Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: loco Your search found 2348 occurrences
First 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1658-1721:1658. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] fol. 13. Partes vero superiores, cum commode Posonium accedere non possint, supplicarunt Suae Maiestati, si Dominus Palatinus, Protonotarium, aliumve Iudicem loco sui Cassoviam miserit, pro huiusmodi quoque iudiciis continuis, eo, vel ad alium locum earum partium, qui commodior videbitur, proficisci paratae erunt, dicto art. 2. praenotati anni 1555. Et forte iam
1659. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] festorum Sancti Iacobi Apostoli, et Epiphaniarum Domini, in Civitate Zagrabiensi Montis Graecensis dictae Octavae, ab octavo die, praenotatorum festorum, quo inchoati solent, si Iuridicus fuerit. Hic superpondii loco adiiciendum putavi: a multis dubitari, et quaeri solere; cur clausula illa, (tam ante cladem Mohachiensem, quam vero post obitum Serenissimi quondam Ludovici Regis, etc.) iudicialibus istarum Octavarum
1660. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Peremptoria, sive Summaria, quae communiter ad supplicationes partium Principi porrectas, ex commissione eiusdem, per delegatum aliquem Iudicem, solum pro illo termino, et loco, quibus praeassumitur, diiudicatur. Unde perpetuo in illo statu, quo determinantur, permanet; nec datur eidem ulterior processus. Ideo dicta a perimendo, quod omnia Iuridica remedia, per eam perimuntur, et mortificantur.
1661. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] esse videtur, una et eadem huiusmodi, causa pauperum,
etiam non existentibus similibus sibi, utroque dicto die, adiudicari non
solet; quod causae, ad minus tertio die, et non altero statim, levari
solitae sint. Ac ideo, loco istarum, aliae ordinariae levantur: semper tamen
cum hac cautionis clausula (non existentibus scilicet causis pauperum) quia
sine ea, facile condescendere possent, quasi non suis diebus levatae
exstitissent:
coniungi, liberosque
procreare: ita et inter bruta animalia, mares foeminis coniunguntur ad
procreandos secundum suam quaeque speciem foetus. Plantae itaque, ut sunt
herbae, et arbores, cum non sint sensitivae, neque de loco ad locum
progressivae, neque vero aliis ita sui communicativae: non ad hoc Ius
naturae sensitivae, sed ad vim sibi naturalem et innatam vegetativam,
germinativamque, ex sese sibi simile germinandi, referuntur: ut dum
magis natura, quam moribus, maxime autem fide supernaturali
constat. Dictum Divinum, quod vel immediate spectet ad Deum,
vel etiam observatores sui, divinos, hoc est, beatos efficiat. De quo haec
dixisse, hoc loco sufficiat, plura a theologis, et cannonistis petantur.
QUAESTIO DECIMA QUARTA. / Quid sit Iustitia: et quotuplex?
Cum omnia haec propter Iustitiam, tanquam ultimum
in Causis Fiscalibus) ad defensionem
Causae, per Actorem sibi intentatae, in praesentiam competentis sui Iudicis,
cum assignatione legitimi termini, et ordinarii loci, vocatio. Quae
circumstantiae, tribus hisce, Persona, Loco, et Tempore comprehenduntur,
Regno Sclavoniae etiam, per testimonia Capituli, et homines
Banales, pro Quintodecimo die, decreta:
ipsum ad certam aliquam publicam Regni Constitutionem, ut
videre est in Stylo, super Insinuatione de Actibus potentiariis;
quod et modo quoque observatur.
Ubi Nota, I. Quod haec Evocatio cum Insinuatione, loco Trinae Forensis
Proclamationis decreta sit, (praeter modum de Obligationibus, citato
6. Matth. art. 17. declaratum) 1. Vlad. art. 38. Et 2.
eiusdem art. 2.
neque eosdem ulla literarum productio, etiam cum
onere in iisdem praeassumenda, excedere debet: 1. Vlad. art. 54. Et 6.
