Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: loco Your search found 2348 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 84-152:84. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
85. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] porro qui de se ipso bene sperat, floccipendit cetera uniuersa.
86. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Porro, si bona fortunae fuerint, quibus, quorum iacturam uel detrimentum aegro animo ferunt, amorem illorum ab animo maestorum subtrahemus si persuadebimus bona non esse, quin potius, si liquidius discutere uoluerimus mala, ut in eo loco, quem paulo ante adduximus, e uestigio subiecit Boethius: Ego uero nego illud bonum esse quod nocet habenti. Num id mentior? Minime, inquies. Atqui diuitiae possidentibus persaepe nocuerunt, cum pessimus quisque eoque alieni magis
87. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] exuberantes. Vt P. Rutilium, Lucium Lentulum, Cn. Cornelium. Quamuis aptius recentiorum adduci memoria et praecipue eorum, quos ipsi maerentes cognouerunt. Amplius hoc loco spe meliore inducere maestum animum non postponas. Vnde laudatus est Rhodius ille, cui in caueam a tyranno coniecto cum suaderet quidam a cibo abstinere, respondit omnia,
88. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ita ferre casum meum ut tu tali sapientia praeditus ferendum putas. Cum ergo amicorum aut beniuolorum persona ad consolandum sit aptissima, illud unum hoc loco praecipue admonere oportet: consolator primam curam adhibeat ostendere aut persuadere illi, quem consolatur, se uerum esse amicum. Quod Cicero erga Titium pulcherrime seruauit; sic enim exorsus est: Etsi unus ex omnibus
89. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Respuit, atque odio uerba monentis habet Aggrediar melius tunc cum sua uulnera tangi Iam sinet et ueris uocibus aptus erit Quis matrem nisi mentis inops in funere nati Flere uetet? Non hoc illa monenda loco est; Cum dederit lacrimas animumque impleuerit aegrum Ille dolor uerbis emoderandus erit. Temporibus medicina ualet, data tempore prosunt Et data non apto tempore uina nocent. Quin
90. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] In hunc ergo modum, si uidebitur, istum primum locum singulis rerum
detrimentis adaptabis.
91. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ueluti mortui sine sensu iacemus. Sed neque hic quies; mox enim adoriuntur nos insomnia, nouae horribilesque terrent imagines aut sollicitudines urunt: nunc aduersum nos stricto ense inimica stat facies, nunc ferimur aut ab aliquo loco edito deturbamur in praeceps; alius iugulatur ab hoste, alius spoliatur; interdum compedibus uincitur aut ad supplicium ducitur et alia inuisa phantasmata patitur, adeo ut plerumque exclamare et se e strato corripere sudans trepidansque
92. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sufficiat, quae
attingenda sunt, succincte admonere.
Pergamus itaque reliqua recensendo.
93. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu
difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia
nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
94. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
95. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] In hunc ergo modum, si uidebitur, istum primum locum singulis rerum
detrimentis adaptabis.
96. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Quorum habita ratione iuxta modum, quem ostendimus, dabitur commoditas persuadendi tales aduersitates malas non debere appellari. Secundo uero loco diximus illud posse persuaderi malum non esse quod uel omnibus uel potioribus nobiscum commune est; ex hoc ipsum, quod omnibus commune est, non est ueri simile malum esse; cum enim tale nihil nisi uel a deo uel a natura proueniat, non est
97. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ueluti mortui sine sensu iacemus. Sed neque hic quies; mox enim adoriuntur nos insomnia, nouae horribilesque terrent imagines aut sollicitudines urunt: nunc aduersum nos stricto ense inimica stat facies, nunc ferimur aut ab aliquo loco edito deturbamur in praeceps; alius iugulatur ab hoste, alius spoliatur; interdum compedibus uincitur aut ad supplicium ducitur et alia inuisa phantasmata patitur, adeo ut plerumque exclamare et se e strato corripere sudans trepidansque
98. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ueluti mortui sine sensu iacemus. Sed neque hic quies; mox enim adoriuntur nos insomnia, nouae horribilesque terrent imagines aut sollicitudines urunt: nunc aduersum nos stricto ense inimica stat facies, nunc ferimur aut ab aliquo loco edito deturbamur in praeceps; alius iugulatur ab hoste, alius spoliatur; interdum compedibus uincitur aut ad supplicium ducitur et alia inuisa phantasmata patitur, adeo ut plerumque exclamare et se e strato corripere sudans trepidansque
99. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ueluti mortui sine sensu iacemus. Sed neque hic quies; mox enim adoriuntur nos insomnia, nouae horribilesque terrent imagines aut sollicitudines urunt: nunc aduersum nos stricto ense inimica stat facies, nunc ferimur aut ab aliquo loco edito deturbamur in praeceps; alius iugulatur ab hoste, alius spoliatur; interdum compedibus uincitur aut ad supplicium ducitur et alia inuisa phantasmata patitur, adeo ut plerumque exclamare et se e strato corripere sudans trepidansque
100. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sufficiat, quae
attingenda sunt, succincte admonere.
