charisin mihi ture litandum,
1.1.150  Et nudis solida est

1.2.155  Nomina, militiaeque Platonica castra moventur.
1.2.156  Victa Venus cessit plus aequa parte Platoni,
1.2.157  Et sua dimidio contraxit regna Cupido.
1.2.158   Hac quoque amicitia persaepe puella puellam
1.2.159  Dignatur, meliorque pari concordia sexu est.
1.2.160  Dicam: nec Pholoes exemplum Aeglesque tacebo.
1.2.161  Nobile amicarum par

lance librare
1.3.215  Reges, et populos, legiones, praelia, classes. SATYRA IV. PEREGRINANTES
1.4.1  Haec quoque stultitiae accessit pars magna recenti,
1.4.2  Maecenas, longo et radices egit ab usu,
1.4.3  Imberbes pueri quod vix custode remoto
1.4.4  Trans mare mittuntur, multasque

domino imposita a mangone sub hasta:
1.4.58  Nunc tu servilem circumfers laetus honorem.
1.4.59  Caesaries cur nulla caput componit honestum?
1.4.60  Tonsa coma est: serviliter hoc quoque: vertice raso.
1.4.61  Fallimur hic, magno hercle et fallimur intervallo!
1.4.62  Nunc forma nova forma datur: datur altera pulcri
1.4.63  Nunc species. Est haec hirto coma

oris hiatu!
1.4.146  An ne hoc forte potes? Mentiri non datur uni
1.4.147  Ergo tibi? Quotus hoc sibi quisque negavit ineptus
1.4.148  Atque audax? Impune erit. Aude. Atque hoc quoque nescit.
1.4.149  O stipes vere ficulnus, inutile lignum!
1.4.150   Tunc ira pariter, motusque pudore superbo
1.4.151  Extemplo coenam multis indicit amicis

1.5.32  Quidquam, aut Stoicidum majoribus, atque Lyceo
1.5.33  Consimile: a Cynicis quam longe sordibus absunt,
1.5.34  A conscisso palliolo, pera, atque bacillo,
1.5.35  Tam quoque doctrina Grajis, pugnantque Latinis,
1.5.36  Omnia magna crepant, sublimia, et acria, acuta:
1.5.37  Aut subtile genus primo de flore leporum
1.5.38  Educunt, quali vixerunt

1.7.44  Rapula et asparagos aestivi ad sidera Cancri
1.7.45  Perdurare ars nulla dedit: nam rapula adulto
1.7.46  Autumno, atque hyeme, asparagi sed vere leguntur.
1.7.47  Quoque fimi biberit plus unca cucurbita, tanto
1.7.48  Laeta magis veniet foliis atque ubere fetu.
1.7.49   Po.Patrono mala causa malo fulcitur inepte.
1.7.50  A senibus quaecumque

citharae resonant imam. Omnibus hoc placet, omnes
1.9.135  Plaudunt; suavidicoque sonorum abreptus amore
1.9.136  Quo fidicen reddit magis illaetabile murmur,
1.9.137  Quoque indoctius erravit, tanto acrius Io,
1.9.138  Atque Evoe plenis inclamat Corbulo buccis,
1.9.139  Et cupidus repeti plusquam vice postulat una.

herum, juveni lenonem ut possit ephebo
1.9.178  Conciliare: haec Nice est fallere docta parentes:
1.9.179  Pamphilus hic, spirat qui veste unguenta comisque:
1.9.180  Tu quoque sic facies fies ubi grandior aevo.
1.9.181  Obtundor misere. At cunei graviora minantur.
1.9.182  Nescio qui me ros rigat inde, peritque lacerna,
1.9.183  Et toga. Quam

pares curam depellere cantu,
1.10.21  Docta vocabatis Latias ad plectra Sorores.
1.10.22  Tunc ego non impar dictus colludere vobis,
1.10.23  Tunc nonnulla inerat numeris quoque gratia nostris,
1.10.24  Tunc ego, quid sit amor, poteram docuisse puellas,
1.10.25  Atque Elaphites celebrare nurus, seniumque
1.10.26  Conqueri,

1.10.151  Aestivum frigus captantes vespere primo
1.10.152  Incedunt humeros nudae, nudaeque lacertos,
1.10.153  Vesteque sublata gaudent ostendere suram.
1.10.154  Vos quoque, si sapitis, tam magna exempla sequutos
1.10.155  Somnia jam vigilis decet abjecisse Platonis,
1.10.156  Et quam philosopho, potius pallere puella,
1.10.157  Atque hoc, quod

ministrat;
1.11.36  Qui placet ille tibi, ut sapiat plus, lacteus humor?
1.11.37  Quare age, et usque magis consuence virilibus escis;
1.11.38  Sic fiet, Torquate, virilibus ut quoque factis
1.11.39  Assuescas. De te qui sperem grandia, donec,
1.11.40  Haedus uti primo depulsus ab ubere matris.
1.11.41  Fontes et virides per campos appetis herbas,

illud restingue tibi intolerabile, quis, vel
1.12.104  Unde hic? Quod curare omnes, et quaerere cogis,
1.12.105  Cum longo verris lutulentam syrmate Romam.
1.12.106   Vos quoque, qui multum veri sermios egetis,
1.12.107  Ordine Romani juvenes accedite, tardi
1.12.108  Scipiadum heredes, Paulli, Scaurique nepotes.
1.12.109  Stultum est munditiis nullos

Medicum accersam? an magis illum
1.15.5  Comiter appellans dictis affabor amicis?
1.15.6  Hoc melius. Salve longo post tempore, Salve.
1.15.7   Po.Te quoque laetari atque tuam bene rem gerere opto
1.15.8   A. Quaeso, ut sunt salvae tibi res?… Po. Laeta omnia.
1.15.9   A. Gratum est.

