Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: per Your search found 20279 occurrences
First 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 2896-2910:2896. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | SubSect | Section] compositum, tuo rogatu Latinum feci, Croatię Delmatięque regum gesta
continentem.
Res certe digna relatu et quam non solum nostrę uernaculę linguę gnari, sed etiam Latinę
intelligant. Ex hac enim historia et boni exemplum petere poterunt quod imitentur et mali per
quod sese corrigant. Atque hoc illud fuit quod et te impulit ut me ad historiam transferendam
urgeres, et me ut tibi obtemperarem. Magis tamen tuus erga me amor laborem hunc coegit me
subire; quid est enim quod illi non debeo?
Istrię mittendos curat, petit uti coniunctis uiribus a
communi periculo sese tueantur maturentque obuiam ire hosti ne ille imparatos repenti
irruptione opprimat. Igitur subitario milite comparato ambo pari animi audacia procedentes
castra non procul ab hostium castris posuerunt. Per dies octo leuibus inter se procursationibus
decertarunt, postremo exercitibus utrinque in aciem eductis diu dubio Marte pugnatum est.
Denique magnis utrinque actis cędibus regum duorum acies inclinari cępit. Deo ita disponente,
licet nec numero nec armis nec animi robore
suum Seuioladum ad Delmatię mediterranea, quę nunc
Croatia dicitur, Croatia expugnanda. Cumque Iustinianus Cęsar
intellexisset quod Gothorum dux copias diuisisset dimisissetque a se partem alteram cum
Seuiolado filio atque ita esse, ut ferebatur, per exploratores certior factus, coacto repente
exercitu Stroilum inuasurus abiit. Nec minus prompte atque impigre Stroilus cum his quos secum
habebat processit obuiam. Erat enim et ipse animo inuictus ac manu supra quam credi potest
strenuus. Postquam in procinctu stetere acies,
successit Bladinus filius. Mitis admodum et paternę mansuetudinis
ęmulus, omnibus charus uixit. Veruntamen filium genuit suę probitati nimis imparem ingenioque
diuersum; Ratimiro nomen erat. Cumque adoleuisset, insolescere coepit et regnante adhuc patre
quasi dominari uelle. Per idem tempus immensa quędam hominum multitudo familias quoque mulierum
ac puerorum secum trahens transmisso magno amne Velia in regionem Sinbagiorum irrupit eaque
potita est. Huius gentis dux erat nomine Barris uel barro Barris,
quem nos Cęsarem
Inde Cassariam accedens gratanter est susceptus ibique regni sedem
posuit, fidelis inter fideles quos iam Constantius conuersos baptizauerat. Erat tunc summus
ecclesię Romanę pontifex Stephanus, qui cum mirifica Constantii opera audisset, uidere illum
cupiens, ut ad se ueniret, per litteras petiit. Vir igitur sanctissimus Constantius, cum
interim ex pontificis autoritate presbyteros ordinasset, Vetus Nouumque instrumentum ex Gręco
in linguam Slauam transtulisset et eiusdem linguę missam composuisset credentesque in fide
confirmasset, Romam profectus
autoritate presbyteros ordinasset, Vetus Nouumque instrumentum ex Gręco
in linguam Slauam transtulisset et eiusdem linguę missam composuisset credentesque in fide
confirmasset, Romam profectus est iussis apostolicis id poscentibus; inter eundum ad Budimerum
regem diuertens per dies aliquot plebi prędicauit nonnullisque qui reliqui erant fidei lauacro
purificatis Romam uersus, quo iter habebat, discessit. Interea fideles, quibus pręerat
Budimerus, omnes uno ore Deum laudabant et dominum nostrum Iesum Christum qui pro salute in se
credentium
recte constitutis certior atque diuturnior haberetur. Hac legatione audita
pontifex magno afficitur gaudio, postulata concedit et extemplo ad regem duos cardinales ac
duos episcopos simul destinat; qui cum uenissent, apostolica autoritate cuncta quę facto opus
erant peregerunt: per illos quippe presbyteri consecrati, erectę ecclesię, leges rogatę et,
quęcunque nouitiis Christianis necessaria erant, plene perfecteque fuere constituta.
Aduenientes autem in campo qui Cliuna appellatur regi occurrerunt. Ibi enim rex cum magno
procerum suorum comitatu
perfecteque fuere constituta.
