Your search found 4316 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 369-390:

quicquid seu domi seu in taberna lanaria praecipuum rerum suarum alienarumue habuisset: uti superfluum cum nulla tenus se passurum eum fore posthac lanificem policitus esset. Videns igitur plerisque se baptistinum esse persuasum: uerbisque suis quam sperasset fortasse maiorem fidem adhiberi cepit hospitio iam mutato rebus necessariis domus paratis ad cultum quoque atque ornatum supelectilem hinc inde accomodando

modo dolo malo extortas: uerum etiam uestimenta omnia ac potiorem supellectilem auferens corcurram profectus est tanta festinatione ut lembum conscendenti suppellectilis uestiumque fascis accelerando in mare allapsus madefieret. Postquam igitur de eius discessu rescitum est omnes qui aulearia culcitras linteamia uasa: aliaue domus ornamenta ab amicis rogati commodauerant agmine facto sua quisque repetendo domum ueluti expugnatam diripuere. lanii

prius conuenire uelle arguenti pecunias uti quas per litteras sibi dandas illis significasset accipiat: ait istis nihil opus esse eo quod negocium maius executi forent: nec expectandi eos quando nundum aduenisset tempus esse. Cum igitur interim petrus a multis eorum qui in litteris erant nomina quaesisset: quiue eum instruere quicquam sciret haud inueniens assensus est. simulque ut profecti erant rediere. His itaque litteris imperatoris

tesqua et salebras cum feris habitacula comparando latrociniis caedibusque immoderata dapium et uini conuiuia quaerere: atque ut comodius uias obsidendo crassare possint: hominum impetum uimque asperitate locorum inaccessibili cauere. Cum igitur neque caci in auentino antrum: neque cyclopum aetneae rupes: nec centaurorum lapitharumque saxis pelii ingentibus horrida loca cum praeruptorum illirica in regione montium iugis collata certare uel cautium asperitate: uel

admorunt ubera Tigres. Hinc ille lupae alumni furor in fratrem. Caeterum cum non sit instituti sermonis de liberorum aeducatione disserere: non enim in praesentia tantum ocii nobis atque facultatis conceditur. Quorsum igitur nostra istec in efferos mores repentina inuectio. Heli charissime fortasse interroganti respondeo: ambos scilicet nos caeterosque (siqui sunt) amicos sensus huius expositione poetici monitos uolo: ut nequaquam ulli mirum uideatur si

nouum: totumque reuolue
Qui sophiae studiis te excoluisse cupis:
Nanque hoc lector erunt interprete Auerrois omnes
Perclari sensus perfacilesque tibi.
Hic eciam inuenies quaedam monimenta laboris
Illius urbs genuit quem Theatina Senis
Quo iam bisdenos Patauinum floruit annos
Principe gymnasium nunc quoque nomen habet
Alterius cineres igitur uenerere sepultos
Dum licet alterius pectora docta cole.

Piccolhominei cardinalis Senensis in fine cuiusque libri iusseras apponi; egregium sane commentum et quod legentibus incredibilem utilitatem sit allaturum, et his, qui in intelligenda mente philosophi laborare solent, maximum lumen delectationemque prestaturum. Hortandi igitur sunt omnes, tum qui civitatibus praesunt et varios rerum publicarum status gubernant, tum qui aliene ditioni quocumque modo subiacent vitamque civiliter agere cupiunt ut divinum hoc et praeclarissimum opus habendum curent et frequentissime evoluant. Adolescentes vero bonorum morum

accepisse dignitatis quam ei contulisse. Sed omittamus sane de laudibus Oliverii dicere ad quas me necopinantem quidem ipse, nescio quo modo, orationis cursus deduxerat, iamque in immensum quoddam volumen transitura videbatur epistola. Domum ergo, hoc est ad nos ipsos redeamus. Ego igitur, qui tuo hortatu in imprimendo hoc praeclaro opere librariis prefui, quamvis studiose caverim ne quid in componendis caracteribus aberrarent, pauca tamen haec fuerunt perperam expressa, quae hic in sequenti pagina annotare institui ad legentium commoditatem. Siqua vero alia erunt (erunt

