Your search found 6793 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 6701-6793:

125  Est vita nempe labile somnium.
126  Somno sepultus qui jacet, illico
127  Lusus per umbras insolentes
128  Mille sibi renovat figuras.
129  Excitus omnes perdit imagines
130  Vocesque perdit, sensaque dulcia
131  Atque obstupescenti cerebro
132  Ore

eversa fuit et prorsus destructa. Volunt nonnulli hoc Propylaeum cum columnis asportatum fuisse a ruinis Thebarum, vel Mempheos celeberrimarum Aegypti civitatum. 12. Belzonius Patavinus qui tantam sibi gloriam comparait in detegendis antiquitatibus Aegypti, 13. Galli in expeditione Aegyptiaca cum in insula quadam Nili lapidem detexissent, quae legem quandam scriptam signis hieroglyphicis et

ut juxta hic adnexam paginam quamdam mutationem circa inscriptionem epistolae admittere velles. Dominus namque Gaj nullo publico regio munere fungitur, utpote qui totus amore nationis culturaeque nationalis flagrat, nulla publica munera, utut ipsi plura paterent, ambivit, ne a praeconcepto sibi scopo impediri, sed totus literaturae patriae promovendae vacare possit. Est autem AA. LL. et philosophiae Doctor laureatus, compilator et editor illyricarum ephemeridum ac possessor neoerrectae per ipsum typographiae nationalis illyricae. Sed indulge, praestantissime Domine,

hucusque nostrae linguae, uti scis, nulla, provinciales vero, immo et individuales ipsi ferme innumerae erant. Boni civis quidem a seculis uniformem scribendi rationem anhelabant: sed cum ad id obtinendum quilibet studio partium ductus propriam prae ceteris commendaret, nec meliorem dari posse sibi persuaderi sineret, factum est, ut res continuo sperato caruerit effectu. Non te latet, saltem ita accidisse etiam, ut si quis minus expertus diversos illyricos libros inspiciat, ipsi totidem linguae appareant, quot in Illyrico provinciae aut etiam auctores existunt. Ingenti huic malo medella

illum versiones Higgianas Virgilii et Horatii pro typo parare. — Si Tu de bonitate conatuum nostrorum convictus es, nullus dubito, te alacriter omnem operam daturum, ut desiderata unio quantocyus suum sortiatur effectum. Adhibe igitur curam, ut et ejatem typographum Martekinium ad deficientes sibi litteras comparandas adurgeas, et praelaudatum nostrum eruditissimum virum Franković permoveas, ut memoratas versiones in nova orthographica forma apparare non dedignaretur. Maximum nationi et patriae beneficium praestiteris, si Rhacusii, in tota Magna Illyria maximi momenti puncto —

iam nare sagaci
Coepit venari praedas, turbare quietem,
Insolito rugire sono, se flectere in omnes
Astutae fraudis modulos; adrepere magnis
55   Consiliis patrum; fatales tendere casses;
Et coecos captare animos; confundere leges
Antiquas; inter Satyros sibi condere regnum:
Damius est illi cognomen; victitat herbis
Pinguibus, et foliis Pesthani pascitur horti.
60   Cum foret insidiis metuendus, pluribus

aures,
Quanta struant Iliri nostris obstacula rebus;
Nescio, quo pleni peregrinae Palladis igne
Incumbant Musarum ad opus, imprimisque paternae
Culturam linguae studiis ferventibus urgent,
85   Et libris, et dimissis hic inde novellis
Adsciscunt socios, sibi eadem gente propinquos.
Hos removere ratum est? Aut sunt nostra irrita vota,
Aut hi jungendi nobis; haec prima laboris
Cura sit, et reliquum, quod ego volo, sponte sequetur:
90   Quare agite, o socii! Prorsus nova pensa laborum
Imponam vobis hodie, non

opibus miseri, segnes et inepti
Cuilibet officio, collo tenus aere gravati,
Solvere difficiles, ad bachanalia prompti.
Hospitium subeunt humiles, dominoque salutem
Depromunt, posthaec mirantur, laudeque multa
Corbovii divina colunt haec otia, eundem
Diis sibi propitiis missum super aethera tollunt;
Hic modus, hac veniunt forma. Tum singuli opimis
Accumbunt mensis, sonat acri musica cornu,
Pars legit in foliis sortem, pars altera ventrem
Exsatiat dapibus; scythicas hic fumigat herbas
Longo sub labiis furno, alter

