Your search found 4316 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 301-400:

Exiit humanis indutus carnibus ille
Quas de uisceribus traxerat ecce Tuis
Et Tibi dona dedit nulli donata priorum,
Vt sis intacta uirginitate parens.
Vide igitur quantis impleui questibus auras,
Quales heu gemitus corde dolente dedi,
Quos lusus qualesque preces, quot carmina frustra
Effudi fragili captus amore miser.
Immo ex quo genitum

2.30.24   Atque erit exilio quanta querella tuo!
2.30.25   Naso poeta, tuis uiues per saecula Musis;
2.30.26   Gaude igitur, non te tristia uerba decent.

ante dedere mihi,
2.33.11   Que bene cantanti lauri cessere coronam
2.33.12   Et uatem plausu te petiere suo.
2.33.13   Sunt igitur merito data sunt tibi premia uatum
2.33.14   Omnia, que doctis sunt tribuenda uiris.
2.33.15   Nouisti elloquii, doctissime, flumina et artem,

2.33.27   Clarum oratorem, clarum mamet illa poetam,
2.33.28   Doctorem expectat te radiata nouum.
2.33.29   Perge igitur foelix, foelici et sydere rerum
2.33.30   In patriamque ferat prosperitate parens.
2.33.31   Deprecor, aspirent uenti, cum uela per equor

apud auaros mortificatur in paupere famem patiente XVIII.
Aduersa. De cęco a natiuitate dicitur: Neque hic peccauit neque parentes eius, ut cęcus nasceretur, sed ut manifestentur opera Dei in illo. Igitur non semper propter peccata ueniunt aduersa IX. Facta autem sunt encenia in Hierosolimis, et hyems erat. Et ambulabat Iesus in templo, in porticu Salomonis. Satagas tu quoque dum hyems imminet, id est uita pręsens turbinibus iniquitatis concussa

Appetitus. Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lauet, sed est mundus totus; pedes, id est affectus, quibus in hac uita omnino carere non possumus. Hęc cum dixisset Iesus, turbatus est spiritus etc. Pereant igitur argumenta Stoicorum, qui negant in sapientem cadere perturbationem animorum etc. Turbetur plane animus Christiani non miseria, sed misericordia XIII.

caro nostra, sed omnem tribulationem passi sumus: foris pugnę, intus timores. Sed qui consolatur humiles, consolatus est nos Deus etc. VII. Damasci per fenestram in sporta demissus effugi XI. Libenter igitur gloriabor in infirmitatibus meis, in contumeliis, in necessitatibus, in persecutionibus, in angustiis pro Christo. Cum enim infirmor, tunc potens sum XII. AD PHILIPPENSES: Plus se profecisse in uinculis affirmat I. APOCALYPSIS:

uirorum consentiens 330 . Anicum se nolle deserere ait nec potentiam tyranni ueritas nec opum eius cupiditate captus 331 . Memento igitur necessariam esse ad res agendas hominum beniuolentiam, austeritas uero solitudinem amicorum parit 332 . Amicorum bonorum constantia atque fidelitas magis uires auget quam multitudo equorum et alii belli apparatus uel auri magnitudo

Quod sit unum quiddam et quod sit actus, non a se ipso habet, sed a Deo uere uno actuque purissimo; sed quod sit simplex per potentiam suscipiendi et patiendi, habet ex se ipso. Quantum extra Deum productus, a productoris perfectione degenerat. Multitudo igitur naturalis est angelus. Angelus mouet alia, id est agit in alia; ipse quidem stabilis, sed non stabilis per se ipsum. Nam per diuinam stat unitatem 350 . Angelus in Deum totus errigitur, corpora negligit

animę sicut hic, ita et illic se agnoscunt 167 . Phedon de anima 175 . Vtrum apud inferos sint mortuorum animę 177 . Ex uiuente fit mortuus, sic ex mortuo uiuens. Viuunt igitur post mortem animę nostrę. Item si disciplina reminiscentia est, ante erant animę nostrę quam in corpus infunderentur, sic et post solutum corpus futurę 178 . Item quia simplex est et non composita, ideo nec dissoluenda. Item quia

amiciciam modicum casei rupit 57 . Zeno interrogatus, quid esset amicus, "alter", inquit, "ego". Cum Crates eum per pallium a Stilpone retraheret, dixit: "O Crates, aptissima philosophorum captura est, quę fit per aures. Persuadens igitur trahe; quod si per uim egeris, corpus quidem apud te, sed animus apud Stilponem erit" 65 . Amiciciam inter bonos dumtaxat, quos inuicem studiorum similitudo conciliat, posse consistere. Item quid sit amicicia

ad monumentum. Et tu discussis uitiorum tenebris ad Domini corpus accedas, cum odore aromatum appropinquato ad monumentum, id est ad altare Dei cum suauitate uirtutum et orationum. In fractione panis cognouerunt Dominum quorum ante oculi tenebantur, ne agnoscerent eum. Igitur sacrum panem sumentibus illustrantur mentis oculi XXIIIII.
Confessio. Vt reuelentur ex multis cordibus cogitationes. ORIGENES: Cogitationes etiam malę in hominibus erant; quę propterea reuelatę sunt, ut

multę sunt etc. Vado parare uobis locum. Et si abiero et pręparauero uobis locum, iterum uenio et accipio uos ad me ipsum, ut, ubi sum ego, et uos sitis. In illo die uos cognoscetis, quia ego sum in Patre meo, et uos in me, et ego in uobis XIIII. Et uos igitur nunc quidem tristitiam habetis; iterum autem uidebo uos, et gaudebit cor uestrum; et gaudium uestrum nemo tollet a uobis XVI. Et ego claritatem quam tu dedisti mihi, dedi eis: ut sint unum, sicut et nos unum sumus, ego in eis et tu in me, ut sint consummati in unum.