veritate ponderabo non ornatu. Prius itaque causam invadendarum provinciarum harum et necis dicam, 2-o quantum calamitatis christianus tulerit exercitus, postremo, quantum in rei publicę christianę detrimentum poterit evenire huiusmodi hominum strages, significare non postponam. Causa igitur prima et potissima invadendarum huiusmodi provinciarum Turco, ut arbitror, hec fuit: animus insaturabilis necis fidelium usurpandique totius orbis imperii avidissimus; deinde copia rerum virorumque, quos Bossina fertilis alit et fovet, Bossina, inquam, provinciarum optima, quę cum omni

merito conceptam, verum eciam per nos legatos voluit exprimere, mandavit insuper, uti eam post graciarum accionem ob tua in nos maxima beneficia tuo arbitratui expositam offeramus pedibusque tue magestatis commendemus. Nemo igitur mirari debeat, si voluptatis incredibilis, leticie incomparabilis, gaudii inmortalis igniculos pectoribus nostris te Pannonico rege declarato suscitatos verbis referre non possumus, cum omnem vim dicendi ac copiam huius tanti gaudii

cum pene lingue infancia proferre nequiret, te tamen, quoquo modo poterat, exprimebat. Dies insuper artificum brevior, labor eciam minor, huius quidem-- tam grata tamque iucunda-- nominis appellacionem transibant. Sic igitur civitati nostre et publicis votis redditus mirabiles quosdam omnium nostrum in te amores excitasti et ita excitasti, ut te amemus tamquam patrem, veneremur uti regem et dominumsuspiciamus velut arcem

qui cum armatus tela inter et enses pro Christi nomine defensando felicissime cecidisset, imo cadendo vitam comparasset, maximum sibi suisque addidit laudis incrementum et glorie. Ecce igitur clara et illustris genitura tua ac circumquaque nobilissima, nomen celsitudinis tue eternitati commendavit locavitque in altissima specula lumine quodam fulgens sempiterno, uti posteritati luceat in experimentum nobilitatis. Cui

voluptatem, quorum alterum victuros homini dies, alterum affert perituros. Tu itaque Alciden Iove natum imitatus erexisti nomini tuo altissimam conspicuamque arcem opere magnifico, quam nulla vis, nulla unquam expugnabit etas. Si tuis igitur temporibus magnus ille Pompeius viguisset, te sibi parem ultro nimirum delegisset, si Gaius Cesar, te libens tulisset superiorem, si denique Porcius Cato, vite sue pro viribus te dominante consuluisset, ne dicam mortem sibi

Securitas enim principis longe quidem validior est, que fundamentum virtutes habet et populi affectus, quam que externis tantum armorum subsidiis innititur. Hec namque cito corruet, illa ibit in secula, in dies robustior. Dicam igitur, o princeps eterne, de incredibili pietate tua, que talis in te hoc tempore ac tanta illuxit, qualis et quanta a condito evo raro adhuc inventa predicatur. Sola enim tuum illum animum semper invictum superavit, sola

Non Indos latum Oceani mare et tumidi fluctus securos, non Bosphoranos aspera hyems inmunes, non Arabes demum medius calor ab armis tuis intactos (modo animum ad hoc intenderis) reddere potest. Predicetur igitur terra Cretensis parvi Iovis illustrata cunabulis, qui terrigenas Gigantes virium inmanitate celos infestantes fulminavit, assurgat in fastus Apollinis numine reptata Delos, qui Phitona serpentem sagittis confecit,