1.15.22   Po. Aequo animo faciam. Facilis descensus Averni,
1.15.23  Si modo solemnem serves ex ordine ritum,
1.15.24  Quo pius Aeneas olim, quoque usus Ulysses.
1.15.25  Hoc et Virgilii, hoc et Homeri e carmine noto
1.15.26  Perdiscas facile: repetitae ego taedia crambes
1.15.27  Non addo. Infernis me Tartara vallibus

tute pares? Capiti ne,
1.18.14  Dum vitia accusas, fustem te impingere nescis
1.18.15  Pravorum? At sibi dictum intellexere merentes.
1.18.16  Scilicet hinc veniam speres. Odere quoque ipsi
1.18.17  Dicentem vera intacti, mens conscia quotquot
1.18.18  Est, paucis licet, et fatuorum exercitus omnis.
1.18.19  O bone, qui populi procedis carpere vitam,

1.18.94   Nequidquam primo incipiens tu contra ab Homero
1.18.95  Contendes, priscos apicem tenuisse leporum
1.18.96  Acris ob ingenii, et praestantem judicii vim.
1.18.97  Quoque minus primo naturae a fonte remoti
1.18.98  Puros libarunt latices melioris aquai,
1.18.99  Hoc magis ad nos haustus demisisse salubres.
1.18.100  Quos si quis tollat fontes,

latices melioris aquai,
1.18.99  Hoc magis ad nos haustus demisisse salubres.
1.18.100  Quos si quis tollat fontes, imitamina pulcri
1.18.101  Omnia sustulerit: veterum haec quoque gratia tota est,
1.18.102  Quod jam de vestris vix unus forte magistris
1.18.103  Haud illos memoret, queis tanta est pagina rerum.
1.18.104  Haec utcumque tibi dixisse

Nunc hominis: mox disjectae interiere figurae,
1.20.47  Atque novae priscas rursum excepere Chimaerae
1.20.48  Ventorum flabris conflatae, atque aere inani;
1.20.49  Sic quoque apud vates pariter fit, cum nova priscis
1.20.50  Succedunt semper, cum veris falsa, bonis et
1.20.51  Miscentur mala: naturam cum monstra sequuntur,
1.20.52  Ut formae nec

normam delirat amussis
1.20.66  Circino aberranti captus, miseraque Mathesi.
1.20.67  Nempe quia arte valens, fortunatoque labore
1.20.68  Simiolus vafer, et, si Diis placuit, quoque acutus
1.20.69  Parva tempus acu, celeresque notaverat horas!
1.20.70  Heu! monstri cerebro quid non ebullit in illo!
1.20.71  An Chaos antiquum, an quidquid jam fabula

passis elegia capillis,
1.20.84  Aut ode ad Bacchum, emunctae vel epistola naris
1.20.85  Ad Calabrae fumum belle deducta lucernae.
1.20.86   Accidit at quali, Maecenas, hoc quoque fato
1.20.87  Insanorum, sive poetarum in grege toto
1.20.88  Nil insanius, et nil aerumnosius ut sit,
1.20.89  Quam nos, qui Satyras sequimur, Musasque pedestres?

juvenis, vigilat nunc, potat, amatque
1.21.52  Venatur, mercatur equos, persaepe virorum
1.21.53  Invisit coetus, et miscet seria ludo.
1.21.54  Sic quoque vita virûm non ordine constant in uno.
1.21.55  Excipit ambitio, aut ardor male sanus habendi
1.21.56  Spem longam utilium rerum, dubiosque timores:
1.21.57  Invidiam, atque

malumque cupidinis aestum,
1.21.163  Virtutemque agere extorrem radicitus omnem.
1.21.164  Plaudite! opus praeclarum, industria nobilis haec est!
1.21.165  Improba quin adolescentes quoque musica vappis
1.21.166  Permiscet, scurris, balatronibus, et nebulonum
1.21.167  Corrumpit foede convictu: deque Metello
1.21.168  Cappadocem,

nihil exquiro de te, jam disce, licere
1.22.25  Perbelle Satyram scripsisse mihi, licet usque
1.22.26  Ignorem, qualis, qua sura, dente, capillo
1.22.27  Obtingat mihi Lector. Tu quoque sic age mecum, et
1.22.28  Si placeat, lege; si non, abjice. Nodus at hic te
1.22.29  Altior implicuit; te extricari inde necesse est,
1.22.30  Sint bona, sint mala, sint

fortuna non pravus abuti,
1.22.96  Inde etiam adversam didici lenire ferendo,
1.22.97  Haec me sponte sua tamen, et nil tale parantem
1.22.98  Addicunt Satyris, cum audere aliud quoque possim.
1.22.99  Quippe sodalitio in praeclaro dum optima quaeque
1.22.100  Audio, et egregiis scriptoribus insto legendis,
1.22.101  Sanis assuevi stomachum. Idcirco modo

1.23.98  Afficiunt. Fescenninis, mihi crede, pusillum
1.23.99  Ingenium lector misere, obvolvitque poeta:
1.23.100  Longe aliud sectaturus, si posset, uterque.
1.23.101  Tu quoque nequitia, Voltairi, hac scandere caelum
1.23.102  Affectas, pennisque bono, doctoque negatis
1.23.103  Praetervectus Parnassum, et felicia Tempe,
1.23.104  Ut passer,