Pergamus itaque reliqua recensendo.
101. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quaestionum egregie ac praeclare dicta reperies. Quarto igitur loco docebimus illud, quod quis patitur, malum non esse, si ostendemus id mali afferre nihil. Non enim recte uidetur malum nuncupari quod malitiae attulit nihil; si namque malum per malitiam est malum, ubi malitiae nihil est, nec mali quicquam
102. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus. Nos nunc ad quintum locum ueniamus qui germanus omnino est huic quem modo attigimus. Est enim quintus locus quo probatur
103. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus. Atque primum de morte: quis est tam perspicaci aut alto ingenio qui metiri queat quanta uel qualia illa bona sint quae
104. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu
difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia
nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
105. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
106. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] poteris insinuare, quippe quas multi sapientissimi maximique uiri uel sponte assumpserunt uel illatas laeti susceperunt. Sexto loco diximus posse probari malum non esse illud quod multi sapientes uiri concupiscunt aut concupierunt. Neque enim uerisimile uidetur sapientes uiros aliud quam bonum expetere, quandoquidem sapientes non
107. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] declarasse quomodo homo toleranda
aequo animo mala putat quae iure sibi accidisse recognoscit.
108. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hinc et Hieronymus: Resurgere credimus nostros et plangimus: quid faceremus si mori tantummodo praeciperet Deus? Voluntas eius utique sola sufficeret ad solacium cui nullum praeponere iubemur affectum. et alio loco: Si luctum horrueris, et te obtulisse Deo pignus deputari poteris, secundum tuum uotum habes post Abraham, si non potes primum, ut, quod ille non dubitauit offerre, tu saltem uidearis de sublato gaudere; ab illo Dominus postulauit, a
109. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Christianum te poterit approbare?
Hic Hieronymus, tametsi alios locos prudenter immisceat, praecipue
tamen uoluntati Dei innititur, quam nos huic secundo loco assignauimus.
110. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ea, quae sibi euenerunt, iure quodammodo euenisse nec
inde se aliqua iniuria affectum.
111. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
112. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] similia, quae superius adduximus, ex conditione humana sumpta. Huc et illud spectat Hieronymi ad Heliodorum episcopum: Xerxes ille rex potentissimus qui subuertit montes, maria constrauit, cum de sublimi loco infinitam hominum multitudinem et innumerabilem uidisset exercitum flesse dicitur quod post centum annos nullus eorum, quos tunc cernebat, superfuturus esset. O si possemus in talem ascendere speculam de qua uniuersam terram sub nostris
113. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Vincitur sermo rei magnitudine et minus est omne quod dicitur.
Haec uero cur ad tollendum maerorem ualeant? Inde quod superiori loco in causa est,
id est inusitatum eis nouumque aut iniustum acciderit nihil, sed quae ipsa humanae
naturae fert conditio.
114. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] id est inusitatum eis nouumque aut iniustum acciderit nihil, sed quae ipsa humanae
naturae fert conditio.
115. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] delictis maestus illacrimat. Idcirco nemo facile cum fortunae suae exemplo concordat; inest enim singulis quod inexpertus ignoret, et expertus exhorreat. Quo loco plurimum confert illorum enumeratio qui simili infortunio afflicti sunt, ut Cicero se fecisse Seruio scribit nominans Quintum Maximum, qui filium consularem uirum et magnis rebus gestis amisit, et L. Paulum, qui duobus septem diebus orbatus
116. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] imponit. In aliis quoque consolatoris epistulis eius paene omnibus exemplorum adhibet patrocinium. Et Antimachus, poeta minime contemnendus, dum se ipsum consolari cuperet de coniugis morte, hoc solo ac perpetuo loco usus est, siquidem elegiam ex uxoris nomine Lydem, in qua cunctas heroum calamitates recensuit. Et recte sane; enumeratio enim exemplorum, ut Cicero in Tusculanis quaestionibus
117. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] causari."
118. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illa contemni, siquidem pretiosa in conspectu Domini mors sanctorum eius." Haec Hieronymus . Hoc loco pulchre adicere poteris quomodo clementissima illa diuina prouidentia uniuersa flagella sua, quibus concutit mortales, ad utilitatem patientum semper fere dispensat. Nam ut ait is ipse diuus
119. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] Tertiam rationem curandi aegritudinem esse diximus quae angorem queat minuere. Multi enim tales contingunt quos prae uehementia ac magnitudine nec tollere ullo modo queas nec mitigare; proinde sequenti loco laborandum oratori est ut angorem, quem aut auferre aut lenire nequit, reddat saltem minorem . Id uero maxime ea ratione consequemur si malum ipsum paruum esse docebimus.
120. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Corinthus, quae oppida quodam tempore florentissima fuerunt, nunc prostrata et diruta ante oculos iacent. Coepi egomet mecum sic cogitare: en nos homunculi! si quis nostrum interiit aut occisus sit, quorum uita breuior esse debet, cum uno loco tot oppidorum cadauera proiecta iacent. Visne tu te, Serui, cohibere et meminisse te hominem esse natum? Crede mihi, cogitatione ea non mediocriter sum confirmatus: hoc idem, si tibi uidetur, fac ante oculos tibi proponas: modo uno tempore
121. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] complura. Praecipue tamen ad istum locum spectat maiora mala adducere aduersariorum; quorum commemoratione duplici solacio afficitur languens, uno, quod proprium huic loco est, scilicet quod sua mala parua esse recognoscit, alio, quod ad quintam medendi rationem pertinet, quod ultionis uoluptate temperat suum maerorem. De qua re plenius disputabimus cum ad proprium locum perueniemus. Nunc uero cetera
122. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] esse conditionem, nemo flet, nemo lamentatur aut queritur nisi si qui sublimiore spiritu quam sit humanus subuexi oculos ad supercaelestia intenderint; quorum comparatione miserias suas deprendit quamque in infimo loco iaceat recognoscit. Quousque uero inter homines uersatur, tantorum malorum immemor laetos ducit dies. Vnde uidere licet qua de re communis miseria leuius toleratur ac per hos
123. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] casus defunctorum; quorum primus ac ualidissimus accipitur a re morientis, secundus ab operibus eius,
tertius a genere mortis, quartus a causa mortis, a ratione funeris quintus, sextus
a loco in quo decedere contigit. Haec singula, quando indigna eueniunt,
maxime exaggerant exacerbantque casum; cum uero debita aut digna, minuunt et
leniunt.
Grais seruitum matribus ibo,
filios
genuisset. Praedicarentur quidem filii, matris uero et nomen fortasse
obrutum iaceret atque sepultum, ut ei contingit
quae Hannibalem peperit. Sed de secundo lugubri loco satis.
misericordiam et gratiam consecutus. Ex quo perspicuum esse potest
quod non mediocre solacium suscipere consueuerunt homines ex digna funerum
curatione.
Quod si ita est, quo modo ergo consolabimus ex hoc loco eos quorum
mortui inhumati iacent? Certe neque his ratio deerit consolationis si illis
declarabimus non defunctorum,
sed uiuorum causa inuentam esse sepulturam, aut quo corpora et
tuis, Theodori quidem nihil interest humine an in sublime
putrescat." Quo sapienti responso et uanissimi regis tumorem compescuit et, quid
uerissimum est, docuit nihil ad mortuos attinere quo in loco marcescant et an
potius ex his cineres an uermes fiant. Nam et Dominus, quod curam
mortuorum commendauit, uiuorum magis gratia fecit, quippe qui aliquod bene merendi
opus haberent, atque hoc si illud pie digneque exequerentur.
salubriter discitur quanta possit esse remuneratio pro
elymosinis quas uiuentibus et sentientibus exhibemus si neque hoc apud Deum periit
quod exanimis hominum membris officii diligentiaeque persoluitur.
Quoniam uero de hoc loco plura fortasse quam expediebat uerba fecimus,
istum qui superest breuius absoluamus.
persoluitur.