Domino in cymbalis etc. 97. Iudith abram, seruam suam, dimisit liberam eo quod fidelis sibi fuerit in pericula eunti 97. Assuerus gratiam aliquando relaturus Mardocheo iussit litteris mandari, quemadmodum detectis ab eo in se coniuratis fuerit seruatus 97. Igitur beneficii memor honoribus eum affecit primamque ei apud se locum concessit et in emulos eius uindicauit 98. Annulus Aman datur Mardocheo. Mardocheus secundus a rege 99. Gratias agit liberatus a tribulatione. Psalmus XVII 109. Pro beneficiis acceptis ait: In ecclesiis

tamen a Deo supplantatus fuit ab hoste XXII. IOANNES Gloria. Contra uanam gloriam Chrisostomus III. Quomodo uos potestis credere qui gloriam ab inuicem accipitis et gloriam, quę a solo Deo est, non quęritis? Magnum igitur uitium est iactantia etc. V. Discipuli adhuę terrena sapientes dicunt Domino: Manifesta te ipsum mundo etc. suadentes inanem gloriam VII. Ego autem non quęro gloriam meam; est qui quęrat et iudicet VIII. Si ego glorifico me ipsum, gloria mea nihil est; est pater

utentibus afferens. Lex etiam regibus dominetur 337. Ęternam legem mundis animis fas est cognoscere, iudicare non fas est 398. Lętitia. Voluptas bona et mala 29. Voluptatem non esse bonum 36. Voluptates impedimenta sunt uirtutum 37. Quicunque igitur ad disciplinas et cętera talia omni desiderio flagrant, puram ipsius animę expetunt uoluptatem, corporis autem oblectamenta despiciunt, nisi quis fictus, non uerus philosophus sit 215. Voluptas philosophi. Voluptas uiri sapientis et iusti. Voluptas luxuriosi

Demus, inquit, huic aliquid ęris cuiusmodi est tanquam homines, non tanquam homini. Et iussit dari precium panis XXX dierum. Musonius circumstanti cuipiam dari iussit mille nummum. Et cum plerique dicerent nebulonem esse hominem, malum et maliciosum, subridens ait: Dignus igitur est argento 50 . Gracchi liberalitas 91 .
Luxus. Nequitia dicitur luxus uitę prodigus 47 . Diuersę

Amorem sedat fames, sin minus, tempus; eis uero si uti non uales, laqueus 61 . Quid sit amor formę 73 . Trasonidem aiunt, cum haberet in potestate amatam, abstinuisse ab ea, ne odiretur. Esse igitur amorem amicicię modum etc. 74 . Pythagoras de Venereis sic ait: Venerea hyeme, non ęstate facienda, autumno ac uere leuius. Omni autem tempore esse grauia et ad sanitatem minime idonea. Rogatus, quando esset concumbendum:

eorum iacebunt in solitudine, filii uagabuntur XL annis in deserto 21. Balaam ariolus pro mala dictione inuitus benedicebat populo Israel 23. Maledictio super monte Nebal trans Iordanem 27. Fenenna Annę exprobrauit sterilitatem. Igitur Anna Deo concedente peperit Samuelem 41. Dauid maledixit montibus Gelboe, ubi ceciderunt fortes Israel 49. Semei, quia maledixerat Dauid regi, a Salomone iussus non egredi urbem, post triennium egressus morti addicitur 55.

122 . Finis 127. Mors 128. Melior dies mortis die natiuitatis. Non potest diferri uitę terminus. Melior est canis uiuus leone mortuo. Post mortem non est locus operandi 134. / Quoniam morieris et plangeris, memento igitur antequam rumpatur colligatio animę et corporis et recurrat iudicium et conteratur cor et refringatur caput et reuertatur puluis in terram suam, unde erat, et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum 135. Iustus, si morte pręoccupatus fuerit, in refrigerio erit. Raptus est, ne malicia

Esto tardus ad loquendum I. Vana est religio linguam non refrenantis I. Siquis in uerbo non offendit, hic perfectus est. Lingua modica magnum malum excitat etc.- mouendam dicit ad bonum et a malo coercendam III. Ocium. AD THESSALONICENSES I: Igitur non dormiamus sicut et cęteri, sed uigilemus et sobrii simus V. AD THIMOTEVM I: Siquis autem suorum et maxime domesticorum curam non habet, fidem negauit et est infideli deterior V. IACOBI: Scienti bonum facere et non facienti peccatum est illi IIII. IVDĘ: Leues et infructuosi I.

et Pitaci proprium 85. Gorgias ad omnia respondere paratus 120. Super illud: Dulciora melle ori meo eloquia tua, Domine 248. Quare uox data 256. Vox quid 259. Respiratio quibus de causis instituta. Voces uarię 261. Repeto igitur quod modo dixi. Non enim nocet bis dicere, quod bene dicitur 289. Ocium. Bonum tam in anima quam in corpore motus est, quies uero contrarium 50. Ignaui fucis similes 313. Ex ocio animus tristis 410. Opus imperfectum. Irritum opus facit quasi

ad Herodem diuertunt et stellam amittunt. Sic recedentes ab innocentia perdunt iumen gratię. Discedentibus ab Herode rursum apparuit stella, id est penitentibus restituitur gratia. Monentur, ne redeant ad Herodem, id est post penitenti am ne iterent peccatum. Igitur per aliam uiam reuersi sunt in regionem suam, id est per gradus uirtutum ascenderunt in cęlestem patriam II. Ioannes Baptista in deserto: Penitentiam agite. Apropinquabit enim regnum cęlorum. Habebat uestimentu m de pilis camellorum, zonam pelliceam; esca eius locustę et

Galilea uidendus Dominus, id est in transmigratione de uitiis ad uirtutem XXVIII. Patientia iniurię. Deus tentatoris improbitatem tollerauit, ut autem se adorandum dixit: Vade, inquit, Sathana. Scriptum est enim: Dominum Deum adorabis etc. Et nos igitur nostras iniurias feramus, Dei non dissimulemus IIII. Beati qui persecutionem patiuntur propter iustitiam, quoniam ipsorum est regnum cęlorum. Beati estis, cum maledixerint uobis homines etc. mentientes propter me. Siquis te percusserit in dexteram maxillam. Qui