Matth. art. 19. (licet iam modi illi, per quatuor terminos
procedendi, in hoc posteriori loco comprehensi; non sint in usu.) Cuiusmodi
Causae sunt, quae per admonitionem, vel aliam
praeter dictam iam simplicem Evocationem, aut Statutionem, et Recaptivationem
personalem Citationem fieri solere, etiam in causis
Bonorum Impignoratorum, in quibus per Actorem personaliter, vel medio
Procuratoris sui, simul et literae Impignoratitiae, cum summa Inscriptionis,
sub praedictis terminis, et loco Diaetali, vel Octavali, in conspectu
Iudicum ordinariorum statim producuntur. II. Personalem prohibitionem
quoque, ratione indebitae, et potentiariae detentionis Iurium
possessionariorum, sic fieri posse; ubi tam
constituti, in personis et rebus penes eos habitis, impediti fuerint:
autem et Commissio
ad absentem quoque refertur. Secundo, hae voculae (In et
ad) quibus assumentis, aut missi et destinati, nec non etiam ex
commissione patrantis accessus, invasio, et in loco praeexistentia
significatur. Quibus in actione omissis, actio ipsa condescendi solet:
QUAESTIO DECIMA. / Quomodo, et unde Citatio seu Evocatio fieri debet?
In genere, Personaliter: si citandus personaliter reperiri poterit: alioquin,
de domo habitationis, seu loco solitae
suae residentiae. Specialiter autem, nolens assumere pecuniam, et remittere
pignus, vel levare dotem, quartam, paraphernum, non personaliter, nec de sua
Curia
notitiam nostram devenire potest. Alioqui per alienos, et nihil ad nos
pertinentes, modo praemisso, etiamsi fuerint, consanguinei, facta; nihil
valebit. Locus etiam ad id aptus esse debet: quia in Templo, vel alio sacro
loco, orationi sacro, aut concioni vacando, fieri non
admittitur. Veluti dum Eperiesini, in Ecclesia, quaedam Nobilis Foemina
citata fuerat; postea facta exceptione, Citatio condescensa est. Quia
Iudicia fieri et
celebrari, tam Iure Canonum, Dist. 2. de Consecrat. cap. 1. et
sequentibus. Item, 15. quaest. 4. per totum: quam etiam Decretis
Regni, prohibentur; uti patuit ex proxime citato loco. II. Quod hoc Decretum
S. Ladislai, de aliis pluribus Festis etiam intelligi debet. Quae etsi in eo
non enumerentur, eo quod, vel posterius ab Ecclesia statuta sunt, vel vero
tunc pro talibus Decretalibus diebus, non
par. 6. de Appell. num. 26. In quibus omnibus, semper ante omnia,
solemnem Protestationem praemittere debes, ne non protestando, in omnes de
plano et de simplici consensisse videaris; sed ut liceat tibi de omnibus,
suo loco, et tempore, singillatim disputare et excipere, si necesse foret.
QUAESTIO DECIMA SEXTA. / Potestne aliquando aliqua Depositio; vel variatio
aliquorum
unius ejusdemque generis anticipative aliae ante
alias non leventur, sed omnes in sua propria serie et ordine, nullo
discrimine Iudicum, vel aliorum quorumvis habito: ac primo quidem majores,
postea minores; hoc est primo loco Causae, factum Bonorum concernentes,
(licet aliqui istum usum non admittant.) Secundo, Quinque Casuum. Et Tertio,
aliorum Actuum potentiariorum, leventur. Atque sic melior est nostra hodie,
in hujusmodi Causarum levatione,
Nec vero hae sine sorte datae, sine vindice sedes.
Propter quas Cautelas, Causa non condescendit, sed solum reiicitur, in suam
aetatem et seriem; citato loco. Unde audita statim Proclamatione in Sede, ad
respondendum nimirum; hae duae posteriores, ante alias, obiiciendae erunt.
Ubi Notandum: Quod dictae legitimae Prorogationes, dantur solummodo in
Causis, ratione Iurium
3.
Quinta, est dierum Quindecim; ut dum quispiam legitime citatur, decimo
quinto die prius, ante terminum Iudiciorum, vel quando testes ex aliena
Provincia, Civitate, Comitatu, vel alio loco, coguntur ibi stare intra hos
dies, ubi producti sunt: quibus tandem elapsis, libere dimitti, et discedere
possunt. Quod communiter inter Negotiatores observari consuevit.
