Your search found 5227 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 2698-2715:

sive chori nostri cathedralis ecclesiae Zagrabiensis antiquissimam canendi consuetudinem spectes, ita haec attemperata prae se fert, ut nulli in aliquo deesse videatur. Dignum itaque iudico, ut in publicam prodeat lucem ac tyronibus, ad musicum concentum e fundamentis penetrandum aspirantibus, lucis plus afferat. Zagrabiae, die 4. Septembris, Anno 1759. Georgius Bisztricey, canonicus Zagrabiensis et

At quomodo eas sine voce et textu cantabimus, non video. Magister: Scribit Banchieri in sua Cartella Musica quod Graeci, qui primi litterarum inventores, notas cantus per sex litteras G. A. B. C. D. E. canere solebant. Nunc vero! Sex natura modis totum circumsonat orbem. Quos referunt: ut, re, mi, fa, sol, laque simul. Discipulus: Multum, venerande magister, multum debemus Mathematico pro notis, multum Graecis pro inventis litteris; cui autem

ad sex capita versus reflexione facta, totidem ex iis deduxit syllabas, quibus omnis in cantu nota apte exprimi posset, servata in reliquo Graecorum auctoritate, quod primae eorundem litterae. id est gamma sive G. iunxerit ut: deinde A. iunxit cum re: B. cum mi: C. cum fa: D. cum sol: E. cum la. Utrumque tam amico copulavit foedere 2 , ut nec Graecorum derogaret authoritati, nec tyronum deesset facilitati. Discipulus: Nihilne amplius nostra dignum memoria celeberrimus Monachus reliquit?

Experire me, meumque ingenium magister, si bonae indolis et animi docilis sim, si optimo magistro dignus discipulus! Magister: Recita ergo si potes, discipule, a clavi C. litteras sursum. Discipulus: C. D. E. F. G. A. B. C. Magister: Recita deorsum. Discipulus: C. B. A. G. F. E. D. C. Magister: Recita modo a clavi F sursum. Discipulus: F.

Recita ergo si potes, discipule, a clavi C. litteras sursum. Discipulus: C. D. E. F. G. A. B. C. Magister: Recita deorsum. Discipulus: C. B. A. G. F. E. D. C. Magister: Recita modo a clavi F sursum. Discipulus: F. G. A. B. C. D. E. F. Magister: Recita deorsum. Discipulus: F. E.

C. Magister: Recita deorsum. Discipulus: C. B. A. G. F. E. D. C. Magister: Recita modo a clavi F sursum. Discipulus: F. G. A. B. C. D. E. F. Magister: Recita deorsum. Discipulus: F. E. D. C. B. A. G. F. Magister: Recita tandem a clavi G sursum. Discipulus: G. A.

E. D. C. Magister: Recita modo a clavi F sursum. Discipulus: F. G. A. B. C. D. E. F. Magister: Recita deorsum. Discipulus: F. E. D. C. B. A. G. F. Magister: Recita tandem a clavi G sursum. Discipulus: G. A. B. C. D. E. F. G. Magister: Recita deorsum. Discipulus:

Magister: Recita deorsum. Discipulus: F. E. D. C. B. A. G. F. Magister: Recita tandem a clavi G sursum. Discipulus: G. A. B. C. D. E. F. G. Magister: Recita deorsum. Discipulus: G. F. E. D. C. B. A. G. Magister: Sat egregium modo profectus tui dedisti specimen, discipule, quo prodis nihil eorum, quae

B. A. G. F. Magister: Recita tandem a clavi G sursum. Discipulus: G. A. B. C. D. E. F. G. Magister: Recita deorsum. Discipulus: G. F. E. D. C. B. A. G. Magister: Sat egregium modo profectus tui dedisti specimen, discipule, quo prodis nihil eorum, quae hactenus te docui, memoria excidisse tua. Festinemus ergo ad alia.

superacutus. Si ambit litteras graves, procedit demisse; si acutas, procedit altius; si superacutas, procedit altissime. Ideo autem replicatas divisi in finales et affinales, quia omnis regularis cantus in una ex 4. finalibus litteris terminatur, quae sunt D. E. F. G. 5 debebis ] nudebis De quibus suo loco dicemus. Quod si terminetur in littera affinali A. vel B. vel C. irregularis erit. Discipulus: Quare autem in scala generali alicui litterae dedisti unam vocem: ut, alicui

Discipulus: Quid igitur canendum est, si vel unica nota ascendat supra la? Magister: Haec est universalissima omnium regula: Unica nota ascendente supra la, semper canendum est fa, ut aiunt fictum, etiamsi cadat in litteram E. Si tamen cantus sit tertii vel quarti toni, tunc fieri debebit mutatio vocis fa in mi, propter quintam naturalem sive perfectam, quae in dictis duobus tonis fit a mi in mi; praesertim si cantus sumat initium in re, mi vel in mi, re. Uti vides in hisce exemplis.