1.24.11  Ergo locum sublimem alta in regione capesse,
1.24.12  Unde queas, summa veluti speculator ab arce,
1.24.13  Una omnes homines, hominumque videre labores.
1.24.14  Tu quoque fac, quod magni olim fecere poetae,
1.24.15  Versiculis tribus; evulsas radicitus Alpes
1.24.16  Tauro impone super, vastique juga addito Atlantis:
1.24.17  Scande gradus

2.1.40  Et prima est tonsis gratia velleribus.
2.1.41  Hic etiam ipse pater virus serpentibus atris
2.1.42  Abstulit, et nulli posse nocere dedit.
2.1.43  Tu quoque tu plures hic pro una, Pallas, Arachne
2.1.44  Textilis invenias laude magisterii.
2.1.45  Non adeo faciles vinci fortasse puellas,
2.1.46  Artifices telae stamina

2.2.114   Quodve potest patrio carius esse solum?
2.2.115  Quo dulci Genitrix longaeva exspectat amore,
2.2.116   Et revocat moestis Sorgoidem lacrymis,
2.2.117  Anxia quoque manus inter suspiria tendit
2.2.118   Optimus, et vita frater amabilior.
2.2.119  Quoque ambos sociae jucunda ad munia vitae
2.2.120   Invitat blando flebilis obsequio

2.2.116   Et revocat moestis Sorgoidem lacrymis,
2.2.117  Anxia quoque manus inter suspiria tendit
2.2.118   Optimus, et vita frater amabilior.
2.2.119  Quoque ambos sociae jucunda ad munia vitae
2.2.120   Invitat blando flebilis obsequio
2.2.121  Omnis Amicorum longo grex cognitus usu,
2.2.122   Fidus et alternis tam bene in

ELEGIA V. IN FUNERE RAYMUNDI CUNICHII POETAE MAXIMI
2.5.1  Quid juvat argutos inter procedere vates,
2.5.2  Atque unum esse tui, Calliopea, chori,
2.5.3  Quoque Maro quondam, quo carminis auctor Homerus,
2.5.4  Illo ipso sacram fonte levasse sitim,
2.5.5  Si Raymundus obit? Tantas ah! patria tellus,
2.5.6  Ah! tellus properet Romula

tecum, atque omnes periere lepores,
2.5.24  Et tibi quae similem saecula ferre queant?
2.5.25  Nilus, et Euphrates, Gangesque, atque Ister, et Hebrus
2.5.26  In mare quas olim, nunc quoque volvit aquas.
2.5.27  Stant immotae Alpes; et adhuc longaevus eisdem
2.5.28  Axem humeris, eadem et sidera torquet Atlas.
2.5.29  Si folia in sylvis gelidam cecidere sub

2.6.6  et vos dilectae carmina nota lyrae!
2.6.7  Ut breve luteolis ver est hyacinthis, utque
2.6.8  Non duraturo vivit odore rosa,
2.6.9  Sic quoque prima meae, sic effluxere juventae
2.6.10  Praecipiti nimium tempora curriculo!
2.6.11  Et quamvis nullis mihi sit frons aspera rugis,
2.6.12  Absit et integro canities

o dulcis Amor, tenerae salvete puellae;
2.6.34  Me majora decent: magnum opus aggredior.
2.6.35  Jamque ego, Hyperboreis Arctoa Semiramis oris
2.6.36  Quid moveat, discam, quoque ferox animo
2.6.37  In nova consurgat Gustavus praelia, magni
2.6.38  Quem circa plaudens umbra equitat proavi.
2.6.39  Teque etiam invicto patrui haud, Friderice,

quoties audiero auriculis,
2.6.75  Custodesque suos iterum lusisse Neaeram,
2.6.76  Haec iterum juvenis factus et ipse probem.
2.6.77  Et nisi, si possim, facturum me quoque jurem,
2.6.78  Aut fecisse negem dum potui facere,
2.6.79  Imprecor infernos Manes, regna horrida Ditis,
2.6.80  Tabescam ut gelida protinus invidia,

2.6.79  Imprecor infernos Manes, regna horrida Ditis,
2.6.80  Tabescam ut gelida protinus invidia,
2.6.81  Et quaecumque senum cano est sententia vulgo,
2.6.82  Ipse quoque ut vere sentiam, et ex animo. ELEGIA VII. EPITHALAMIUM COCHETTAE ET TAPHINI CATELLORUM SUAVISSIMORUM
2.7.1  Exspectatus adest primo jam

VII. EPITHALAMIUM COCHETTAE ET TAPHINI CATELLORUM SUAVISSIMORUM
2.7.1  Exspectatus adest primo jam vesper ab ortu:
2.7.2  Eja, agite, et lecti surgite jam juvenes.
2.7.3  Nec mora: tu quoque surge decens chorus innuptarum,
2.7.4  Et noctem accensis vincite luminibus,
2.7.5  Hymen adest, Hymenaeus: adest et pronuba Juno,
2.7.6  Vectaque Diva suis Cypria

2.7.49  Ille nivi, at fulvo late maculosior auro
2.7.50  Irasci promtus, promtior in Venerem.
2.7.51  Nam neque tam passer, nec tam est lasciva columba,
2.7.52  Non hircus quoque, non ulla capella salax.
2.7.53  Et tibi se Pharia latrator Anubis in ora
2.7.54  Conferat? aut stellis additus Erigones
2.7.55  Sirius, haud aequus miseris mortalibus