Deinde dictum excusauit etc. XXIII. Nocte confortans eum Dominus sit: Constans esto. Sic et Romę oportet de me testificeris XXIII. IACOBI: Omne gaudium existimate, fratres, cum in tentationes uarias incideritis etc. hortatur ad patientiam I. Patientes igitur estote, fratres, usque in aduentum Domini. Sicut agricola patienter expectat maturitatem fructuum V. Nolite ingemiscere in alterutrum. Exemplum accipite exitus mali, longanimitatis, laboris, patientię prophetarum, sufferentię Iob et finis Domini V. PETRI

petitiones uestrę innotescant apud Deum IIII. AD COLOSSENSES: Orationi instate uigilantes in ea in gratiarum actione orantes simul et pro nobis IIII. AD THESSALONICENSES I: Sine intermissione orate V. AD THIMOTEVM I: Obsecro igitur primum omnium fieri obsecrationes, orationes, postulationes, gratiarum actiones pro omnibus hominibus etc. Volo ergo uiros orare in omni loco leuantes puras manus sine ira et disceptatione II. AD HEBREOS: Christus in passione sua

Prędestinatio. Quos pręsciuit et prędestinauit, uocauit, iustificauit, magnificauit VIII. Non ex operibus, sed ex uocante dictum est ei: Quia maior seruiet minori. Iacob dilexi, Esau odio habui. Miserebor, cui misertus sum. Igitur non uolentis neque currentis, sed miserentis est Dei. Cuius uult miseretur, et quem uult indurat. Tu quis es, qui respondeas Deo etc. VIIII.
Purgatorium. AD CORINTHIOS I: Sicuius

Vos estis templum Dei uiui VI. In carne ambulantes non secundum carnem militamus. Nam arma militię nostrę non carnalia sunt, sed potentia Dei ad destructionem munitionum, consilia etc., id est aduersus diaboli et carnis tentationes X. AD COLOSSENSES: Igitur si consurrexistis cum Christo, quę sursum sunt quęrite, ubi Christus est in dextera Dei sedens. Quę sursum sunt sapite, non quę super terram. Mortui enim estis, et uita uestra abscondita est cum Christo

Solis currum regente uastari omnia coeperant incendio. Eo deiecto cessauit ignis, et equi liberati ad suam stationem reuersi II . Cyppus noluit urbem ingredi, cum cornua sibi in temporibus nata, si ingrederetur, regnaturum portenderent. Igitur extra urbem tantum illi agri datum est, quantum uno die iunctis bubus aratro circumagi posset. Maluit itaque, tametsi uictor triumphansque rediisset, priuatus uiure quam effici patrię tyrannus XV .

eos qui cuperent immortales esse, oportere pie uiuere ac iuste 54 . Quod omnia sapientum sunt. Diogenes inspexerat mulierem inhonestius diis procidentem. Eius igitur superstitiortem auferre uolens accurrit dicens: Non uereris, mulier, ne forte stante post tergum Deo--- cuncta enim plena ipso sunt--- inhoneste te habeas? 57 . In phano coenans inter panes sordidos appositos sublatos abiecit dicens

XIIII. IACOBI: Humilis glorietur in exaltatione futura I. PETRI I: Subiecti estote omni humanę creaturę propter Deum, siue regi, siue ducibus etc. sicut serui Dei. Serui subditi estote dominis etiam discolis etc. II. Humiliamini igitur sub potenti manu Dei, ut uos exaltet in tempore uisitationis etc. V.
Vindicta. AD THESSALONICENSES I: Videte, nequis malum pro malo

dicta est, quod semper in ueritatis inquisitione uersetur 95 .
Visus. Carneades offensa caligine lumina habens non animaduertebat et puero lucernam afferre iusso ac dicente: Attuli, subdebat: Lege igitur 45 . Demetrius philosophus, cum Alexandrię amisisset oculos, a Serapi illos rursus recepisse dicitur 52 . Quomodo se habet uisus ad obiecta? Quasi, inquit, per

utrunque tenet.
1.2.61  Par bene conueniens: Virtus et caelsa Potestas,
1.2.62   Quam bene concordes regia sceptra decent!
1.2.63  Non igitur proauos te sospite Buda requirat,
1.2.64   Nec patrui imploret nomina sancta tui,
1.2.65  Nec desiderio senioris lugeat aeui

sancti continuatus honor,
1.2.79  Hoc regnum poteras sola uirtute mereri
1.2.80   Rexque animi sola nobilitate legi.
1.2.81  Iure tuis igitur sociabilis Arctos habenis,
1.2.82   Inque unum corpus Parrhasis ursa coit,
1.2.83  Vnaque Sarmaticum concordia fluxit in axem,

iuncta fide.
1.2.123  Si qua fuit, penitus nunc exulat illa simultas
1.2.124   Et procul amborum corde reuulsa iacet.
1.2.125  Frustra igitur, frustra spargat furiale uenenum,
1.2.126   Frustra in uos Liuor perfida bella gerat!
1.2.127  Ite procul, Fraudes, Furiae procul ite nocentes;

tantis inuia meta malis.
1.5.83  Pro muro et clypeo est tellus Rhacusia, quamuis
1.5.84   Illa sit exigui margine clausa soli!
1.5.85  Vos igitur saltem propioris cura pericli
1.5.86   Proximitasque hostis poscere sacra uetet.
1.5.87  Quae nisi seruarint haec moenia, proxima clades

1.7.29   Atque ita nunc rerum sub conditione sinistra
1.7.30  Excidit ingenii portio quanta mei!
1.7.31  Securos igitur poscant tua carmina uates,
1.7.32  Quorum mens nullis debilitata malis.
1.7.33  Non uacat haec tantis agitatos scribere curis,

2.4.264  Nos quoties Tecum conglutinat intimus ardor,
2.4.265  Mentis et affectu et pietatis foedere sancto
2.4.266  Iungimur. Inter nos igitur diuortia quicquid
2.4.267  Dissidiumque facit, quicquid diuellit amantes
2.4.268  Dissociatque pios, abigas procul et simul exspes

innoxia Siren
2.6.107  Declinanda, melos aut suaue nouemplicis aethrae
2.6.108  Nec dulces Musas et amabile carmen amemus?
2.6.109  Cur igitur Christi Francissus dogma secutus
2.6.110  Vt moribundus olor supremo in funere fertur
2.6.111  Nescio quos cecinisse modos? Nanque ipse Redemptor

mutua? Verum,
2.6.120  Lydius ut lapis, hoc ratio discernit ab illo,
2.6.121  Atque subaeratum puro discriminat auro.
2.6.122  Deprauari igitur quid mirum singula nec non
2.6.123  In Chaos antiquum rursus confusa reuerti,
2.6.124  Si non delectus melioris et optio fiat?

