Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: facta Your search found 1684 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1021-1084:1021. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] vide plura, 2. tit. 82. Indeque dici solet; causo, causas, neutri, id est, iudico, seu iudicium facio, quod ad iudices refertur: et causor causaris, deponentis, quod partium est: dum rei, seu actionis, cur ita gesta et facta sit, altera causam, hoc est, rationem petit, et altera item reddit. Ideoque apte iudices nostri, de ipsis, in processu iudiciario, scribere consueverunt; coram nobis
1022. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Serenissimi quondam Ludovici Regis, etc.) iudicialibus istarum Octavarum inseri solita sit; idcirco ad id breviter sic respondendum duxi: posteaquam enim facta praedicta clade Mohachiensi, Regnum Rege orbatum, partim a Ioanne Rege assumptum, partim autem Divo quondam Ferdinando Imperatori et Regi delatum, in diversas partes distrahi coeperat; atque tam hinc, quam illinc, variae
1023. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] illata damna:
1024. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et differentiam scire possit. Prout tamen legis usus apud nos iam inolevit; lex est publica regni constitutio; ex unanimi tam populi constituentis, quam legitimi principis confirmantis consensu facta, et aeque ab omnibus, ad bene et iuste vivendum observanda, 2. tit. 5. scripto comprehensa. Dicta a legendo, quod modo praemisso, ex multorum consensu lecta sit. Plures eius descriptiones, vide
1025. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Ius, aliud est Ius Naturae; aliud Humanum (quod et Gentium, et Civile dicitur) et aliud Divinum. Ius Naturae, est commune omnium nationum, eo quod ubique instinctu naturae, et non aliqua constitutione ab homine facta, habetur: ut maris et foeminae coniunctio, liberorum procreatio, educatio, successio, communis omnium possessio, una omnium libertas, nullus dominus, nullus servus, nullus captivus. Item, acquisitio eorum, quae coelo,
1026. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] principio Operum suorum.
QUAESTIO DECIMA QUINTA. / Quae autem ex Antiquis Iudiciis, vel omnino
sublata, vel vero inusitata tantum facta sunt?
Primo: haec quatuor omnino sublata sunt: Iudicium generale, sive Palatinale:
32. diem, uti Tripartitum habet, 1.
tit. 33. Neque ita sine intermissione, sicut citatus art.
5. anni 1527. continet. Ac quanquam omnes Actus potentiarii in
genere, Citatione per Insinuationem facta moveantur, uti iam annotatum est,
in Quaest.: 3. proxime praecedente; et per expressum continetur,
tit. 71. part. 2. circa medium: nihilominus tamen, cum isti
quoque Quinque casus, communem recipiant
aut alio quopiam notabili signo ibidem
facto, et idem referente dicto testimonio in literis Relatoriis; huiusmodi
Citationi locus dari solet, quia non per citantem, sed per citandum, ac
suos, factum est, quo minus per homines facta fuerit.
QUAESTIO UNDECIMA. / Ex quibus causis Citatio, vel Relatio eiusdem
condescendere potest?
Si debito modo non fuerit facta, non
minus per homines facta fuerit.
QUAESTIO UNDECIMA. / Ex quibus causis Citatio, vel Relatio eiusdem
condescendere potest?
Si debito modo non fuerit facta, non denotando scilicet Locum citati,
quemadmodum iam dictum est proxime, aut tempus, vel Personam, quando
videlicet, ubi, et per quem citatus extiterit. Ubi Nota: quod haec Citatio,
sive Evocatio, solum per illos fieri
aliique nobis
conviventes, per quos scilicet nobis talis Citatio innotescere, vel ad
notitiam nostram devenire potest. Alioqui per alienos, et nihil ad nos
pertinentes, modo praemisso, etiamsi fuerint, consanguinei, facta; nihil
valebit. Locus etiam ad id aptus esse debet: quia in Templo, vel alio sacro
loco, orationi sacro, aut concioni vacando, fieri non
admittitur. Veluti dum
Templo, vel alio sacro
loco, orationi sacro, aut concioni vacando, fieri non
admittitur. Veluti dum Eperiesini, in Ecclesia, quaedam Nobilis Foemina
citata fuerat; postea facta exceptione, Citatio condescensa est. Quia sacra
loca potius pro confugio, et asylo, propter sui religionem haberi solent: ut
videre est in Decreti Sancti Ladislai, lib. 3. cap. 4. et 5.