alter masticat illas;
Ille viros summos critisat, tertius ille
Immutat leges regni, subsellia confert:
Sic varii vario sese recreamine pascunt.
Festivo interdum teritur nox integra saltu.
O conventus iners! O res mirabilis! Isti
Conservatorum Patriae sibi nomen adoptant.
Mane novo properant ad tristem gaudia finem.
Dum repetunt oculi somnum, dum tempus abire
Cogit, Corbovius ferales instruit artes:
Nempe graves ventos, uno pulmone reclusos,
Attrahit

imago!
Vel stulti regnant, vel habent mortalia finem
--------------Entia supremum!»-----------------
Hactenus arcanae versuta exordia causae
205   Omnia dispiciens, gestarum conscia rerum
Calliope explicuit nobis, nodumque resolvit,
Quo religata sibi Satyrorum turba cohaeret.
Vos nunc Iliricae, vos patria numina Musae,
Famosae Heroum matres, et gloria Martis
210   Et decus aeternum bello memorabilis aevi,
Sed quoque Palladiae, dum pax regnabat, alumnae,
Dicite, nam testes fueratis, famaque narrat,

sex libri ex duodecim, quibus tota continetur, Odysseam referant, posteriores autem Iliadem. Tassus in hoc etiam est Maronem imitatus, transfusitque in Ierusalem liberatam commixtum hoc duplex genus, magis tamen in Iliadem propendens. His grandibus exemplis inhaerens Gondula, latum sibi campum aperuit, ubi posset summa cum laude in utroque mixto genere spatiari, atque ita in uno prompsit maiores ingenii poetici vires, ac nervorum robur, in altero evolvit leniores, ac tranquilliores animi sensus doctrinae luminibus temperatos. Argumentum eius operi suppeditarunt bella aevi

versasset, meliora e singulis eligens hausit a primis archetypam formam, simplicitatem, et robur, a secundis linguae puritatem et elegantiam, ab ultimis liberam scribendi rationem, imaginum splendorem, acumen, vim, et sublimitatem. Et sic perfecit, ut lingua et metrum, quod sibi comparavit, singulares differentium temporum notas et venustates complectantur, praeseferens tamen eius proprium stilum, ac indolem, licet haud raro imitatus esset classicos latinos,et italos poetas, in quorum palaestra fuit ille exercitatus. Quod manifeste testatur sui carminis inventio,

quibus latina lingua magnopere colitur, quaeque adhuc apud illos florens in tanta linguarum diversitate habetur una tamquam communis hominum conciliatrix, ac veluti quoddam doctrinae vinculum, exemplo insuper, et aemulatione meorum concivium inductus, qui variis poeticis latinis versionibus clarum sibi nomen peperere, aggressus sum Osmanidem heroico carmine primus interpretari, et post indefessum aliquot annorum studium, favente Deo, ad optatum finem perduxi. Arduum equidem est opus, measque tenues vires exsuperans, mea tamen bona voluntas, et meta proposita excusationem, et indulgentiam

zagabriensis, et duorum omnino differentium librorum XIV et XV, qui in dicta editione continentur. Quod reliquum, est, mea submissa sententia, his videntur illi anteponendi, qui a praefato Sorgo compositi fuere. Post diuturna studia, et laudatas in poesi illyrica exercitationes, et postquam sibi quodammodo Gondulae stilum, et metrum adscivisset, evasit Sorgus magis idoneus, quam quivis alius ad Osmanidis lacunas implendum. In hoc arduo, et, uti dicam, improbo labore fuit ille potenter, et solertissime a vice-secretis ragusinae reipublicae Ioanne Volanti adiutus, viro ad primum

anno 1701 typis Andreae Peletti vulgavit.

Nemo alius, quatenus mihi constat, tentavit usque adhuc Osmanidem in latinum vertere, teneor nihilominus fateri, quod clarissimus vir Bernardus Zamagna, meus conterraneus, quique sibi ob Homeri Odysseae, Hesiodi, Theocriti, Moschi et Bionis carminum latinam versionem immortalem famam est nactus, Osmanidis novem libri quinti strophas in triginta exametros transtulerit, quod videre est in Tomo 2, pag. 265 dicti operis Francisci Appendini,

exstant, reperitur haec inscriptio. Fortasse tanti hospitis memoria, et subsequuta ejus grandia, et clarissima adversus Turcas gesta tunc iuveni poetae Ioanni Francisco Gondula aditum praebuere illyricum epicum carmen, sub titulo Osmanidis, concipere et exarare, quo suo heroi, et sibi immortalem laudem et gloriam comparavit, et quod nunc primum latinis numeris expressum in lucem prodit.