Veneris donum est; haec est Venus ipsa: sed illi
2.8.40  Sanctius haud dubie deerat adhuc aliquid.
2.8.41  Deerat Amor: sancti pulcherrima deerat Amoris
2.8.42  Fax: hoc ipsa quoque est pulcrior igne Venus.
2.8.43  Quo tu cum velles nos leniter igne beare,
2.8.44  Scilicet has rerum diceris isse vias.
2.8.45  Principio sentire suae cum munera laudis

indiga fortis,
3.3.45  Conscia promeriti, numquam oblitura receptum
3.3.46  Munus, et officiis olim certare parata est.
3.3.47  Surgit in unanimes eadem quoque gratia fratres:
3.3.48  Sic domus officio patrii fulcitur amoris;
3.3.49  Sic sua quisque habet, et novit, curatque, suoque
3.3.50  Contentus frugi ducit sine crimine

fors abstraxisse, animumque a corpore certes.
3.4.154  Quidquid erat, primos animis quod mollibus ignes
3.4.155  Funderet, utilitas primos sociavit amicos:
3.4.156  Haec quoque nos ipsos istum pellexit in usum
3.4.157  Suavis amicitiae, qua tot consuevimus annos.
3.4.158  Teque mihi primum studiis communibus, atque
3.4.159  Moribus ingenuis, et

ideam ejus edendi concepi, svadente rerum patriarum amore, cui saepius exterorum virorum veneranda vota stimulum addiderunt. Verebar inde reipsa nobis ignominiam oriri, si, dum ab origine affinibus nonnullis editorum operum copia vinceremur, quidam conatu nostra quoque edendi nos anteirent. Equidem plurima possidemus digna e latebris in orbem emitti, avorum ingenia manifestatura, ut gesta historiae servant. V. Appendini Notizie Istorico-Critiche ec. Ragusa 1803, pag. 265.

Vestri ergo est perhibere de manibus his testimonium, idque vestra in Reges Apostolicos fidelitate, vestroque conservandorum Institutorum Patriae zelo facile utrumque praestituri; quoniam idem, quod Quintus Mar. (L. 3 C. 5 de Legibus) dixerat, vos quoque mihi obvertere possitis: Parum a me in praelectionibus meis novi allatum esse, quod in majorum Institutis non reperiretur , et recte quidem! (cum Marco respondeo) Cum haec omnia sapientissime, moderatissimeque constituta essent a Majoribus nostris,

humani, adeoque et nostros!- insistemus eo fidelius virtuti, quod illa absque adversitatibus plene nec eluceat, quodve sibi soli sufficiat. Beati enim qui patiuntur persecutionem propter justitiam, et profecto beati, non modo ibi, ubi vera et perpetua sine fine est beatitudo, sed hic quoque beati conscientia recti.- Beati existimatione et amore concivium.- Beati sensu gratitudinis defensae calamitatis- Et fors etiam suo tempore beandi ipsius, rectius informandi, terrae domini clementia- saepe enim, Jovis telo quercus adusta, viret.

1.57  Hic superest virtus constans super aeva perennans,
1.58   Facta benigna nitent, ut decus omne Viri.
1.59  Est quoque, quod sedet tanto confecta dolore
1.60   Membra, quod et potius pectora laetificet:
1.61  Tergeminis nuper quamvis singultibus omnes
1.62   Eius planxerimus Fata super

fave sacris, celebraque piis genialis
1.114   Laudibus Aonides, condecorans CAROLUM.
1.115  Dic thymus ut redolens apibus gratissima cunctis
1.116   Esca fuit; semper TU quoque noster eris:
1.117  Incipe ter faustus munus Tibi PETRE dicatum,
1.118   Continua felix, terque beatus abhinc.
1.119  Suscipe Pieridum gratos, quos

tuam,
370  Tuamque ab aevo noscis imaginem,
371  Exurgit immensus per aevum
372  Ipse Deus, Genitus, Redemptor.
373  Aeterno ab aevo Te quoque conspicis,
374  Amore Verbum diligis editum;
375  Hinc spirat emanans beatae
376  Ille dator Dens ipse pacis.
377  Hanc sume vitam,

fors persuasit deponere fronte coronam.
187  Virtus digna quidem merito; sed tristis et ingens
188  Formido abjecit mentem, mersitque profundo
189  Curarum pelago; vel nunc quoque torquet et angit
190  Inter delicias, tranquillaque dona vireti.
191  Parte alia surgens simili cum pondere pila
192  Herculii effigiem monstrat. Teterrimus olli

hunc veluti puteum 20 , quem saxa recludunt
371  Vasta nimis circum? Jadri deducitur amne
372  Haec aqua; et exundans varios servatur ad usus.
373  Hanc quoque fac videas cellam 21 : ne frigore ab ipso
374  Laedantur loti subito, moderamine eodem
375  Temperieque frui simili juvat. Aurea perstant
376  His prope purpureo

Muro-Dravanum, Banaticum, Bosnensem, Hercegovinensem, Raguseum seu Dubrovnicensem, Cernogorensem, Serbicum et Bulgaricum; e quorum tamen omnium provincialibus respectu linguae varietatibus sicut una, sub altiori obtutu, resultat illyrica dialectus, ita quoque principalia omnium fata in uno complexu summendam Historae praebent materiem.- Conf. „Danica ilirska", br. 29. et seqq. 1836. O slovstvenoj uzajemnosti medju koleni i narečji slavenskimi, od J. Kolara. Item J. J. Michl: Pravopis

semet separare a reliquis utcumque jam unitis connationalibus? — Ego quidem non credo, nisi vel ex nimia zelotypia, vel ex immoderata modestia suam pretiosam literaturam sub impervia aliis connationalibus veste forsan celare intenderet, ne elegantem amatae formam eximiamque ejus venustatem illi quoque admirari, unaque insignia ac immortali lauro dignissima Rhacusanorum merita in aeternam eorum gloriam per orbem divulgare possint! — Ceterum defectus cujuscunque latinae typographiae quod signatas "č, ć, š, ž, ě" facile et exiguo pretio suppleri potest. Ex literis