nomina, mutus ero.
3.4.23  Quod tamen hic audit de te conuiua remotus,
3.4.24   Nescio quid spectat maius in ore tuo.
3.4.25  Feelices igitur qui te propiore fruuntur,
3.4.26   Inclyta qui nostri principis ora uident.
3.4.27  Hos ego malluerim quam sydera cernere uultus,

imago tuae.
3.8.17  Te laudes nomenque tuum uel ubique locorum
3.8.18   Praepes honoratis Gloria uectat equis.
3.8.19  Quid mirum est igitur, nostris celeberrime terris
3.8.20   Dux, Phaethontaei gloria magna Padi,
3.8.21  Si te patritiis Epidaurus honorat alumnis,

3.13.13  Hoc orbis uallo, hoc praecluditur obice rerum,
3.13.14   Adnixa est humeris terra fretumque tuis.
3.13.15  Quid Superos igitur pro te, Grimane, precemur,
3.13.16   Digne hoc uexillo, uindice digne Deo?
3.13.17  Vt uincas quem nunc sustentas comminus hostem:

fulminat ense Gethas,
3.15.23  Siue cathenati calcat fera cornua Rheni,
3.15.24  Digna gerit Musis, carmine digna gerit.
3.15.25  Non igitur uobis Scythicum mittendus ad axem,
3.15.26  Vt puto, qui Musis eloquioque caret.
3.15.27  Tale quidem elinguis faciet uilescere munus

demeruisse nequit.
3.15.29  Carior est auro titulus, potiora tributis
3.15.30  Vatum scripta bonis regibus esse solent.
3.15.31  Hic igitur tribuendus honos doctisque probisque:
3.15.32  Indignum uobis mittere crimen erit.
3.15.33  Virtute et merito, non ambitione legendus,

conseruisse manus?
4.4.29  Quis spolia eripiet donisque onerabit opimis
4.4.30   Castra? Quis undantem sanguine tinget humum?
4.4.31  Parce igitur uati, uultu saeuire uenusto
4.4.32   Desine; uisceribus, Flauia, parce meis!
4.4.33  Vt uidi, ut perii, et stipulae leuis instar acerui

Canis,
4.11.43  Sed uer perpetuum est, glaciemque ignorat et aestum,
4.11.44   Et Zephyris fruitur uallis amoena suis.
4.11.45  Haec foelix igitur, nimios quicunque per aestus
4.11.46   Dulce susurrantis frigora captat aquae,
4.11.47  Nec Capreas molles, Baiarum aut stagna requirat

blanda loci,
4.11.55  Caucaseae possent quocum rubuisse pruinae,
4.11.56   Floribus et Lybici uernet harena soli.
4.11.57  Quandocunque igitur nostros sanare dolores
4.11.58   Et desiderium triste leuare iuuat,
4.11.59  Tu mihi fomentum es, tu pocula more Lacaenae

5.2.49  Pandere, uos homines astris caeloque locare
5.2.50  Sub uestro aetherei uoluuntur cardine postes.
5.2.51   Iure igitur tali sub relligione tot urbes,
5.2.52  Tot populi, tot regna manent sedisque beatae
5.2.53  Vos legere duces: uobis reserantibus orbi

5.2.83  Temperat horrendo cultu gens barbara, soli
5.2.84  Iamque inhyat Christo et longum spem mittit in aeuum.
5.2.85  Si longinqua igitur confoederat aemula uirtus
5.2.86  Priscaque barbaries inculta et foeda politur,
5.2.87  Ignotumque fuit quodcunque prioribus annis

Hispania, uerbis
5.2.100  Supplicibus responsa petunt regesque ducesque,
5.2.101  Romulei poscunt oracula sancta senatus.
5.2.102  Felices igitur fortunatosque Quirites,
5.2.103  Qui tantos meruere duces. Nec bella Quirini
5.2.104  Pacificum nec Roma Numam nec libera Bruti

forti,
5.4.470  Contingit cognata tuis prudentia membris
5.4.471  Ingeniique simul uires et corporis in te
5.4.472  Conueniunt. Feelix igitur te sospite nullos
5.4.473  Scipiadas, nullos suspiret Roma Camillos:
5.4.474  Nanque tuis rursus sese reuirescere sentit

5.10.7  Quintilemque licet frugum commendet aceruus,
5.10.8   Sed Canis aestiferi torquet anhela sitis.
5.10.9   Hunc igitur mensem, qui lucem noctibus aequat,
5.10.10   Quem pia Virgo tenet Libraque lance pari,
5.10.11  Tu quoque tam iusto moderaris pectore, ruri

nefas?
6.4.43  Si pudet, haec animi sunt argumenta superbi,
6.4.44   Aut nulla est quae te causa silere facit.
6.4.45  Hoc reor; hinc igitur diuturna silentia rumpas
6.4.46   Damnaque transmissę longa repende morae,
6.4.47  Et desiderium per scripta reciproca nostrum

ubique sonas.
7.13.39  Tot Furiae, tot monstra nouis spoliata trophaeis,
7.13.40   Nominis horrescunt fulmina magna tui.
7.13.41  Salue igitur Furiis laetalibus horror Iesus,
7.13.42   Mens, precor, aeternum Te mea uoxque sonet.
7.13.43  Hoc me Tecum uni pietatis nomine, uellar