182  Ut fraeno domitae vitae non parcere curent,
183  Atque alacres properent, Caesar quocumque vocaret.
184  Dein iurans statuit sibi plus in honore futurum
185  Illum, belligerâ mage qui virtute niteret, 185
186  Imperii primas velle his et tradere curas,

8  Ausit qui alipedum Phoebi male flectere habenas,
9  Et satur idcirco famae, toto orbe subacto,
10  Flevit Alexander maius sibi deesse theatrum. 10
11  Sic ruit Osmanus collectis viribus audax,
12  Praescius haud fati, veniens quod dira minatur.

100  Nulla est relligio, cuius mandata facessat, 100
101  Nullum animae pretium, nullum seu numen adorat.
102  Fidit sola sibi, spes illi, haec una salutis.
103  Diligit at natum, quo principe regnet in orbe.
104  Idcirco haud refugit quodcumque admittere crimen.

162  Tristis Sarmaticus, Moscorum, Persidis heros,
163  Atque omnes clari proceres, magnique Dynastae
164  Par genus inquirunt clarum, sibi nempe daturum
165  Dignam progeniem mansuram tempus in omne. 165
166  Et tu, Rex regum, tu, Princeps maxime, quotquot

238  E validis collecta viris sunt agmina densa,
239  Discreta et miro stant ordine cuncta parata.
240  Regnando quisquis sibi quaerit laudis honorem, 240
241  Trans undas, glaciesque volans, hastilia, et ignes,
242  Pro patriâ arma ferens, pro libertate vetustâ.

31  Threicii vates cantus monimenta perennis.
32  Scilicet ut totum victricia signa per orbem
33  Magna Alexander tulerit sibi sorte favente,
34   Nemaidaeque domus Uros Stephanusque dynastae,

160  Quem vix elapso Caesar suspenderat anno. 160
161  Nam rapida haud patitur cohiberi ponte fluenta
162  Danubius, boreas ni quem sibi frigore sternit.
163  Moldaviae ingressus campos, loca tristia spectans
164  Horret dux animo, trahit ac suspiria corde;

123  Fatalis campus! memoro dum tristia facta,
124  Cogor victores hostes extollere laude,
125  Illos haud equidem, sed quae sibi maxima merces,
126  Luce et candidior, virtutem ad sidera tollo.
127  Ad loca nunc redeo, quae nostrae habuere cohortes.

160  Oris ob egregiam speciem, nec deserit umquam,
161  Quin etiam caeco retur deceptus amore
162  Fortunam hanc adferre sibi, et ceu numen adorat.
163  Odrysii iecit dux sese in stagna cruoris
164  Sarmaticas acies inter, rapuitque recurvo 165

et horrens
28  Avertit nequidquam oculos, et lumina claudens
29  Uda rigat lacrymis late manantibus ora,
30  Curarumque aestu magno torquetur in horas 30
31  Acrius, aut consanguineos sibi funere raptos,
32  Aut cari miserans confossum pectus amici.
33  Iamque etiam cuperet frustra divertere calle,
34  Et longe properare alio: vetat invia cursu
35  Semita, et albentes sparsis late

58  Opposita Odrysiis lecta agmina multa tenebat.
59  Iam sua quum lucis venisset nata sub auras,
60  Ob partum atque simul letho sibi coniuge rapta, 60
61  Pro cunis clypeum, pro zonis fertur ahaenum
62  Illum dilectae soboli thoraca dedisse.

106  Ah ne depereas primaevo in flore iuventae!
107  Est tua vita illi propriâ nam curior ipsâ:
108  Ni mox morte tuâ vitam sibi demeret ultro,
109  Percitus infando succumberet ille dolori.
110  Hinc temet servans melioribus utere fatis, 110

142  Hesperiae hinc duplex fidit conquirere sceptrum,
143  Caesarem et Augustum, felix Germania tota
144  Cui paret, lecto sibi subdere milite victum,
145  Christiadum hinc regnis ingenti caede subactis, 145
146   Faedere rescisso, Gallis indicere

Spadonum
37  Provehitur, Danaûm qui olim, ceu fama, triremes
38  Abdidit, et Troum excubias, irasque fefellit.
39  Hinc Lemnum, Lesbumque legens adlabitur oris
40  Ipse Chios, quae iura dabat sibi libera quondam. 40
41  Mauros demittens quaesitum ubicumque puellas
42  Emicat in littus, vicinam et tendit ad urbem.
43  Flent trepidae matres, pallent formidine patres,
44  Nec cernunt quanam

classes inter commissa est Actia pugna,
149  Victus ab AUGUSTO fuit Hîc ANTONIUS, orbis
150  Imperium affectans sibi uterque at sumpserat arma. 150
151  Versâ nave fugit retrorsum ductor eous, .
152   Quum pugnâ ardenti tumidum mage ferveret

