Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: patrem Your search found 988 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 249-302:249. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
ut perfectius crederet.
Porro qui iam de religione nihil dubitant,
continuo de Iudea ad montes transmigrare cupiunt,
ad altiora uirtutum culmina conscendere nituntur |
et credendo in Filium peruenire festinant ad Patrem |
ipso Filio dicente:
250. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] .
hoc est, qui habet fidem,
merebitur gratiam |
et fructibus exuberabit uirtutum.
251. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uitam ęternam.
Pręsentis temporis uerbo utitur,
ut credentes | et secundum ea quę credunt uiuentes
iam beatę ęternitati prędestinatos monstraret.
Ne autem minus recte credendo ab ipsa Patris diuinitate Filium
separemus |
Arrianę impietati assentientes,
alibi idem ad Patrem conuersus dixit:
252. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eum in Scripturis, dum sanę intelligentię sensum peruertunt, minime ipsum inueniunt | terrenarum-que rerum impediti curis cęlestia capere nequeunt. mundum-que magis quam mundi dominum diligentes | non iam mundani, sed mundus appellantur . Domino ita de illis ad Patrem dicente: Pater iuste mundus te non cognouit. Huius mundi dominus diabolus est. Apostolus enim cum de diabolo loqueretur, Princeps mundi huius inquit. et ne incertum
253. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] interficere,
quia sermo meus non capit in uobis;
hoc est, quia non estis capaces a me prędicatę ueritatis,
ideo in me diuinitatem natura potentiorem |
et humani ingenii captu maiorem esse non creditis.
254. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
latere uolunt ne ipsi laudentur,
latere nolunt ut laudetur Deus,
obseruantes pręceptum dicentis:
255. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Tunc te uere a Deo electum esse noueris,
cum magno animo illa quę multorum sunt contemnere coeperis |
et omnem prorsus affectum ad solum Christum conuerteris,
solum imitari statueris.
Ait enim:
256. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] habendi,
ne nos odio simus Deo,
si uocationes eius atque inuitamenta crebro cordibus nostris infusa
neglexerimus.
Cum pręsertim ipse Dominus noster dicat:
257. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] comprehensi.
Quanuis enim non omnes damnandi sunt,
minus tamen illis clari,
quos perfectionis opera commendant.
Sequitur:
258. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] igitur Noui-que Instrumenti litteras assidue perscrutemur. In his plenissime discitur, quid facere, quid uitare, quid credere, quid amare, quid sperare nos oporteat, ut cęlo digni simus, cum terram reliquerimus. In his Deum Patrem a quo omnia, in his Filium per quem omnia, in his Spiritum Sanctum in quo omnia facta sunt inuenies. et hęc tria unum Deum, unam hipostasim esse melius credendo intelliges | quam intelligendo credes. Magnum quippe mysterium est sancta Trinitas,
259. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uoluptatibus-que incumbamus.
Et hęc sane pręcepta sunt,
quę ad Dei duntaxat cultum spectant.
reliqua uero circa charitatem,
quam proximis debemus uersantur.
Quartum.
Honora inquit patrem tuum et matrem tuam,
ut sis longęuus super terram,
quam Dominus Deus tuus dabit tibi.
Natura ipsa nos prouocat | gratis parentes nostros colere et amare |
quanto magis hoc facere debemus,
cum etiam
Nam et ipse Euangelii autor Christus,
quęcunque docendo tradidit nobis,
ea se a Patre accepisse dixit;
hoc quoque habens a Patre,
ut Filius sit,
Patri tamen coęternus et consubstantialis.
Atque ita fiet, ut illa,
quę uel per Patrem
uel per Filium
uel per Spiritum Sanctum iubentur,
unius Dei iussa esse credamus,
unius maiestatis imperia.
Quędam tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
quędam semper, ut hęc ipsa de quibus
Maledictus, inquiunt, qui facit sculptile,
quod est contra primę tabulę mandatum.
Contra secundę autem pręcepta delinquentibus dicitur:
Habes orationis formam;
disce qualiter te habere oporteat inter orandum.
Secessum pete,
nequid oranti impedimento sit.
ad cęlum expansis deprecantem.
Audiet Danielem prophetam dicentem:
Posui faciem meam ad Dominum Deum meum,
rogare et deprecari |
in ieiuniis, sacco et cinere.