Quoniam uero de hoc loco plura fortasse quam expediebat uerba fecimus,
istum qui superest breuius absoluamus.
fluctibus actutum obrui
uerebatur et in uasto pelago extorrem crudeli morte extingui. Eiusdem
generis et illa Ouidii lamentatio fuit:
Tam procul ignotis igitur moriemur in oris
et fierent ipso tristia fata loco;
nec mea consueto languescent corpora lecto,
depositum qui me non fleat ullus erit;
nec dominae lacrimis in nostra cadentibus ora
accedent animae tempora grata meae;
nec mandata dabo,
diceret. Et quae enim uerior patria terreno homini esse potest
quam terra quae, quoniam uniuersa eiusdem rationis est, ut philosophi censent,
merito cui una pars congruit et uniuersa congruere diiudicatur.
Ita ergo ex hoc ultimo loco ad utramque partem poteris rationem
leuandae aegritudinis inuenire.
Isti loci sunt, quantum mente colligere potui, quibus funebris luctus
minuitur. Tamen prudens consolator poterit et aliis casibus eos accommodare; ex
si non sit a bono auctore administratum
sed ab ignauo aut indigno; si non diligitur aut magni fit ab aliis et praecipue
bonis; si non spectat ad probos; si non bene ordinatum aut concinne positum; si
non debito tempore exhibitum nec oportuno loco impensum, nec nostri sed alterius
gratia.
Praeter hos hic inducere poteris omnes fere mansuetudinis locos, de
quibus suo loco disputauimus. Etenim singulis propemodum rationibus, quibus ira
mitigatur,
non bene ordinatum aut concinne positum; si
non debito tempore exhibitum nec oportuno loco impensum, nec nostri sed alterius
gratia.
Praeter hos hic inducere poteris omnes fere mansuetudinis locos, de
quibus suo loco disputauimus. Etenim singulis propemodum rationibus, quibus ira
mitigatur, aegritudo quoque aut maeror animi uel tollitur uel minuitur, nec
iniuria quidem. Nam omnis ira angor animi est, sed non omnis angor ira;
addit enim ira ad
detrimenti huiusmodi bonorum, quae superfuerunt, collatione.
se
tenere medicinae scientiam, ipsi se curare non possunt; sed potius, quae tute
praecipere soles, tute tibi subice atque apud animum propone.
Ex hoc eodem loco et ipse Cicero Brutum de morte filii consolando
initium sumpsit:
Fungerer officio quo tu functus es in meo luctu teque per litteras consolarer nisi
scirem his remediis, quibus meum dolorem tu leuasses, te in tuo non egere ac uelim
cupidine laudis gloriaeque ad similia imitanda accendatur aut saltem absterrebitur
ne inferior illis esse iudicetur.
hoc ipsum et ille diuus ecclesiae fecit orator cum
consolaretur Heliodorum episcopum a congrua poetae sententia tale sumens initium:
Hesiodus natales hominum plangens gaudet in funere, prudenterque Ennius "Plebs",
ait, "in hoc regi antestat loco: licet lacrimari plebi, regi honeste non licet".
Vt regi, sic episcopo, immo minus regi quam episcopo; ille enim nolentibus
praeest, hic uolentibus; ille terrore subicit, hic seruitute donatur; ille corpora
custodit ad mortem, hic animas
ratione consolandi praecedere debet. Plurimum enim (mihi crede) amici incommoda
leuabimus si prius condolebimus ac collacrimabimus. Et si per absentiam facere non
licuerit, id tamen uel litteris uel nuntiis declarare non desistamus atque ab eo
loco initium sumamus. Nam et Seruius in illa egregia epistula ab eodem
loco pulchre exorsus est:
"Postquam", inquit, "mihi renuntiatum est de obitu Tulliae filiae tuae, sane quam
pro eo, ac debui, grauiter molesteque tuli
si prius condolebimus ac collacrimabimus. Et si per absentiam facere non
licuerit, id tamen uel litteris uel nuntiis declarare non desistamus atque ab eo
loco initium sumamus. Nam et Seruius in illa egregia epistula ab eodem
loco pulchre exorsus est:
"Postquam", inquit, "mihi renuntiatum est de obitu Tulliae filiae tuae, sane quam
pro eo, ac debui, grauiter molesteque tuli communemque eam calamitatem existimaui
qui, si istic adfuissem neque tibi defuissem,
ore meo lacrimas, auribus illa bibi;
bracchiaque accepi presso pendentia collo
et singultantis oscula mixta sonis.