172  Impulit Hesperias gentes quod Caesaris ira,
173  Clari ubi Romulidae strati, victique fuere;
174  Qui sibi tot populos armis tenuere subactos
175  Nulla illos valuit superare potentia terris. 175
176  Caussa ipsis tantum propriae est tribuenda ruinae.

splendori carmina pangat. 25
26  Sponso haud victrices lauros, sed te invidet unam
27   Osmanus; lauros iterum sibi posset apisci,
28  Virgine at adsimili renuunt sibi fata potiri.
29  Sol micat in caelo, tuque unica in orbe refulges;

lauros, sed te invidet unam
27   Osmanus; lauros iterum sibi posset apisci,
28  Virgine at adsimili renuunt sibi fata potiri.
29  Sol micat in caelo, tuque unica in orbe refulges;
30  Sponsam laude pari, Caesar frustra undique quaeret. 30

29  Sol micat in caelo, tuque unica in orbe refulges;
30  Sponsam laude pari, Caesar frustra undique quaeret. 30
31  Ut martem adversum, Venerem sibi sentiet ipse,
32  Ceu prius in bello, pulchro succumbet amori.
33  Venit dux Kislar, quâ se Semendria tollit.

219  Arvis at cupidus, genitor quae lata tenebat,
220  Occupat haec armis: Princeps fugit impete primo, 220
221  Vix sese eripiens hosti sibi dira minanti.
222  Hungariam tendit, patriis sed finibus acta,
223  Quaerens sponsa virum, Budae et nanciscitur illum.

293  Frustra at luctatur solvi, velut alba columba
294  Correpta ex uncis Iovis alitis unguibus atrae,
295  At natam advertens sibi raptum fraude nefandâ, 295
296  Canos discindit longaevas fronte capillos,
297  Eripere atque illam manibus se posse scelestis

321  Sed vigor ut rediit, nigram viditque cohortem
322  Concidit ex animis, rursusque expalluit ore:
323  Reddita deinde sibi quaestus sic pectore rupit,
324  Versor ubi infelix, quae me vis abripit atrox?
325  Vitam cur hausi dilecta miserrima mater? 325

equis, iuvat hîc requiescere in umbrâ.
148  Sic virgo eloquitur minitans, et gaudia carpit
149   Osmanum ulcisci, sibi quod nunc contigit uni,
150  Omnes desiliunt, manibus post terga revinctis 150
151  Captivae lugent, immiti corde puellae

275  Dilectae et vinctum ni dulcis imago teneret, 275
276  Imo quam praefert depictam pectore sponsae.
277  At Socolizza videns sibi triste instare periclum,
278  Incidat inque manus hostis ne viva timendas,
279  Irruit in strictos enses, tortasque sagittas.

303  Othmanidum hinc quamvis terror sumus, atque ruina,
304  Dicor foeminei generis tutela venusti.
305  Vidit ubi socias virgo sibi adesse solutas, 305
306  Attonita actu haesit, puduit nam muneris ipsam
307  Atque animo volvens, quînam benefacta rependens

220  Queis iam Caesareis bellator restitit armis, 220
221  Pannonas Illyricosque tuens, quos milite forti
222  Suscepit magnus sibi subdere Carolus acer.
223  Cernitur hinc Plastas, sub vomere laudat arator
224  Illius dextram, docuit quae vertere

Alter consequitur Casimirus, signaque monstrat, 245
246  Queis victa excessit scissâ discordia palla,
247  Ille sibi et peperit clarae praeconia laudis.
248  Stat iuxta huic Lausus, clypeo insertatque sinistram,
249  Savus ubi adparent amplexu,

277  Huic prope consequitur Sigmundus nomine primus,
278  Laurus, oliva ornant regis diadema potentis,
279  Qui pace, et bello meruit sibi praemia laudis.
280  Dacos namque, ducem vicit Moschumque Basilum. 280
281  Alter Sigmundus succedit, fronte serenâ,

354  Hanc repete, et quidquid cognato sanguine iunctus
355   Gustvus demsit, tenus hac sibi et adrogat armis. 355
356  Iure tuo haud cedens alienis abstine dextram.
357  Adiacet en ditio Moscorum proxima regno,

200  Belligera ast ubinam mea virtus? parco querelis. 200
201  Qui nequit ulcisci, lacrymas effundit inanes,
202  Quodque meum, haud patior, sibi quisquis vi agroget alter,
203  Unguibus atque sagam lacerabo protinus uncis.
204  Quam sit terribilis tua sponsa ostendet in irâ,

4  Flagitii horrifici quem insana superbia sontem
5  Reddidit, obruitur torrentibus undique flammis. 5
6  Quam VLADISLAVUS peperit sibi victor ab hoste
7  Littore ab occiduo resonantem ad littus eoum,
8  Invidiae morsu laceratum gloria torquet.