7.16.9  Quae tibi, Cymmeria quamuis in ualle cubares,
7.16.10   Cymmeria somnum carpere ualle uetent.
7.16.11  Frustra igitur latebram mutes et mille recessus,
7.16.12   Molliat et lectum pluma supina tuum,
7.16.13  Et salientis aquae captes auiumque susurros:

et fastus asperiore iugo,
7.17.3  Nodosos lumbi funes, sola lignea plantae,
7.17.4   Nostra cuculliferam membra tulere togam.
7.17.5  Cur igitur mirere meum sine tabe cadauer:
7.17.6   Testantur manes talia membra pios. 18. Epitaphium

esse ratus –
7.20.81  Teque uelut fidum Pylades dilexit Orestem,
7.20.82   Vtque suum Pollux Castora frater amat.
7.20.83  Viue igitur felix tanto sub principe, cuius
7.20.84   Imperio quouis pluris habendus amor.
7.20.85  Sed quia Pontifici patriam duce et auspice Christo

loquimur, et quod vidimus testamur, quod ipsa devotionis experientia postea didicimus, et ex votis multorum cognoscimus crucifixum illum gloriosum, et Salvatoris nostri Imaginem, aliqua mirabiliter in ejus famulis devotis fuisse operatum. Igitur ut dicta ecclesia, in qua est cum tali gloria crucifixus congruis frequentetur honoribus, et debite conservetur, et quantum opus fuerit reparetur, et fideles ipsam libenter devotionis causa confluant ad eandem, quo ibidem dono caelestis gratiae

quam apud te negligentiae suspecta esse. Posteaquam me a teneris annis ad literarum studia contulissem, et ad me literae tam crebro afferantur ut a componendo desistere nequeam, et intra meos parietes dignissimis continue uiris circumdata sim tum mei uisendi, tum etiam disputandi gratia, haec igitur me tardiorem fecerunt. Quare te oro, ne Cassandram tuam beneuolentiam spernere existimes, sed, quoad uiuam, maximo amore prosequor. Non mediocris igitur mihi cura adhibenda est ut tantae uim necessitudinis ostendere possim. Quare a te peto ut me in tuorum caeterorum amicorum numero collocare

componendo desistere nequeam, et intra meos parietes dignissimis continue uiris circumdata sim tum mei uisendi, tum etiam disputandi gratia, haec igitur me tardiorem fecerunt. Quare te oro, ne Cassandram tuam beneuolentiam spernere existimes, sed, quoad uiuam, maximo amore prosequor. Non mediocris igitur mihi cura adhibenda est ut tantae uim necessitudinis ostendere possim. Quare a te peto ut me in tuorum caeterorum amicorum numero collocare uelis. Quid me beneuolentiam suscipere dixi? ut te tantum ac talem Virum et ob aetatem Virtutesque maximas in amicitia postulem. Idcirco te obsecro, ut

a te peto ut me in tuorum caeterorum amicorum numero collocare uelis. Quid me beneuolentiam suscipere dixi? ut te tantum ac talem Virum et ob aetatem Virtutesque maximas in amicitia postulem. Idcirco te obsecro, ut me paterno amore prosequaris; ego enim te non secus ac patrem amo et obseruo. Manda igitur, impera filiae Cassandrae: iussa capessere filiae erit. Quod me usque ad sidera extollis, minime mirandum est: paterno enim officio functum fuisse cognoui. Filiam literarum studiis incitatam laudibus inflammas: ecquid autem filiola mea? inquies. Semper quidem, sed me laudes

officia non habeant, quos hymnos appellamus, sed communes omnibus et vulgares. Festis diebus Petri dumtaxat et Pauli proprios quosdam hymnos cantat ecclesia, nullo tamen pedum glutino copulatos more carminum Anacreontis. Non immerito igitur XIII odas composuimus Sapphico metro in apostolorum honorem Paulum non excludendo, qui post Christi ascensionem ad apostolatum fuit vocatus. Et cum in te, praetor humanissime, plurima probitatis et religionis ornamenta conspicerem

sonantes,
1.309  Aut matutino quom purpurat aequora flatu
1.310  Horrificans Boreas gelidae sub uirginis ortu,
1.311  Quom freta tum leuibus uentis agitata tumescunt,
1.312  Quale sonant fragiles curuato in littore fluctus.
1.313  Insiliunt igitur currus atque astra capessunt
1.314  Exortusque petunt alii bipatentis Olympi,
1.315  Qua tuus aurato pandebat limine Cancer
1.316  Moenia caelicolumque domos et lucida templa,
1.317  Complexu quae cuncta suo clauduntque teguntque.

ignaui Stygia torpebimus aula
2.241  Et uictor parto remeabit praedo triumpho?!
2.242  At non hinc audax nostrae Iunonis adulter
2.243  Vt labyrintheos potuit euadere flexus,
2.244  Aequorei quanquam fuerit Iouis inclyta proles.
2.245  Nunc igitur ne fama prior neu clarus Auerni
2.246  Conculcetur honos nostrique potentia sceptri,
2.247  Sumite laetales calamos funestaque tela,
2.248  Quae nece cuncta premunt, caelum quae, terra fretumque
2.249  Fert quaeque aetherium subter nascuntur

spoliauit Amazonas armis.
2.296  Talia tum breuiter sedato pectore fatur:
2.297  "Huius, amice, tibi solaminis auctor adesse
2.298  Iam pridem cupio, nec me crassator Auernus
2.299  Terruit umbrarum, non mille pericula laeti.
2.300  Ostendas igitur, squallent quo languida Thesei
2.301  Membra situ, qua mole ruunt, qua compede marcent.
2.302  Sed prius hoc strictim doceas: quot moenibus istis
2.303  Cingitur Orcus inops, quid claudit machina tanta?"
2.304  Quoi Phlegyae genus inuiso de

lenire. Non enim litterarum studia (ut expertus ipse es) corporis segnius quam animi dolorem mitigant: cum rationi et menti ab utroque pariter oppugnatae subsidium praebeant. Haec igitur qualiacumque erunt si quando ocium tibi dabitur aequo animo perlege: nec narrationem hanc rudem forte ac ieiunam: sed magis rem ipsam perpendito examinatoque. Nam fabulae nulli comicae quae ad insidias cauendas hominum uitam

agnitum extemplo maxima ueneratione prosequuti sunt: et nacta occasione litteras ei commenticias illustribus cum titulis redidere: interrogati quoque de eius terestri maritimoque apparatu multa uerbis ipsius consentanea retulere. Cum igitur urbis preses ipsum una cum senatoribus suis: quis esset quoue pergeret accersitum percunctasset: audacter ea omnia quae amicis secreto prius dixerat eis perfessus est: rogatis nihilo minus ut iuramento inter se astringerent maximum