gestarum conscia rerum
Calliope explicuit nobis, nodumque resolvit,
Quo religata sibi Satyrorum turba cohaeret.
Vos nunc Iliricae, vos patria numina Musae,
Famosae Heroum matres, et gloria Martis
210   Et decus aeternum bello memorabilis aevi,
Sed quoque Palladiae, dum pax regnabat, alumnae,
Dicite, nam testes fueratis, famaque narrat,
Susceptae contra Satyros certamina pugnae!
«Sylvius Aeneas» (roseo incipit Eucharis

simulamine zeli.
Me miseram! quid demerui, quos lacte nutrivi
Et callido fovi amplexu, quos pane refeci
255   Et claris atavis ditavi et honoribus auxi,
Hi veterem rodunt, qua succrevere, medullam,
Te quoque, nate! suis adversum rebus inique
Affligent, mihi cum faveas, liventibus haeres
Maxima spina oculis ipsorum; sed mihi poenas
260   Progenies ingrata dabit; pars altera major
Et sane melior natorum gemma meorum
Vivit adhuc in vindicias et gaudia

monumenta et reliquiae antiquae tuae virtutis et laudis, qua inter Illyricas gentes effulsisti. Grati animi erga te officium iamdudum aliqua publica devotionis significatione testandi cupidus, benevole excipias, precor, hoc exiguum ingenii mei munus, quod tibi nunc offero. Quod si me quoque templum gloriae tuae ingredi non dedignaberis, praemium summa laude atque honore coniunctum me retulisse mihimet ipsi laetabor. RATIO OPERIS AB INTERPRETE

apud benevolum lectorem mihi concilient. Ex Catharina Gondula mea avia paterna, et sorore Sigismundi Gondulae ultimi huius patriciae domus agnati masculi, quae cum illo mense ianuarii 1800 fuit extincta, recenseor etiam ego inter dicti Ioannis Francisci Gondulae pronepotes; ideoque pergratum quoque mihi accidit tanto illustri proavo hoc devotionis, et obsequii vel tenue signum offerre. At fortasse non unus insurget sciscitans, an Osmanides praescriptis epici carminis regulis, et legibus satisfaciat, et dignum sit, ut huiusmodi poematibus adnumeretur. Haec

85   Krunoslava sequi voluit, mora nulla, maritum, 85
86  Clamare haud cessans: solus quo pergere tendis?
87  Sunt quoque corda mihi, quae mors non terret acerba,
88  Otia quin temnens belli in discrimine famam
89  Aucupor usque tibi laudis comes, atque pericli.

341  Barbaricum excutient illorum corde rigorem.
342  Aut heu nullus adest, dextram qui tendat amicus,
343  Me quoque liquisti, genitor, spes una superstes.
344  Dum sic prosequitur lacrymando virgo querelas,
345  Torvus acerba tuens ductor sic corripit

119  Decidit excussus, rursumque invadere nitens
120  Labitur, atque ruens occumbit morte cruentâ, 120
121  Moenia quoque situ minus extolluntur in altum,
122  Subsilit huc nigri Karkutius incola montis,
123  Igniti ast ictus revolutum funere mergunt.

hiemem, de puncto quae rotat illo
Exiguo gelidas undas per corporis artus!
Cerne caput, quod ad astra elate tollitur, audax;
Cerne serenatam frontem, necnon sub eadem
Resplendens lumen; stantem quoque cerne staturam 60
Robustam gnaramque vigoris: dic mihi posthac,
Estne illic signum quodquod minimumque timoris?
Ac audi posthaec, heros nunc quomodo fatur,
Quomodo voce gravi trepidantes increpat ille:

Revera mures rodunt, sed corpore terram
Detorquent: aquila ad caelum sese unica tollit.
Ad furcam! laqueoque senem suspendite duro,
Ut sapiat, quam illi timor afferat utilitatem.
Et si Turca quis hic existat, qui quoque viles 75
Christiadas timeat, tollam sub nubila caeli
Illum, ut ibi nigris corvis stet praeda cruenta.”
Omnis in ore deest servis sonus, unguibus istam
Arripiunt praedam. “Veniam” rogat et gemit aevo

Christiadas timeat, tollam sub nubila caeli
Illum, ut ibi nigris corvis stet praeda cruenta.”
Omnis in ore deest servis sonus, unguibus istam
Arripiunt praedam. “Veniam” rogat et gemit aevo
Languidus, illius quoque natus Novica clamat 80
Et lacrimat “Veniam! veniam!” conamine vano.
Aga stat, immanis fera, firma columna silexque
Durus: et ipso auram reddente manumque movente
Occubuit ferme Durak crudelibus umbris.

quis est, qui per montis iuga dura vagatur
Ad Montemque Nigrum gressum facit usque latenter?
Se fert nocte, diu permittit membra quieti; 90
Hic heros olim, sed nunc non amplius heros,
Sed calamus tenuis, qui flamine quoque movetur.
Si iuxta callem serpentem serpere, sive
Cespite sub viridi leporem audit scalpere terram,
Tum miser ille, fero serpente ferocior ante, 95
Hic trepidare fere plus quam lepus ipse videtur.