98  Si nunc Infernus nequit illi obsistere contra,
99  Quid faciet natam thalami quum foedere iungat
100  Dein sibi Caesaream, Hungariae regisque sororem, 100
101  Et post fata patris cinget diadema Polonum?
102   Quum rex Hungaricus nuptam sibi

sibi Caesaream, Hungariae regisque sororem, 100
101  Et post fata patris cinget diadema Polonum?
102   Quum rex Hungaricus nuptam sibi ducat Iberam
103  Regalem sobolem, quae nos bino urget ab orbe?
104   OSMANI indomitas acies quum Sarmata

118  Othmanidum Caesar demisse a rege Polono
119  Exposcit pacem, legatos, munera mittit,
120  Et veniant metuens sibi ne mage tristia damna, 120
121  Acceptat leges, victor quas ponit iniquas.
122  Sponte, vel invite sint talia foedera pacta,

subit et comitante catervâ
9  Urbem virgineâ, coram et se Caesare sistit,
10  Si dominum exhilaret, nactus sibi praemia digna, 10
11  Electum hinc coetum medium disponit in orbem.
12  Pulchrius haud quidquam visum, et praestantius usquam.

29  Quem largita aliis partim est natura puellis.
30  Caesaris attoniti vix virgo ante ora refulsit, 30
31  Ipse sibi accendi sensit praecordia amore,
32  Illa imum at vultu pandebat territa luctum,
33  Quem celare nefas, magno quum pondere

57  Et dudum miserae clausisset tempora vîtae,
58  Ni sic deiectum recrearet nata superstes.
59  Et nunc quum caram sobolem sibi luget adeptam,
60  Quid faciet senior? desertus, pauper, egenus 60
61  Aret trunca velut sublimi vertice quercus,

109  Vasto nauta velut deprensus gurgite ponti,
110  Si nox incubuit, turbantibus aequora ventis, 110
111  Optatum quamvis portum sibi monstret Eous,
112  Mergi credit adhuc, rerumque ab imagine falli,
113  Reddita deinde sibi mirans se rite solutam,

111  Optatum quamvis portum sibi monstret Eous,
112  Mergi credit adhuc, rerumque ab imagine falli,
113  Reddita deinde sibi mirans se rite solutam,
114  Caesaris ante pedes proiecta amplectitur illos,
115  Cedit corde dolor, vultus speciesque

159  Haud aliter subitus, maiori ast impete casus
160  Perculit heu miseram, circum quae lumina volvit, 160
161  Anxia, siqua sibi transmittat rimula lucem.
162  At metus adparet tantum, loca sola, tenebrae.
163  Hinc ubi caligo cessit, tremulo igne lucernae

Quampotis, auxilium praesens fert impiger ipsi,
200  Ut fugientem animam vitae revocaret ad usus. 200
201  Reddita at illa sibi, pandens et lumina fessa,
202  Adstantem lateri sponsum dum spectat amatum,
203  Voce haec suavidicâ, placiduque effudit

LIBER XV. ARGUMENTUM.
1  Bellantes inter Turcas, aciesque Polonas
2  Nunciat Osmano dux ictae foedera pacis,
3  Qui sibi uti sponsam Socolizzam iungit amatam,
4  Korevskum e vinclis unâ cum coniuge solvit,
5  Et parat eoas cum milite tendere ad oras.

