Your search found 1264 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 247-277:

uiuum non agnoscebat. Dicit ei Iesus: Mulier, quid ploras? Quem quęris? Credidit eum audisse, quid ipsa angelis respondisset, ideo, quare fleret, tacuit et, quem quęreret, indicauit. Iesus autem differebat se illi statim manifestum facere, ne mens mulieris, quę nimio dolore affligebatur, in repentinum gaudium effusa contrariaque passione illico oppressa extingueretur, *corr. ex iudicasse sicut quibusdam contigisse ex ingenti animi lętitia in historiis legimus. Iesus ergo

de cęlo fit sonus, ne aliunde illum uenisse quis putaret, quam unde uenturum audierant. Qui quidem, quo magis manifestus fieret, et luce domum repleuit et ignitas linguas super *corr. ex ipse discipulos apparere fecit. Prius enim mens ad ueritatis cognitionem illuminatur, deinde diuini amoris flamma succenditur, ut nihil aliud nisi cęlestia et ęterna cogitent. Et tunc demum ex abundantia cordis os in uerba soluitur. Nam de his loqui quenque delectat, quorum studio plurimum dicitur.

potuerit urendo necare! Quid sit autem hydram tot capitibus sęuientem conficere, audi. Compesce in corde gliscentem iracundię furorem! Nisi irasci desieris, nisi a contentione procul recesseris, multiplicabuntur contumelię, plurima emergere incipient conuitia. Face autem admota rationis, qua mens illuminatur et instruitur ad bonum malumque discernendum, rixa protinus animique indignatio sedatur et extinguitur. Denique aut tacendo irę motum coerce aut ab eo, qui tibi calumniatur, te amoliendo tempera aut molli mitique responso furentem placare stude, et hydram interemisti multoque

expedit, de qua nunquam tam multa dici queunt, ut plura dicenda non supersint. Quis enim fando explicet illud bonum, quod oculus non uidit, auris non audiuit , mens non capit humana? Operęprecium erit tamen, quę hac de re nobis sacrę Scripturę tradunt, pauca de multis delibare, ne cui prolixior sermo oneri sit. Beatorum locum non in insulis fortunatis, non in Elysiis campis, ut poetę

recuperato nullam ferme inter proceres auctoritatem erat consecutus. Quum uel ex eo comitiis nequaquam fuisset adhibitus, eo quod amotae mentis esset habitus, quamuis illum, ut ego arbitror ― etenim usus sum eius familiaritate ― magis insita superbia quam mens insana furere aliquando coegisset. Quod sane malum plerisque nouis inest hominibus, qui scilicet obscuro loco nati, dum fortuna, non autem uirtute, insperatum dignitatis gradum consecuntur, obliti domesticae humilitatis, nimiumque

hoc spectat munus, quippe qui in illa celebritate sacerdotis officio fungi solet, adiuncto sibi diui Martini abbate (ita conobii patrem monachi uocant) atque Albensi antistite, quorum superior diaconi, alter hypodiaconi parteis exequitur. Caeterum regina, si ei sana mens fuisset, iam animaduertisset uerba sibi ab Hungaris dari, seque barbarico astu peti, quippe cui promiserant Vuladislauum regia haudquaquam accepturum insignia priusquam sibi Beatricem matrimonio iungeret. Hanc etiam Hungarorum fraudem quidam Itali reginae amici, ut est

Sauum, et Vrpanum amneis iacet, id totum in ditione Turcarum est. Quare, si salubre pati potes consilium, haec arma, quibus bellum Hungaris minaris, in Turcas conuerte. Qua profecto in expeditione fratris quoque ac Hungarorum bona opera es usurus. Satis amice suaserat, ni mens, ira et imperii cupiditate in praeceps data, sanum consilium fuisset auersata. Itaque Alberthus nil praeter regni Hungariae deditionem auribus admittens non modo ad pacem faciendam impelli non potuit, sed et fratri absenti, et legatis ipsis praesentibus conuiciatus est,

potestate sua, simul opibus abusi iam pridem ab apostolica mansuetudine ac humanitate, nedum a paupertate, quam Christus, hominum Seruator, maxime commendauit, degenerarunt, quamquam haud incongruum mihi uidetur esse, ut Summi Dei sacerdotes hominum etiam sint moderatores, modo humana mens intra iuris sui praescriptum sese contineret, nec regno et immodicis imperiis elata modestiae obliuisceretur. Quotus enim est aetatis nostrae pontifex, qui officii sui memor, contemptis his terrae oblectamentis, coelum, ut ita dixerim, aspiciat, atque animi, non corporis utatur