Inde transiens ad Euangelium considerabit uas electionis Paulum
apostolum,
qui ait:
Curuo genua mea ad patrem Domini nostri Iesu Christi.
Ipsum quoque Christum Dominum contemplabitur,
quo nemo sanctior,
nemo magnificentior,
modo prono corpore in faciem procumbentem,
modo errecto in cęlum suspicientem
et modo positis genibus orantem;
non quod illi nostris humiliationibus opus
si modo illud fuerit sibi, uel ei pro quo petit, profuturum.
Omnia, inquit, quęcunque petitis,
credite, quia accipietis,
et eueniet uobis.
Male tamen id credit,
qui ueritati, quę Christus est, non adhęret,
eodem dicente:
Veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et ueritate.
Et ut ostenderet,
quare sic adorandus esset:
Spiritus, inquit, est Deus,
et eos, qui adorant eum, in spiritu et ueritate oportet adorare.
Hoc spiritu afflatus Dauid,
in eandem sententiam prorupit dicens:
Prope est Deus omnibus
incertus est exitus,
id est, qua impetrata nescimus,
utrum commodo an incommodo nobis futura sit,
Dei uoluntati committamus,
ut non quod ipsi cupimus pręstet,
sed quod ille nouit neque noxium neque inutile fore,
quia Redemptor quoque noster,
cum passionis calicem transferri a se Patrem rogasset,
ita orationem clausit,
ut diceret:
Veruntamen non mea uoluntas, sed tua fiat!
Non quod ipse nesciret crucem,
quam subiturus erat,
omnium credentium fore salutem,
sed quod instruere nos uellet,
ut semper uoluntati nostre pręferamus Dei
uitam agamus
in omni pietate et castitate.
Denique Dominus noster etiam pro persecutoribus nos orare iussit,
et ipsemet pro illis,
a quibus probra,
maledicta,
uerbera
et in crucem actus mortiferas plagas patiebatur,
orauit Patrem
ignosci-que eis postulauit.
Quanti autem id meriti sit,
primus martyr Stephanus ostendit,
qui iis, a quibus lapidabatur, ueniam precaturus
uidit cęlos apertos
et Iesum stantem a dextris uirtutis Dei,
ab eodem iamiam suscipiendus,
cuius in diligendis inimicis mansuetudinem
sanitatem.
Audi insuper,
quod ipsa Veritas dicat:
Omnia, inquit, possibilia sunt credenti .
Et:
Omnia quęcunque petieritis in oratione credentes,
accipietis.
Et alibi:
Quodcunque petieritis Patrem in nomine meo,
hoc faciam.
Et iterum:
Siquid petieritis Patrem in nomine meo,
dabo uobis.
Quid ais, Iudee?
Quid tu, Mahumetane?
Quid uos omnes, qui in Christum non creditis?
Nonne in cassum cęleste bonum
quod ipsa Veritas dicat:
Omnia, inquit, possibilia sunt credenti .
Et:
Omnia quęcunque petieritis in oratione credentes,
accipietis.
Et alibi:
Quodcunque petieritis Patrem in nomine meo,
hoc faciam.
Et iterum:
Siquid petieritis Patrem in nomine meo,
dabo uobis.
Quid ais, Iudee?
Quid tu, Mahumetane?
Quid uos omnes, qui in Christum non creditis?
Nonne in cassum cęleste bonum speratis,
quia illud in nomine Christi non petitis?
Non enim potestis in eius
subito enim uenit ira illius,
et in tempore uindictę disperdet te.
Expectaris a Domino,
ut sceleris perpetrati te poeniteat |
et mores uitio corruptos uirtutis operibus cures ne pereas.
tu uero tuimet oblitus perire mauis quam corrigi,
et tam benignum dominum,
tam pium patrem non cessas offendere.
Iam tandem excute insaniam istam et resipisce |
ac saniore usus consilio rumpe moras omnes,
pone finem flagitiis |
et supplex ueniam ora,
ut Deo miserante,
dum miserendi superest tempus,
mereri cęlestia incipias,
cum terrena spreueris.
Quod si
euomere curabunt quod hauserunt.