43  Ordine discretos proprius quos ductor agebat.
44  Hinc dum pugna ardet, spectator nescius illinc
45  Iam sibi sanguineos fingit decurrere rivos, 45
46  Caesa et belligerûm iam corpora utrinque iacere.
47  Fallitur at visu, ficto certamine pubes

51  Splendida dona equidem, quae rege, et Caesare digna,
52  Rex alia OSMANO, soboles et regia misit.
53  Munera legatus, sibi quae largita, recludit.
54  Fante illo Caesar meditatus plura silebat,
55  Si clarum metuens captivum carcere solvat, 55
56  Ne quis

104  Hungaricus iuvenis, secum auri grandia dona
105  Portans, KOREVSKI pro libertate daturus, 105
106  Germanum esse sibi falso quem dixit, et ipsum
107  Mercede ut redimat, sedes liquisse paternas.
108  His dictis haesi, fraudes timuique scelestas,

198  Se gratam ut retegat, tenerum et fateatur amorem,
199  Exhibet OSMANO dextramque, et pectorâ fida,
200  Esse sibi in pretio magis, aiens, cara quod illi, 200
201  Quam quod Caesareo dabitur diademate cingi.
202  Pacto hinc coniugio solemnia laeta parantur,

compede solvant
222  Imperat hinc famulis, solvuntur ferrea vincla.
223  Attoniti his verbis stupuerunt, nempe putantes
224  Somnia vana sibi deliram ludere mentem;
225  Ille at confirmat, nuper quae promsit ab ore. 225
226  Servat vos Caesar, fas est exire repente.
227  Quod

illa, 310
311  Ceu meruere, canam totum vulganda per orbem.
312  Vivet vestra fides longo memorabilis aevo,
313  Virtus sit quamvis sibi merces aequa, decusque,
314  Sole et splendidior sine laude refulgeat ullâ.
315  Vos me laeta procul ducetis tempora ituri, 315

et laudibus aequis 340
341  Efferet illius, natis mandabit et usque
342  Prosequi amicitiâ Turcas, foedusque tueri.
343  Largita ut tandem sibi ditia numera Regi
344  Varsoviae ostendet, Regis natoque potenti,
345  Quaeque sibi arrisit, sortem celebrabit amicam. 345

Turcas, foedusque tueri.
343  Largita ut tandem sibi ditia numera Regi
344  Varsoviae ostendet, Regis natoque potenti,
345  Quaeque sibi arrisit, sortem celebrabit amicam. 345
346  Caesaris hinc chlamidi figentes oscula rite
347  Ire parant ambo, laetis quo copia eundi.

12  Clamatur, iustis plectunt si crimina poenis,
13  Funditur innocuus sanguis, regesque tyranni,
14  Aeris si parci, sibi quaerunt nomen avari,
15   Proemia si famulis tribuunt, nimis aera profundunt. 15
16  Expers consilii, rationis, lumine cassa,

63  Nec solido argento stipendia nostra meremur,
64  Communem aerumnam quin adde, e sanguine claro
65  Surreptas Caesar mandat sibi ducere sponsas. 65
66  Alter dein sequitur, fuimus, sed gloria cessit
67  Ianicerûm, coeunt e milite lecta recenti

129  Ille prior nubat per discita regna coactas.
130  Caesareos natas sinet an nos nubere servos, 130
131  Agrestesque sibi dominanti ubicumque locorum
132  Foedere dignetur thalami sociare potentis?
133  Sed quid plura loquor frustra? vis Caesaris ingens

51  At si equitum, peditumque acies impune quod ausint
52  Vi rapiant, proceres patienter tempore nullo
53  Milite ab effreni sibi tolli commoda, opesque;
54  Si vero adnueris, quod poscunt agmina dira,
55  Haud magis imperites, victus parebis at ipsis. 55

cognato foedere iunctus.
259  At quoniam haud virtute animi, nec robore dextrae,
260   Foemineo at cultu peperit sibi laudis honores, 260
261  Vultus ut species, et regia gratia cessit,
262   Coetus dumtaxat muliebris texerat illum,

232  Hic etiam haud tardet crudeli occumbere morti.
233  Atrox praeteriens Dervis non respicit illos,
234  Sanguineamque viam nudo sibi cuspide sternit.
235   Dilaver periisse videns sua fulmina belli 235
236  Assurgit praeceps, dirum armis impetat

264  Hostilem observat dextram et vestigia uterque,
265  Orbes et clypeo nunc hos, nunc implicat illos, 265
266  Impiger insidias fugiens sibi quisque paratas.
267  Ad caput intendit, pedibusque advolvitur ictus,
268  Moxque pedes spectans caput acri verbere pulsat,

Dervis at inspiciens se iam exegisse, reposcit 275
276  Strenuâ quod virtus, pugnâ hac extrema malorum
277  Expectanda sibi, retro vestigia ferre
278  Nititur arma inter, stricto protectus et ense,
279  Evasit donec, minus alta ubi moenia surgunt.