Sexta, est Quadraginta dierum, ut maiorum
et Fiscus quoque Regius, contra Saeculares duntaxat, in quibuslibet
Bonis et Iuribus possessionariis, venditis, occupatis, ac aliter
qualiatercunque alienatis, praescribunt, hoc est, Ius plenum sibi in iis
acquirunt; uti hoc loco de Praescriptione agimus. Et haec Praescriptio non
solum ad substantiam praenotatorum Bonorum, seu Iurium possessionariorum
sese extendit, sed etiam ad Processus Causarum super iisdem, vel iam
motarum, vel etiam eo usque
si dixerit, Causam
semel ordine Iuris definitam, iterum per Actorem, absque gratia Principis,
et Novi Iudicii resuscitatam:
fontibus, sed aliunde, ad
subterfugiendum tantum, et protrahendum tempus, ex putridis quibusdam
lacunis
hauriuntur: verum etiam praedeclaratae; inepte, et non suo loco, ac tempore
allatae; non tam ex conscientia Iudicum, quam ordinaria Lege, et antiqua iam
Consuetudine Regni ita exposcente, amputandae: art. 49. anni 1563. Et
2. tit. 83. ad finem Garrulitas etiam, et
in causa succumbentem ab Executione latae
per Iudicem sententiae, violenta quaedam propulsio. Quae semel tantum fieri
debet; siquidem in una eademque causa, binaria vice facta, Notam
infidelitatis infert: citato proxime loco Vlad. art. 19. et 5. eiusdem
art. 4. licet aliter olim observatum fuisset. 6. Matth.
art. 16. et 1. Vlad. art. 57. Sicque iterum causa redit, ad suum
Iudicem. Ubi Nota, quod si Actor, sive pars
solum in Arcem, Caput
utpote bonorum litigiosorum non admitteret; nihilominus tamen pro
Repulsione reputaretur; quia sola non admissio, Repulsionem ipsam importat.
Quod idem est, atque illud, quod in Tripartito, loco citato exprimitur,
Repulsionem esse, si pars triumphans, extra dominium bonorum reobtentorum
fuerit.
QUAESTIO DECIMA NONA. / Semperne post factam
Styl. Ubi Nota, quod haec secunda Repulsio in divisione,
fit ex eo, quod Divisor nolit stare rationibus allegatis per Repellentem;
ideo necesse habet repellere, ut praetactas suas rationes, suo loco et
tempore, velut per viam appellationis, maturius revideri faciat.
Prima autem non sic; sed, ut novam omnino, relictis aliis omnibus prioribus
rationibus, sive allegationibus, cur repulerit, reddat rationem;
CAPUT SEXTUM. / De Communi Inquisitione, et Iuramentali Depositione.
QUAESTIO PRIMA. / Quare hoc loco sequitur Commmunis Inquisitio?
Quia posteaquam ab ea recessum fuisset, Quaestione Decima Tertia
Capitis Quinti proxime praecedentis, ob certam rationem, iam hic
iterum regrediendum est ad illam,
ideoque de sede saepe Exmissae ad partes, per attestationes
vicinorum, commetaneorum, et comprovincialium, utriusque sexus, Nobilium et
ignobilium, Spiritualiumque ac saecularium hominum, Comitatuum, quorum
partes voluerint in loco et termino, quos sibi accedente authoritate
Iudicis, elegerint, coram testimonio alicuius Capituli, vel Conventus, in
quorum processu extiterint, ac Regio, vel Palatinali hominibus, vigore
literarum Adiudicatoriarum
QUAESTIO QUARTA.
Quare dicitur Communis, et quoties fieri admittitur?
Ideo, vel quia, cum fit per Partes, tunc pro Utraque simul, ac Semel in uno
Loco et Tempore, atque coram eodem educto Inquisitore, et non Diversis Locis
et Temporibus, nunc pro Una, et nunc pro Altera parte celebratur,
(licet etiam Aliquando pro Una tantum Parte fiat.) Unde, si
aliqua
huius.