Item
ab Iudice excipere, cum de facili
evanescere, ac pro nihilo haberi neque vero pro rato testimonio in
processibus causarum, acceptari consueverint. Quin potius, etsi in iis
aliquando responsio ad meritum causae spectans facta fuerit: nihilominus
tamen, ipsa modo praemisso praeterita, ad primordia regressus fieri, atque
causa condescendere solet. Ut factum est in causa Szamoboriana Magnificae
quondam Dom: Comitissae Annae Mariae, Consortis
Dominae Clarae Banfi, contra Stephanum Homonnai, Anno Domini,
1611.
Ubi id etiam Notandum est: primo; quod Causae condescensio ex uno in alterum
in Iudicialibus, si antea facta fuit in proximiorem personam, et non
transivit in processum (eo quod medio tempore ex hac decesserit vita, vel
alias non erit interessata) potest fieri a primo motore causae, in alio
termino. Secundo: quod huiusmodi
Iudiciales?
Possunt maxime, propter tres praecipue causas: primam; si uti praetactum
immediate est, deductio Genealogiae
motorum causae ab ultimo in praesentem, rite facta non fuerit. Secundam: si
similiter Processus causae ultimus, bene non sit specificatus, neque ob id
novus suum principium bene sumpserit. Tertiam: si Condescensio eiusdem
casuae, ubi potissimum per adeptionem bonorum
Magistrum
Protonotarium, coram quo causa vertitur, foris in atrio Domus Iudiciariae, a
prandio hora secunda palam et publice, primo Quatuor, postea Tribus semper
continuis Iuridicis diebus, ad comparendum, clara voce, facta vocatio. Ubi
Nota: quod post Vigesimum nonum diem Proclamatio cessat quia alias (nisi per
Undecim ultimos dies) sententiae, per Nonvenientiam, extradari non possent,
sed in fumum abire deberent.
proclamata. Secunda, Ad non par, extradata. Tertia, Post par, ad nullam
responsionem, Adiudicata.
Ubi Nota: I. Quod sententia Primae Proclamationis, datur extra Sedem, per
Magistrum Protonotarium, facta eiusdem proclamatione, foris in atrio Domus
Iudiciariae: Duarum posteriorum, datur de Sede, ubi et proclamatur, ut iam
dictum est. II. Quod huiusmodi Extradata sententiarum, potissimum in causis
arduis, et quae finalem
QUAESTIO SEXTA. / Poteritne aliquando ex receptis Paribus Condescensio
eorum fieri?
Poterit, si quando conformiter Originalibus non fuerint descripta, et facta
collatione ipsorum in Iudicio contradictorio, coram Iudice, tanta disparitas
apparuerit; potissimum si neque Iudex, negligentia suorum Scribarum, factum
excusaverit; qui tamen statim repetitis illis ad se, talem errorem
Exceptio.
Est per Reum elicita, ex defectu alicuius necessariae ad Causam
Circumstantiae, potissimum autem loci; temporis, et personae; ac priusquam
ad meritum causae respondeat, contra Actorem in defensionem sui, facta
obiectio. Et communiter Duplex dici solet: alia Simplex tantum; propter quam
Causa condescendit solum. Et alia Peremptoria: quae Causam perimit, hoc est,
ita destruit et subvertit, ut amplius resuscitari nequeat. Vel
statim ad Actionem, videbitur in reliqua omnia consensisse, nec
dabitur ei ad illa regressus. Deinde saepius iam dicta Requisita, hoc est,
Temporis, Loci, et Personarum circumstantiae, sive solennitates, per quas
Citatio facta est, in praedictis omnibus punctis, diligenter considerandae
sunt, an scilicet tales fuerint, quales fieri debeant. Tandem, haec ipsa
puncta quoque videnda, an expresse in iis habeantur, vel vero omissum sit
aliquod.
QUAESTIO UNDECIMA. / Estne eadem, Depositio causae, cum praedicta
Condescensione?
Non. Quia Condescensio, est per Iudiciariam deliberationem, ex aliqua
obiectione in processu per Reum facta, Causae annihilatio, absque ullo onere
plane:
22. cap.5.
et Termini, atque
etiam Actoris, passim. His addi potest dies Festus, qui et Decretalis
dicitur: Lib. 1. S. Ladislai Regis, cap. 38.