Aduenientes autem in campo qui Cliuna appellatur regi occurrerunt. Ibi enim rex cum magno
procerum suorum comitatu expectatos honorifice excepit; omnes quippe regni pręfectos ibidem
iusserat congregari ut omnibus nota essent quę agebantur. Igitur per dies octo apostolici uiri
nihil aliud egerunt nisi ut omnibus persuasum esset in Christum credere, fidem religionemque
propagare, communi omnium saluti consulere et, quicquid deinde pontificali autoritate
deffinitum fuisset, ratum habere; deinde cunctis audientibus scripturę
per dies octo apostolici uiri
nihil aliud egerunt nisi ut omnibus persuasum esset in Christum credere, fidem religionemque
propagare, communi omnium saluti consulere et, quicquid deinde pontificali autoritate
deffinitum fuisset, ratum habere; deinde cunctis audientibus scripturę per dies quattuor lectę
et, sicuti hę monebant, regiones diuisę metęque finium singulis impositę ac iura constituta.
His peractis Budimerum regem sacro chrismate delibutum sanctificarunt et in dignitate, in qua
erat, opportunis benedictionibus confirmarunt, imponentes
sanctificarunt et in dignitate, in qua
erat, opportunis benedictionibus confirmarunt, imponentes reliquis omnibus ut semper dicto eius
audientes essent iussaque perficerent et suis post illum hęredibus pari studio obsequerentur.
Deinde archiepiscopos episcoposque crearunt per loca dioeceses eis assignando iuxta quod in
litteris uetustę obseruationis inuenerant. Vnum ex archiepiscopis miserunt Salonas, cuius
quidem urbis tunc maxima pars dirruta erat et quęque egregia uastationibus deformata Gothorum
immanitate atque sęuitia. Alterum uero
Sed tunc etiam tergo instare
hostem cernentes cum equis in mare simul irruunt et ad scopulum quendam continenti proximum
natando peruenere; atque ita tandem infelix pater, ne una cum illis qui ipsum secuti fuerant
perditissimi filii manu trucidaretur, uix effugit. Cumque ibi per dies aliquot mansissent nec
se satis in tuto esse putarent, fato quodam Deique miseratione contigit ut nauis quędam de
Apulię partibus Delmatiam uersus iter habens pręternauigaret, quę clamoribus euocata scopulo
applicuit. Deinde regem cum toto comitatu suscipiens conuersa
Romam contenderunt. Scopulus uero ille, qui
fugientes exceperat, regis nomen sortitus est, quem usque nunc Petram Radoslaui appellant.
Interim impius Seislauus fugato patre regnum possedit donec Deo ulciscente hostili manu (ut
monstrabimus) interemptus poenas daret. Per idem enim tempus erat in Pannonię partibus uir
quidam nomine Tecomilus, presbyteri filius, magister custosque armentorum principis Vdislaui
inter Pannones nobilissimi, cui inprimis charus fuit. Nam cum ipse Vdislauus mirum in modum
uenationibus deditus esset, semper in his
quibus Christus Dominus pro nobis nasci, pro
nobis mori uoluit, ab infidelibus tam diu possideantur, possessa polluantur prophanenturque,
et ab iisdem illa sacra, illa Domini mysteria, quę nobis uenerationi sunt, probro derisionique
habeantur. Iccirco uos, sicut et reliquos per orbem fideles, hortamur ut nobiscum socia arma
iungentes ad res Christiano nomini repetendas in libertatemque uindicandas proficisci
statuatis; huic rei cęteros reges ac nationes, quibus itidem scripsimus, consensuros speramus.
Nobis autem tam pręclarum facinus conantibus
perlegi
pateretur. Non solum itaque non consenserunt litteris et exhortationi pontificis ac Cęsaris,
uerum etiam in regem suum insurgentes magno tumultu et uociferatione conquesti sunt illum esse
huiusce rei autorem ut ipsi relictis coniugibus, liberis patrioque solo procul per alienas
domos errent, aliena sequantur imperia, et aut interimantur aut aliis et non sibi uincant;
nihil sibi expedire loca illa sancta si liberentur, neque nocere si non liberentur; atque ita
infesta concio pessimis usa consiliis nequiuit inhiberi quin repente sanctissimum
Deo uolente palam fieri quanto grauius luituri erant supplicium criminis autores, si sic
posteri quoque eorum essent afficiendi. Post hęc uerba Zuonimerus continuo animam exhalauit et
relicto corpore ad cęleste regnum transferri meruit, cum terrenum tam bene rexisset per annos
quinque et triginta; tam diu enim cum potestate uixit.
Bela autem, Pannonię rex, huius nominis primus, cum fama referente hoc quod Zuonimero
acciderat didicisset, propere cum expeditorum manu uenit rerumque potitus omnes regni partes
possedit: Bosnam,
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.