Tu qui multum temporis peccando consumpsisti |
et ętatem ad bene agendum datam |
in deliciis,
in luxuriis,
in obscoenitatibus turpiter contriuisti,
quo excideris cogita |
et uel in fine de regione longinqua incipe
redire ad patrem quem reliquisti.
Difficile est inquis ab usitatis desistere |
et pellem iam inueteratam serpentis more cum noua commutare.
Sed nisi de Iudea transieris ad Galileam,
Domini resurgentis gloriam uidere non poteris.
suarum non est numerus.
Spera in illo.
sperantes in Domino misericordia circumdabit.
dum te poenitet,
dum speras,
dum precaris,
etiam sancti pro te orant,
angeli uota tua offerunt Deo |
Christus ipse pro te Patrem interpellat |
dicente Ioanne apostolo:
dum speras,
dum precaris,
etiam sancti pro te orant,
angeli uota tua offerunt Deo |
Christus ipse pro te Patrem interpellat |
dicente Ioanne apostolo:
diabolo nos erreptos reddit Deo |
et de filiis tenebrarum filios efficit lucis.
|
qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem,
in me manet et ego in illo.
Et quoniam uita es,
in te manentes te-que in nobis manentem habentes uiuimus in ęternum.
Quamobrem subiungens inquis:
Sicut misit me uiuens Pater |
et ego uiuo propter Patrem,
et qui manducat me,
et ipse uiuet propter me.
Reliquum est ut sic uiuendo beatitudine fruamur |
perpetua et ęterna.
Iccirco ut illam nobis conferas ,
inopem ęre alieno oppressum libera,
cibum quem ieiunando tibi subtrahis da indigenti,
aduenam suscipe hospitio,
pauperis nuditatem tege | nec contemnas.
quia tua caro est,
pręsertim si in Christo tecum regeneratus
est |
Unum habetis patrem Deum,
unum caput Christum,
unum corpus Ecclesiam.
Hoc igitur erit ieiunium electum,
pium,
fidele,
sanctum.
de quo etiam Iohel propheta dixit:
Sanctificate ieiunium.
Non enim sufficit cibi abstinentia,
nisi et a
dies quadraginta nihil gustando diaboli tentamenta uicit.
Et cum demoniacum surdum ac mutum curasset:
Hoc demonium inquit non eiicitur,
nisi in ieiunio et oratione.
Prodigus filius,
qui bona scortando luxuriando-que abligurierat,
tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit,
cum esurire coepisset.
Deus Iudeis placari paratus, per Iohelem clamabat:
Conuertimini ad me in toto corde uestro, in ieiunio et fletu et planctu!
Et Niniuitis ieiunantibus pepercit,
quos-que minatus fuerat se funditus euersurum,
uanę sunt.
nemo enim per illas efficitur beatus.
qui-que ipsis nititur,
hominum opinionibus pendet |
et certam uitę uiam prorsus
ignorat.
Quis enim nouit Filium nisi Pater |
uel Patrem nisi Filius |
et cui uoluerit Filius reuelare?
Vnde et Petro Christum confitenti idem respondit:
Beatus es Simon Bar Iona,
quia caro et sanguis non reuelauit tibi,
sed Pater meus qui in cęlis est.
Decuit autem,
ut qui homini quem formauit,
beatitudinem dare
Veruntamen siquid iusserint parentes,
quod legem offendit diuinam,
Deo potius pareas quam illis,
uel si non officit legi |
et tamen tibi ad obsequendum Deo impedimento est,
dimitte parentum imperium |
et ad seruitium Deo pręstandum conuertere.
Non est inquit, me dignus,
qui patrem aut matrem plus quam me diligit.
Ad obediendum Deo inuitat cum ait:
diligit.
Ad obediendum Deo inuitat cum ait:
contumelias,
alapas |
atque sputa sustinuit.
Ab his coronari spinis,
clauis in cruce configi,
felle et aceto potari,
lancea confodi et occidi passus est.
Quin etiam iisdem qui sibi talia tam immaniter inferebant,
ut ignosceretur,
Patrem orauit.
Si ipse iustus ab iniustis ludibrio habitus,
tam impie dilaceratus uindictam non appetiit,
sed dimitti eis postulauit,
cur tu peccator inimicis tuis irasceris?
et ad ulciscendam iniuriam exardescis,
cui nulla
quę in alto cęlestia.