quicquid seu domi seu in taberna lanaria praecipuum rerum suarum alienarumue habuisset: uti superfluum cum nulla tenus se passurum eum fore posthac lanificem policitus esset. Videns igitur plerisque se baptistinum esse persuasum: uerbisque suis quam sperasset fortasse maiorem fidem adhiberi cepit hospitio iam mutato rebus necessariis domus paratis ad cultum quoque atque ornatum supelectilem hinc inde accomodando

modo dolo malo extortas: uerum etiam uestimenta omnia ac potiorem supellectilem auferens corcurram profectus est tanta festinatione ut lembum conscendenti suppellectilis uestiumque fascis accelerando in mare allapsus madefieret. Postquam igitur de eius discessu rescitum est omnes qui aulearia culcitras linteamia uasa: aliaue domus ornamenta ab amicis rogati commodauerant agmine facto sua quisque repetendo domum ueluti expugnatam diripuere. lanii

prius conuenire uelle arguenti pecunias uti quas per litteras sibi dandas illis significasset accipiat: ait istis nihil opus esse eo quod negocium maius executi forent: nec expectandi eos quando nundum aduenisset tempus esse. Cum igitur interim petrus a multis eorum qui in litteris erant nomina quaesisset: quiue eum instruere quicquam sciret haud inueniens assensus est. simulque ut profecti erant rediere. His itaque litteris imperatoris

tesqua et salebras cum feris habitacula comparando latrociniis caedibusque immoderata dapium et uini conuiuia quaerere: atque ut comodius uias obsidendo crassare possint: hominum impetum uimque asperitate locorum inaccessibili cauere. Cum igitur neque caci in auentino antrum: neque cyclopum aetneae rupes: nec centaurorum lapitharumque saxis pelii ingentibus horrida loca cum praeruptorum illirica in regione montium iugis collata certare uel cautium asperitate: uel

admorunt ubera Tigres. Hinc ille lupae alumni furor in fratrem. Caeterum cum non sit instituti sermonis de liberorum aeducatione disserere: non enim in praesentia tantum ocii nobis atque facultatis conceditur. Quorsum igitur nostra istec in efferos mores repentina inuectio. Heli charissime fortasse interroganti respondeo: ambos scilicet nos caeterosque (siqui sunt) amicos sensus huius expositione poetici monitos uolo: ut nequaquam ulli mirum uideatur si

nouum: totumque reuolue
Qui sophiae studiis te excoluisse cupis:
Nanque hoc lector erunt interprete Auerrois omnes
Perclari sensus perfacilesque tibi.
Hic eciam inuenies quaedam monimenta laboris
Illius urbs genuit quem Theatina Senis
Quo iam bisdenos Patauinum floruit annos
Principe gymnasium nunc quoque nomen habet
Alterius cineres igitur uenerere sepultos
Dum licet alterius pectora docta cole.

Piccolhominei cardinalis Senensis in fine cuiusque libri iusseras apponi; egregium sane commentum et quod legentibus incredibilem utilitatem sit allaturum, et his, qui in intelligenda mente philosophi laborare solent, maximum lumen delectationemque prestaturum. Hortandi igitur sunt omnes, tum qui civitatibus praesunt et varios rerum publicarum status gubernant, tum qui aliene ditioni quocumque modo subiacent vitamque civiliter agere cupiunt ut divinum hoc et praeclarissimum opus habendum curent et frequentissime evoluant. Adolescentes vero bonorum morum

accepisse dignitatis quam ei contulisse. Sed omittamus sane de laudibus Oliverii dicere ad quas me necopinantem quidem ipse, nescio quo modo, orationis cursus deduxerat, iamque in immensum quoddam volumen transitura videbatur epistola. Domum ergo, hoc est ad nos ipsos redeamus. Ego igitur, qui tuo hortatu in imprimendo hoc praeclaro opere librariis prefui, quamvis studiose caverim ne quid in componendis caracteribus aberrarent, pauca tamen haec fuerunt perperam expressa, quae hic in sequenti pagina annotare institui ad legentium commoditatem. Siqua vero alia erunt (erunt

veritate ponderabo non ornatu. Prius itaque causam invadendarum provinciarum harum et necis dicam, 2-o quantum calamitatis christianus tulerit exercitus, postremo, quantum in rei publicę christianę detrimentum poterit evenire huiusmodi hominum strages, significare non postponam. Causa igitur prima et potissima invadendarum huiusmodi provinciarum Turco, ut arbitror, hec fuit: animus insaturabilis necis fidelium usurpandique totius orbis imperii avidissimus; deinde copia rerum virorumque, quos Bossina fertilis alit et fovet, Bossina, inquam, provinciarum optima, quę cum omni

merito conceptam, verum eciam per nos legatos voluit exprimere, mandavit insuper, uti eam post graciarum accionem ob tua in nos maxima beneficia tuo arbitratui expositam offeramus pedibusque tue magestatis commendemus. Nemo igitur mirari debeat, si voluptatis incredibilis, leticie incomparabilis, gaudii inmortalis igniculos pectoribus nostris te Pannonico rege declarato suscitatos verbis referre non possumus, cum omnem vim dicendi ac copiam huius tanti gaudii

cum pene lingue infancia proferre nequiret, te tamen, quoquo modo poterat, exprimebat. Dies insuper artificum brevior, labor eciam minor, huius quidem-- tam grata tamque iucunda-- nominis appellacionem transibant. Sic igitur civitati nostre et publicis votis redditus mirabiles quosdam omnium nostrum in te amores excitasti et ita excitasti, ut te amemus tamquam patrem, veneremur uti regem et dominumsuspiciamus velut arcem

qui cum armatus tela inter et enses pro Christi nomine defensando felicissime cecidisset, imo cadendo vitam comparasset, maximum sibi suisque addidit laudis incrementum et glorie. Ecce igitur clara et illustris genitura tua ac circumquaque nobilissima, nomen celsitudinis tue eternitati commendavit locavitque in altissima specula lumine quodam fulgens sempiterno, uti posteritati luceat in experimentum nobilitatis. Cui

voluptatem, quorum alterum victuros homini dies, alterum affert perituros. Tu itaque Alciden Iove natum imitatus erexisti nomini tuo altissimam conspicuamque arcem opere magnifico, quam nulla vis, nulla unquam expugnabit etas. Si tuis igitur temporibus magnus ille Pompeius viguisset, te sibi parem ultro nimirum delegisset, si Gaius Cesar, te libens tulisset superiorem, si denique Porcius Cato, vite sue pro viribus te dominante consuluisset, ne dicam mortem sibi