Ecce tenax cidari sine cara Turca vagatur: 120
Conspicuum est illum non velle occumbere mortem,
Esse tamen quaedam, quae illum procedere cogant.
Montes Cuce ferus caute pertransiit heros,
Posthac pugnaces quoque Bjelice, denique montes
Čekliće praeruptos attingit et hos attingit 125
Auxilioque Deum vocat, ut transcendere possit
Hos quoque non visus, non exauditus ab ullo:
Conspicuum est illum non velle occumbere

cogant.
Montes Cuce ferus caute pertransiit heros,
Posthac pugnaces quoque Bjelice, denique montes
Čekliće praeruptos attingit et hos attingit 125
Auxilioque Deum vocat, ut transcendere possit
Hos quoque non visus, non exauditus ab ullo:
Conspicuum est illum non velle occumbere mortem,
Esse tamen quaedam, quae illum procedere cogant.
Novica ruc venit, cum in Cetinje rure secundo 130
Cantavit gallus, tertio cantavit

non aspiciunt, quae in cinctu paenula celat...
Sed tenebrae densae nocturnum ens eripuerunt
Omne tibi; se illuc miles tulit unde volat vox.
Nox multa est, tenebris data, nubes astra recondit 185
Lucida, resplendens quoque ferrum paenula noxque.
Agmen it obscurum, nocturnum et id anteit heros
Insignis. Si illum summissa voce vocaret
Ex sociis quisquam, tunc illum “Mirko” vocaret.
Agmen it obscurum, sed

auras,
Haec vobis ipsis vitales tradidit auras:
Pulchrior hac vobis ulla haud existit in orbe.
“Semper avi vestri fundebant pro hacce cruorem,
Usque patres vestri fundebant pro hacce cruorem, 265
Vos quoque prompti estis nunc fundere pro hacce cruorem:
Carior hac vobis ulla haud existit in orbe.
Veloces aquilae super alto vertice nidos
Aedificant, quoniam libertas vallibus absit.
“Cum sueti sitis moderatam ducere

Namque crucem, nisi rite lavatus, non decet heros,
Haec votis opto summe: me in fonte lavate;
Nos ad agendum nam tempus nunc ocius urget.” 350
Haec ad verba manus centum letalia ferra
Deposuere statim, centum quoque lumina, sicut
Per pluviam, formosam Irin pro sole videbant.
Cumque senex oculis dederat signum, ilicet illi
Porrexere galerum undae de Morača, deinde 355
“Nate, fide viva Patrem sectare Supernum,

Per pluviam, formosam Irin pro sole videbant.
Cumque senex oculis dederat signum, ilicet illi
Porrexere galerum undae de Morača, deinde 355
“Nate, fide viva Patrem sectare Supernum,
Eius ab aeterno Natum quoque, tertium Eum, qui
Spiritus est Sanctus: viva sectare fide, tum
Haecce fides et te salvum servabit in aevum.”
Dixit et hinc unda Turcam perfudit acerbum 360
Testibus excelsis, praeruptis Montibus atque

Mansuetos oculos, et brachia nix velut alba,
Ac agmen solvit peccatis. Deinde videtur 365
Hoc donare Deo: iuveni dat cuique superni
Particulam panis, sacram escam; cuique superni
Dat vini iuveni guttam quoque, pocula sacra.
Prodigium magnum rutilans sol lustrat ab alto:
Debilis annosus restaurat debilitatos 370
Mortales, ut par Divo vis fiat eorum.
Sicque refecti inter se basia fida dederunt.
Immotum

Tu, Gacko, campus pulcherrimus esse videris,
Cum te dira fames non servat sub ditione: 380
Dira fames, miserae necnon incommoda sortis!
Ast hodie miserum iuvenes te sanguinolenti
Contexere, micans quoque ferrum, quadrupedesque
Belliferi, plures albentes papiliones,
Ferra gravis molis ferrugineaeque catenae. 385
Quid iuvenes? quid equi? quid et arma et papiliones,
Ferra gravis molis ferrugineaeque catenae?

Ruribus extorquet durum saevumque tributum.
In medio campo crudelis castra locavit, 390
Ac exactores saevos huc misit et illuc,
O exactores, utinam sint praeda luporum:
Ex auro nummum stricte hic a quoque requirit,
Ac a quoque foco vult et iubet arietem opimum
Necnon alternam, iuvenem pro nocte puellam. 395
En exactores equitant nunc ex oriente,
In caudis nudum ducunt miserabile vulgus,
En

durum saevumque tributum.
In medio campo crudelis castra locavit, 390
Ac exactores saevos huc misit et illuc,
O exactores, utinam sint praeda luporum:
Ex auro nummum stricte hic a quoque requirit,
Ac a quoque foco vult et iubet arietem opimum
Necnon alternam, iuvenem pro nocte puellam. 395
En exactores equitant nunc ex oriente,
In caudis nudum ducunt miserabile vulgus,
En exactores equitant ex hespereo axe,

Et celerem cursum paulo post cernis equorum, 455
Qui per molle lutum necnon per pulverem opacum
Hoc raptant sicut circa Troiam Hectora pridem,
Postquam erat a Superis ipsis iam Troia relicta.
Aga stat, immoti quoque Turcae stant oculosque
Iratos haec in spectacula tristia figunt 460
Flagrantemque cruore sitim cruciatibus atque
Sanguine Christiadarum illi depellere curant;
Et cum laetitia mens exultaverat horum,

velut horrida bellua rugit: 500
“Eia age, vulgus, opus tibi sit conferre tributum,
Aut graviora tuum tergum mox flagra secabunt.”
Alitibus Dominus bonus auras et cava quercus,
Optatos nidos quoque,piscibus aequor aquamque,
Hospitium vitreum, quo possent usque vagari, 505
Montanisque feris campos gelidasque cavernas,
Montes et virides silvas dedit. At miserando
Vulgo? Nec crustam panis porrexerat atri,

lucida flamma
Hunc leviter tangens vivaci lumine replet
Sub cidari frontem Turcae sudore fluentem.
Sat cum aries erat a Turca versatus, ab axe
Est ingens tereti devulsus depositusque 590
In mensa magno quoque cultro dilaniatus.
Non secus atque lupi silvestres esurientes
Ad mensam subito Turcae sedere paratam,
Unguibus et praedam coeperunt arripere illam.
Tum frustum Smail-aga velut prior arripit unum, 595