Ubi Nota: I. Quod si Citatio tantum fuerit facta, tali die Decretali; non
condescendit, ast si Deliberatio, sive Adiudicatio celebrata extiterit;
talis omnino condescendere solet. Quia Festis diebus, Iudicia fieri et
celebrari, tam Iure Canonum, Dist. 2. de
Similiter etiam aliis Casibus: veluti Aquarum vehementi inundatione,
aegritudine valida, infirmante equo, et alium emere non valente,
interceptione, spoliatione, vulneratione, aut necatione per adversarios et
latrones facta. Dummodo excusatio ipsa, probabili documento fulciatur:
2. tit. 59. Et infra, quaest. 4. cap. 10. Nec non
Captivitate interdum alicuius domestica. Quia captivi pro mortuis
reputantur. De
a Principe reobtineri, 2. tit.
11. quam sententia, sive literae Adiudicatoriae, in Iudicio
contradictorio, per eundem Iudicem, iterum resuscitari debebunt, sine
Citatione, aut alio quovis processu, sed solum facta declaratione, sive
publicatione resuscitandae Sententiae. Verum, si antiquior fuerit, per
Praeceptorias, potissimum coram Iudicibus Pedaneis, melius resuscitari
debebit. Et si per Non venit tantum fuit extradata:
cum eo gravamine, quo de Regni consuetudine conveniret,
eidem denuo respondere vellet, promptusque esset et paratus, Styl.
Et non ut Decius sentit, Non evocare, sed solum
Protestari, de facta Inhibitione, in Capitulo, vel
Conventu.
Talis vigore publicae Constitutionis Regni, in facto Calumniae condemnatur,
Actorque causam suam obtentam habet, et Actione sua eo facto potiri debet:
cum tanta severitate, ut vulgus Iuristarum, eosdem
Extremum Iudicium appellare consueverit, quod scilicet
amputatis omnibus cautelis, solum stricto Iure res in illis iam agitur. In
quibus autem nulla prohibita facta est; reiiciuntur: quia non esset bonum,
si quis iusto suo Iure, ante tempus destitueretur. Et ita praecavendum, a
Prohibitis; uti alibi quoque dictum est.
Est partis in causa
triumphantis, per Alteram partem in causa succumbentem ab Executione latae
per Iudicem sententiae, violenta quaedam propulsio. Quae semel tantum fieri
debet; siquidem in una eademque causa, binaria vice facta, Notam
infidelitatis infert: citato proxime loco Vlad. art. 19. et 5. eiusdem
art. 4. licet aliter olim observatum fuisset. 6. Matth.
art. 16. et 1. Vlad. art. 57. Sicque iterum causa
idem
repetere; licet antea Tribus vicibus, pro Tribus Levatis repetitum sit;
prouti super hoc conclusum est, in Octava Poson. Anno 1612. Ubi
Nota quod etiamsi plures fuerint, quorum nominibus, et in Personis facta
fuisse dignoscatur, omnes tamen nonnisi unum onus deponere debebunt, in
Curia quidem florenos 72. in Comitatu florenos 36.
tantum,
fuisse dignoscatur, omnes tamen nonnisi unum onus deponere debebunt, in
Curia quidem florenos 72. in Comitatu florenos 36.
tantum,
quaest. 5.) qua ipsi non suffragante, Reus
simpliciter absolvi debet. Verum in Negatoria (quae apud
nos, non est Actio actoris, sed Responsio Negativa ipsius In causam attracti
ad Actionem Actoris facta) non Actor, sed In-causam-attractus debet ipsam
probare: sicque rebus existentibus, facilior processus litium esset, ubi
alteruter solummodo probaret, ut et Quad. habet. Ast de Iure
nostro, adeo se partes
Quid de Informatione, quam Aliqui his annectunt sentiendum, et quid sit?
Informatio est quaedam interdum non levis, nec impertinens Iudicis, super
aliqua re dubia, contra aliquem quasi per ipsum patrata, undecunque facta
instructio; secundum quam tamen Iudex neminem Iudicare solet, cum videatur
privata illius scientia esse, sed ex allegatis et probatis iudicium et
sententiam fert; uti et Prologus continet cap. 15.
est, vel affirmare vel negare actionem;
siquidem de omni re, est affirmatio, vel negatio, secundum Logicos;
De nulla tamen simul secundum omnes sui partes, sed seorsim, ut iam
patuit in responsione qualificative facta.
QUAESTIO DECIMA NONA.