12  «Quam Constantinus praeclaram condidit urbem,
13  Amisit moriens eiusdem nominis alter,
14  Et sibi subiecit Maometi dextera victrix»
15  Porticus alta fores dominans supereminet istas; 15
16  Hospitium dextrâ miseris et panditur aegris.

tentant.
58  Emicat ast hostis numeroso milite victor,
59  Nulli et saevitiae parcens pede conterit omnes,
60  Sanguineamque viam sternunt sibi corpora caesa. 60
61  Dira at Vezirus reiecerit agmina quamvis,
62  Haud tamen ille metu, non est curisque solutus,
63  Nedum sedatum,

solutus,
63  Nedum sedatum, quin motum conspicit auctum.
64  Audit Caesareae disrumpi limina sedis.
65  Hinc urbi, imperio metuens, sibi tristia damna, 65
66  Suscipere aggreditur coeptum, quod sospitet omnes,
67  Et mora nulla inopis Dervis sub tegmine opertus

voluptas,
93  Pulchrior atque meae regalis gemma coronae.
94  Hoc desiderio, comitum et stipante cohorte,
95  Festinat Princeps illam sibi poscere sponsam. 95
96  At ruit en subito Dilaver milite lecto,
97  Invitamque rapit praedâ tam divite felix,

milite lecto,
97  Invitamque rapit praedâ tam divite felix,
98  Virginis ut laudes vulgaverat undique fama,
99  Illâ constituit sibi sorte favente potiri.
100  Conscia serviles quam durum ferre catenas 100
101  Ingemuit virgo, lacrymis atque ora rigavit,

165  Parta ita virgo fuit Veziro, et fama perennis, 165
166  Quae clara eois late celebratur in oris.
167  Ille tenet dulci sibi iunctam foedere Begum,
168  Quae non captivae gaudet, sed nomine sponsae.
169  Sic venatorem venatu praeda fefellit.

quem corde premit, prohibet dolor edere questus.
292  Excutitur tandem, licet et non viribus aequis
293  It praeceps, quo raptat amor, nam longius urbe
294  Invenire putat, sibi quem lacrymatur ademptum.
295  Illam non cohibet vernans in flore iuventa, 295
296  Devenitque locos, ubi saeviit aspera pugna.
297  Triste o spectaclum! riget en

addam auratos grato pro munere cuique.
470  Pauca refert ductor, vellem tua iussa capessens 470
471  Non semel at toties crudeli occumbere morti.
472  Quae meliora heros laudis sibi praemia quaeret,
473  Caesare pro salvo vitae quam dona pacisci?
474  Hinc volat, et iussus pandit vix Caesaris ore,
475  Turba illum aggrediens geminato vulnere caedit,

voces. O dedecus ingens!
54  Sic noster luitur cruor, et violentia passa,
55  Ex isto exemplum nunc Caesare sumite Reges, 55
56  Qui sibi subiectos crudeli morte peremit.
57  Atque est imperio vi, nullo et iure potitus.
58  Dumque hoc arrectas Osmani perculit aures,

77  Illum ensem, haud potuit quem Sarmata vellere dextrâ,
78  Caesareae excubiae rapient, vulgique catervae?
79  Hoc ferro Othmanus peperit sibi sceptra, remotas
80  Imperii et fines victor porrexit ad oras, 80
81  Hoc et Anatoliae campos instructus opimos
82  Subdidit

231  Servi sub pedibus vitales liquerit auras.
232  Luxurie haud prohibes Turcas tabescere gentes,
233  Et nutrire queant quotquot, sibi ducere sponsas,
234  Nimirum ut populi mage vis, et copia crescant,
235  Pubem ac sufficiat numerosam in tristia bella. 235
236  Iam

Versio prima. HIC IACET FRANCISCVS BVLIĆ PECCATOR ET INDIGNVS / PRESBYTER
EXPLETO ANNORVM CIRCVLO QVINTO / HOC SIBI
SEPVLCRVM FRANCISCVS CONDERE IVSSIT /
MARTYRVM SALONITANORVM
SERVANS REVERENDA LIMINA SANCTORVM

OMNIPOTENSQVE DEVS QVI ME FORMAVIT ET AVFERT
CLEMENS EXCIPIAT SERVETQVE AD GAVDIA MEMBRVM

Scalpelli gelidi gelidum tetigisset acumen. 50
Forsitan heroes, violens quibus abstulit auras
Incassum, dolet? Haud miseretur Christiadarum
Turca ferus. Forsan nunc de cervice pavescit?
Haec potis Aga sibi negat ipsi. Forsitan illum
Non cernis: quaenam peragit fortissimus heros 55
Ad frenandam hiemem, de puncto quae rotat illo
Exiguo gelidas undas per corporis artus!
Cerne caput, quod ad astra