Securitas enim principis longe quidem validior est, que fundamentum virtutes habet et populi affectus, quam que externis tantum armorum subsidiis innititur. Hec namque cito corruet, illa ibit in secula, in dies robustior. Dicam igitur, o princeps eterne, de incredibili pietate tua, que talis in te hoc tempore ac tanta illuxit, qualis et quanta a condito evo raro adhuc inventa predicatur. Sola enim tuum illum animum semper invictum superavit, sola

Non Indos latum Oceani mare et tumidi fluctus securos, non Bosphoranos aspera hyems inmunes, non Arabes demum medius calor ab armis tuis intactos (modo animum ad hoc intenderis) reddere potest. Predicetur igitur terra Cretensis parvi Iovis illustrata cunabulis, qui terrigenas Gigantes virium inmanitate celos infestantes fulminavit, assurgat in fastus Apollinis numine reptata Delos, qui Phitona serpentem sagittis confecit,

cognovisses, persuasum habemus et te plura fuisse daturum, veluti per litteras celsitudinis tue ingenue nobis confessum est te in nulla re nobis unquam defuturum, quam vel honori vel usui nostro conducturam deprehenderes. Pro hiis igitur beneficiis et promissis tuis maximis atque inmortalibus habemus tibi, clementissime rex, gracias maximas et inmortales et si quando detur occasio, referreus, imo habebimus, dive rex. Quis enim tanto principi referre potest? O

profusi inauditis quibusdam interne superneque fruimur gaudiis et ita fruimur, ut dum servimus, regnare quidem videamur. Nullum namque apertum hostem habebimus, si tu nos respexeris, nihil timebimus, si tu nobis custos affueris. Custodi igitur civitatem tuam, christianissime princeps, et super eam egram pridem at nunc numine tuo exultantem manus tuas impone, que si forte ope tua destitute perierit, frangentur profecto porte et funditus corruent Romane arcis atque eius

Petrus siquidem (ut euangelica tradit historia), cum ex naui quondam preceptorem suum in medio mari conspexisset, non periculi, non suiipsius memor statim sese in undas proiecit quo celerius ad illum, cuius incredibili amore tenebatur, perueniret. Reputans igitur ipse mecum penas Redemptoris nostri et crucem illam sanctissimam tota mentis contemplatione percurrens temperare mihi quidem non potui. Videbam enim Saluatorem nostrum per mare illud rubrum inter mortiferas tempestates trophea salutifere passionis sue gestantem eiusque fretus bonitate

et quasi splendore suo exuti deplorare conantur? Nam quid aliud nuda ista subsellia, uelate imagines, detecta altaria nos admonent? Quin immo ipsa hec dies nescio quo modo obscurior creatoris sui tormenta quasi sensatu quoddam turbata luce prosequitur. Dicam igitur, Beatissime pater, ac primum quidem Saluatoris nostri et penas et mortem necessariam saluti hominum fuisse docebo. Deinde quo breuius potero eiusdem mortis conditionem, cuius hodie memoriam celebramus, percurram; eritque hoc pietatis, illud ingenii et rationis curriculum.

nullus est, ex eo uel maxime apparet quod bonos uiros aduersa fotuna opprimi, malos secunda extolli frequenter uidemus. Quod uero sit et humana non curet, ea ratio ostendit quia, cum affectibus careat, cura humanarum rerum, que sine affectu non constat, eum attingere non potest. Restat igitur religionem totam aut inanem esse, aut omnino nullam, et Christum Jesum, si deus et dei est filius, sicuti certe est, carnem hanc nostram assumere crucisque tormenta subire, quo nos saluaret, non modo non debuisse, sed ne potuisse quidem; cum nemo existimet deum

dona, ut nihil inde boni, nihil commodi assequamur? atque (ut ille ait) si talis est ut nulla hominum caritate teneatur, ualeat; quid enim dicam propicius sit? esse enim propitius potest nemini. Cic. nat. 1, 124. Stultus igitur Socrates, insanus Plato, delirus Aristoteles, Zeno item Stoicus et plerique omnes philosophorum amentes plane et fatui, qui et deum esse et prouidentia cuncta hec consistere partim senserunt, partim etiam in scriptis reliquerunt.

quoquo modo esse contraria. Sed lusus, commessationes, libidines et omnes id genus uoluptates quas ab ocio et diuitiis prouenire certissimum est illos uel maxime ab ea cogitatione auertunt: iubentque non deo et rationi: sed concupiscentie et uitiis omnem operam adhibere. Decet igitur probos et innocentes uiros queuis potius incommoda subire quam in ocio, in rerum copia, in delitiis ita uiuere ut merito uideantur hic mercedem suam recepisse. Nam teste Hieronymo impossibile est ex terrenis ad celestes comigrare delitias. Quod ipsum Salomon

omnibus se quotidie immo continue exhibet liberalem. Atque hoc ipsum homines opulenti et diuitiis affluentes facile (ut mihi quidem uidetur) si modo uoluerint consequi possunt. Nam diuitie (ut Ambrosius inquit) sicut impedimenta improbis: ita bonis sunt adiumenta uirtutis. Multa igitur dicerem in hanc sententiam ne opibus: quas nemo per se malas existimat bellum indixisse uiderer; nisi iamdudum et animus et ipsa oratio ad alteram instituti sermonis partem festinaret. Nemo igitur miretur si iustum quandoque hominem fortune ictibus concussum aspexerit credatque iustitie