Sed si prius aliquid fassus erit, et ex actione concesserit; poteritne id
amplius pernegare, etiam Actore ipsum ad
id
amplius pernegare, etiam Actore ipsum ad negandam totalem actionem
adurgente?
Equidem directe, et de Iure Regni non potest; cum fassio, sive responsio
propria in Iudicio contradictorio semel facta, alias retractari nequit.
adurgente?
Equidem directe, et de Iure Regni non potest; cum fassio, sive responsio
propria in Iudicio contradictorio semel facta, alias retractari nequit.
ignobiles, plusque fidei Nobilium creditur, quam rusticorum.
QUAESTIO QUARTA.
Sed posteaquam huiusmodi Oculata Revisio, et Demonstratio in facie facta
fuerit, ubinam tandem Attestatio videntium testium, celebrari solet?
Plerunque in loco sedis Iudiciariae, sicuti et in communi Inquisitione, et
soepenumero in facie iurium possessionariorum litigiosorum et
usque ad revisionem
huiusmodi vel Appellationis, vel novi iudicii art. 41. anni 1563.
De quo vide infra quaest. 31. cap. 9. IV. Causae quoque
illae, in quibus Procuratoris revocatio facta est, virtute Novi Iudicii cum
gratia, post remissionem, non transmittuntur ulterius. 3. tit. 6.
V. Causae ex contractu, et spontanea obligatione partium, ubi solae
sibi huiusmodi Iuridica remedia
voluntate ita postulante, sine omni onere eiusdem, idque semel tantum, tam
per Actorem, quam Reum, cum omni plenitudine Iuridicorum gravaminum,
qualitercunque in ea subsequendorum. Ubi Nota, quod si talis Translatio
causae facta fuerit in hospitio coram Magistro Protonotario, poterit habere
suspirium petens id, transferens in iudicio; at si praecise
in ipso Iudicio fiet, tunc absque omni suspirio causa discuti debebit. Ita
debebit. Ita
Iudicatum est Posonii Anno 1612. inter Dominos Batthyani
et Zechii. Et ratio huius
est, quod ita publice in sede facta, huiusmodi translatio, vergeret Iudici in
contumeliam.
QUAESTIO DECIMA. / Quot modis solet Transmissio reportari ex Curia Regia?
Tribus.
alicuius Advocati, per eum praeter voluntatem, et extra informationem
constituentis, seu Principalis sui in Iudicio factae per eundem principalem,
cum solito onere retractatio, et eiusdem nova responsione coram Iudice
facta, reformatio. 2. tit. 79. Ubi praecavendum ab oneris levatione, nisi
omnino in huiusmodi revocationem consentire voluerit: quia alioquin, velit
nolit, eam admittere debebit, etiam cum gravi damno suo, uti iam dictum est.
ipsum, etiam extra sedem Iudiciariam, et non de termino, ad terminum
differri. Tum quia revocans per huiusmodi revocationem imbuit personam
Actoris: Actor autem semper paratus esse debet. 2. tit. 84. Tum quia priori
modo facta, et nunquam posteriori de termino ad terminum dilata fuisse
dignoscitur. Styl. Tum quia in longis causis, non est opus ipsam fieri per
Novum iudicium, quod ulteriorem terminum requireret, ut patebit sequenti
quaest. 25.
III. Allegatio vel responsio Plenipotentiarii, non videtur
revocari posse; partim quod Plenipotentiarius sic constituitur, quasi
ipsemet constituens esset. Unde quia Propria responsio in Iudicio
contradictorio facta, non soleat, neque possit revocari de Iure Regni, 5.
Vlad. art. 15. ideo neque Plenipotentiarii responsio, revocanda esse
videtur, quia pro eo
reputatur, ac si
passim.
QUAESTIO VIGESIMA QUARTA. / Coram quo Iudice fieri debet?