“Te Deus adiuvet, o vigil urbis!” Tum vigil illi
Suavius: “Et felix te sors, incognite fortis! 135
Unde domo tu es? Quae bona fors te duxerat istuc?
Cur huc venisti fortis fugientibus astris?”
Turca sagax, sibi sic putat hic nunc esse necesse,
Turca sagax reddit responsa sagaciter illi:
“A me cum quaeras, tibi verum dicere cogor: 140
Notus ego sum heros ex Morača, flumine claro,
Et sane rure ex parvo, cui Tušina

In foliis siccis capit et dein accumulatis
Termitibus forti flatu flammam excitat acrem:
Arietis hic quartam partem oblatam a grege miti
In nuceo parvoque veru conversat ad ignem, 235
Vel de ventre trahit perae sibi caseolum album.
Ardescitne siti? Non distat Morača flumen.
Estne calix opus huic? Palmas adhibebit utrasque.
Interea caelum sine nube rubescere coepit,
Pastor oves vigil in vicina convocat alpe, 240

Et non in cantore oculos, hic eius in ore
Angores, luctus, iras rabiemque furentem 795
Et centum Furias alias agnoscere quibat,
Quae motae zephyro risus in corde superbo
Iucundos fodiunt sibi nidos ungue cruento.
Flamma cruenta prius tumidas exarsit in iras
Illo in corde calens adversum ignobile vulgus, 800
Contra Christiadas viles haud quippe merentes,
Ut iuxta Turcas calefiant solis ab aestu.

sint, meliorem vitae partem, immo omnem vitam in diversis Europae partibus transegisse atque patriae suae parum profuisse, dolenti animo commemorem. Verumtamen cum plurimi eorum acerrimi ingenii essent litterisque ac studiis impigram operam navarent, tantam apud exteras nationes famam sibi conciliaverunt, ut patriae suae gloriam non parum auxerint. Inter hos nostros linguae Latinae cultores multi ardentissimo patriae amore enituerunt. Testantur id verba Nicolai Modrussiensis, assertoris liturgiae glagoliticae, Georgii Sisgorei, Marci Maruli Spalatensis, Simonis Begnii

Zagrabiensis, Bibliotheca Academiae Slavorum meridionalium Zagrabiensis, Bibliotheca conventus Fratrum minorum Ragusii, Bibliothecae scientiarum Ragusii, Spalati, Iaderae, duo Archiva historica Iaderae et Zagrabiae. Auctor huius indicis, parvo spatio ad perficiendum opus sibi relicto, ex memoratis thesauris librorum non omnia depromere et invisere potuit, ut voluerat, sed non raro ex catalogis ipsis ei hauriendum fuit. Simili modo, quae ex singulis auctoribus deprompserat, deficientibus ipsis libris aliisve testimoniis, recognoscere nequivit, sed, ut

casus invenit, magna laetitia me affecit statimque opus prelo evulgare decrevi. Talem editionem nec inopportunam nec sane supervacaneam existimabam persuasissimum mihi habens disiecta membra tanti viri, qui inter antiquiores scriptores Croaticos primum locum sibi vindicat, immo parens litterarum Croaticarum dictus est, instanter undique conquirenda typisque exaranda esse. Hoc enim modo et officium nostrum erga eximium scriptorem servamus et bonarum artium studiis maxime grata facimus. Sed de

Bibliographia locorum inventorum

Mažuranić, Antun (1805-1888) [1838], Epistula ad A. Kaznačić, versio electronica. (, Zagreb), Verborum 1113, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [mazuranicaepist].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1843], Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis Ilirici Metamorphosis unica artis poeticae amatoribus et osoribus ad novum annum dicata 1843, versio electronica (, Zagreb), 360 versus, verborum 2540, Ed. Senia Belamarić [genre: poesis - satura] [word count] [milasinfmet].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Bulić, don Frane (1846–1934) [1896], Sui ipsius epitaphium, versio electronica (), 2 versus, verborum 54, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epitaphium] [word count] [bulicfepitaph].

Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].

Jurić, Šime (1915-2004) [1971], Praefatio in Iugoslaviae scriptores Latinos recentioris aetatis, versio electronica (, Zagreb), 1646 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatio].

Jurić, Šime (1915-2004) [1979], Praefatio in editionem commentarii Marci Maruli de Veteris Instrumenti viris illustribus, versio electronica (, Zagreb), 778 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatioviris].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report