Ad mensam subito Turcae sedere paratam,
Unguibus et praedam coeperunt arripere illam.
Tum frustum Smail-aga velut prior arripit unum, 595
Post illum Bauk, et reliqui dein more luporum.
Iamque placentam albam, plenum quoque cuique triental
Ardescentis aquae curarunt; atque placenta
Carneque se recreant Stygioque furore rigantur.
Cum Smail-aga famem saturaverat atque furorem 600
Viventem geminaverat hocce

lumina texit
Atque silet mutus. Permulta recogitat Aga:
Ornatos gladios, pulchras iuvenesque puellas,
Venatus, aurum, falcones bellaque saeva,
Heroes Montis Nigri palosque tremendos, 725
Subtiles hastas quoque letiferasque sagittas;
Exarsitque deinde furens ut vivida flamma:
Dedecori tali forti est urgere tributum,
Non cumulare illud, vibrantem coniicere hastam
Et non icere metam, et eo magis obcaecare 730

erat et gladio teloque vibranti,
Ignivoma saeva ballista ac ense cruento
Et palmis et equo veloci! Kosovo campum 765
Aga adit, ut quaerat saevum imperiale tributum:
Ex auro nummum stricte hic a quoque requirit,
Ac a quoque foco vult et iubet arietem opimum
Necnon alternam, iuvenem pro nocte puellam.
„Aga requirit ubique tributum, at vulgus avarum 770
Et dat et haud illud dat, et unde talenta requirit

Ignivoma saeva ballista ac ense cruento
Et palmis et equo veloci! Kosovo campum 765
Aga adit, ut quaerat saevum imperiale tributum:
Ex auro nummum stricte hic a quoque requirit,
Ac a quoque foco vult et iubet arietem opimum
Necnon alternam, iuvenem pro nocte puellam.
„Aga requirit ubique tributum, at vulgus avarum 770
Et dat et haud illud dat, et unde talenta requirit
Aurea, non recipit saepe illa ex

Necnon alternam, iuvenem pro nocte puellam.
„Aga requirit ubique tributum, at vulgus avarum 770
Et dat et haud illud dat, et unde talenta requirit
Aurea, non recipit saepe illa ex aere reducta;
Unde a quoque foco cupit arietem habere refertum,
Hunc illi tradunt, macies huic contrahit artus;
Unde puellam vult iuvenem pro nocte, nec atram 775
Pestiferamque potest sperare exinde Megaeram.
„Aga capit vulgus durae cervicis

replentur: „equum!“ conclamat et Aga.
Deinde faces statio saevas iaculata secunda est.
„Undique Christiadae! Mucrones ignivomasque
Ballistas!“ „Equum! equum confestim duc mihi, Chaso!“ 845
Ballistas statio quoque tertia tunc vacuavit
Et Chasan, cane qui velocior est leporino,
Illi duxit equum. Momento, quo Smail-aga
Ascensurus equum fuerat, de nubibus ignis
Fulserat, et calidum plumbum prostravit eundem. 850

O mitis Iesu!“ Suspirat, sibilat atque
Singultat; dein nunc Turcas et Christiadas nunc
Praeripit atque sua veste horum lumina velat.
Hic auras fidus Smail-agae scriba reliquit, 875
Hic cecidit Mujo, Chasan quoque, Jašar et Omer
Et triginta alii Turcae. A morte reduxit
Tunc Bauk et reliquos fugientes nox latebrosa.
Ille quis est, qui iuxta Agam iacet exanimisque
Bile tumens frendet crudelis in exanimatum? 880

Versio prima. DE CICADIS ET UNDIS PARENTINIS ... Si quis tamen haec quoque, si quis captus amore leget... (Verg., Buc. VI, 9). Cum navis
Cum navis sine funibus
fractis carbasis portum somniferum
cum vento incredibili

praestiterit, neutiquam recte aestimare poteris, si incredibilem fere eius Latine scribendi diligentiam exceperis. Ineunte saeculo VII ae. v. sede e Transcarpathicis regionibus translata in fines Dalmatiae, Pannoniae, Histriae, regionum quas olim Romani insederant, ubi tunc quoque sermo Latinus magna in parte terebatur, maioribus nostris statim usus cum idiomate Latino intercessit. Latine enim communicabant inter se incolae maritimarum urbium, Latina scribebantur mandata et resolutiones auctoritatum Francorum, ea erat lingua tum potentissimae ecclesiae Romanae.