Quod uero etiam in uilla Gethsemani orasse dicitur,
docemur inter orandum seruandam esse humilitatem.
atque ideo et positis genibus orasse |
et ad orandum in faciem procubuisse.
Quod pręterea Patrem precatus ait:
Mat. XIX
Amen dico uobis quod uos,
qui secuti estis me,
in regeneratione cum sederit Filius hominis in sede maiestatis suę,
sedebitis et uos super sedes duodecim iudicantes duodecim tribus
Israhel.
et omnis qui reliquerit domum |
uel fratres |
aut sorores |
aut patrem |
aut matrem |
aut uxorem |
aut filios |
aut agros propter nomen meum,
centuplum accipiet |
et uitam ęternam possidebit .
O, omnibus diuitiis pręferenda paupertas,
omni auro,
omnibus gemmis preciosior,
cui tanta ac talia promittuntur.
Deum ex toto corde tunc diligimus,
cum nihil eius dilectioni ęquamus,
sed quęcunque nobis chara sunt,
secundo loco habemus.
quod nisi pręstabimus,
Deo frui non poterimus.
Ait enim:
Quoniam et Saluator noster cum idola uana
colentium concordiam discindere pararet,
autem a Deo quis recedit,
continuo fit diaboli seruus.
est,
quoniam ab initio diabolus peccat.
Quanta igitur infelicitas est,
ut homo a Deo factus,
ad imaginem Dei creatus |
ei-que in filium adoptatus nequissimi demonis mancipetur seruituti |
ipsum-que habeat patrem,
tanta cura diligentia-que adhiberi debet,
ut crimen quod huiusce mali causa existit,
caueatur ac uitetur.
Illis enim qui hoc contempserint |
et post peccatum ad poenitentię remedia non recurrerint,
nihil reliquum erit,
nisi ut ad suplicia nunquam finienda damnentur |
contemplationi uacare queant.
Horum propositum longe melius esse quam coniugatorum utriusque Scripturę testimoniis probatur.
dabo eis,
quod non deficiet.
Laudent matrimonia coniugati et prolis foecunditate glorientur ,
dum tamen eunuchi nostri melius filiis et filiabus nomen a Domino sibi uendicent |
patribus-que matribus-que apud omnium patrem pluris habeantur.
Restat ut doceamus quibus armis uirtus castitatis ne offendatur,
tuenda sit.
De consortio diuersi sexus uitando.
Caput
fauorem sibi conciliet spectatorum.
Ait autem Dominus:
elemosinam?
Dimitte iam tandem errorem istum,
ne tibi magis quam aliis credens
pereas .
et Iacobi apostoli sententię adhęrere incipe dicentis:
Agar.
sempiternę suę glorię participes facere.
Quod si aduersus tantam Dei uestri nostri-que benignitatem |
Christum suum non recipiendo ingrati esse pergetis,
de temporalibus miseriis istis ad ęternas descendatis necesse est.
Nulla enim maior in Deum Patrem ingratitudo fieri potest |
quam in Filium ei coęqualem et coęternum et consubstantialem nolle credere.
Felices illi,
qui olim ne ingrati essent,
ipsum uobis gentibus-que prędicare non timuerunt.
qui ut nomen eius denegarent,
nec minis |
nec tormentis |
nec
in uita dari potuit |
quam uerę religionis cognitio?
quę in arcano latebat |
et quam ne philosophi quidem inuenire poterant,
eam nos Christo monstrante didicimus.
humiliantis se nubes penetrabit.
Deinde parentibus nostris obedire nos et natura suadet |
et diuina lex iubet.
Vnde Apostolus:
denegare |
mortiferum habetur.
promittitur reuerenti patrem ac matrem,
nonne mors manet illum,
qui per inobedientiam parentes offendit?
Vnde Salomon in Prouerbiis ait:
|
illi qui cognouerunt,
et non obedierunt.
Porro ut omnia mala quę contumacibus proposita sunt effugiamus |
et simul bona consequamur sempiterna,
Christus Dominus ut in omnibus,
ita et hac in parte nobis imitandus est.
Ipse ad Patrem |
26
Domine in angustia requisierunt te.
donec uxoris tandem usus consilio,
Naboth per dolum sublato agellum eius ui possedit.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.