QUAESTIO SEXTA.
Quot Status Causarum solent adnumerari?
Non fuerit abs re, hoc loco dicere de Statibus; ex quibus causarum
probationes deduci solent, Hi itaque quinque universe numerantur.
Definitivus, Legalis, Coniecturalis, Testimonii, et Quaestionum, sive
Equulei. Quibus omnibus aliae gentes et
numero coniuratorum sibi similium, coram eodem
Iudice in eadem sede, aut extra sedem coram Regio, aut Palatinali hominibus,
et testimonio alicuius credibilis loci, in cuius processu extiterint,
praefixo eidem ad id certo loco et termino, vigore literarum
Adiudicatoriarum Iuramentalium, mediante iuramento, adiudicata certa eiusdem
causae, vel assertio, vel depulsio. Ubi Nota, I. Ipsam fieri solere
aliquando solis etiam partium in personis. II.
fuisse nostri temporis Evocatoriis. In quibus trium literarum
energia continetur: Evocatoriarum, seu Praeceptoriarum, ad evocandum Reum,
cum declaratione Actionis: Citatoriarum dum testimonium citat: et
Relatoriarum, ex loco credibili, ad reportationem dicti testimonii
emanatarum. Alii dicunt, fuisse literas Praeceptorias ad
Comitatum, et Compulsorias ad testes, quibus Actor non simul ad semel
processit in Inquisitione, sed interpolatis
nequit.
iuxta eam inter partes iudicium pronunciaverit, quia haec ex vi
obligaminis robur suum trahit.
QUAESTIO QUARTA.
Sed posteaquam huiusmodi Oculata Revisio, et Demonstratio in facie facta
fuerit, ubinam tandem Attestatio videntium testium, celebrari solet?
Plerunque in loco sedis Iudiciariae, sicuti et in communi Inquisitione, et
soepenumero in facie iurium possessionariorum litigiosorum et occupatorum,
prout scilicet causae meritum exigit; citato titulo.
et utilitate, medio Regii vel Palatinalis hominis, et
alicuius credibilis loci testimonii, in cuius processu extiterit, vigore
literarum Praeceptoriarum Compulsoriarum, alicuius ordinarii Iudicis, sub
onere sedecim marcarum in loco et termino, per exponentem assignando, per
vicinos, commetaneos, et comprovinciales utriusque sexus, Nobiles et
ignobiles, Spiritualesque et saeculares homines, Comitatuum quorum exponens
voluerit, sub iuramento quidem
damnorum, Ibidem
QUAESTIO DECIMA NONA.
Cur hoc loco sequi debet Ingessio?
Quia cum multi ante latam sententiam, in alterius causam se ingerere soleant,
convenienter hoc loco ponitur, ante futuras convictiones, quae sequentibus
Iuridicis remediis sublevari consueverunt; Et quia in hac quoque Genealogiae
probatio (quae interdum etiam humano testimonio fieri solet) sicut et in
praecedentibus
ante sexaginta annos confectis. Enchir.
fol. 39. Deficientibus vero literis, etiam humano testimonio,
ad sexaginta annorum curricula, sed non amplius,
Cum enim post convictionem, causa soleat primo appellari, et cedendo postea
ipsi Appellationi, Novo Iudicio succumbens sive appellans mox
uti consueverit, merito hoc ex ipsa subsequi debet, et secundo loco statim
post ipsam poni. Ubi Nota quod Novum Iudicium impetrans, et illud non
prosequens, poenam Calumniae incurrit. 5. Vlad. art.
11.
sententia,
re ipsa expresse dicitur. Tum quia res
iudicata, est eadem cum sententia definitiva, quae est ultima decisio
causae, et sola executione indiget, ut videre licebit, infra quaest. 2. cap.
9. Tum quia citato quoque loco partis tertiae per expressum habetur, quod
causa transeat, in ipsam rem adiudicatam, et non in sententiam, super qua re
literae quoque Adiudicatoriae, iuxta latam sententiam (de qua scilicet
quaestio vertitur) parti
hominum malitia provenit soepe.
CAPUT NONUM. / De Sententiis.