cognovisses, persuasum habemus et te plura fuisse daturum, veluti per litteras celsitudinis tue ingenue nobis confessum est te in nulla re nobis unquam defuturum, quam vel honori vel usui nostro conducturam deprehenderes. Pro hiis igitur beneficiis et promissis tuis maximis atque inmortalibus habemus tibi, clementissime rex, gracias maximas et inmortales et si quando detur occasio, referreus, imo habebimus, dive rex. Quis enim tanto principi referre potest? O

profusi inauditis quibusdam interne superneque fruimur gaudiis et ita fruimur, ut dum servimus, regnare quidem videamur. Nullum namque apertum hostem habebimus, si tu nos respexeris, nihil timebimus, si tu nobis custos affueris. Custodi igitur civitatem tuam, christianissime princeps, et super eam egram pridem at nunc numine tuo exultantem manus tuas impone, que si forte ope tua destitute perierit, frangentur profecto porte et funditus corruent Romane arcis atque eius

Petrus siquidem (ut euangelica tradit historia), cum ex naui quondam preceptorem suum in medio mari conspexisset, non periculi, non suiipsius memor statim sese in undas proiecit quo celerius ad illum, cuius incredibili amore tenebatur, perueniret. Reputans igitur ipse mecum penas Redemptoris nostri et crucem illam sanctissimam tota mentis contemplatione percurrens temperare mihi quidem non potui. Videbam enim Saluatorem nostrum per mare illud rubrum inter mortiferas tempestates trophea salutifere passionis sue gestantem eiusque fretus bonitate

et quasi splendore suo exuti deplorare conantur? Nam quid aliud nuda ista subsellia, uelate imagines, detecta altaria nos admonent? Quin immo ipsa hec dies nescio quo modo obscurior creatoris sui tormenta quasi sensatu quoddam turbata luce prosequitur. Dicam igitur, Beatissime pater, ac primum quidem Saluatoris nostri et penas et mortem necessariam saluti hominum fuisse docebo. Deinde quo breuius potero eiusdem mortis conditionem, cuius hodie memoriam celebramus, percurram; eritque hoc pietatis, illud ingenii et rationis curriculum.

nullus est, ex eo uel maxime apparet quod bonos uiros aduersa fotuna opprimi, malos secunda extolli frequenter uidemus. Quod uero sit et humana non curet, ea ratio ostendit quia, cum affectibus careat, cura humanarum rerum, que sine affectu non constat, eum attingere non potest. Restat igitur religionem totam aut inanem esse, aut omnino nullam, et Christum Jesum, si deus et dei est filius, sicuti certe est, carnem hanc nostram assumere crucisque tormenta subire, quo nos saluaret, non modo non debuisse, sed ne potuisse quidem; cum nemo existimet deum

dona, ut nihil inde boni, nihil commodi assequamur? atque (ut ille ait) si talis est ut nulla hominum caritate teneatur, ualeat; quid enim dicam propicius sit? esse enim propitius potest nemini. Cic. nat. 1, 124. Stultus igitur Socrates, insanus Plato, delirus Aristoteles, Zeno item Stoicus et plerique omnes philosophorum amentes plane et fatui, qui et deum esse et prouidentia cuncta hec consistere partim senserunt, partim etiam in scriptis reliquerunt.

quoquo modo esse contraria. Sed lusus, commessationes, libidines et omnes id genus uoluptates quas ab ocio et diuitiis prouenire certissimum est illos uel maxime ab ea cogitatione auertunt: iubentque non deo et rationi: sed concupiscentie et uitiis omnem operam adhibere. Decet igitur probos et innocentes uiros queuis potius incommoda subire quam in ocio, in rerum copia, in delitiis ita uiuere ut merito uideantur hic mercedem suam recepisse. Nam teste Hieronymo impossibile est ex terrenis ad celestes comigrare delitias. Quod ipsum Salomon

Bibliographia locorum inventorum

Kršava, Jeronim (fl. 1492) [1492], Ad lectorem epigramma, versio electronica (), 10 versus, verborum 70, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma] [word count] [krsavajepigram].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].

Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report