parte terebatur, maioribus nostris statim usus cum idiomate Latino intercessit. Latine enim communicabant inter se incolae maritimarum urbium, Latina scribebantur mandata et resolutiones auctoritatum Francorum, ea erat lingua tum potentissimae ecclesiae Romanae. Mirandumne est, quod in Croatia quoque- non aliter ac in aliis Europae occidentalis regionibus- his remotissimis temporibus sermo Latinus ad solemniora rei publicae negotia tractanda adhibebatur quodque antiquissimae inscriptiones lapidariae Croaticae aliaque documenta cancellariae aulicae Croatarum lingua

communis dici potest, sed lingua tantum cultorum virorum. quibus in scholis cum labore discenda erat. In his condicionibus orta sunt apud Croatas multa opera lingua Latina conscripta (magna ex parte inedita), quae rei publicae litterariae totius Europae nunc quoque decori sunt. Scriptores Croatici, qui sermone Latino scripserunt, nullum genus scribendi a se alienum putabant. Eorum id genus opera tam multa sunt, ut a quodam nostro viro docto vetustiores Croatarum litterae optimo iure bilingues, i.e. Croaticae et Latinae dictae sint. Si

digna, quod studiosis Lexico latinitatis recentioris aetatis Iugoslaviae condendo vacantibus inserviret. Cum autem apud nos, quod ego sciam, nemo adhuc provinciam istam exantlaverit, licet sperare, deficientibus aliis subsidiis bibliographicis, hunc indicem ceteris quoque viris doctis alicuius utilitatis fore. Ut nunc res est, absolutam litterarum Latinarum Croatiae bibliographiam ad praesens confici non posse persuasum mihi habeo. Litterarum populi Croatici hereditas diversissimis de causis tam distracta est, ut ad omnium librorum

liber impressus est, annum editionis formamque libri, numerum paginarum vel foliorum exhibenda curavi. Singulis editionibus notas adieci paucas, quas ad quaedam illustranda vel detegenda utiles iudicavi. In conscribendis notis usus sum sermone Latino, quo exteris quoque viris usus huius indicis commodior fieret. Oro et rogo benevolos lectores, quae hoc in opere emendanda vel supplenda animadvertant, ut vel ipsi suppleant vel me certiorem facere dignentur, quo prius in supplementis edendis addi et corrigi possint.

de causis polygraphi ope edita est, inde nullo modo fieri potuit, quin multa in ea errata remanerent. Haec itaque spalmata typothetica aliaque quaedam menda, quae culpa nostra libro irrepserant, in nova editione imprimis sub limam revocanda putavi. In decursu autem laboris id quoque semper prae oculis habebam, ut et alia opera Latina nostratium, quae priori Tomo abesse dolebam, pro viribus in hunc novum Tomum referrem. Ad supplendum opus etsi et tempus et subsidia in adeundis bibliothecis prorsum deerant, nihilominus CCL plus minusve titulos novos

PRAEFATIO EDITORIS Marcus Marulus Spalatensis (1450-1524), eximius ille litterarum renascentium poeta et magnus recte vivendi praeceptor, non tantum ingenii dotibus sed copia quoque operum inter aetatis suae suppares eminuit. Scripsit revera multa et varia, tum Latino tum Croatico sermone. Harum autem elucubrationum pars ab ipso auctore, dum vita suppetebat, publici iuris facta est, pars decursu temporis curantibus diversis doctis

lente et difficulter Maruli opera detecta atque edita fuerint. Omissis aliis casibus mentionem facio mirabilis illius carminis Maruliani, quod Davidias inscribitur, quodque in Bibliotheca nationali Taurinensi diu asservatum atque anno 1924 descriptum est, ipsum quoque vix ante aliquot annos doctorum oculos in se conversum luci publicae restitutum esse. De recentioribus Maruli operum inventis, si rem volumus usque ad nostra tempora prosequi, lectorem nota pag. XV-XVI adiecta breviter monemus.

medium proferat. Quam rem ut comprobem, liceat mihi afferre quae sequuntur: anno superiore, dum Romae in Bibliotheca Vallicelliana quibusdam negotiis bibliographicis vacabam, incidi in codicem manu propria Maruli exaratum, qui praeter duo iam evulgata eius opera librum quoque De viris illustribus Veteris Testamenti comprehendebat, qui dudum inter deperditos numerabatur. Hoc repertum, quod casus invenit, magna laetitia me affecit statimque opus prelo evulgare decrevi. Talem

Bibliographia locorum inventorum

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Mihanović, Antun (1796-1861) [1818], Literarum patriique sermonis amicis, versio electronica. (), 442 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - epistula] [word count] [mihanovicaosman].

Jelačić, Ljudevit (1792-1851) [1824], Valedictoria, versio electronica. (), 1148 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - epistula] [word count] [jelaciclvaledictoria].

Babulak, Oton (1808 - 1838) [1834], Proseucticon honoribus Joannis Petri Caroli comitis a Sermage, versio electronica (, Osijek), Verborum 1128, Ed. Nikola Matasović [genre: poesis - elegia; poesis - ode; poesis - mixtum] [word count] [babulakoproseucticon].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Mažuranić, Ivan (1814-1890) [1837], Honoribus Magnifici Domini Antonii Kukuljević , versio electronica. (, Zagreb), versus 315; Verborum 3140, Ed. Vladimir Mažuranić [genre: poesis - carmen; prosa oratio - commentarii] [word count] [mazuranicikukuljevic].

Mažuranić, Antun (1805-1888) [1838], Epistula ad A. Kaznačić, versio electronica. (, Zagreb), Verborum 1113, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [mazuranicaepist].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1843], Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis Ilirici Metamorphosis unica artis poeticae amatoribus et osoribus ad novum annum dicata 1843, versio electronica (, Zagreb), 360 versus, verborum 2540, Ed. Senia Belamarić [genre: poesis - satura] [word count] [milasinfmet].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].

Smerdel, Ton (1904-1970) [1969], De cicadis et undis Parentinis, versio electronica (), 552 verborum, 133 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - poema] [word count] [smerdeltcicad].

Jurić, Šime (1915-2004) [1971], Praefatio in Iugoslaviae scriptores Latinos recentioris aetatis, versio electronica (, Zagreb), 1646 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatio].

Jurić, Šime (1915-2004) [1979], Praefatio in editionem commentarii Marci Maruli de Veteris Instrumenti viris illustribus, versio electronica (, Zagreb), 778 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatioviris].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report