QUAESTIO PRIMA. / Qua ratione agendum est, hoc loco de Sententiis?
Ea videlicet, quod posteaquam actum est, de toto causarum processu per omnia
Iuridica remedia; eaedemque causae, in certum aliquem finem deduci
debuerint, qui Finis, Sententia seu
causarum processu per omnia
Iuridica remedia; eaedemque causae, in certum aliquem finem deduci
debuerint, qui Finis, Sententia seu Res Iudicata,
aut veritas ipsa nuncupari consuevit; ob id merito hoc loco de huiusmodi
sententia, agi debet.
QUAESTIO SECUNDA. / Quid est Sententia, seu Res Iudicata?
Prouti Sententia huic instituto
infra, quaest. 31. capitis huius. Quarta
Lata et Definitiva, quae proprie est ultima
causae decisio, et haec vadit ad Executionem, nullis Iuridicis remediis
obstantibus, de qua hoc loco potissimum agitur. De quibus vide 2. tit.
77. et 83. et supra quaest. 15. cap. 8.
de quadruplici similiter Novo. Et priores vocantur intermediae, sive
laedens contra salvum conductum Regiae Maiestatis,
non in amissione honoris, sed in poena Notae infidelitatis, condemnatur.
Maiestatis,
non in amissione honoris, sed in poena Notae infidelitatis, condemnatur.
Iustin. lib. 4. Instit. tit. 4.
§. Iniuria. Tertio, quod licet hoc modo sumpta iniuria latissime
pateat, ut etiam ad praecedentes sententias extendi videatur; tamen illis
tanquam specialibus casibus, suo loco relictis, ad alias omnes iniurias
praemissis modis factas, vel fiendas recte amplianda est. In quibus omnibus
Iniuriis, pro causa formali, dolus malus intelligendus est. Hoc
est, quod tales omnes iniuriae,
Ex quibus certe altera opinio non obscure
elicitur, ex eoque stare deberet, cum et alioquin multis in locis contraria
consuetudo observari cernatur non raro; et communiter quoque Doctores,
Utriusque Iuris, teste Vivio, loco citato, teneant, furem tam
ad poenam mortis, quam ad restitutionem rei furtivae, obligari. Hac poena
puniuntur etiam subtractores pecuniae gratuitorum laborum, tanquam publici
fures, si tertia vice in furto
in rixa, et
percuteret, occideretque aggressorem, ex proposito et deliberate; tunc
nihilominus non posset puniri poena
mortis, sed mitiori. Haec Legistae citato loco. Verum secundum Deum, et
conscientiam aggressus secedere potius, quam facto sese defendere: vel vero
Iure vindicare, quam propria authoritate ulcisci deberet: Sicque Ius nostrum
salubrius esse videtur, cui et Nemesis
vi contraria repulsus, statim abierit, et Reus sponte,
non coactus pone ipsum insectatus, in fuga iam, abituque occiderit. V. Quod
Reus sine ullo capitis periculo famaeque iactura, cedere loco et effugere,
seque recipere tutum in locum potuerit. Et ideo homicidam esse, et hac
allegatione inculpatae tutelae uti, ac se defendere non posse; quia
perpetrato malo, occasionem scelere suo dedit, ob idque neque Iudices
CAPUT DECIMUM. / De Executionibus, Executoribus, Iudicibus, Actore,
Procuratoribus, et Reo.
QUAESTIO PRIMA.
Cur hoc loco sequi debent Executiones?
Quia posteaquam actum est de causis per omnia Iuridica remedia, et eae iam in
angustam omnino rem adiudicatam quae sententia dicitur deductae
sunt per Actorem, ne frustra sibi
pedibus proficiscebantur ad forum, respectu alterius curulis
Magistratus, qui erat Maior, et curru vehi solebat, indeque curulis
dicebatur. Vel quod ipsi sententiam non dicebant, sed ab alio dictam
comprobabant, moventes se loco, et in partem eius, cuius sententiam
approbabant, ambulantes. Propter quod, qui ita faciebant, ire in sententiam
pedibus dicebantur, ex eoque pedanei, vel potius pedarii vocabantur.
Salust. in Coniur. Catil.