Sumque, care, tuis defensus uiribus absens
scis, care, ueri nominis esse loco,
multaque praeterea manifesti signa fauoris
pectoribus teneo non habitura meis.
Haec singula uerba ingentem quandam uoluptatem praeseferre
Ex quibus omnibus perspicuum esse potest maxima ex parte per compassionem aliorum
maestitiam leuari.
Quod cum ita sit, merito secundo loco adhibenda est eorum commemoratio qui afflictorum, quos
consolamur, malis commouentur pluresque esse et bonos qui uicem eorum doleant.
Ex quo genere est illud:
quae regio in terris nostri non plena laboris?
interitum montesque feri siluaeque loquuntur.
His carminibus nihil fere aliud quam consolatio ex commiseratione uel
compassione aliorsum queritur. Et haec de isto loco dicta sint.
Marcellus eris. Manibus date lilia plenis.
In hoc sermone, licet et alios locos consolandi attigerit, id est a compassione, a
causa mortis, ab officio funeris, praecipue tamen laudis loco immoratus est.
Sic et Hieronymus, ut Theodoram de morte Lucinii consolaretur, longa
oratione recensere uoluit facta egregia ipsius, uitae sanctimoniam, diuinos mores
et alia uirtutum ornamenta dignissima; atque ut magis talem
bonis delectari potius quam alienis
malis laborare.
Inuitat eum ad bene actorum contemplationem, et merito quidem, quia,
ut sapientissime idem alio in loco ait,
acta aetas honeste ac splendide tantam affert consolationem ut eos, qui ita
uixerunt, aut non attingat aegritudo aut perleuiter pungat.
Ad
et
restitutor promittit, non timeas eam plangere.
Haec uerba, licet fidem ac diffidentiam sonent, magis tamen pertinere
ad spem et desperationem; de quo loco plura iam diximus.
tu esse uis et qui esse
debet.
et ad Titium:
Ego et memoria nostrae ueteris amicitiae et uirtute atque obseruantia tui filii
monitus nullo loco deero neque ad consolandum neque ad leuandum fortunam tuam.
Idem fecit et Hieronymus ad Theodoram:
Carissima filia, hanc epistulam meam amoris mei illum habeto epithaphium et
quicquid posse me scieris in opere spirituali,
positum est. Nos interea inceptum
prosequamur.
ipsorum caelorum conditoris filius nisi ex carceribus tormentis et cruce per
sanguinem et uarias tribulationes conscendit.
Harum atque similium rerum pia reputatio, credite mihi, ita animum
nostrum omnibus leuat angoribus ut loco tristitiae mirificam inducat suauitatem
totumque recreet ac confirmet. In hac enim meditatione serpens ille aeneus
inspicitur quem iussu Domini erexit Moyses in heremo ut omnis saucius et infirmus,
quicumque respexerit ad illum, sanetur ab
spectaculum tanto crebrius et libentius concurrere deberemus quanto eius intuita
specie non solum ab aegritudine liberamur et totam pristinam recuperamus
ualitudinem, uerum etiam illos sempiternos altissimi thesauros promeremur. Sed de
pietatis loco hactenus.
non sumet haec omnia neque descendet cum eo gloria domus eius.
Pleni sunt sacri codices talibus consolationibus et huic tamquam
potissimo consolationis innituntur loco. Et certe haud mediocris est momenti.
Vnde et uulgo ad consolandum uel se uel alium usurpatur: Veniet mors
quae adaequabit omnia nosque his exsoluet malis. Proinde et multi
uehementioribus calamitatibus concussi apprime
quibus abduci animum a maerore
posse putamus.
Ille unus superest quem in calce huius nostri operis et ordine et
ratione uidemur reseruasse. Vltimo enim
loco haud inepte poterimus ad preces descendere et amicum uehementius obsecrare ne
se cruciari uelit, sed et nostra et ceterorum amicorum cura animum cohibere et
sibi ipsi ac nobis indulgere. Sic illa apud Terentium ait: Ne
I tit. ] OPVS CONSOLATIONIS: ET PRIMO QVALITER
AFFECTI SVNT QVI EGENT CONSOLATIONE V1
I.1.1 expetunt sic | tertio loco pro tum uero.
I.1.2 Sane... singula immutavit de Ad hęc autem s.
discutienda.
I.1.4 post
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.