Si adhuc causa coram Iudice est, coram quo responsio illa, quae retractari
debet, facta fuit, tunc ibidem coram eodem Iudice, aut homine suo, ad id per
eundem Iudicem specialiter deputato. Si autem causa ipsa in alterius Iudicis
praesentiam, iam est transmissa, tunc coram eodem Iudice, vel homine eius
fieri
fieri etiam in facto, hoc est, in rebus iam ipsis, uti praemissum est,
colligitur ex dicto tit. 80. ubi habetur; quod tam in longius causis, lite
adhuc pendente, et ante solam iam definitivam sententiam, quibus videlicet
facta responsione, Iuridici processus subsequi, et Iudiciariae
deliberationes, ac sententiae interlocutoriae pronunciari solent; quam in
brevibus, post latam iam et pronunciatam huiusmodi definitivam sententiam
dicta
debeat. In quibus utrisque tamen procul
dubio aliqua probatio, vel literarum exhibitio, aut Iuramentalis depositio;
atque in illis, Inhibitio quoque, vel communis inquisitio, aut etiam
Repulsio, quae non simpliciter dicta, sed facta iam sunt, per dictos
Iuridicos processus, et sententias ac deliberationes, praecessisse
videantur. Quod ipsum artic. etiam 56. anni 1550. per expressum ostendit,
qui sic continet; quod Procuratores post deliberationem
nociva sit futura; necessario retractari
debet. Ideoque huiusmodi Procuratoria revocatio, tam in dicto quam in facto
admittenda esse videtur; hoc est, tam ipsa verbalis responsio, quam omnes
processus, sive res ipsae, aut facta super ea fundata, et qualitercunque
subsecuta revocantur; quia ruente fundamento, ruere necesse est et omnia
superaedificata. 2. tit. 85. Alioquin vero, et in dictis titulis citatoque
art. 56. et in usu, ac stylo,
Prohibitas, lata et definitiva sententia vice tertiaria
pronunciabitur contra ipsum, Inhibitione, Contradictione et Repulsione non
obstante. Sicque vadet ad Executionem.
Secunda, si comparebit in primo termino, tunc facta responsione aliqua, et
forsan post aliquot Prohibitas non stante, sententia contra ipsum
pronunciabitur, Contradictione non obstante cui Repulsione obviabit. In
secundo termino, si se absentabit; dabitur iterum sententia
terminos Iudiciorum, simul et
in continenti, quasi primo sententiae contra se exequendae, Repulsionis
velamine obviaverit, ac postea sub id, quo pars repulsa literas Relatorias
ex Capitulo vel conventu pro se, super huiusmodi facta Repulsione extrahere
conabitur, Inhibitione usus fuerit, praetactasque Relatorias extradari
inhibuerit, et partem repulsam, contra se evocari fecerit; tum solum
Inhibitionis onus deponere, et rationem eiusdem dare
refert, in suo Syntagmate.
Tertia, posset esse eadem plane cum Prima, si post Repulsionem, simplex
Novum Iudicium, quod absque Inhibitione, et Appellatione dicitur, fieri
deberet; quod nisi statim facta in partibus Repulsione impetraretur, et
vigore illius, pars repulsa, ad quartum iam terminum evocaretur, sed primum
post depositum onus Repulsionis, et ad reddendam illius rationem, tale Novum
peteretur, tunc viderentur
responderit, et eo sibi non
suffragante, sententiabitur, tunc si appellabit ex Tabula, ad Dominum
Locumtenentem, et postea statim cedendo Appellationi, petierit Novum cum
termino. In secundo termino, non suffragante sibi facta aliqua responsione,
penes tale Novum, dabitur iterum sententia contra ipsum, cui necessario
Repulsione erit obviandum. Denique tertio termino, si se absentaverit, tunc
iterum dabitur sententia contra ipsum, quam
legitimi successores,
aestimatione communi, in termino per Iudicem ad id praefigendo, ad se
redimendi habent authoritatem. II. Causa horum quinque Casuum erat
summaria, hoc est, quae de plano et de simplici facta
admonitione per
Capitulum vel Conventum, sive Reus ad certum terminum, extra omnes terminos
Octavales personaliter comparebat, sive non; revideri debebat. 3.
bonorum, vigore alicuius Contractus, et Regii consensus in aliquem
devolvendorum; et ex Citatione contra violentium huiusmodi bonorum
occupatorem.
Ubi Nota, quod si hoc in casu dicta Citatio per simplicem Evocationem facta
fuerit, neque poenam violentae occupationis, neque damni refusionem Actor
acquirere poterit, quia talis acquisitio per Citationem Insinuatione
mediante, et non per simplicem Evocationem, fieri solet. Tertio, ex
partibus
adversae solvendis
Maiestatis, quam aliorum Dominorum Iudicum Regni ordinariorum, in
Iudicio contradictorio, vel alias ubilibet, etiam in necessariis quorumlibet
exponentium rebus et negotiis, Iudicibus et iusticiariis pedaneis
exhibitorum. Quae facta legitima Citatione in Curiam Regiam irrogatur, et
tales convicti perpetuo fiunt infames, nunquam amplius ad simile officium
assumendi; ac insuper ducentis quoque mulctantur
florenis,
onere trium florenorum, destruebant, et precium dictae
sententiae, persolvebant. Licet hoc remedio illis uti prohibeatur, uti
dictum est quaest. 20. cap. 6. ubi ex Iudiciaria deliberatione
facta Posonii anni 1610. personaliter semper adesse, iubentur.