Assessoratus de facto convincatur, et eo officio amplius
nunquam utatur, et Regia Maiestas, una cum caeteris Assessoribus, et
Consiliariis suis, alium, qui videbitur, loco illius statim eligat, 6.
Vlad. art. 3. Vel absente sua Maiestate, D. Locumtenens,
Debentne Iudices iuramento esse astricti, et qua forma?
Debent maxime iurare,
aequabilis pervicerit, normam ad structuram inflectant, et
structurae normam, non normae structuram accommodent, quo scilicet opus suum
consumari possit. Budaeus in princip. Annot. in Pandect. Quae
sufficit in hoc loco dixisse, propter illos, qui soepe in istos impingunt
casus. Plura a Theologis petant.
QUAESTIO VIGESIMA.
Quae poena Iuribus Regni statuta
et in causis rusticorum, 3. tit. 29. et 30.
quae consuetudo, dicitur etiam Ius municipale, Ius positivum, et Ius
statutarium, sic dictum, quod in illo municipio, oppido, et loco statutum
est, et ab incolis eorundem observatur. Prolog. cap. 8. Quarto,
communem rationem, quae scilicet pluribus et doctioribus, iisque
sapientioribus probabilior esse videbitur, sequetur; quam
pro toto absentiae suae tempore, Procuratorem constituere
possint? Super quo licet nihil definitum habeatur, tamen non abs re
videretur indulgendum hac in parte illis, ex praemissis rationibus. Vel, ut
ex illinc, in aliquo loco authentico factas procuratorias constitutiones huc
mitterent, prout et Spectabilis et Magnificus quondam Dominus
Balthasar de Batthyán, dicitur Parisiis ex
Gallia, tales
huius operis a causis incipiat, finis vero Reo claudatur?
Propterea, quia Causae sunt primum statim obiectum ipsius Iudicii, quae cum
multiplices sint, earumque qualitas diversa, ante omnia necesse erat, primo
statim loco de iis egisse easque distinxisse, ut tanto facilius quilibet
postea in reliquo processu procedere potuisset. Finis vero, quia triplici
poena ipsius Rei terminari solet, vel scilicet amissione bonorum, quae forte
et
rem potius non satis animadvertere; siquidem hic error seu vitium, non
provenerit ex Decretis ipsis, sed ex consuetudine, quae contra tam aperta et
manifesta Iura Regni observari non deberet; sed magis Iura, suo loco
relinquenda, et illa tollenda esset; ne, si a communi et scripto Iure
recesserimus, etiam coram externis nationibus, scripta Iura nobis
obtrudentibus, confundamur; neve extra Decreta, Ius semper ex huiusmodi
Iudices Nobilium, in nonnullis amplioribus Comitatibus per Vice-Iudices
Nobilium, de domibus quidem habitationum, sive solitis residentiis
citandorum, solum per eos in quorum processibus sunt; personaliter autem in
solito loco communi sedis Iudiciariae, vel congregationis, indifferenter,
per quemcunque Iudicem Nobilium, vel Vice-iudicem Nobilium fieri assolet.
Ubi Nota, quod si aliquando contingat, huiusmodi Citationem fieri debere, ex
alio
amissione beneficii per
Ordinarium suum, de facto puniuntur. Et sive etiam beneficiati fuerint, sive
non, utrique de facto per eundem, perpetuis carceribus, tanquam falsarii et
periuri mancipantur, citato proxime loco. Imo vero neque in
Civitatibus ipsis, in quibus sedes Ecclesiasticae celebrari solent,
permittuntur manere, ne saltem consilium dare possent; art. 41. anni
1569. Verum iam omnia haec, in
necessitas intelligendi huiusmodi Calumniam, super qua olim iuramentum
praestabatur: Nihilominus tamen, ut hac in parte maiorum nostrorum,
religiosa observatio cognoscatur, non puto inconveniens fore, si modicum
quid hoc loco, de ea attigero.
Est ergo haec Calumnia Procuratorum, uti proxime citatus articulus 27.
anni 1567. continet; quod scienter et calumniose, id est,
fallaciter et fraudulenter, doloseve, nullas causas,
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.