porrexit, ducemque iterum aduersus Polonos magno caeterorum praefectorum dolore creat, eo quod uti aequum, ita et tutum uisum est ueteri ac perito belli imperatori illam demandari expeditionem, quandoquidem, ut supra demonstratum est, hic uir Poloniae fines Turcis primus aperuerit. Sed mens hominum successibus coeca haud saepe futuros prouidet euentus. Nam Balys, nimium suae spei indulgens, extremo fere autumno in expeditionem profectus, non modo uacuus praeda domum

ut lectis literis tabellarium extemplo interficiat, ne si consilium parum procederet, certo eius uitae periculo emanaret. Nuntius ad Achimathem profectus, conspecta epistola praeter usitatum modum plumbo inclusa, re insolita permotus ueritusque, ut est in his suspicax mens humana, quae ad propriam salutem pertinere putat, ne sibi ipsi illis literis perniciem portaret, confracto plumbo amotoque inuolucro eas aperit, et ubi, quod suspicatus erat, exempta dubitatione comperit, ancipiti malo consternatus coepit cogitare, quid consilii in tali casu sibi

duces et quidem illustrissimi hii tibi erunt, si proauos Galli, si atauos Hispani et Parthenopei reges, si auos et a paterna et a materna stirpe hii sunt Mediolani et Ferrarie Incliti duces, quorum laudes tot et tante extitere, omnium uirtutum genere, ut nec uox ferrea narrare eas posset, nec mens facile excogitare auderet, si amicos memorem, Amici Feretrie domus. quis est qui Feretriam ingenuam et illustrem domum, non amplectatur, colet et pene deorum munus datum mortalibus non obseruet? Vidi eum felicem, et pene

Tucia uestalis nullo corrupta pudore,
1.140  Magnus honestatis decor, et sibi Dido phalanges
1.141  Exoptat uatum qui talem ad sidera tollant,
1.142  Non minus Hersilie castae mens undique plaudit
1.143  Indigetem factura deam mundoque uerendam. Illustris Lionora Indiges dea.
1.144  O te foelicem tante genitricis honore,

2.83  Iam pridem memini superans ego munera uestra,
2.84  Purpureos penetrare lares, regumque ducumque
2.85  Atria quum magno curarum fluctuat estu
2.86  Mens mea, sepe fui blandus pro laudibus istis,
2.87  Carminis auspicio exclamans succurrite uati,
2.88  Viuere namque decet, delusus deinde recessi

Licet in hoc uereor, ne et modum excedat epistola, et fastidium legentibus pariat. attamen quicquid erit, boni consulat. V. Illustrissima. D. eoque animo rem accipiat, quo scripta est. neque enim molestias parere cuiquam mens est, sed delectationem, cum historia quoquomodo scripta delectet. Sed de his satis. Axmatus natione graecus, parentibus christianis ortus, atque ab Selymo puer adhuc Turca factus, per gradus eo uiuente ad

neruorum duritia collectam, crus circa cauillam compressum, pedem amplum, ad sustinendam tantam corporis molem aptissimum, totam demum habitudinem uirilem et robustam, ad impetum ellectissamam, praestantiorem intus gestantes animum. Nam acre est eis ingenium, ad cuncta uersatile, mens ad mortem paratissima, Qualis mens Dalmatarum manus impigra, iocunda alacritas, constantia in pugna admirabilis. Qua factum est, ut grauissimus ille Arpinas Dalmatis malum imprecatus semper eos bellicosos habitos fuisse dixerit. Nouerat

pedem amplum, ad sustinendam tantam corporis molem aptissimum, totam demum habitudinem uirilem et robustam, ad impetum ellectissamam, praestantiorem intus gestantes animum. Nam acre est eis ingenium, ad cuncta uersatile, mens ad mortem paratissima, Qualis mens Dalmatarum manus impigra, iocunda alacritas, constantia in pugna admirabilis. Qua factum est, ut grauissimus ille Arpinas Dalmatis malum imprecatus semper eos bellicosos habitos fuisse dixerit. Nouerat enim Cicero Cice. ad