Deinde licet causae criminales sint extraseriales; idcirco de qualitate
Extraserialium deberent ad respirandum prohibitas habere: Nihilominus tamen
ex
praescriptum articulum. Inquisitio de iis, per Vice-Comitem cuiuslibet
Comitatus, fieri quidem debet: Verum non nisi post reportatam huiusmodi
Inquisitionem, et penes eam facta legitima Citatione, ad instantiam praefati
Vice-comitis, servatisque de Iure servandis, si culpabiles reperiuntur,
puniri consueverunt, passim et art. 43. anni 1552.
Item
sive Conventus (absentibus, et non
praesentibus partibus, ut vult Decius in suo Syntag.) sub
iuramento referantur, atque in literis quoque Relatoriis semper
specificetur, quod talis Relatio, sub iuramento fuerit facta. Quae
constitutio, prioribus Relationibus non derogat, quia constitutiones futura
litigant, et non praeterita.
quaest. 7. cap. 11. V. Liberae quoque Civitates, nomine
collectivo constituunt Procuratores, pro se communiter, et tales admittuntur
ubique. Sed pro singularibus personis, coram ipsis facta huiusmodi
Procuratoris constitutio, extra territorium ipsarum nihil valet, neque
acceptatur, quia haec authoritas extra territoria ipsarum, non est concessa
illis. Sic iudicatum est Posonii. Anno 1612.
contra Reum agere valet, si
volet in Curia,
fit igitur Citatio?
In aliquibus Comitatibus, simpliciter per Iudicem Nobilium vel Vice-Iudicem
Nobilium ubicunque per Actorem repertos, absque ulla Comitis, vel
Vice-Comitis commissione, verbali vel literali, qua facta postea literae
Evocatoriae, per Notarium sedis conscribuntur ad futuram sedem; in eaque
relatio Citationis ipsis adscribitur, referentibus illam Iudicibus Nobilium
vel Vice-Iudicibus Nobilium. In aliquibus vero
ad suos Iudices reportatur. Exigitur ratio Repulsionis; depositis primum
deponendis, id est, triginta sex florenis in duabus Iudicibus, in tertia
vero partibus, Actori.
Si Repulsio dilationis tantum causa, perperam facta esse comperitur, tandem
dantur literae Adiudicatoriae sententionales Actori, contra Reum, Inhib.
Contrad. et Repuls. non obstan. Et haec est finalis sententia, quam sequi
debet Executio necessaria, facta tandem Relatione
causa, perperam facta esse comperitur, tandem
dantur literae Adiudicatoriae sententionales Actori, contra Reum, Inhib.
Contrad. et Repuls. non obstan. Et haec est finalis sententia, quam sequi
debet Executio necessaria, facta tandem Relatione Executionis, dantur
literae parti super Executione eadem, Relatoriae, sive Recaptivatoriae.
QUAESTIO DECIMA QUARTA. / Quot gradus huius processus Iuridici
occupationis bonorum, non tantum in Curia Regia, ut proxime dictum est, sed
etiam in Comitatibus, sine omni exceptione discuterentur. Quarto, postea
decreto anni 1587. art. 35. et 36. facta intra Anni revolutionem Citatione,
alias non; brevissimo processu terminabantur. Siquidem factis responsionibus
in sede, Vice-Comes ad communem exibat, (licet alibi statim in prima sede
post factam Citationem, ad communem
necessaria
sequebatur Executio, quoad bona; sed convictio, si pars succumbens instabat,
in Curiam Regiam transmittebatur. Ubi autem dicta Citatio, intra anni
revolutionem, a die praetensae occupationis, non reperiebatur esse facta,
tunc quidem causa non condescendebat, sed reiiciebatur ad processum dicti
articuli Novizoliensis. Quinto, novissimarum occupationum causae, nec non
violentiarum, damnorum, verberationum, captivationumque, tam in factis
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.