Nunc sunt octoni, quandoque fuere quaterni. Discipulus: Quare olim quaterni, nunc vero sunt octoni? Magister: Quia omnis fere veterum cantus in una ex quattuor finalibus litteris, quae sunt D. E. F. G. terminabatur. Totidem ergo regulae sive modi cognoscendi cantum esse debebunt. Et quidem, si ultima finalis nota cantus terminabatur in D., tunc erat toni primi in E. secundi in F. tertii in D. quarti. Primus Graece vocabatur prothus. Secundus deuterus. Tertius

Magister: Quia omnis fere veterum cantus in una ex quattuor finalibus litteris, quae sunt D. E. F. G. terminabatur. Totidem ergo regulae sive modi cognoscendi cantum esse debebunt. Et quidem, si ultima finalis nota cantus terminabatur in D., tunc erat toni primi in E. secundi in F. tertii in D. quarti. Primus Graece vocabatur prothus. Secundus deuterus. Tertius tritus. Quartus tetrardus. Qui, quia ob nimium ascensum admodum difficiles fuissent, utpote ab uno extremo ad aliud undecim vocibus sive notis ascendens, ideo

ut collaterales, servi plagales; illi vero, digniori titulo, domini authentici appellarentur. Discipulus: Memini te dixisse, magister, quod veteres quattuor suos tonos, quos tu dominos authenticos vocas, cognoscebant ex quattuor finalibus litteris D. E. F. G. unde autem nos cognoscemus nostros connaturales sive plagales? Magister: Etiam ex quattuor lineis D. E. F. G. cognoscemus. Nam in quacunque littera terminatur dominus tonus authenticus, in eadem terminari debet servus suus plagalis.

magister, quod veteres quattuor suos tonos, quos tu dominos authenticos vocas, cognoscebant ex quattuor finalibus litteris D. E. F. G. unde autem nos cognoscemus nostros connaturales sive plagales? Magister: Etiam ex quattuor lineis D. E. F. G. cognoscemus. Nam in quacunque littera terminatur dominus tonus authenticus, in eadem terminari debet servus suus plagalis. Nempe. Dominus prothus suusque servus, id est tonus 1. et 2. in D. Dominus deuterus, suusque servus, id est tonus 3. et 4. in E. Dominus

lineis D. E. F. G. cognoscemus. Nam in quacunque littera terminatur dominus tonus authenticus, in eadem terminari debet servus suus plagalis. Nempe. Dominus prothus suusque servus, id est tonus 1. et 2. in D. Dominus deuterus, suusque servus, id est tonus 3. et 4. in E. Dominus tritus, suusque servus, id est, tonus 5. et 6. in F. Dominus tetrardus, suusque servus, id est tonus 7. et 8. in G. Ex quibus perspicuum est illos solos tonos authenticos esse, qui imparibus numeris scribuntur, alios autem, qui paribus scribuntur, esse plagales.

solos tonos authenticos esse, qui imparibus numeris scribuntur, alios autem, qui paribus scribuntur, esse plagales. Quae omnia ut eo tenacius memoria retineas, iure magistri hos tibi versus trado: Fines cunctorum, cantor, dignosce tonorum. Nam finem primi D. continet atque secundi. Tertius E. regitur et quarti finis habetur. Quintus in F. finem, sextus quoque ponit eundem. Septimus octavusque tonus cognoscitur ex G. Discipulus: Si ita est, ut doces, magister, quod tonus authenticus et plagalis in una eademque littera terminentur, quomodo

quam perfectus, quemadmodum esset imperfectus, si paucioribus ascenderet vel descenderet. ± Discipulus: Concurrentibus duobus tonis perfectis vel imperfectis, quomodo, quaeso te, cognoscere potero, an sit potius authenticus quam plagalis vel e contra? Magister: Iterum in ascensus et descensus odiosam repetitionem cogis me redire, discipule. Dixi enim tibi quod tonus authenticus unice ex ascensu, plagalis vero ex descensu cognoscatur. Concurrentibus itaque duobus tonis perfectis, videndum est,

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report