Damascenae si tus inserta uirescat.
2.99  Infima si rebus liceat componere summis,
2.100  Haud secus exiguo foetu, membrisque peractis
2.101  Sanguine uirgineo duplex natura coiuit.
2.102  O, foelix animi purgatum pectus honesti,
2.103  O, mens alta capax tristisque innoxia culpae,
2.104  Noscere quae tanti potuit commertia uincli
2.105  Conceptique Dei mysteria credere sacra,
2.106  Hoc et subsisti corpusque, animamque, Deumque,
2.107  Vnus ut est Christus, summo Deus unus Olympo,

pedes, penitusque ablata recessit
3.428  Lux oculis, animisque repens absorpta potestas.
3.429  Quod ni ferret opem subitam Puer ipse uidendo,
3.430  Efflassent animas extincto lumine reges,
3.431  Verum ubi lux oculis, animis quoque reddita mens est,
3.432  Incuruantur humi lapsi, pronique reflectunt
3.433  Genua, procumbunt, numenque infantis adorant.
3.434  Munera dehinc promunt, quae fors diuinitus ollis
3.435  Prima tulit, manibus quae prima oblata fuerunt,

super aduenit Phanuelitis Anna Sybilla,
4.74  Gentis ab Asseridum consorte orbata uirago,
4.75  Illa dies, noctesque domi, temploque manebat
4.76  Orando, et uiduos artus ieiuna domando.
4.77  Illius ut praesens hausit mens Enthea numen,
4.78  Plenaque Diuini radiis inclaruit astri.
4.79  Illam omnis templo, Coeloque ascripta iuuentus,
4.80  Turbaque miratur, qualem quum candida cornu
4.81  Cynthia consurgit pleno, cui Phoebus ouanti
4.82  Frater in ore

4.358  Eripuit, tua festa dies, pompaeque fugaces.
4.359  Eheu? quid faciam? quo te mi nate requiram?
4.360  Illachrymatque simul coniunx, et utrinque uicissim
4.361  Vrit cura tenax, et torquet uiscera langor,
4.362  Corque sua de sede fluit, mens arida nutat.
4.363  Quos absens euexit amor, rursusque reduxit
4.364  Spes et firma fides, et uinclo agglutinat uno.
4.365  Hei quam difficiles horas agit horribilis nox,
4.366  Quam lux afflictis longa est, et plena laboris.
4.367  Tres

ualet mercanda est, uendite ciues
6.271  Vendite, uosque ipsos mercatu exponite tanto.
6.272  Tum quibus ardentes rutilant in corde lucernae,
6.273  Atque oculi mentis super aurea sydera tendunt,
6.274  His perfusa Dei radiis mens tota relucet,
6.275  At quibus est acies terrena occlusa latebra,
6.276  His hebetat sensus coeca caligine plenos,
6.277  Haec quibus ipsa sed est caligo mersa tenebris.
6.278  Quisnam autem terram, et coelestia templa tueri?
6.279  Quis

7.106  Porro omni puer ille tuus langore leuetur,
7.107  Hoc fidei Romane tuae par suscipe munus.
7.108  Hoc dicto illius fugit omnis corpore langor,
7.109  Dicto, quo Coelum terram, quo quicquid ubique est
7.110  Protulit ex nihilo Deus, et mens omnia fecit.
7.111  O, patria infoelix, urbs caeca, superbe Capharnas,
7.112  Non pudet o, demens? tam claro lumine sanctum
7.113  Quem tu ingrate negas cognouerit aduena regem.
7.114  Quod decus hic Christo, quanti dedit instar honoris

ait, surge, o, iuuenis, teque eripe laeto.
7.198  Illicet exurgit dicto hoc erectus, aperto
7.199  Ore loquens, animam puero, puerumque parenti
7.200  Reddidit attonitae, circunfremit omne tumultu
7.201  Vulgus, adorando stupefactaque numine mens est.
7.202  Ille Dei magni canit admirabile nomen,
7.203  Nomen honorandum, nomen laudabile semper,
7.204  Hic expectati promissum germen amoris
7.205  Aduenisse docet, magnumque a lege prophetem,
7.206  Dignus qui Imperium, qui regna

scandit freta nauibus apta ❦
7.234  Cum sociis, curritque uiam spumante phasello.
7.235  Nox erat, et placidae Christus sopita quieti
7.236  Membra dedit durum capiti ceruical honesto.
7.237  Pectore mens uigilat mundi regina quieto,
7.238  Quum Pluto irarum tumidos ardescit in aestus
7.239  Marte lacessitus supero, quum triste uolutat
7.240  Consilium, mene hos animis impensius aequis
7.241  Supprimere offensus? quasi uictum cedere bello.