inquit) sicut impedimenta improbis: ita bonis sunt adiumenta uirtutis. Multa igitur dicerem in hanc sententiam ne opibus: quas nemo per se malas existimat bellum indixisse uiderer; nisi iamdudum et animus et ipsa oratio ad alteram instituti sermonis partem festinaret. Nemo igitur miretur si iustum quandoque hominem fortune ictibus concussum aspexerit credatque iustitie et bonitatis sue coronam in celo esse repositam. Nam deus ipse immortalis (ut Seneca inquit) homines pro liberis habet: sed corruptos ac uitiosos luxuriose ac delicate patitur uiuere:

uidemus qui egrotis hominibus de quorum salute nulla spes reliqua est sine delectu aliquo pro ipsorum appetitu indulgent omnia, eos uero quorum mors certa adhuc non est multis rebus etiam auidissime desideratis abstinere iubent. Ostendi igitur ut promiseram Beatissime pater pro ingenii mei paruitate Jesu Christi mortem nobis non modo non superuacuam: sed salubrem omnino et pernecessariam fuisse: Nunc ad mortis ipsius conditionem breuissime percurrendam que altera incepti sermonis est pars deflectat oratio: Vos

neque dolores: neque cruciatus euitant: quin etiam urgentem metum rationis imperio propulsantes et ferri et ignis remedia non modo non reformidant: sed etiam arcessunt atque ultro efflagitant: quod tamen illi si modo homines sint facere sine ingenti animi sollicitudine non possunt; factus igitur Saluator noster in agonia laborabat pro rei magnitudine supra quam dici potest: ita ut ex hac uehementissima et incredibili anxietate sanguis uel sudor tinctus sanguine omnibus membris totoque corpore sese effunderet. Ille in terra proiectus ad celum oculos totamque mentem conuertens

Azabatani. Et hac nocte proxime preterita clamauit, id est orauit ad patrem: de qua ego oratione nunc loquor: Orauit, inquam, pro sua liberatione dicens: Mi pater, si possibile est, transeat a me calix iste: et non exaudies ; quia (ut ostendi) exauditus non fuit. Peracta igitur oratione uenit ad discipulos: quibus a somno excitatis ait: Dormite iam et requiescite: ecce qui me tradet prope est. Dormiebant enim preter Judam ceteri omnes: is nanque accepto iam facinoris sui stipendio: coactaque pessimorum hominum manu properabat infelix

solus pro humana natura sanguinem effudi. solus crimina omnium durissima morte et acerbissimis penis meis abstuli. De quo etiam Moyses inquit: Vos tacebitis et alius: hoc est Christus solus: pugnabit pro uobis: moriendo scilicet in cruce pro salute omnium mortalium. Ecce igitur Beatissime Pontifex quam aperte omnia hec diuini Israelitici uates predixisse uidentur: quam bene dies diei eructat uerbum et nox nocti indicat scientiam. quam decenter rota in medio rote collocatur: quam manifeste abyssus abyssum inuocat, idest prisca illa hebreorum lex noue huius nostre

uirginem nihil aliud nisi uerba illa notissima orbitatis clamantem nobis ante oculos proponamus: Mi Jesu dulcissimum quondam: nunc uero amarissimum mihi nomen: sic tu obsecro sponsam tuam deseris? Sic matrem miseram destituis fili? Quomodo factus es mihi amaritudo et dolor? quid igitur faciam? quo iam amisso te reuertar? quo me recipiam? domumne? at que ibi poterit esse uita nisi acerbissima? nisi dolori perpetuo obnoxia? Anne igitur ad Petrum. Andream. Philippum. Jacobum: ceterosque tuos discipulos: qui te derelicto aufugerunt omnes. At uero adest orbitatis

mihi nomen: sic tu obsecro sponsam tuam deseris? Sic matrem miseram destituis fili? Quomodo factus es mihi amaritudo et dolor? quid igitur faciam? quo iam amisso te reuertar? quo me recipiam? domumne? at que ibi poterit esse uita nisi acerbissima? nisi dolori perpetuo obnoxia? Anne igitur ad Petrum. Andream. Philippum. Jacobum: ceterosque tuos discipulos: qui te derelicto aufugerunt omnes. At uero adest orbitatis solatium Johannes: Miseram me: hunc ergo suscipiam: hunc pro te retinebo fili? hominem scilicet pro deo, seruum pro domino, cognatum pro filio? O

illo durus et ferreus: quis tam inhumanus preter impios iudeos. preter sceleratos iudeos. preter sacrilegos iudeos: qui non eius fletu ac querelis commoueretur? et quis fuit quin lachrymas emitteret? quin tantum hunc dolorem. tantam hanc calamitatem pio aliquo affectu prosequeretur? Cui igitur comparabo te uel cui assimilabo te filia Hierusalem: cui exequabo te: et consolabor te uirgo filia Sion. magna est enim uelut mare contritio tua. quis medebitur tui. plauserunt super te manibus omnes transeuntes per uiam. sibilauerunt et mouerunt capita sua super filiam hierusalem

Hec fideles mei quanta sint cogitate: hec in statera cordis uestri appendite ut totus pro uobis figatur in corde: qui totus pro uobis fixus est in cruce. Sed uideo patres optimi: uideo uos iampridem zelo Christi commotos: et quoquo me uerto ubique pietas se mihi uestra ostentat. Dicam igitur fauentibus uobis pro communi omnium salute illam ipsam crucem: illa ipsa uulnera corde: et pia animi contemplatione percurrens. Oro atque obsecro te generis humani redemptor: dei atque hominum mediator: gloria: lumen: spes et salus nostra: per quem facta sunt omnia:

Bibliographia locorum inventorum

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1485], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 687, Ed. Daniele Farlati [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgmiraculum].

Mihetić, Ambroz; Cassandra Fedele (c. 1420-post 1487; c. 1465-1558) [1487], Ambrosii Miches Cassandrae Fidelis epistulae, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Iac. Philippus Tomasinus [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [michetacassand].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Kršava, Jeronim (fl. 1492) [1492], Ad lectorem epigramma, versio electronica (), 10 versus, verborum 70, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma] [word count] [krsavajepigram].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].

Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report