7.386  Quae, nisi sola potest tantum diuina potestas?
7.387  Non sic argutas penetrat uox ulla per aures,
7.388  Non odor in nares, oculos nec fumus apertos
7.389  Proximus, ut Christum penetrabile mentis acumen.
7.390  Cui nihil arcani est, cui mens, corque omne patescit.
7.391  Tunc ait infando quae germina pectore surgunt
7.392  Viperea de fauce? malus suffusa uenenis,
7.393  Pronius an fari, et magis extricabile dictu est?
7.394  O, fili confide, uetus tua culpa recessit,
7.395  Et

ritu roseo quam limbus amictu
7.478  Caeruleus, ui olis decorant et serta supremis.
7.479  Cuius ut ipse manum tenuit, qua germinat omnis
7.480  Vita manu, clamat chumi tabita, puella
7.481  Surge inquam, subito in sensus fontilis origo
7.482  Mens animae rediit, quae ut somno a morte reuixit.
7.483  Sic erecta solo spatiatur, inambulat, illam
7.484  Morte obita rediisse uident, et corpore uires
7.485  In solido, decus et formam gestare priores.
7.486  Tum uero Christus uitali pane puellam

flagellabunt, hinc uos ad regia ducent
8.112  Limina me propter, causas, et foedera uestro
8.113  Testanda interitu, et totum celebranda per orbem.
8.114  Quum uero uis haec regum uexabit in alta
8.115  Atria uos, intus ne quid mens ante uolutet,
8.116  Quo ratio sermone cluat, quoue ordine dicat.
8.117  Quaelibet hora sui dat temporis interuallum.
8.118  Sed quid quaeque ferat mens est ignara futuri,
8.119  Ipse adero uobis, facunda ipse ora mouebo,
8.120  Frater erit

8.114  Quum uero uis haec regum uexabit in alta
8.115  Atria uos, intus ne quid mens ante uolutet,
8.116  Quo ratio sermone cluat, quoue ordine dicat.
8.117  Quaelibet hora sui dat temporis interuallum.
8.118  Sed quid quaeque ferat mens est ignara futuri,
8.119  Ipse adero uobis, facunda ipse ora mouebo,
8.120  Frater erit fratris, natusque in fata parentis
8.121  Proditor, afficient natos et morte parentes,
8.122  Nostra profanatis insensa ob numina terris.
8.123  Tempestas

8.422  Vt mihi uita pio coelesti sede paretur.
8.423  Christus ad haec, dic lege Dei quae scripta legantur?
8.424  En haec, (si recte memini, si uerba tenaci
8.425  Mente gero) uenerare tuum dominumque Deumque
8.426  Toto corde tuo, tota hoc mens ignea flagret,
8.427  Tota anima, totis et uiribus omnibus uno.
8.428  Te quoque sicut amas, tibi proximus omnis ametur
8.429  Recte inquit memoras, hoc fac, aeternaque uiues
8.430  Saecula, tum meus est quis proximus inquit habendus?

tenemus.
9.91  Iudaea de stirpe salus uenit, hora propinquat,
9.92  Nunc et adest, alta uenerabimur omine sancto
9.93  Sanctum mente patrem, uerum quoque, numine uero.
9.94  Talibus ipse pater cultoribus innuit, ipsa
9.95  Mens sincaera Deus sincaera mente colendus.
9.96  Nescia non ego sum, quod ab aethere mittitur alto Mu. Sa.
9.97  Messias, Christus qui dicitur, omnia dono
9.98  Ille dabit nobis, et nos uerum omne docebit.
9.99  En ego sum, qui te

9.378  Firmaque non solitus stupuit uestigia pontus.
9.379  Quom super ire uirum fluctus uidere tumentes,
9.380  Transque laborantes, et transfretatrans freta feruida nautae,
9.381  Exclamat trepidi, turbataque numine mens est.
9.382  His ego sum tum Christus ait, procul omnis abesto
9.383  Corde timor, nostrum subeatque in uiscera robur.
9.384  Nate deo si dexter ades, tua numina Petrus
9.385  Me quoque adire iube molle hoc super aequor eundo,
9.386  Sic ait, o

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].

Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report